Drieluik
Column Er is nog werk te doen!
4
Thema Christenen wereldwijd
5
Het verhaal achter...
10
Jeugdpagina Bone uit Nigeria is dapper
14
Maart 2015 jaargang nr. 1 uitgave van Hervormde Gemeente Groot-Ammers 17e
meditatie
Er zit groei in! …en namen in aantal toe. (Hand. 9:31) Regelmatig wordt er over gepubliceerd. Over toenemende randkerkelijkheid en onkerkelijkheid. Waar tref je nog gemeenten aan waar groei in zit, waar uitbreiding is in aantallen gemeenteleden? Waar hoor je nog van kerkgebouwen die uitbreiden vanwege groei? Het is meestal andersom, kerkgebouwen sluiten en predikantsplaatsen worden opgeheven. Gelukkig zijn er nog wel gemeenten waar groei in zit, maar je moet soms wel goed zoeken. Wat kun je als gemeente verlangen naar groei, naar ópleving, naar hérleving. Of zijn we dát verlangen ook al aan het verliezen? Toch is er wereldwijd wel degelijk sprake van groei. In andere delen van deze wereld zijn er gemeenten waar groei in zit, waar de kerken floreren en in aantal toenemen. We lezen over gemeenten waar honger is naar het Woord van God en de boodschap van het Evangelie. Ja, dat zijn nogal eens gemeenten die tegelijk te maken hebben met verdrukking en vervolging. Als je daar over nadenkt… Wat is het geheim van groei? Hoe konden die gemeenten in Judea, Galilea en Samaria toenemen in aantal? Wat was het geheim? Of ís het geen geheim? Staat het er misschien gewoon bij?
akties zullen vast niet verkeerd zijn, maar… Die gemeenten in Judea, Galilea en Samaria wandelden met de Heere. Ze wandelden in vrede met God, maar blijkbaar ook in vrede met elkaar.
Er staat niet bij wat dat voor gemeenten waren; er staat ook niet bij of dat grote of kleine gemeenten waren. Waarschijnlijk waren het geen grote gemeenten, want er waren in die tijd veel huisgemeenten. Christenen kwamen in de woningen bij elkaar; ze hadden geen prachtig kerkgebouw zoals wij dat kennen. Eigenlijk waren het nog maar van die die prille gemeenten. Ze hadden nog zo weinig ondergrond; ze waren nog zo minimaal onderwezen in de leer. Maar toch al groei! Machtig werk van de Pinkstergeest.
Levend vanuit die vreze des Heeren, die hartelijke omgang met God, bouwend op het Woord, elkaar vertroostend door de kracht van de Heilige Geest, zo kregen die gemeenten blijkbaar een innerlijke aantrekkingskracht en … kwam er groei.
Inderdaad, ook dát waren toch wel gemeenten die het zwaar hadden en behoorlijk te lijden hebben gehad onder verdrukking en vervolging. Het was niemand minder dan Saulus (Paulus) die leiding gaf aan die vervolging. Maar Gode zij dank; Die Saulus daar op de weg naar Damaskus in de kraag heeft gegrepen. En Paulus is geworden als een mak lammetje en is zelf begonnen om datgene te verbreiden wat hij eerst vervolgd had. Machtig wonder van Gods grote genadewerk in het hart van verloren zondaren. Op deze wijze hebben de gemeenten wel wat rust gekregen. Nu vervolgens kon er aan
Ds. A. Bloemendal
Leven met de Heere. Omgaan met God door Zijn Woord en je laten vertroosten door de Heilige Geest. Dat is een leven in kinderlijke afhankelijkheid van de hemelse Vader.
gemeenteopbouw gedaan worden. De gemeenten gingen de rust gebruiken om gebouwd te worden; want het kan immers zo weer anders worden. Ze gingen serieus werk maken van de omgang met God en Zijn Woord. En ze wandelden in de vreze des Heeren. Dit betekent: Leven met de Heere. Omgaan met God door Zijn Woord en je laten vertroosten door de Heilige Geest. Dat is een leven in kinderlijke afhankelijkheid van de hemelse Vader. Zo’n leven: Een kinderlijk vrezen, een teer geloofsleven. En zo lezen we dan dat deze gemeenten groeiden. Kunnen wij daar wat van leren? Blijkbaar hielden die gemeenten geen bijzondere akties om ongelovigen warm te maken voor hun kerk. Blijkbaar was er ook geen geld om speciale evangelisatiecampagnes op touw te zetten zodat hun kerk weer zou kunnen groeien. Al schrijvend vraag ik mij overigens af hoe ze dat b.v. in China doen, of op andere plaatsen waar de kerk groeit. Houden ze daar bijzondere campagnes misschien? Dergelijke 2
van de redactie Beste lezer,
Uit de kerkenraad
We realiseren ons dat het een gevoelig onderwerp is. Om weloverwogen besluiten te nemen is het belangrijk zorgvuldig alle aspecten goed in beeld te hebben. Welke weg wijst de Bijbel ons hierin? Wat zijn de praktische overwegingen en gevolgen van de keuzes die we maken? Binnen de gemeente en de kerkenraad worden accenten verschillend gelegd. Voor de één duurt het proces al veel te lang en wordt uitgezien naar veranderingen. Een ander heeft juist grote moeite met elke verandering. Wees ervan overtuigd dat we als kerkenraad het beste zoeken voor de hele gemeente. Bidt u mee om wijsheid?
Hieronder enige zaken, die afgelopen periode tijdens kerkenraadsvergaderingen en consistorievergaderingen, aan de orde zijn geweest:
‘Christenen wereldwijd’, is het thema van dit Drieluik. Een Drieluik waarin er bij de voorbereidingen ‘wereldwijd’ contact is gezocht met broeders en zusters. Wat mooi om te lezen hoe het is om in Jeruzalem te lopen, in Malawi te werken of om te lezen dat er nog steeds contact is tussen een gemeentelid en broeders en zusters in Syrië. Ten eerste willen wij iedereen bedanken die meegeholpen heeft aan het tot stand brengen van dit nummer van de Drieluik! Wij hopen dat door jullie bijdrage de onderlinge verbondenheid ervaren mag worden en ook de verbondenheid ‘wereldwijd’. Laten wij elkaar ertoe oproepen om onze broeders en zusters in andere werelddelen niet te vergeten! Wij wensen u en jou veel leesplezier toe! De redactie
Over de financiën: De jaarrekeningen van zowel het college van kerkrentmeesters als van de diaconie werden besproken en goedgekeurd. Door noodzakelijk onderhoud aan de pastorie en het dak van de kerk is de post onderhoud groter dan normaal. De diaconie merkt ook aan de hoeveelheid verzoeken voor financiële hulp dat de financiële nood in onze gemeente toeneemt. Dit betekent voor de diaconie een hogere druk om hun begroting op orde te brengen. We mogen met dankbaarheid terugzien op dat wat gegeven werd voor onze eigen kerkelijke gemeente maar ook voor onze naaste ver weg en dichtbij en hopen ook dit jaar op uw noodzakelijke bijdrage.
Ais Brokking (scriba) Over de kerktoren: Vanuit de gemeente is een verzoek gekomen om mee te denken over het onderhoud en beheer van de kerktoren. Zoals u misschien weet is de kerktoren geen onderdeel van onze kerkelijke gemeente maar behoort deze toe aan de gemeente Molenwaard. In de tijd van Napoleon is geregeld dat de kerktorens eigendom werden van de overheid. Dit vooral omdat kerktorens gezien werden als strategisch object. Ze konden o.a. dienen als uitkijk voor een eventuele naderende vijand. Natuurlijk is het voor de gemeente ook gemakkelijk om vrij toegang te hebben voor algemene doeleinden zoals tijdsweergave, vlaggen bij feestelijkheden en bij nood het luiden van de klokken. Door een toename aan taken als gevolg van verschuiving van overheidstaken naar de burgerlijke gemeente wordt gezocht naar mogelijkheden om andere taken af te stoten. Nu zijn wij in ons dorp Groot-Ammers gezegend met een van de mooiste kerktorens van de Alblasserwaard, maar het onderhoud daarvan vergt wel specialistische kennis en een financieel risico. Voorlopig zitten we nog in de meedenkfase. Onze voorkeur is dat het beheer en onderhoud van de kerktoren bij de gemeente blijft.
Kennismaken met... Via dit stukje willen wij ons graag voorstellen. Wij zijn Jan en Tamara Spruijtenburg. Op 20 juni 2014 zijn we getrouwd en zijn we komen wonen op Valkenlaan 14. Jan is 27 jaar oud en komt uit Brandwijk. Al bijna 10 jaar met veel plezier werkzaam bij Logisticon. In zijn vrije uren is hij vaak te vinden op de boerderij van zijn ouders. Daar verzorgt hij het onderhoud van de machines en nog veel meer. Tamara is 22 jaar oud en geboren en getogen in Streefkerk. Ik werk al 5 jaar fulltime bij bakkerij Casteleijn in Bergambacht, daarvoor heb ik er ook al een aantal jaar op zaterdag en in de vakanties gewerkt. In mijn vrije tijd vind ik het leuk
Over de liturgie en eredienst: De kerkenraad ontvangt van meerdere kanten vragen en opmerkingen over de voortgang: ‘kan dit proces niet sneller’? 3
om te bakken, fotograferen en genieten we van neefjes en nichtjes die graag komen logeren. We hebben onze plek in GrootAmmers snel gevonden, we wonen op een prachtige plek waar we elke dag van genieten. We hopen in de toekomst meer mensen uit de gemeente te leren kennen.
Column
waar, want tot de herindeling behoorde Sluis tot de kerktrapjes bij Streefkerk. Wij moesten vroeger voor officiële zaken en bijv. inentingen naar Streefkerk, maar voor de rest waren we helemaal op Groot-Ammers gericht. Op mijn 15e ben ik gaan werken bij de Rabobank. Toen nog gevestigd in de Kerkstraat. In het schuurtje van de bank ontmoette ik Albert. Na een afspraakje op de ijsbaan kregen we verkering en zijn we in 1984 getrouwd. Afgelopen jaar alweer 30 jaar. Onze vier kinderen wonen allemaal nog thuis. Een gezellige boel met inmiddels twee ‘aanhang’. De oudste is kort geleden afgestudeerd en heeft een baan in Zierikzee. Onze tweede zoon is bezig zijn bachelor af te ronden aan de Universiteit in Utrecht. De derde zoon zit op het MBO en loopt stage bij Van der Vlist. De vierde is een meisje. Zij zit in de brugklas van de WZ in Schoonhoven.
Er is nog werk te doen! Het is een regenachtige ochtend in Tel Aviv. Ik ben vroeg opgestaan zodat ik voor de spits kan vertrekken. Ik ben in Israël voor mijn werk, maar ik heb een ochtend vrij en gebruik deze ochtend om een wens in vervulling te laten gaan : een bezoek aan Jeruzalem. Een collega heeft aangeboden om deze ochtend mijn gids te zijn voor een kort, maar intensief bezoek aan Jeruzalem. Ik verheug me om eindelijk deze stad in het echt te zien, na vele jaren over de stad te lezen in de Bijbel en de beelden te zien in de krant en op TV. Een Jood gaat me rondleiden, dus wat wil ik nog meer?
Ik werk na ruim 34 jaar nog steeds bij de Rabobank. Na diverse (commerciële) functies binnen de bank houd ik me de laatste jaren bezig met communicatie en marketing. Kortgeleden hebben we een reorganisatie en fusie gehad. Dit was best spannend. Ik heb te horen gekregen dat ik mijn baan kan behouden. Naast mijn werk ben ik graag met andere dingen bezig. Ik fotograaf graag en maak daar leuke fotoboeken van. Verder houden we erg veel van reizen. Onze reis naar Israël met het gezin was wel één van de hoogtepunten. Ook gaan we graag met ons campertje weg. De vrijheid en het ontdekken van nieuwe dingen spreekt ons daarin het meeste aan.
Nieuw in de redactie Corrie de Kluijver Mijn naam is Corrie de Kluijver-den Hoed. Ik ben 50 jaar en woon samen met Albert en onze kinderen Wilbert (23), Sander (21), Ruben (17) en Renate (12) langs de dijk op Sluis. Ik ben een geboren en getogen Ammerse. Nou ja, dat is niet helemaal
Onderweg vertelt mijn collega over Jeruzalem, Israël en de problematiek van het land. Onderweg zijn de tekenen zichtbaar van de complexe omstandigheden van het land. Rijdend naar Jeruzalem hoor ik meer over de huidige problematiek en begrijp ik een klein beetje meer van de omstandigheden en hoe Joden leven.
Nadat ik vorig voorjaar gestopt ben met het jeugdwerk, heb ik tijdens een huisbezoek aangegeven dat ik graag iets anders zou willen doen binnen de Gemeente, bijv. de Drieluik. Er was ‘toevallig’ een vacature ontstaan door het vertrek van Tina. Ik ga me bezighouden met de invulling van de Drieluik. Het mooie aan de Drieluik vind ik dat het een bindmiddel is voor de kerk en de mensen daarbuiten. Niet iedereen is in de gelegenheid naar de kerk te komen, maar met de Drieluik blijft men toch wat meer betrokken. Daarom is het belangrijk dat er voor ieder wat wils in staat. Dat is best een uitdaging waar ik me graag voor inzet samen met de andere redactieleden, uw medewerking en Gods hulp.
Hoe dichter we bij Jeruzalem komen, hoe beter het weer wordt. Vlak voor Jeruzalem breekt de zon door, en na de volgende bocht zie ik de stad liggen, badend in het zonlicht. We zijn er! Gezien de korte tijd die we hebben, richten we ons uitsluitend op de oude stad. We parkeren 4
de auto, en niet veel later loop ik in de oude stad. Het verschil met Tel Aviv kan haast niet groter. Dit voelt als een Oosterse stad, waar Tel Aviv toch echt alle kenmerken heeft van de doorsnee Westerse stad. Jeruzalem voelt goed op deze zonnige morgen. Het is rustig, en in niets ademt de stad iets uit van de spanning die er toch echt heerst. We lopen door de oude straten, zien restanten van de Tempel, lopen de Via Dolorosa en bezoeken diverse kerken onderweg. We lopen over de Arabische markt, we drinken koffie in de zon en praten ondertussen door over de stad, de verschillende bewoners, het Jodendom en het Christendom. Op dit kleine stukje aarde komt veel bij elkaar. Je loopt van de Christelijke Armeense wijk zo een traditionele Joodse wijk in, die weer naadloos overloopt in een Arabische bazaar. Alles op een enkele vierkante kilometer. We ontmoeten traditionele Joden, maar ook Arabieren. We ontmoeten mensen die evangeliseren, bedelaars, militairen, politie & toeristen. Mijn collega is een “echte” Jood, en dus dol op discussiëren. Als vanzelf hebben we het over politiek en geloof, wat in Israël sterk met elkaar is verweven. We hebben het over Moslims, Joden en Christenen. Al pratend komen we aan bij de klaagmuur. Ik heb het plaatje al vaak gezien, maar in het echt is het toch wel heel bijzonder. Een moskee boven op de klaagmuur. Een moskee op de plaats van de restanten van de tempel. Je realiseert dat dit niets anders dan problemen kan geven.
en de vrees voor een letterlijke uitroeiing van alles wat christelijk is. Wie denkt dan niet aan de afschuwelijke beelden van IS-strijders die moordend met hun opmars bezig zijn in Syrië en Irak. Een kalifaat is inmiddels uitgeroepen. Ongeveer een eeuw geleden maakten christenen ongeveer 20 procent van de bevolking van het MiddenOosten uit. Momenteel is dat nog maar 4 procent. Veel christenen zijn gevlucht naar veiliger gebieden. Wat een menselijk leed gaat achter deze cijfers schuil! Is er nog toekomst voor de kerk in het Midden-Oosten? Aangrijpend, want juist het Midden-Oosten is de bakermat van het christelijk geloof. Vanuit Jeruzalem verspreidde het Evangelie zich na de opstanding en hemelvaart van Christus. Paulus werd op de weg naar Damascus (in Syrië!) bekeerd. In Antiochië werden de volgelingen van de Heere Jezus voor het eerst christenen genoemd. De kerk van Antiochië is één van de oudste kerken ter wereld. Het gaat uiteindelijk helemaal terug op Paulus en Barnabas. Die kerk is er tot op de huidige dag. In Damascus staat een van de oudste kerkgebouwen ter wereld. De kerk in Egypte zou gesticht zijn door Marcus. In deze regio zijn sinds het begin van de jaartelling christenen present en ze hebben al die eeuwen een bijdrage geleverd aan de samenleving. (Vergeleken hiermee is de kerk van de Reformatie in West-Europa nog heel jong!) In Aleppo en Homs in Syrië, waar eens bloeiende christelijke gemeenschappen waren, is er van de kerk niet veel meer over. De mees-
Mijn gids is goed onderlegd wat de Bijbel betreft. Vanaf onze plaats heb je goed zicht op de omgeving, en de heuvels rondom Jeruzalem. Hij wijst in de richting van de klaagmuur en stelt de vraag: “Kun je je voorstellen dat Jezus daarvandaan terugkomt, zoals in de Bijbel staat?” Ik kijk voor me uit, neem de situatie in me op. “Ja! dat kan ik me heel goed voorstellen” Ik neem de omgeving goed in me op voordat we verder lopen naar de klaagmuur. Een bijzondere plaats. We staan een tijdje bij de muur en ik realiseer me dat er nog veel werk is te doen. Zoveel mensen moeten nog over Jezus horen, wat zou dit een rust geven zelfs voor de vele orthodoxe Joden die ik bij de klaagmuur zie. Het idee om Jezus hier te zien terugkomen is overweldigend! Na een tijdje mijmeren vertrekken we weer naar de auto, om de terugweg naar Tel Aviv aan te vangen. Er is nog werk te doen. DuHa
Thema
Christenen wereldwijd Christenen in het Midden-Oosten Arie van der Poel is regiocoördinator Midden-Oosten van de GZB. Hij schrijft over de christenen in het Midden-Oosten: ‘Help ons, want we dreigen te vergaan!’ is de dringende noodkreet die de GZB bereikte via de partnerkerken in Syrië en Libanon. Je proeft hier de enorme nood, de angst 5
Thema
Christenen wereldwijd te christenen zijn gevlucht of vermoord. Slechts een handjevol mensen heeft het volgehouden. De christenen die welbewust blijven, benadrukken sterk het belang om zich als christelijke minderheid te blijven inzetten voor de samenleving als geheel. Een oude, wijze Libanese bisschop zei: ‘De beste bijdrage van christenen aan de samenleving is het leveren van goed onderwijs en gezondheidszorg. Zij kunnen een gematigde invloed hebben waar inmiddels ook veel moslims sterk naar verlangen.’ Daarom geven christelijke kerken niet alleen noodhulp aan geloofsgenoten, maar ook aan andere vluchtelingen. Hiervan gaat een groot getuigenis uit! De predikant in Aleppo waar de GZB contact mee heeft, zei het zo: ‘Als God voor ons is, wie zal tegen ons zijn?’ Dat is geloofstaal waar je stil van wordt. Het is alleen mogelijk zo te spreken, omdat hij er tegelijkertijd van overtuigd is dat ‘het lijden van deze tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die aan ons geopenbaard zal worden.’ Zo zijn deze christenen een voorbeeld voor ons van geloofsvertrouwen en volharding. Laten we hen in onze gebeden niet vergeten! Voor meer informatie en recente verhalen over Syrië en Egypte en landen die niet met name genoemd mogen worden: zie de website van de GZB: http://www.gzb.nl/werkvelden/de-bedreigde-kerk-in-het-midden-oosten
Open Doors
Henk Stoorvogel ineens begint te praten terwijl ik stil probeer te staan bij het verhaal van Fatima. Het opent mijn ogen voor het schrille contrast tussen mijn leven en het leven van een jonge vrouw als Fatima. In mijn gedachten zie ik Fatima in een maatschappij vol moslims. Daarnaast zie ik mijzelf zitten samen met veel andere christenen. Fatima maakt de keuze het Goede Nieuws met gevaar voor eigen leven te vertellen aan moslims. Ik maak de keuze vooral om te gaan met medechristenen in plaats van het Goede Nieuws te vertellen aan mensen die God niet kennen. Ik zie Fatima die haar leven over heeft voor God en ik zie mijn eigen lauwheid en lafheid. Dat podium van de Open Doors-dag zou ik met knikkende knieën betreden, als ik al het lef had er te staan en als ik overtuigd zou zijn van belang van mijn boodschap. Ik betrap mezelf erop dat ik het moeilijk vind het Goede Nieuws te vertellen, bang dat mensen het verhaal niet interessant vinden of, nog erger, daardoor een hekel aan mij krijgen. Af en toe voel ik wel vrijmoedigheid om over God te vertellen aan niet-christenen, maar dat is meer uitzondering dan regel. Nog een keer kijk ik naar Fatima. Jezus was haar meer waard dan haar familie en haar leven. Ze heeft door het schrijven van blogs
Op een zaterdagavond, half december, was er een thema-avond op de jeugdclub. Het was dit keer geen gewone avond met spreker, maar het ging over Open Doors en onze vervolgde broers en zussen. We begonnen de avond met het lezen uit de Bijbel en met gebed. We lazen uit Mattheüs 5: ‘Zalig zijn zij die vervolgd worden om de gerechtigheid, want van hen is het Koninkrijk der hemelen’. We keken een heftig filmpje over Fatima uit Saoedi-Arabië en vertrokken, zwijgend door het verhaal dat we gehoord hadden, naar de Molenkade. We kregen allemaal een houten blokje met daarop een Arabische ‘N’, het teken dat door IS op huizen van Christenen wordt gespoten, de Jodenster anno nu. Dit houten blokje zou ons toegangsbewijs zijn. Aangekomen op de bestemming zongen we met elkaar en zijn we in groepjes in gebed gegaan voor onze broers en zussen in verschillende landen waar vrijheid niet vanzelfsprekend is. Nog een keer kijk ik naar Fatima. Jezus was haar meer waard dan haar familie en haar leven.
Voor het schrijven van dit stukje heb ik het filmpje van het begin van de avond terug gekeken. Na een tijdje zoeken vond ik het in een afspeellijst van Open Doors op YouTube. Het verhaal van Fatima was opnieuw schokkend om te horen en te zien. Fatima was een 24-jarige christen in Saoedi-Arabië die door het schrijven van blogs onder een schuilnaam (Rania, vertaald: Tevreden) haar geloof wilde uitdragen. Op een dag besloot ze haar familie te vertellen dat ze christen geworden was. Er ontstond een ruzie en de volgende dag vond Fatima haar broer woedend achter haar laptop. Ze zag dat hij haar blogs gelezen had. Ze besloot zichzelf op te sluiten en vroeg vier uur lang al de lezers van haar blog voor haar te bidden. Fatima’s broer kwam terug op haar kamer. Hij stak haar gezicht in brand. Hij stak haar rug in brand. Hij sneed haar tong uit haar mond en ten slotte vermoordde hij haar. Terwijl ik het verhaal van Fatima op mij in laat werken, begint het volgende filmpje van Open Doors al te spelen. Ik zie Henk Stoorvogel op het podium staan van de Open Doors-dag om de Muskathlon in Israël te promoten. Ik erger mij even aan het feit dat 6
Thema
Christenen wereldwijd mensen tot God geleid en zo mocht ze werkzaam zijn in Zijn Koninkrijk.
persoonlijk getuigenis geven. Ergens diep van binnen zou je dat ‘thuis’ ook wel willen. Misschien waag je een poging om het hier en daar ter sprake te brengen, maar weet je eigenlijk al dat het onbegonnen werk is.
Ik begin iets te begrijpen van Mattheüs 5:10: ‘Zalig zijn zij die vervolgd worden om de gerechtigheid, want van hen is het Koninkrijk der hemelen’. Fatima werd vervolgd om de gerechtigheid, maar God breidde door haar heen Zijn Koninkrijk uit. En toen ze haar leven gaf voor dat Koninkrijk, mocht ze haar Koning ontmoeten. ‘Heere, vergeef mij dat ik mijn vrijheid gebruik om lauw te kunnen zijn’. Hilda Jongeneel
Het gr as bij de buren is altijd groener We kennen dit gezegde allemaal wel. Er zit iets in van jaloezie. Je zou graag willen dat jouw situatie ook zo was zoals je het ergens anders hebt gezien en hebt beleefd. Gelijkertijd zit er ook iets onbereikbaars in opgesloten. Datgene wat je zo aantrekkelijk lijkt ergens anders, lijkt haast onmogelijk in jouw situatie, je legt je er, na meer of minder gesputter, bij neer. Of er zijn anderen die het gras voor je voeten wegmaaien met bovenstaand gezegde, als je het idee oppert om iets van dat gras van de buren thuis ook
Wij als zendelingen in Malawi herkennen dat wel, dat het gras bij de buren best groen is. Nu het volop regentijd is in Malawi is alles om je heen letterlijk ontzettend groen. De akkers en de tuinen liggen er veelbelovend bij. Mensen zeggen hier dan ook direct; ‘we danken God, regen is zegen!’ Om met mensen over het geloof te spreken is hier niet moeilijk. Je hoeft niet zoals in Nederland vaak het geval is een voorzichtige aanvliegroute te nemen om het geloof ter sprake te brengen. Zelfs in de supermarkt in de stad hoor je de hele dag allerlei christelijke liederen uit de boxen schallen. De cassiere en klanten neuriën vrolijk mee. Op zondag gebeurt het regelmatig dat de voorganger zijn preek onderbreekt en vraagt de gemeente om het punt wat hij maakte ook toe te passen als les in het dagelijks leven, om dat
te zaaien of wat stekjes te halen voor jouw tuin. Die mensen houden het graag bij het oude grasperkje, bang dat een ander gazon geen verbetering zal zijn, of gewoon geen zin hebben in de rompslomp om de tuin overhoop te halen. We hebben tenslotte wel wat beters te doen. En ja, wat zullen de buren er wel allemaal niet van vinden?! Waar gaat dit over, vraag jij je misschien af? Volgens mij past het heel goed bij het thema van dit nummer van ‘De Drieluik’: Geloven Wereldwijd. Hebben we niet allemaal wel eens die ervaring gehad tijdens een bezoek aan het buitenland of met buitenlandse christenen in Nederland? Dat je christenen ontmoet die zo heel verrassend anders het geloof beleven en uitdragen? Het meemaken van een kerkdienst of een poosje optrekken met christenen uit een ander land is veelal erg verrijkend. Het is een belevenis waarbij je telkens onwillekeurig de vergelijking maakt met hoe het er ‘thuis’ aan toe gaat. Een heleboel onderdelen van onze geloofsbeleving thuis zijn er ingesleten, met de paplepel ingegoten en zijn we er ons nauwelijks bewust van. Maar bij het zien van die totaal andere geloofsbeleving in het buitenland vind je plotseling de thuissituatie heel erg uitgesleten, stoffig en misschien wel wat oubollig. De eerste reactie is dan ook een van verrassing, een ontdekking dat je het geloof dus ook op een heel andere manier kunt beleven en uitdragen. Zo kun je geraakt zijn door de variatie in liederen tijdens een kerkdienst, de intensiteit en de plek van het gebed door verschillende mensen, de manier waarop kinderen een plaats krijgen in de dienst, of de vrijheid waarmee sommigen hun 7
Thema
Christenen wereldwijd vervolgens met degene naast je te bespreken. Voordat er voorbede gedaan wordt door een ouderling (op een knielbank!) zingen we met elkaar een lied van aanbidding en toewijding aan God. Verder zitten we op de wijkbijbelkring waar we heel eenvoudig telkens een bijbelboek behandelen. We gaan dan van huis tot huis het hele jaar door (dus geen winterwerk!) en telkens leidt iemand anders op zijn of haar eigen creatieve manier de bijbelstudie. Doordat we veel zingen en bidden met elkaar en er ruimte is voor ontmoeting is er een goede band onderling, ook buiten de bijbelstudies om. Dit zijn allemaal dingen die ons raken, die we graag zouden meenemen naar Nederland. Als verrijking van de manier waarop we het geloof beleven, delen en uitdragen. Gelijkertijd weten we ook dat de gelovigen hier in Malawi hun eigen problemen hebben. Ook hun ‘grasveldje’ is hier en daar aan het verstikken doordat er ‘mos’ in groeit. De Malawianen die afgelopen zomer Nederland bezochten en onder andere spraken op de GZB-zendingsdag waren dan ook verrast door ‘het gras van de buren’ in
Tenslotte. Zijn wij bereid om wat ‘stekjes uit de tuin van de buren’ te planten in onze eigen tuin en in de kerktuin? Herontdekken we ook weleens de mooie plekjes in de tuin, om het zo opnieuw te waarderen? En zijn we bereid om een van de perkjes waar het gras het niet goed doet opnieuw in te zaaien en het ‘mos’ eens grondig te verwijderen? Misschien geef je niet zo om tuinieren, heb je geen tijd (geen prioriteit) en veeg je alleen je straatje schoon. Waardeer het dan wel als de tuin van de buren er verzorgd, fris en fleurig bij ligt. Misschien word je in hun enthousiasme wel meegenomen om er ook aandacht aan te besteden!
Nederland. Dat de Bijbel zo centraal staat in de gezinnen en tijdens de dienst bijvoorbeeld. Dat is in Nederland heel gewoon, maar niet voor Malawianen. Zij kwamen terug in Malawi en overal waar ze de kans krijgen delen ze hun ervaringen en moedigen ze mensen aan om thuis aan tafel bijbel te lezen bij de maaltijden. Maar ook om een vergadering te beginnen met bijbellezen. Het viel hen trouwens op dat gelovigen in Nederland persoonlijk vaak heel opgewekt en gastvrij zijn, maar dat de kerkdiensten heel somber zijn van beleving en mensen heel weinig met elkaar schijnen te hebben. ‘Waarom moet de predikant bijna alles alleen doen?’ vroegen zij ons later. De ingetogenheid had hen wel getroffen maar werd in hun beleving nooit afgewisseld met lofprijzing en aanbidding, met zichtbare vreugde bij iedereen. Ze voelden zich wat stijfjes moesten ze eerlijk bekennen. Al deze ervaringen van hen werden hier letterlijk met luid gejuich en handengeklap ontvangen. Wat niet wil zeggen dat wat ze geleerd hadden ook meteen werd ingevoerd! Nog regelmatig staat de bijbel niet centraal in de kerkdiensten in Malawi en horen we een sociaal praatje waarbij de naam van Jezus nauwelijks wordt genoemd. Er is een groot predikanten tekort en veel kerkenraden zijn niet voldoende toegerust. Heel veel mensen hebben geen bijbel. Die is voor velen te duur of niet te koop in hun omgeving. Maar eerlijk gezegd heeft het ook niet voor iedereen prioriteit, horen en zingen vinden velen prima. Malawi is soms paradijselijk mooi, maar de mensen leven ook hier buiten het paradijs. Het woord van God heeft ook hier niet altijd zeggingskracht op alle terreinen van het leven. De Malawianen die Nederland bezochten hebben zich er niet bij neergelegd dat we ‘nu eenmaal wereldwijd het geloof anders beleven.’ Een paar voorbeelden. In hun eigen gezinnen hebben ze het geleerde wel ingevoerd om bij de maaltijd een gedeelte uit de bijbel te lezen. Als zij een vergadering bijwonen vragen ze steevast de voorzitter om een gedeelte uit de bijbel te lezen.
Vanuit een prachtig groen Malawi een warme groet! In verbondenheid met Christus en het gebed, Tjerk & Marieke Visser www.vissersinmalawi.blogspot.com 8
Wie?
Thema Wat?
Waar?
Christenen wereldwijd Muskathlon
Andries Mandemakers & Corné Spruijtenburg
(marathon georganiseerd door de 4e Musketier)
Oeganda
e
Doelen?
4 Musketier voor:
Strijden voor gerechtigheid!
Waarom? Afgelopen herfst zijn wij op karakterweekend geweest in de Ardennen. Wij kregen de oproep onszelf in te zetten voor gerechtigheid in de wereld. Gerechtigheid voor de allerarmste kinderen zonder toekomst. En vaak wordt er gezegd dat het geen zin heeft... Maar het heeft wel zin! Wij kunnen het verschil maken, daar willen wij voor strijden, voor deze gerechtigheid. Niets doen is geen optie. Zeker niet met de gedachte dat wij talenten hebben gekregen die wij moeten gebruiken!
Wanneer? 6-19 mei
www.muskathlon.nl | www.compassion.nl | Andries Mandemakers 06 28 73 59 88 | Corné Spruijtenburg 06 12 19 47 51 9
Het verhaal achter...
Op afstand verbonden met de Armeens Syrische Christenen · Bid voor de ouderen in Aleppo en Kessab die het moeilijk hebben in de winterse kou. · Bid voor de vrouwen en kinderen die wonen in vluchtelingenkampen over de grens. · Bid voor de jongere generatie zodat zij, in moeilijke tijden, de liefde van God blijven zien. · Bid voor vrede in Syrië! Bart van Luik
‘Bidt voor onze kerk, onze families en de toekomst van Syrië’ Bijna 18 jaar geleden hebben Monica van den Berg en Bart van Luik meegedaan aan een uitwisseling tussen Nederlandse- en Armeense Christenen in Syrische. Wat is er na 18 jaar nog over van die indrukwekkende ervaring en hoe gaat het met de kerk en de deelnemers uit Syrië? Vanwege de huidige situatie in Syrië is dit stukje alleen in de papieren versie beschikbaar. Wilt u het toch lezen neem dan contact op met de redactie. Gebedspunten: · Bid dat de kerkdiensten niet verstoord worden door invloeden van buitenaf. · Bid voor de voorgangers van de Armeense kerken zodat zij staande blijven in moeilijke tijden. · Bid dat het vrijwilligerswerk van de Armeense kerken doorgang mag vinden in de wijken. 10
maat, maar op de standaard, en hij schijnt voor allen die in het huis zijn. 16 Laat uw licht zo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken zien en uw Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken. U bent het licht van de wereld Wie? Ik toch niet? “U bent”! Maar ik stel zo weinig voor, ik beantwoord niet aan Gods doel, ik voel me daar te onzeker voor, ik kan het niet! Dikke wolken pakken zo vaak samen in ons hart. Wolken van onzekerheid, perfectionisme, klein denken van onszelf. Toch heeft Jezus het hier ook tegen ons, tegen u en jou persoonlijk. Met al onze gebreken en tekortkomingen. Maar vooral met onze gekregen kwaliteiten! Hij wil ons gebruiken om verschil te maken in deze wereld. Wij zijn het licht! Net zoals Jezus Zijn Vader in de hemel weerspiegelde, mogen ook wij Gods eigenschappen weerspiegelen. U bent het licht van de wereld. Het is net of Hij wil zeggen: Laat je zonnetje maar stralen, laat je warmte maar voelen, geef (beken) maar kleur aan deze wereld. Gods liefde wordt zeker opgemerkt en gevoeld!
Kijk en raad waar het de volgende keer over gaat...
Woord aan het woord
U bent het licht van de wereld Licht! Langzaamaan zien we de dagen alweer wat langer worden! Ik weet niet hoe het met u is, maar nu we naar alle waarschijnlijkheid toch het grootste deel van de winter achter de rug hebben, er aardig wat natte, winderige, en daarmee donkere en korte dagen voorbij kwamen (ik moet zeggen, hier aan het einde van de Peppelweg kan het flink tekeer gaan!), ga ik nu toch stiekem wel verlangen naar het voorjaar! Naar het licht, met name de zon: hoe anders ziet de wereld eruit wanneer de zon zijn schijnsel hierover laat gaan? We heerlijk kunnen genieten van zijn warmte? De natuur weer volop groeit en bloeit, geurt en kleurt? Wat doet dit goed! Het geeft energie! Licht! Daar gaat het volgende bijbelgedeelte ook over:
We moeten beseffen dat we alle eigenschappen van God in ons hebben. We zijn tenslotte naar Zijn beeld geschapen. Wat we hebben gekregen, behoren we niet weg te stoppen of voor onszelf te bewaren. We zetten een lamp toch ook niet onder de tafel, maar hangen hem daarboven, zodat iedereen in huis het schijnsel kan zien.
Mattheus 5:14-16 14. U bent het licht van de wereld. Een stad die boven op een berg ligt, kan niet verborgen zijn. 15. En ook steekt men geen lamp aan en zet die onder de koren11
Het licht vraagt erom doorgegeven te worden. Laten we allereerst maar beginnen in ons huis (gezin, familie) en de mensen in onze directe omgeving. En ga zo maar door. De één kan zijn christen-zijn zichtbaar maken in het bedrijfsleven, in het onderwijs, in de gezondheidszorg, op straat, in de politiek en weer een ander in de wetenschap of op het zendingsveld. En laten we vooral niet vergeten te bidden voor elkaar. Want ons schijnsel zal ons niet altijd in dank worden afgenomen. Laten we er maar rekening mee houden dat de wereld ons het liefst binnen de vier muren van onze kerk wil opsluiten. Daarom hebben we elkaar nodig als gelovigen, om elkaar bij te staan, te ondersteunen, te bemoedigen. Licht, het voorjaar: misschien moet ik nog even geduld hebben. Maar dat geeft niet. Ieder jaargetijde heeft zo zijn charme. Wat is er in de winter nou mooier dan dat onverwachte, voorzichtige zonnetje na een donkere, regenachtige dag? Misschien waarderen we deze nog wel meer dan in het voorjaar! Mag ik u uitnodigen om dat zonnetje te zijn? Tot slot een mooi, klein liedje van Elly en Rikkert. Eentje die regelmatig in mijn hoofd zit en me zo aan zijn boodschap blijft herinneren. Dit liedje verwoordt het heel pakkend: Laat zo je licht maar schijnen, bij alles wat je doet. Zodat de mensen zeggen: God is goed! God is liefde, God is, God is goed
José de Jong
In de schijnwerper
De zendingscommissie na afloop van deze dienst welkom om hier over door te praten met elkaar. - Door het promoten van de jaarlijkse GZB zendingsdag en het GZB jongeren event - Door het sturen van kaarten; één keer per jaar stuurt de zendingscommissie ter bemoediging kaarten naar zendingswerkers over heel de wereld, de adressen hiervoor ontvangen wij van de GZB.
Kerk en zending horen bij elkaar. Vlak voor Zijn hemelvaart gaf Jezus aan Zijn volgelingen de opdracht heen te gaan en alle volken tot Zijn discipelen te maken. ‘En doopt hen in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest en leert hen onderhouden al wat Ik u bevolen heb.’ (Mat. 28) Natuurlijk kunnen niet alle leden van de kerk daadwerkelijk de wereld in trekken om het Evangelie te verkondigen. Wel kunnen we allen op onze eigen manier betrokken zijn bij de zending wereldwijd. De zendingscommissie binnen onze gemeente heeft als doel om deze betrokkenheid levend te houden. Dat doen zij op verschillende manieren: - Door nieuws door te geven van zendingswerkers; onze gemeente steunt via de GZB Tjerk en Marieke Visser in Malawi door als deelgenoten gemeente geld over te maken. Via nieuwsbrieven houden Tjerk en Marieke Visser ons, en andere deelgenoten gemeenten, op de hoogte van hun werkzaamheden en geven zij dank- en gebedspunten door. Deze nieuwsbrief wordt op verschillende plaatsen binnen onze gemeente verspreid. Ruim een jaar geleden zijn Tjerk en Marieke Visser tijdens hun verlofperiode in Nederland aanwezig geweest op een zendingsavond in onze gemeente. Door middel van een korte presentatie heeft Tjerk het één en ander van hun werk en leven in Malawi laten zien.
Drie maal per jaar komt de zendingscommissie bijeen voor bezinning en het afstemmen/ organiseren van bovenstaande activiteiten. Interesse om mee te doen? Laat het weten aan de voorzitter, Jan de Jager.
Daarnaast is er aandacht voor Thabiso en Eline Ditsele; als betrokken lid van onze gemeente is Eline jaren geleden de zending ingegaan en via die weg heeft ze haar huidige echtgenoot ontmoet. Samen zoeken zij nu een weg om zich in te zetten binnen Gods Koninkrijk. - Door gebed voor de zending: drie keer per jaar organiseert de zendingscommissie een bidstond om te danken en te bidden voor het zendingswerk dichtbij en ver weg. - Door het inzamelen van geld; Wekelijks wordt aandacht gevraagd voor de zendingsbussen bij de uitgang van de kerk. Jaarlijks wordt er een voorjaar, pinkster en een najaar zendingscollecte gehouden in de kerk voor de GZB en met Kerst een collecte voor de IZB. Daarnaast worden er acties gehouden om geld in te zamelen voor de zending, o.a. de verkoop van stroopwafels en de bekende GZB dagboekjes. - Door het werven van nieuwe leden voor de GZB en IZB. Bent u nog geen lid meld u aan bij hun website of via
[email protected] - Door het organiseren van een zendingsavond; één keer per jaar wordt de hele gemeente uitgenodigd om te luisteren en in gesprek te gaan met een zendingswerker. - Door aandacht te vragen voor een zendingszondag; in overleg met een predikant wordt tijdens deze dienst op zondag extra aandacht besteed aan de zending en is de gemeente 12
Fotocollage
Kerst 2015 Kerst Sing-in
Ker sttocht Kinderclub 13
Jeugdpagina
Bone uit Nigeria is dapper Nigeria is een gevaarlijk land voor christenen. De agressieve groep Boko Haram is druk bezig om van alle christenen moslims te maken. Christenen die niet naar hen willen luisteren, worden aangevallen en soms zelfs gedood. Boko Haram valt regelmatig dorpen aan. Op een ochtend komen ze ook het dorp van Bone (8 jaar) binnen. Bone schrikt op als hij de boze mannen van Boko Haram aan hoort komen. Hij weet meteen: dit is foute boel! De mannen hebben wapens bij zich en zoeken naar christenen. Bone en zijn oom, bij wie hij in huis is, slaan op de vlucht. Ze rennen zo hard als ze kunnen weg. Maar ontsnappen lukt niet. Bone en zijn oom worden gepakt door de mannen van Boko Haram. “Bekeer je tot de islam, dan laten we jullie leven! Zeg de islamitische geloofsbelijdenis op!” roept één van de mannen, terwijl hij zijn geweer richt op Bone en zijn oom. De oom van Bone wordt erg bang. Zullen hij en zijn neefje nu worden gedood? Geloofsbelijdenis opzeggen De oom van Bone besluit om de islamitische geloofsbelijdenis op te zeggen. “Er is geen andere god dan Allah en Mohammed is zijn
boodschapper,” zegt Bone’s oom. Hij stoot Bone aan en moedigt hem aan ook de belijdenis van de moslims op te zeggen. Maar Bone schudt dapper zijn hoofd. “Nee,” zegt hij, “Mijn zondagsschoolmeester zegt dat als ik Jezus op aarde verloochen, Hij mij voor Zijn Vader in de hemel zal verloochenen. Ik doe het dus niet. Ik zeg die geloofsbelijdenis niet op!”
je hoe jij vervolgde christenen kunt helpen.
Informatie over Nigeria Welke taal wordt er gesproken? Engels Wat is de hoofdstad? Abuja Hoe groot is Nigeria? Nigeria is 22 keer groter dan Nederland! Wat geloven mensen? Ongeveer de helft van de Nigerianen is moslim, de andere helft is christen. Er is ook een kleine groep die in oude natuurgodsdiensten gelooft.
Hakmes De mannen van Boko Haram worden woedend. “Dwaas kind,” schreeuwt één van de mannen. Hij grijpt de arm van Bone beet en slaat er met een hakmes op. Bloedend valt Bone op de grond, zijn arm zit onder het bloed. De mannen rennen weg en denken dat Bone snel zal sterven door het bloedverlies. Maar, de Heere God spaart Bone! Uren later wordt hij gevonden en naar het ziekenhuis gebracht. Hij wordt behandeld door de dokters daar en het gaat nu goed met hem.
Christen-zijn in Nigeria Er wonen veel christenen in Nigeria, maar ze worden wel vervolgd door een groep fanatieke moslims. De meeste moslims wonen in het noorden van het land en de christenen die daar wonen hebben het echt moeilijk. De agressieve groep rebellen die zich Boko Haram noemt, willen met geweld iedereen moslim maken. Ook willen ze dat de moslimwetten (de sharia) voor iedereen in Nigeria geldt. Er zijn al duizenden doden gevallen door geweld tegen christenen. Soms worden meisjes ontvoerd en dan gedwongen om te trouwen met een moslimman. Of jongens moeten meedoen in het leger van Boko Haram. Ook kerken en huizen van christenen worden aangevallen en vernield. Veel mensen slaan op de vlucht.
Wat zou jij doen? Bone durfde dapper te getuigen van zijn geloof. Hij was misschien wel bang voor die boze mannen met hun wapens, maar zijn geloof in de Heere Jezus was sterker. Bone wilde de Heere Jezus niet verloochenen, ook al kon hij hiervoor worden gedood. Hier in Nederland kunnen we het ons moeilijk voorstellen dat er mensen zijn die ons kwaad willen doen omdat we naar de kerk gaan en in Jezus geloven. Maar denk eens na, wat zou jij doen als het wél gebeurde? Of durf jij te zeggen dat je in de Heere God gelooft, ook al lachen andere kinderen je daarom uit? En stel dat je wordt uitgelachen door anderen omdat je naar de kerk gaat, denk dan eens aan Bone en zijn gewonde arm. Hij kiest ervoor om de Heere Jezus te blijven volgen. En hij zou heel blij zijn als kinderen in veilige landen als Nederland hetzelfde zouden doen! Meer weten over christenvervolging? Je leest meer nieuws en verhalen van vervolgde christenen, waaronder ook veel kinderen, op de kindersite van SDOK: www.stefweb.nl. Ook kun je via die website het gratis kinderblad Stef! aanvragen. Op de site en in het kinderblad lees je verhalen, nieuws en leer 14
Rubriek
‘Met wie we verbonden blijven’ De Vijverhof, 2965 CG te Nieuwpoort: Mw. N.A. van Arkel-de Jong, Vlietzicht 139 Mw. G. Blonk-de Bruin, Vlietzicht 220 Mw. E. den Boer-Tanis, Vlietzicht 105 Mw. N. van Holten-Houweling, Vlietzicht 205 Mw. J.E. de Jong-de Bruin, Woongroep “De Poort”, Vlietzicht 3 Mw. E.W. Boele-Maat Hornsteate - Hartenhof Lingesteynplantsoen 8 4141 GJ Leerdam Mw. A.M. van den Broek-Verhoeff Aanleunwoning Graafzicht Amandelhof 30 2971 CB Bleskensgraaf Annie de Bruin Dalemstraat 24 4201 BP Gorinchem Marjolein Karens De Blauwe Lis Vivaldilaan 88 3363 KG Sliedrecht Carol Korevaar Kooningsweg 8-9 Hartenkoning 24 6816 TB Arnhem
Mw. A. de Langen-Rademaker Huisje 1 Anklaarseweg 91 7316 MC Apeldoorn
Buitenlandgangers
Mw. G. Nagtegaal-van der Plaat Woonzorg Huize Spoorzicht Cuneraweg 168 3911 RR Rhenen
Ekwendeni
Tjerk en Marieke Visser PO BOX 6 Malawi Mailadres:
[email protected]
Mej. E.G. Ooms Verpleeghuis Dorestad, Afdeling Luzere Passievruchtstraat 2 2552 BJ Den Haag Leo Prins Wijnkoperstraat 78c 4204 HK Gorinchem
Verjaardagen
Corrie van Rees Schoonsterland 45-47 7951 HM Staphorst Georgina Ritmeester “De Lingebolder” Ph. Willemstraat 2-4 4141 EZ Leerdam Arie Zwanenburg De Blauwe Lis Vivaldilaan 94 A 3363 KG Sliedrecht
18 april
Thabiso Ditsele
41 jaar
30 april
Mw. A. de Langen-Rademaker
89 jaar
14 mei
Mw. A.M. van den Broek-Verhoeff
97 jaar
19 mei
Carol Korevaar
55 jaar
04 juni
Mw. E. den Boer-Tanis
89 jaar
11 juni
Mw. E. Ooms-Temmer
92 jaar
20 juni
Annie de Bruin
51 jaar
15
Preekbeurten
Agenda
2 april: 5 april: 12 april: 15 april: 27 april: 29 april:
Moderamenvergadering Censura morum + gemeenteavond HA Heilig Avondmaal Biddag Toerustingsavond Gemeenteavond Kerkenraadsvergadering Consistorievergadering Toerustingsavond Doopaangifte Pasen Heilige Doop Moderamenvergadering 20.00 uur Koor- en samenzangavond Kerkenraadsvergadering
meivakantie 2 t/m 10 mei 13 mei: Consistorievergadering 14 mei: Hemelvaartsdag 24 mei: Pinksteren 27 mei: Moderamenvergadering 4 juni: 7 juni: 10 juni: 11 juni: 13 juni: 13 juni: 21 juni: 24 juni:
Censura morum + gemeenteavond HA Heilig Avondmaal Kerkenraadsvergadering Doopaangifte Rommelmarkt GZB Zendingsdag Evenementenhal Gorinchem Heilige Doop Consistorievergadering
De preekbeurten 1 maart t/m 14 juni 2015 zijn als volgt:
(mogelijke wijzigingen voorbehouden) Morgendienst: aanvang 09.30 uur – Avonddienst: aanvang: 18.30 uur
1 maart
Ds. A. Bloemendal Voorbereiding H.A.
Ds. R.W. de Koeijer, Bilthoven
8 maart
Ds. A. Bloemendal Heilig Avondmaal
Ds. A. Bloemendal Dankzegging H.A.
11 maart Biddag
14.00 uur Kand. J.W. Verboom, Zegveld
19.30 uur Ds. A. Bloemendal
15 maart
Ds. A.J. v.d. Herik, Moerkapelle
Kand. G. v.d. Berg, Stolwijk
22 maart
Ds. A. Bloemendal
Ds. A. Bloemendal
29 maart Gel.belijdenis
Ds. A. Bloemendal
Dr. A.J. Kunz, Katwijk
3 april Goede Vrijdag 5 april
1e
Paasdag
6 april 2e Paasdag
19.30 uur Ds. A. Bloemendal Ds. A. Bloemendal
Ds. L. de Wit, Putten
Ds. J. Belder, Dordrecht
12 april
Ds. A. Bloemendal Heilige Doop
Ds. A. Prins, Vriezenveen
19 april
Ds. A. Bloemendal
Kand. J.W. Verboom Preekbespreking 15+
26 april
Ds. A. Bloemendal
Dr. M.A. van den Berg, Zoetermeer
Ds. P. Molenaar, Lunteren
Ds. J.P. Ouwehand, Houten (zend.)
10 mei
Ds. A. Bloemendal
Ds. A. Bloemendal
14 mei Hemelvaartsdag
Kand. J.W. Verboom
17 mei
Ds. A. Bloemendal
Ds. A.A. Floor, Barendrecht Ds. A. Bloemendal
3 mei
24 mei
1e
Pinksterdag
Ds. A. Bloemendal
25 mei
2e
Pinksterdag
Ds. H. Liefting, Delft
31 mei 7 juni 14 juni
Colofon
4 maart: 5 maart: 8 maart: 11 maart: 12 maart: 17 maart: 18 maart: 25 maart: 26 maart:
Ds. A. Bloemendal Voorbereiding H.A.
Ds. J.J. Verhaar, Krimpen a/d IJssel
Ds. A. Bloemendal Heilig Avondmaal
Ds. A. Bloemendal Dankzegging H.A.
Ds. C. Boele, Oud-Beijerland
Ds. F. van Roest, Noordwijk
Drieluik: Uitgave van de Hervormde Gemeente te Groot-Ammers. Verschijnt 4x per jaar (mrt/juni/sept/dec). Bezorging: N. van VoorthuijsenVan de Ree Margrietstraat 8 tel. 661230
Redactie: Connie Aarten Kees Boer Lisa Burggraaf Corrie de Kluijver Elly Molenaar Jantine van der Perk Ali Rijkse Ester Uittenbogaard
Druk: De Groot PrintShop, Goudriaan Giften: Rabobank Groot-Ammers NL55 RABO 0323 5025 04 t.n.v. kerkvoogdij Hervormde Gemeente te Groot-Ammers.
Redactieadres:
[email protected] 16
De redactie heeft het recht om ingezonden artikelen wel/ niet te plaatsen, dan wel de tekst aan te passen.
