HET SCHEEP(S)JOURNAAL’ Officieel orgaan van de werkgroep genealogie van de familie Scheepbouwer. In dit nummer: 1. Van de redactie
pagina 2
2. Genealogiefraude
pagina 3
3. De oudste, de jongste en geboorten
pagina 5
4. Verjaardagen/jubilea
pagina 5
5. Familie(s) verhalen
pagina 7
6. In Memoriam
pagina 10
7. Uit de pers
pagina 11
8. Financiën
pagina 13
9. Mededelingen
pagina 13
10.Tenslotte
pagina 16
Jaargang 7 – nummer 3
december 2005
1
1.
Nu is in de najaarsledenvergadering van 19 november j.l. van die FO aandacht besteed aan de organisatievorm van een familieorganisatie. Veelal gaat het dan om een vereniging of een stichting. Een notaris en medewerkers van een Kamer van Koophandel hebben de verschillen aangeven en de voordelen van de ene vorm ten opzichte van de andere vorm geschetst.
Van de redactie.
De zomer is weer voorbij, maar het fraaie herfstweer van de afgelopen weken maakt de overgang naar de winter aanzienlijk gemakkelijker. Als ik de kranten mag geloven, schaart het jaar 2005 zich onder de 5 warmste jaren sinds het begin van de weermetingen. Overigens zijn er nog 3 jaren uit de afgelopen 10 jaar, die daar onder vallen dus mogelijk is er toch sprake van een fundamentele temperatuursverandering.
Binnenkort hoop ik dan ook – gewapend met de kennis die ik daar heb opgedaan aan jullie een voorstel te doen om van deze éénmanszaak een collectief te maken. Op die manier kan de basis worden verbreed en is niet langer alles afhankelijk van 1 persoon, maar kunnen er wat taken worden verdeeld.
Omdat het niettemin december is en dus herfst, maar onderweg naar de winter, heb ik het blad deze keer niet verluchtigd met schepen, maar met herfstimpressies. Eigenlijk zou het blad daarvoor in kleur moeten worden uitgebracht, maar ja, de kosten hè!
Te denken valt in de eerste plaats aan diegenen, die voor mijn vertrek naar Aruba al eens gezamenlijk om de tafel hebben gezeten in wat toen, dacht ik, ‘het familieberaad’ heette.
De komende maanden is er hopelijk weer wat meer ruimte om aan de genealogie te besteden, want met dat mooie weer kwam daar niet zo veel van. De weerslag daarvan hoop ik dan weer in Het Scheep(s)journaal te publiceren.
Het is toen helaas bij die ene keer gebleven, maar wellicht dat (een deel van) deze familieleden ook zitting zou willen nemen in een verenigings- of stichtingsbestuur.
Zoals ik de vorige keer al berichtte ben ik sinds februari ook actief in de landelijke afdeling Familieorganisaties (FO) van de Nederlandse Genealogische Vereniging (NGV). Eerst nog als aspirant-lid, maar inmiddels vanaf 1 januari 2006 als penningmeester.
Als er nu al kandidaten zouden zijn, dan hoor ik dat ook graag zo spoedig mogelijk. In het volgende nummer kom ik met meer bijzonderheden.
Dat vraagt natuurlijk ook zijn tijd en dus wordt het steeds moeilijker om op gezette tijden het journaal te laten verschijnen. Zeker het verzorgen van voldoende interessante artikelen valt in je eentje niet mee.
2
bestudering volkomen waardeloos bleken te zijn.
In de afgelopen maanden zijn een aantal familieleden benaderd door een oplichter, waarvoor wij al eens eerder hebben gewaarschuwd. Het gaat om de zogeheten Stichting Genealogie Nederland van de heer W.L. Pince van der Aa. Verderop in dit nummer besteden wij daar aandacht aan.
Ook de NGV en dan met name de landelijke afdeling Computergenealogie besteedde uitgebreid aandacht aan deze kwestie. Het onderstaande is een gedeeltelijke overname uit de nieuwsbrieven van september en oktober:
Tot slot meenden wij U eens op een andere wijze dan alleen op papier onze beste wensen voor de binnenkort aanbrekende feestdagen aan te bieden.
“De afdeling Computergenealogie overweegt een kort geding aan te spannen tegen de Stichting Genealogie Nederland of haar enige bestuurslid W.L. Pince van der Aa.
Als bijlage treft U daartoe een gegraveerde pen in geschenkverpakking aan. Wij hopen dat deze geste in de smaak valt. Om duidelijk te maken dat wij een dergelijk gebaar niet elk jaar kunnen maken, hebben wij er maar geen jaartal bij laten zetten. U kunt hem dus jaaaa…ren gebruiken.
Al weer enige weken is de inmiddels welbekende stamboomzwendelaar weer in ons land actief. Eind vorig jaar werd de man in kwestie in België nog veroordeeld tot één jaar cel en 5.000 euro boete. Niet voldoende blijkbaar. Ook in ons land is de man al eerder veroordeeld. Het fenomeen heeft overigens al behoorlijk wat publiciteit opgeleverd. In genealogische nieuwsgroepen, sites van verenigingen, de media en inmiddels is er ook al via radio en televisie melding van gemaakt. De TROS heeft de afdeling inmiddels haar medewerking toegezegd en wil na de uitzending van deze week, wellicht ook volgende week nog in een uitzending van 'Opgelicht' aandacht aan deze zaak besteden.
.
2. GENEALOGIEFRAUDE. Door zowel Aleida Scheepbouwer uit Anna Paulowna als Kees Scheepbouwer uit Amstelveen werd ik er op attent gemaakt, dat zij waren benaderd door de Stichting Genealogie Nederland. Hen werd een z.g. familieboek aangeboden voor een prijs van rond de vijftig euro.
Volgens de voorzitter Te Meij is de maat vol. "Wij zijn nu informatie aan het verzamelen en zijn op zoek naar gedupeerden zodat we een zaak kunnen aanspannen. We willen de rechter vragen om een onmiddellijk verbod van deze fraude nu en in de toekomst, uiteraard met een zwaardere straf dan die in België is opgelegd." Te Meij: "Het gaat ons in eerste instantie niet direct om genealogen, die kunnen dit soort zwendel aardig onderscheiden van de werkelijkheid. Het gaat ons meer om de achteloze burger. In België waren dat er toch ruim 20 duizend, die de dupe van dit soort praktijken zijn geworden. Vermenigvuldig je dat aantal met een gemiddelde prijs van 45 euro dan gaat het om zo'n 9 ton euro die meneer in z'n zak heeft gestoken.
Zij waren er van overtuigd, dat het om oplichting handelde, hetgeen vervolgens ook bleek uit krantenberichten en uitzendingen van de consumentenrubriek RADAR van de Tros.
In Engeland zelfs ruim 1 miljoen pond een paar jaar geleden. Daar kun je gemakkelijk een boete van 5.000 euro van betalen. Kortom, die boete was veel te laag.
Eerder al hadden wij gewaarschuwd voor de colportagepraktijken van De Heraut uit Rotterdam, die genealogieën en familiewapens aanbood, die bij nadere
3
a. een verbod voor nu en de toekomst op het verspreiden van dit soort misleidende reclame activiteiten
Ik acht het onze taak om daar wat aan te doen en de burger te beschermen tegen, maar minimaal te waarschuwen voor dit soort praktijken."
b. het opleggen van een dwangsom per gebeurtenis per dag
De stichting in kwestie, biedt over het algemeen vaak niet relevante informatie over familieleden die weliswaar eenzelfde familienaam dragen maar niet persé familie van elkaar zijn. Het betreft dus een opgave van mensen met eenzelfde familienaam, informatie die ook kan worden gevonden op www.genlias.nl of op de website van de Mormonen via www.familysearch.com.
c. terugbetaling van de gestorte bijdragen aan de intekenaars d. beslaglegging op giro- en banktegoeden conform de PlukZe-wetgeving. Opvallend verschijnsel is ook dat de brieven van Van der Aa een grote gelijkenis vertonen met die van De Heraut een paar jaar geleden.”
Hetzelfde gebeurt met aangeboden familiewapens. Hier betreft het dan een wapen van een familie die dezelfde naam draagt als de aangeschrevene, terwijl er van geen enkele familieband sprake is.
Voor zover lezers van dit journaal gedupeerd zijn door de bewuste Stichting Genealogie Nederland, dan hoor ik dat graag. Die informatie zullen wij doorgeven aan de afdeling Computergenealogie van de NGV.
Het gaat niet alleen over de argeloze mensen die hun euro's kwijt zijn. Wanneer een oprechte amateur-genealoog een familiewebsite probeert op te zetten om daarmee ook de samenhang te bevorderen moeten natuurlijk allerlei - soms tot dan onbekende - familieleden benaderd worden. De acties van Van der Aa maken die onbekende familieleden nogal schichtig. Het gevolg is dat familiebanden niet worden aangehaald maar juist definitief verbroken raken omdat men oplichterij vreest. Dit soort schade is niet in geld uit te drukken maar wel heel pijnlijk.”
Kort voor het ter perse gaan van dit nummer, meldde zich Ton Bakker, weduwnaar van Adriana Elisabeth (Sjaan) Scheepbouwer en nog altijd trouw donateur!, dat hij op naam van de familie Bakker ook was benaderd. Hij voelde echter onmiddellijk nattigheid en wendde zich tot ons.
Tot zover de nieuwsbrief uit september. In die van oktober lezen vervolgens nog: “Het vorige week uitgestuurde persbericht betreffende de stamboomfraude heeft voor een topdrukte gezorgd op het secretariaat afgelopen week. Het dagelijks bestuur van de afdeling is nagenoeg de hele week stand-by geweest voor de media, die dan ook in grote aantallen contact met ons opnamen. Van het AD, het Limburgs Dagblad, het Utrechts Nieuwsblad tot aan lokale bladen toe.
Zo zie je, dat niet alleen onze familie, maar waarschijnlijk ook nog vele andere door deze oplichter zijn benaderd. Het lijkt een lucratieve bezigheid!
Voorzitter Ton te Meij en secretaris Willem van Winterswijk togen ook nog naar Hilversum, alwaar zij te gast waren in het Tv-programma TROS Opgelicht. Algemeen secretaris Frank Lether verscheen afgelopen vrijdag in het nieuws van RTV Utrecht. Het secretariaat is bezig met een aantal gedupeerden om te bezien of er voldoende juridische termen aanwezig zijn om W.L. Pince van der Aa in een kort geding aan te pakken. Het secretariaat heeft daartoe de volgende vier eisen opgesteld:
4
2.
In het begeleidende briefje bij het geboortekaartje schreef de moeder: “ze
De oudste, de jongste en geboorten.
heet dan wel van Dam, maar het is toch ook een Scheepbouwer!” En zo is het maar net.
De oudste Sinds eind december 2004 is er een wijziging opgetreden in de ranglijst van de oudste Scheepbouwer. Voor zover mijn gegevens reiken, is dat nu Elisabeth Scheepbouwer uit Grijpskerk.
4.
Verjaardagen/jubilea
Zij is geboren op 26 april 1908 en is dus inmiddels 97 jaar geworden. Zij werd geboren in Utrecht, maar is nu dus Friezin.
Verjaardagen:
De jongste
november
Voor zover mij bekend is er in deze rubriek nog geen verandering opgetreden en wordt de plaats van de jongste nog steeds ingenomen door Danny van 8 mei 2004.
06 10 15 17 18 25
Het komt mij echter wat ongeloofwaardig voor, dat er sinds mei vorig jaar geen Scheepbouwer meer het levenslicht heeft gezien. Wellicht hebben jullie verzuimd de redactie in te lichten. Zo ja, dan graag alsnog de bijzonderheden.
26 29 30
werd
Antoine Pierre Goverde 40 jaar
december 10 11 13 18
Geboorten Op 26 september 2005 Middenbeemster geboren
Hendrika Wilhelmina 90 jaar Tim Martinus Borghuis 03 jaar Astrid Joetta Erkelens 40 jaar Melissa Vink 30 jaar Giovanni Cattoli 40 jaar Lisette 15 jaar Klaas Staal 35 jaar Hendrik Bruin 70 jaar Adrianus 55 jaar
in
09 29
Nena Marlien dochter van Marco van Dam en Carolien Scheepbouwer, zusje van Tommie.
5
Johannes Maria Marco van Dam Edith Annabella Johannes Martinus Ellen Marinka Ozzy
50 jaar 40 jaar 65 jaar 35 jaar 35 jaar 20 jaar 03 jaar
Huwelijksjubilea
januari 01 01 12 14 15 18 22 26
Martine Heising Lammert Pouwles Koelewijn(Knight) Wouter Karel Linda Johanna Elisabeth Helena Maria Goverde Aleida Esther Amanda Willemsen Stella Aurora
30 jaar november
70 jaar 30 jaar 20 jaar
25
en
45 jaar 85 jaar
A.Verhoeven
15 jaar 40 jaar
30jaar december
februari 02 14 14 15 19 20 21 22 25
Johannes Adriaan Agatha Cornelia Maria Noorderneer Jan Otto Axel Buitenkant Frank Sanchez Margje Hendrika Hans Vink Clara de Feij Greet Petrus Wilhelmus Huijsmans
04
75 jaar
05 09 17 17 26 26 27 31
Elly Vink en
50 jaar 70 jaar 40 jaar 65 jaar 65 jaar 60 jaar 85 jaar 95 jaar
Aalt Gerardus Brassé 35 jaar
08
Barbara Scheepbouwer en
75 jaar
Jonathan Lee Roy Reitsma
maart 01
Adriaan Jan Scheepbouwer
10 jaar
Leonie Desiree Buitenkant 35 jaar Carrie Lyn 30 jaar Henriette Jonkman 30 jaar Yvonne Jenny Stronk 40 jaar Isaak Johannes 75 jaar Vincent Pepijn Staal 05 jaar Jacalyn Ann 50 jaar Schelte 85 jaar Myrthe Janssens 04 jaar
12
Carolina Elisabeth Scheepbouwer
en Ronald van der Glas 20 jaar
Alle jarigen van harte gelukgewenst namens de gehele Scheepbouwer-clan!
6
januari t/m maart:
5.
Familie(s) verhalen.
In het vorige nummer publiceerden wij de herinneringen van Kees Scheepbouwer aan zijn vader. Aan het eind daarvan nam ik toen de navolgende overweging op:
geen huwelijksjubilea!
Alle echtparen namens de gehele Scheepbouwer-clan van harte proficiat met dit heuglijke feit.
“Net als deze herinneringen van Kees, moeten er nog veel verhalen bestaan over al dan niet overleden familieleden.
Nota bene: Voor de goede orde merk ik nog maar eens op, dat ik niet kan instaan voor de volledigheid en/of de juistheid, omdat mijn databank niet volledig up-to-date is. Als ik daardoor ongewild personen in de bovenstaande lijsten heb opgevoerd, die niet meer in leven zijn of huwelijken heb vermeld, die niet langer bestaan, dan betreur ik dat.
Wie durft het stokje over te nemen en op dezelfde of vergelijkbare wijze als door Kees vormgegeven, zijn herinneringen aan het papier toe te vertrouwen? Zoals ik ook tegen Kees zei: ‘Als je het nu niet doet, wie weet of je er later nog aan toekomt en als je er niet meer bent, zijn ook die herinneringen voor altijd verloren!’
Graag ontvang ik daarover dan een reactie (met vermelding van de juiste gegevens), zodat de fout kan worden hersteld. Zijn er personen niet opgenomen, die er wel in hadden behoren te staan, dan verneem ik dat ook graag.
En dat zou (letterlijk) eeuwig zonde zijn. Dus: wie volgt….”
Naar aanleiding van deze opmerking in een vorig nummer, kreeg ik inderdaad enkele correcties. Waarvoor dank!
Zoals gebruikelijk bleef het ondanks deze vriendelijke uitnodiging weer oorverdovend stil. Betekent dat nu, dat er geen herinneringen zijn of dat men niet weet hoe dat op te schrijven. Is dat laatste het geval, dan bied ik graag aan om langs te komen en samen met U die herinneringen aan het papier toe te vertrouwen. Aarzel dus niet en bel of mail mij. Laat dus iets van je horen, anders wordt het blad zo dun…!
7
Die had dan ook alle moeite gedaan om hem in Nederland te houden en hem zelfs een kamer in huis bezorgd bij vrouw de Clerq, de weduwe van Jan Tijssen, die een paar huizen verderop woonde. Hij leek tevreden toen de jongen verliefd werd op de rustige weduwe. Aelbertje en Jan waren nu ruim een jaar geleden getrouwd en Claeszen hoefde niet meer voor zijn vertrek te vrezen.
Omdat dit nummer vlak voor kerst uitkomt, vond mijn oudste dochter bij lezing dat er eigenlijk een kerstverhaal in moest. Maar dan wel gerelateerd aan de familie. Maar waar vind je zoiets? In haar eigen fantasie dus. Zie hier het resultaat daarvan:
Het was het jaar des Heren 1735. Hoewel het buiten ijzig koud was, voelde Aelbertje Abramsdochter de Clerq zich licht en gelukkig. Het was de avond voor Kerst en het meisje van de familie Verolme was zojuist langs geweest om het naaiwerk af te halen. Met een samenzweerderige glimlach had ze een extraatje bij de betaling gedaan. “Omdat mevrouw altijd zo tevreden was over haar nette en snelle werk.” had ze gezegd.
In de winkel van Kramer was het warm en gezellig. De geuren van de walmende olielamp en van specerijen uit het verre Indië overheersten het vertrek. Toen een stevige jonge vrouw in zware tafzijde voordrong, stapte Aelbertje geduldig opzij. Ze wist dat ze te bescheiden was, maar dat was nu eenmaal haar aard. Nu pas herkende ze Vera Claeszen, de dochter van de reder. Haar dienstmeisje Bregtje, die vlak achter haar stond, was beladen met aankopen voor Kerst. Vanachter de pakjes keek ze Aelbertje verontschuldigend aan voor ze zich achter haar mevrouw naar de toonbank drong.
De onverwachte meevaller kwam goed van pas. Ze waren niet arm, niet zoals de mensen die buiten de stadswal van Dordrecht woonden. Jan had meestal werk bij Meester Claeszen, die een stukje verderop aan de Riedijk een kleine scheepswerf dreef. Aelbertje verdiende zelf aardig wat bij met verstelwerk, maar ruimte voor uitspattingen was er ook met de kerstdagen niet. Maar nu kon ze, als ze zich haastte, een halve liter bruin bier en misschien wat tabak kopen bij Kramer. Een verrassing voor Jan, als hij straks thuiskwam.
De schelle stem van de jonge vrouw galmde plotseling door de winkel. Aelbertje spitste haar oren. Ze had het over hen. “Het is belachelijk dat hij met haar getrouwd is. Een weduwe, en niet meer de jongste! Ze is natuurlijk zo droog als een oude koe. Meer dan anderhalf jaar zijn ze nu getrouwd en nog geen spoor van een buikje. Ik zeg het je: wanneer Jan bij ons in de werkplaats is, staan zijn ogen zo droef, dat mijn hart bijna breekt. En zoals hij soms naar mij kijkt! Het zou voor iedereen beter zijn als hij opnieuw kon trouwen, met een jongere vrouw.”
Met een glimlach dacht ze aan Jan Caspersz Schopbouwer, de jonge scheepsknecht met het donkere haar. Hij had in Duitsland op één van meester Claeszen’s rijnschuiten aangemonsterd en was helemaal mee terug gevaren naar Dordrecht. De ‘scheepbouwer’, noemden ze hem, want hoewel hij blokmaker van beroep was, bleek hij iedere klus aan boord aan te kunnen en was hij voor Claeszen van onschatbare waarde gebleken.
Aelbertje voelde hoe haar maag samentrok en haar handen klam werden. Zonder een woord opende ze de winkeldeur en stapte het ijskoude duister tegemoet. Ze liep zonder te kijken waar ze heen ging, haar wollen omslagdoek strak om haar lichaam geklemd. Glibberig ijs bedekte de kaden langs de rivier.
Kerstmis in Dordrecht
8
De mannen pakten hun lantaarns spoedden zich naar de rivier.
Al gauw had ze de laatste verlichte huizen achter zich gelaten en maakten de onregelmatige stenen plaats voor de modder van het jaagpad. Het begon zacht te sneeuwen, maar ze merkte het niet.
en
Jan liep ver vooruit, zijn hart bonkend in zijn borst. De Rijn was hier niet de snelstromende rivier van zijn vaderland. Maar misschien was ze hier nog wel gevaarlijker. Breed en zwart, aan de oppervlakte loom genoeg om iedere winter tot aan de vaargeul te bevriezen. Maar met een verraderlijke onderstroom, die kolkte en woelde en zwemmen vrijwel onmogelijk maakte.
Jan Caspersz, de scheepbouwer, legde de laatste meters naar zijn huis fluitend af. Hij had nooit kunnen dromen wat hij allemaal zou vinden in zijn nieuwe land aan de zee: een goede baas, werk voor zijn bezige handen in deze stad van schepen en zijn lieve, bescheiden Aelbertje, de beste vrouw die een man zich kon wensen. Natuurlijk had iedereen gedacht dat hij zou trouwen met de dochter van Claeszen en het zou hem niets verbazen als de oude schurk hem met die bedoeling mee naar Dordrecht had genomen.
Ondanks de vallende vlokken zag hij als eerste de kleine gedaante op de bevroren rivier. Toen hij haar naam riep draaide ze zich om en het leek alsof ze een stap terug deed naar de oever. Maar dit was te veel voor het krakende ijs en met een schreeuw zag hij zijn vrouw in het ijskoude water verdwijnen.
Maar meester Claeszen was een nuchter man, die ook wel wist dat liefde niet te dwingen viel. Misschien kon hij zich zelfs wel voorstellen, dat Jan de voorkeur gaf aan de zachtaardige Aelbertje boven zijn door-endoor verwende dochter. In ieder geval kon Jan voor werk nog altijd bij hem aankloppen.
Hij bedacht zich geen moment en sprong op het ijs, dat brak onder zijn gewicht. Half wadend, half zwemmend probeerde hij de plek te bereiken waar hij Aelbertje had zien onder gaan. Het was niet ver, maar het was zo donker en het water was zo koud…. Hij voelde hoe de stroming hem onder het ijs trok. De kou klemde om zijn borst als een ijzeren band.
Tot zijn verbazing was Aelbertje niet in huis en op zijn roepen kwam geen antwoord. Ongerust keerde hij terug naar de scheepswerf om te zien of ze elkaar misschien waren misgelopen. Maar daar was ze ook niet. Meester Claeszen riep meteen familie en knechten bijeen om te helpen zoeken.
Plotseling voelde hij de stof van haar rokken. Hij greep Aelbertje vast en probeerde door het ijs te breken. Juist hier was het onverwacht dik en hij kreeg het niet kapot. Hij voelde de laatste lucht uit zijn longen ontsnappen en zag de belletjes opstijgen tegen het witte ijsdak dat hen gevangen hield. Daar! Een donker gat, je moest altijd naar het donkere gat toe zwemmen…
Ze wilden net de deur uitgaan, toen Bregtje fluisterde: “Ik zag haar in de richting van de rivier lopen.” Ze wist dat haar meesteres het haar betaald zou zetten, maar ze ging dapper door. “Ze stond achter ons in de winkel van Kramer. Ja, mevrouw, toen u die onzin vertelde over Jan en het feit dat ze nog geen kind hebben.”
Het leek alsof hij de kou niet meer voelde. Het donkere vlak boven zijn hoofd begon vreemd te gloeien. Plotseling kreeg hij een visioen: hij zag een groot gebouw, waarboven in helverlichte, vurige letters het woord ‘De Witte Bergen’ stond.
Claeszen werd spierwit, en greep zijn dochter ruw bij de schouders. “Je kunt maar beter bidden dat je valse tong deze keer geen ramp heeft aangericht.”
9
Ik heb onze toekomst gezien en ik durf je te beloven dat wij volgend jaar, nog vóór de kerst, een zoon zullen hebben. Hij zal veertien kinderen krijgen en de stamvader zijn van hele families van Scheepbouwers.”
Het waren geen kaarsen of olielampen, maar wat het wel was kon hij niet ontdekken. In het gebouw een zaal vol mensen, mannen zonder baarden en vrouwen met kort haar in vreemde, buitenissige kleding. Er heerste een plezierige stemming, als van familie die elkaar leerde kennen. Hij zag een kalender aan de muur en daarop stond maart 2001. Hij wist niet hoe hij het had!
Voor het eerst keek Aelbertje hem aan, onder de indruk van de ernst van zijn woorden. “Ik heb onze toekomst gezien.” herhaalde hij nogmaals, en op dat moment begonnen de kerstklokken van Dordrecht te luiden. Het werd een kerstmis om nooit te vergeten.
Plotseling stond een man op, met donker haar, net als hij. Jan hoorde zijn stem in zijn hoofd. “Lieve familie, wat fijn dat er zoveel Scheepbouwers naar deze eerste familiedag zijn gekomen” zei de man “Zoals ik ook al in het ‘Scheep(s)journaal’ heb geschreven, stammen wij uiteindelijk allemaal af van Kasper, geboren op 16 december 1736. Vader van veertien kinderen en enig zoon van Aelbertje en Jan Casperz. Schopbouwer, ook bekend als ‘de Scheepbouwer.’ “ De stem en het beeld vervaagden. Hij was weer in de koude rivier. Toch leek het of hij de laatste woorden bleef horen. “Scheepbouwer, Scheepbouwer!“
Bianca Scheepbouwer
december 2005.
6.
Het zag er eerst naar uit, dat deze rubriek (gelukkig) leeg zou blijven, maar kort voor het sluiten ontvingen wij toch berichten van overlijden van 2 familieleden.
Het was de stem van Claeszen. “Waar ben je, ouwe klaploper? Mijn boot is nog niet af en als je verdronken bent, vermoord ik je!” Met zijn laatste krachten sleepte Jan zichzelf en zijn vrouw naar het gat in het ijs waar hij de stemmen hoorde.
Eerst mailde Hellen, de dochter van Gerard uit Zeewolde:
In de gastenkamer van Claeszen kwamen ze weer een beetje tot zichzelf. Vera had met een stuurs gezicht droge kleren gebracht en eigenhandig de haard gestookt, maar een woord van verontschuldiging had er niet af gekund. Het zou toch niet hebben geholpen, want Aelbertje huilde alsof ze spijt had dat ze niet verdronken was. Jan hield haar stevig vast.
Zojuist hebben wij uit Amerika het droevige bericht ontvangen van het plotselinge overlijden van mijn oudste zuster Greta op 24 november 2005. Zij is 73 jaar geworden. Wij hebben altijd gedacht dat zij net zo oud als mijn vader zou worden. Zij had dezelfde levensvisie: geniet van de fijne dingen en vergeet snel het nare dat eventueel je pad kruist.
Na een tijdje zei hij: ”Ik ben een nuchter man, want een dromerige scheepbouwer verliest zijn vingers. Maar toch heb ik vanavond een bijzondere droom gehad.
Helaas mocht het niet zo zijn. Groetjes Hellen Scheepbouwer
10
Daarnaast was hij ook één van de eersten, die met een herinnering aan zijn jeugd en met name zijn vader, als medewerker van het Scheep(s)journaal optrad.
Wij wensen Hellen, haar zuster in Australië en alle verdere familie veel sterkte met dit verlies.
Tot slot was hij samen met Caroline aanwezig bij de eerste vergadering van het z.g. familieberaad. Juist in het nieuwe nummer van het Scheep(s)journaal kom ik met het voorstel, deze groep opnieuw bijeen te roepen. Hij zal daar dus niet meer bij kunnen zijn!
En toen kwam het bericht dat op 6 december 2005 is overleden
Martinus Huibert Scheepbouwer - Martin -
Hij zal in onze herinnering voortleven als een betrokken lid van onze familie.
Hij woonde in Gouda en werd geboren op 14 juli 1925 en was dus 80 jaar oud. Hij was de echtgenoot van Bep van Leeuwen en de vader van Loes en Caroline.
Wij wensen jullie heel veel sterkte in de komende periode en de kracht dit verlies een plaats in jullie leven te geven. Met gevoelens van deelneming, mede namens Florry en de gehele Scheepbouwersclan,
Omdat wij niet in staat waren persoonlijk afscheid van Martin te nemen, schreef ik de navolgende brief:
Otto Scheepbouwer.
Lieve Bep en familie, Door omstandigheden kreeg ik het bericht van het overlijden van Martin pas zaterdagmorgen onder ogen. Daardoor was het ons helaas niet meer mogelijk persoonlijk afscheid van hem te nemen en jullie te condoleren met dit verlies. Dat spijt mij meer dan ik zeggen kan, maar het is helaas niet anders. Het moet daarom op deze wijze.
7.
Ik weet niet of het een plotseling overlijden is geweest of een sterven na een (lang) ziekbed. Maar hoe dan ook, het komt altijd onverwacht en vooral te vroeg.
Uit de pers
Eigenlijk bedoeld voor artikelen uit de (landelijke) dagbladen, wil ik daaronder nu ook gaan verstaan de andere familietijdschriften, die door de verschillende verenigingen en stichtingen worden uitgegeven.
Ik herinner mij Martin als een van de vroege donateurs van onze familiewerkgroep. In feite heeft hij door een reactie destijds zelf min of meer de stoot gegeven tot het instellen van zo’n donateurschap!
In mijn kwaliteit als kandidaatbestuurslid van de functionele afdeling Familieorganisaties (FO) van de NGV krijg ik er daarvan nu veel onder ogen en ze bevatten veel lezenswaardigs.
Met Bep samen was hij ook deelnemer aan de familiedag in de Witte Bergen. Of hij ook in Dordrecht was weet ik niet, want toen was ik zelf afwezig.
11
Uit de: Provinciale Groninger Courant, nr. 39, 1 april 1854.
Zo informeerde ik in het vorige nummer –naar aanleiding van een artikel uit de Olsthoorn-kroniek- naar bijzonderheden over:
Een HEER, van Goeden Huize, ruim 30 jaren oud, Prot. Godsdienst, goed uiterlijk, opgeruimd van humeur, eene zeer gedistingueerde en goed bezoldigde Ambtsbetrekking bekleedende, wenschte eene kennismaking aan te knoopen met eene jonge DAME, tusschen 20 en 30 jaren oud, zelfde Godsdienst, bevallig uiterlijk, beschaafde manieren, zacht humeur, en een vermogen van 30 à 40 Mille bezittende. Hij is tot dusverre van het voorregt verstoken geweest, om eene dame, aan al deze vereischten voldoende, te ontmoeten, en hij noodigt daarom beleefdelijk diegenen uit, welke zoodanige Dame mogten kennen en die haar geluk wenschen te bevorderen, hem eene gelegenheid tot kennismaking wel te willen aanwijzen, bij Geschrifte, adres onder Letter Q, aan het BUREAU der PROVINCIALE GRONINGER COURANT te Groningen. Des verkiezende worden de Brieven terug gezonden.
C. Scheepbouwer, Prinsegracht 26, Den Haag. Betrokkene was stalhouder en garagist. Hij was bij mijn weten de eerste Scheepbouwer met een telefoonaansluiting. Maar niemand reageerde. Wellicht dat we op een andere manier nog wat meer te weten kunnen komen. We doen ons best. In het blad “HuppelDePup” (what is in a name!) van de afdeling Groningen en Noord Drenthe van de NGV vond ik onderstaand artikel. Het leek mij ook voor onze lezers zeer lezenswaardig!
Uit de: Provinciale Groninger Courant, nr. 161, 12 juli 1870 komt de volgende:
Huwelijksadvertenties Willem G. Doornbos, Groningen
WELGEMEENDE HUWELIJKSAANVRAAG
Het valt tegenwoordig niet mee om een leuke vrouw te ontmoeten als het niet helemaal vanzelf gaat. De aloude contactadvertenties in de kranten hebben afgedaan: die worden niet meer gelezen. Kijk maar naar de afnemende aantallen abonnees.
Een JONG MENSCH van GOEDEN HUIZE, eene goede zaak hebbende, verlangt in kennis te komen met eene DAME VAN P.G., niet boven 30 jaren, ten einde na voldoende kennismaking een wettig huwelijk aan te gaan. Op gunstig uiterlijk en zacht humeur zal gelet worden. Eenig KA.PIT AAL zal tot aanbeveling strekken, onder toezending van PORTRET met franco brieven onder letter E.M. aan het BUREAU dezer COURANT. Geheimhouding wordt verzekerd.
Nee! Tegenwoordig gaan de mensen digitaal, zélfs genealogen. Surf naar een site en schrijf je in, liefst met foto! Hier nog enkele gouwe ouwe uit de negentiende eeuw, toen dergelijke advertenties nog slechts spaarzaam in de couranten werden opgenomen. Kwam je toen misschien toch op een makkelijker manier aan de vrouw?
De geheimzinnige oproepen, die je tegenwoordig soms tegenkomt in de rubriek ‘Contact gezocht’ , bestonden vroeger ook al, getuige dit bericht uit de Provinciale Groninger Courant, nr. 262 van 7 november 1870. :
12
Wenst U Uw donateurschap onverhoopt te beëindigen, laat dat dan vòòr 1 januari 2006 weten.
“Weet u ook hoe laat het is mijnheer?” Deze vraag, VRIJDAG door eene dame gedaan, doch niet beantwoord, waarvoor beleefd verschooning wordt gevraagd, zal beantwoord worden. Nadere informatie DINSDAGAVOND ter zelfder plaats, precies om acht uur.
En de echte losers? Zij die het zelfs met een advertentie niet redden? Ook voor hen was er een oplossing, zoals blijkt uit de Groninger Courant, nr. 74, 21 juni 1867.
9.
ALLEEN VOOR HEEREN. VENUS-ALBUM, 24 PHOTOGRAFIëN van SCHOONE VROUWEN in de bevalligste groepering in een prachtvol album met slot van brons voor slechts f 10. SERAIL-ALBUM, de pikantste en liefelijkste TABELAUX PHOTOGRAFISCH GECOPIEERD, 8 vel in elegant carton voor slechts f 5. 12 SCHOONE PHOTOGRAFlëN van VROUWENGROEPEN in bekoorlijke positiën gearrangeerd, in elegante enveloppe, voor slechts f 2.
1. In het vorige nummer meldden we dat de door Jacques en Thecla Scheepbouwer ingerichte museumboerderij ‘Ot en Sien’ in Boelenslaan (Friesland) op 21 juli om 3 uur ‘s middags officieel zou worden geopend. Omdat wij op dat moment met de caravan in Elburg stonden en dus al halverwege Friesland waren, zijn wij die middag, samen met dochter en kleindochter en met een fraaie bloemenhulde namens de gehele Scheepbouwers-clan, naar die opening geweest.
De bovenstaande 3 artikelen tezamen genomen voor slechts f 15 te bekomen door het bureau van Chr. FUCHS, Bleidenstrasse 47, te Frankfort alM. Postzegels worden in betaling aangenomen.
8.
Mededelingen
Onderweg hebben we in Heerenveen onze trouwe donateur en moeder van Jacques, Bep van Wijk-van der Linden nog opgehaald, want zij wilde uiteraard deze ‘happening’ niet graag missen.
Financiën
Omdat dit al weer het laatste nummer van dit jaar is, toch maar weer even aandacht vragen voor de financiën:
Wij werden hartelijk welkom geheten door het echtpaar. Zij hadden die nacht nog tot 5 uur met kinderen en vrienden en bekenden doorgewerkt om alles op tijd klaar te hebben.
Het mag inmiddels als bekend worden verondersteld dat donaties – waarvan een ieder voor zichzelf de hoogte vaststelt - vòòr 1 februari van elk jaar dienen te worden overgemaakt op rekening 8535816 t.n.v. Het Scheep(s)journaal te Wassenaar. “
Nou, het resultaat was er naar. Zij hadden in 3 maanden tijd een grote loods naast hun huis omgetoverd in een klein maar gezellig museum, waarin zij een groot deel van hun in de jaren
Graag doe ik een beroep op U allen, om voor het bovenstaande zorg te dragen.
13
opgebouwde verzameling (gebruiks)voorwerpen uit de jaren tussen ongeveer 1900 en 1950 hadden ondergebracht.
Hij was er van overtuigd, dat deze tot verwezenlijking gekomen droom van Thecla en Jacques een belangrijke rol zou gaan spelen in het verder tot ontwikkeling brengen van de gemeente als toeristische trekpleister. Niet voor niets, zo zei hij, is het motto: Achtkarspelen, aangenaam!.
Thecla bekende dat zij nu, zo vlak voor de opening, zenuwachtiger was dan voor hun huwelijk in februari j.l.! Hoewel de naam anders zou doen vermoeden, was het niet zozeer een museum over ‘Ot en Sien’ , maar meer een nostalgisch beeld uit de tijd van ‘Ot en Sien’, uiteraard wel met aandacht voor de naamgevers.
De openingshandeling bestond uit het bevestigen van een groot bord met tekst en een tekening van ‘Ot en Sien’ aan het hek aan de weg. De burgemeester was niet met lege handen gekomen en overhandigde namens het college een antieke kofferschrijfmachine (uit eigen collectie) voor de dokterskamer.
Het museum is opgebouwd uit een grote ruimte, waarin een winkeltje, een woonkamer en keuken annex koffiebar. Verder zijn er 3 achterelkaar liggende open kamers, die elk zijn ingericht naar een thema, t.w.: een school, een opkamer en een doktersspreekkamer. De burgemeester, die samen met een raadslid de opening verrichtte, had veel lof voor het initiatief, dat hij een verrijking vond voor de gemeente Achtkarspelen, waarvan Boelenslaan deel uitmaakt.
Hierna werd in het museum, met een hapje en een drankje en onder de vrolijke klanken van de plaatselijke accordeonclub, nog lang nagepraat. Mocht U toevallig in de buurt zijn, dan is het wellicht een idee het museum te bezoeken. Het is tenslotte van familie! 2. Nog niet zo lang geleden opende de afdeling Computer Genealogie van de NGV een nieuwe website met de gegevens van ruim 1 miljoen personen. Deze website is te vinden onder: WWW.stamboom.nl. Toen ik de site bezocht en zocht naar Scheepbouwers, vond ik slechts 1 vermelding. Dat vond ik toch wel wat mager. Omdat het ook mogelijk is eigen stambomen in te voeren, heb ik – na enige moeite, want zo gemakkelijk is dat nou ook weer niet – een groot gedeelte
Jacques en Thecla luisteren geboeid naar de burgemeester van Achtkarspelen.
14
Extra’s: • gasbarbeque • Black en Decker dustbuster (kruimeldief) • 4-ladenkastje (los) • 1 grote en 1 middelgrote gasfles • elektrische kachel • elektrische ventilator • 2 Crespo stoelen (1 hoog; 1 laag) met bijbehorende ovale tafel • 2 terrasstoelen met bijpassende tafel (donkerblauw) • fietsendrager voor 2 fietsen.
van mijn databestand ook ingevoerd. Het gevolg is dat er nu ongeveer 2000 hits zijn op naam van Scheepbouwer en gerelateerde familieleden. Ga maar eens kijken. Het is mogelijk dat er fouten in de gegevens zitten of dat niet alle bijzonderheden zijn ingevuld, geef mij dan even een seintje, dan zorg ik voor verbetering en/of aanvulling. 3. Vorige keer meldde ik de mogelijkheid een soort advertentie op te nemen. Toen maakte mijn dochter er gebruik van, nu wil ik dat doen.
TE KOOP: (T.e.a.b.) Goed onderhouden toercaravan merk ‘KNAUSS Sűdwind’ 480, bouwjaar 1988, inclusief een Hypercamp (Obelink) voortent van 3.5 meter diep, met aan beide zijden van de tent een opberg- of slaapplaatsuitbouw, totale lengte 8 meter. Deze voortent is dit jaar voor het 2e seizoen in gebruik geweest.
Voor belangstellenden zijn nog enige foto’s vanuit andere invalshoeken beschikbaar. Nadere informatie bij: Uw redacteur. (Zie onder 10.)
De caravan is voorzien van ringverwarming, een vast 2persoonsbed, een 5-pers. zithoek (om te bouwen tot 2-pers.slaapplaats) en een ‘natte cel’ met een wastafel en een chemisch toilet. Het keukenblok bevat een ijskast, een electr. oventje, een koffiezetapparaat en een 2-pits kooktoestel. Verder is er nog een los 3-pits gaskooktoestel aanwezig.
15
10.
Tenslotte
En als uitsmijter dan nog het beeld, dat mijn vaste tekenaar BIS van Cat-design in Biddinghuizen krijgt, als het gaat om het begrip ‘genealogisch onderzoek naar de afkomst van de Scheepbouwers!’:
Helemaal tot slot nog een keer de verschillende mogelijkheden om de ongetwijfeld vele inzendingen aan de redactie te doen toekomen. Om het Uw redacteur zo veel mogelijk naar de zin te maken, wordt toezending van te plaatsen bijdragen via e-mail of door middel van een floppy erg op prijs gesteld! Postadres
:
Crocusstraat 43 2241 VX Wassenaar
Bellen (vast) : Bellen (mobiel) :
070-5112963 06-42 388 681
Fax
:
070-5146549
E-mail
:
[email protected]
16
