Reisverslag Lhasa- Kathmandu najaar 2010

Reisverslag Lhasa- Kathmandu najaar 2010 Dit verkorte reisverslag/dagboek is van Jos, die samen met schoonzoon Joeri en vriend Peter deze reis heeft gemaakt. Ik wil U attenderen op de geweldige film, die alle impressies fantastisch weergeeft van onze reis, gemaakt door Axel Koenders. Zie onderstaande link.

Hallo allemaal. Ik heb net een trailer van mijn Tibet reis gemaakt en gepubliceerd in mijn MobileMegalerie gepubliceerd. Klik op de koppeling hieronder als je hem wilt zien. Een trailer is een snelle korte impressie van de reis. 1 min en 20 sec. De echte film zal pas eind nov / begin dec klaar zijn. Althans dat is mijn streven. Een fotoreportage zal ik binnenkort publiceren op mijn MobileMe galerie. Tibet 2010 http://gallery.me.com/axelkoenders/100000 Veel plezier! Groeten, Axel. __________

Reisverslag Lhasa- Kathmandu najaar 2010 Woensdag, vertrekdag. Het is rond 18.00uur, het vliegtuig hangt in de lucht op weg naar China, richting vliegveld Chengdu. Het is net geen 8.000 km en ruim negen en een half uur vliegen. Het vliegtuig zit bij lange na niet vol en we kunnen alle drie lekker ruim zitten. Na de eerste versnapering, zet ik een muziekje op en pak de pen om de eerste regels op papier te zetten. De voorbereiding is goed geweest, vanaf januari is de fiets gepakt en probeerde ik elke dag mijn trainingrondjes te maken. Conditioneel zit het wel goed, denk en hoop ik en heb er veel zin in om het dak van de wereld te gaan zien. Het thuisfront moet het bijna een maand zonder mij stellen maar elke dag een sms‟je of mailtje moet dat goed maken. Ik heb mij losgemaakt van de verhalen over de hoogte en zwaarte, de “ballen” ik ga gewoon genieten. Donderdag, aankomst Chengdu. 09.00uur s‟morgens landt het vliegtuig in Chengdu, het is druilig en miezerig weer als we door de slurf lopen en een blik naar buiten werpen. De reis is voortreffelijk verlopen en iedereen heeft wel een hazentukje kunnen doen. Bij de bagageband herkennen we onze medefietsers en is het handjes schudden en wachten op de bagage en fietsen. Met een half uurtje hebben we de “spullen” en vertrekken richting douane. Dit blijkt een kleine formaliteit, wij verzamelen en kijken uit naar onze “gids”, niemand met een bordje Tropical Cyclist. Dan maar opzoek naar het bagage depot. Deze blijkt een verdieping hoger te zijn. Een Chinese vrouw biedt spontaan hulp aan en in een mum van tijd zijn de fietsen opgeborgen. Naar buiten en opzoek naar een taxi. een rit van een klein halfuurtje brengt ons naar het centrum van Chengdu. Onderweg kijk ik mijn ogen uit, links en rechts schieten torenflats uit de grond, het is één grote bouwput, maar ook een heuse autoboulevard passeren we. Dit is dus het nieuwe China. De taxi stopt voor het hotel, snel inchecken en we spreken af met een klein uurtje beneden te zijn om ons verder voor te stellen. Hierna de stad in, even “pinnen” en een goede bak koffie scoren. Ja dan kom je dus gewoon uit bij een McDonald‟s. Chengdu is een stad met 4,5 miljoen inwoners en morgen vroeg gaan wij deze plaats alweer verlaten.

2

Reisverslag Lhasa- Kathmandu najaar 2010

Vrijdag, aankomst Lhasa De wekker om vijf uur en om 05.45uur in de lobby zoals afgesproken. Inez, één van onze medefietsers had van Pascal de tickets gekregen en toen zij ook beneden was snel wat taxi‟s aangehouden en vertrokken we richting vliegveld. Onze chauffeur dacht of droomde dat hij een formule 1 coureur was en bracht ons in een rap tempo en dat is zacht uitgedrukt, naar het vliegveld. Snel naar het bagagedepot, fietsen eruit en toen kwamen we tot de onthutsende conclusie dat we Herman miste! Eerst toch maar de fietsen inchecken en zonder bijbetaling konden deze mee. Inmiddels was Herman ook gearriveerd en was de ploeg weer compleet. Rond 09.30uur vertrok het vliegtuig, uit het opnieuw druilige Chengdu, naar Lhasa. Persoonlijk vond ik dit één van mijn mooiste vliegtuigtochtjes ooit. Prachtige heldere dag en dan vliegen tussen de bergen. Er waren momenten dat het leek dat de vleugels de bergen konden aantippen. Een geweldige landing die rond 11.30uur werd ingezet. Pascal stond ons op te wachten en verwelkomde ons met een warme omhelzing. Eindelijk waren we in Tibet en kon onze bagage ingeladen worden in de bus. Een heuse touringcar werd onze volgwagen. Onderweg naar Lhasa stopte we een keer om een hapje te eten in een echt Tibetaans restaurantje. Mijn eerste kopje boterthee en ook gelijk het laatste, maar ik heb het geprobeerd. Een lekkere noedelsoep en hapje van deeg met vlees. Ondertussen keek ik mijn ogen uit, hier eet dus een Tibetaan. Wij vervolgden onze weg en kwamen aan bij ons hotel. Het hotel was vlak bij het centrum gelegen, netjes met goede, iets wat harde bedden. De fiets ging mee naar 3

Reisverslag Lhasa- Kathmandu najaar 2010 boven en deze zouden we de volgende dag in elkaar zetten. Eerst een wandeling door het centrum, een grote stoet met kraampjes, authentiek en leuk. Wel veel machtvertoon van de militairen en niet op de foto nemen want dan kon je hem wissen. Uiteraard hebben we hier wel foto‟s van genomen, we blijven een beetje rebels. Om 19.30uur naar de kamer en plat, want de koppen worden wat zwaar. Later in de avond gaan we nog wat eten maar Joeri en ik krijgen geen hap door de keel en krijgen de eerste verschijnselen van hoogteziekte. Terug naar het hotel en gelijk aan de diamox, één hele overdag en in de avond een halve tablet. Ik zal het gelijk verklappen, wij hebben dit tot Kathmandu volgehouden en geen last meer gehad!

Zaterdag 2e dag Lhasa. Ons eerste ontbijtje en toen met de bus en onze gids naar Potala paleis. Tot in de jaren 50 was dit het paleis van de Dalai Lama. Een indrukwekkend gebouw en een geweldige rondleiding in de verblijven van de oud Dalai Lama‟s. 7.000 mensen mogen er per dag in voor slechts een rondleiding van 1 uurtje. Het is wennen en best zwaar dat trappengeloop en redelijk gesloopt en misselijk van de boterkaarsen lucht kom ik weerbuiten. De gids deed enorm zijn best maar je moet goed luisteren om hem te kunnen volgen. Weinig westerse toeristen, heel veel welgestelde Chinezen en verder wat echte Tibetanen, die biddend hun geldoffer komen brengen. Een schril contrast. Terug naar het hotel om de fietsen in elkaar te zetten, want na de lunch gaan we een ander klooster, Jokhang Temple, bezoeken en dat doen we uiteraard op de fiets. Onze eerste kennismaking met het verkeer, alles blijft rijden of het nu rood of groen is en maar toeteren! We weten nu wat ons te wachten staat van het verkeer, goed opletten en een beetje brutaal zijn. De dag loopt langzaam naar zijn einde, voor zondag staat er een oefentripje op het programma, dus probeer ik de slaap te pakken te krijgen.

4


Zondag, oefentrip. Ja, om 08.30 uur zaten we op onze fiets, dwars door de stad richting een heuvel die ons naar 3.900 meter zou brengen. 17 km heen en 17 km terug. Een aardig stukje vals plat en 5 km echt stijgen. Zelf zat ik al snel achter mijn adem, dit was voor mij te vroeg! Boven aangekomen genoten we van een prachtig uitzicht, toen er wat Tibetaanse fietsers bovenkwamen met een filmploeg. Ja, dan weet je het wel, samen op de foto en op de film. Terug naar beneden, hotel, douchen, eten en in het centrum nog een tempel bezoeken maar wat toch ook belangrijk is neem op tijd je rust, want we zijn nog steeds aan het acclimatiseren. Pascal is de gehele middag met het inslaan van het proviand bezig en ik ga mijn tas weer inpakken want morgen gaan we echt van start!

5

Reisverslag Lhasa- Kathmandu najaar 2010 Maandag, 4 oktober start bike tour. Vandaag zullen we zo´n 85 km moeten overbruggen, langs de Tsangpo rivier naar de voet van de Kamba Pass (3.700 meter) Maar eerst nog even een groepsfoto voor het Potala paleis. Vervolgens 7 km fietsen voordat we de stad uit zijn. Buiten de stad wordt er aardig door gefietst en koste het mij moeite de omgeving in mij op te nemen. Op dit stukje vlakke land zijn de boeren bezig het graan binnen te halen en zien we de vrouwen in de dorpjes het graan dorsen. Hier heeft de tijd stilgestaan. Na de lunch gaat de tocht verder, deze prachtige vallei is omringd door reuzen van bergen en langzaam komt bij mij het besef dat wij daar toch een keer overheen moeten. Het laatste stukje gaat lichtelijk omhoog maar om 14.30uur staan we stil voor een open vlakte, waar we het kampement gaan opslaan. Pascal deelt de nieuwe tentjes uit en we gaan op zoek naar een vlak stukje grond. Het zijn 2 persoon tentjes maar voor twee volwassen kerels is het wat aan de krappe kant en zullen we de tassen in de bus moeten laten. Even goed organiseren, wat heb je aan en wat doe je morgen weer aan. De crew zet de kook- en eettent op, terwijl ik de omgeving in mij opneem en zoek naar een goede sanitaire plek. Eerst maar wat frisdrank en een koekje nemen, om even de reserves weer aan te vullen. Onze kok mag zich vanavond voor het eerst bewijzen en om 19.30uur schuiven wij aan. We sluiten af met ons eerste en tevens laatste kampvuurtje want we komen boven de boomgrens.

Dinsdag, 5 oktober de Kamba Pass. Vandaag gaan we onze eerste pas en zo‟n 1.100 hoogtemeters bedwingen. Het is 25 km alleen maar omhoog en het valt mij zwaar. Boven aangekomen is het prachtig, onze 1e pas en ik geniet van de gebedvlaggetjes en het uitzicht, nog 28 km langs het meer naar onze volgende kampeerplek.

6

Reisverslag Lhasa- Kathmandu najaar 2010 Grandioze vergezichten en een prachtig meer. Ik ben total loss, zet snel mijn tentje op, eet wat en ga naar bed. Misschien kan ik wat slapen, morgen schijnt het mee te vallen.

Woensdag, 6 oktober naar de voet van de Karo Pass. Na een slaaploze nacht, je zal maar een schoonzoon hebben die zich 50x in een nacht omdraait en beide door het gebruik van diamox minimaal 3x per nacht er uit moeten om de blaas te ledigen. Wat een klus om uit het tentje te kruipen maar ook dat hoort erbij. Het is deze ochtend stervenskoud. Pascal is bezig de fietsen te controleren en ik kleed mij zo warm mogelijk aan. Zweetshirt, twee hemden, nog een hemd plus een jas. Muts, helm en dikke handschoenen en uiteraard een lange wielerbroek. De eerste 20 km is langs het meer en goed te fietsen. Op de bergen ligt verse sneeuw en het zonnetje probeert er doorheen te komen. Ik geniet van dit schouwspel. Wat is de natuur toch mooi. De tijd verstrijkt en het fietsen wordt steeds zwaarder (vals plat). Ik laat de mannen gaan en spreek Tonny aan, onze oudste fietser.Ze spreekt de wijze woorden “Jos neem je tijd en zorg dat je niet achter je adem komt. Ik zeg altijd maar ik maak mijn eigen tijd!” Ik vervolg mijn tocht met de nieuw verworven wijsheid en wat blijkt, we zijn de pass al aan het nemen, van 4.400 meter naar 5.050 meter en ik heb het gered! Geweldig onder de gletsjer en weer een echt fotomomentje.

7


Hierna toch snel naar beneden want het is koud daar boven. Al snel zien we de lunchplek en Pascal grijnst. Hij weet een mooier plekje om te overnachten. Na nog een 20 km is er een prachtige plek voor het kampement, een beetje winderig maar het zonnetje schijnt nog en er is een beekje waar we ons kunnen wassen en scheren. Dit is het echte kamperen. Donderdag, 7 oktober op weg naar Gyantse. Vannacht hadden we een prachtige sterrenhemel wat tot gevolg had dat s‟morgens het ijs op en in de tent lag. Dat het koud is hoef ik niet uit te leggen dus even naar het “buitentoilet” voordat ik mij weer vierlaags warm aankleedde. Eerst nu wat ontbijten en later de tent maar opbreken, misschien droogt hij nog wat op. We hebben geen haast, we hebben vandaag een relatief kort ritje naar Gyantse en zullen overnachten in een guesthouse. Het wordt wederom een prachtige tocht, met maar één echt klimmetje, met een prachtig uitzicht als beloning.

8


Ook zien we onderweg de boeren nog steeds de oogst binnenhalen.

9

Reisverslag Lhasa- Kathmandu najaar 2010 Het leven is hier echt hard maar de kinderen blijven blij naar ons zwaaien als we ze passeren en willen “high-five” doen. Onderweg zien we ook veel schapen- en geitenkuddes. Het is prachtig te zien hoe de herders de kuddes dirigeren en ze de weg laten oversteken. Om 12.15uur rijden we Gyantse binnen en bereiken ons we lokale hotelletje. Prima met bed en toilet en we kunnen de was afgeven. Eerst even lunchen en daarna tot 18.00uur door het stadje gelopen. Lange straat vol met winkeltjes en zoals zo vaak 100x hetzelfde. Onderscheidend vermogen is hier een onbekend begrip. Ja, zo leven de mensen hier en dat ik het niet snap doet niet ter zake, ook al doe ik mijn best mij in te leven. Om 18.00uur zijn we terug en hangen de was uit in de hoop dat het nog wat kan drogen. Pascal heeft weer gezorgd voor een goede maaltijd en het lichaam kan uitrusten in een echt bed. Vrijdag, 8 oktober vlakke rit naar Tibets 2 e grootste stad Shigatse. We vertrekken voor een rit van 92 km en eerlijk is eerlijk het was werkelijk vlak, maar wel bijna 4.000 meter hoog. Wij rijden met zijn drieën compact en houden elkaar uit de wind (ze houden mij uit de wind) en kijken vandaag niet zo naar het landschap. Na zo‟n 70 km is de lunch plek en nemen er de tijd voor. Broodje, eitje, appeltje en een kopje thee, heerlijk.

Om 13.00uur stappen we weer op de fiets en om 14.00 uur bereiken we de grote stad. Opnieuw een guesthouse nu met de luxe van een bad en mijn lichaam heeft dit nodig met wat extra verzorging er zijn nogal wat plekjes welke wat zalf behoeven. We kunnen ons tot 19.30uur vermaken in de stad, bezoeken de markt maar ook de wat luxe winkelstraten. Is dit het nieuwe Tibet of beter gezegd China? Deze stad wordt uit de grond gestampt en de Tibetaanse cultuur zie je langzaam verdwijnen. Is dit niet wat China wil?

10

Reisverslag Lhasa- Kathmandu najaar 2010 Zaterdag, 9 oktober richting Gyachung Monastery. Na eindelijk weer een goede nacht vertrekken we uit Shigatse. Vandaag gaan we proberen zoveel mogelijk kilometers te maken richting Lhatse. We zullen één Pass moeten nemen en de eerste 60 km is redelijk goed te doen. Onderweg wordt ook hier nog steeds de oogst binnengehaald en zien we de bevolking hun vee hoeden. Na de lunch was de planning 15 km maar het worden er ruim 30. Wat opvalt, is dat de laatste dagen na 12.00uur de wind opsteekt en zoals meestal heb je die tegen. Deze laatste 30 km is vervolgens ook nog eens vals plat. Het werd er niet echt makkelijker op. Uiteindelijk maakt de kampeerplek alles goed. We kunnen ons tentje een beetje uit de wind neerzetten en zitten vlak naast een riviertje, een prachtig plekje. In het zonnetje je even opknappen met je voeten in de rivier. Het mooiste moet dan nog komen blijkt later. Vlak voordat we willen gaan eten komt er een enorme kudde schapen en geiten uit de bergen, steekt de weg over en overspoelt ons kampement. De herders komen bij onze eettent, staren ons aan en blijven geduldig wachten op wat voedsel. Honderden, misschien wel duizend schapen lopen tussen onze tenten. Fotocamera‟s en filmtoestellen worden gepakt en zelf denk ik dat het een goede nacht moet worden, want schaapjes tellen lijkt werkelijkheid te worden. Na een uurtje besluiten de herders verder te trekken en met een fluitje en wat steentjes komt de kudde weer in beweging en trekt de rivier over, richting wat huisjes in de bergen. Dit is een juweeltje om mee te mogen maken. Met een glimlach zoek ik mijn tent op, het is weer een prachtige dag geweest.

Zondag, 10 oktober richting Lhatse ≤ 95 km Vandaag gaan we de Yulong pass nemen (4.520 meter) en we zitten al in de aanloop op 3.940 meter. De klim is ruim 20 km inclusief aanloop en valt mij redelijk zwaar. Ik pas mijn tempo aan en probeer om mij heen te blijven kijken en te genieten van de omgeving. Boven aangekomen zitten Joeri en Peter in het zonnetje op mij te wachten. Even wat drinken en een blik werpen over de omgeving, zitten we toch al weer op 4.500 meter!

11

Reisverslag Lhasa- Kathmandu najaar 2010 Boven is het keer op keer grappig als toeristen je aanspreken en foto‟s nemen. Men heeft respect voor ons fietsers. We besluiten niet lang boven te blijven en beginnen aan de afdaling. De vrij nieuwe weg krijgt het in de wintermaanden zwaar te verduren en zit op sommige plekken vol gaten. Een grote kei markeert het gat, dus is het zaak goed op te letten en niet met te grote snelheid naar beneden te suizen. Zo‟n 10 km voor Lhatse is de lunch. Pascal markeert de plek vaak door zijn fiets met geel jack aan de weg te zetten. Ook deze keer zaten we lekker in het zonnetje en wachten we tot de laatste binnenkomt. De bus was ook inmiddels gearriveerd. Snel een zeil op de grond, 14 klapstoeltjes en de broodjes, wraps, pindakaas, jam, honing enz. komen uit de doos zodat de lunch kan beginnen. Pascal heeft voor bijna drie weken proviand moeten inslaan en soms is het weer een verrassing wat er te voorschijn komt. Deze keer waren het blikjes sardines, ook lekker. De kok heeft ook weer hard gekookte eitjes, want de ingekochte 500 eieren moeten wel op. Na de heerlijke lunch fietsen wij de laatste kilometers naar Lhatse. Deze plaats is ook niet meer dan één lange straat met weer veel winkeltjes, die van alles verkopen. Ons guesthouse is echt local en ziet er prima uit. De was wordt gedaan, terwijl wij onder de veranda plaatsnemen en ons laven aan een heerlijk biertje. Ondertussen kan ik mijn dagboek bijwerken en laat ook deze rit weer op mij inwerken. Maandag, 11 oktober vertrek naar Shegar. Vandaag staan er 75 km op het programma en zullen we voor het eerst de Mount Everest in beeld krijgen. Eerst zullen we nogal wat hoogte meters moeten overwinnen van 3.900 naar 5.250 meter. Samen met Ad besluit ik deze beker aan mij voorbij te laten gaan en mij op de top af te laten zetten. Het is heerlijk de klim van 30 km uit de bus mee te maken. Lang blijven we niet alleen. Al snel zit er zeven man in de bus op de eindeloze klim door de, extreme hoogte, wind tegen en kou. Vanaf de ijskoude top is het vervolgens nog zo‟n 50 km voordat we het guesthouse bereiken. Het landschap is toch aan het veranderen en je ziet de bergen steeds hoger worden en af en toe vang je een glimp op van de extreme Himalayatoppen, bedekt met eeuwige sneeuw. We bereiken een lokaal guesthouse, waar de kamers wederom prima zijn en waar het eetgedeelte eigenlijk nog leuker is. Een mooi versierde ruimte met banken met stapels dekens en waar de kachel ons warm houdt. De eigenaar heetf boven op het dak nog een aanbouwtje waar een vijftal computers staan die we kunnen gebruiken voor onze mailtjes. Ja, je kunt niet alle vooruitgang tegen houden en we maken er graag gebruik van. Voor morgen staat het basiskamp op het programma en Pascal komt met een voorstel drie reisdagen in te korten naar twee reisdagen. Concreet houd dit in; we fietsen niet maar gaan met de bus naar het basiskamp, overnachten daar en gaan de volgende dag weer terug. We kunnen onze fietsen dan op ons huidige adres laten staan. De hele groep vindt het een prima voorstel. Pascal zelf gaat natuurlijk wel fietsen en is ook in staat de 110 kilometer en de twee klimmen binnen 8uur af te leggen. Ook Axel is in staat dit tot een goed einde te brengen, je bent niet voor niets jarenlang de beste triatlonatleet van Nederland geweest. Het is een geruststellend idee, morgen met de bus naar de voet van de Mount Everest.

12


Dinsdag, 12 oktober op weg naar de Mount Everest. We vertrekken pas om 09.30uur en hebben iets langer van ons bed kunnen genieten. Axel en Pascal zijn al een uurtje onderweg als wij plaats nemen in de bus. Na 15 km mogen we allemaal weer uit de bus en lopen achter onze gids aan naar de controlepost. De permit wordt aandachtig bestudeerd door een vrij jonge Chinese militair. Ze laten niets aan het toeval over en weten precies waar iedereen verblijft. We nemen weer plaats in de bus en zien het landschap opnieuw veranderen. De onverharde weg begint steeds steiler te worden en we halen onze “jongens” in. Een paar kilometer verder stappen wij uit de bus om de mannen aan te moedigen. Ik zelf kijk ze met respect na, kijk omhoog en zie waar ze heen moeten en dit is de 1 e berg nog maar!

13

Reisverslag Lhasa- Kathmandu najaar 2010 Ik zucht en neem weer in de bus plaats en drink weer een flesje water leeg. Uiteindelijk bereiken we de top en krijgen een fantastische kijk op de Himalayatoppen. Mount Everest zit nog gedeeltelijk in de wolken, misschien zien we hem later op de dag beter. De lunch wordt genuttigd in een klein dorpje en smaakt prima, de reis wordt vervolgd. Het landschap wordt steeds ruiger en de weg slechter. De buschauffeur doet zijn best de auto op de weg te houden terwijl wij door elkaar gehutseld worden. Beetje voor beetje komen we steeds dichter bij het basiskamp en dan opeens zien we het Rongbuk Monastery. Hier zullen we de nacht doorbrengen. De mannen zijn nog onderweg, als wij onze kamer inspecteren. De kamer, een paar vierkante meter groot bevat twee bedden, een stoel en een tafeltje. Geen stopcontact, maar wel een 40W lampje wat aan een draadje naar beneden bungelt. Als je het lampje naar rechts draait zal het ongetwijfeld gaan branden. Het uitdoen lijkt mij een pijnlijke kwestie te worden. De aggregaat staat nog uit dus proberen heeft geen zin. De toiletten zijn buiten (poepgaten) en zijn gelukkig niet zo smerig en de reuk is te harden. Op de binnenplaats is een pomp en er komt water uit! Ik ga snel naar de bus en haal mijn matje en slaapzak op want ik kruip onder geen beding onder de dekens van het klooster. We gaan naar buiten en wachten Pascal en Axel op, die beiden na zo‟n 8 uur fietsen binnenkomen. Petje af mannen! Buiten kijken we met bewondering naar dé berg, de laatste zonnestralen doen hem veranderen van wit naar geel en uiteindelijk komt er een rode gloed overheen. Een batterij fotograven schieten hun plaatjes. God wat is het mooi. Uiteindelijk neem ik plaats in het restaurant waar de kachel wordt opgestookt met jakstront en schapenkeutels en waar het behaaglijk is. De kok bereidt voor ons een lekkere maaltijd en we blijven nog lang nazitten en hebben geen zin om vroeg naar bed te gaan.

14


Woensdag, 13 oktober. Vanmorgen zijn we vroeg wakker, het is koud (-12). We proberen ons wat op te knappen met wat water uit een flesje en poetsen onze tanden. Straks gaan we met de bus 4 km verder en om daarna nog ongeveer 3 km te lopen het echte basiskamp voor de klimmers. De buschauffeur krijgt zijn bus niet aan de gang door bevroren leidingen. We zijn hier niet echt blij mee want nu moeten we in de kou en op deze hoogte 7 km lopen. Na een stevig ontbijtje gaan we van start en na drie kwartier horen we de bus. Hij heeft hem toch nog aan de gang gekregen. De bus brengt ons tot de laatste 3 km die wij nog moeten lopen, maar voor sommige van ons is het helaas toch te ver. De laatste bocht nog één controle post en daar is hij dan! Er worden vele foto‟s gemaakt maar voor mij persoonlijk was het een moment van bezinning, dit is waar ik van droomde, ruim 5.000 meter hoog zitten en deze berg is nog 3.600 meter hoger! Prachtig. Na een half uurtje besluiten we terug te lopen en je merkt dat iedereen onder de indruk is. We bereiken de bus en de terugreis naar Shegar kan beginnen. Het eind van de middag bereiken we weer Shegar met ons hoteltje en in de avond worden de genomen foto‟s nog eens goed bekeken. Het was een dag met een hoogte punt.

15


Donderdag, 14 oktober op weg naar Tingri (70km) We vertrekken wat later vandaag en genieten van het glooiende landschap. Af en toe neem ik wat gas terug als het vals omhoog loopt. Onderweg vaak grote kale vlaktes omringd door immense bergketens. Soms een dorpje waar de kinderen ons enthousiast begroeten. We fietsen non stop door naar Tingri, waar we bij aankomst in een restaurantje rijst met een rode saus eten en een colaatje nemen. Pascal is niet tevreden over het aanbod van de guesthouse‟s en besluit nog een 17 km door te fietsen naar Tsamda Hotsprings. Daar aangekomen blijkt het te gaan om een ”Thermen 2000” locatie. Er zijn kamers, een eetruimte, een binnenbad en sommige kamers hebben hun eigen hotspring badje. Binnen de korts mogelijke tijd zit of ligt iedereen in het water, alleen het buitenbad blijft voor de locals. Na een goede maaltijd kunnen we ons terug trekken in een grote gezellige ruimte en maken er ook een leuke avond van. De 17 km doorrijden loont. De avond valt. Tientallen locals komen de Hotspring bezoeken en blijven tot laat in de nacht hangen. Pas als de laatste naar huis gaat en zijn motor start kan ik de slaap vatten.

16


Vrijdag, 15 oktober op weg naar de voet van de Lalung Pass. 60 km moet er afgelegd worden. Een kaarsrechte weg en voor het eerst wat eentonig maar dat werd ruimschoots goedgemaakt door ons guesthouse. Onder de pass vindt Pascal een guesthouse, gaat kijken en komt met een glimlach terug. Het is schoon en ze hebben drie kamers! twee stellen bij elkaar in kamernummer 1, drie vrouwen in kamernummer 2 en de zeven mannen in kamernummer 3. Bij onze aankomst heerst er buiten een enorme bedrijvigheid. Het huis krijgt een opknapbeurt en wel vijftien mannen/vrouwen zijn bezig. Zo‟n huis bestaat uit diverse gebouwen en vertrekken en alles wordt meegenomen. Op elke hoek van het dak staan en waaien de traditionele vlaggen. De bovenste rand is zwart en een aantal mannen brengen een nieuwe laag aan. Een soort pek wat ze er met een doek op kletsen. Vervolgens wordt een rode rand aan gebracht met een doekje (kwasten bestaan hier blijkbaar niet). Dan wordt de ladder tegen het huis aangezet en gaat men met een gietertje, gevuld met een mengsel van kalk en cement, omhoog en gieten het tegen de muur. Je begrijpt dat dit niet opschiet, maar tijd is hier een ander begrip. Staat er een stapel stenen tegen het huis, geen probleem ze gaan er gewoon omheen. Volgend jaar doen we het weer opnieuw! Het huis wordt dus winterklaar gemaakt en wij zijn hier getuige van. De mannen slaapkamer bevat zes bedden langs de kant en de betonnen vloer maakt een schone indruk. We zoeken een bed uit en halen onze tas en slaapzak op uit de bus en installeren ons. Pascal sluit zich bij ons aan en heeft aan een matje genoeg. Dit moet ook lukken, het heeft ook iets weg van een jeugdherberg. Buiten is het toilet, de bekende poepgaten en er zit geen dak op dus het lucht lekker door. Vervolgens gaan we naar het grote verblijf en dat blijkt ook de privé /leefruimte van de familie te zijn. Het is er behaaglijk warm en we nemen plaats op de banken die 17

Reisverslag Lhasa- Kathmandu najaar 2010 langs de kant staan. Op tafel staan onze eigen meegebrachte cola, thee, bier en versnaperingen. Ik kijk verder in de ruimte en in de andere hoek ligt een vrouw aan een infuus. Drie jonge vrouwen zijn constant bezig de kachel aan te houden, thee te zetten en de maaltijd te bereiden. De grootmoeder ontfermt zich over de kleine kinderen. Om 15.30uur komen de werklui binnen, de job zit erop, schuiven aan en drinken hun boterthee en staren ons aan. Ondertussen zijn de meisjes klaar en serveren kommen rijst. De Tibetanen schuiven het naar binnen en krijgen een 2e kom met rijst. Na een uurtje komt er beweging in en verlaten ze de ruimte. Buiten krijgen ze gelijk contant uitbetaald, starten de motor of tractor en verlaten de plaats. Het is een mooi schouwspel. Ondertussen zien we een man met een half schaap binnenkomen. Pascal heeft de vleesvoorraad aangevuld. Voor even denk ik er over na geen vegetariër te zijn. De kok gaat aan het werk en een uurtje later laten we het ons goed smaken. Het is toch bijzonder om hier te mogen zijn. Laat in de avond verlaten wij de familie en zoeken wij onze slaapplaats op en vallen voldaan in slaap.

18


Zaterdag, 16 oktober de Lalung Pass naar Nyalam. 80 km en twee bulten boven de 5.000 meter, de ploeg vertrekt vroeg en de eerste berg blijkt redelijk te doen. De tweede is een stuk zwaarder, het valt niet mee op deze hoogte genoeg te hebben aan maar 50% zuurstof. Het landschap is hier weer wat weidser en kaal. Het valt de meeste zwaar, maargoed hierna is het voornamelijk alleen nog maar omlaag en keren we terug naar 3.000 meter. Boven op de top stap ik op mijn fiets en laat me in de afdaling gaan. Prachtig en wat gaat het hard! Na 15 km afdaling bereiken we de lunchplek en komt iedereen weer een beetje tot rust. We hebben nog zo‟n 35 km te gaan en de mannen (Joeri en Peter) zetten hem op de grote plaat en met zijn drieën rammen we erop los. De weg heeft nog een paar stukjes vals plat dus het blijft werken. Met nog ongeveer 12 km te gaan begint het voor het eerst te regenen en niet zo zuinig ook! We besluiten maar door te stampen en compleet doorweekt en koud bereiken we het hotel. Pascal heeft wat geriefelijkst uitgezocht en we vluchten naar binnen. Op de kamer liggen badjassen en op het eind van de gang zijn de warme douches. Na zo‟n 20 minuten komen we weer in onze kamer en beraden ons wat we met de natte spullen moeten doen. Onze fietsschoenen krijgen prioriteit en die plaatsen we onder de airco die we op warm hebben gezet. Ondertussen zien we onze medefietsers ook doorweekt binnenkomen en ze volgen ons voorbeeld naar de douches. De chauffeur en gids brengen de tassen naar het hotel en kamer, zodat we ons weer warm en droog kunnen kleden. In Nyalam nemen we „s middags een echt kopje koffie en kopen wat chocoladerepen. Morgen staat de laatste etappe plaats in Tibet op het programma. We zijn moe maar voldaan. Morgen maar 30 km afdaling maar volgens de verhalen wel de mooiste. 19

Reisverslag Lhasa- Kathmandu najaar 2010 Zondag, 17 oktober naar de grensplaats Zhangmu. Vanmorgen is het droog en we vertrekken voor een heel kort ritje van slechts 30 km. Het is fantastisch, bijna onbeschrijfelijk wat een mooie route. Zo zie je nog de bergen met zijn witte toppen en dan komen op eens weer na 17 dagen bomen in het zicht. Eer is weer begroeiing en langzaam wordt het groener. Talloze watervallen en watervalletjes, soms spoelt het water gewoon over de weg. We staan meer stil dan dat we fietsen, de groep maakt honderden foto‟s.

Deze route moet je zien en fietsen! Na een paar uur bereiken we het grensplaatsje Zhangmu. Een stadje tegen de bergen aan gebouwd een echt grensplaatsje met de daarbij horende drukte. We zoeken ons hoteltje op en kunnen verderop internetten en pasfoto‟s laten maken voor onze permit in Nepal. Morgenochtend nemen we afscheid van de crew en dus moet de bus helemaal leeg. Vroeg in de ochtend gaan we Tibet verlaten. In mijn reisverslag heb ik Tibet proberen te beschrijven, mooi, hoog, woest, indrukwekkend en een hard bestaan. Romantisch? Zwaar Boeddhistisch? Op het platteland in ieder geval niet. De Chinezen gaan nooit meer weg en controleren het land. De cultuur van de Tibetanen zal waarschijnlijk langzaam verdwijnen, de Dalai Lama zal nooit meer terug keren. Tibet wordt al gezien als een provincie van China en persoonlijk kan ik iedereen aanraden deze reis nu nog te maken. Liefhebbers van fietsen en van een uitdaging, ik zou zeggen doen en niet wachten!

20

Reisverslag Lhasa- Kathmandu najaar 2010 Maandag, 18 oktober, we gaan de grens over. De ochtend begint vroeg, want we moeten om 10.00uur bij de grens zijn. Na het ontbijt nemen we afscheid van onze kok en chauffeur. De gids gaat nog even mee naar de grens. Onze bagage gaat in een kleine pick-up tot de grens. We pakken de fiets en vertrekken voor de laatste 8 km. Even voor 10.00uur zijn we bij de grens/brug. In Nepal moeten we de klok 2uur en een kwartier terug zetten, dus wordt het een lange dag. Klokslag 10.00uur gaat de grens open en begint het controleren van de Chinezen, 3x hetzelfde, aan werkverschaffing geen probleem. Uiteindelijk sta ik buiten en wacht even op Joeri, alleen de brug nog over. Een militair maant mij wederom tot snelheid. Mooi niet, ik wacht op mijn schoonzoon, want samen wil ik met hem de grens oversteken. We naderen de gele streep en besluiten er overheen te springen. Dat was voor ons leuk maar de mensen die lachten hadden dat beter niet kunnen doen. Deze Chinezen hebben absoluut geen gevoel voor humor. Vlak achter de grens gauw een kantoortje in om een visum voor Nepal te regelen. Papiertje invullen en 25 dollar betalen en klaar is kees. Dit is een ander land, warmer, groener, mooiere mensen, kleurrijke kleding en Pascal vertrouwt mij toe, “hier word ik weer blij van”. Vandaag toch nog zo‟n 60 km te fietsen, voornamelijk dalingen maar ook wel stukjes klimmen. Wij besluiten nadat onze bagage opgehaald is door de monniken uit Kathmandu om ons eerst zomers te kleden. Korte broek en een shirtje en vooral veel drinken. Wat is het druk, bussen vol mensen, erin, erop en eraan hangend en ze passeren ons rakelings. Het toeteren maakt je het eerste uur gek, maar je sluit je er voor af.

Wat een andere wereld en wat is het warm. Om 12.30uur bereiken we een plaatsje waar we de lunch gebruiken en eerlijk gezegd had het niet langer moeten duren. (In Tibet zou het bijna 15.00 uur wezen) De tank was echt leeg, maar Pascal had voor een voortreffelijke maaltijd gezorgd. 21

Reisverslag Lhasa- Kathmandu najaar 2010 We hadden nog 27 km voor de boeg maar wel 27 km klimmen. Peter en ik besloten de laatste hobbel in ons eigen tempo te gaan nemen. Het was drukkend warm en we hadden er geen behoefte aan uitgewoond boven te komen. Boven zou ons een ressort wachten dus gestaag gingen we verder, als kinderen die naar een Peijnenburg ontbijtkoek happen. Het heeft een paar uurtjes geduurd maar het was het waard. Redelijk uitgeput bestelde ik een colaatje, een pilsje en een zak ijs. Heerlijk! En wat een prachtige plek! Voordat we onze kamer opzochten keek ik nog een keer rond, wat een “place to be”, wat een natuurschoon. Na een douche ging ik op mijn balkon, in een stoel zitten en genoot nog een uurtje van de omgeving en liet alles nog eens op mij inwerken. Bijna 1.100 km, dagen lang boven de 4.000 meter, geen ongetogen woord, niemand ziek geworden, dan mogen we toch wel in onze handen knijpen. Een paar uurtjes later zitten we aan het buffet met deze keer patat en biefstukken en met veertien wielrenners. Ik kan mij voorstellen dat ze in de keuken hun wenkbrauwen hebben gefronst. Men bleef aanvullen en wij aanvallen. In ieder geval gingen wij voldaan en met de buik vol naar onze kamers terug. Morgen de laatste fietsdag.

Dinsdag, 19 oktober Kathmandu. Nog eenmaal zetten wij ons op de fiets. We blijven bij elkaar en hebben eerst nog een klimmetje van 5 km. Vanaf nu gaan we echt naar beneden richting de voormalige hoofdstad van Nepal, genaamd Bhaktapur. Pascal verlaat de hoofdweg en na wat navraag kiest hij voor een rustigere alternatieve weg. Deze had meer weg van een mountainbike route, maar dat heeft ook weer zijn charme en je ziet wat meer van het platt land. De sfeer zat er goed in en voordat we het in de gaten

22

Reisverslag Lhasa- Kathmandu najaar 2010 hadden bereikte we Bhaktapur. Deze plaats staat op het werelderfgoed van Unesco en is een beauty om te bezoeken. Hier gebruiken we de lunch en hebben een uurtje rondgelopen. Nog 15 km naar Kathmandu en het zit er op. We besluiten zo compact mogelijk te fietsen om niemand kwijt te raken. Pascal kiest zijn weg door de stad, informeert regelmatig naar het Benchen Monastery en uiteindelijk bereiken we de Monkey Temple, ons klooster moet nu vlakbij zijn, 3 minuten later bereiken we het Benchen Monastery en gaan we nog 1x op de foto. Het zit er op! We zijn blij, trots en voldaan en geven elkaar een hand. Ad en Mirjam, Jules en Laura, Ines, Madeleine, Theo, Tonny, Herman, Axel, Peter, Joeri en “last but not least” Pascal, het was top en geweldig om met jullie te kunnen en mogen fietsen. Joeri mijn schoonzoon, fietste mij er op alle fronten vanaf, maar gelukkig zag ik toch ook een spoortje vermoeidheid en ontroering in zijn ogen toen we elkaar omhelsden. Vriend Peter had de groep al eens verrast met een uitspraak boven op een pas en velen herhaalde de uitspraak met een glimlach “I‟ve seen it, I‟ve done it, and I will never do it again”. We hadden dit nooit willen missen en we zouden het dus gewoon weer doen! ,

23

Reisverslag Lhasa- Kathmandu najaar 2010

Recommend Documents