Doelgroepenbevraging CEST, 2 februari 2012 verslag

Doelgroepenbevraging  CEST,  2  februari  2012 verslag

Author: Date: Subject:

Version

Henk  Vanstappen 2012-­‐02-­‐02 Doelgroepenbevraging  CEST  (2012-­‐02-­‐02,  BNA-­‐BBOT)

Date

Changes

Author

1

2012-­‐02-­‐02

Henk

2

2012_02_09 redactie

Bert

 1   Voorstelronde  deelnemers   

Wie  ben  je,  van  welke  organisatie? Waarvoor  gebruik  je  CEST? Wat  is  er  goed/niet  goed  aan  CEST?

Cor  Vanistendael,  Erfgoedcel  Noorderkempen Peggy   Voesterzoons,   Erfgoedcel   Brussel:   in   onze   organisatie   wordt   (ook)   niet   gedigitaliseerd;   wij   zijn   intermediairs   die  trachten   anderen   te   adviseren  en   te   ondersteunen.   CEST   wordt   als   zodanig   dus   niet   gebruikt,  maar  soms  wel  geraadpleegd.   Stephanie   Aertsen,   AMVB:   CEST   wordt   vrij   veel   geraadpleegd.   Het   nuttige   aan   CEST   is   vooral   de   handleidingen  [richtlijnen].   Gertjan  Debie,  Resonant:  naar  CEST  wordt  soms  doorverwezen  wanneer  anderen  om  advies  vragen.   Voor  onze  eigen  werking  is  CEST  niet  zo  zinvol,  omdat  onze  eigen  eisen  zeer  specimiek  zijn.   Liebeth   De   Ridder,   EGC   Mechelen:   nog   aan   het   inwerken   op   vlak   van   digitalisering;   eerste   kennismaking  met  CEST  tijdens  studies,  met  name  het  glossarium  bleek   handig.   Collega's  waren  niet   bekend  met  CEST,  maar  zijn  nu  zeker  wel  geïnteresseerd.  Bij  de  Stedelijke  Musea  Mechelen  was  men  er   wel  mee  bekend  en  van  plan  dit  nader  te  bekijken. Dirk  Derom,  BNA-­‐BBOT:  CEST  wordt  'gebruikt'  via  mail.  

 2   Evalua@e  van  de  CEST-­‐wiki Digitaliseren  is  meer  dan  alleen  van  analoog  naar  digitaal  gaan:  het  gaat  ook  om  catalogi,  on  line   inventarissen.   Aanvankelijk   was   het   niet   zo   duidelijk   dat   CEST   het   hele   werkveld   van   digitale   ontsluiting  van  erfgoed  betreft.   Er   wordt   op   de   wiki   zeer   veel   aangeboden:   overzichten,   lijstjes   …   Maar   het   sluit   niet   altijd   aan   bij   de   werking   of  problematiek  van  de   erfgoedorganisaties.   Wanneer  kleinere  organisaties  doorverwezen   worden  naar  de  website,  weet  men  eigenlijk  niet  wat  men  met  deze  informatie  aan  moet.  Als  er  al  naar   gekeken  wordt,  worden  antwoorden  niet  gevonden.  Iemand  die  wat  technisch  aangelegd  is,  vindt  de   informatie  die  hij  nodig  heeft  op  CEST  wel  terug,  maar  de  wiki  is  er  niet  voor  iedereen. In  de  praktijk  zijn  het  niet  de  erfgoedcellen  die  het  werk  doen,  maar  het  zijn  de  kleine  groepjes  van   verzamelaars,  heemkringen,  gemeentearchieven,  musea  enzovoort.  Als  daar  niet  iemand  aanwezig  is   die  zich  bewust  is  van  de  [digitaliseringsproblematiek],  gebeurt  er  op  dat  vlak  niet  veel.  Erfgoedcellen   hebben  de  mogelijkheid  niet  steeds  over  de  schouders  van  deze  mensen  mee  te  kijken  en  te  zeggen   wat/hoe   het  moet.   'Comply   or  explain'   blijft  dode   letter,   want   men  is   zich  er   zelfs   niet   van   bewust   dat   er  zoiets  als  compliancy  zou  bestaan.  Er  is  'onderaan'  nog  heel  veel  werk.  Misschien  moet  CEST  dat  niet   doen,  maar  het  is  wel  belangrijk  dat  het  vele  digitaliseringswerk  dat  daar  gebeurt  ook  goed  gebeurt.  Er   is  hier  meer  sensibilisering  en  kennis  van  basisprincipes  nodig.  Een  voorbeeld:  organisaties  blijken   zelfs  niet  in  staat  te  melden  hoe  groot  hun  digitaal  archief  is.  het  is  dus  vooral  een  probleem  van   communicatie   en   bewustmaking.   Zaken   die   voor   professionele   organisaties   evident   zijn,   zijn   voor   anderen   nog   volledig   onbekend.   Wanneer   men   dan   merkt   dat   men   niet   compliant   werkt,   is   men   opnieuw  gefrustreerd,  omdat  het  vele  werk  'niet  goed'  is. CEST   is   een   'schitterend   instrument',   maar   bereikt   niet   iedereen.   De   wiki   biedt   een   zeer   grondig  

overzicht,  maar  iemand  die  informatie  zoekt  en  niet  thuis  is  in  de  wereld  van  digitaal  erfgoed  heeft   weinig   aan   lijstjes.   De   informatie   is   voor   hen  te   weinig   behapbaar.   Informatie  moet   meer   op  maat   van   de   organisatie,   meer   gestructureerd,   meer   afgebakend   –   tenminste   wanneer   men   ook   niet-­‐ professionals  wil  bereiken. Wat   er   goed   aan   is,   is   dat   het   een   leek   in   ICT   een   groot   overzicht   biedt   –   mét   lijstjes,   wat   goed   is.     De   taal  die  op  de   wiki  gebruikt  wordt  is   echter   nog  te  complex:   betekenis  van  een  term  als  'mash-­‐up'   is   onbekend.  Als  je  ook  niet-­‐professionals  wil  bereiken  en  kleinere  organisaties,  moet  het  taalgebruik   eenvoudiger   en   vertaald.   Het   glossarium   is   een   goed   initiatief,   maar   ook   daar   zijn   de   termen   soms   te   complex. Dit  is  ook  wat  het  meeste  wordt  doorgegeven  aan  anderen  die  om  advies  vragen.  Naar  de  volledige   website   verwijzen   is   risicovol:   er   staat   zo   veel   op   dat   de   mensen   niet   weten   waar   te   zoeken   en   verdwalen  in  de  website.  Ook  voor  intermediairs  is  het  niveau  en  het  taalgebruik  vaak  nog  te  technisch.   Wanneer  je  begint  met  jezelf  te  oriënteren,  is  het  nog  moeilijk  om  er  'door'  te  geraken.  Sinds  de  lay-­‐out   werd   aangepast,   is   er   wel   verbetering.   Het   contrast   tussen   de   pagina's   is   erg   groot:   de   richtlijnen   zijn   erg  toegankelijk,  maar  andere  pagina's  zijn  zo  complex  dat  dit  gebruikers  toch  afschrikt.   Wel  handig  is  dat  er  een  onderscheid  wordt  gemaakt  tussen  basisrichtlijnen  en  aanbevelingen;  zo  krijg   je  als  organisatie  toch  al  het  gevoel  dat    er  'al  iets  gedaan  is'.  In  de  toekomst  kan  dan  gestreefd  worden   naar  een  ideale  situatie.  Toch  zou  het  lijstje  meer  op  maat  moeten  worden  gemaakt. De   informatie   op   CEST   is   niet   heel   specimiek.   Zo   is   er   geen   informatie   over   het   beschrijven   van   muziekinstrumenten.   Zo   ontbreekt   de  de-­‐facto   standaard   die   het   MIM   (in   kader   van   MIMO)   heeft   opgesteld.   Er   zou   dus   meer   wisselwerking   moeten   zijn.   Anderzijds   is   CEST,   met   bv.   het   glossarium   en   de  richtlijnen,  zeker  nuttig  om  anderen  op  weg  te  helpen. Technische   termen   moeten   zo   veel   mogelijk   in   het   Nederlands   worden   aangeboden.   [Er   is   geen   overeenstemming  over  de  vraag  hoe  ver  je  daar  in  moet  gaan  en  hoeveel  duidelijker  de  techniciteit   daarmee  wordt].   De  leesbaarheid  van  de  CEST-­‐wiki  is  intussen  al  wel  fel  verbeterd. Voor  professionals  is  CEST  een  'godsgeschenk',  maar  er  wordt  een  taal  gesproken  die  niet  iedereen   begrijpt.   Het   is  niet  de  opdracht  van  heemkundige   kringen   om  deze  taal   te  begrijpen  (“ze   worden  er   niet   voor   betaald”).   Dergelijke   organisaties   moeten   niet   per   se   de   wiki   gebruiken,   maar   voor   een   erfgoedcel  [of  andere  intermediair]  moet  hier  wel  de  informatie  vinden  die  ze  moet  doorgeven  aan   heemkringen  en  dergelijke.  Handleidingen  voor  kleine  organisaties  moet  zeer  eenvoudig  zijn  (“klik  nu   hier”),  maar  het  is  ook  aan  de  intermediairs  om  deze  vertaalslag  te  maken. De  realiteit  is  dat  het  niet  de  professionals  zijn  die  digitaliseren,  wel  de  vrijwilligers  en  leden  van  kleine   organisaties.  het  zijn  deze  mensen  die  moeten  overtuigd  worden  van  het  belang  van  standaarden  e.d. Wat  opvalt   is   het   gebruiksgemak   van   CEST.   Wat   nog   ontbreekt:  het   is   niet   meteen   duidelijk   dat  CEST   een  wiki   is,  waar   je  zelf  bijdragen  op   kan  zetten.   Ook  niet  duidelijk  is   wat  het   beleid  van  CEST   terzake   is. Op   CEST   staan   vooral   use   cases   [richtlijnen],   maar   geen   case   studies.   Het   is   jammer   dat   er   geen   praktische   voorbeelden   staan:   hoe   is   iets   uitgevoerd,   hoe   werd   het   aangepakt,   welke   stappen   werden   ondernomen....  Wat  ook  lastig  is,  is  dat  er  veel  informatie  op  staat,  maar  de  tijd  ontbreekt  om  alles  door   te   nemen.   De   informatie   is   gecentraliseerd,   maar   je   kan   er   niet   meteen   mee   aan   de   slag   of   het   doorsturen  naar  een  ontwikkelaar  om  de  richtlijnen  te  laten  toepassen:  alles  moet  vertaald  worden   naar  de  concrete  use  case,  bekeken  worden  door  medewerker  van  PACKED  (die  er  ook  niet  altijd  voor   tijd  hebben).  Het  is  waarschijnlijk  ook  niet  haalbaar  om  enerzijds  alle  technische  ontwikkelingen  op  te  

volgen   en   op   de   wiki   te   zetten,   en   daarna   nog   ontwikkelprojecten   praktisch   te   gaan   opvolgen.   Misschien  moet  CEST  vooral  als  een  experthub  werken,  zonder  die  praktische  vertaalslag  nog  te  doen.   Opnemen  van  cases  met  uitgebreide  documentatie  zou  misschien  wel  haalbaar  zijn:  de  technische   documentatie  van  een  ontwikkeltraject  is  er  toch  al,  moet  alleen  gepubliceerd  worden.  Er  zou  in  die   expertenhub  dan  ook  evaluatie  van  projecten  kunnen  komen. Er   ontbreken  evaluaties  en   uitspraken  over  de  bruikbaarheid  van  software;  louter   opsommen  is  niet   voldoende.  Dergelijke  opsommingen  zijn  immers  ook  elders  te  vinden.   Wat   onduidelijk   is,   is   de   service   die   CEST/PACKED   wil   bieden:   wil   men   advies   geven?   analyseren?   en   op  welke  domeinen?  Wat  is  de  core  business  en  wat  niet?   Vertaling  van  complexe  materie  naar  eenvoudige  taal  hoort  misschien  niet  op  de  wiki  thuis,  of  kan  niet   samen   met   meer   ingewikkelde   materies.   Misschien   moeten   er   twee   wiki's   naast   elkaar   worden   gemaakt.  [Voor  anderen  is  het  gebruik  van  Engelstalige  termen  echt  wel  een  probleem].  

 3   Debat  over  de  rol  van  CEST  3.1   Dilemma  1:  tot  op  welk  niveau  moet  CEST  organisaDes  begeleiden? CEST    moet  de  bouwstenen  geven,  organisaties  werken  de  oplossing  uit ↕   CEST  moet  stap-­voor-­stap  oplossingen  aanbieden  voor  speciEieke  problemen Het  liefst  zou  CEST  natuurlijk  beiden  moeten  doen,  maar  de  middelen  zijn  bekend  en  er  moeten  keuzes   worden   gemaakt.   Door   enkel   bouwstenen   aan   te   bieden,   maak   je   nog   geen   bruikbaar   instrument.   Dit   zou   betekenen   dat   je   eerst   een   aantal   maanden   de   materie   moet   bestuderen   voor   je   beslissingen   kan   nemen  over  de  standaarden  en  tools  die  je  wil  gebruiken.  Er  moet  dus  op  maat  advies  gegeven  worden   –   op   maat   van   de   doelpublieken.   Wie   dat   zijn,   moet   PACKED/CEST   bepalen.   Als   daar   ook   de   heemkundige  kringen  toe  behoren,  moet  het  advies  meer  op  maat  worden  geschreven  dan  wanneer   enkel   professionals   tot   de   doelgroep   behoren.   CEST   is   nu   een   gereedschapsmagazijn.   Daaruit   moeten   gereedschapskisten  worden  geselecteerd.  Echte  stap-­‐voor-­‐stap  handleidingen  (“klik  nu  hier”)  zijn  niet   haalbaar.  CEST  moet  dus  meer  adviseren,  preselecties  doen.   Bouwstenen   aanbieden   is   noodzakelijk   als   je   breed   wil   gaan.   Als   je   ook   stap-­‐voor-­‐stap   handleidingen   wil   aanbieden,   kom   je   bijna   automatisch   terecht   bij   de   zaken   die   vaak   gebeuren.   Voor   dat   soort   informatie  kan  je  echter  al  gemakkelijk  terecht  bij  collega's  die  iets  gelijkaardig  gedaan  hebben.   Advies  inwinnen  bij  collega-­‐organisaties  werkt  echter  nog  drempelverhogend:  kleinere  organisaties   doen   dit   niet.   Zelfs   de   drempel   om   aan   erfgoedcellen   advies   te   vragen   is   voor   sommige   heemkundige   kringen  nog   te  hoog.  Bovendien   heb  je  dan  geen  zekerheid  dat   de  juiste  voorbeelden  worden  gevolgd.   Er  is  kwaliteitscontrole  nodig.   Er  moet  aan  de  doelgroepen  duidelijk  gemaakt  worden  dat  er  ook  advies  op  maat  wordt  verstrekt. Het  is  ook  belangrijk  dat  PACKED  /CEST  concreet  advies  geeft  bij  de  uitvoering  van  digitaliserings-­‐ projecten.  Misschien  kan  een  deel  van  die  adviesverlening  opgevangen  worden  via  e-­‐learning,  waar   een   aantal   basistechnieken   worden   aangeleerd   (“hoe   scan   ik   een   foto”).   Dit   bestaat   uit   een   korte   handleiding  en  een  illustratief  milmpje.  Informatie  moet  ook  draagbaar  zijn,  omdat  organisaties  soms  

zelfs   geen  internetverbinding   hebben.   Informatie   moet   ook   op  papier  en   als   afdrukbare   pdf   verspreid   worden. Bottom  line  is  dat  CEST  moet  beslissen  wie  men  wil  bereiken  en  hoeveel  middelen  men  daarvoor   beschikbaar   wil   stellen:   als   men   echt  hands   on   begeleiding   gaat   geven,   mag   men   een   stormloop   verwachten..   Anderzijds:  er  zijn  veel  intermediaire   organisaties   in  de   erfgoedsector:   laat   die   het  werk   doen  en   begeleidt  hen  (train  the  trainer).  Dit  is  sterk  aan  te  raden  methode. Het   advies   dat   CEST   (actief)   verleent   aan   ontwikkelingsgerichte   erfgoedprojecten   is   zinvol,   maar   daarmee  bereik  je  niet  iedereen:  bij  dergelijke  projecten  is  vooraf  goed  nagedacht  over  hoe  er  zal   worden   gedigitaliseerd   en   het   gaat   om   projecten   van   een   landelijk   niveau   die   door   meerdere   organisaties  gedragen  worden.  Veel  projecten  waar  erfgoedcellen  mee  te  maken  hebben,  zitten  zelfs   niet  op  dat  niveau.  Wie  (ook)  bereikt  moet  worden  is  de  persoon  die  aan  de  scanner  staat  en  het   effectieve  digitaleringswerk  uitvoert.  Wie  databases  bouwt,  heeft  al  meer  inzicht  en  maakt  minder   fouten  [hoewel...?]  en  denken  na  over  standaarden  en  internationale  normen.   Wanneer   grote   projecten   worden   opgestart,   worden   de  normen   wel   gevolgd.   De  aandacht   moet   gaan   naar  de   onderzijde   van   de   piramide:   de   databank  juist  gebruiken   en   de   scanner   juist   bedienen.   Maar   hiervoor  zijn  de  intermediairs  dus  de  beste  partners.

 3.2   Dilemma  2:  hoe  breed  moet  CEST  'digitaliseren'  ondersteunen? Digitaliseren  is  (voor  CEST)  omzetten  van  analoog  naar  digitaal ↕   Digitaliseren  omvat  alle  ICT  activiteiten  van  een  erfgoedorganisatie De   aandacht   moet   in  de   eerste  plaats   naar   het   eerste   gaan:   het  eigenlijke  digitaliseren.   Over  de  term   digitalisering  bestaat   veel   verwarring:   soms   gaat   het   over   registratie   (metadata),   soms  over   omzetten   van  analoog  naar  digitaal.  CEST  zou  hierin  duidelijkheid  kunnen  helpen  scheppen.   De   vierdeling   die   CEST   op   de   wiki   aanhoudt   (digitaal   beschrijven/omzetten   analoog   naar   digitaal/digitaal  bewaren/digitaal  toegankelijk  maken)  is  helder  en  remlecteert  de  basisfuncties  van  een   erfgoedorganisatie.   Digitaal   bewaren   moet   extra   aandacht   krijgen,   want   hiervoor   zijn   geen   echt   goede/betaalbare   oplossingen   in   Vlaanderen   beschikbaar.   Het   is   eigenlijk   het   belangrijkste   probleem,   maar  het  is  het  laatste  waar  men  zich  zorgen  over  maakt.   Vraag   is   of   dit   voor   alle   organisaties   geldt:   wat   als   men   de   klemtoon   op   ontsluiting   legt   en   de   boodschap  in  de  eerste  plaats   zo  breed  mogelijk  wil  verspreiden?  Wat   als   men  de  middelen  niet  heeft   om  alles  ook  nog  te  archiveren?   Vaak  is  dit  echter  net  het  probleem:  men  digitaliseert,  maakt  er  iets  mee  en  raakt  vervolgens  de  digital   bestanden  kwijt. Een   digitaal   archief   zou   als   dienst   door   een   andere   instantie   moeten   worden   aangeboden.   CEST   moet   in  de  eerste  plaats  werken  aan  de  bewustmaking  van  de  opslag-­‐problematiek.  CEST  kan  ook  advies   geven  over  de  punten  waarop  men  moet  letten  wanneer  men  een  hostingcontract  onderhandelt.  Het  is   immers  heel  moeilijk  in  te  schatten  welke  diensten  men  precies  mag  verwachten  en  wat  de  juiste  prijs   daarvoor  is.   CEST   moet   ook   de   evoluties   opvolgen   (cf.   Waalse   Krook)   en   waar   mogelijk   lobbyen.   De   meeste   initiatieven   worden   immer   aangestuurd   door   de   grotere   organisaties.   Belangen   van   kleine   en   middelgrote  erfgoedorganisaties  komen  niet  genoeg  aan  de  orde. Ook  het  opstellen  van  modelovereenkomsten  en  gestandaardiseerde  pakketten  met  dingen  waarop   men  moet  letten  is  zeer  zinvol.  

Meer   op   ontsluiting   gerichte   expertise,   zoals   het   gebruik   van   sociale   media,   wordt   niet   gezien   als   een   kerntaak.  Men  moet  er  ook  mee  rekening  houden  dat  dit  zeer  snel   evolueert  en  de  aanbevelingen  dus   ook   snel   verouderen.   Toch   kan   het   ook   nuttig   zijn   hier   aandacht   aan   te   besteden,   want   dit   is   vaak   het   uiteindelijke  doel:  men  digitaliseert  en  bewaart  om  het  te  kunnen  ontsluiten.    Ontsluiting  is  dus  de   motivatie   voor   het   toepassen   van   gebruiken   van   metadata,   best-­‐practices   en   standaarden.   Er   zijn   ook   systemen   (bv.   Omeka)   die   zowel   de   registratie   als   de   presentatie   verzorgen.   Het   zou   al   goed   zijn   moesten  die  applicaties  beter  bekend  raken.   CEST  kan  ook  een  platform  zijn  voor  het  presenteren  en  evalueren  van  dergelijke  applicaties.  Een   probleem   is   dat   er   ook   veel   slechte   open-­‐source   pakketten   bestaan,   die   met   grote   trom   worden   aangekondigd  en  daarna  in  de  vergetelheid  raken.  Er  is  nood  aan  een  kritisch  kanaal  waar  die  software   besproken  wordt  –  zonder  een  bepaald  pakket  te  hypen.  Dit  kan  opengetrokken  worden  door  toe  te   laten  dingen  te  ‘raten’  (zoals  op  Facebook  en  dergelijk):  naast  de  ene  procent  die  commentaar  levert  en   reviewt,  is  er  nog  negen  procent  die  aan  rating  doet.  De  overige  90  procent  kijkt  toe  en  gebruikt  de   informatie.  

 3.3   Dilemma  3:  hoe  streng  moet  CEST  zijn? CEST  richtlijnen  moeten  consensus  van  het  veld  weergeven   ↕   In  CEST  richtlijnen  moeten  experts  de  norm  bepalen Er  bestaan  meningsverschillen  tussen  experts  en/of  praktijkmensen,  maar  belangrijker  is  de  spanning   tussen  wat  theoretisch  vereist  is  en  wat  praktisch  haalbaar  is.  Door  dwingend  op  te  treden  kan  CEST  er   wel  voor  zorgen  dat  er  tijd/geld/expertise  beschikbaar  wordt  gemaakt.  Er  moet  onderscheid  gemaakt   worden  tussen  technische  normen  en  praktijknormen  (wat  haalbaar  is).  Als  men  bijvoorbeeld  audio   digitaliseert,  moeten  bepaalde  formaten  gebruikt  worden,  met   x  bitrate  en  x  Hz,  en  daar  mag   niet  van   afgeweken  worden.  Andere  dingen  kan  je  niet  zo  strak  afdwingen  (zoals  OAIS  compliant  zijn  voor   opslag),  omdat  dit  eenvoudigweg  niet  mogelijk  is  (middelen  ontbreken).  OAIS  kan  je  afdwingen   voor   grotere  organisaties  met  meer  middelen,  die  een  lange  termijn  strategie  kunnen  ontwikkelen.   Er  moet  vooral  een  vertaalslag  gedaan  worden  van  wat  de  normen  en  best-­‐practices  zijn,  en  daarbij   aangeven  wat  de  gevolgen  zijn  wanneer  bepaalde  richtlijnen  niet  worden  gevolgd.  Echt  standaarden   afdwingen  kan   ook   niet   altijd,   omdat  dit   ook   een  veld   in   evolutie   is.   Je   kan   dan  vooral  aanbevelen   en   motiveren,  maar  niet  afdwingen.   Nochtans  kan  de  regel  comply  or  explain  echt  wel  werken  –  toch  zeker  bij  gesubsidieerde  organisaties.   CEST  moet  hier  optreden:  als  er  'explained'  wordt,  moet  dit  geëvalueerd  en  bijgestuurd  worden.   CEST  moet  daarbij  gezien  worden  als  een  houvast,  niet  als  een  controle-­‐instantie.  CEST  moet  tonen  wat   voor  probleem  X  de  meest  gebruikte  oplossing  is  (de  “standaard”).  CEST  moet  het  baken  zijn.   CEST   moet   geen  onrealistische   standaarden  afdwingen   of   opleggen:   er  moet  aanbevolen   worden   wat   haalbaar   is.   Standaarden   zijn   (ook)   de   practices   die   grotere   organisaties   gebruiken:   de   facto   standaarden.   CEST   doet   dit   soort   toegevingen   [sic]   al   door   de   richtlijnen   op   te   splitsen   in   aanbevolen   en   minimum   richtlijnen.   Deze   indeling  moet  aangehouden   worden.   Men   moet   pragmatisch   blijven,  of   de   richtlijn   is   niet  relevant.  Als  de  minimum  richtlijn  de  lat  te  hoog  legt,  bestaat  het  risico  dat  organisaties  amhaken  –   en  vervolgens  in  de  problemen  komen  en  van  nul  moeten  starten.    

 3.4   Dilemma  4:  wat  is  het  ideale  communicaDebeleid  voor  CEST? Voor  kennisverspreiding  volstaat  de  CEST  wiki ↕ CEST  moet  op  zoveel  mogelijk  platformen  aanwezig  zijn Vraag  is  hoe  er  met  drie  [twee]  personen  zo  efmiciënt  mogelijk  kan  gecommuniceerd  worden.  Misschien   moet  er  dan  op  één  of  twee  zaken  worden  gefocust  en  moet  getracht  worden  daarin  een  kwalitatief   hoogstaand  niveau  te  bereiken,  dan  op  zoveel  mogelijk  fora  te  gaan  staan.   Men  kan  wel  gebruik  maken  van  technologie  (content  streaming)  om  op  meerdere  kanalen  aanwezig  te   zijn.   Ook  hier  past  de    ‘teach-­‐the–teacher’  aanpak:  probeer  zoveel  mogelijk  op  fora  te    staan  waar  kennis   kan   doorgegeven   worden   aan   intermediairs,   die   zelf   weer  de   informatie   doorgeven  aan   wie   het  nodig   heeft.   Er   moet  echter  nog  wel  gewerkt  worden  aan   bredere  naamsbekendheid.   Er   moet   dus   nog   wel   ingezet   worden  op  bekendheid  bij  mensen  die  de  inhoud  van  CEST  zouden  moeten  kennen.   Er  zou  een  koppeling  gemaakt  kunnen  worden  met  de  (experimentele)  databank  die  de  Antwerpse   erfgoedcellen  aan  het  opzetten  zijn,  met  verwijzingen  naar  experts   op  allerlei   vlak.  Als   dat  werkt  voor   de  provincie  Antwerpen,  kan  het  ook  verder  verspreid  worden  in  Vlaanderen.   De  wiki  moet  wel  aangehouden  worden  als  het  centrale  toegangspunt;  andere  kanalen  moeten  ingezet   worden  om  de  aandacht  hier  naartoe  te  leiden.  Zo  zou  een  twitteraccount  kunnen  worden  aangemaakt   waar  alle  nieuwe  standaarden  worden  aangekondigd.   Er  wordt  nog  weinig  bijgedragen  aan  de  wiki.  De  mogelijkheden  om  bij  te  dragen  aan  de  wiki  zijn   echter  onvoldoende  zichtbaar.   CEST  kan  ook  een  platform  zijn  voor  'producten'  van  andere  erfgoedorganisaties:  handleidingen,  open-­‐ source   software,   aanbevelingen,   etc.   Ook   producten   die   voor   specimieke   doelgroepen   bedoeld   zijn   (mondelinge   geschiedenis,   componistenarchieven,   …)   kunnen   opgenomen   worden.   Veel   erfgoed-­‐ organisaties   die   zulke   dingen   ontwikkelen,   zouden   deze   immers   graag   op   een   centraal   platform   aanbieden.   Dergelijke   aanbevelingen   moeten   trouwens   ook   afgestemd   worden   met   andere   (types)   organisaties,  zoals  archieven  die  later  als  bewaarplaats  zullen  optreden.

 4   Prioriteiten   Aan  de  hand  van  een  lijst  met  geplande  acties  worden  prioriteiten  vastgelegd:

 4.1   Opslagsystemen Belangrijk  Ook  diensten  (leveranciers)  in  kaart  brengen.  “Hoe  lees  en  beoordeel  je  een  hosting  contract”:  uitleg  terminologie  (dedicated  server,  cloud   hosting),  wat  kost  het,  wat  zijn  de  voordelen,  …  SAAS:  wat  betekent  dat  voor  je  data  –  maar  hoe  realistisch  is  het  dit  allemaal  op  te  volgen.  Wat  is  veiliger:  usb  of  hd?

 4.2   Richtlijnen:  Mondelinge  bronnen  inventariseren 

Houdt  ook  verband  met  audio/video  opslaan.  

 4.3   Richtlijnen:  Immaterieel  erfgoed  inventariseren Meningen   zijn  verdeeld:   is   belangrijk,   maar  de   vraag   is  of   CEST   daar   tijd  in   moet   steken:   standaarden   zijn   –   ook   internationaal   –   nog   volop   in   ontwikkeling.   CEST   is  te   klein   om   dat   mee   op   zich   te   nemen.   Anderzijds:  men  zou  beter  slapen  wanneer  men  wist  dat  CEST  deze  ontwikkelingen  mee  opvolgt.   Toch  minder  belangrijk.

 4.4   Richtlijnen:  DeelcollecDes  inventariseren Belangrijk.  

 4.5   Richtlijnen:  Tekstbronnen  transcriberen  en  OCR-­‐en Belangrijk,   expertise   is   noodzakelijk.   Richtlijn   of   best   practice   zou   beter   bekend   kunnen   worden   gemaakt.  Vooral  voor  projecten  mbt  handschriftherkenning  is  veel  interesse. Ook  het  oplijsten  van  beschikbare  tools  zou  erg  nuttig  zijn.  

 4.6   Richtlijnen:  Digitale  Audio  en  Video  bewaren Organisaties  krijgen  steeds  meer  audio-­‐  (en  video)materiaal  binnen  en  moeten  leren  hiermee  om  te   gaan  en  te  integreren  binnen   de  rest  van   de  collecties.  Allerlei   aspecten  komen  hier  aan  de  orde:   metadata,  beschrijven,  opslaan,  migratieformaten.  Moet  er  energie  gestoken  worden  in  het  bewaren   van  minderwaardige  kwaliteit?  Wat  doen  met  verouderde  dragers?   Belangrijk. Hierbij  ook:  digitale  beeldformaten.

 4.7   Richtlijnen:  E-­‐mails  bewaren Belangrijk.  

 4.8   Standaarden:  Persistente  IdenDficaDe  Standaarden Vindt   CEST   zelf   belangrijk,   maar   is   nog   weinig   bekend.   Er   moet   dus  nog   meer   over   gecommuniceerd   worden.  Moet  gerelateerd  worden  aan  collectiebeheerssystemen.

 4.9   So6ware:  collecDebeheerssystemen,  archie4eheerssysteem Belangrijk.    Ook  aandacht  hebben  voor  twee/meertaligheid  van  systemen.    Aandacht   voor   systemen   die   meerdere   objecttypes   aankunnen   (archieven,   bibliotheken,   museumsystemen)  Vraag  is  hoe  je  dit  up-­‐to-­‐date  houdt  is   vooral   belangrijk  voor   kleine  organisaties;  grotere   hebben   expertise   en/of  middelen  om   consulting   in   te   huren.   Kleine   organisaties   hebben   ook   andere   behoeften:   ze   willen   eenvoudiger   systemen,   die   ook   eenvoudiger   te   reviewen   zijn   en   waarvan   de   reviews   ook   gemakkelijker  kunnen  up-­‐to-­‐date  gehouden  worden.   Updaten  met  to-­‐do-­‐lijst  die  tijdens  deze  sessie  werd  getoond