‘Geen vreemdelingen meer maar huisgenoten!’
Inleiding: Geen vreemdelingen meer maar huisgenoten. We kennen dit vers uit de Bijbel, maar wat heeft dit vers ons nu te zeggen als we denken aan onze zussen met een moslim achtergrond? Ik wil met jullie kijken naar moslim vriendinnen die zich nog na jaren toch nog een vreemdeling voelen in ons land, hoe moeten wij als christenvrouwen daarmee omgaan? Hoe moet onze houding zijn, hoe maken wij contact? En ik wil kijken naar onze zussen met een moslim achtergrond, voelen zij zich thuis in onze kerken? Voelen zij zich gerespecteerd en gewaardeerd in onze samenleving? Wat moet er gebeuren van beide kanten, hoe worden we samen echte huisgenoten van onze Vader? Laten we eerst eens kijken naar de thuiskomst van de verloren zoon. Thuis bij zijn Vader! Lukas 15:20 Enkele kernwoorden die ik eruit wil halen. Toen hij nog ver weg was De vader zag hem Met ontferming bewogen zijn De vader snelde hem tegemoet Viel hem om de hals –omhelzingWillen we lijken op onze Vader? Zien wij onze moslim buren, moslim collega’s of blijven we ver weg staan? De Vader zag hem van ver weg en wat deed de vader? Hij snelde hem tegemoet. Durven wij onze moslim buren en collega’s tegemoet te snellen? In beweging te komen, de eerste stap te durven nemen? En hoe doen we dat? Symbolisch gaan we een huis door, we beginnen bij de deur en gaan dan van kamer tot kamer. Velen van ons hebben al contacten maar hoe komen we verder dan dat kopje thee, en praten over koetjes en kalfjes? Hoe komen we tot een gesprek hart tot hart? Hoe worden we huisgenoten? De deur Elk huis heeft een deur en die deur kan open of dicht. We hebben toestemming nodig om van kamer tot kamer te gaan. Nadia is een Afghaanse vrouw hier in Nederland. Ze is erg vriendelijk, als ze je tegen komt op straat en je groet haar, is ze erg enthousiast. Ook haar dochter is altijd heel enthousiast als ze je ziet. Op een dag vertelt de dochter dat haar moeder erg verdrietig is en dat ze huilt omdat een familie lid in Afghanistan is omgekomen. Maartje weet dat in moslim landen als een familie lid is gestorven de buren eten geven. Ze bakt een cake en samen met de cake gaat ze naar de deur van Nadia. Nadia doet de deur open en Maartje vertelt haar dat ze heeft gehoord wat er is gebeurd en ze geeft de cake en omhelst Nadia. Nadia begint te huilen. Maartje vraagt Nadia of ze voor haar mag bidden. Nadia knikt en daar bij de deur bidt Maartje met haar beide handen open naar de hemel voor haar Afghaanse vriendin. Voor de deur! Maartje wordt niet uitgenodigd maar bij die deur staan ze beiden en samen openen ze hun hart en mag Maartje Nadia iets laten zien van de liefde van onze Heer. Hier spreken we over tegemoet snellen en omhelzen. Deze momenten zijn zo kostbaar!
Dan is er Gul, ze doet de deur open. Ook haar kinderen groeten ons op straat en brengen ons bij de deur. De deur gaat open. We drinken thee met Gul. We nodigen haar uit voor een koffie/thee ochtend bij iemand thuis. Gul komt, samen met een van haar kinderen. Je merkt dat ze het verhaal mooi vinden. Haar zoontje vraagt of het verhaal echt is gebeurd en als we dat bevestigen knikt hij en je merkt dat het hem wat heeft gedaan. We worden weer uitgenodigd. Weer drinken we thee en praten over hun moederland, problemen die er zijn en allerlei koetjes en kalfjes. We nodigen haar uit en ze is weer enthousiast, buiten zien we haar Turkse buurvrouw, ook haar geven we een uitnodiging. Bij onze vrouwenochtend is ze er niet. We gaan weer even bij haar langs en haar houding is veranderd. Ik mag naar binnen maar er is heel duidelijk een koude wind binnen geslopen. Zelfs de kinderen groeten ons niet meer op straat. Als ik de laatste keer bij haar ben spreekt ze over programma’s uit Turkije die hele negatieve media roddels verspreiden over het christendom. Haar buurvrouw komt uit een streek uit Turkije waar er meestal heel negatief naar het christendom wordt gekeken. De deur gaat dicht. Hoe gaan we daar mee om? Een gesloten deur. Toch dankbaar te zijn voor het zaadje wat we hebben mogen planten. We blijven haar en de kinderen groeten. We blijven voor hen bidden. Dankbaar zijn voor de korte tijd die je had waarin je iets hebt mogen delen van de liefde van Jezus Christus. Ook weten we dat God deuren opent en sluit. En samen met Hem kloppen we aan de deur. Waardoor blijft die deur ook zo vaak dicht? Sommigen van ons hebben echt vanuit hun hart geprobeerd die deur binnen te komen. Maar waarom blijft die dicht? Er is angst voor het vreemde. Er zijn voor oordelen van beide kanten. Er is een waakzaamheid,waakzaamheid wat betreft cultuur, waarden, normen en van religie. In de media van hun moederland wordt er vaak gewaarschuwd dat het Westen alles onder controle wil nemen en houden. Dat het Westen iedereen wil bekeren. Dus ben je waakzaam. Kan je deze angst en waakzaamheid overkomen? Niet altijd, maar ons gebed en onze vriendelijkheid zijn van groot belang. Bidden we samen dat de deur open gaat? Hoe praten we met anderen over onze medeburgers? Zijn wij te vertrouwen in onze relaties? Dat vertrouwen moet groeien. Zodat de deur bij velen open zal gaan. De keuken We zijn binnen ! En we zitten in de keuken. Er wordt thee gedronken en veel gepraat over koetjes en kalfjes. Je vraagt vragen en luistert veel. Je hebt grote belangstelling voor haar leven, haar gewoontes en achtergrond. Vaak worden foto boeken uit de kast gehaald en zie je foto’s van familie leden. Weinig wordt jou gevraagd en het blijft oppervlakkig. .Durf wel te vragen naar haar beleving bij religieuze feesten, vertel zelf jou beleving bij het Kerstfeest en het paasfeest. Elmaz is een oudere moslim vrouw die al jaren in Nederland woont, heel weinig Nederlands spreekt en niet kan lezen en schrijven. We hadden een sport dag voor de buurt georganiseerd en naast het speelveld hadden we een thee/koffie zitje gecreëerd. Elmaz kwam er bij zitten. Ze is al wat ouder en ze heeft geen kleine kinderen meer. Maar ze voelt zich vaak alleen. Gewoon aandacht en liefde, daar zoekt ze naar. Ze vertelt haar verhaal, haar man is overleden, haar zoon woont bij haar maar maakt allemaal foute keuzes, de andere kinderen kijken niet echt naar haar om, een en al misère. Ze is hier niet gelukkig maar terug naar Turkije zal ook niet gaan, ook daar woont de familie verspreid en zal ze vaak alleen zijn. Ik ging bij haar op bezoek, drink thee en luister weer naar veel van dezelfde verhalen. Eigenlijk wil ze dat ik elke dag kom en elke dag een kopje thee met haar drink. De tijd die ik geef is nooit genoeg en elke keer krijg ik de vraag of ik niet wat langer kan blijven. Soms voel je dat ze wat probeert te manipuleren. Ze is ziek en moet naar de dokter. Dat wordt ook uitgebreid verteld. Ik vraag haar of ik voor haar mag bidden. Vertel in het krot dat er een verhaal in de Incil (NT) staat dat er 4 vrienden met hun zieke vriend
naar Jezus gingen. Ze konden de deur niet door en gingen naar het platte dak waar ze een paar tegels wegnamen. Ze lieten de zieke vriend door het dak naar beneden. Jezus genas deze man. Net zoals die vrienden wil ik ook jou naar Jezus brengen, mag ik dat? Ze knikt en opent haar handen. Ook open ik mijn handen en heel eenvoudig en kort vraag ik om een zegen en genezing. Ze haalt haar handen over haar voorhoofd en zegt:Ámin, amin’. Er komt geen dieper gesprek maar ik heb Elmaz bij Jezus kunnen brengen. Ik ga weer verder te luisteren en we drinken nog een kopje thee. Weet u nog dat Jezus als 12 jarige zat in de tempel en wat deed hij? Hij zat met hen, luisterde naar hen en vroeg hen vragen. Dat mogen wij ook doen. De deur door, in de keuken zitten we, luisteren we en stellen we vragen. Onze Heer deed het ook! De woonkamer Bij de woonkamer zitten we echt bij de familie. Hier worden de gesprekken dieper en persoonlijker. We komen verder dan alleen het ‘kopje thee’. Je komt de woonkamer van iemands leven binnen. Ze vertellen je hun persoonlijke verhalen, familie drama’s, moeilijkheden, bruiloften. Vreugde en verdriet die je deelt. Hier is het ook belangrijk dat jij je kwetsbaar opstelt. Vertel, deel je eigen leven. In de woonkamer wordt samen gelachen en gehuild. Lach en huil met je moslim vriendin. Hier is er ook meer de open deur om te vertellen wat God in jouw leven doet. Als je in het Nieuwe Testament leest over de discipelen zie je dat ze vaak hun eigen verhaal vertellen als ze in het openbaar spreken. Durf je verhaal te vertellen. Met Sevda ben ik soims in de keuken en soms in de woonkamer. In de woonkamer wordt het persoonlijker en wordt mij ook gevraagd wat ik er van denk, mijn advies wordt gevraagd. We eten samen met de hele familie en tijdens de tafelgesprekken zijn er gesprekken. Soms gaan we dieper. Met Sevda alleen in de woonkamer zijn er soms tranen, verdriet en pijn die ze met me deelt. Vaak vertel ik haar in het kort een verhaal uit de Bijbel. Telkens vraag ik haar: Wat denk je dat God hierover te zeggen heeft? Een God die persoonlijk je met je leven bemoeit?? Dat is een nieuwe blik op Wie God is en wil zijn! Soms bid ik met haar, neem ik haar handen in mijn handen en breng ik haar bij de Vader die zoveel van haar houdt! Hier in die woon kamer ga jij ook meer delen, jouw vreugde, jouw pijn. Durf je, je kwetsbaar op te stellen? Durf jij ook je masker af te doen? Je vragen, die je zelf ook hebt durf je die te uiten? Durf je te luisteren naar het advies van jouw moslim vriendin? Durf uit de boom te komen zoals Zacheus deed en ga de deur binnen en, aan tafel…! Hoe pak jij je pijn, je schuld aan? Durf je zo open te zijn.In de woonkamer voelt het goed, het is er veilig! Er is warmte en geborgenheid! De badkamer Viezigheid. Er moet gewassen worden. Je wordt echt vriendinnen. Veel heb je ook samen gedeeld en dan opeens een keer in de gesprekken. Allerlei moeilijke kwesties worden aangehaald en jij bent de schuldige althans zo voelt het aan. Israel, de Palestijnen, zo een gevoelig onderwerp. En hun kijk op de zaak is vaak zo anders dan die van jou. Hoe reageer je? Je wilt deze kamer weer uit! Irak en Afghanistan en nu Syrië. Wij christenen tegen hun, de moslims. En de kruistochten, kolonisatie van o.a. Indonesië, het grootste moslim land van de hele wereld. Jouw politieke standpunt wordt gevraagd. Help, het voelt niet prettig hier! Je wordt beschuldigt van arrogantie, van machtovername van discriminatie. Hoe ga je hier op reageren?
Willen we de ‘underdog’, zijn? Hoe voelt dat? Vergeving vragen voor wat gedaan is in de naam van Christus. Vergeving vragen voor arrogantie van onze kant. Pak die Bijbel er maar bij, laat zien wat Jezus zei: Matheus 5: 38-48 8
De wet van Mozes zegt: 'Wie iemand een oog uitsteekt, moet daarvoor boeten met zijn eigen oog. Wie iemand een tand uit de mond slaat, moet daarvoor boeten met een tand uit zijn eigen mond.' 39
Maar Ik zeg u: Vergeld geen kwaad met kwaad. Als iemand u een klap op de ene wang geeft, keer hem dan ook uw andere wang toe. 40
Als u voor het gerecht wordt gebracht en uw hemd moet afstaan, geef dan ook uw mantel.
41
Als iemand u dwingt iets een kilometer te dragen, draag het dan twee kilometer.
42
Als iemand u iets vraagt, geef het hem. En als iemand iets van u wil lenen, weiger het dan niet.
43
Er wordt gezegd: 'Houd van uw vrienden en haat uw vijanden.'
44
Maar Ik zeg: Houd ook van uw vijanden! En bid voor wie u vervolgen!
45
Als u dat doet, bent u echt zonen van uw hemelse Vader. Want Hij geeft het licht van de zon aan goede en slechte mensen. Hij laat het regenen voor schuldigen en onschuldigen. 46
Als u alleen maar houdt van mensen die ook van u houden, krijgt u geen beloning. Dat doen zelfs bedriegers. 47
Als u alleen maar vriendelijk bent voor uw vrienden, doet u niets bijzonders. Dat doet immers iedereen. 48
Wees volmaakt, zoals ook uw hemelse Vader volmaakt is."
Lieve zussen, dit is niet makkelijk. Maar zoals deze laatste zin ook zegt: wees volmaakt, zoals ook uw hemelse Vader volmaakt is. En in Filipenzen 2: laat onder u de gezindheid heersen die Christus Jezus had. Be the underdog! Nee, hebben zij altijd gelijk, nee zeker niet! Hebben wij altijd gelijk, nee zeker niet! Lieve zussen beiden moeten afgewassen worden door het Levende Water. Beide kantene heben de verzoening van het Kruis nodig. Geen enkel volk is zonder schuld. Allemaal hebben we de Middelaar, Jezus nodig! (Yuksel naar voren roepen en vergeving vragen)
De slaapkamer We zijn in de slaapkamer. (Dilara ) Elke keer als je spreekt over God begint de persoon tegenover je te gapen en te zeggen dat ze zo moe is. De zolder
Op zolder staan dozen met herinneringen aan vroeger, dingen die we niet weg willen gooien maar die we ook niet elke dag willen zien. (Tulay heeft Jezus leren kennen.) Allemaal moeten we in ons leven aan de slag op de zolder van ons leven. De troep opruimen, herinneringen verwerken samen met God. En soms lieve vriendinnen mogen we mee met onze vriendinnen naar de zolder. Samen met jou doen ze die oude dozen open. Er is hier vaak veel pijn. Zoveel van vroeger wat ze eigenlijk willen vergeten, begraven. Ikzelf ervaar het als een voorrecht dat het vertrouwen zo groot is dat ik mee mag naar zolder. Wees dat vertrouwen waard! Ga met die open dozen samen naar God. Breng ze naar het kruis. Breng Jezus naar die plek die zo zeer doet. Laat onze Heer die plek verbinden. Laat je zus weten hoe geliefd ze is bij God de Vader maar ook door jou. Sla de armen om haar heen. Laat haar huilen op jouw schouder! Spreek vergeving uit. Jesaja 61aan verslagen harten HOOP!, gevangenen bevrijding!, treurenden Troost!, Een KROON in plaats van stof! Wat een boodschap hebben we! Feestkledij in plaats van verslagenheid!! En als je weer afdaalt van de zolder naar de huiskamer laat die dozen op zolder. Vertel geen ander , wees dat vertrouwen waard. De tuin! De tuin! We zijn naar buiten gegaan en in de tuin staat de tafel klaar! We vieren een feest en hebben een barbecue. Er is vlees en vele salades. Er is feestkledij en vreugde. We zijn er allemaal. Terug naar de verloren zoon. Vrienden zijn uitgenodigd, de verloren zoon/dochter is thuis. Er is feest. Hoe vaak lijken we op de oudste zoon, we blijven op een afstandje staan. We mopperen op in onze ogen, verwennerij. Wij hebben al die jaren gewerkt, zijn netjes christen geweest en nu, kijk toch eens, deze dochters worden in het zonnetje gezet. En wat zegt de Vader? ‘Mijn zoon/dochter, jij bent altijd bij mij, en alles wat van Mij is, is van jou!’ Lieve zussen, laten we samen feest vieren! Alles wat van de Vader is, is ook van ons! We zijn huisgenoten van God. Huisgenoten van de liefdevolle Almachtige. En samen mogen we de breedte, lengte, hoogte en diepte van de liefde van God begrijpen. (efeze 3:18,19)
