Innovatie en duurzaamheid in de logistiek

Innovatie en duurzaamheid in de logistiek Uitdagingen en ontwikkelingsmogelijkheden voor de periode tot 2040 Kees Ruijgrok ([email protected]) Preadvies voor de Raden voor de Leefomgeving en Infrastructuur Derde concept dd. 13 februari 2012 1. Inleiding Deze notitie dient ter ondersteuning van de gedachtenvorming en de discussie over de relevante ontwikkelingsmogelijkheden van de logistiek en de logistieke dienstverlening ten behoeve van de opstelling van een advies van de RLI in 2012. Dit advies van de RLI zal gaan over de logistieke kracht van Nederland en de rol van de overheid daarbij. Een eerdere versie van deze notitie was een onderdeel van een drieluik van essays ter voorbereiding van een workshop van de RLI op 26 januari j.l. De voornaamste resultaten van de discussie tijdens die workshop en ontvangen reacties nadien zijn er in verwerkt. In dit essay gaat het voornamelijk over de mogelijke ontwikkelingen in de logistiek zelf, en de consequenties die dit heeft op de duurzaamheid van het goederenvervoer van- , naar- en door Nederland. In de volgende paragraaf wordt de scope van dit verhaal afgebakend en worden een aantal begrippen en definities nader toegelicht. In paragraaf 3 worden een aantal drivers aangegeven die de ontwikkeling en de omvang van het goederenvervoer bepalen, mede als gevolg van trends in de economische en technologische ontwikkeling en de mate waarin duurzaamheidsprincipes worden toegepast. In paragraaf 4 wordt een aanzet gegeven naar een alternatieve scenario-ontwikkeling die zich concentreert op het verbeteren van netwerksamenwerking op basis van vertrouwen en transparantie. Vervolgens wordt de kansrijkheid besproken van een aantal innovaties op dit gebied en de consequenties die deze kunnen hebben op aard en omvang deze stromen en de positie van Nederland als verondersteld voorloper op dit gebied. Daarna wordt de aandacht verlegd naar duurzaamheidsaspecten van logistieke innovaties en wordt ingegaan op de rol van de overheid bij het stimuleren van de sector in de gewenste richting. Dit essay wordt afgesloten met een aantal conclusies en aanbevelingen voor overheidsbeleid op dit gebied. 2. Scope van het verhaal en wat definities Het accent in deze notitie ligt op de ontwikkelingsmogelijkheden van de logistieke sector in Nederland over een periode van ongeveer 30 jaar. Het jaartal 2040 is gekozen om aansluiting te vinden bij een recente lange termijn verkenning van het CPB (CPB, 2010). Daarbij gaat het hier meer om het aangeven van trends dan om het proberen voorspellingen te maken. Bij deze trendbeschrijving wordt aangegeven welke drivers voor veranderingen naar verwachting een belangrijke rol (zullen gaan) spelen. Het accent ligt op Nederland, maar in een internationaal perspectief. Bij de logistiek ligt hier de nadruk op bedrijfsoverstijgende logistiek, dit in contrast met logistieke ontwikkelingen die zich ook binnen bedrijven voordoen. Daarbij wordt met name aandacht besteed aan de mogelijkheden van netwerklogistiek. Netwerklogistiek is een verdere professionalisering van datgene wat doorgaans onder transportlogistiek en supply chain

management wordt verstaan. Bij transportlogistiek ligt het accent op de logistiek dienstverlener die de inrichting van zijn dienstverlening optimaal aan probeert te sluiten bij de logistieke wensen van zijn klant: de verlader. Bij supply chain management ligt het primaat bij degene die in logistieke ketens de verticale aansturing voor zijn rekening neemt en dat is in vele gevallen de verlader. Dit kan de producent zijn van eindproducten, die regie voert over al zijn toeleveranciers, maar ook de retailer (soms wel aflader genoemd) die probeert de consument optimaal in zijn behoeften te voorzien. Bij netwerklogistiek gaat het er om dat alle betrokken partijen een samenwerkingsvorm weten te vinden die optimaal voldoet aan hun eigen gezamenlijke doelstellingen (Hagdorn, 2007). Deze partijen dienen op zoek te gaan naar hun strategische positionering in zo’n netwerk, maar het is ook van belang de mogelijkheden van netwerkoptimalisatie maximaal te benutten (Groothedde, 2011). In het uitwerken en invoeren van deze principes wordt de belangrijkste innovatiemogelijkheid gezien op logistiek gebied, ook als daar maatschappelijke en ecologische doelstellingen bij worden betrokken. Een specifieke vorm van netwerksamenwerking die de laatste tijd nogal populair is, is het principe van synchromodaliteit. Hierbij gaat het om het zodanig afstemmen van de planning van de opeenvolgende modaliteiten in het netwerk dat optimaal rekening gehouden wordt met de beschikbare informatie over de geplande logistieke activiteiten en de realisatiemogelijkheden ervan (ECT, 2011a,b en Verweij, 2011). Dit concept wordt hierna in deze notitie nog verder toegelicht en becommentarieerd. 3. Drijvende krachten die van invloed zijn op de ontwikkeling in het goederenvervoer De ontwikkeling van het goederenvervoer wordt gedreven door wensen van consumenten en beslissingen van bedrijven betreffende de organisatie en uitvoering van logistieke processen. Voorbeelden van dit soort beslissingen zijn beslissingen aangaande de locatie van productie, de toelevering van de daarvoor benodigde grondstoffen en halffabricaten, de marketing en de verkooppromotie, maar natuurlijk ook de planning van de logistieke activiteiten zelf, het vervoer, de opslag en de beslissingen ten aanzien van het voorraadmanagement. De uitkomst van deze beslissingen wordt in belangrijke mate bepaald door product- en marktkarakteristieken, maar ook door het voorwaardenscheppend beleid van de overheid en de infrastructuurvoorzieningen. In de afgelopen eeuw hebben zich een aantal drastische veranderingen voltrokken als gevolg van technologische vooruitgang en liberalisering van wereldhandel (Klapwijk, 1996, Hausman et al, 2004, Rodrigue, 2006ab, Ruijgrok & Tavasszy ,2007). De transportkosten zijn in reële termen gedaald door schaalvergroting en automatisering (Hummels, 2001,Tavasszy & Ruijgrok, 2011). Globalisering en informatisering hebben geleid tot een verdergaande functionele integratie van aanvoerketens (supply chains), gebruikmakend van de principes van geïntegreerde logistieke optimalisatie (Christopher, 1992, Tavasszy et al, 2003). Hierbij worden de logistieke kosten over de keten geminimaliseerd en tegelijkertijd rekening gehouden met de specifieke klanteisen. Er is een trend gesignaleerd naar massa-individualisering (van Asseldonk, 1998), die er toe leidt dat de noodzaak tot kostenefficiëntie dient te worden gecombineerd met een grote mate van flexibiliteit om op onzekere en wisselende voorkeuren van individuele consumenten in te kunnen spelen. Door sommige auteurs, zoals Butner (2010) en Hillegersberg (2011) wordt geconstateerd dat er een nieuw soort logistieke systeem aan het ontstaan is, gebaseerd op het slim gebruik van de in de diverse logistieke netwerken aanwezige informatie en kennis, die permanent wordt geactualiseerd door on-line informatieverzameling en die de mogelijkheid biedt twee schijnbaar tegengestelde doelen van de logistiek, te weten efficiëntie (minimalisering integrale logistieke kosten) en

effectiviteit (het adequaat tegemoet komen aan de wensen van de klant) met elkaar te combineren (Ruijgrok, 2009). Sinds het inzicht aan terrein heeft gewonnen dat de hulpbronnen van deze aarde schaars zijn en het intensief gebruik ervan tot problemen kan gaan leiden in de nabije of wat verdere toekomst, is aan de dubbele doelstelling van effectiviteit en efficiency nog een derde doelstelling toegevoegd, die van de duurzaamheid (McKinnon, 2010). Duurzaamheid wordt hier gedefinieerd als het bewust en zuinig omgaan met schaarse grondstoffen. Netwerksamenwerking kan hierbij helpen omdat op deze wijze onnodige buffers en onnodige activiteiten worden vermeden en dat efficiënt met schaarse capaciteit en hulpmiddelen wordt omgesprongen. Hoewel in theorie is aangetoond dat door het gebruik van netwerksamenwerking aanzienlijke logistieke verbeteringen en besparingen zijn te bereiken (Groothedde et al, 2005, Rustenburg et al, 2006, Ruijgrok, 2010ab), blijkt het in de praktijk niet eenvoudig te zijn deze doelstellingen te realiseren. Daarom wordt aan het einde van deze notitie aangegeven onder welke condities een scenario voor het kunnen realiseren ervan wel realistisch zou kunnen zijn.

Figuur 1. Drijvende krachten op het gebied van innovatie, winst en duurzaamheid op 3 verschillende schaalniveaus: bedrijven, bedrijfsnetwerken en maatschappij In figuur 1 is geprobeerd aan te geven hoe de ontwikkelingsmogelijkheden van bedrijven die optimaal de mogelijkheden van efficiëntie-, effectiviteits- en duurzaamheidsverbetering willen nastreven en zich via bedrijfsnetwerken ontwikkelen in een competitieve wereld en hoe zij beïnvloed worden door technologische mogelijkheden, maatschappelijke behoeften en de prijsontwikkeling op de markt van grondstoffen op 3 verschillende schaalniveaus: individueel bedrijf, bedrijfsnetwerk en maatschappij. Verondersteld wordt dat de ontwikkeling op micro niveau bottom-up de ontwikkelingen op meso- en macro niveau beïnvloeden; tegelijkertijd beïnvloeden de macro ontwikkelingen top-down de ontwikkelingen op micro niveau. De pijlen in de driehoek duiden erop

dat de ontwikkelingen op elk van de aspecten (winstgevendheid, duurzaamheid en innovatiekracht) elkaar ook wederzijds beinvloeden (dat kan zowel positief als negatief zijn). Natuurlijk heeft zo’n schematische voorstelling zijn beperkingen maar hopelijk wordt ermee verduidelijkt dat er een permanente wisselwerking en interactie plaats vindt tussen de verschillende ontwikkelingsrichtingen en dat ook micro- en macro ontwikkelingen elkaar wederzijds beïnvloeden. Bedrijven die zowel verbeteringen in efficiency (gemeten in bespaarde € per geproduceerde of afgenomen eenheid) en effectiviteit (gemeten in output per uitgegeven of geïnvesteerde €) nastreven, hebben behalve met een uitgangsituatie (‘huidig’, ‘as is’, of ‘ist’ genaamd) ook te maken met een efficiency frontier die de maximaal haalbare verbeteringsmogelijkheden aangeeft (zie figuur 2). Wat voor individuele bedrijven geldt, gaat ook op voor bedrijfsnetwerken, maar daarbij is het wel van belang de allocatie van de kosten en de winst goed te definieren om de voordelen van ketensamenwerking op basis van een integrale visie vast te stellen en ‘eerlijk’ te kunnen verdelen. De optimale ontwikkelingsrichting wordt bepaald door de ‘trade off’ (uitruil) tussen alternatieve mogelijkheden om kosten te besparen en effectiviteit te verbeteren. Afhankelijk van de omstandigheden (veranderende klantwensen, prijzen hulpbronnen) kan deze ontwikkelingsrichting veranderen. Door technologische vooruitgang en innovatie kan de efficiency frontier verschuiven (de gestippelde curve).

Figuur 2: ontwikkelingsrichting van bedrijven die zowel effectiviteit en efficiencyverbetering nastreven Duurzaamheid is deze figuur niet apart weergegeven maar kan worden gezien als een specifieke vorm van effectiviteit en efficiency: het bereiken van expliciete duurzaamheidsdoelstellingen gebruikmakend van zo weinig mogelijk schaarse grondstoffen. De meeste bedrijven zijn permanent bezig met het zoeken naar deze verbeteringsmogelijkheden, op korte termijn binnen de grenzen van de gegeven structuren, maar eens in de zoveel tijd ook met structurele verbeteringen, waarbij overgeschakeld wordt op nieuwe grondvormen, vernieuwende technologieën en werkwijzen (in ’t Veld, 1975). Deze ontwikkelingen doen zich niet alleen binnen Nederland voor maar wereldwijd (Simchi- Levi et al, 2000, Lee, 2001, Klaus,2009).

De leidende bedrijven op het gebied van logistieke innovaties zijn vaak multinationaal opererende bedrijven die logistieke en andere vernieuwingen niet alleen in Nederland bedenken en toepassen, maar dat doen in wereldwijde netwerken. Dit geldt zowel voor verladers (zoals Apple, Unilever of Sabic), maar ook voor logistieke dienstverleners (als DHL, Kühne & Nagel, TNT Express). Het is daarom moeilijk uitspraken te doen over de goederenvervoerontwikkeling specifiek in een Nederlandse context. Ook is het moeilijk als Nederlandse overheid echt sturing te geven aan ontwikkelingen in het internationaal goederenvervoer (zie bv Tavasszy & van Meijeren, 2011). Voor het nationaal goederenvervoer ligt dat natuurlijk anders, hoewel ook daar rekening moet worden gehouden met Europese afspraken. De Nederlandse overheid voert haar eigen beleid op het gebied van een aantal beperkte beleidsterreinen zoals bijvoorbeeld het beleid gericht op het stimuleren van een duurzame modal shift en beleid gericht op de vermindering van de congestie op het wegennet, de infraheffingen voor het gebruik van door de overheid aangelegde dedicated infrastructuur en het toelatingsbeleid van voertuigen op het eigen wegennet (zoals de Lange en Zware Vrachtwagens, LZV’s, die in Nederland wel op onderdelen van het wegennet en in Duitsland niet zijn toegelaten, alhoewel daar nu wel proeven zijn aangekondigd). In Europees verband vervult Nederland traditioneel een gidsfunctie als het gaat om het bereiken van duurzame oplossingen. Ook op het gebied van standaardisatie en van harmoniseren van wet- en regelgeving in Europa is Nederland over het algemeen leidend en niet volgend, zodat via de band van Europa ook nationaal een aantal zaken kunnen worden gerealiseerd die anders in nationale context moeilijker waren geweest. 4. De ontwikkeling van alternatieve scenario’s Basis voor de scenario’s voor 2040 zijn de WLO scenario’s die zijn ontwikkeld door het PBL (2009) . Daarna is door het Ministerie van IenM een structuurvisie ontwikkeld waarin deze scenario’s zijn meegenomen (Ministerie IenM, 2011).

Figuur 3. Verwachte ontwikkeling goederenmobiliteit in Nederland (alle modaliteiten, op basis van tonkilometers) volgens laag (RC) en hoog (GE) scenario, weergegeven als index t.o.v. 2010 (=100). PBL et al (2009)

In deze structuurvisie wordt aangegeven dat ….“de mobiliteits¬groei in het goederenvervoer (weg, spoor en binnenvaart) sterk afhankelijk is van de (internationale) economische ontwikkeling. Bij lage economische groei (scenario Regional Community) is tot 2030 sprake van stabilisatie. Bij hoge economische groei (scenario Global Economy) is sprake van een sterke toename van het goederenvervoer, gemeten in ton kilometers: 50 procent tot 2030. Het internationale vervoer via de belangrijkste achterland¬verbindingen neemt bij een hoge economische groei in de periode na 2020 met bijna 20 procent toe. Absoluut gezien neemt de binnenvaart het meest toe, aangezien de grootste hoeveelheden internationaal goederenvervoer per binnenvaartschip vervoerd worden” ( Zie figuur 3.) Min IenM (2011, op cit) … “Los van de groei in het (inter)nationaal vervoer over land en binnenwater is er vanaf 2013 extra ruimte beschikbaar voor groei in het maritieme goederenvervoer met de komst van de Maasvlakte II. Bij gunstige economische ontwikkeling zal naast Rotterdam ook in de andere zeehavens de overslag sterk groeien, vooral van containers. Een dergelijke groei kan slechts gefaciliteerd worden als ook de daarbij behorende maritieme toegang en de achterlandverbindingen over spoor, weg en water de groei kunnen opvangen”. …. In een recente toekomstvisie (daarbij ondersteund door de visie van anderen (bv. Schrijver et al , 2008) heeft het Havenbedrijf (Port of Rotterdam, 2010) aangegeven hoe de haven van Rotterdam anticipeert op de verwachte groei van het goederenvervoer. De uitbreiding van de 2e Maasvlakte is momenteel al in volle gang en de capaciteit van de containeroverslag zal in de nabije toekomst in belangrijke mate worden uitgebreid, zoveel zelfs dat de huidige marktleider ECT vreest voor overcapaciteit. De havenautoriteiten, en niet alleen die van Rotterdam, kiezen liever voor potentiele overcapaciteit en behoud van de internationale concurrentiepositie, dan dat ze het risico lopen, onaantrekkelijk te worden door gebrek aan overslagcapaciteit. De mogelijkheden ontwikkelingen bij te sturen door de overheid zijn, vergeleken met de invloed van het logistiek beleid van ondernemingen op de omvang van het goederenvervoer, vrij beperkt. De belangrijkste verklarende variabele voor de omvang van het binnenlands goederenvervoer is de omvang van de nationale economie, bv gemeten in BNP (Ruijgrok & Tavasszy, 2007); het internationaal vervoer is sinds lange tijd sterker gegroeid dan het binnenlands vervoer, o.m. door de versoepeling van handelsbarrières en douaneformaliteiten, maar ook door de reële daling van de transportkosten. De wereldwijde verstoringen van de economische groei in de laatste jaren hebben een rechtstreekse invloed gehad op de omvang van het goederenvervoer over de hele wereld en dus ook in Nederland (zie Rothengatter, 2011). Daarbij is ook van belang de relatieve verschuiving van economische zwaartepunten in Europa. Verschillende studies hebben uitgewezen dat deze zwaartepunten de neiging hebben zich te verschuiven in oostelijke richting, o.m. door de economische opkomst en de verbeterde bereikbaarheid van landen in Oost Europa (zie bv. NDL, 2009). Tegelijkertijd is het zo dat de unieke geografische positie van Nederland in het Rijn- Schelde bekken niet snel aan kracht zal inboeten. Een recente studie van Ghemawat et al (2011) heeft weer aangetoond dat Nederland nummer 1 staat op het gebied van globale connectiviteit, niet alleen als gevolg van de goede bereikbaarheid van bestemmingen in- en vanuit Nederland, maar ook als gekeken wordt naar het totaal van handel, buitenlandse kapitaalinvesteringen, internet aansluitingen en internationale gerichtheid van de bevolking. Nederland wordt gezien als een ideale locatie voor het vestigen van hoofdkantoren (ook vanwege de gunstige belastingcondities); Nederland heeft van oudsher een belangrijke positie als handelsland (zie WRR, 2003 en Butter, 2009), de positie van Nederland als distributieland is al jaren benadrukt en gepromoot door instellingen als NDL (zie o.m.

NDL 2005, 2007, 2009). Daarbij gaat het niet alleen om de doorvoerfunctie van Nederland maar ook om het relatief grote aandeel wederuitvoer t.o.v. andere vergelijkbare landen en het stimuleren van de vestiging van distributiecentra van buitenlandse (met name Amerikaanse en Aziatische) ondernemingen. De logistieke sector is aangewezen als één van de voor Nederland belangrijke innovatieve sectoren, op basis van de aanbevelingen van het Topteam Logistiek (2011). Ondanks deze rooskleurige omstandigheden is het wat vreemd dat Nederland momenteel niet uitblinkt door succesvolle logistieke bedrijven. Het enige nog grote logistiek bedrijf met een hoofdkantoor in Nederland, TNT Express, maakt moeilijke tijden door, en daardoor ook het afgesplitste zusterbedrijf, PostNL. De rest van de sector bestaat grotendeels uit middelgrote bedrijven, waarvan sommigen wel erg succesvol, maar toch allemaal te gering in omvang om een vuist te kunnen maken en te kunnen profiteren van schaalgrootte voordelen, die essentieel zijn om succesvol te kunnen opereren in logistieke netwerken. Dat is één van de vragen die in deze notitie wordt geadresseerd: wat is nu de reden dat ondanks deze gunstige omstandigheden het succes van de logistieke bedrijven in Nederland, zo gering lijkt (ondanks alle borstklopperij van lobbyclubs op dit gebied). In het restant van deze notitie zal verder worden ingezoomd op een drietal drivers voor verandering die in de voorafgaande paragraaf al zijn aangestipt en die van groot belang worden geacht voor de ontwikkeling van het goederenvervoer in de periode tot 2040, zowel qua omvang als qua samenstelling ervan. Dit betreft: -

De ontwikkeling van de economie en de effecten van de crisis op het goederenvervoer in de nabije en verdere toekomst De mogelijkheden van toepassing van innovatieve technieken ter verbetering van efficiëntie en effectiviteit De mogelijkheden de duurzaamheid van het goederenvervoersysteem aan te pakken.

In feite komt dit neer op een uitwerking van de driehoeken van figuur 1. Het CPB heeft bij de uitwerking van de scenario’s voor 2040 (CPB, 2010), twee assen gedefinieerd waarlangs de ontwikkeling van de maatschappij zich zou kunnen onderscheiden. De ene as is die van de specialisatie versus de generalisatie. De andere as is die van de concentratie versus de deconcentratie. Dit levert 4 ruimtelijke ontwikkelingsmodellen op waaraan uiteindelijk de groei van de economie en de berekening van de daarmee verband houdende vervoersproductie is gekoppeld, gemeten in tonkilometers (zie figuur 3 hierboven). Het scenario Global Economy is gekoppeld aan de hoogst denkbare economische groei, dat van RC aan de laagste. In het verlengde van de hierboven genoemde CPB scenario’s zou ik nog één discriminerende factor voor de onderscheidende scenario’s willen toevoegen, en dat is de mate van onderling vertrouwen van de netwerkpartners. Het niet op grote schaal van de grond komen van geavanceerde horizontale- en verticale samenwerkingsverbanden die als gevolg van de toenemende ketenintegratie werd verwacht (zie bv Mason,2007, Ruijgrok,2003), is zowel een belangrijke verklarende factor voor het niet kunnen toepassen van innovatieve technieken als voor het nog niet breed kunnen realiseren van duurzaamheidsverbeteringen (zie Ruijgrok 2010ab). In andere sectoren van de economie zijn allianties en samenwerkingsverbanden zo langzamerhand gemeengoed geworden. In sectoren als de chemie, de pharma, de automotive sector is het heel gebruikelijk dat er joint ventures worden ingericht tussen concullega’s, gedeeltelijk om de hoge R&D kosten en de

risico’s van mislukte marktintroducties te kunnen vermijden (Gattorna, 2010). Zie bv. ook onderstaande illustratie van de geografische spreiding van de Supply Chain van BMW uit Dicken (2003). Hierin wordt uitgedrukt dat er bij veel supply chains sprake is van wereldwijde netwerken van first tier en second tier suppliers.

Figuur 4. Een voorbeeld van de supply chain van BMW. Bron Dicken (2003) De logistieke wereld blijft daarbij achter omdat daar de korte termijn (penny wise – pound foolish) optimalisatie van processen nog steeds dominant is. Waarschijnlijk zijn daarvoor de volgende oorzaken aan te wijzen: -

-

Onvoldoende schaalgrootte om te komen tot evenwichtige samenwerkingsverbanden (dominante partners kiezen voor korte termijn relaties met toeleveranciers, omdat ze daarmee denken goedkoper uit te zijn); Onvoldoende gewicht dat wordt toegekend aan de logistieke functie bij bedrijven die logistiek veelal niet zien als hun kernactiviteit; Onvoldoende inzicht in de potentiele kostenbesparingen en waardecreatiemogelijkheden die door verbeterde netwerksamenwerking zouden kunnen worden gerealiseerd.

Dat leidt tot de cruciale vraag waarvoor in deze notitie een aanzet tot een antwoord wordt gegeven en die is: Onder welke condities kan de logistieke sector de theoretisch mogelijke verbeteringen realiseren? Daarvoor worden een aantal ontwikkelingsscenario’s geschetst en wordt nagegaan wat er voor nodig zou zijn om die te realiseren. Naast de hiervoor aangegeven uitersten van verschillen in economische groei zoals hierboven aangegeven, wordt hier een alternatieve ontwikkelingsas aangegeven: die van onderling vertrouwen. Indien er sprake is van veel vertrouwen worden er duurzame samenwerkingsrelaties tussen de netwerkpartners aangegaan en bestaat er een bereidheid de gezamenlijk te bereiken netwerkvoordelen op een eerlijke manier met elkaar te delen. Aan de andere kant van het spectrum bevinden dan samenwerkingsrelaties gebaseerd op wantrouwen. Dit zijn samenwerkingsrelaties waarbij steeds het risico van het afbreken van de relatie wordt

beoordeeld zowel door de leverancier als door de afnemer, volgens de transactiekosten theorie zoals ontwikkeld door Williamson (1981). Dit wordt de blauwe wereld genoemd. Wanneer we de huidige state of the art van de Nederlandse logistieke wereld proberen te karakteriseren, dan heeft deze nog het meest het karakter van deze ‘blauwe’ wereld. In de blauwe wereld zijn de samenwerkingsrelaties korter, gunt men elkaar de voordelen van de samenwerking niet en en worden er veel sunk kosten veroorzaakt doordat investeringen in netwerksamenwerking vervallen door het voortijdig opbreken van die samenwerking. Als we daarvoor ook een kwadrant zouden opstellen zou deze nieuwe as geconfronteerd kunnen worden met de extreme as van de CPB scenarios en dat zou er dan kunnen komen uit te zien zoals in figuur 5 aangegeven. Vertrekkend vanuit de blauwe wereld kunnen we ons richten op het bereiken van de voordelen van ketensamenwerking en dan komen we terecht in de ‘roze’ wereld, of alternatief zouden we door het ons opleggen van allerlei restricties om verspilling te vermijden in de ‘bruine’ wereld terecht kunnen komen. Een combinatie van verbeterde netwerksamenwerking en striktere duurzaamheidsprincipes zou kunnen leiden tot de ‘groene’ wereld.

Figuur 5 Alternatieve ontwikkelingsscenario’s In de roze wereld worden maximaal de vruchten van collaboratieve samenwerkingsverbanden geplukt. Dit leidt niet alleen tot lagere kosten maar mogelijk ook tot hogere opbrengsten, i.v.m. de bereikte competitive voordelen t.o.v. andere samenlevingen die zich minder optimaal ontwikkelen en minder snel de innovatiemogelijkheden overnemen die door de netwerksamenwerking worden mogelijk gemaakt. Het roze scenario is relatief duurzaam t.o.v. de basis situatie omdat efficientie van de economie veelal samenhangt met weinig CO2 produktie, maar minder duurzaam dan mogelijk zou zijn in combinatie met het RC scenario: het ‘groene’ scenario. Voor het bereiken van duurzaamheid is een gemeenschappelijke visie op het bereiken van duurzaamheidsdoelstellingen gewenst en die komt het meest terug in de beschrijving van het RC scenario: minder gericht op globalisering, meer gericht op zelfvoorziening. Bij dit scenario wordt een optimaal duurzame ontwikkeling bereikt doordat alle betrokken ketenpartijen zoeken naar duurzame oplossingen met de minste life cycle costs en is men bereid de zowel de daarvoor benodigde investeringen als de daaruit voortvloeiende voordelen onderling te delen.

In de ‘bruine’ wereld tenslotte wordt een vorm van ‘Verelendung’ bereikt doordat een ieder teruggeworpen wordt op zijn eigen kleine wereld zonder schaalvoordelen en inkoopvoordelen van de Global Economy. Het is er weliswaar duurzaam maar gaat terug naar de wereldorde van na de grote crisis van de vorige eeuw. Het begrip , ‘blauwe’ en ‘groene’ wereld is in de logistiek geintroduceerd door Van Dorp et al (1992) en later toegepast op samenwerkingsrelaties en outsourcing door Ploos van Amstel (2005). De ‘roze’ en de ‘bruine’ wereld hebben hier een wat andere invulling gekregen dan elders ook wel eens heeft plaatsgevonden. In het vervolg van deze notitie zal van twee aantrekkelijke scenario’s (roze en groen) aangegeven worden hoe ze ingevuld kunnen worden en ook hoe en onder welke condities ze kunnen worden bereikt. 5. Hoe zou de wereld van de smart logistics ( de roze wereld) er uit kunnen zien in 2040? In dit toekomstbeeld loopt alles als een zonnetje. Zelfdenkende pakjes1 bundelen zichzelf en gaan onthaast op stap volgens geavanceerde planningssystemen die zorgen dat de stromen synchromodaal2 (ECT, 2011ab, TNO, 2010, Verweij, 2011) op elkaar aansluiten, waardoor maximaal van de schaal- en scopevoordelen van deze zich traag voortbewegende maar op tijd arriverende goederenstromen wordt geprofiteerd. Door het intensief gebruik van hybride netwerken (Rustenburg et al, 2006), wordt ondanks de verlaagde gemiddelde transportsnelheid toch nog maximale flexibiliteit geboden om snel en flexibel om onverwachte vraagontwikkelingen in te kunnen spelen. Onnodige veiligheidsvoorraden in de logistieke netwerken kunnen worden afgebouwd, waarmee aanzienlijke logistiek kostenvoordelen kunnen worden bereikt, omdat voor veel producten de kostenbesparing van het gebruik van goedkope, relatief goed benutte vervoermiddelen, opweegt tegen de extra pijplijnkosten. De bereikte kostenvoordelen worden via uitgekiende business modellen tussen de netwerkpartners verdeeld. Behalve kostenvoordelen wordt ook de mogelijkheid aangegrepen om waarde te creëren, door het ontwikkelen van innovatieve producten en diensten die door de verbeterde logistieke organisatie worden mogelijk gemaakt en waar een relatief hogere prijs voor kan worden gevraagd dan voor hun minder geavanceerde voorgangers. Voorbeelden hiervan zijn robotica toepassingen die zorgen dat de zelfdenkende pakjes door ‘intelligent agents’ uit

1

Het beeld van de zelfdenkende pakjes is een aantal jaren geleden geïntroduceerd door de heer Willems van AH. Het is gebaseerd op het idee dat allerlei artikelen en fysieke eenheden kunnen worden uitgerust met tweezijdige RFID communicatiemiddelen, c.q. eigen intelligentie en dat deze zelf een stuk van hun eigen ketenregie op zich kunnen nemen. 2 ik zou de stelling willen poneren dat in de roze wereld nog een verbetering slag kan worden bereikt t.o.v. de synchromodale systemen die de aangehaalde auteurs voorstellen: Een op het gebruik van gesynchroniseerde stromen ontworpen netwerken en op deze netwerken functionerende diensten van voldoende schaal, regelmaat en betrouwbaarheid (zie Groothedde, 2005, vd Vlist, 2007); De gecoördineerde planning en afstemming van de ketenaansturing, gebruik makend van de mogelijkheden van horizontale- en verticale ketensamenwerking en dat daarvoor een zeer goed bedrijfsoverstijgende informatie uitwisselingssysteem noodzakelijk is dat deze planning faciliteert en ook tijdig afwijkingen op die planning signaleert en dynamische herallocatie en herplanning van de inzet van resources mogelijk maakt (zie Rustenburg et al, 2006); Het samenwerken van de betrokken partijen die plaats vindt op basis van goed doordachte business modellen, waarin het gemeenschappelijk belang van alle betrokken partijen goed tot zijn recht komt en zij voldoende vertrouwen hebben dat een rechtvaardige gain sharing van de mogelijke samenwerkingsvoordelen is te bereiken (zie Zhang et al 2010).

de stromen kunnen worden afgezonderd als er alternatieve toepassingen mogelijk zijn die meer profijt opleveren, of om te voorkomen dat de logistieke doelen niet worden gerealiseerd. Logistieke planning en control is geen top down activiteit meer maar wordt overgelaten aan de bottom up - zelforganisatie van de logistieke stromen. Door deze verandering van de logistieke organisatie zullen de logistieke kosten drastisch veranderen en daarmee ook de prijzen van producten en de locatie waar deze tegen de laagste kosten kunnen worden geproduceerd. Uiteindelijk zal hierdoor, bij het succesvol implementeren van deze principes, een complete mondiale reorganisatie ontstaan van de productieorganisatie, er zullen nieuwe ruimtelijke evenwichten worden gevonden (op een manier zoals beschreven door Krugman et al, 2010). Het verschil met de blauwe wereld zit in het kunnen vermijden van verspilling door het maken van onnodige logistieke kosten en het zoeken van innovatieve oplossingen voor de logistieke uitdagingen en het vinden van verbeteringsmogelijkheden. De belangrijkste inefficiënties en kwaliteitsproblemen van de blauwe wereld hebben te maken met te hoge kosten die worden veroorzaakt door de onvoorspelbaarheid en onbetrouwbaarheid van het bestaande logistieke systeem. Er worden te hoge voorraden aangehouden, goederen liggen niet op de juiste plaats, goederen komen niet op tijd, en niet in de goede condities aan, daardoor ontstaan tekorten in aanvoerlijnen, ontstaan productiestilstanden en neeverkopen. Verder wordt informatie over verwachte behoeftes niet tijdig gedeeld, worden de productie en het transport niet optimaal gepland, worden onjuiste hoeveelheden geproduceerd en moeten te dure transportmiddelen worden ingeschakeld die niet optimaal worden beladen. Deze onnodig hoge kosten leiden tot hogere kosten en prijzen van eindproducten, wat ook weer van invloed is op de vraag ernaar, met name voor die producten waar de logistieke kosten een groot aandeel hebben in de totale waarde van de goederen. Dit laatste doet zich met name voor in bulkgoederen, dus met name in de sectoren landbouw en basischemie. Hoeveel het totale effect in kostentermen van al deze vormen van gebrek aan effectiviteit en efficiency is moeilijk in te schatten, maar uit de voorbeelden aan aangetoonde verbeteringsmogelijkheden (zie bv. de proefschriften van Groothedde (2005) en van der Vlist (2007), waarin is aangegeven tot welke aanzienlijke kostenbesparingen en kwaliteitsverbeteringen dit soort samenwerkingsvormen kunnen leiden), is het aannemelijk te veronderstellen dat het om potentiele reducties gaat in de logistieke kosten van 20 – 40%. Natuurlijk heeft de medaille van het vermijden van deze onnodige kosten twee kanten: aan de ene kant worden de partijen die deze kosten vermindering realiseren competitiever en zouden ze mogelijk meer winst kunnen realiseren, aan de andere kant zullen deze kostendalingen waarschijnlijk voor een gedeelte worden doorgegeven aan de eindklanten en zal een lagere toegevoegde waarde worden gerealiseerd door de toegenomen efficiency van het logistieke systeem. Uiteindelijk zullen deze aangepaste kostprijzen en prijzen voor grondstoffen en eindproducten, leiden tot nieuwe marktevenwichten en aangepast aanbod en vraag naar deze producten. De roze (en ook de groene wereld) kennen dus andere vraagpatronen en daarmee ook andere goederenstromen dan die zich in de blauwe wereld realiseren. Innovatie en verduurzaming van logistieke processen heeft niet alleen consequenties voor het logistieke systeem zelf maar voor het hele functioneren van het economisch systeem en daarmee van de wereldorde. Een substantiële daling van de logistieke kosten in West Europa t.o.v. de rest van de wereld zou kunnen beteken dat

de outsourcing van productieactiviteiten naar lage lonen landen wordt teruggedraaid en dat een impuls wordt gegeven aan de economische groei in deze regio. Of die ‘nieuwe’ economische orde uiteindelijk gerealiseerd wordt, is afhankelijk van een toename van de samenwerkingsbereidheid binnen en tussen bedrijven, mogelijk gemaakt door het toegenomen onderlinge vertrouwen. Wat daar voor nodig is, is al door vele auteurs in vele toonaarden bezongen. Al vanaf het begin van deze eeuw zijn er talrijke publicaties aan dit onderwerp gewijd. Ik heb zelf meegewerkt aan het Outsourcing Project, waarbij ik heb aangegeven wat er nodig is op het gebied van de logistiek om tot succesvolle logistieke samenwerking gekomen (Ruijgrok, 2003). Maar zelfs in de chemische industrie, een sector die uitblinkt door succesvolle vormen van samenwerking en die zoals aangegeven door het hoge aandeel logistieke kosten in de totale productkosten, alsmede door de goede planbaarheid van productie en vraag, en ook door de overzichtelijke marktstructuur met een relatief gering aantal partijen, blijkt een behoorlijke weerstand tegen samenwerking op logistiek gebied te bestaan (Visser, 2010). Door Lammers et al (2010) is aangegeven wat de meerwaarde van (logistieke) samenwerking binnen en tussen bedrijven kan opleveren, alsmede wat er voor nodig is en waartoe het zou kunnen leiden. Ze vatten dit samen in een aantal wijze lessen die betrekking hebben op: -

Het stellen van de juiste doelen Het kwantificeren van de verwachte voordelen Het management en de organisatievorm: het stellen van prioriteiten en het projectmatig werken Het proces en de cultuur: de rolverdeling tussen de verschillende partijen (het verdelen van initiatief en macht).

Ze besteden ook aandacht aan de keerzijde van samenwerking, de kosten en de moeite die er mee gepaard gaan, over het feit dat samenwerking mensenwerk is en de ‘fit’ tussen mensen die moeten samenwerken essentieel is, alsmede over de benodigde standaardisatie in operationele werkwijzen en ICT systemen die goed moeten aansluiten, alles vanuit een strategische overtuiging dat deze samenwerking uiteindelijk voor iedereen die er bij betrokken is wat op kan leveren. Ook Hofstede (2004) kwam aan het einde van het KLICT project (uitgevoerd als onderdeel van ICES1 en 2) tot de conclusie dat voor een goede samenwerking transparantie een noodzakelijke voorwaarde maar nog geen garantie is voor succesvolle logistiek samenwerking en dat het gaat om het kunnen opleggen van vertrouwelijkheidsgaranties die voortvloeien uit een gezamenlijk gevoelde noodzaak tot samenwerking. Toch blijven organisaties als EVO positief over het samenwerkingsperspectief in de logistiek (EVO, 2010), en naar mijn mening niet ten onrechte. Of de roze wereld een reëel haalbaar toekomstperspectief inhoudt, hangt af van noodzaak en mogelijkheden daartoe. De noodzaak logistieke kostenreductie realiseren, dient door betrokken partijen als urgent te worden aangevoeld en daarvoor zal het strategisch belang dat aan de logistieke wordt toegekend, binnen ondernemingen en binnen de maatschappij dienen toe te nemen. Ook de transparantie van de beschikbare informatie dient toe te nemen, zodat de theoretische mogelijkheden ook daadwerkelijk kunnen worden benut. Nog belangrijker dan demonstratieprojecten kunnen daarbij doorbraken zijn die door innovatieve ondernemers zelf worden gerealiseerd en die door hun toegenomen concurrentievermogen, zelf extra schaalgrootte kunnen

realiseren en daarmee ‘economies of scale’ en marktmacht kunnen ontwikkelen. In de containerlogistiek is de ontwikkeling van Maersk als innovatief familiebedrijf met een heldere strategie werkend vanuit een klein land met een klein eigen achterland (Denemarken) daar een goed voorbeeld van. 6. Hoe zou de wereld van de duurzame logistiek (de groene wereld) er uitkunnen zien in 2040? De wereld van de duurzame logistiek valt voor een groot deel samen met de eerde geschetste ‘groene’ wereld en daar ligt het accent op het reduceren van CO2 emissies, niet alleen bij het vervoeren van de goederen, maar ook bij het winnen en produceren van brandstoffen en het produceren en recyclen van transport- en overslagmiddelen. In Nederland wordt daar nu invulling aan gegeven door het Programma duurzame logistiek van Connekt (zie http://www.duurzamelogistiek.nl/nl-NL/over-duurzame-logistiek/links/). In Europa ligt het voortouw vanzelfsprekend bij de Europese Commissie (2007,2011) Consequenties van een duurzame logistieke organisatie voor het goederenvervoer zijn door diverse auteurs aangegeven (van den Berg et al, 2002, Smokers et al, 2007, Quak et al , 2008, Piecyk et al, 2010, McKinnon, 2010, Carter et al, 2011, Ruijgrok, 2011). Waar dat over het algemeen op neer komt is dat bedrijven proberen hun logistieke organisatie zo in te richten dat er een vermindering kan worden bereikt van de aantallen getransporteerde kilo’s, het getransporteerd volume en de hoeveelheid daarvoor benodigde brandstof (volgens de principes: compact, slim en schoon). De ‘people’ kant van de duurzame ontwikkeling is in het groene scenario enerzijds gegarandeerd door het toegenomen vertrouwen in het succes van samenwerking (het poldermodel wordt voortgezet), maar anderzijds ook door verbeterde veiligheid en reductie van gezondheidsrisico’s die door de technologische vooruitgang worden gefaciliteerd. Om deze principes te kunnen bereiken is meer nodig dan alleen het invoeren van Lean & Green programma’s, zoals momenteel gebeurt (Quak et al, 2011). Dit zijn stapjes in de goede richting, maar niet voldoende om de gestelde doelen van het Kyoto protocol te halen. Daar is een trendbreuk voor nodig waarbij bedrijven, zelfstandig en in netwerken gezamenlijk, een compleet andere wijze van de design van producten, en de productie- en distributieorganisatie gaan realiseren. Een eerste aanzet om te beschrijven wat daar voor nodig is, is al lang geleden ondernomen in het zogenaamde Trendbreukscenario Goederenvervoer (zie Peeters, 1993, Schoenmaker et al, 1993, van der Vlist et al, 1993), maar de toepassing van dit soort principes in de praktijk blijkt lastig, omdat hiervoor meer nodig is dan alleen het nastreven van kostenreductie. Internalisering van externe kosten kan een zetje in de rug geven (Raad voor VenW et al, 2008), maar wat eigenlijk nodig is, is een complete mentaliteitsverandering, niet de aandacht alleen te richten op het bereiken van winst, maar ook op het bereiken van een duurzame samenleving. Willem Vermeend noemt dat de overgang van de ‘ik economie’ naar de ‘wij-economie’ (Vermeend, 2009). Het hierboven genoemde roze en met name het groene scenario geven daar invulling aan. Ook de zich aandienende ‘tweede dip’ in de economische ontwikkeling kan daarbij helpen (zie Rothengatter, 2010), omdat daarmee al een trendbreuk in de vraag naar goederenvervoer zou kunnen worden gerealiseerd als gevolg van een wereldwijde stagnatie van de economische groei. Voor een aantal van de aangegeven trendbreuken is echter een diepte-investering nodig in andere technologie, zowel voor productie als transport, en dat zal in een periode van schaarste niet eenvoudig zijn om te realiseren.

In figuur 6 is aangegeven hoe zo’n trendbreuk in CO2 emissies er uit zou kunnen zien. In het groene scenario worden de doelwaardes van het Kyoto protocol (‘target according to vision’) al in 2040 gerealiseerd, terwijl het roze scenario al een heel eind in de goede richting gaat. Verwacht wordt dat de impact van de economische crisis in het groene scenario wat langer en wat dieper is dan in het roze scenario, en dat er nog aanvullend beleid nodig zal zijn om de doelwaarden van 2050 te kunnen halen. De economische crisis die ons mogelijk te wachten staat, als we sommige economen mogen geloven, leidt overeenkomstig de theorie van Rothengatter (2010) , die zich daarbij baseert op Schumpeter, tot een prikkeling van het creatief vermogen om oplossingen te vinden voor de gerezen problemen, en daardoor zal de economie uiteindelijk weer gaan groeien, maar op een minder hoog niveau uitkomen dan zonder trendbreuk het geval zou zijn geweest.

Figuur 6. De ontwikkeling van de CO2 emissie en die van het continentaal goederenvervoer, volgens een trendscenario en volgens de trendbreuken van de groene en roze wereld (op basis van PBL (2009), aangehaald en toegelicht in Quak et al (2011, en hier aangevuld. In de indicatief aangegeven roze en groene ontwikkelingslijnen is eerst de daling van de CO2 emissie te zien als gevolg van de economische crisis (de opleving na de eerste crisis van 2008 is voor de stilistische eenvoud weggelaten). Aangegeven wordt dat de dalende trend in een stijgende wordt omgezet, wanneer de nieuwe manier van samenwerken in de logistiek breed navolging krijgt, en gesteund wordt door de opleving van de economie (deze wordt in het groene scenario later verwacht dan in het roze scenario, want in het groene scenario zal sprake zijn van langduriger economische stagnatie als gevolg van toenemend isolationisme en relatief grote investeringen in de duurzame economie, die zich pas later terugverdienen). Of de doelwaardes voor de emissie reductie zullen worden gehaald hangt af van het gecombineerde effect van terugkerende economische groei en daarmee verband houdende groei van het goederenvervoer en de emissie per geproduceerde

tonkilometer. Reeds in het Trendbreuk Scenario Goederenvervoer (Peeters, 1993) is aangegeven dat het realiseren van dergelijke streefwaarden dermate grote ingrepen in met name de modal split nodig maakt, dat het niet realistisch lijkt dat deze streefwaarden daadwerkelijk zullen worden gehaald zonder drastische verandering in de randvoorwaarden waaronder logistieke besluitvorming plaats vindt. Door structurele verandering van de prijzen van schaarse grondstoffen en door meer stringente regelgeving zou dat mogelijk wel realistisch kunnen worden. De bedoeling van de bovengeschetste scenario’s is niet om een voorspelling te maken over een waarschijnlijke toekomst maar om een consistent beeld te scheppen van een mogelijke toekomst. Natuurlijk zijn vele externe omstandigheden (zoals de ontwikkeling van de Eurocrisis, de ontwikkeling van mondiale machtsverhoudingen) ook van invloed op de ontwikkelingsmogelijkheden van de logistieke sector in het algemeen en die van Nederland in het bijzonder. Voor het gemak wordt verondersteld dat het spectrum van deze ontwikkelingsmogelijkheden zich afspeelt binnen de bandbreedte van de uitersten van de WLO scenario’s GC en RC. Binnen al deze onzekerheden is er 1 onderwerp dat relatief weinig onzekerheid kent, en dat is de unieke positie van Nederland als knooppunt van internationale goederenstromen en handel. De RijnSchelde delta blijft stabiel en uniek gepositioneerd voor het uitnutten van deze knooppuntfunctie, maar is tegelijkertijd wel afhankelijk is van het handhaven van het van oudsher open karakter van de Nederlandse economie (inclusief internationale georiënteerdheid, talenkennis en vriendelijke houding jegens buitenlanders). 7. Wat moet en kan de overheid doen? Zoals hierboven aangegeven kan de overheid maar een beperkte rol spelen in het zich laten realiseren van gewenste scenario’s. De rol beperkt zich over het algemeen tot wet- en regelgeving, voorwaarde scheppend beleid en stimulerend beleid. Vooral bij stimulerend beleid bestaat vaak de angst voor concurrentievervalsing of het te lang doorzetten van kansloze trajecten (n.a.v. het RSV drama). Ook bij het stimuleren van modal shift en innovatie in de logistieke sector heeft de overheid tot nu toe niet altijd een gelukkige hand gehad. Echte doorbraken als gevolg van jarenlange kennisinvesteringen gefinancierd uit aardgasbaten hebben evenmin een erg succesvol track record opgeleverd, alhoewel evaluaties van dit soort programma’s nogal eens positief zijn getoonzet (Transumo, 2010). Ook zijn vele pilots op dit gebied, na een gesubsidieerde opstart, niet succesvol op eigen kracht gecontinueerd. Welke les is daaruit te trekken: zou de overheid zich niet beter afzijdig kunnen houden in het richting geven van innovaties? Ikzelf neig naar die conclusie, maar dat houdt niet in dat de overheid zich niet zou kunnen inspannen om een innovatief bedrijfsklimaat te stimuleren. De huidige regering doet dat wel in woorden, maar de daden ontbreken nog grotendeels. In de bijlage van de kamerbrief van Verhagen van 13-9-2011, getiteld: ‘Naar de Top, het bedrijvenbeleid in actie(s)’, wordt aangegeven dat … ” Begin 2012 zal de sector haar kennis- en innovatieagenda presenteren die de speerpunten uit het advies van het topteam logistiek ondersteunen. Naast de hierboven genoemde speerpunten (ICT Platform, synchromodaal transportsysteem, kernnetwerk), zal het o.a. gaan om een demonstratieproject voor een cross chain control center, om kennisontwikkeling voor supply chain finance en het voortzetten van de kennisopbouw binnen het topinstituut Dinalog. Het kabinet vindt het van belang dat de topsector

logistiek goed gebruik maakt van de EU-brede kennisontwikkeling, zoals het Strategic Transport Technology Plan (STTP) en EGNOS/Galileo, en aansluit op het Europese Kaderprogramma voor onderzoek en Technologische Ontwikkeling en Europese infrastructuur projecten.”… Het lijkt er dus op dat er in de komende periode niet erg veel extra geld beschikbaar komt, anders dan de reeds toegezegde middelen aan TNO en NWO. Deze mogen de sigaren uit hun eigen doos oproken, zo lijkt het3. Is dat erg, en zijn de aangegeven acties dan wel voldoende om de benodigde trendbreuk die hiervoor is gesignaleerd te doorbreken? Andere landen, met name Duitsland (Bundesministerium, 2011) doen schijnbaar4 meer aan het op de kaart zetten van de logistieke sector en zelfs een in een neo liberaal land als de UK is het logistiek innovatiebeleid concreter dan wat er nu in Nederland voorligt (Department for Transport, 2011) . In Nederland ligt het accent vooralsnog op generieke belastingmaatregelen voor het bedrijfsleven, die de inzet van durfkapitaal zou moeten stimuleren. Door de overheid ondersteunde inzet van durfkapitaal kan zeer goed werken om de noodzakelijk terugverdientijd van investeringen terug te drukken, hetgeen essentieel is om de aandacht te verleggen van ‘laaghangend fruit’ verbeteringen naar diepte-investeringen in relatief risicovolle trajecten. Mijn gevoel zegt dat stimulering van de inzet van durfkapitaal alleen niet genoeg is, en dat we moeten hopen op de initiatieven van een aantal leidende innovatieve bedrijven. Waarschijnlijk is daarvoor de basis van de Nederlandse bedrijven te smal omdat die onvoldoende schaalgrootte kennen. We moeten dus niet alleen hopen op initiatieven van Nederlandse bedrijven, maar ook en mogelijk nog meer, op die van vanuit het buitenland opererende bedrijven die van de goede vestigingsplaatscondities van Nederland weten te profiteren. Als de verbeteringsmogelijkheden op het gebied van netwerklogistiek zo groot zijn als in het voorgaande van deze notitie is gesuggereerd, dan moet er toch wel iemand op staan die deze kans kan grijpen? Er ligt ook een groot terrein braak op het gebied van verbetering van de effectiviteit van de logistieke ketenbeheersing, en vertrouwelijkheidsbescherming van gegevens die beschikbaar komen bij intermediaire ketenregisseurs en via douane informatiesystemen. Zonder de effectieve steun van het bedrijfsleven daarbij, lijkt het echter ook hier lastig om zaken van de grond te trekken. Het is inmiddels meer dan 25 jaar geleden dat de hoogleraren Poeth en van Dongen het initiatief namen voor het haveninformatiesysteem INTIS (Poeth & van Dongen, 1983). Inmiddels is de naam van dat systeem al een aantal keren gewijzigd, maar nog steeds heeft het niet de functionaliteit waar destijds van gedroomd werd en die essentieel is om de rol van ketenregisseur of supply chain control centre te kunnen vervullen. Zou het nog 25 jaar gaan duren voordat dat wel het geval is en we in 2040 daadwerkelijk onze rol als ketenregisseur kunnen opeisen? Sommigen geloven daar nog steeds in (Levelt, 2010), maar je moet wel een volhouder zijn, om erin te blijven geloven.5 Hiervoor is aangegeven dat onvoldoende schaalgrootte van logistieke operaties, onvoldoende gewicht toegekend aan het belang van een goede logistieke organisatie en onvoldoende inzicht in de aantrekkelijke verbeteringsmogelijkheden de belangrijkste drempelwaardes zijn waarom 3

Ik heb daarbij geen oordeel over de andere 8 aangewezen innovatieve sectoren. Mogelijk dat daar wel allerlei moois aan het opbloeien is, dat zich aan mijn gezichtsveld onttrekt. 4 Ik zeg hier schijnbaar omdat beleidsnota’s wel uitblinken in ronkende teksten, maar zich niet altijd 1:1 laten vertalen in acties. 5 Ik denk dat hier wel mogelijkheden liggen, maar dan niet als Nederland als enige het voortouw neemt, maar als we kunnen meeliften op een breed gedragen idee over stroomlijning van transport begeleidende informatie uitwisselingssystemen. Ik ben dus niet zo positief over het onderscheidend vermogen van Nederland daarbij.

aantrekkelijke ontwikkelingsperspectieven zoals in de roze en de groen wereld aangegeven zijn, zich niet gemakkelijk kunnen realiseren. Voor het kunnen wegnemen van deze beperkingen is in de eerste plaats visie en ondernemerschap nodig, maar de overheid kan het innovatieproces stimuleren door het ondersteunen van kansrijke pilots en het realiseren van kennisoverdracht van de daaruit bereikte inzichten. Vanzelfsprekend is goed onderwijs in de disciplines nodig voor het onderkennen en realiseren van deze verbeteringsmogelijkheden ook een belangrijke randvoorwaarde en ook hierop kan de overheid worden aangesproken. 8. Conclusies en aanbevelingen In de hiervoor staande paragrafen is een beeld geschetst van de stand van Nederland en de ontwikkelingsmogelijkheden ervan. Samenvattend en gericht op het benoemen van de rol van de overheid hierbij, komen we tot de volgende conclusies en aanbevelingen: -

-

-

-

-

-

Nederland bevindt zich, voor wat betreft het ontwikkelingsstadium van de logistiek, nog voornamelijk in de blauwe wereld. De verklaring voor die positie ligt in de relatief lage positie in de bedrijfshiërarchie van degenen, die verantwoordelijk zijn voor logistieke beslissingen, dat logistiek voor veel bedrijven niet als kernactiviteit wordt gezien, door het gebrekkig inzicht in de toegevoegde waarde van een verbeterde logistieke organisatie, door de korte termijn waarop men investeringen wil terugverdienen en door wantrouwen tussen netwerkpartners. Er doen zich aantrekkelijke perspectieven voor in de richting van een roze wereld, maar deze zullen alleen goed van de grond komen bij een daadwerkelijke mentaliteitsverandering bij de logistieke besluitvormers en stijging van het gewicht van hun bijdrage aan strategieveranderingen van bedrijven. Dat in andere sectoren van de mondiale economie (automotive, chemie, high tech) wel succesvolle allianties en innovatieve netwerksamenwerkingen worden ontwikkeld en niet primair vanuit de logistiek zelf is te verklaren leidende bedrijven deze allianties wel nodig achten voor het handhaven en versterken van hun competitieve positie, maar dat logistieke samenwerking daarbij vooralsnog geen grote en doorslaggevende rol vervult. Desalniettemin is het te verwachten, dat ook als gevolg van daadwerkelijke succesverhalen in andere sectoren waar allianties en netwerkvormen al veel meer zijn ingeburgerd, dat ook de logistieke sector voor 2040 het licht zal zien en er ook voor deze sector een doorbraak zal kunnen worden gerealiseerd. De overheid kan misschien geen grote rol spelen bij het daadwerkelijk richting geven van het beleid van ondernemingen, maar kan wel degelijk invloed uitoefen op het ondernemingsklimaat, zowel door het scheppen van goede vestigingsvoorwaarden als door het stimuleren van de bewustwording van de kansen in de regio en het bevorderen van de ontwikkeling van kennis en vaardigheden. Als deze goede kansen daadwerkelijk worden gegrepen, dan zal deze doorbraak zich niet regionaal of nationaal voordoen, maar beginnen bij een paar grote multinationals die nu al in wereldwijde ketens opereren en de goede mogelijkheden in deze regio onderkennen. Het initiatief voor dergelijke innovaties zal niet alleen vanuit Nederland komen. Daarvoor is de schaalgrootte en uniciteit van de daarvoor benodigde expertise in Nederland t.o.v. de rest van de wereld waarschijnlijk niet groot genoeg.

-

-

-

-

De ontwikkeling in Nederland staat niet op zich zelf en alle betrokken partijen in Nederland zullen zich maximaal dienen in te spannen om niet achterop te raken. Dit geldt ook voor initiatieven op het terrein van logistieke informatie-uitwisseling, transparantie van ketens en douane informatiesystemen: Nederland zal zich dienen in te spannen om daaraan mede richting te geven, maar het is niet te verwachten dat dit zal leiden tot een leidinggevende rol als ketenregisseur. Het succes ervan is afhankelijk van wereldwijde implementatie, en de mogelijkheden dan lokale competitieve voordelen te bereiken, zijn beperkt. Initiatieven als Dinalog zijn nuttig voor het creëren van bewustwording voor de kansen en bedreigingen. Er is echter weinig kans dat de doelstelling van Dinalog, dat Nederland zich kan onderscheiden als leidende ketenregisseur op wereldschaal en de toegevoegde waarde die in Nederland wordt gecreëerd op dit gebied, zich binnen 10 jaar kan verdrievoudigen van 3 naar 10 Miljard €, daadwerkelijk gerealiseerd zal worden Ook op het gebied van de verduurzaming van de logistieke sector is nog een wereld te winnen. Gedeeltelijk zal deze kunnen meeliften op het uiteindelijke succes van de roze wereld, maar of er een reëel ontwikkelingsperspectief voor een groene wereld mogelijk is hangt in eerste instantie af van de bewustwording van schaarste aan grondstoffen en van een daadwerkelijke internalisering van externe kosten. De rol overheid dient er hierbij op gericht te zijn bedrijven en consumenten als vanzelf beslissingen en te laten nemen die goed zijn voor versterking van de duurzame ontwikkeling. Dwang en regelgeving werken vaak averechts. Nederland kan misschien wel een gidsfunctie proberen te vervullen , maar moet wel zorgen in de pas te blijven lopen met de ons omringende landen en steun proberen te zoeken voor versterking van de duurzaamheid door een actieve inbreng in Europese en wereldwijde programma’s.

Bronnen en referenties: -

Bundesministerium für Verkehr, Bau und Stadtentwicklung, (2010) Güterverkehr und Logistik, Logistikinitiative für Deutschland, Berlin. Butner, K., (2010) "The smarter supply chain of the future", Strategy & Leadership, Vol. 38 Iss: 1, pp.22 – 31. Butter, F. (2009), Transactiemanagement: sleutelcompetentie voor Nederland bij een regierol voor globalisering, SMO, Den Haag. Carter, C. R., Easton, P. L., (2011) "Sustainable supply chain management: evolution and future directions", International Journal of Physical Distribution & Logistics Management, 41 (1), 46 – 62. Christopher, M. (1992), Logistics and Supply Chain Management, Financial Times Pitman Publishing, London. CPB (2010), Nederland 2040, http://www.nl2040.nl/ Department for Transport, (2011), Logistics Growth Review - Connecting People with Goods, London, http://assets.dft.gov.uk/publications/logistics-growth-review/logistics-growth-review.pdf. Dicken, P. (2003), Global Shift. 4th Edition, New York: Guilford. EC, (2007), Freight Transport Logistics Action Plan, Brussels. EC, (2011), White paper, Roadmap to a Single European Transport Area – Towards a competitive and resource efficient transport system, EC (COM) 144, Brussels. ECT, (2011a), De toekomst van het goederenvervoer, de visie van ECT op duurzaam en betrouwbaar Europees transport, Rotterdam. ECT, (2011b), A-modal booking, synchromodal transport, in: Fast Forward, Issue 52, pp 13-14. Gattorna, J. (2010), Dynamic Supply Chains, Prentice Hall, Pearson Education Limited. EVO, (2010), EVO Logistics Yearbook, Zoetermeer

-

-

-

-

Ghemawat, P. & S. Altman, (2011), DHL Global Connectedness Index 2011, IESE Business School, Barcelona. Groothedde, B., (2011), Logistic Network Design and Collaboration, Physica Verlag Series, Springer Verlag, Heidelberg. Groothedde, B., (2010), Supply Chain Management, het einde van een tijdperk, van keten naar netwerken, in T. Wentink (red) Perspectieven op Management, een agenda voor managers, TiasNimbas, Boom – Lemma uitgevers, Den Haag, pp 295 -315. Groothedde, B. (2005), Collaborative Logistics and Transportation Networks, PhD Thesis, Trail Thesis series, T2005/15, TRAIL, Delft. Groothedde, B., C. Ruijgrok, L. Tavasszy, (2005)Towards collaborative, intermodal hub networks: A case study in the fast moving consumer goods market. Transportation Research Part E, 2005. 41(6): p. 567–583. Hagdorn, L. (2007), (On)macht en kracht in een netwerk, oratie bij de aanvaarding van haar leerstoel aan de VU, Amsterdam. http://www.ketens-netwerken.nl/resources/uploads/files/oratielorikehagdorn.pdf Hausman, W.H, Lee, Hau, L, Subramanian, U.,(2004), ‘Global logistics indicators, supply chain metrics, and bilateral trade patterns’, The World Bank, Policy Research Working Paper Series, no 3773. Hess, G. (2010), Globalization: Not without the logistics!, in: R. Ijioui et al. (eds.), Globalization 2.0, Springer-Verlag: Berlin Heidelberg. Hofstede, G.J., (2004),(2004), The dynamics of trust and transparency, in Hofstede et al, Hide or Confide?, the Dilemma of Transparency, Reed Business Information, Den Haag, pp 201- 224. Hummels, D., (2001), ‘Time as a trade barrier’, GTAP Working Papers 1152, Center for Global Trade Analysis, Department of Agricultural Economics, Purdue University. In ‘t Veld, J. (1975), Analyse van organisatieproblemen: een toepassing van denken in systemen en processen, Amsterdam: Agon Elsevier. Klapwijk, P., (1996), Global Economic Networks, How deregulation leads to a new economic landscape, Klapwijk Holding NV, PhD Theais UvA, Amsterdam. Klaus, P. (2009), Logistics research: a 50 years’ march of ideas, Logist. Res.,1, 53–65. th Krugman, P. M. Obstfield, M. Melitz,, (2011), International Economics, Theory & Policy, 9 edition, Addison Wesley, Boston. Lammers, B.R.H., H. van Reiswijck, P.J. van der Sterre, (2010), Logistiek tussen de bedrijven door: de winst van samenwerking, TNO en EVO, Uitgeverij Kerckebosch bv, Zeist Lee, H.L. (2001), Aligning Supply Chain Strategies with Product Uncertainties, California Management Review, Vol 44, No.3, pp 105-119. Levelt, M. (2010), Van mainport naar brainport, Rooilijn, Jg 43, #6, pp 393 – 399. Mason, R., C. Lalwani, R. Boughton (2007), Combining vertical and horizontal collaboration for transport optimisation, Supply Chain Management, Vol.12, No.3, pp. 187-199. Ministerie I&M, (2010), Ontwerp Structuurvisie Infrastructuur en Ruimte. McKinnon, A. (2001), Integrated Logistics Strategies, in: Brewer, A., Hensher, D., Button, K., Handbook of Logistics and Supply-Chain Management. London: Pergamon. McKinnon, A.C. (2010) ‘Green Logistics: the Carbon Agenda’ LogForum, vol. 6, no.3 NDL, de Logistieke Kracht van Nederland, (2005, 2007, 2009), Zoetermeer. PBL, Stockholm Reselience Centre & Stockholm University, (2009), Getting into the right lane for 2050, Bilthoven. PBL et al., WLO scenariostudie, Den Haag 2006, (2011), bewerking KiM, NMCA. Peeters, P. (1993), Goed op Weg, Naar een trendbreuk in het goederenvervoer, Werkgroep 2duizend Piecyk, M.I., McKinnon, A.C and J. Allen, (2010) Evaluating and Internalising the Environmental Costs of Logistics, in M. Brown, S. Cullinane & A.C. McKinnon (eds.) ‘Green Logistics: Improving the Environmental Sustainability of Logistics’, Kogan Page.

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

Piecyk, M.I. A.C McKinnon, (2010), Forecasting the carbon footprint of road freight transport in 2020, Int. J. Production Economics, 128, p. 31-42. Ploos van Amstel, W. (2005), Outsourcing van Logistiek, http://www.managementsite.nl/509/supply-chain/outsourcing-logistiek.html#Literatuur Poeth, G. G. J. M. & H.J. van Dongen (1983) Rotterdam of de noodzaak van een infrastructuur voor informatie, Gemeente Rotterdam, Openbaar Lichaam Rijnmond, SVZ, Vereniging van Samenwerkende Vervoer- en Zeehavenondernemingen, Rotterdam. Port of Rotterdam, (2010), Port Compass, Vision 2030, Rotterdam. http://www.portofrotterdam.com/en/Port/port-in-general/port-vision-2030/Documents/The-PortVision-2030.pdf Quak, H.J.,J. de Bes, M. Leijnse, (2011), Eerste stappen richting een duurzamere logistiek, in S. Weijers & W. Dullaert, Proceedings Vervoerslogistieke Werkdagen 2011, pp 29-47, University Press, Zelzate. Quak, H.J, B.H.R. Lammers, C.J. Ruijgrok,(2008) Omgaan met Klimaatverandering: naar een logistieke adaptatiestrategie, in F. Witlox & W. Ploos van Amstel, Proceedings van de Vervoerslogistieke Werkdagen 2008, deel 2, pp 375 – 393. Raad voor Vekeer en Waterstaat, de VROM-Raad en de Algemene Energieraad, (2008), Een Prijs voor elke reis, Den Haag. Rodrigue, J.P., (2006a), Transportation and the Geographical and Functional Integration of Global Production Networks, Growth and Change. Vol. 37, No. 4, pp. 510-525. Rodrigue, J-P (2006b) “Challenging the Derived Transport Demand Thesis: Issues in Freight Distribution”, Environment & Planning A, Vol. 38, No. 8, pp. 1449-1462. Rothengatter, W., (2010), Economic Crisis and Consequences for the Transport Sector, in: Rothengatter, W., Y. Hayashi, W. Schade (eds.): Transport Moving to Climate Intelligence, New York: Springer. Ruijgrok, C.J., (2011), Naar een werkelijk milieuvriendelijk gecombineerd vervoer: een terugblik en een vooruitkijkje na 21 jaar, Tijdschrift voor Vervoerwetenschap, 2011, no 3.pp 92-93. Ruijgrok, C.J., (2010a), Using idle Profits to cover the cost, in: E. van de Voorde & T. van den Elslander (eds.), de Boeck, Antwerpen, 157 -171. Ruijgrok, C.J. (2010b), The money lies on the street: the problem is to pick it up, in: L. Kroon, R. Zuidwijk & T. Li (Eds.), The future of seaport hinterland networks. Liber Amicorum Jo van Nunen, Springer. Ruijgrok, C.J. (2010c), Alignment tussen ondernemingsstrategie en logistieke organisatie: theorie en een succesvol Nederlands voorbeeld, Top Down, Toppers, no, 16.1, pp 4-8. Ruijgrok, C.J. (2009), Het streven naar robuuste supply chains vraagt om een herdefinitie van het gegeneraliseerde kostenbegrip, in: F.J.A. Witlox & W. Ploos van Amstel, Bijdragen Vervoerslogistieke Werkdagen 2009, Nautilus Academic Books, Zelzate, pp- 327- 349. Ruijgrok, C.J. (2007), The development of International Freight Transport in Europe as a result of developments in International trade, logistics and European integration, Tijdschrift Vervoerwetenschap 43e jaargang, maart 2007, pp 22-25. Ruijgrok C.J., & L. A. Tavasszy, (2007), The development of International Freight Transport in Europe as a result of developments in International trade and Logistics, paper prepared for the Canada’s AsiaPacific Gateway and Corridor Research Consortium, Vancouver, BC, May 2-4, http://www.gatewaycorridor.com/roundconfpapers/documents/Ruijgrok_Tavasszy.pdf, Ruijgrok, C.J. (2002), Outsourcing, Chain Orchestrators and Strategic Alliances in Logistics, in the Outsourcing Project, Achieving Competitive Advantage through Collaborative Partnerships, Montgomery Research Europe, pp 75-77. Rustenburg, M, K. Verweij, F. Cruijssen, K. Ruijgrok, (2006), Transumo Europese Netwerken, KP1 : Verbeteringspotenties in Europese Logistieke netwerken, http://www.transumofootprint.nl/ Schoenmaker, T. A van Binsbergen, (1993), Trendbreukscenario Goederenvervoer, TU Delft.

-

-

-

-

-

Schrijver, J. et al, (2008), Tweede Maasvlakte, Visies op Verkeer en Vervoer tussen 2020 en 2033, TNO, Delft. Simchi-Levi, D., P. Kaminsky, E. Simchi-Levi, Designing and Managing the Supply Chain, (2000), McGrawHill Higher Education, Smokers, R. , L.den Boer, J. Faber,(2007) State-of-the-Art CO2 en Mobiliteit, Advies voor Raad V&W,VROM-Raad en AER, CE, Delft. Tavasszy, LA. & J. van Meijeren, (2010), Modal Shift Targets for Freight Transport above 300 kms: an assessment, F. Witlox & S. Weijers, Bijdragen Vervoerslogistieke Werkdagen, 2010, Uitgeverij University Press, Zelzate, pp. 377- 398. Tavasszy, L.A, C.J. Ruijgrok,(2011), Freight Transport Demand and its Drivers, in: B. van Wee, Traffic and Transport in Headlines, Trail Research School Delft, 2011, Forthcoming. Tavasszy, L.A., C.J. Ruijgrok, M.J.P.M. Thissen (2003), Emerging global logistics networks: implications for transport systems and policies, Growth and Change: A Journal of Urban and Regional Policy, 34 (4), 456-472. TNO (auteurs: L. Tavasszy, R. Janssen, L. v.d. Lugt. L. Hagdorn, (2010), Verkenning Synchromodaal Transport, Rapport TNO-34.DTM.2010.04431, Delft Topteam Logistiek, (2011), Partituur naar de Top, Connekt, Delft. Transumo, (2010), Eerste stappen naar duurzame mobiliteit, leerervaringen van Transumo, Zoetermeer, zie ook http://www.transumofootprint.nl/ Van Asseldonk, T. G.M.,(1998), Mass Individualisation, Business strategies applying networked order to create economic value in heterogeneous and unpredictable markets, Phd Thesis Tilburg University, TVA Management BV, Veldhoven. van Dorp B. , A.P.M. Kempe, H.R. Commandeur, (1992) Strategisch Marketingmanagement in de transportsector, Kluwer Bedrijfswetenschappen 1992. Van den Berg, H. , T van Kampen, A. Pelleman, E. Dijkshoorn, (2002), Duurzame logistiek, anders, slimmer, beter, Tias & NIDO. Van der Vlist, M. & C.J. Ruijgrok, (1993) Trendbreukscenario Goederenvervoer: het Groene Logistiek Scenario, Rapport INRO-VVG 1993-08, Delft. Van der Vlist, P., (2007), Synchronizing the retail supply chain, RSM, Phd Thesis, Rotterdam. Van Hillegersberg, J., (2011), Road Transport and Logistics towards 2035, http://www.slideshare.net/jhillegersberg/tx-session-transport-2035-future-roadmap Vermeend, W., (2009), De wij economie, Lebowski, Amsterdam. Verweij, C., (2011), Synchromodaal transport: efficient en duurzaam transport via network regie, in S. Weijers & W. Dullaert, Proceedings Vervoerslogistieke Werkdagen 2011, pp 1-29, University Press, Zelzate. Visser, L. (2010), Thresholds in Logistics Collaboration Decisions, PhD Thesis, Tilburg University. Williamson O.E. (1981), The Economics Of Organisation: The Transaction Cost Approach, The American Journal of Sociology, Vol. 87, nr. 3, 548-577. WRR, (2003), Nederland Handelsland, Het perspectief van de transactiekosten, rapport 66, Den Haag. Zhang, M, K. Ruijgrok, F. de Jong, (2010) Rail Freight Business Model Development – Cost Structure, Pricing, Policies and Revenue Management, in: F. Witlox & S. Weijers, Bijdragen Vervoerslogistieke Werkdagen 2010, Uitgeverij University Press, Zelzate, pp 301 -319.