MADRID 13 november – 21 november 2015 Erik en Hilde
VIA TCHÅLERWÈ NAAR DE OP TWEE NA GROOTSTE STAD VAN DE EU. 12 NOVEMBER 2015
Ondertussen is het weer een tijdje geleden dat we jullie met onze blogavonturen lastig vielen. Maar daar zal de komende dagen verandering in komen. Wij staan in de startblokken voor een nieuw avontuur. Maar eerst willen we jullie nog onze gebundelde blog van vorig jaar in de Wicklow Way meegeven. Blijkbaar is dit er nooit van gekomen, de blogberichten wel, maar de volledige bundel waren we blijkbaar vergeten. Dit was trouwens een onvergetelijke wandelvakantie in de schaduw van Dublin en in het prachtige decor van de Wicklow Mountains. Voor de fervente wandelaar eigenlijk een verplicht nummertje. 2014 – Wicklow Way Ook hebben we onze blog in een nieuw kleedje gestoken om het lezen nog aangenamer te maken. Maar wat betreft onze huidige reis. Morgen vertrekken we met de auto naar Charleroi waar we nog een nachtje doorbrengen in het hotel ‘Van der Valk’, een goedkoop hotelletje dat ons toelaat om zaterdagochtend op een menselijk uur te vertrekken. We moeten zaterdag al om 7 u 15 op de luchthaven zijn: met de trein vanuit SintKatelijne-Waver duurt dit bijna 2 uur, met de wagen weliswaar maar een uurtje maar als je de wagen moet parkeren op de bewaakte parking van de luchthaven, ben je ook snel € 80,- kwijt. Dit hotelletje kost € 58,- en we mogen als gast de wagen 10 dagen laten staan voor € 20,-. Dus voor dezelfde prijs zijn we een extra nachtje weg en kunnen we ons dus een dagje eerder in vakantiemodus zetten. Nu hoor ik je al denken maar naar waar vertrekken jullie dan? Wel we zullen ons de komende week onderdompelen in het museo del Prado, het Palacio Real, het Caixaforum. We proberen verloren te lopen in Bourbon, La Castellana en het oude centrum…. inderdaad …van Madrid en Toledo.
Madrid We hebben een goedkoop appartementje in het hart van Madrid kunnen vastleggen. Of we niet tè goedkoop zijn gegaan, kom je de komende dagen te weten. Maar first things first, morgen kraken we deTchålerwè noot. Zwemmen in de Samber zit er waarschijnlijk niet in, maar de industriestad die dankzij Ryan air terug onder de mensen is, nemen we morgen onder de loep. Charleroi here we come.
WAALS/HOLLANDSE GASTRONOMIE 13 NOVEMBER 2015
Niet gemakkelijk om een tekstje te schrijven met een TV op dertig centimeter voor je neus waar de rode duivels proberen om de Squadra Azzurra het vuur aan de schenen te leggen. Een oefenwedstrijd voor het komende Europees kampioenschap in Frankrijk. De ruis op de TV doet me een beetje denken aan onze televisie 50 jaar geleden in het ouderlijk huis.
Charleroi Wij hebben zonet een wandelingetje in Charleroi achter de rug. De regen strooide echter roet in het eten en we moesten wegens de overvloedige regen onze toevloed zoeken in een plaatselijke Irish pub…;-) We zijn genoodzaakt om de Guinness kraan te laten lopen en het evenwicht tussen het hemelse vocht en het nat uit de hemel te herstellen.
Vocht uit de hemel De stadswandeling van minder dan een half uur geeft ons geen goed beeld van deze industriestad en we zien ons dus verplicht om hier nog eens terug te komen. We
druipen terug af naar de bushalte en overbruggen opnieuw de veertig minuten naar ons hotel waar we de geneugten van de Waals/Hollandse gastronomie ons laten welgevallen. We plannen om er het komende jaar tapastripjes van te maken, naar analogie van de Spaanse lekkernijen. Van alles een beetje en een beetje van alles. Maar daar kan ik nu nog niet veel meer over vertellen. ;-) In ieder geval zal deze combinatie ons bijblijven, een dagje Charleroi voor we het vliegertje nemen richting Madrid. De parking waar je voor maar € 20,- tien dagen mag blijven staan is natuurlijk top. Of we onze auto ongeschonden gaan terugvinden blijft natuurlijk de vraag want hier en daar is de omheining rond de parking in dusdanige lamentabele staat dat het doel van deze afrastering mij een beetje ontgaat. Het papier dat we vooraan in de auto moeten leggen met de boodschap dat hier niets in deze auto ligt… een beetje naïef maar laat ons hopen dat potentiële dieven dit begrijpen Een ander voordeel van dit hotel is dat we morgenvroeg vanaf 4u30 aan de ontbijttafel kunnen. Ons plan is om hier rond zes uur van te genieten en dan de Shuttle bus naar Charleroi te nemen waar de gasten van Ryanair ons in stijl naar Madrid zullen brengen.
IN HET OOG VAN DE STORM. 14 NOVEMBER 2015
Het onweer van gisterenavond heeft vanmorgen plaats gemaakt voor een grijze hemel boven Charleroi. Het oog van de storm teisterde gisteren echter Parijs. Ook hiet zindert het nog na, ze zijn hier bijlange de terroristische aanslagen van 2004 nog niet vergeten. Als reizigers worden ook wij in onze bewegingsvrijheid beknot door dit zinloos geweld. Maar we laten ons niet afschrikken, angst is een slechte raadgever maar we beseffen vandaag meer dan ooit hoe kwetsbaar een grote stad is. Vanmorgen worden we door een Shuttlebus van het hotel naar het tien minuten verderop gelegen vliegveld van Charleroi gebracht. Voor toekomstige reizigers die via Charleroi naar hun bestemming vliegen is het Van der Valk hotel alvast een aanrader.
Ryanair Het vliegtuig vertrekt pil op tijd en na een quasi vlekkeloze vlucht komen we rond half twaalf in Madrid aan waar we de rest van de dag van 21° C genieten. Op de luchthaven kopen we eerst een ticket voor de metro naar ons appartement en een Madrid-kaart voor 120 uur die we vanaf morgen laten activeren. Hiermee kunnen we dus de komende dagen alle musea in en uitlopen en krijgen tal van vermindering in verschillende zaken. Ook het Bernabeú stadion, de arena de toros en zoveel meer. Het kost ons wel € 210,- voor ons beiden, maar ook het vervoer is inbegrepen. Duur? Zeer zeker, maar we zijn hier om iets te bekijken. We hebben dit jaar al ettelijke euro’s in zo’n kaarten gestoken (cfr. Scandinavië). In ons appartement worden we opgevangen door de eigenares die ons op een cursus Madrid trakteert. Onze protesten legt ze naast zich neer en dramt een uur lang over de bezienswaardigheden van Madrid. Nu best wel interessant, het schuim stond op haar lippen en de zweetdruppels staan op haar voorhoofd maar ze is niet te stuiten, alleen onze VISA-kaart doet haar kalmeren. We zitten hier dus gebeiteld in het midden van het oude centrum voor € 60,- per nacht, ontbijt inbegrepen.
Gezelligheid troef De rest van de middag maken we een oriëntatiewandeling, kuieren tussen de honderden pleintjes en gezellige straten die deze wereldstad rijk is en genieten van het zomerse zonnetje en het lekkers dat Madrid in overvloed in aanbieding heeft.
SPLIJTZWAMMEN 15 NOVEMBER 2015
Vanmorgen laten we ons verloren lopen in de vele straten die bestrooid zijn met marktjes, alles waar je ooit van droomde dat niet te heet of te zwaar is kan je hier vinden. Early birds als we zijn lopen we ’s ochtends nog tussen de handelaren die hun kraampje aan het opzetten zijn. Rond tien uur als de normale toerist wakker wordt en de antiekmarkt massaal inpalmt, houden wij het voor bekeken en vluchten met rasse schreden naar het Prado voor een cultuurbad om ú tegen te zeggen.
Zondagsmarkt Madrid De Vlaamse meesters hangen daar in al hun glorie tussen de grootste collectie Spaanse schilderijen ter wereld. Met 90 werken van zijn in totaal 1500 nog bewaarde doeken eist Pieter Polleke Rubens een groot deel van de Prado-eer op. Onze Vlaamse ego wordt hier alvast gestreeld. De drie gratiën die blijheid, pracht en bloei symboliseren wordt hier trouwens als één van de toppers beschouwd. Al moet gezegd dat El Greco en Velázquez ook met hun penseel en verfkes de doeken, maar vooral onze ogen wisten te verwennen. Het is halftwee als we beseffen dat niet alleen onze ogen moeten gestreeld worden, maar ook onze magen willen bevredigd worden. Onze bokes eten we op in ons centraal gelegen appartementje en daarna geven we gewillig toe aan een Spaanse gewoonte en laten onze voeten ontzwellen tijdens en verkwikkende siësta. Na ons schoonheidsslaapje (mijn schoonheid zit vanbinnen) verkennen we het Parque del Retiro. Een gigantische groene oase in deze geweldige metropool. Het is zondag en de Spanjolen geven massaal toe aan deze zondagse uitstap. Wij genieten ten volle van zuiderse taferelen in dit uitgestrekte park en laten het zonnetje gewillig mijn vleesklak kleuren. Wij willen niemand jaloers maken, maar deze forse twintig graden maakt de koude temperaturen van juni in Scandinavië, terwijl jullie lagen te bakken in het zonnetje, meer dan goed.
Parque del Retiro Ook voor de komende dagen zijn de weersvoorspellingen meer dan bevredigend en de terroristische dreiging van een aantal gebelde terroristen die hier ook boven Madrid hangt, zal onze pret niet bederven. Wij geven niet toe aan de angst die ze ons willen aannaaien en laten ons zeker niet dirigeren door die splijtzwammen.
HIP HIP HOERA… 16 NOVEMBER 2015
Vandaag speciaal dagske, 30 jaar getrouwd, verjaardag van Hilde, genoeg reden om er iets speciaals van te maken. In onze Madridkaart gids staan enkele adressen waar we kunnen ontbijten. Een op het eerste zicht leuk adres ligt vlakbij ons appartement. Wij dus tegen acht uur daar naartoe. We mogen volgens onze gids voor € 2,- per persoon ontbijten. Een pisnijdige kolerieke Spaanse die het noch op maandagochtenden noch op toeristen gemunt heeft, doet alle moeite om het ons zo onaangenaam mogelijk te maken. Voor ons is het een feestdag, dus we laten ons niet snel van ons stuk brengen. Na veel moeite kunnen we de ongeduldige deerne onze bestelling doorgeven. Ze smijt de bestelling net niet naar onze kop. Als we achteraf de rekening vragen gaan de poppen helemaal aan het dansen, ze rekent € 2,5 ipv € 2,- aan. If you mess with Rik I promise you a bad day… ;-). Ze raakt helemaal over haar toeren (het arme schaap) als ik voor die halve euro voet bij stuk houd. Het huilen staat haar nader dan het lachen. Als het schuim op haar lippen verschijnt, laat ik deze Spaanse furie in haar vet garen en los uiteindelijk met tegenzin de halve euro meer. Klinkt misschien belachelijk zo’n scene voor een halve euro, maar hopelijk zal ze de volgende keer haar klanten wat vriendelijker bejegenen (of net niet). Na dit leuke interludium begeven we ons naar de Kathedraal Almudena met zijn bijzonder prachtige crypte. De eenvoud van de kathedraal kan ons wel bekoren.
Kathedraal Almudena Crypte Na dit spirituele oponthoud overvallen we het koninklijk Paleis (Palacio Real) met zijn 3000 kamers. Gelukkig zijn er voor het publiek maar enkele opengesteld. Wat ons alvast bijblijft zijn de prachtig versierde plafonds, wat er eens te meer op wijst dat die koningen en hun eega’s vermoedelijk vaak op hun rug liggen om al dit schoon in zich op te nemen
Het nabijgelegen koninklijke theater moet er ook nog aan geloven. We kunnen ook hier gebruik maken van onze Madridkaart en krijgen een geleide toer in dit prachtige theater. Zelfs de koninklijke loge mogen we in. Als we ei zo na de bühne naderen voel ik de aandrang om de akoestiek te testen. Ik span mijn piramidalis op om een aria ten beste te geven, maar ik houd me net op tijd in om de techniekers niet te storen bij hun voorbereidingen voor een volgende opvoering.
Koninklijk theater In de namiddag laten we ons voeren op de tonen van de winkelcentra rond Plaza del Sol en Grand Via. We sluiten onze feestdag af in een leuk Spaans restoke waar we voor minder dan € 50,- onze gading vinden. En voor de rest…hip hip hoera…Hilde krijgt als geschenkje een vliegtuigreisje van de kinderen naar Valencia in maart …en ik mag mee.
OVER FOODIES EN BERNABÉU 17 NOVEMBER 2015
Gisteren kregen we via een ex-collega van Hilde een link door om een Foodie tour langsheen de roots van Cervantes te maken in Madrid. Zo’n voorstel van Anniek (Cuberdon-Macaron) – zelf een foodie en fervent blogger – kan je zo maar niet naast je neerleggen. Wij dus op zoek naar de link die ze ons doorstuurde. Hilde, zelf ook altijd op zoek naar nieuwe trends en foodiestuff, was niet te houden. Gisterenavond laat konden we nog via de site een arrangement regelen voor vanmorgen (€ 65,-p/p). Dit kunnen we alleen maar iedereen aanraden. Je kan deze toer trouwens niet alleen hier, maar ondertussen in Barcelona, Sevilla en binnenkort ook in Malaga maken.
We hebben afspraak om 10u15 aan de Plaza Santa Ana, dus voor ons nog meer dan tijd genoeg om eventjes naar het treinstation te sporen met de metro om onze Toledokaart en treinticket voor vrijdag op te halen. Maar daarover vrijdagavond meer.
Food tour Madrid Om 10 uur staan alle deelnemers al op het appèl: vier Amerikanen uit Alabama, Tennessee en Indiana en twee bescheiden Belgen. Onze gids ‘Luke’ een Engelsman uit Maidenhead en foodie puur sang, die de ganse toer lang op een zeer onderhouden manier overal kon op inspelen. We starten met een ontbijtje waar we de echte Madrileense variante van Churros eten: porras, daarna via een meer dan honderd jaar oude (dit kan je herkennen aan een koperen plaat in het voetpad voor de winkel, en zo zijn er verschillende zaken die dit embleem mogen dragen) Mantequería (soort van kruidenier) waar we verschillende soorten jam en honing mogen blindproeven. We bezoeken een fabriek waar ze patatas fritas fabriceren voor de lokale pubs, we kuieren over de overdekte markt waar we verschillende lokale producten gaan proeven, waaronder: olijven, verschillende soorten pata negra, kazen, enz. We stoppen bij een beenhouwer die ons laat zien hoe hij de hersentjes, tong en wangen uit een geitenkop haalt. (Misschien niet onmiddellijk iets voor gevoelige zielen, maar uiteindelijk moet je toch weten dat hersenen niet aan de bomen groeien). We drinken Vermut van ’t vat met een versnapering: de Spaanse versie van bruschetta en eindigen met een kaastaartje. Dit alles met zeer deskundige uitleg, van waar de producten komen. De kers op de taart is natuurlijk de achtergrond waar deze winkeltjes en handelaars zich
bevinden. Allemaal een beetje in de schaduw van Cervantes’ roots. Stukken van zijn tekst vind je her en der als het ware gespijkerd op de baan terug. Ook onze gids vertelt gedreven over het leven en geschiedenis van deze …Don Quichote. Het is half drie als we ons in ons appartementje eventjes opfrissen en ons klaar maken voor onze volgende uitdaging. Na dit food intermezzo, begeven we ons naar het Bernabéu stadion om er in de catacomben van de multimiljonair sjotterkes een uurtje onze sportcultuur wat aan te scherpen ;-).
Estadio Santiago Bernabéu Na een heuse klim van een tiental verdiepingen, krijgen we – volledig buiten adem – een indrukwekkend zicht op de grasmat dat met lampen wordt beschenen om de zon na te bootsen. Ook de dugout en de kleedkamers van Bale, Ronaldo en Ramos hebben voor ons geen geheimen meer. Een leuk tussendoortje maar ook niet meer dan dat. Hierna lopen we nog eventjes binnen in het museum van de nationale bibliotheek om ons cultuurgehalte terug wat op peil te krijgen en sluiten af in het Archeologisch museum. Zeg maar gerust ‘night at the museum’ want het is ondertussen bijna acht uur, donker en we lopen zo goed als alleen rond… waar heb ik die film nog gezien. Archeologie, een oude liefde, die omdat er maar 24 uur in een dag zijn op een zijspoor is beland. Ondanks onze zere voeten drinken we deze interessante beker tot op de bodem leeg.
Archeologisch museum Volledig leeg en een kilometertellertje dat overuren moet maken, steken we onze voetjes onder tafel in the hardrock café, waar we genieten van een menu die voor een prikje via onze Madridkaart wordt aangeboden.
Hard Rock café Als het klokje tien tikt gaan we met de metro naar ons appartement, waar we zo goed als uitgeteld onze foto’s en blog verder aanvullen.
DE FLAMENCO EN DE MATADORS 18 NOVEMBER 2015
Cultureel erfgoed in Spanje over wat hebben we het dan….? Juist Flamenco en … inderdaad toreadors en matadors. We hebben hier nog niet echt een geweldige nacht achter de rug, dus doen we het vanmorgen wat rustig aan. We nemen de metro naar Ventas, het metrostation vlakbij Plaza de Toros, misschien niet het grootste maar volgens de literatuur alvast de mooiste stierengevechtenarena. Het seizoen is voorbij, het bloed van de stieren en matadors is weggetrokken, dus tijd voor ons om dit gigantisch bouwwerk eens van naderbij te bekijken. Indrukwekkend zicht vanop de tribunes, maar vanop de arena kan je zo een beetje een beeld vormen hoe die stierenvechters zich voelen. De enige stier die hier momenteel te bespeuren valt heeft een Vlaams accent en heeft geen hoorns.
Arena de Torros Als we in de box komen waar de stieren in de arena worden gestuurd en er uit een grote luidspreker het gebulder van een gewonde stier weerklinkt hang ik bijna in Hilde haar nek. Stierenvechten… niet voor mietjes. De matadors, dus diegene die de stier doden, worden hier als helden soms letterlijk op de schouders gedragen. Dit zijn, net als de sjotters van gisteren, veelverdieners. Of wij stierenvechten goedkeuren is natuurlijk een andere zaak. Maar dit is inderdaad ook cultureel erfgoed, en er wordt misschien met de beesten gedold, maar blijkbaar als de matador met het genadezwaard toeslaat, sterft de stier bijna ogenblikkelijk. Nu ja ieder zijn meug. Wij waren twintig jaar geleden getuigen van een stierengevecht ergens in Andalucía, en ik moet zeggen voor ons persoonlijk niet voor herhaling
vatbaar. In de zomer leent de arena zich voor minder bloederige taferelen en ruilen de matadors plaats voor popmuzikanten. Als al het bloed is opgedroogd, begeven we ons naar onze volgende stop: het Museo Thyssen –Bornemisza, één van de grootste particuliere kunstverzamelingen ter wereld. We hebben weer ogen maar vooral geheugen te kort om al dit moois op te slaan. We zijn twee uur verder als we de bovenste verdieping hebben afgeschuimd.
Hans Hobein – The Younger Onze concentratie neemt af, onze buiken beginnen te grollen en onze voeten laten ons weten dat het voorlopig genoeg is geweest. We pikken nog snel enkele Kandinski’s mee (niet letterlijk natuurlijk) op de gelijkvloers en slepen daarna onze vermoeide lichamen naar ons appartement, waar we wat bijtanken en onze lichamen met wat extra brandstof voorzien om ons middagprogramma verder op te nemen. We zetten koers naar het planetarium, maar staan voor een gesloten deur, nergens vonden we ook maar enkele aanwijzigingen hoe laat en wanneer dit (vanbuiten) prachtige planetarium opengaat. Ergens tussen allerlei aankondigingen van tentoonstellingen op de Ad Valvas, vinden we de openingsuren. We moeten tot vijf uur wachten voor het opengaat. We laten het niet aan ons hartje komen en genieten van het zonnetje en bereiden onze dag van morgen verder voor.
Planetarium Om vijf uur stipt gaan de deuren open en gaan we een grote teleurstelling tegemoet. De tentoonstelling gaat bijna alleen over de Aura borealis en is in éénduidig Spaans. Voor Hilde normaal geen probleem maar technische termen zijn haar soms toch wat vreemd. Gelukkig valt ook dit bezoekje onder onze Madridkaart. De film achteraf in het auditorium is eigenlijk niet de moeite om zien. De zetels waarin we plaatsnemen om naar het halve bolvormige scherm boven onze hoofden de film te bekijken, zijn wel van schitterende makelij, getuige is ons hazenslaapje dat we beiden hebben tijdens deze lamentabele snertvertoning. Als je dit vergelijkt met hetgeen we in Kopenhagen te zien kregen in het planetarium… Nu we willen niet klagen, tenslotte hebben we beiden wat slaap ingehaald en hebben we terug wat energie om met volle moed aan ons avondprogramma te beginnen. We verwennen ons met een Flamenco show in het ‘Corral de la Moreria’. Een van de betere shows in Spanje volgens tripadvisor. De prijs is er dan ook naar, maar toegegeven, hetgeen we tijdens dit uurtje te zien krijgen is fenomenaal. €100,- armer, maar een leuke herinnering rijker waar we ons tijdens de lange wintermaanden nog aan kunnen opwarmen.
Flamenco
HOE MEER DAT GE DAAR VAN EET HOE LIEVER DAT GE DAT MOOGT. 19 NOVEMBER 2015
Ik heb het hier wel degelijk over Madrid. De stad die bij toeristen niet onmiddellijk in de bovenste schuif ligt. Wel wij zouden beiden aanraden ‘maak nog maar een schuifke bij’ want dit is echt een topper. Londen en Parijs waren altijd onze favorieten (en dat zijn ze nog altijd) maar Madrid heeft zeker zoveel troeven. Neem daarbij dan nog de 300 dagen zon, de veel goedkopere prijzen en het lekkere eten, dan moet je niet twijfelen waar je volgende trip naartoe moet. Stef VG, je was altijd de enige die Madrid boven Barcelona plaatste… wel je bent niet meer alleen, ik ken er twee die ook tot dat clubje toetreden, zonder afbreuk aan Barcelona te doen dat ook absoluut een aanrader is. Vandaag nemen we voor de verandering nog maar eens een museum onder de loep, ditmaal het Reina Sophia. Hier voeren vooral voor- en naoorlogse kunstenaars het hoge woord. Salvator Dali en Picasso delen hier de artistieke lakens uit. De artistieke orgasmes volgen mekaar in sneltempo op, met als absoluut hoogtepunt het Guernica van Picasso die de bombardementen weergeeft van Franko op Guernica (klein Spaans Baskisch dorp).
Reina Sofia Het is na één uur als we onze artistieke cartouche hebben verschoten en in een plaatselijke café met wat tapas onze goesting terug laden en we een nieuw blikje avontuur opentrekken met de smaak van een Botanische tuin.
Botanische tuin Madrid We testen in deze groene oase onze kennis van de ‘Árbols’ (bomen) en krijgen hierbij de bevestiging, van iets wat we al lang wisten, dat mijn geheugenvat serieus is aangetast. ;-). Ik zal me meer en meer moeten verlaten op het geheugenkoffertje van Hilde dat nog vrij intact is ;-).
Ik ben snel vergeten wat ik vergeten ben en we genieten de rest van de namiddag van een zonnetje dat flirt met de 21 graden. Als het zonnetje zijn stralen wisselt voor de schemering, wandelen we na een bezoek aan het liefelijke kerkje Iglésias de San Jerónimo richting Gran Vía.
Iglésias de San Jerónimo Deze prachtige laan met art-deco, en neoclassicisme waar Dali, Sinatra en Orson Welles af en toe de bloemetjes buitenzetten, ademt een ‘joie de vivre’ uit waar ik graag deel van uitmaak.
Gran Via
TOLEDO-IETEN 20 NOVEMBER 2015
Toledo, een historisch liefelijk stadje aan de Taag, een half uur bezuiden Madrid. We hebben onze trein gereserveerd om 9u20… gelukkig kunnen we in het station Atocha onze tickets nog ombuigen naar… ? juist, een half uur vroeger. Op een half uur razen we tegen duizelingwekkende snelheid naar Toledo, waar we opgepikt worden door een roze bus ;-).
Panoramisch zicht op Toledo We hebben een Toledokaart gekocht, waar de trein, een toeristische bus die ons naar het centrum brengt en enkele van de belangrijkste bezienswaardigheden, waaronder de kathedraal Primada, Iglesia de Santo Tomé, de Sinagoga de Santa Maria la Blanca en het Monasterio de San Juan de los Reyes inbegrepen zijn. € 48,p/p. Een goeie tip, reserveer alleen de trein en neem in de eerste bezienswaardigheid een abonnementje voor alle musea en bezienswaardigheden in de stad voor € 5,- dan spaar je voor 2 personen zo’n € 40,- uit. Een gids begeleidt ons naar het centrum van de stad via een tiental roltrappen (ja je leest het goed), zowat honderd meter hoger. Daar legt hij in gebrekkig Engels uit hoe we terug moeten geraken. Een optie is een roze strook die op de grond is geschilderd en ons terug te voet naar het station zou brengen in minder dan 10 minuten, maar daarover straks meer. We nemen alle tijd om het stadje in ons op te nemen, het doet ons een beetje denken aan San Marino, de stadstaat in Italië. Ook de honderden toeristen die Brussel en Parijs deze dagen links laten liggen wentelen zich hier in een zelfgenoegzaamheid die de stad met momenten in een nachtmerrie omtovert. In de middeleeuwen bleek deze stad een smeltkroes te zijn van Joden, Islamitische en Christelijke cultuur… daar kunnen we deze dagen een puntje aan zuigen.
Verder heeft het stadje blijkbaar iets met messen, zwaarden, harnassen en juwelen. Ieder winkeltje…en zo zijn er een duizendtal verkopen deze attributen. De kathedraal is alvast één van de prachtigste dat we ooit gezien hebben, de ‘Toledo-ieten’ of hoe de inwoners van Toledo ook mogen heten, mogen fier zijn op hun historische gebouwen. Volgens ingewijden trouwens het tweede grootste historische centrum van de wereld… na Rome. Maar dit kunnen we van hieruit niet staven ;-).
Museo de El Greco De bezienswaardigheden op ons Toledokaartje stillen onze honger hier niet voldoende. We nemen het huisje van de ingeweken Griek van Kreta (El Greco) er met plezier bij. Mijn persoonlijke fotograaf haar vingertje is gloeiend heet, ze weet niet waar eerst of laatst kijken en trekken. Ze zal weten wat doen op onze kampvuuravond. Onze avonden zijn wel gevuld met het schrijven van ons blog en het sorteren en publiceren van onze foto’s. Ik krijg achteraf nogal eens de vraag: “steken jullie daar niet teveel tijd in?” De reacties die we achteraf en tijdens onze reizen krijgen zijn meestal positief en voor onszelf is het achteraf zo’n geheugenhulp dat het niet opweegt tegen de effort. Ook de reflectie van de dag als we ’s avonds schrijven en foto’s uitkiezen om te publiceren, is goud waard.
Toledo Als ons vertelseltje in Toledo uit is, nemen we terug de roltrap naar beneden en volgen de roze lijn naar het station (zoals de gids ons in het begin van de dag influisterde). Gelukkig is ons oriëntatievermogen beter dan de schilder die het lijntje naar het station schilderde. Volgens mij heeft hij met een borstel in zijn kont de weg naar de kroeg gevolgd en niet naar het treintje. Van de terugreis naar Madrid kan ik niets vertellen buiten het feit dat ik een paar keer wakker schrok van mijn eigen gesnurk ;-). Na een douchke trotseren we de volgende lading weekend toeristen die met duizenden zijn neergestreken in onze favoriete stad en brengen onze kampvuuravond door in een leuk restoke waar ze overheerlijke typische ‘Cocido de Madrileño’ serveren. Ons dessert na een copieuze maaltijd slaan we over en nemen in de plaats een koffie met een Whiskey. We waren al verwittigd dat ze hier de sterke drank niet schenken zoals het moet… het is alsof hij met water aan het gieten is. Niet één portie, niet twee, maar zowaar ik Rik heet misschien wel vijf porties. Gelukkig kennen we ondertussen onze weg blindelings terug ;-).
¡HASTA LA VISTA MADRID! 24 NOVEMBER 2015
Onze laatste dag in Madrid maken we een wandeling in de Chueca-buurt. Een wandeling uit de Capitool reisgids. We konden ons de laatste dagen wentelen in een zalige 22 graden, vandaag zakt de temperatuur naar 16 graden en worden we getrakteerd op een fikse regenbui. Madrid kan zich bogen op 300 zonnedagen en 65
regendagen. Gelukkig genoten wij de ganse week van dat eerste gedeelte en moesten slechts een half uurtje de regen trotseren.
wandeling Chueca We pakken onze valiezen al maar mogen van de lieve huisbazin ons materiaal laten liggen en tot 15 uur gebruik maken van ons appartement. De wandeling neemt een hele voormiddag in beslag en ’s middags gaan we op zoek naar enkele typische tapasbars die Madrid rijk is. We drinken nog een Vermut van de tap in het oudste café van Madrid en slenteren terug naar ons kabanneke om onze valiezen op te halen en met de metro naar de luchthaven te trekken.
oudste café
Je kan Madrid gemakkelijk op 2 dagen minder doen maar goedkoop eten en drinken laten je toe om die twee dagen er gemakkelijk bij te nemen. Hilde heeft alles in een mooi overzicht gegoten in een draaiboek voor Madrid waar alles is samengevat. De ganse vlucht hebben we zicht op lichtjes 10 kilometer onder ons. Alleen als we boven Henegouwen ons klaarmaken voor de landing vliegen we door sneeuwbuien, smeltende sneeuw en regen. Dit levert mooie beeldjes op vanuit het vliegtuig dat zich ondanks deze natuurelementen voorbeeldig gedraagt. Alleen een nogal harde landing die vele oh’s en ah’s oplevert bij de angstige passagiers zorgt voor enige opschudding. We bellen naar de pendeldienst van ons hotel in Gosselies die ons naar onze wagen op de longterm parking brengt. Daar pikken we onze wagen op en haspelen de laatste kilometers naar Sint-Katelijne-Waver af in de gietende regen. Voor ons zal Madrid, de kattenstad, vanaf nu een speciaal plaatsje krijgen in onze reisgeschiedenis en zal vermoedelijk in de toekomst er nog eens aan moeten geloven. Voor onze verjaardagen kregen we van de kinderen, hoe kan het anders een reis cadeau. Hilde kreeg een tripje voor 2 personen naar Valencia in maart en ik kreeg een weekje skiën voor twee naar Beieren in januari. Ik scherp alvast mijn blogpen voor onze eerste gezamenlijke ski-ervaring. Foto’s: http://madrid.liekenspeeters.be
