,scheep(s).ïournáál .HET. Officíeel orgoon von de werk groep genealoqie vonde Fomi I iesti chting Scheepbouwer

.HET

,scHEEP(s).ïouRNÁÁL Officíeel orgoonvon de werkgroepgenealoqie von de FomiIiestichting Scheepbouwer.

'De

bruidstaart', gebouw van het Nationaal Archief van de Nederlandse,Antillen. Het gebouw wordt zogenoemd vanwege de vele versieringen, die aan een taart daen derken. (voor het verhaal, zie pagina 9 e.v.)

Het Scheep(s)journaal, jaargang 14, nummer 2, augustus 2012, 38 ste editie.

IN DIT NUMMER:

2

1.

Van de redactie

pagina 3

2.

De oudste, de jongste en geboorten

pagina 4

3.

Sleutelhanger

pagina 6

4.

Verjaardagen en jubilea

pagina 7

5.

In Memoriam

pagina 8

6.

Familie(s) verhalen

pagina 9

7.

Familieberichten

pagina 12

8.

Familiebijeenkomst

pagina 15

9.

Van onze buitenlandse familie

pagina 19

10.

Tenslotte

pagina 20


1.

Van de redactie.

Met de verzending van het eerste nummer van deze jaargang heb ik een experiment ingezet. Het was mij opgevallen dat bladen van andere genealogische verenigingen soms zonder envelop, met de adressering op voor- of achterzijde en een sluitstickertje op de rechterzijde werden verzonden. Daarmee werden de kosten van de envelop bespaard en op basis van het aantal per jaar verzonden bladen op A-4 formaat (in ons geval 150-200 exemplaren) een substantiële reductie van kosten. Ook deze keer heb ik voor diezelfde wijze van verzending gekozen. Graag ontvang ik bericht als er bij de bestelling blijkt, dat het blad schade heeft ondervonden. Is dat in een aanzienlijk aantal gevallen zo, dan gaan we terug naar de oorspronkelijke wijze van verzenden. Krijg ik geen of een enkele reactie, dan ga ik er vanuit dat het experiment is geslaagd en blijft het voortaan zo. Zijn er derhalve klachten of opmerkingen, laat mij dat weten! Ik vraag mij af of oplettende lezers hebben gemerkt dat er een onregelmatigheid is geslopen in de koptekst? Het vorige nummer droeg de tekst: 36 e editie en deze: 38e. Waar is de 37e editie gebleven? Bij het bepalen van deze editie is gebleken, dat het journaal van december 2011 en die van april 2012 beiden als de 36 e editie werden aangemerkt. Om die fout te herstellen is deze editie als 38 e geteld, waarmee e.e.a. weer is rechtgezet. Editie 37 zal dus ongenoemd blijven. Na deze huishoudelijke mededelingen tijd voor een wat meer inhoudelijke beschouwing. Onze vierde familiebijeenkomst heeft, zoals u verderop in dit nummer kunt lezen, plaats gevonden en was volgens de deelnemers een doorslaand succes. Ter plekke werd besloten over twee jaar opnieuw een happening te organiseren. In onze aanstaande bestuursvergadering (op 11 augustus) zullen we daar over spreken en in het decembernummer volgen mogelijk dan al de eerste berichten. Hou dat derhalve in de gaten. Mochten onder u al ideeën leven over een mogelijke locatie en/of een tijdstip, laat ons dat dan weten. Op de vergadering van 11 augustus zullen we ook aandacht besteden aan een effectiever gebruik van onze website. Tot nu toe gebeurt er op en met die site naar ons gevoel te weinig. Dat was ook het idee van een van de deelnemers aan de familiedag, die mij daarover aansprak. Omdat hij zelf ICT’er is, smeedde ik het ijzer terwijl het heet was en nodigde hem uit met ons mee te denken. Dat lukte en de 11 de zal hij paraat zijn. Hopelijk kunt u snel de vruchten van ons ‘brainstormen’ plukken. Overigens wordt de website wel van tijd tot tijd bezocht, hetgeen blijkt uit reacties die ik ontvang. Zo was er een recent mailtje van een familielid, die meldde een deel van haar Scheepbouwerfamilie te hebben gevonden in de stamboom, om vervolgens een aantal 3


gegevens van de aangetrouwde familie aan te leveren, die ik in onze stamboom kon opnemen. Hoewel de familie Scheepbouwer in onze stichting centraal staat, ontkom je er niet aan ook de aangetrouwde familie een plek te geven, zoals hier voor ook al duidelijk werd. Deze keer daarom een tweetal artikelen over resp. de families Moraal en Hoelen, die beiden geparenteerd zijn aan de familie Scheepbouwer. Mochten er onder de lezers verhalen leven over soortgelijke aanverwanten, dan wil ons Journaal daar graag een platform voor zijn! Na een goed voorjaar en een troosteloze (sport)zomer, hoop ik dat de komende herfst nog wat aangenaam weer voor ons in petto zal hebben. Veel leesplezier! Uw redacteur.

2. De oudste, de jongste en geboorten. De oudste Zoals eerder gemeld wordt deze plaats sinds enige tijd ingenomen door:

ALEIDA SCHEEPBOUWER geboren te Rotterdam op 18 januari 1921 nu dus 91 jaar oud.

De jongste Zo heb je in geen jaar een nieuwe geboorte en dan – zoals in het vorige kwartaal – drie tegelijk. Direct na het versturen van het journaal van april kreeg ik melding van alweer een nieuwe Scheepbouwer en wel WOUT, zoon van Martin en Jolanda Scheepbouwer-van Driel en broertje van Sven.

4


Onze gelukwensen voor de ouders en alle verdere familie.

Bovenstaand kaartje kreeg ik onlangs via de trotse overgrootouders P.J. Scheepbouwer en echtgenote toegestuurd, met de volgende bijbehorende boodschap:

Beste Otto, Om je gerust te stellen over de uitbreiding van de familie, hierbij de bijdrage van ons uit Amersfoort. Onze kleinzoon heeft er voor gezorgd, dat de familie weer wat groter is geworden Hierbij een kopietje van het geboortekaartje. Groetjes uit Amersfoort, P.J. Scheepbouwer.

5


In de familiestamboom neemt Jayley de onderstaande plaats in:

6


3. Sleutelhanger

Zoals in het verslag van de familiedag in De Rijp te lezen valt, kregen alle deelnemers die dag namens het bestuur een sleutelhanger met ons nieuwe familiewapen uitgereikt. De reacties daarop waren zeer positief. Omdat dit soort geschenken altijd in een minimumoplage moeten worden besteld, zijn er nog een twintigtal exemplaren voor liefhebbers beschikbaar. Ze zijn te bestellen door de kosten, incl. verzendkosten, ad. € 10,--, bij vooruitbetaling te voldoen op giro 8535816 t.n.v. Het Scheepsjournaal te Markenbinnen.

4. Verjaardagen/jubilea. Door omstandigheden deze keer geen vermelding van verjaardagen en jubilea. Volgende keer beter! Naar aanleiding van het vorige nummer kreeg ik een dubbele melding van een omissie! Niet alleen had ik de 20e verjaardag op 30 mei van LINDA SCHEEPBOUWER vergeten, maar ook nog het 30-jarig huwelijksfeest op 25 juni van ROB SCHEEPBOUWER en MARINKA ANDREA WIJMAN. Nederig bied ik alle betrokkenen mijn verontschuldigingen aan! We blijven mensen nietwaar en alleen iemand die niets doet, maakt nooit fouten! Overigens heb ik de 25ste juni geprobeerd mijn fout goed te maken. Namens de gehele Scheepbouwerclan heb ik het bruidspaar op die dag een bloemengroet met excuses laten bezorgen.

7


Via Facebook kreeg ik de volgende reactie: “Hartelijk bedankt voor de mooie bloemen. Dit waarderen we erg. Groetjes Rob en Marinka Scheepbouwer” Bovendien stuurde Rob nog een advertentie uit 1919 die hij op internet had gevonden.

Volgens het bijschrift was C. Scheepbouwer agent, geen importeur.

Ik was al eerder op advertenties van deze autodealer gestoten, maar kan hem in mijn databank niet terugvinden. Wellicht weet een van onze lezers meer. Ik houd mij aanbevolen.

5.

In Memoriam.

Voor zover mijn informatie reikt, hebben we in de afgelopen periode geen familieleden vanwege overlijden verloren. We blijken toch telkens weer een sterk geslacht!

6. 8

Familie(s) verhalen.


Nationaal Archief van de Nederlandse Antillen. Velen noemen het gebouw ook wel ‘Bolo di bruid’ (Bruidstaart) of Cake House vanwege de vele versieringen, die aan een taart doen denken.

In het redactioneel van het vorige nummer maakte ik al gewag van het feit, dat ik tijdens onze vakantie op Curaçao ook nog met genealogie bezig was geweest. Deze keer niet met onze familie Scheepbouwer, maar met de familie van mijn moeder. Haar meisjesnaam was Moraal, terwijl de naam van haar moeder Schoen was. Ook naar deze namen doe ik onderzoek. Kort voor ik naar Curaçao vertrok kreeg ik via een abonnement op Genlias, een site die de voortgang van de digitalisering bij gemeentelijke -, provinciale – en rijksgegevensbestanden bij houdt en daarvan periodiek verslag doet, een melding van de geboorte van ene Melton Roberto Moraal, geboren 04-09-1878 op Curacao, in het 4e district. Tot dan toe was er in de familie van mijn moeder nooit sprake geweest van familie op Curaçao, dus nieuwsgierig geworden ben ik op zoek gegaan naar verdere bijzonderheden in het – fraaie – gebouw van het Nationaal Archief, aldaar. In een oase van rust in een functioneel goed toegerust archief werd ik ontvangen door een zeer toegewijde archiefmedewerkster, Mw. Goeloe, die onmiddellijk alle medewerking bood. Binnen enkele minuten toverde zij het geboortebewijs van dit (verre) familielid tevoorschijn. Zie hiernaast.

9


Uit het geboortebewijs bleek, dat genoemde Melton Roberto Moraal het natuurlijke kind was van Maria Albertina Moraal. Een schandaal in de familie was geboren! Maria A. was hoedenmaakster en woonde in wat toen heette het 4 e district. Op mijn vraag, wat dat 4e district precies omvatte dook mevrouw Goeloe weer in de archieven en kwam terug met een boek van Els Langefeld getiteld: “De Curaçaose bevolking in cijfers 1838-1883”. Opmerkelijk, want Els Langefeld had ik een aantal jaren eerder ontmoet, toen ik in de Nederlandse archieven op zoek was naar gegevens over de plantage Porto Marie voor Jack Scheepbouwer. Het blijft toch een kleine wereld! Uit dat boek kopieerde mevrouw Goeloe voor mij 2 kaartjes met de districtenindeling 1816 (kaart II.) en diezelfde indeling van 1863 (kaart III.) Gelet op de geboortedatum van Melton (1878) is met name de laatste kaart voor ons interessant. Daaruit blijkt dat het 4e district zich bevindt op het westelijk deel van het eiland, het platteland (Banda Bau in het Papiamento).

10


Tot zover mijn naspeuringen tot nu toe. Meer informatie kon mevrouw Goeloe niet verschaffen. Voor mij blijven er echter nog genoeg vragen over: wat deed een Nederlands meisje/vrouw aan het eind van de 19 e eeuw op het platteland van Curaçao, wie was de vader van haar kind, wat was haar afkomst in Nederland etc. In mijn databank kwam geen Maria Albertina Moraal voor, dus hier is nader onderzoek nodig en bij mijn volgende bezoek aan Curaçao moet ook daar nog meer duidelijk worden. Voorlopig dus nog werk op de plank en wordt vervolgd!

11


7.

Familieberichten.

Onlangs werd in Willemstad, Curaçao, de Curaçaose Ondernemerskamer ingesteld. De eerste zitting heeft inmiddels plaatsgevonden. Met ingang van 1 januari 2012 kunnen belanghebbenden verzoeken om een onderzoek in te stellen naar het beleid en de gang van zaken bij een rechtspersoon. Bij toewijzing van het verzoek benoemt het Hof één of meer onderzoekers die verslag uitbrengen over de vraag of er sprake is van wanbeleid bij de rechtspersoon. De Ondernemingskamer kan ook voorzieningen treffen, waaronder de schorsing of vernietiging van een besluit van een orgaan van de rechtspersoon of de schorsing of ontslag van één of meer bestuurders of commissarissen en ontbinding of splitsing van de rechtspersoon.

Uit deze foto van de eerste zitting, blijkt dat onze oudste dochter als griffier deel uitmaakt van deze Ondernemingskamer.

Trouwfoto. Nu we in dit nummer toch aandacht besteden aan andere, gerelateerde familie, ook nog de mededeling dat de Stichting Surinaamse Genealogie op 21 april 2012 haar jaarlijkse ‘Konmakandra’ (Surinaams voor bijeenkomst) hield. Hoewel mijn eega weliswaar op Curacao is geboren, zijn haar beide ouders van Surinaamse origine. Uiteraard doe ik ook genealogisch onderzoek naar haar ‘roots’ en gaan wij al een aantal jaren naar de bijeenkomsten van die werkgroep.

12


Naast lezingen, workshops en een boekenmarkt, werd ook een tentoonstelling gehouden van trouwfoto’s, zowel recente als historische. Omdat wij over een fraaie trouwfoto van de ouders van mijn eega beschikten, hebben we die – met een korte toelichting – ook ingestuurd. Zie hier die foto en toelichting:

Korte toelichting: Dit mooie bruidspaar wordt gevormd door mijn moeder, Johanna Thérèse Helena Zuinig, 23 jaar oud (1890) en mijn vader, Herbert-Jan Hoelen, 26 jaar oud (1887), allebei geboren en getogen in Suriname. Het waren de liefste (groot)ouders ‘van de wereld en omstreken’, zoals onze oudste dochter zou zeggen. Pappa was de jongste zoon van een rond 1860 naar Suriname gekomen zoon uit een Amsterdams/Brabantse familie, waarvan ongeveer tegelijkertijd ook een telg naar het toenmalige Nederlands-Indië vertrok. Zodoende bestaat de familie Hoelen sindsdien uit een Nederlands/Belgische tak, een Indische tak en een Surinaamse tak. Wil je het nog internationaler (en kleurrijker) hebben?

13


Mamma was één van de dochters van een alleenstaande ouder, waarvan de (deels Chinese) voorouders al langer in Suriname woonden. Ze kregen zeven kinderen in totaal. De eerste vijf, Erwin Hugo, Mathilde Constance, Otmar Hubertus, Marie Victorine en Hélène, werden in Suriname geboren; de twee jongsten, Iwan Karel en Florance, werden, met een leeftijdsverschil van 10 jaar, op Curaçao geboren en zijn dus ‘yu di tera’ (landskinderen). Onze ouders gingen in 1924 hun geluk op Curaçao beproeven, omdat de werkomstandigheden daar toen beter waren dan in Suriname en de Shell werknemers nodig had. Dat is één van de redenen, dat er in die tijd veel Surinamers naar het eiland vertrokken en men daar nog steeds veel Surinaamse namen tegen komt. Zij ondernamen deze grote reis toen Hélène, de toen jongste, 3 maanden oud was. De twee oudere jongens en de twee oudere meisjes bleven achter bij familie tot mamma en pappa een huis hadden gevonden en scholen waar ze op ingeschreven konden worden. Dat duurde niet lang en binnen korte tijd was de familie weer herenigd. Pappa was tot zijn pensioen als employee bij de Shell in dienst en twee van de jongens, de oudste en de jongste, hebben daar ook tot hun pensioen gewerkt. Pappa overleed op 2 juli 1968 op Curaçao. Hij is 81 jaar geworden. Mamma kwam toen naar Nederland en overleed daar op 11 november 1978. Zij is 88 jaar geworden. Wassenaar, 10 januari 2012.

Florance Scheepbouwer-Hoelen.

Kaart en vlag van Suriname.

14


8. De vierde familiebijeenkomst in de Rijp.

In ons vorig journaal maakten we gewag van het feit, dat de inschrijving voor de familiedag op 20 mei in De Rijp een nogal magere deelnemerslijst vertoonde. Naast de bestuursleden en de (klein)kinderen en zussen en zwager van enkele van hen, waren er slechts 9 ‘wilde’ inschrijvers. In totaal dus 26 deelnemers. Dit staat in schrille tegenstelling tot de score van de eerste familiedag in maart 2001 in De Witte Bergen in Eemnes. Toen waren er in totaal meer dan 100 deelnemers! Natuurlijk, dat was de eerste keer dat zoiets werd georganiseerd en we hadden toen nog aanzienlijk meer donateurs, maar toch. Echter, zoals het spreekwoord luidt: het is niet de kwantiteit die telt, maar de kwaliteit. En daar was niets mis mee! Op 20 mei jl. organiseerden wij – na vier jaar! – eindelijk weer een familiedag. Deze keer in het rustieke dorp De Rijp, onder Alkmaar, in Noord-Holland. Thuisland van de z.g. Noord-Hollandse tak, gesticht door Huibert Scheepbouwer, die zich rond 1825 vanuit Dordrecht als vrijgezelle jongeling vestigde in Akersloot. Rond de klok van twaalf – half één verzamelden de deelnemers zich in “Het Wapen van Munster”, aan de Grote Dam 3 te De Rijp. Zij die besloten hadden om de nacht ook in De Rijp door te brengen, brachten hun bagage in de ‘Bed and Breakfast’ aan de overzijde. Voorzien van een heerlijk kopje koffie, maakten we – voor zover we elkaar al niet eerder hadden ontmoet - allereerst kennis met elkaar en kregen daarna een heerlijke lunch voorgeschoteld, voorzien van een drankje. Als bijdrage van de familiestichting aan deze dag, kreeg iedereen een sleutelhanger uitgereikt, voorzien van het onlangs officieel vastgestelde wapen van onze familie. Deze geste werd met instemming begroet.

15


Toen we van huis vertrokken, was het weer nogal vochtig en bij aankomst was het al niet veel beter. Met een vaartocht in open boten voor de boeg, bleven we, ondanks de voorspelling dat het rond het middaguur zou opklaren, nogal somber gestemd. Maar ziet, toen rond 1 uur onze schipper, Piet van Marle, zich meldde, was er nog maar sprake van een spaarzaam drupje. Niettemin gewapend met grote paraplu’s (beter mee- dan om verlegen, nietwaar!) staken we de straat over naar de klaarliggende boten. Doordat de vlonders in onze boot nogal glibberig waren geworden, maakte één van de deelnemers nog een flinke smak bij het instappen, wat gelukkig geen verdere gevolgen bleek te hebben.

Onder een inmiddels opgeklaarde lucht maakten we met een deskundige toelichting van onze schipper een interessante rondvaart, waarbij we o.m. attent werden gemaakt op een oude Joodse begraafplaats, die buiten de gemeentegrenzen in een weiland was aangelegd. Overigens hebben er nooit meer dan enkele graven gelegen. Verder kregen we informatie over het vervenen, waardoor er zo veel waterwegen rondom het dorp liggen en hoe ondermeer de haringvangst vanuit De Rijp en omgeving plaatsvond.

16


Na ruim een halfuur varen bereikten we de aanlegsteiger van de galerie “Eilandspolder”, die overigens ook vanaf de landzijde van het dorp Graft toegankelijk is. Hier werden we hartelijk ontvangen door de echtgenoot van de beheerster en een assistente, want de eigenlijke galeriehoudster, Elly Hoek, was op dat moment in London. Onderweg had Piet van Marle ons al lekker gemaakt over de smaak van de gevulde eitjes, zoals de man van Elly die placht te maken. “Om je vingers bij af te likken”, was zijn commentaar en hij had niet overdreven! Heerlijk. Ze smaakten perfect bij het wijntje dat ook werd geschonken. Met name de dames waren onder de indruk van het getoonde in de galerie en er verwisselden nog al wat voorwerpen van eigenaar. Nadat wij opnieuw waren ingescheept vervolgden wij onze reis langs het dorp Graft weer richting De Rijp. Onderweg kregen wij nog heel wat anekdotes te horen over vermaarde dorpsbewoners uit vroeger tijden. Uiteindelijk ontscheepten we op dezelfde plek waar we waren vertrokken en liepen we via de Tuingracht naar ’t Houten Huis’, het plaatselijk museum.

Daar werden we ontvangen door een zeer enthousiaste gids, die ons op geanimeerde wijze kennis liet maken met de rijke historie van de gemeente De Rijp en omgeving. Duidelijk werd dat dit destijds de regio was, waar de producten van de walvisvaart, o.m. olie en traan werden verwerkt en waar een aanzienlijk deel van de bevolking zijn brood mee verdiende. Ook allerlei voorwerpen, die met de jacht op die enorme zoogdieren verbonden waren, bleken in het museum een mooi plaatsje te hebben gevonden. De herinnering aan een aantal grote branden – vrijwel alle huizen waren destijds uit hout opgetrokken – wordt hier levend gehouden. Alles bij elkaar werd ons een leerzaam inkijkje geboden in de rijke historie van zeg de laatste drie eeuwen en kan een bezoek aan dit museum zeker worden aangeraden. Na deze geestelijke inspanning werd het weer hoog tijd voor een lekker bakje koffie met krentenwegge en die werd ons aangeboden in het sfeervolle restaurant Oudejans aan de Rechtestraat. Na dit gezellig samenzijn als afsluiting van het dagprogramma, werd na een uurtje afscheid genomen van een aantal deelnemers, die het hiermee voor gezien hielden en vertrok het overgrote deel van het gezelschap opnieuw naar het 17


Wapen van Munster, waar nog een gezamenlijk diner voor eigen rekening was georganiseerd. Inmiddels was het weer zodanig opgeklaard, dat we eerst op het terras in een heerlijk zonnetje nog een aperitiefje konden genieten en alvast het diner konden bestellen. Rond zeven uur was de keuken gereed en konden we aan tafel.

In een gezellige ambiance hebben we heerlijk gegeten en de familiebanden nog wat strakker aangehaald. Net voor het dessert werd opgediend, verwoordde de voorzitter de gevoelens van alle deelnemers, namelijk dat het een perfect georganiseerde dag was geweest die in eerste instantie werd opgezet door Trudie en Jacqueline Scheepbouwer, op de achtergrond bijgestaan door Len Stronk. Door onbegrip/misverstanden is het karwei in laatste instantie afgemaakt door Trudie en Tineke Scheepbouwer. Namens een ieder onderstreepte hij dat met een fraaie bloemenhulde.

Na een afrekensessie, waarvan ik de u verdere bijzonderheden zal besparen, vooral omdat ik er weinig van begreep en me afvroeg of de eigenaar van het Wapen van Munster er nu goed uit was gesprongen of er geld op had toegelegd, ging rond half elf ieder voldaan zijns weegs en zochten Cor en Elisabeth hun bed op in het ‘Bed en Breakfast’ aan de overzijde van het Wapen.

18


Dit alles echter niet, dan nadat we afspraken om uiterlijk over twee jaar de volgende familiedag te organiseren, onder het motto: “Als we weer vier jaar wachten, dan zijn een aantal van ons straks te oud om nog te kunnen deelnemen!” Ook deze keer was duidelijk:

De thuisblijvers hadden, zoals altijd, ongelijk. Otto Scheepbouwer.

9. Van onze buitenlandse familie.

Anders dan de mededeling dat Cassie (Cassandra) Scheepbouwer uit Canada met haar 3 kinderen sinds midden juli voor 3 maanden in Markenbinnen op bezoek is bij Arnold Scheepbouwer, zoon van Jan en Tineke Scheepbouwer, is er van het buitenlandse front geen nieuws. Arnold, Cassandra en de kinderen hebben het reuze naar hun zin! Cassie’s overgrootvader en Arnold’s overgrootvader waren de broers Jacob en Otto Scheepbouwer uit Westgraftdijk.

19


10.

Tenslotte.

Helemaal tot slot nog een keer de verschillende mogelijkheden om de ongetwijfeld vele inzendingen aan de redactie te doen toekomen! Om het Uw redacteur zo veel mogelijk naar de zin te maken, wordt toezending van te plaatsen bijdragen via e-mail of door middel van een CD resp. USB-stick (op erewoord retour) erg op prijs gesteld! Postadres

:

Crocusstraat 43 2241 VX Wassenaar

Bellen (vast) : Bellen (mobiel) :

070-5112963 06-42 38 86 81

Fax

:

070-5146549

E-mail

:

[email protected]

Girorekening :

20

8535816 Markenbinnen

de reorganisatie werd hij een jaar later topondernemer van het Het Scheep(s)journaal, jaargang 14, nummer 2, augustus 2012, 38 ste editie. jaar. Met KPN gleed hij langs de rand van de afgrond. De herverming van KPN kostte uiteindelijk vijfduizend mensen hun baan. Scheepbouwer verbeterde de winstmarges en drong de schulden terug. Er werken op dit moment 33-500 werknemers. Ze bedienen in binnen- en buitenland 42 miljoen klanten en zorgen voor een omzet van €13,4 miljard. De Dordtenaar heeft de komende maanden alle tijd voor gezin en zijn hobby golf. In theorie. Want het liefst wil hij een nieuwe baan, zei hij een jaar geleden in Scope: "Dat vind ik leuker dan een serie commissariaten." Volgens ingewijden is het bedrijfsleven nog lang niet af van Ad Scheep bouwer. "Hij gaat het liefst door tot de reorganisatie werd hij een jaar later topondernemer van het jaar. Met KPN gleed hij langs de rand van de afgrond. De herverming van KPN kostte uiteindelijk vijfduizend mensen hun baan. Scheepbouwer verbeterde de winstmarges en drong de schulden terug. Er werken op dit moment 33-500 werknemers. Ze bedienen in binnen- en buitenland 42 miljoen klanten en zorgen voor een omzet van €13,4 miljard. De Dordtenaar heeft de komende maanden alle tijd voor gezin en zijn hobby golf. In theorie. Want het liefst wil hij een nieuwe 21 baan, zei hij een jaar geleden in Scope: "Dat vind ik leuker dan een serie


FAMILIESTICHTING SCHEEPBOUWER CROCUSSTRAAT 43 2241VX WASSENAAR.

22


GEADRESSEERDE:

HET SCHEEP(S)JOURNAAL JAARGANG 14 – NUMMER 2 AUGUSTUS

23

2012

,scheep(s).ïournáál .HET. Officíeel orgoon von de werk groep genealoqie vonde Fomi I iesti chting Scheepbouwer

Recommend Documents