Parijs heet me welkom

Reisverslagen

27-06-2005 17:44

Parijs heet me welkom eerste paasdag, 27 maart 2005

Het eerste kasteel heb ik al weer "gescoord" want dit kasteel van Maisons Laffitte ligt vlakbij de camping op een eiland in de Seine. Bijzonder vlot verliep de eerste dag van mijn voorjaarsreis. Even over zeven uur (zomertijd) bromde de diesel van de camper het Ried uit. Lichte mist, maar niet koud en aanvankelijk weinig verkeer. Ik geloof werkelijk dat ik alles heb en dat is dan voor het eerst! Via de Afsluitdijk waar bij de eerste sluisen weer een legertje campers staat. Ik schat het in de gauwigheid op veertig. Allemaal voorjaarsreizigers. Via Amsterdam, Utrecht en Breda rijd ik het land uit. Bij Antwerpen geen enkel oponthoud. Er zijn alleen afritten en toegangswegen dicht in verband met werkzaamheden maar de ring is vrij en via de Kennedytunnel ligt de fraaie stad snel achter me. Om even over elven ben ik bij Lille en voor de lunchpauze om half een neem ik uitgebreid de tijd. Hier stel ik ook mij navigatie in zodat ik door de "eigen verkeersleiding" door de stad naar de camping wordt geleid. De peage (betaalde snelweg) ligt er prachtig bij: veel voorjaarsbloeiers in grote aantallen. Daar betaal je dan mede voor. Af en toe een buitje hier, maar als ik bij Parijs kom is het droog. Het is altijd weer fascinerend zo'n metropool te naderen. Eerst het vliegveld Charles de Gaulle (met die eeuwenoude paraplui-den in de middenberm) en dan het steeds drukker wordende net van snelwegen. Het gaat richting Saint Denis met het Stade de France als blikvanger en door al die andere voorsteden. Ik rijd dankzij mijn "bijrijder" geen meter om en kom tegen half vier bij de camping aan. Wij waren hier jaren geleden eerder om met de kinderen Parijs te bekijken. De drukke treinbrug over hetzelfde eiland brengt elk kwartier een trein of Rer-treinstel langs. Toch valt de geluidsoverlast erg mee. Heerlijke wandeling door het aardige plaatsje Maison Laffitte gemaakt en het kasteel van de buitenkant bekeken. Ben tegen zessen net op tijd binnen om een stortbui mis te lopen. Dit weer verwacht ik de komende dagen ook: heerlijke temperatuur maar met een paraplui red ik het wel. Morgen de grote stad in!

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/parijs1.html

Page 1 of 1

Reisverslagen

27-06-2005 17:45

Mitterrand wijst mij de weg 28 en 29 maart 2005

Links de Grande Arche, blikvanger van de spectaculaire kantoren- , winkelen congresconcentratie La Défense in het westen van Parijs. Rechts de beroemde klok van het Orsay-station die vandaag niet meer het vertrek van treinen begeleid maar duizenden en duizenden bezoekers van het Musée d'Orsay de tijd aangeeft. Ik reed weliswaar in oktober 2002 met een huurcamper van de porte de la Chapelle naar de porte d'Orleans, dwars door Parijs. Dat was prachtig: Louvre, Ile de la Cité, Sorbonne, alles in het voorbij gaan. Stoppen was er niet bij; iets bezoeken al helemaal niet. Nee de laatste keer dat we met z'n allen in Parijs waren was in het begin van de jaren tachtig. Op de terugweg van een zonvakantie aan de Middelandse Zee kwamen we met z'n vieren in de vouwwagen voor een dag of vier op de camping van Maisons Laffitte terecht. Disneyland bestond nog niet maar de Eiffeltoren beklimmen was leuk. De Notre Dame, de Champs Elysee, alle bekende hoogtepunten (met het centre Pompidou voorop) van de Franse hoofdstad bekeken we. Nu is het ruim twintig jaar later en wat er niet aan spectaculaire bouwwerken is bijgekomen grenst aan het ongelofelijke. Je kent dat allemaal wel van foto's of TV, maar in werkelijkheid is zoveel interessanter. Als ik dezer dagen alleen de bouwwerken waartoe de (socialistische) François Mitterand het initiatief of de doorslag voor heeft gegeven ga bekijken dan is m'n week al voorbij. Maar deze z.g. Grands Travaux vormen wel een mooie leidraad. Dus aan de hand van Mitterrand (die ter meedere glorie van zichzelf Lodewijk XIV en Napoleon in zijn schaduw stelt) is het toch goed ontdekken. Zo was ik maandag naar het megalomane La Défense, de enorme wijk met hoogbouw rond de Grande Arche (zie foto). Deze open kubus die inderdaad de indruk van een triomfboog heeft staat op de kilometers lange as tussen Louvre, Place de la Concorde, de Arc de Triomph en de pont de Neuilly. Meer dan honderd meter hoog zie je van bovenaf die as geprojecteerd. Wat je boven ook ziet is dat er een enorme sloop aan de bouw van dit gebied vooraf moet zijn gegaan. Het beste zie je dat aan een groot kerkhof, direct achter de Arche (kosten 1,2 miljard gulden) dat door een soort catwalk in tweeën is gedeeld file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/parijs2.html

Page 1 of 2

Reisverslagen

27-06-2005 17:45

maar verder als enige 'bebouwing' is overgebleven. Ik vond La Défense indrukwekkend, vooral door de inrichting van de openbare ruimte: daar zijn de Fransen meesters in. Verder was ik maandag in het Centre Pompidou en het Forum des Halles dat ik nog niet kende. Het was ook heerlijk rondsjouwen in dit drukke buurtje, maakte nog een foto van het Hotel de Ville dat met grote letters Paris 2012 aankondigt. Voor de Fransen zijn de Olympische Spelen al binnen. In Madrid verwacht ik straks hetzelfde te zien.... En dan vandaag, dinsdag, kwam een lang gekoesterde wens in vervulling: een bezoek aan het Musée d'Orsay. Trouwens ook aan Mitterrand te danken. Hij zette de plannen van Giscard d'Estaing door! Wat een prachtig museum is dit. Drie kwartier kostte het om binnen te komen maar het wachten waard. Niet alleen de collectie spreekt me als geen andere verzameling die ik bezocht geweldig aan, ook het gebouw. Het voormalige station van waar uit treinen richting Orléans en Bordeaux gingen is door een Italiaanse binnenhuisarchitecte ingericht; zo smaakvol en informeel dat het een groot plezier geeft er rond te wandelen. Ontdanks de drukte bij de impressionisten op de vijfde etage heb ik alle prachtige schilderijen van Cézanne, Renoir, Sisley, Pisarro en natuurlijk Vincent van Gogh (hier hangt z'n laaste werk) heel goed kunnen bekijken. De pastels van Dégas, de kleurige snelle schetsen op karton van Toulouse Lautrec en de schitterde Monets en Manets maar ook Mondriaan, Jongkind, Mauve en Israëls zijn hier. Fantastisch is hier het enige woord wat op zijn plaats valt. (heerlijke broodjes en koffie ook!) Woendag ga ik voort met het ontdekken van les Grands Traveaux de Mitterrand. Ik sta prachtig op deze camping: de camper staat met z'n neus aan de oever van de Seine. Mijn panorama-raam werkt excellent. Het weer houdt zich goed: af en toe een buitje maar een fijne temperatuur (graad of 16) dus geen jas aan, geen baret op en inmiddels ga ik op de fiets naar het station om op de terugweg boodschappen te doen. Parijs bevalt weer net zo goed als de eerste keer dat ik hier was: in 1961 met Roelf Stutterheim.

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/parijs2.html

Page 2 of 2

Reisverslagen

27-06-2005 17:46

een dagje Grands Boulevards 30 maart 2005

De Opera van Parijs heet officieel Le Palais Garnier en op de foto van de foyer is te zien waarom. Overigens worden de opera's nu in de Opera Bastille opgevoerd. In Le Garnier staat nu ballet op het programma. Rechts een traditioneel beeld van Parijs in het voorjaar maar ik kon het niet laten om deze foto te maken. Het kopstation St. Lazare waar mijn treinen uit Maisons Laffitte aankomen, ligt al hartje stad. Hier liggen de Grands Boulevard en de eerste die ik opstap is de boulevard Haussmann met de grote warenhuizen Lafayette en Le Printemps die veel aanloop hebben. Het is hier heerlijk wandelen, zeker als de zon schijnt. Het duurt niet lang of ik word afleid door het beroemde gebouw van de L'Opera dat met z'n gat naar de Haussmann staat. Die wil ik graag bekijken, maar bij wat de artiesteningang blijkt word ik verwezen naar de hoofdingang aan de Avenue de l'Opera. En ja hoor hier kun je naar binnen en ja, de grote zaal "est ouvert". Dat is belangrijk want het plafond van die grote 'bonbonnière' is wereldberoemd want beschilderd door Marc Chagall. De L'Opera heet Palais Garnier en inderdaad kan het interieur wedijveren met Versailles. De ingangspartij met z'n trappenhuizen en fraaie balustraden en hoge plafonds is indrukwekkend, de foyer aan de voorkant majestieus (zie foto). De grote zaal is prachtig en na de inrichting in 1875 niet veranderd. Chagall schilderde in de vorm van een hoefijzer allegorische voorstellingen die grote indruk maken. Het is het enige grote theater ter wereld waar de decors niet alleen uit de toneeltoren worden neergelaten, maar ook uit de kelders kunnen worden opgetrokken. Ik zag dat laatst in een opera-TV registratie op Arte. In het Musée d'Orsay zag ik gisteren een metershoge maquette van de Opera Garnier waarin die techniek ook goed te zien is. Garnier was, tussen haakjes, de architect die op 35 jarige leeftijd en nog volslagen onbekend de opdracht van de stad Parijs kreeg om de opera te bouwen en in te richten. Baron Haussmann kreeg terzeldertijd de opdracht voor zijn doorbraken met grote boulevards die de stad tot vandaag de dag onvergelijkelijk maken met elke andere wereldstad. file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/parijs3.html

Page 1 of 2

Reisverslagen

27-06-2005 17:46

Na de Opera mijn slentertocht voortgezet. Helemaal tot aan de Place de la Republique en daar naar rechts over de Du Temple en Beaumarchais naar de Place de la Bastille. Vooral de boulevard Beaumarchais is leuk: hier stikt het van de fotowinkels met aantrekkelijke etalages met tweede hands toestellen. Met de mooiste exemplaren maar ook wel duur. Na de lunch met uitzicht op de zuil van de Bastille en de Opera Bastille daarachter spoed ik mij naar het Place des Vosges dat ik niet mag missen. De middag breng ik een bezoek aan een ander grand traveaux van Mitterand, het Institut du Monde Arabe waar Frankrijk z'n goede samenwerking met Arabische wereld wil laten zien. Het is een gebouw van roestvrij staal aan de kop van de Boulevard Saint Germain aan de Seine van Jean Nouvel met een heel bijzondere zuidgevel. Alle (vierkante) ramen hebben tal van diafragma's zoals in een fotolens. Als de zon schijnt sluiten ze zich automatisch. Het dure gebouw dat voor de helft door Islamitische landen is betaald, bevat een omvangrijke bibliotheek, veel expositie ruimten en op de negende etage een fraai restaurant met een enorm dakterras. Dat geeft een van de mooiste uitzichten van Parijs. Voor je ligt de Seine, vlakbij ligt het Ile de la Cité met de Notre Dame en verder ligt Parijs in een prachtig panorama aan je voeten. En het aardige is toegang tot dit Arabische Instituut en z'n dakterras is geheel gratis!

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/parijs3.html

Page 2 of 2

Reisverslagen

27-06-2005 17:48

eindelijk in het Louvre 2 en 3 april 2005

April in Paris: zaterdag en zondag goddelijk weer in Parijs en zo staat het groen en het ijzerwerk erbij. Rechts een van de duizenden schilderijen in het Louvre dat ik eindelijk bezocht. Dit is een Middeleeuws Italiaans schilderij van grote schoonheid. Zaterdag is het uitgelezen weer om een mooie wandeling te maken in het Amsterdam Zuid van Parijs de wijk Auteuil, gelegen tegen het Bois de Boulogne, vlakbij Roland Garros het tenniswalhalla van Frankrijk. Hier wordt gewoond in prachtige gebouwen die vaak rondom tuinen liggen en met een slagboom met een portier van de buitenwereld zijn afgesloten. In deze wijk liggen de eigendommen van de Fondation Le Corbusier: twee schitterende villa's uit 1923 waarvan de Villa La Roche te bezichtigen is. En daar kom ik voor, een dagje architectuur. De twee witte gebouwen liggen aan een z.g. cul de sac, een doodlopend straatje dat op de Rue Docteur Blanche uitkomt. De beide huizen die aan elkaar vast zitten doen sterk denken aan de villa's bij het Boymans/van Beuningen museum in Rotterdam van Van der Velde en ook wel, zij het dat hier geen primaire kleuren zijn gebruikt, aan het Schreuder/Rietveld huis in Utrecht. Nou heb ik even niet paraat wanneer die Nederlandse huizen zijn gebouwd maar ik denk dat Le Corbusier in 1923 de eerste was. Zo ja, dan is er door de Nederlanders heel goed gekeken! De villa La Roche is prachtig van buiten en van binnen en je mag alle vertrekken verkennen. Ik maakt filmopnamen. Het tweede huis, villa Jeanneret die verwijst naar de werkelijke achternaam van Le Corbusier, bevat de kantoren van de stichting. Allemaal heel mooi. Terug langs de Seine waar de nieuwbouw (1980) staat van het Front de Seine. Woongebouwen over het algemeen. Er tegenover op de linkeroever ligt het file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/parijs5.html

Page 1 of 2

Reisverslagen

27-06-2005 17:48

ronde gebouw van Radio France. Ook imposant. 's Middags zit ik vooral heerlijk in de zon. Zondag staat in het teken van het bezoek aan het Louvre. Daar was ik dus nog nooit geweest. Het museum opent om 09.00 uur, dus dan ben ik er ook. In de Metro er naar toe lees ik in een gidsje dat het Louvre de eerste zondag van de maand (en dat is het vandaag) gratis toegankelijk is en dat het dan over het algemeen een keet is..... Van het Metrostation loop ik zo de ondergrondse ingang van het Louvre binnen en zie voor het eerst van beneden af de beroemde pyramide van Peï. Waar ik rekende met een onnoemelijke lange rij (zie bezoek aan Musée d'Orsay) kan ik tot mijn stomme verbazing zo doorlopen en inderdaad het is gratis! Tien over negen ben ik al in het Louvre. De ontdekkingsreis kan beginnen. Het is eigenlijk niet te beschrijven, zo overweldigend groot en vooral veel. Opnieuw denk ik aan het woord megalomaan en weer komt Mitterrand om de hoek kijken. Hij was het die in 1981 verordonneerde dat het ministerie van Financiën nou maar eens uit het paleis aan de Tuilerieën weg moest om alle vleugels voor het musée du Louvre te gebruiken. Financiën ging naar nieuwbouw in Bercy en het Paleis werd geheel opgeknapt. De nieuwe ingang kwam onder een glazen pyramide waar aanvankelijk niemand in Parijs iets van wilde weten. Maar de creatie van Peï is beeldschoon en hij richtte ook vele tentoonstellingszalen in. Er is tot vandaag de dag aan doorgewerkt. De restauratie en inrichting heeft sinds de jaren tachtig een miljard Euro's gekost en woendag 6 april wordt alles feestelijk afgerond met de inrichting van een nieuwe zaal 6 waar La Gioconda, de Mona Lisa van Leonardo da Vinci haar nieuwe (en ruime) plek krijgt. Vandaag hangt dit beroemde (maar niet echt het mooiste) schilderij voor het laatst op haar (benauwde) plaats; zo maak je toch nog een historisch feit mee. Er staan tien rijen dik, uitbundige kijkers en fotograferende en filmende mensen voor. Eigenlijk is het alleen in deze vleugel smoordruk. Erna heb ik nergens meer last van de drukte. Het is geen doen om hier verslag uit te brengen van wat ik allemaal gezien heb. De indrukken buitelen over elkaar heen. Na vier uren heb ik het wel gehad. Inmiddels heb ik door de ramen naar de binnenplaats gezien dat er nu wel honderden meters wachtenden zijn. Ik heb gewoon geluk gehad. Wat kun je met al die indrukken beter doen dan naar Saint Germain de Pré gaan. Gelunched in een brasserie die Aux Carpentiers heet, maar het waren geen timmerlieden die de Croque Monsieur klaarmaakten.... Bij de kerk van Saint Germain was het plein erg druk. De terrassen van Les Deux Magots stampvol met veel wachtenden op de stoep die loerden op vertrekkende gasten. Op dezelfde stoep danst een stel tango's op een voortreffelijke manier. Ik loop door naar het Parc du Luxembourg waar ik een uur of twee in de zon zat te genieten samen met duizenden anderen. Heerlijke stoeltjes staan langs de vijvers. Er wordt gesport (hardlopers en tennisers) er is veel muziek (een ontmoeting van Schotse doedelzak groepen). Eenzelfde sfeer als in het Vondelpark. Tegen vijven neem ik de Metro weer richting Maissons Laffitte. Eindelijk in het Louvre geweest!

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/parijs5.html

Page 2 of 2

Reisverslagen

27-06-2005 17:52

volgende halte: La Rochelle 5 april 2005

Het bekende havengezicht van La Rochelle aan de Atlantische kust. Le Vieux Port die ook veel kunstenaars als Lebuffet heeft geïnspireerd. Op weg naar het Zuiden ben ik in het westen van Frankrijk beland. Maandag was een regendag in Maissons Laffitte; ik ben niet meer in Parijs geweest. Klusjes als stofzuigen en boekenlezen komen dan mooi van pas. Het lijkt er op dat ik te weinig boeken mee heb. Een van de twee Henning Mankel's, Jan Wolkers boekenweekgeschenk en Cherry Duyns prachtige De Chinese Knoop heb ik uit. De biografie van Jac. P. Thijsse is wel een kluif, maar toch. Dinsdag droog. Het kost anderhalf uur om door de drukte van Parijs te komen maar daarna gaat het snel. Naar mate ik de Atlantische kust nader wordt het zonniger en om half vier als ik La Rochelle binnenrijd is het zonovergoten! Ik ben naar La Rochelle gereden om sentimentele redenen. In mei en juni 1962 was ik hier met Roelf Stutterheim bijna twee maanden. Hij kende er een Frans meisje, Marie France, wier vader ook nog een camping bezat (naast andere bezigheden waaronder raadslid). Op die camping, Les Trois Lys in het voorstadje Lagord mochten we gratis met ons tentje staan. Als tegenprestatie deden we aan kersenpluk, verkiezingsaffiches plakken en het schilderen van het hek om de camping etc. We hebben er mooie avonturen beleefd met een grote vriendenkring. In 1968 heb ik er met Herma ook nog een overnachting doorgebracht, op weg naar Ile d'Oleron. Ik wil er morgen nog even een kijkje nemen. Ik heb nu gekozen voor een nieuwe gemeentecamping in La Rochelle, Port Neuf. De stad is enorm gegroeid in de buitenwijken maar de Middeleeuwse, fraaie binnenstad is nog dezelfde als ruim veertig jaar geleden. Het eilandje Ile de Ré dat voor de kust ligt en dat we toen ook bezochten met een korte oversteek, is nu met een brug verbonden aan de vaste wal. Daar moet een Spartamet ook overheen kunnen.. Woensdag maar weer eens "verkennen voor jongens".

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/rochelle1.html

Page 1 of 1

Reisverslagen

27-06-2005 17:53

mooi dagje Atlantische kust 6 april 2005

De Vieux Port van La Rochelle in ochtendstemming en bij eb. De achterste boten aan de drijvende steigers liggen vrijwel droog. Rechts het duikbootbasin dat de Duitsers in de haven van La Pallice (bij La Rochelle) aanlegden en dat er inmiddels 65 jaar ligt. Het enorme betonnen gevaarte met muren van vier meter dik is gewoon niet te slopen. Om negen uur 's morgens zit ik al op de fiets en beleef de ochtendstemming in de Vieux Port; zonnetje bij hele lichte bewolking. Via de binnenstad ga ik naar Lagord op zoek naar de camping Les Trois Lys. Er is een ringweg aangelegd en die maakt de "oude" route onherkenbaar. Het dorpje Lagord is ook enorm gegroeid met eengezinsbouw. Ontdanks bordjes vind ik de plek niet maar als ik de weg vraag ben ik er ineens dichtbij. Het is een wonder dat Les Trois Lys nog bestaat en wel totaal onveranderd! De omgeving is volgebouwd en waar de camping vroeger aan de rand lag ligt die nu midden in de urbanisatie. De camping was toen, en nu nog geheel ommuurd. De toegangspoort is onveranderd, het huis en de bijgebouwen ook. Ik kan er ongestoord rondkijken en wat foto's maken. Vervolgens fiets ik naar L'Houmeau op drie kilometer aan de kust om het strand te zien waar we in 1962 regelmatig (ook 's nachts) veel plezier hadden. Ook dat is niet veranderd al blijkt het zand van mijn herinnering in werkelijkheid een kiezelstrand. Het is eb en er wordt naar oesters gezocht. Nieuw is op de file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/rochelle2.html

Page 1 of 2

Reisverslagen

27-06-2005 17:53

achtergrond de brug naar Ile de Ré die er toe nog niet lag. Wij gingen met de boot vanuit La Pallice over naar het eiland waar de dichter Hans Andreus (die Roelf Stutterheim via een dochter kende) een huis had. Hij was toen overigens niet thuis. Vervolgens fiets ik over schitterende, speciaal aangelegde fietspaden naar de haven van La Pallice om de duikbootbasins "te bewonderen". Er is die grote van de foto en nog een enkele vlak bij zee. Het zijn angstaanjagende bouwwerken. Van hier uit werd de Atlantische oceaan met Duitse onderzeeërs onveilig gemaakt. Eenmaal terug in de basins waren ze onkwetsbaar voor luchtaanvallen. Ik kom trouwens ook nog een flink aantal bunkers tegen, allemaal deel uitmakend van de Atlantikwall. Aanvankelijk ben ik van plan de brug naar Ile de Ré over te rijden. Met de motor aan zijn de drie kilometer best te doen. Maar Il de Ré is zo groot als Terschelling en om nou dertig kilometer heen en weer terug te rijden lijkt me niet slim en Hans Andreus leeft allang niet meer......Bovendien wil ik de prachtige binnenstad van La Rochelle zien! Voordat is daaraan begin maak ik eerst een lange wandeling aan de overkant van de binnenstad langs het water van het open havenfront. Er wordt al volop gezeild, je heb gewoon niet het idee dat het 6 april is. La Rochelle hoopt op de Olympische spelen van 2012 want dat worden hier de zeilwedstrijden gehouden. Ik loop helemaal tot de nieuwe jachthaven. Ongelofelijk groot, ik schat tienmaal zo groot als die van Hindeloopen. Er is heel veel bedrijvigheid die ik op de videocamera vastleg. In het open havenfront heb ik 1962 nog gewaterskied achter de boot van Vincent. De eerste en laatste keer in mijn leven. Maar die herinneringen komen hier weer boven. Het is druk in La Rochelle. Mede door het mooie weer maakt het al de indruk van vakantie. In de prachtige Middeleeuwse binnenstad is het ook heel druk. De meeste straten hebben arcaden waaronder heel veel, meest kleine winkels. Aan het Place de Verdun staat de kathedraal waarin toen een broer van Marie France trouwde en waar wij op de neus bijstonden. Aan dit plein ligt onder de arcaden ook nog geheel onveranderd het Café de la Paix. Met spiegels en kroonluchters helemaal begin vorige eeuw. Er staan foto's van filmscènes van Le Bateau d' Emile, een Maigretverfilming met Jean Gabin, Lino Ventura en Annie Giradot die in La Rochelle is opgenomen. Ik heb het boek van Simenon thuis. En zo had ik een prachtig dagje aan de Atlantische kust. Als ik bij de camper terug ben blijk ik vijftig kilometer te hebben gereden (gefietst en gemotord).

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/rochelle2.html

Page 2 of 2

Reisverslagen

27-06-2005 17:53

wat moet een mens in Lourdes? 7 april 2005

De kerk van de Onbevlekte Ontvangenis te Lourdes staat boven de grot waarin Bernadette Soubirous als klein meisje Maria, de moeder van God in visioenen ontmoette. Niet eenmaal, maar 18 keer! Lourdes werd vooral voor zieken hèt bedevaartsoort ter wereld. Jaarlijks vijf miljoen bedegangers. Hoe komt een mens in Lourdes terecht? Mijn idee was om na La Rochelle door te reizen naar de grote plaats Pau in de Pyreneeën, maar daar blijkt geen camping te bestaan. Ook niet in de naaste omgeving. Al zoekende zag ik ineens Lourdes staan. Wel vijf campings waarvan slechts een open, maar die ziet er op de ANWB cd-rom aantrekkelijk uit. Omdat ik een beetje verkouden was geworden van mijn gefiets in La Rochelle en omgeving dacht ik: ik zoek genezing in Lourdes! En zo komt het dat ik al om drie uur midden in de Pyreneeën aankwam. Omdat het weer onderweg slecht was maar hier nog zonnig, besloot ik meteen dit fenomeen te gaan verkennen. Het stadje heeft sterk geaccidenteerde straatjes wat het voor mijn Sparta-met en zeker voor al die mensen in invalidenkarretjes niet makkelijker maakt. Morgen zal ik Lourdes verder verkennen maar ik zag al dat het één grote souvenierswinkel is. Eerst op naar de kerk van de Onbevlekte Ontvangenis waarin zich de grot bevind waarin het Lourdese meisje Bernadette Soubirous (waar het hier allemaal om draait) de Moeder van God in visioenen heeft gezien. We leerden het al op school. Ik zet de kerk op de foto en zie dat alle wit/gele vanen aan de vlaggemasten halfstok hangen. Het zijn de kleuren van de Paus. De blauw/witte hangen gewoon bovenin. Er zijn nauwelijks mensen bij de kerk en iedereen die ik zie spoedt zich naar links en verdwijnt onder de file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/lourdes1.html

Page 1 of 2

Reisverslagen

27-06-2005 17:53

grond. Wat is daar aan de hand? Ik erachter aan. Kom ik in een soort ondergronds stadion van zwaar beton dat moet doorgaan voor de kerk van de heilige Pius X. Zo groot als de RAI. Hier begint om vijf uur (het is tien voor vijf) een Eucharistieviering voor de zieken. Het blijkt een heel bijzondere mis te zijn (dat tref ik weer!) want voorin zitten rijen vol hoogwaardigheidbekleders zoals generaals, hoge politie mensen en ik denk de burgemeesters van Tarbes en Lourdes. Ik hoog tempo vult de enorme zaal zich met duizenden belangstellenden en in een lange rijd worden de speciale invalidenwagentjes (driewielers met een trekstang) door vrijwilligers binnen gereden; er zit een groot koor klaar en het altaar staat op een groot podium. De Eucharistieviering begint met een voorfilm. Op vier grote doeken worden beelden vertoond van het Pausbezoek aan Lourdes. Eerst uit augustus 1983 toen hij hier twee dagen was en daarna van vorig jaar toen hij hier ook op 14 en 15 augustus was. Het licht wordt geheel gedempt terwijl nog steeds zieken en invaliden worden binnengereden. De documentaires nemen bijna een uur in beslag en hoewel ik het in vijf minuten wel had gezien (deze beelden druipen immers dezer dagen van het scherm) ben ik blijven zitten. Terecht want om zes uur gaat het licht weer aan en kan ik aan het videofilmen slaan. Ik zie nu pas dat wel zo'n 10.000 mensen binnen zijn. De monseineur van Tarbes/Lourdes leidt zelf de dienst. Rondom hem komen wel veertig geestelijken mee. Het koor zingt prachtig door het orgel begeleid. Na een half uur sluip ik Pius de tiende's kerk uit. Bovengronds is het nog steeds droog al dreigt de lucht zoals dat alleen in de bergen kan. Met de Spartamet en heel hard trappen weet ik de steile straten weer op de komen. Doe boodschappen bij slager en bakker en ben tegen zeven uur weer bij de camper. Morgen hoop ik de grot van Bernadette met eigen ogen te zien. De verkoudheid is plotsklaps verdwenen.....

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/lourdes1.html

Page 2 of 2

Reisverslagen

27-06-2005 17:54

sneeuw in de Pyreneeën 9 april 2005

De camper staat met de voeten in de sneeuw. Zaterdag sneeuwde het bijna onafgebroken. Levert zoals we weten wel mooie plaatjes op. Wij maken even pas op de plaats, mijn camper en ik. De reden is het slechte weer. Vrijdag de gehele dag regen; vandaag sneeuw en omdat ik met mooi weer de rit door de Pyreneeën naar Spanje wil maken blijf ik even zitten waar ik zit. Tussen de (hagel)buien door even om boodschappen en dan gauw weer naar binnen. Straalkacheltje aan, dat maakt het heel smoek. Lekker lezen. Dan komt het heel goed uit dat Le Figaro van zaterdag zulke aantrekkelijke magazines en een DVD-film als bijlages heeft. Ga even na: Le Figaro van vandaag heeft naast de dikke krant (met 20 pagina's over de begrafenis van de Paus met prachtige foto's), het tijdschrift Madame (165 pagina's), Le Figaro magazine (160 pag) met een gratis dvd met een documentaire over het leven van Karol Wojtyla met veel historisch materiaal. Die dvd duurt alleen al twee uur. Het tijdschrift heeft nog een losse kleurenbijlage over Reinier van Monaco. Dan is er verder nog het TV magazine dat van ongelofelijk veel tv-zenders de weekprogrammering geeft. Ook van zenders als Mezzo, Arte, ARD en ZDF. En dan is er tenslotte elke zaterdag nog een beroemde film op dvd. Vandaag Nixon van Oliver Stone, lengte ruim drie uu!. De kosten van dit hele pakket: huit Euro (€ 8,-) Dus ik vermaak me wel. Maandag belooft het (volgens Le Figaro) in deze streek weer mooi weer te worden dus maandag hoop ik met helder weer via Pau over de bergen te rijden en hoop dan dat de Aspin, Tourmalet en d'Aubisque te zien zijn. Dat moet het echte Tour de France gevoel opleveren. In Spanje maak ik dan nog een eendagstop in Huesca om vervolgens door te rijden naar Madrid.

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/lourdes2.html

Page 1 of 1

Reisverslagen

27-06-2005 17:55

pracht rit door de Pyreneeën naar Spanje 11 april 2005

In les Haut Pyrénées is het nog volop winter als ik er maandag 11 april doorheen rijd. In Spanje zal straks de zon schijnen! In Lourdes bleef het waardeloos weer: vrijdag, zaterdag(sneeuw) en zondag voortdurend neerslag zodat ik me binnenshuis heb moeten vermaken. Daar heb ik overigens helemaal geen moeite mee. Maandag de Pyreneeënrit waar ik erg naar heb uitgekeken. De dag begint mistig, geen berg te zien. Maar als ik in een klein dorpje naar de bakker en in het grote Pau naar de supermarkt ben geweest dan is de morgen zover gevorderd dat de wolkenslierten en mist vrijwel zijn opgelost en kan een prachtige tocht door de "montagne" zoals de oude camping-gastvrouw de Pyreneeën noemde, beginnen. Op de grens tussen Frankrijk en Spanje is een tunnel van 7 kilometer! en daar mogen geen vrachtwagens door. Wat een geluk: nu is de route geheel vrachtwagen-vrij. Als ik in het hooggebergte kom zet ik de videocamera op het dashboard er bij aan en zo 'film' ik de hele rit tot en met de tunnel. Een prachtige wereld die nog volop in de sneeuw zit. Op het smalste gedeelte wordt er ook nog eens aan de weg gewerkt. Er staat een TV-team bij te filmen, zo belangrijk is het kennelijk. Ik kan er tenauwernood langs. Maar ik bereik de Tunnel van Somport in de E 7 zonder kleerscheuren. In de tunnel ben ik de enige. Zeven kilometer lang geen tegenligger gezien! Dan ben ik in Spanje. Daar verandert het landschap aanvankelijk niet: ook sneeuw, maar veel bredere en mooiere wegen. Toch zie ik meteen al een verschil. In de verte gloort blauwe lucht en een kwartier later: de zon. Die heb ik vier dagen niet gezien. Het verschil met Frankrijk wordt nu wel heel groot want waar aan de noordkant en in de Pyreneeën volle rivieren woest stroomden en watervallen klaterden heerst er in Spanje duidelijk droogte. In de rivierbeddingen is geen drup water te bekennen. Tijdens de lunchpauze zie ik het ook. De aarde is kurkdroog, het gras dor en hard. Bovendien komt er steeds meer wind uit NW richting en begint het te stuiven. Na de Pyreneeën, waar aan de Spaanse kant nog ski-resorts open zijn, kom je op de enorme hoogvlakte van Aragón. Hier staan ook enorme windmolenparken en ik denk dat die harde wind hier vaker blaast. Dan volgt een glooiend landschap met vooral fruitkwekerijen. Enorme percelen fruitbomen staan in bloei en worden kennelijk goed gedraineerd. In dat landschap sta ik nu met de camper. Ongeveer 100 Km voorbij Huesca waar ik eerst heen wilde. Ik ben nu op 250 Km van Madrid en dat wordt morgen dus een kort ritje. Ik ben heel benieuwd naar de hoofdstad van Spanje!

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/bergrit.html

Page 1 of 1

Reisverslagen

27-06-2005 17:56

op struin door een zomers Madrid 13 april 2005

De fraaie hal van het Atocha station, het centraal station van Madrid waar 11 maart 2004 een aantal forenzentreinen werd opgeblazen en waarbij 194 reizigers de dood vonden. Rechts: een heel mooi schilderij van Edward Hopper behoort tot de collectie van een heel mooi museum, het Museo Thyssen Bornemisza. In Madrid is het zomer. Althans zo beleef ik het, de Madrileen zal er heel anders over denken. Er wordt hier over het klimaat gezegd: het is negen maanden winter en drie maanden de Hel. De stad ligt op de hoogvlakte van Castillië la Mancha, zo'n 1000 meter boven zeeniveau. Het kan hier dus heel koud en heel heet (45 graden) zijn. Nu is het twintig graden maar de zon schijnt fel. Heerlijk natuurlijk. Ik vind Madrid een aangename, drukke stad met een perfecte metro. Op tien minuten lopen van de camping in de deelgemeente Barajas, waar ook het vliegveld van die naam ligt, is een eindpunt (of beginpunt) van een metrolijn die je hartje stad brengt. Een tienrittenkaart kost € 5,80. Ze kennen hier geen culturele en openbaar vervoerskaart. Vandaag, woensdag verken ik de stad eerst maar eens. Al vroeg en met een mooie zonnestand ben ik op het Plaza Mayor. Een indrukwekkend plein van 100 bij 200 meter met fraaie bebouwing met arcaden er omheen. Het ruiterstandbeeld van Philippe III in dit geval is een van de vele die je in de stad tegenkomt. Alleen het ruiterstandbeeld van Franco is vorige maand weggehaald. Jammer dat er auto's over het plein mogen rijden. Maar..... de Plaza Mayor van Salamanca is nog mooier! Fraaie brede wegen (Gran Via) met brede trottoirs maar met ongelofelijk veel verkeer. Duizenden taxi's beheersen het straatbeeld, verkeersagenten met fluitjes regelen het verkeer hoewel er gewoon verkeerslichten in werking zijn. Ik flaneer langs deze brede wegen en kom dan vanzelf op de Paseo del Prado. Het eerste gebouw file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/madrid1.html

Page 1 of 2

Reisverslagen

27-06-2005 17:56

dat opvalt is het Palacio de Communicaciones (postkantoor) dat hier staat en dat sterk doet denken van een Roemeens Ceaucesco-paleis. Het is een fraaie groene Paseo en het eerste museum van de drie die hier liggen kom ik niet voorbij. Het is het Museo Thyssen Bornemisza dat sinds 1992 bestaat en is opgebouwd rond de collectie van deze Zwitserse baron. Hij kon de 750 schilderijen niet meer bergen en leurde er heel Europa mee af. Madrid sloeg toe want daar was een mooi Palacio de Villahermosa uit 1806 beschikbaar. Dat werd vervolgens schitterend verbouwd. Het is werkelijk een van de mooiste musea die ik ken. In de enorme hal vier levensgrote doeken van koning Carlos en zijn vrouw èn van de baron Thyssen en zijn vrouw..... De collectie is groot en bestaat uit Italiaanse primitieven, laat Middeleeuwers als Holbein(beroemde portret van Hendrik VIII) en Memling (aan de laatste is een speciale tentoonstelling gewijd met heel veel bruiklenen), Rafael, Crenach en dan vooral portretten. Er zijn veel Hollandse meesters als Frans Hals, Jan Steen, Pieter de Hoogh en Gerard Dou maar ook mooie portretten van Rembrandt, Nicolaas Maas en Ferdinand Bol. En niet te vergeten de Spaanse schilders. Goya en El Greco zijn ruim vertegenwoordigd. Velazquez hangt even verder op in het Prado. Dit hangt allemaal boven. Op de tweede verdieping zijn de impressionisten zeer ruim vertegenwoordigd en beneden hangen alle beroemde modernen: Picasso, Mondriaan, Switters, Willem de Koning, Bacon en het prachtige schilderij van Hopper (waarvan hierboven een zwak aftreksel). Ook Rausenberg, Lichtenstein en dat soort mannen hebben allemaal werk in dit Museo. En verder is er een heel fraai restaurant in het sousterrain waar het voortreffelijk lunchen is. Ik kijk hierna in het centraal station van Madrid, Atocha, waar op 11 maart 2004 die Al Qaida aanslagen op forenzentreinen plaatsvonden. Het station dat de trots is van de Spaanse spoorwegen heeft de grote stationshal tot een stad op zichzelf gemaakt. Er ligt een grote tropische tuin in er zijn tal van terrassen en winkels. Dat kon omdat een nieuw station er achter werd gezet. Ook weer heel mooi met verdiepingen en balkons. De veiligheidsmaatregelen zijn nu heel streng. Je moet inchecken, door veiligheidspoortjes en loslopers zoals ik komen het perron niet meer op. Jammer want uit de verte zie ik de hoge snelheidstreinen in aantallen staan. Met de metro reis ik van dit station weer naar Barajas. Op de fiets doe ik vervolgens boodschappen (vis, sla en sinaasappelen) en zit heerlijk in het avondzonnetje. PS. Toen ik hier dinsdag aankwam ben ik 's middags nog op de fiets naar het vliegveld geweest. Barajas is zo'n vliegveld waar je vanuit een breed restaurant alle vliegtuigen kunt zien landen en opstijgen en dat trekt types die met verrekijkers, boekjes en bloknoot elk landend vliegtuig registreren! Maar ik vond het zelf ook heel leuk. Op de terugweg raakte ik de weg totaal kwijt. Tussen het stadsdeel Barajas en het vliegveld is eigenlijk geen verbinding. Met behulp van een agent ben ik toch weer op de goede weg geraakt.

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/madrid1.html

Page 2 of 2

Reisverslagen

27-06-2005 17:57

de pleinen en paarden van Madrid 15 april 2005

Don Quichote zit op een zeer naturalistisch paard naast Sancho Pansa op een ezel op het Plaza de Espana. Een van de betere ruiterstandbeelden waar er hier tientallen van zijn (maar dan met Philippe's er op). Rechts de schimmel van Sinterklaas die buiten de decemberperiode bij ons, hier de rest van het jaar dienst doet als politiepaard. Ik heb Rik Zaal's prachtige reisboek Spanje als leidraad en ook over Madrid weet hij de reiziger enthousiast te krijgen. Op zijn voorstel bezoek ik al drie dagen een deel van de binnenstad om vervolgens een museum in te duiken. Zo was ik gisteren op het Plaza de Espana om daar het Cervantes monument te zien en de protserige "wolkenkrabber" die Franco in 1948 bestelde. Madrid heeft Don Quichote en zijn knecht geanexeerd hoewel zij natuurlijk vooral van het platteland zijn. Met een dubbel ruiterstandbeeld worden Don Quichote (paard) en Sancho Pansa (ezel) geëerd. van dit plein was het weer een heerlijke wandeling (want in de zon) naar het Reina Sophia museum bij het Atocha station. Een voormalig ziekenhuis werd ingericht voor een uitgebreide verzameling moderne kunst van vooral Spaanse kunstenaars. Op het voorplein zijn twee doorzichtige lifttorens gebouwd en dat zijn dan ook meteen de aardigste bouwelementen. Het museum is als gebouw, ook binnen niet interessant. Des te meer de collectie. Met name van Picasso en Miro hangen hier fraaie schilderijen. Topstuk, zeg maar de nachtwacht van Spanje, is het schilderij Guernica dat Picasso maakte naar aanleiding van het bombardement van de gelijknamige stad in de buurt van Bilbao, tijdens de Spaanse burgeroorlog. Deze aanklacht tegen eigenlijk elke oorlog schilderde Picasso in 1937 in Parijs. Heel interessant was een fotoreportage van Dora Maar die het hele ontstaansproces van Guernica in het atelier in de Rue du Grand Augustin laat zien. Het zeer grote schilderij heeft een ereplaats in de Picasso-zaal van het museum gekregen. Het keerde pas na de dood van Franco van New York (Moma) naar Europa terug. Voor Spanje heeft het grote betekenis.

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/madrid2.html

Page 1 of 2

Reisverslagen

27-06-2005 17:57

Vandaag was Plaza de Colon mijn vertrekpunt. Met de metro ben je er zo. (hoewel, gisteren bleef het treinstel waarmee ik samen met een Zweeds echtpaar van de camping reisde, midden in de tunnel staan. Dat duurde zo een half uur, waarbij ook het licht een tijdje uitviel. Van de Spanjaarden begrepen wij dat het treinstel teruggesleept zou worden. Maar ineens kwamen er twee druk palaverende monteurs aan boord en toen ging het toch weer verder. Was niet leuk!) Maar goed, het Plaza de Colon is Madrids drukste plein waar zo'n beetje alle belangrijke wegen bij elkaar komen. Er zijn geen voetgangersoversteekplaatsen maar tunnels om de overkant te bereiken. Het was een stuk kouder deze morgen (graad of 13) maar wel zonnig en door de zonnige kant van de Paseo de Recoletos te nemen werd het toch een plezierige wandeling richting de Puerta del Sol. Ik heb besloten het Prado te laten voor wat het is. Dit grote museum wordt door Rik Zaal besproken en hoe mooi de grote werken van Velasques en Goya ook zijn, ik heb in twee dagen al honderden schilderijen gezien... Mijn aandacht was getrokken door enorme reclameborden in de Metro van de Feria de Madrid, van 14 tot en met 17 april. Nu weet ik dat de Feria de Avril in Sevilla staan voor enorme zigeunerfeesten, flamenco en stierengevechten. Wat zouden de Feria de Madrid zijn? Ook al omdat ze plaatsvinden in het Parc Carlos I dat op een steenworp afstand van de camping begint reisde ik er met de metro naar toe. Het bleek in een enorm complex van tentoonstellingshallen in een splinternieuw centrum met ook een Palacio de Congresso te zijn. De feria bleek een educatieve tentoonstelling te zijn. Hier presenteerden alle opleidingsinstituten van Madrid, van universiteit en conservatorium; van opleidingen voor fysiotherapie tot aan toekomstige werkgevers als Airbus Industries, spoorwegen etc. Veel leerlingen van de instituten stonden zelf in de stands voor demonstraties en presentaties bestemd voor leeftijdsgenoten die nog moeten kiezen. Het was kostelijk: de serieuze en gemotiveerde jeugd in de stands, de 'baldadige' bezoekers ervoor. Ik werd veel aangesproken, deed een stemtest bij conservatoriumleerlingen die vaststelden dat ik een tenor ben; mocht met een magnetische bromtol spelen; zat een tijdje te Internetten met kwetterende jeugd ernaast; werd uitgenodigd om op een arobic-looptoestel een prestatie te leveren (wat ik vriendelijk weigerde want ik loop al de godganse dag). Ik werd natuurlijk steeds aangesproken in het Spaans en vroeg dan wat ze wilden in het Engels. Daar weet de Spaanse jeugd nog niet erg de weg in. Vaak werd er een vriendje bijgeroepen die de reputatie had Engels te spreken maar dat was dan ook weer zo zo. Alleen de docente van het conservatorium die de studenten hielp sprak uitstekend Engels. En zo had ik een mooie middag. Door het schitterende park kon ik lopend de camping bereiken. Morgen laat ik Madrid achter me en reis dan via El Escorial naar Toledo.

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/madrid2.html

Page 2 of 2

Reisverslagen

27-06-2005 17:57

Paleis/klooster El Escorial indrukwekkend 17 april 2005

Dit is El Escorial, het koninklijk paleis, annex klooster, basiliek, pantheon en bibliotheek van Filips de Tweede, de vorst waar "we" de Tachtigjarige Oorlog tegen uitvochten. Je valt van de ene verbazing in de andere hier. Rechts: Franco wilde niet voor Filipe onderdoen en liet 10 km verderop in de bergen een basiliek uitgraven met een kruis van 150 meter hoogte er boven. De dictator ligt voor het altaar begraven! Zaterdag verkast van Madrid naar San Lorenzo de El Escorial. En omdat dat maar een korte rit van nog geen uur was, ben ik al vroeg bij het enorme klooster/paleis El Escorial dat Filips II aan de voet van de sierra Guadarrama na 1561 liet bouwen. Hij had Madrid (dat een stadje met 20.000 inwoners was) tot hoofdstad gebombardeerd en wilde groots maar toch sober wonen. Het werd El Escorial waaraan hij naast woonvertrekken een klooster, een basiliek en een uitgebreide crypte verbond. De koningen en koninginnen van Spanje dienden hier te worden bijgezet. En zo geschiedde. Op de Katholieke Koningen Ferdinand en Isabel na (die in Granada liggen) zijn hun tombes hier allemaal te bekijken. Ook de vader van Filips II, Karel de Vijfde werd van elders hier naar toe overgebracht. En dat is nu het mooie van het Katholieke geloof: ze doen niet moeilijk over hun grote doden. Je kunt ze als nieuwsgierige toerist allemaal 'bezoeken'. Zie ook het graf van de overleden Paus dat nu al weer te zien is. Kom daar in de Protestantse Nieuwe Kerk van Delft maar eens om..... file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/escorial.html

Page 1 of 3

Reisverslagen

27-06-2005 17:57

Ik viel in dat enorme gebouw (200 bij 100 meter met een enorme koepel en torens) van de ene verbazing in de andere. In de kelders (alles is van graniet gemaakt) wordt getoond hoe de bouw tot stand kwam: bouwtekeningen en maquettes maar ook bouwwerktuigen. Er zijn veel schilderijenzalen met werk van Titiaan en Goya. De bezoekers krijgen de woonvertrekken van de Habsburgers (Filipsen) en de Bourbons te zien. Filips II kon vanuit zijn slaapkamer het hoofdaltaar van de basiliek zien en hij stierf er in 1598. In de crypte 'onder z'n bed' staat zijn tombe in het Panthenon. Een ronde zaal met aan alle wanden 'opgestapeld' de sarcofagen. De aanliggende kelders zijn ingeruimd voor de stoffelijke overschotten van de z.g. Infantes, de kinderen van de koningen en daar zijn ook heel veel van. De kerk is groot en indrukwekkend. Veel groots beelhouwwerk en een groots altaar met daarboven een koepel die ontleend was aan die van Michelangelo's Sint Pieter. Een enorme (ridder)zaal laat de slagen zien die de Spaanse koningen wonnen. Een van de fraaiste afdelingen van het gebouw is de biblotheek. Een van de grootste van Spanje (45.000 banden) maar in ieder geval de kostbaarste. Hier liggen Arabische, Hebreeuwse en Spaanse incunabelen naast elkaar. Fraai tentoongesteld zodat de schitterend geillustreerde en handgeschrven boeken goed te zien zijn. Bij het kasteel is een Middeleeuwse markt met muziek, eten en optredens. Een valkenier met een prachtige roofvogel is wat mij betreft het hoogtepunt. 's Middags check ik in op de camping El Escorial die enorme groot is. Er staat een groep Nederlandse kampeerders die een ANWB groepsreis maken en al sinds 15 maart op stap zijn. Ze zijn deze dag naar Madrid geweest (met een bus) en aardig uitgeteld. Ik spreek een van de reizigers die verteld wat ze allemaal gedaan hebben. Een Duits echtpaar dat naast me staat verteld dat ze naar het Monumento Nacional de Santa Cruz del Valle de los Caidos zijn geweest. Dat is vlakbij in de bergen gelegen monument en is de nalatenschap van generalissimo Franco. Die heeft tussen 1950 en 1959 politieke gevangenen gedwongen om in een berg een basiliek uit te graven die moest wedijveren met de kloosterkerk van El Escorial. Ik besluit er zondag voor de rit naar Toledo heen te gaan. Het regent licht en het monument ligt in de mist maar dat past wel bij de sfeer. Je betaalt € 5,- aan een poort en mag dan doorrijden, de berg op. Een paar kilometer door een dennenbos en dan ineens duikt uit de mist een enorm kruis op. Het is 150 meter hoog en staat boven de basiliek. Voor de kerk liggen pleinen zo groot als het Zaailand en trappartijen aan alle kanten. Ik ben practisch alleen: het is wat sinister. Dan de grote deur door naar binnen. De basiliek is 262 lang (diep eigenlijk) Eerst een voorhof, dan een grote hal met afschuwelijk lelijke zwart granieten beelden en tenslotte achterin onder een enorme koepel met de grootste mozaiekvoorstelling die ik ooit gezien heb, het koor en het altaar. Voor het altaar ligt Franco begraven en aan de andere kant de oprichter van de Falange partij, De Rivera. Megalomaan is hier het goede woord en eigenlijk ook smakeloos of laten we zeggen fascistisch. Franco bedoelde dit monument als een eerbetoon aan allen die in de file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/escorial.html

Page 2 of 3

Reisverslagen

27-06-2005 17:57

Spaanse Burgeroorlog vielen, maar het ging hem natuurlijk om de eigen mensen, de gevallen nationalisten. Nog steeds is die burgeroorlog in Spanje niet verwerkt. Er wordt gewoon niet over gesproken. Maar de Falangisten, want die zijn er nog steeds, hebben in dit Valle de los Caidos, hun bedevaartsoort. Toch interessant om het gezien te hebben. Zondagmiddag in Toledo aangekomen. Prachtig weer. Camping El Greco ligt aan de rivier de Taag, heel mooi. Kijk uit op het verlichte Alcazar. Ga maandagmorgen een was draaien en dan naar deze zeer bijzondere stad.

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/escorial.html

Page 3 of 3

Reisverslagen

27-06-2005 17:58

wat een stad, Toledo 19 april 2005

Een aanzicht van Toledo, een Middeleeuwse stad op een rotsmasief dat omspoeld wordt door de Taag. En door een "ronda", een weg die de meest spectaculaire uitzichten op de stad biedt. En zo ziet het er 's avonds uit in de smalle straatjes die alle klimmen of dalen. Ik ben er al vier keer op de fiets omheen gereden en ik kan er maar geen genoeg van krijgen. Het uitzicht vanaf de "ronda" op de stad Toledo is sprookjesachtig. De Taag die de rotsformatie waarop de stad ligt als het ware omarmt speelt ook een grote rol. In de stad is het minstens even sprookjesachtig, zeker bij avond. Ik vind de zwerftochten door honderden straatjes en over vele pleintjes veel hebben van Venetië, al zijn daar de enige hoogtes, bruggen. Hier is geen waterpas straatje te vinden, soms zijn ze zo steil dat er trappen liggen. Het is alleen ongelofelijk hoeveel auto's zich nog door dit straatjespatroon wringen. Je moet maar aan de kant springen want snelverkeer heeft voorrang vinden de chauffeurs. Ik heb hier weer heel veel plezier van mijn fiets met hulpmotor en er wordt weer behoorlijk lacherig op gereageerd! Van de camping ben ik in vijf minuten in Toledo. Ik kan er heel wat stijgingspercentages mee overbruggen, maar hier wordt het soms te veel. Ik zet de fiets dan ook bij een van de toegangspoorten van de file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/toledo.html

Page 1 of 2

Reisverslagen

27-06-2005 17:58

stad en klim te voet verder. De mooie stad heeft bovendien ook heel veel moois te bieden. Ik volg Rik Zaal in zijn onvolprezen "Spanje". Hij geeft hele nuttige aanwijzingen en geeft exact aan welke van de twee Middeleeuwse synagoges wel bezocht moet worden en welke je kunt overslaan. Dus was ik vanmiddag in de Synagoga Santa Maria la Blanca. Dit bouwwerk met een vreemde naam dateert van 1180, is in 1982 grondig gerestaureerd en is ronduit schitterend. Er staan vijf rijen pilaren die Arabische bogen dragen zoals in de Mesquita in Cordoba. Ze zijn alleen wit. De versieringen zijn ook Arabisch en op de grond liggen tussen terracottakleurige tegels 'azulejos' met fraaie kleurige motieven. Deze synagoge die meer op een moskee lijkt dan op een joods godshuis, draagt de kenmerken van de drie religies die Toledo door de eeuwen heen heeft gerespecteerd: Katholicisme, Jodendom en de Islam. In de grote kathedraal zag ik in het bijbehorende museum ook Arabische wandtapijten uit de dertiende eeuw! Gisteren was ik in die kathedraal die bijna zo groot is als die van Sevilla, en dat is groot. Ook hier het grote altaar in het midden omgeven door hekken. De koorbanken zijn schitterend besneden met voorstellingen van de verovering van Granada (door de katholieke koningen) op de moren. Er zijn tientallen kapellen in de kerk en een 'tesoro' met een 3 meter hoog kunstwerk, een 'monstrans' van zuiver goud dat dateert uit begin zestiende eeuw. 175 kg goud werd er in verwerkt dat afkomstig was uit de eerste veroveringen van Columbus. Bijna nonchalant hangen in de Sacristi die als museum dienst doet, de fraaiste schilderijen. Veel van El Greco (die bijna z'n hele leven in Toledo woonde) maar ook van Velazquez, Titiaan, Rubens, Rafaël en Ribera. Er is ook een kostuumafdeling aan verbonden met geborduurde habijten en daar hangen dan ook die Moorse wandkleden. Vanmiddag, dinsdag, was ik in de mooiste kerk. Het klooster en de kerk van San Juan de los Reyes. Een prachtige kloosterhof met twee verdiepingen (en sinaasappelbomen) en een kerk die Zaal omschrijft als een van Saenredam. En inderdaad het is een hoge en heel lichte kerk met mooie ramen. De wanden zijn voor een deel gebeeldhouwd met adelaars die wapenschilden vasthouden. Mooie lichtkronen ook. Toen ik weer buiten stond, kwart over zes ongeveer, begonnen eerst een paar en later alle klokken te luiden van de kerken van Toledo. En dat zijn er niet weinig. Half acht of twaalf uur, dat kun je voorstellen. Dan roepen ze op tot de gebedsdienst. Maar kwart over zes? Thuisgekomen kwam ik er snel achter: er was een nieuwe paus! PS, Toledo heeft net als alle museums een dag "rust". Maandagavond bleek alle verlichting van de belangrijke monumenten uit. Vanavond brandt het weer.

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/toledo.html

Page 2 of 2

Reisverslagen

27-06-2005 17:59

Valencia en z'n rivier zonder water 22 april 2005

Het nieuwe Valencia wordt vooral bepaald door Santiago Calatrava, de architekt van bruggen in Sevilla, Lissabon en Valencia maar nu heeft hij in z'n eigen stad gebouwen in de vorm van vissen neergezet. Rechts: het Valenciaanse filiaal van Auke Rauwerda. Stel je voor dat de Seine in Parijs z'n water kwijt zou zijn. Dat daar een droge rivierbedding in die wereldstad zou liggen, met de beroemde bruggen er nog over. Wie niet zoveel voorstellings-vermogen heeft moet komen kijken in Valencia. Hier stroomde tot de jaren zestig een brede rivier, de Turia door de stad. Maar de Turia stroomde regelmatig over. In 1957 nog met desastreuze gevolgen: er vielen heel wat doden. Toen is besloten de rivier om te leiden, buiten Valencia om. Sindsdien 'stroomt' een hele brede droge bedding door de stad met de mooiste bruggen zoals de Puente del Real en een 'scheve' brug van Calatrava als nieuwste. Die bedding met de oude kademuren in tact is omgetoverd tot een zeer langgerekt, fraai en aangenaam park. In een cirkelvorm ligt de oude binnenstad van Valencia daar tegen aan. Een heerlijke stad om in rond te dwalen. Verrassende straatjes en ruime pleinen, mooie kerken en interressante gebouwen van omstreeks de vorige eeuwwisseling. Het Noorderstation, waar de bus vanaf de camping op 15 km afstand mij afzet, heeft een mooi art nouveau hoofdgebouw dat staat pal naast een enorme arena uit de 19e eeuw. Die indrukwekkende gebouwen staan direct tegen de binnenstad aan. Het centrum inlopende zie ik daar al heel gauw het enorme gemeentehuis. Aan de voorkant groots en gelegen aan een roze marmeren voetgangersgebied. In de straat om de hoek staat een rij van wel 200 meter. De mensen zijn op weg naar een achterdeur van het stadhuis in toom gehouden door agenten. Als je wat nader kijkt zijn het allemaal mensen met papieren in de hand die kennelijk zijn opgeroepen door de ambtenaren. Veel donkere mensen! Zo gaan wij toch niet met uitkeringsgerechtigden of asielzoekers om. Later zie ik in een andere straat file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/valencia.html

Page 1 of 2

Reisverslagen

27-06-2005 17:59

bijna een even lange rij van werkzoekenden! Evenals in Madrid is ook hier het postkantoor spectaculair en helemaal indrukwekkend is de vlakbij gelegen overdekte markt. De mercado is een pracht gebouw met twee torenachtige gebouwtjes naast de hoofdingang. Nog mooier is dat de markt volledig in werking is. Zo groot heb ik nog nooit visafdelingen, vleesstallen en fruit en groente 'explosies' gezien. Er achter is op een pleintje een rommelmarkt aan de gang met uitsluitend ouden van dagen als klant. Ik bekijk op mijn wandeling een fraaie gotische hal, de kathedraal waar heel openlijk de biecht wordt afgenomen en in de naastliggende biechstoel zit de pastor een boek te lezen tot er een 'klant' komt. Op een achterliggend pleintje kom ik een hoekwinkel tegen die zo kan doorgaan voor een filiaal van Auke Rauwerda. Ook zo vol, ook zoveel spullen buiten 'geëtaleerd'. Ik kon het niet laten er even een foto van te maken. Het barst in de Spaanse steden van de cafeetjes, cafetaria's en bodega's en daar kom je dus lang niet altijd aan voorbij. De café solo (de Spaanse equivalent van espresso), soms met churros (gebakken zoete deegslierten) doen wonderen op een vermoeiende wandeling. Ik besluit een groot deel van het Turia-park te nemen en loop zo, onder de zeespiegel, onder dennenbomen en palmen, onder de bruggen door en langs fraaie fonteinen. Het Palau de Musica is een van de eerste gebouwen die hier zijn neergezet. In het laatste deel, op weg naar de haven, is veel nieuwbouw (op de 'oevers' ook veel woningen in hoogbouw) van de inmiddels beroemde Santiago Calatrava, een zoon van Valencia. Hij kreeg de opdracht een museum voor kunst en wetenschap, een gebouw voor Oceanografie en een nieuw museum voor moderne kunst te bouwen. Dat laatste is de grootste en nog in aanbouw. Het lijkt op een enorme vis die naar adem lijkt te happen. Ook de andere gebouwen die wel in gebruik zijn genomen hebben vaak de vorm van een vis. Bovendien is de voormalige rivierbedding voorbeeldig ingericht en een feest om in rond te sjouwen. Het weer is perfect, een graad of 23, vrijwel onbewolkt, een lekker windje waarop de Middellandse Zee patent lijkt te hebben. Ik heb alleen geen petje bij me. Het is dus oppassen voor verbranding! Met de bus gaat het tenslotte langs ommelandse wegen weer terug. Jammer dat een stad als Valencia geen eigen camping heeft en dat je dus bent aangewezen op de campings bij de stranden die echter vol staan met permanente plaatsen. Gezellig is dat niet. Gelukkig is de natuur wel prachtig. Tussen de camping en het strand ligt achtereenvolgens een dennenbos en een breed gebied met lage duinen. Ongelofelijk wat hier allemaal al bloeit. Ik determineer de avondkoekoeksbloem, het duinroosje, moerasrolklaver en kamperfoelie. In de duinen is ook een golfbaan waar druk op gespeeld wordt. Strand en zee zijn aantrekkelijk maar ook het water van de Mediterranee is nog te koud om te zwemmen.

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/valencia.html

Page 2 of 2

Reisverslagen

28-06-2005 12:18

Barcelona, een oude bekende 24 april 2005

Het Maritiem Museum van Barcelona is ondergebracht in Les Drassanes Reials, oude scheepswerven die al dateren uit de vijftiende eeuw en vlak bij de oude haven liggen. Zeer de moeite van een bezoek waard. Dit is een replica op ware grootte van het schip waarmee Don Juan de Austria de Turken in 1571 in de slag bij Lepanto versloeg. Rechts de Arena van Barcelona die eindelijk wordt opgeknapt en overdekt. Een aanwinst voor het Plaza d'Espana. Barcelona voelt aan als een oude bekende. Ik ben hier voor de derde keer en ik ken inmiddels de weg. Via de Barrio Chino waar we in 1998 in een leuk hotel logeerden samen met Eddy en Diny, vind ik mijn weg naar het Maritiem Museum waar Rik Zaal enthousiasmerend over schrijft. En inderdaad, in oude scheepswerven uit de vijftiende eeuw in baksteen-gothiek opgetrokken die vroeger aan zee lagen maar nu een honderd meter van de oude haven liggen, is een prachtig museum ingericht. Ik krijg automatisch 50% 'pensionades-korting', gratis een MP3 speler met koptelefoon en maak een ontzettend leuke wandeling door 'scheepsruimen' over 'roeiersdekken' op een zeilschip, een cruiseschip en een stoomboot naar Brazilië. Er liggen handgetekende zeekaarten, oude instrumenten maar er staat ook een origineel vuurtorenlicht. Wat een prachtige stek voor een scheepvaart-museum! Ik ben zaterdag van Valencia naar Barcelona doorgereisd en heb gekozen van een andere camping dan twee jaar geleden. Tres Estrellas is aanzienlijk kleiner dan La Ballena Alegre waar ik de vorige keer was. De drie sterren liggen bovendien gunstiger voor de bus want terugkomend kun je met een brug de drukke C31 autosnelweg oversteken terwijl je bij de Ballena tussen het voortrazende verkeer moet oversteken en over een vangrail moet klimmen. En ook deze camping ligt mooi aan zee met een fraai stand en alle voorzieningen (winkel, internetaansluitingen) die je kunt bedenken. Op de terugweg (zondagmiddag) fotografeerde ik vanuit de bus op het Plaza d'Espana de stierenvechtersarena. Die stond er altijd heel suterig en file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/barcelona.html

Page 1 of 2

Reisverslagen

28-06-2005 12:18

ongebruikt bij. Maar nu staat ie geheel in de steigers, de tribunes zijn verwijderd en een groot bord laat een eindsituatietekening zien. Er komt een dak op en ik wed dat ie dan veel meer gebruikt zal worden dan alleen voor stierengevechten. Popconcerten en opera's passen ook heel goed bij dit drukke centrum (met de expositiehallen en het paleis van Montjuich). Op het moment dat ik dit schrijf staat een volle maan heel groot en geel, laag boven de Middellandse Zee. Een heerlijke avondtemperatuur nodigt bijna uit op het strand te gaan zitten. Maar ik moet eerst mijn stukje schrijven en versturen. Morgen wacht Barcelona weer...

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/barcelona.html

Page 2 of 2

Reisverslagen

28-06-2005 12:19

de architectuur van Barcelona 26 april 2005

De architectuur van Barcelona speelt een grote rol bij de beleving van deze mooie stad. Gaudi natuurlijk met zijn Sagrada Familia die nog steeds in het wordingsproces is, maar ook het schitterende paviljoen Mies van der Rohe aan de voet van de berg Montjuïc dat dateert van 1929. Barcelona is een heerlijke stad om in te zwerven, ik schreef het al eerder. Vandaag was de Montjuïc aan de beurt. De heuvel direct aan zee die zo'n bepalend stempel op de stad drukt. Daar is ook veel te zien. De jaren 1929 en 1992 zijn bepalend geweest voor de bebouwing op deze Montjuïc. In 1929 vond er in Barcelona een wereldtentoonstelling plaats. Op de 'berg' stond tot dan toe alleen een vesting aan de zeekant, de rest was onbebouwd. Er verrees t.g.v. de tentoonstelling een stadion en een enorm 'Palau', een paleis dus aan de stadskant, maar hoog verheven boven de stad. Dit Palau National de Montjuïc is nu het museum van de Catalaanse geschiedenis en heeft onder veel meer, fresco's uit een tiental Middeleeuwse kerken weten te bewaren. Vanuit de stad gaan er roltrappen omhoog om zoveel mogelijk bezoekers het park in de krijgen. Ik neem de funicular, het tandradbaantje dat je vanuit het metrostation op de Av.Parallel in vijf minuten boven brengt. Dan is daar eerst het museum van de Jean Miro Fondation, een mooi wit museum met de nadruk op het bovenlicht. Ik heb in Madrid (Reina Sophia) al zo veel Miro's gezien dat ik deze opstelling voorbij loop. Op naar de Olympische gebouwen. Barcelona heeft in 1992 een enorme 'upgrading' doorgemaakt. Dat geldt ook voor het oude stadion uit 1929 dat tot Olympisch Stadion werd omgebouwd en dat nu door de voetbalclub Espanyol wordt bespeeld. Daar is verder een nieuw overdekt sportcomplex, Palau San Jordi en als blikvanger een 120 meter hoge 'pijl' van de architect Calatrava die als communicatietoren van Telefonica dienst doet. Door prachtige parken afdalend kom ik uit bij het enorme tentoonstellingscomplex Fira de Barcelona dat klaar gemaakt wordt voor de jaarlijkse automobielshow die 5 mei begint.

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/barcelona2.html

Page 1 of 2

Reisverslagen

28-06-2005 12:19

Vlakbij ligt het Mies van der Rohe paviljoen dat als Duitse inzending voor de wereldtentoonstelling van 1929 werd neergezet. En een jaar later afgebroken..... Barcelona heeft als architectuurstad terecht gemeend dat het weer moest worden opgebouwd. Dat gebeurde in 1986. Het is een schitterend bouwwerk, het laatste wat Ludwig Mies van der Rohe heeft gemaakt. Toevallig zag ik maandagavond in het Uur van de Wolf een Arte-documentaire over deze toonaangevende architect van het nieuwe bouwen. Het paviljoen bestaat vooral uit overstekende daken die rusten op marmeren en zelfs albasten muren. Binnen en buiten lopen volkomen gelijkwaardig in elkaar over. Er zijn fraaie vijverpartijen en een tuin, er zijn beelden en er staan twee beroemde stoelen van Mies van der Rohe, de z.g. Barcelona-fauteuil. Gisteren was het Gaudi-dag. Ik was in La Predera of wel officieel de Casa Mila dat nu als museum dienst doet. Het is het gebouw met die prachtige schoorstenen en luchtuitlaten op dak. En die grotachtige balkons. Langs de Paseigh Gràcia staan nog een aantal grote casa's van Gaudi en elk bezoek aan deze stad moet je natuurlijk even naar de Sagrada Familia (waar Gaudi in de Crypte die hij zelf nog bouwde, begraven ligt) om te kijken of deze buitensporige kathedraal een beetje opschiet. Nou, inderdaad, een beetje. Er zijn weer stukken aangebouwd, maar opschieten doet het niet. Ook in de Middeleeuwen wilde men wel eens honderd jaar of meer jaar over een kerk doen. Dit wordt er ook een met een bouwtijd van meer dan een eeuw. Maar dat geeft niet: het bouwproces is juist z'n attractie en levert veel (benodigd) geld op.

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/barcelona2.html

Page 2 of 2

Reisverslagen

28-06-2005 12:20

video/fotocamera gestolen! 27 april 2005

Een veldboeket als troost voor het verlies van de video/fotocamera waarmee deze foto werd gemaakt. Ik poch altijd dat ik in m'n eentje veel alerter ben op zakkenrollers, dieven en ander gespuis, maar vandaag overkwam het me toch. Mijn splinternieuwe Canon videocamera waarmee ik ook foto's maak is me vanmiddag ontstolen. Dat kwam zo: ik zat om een uur op een bankje bij de oude haven een broodje te eten en water te drinken. Heerlijk weer. Rechts naast me ligt een plastic tasje met een nieuwe baret er in. Mijn fototas staat daarop en hoewel ik wel vaak een arm door de draagband houd is dat nu niet het geval. Links komt een joch van een jaar of zestien op z'n fiets op me af. Hij spreekt me aan en ik zeg als je wat van me wilt zul je Engels moeten spreken. "Ah Englishman" zegt die gast en fietst weg. Ineens heb ik in de gaten wat dit voor toneelstuk was. Ik grijp naar rechts en voel geen fototas. Ik spring op: tas weg en ik zie in geen velden of wegen twee jongens op fietsen. Want zo moet het gegaan zijn: terwijl de ene me aansprak heeft een tweede in een haal de fototas gestrietst. Ik ben even helemaal van m'n apropot. Ik kan het niet geloven dat ik de tas die ik overal naar toe sleep er niet meer is en alleen het plastic tasje met de nieuwe baret mij rest. Hoewel er veel politie op straat is in Barcelona, ook op de kade waar ik zat reed vijf minuten voor het incident een politiewagen voorbij, is aan dit soort praktijken geen eind te maken. Ik had veel beter op mijn tas moeten letten. Wat is er precies weg. Geen enkele foto want die zijn allemaal overgezet naar de Mac. Er zat een nieuw videobandje in met slechts 3 minuten opnamen van het Mies van der Rohe paviljoen. Ik ben niet helemaal zeker of het vorige volle tape-je in de tas zat maar ik geloof het niet (klopt later, dat file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/barcelona3.html

Page 1 of 2

Reisverslagen

28-06-2005 12:20

had ik al opgeborgen). Verder een reserve-accuutje en een USB-stick waarop wat bestanden als foto's en wordbestanden maar gelukkig niets waardevols. En de Braun fototas was vijfentwintig jaar oud maar daar was ik erg aan gehecht. Jammer, jammer! ik besef tegelijkertijd dat er geen waardevolle papieren of geld in de tas zaten. De tas is me gelukkig niet onder bedreiging afgepakt; dat zou een traumatische ervaring zijn en die heb ik nu niet. Een leerzame ervaring, dat was het wel. Ik moet het maar nuchter verwerken. Ik heb een reisverzekering. Ik heb aangifte gedaan en een gestempeld en getekend formulier van de Policia Urbana, bijkantoor La Rambla, meegekregen. En verder houd ik Barcelona voor de rest van dit jaar voor gezien. Ik vertrek donderdag naar noordelijker streken. Heb overigens geen zin om ver te rijden want het is hier zomer en dan is het achter het stuur gauw warm. Ik zie wel.

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/barcelona3.html

Page 2 of 2

Reisverslagen

28-06-2005 12:21

te midden van de zigeuners 29 april 2005

Het idyllische strandje aan de Middellandse Zee dat behoort bij de camping Cala Sa Cova in de plaats Platja d'Aro aan de Costa Brava. Op de camping bleek met minder idyllisch. Omdat ik na de hectiek van Barcelona (ook de drukte op de camping daar en het vertrek, om de drie minuten, van een vliegtuig) behoefte had aan enige rust en om de sterfdag van Herma, vandaag drie jaar geleden ten volle te beleven vertrok ik naar een kleine camping in Platja d"Aro. Dat is zo'n 100 km boven B. Ik was er twee jaar geleden op bezoek geweest bij Marten en Jenny de Haan; een mooi plekje en rustig. Er stonden toen drie campers/caravans. Nu stonden er acht, grote caravans maar er is ruimte genoeg. Ik had mijn hoofd meer bij het manoevreren van de camper dan bij de andere gasten. En dat was achteraf niet slim. Toen ik eenmaal onder de uitgedraaide luifel in de luie stoel zat, keek ik eens wat beter. Twee dikke vrouwen met ravenzwart haar en lange rokken, jongere vrouwen ook zo gekleed. Veel mannen, ontzettend veel kinderen. Bij elke tandemasser (dubbele wielen-caravan) stond een Mercedes; er was zelfs een splinternieuwe MPV-Mercedes. Kentekens uit Frankrijk en Spanje (Sevilla en Barcelona). Ik was terecht gekomen tussen een zigeuner gezelschap dat duidelijk de camping had overgenomen. Overal lag hun rotsooi. In de wasruimte waren alle wasbakken vol kleren. In de afwasruimte stond het vol potten en pannen. Tussen de middag werd er bij een caravan paëlla op een open houtvuur gemaakt waarvan iedereen at. Er liep een verwarde oude man tussen die ook tot de club behoorde en door de kinderen baboe werd genoemd. Hij mopperde voortdurend in zichzelf. Ik schat in elke caravan tussen de 3 en 4 kinderen, een bijbehorend echtpaar en nog wat loslopende mannen. Tussen de 50 en 60 mensen bij elkaar. Afgezien van de tijd dat ik op de fiets weg was (eindelijk weer eens op de fiets!) was ik op de camping volkomen afgeleid door deze mensen. Lezen file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/platjad'aro.html

Page 1 of 2

Reisverslagen

28-06-2005 12:21

ging niet meer, radio luisteren evenmin. Hoe die mensen leven en met elkaar omgaan. Hoe ze praten of eigenlijk schreeuwen in een onbegrijpenlijke taal. Ik heb geen een woord herkend. Wat ze doen: eigenlijk niks. Er was voortdurend beweging, ook met de auto's. Af en toe reed er een weg en was na vijf minuten weer terug. Portieren stonden open, autoradio's aan. Een man maakte zwaar ruzie met zijn vrouw, werd bedreigd door een vaderfiguur, was even stil maar begon algauw weer. De kinderen waren het normaalst, die speelden zoals kinderen altijd spelen alleen met heel veel lawaai. Dat lawaai hield ook nooit meer op. 's Avonds was ik binnen wel afgeleid door het Spijkerman cabaret bij Barend en Van Dorp, maar toen ik om 12 uur naar bed ging was de herrie bij de buren niet verminderd. Om een lang verhaal kort te maken. De laatste kinderen gingen na urenlang geschreeuw om half drie naar binnen. 's Morgens was het doodstil. Ik had de neiging om met de alarminstallatie van de camper aan weg te rijden. Maar ja, een fatsoelijk mens doet zulks niet. Ik heb de campingbaas het verwijt gemaakt dat hij mij bij aankomst voor zijn 'bewoners' had moeten waarschuwen. Hij was er ook mee aan, maar gelukkig gingen ze vandaag weer weg, zo zei hij. Ik ook! Dit schrijf ik op een echt rustige camping. Ik zit op de gemeentecamping van Nimes in Frankrijk en dat bevalt me prima. Ik was al even in de stad vol Romeinse monumenten. Dat zag er al heel aantrekkelijk uit. Morgen ga ik op de fiets (5 km) de stad uitgebreid bekijken en foto's maken.

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/platjad'aro.html

Page 2 of 2

Reisverslagen

28-06-2005 12:21

Romeinen en Papen 1 mei 2005

Een zeer goed bewaard gebleven Romeinse tempel uit de eerste eeuw na Christus siert het centrumplein van Nîmes waar ook nog een enorme arena uit die tijd staat. Rechts de Pont du Gard, het grootste Romeinse aquaduct ooit gebouwd dat Nîmes op 25 km afstand van water voorzag. Ik heb het erg naar de zin in Nîmes: de rustige municipal ligt midden in de natuur waardoor ik gisteravond in slaap werd gewiegd door de nachtegaal. Nooit eerder gehoord die prachtige vogelzang midden in de nacht. Toen ik om vier uur even wakker was floot ie nog! Onze ouders waren een aantal keren in deze streek van de Gard en hebben het vogeltje ook gehoord. Zaterdag was ik uitgebreid in Nîmes. Een aardige en drukke stad van 137.000 inwoners met een Middeleeuwse binnenstad die is gestoeld op een Romeinse nederzetting. Nog altijd vinden ze hier bij opgravingen de mooiste beelden en andere voorwerpen uit de eerste eeuw na Christus. Zo is een puntgave tempel het middelpunt van die binnenstad. Hij deed mij wat denken aan het Pantheon van Rome. Die zuilengalerij met name. In Rome staat daar een ronde tempel achter, hier een vierkante. Het monument heet dan ook le Carrée. Binnen is een expositie ingericht over de ontwikkeling van Nîmes en er zijn fraaie mozaïeken te zien. Les Arènes zoals de Romeinse arena hier heet doet vooral dienst als stierenvechtersarena en dat gaat met pinksteren weer los: vijf dagen lang drie corrida's. De stieren komen uit een fokprogramma in de Camargue, het natuurgebied in de stroomdelta van de Rhone, hier vlakbij. Verder zijn nog stadspoorten en torens bewaard. Er was een uitgebreide wijnproeverij in het stadspark maar ik drink nooit wijn voor vijf uur 's middags. Wel even naar een Internetcafé en voor een lekkere saladelunch naar Napoleon een fraaie zaak met grote terassen aan de Boulevard Victor Hugo. Bij de FNAC dat de meest uitgebreide collectie DVD's heeft even gekeken naar de oudere Franse films. Ze zijn er wel, A Bout de Soufle, Et Dieu crea la Femme en een mooie box van Jean Vigo maar ze zijn me te duur. Toch leuk snuffelen. file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/nimes.html

Page 1 of 2

Reisverslagen

28-06-2005 12:21

Vandaag, zondag, maak ik de camper los van de stroom, zet tafel, stoelen en fiets midden op de plek en vertrok al voor negenen voor een rit naar de Pont du Gard en naar Avignon. Via prachtige binnenwegen en dorpjes maak ik een vlotte rit naar een grote attractie van Frankrijk: het grootste Romeinse aquaduct over de rivier de Gardon. Het was onderweg feestelijk. Een mei wordt hier nog echt als feestdag gevierd al is het zondag. Veel stalletjes onderweg waar vooral bloemen en dan vooral lelietjes van dalen werden verkocht. Aangekomen bij de Pont du Gard blijkt dat dit ook als een hele grote attractie wordt neergezet. Grote parkeerterreinen waar dik voor betaald moet worden. Er zijn enorme gebouwen neergezet: een museum, een bioscoop, een kinderspeelplaats en een mediatheek. Toch kun je daar allemaal aan voorbij gaan en lopen naar dat monument verder op over de rivier de Gardon. Toen mijn ouders hier waren was het nog een plek in het bos waar je doorheen liep om het aquaduct te bereiken. Omdat ik vroeg ben, ben ik ook de groepen Japanners voor! Daarna ben ik naar Avignon gereden, kon mij Camper heel goed bij de stadsmuur kwijt (voordeel van zondag) en raakte meteen verzeild in een demonstratieve optocht t.g.v. 1 mei. Organisatie de CGT, de communistische vakbond met een geluidswagen met strijdliederen, veel vlaggen en spandoeken en heel wat deelnemers. Een groot spandoek adviseerde 'non' te stemmen bij het referendum over de Europese grondwet op 29 mei. Prachtige, geheel ommuurde stad waar in de vijftiende eeuw een aantal pausen 'vaticaanstad' inrichtten en van hieruit de katholieke kerk bestuurden. Het Palais des Papes heeft meer van een fort dan van een paleis maar het is wel indrukwekkend. De naastliggende dom ook, al is de Christusfiguur die boven op de toren staat kennelijk sinds kort van een lelijk goudlaagje voorzien. Op alle foto's in folders staat gewoon een zandstenen beeld op de toren. Het angelus klepte om 12 uur van verschillende torens, heel mooi. De beroemde brug is ook nog een niet te missen attractie. Als je er op wilt kost dat 4,50 Euro. Maar ik wil er helemal niet op want dan zie je het geschonden karakter ( de helft van de brug die uit de twaalfde eeuw dateert is door de rivier de Rhône in de 18e eeuw weggespoeld). Ik heb de Pont d'Avignon van bovenaf vanuit een prachtig park goed kunnen zien en fotograferen. Met z'n pleinen en binnenplaatsen is Avignon een ideale plaats voor een straattheater-festival. Dat wordt hier dan ook elk jaar in de maand juli gehouden. Het moet dan heet zijn, want op 1 mei is het al zweten geblazen op een wandeling door de Pausenstad.

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/nimes.html

Page 2 of 2

Reisverslagen

28-06-2005 12:22

slome dagen aan de Mediterranée 4 mei 2005

Fréjus kent ook z'n Romeinse arena al is die minder gaaf dan die van Nîmes maar in de catacomben is de sfeer helemaal goed. Dit beeld van de 'witte man' staat in Pietra Ligure in Italië; een wonderlijk heertje van een 'zondagsbeeldhouwer'. Pech achtervolgt me. Reed ik zaterdag nog probleemloos de zes km van Nîmes naar de camping zonder problemen op de motor, maandag, inmiddels aangekomen in het stadje Fréjus, krijg ik de Spartamet-motor niet meer aan de praat. Ik verwissel de bougie, trek me de blaren aan de starter maar hij wil niet blijven lopen. 's Middags toch maar de stad in. Van de heuvel af wil ie wel. Probeer bij een scooterfirma gehoor te vinden maar de heren 'doen' niet in snorfietsen. Bij de VVV krijg ik nog twee adressen maar die zijn maandag dicht. Dinsdag SMS ik Wouter om het 06 nummer van Victor Dechesne, de mobiele fietsenmaker en krijg binnen een uur zijn mobiele nummer via SMS binnen. Wat een uitvinding die SMS Als Victor opneemt vraag ik hem zo snel mogelijk met z'n rijdende werkplaats naar mij toe te komen. Je bent mobiele fietsenmaker, of niet.... Ik neem met Victor alle mogelijke oorzaken door maar we moeten concluderen dat de uitlaat waarschijnlijk verstopt is. Dat wordt niks met een reparatie, niet in Frankrijk en waarschijnlijk ook niet in Italië. Fietsen wil dus wel maar zodra de wegen omhoog lopen wordt het moeilijk. Jammer ik zal me moeten redden. In Fréjus sta ik op een nieuwe camping naast camping Le Colombier waar we 25 jaar geleden twee vakanties met de vouwwagen doorbrachten. Le Colombier werd vorig jaar door bosbranden getroffen zo weet ik nog uit het nieuws van vorig jaar. Nu ik er ben breng ik een bezoekje aan die camping die gewoon open is. Veel paraplu-dennen zijn weg, maar er staan er toch ook nog een flink aantal, groen en wel. merkwaardig dat die wel gespaard zijn. Waar je vooral aan kunt zien dat Le Colombier veranderd is zijn de grote aantallen stacaravans en de clusters tenten van verhuurmaatschappijen: allemaal splinternieuw. Er zijn veel nieuwe bomen file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/frejus.html

Page 1 of 2

Reisverslagen

28-06-2005 12:22

(vooral palmen) geplant maar het is niet meer die geweldige terrassencamping van vroeger. In de omgeving staan nog wel een aantal verbrande bomen maar je ziet toch niet dat hier bosbranden vele hectares begroeiing heeft verwoest. Na Fréjus gaat de reis over de spectaculaire snelweg La Provencale richting Italië. Je heb dan prachtige vergezichten op Cannes, Nice en vooral Monaco. In Italië is bij het eerste het beste betaalstation na een lange tunnel bij Ventimiglia douanecontrole wat tot files leidt. De douarnier kijkt ook even bij mij binnen. Of ik alleen ben? Ja. Of ik vakantie houd? Ja. Okay een buon giorno dan maar! Ik strijk neer in Pietra Ligure een stadje aan de Golf van Ligurië op een camping waarvan ik weet dat ze er een wasmachine hebben. Ik moet nodig weer bedden- en ondergoed wassen. En drogen dat het hier doet, perfect. Terwijl de was aan de lijn hangt loop in naar beneden, een 500 meter naar Pietra. Mooie binnenstad met pleintjes, kerken en een markt, precies zoals het hoort. Er is een kleine boulevard met stranden. Er zijn uitsluitend Italianen en de sfeer is erg gemoedelijk. Het ijs van onovertrefbare kwaliteit. Van hier uit is Turijn binnen bereik. Op deze manier hoef ik geen lange dagen te rijden want bij dit (mooie) weer is dat geen pretje.

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/frejus.html

Page 2 of 2

Reisverslagen

28-06-2005 12:28

Turijn stad van het Filmmuseum 6 mei 2005

Het smeltwater van de Alpen kolkt bij Turijn door de Po. De 167 meter hoge Mole Antonelliana, het symbool van de stad , herbergt het Nationale Filmmuseum van Italië. In kabinetjes worden alle aspecten van film 'behandeld', hier het kantoor van de scenarioschrijver. Vrijdagmiddag heb ik doorgebracht in een van de aardigste museums van Italië: het Museo Nazionale del Cinema in Turijn. Na een prachtige rit van de Middellandse Zee naar de besneeuwde Alpen, was ik al om half twaalf op de camping Villa Rey in Turijn. Die camping ligt boven op een heuvel. Slechts in de eerste versnelling kreeg ik de Hymer de haarspeltbochten door en arriveerde zo boven. Met een schitterend uitzicht op de stad. Dat dan weer wel maar van fietsen kan geen sprake zijn. Dus na de lunch met de benenwagen weer naar beneden. Voor voetgangers hebben ze in de 'pins' trouwens trappen aangelegd en zo ben ik in vijf minuten beneden. Het centrum van de stad is te belopen en ik heb een goeie kaart gekregen. Mijn keuze om Turijn aan te doen is gelegen in een film. In november hadden we op het Noord Nederlands Filmfestival de Italiaanse film Dopo Mezzanotte. Die speelde in het Filmmuseum dat in Turijn in een heel bijzonder gebouw is ondergebracht. De Mole Antonelliana, een torenachtig gebouw dat in de 19e eeuw aanvankelijk als synagoge zou dienen maar nooit alszodanig is gebruikt. De stad Turijn nam de Mole (wat enorm gebouw betekent) over. Een jaar of tien geleden werd de 167 meter hoge toren gerestaureerd, kreeg een lift om het uitzichtpunt toegankelijk te maken en kreeg z'n nieuwe bestemming: Nationaal Filmmuseum. Toen ik de film zag dacht ik, dat wil ik wel eens in het echt zien. Nu ben ik er en het is in een woord prachtig. Het gebouw heeft een vierkante hal met zuilen aan de straatkant. Daar bovenop staat een enorme koepel maar niet rond, met vier ribben. Op die enorme overspanning staat dan een uitzichtpunt en daarboven een pagodeachtige opbouw. Het bijzondere bouwwerk is het symbool van Turijn geworden en overal te zien. De hal heeft een verdieping en daarboven nog drie rondgangen. Op de verdieping staan tientallen ligstoelen die zicht geven op twee projectiedoeken van bioscoopformaat en daar draait een file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/turijn.html

Page 1 of 2

Reisverslagen

28-06-2005 12:28

programma van Italiaanse films. Korte fragmenten van beroemde rolprenten vanaf het ontstaan van de filmgeschiedenis. Per stoel is er een geluidsdecor. Rondom deze zaal zijn een soort kabinetjes ingericht waar alle aspecten van filmmaken aan de orde komen. Net een katholieke kathedraal met kapelletjes. Vrij in de ruimte zweeft een glazen lift naar het uitzichtpunt. Op de hoger gelegen rondgangen is ook weer van alles te zien. Apperatuur zoals ook Jan Brugman die in z'n Droomfabriek laat zien. Van de camera obscura, de Nipkovschijf tot moderne filmcamera's en projectoren. Zeer veel projectie laat zien hoe een en ander gebruikt wordt of is gebruikt. De hoogste omloop heeft honderden beroemde affiches in de aanbieding. Een grote attractie is het uitkijkpunt. Op de omloop kun je heel Turijn zien liggen en ik heb de grote mazzel dat het heel helder weer is. Zo zijn de Alpen aan wier voeten Turijn ligt, prachtig te zien. Op de indrukwekkende Matterhorn en alle andere toppen ligt een dik pak sneeuw. Nu zie je pas goed dat het logisch is dat Turijn volgend jaar de Olympische Winterspelen organiseert. Het was een mooi middagje waarbij het leuke was dat de aanleiding, de film Dopo Mezzanotte op dvd beschikbaar was. Een mooie herinnering. Morgen de rest van het centrum verkennen. Ik moet tenslotte de campingberg nog weer beklimmen.

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/turijn.html

Page 2 of 2

Reisverslagen

28-06-2005 12:29

De terugreis heeft een aanvang genomen 9 mei 2005

De Duomo van Turijn met vrijstaande campanile. Hier wordt de 'lijkwade van Turijn' bewaard en uitgebreid besproken maar niet vertoond. Rechts de Mont Blanc gezien vanuit Italië vlak voordat ik de tunnel van ruim 11 km induik en Frankrijk bereik. Zaterdag 7 mei had ik nog een heel leuke dag in Turijn, weer gezegend met prachtig weer. Een aangename stad om in rond te sjouwen. Echt Italiaanse sfeer met een zekere sjiek. Maar veel wat in de boeken als de moeite van het bekijken waard is wordt genoemd is onzichtbaar of maar gedeeltelijk te file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/dijon.html

Page 1 of 3

Reisverslagen

28-06-2005 12:29

zien. Want net als in elke stad die de Olympische Spelen mag organiseren moet alles er op z'n paasbest uit zien. Het mooiste plein staat in de schuttingen: er wordt een parkeergarage gemaakt. Het paleis staat in de steigers, alle beelden door de hele stad krijgen een opknapbeurt en zijn dus even niet te zien. Ze hebben nog een kleine 9 maanden tot februari 2006 als de Winterspelen hier beginnen. De kathedraal of Duomo is wel te bezoeken. Hier is het allerbelangrijkste bezit de Lijkwade. Volgens de overlevering het linnen kleed waarin Christus werd gewikkeld na de kruisiging. Op het doek staat een vage afbeelding van een mens met de afdruk van een hoofd met doornenkroon. Er zijn veel foto's van te zien en een uitgebreide uitleg maar de Lijkwade van Turijn ligt in een schrijn in een kapelletje. Er is altijd veel te doen geweest om dit doek (en overigens ook om vele andere relieken) dat door de geleerden wordt gedateerd op een veertiende eeuwse vervalsing. Zondag laat ik Turijn achter me en maak een schitterende autorit door het Aostadal langs die hoge Alpentoppen, nog allemaal in de sneeuw. Het Aostadal eindigt bij de Mont Blanc en daar verlaat ik Italië via de Mont Blanc tunnel die na twee jaar weer open is nadat een brand (begonnen in een Belgische vrachtwagen) levens heeft gekost en veel materiele schade heeft veroorzaakt. De veiligheidsmaatregelen zijn enorm. 70 Km is de limiet en de afstand tussen auto's moet 150 meter zijn. De tunnel heeft maar een buis en dus is er tegemoet komend verkeer. Het is deze zondag uitgesproken rustig en vrachtwagens mogen er so wie so nog niet door. In Frankrijk kom je uit bij Chamonix waar de natuur en de vergezichten bijna nog mooier zijn dan in Italië. Ter hoogte van Genève, maar nog wel in Frankrijk zoek ik een mooie camping op die op de flanken van een bergketen ligt en daarmee een sprookjesachtig uitzicht op de stad aan het Lac Léman, zoals het meer van Genève in het Frans heet. De enorme fontein die daar altijd spuit is goed te zien. Vandaag, maandag, ga ik naar het vliegveld bij Pouilloux waar Ed en Aad vorig jaar met hun vliegtuig verongelukten. De reis gaat door een schitterend glooiend landschap waar ik de laatste 20 km op de D60 de weg helemaal voor me alleen heb. De zon schijnt en prachtige wolkenluchten maken het nog mooier. Hele bossen koekoeksbloemen bloeien in de bermen. Bij de paar huizen staan de seringen volop in bloei; een grote roofvogel beheerst z'n territoir. Dan ineens dan ben ik bij het Aerodrome. Een paar loodsen met kleine vliegtuigen, buiten een groter toestel in onttakelde staat en een afgeschreven straaljager. Een benzinepomp en een klein gebouwtje van de vliegclub.Ik zet de camper op de parkeerplaats. Het is me vreemd te moede als ik uitstap en deze vredige plaats verken. Er is geen ekele activiteit. Ik blijf een kwartier rondlopen en maak wat foto's. Dan stap ik de cantine van de vliegclub binnen waar een man en een vrouw, de uitbaters, wat bezig zijn. Er is koffie te krijgen. Terwijl het wordt klaargemaakt begin ik over het ongeluk. Ja dat kunnen ze zich heel goed herinneren. De vrouw denkt dat het al weer twee jaar terug is, maar de man weet onmiddellijk dat het in april vorig jaar is gebeurd en wijst ongeveer aan waar het gebeurd is in de aanvliegroute. Het waaide heel hard zegt hij. In dit land van bergen en dalen kan het waaien als nergens anders. file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/dijon.html

Page 2 of 3

Reisverslagen

28-06-2005 12:29

Als ik vertrek wordt er net een klein vliegtuigje naar buiten getrokken en wordt op de 'flight' gezet en voor vertrek gereed gemaakt. Hier had Aad's vliegtuig ook moeten staan, maar zover is het niet gekomen. Ik vind het heel belangrijk dat ik nu weet waar precies Ed en Aad aan hun eind zijn gekomen. Ik kies Dijon uit om te overnachten. Ik ben nu toch duidelijk op de terugreis, zoveel is duidelijk. In korte stapjes hoop ik zaterdag, Wouters verjaardag, weer thuis te zijn. Dan kan ik zondag de barbecue die hij geeft, mooi meemaken. Nog even op de fiets naar de binnenstad van Dijon. Ik denk dat ik het mooie weer gewoon mee neem naar het Noorden.

file://localhost/Applications/Macromedia%20Dreamweaver%20MX%202004/Mijn%20Homepage/dijon.html

Page 3 of 3