Workshop Hoedje van Papier in de Wijk - De Zuiderlingen - Editie 2 - December 2009
Een magazine vanKinderpersbureau Katendrecht
Even voorstellen… de redactie van De Zuiderlingen Monsters kijken bij Villa Zebra
Interview met Chitra Het kampdagboek van Qiao-li En nog veel meer!
Van de redactie van De Zuiderlingen Voor jullie ligt alweer het tweede tijdschrift waarin wij, de leerlingen van basisscholen De Schalm en De Globetrotter, als ware journalisten en fotografen laten zien wat we hebben gemaakt tijdens de workshops van Hoedje van Papier in de Wijk. Dit jaar hebben we, met bloed, zweet en tranen, weer een krant gemaakt vol verhalen. We hopen dat het in de smaak valt. Weken lang hebben we vanuit ons “redactielokaal” op basisschool De Schalm workshops journalistiek & fotografie gevolgd, waarin we heel veel mensen hebben geïnterviewd, interessante reportages hebben gemaakt en dit alles ook met foto’s hebben vastgelegd. We vinden het heel erg leuk en spannend om nu in ons eigen tijdschrift aan jullie te laten zien wat we allemaal hebben gemaakt. Zo hebben we Chitra, de mevrouw van de Duimdrop, geïnterviewd, bewoners van Katendrecht naar de veiligheid in hun wijk gevraagd en hebben we pepernoten gebakken in museum de Dubbelde Palmboom. Verder zijn we onze eigen wijk ingegaan om foto’s te maken en allerlei interessante verhalen te zoeken. Ook hebben we genoten van het sinterklaasfeest in buurtcentrum ’t Steiger en mochten we als één van de eersten de nieuwe expositie van Villa Zebra bezichtigen. Nadat we alle informatie hadden verzameld, hebben we het bewerkt met als resultaat ons hele mooie eigen tijdschrift met de naam De Zuiderlingen. Want we wonen allemaal “op” Zuid. Veel groetjes van de kinderen van het Kinderpersbureau Katendrecht.
Van de redactie van Hoedje van Papier Met gepaste trots presenteren we De Zuiderlingen, een kindermagazine dat door de inzet van velen tot stand is gekomen. We hopen dat alle kinderen die aan de workshop hebben meegedaan het leuk en leerzaam hebben gevonden. Stichting Hoedje van Papier gaat uit van de kennis, talenten, creativiteit en het verantwoordelijkheidsgevoel dat in kinderen schuilt en wil dit verder met hen ontwikkelen. Op deze manier proberen we een steentje bij te dragen aan de ontwikkeling van kinderen en te werken aan hun zelfbeeld en zelfvertrouwen. Dankzij de medewerking van vele enthousiaste en goede workshopleiders is het gelukt dit project tot een succes te maken en hebben we de mogelijkheden gekregen met de kinderen reportages te maken van spannende plekken in en buiten de wijk en interviews te houden met belangrijke en beroemde mensen uit de wijk en de stad. Kortom, er is voor veel kinderen een nieuwe wereld opengegaan. Stichting Hoedje van Papier is oorspronkelijk opgezet om een project voor werkende (straat)kinderen in Cusco, Peru te ondersteunen. Het is daar opgezet door Liesbeth Kerstens. Ook hier geldt dat dit project zich inzet om kinderen een stem te geven en hen in zichzelf te laten geloven. Net als hier gebeurt dit door samen te werken met heel veel kinderorganisaties en vakmensen die verstand van zaken hebben en goed met kinderen kunnen werken. Hiermee wordt onder andere een kinderstraatkrant, een tv-programma en een kindermuseum ontwikkeld. Sinds 2005 hebben in Peru inmiddels al meer dan 700 kinderen deelgenomen aan de activiteiten daar. Voor meer informatie: www.pasalavoz.nl. We gaan ervoor om in vele aandachtswijken in Rotterdam dit project verder te ontwikkelen en zoveel mogelijk kinderen zo de kans te geven hun stem te laten horen. We wensen je heel veel leesplezier! Het team van Hoedje van Papier.
Even voorstellen... de redactie van De Zuiderlingen Hallo beste lezers, Mijn naam is Shaznay. Je bent nu het magazine van het Kinderpersbureau Katendrecht aan het lezen. Dit magazine is speciaal voor kinderen. Er gebeurt heel veel bij het Kinderpersbureau. We leren bijvoorbeeld wat je moet doen als journalist en waarom. Anders gaat het mis. Ik hoop dat dit magazine in de smaak valt. Maar laat mij eerst alle journalisten voorstellen…
GAIA
SHAZNAY
LILI ZAINAB
QIAO-LI FRANS
ILJA
Interview met Chitra, de mevrouw van de Duimdrop door Shaznay
‘Ik heb nog nooit iets vervelends meegemaakt’ Tussen basisscholen De Schalm en De Globetrotter ligt een pleintje waar je, weer of wind, altijd lekker kunt spelen. Er zit een Duimdrop waar je allerlei speelgoed kunt lenen bij Chitra (48), de mevrouw die de baas is van deze Duimdrop. We kennen haar allemaal uit de buurt, maar besloten haar voor het Kinderpersbureau nu eens écht te interviewen.
Wat vindt u van deze wijk?
‘Nou, ik heb hier negen jaar gewoond en heb hier niets vervelends meegemaakt. Ik heb hier genoten.’
Hoeveel kinderen heeft u?
‘Ik heb twee kinderen. Ze zijn al volwassen; één is getrouwd en heeft een kind. Ik ben dus oma. De andere zoon is vandaag jarig. Hij is 25 jaar geworden.’
Wat is Duimdrop?
‘Duimdrop is een doordeweekse speelplek voor jong en oud. Daar komen kinderen dagelijks naartoe om lekker te spelen met speelgoed. Je moet daar wel lid voor zijn.’
Wat vindt u niet leuk aan Duimdrop?
‘Wat ik echt niet leuk vind in Duimdrop zijn vervelende kinderen die pesten en slaan en schoppen. Maar ik los het op.’
Wat vindt u van het verkeer?
‘Ik hou mijn hart vast als kleine kinderen oversteken. Elke dag kijk ik uit het raam als kinderen oversteken. Vaak help ik ze.’
Hoeveel dagen werkt u?
‘Dat verschilt. Meestal vier of vijf dagen in de week.’
Wat vindt u van honden?
‘Honden vind ik aardige dieren. Soms hoor ik wel dat ze op het gras poepen. Maar ze blijven nog steeds heel erg lief.’
Hoe was het vroeger op Katendrecht?
‘Ik weet niet veel van vroeger, omdat ik er overdag nooit was. Ik moest steeds werken.’
‘Katendrecht is gewoon de beste wijk!’ De journalisten van het Kinderpersbureau Katendrecht zijn erg trots op hun wijk. Zo trots dat ze er geen slecht woord over willen horen. Reporter Zainab schreef een verhaal om uit te leggen wat er dan zo bijzonder is aan hun buurt.
‘Ik vind Katendrecht echt toppie, want we hebben veel speelpleinen en je kunt gewoon jezelf zijn. Dat is het belangrijkste. Er zijn zelfs twee scholen. En als je het moeilijk hebt op school (dus moeilijk leert) krijg je bijles! Het leukste van de hele wijk is dat je gewoon samen kunt spelen en delen. Op school houden we ook feesten. Bijvoorbeeld voor Sinterklaas. Maar het leukste is Kerstmis, want dan gaan we om zes uur ’s avonds naar school en gaan we eten en drinken. Elk kind neemt zelf eten mee en dan gaat diegene het aan de kinderen geven.’ ‘We noemen de mensen in de wijk “De Zuiderlingen”, want ze wonen onder de Maas. De mensen die boven de Maas wonen, noemen we “De Noorderlingen”. Bij ons hebben we ook nog allerlei supermarkten en we kunnen zelfs naar een snackbar. Als je geen zin hebt in de speeltuin kun je ook naar de Wereldtuin. Daar kun je op dinsdag een tuintje verzorgen, op woensdag, donderdag en vrijdag is het vrij spelen. Op de zaterdag gaan ze koken. Zondag en maandag is het dicht.’
‘Maar je kunt ook een wandeling maken langs de waterkant. Het is een mooi uitzicht. Als je langs de lichtblauwe flat gaat, zie je ook nog een standbeeld van Ketelbinkie. Soms is het leuk als je het niet te vol maakt. Want lang geleden hadden ze geen speeltuinen en parken. Maar soms is het wel leuk om een speeltuin te hebben. De laatste tijd zijn er meer huizen gebouwd. En het leukste komt nog: er is een bieb in basisschool De Schalm. Helaas is de bieb alleen niet zo groot.’
Op werkweek naar Leersum… Het kampdagboek van Qiao-li
Terwijl de rest van het Kinderpersbureau op pad ging om de top van de Euromast te verkennen, ging Qiao-li met groep 8 van De Schalm op werkweek naar Leersum. Om haar vriendinnen én de lezers van dit magazine een idee te geven hoe leuk het daar was, hield ze een dagboek bij.
Dag 1 Ochtend
We wachtten op de bus met al onze klasgenoten en ouders. Na een half uur kwam de bus en mochten we instappen. Ik zat alleen aan het raam. Anderhalf uur later kwamen we aan bij kamp De Ginkel in Leersum. Toen gingen we uitpakken. Daarna mochten we ons bed uitzoeken. De meisjes hadden een aparte kamer.
Middag
In teams gingen we hutten bouwen. Het was een soort wedstrijd, maar je kon er niets mee winnen. Toen was het tijd voor de presentatie van de hutten. Daarna was het hutten bouwen voorbij en kregen we een warme lunch. Na de lunch gingen we tot vier uur uitbuiken. Daarna gingen we naar de blokhut waar we de uitslag kregen. Het team dat had gewonnen, was team 5. Mijn team!
Avond
We gingen een avondspel in het bos doen dat “Pak de Vlag” heet. Het was donker in het bos. Na het spel gingen we douchen en avondeten. Toen was het negen uur. Later gingen we naar de recreatiekamer om ons kampboek in te vullen. Om tien uur ’s avonds gingen we naar bed. De meisjes bleven nog tot twee uur ’s nachts wakker. Daarna vielen we in slaap.
Dag 2 Ochtend
Om zeven uur werden we wakker gemaakt. We gingen tanden poetsen en ontbijten.
Middag
Na het ontbijt gingen groep 7 en 8 naar kinderboerderij De Boterbloem. We maakten er boter en keken naar de dieren: een koe, kangoeroe, zwijnen, een kameel, konijnen, vogels, cavia, ezel, pony en herten. Daarna mochten we vrij spelen. Iedereen ging naar Legoland. Na een kwartier moesten we weer terug naar het kamp voor het middageten.
Avond
Tegen vijven gingen we douchen voor het avondeten. Daarna gingen we weer een spel spelen. Dit speel heette “Dierengeluiden zoeken”. Na het spel gingen we terug naar de blokhut voor de uitslag van het team dat had gewonnen. Nu had team 4 gewonnen. Daarna gingen we naar bed.
Dag 3 Ochtend
We werden weer om zeven uur wakker gemaakt. Opnieuw gingen we tandenpoetsen en ontbijten. Na het ontbijt gingen we sporten en spelletjes spelen zoals Party & Co, sjoelen, Twister Moves en estafetten. Daarna was het weer voorbij.
Middag en avond
Na de lunch mochten we even uitbuiken. Daarna gingen we de bonte avond doen. Het was heel leuk. Daarna was het tijd voor de disco. Om elf uur ’s avonds gingen we douchen en naar bed.
Dag 4, de laatste dag Ochtend
Om zeven uur werden we wakker, gingen we tandenpoetsen en ontbijten. Na het ontbijt gingen we onze spullen inpakken.
Middag
Na het middageten gingen we op de bus wachten. Toen de bus kwam, namen we afscheid. Met de bus reden we naar zwembad De Zwoel. Het was heel leuk. Na het zwemmen gingen we terug naar Rotterdam. Het was een hele leuke werkweek.
Mmm, lekker! Pepernoten bakken! door Lili
We zijn naar museum De Dubbelde Palmboom gegaan. We hebben daar pepernoten gemaakt. We keken ook rond in het museum. Eventjes maar, want we moesten daarna gelijk gaan bakken. We maakten een papieren bakje om de pepernoten in te doen. We moesten om de beurt gaan. Eerst mocht ik iets in de weegschaal doen. Daarna was iemand anders aan de beurt om iets te doen, enzovoorts, enzovoorts. Het recept stond op een stukje papier geschreven.
Ik vond het museum heel leuk, omdat je dingen van vroeger kunt zien en omdat je er dingen kunt leren. Het was een heel erg groot gebouw waar een klein, oud winkeltje inzat. De pepernoten mochten we in een zakje doen. We gingen ook kleuren. We waren een beetje verdwaald, maar toen hadden we de weg weer gevonden. Toen we klaar waren met de pepernoten mochten we ze meenemen. We kregen ook andere, gewone pepernoten mee. Op de terugweg deden we weer een wedstrijd. Het team van meester Frans, Qiao-li en Gaia, had twee keer gewonnen. Jammer! We kwamen om vijf uur terug. Toen was het al best een beetje donker.
Kiekjes van de Kaap Op het Kinderpersbureau leer je ook fotograferen. Onder begeleiding van meester Frans en Ilja hebben we onze eigen buurt en wijkbewoners gefotografeerd. Speciaal voor onze lezers hebben we een selectie gemaakt van alle goede en slechte dingen in de buurt.
Sinterklaasfeest in buurtcentrum ’t Steiger Speurtocht naar de Sint Door Gaia
Vandaag is Sinterklaas zoek. Hij heeft pakjes achtergelaten. Wat nu? We moeten hem zoeken. Het is een raadsel! Een pakje voor het raam van het politiebureau zegt me al wat. We gaan op speurtocht. We lopen met een groep kinderen mee, maar waar zullen we naartoe gaan? We lopen dwars door Katendrecht. Gelukkig zijn we de weg niet kwijt. We zingen een liedje, maar nog steeds is Sinterklaas zoek. Tijdens de speurtocht beantwoorden we vragen. Bijvoorbeeld welke snoepjes de Sint elk jaar strooit: taaitaai, pepernoten en marsepein. Na lang zoeken vinden we Sinterklaas eindelijk. Hij zat in een gebouw dichtbij onze school. Zie ook ons fotoverslag van de zoektocht…
Wat vind jij van de Sint? We vroegen het aan een stel nerveuze kinderen
Mijn naam is Merel en ik ben 10 jaar oud. Ik vind Sinterklaas best wel leuk. Op onze school, De Globetrotter, vieren we het altijd. We doen dan ook aan surprises. Ik heb nu voor de derde keer een surprise gemaakt op school. Dit jaar heb ik van de Sint een slee gekregen. Een driepersoonsslee nog wel! Ik krijg altijd veel snoep in mijn schoentje. Maar als ik eerlijk ben, vind ik kerstmis het leukste feest. Hallo, ik heet Pui-yi. Ik vind Sinterklaas net zo leuk als de kerstman. Maar ik vind Pasen het allerleukste feest. Sinterklaas vieren we ook op basisschool De Schalm. Meestal krijg ik snoep in mijn schoentje. Of soms zelfs speelgoed. Ik heb trouwens nog een weetje… Wist je dat Sinterklaas is geboren in Turkije?
Een ‘monsterlijk’ leuk uitje Bij Villa Zebra gaan we het over monsters hebben. Gids Susanne en vrijwilliger Coen namen ons eerst mee naar de ‘inspiratiekamer’, waar we plaatjes van monsters te zien kregen. Daarna gingen we naar een vreemde keuken, waar allemaal pindamonsters zaten. Én een pindakoningin. Er waren ook verhaaltjes over die monsters. De pinda’s proberen namelijk te ontsnappen zodat er geen pindakaas van hen wordt gemaakt. Ook waren er vallen, waar de pinda’s of een soort ratachtige monsters gevangen in zaten. Susanne vertelde ons een verhaal bij alles wat we zagen. Er zijn ook monsters die raar zijn. Grote monsters die gemaakt zijn van allerlei spulletjes, zoals piepschuim.
Interview met Gerdien van Villa Zebra Door Zainab en Lili ‘Doe mee met het kinderpanel!’ ‘Hallo, mijn naam is Gerdien. Ik werk nu zo’n anderhalf jaar bij Villa Zebra. Het museum zelf bestaat nu negen jaar. Ik begroet mensen, geef workshops en organiseer feestjes. Ook werk ik mee aan nieuwe tentoonstellingen en help ik kinderen als ze willen. Wat ik hierna wil doen, weet ik nog niet. Ik blijf hier nog wel een tijdje werken, hoop ik. Wat heel leuk is, is ons kinderpanel. Elke woensdag verzinnen we samen met kinderen ideeën voor nieuwe workshops. Wie zin heeft, mag meedoen. Dus als jullie nog iemand weten…’
