Demo-groep. Bestuursmededelingen. Jaargang 19, nummer 4 December 2010

Jaargang 19, nummer 4 Redactie:

December 2010

Marg Berends, Oranje Nassauplein 22b, 6961 CH Eerbeek, tel. 0313-651480 Els Dekker, Groeneweg 25, 6961 JA Eerbeek, tel. 0313-651095 Riet Klein, Boerhaavelaan 96, 6961 ZX Eerbeek, tel. 0313-652002 Sjaak Vreven, Händelstraat 82, 6961 AE Eerbeek, tel. 0313-653870 E-mail [email protected]

Bestuursmededelingen

A

ls jullie dit lezen is 't bijna kerst. Aan 't eind van 2010 willen we jullie hartelijk bedanken voor de inzet voor Zarazan, op welke manier dan ook. Speciaal willen we de A.C bedanken, die aan de lopende band zelfgemaakte artikelen in de aanbieding heeft om onze kas te spekken. Wat een creativiteit en fantasie! 't Afgelopen jaar was het weer erg gezellig op de dansavond/ochtenden en dat dankzij de goede en plezierige leiding van Maria. Op 13 nov. hadden we onze dansdag waar de demo-groep de zes verschillende kostuums showde. Het was een zeer geslaagde dag, iedereen heeft genoten. We wensen degenen die problemen hebben met hun gezondheid of geblesseerd zijn, veel sterkte en we hopen elkaar in goede gezondheid te zien vanaf maandag 10 jan. 2011! Wij wensen jullie allemaal hele fijne kerstdagen en een goede jaarwisseling. 2011. Het jaar van ons 25 jarig jubileum. We gaan er met elkaar van genieten en vieren dit op 5 maart 2011.

Demo-groep

E

en drukke maand oktober, stonden er al 3 optredens op het programma, kwam daar nog een verzoek van de Italiaanse vereniging uit Dieren bij, om op te treden op hun culturele dag op zondag 31 oktober. Het is allemaal gelukt, bedankt voor jullie inzet. Wat heb ik genoten op onze open-dansdag 13 november j.l. De Armeense en Amerikaanse kostuums waren nog niet in het ''openbaar'' vertoond, prachtig zagen jullie er uit. En wat gingen de dansen goed! Jullie voeren een hele ''show'' op. Trouwens, de andere kostuums komen ook goed over, wat een weelde, 6 kostuums. Helaas is er maar één optreden in januari a.s. Agenda 2011 28 januari 19.00 u. de Matenhof Apeldoorn

De data van de komende vakanties 2010: December 27, 29, 30 2011: Januari 3, 5, 6 Februari 21, 23, 24 April 25, 27, 28 Juni 2 Juni 13, 15, 16

Kerstvakantie Kerstvakantie Krokusvakantie Paasweek Hemelvaartsdag Pinksterweek

Laten we hopen, dat er gauw wat aanvragen voor optredens komen, want de prachtige kostuums mogen niet te lang in de kast blijven hangen. Corrie Challa.

Tet, Maria, Corrie, Didi en Elly. Op naar ons 25 jarig jubileum. Maar eerst kerst- en Nieuwjaar!

Sluitingsdatum kopij Zarazannetje 18 febr. 2011

Jaargang 19, nummer 4

Zarazannetje

Redactievergadering

B

ovenstaande titel deugt eigenlijk niet omdat we niet echt vergaderen, maar aftasten wat er in het Zarazannetje moet komen en wat er al binnengekomen is. Nu leert de praktijk dat er altijd trouwe schrijvers zijn, maar dat de redactieleden ook een stukje moeten fabriceren om te voorkomen dat het Zarazannetje al te dun wordt. En zo wordt het altijd koffie/thee drinken met wat lekkers om inspiratie te krijgen en we keuvelen wat af over van alles. Zo kwam ''je eerste auto'' op de proppen en Sjaak vroeg mij om er iets over te schrijven als vulling. Tja, wat heeft dat nou met volksdansen te maken, zullen jullie zeggen, maar wees eerlijk, we moeten toch iets verzinnen naast alle optredens? Altijd een piepklein Zarazannetje, zoals de laatste keer, wordt ook armzalig. Onze eerste auto werd een nieuwe rode eend (2CV). Tjonge, ik voelde me net de koningin en de jongetjes van 4 en 2 jaar mochten alleen met pantoffels erin. Van kinderzitjes hadden we nog niet gehoord. Het leek toch handig als ik ook zou leren rijden en toen ik de eerste keer na het behalen van mijn rijbewijs met het gezin erin reed zei 5-jarige Basje na 10 minuten: ''Hé, mama heeft nog niet gebotst.'' Dat viel dus weer mee al begon je toen pas met ervaring opdoen en ''leren rijden''. Laatst las ik in de krant dat een jongere met een scooter op de vraag waarom hij niet fietste zei: ''kom nou, fietsen is iets voor oude mensen'' en ik ben het met hem eens als ik bedenk hoeveel grijze mensen er op uit gaan met de fiets. Toen ik pas een scooter had moest alles ermee gedaan worden, tot brood om de hoek halen en mijn vader zei dus heel terecht: ''waarom ga je niet met dat ding naar de WC??'' Nu, met spierwitte haren moet alles op de fiets gedaan worden. Vakantie betekent dus fietsen, of het nu koud of warm is. Dat je in ons geval voor gekke situaties kan komen te staan nemen we op de koop toe. Het betekent extra avontuur. Zo fietsten we in september, toen we vakantie hielden in Appelscha, een dag door het Fochtelooërveen waar het doodstil was. Echtgenoot Kees wil altijd alle bordjes lezen die iets over de natuur vertellen en reed dus een zijpaadje in om een

Pagina 2

opschrift te kunnen lezen. Ik draaide de kaart ondertussen en hoorde opeens: ''O jéé, o jéé.'' Tja, daar hing hij nou op zijn driewielfiets half boven een greppeltje. Gelukkig zijn we niet vlug in paniek en je moet het nu eenmaal zelf oplossen in zo'n stil gebied. Dus voorzichtig Kees uit de fiets- die hij onmiddellijk op de rem had gezet- en ik probeerde die zware kar eruit te duwen aan de achterkant. Dat bleek veel te zwaar zodat manlief voorstelde om met zijn armen aan het stuur te trekken terwijl ik duwde. En ja hoor, dat lukte. In Veenhuizen, bij het kolonie- en gevangenis- museum mocht ik een extra kop koffie voor de moeite bij onze dagelijkse tosti, vonden we. Met een scooter/auto zou het vast niet zo spannend geweest zijn!

Vergeten jullie de oproep niet om voor het jubileumnummer een stukje te schrijven over je leukste/ gekste/mooiste/vervelendste ervaring bij Zarazan? Durf je niet, doe het dan samen of vraag advies of hulp aan een redactielid. Het mag ook heel kort zijn. Els Dekker.

Inspiratie Beste Zarazanners! Zoals jullie weten, is mijn man ziek. Ik heb mijn hoofd er niet naar staan, om een stukje te schrijven deze keer. Hopelijk heeft iedereen er begrip voor, en probeer ik volgende keer weer iets te bedenken. We willen jullie nog wel vragen, om er eens aan te denken dat we graag verhaaltjes willen ontvangen voor het jubileumkrantje. Als we allemaal iets bedenken, het hoeft niet veel te zijn hoor. Maar we hebben toch allemaal wel iets leuks meegemaakt bij Zarazan? Al zijn het maar 4 of 6 regels, dan zijn we al blij. Helpen jullie mee??? Groetjes Marg Berends.

Ledenmutaties Nieuw lid: Naam

Adres

Hetty van ESSEN-KOSTER

Horstweg 48 7371 BR Loenen 055 8795075 geb.21-07-1951 Lid 01-11-2010 Ma-gr.

Tel.nr.

Geb

Lid per

gr

Zarazannetje

Jaargang 19, nummer 4

Pompëi en de Vesuvius op de achtergrond.

Met de Caravan door Italië Na twee weken in Drenthe zijn we 24 mei, 2e pinksterdag gelijk door gegaan richting Italië. Na een tussenstop in Duitsland en Oostenrijk waren we op woensdagmiddag in Bologna. Een camping aan de rand van de stad. Na 1400 km rijden even rust. Met de bus of fiets konden wij de mooie stad bezoeken. Na drie dagen zijn we verder gereden naar de Adriatische kust. Hier hebben we op meerdere campings gestaan en genoten van de zee en het binnenland. Zoals bij Ancona, een grote havenstad waar veel caravanners oversteken naar Griekenland. Bij het schiereiland Gargano staan we bijna op het strand en heerlijk onder de bomen. Vanuit de caravan zo de zee in lopen is heerlijk wakker worden. In deze streek zijn veel buffel- en kaas boerderijen en hier maken ze de echte buffel mozzarella.

Pagina 3

Een tocht naar de top van de Vesuvius stond ook op de verlanglijst Met bus een stuk naar boven en na een wandeling van een uur bereik je de krater.

Ans op weg naar de krater.

In het oude stadje Vieste kun je uren dwalen door de nauwe steegjes met honderden trappen en steeds weer een prachtig uitzicht op de zee.

Hierna hebben we de Adriatische kust verlaten en zijn we de laars van Italië doorgestoken naar de Middellandse zee. Ons doel was Pompëi en de Vesuvius. Na een mooie rit door de bergen komen we aan op camping Spartacus op een paar honderd meter van de ruïnes van het oude Pompëi. Voor ons was het bezoek aan de oude stad een echt hoogtepunt. De stad is in 62 na chr. getroffen door een aardbeving. Men is gelijk begonnen met de wederopbouw. Maar 17 jaar later in het jaar 79 is de stad door een uitbarsting van de Vesuvius onder een meters dikke laag as bedolven. In 1594 werden bij het graven van een kanaal voor het eerst resten van het oude Pompëi gevonden. Wij hebben twee keer de stad bezocht. Je krijgt zo een beeld van het leven in die tijd.

Vanaf Pompëi is de Amalfie kust ook dichtbij. Een rondrit langs een van de mooiste kustwegen van Europa moet je maken. Naar Sorento, de havenstad waar je kunt oversteken naar Capri. We zijn er niet naar toe geweest want op zo'n lange reis moet je keuzes maken. Maar de rondrit langs de hele Amalfie kust is geweldig. De kustweg is zo smal en druk dat er overdag geen campers en caravans mogen komen.

Uitzicht op Sorento. Na een klein weekje rijden we weer verder De snelweg langs Napels en Rome voert ons naar het Lago di Bolsena. In deze streek zijn veel olijfolie fabriekjes. (Even een voorraadje inslaan) Veel mooie steden zoals Orvieto

Zarazannetje

Jaargang 19, nummer 4

en ook Bagnoreggio dat boven op een rots is gebouwd .Alleen via een steile loopbrug kun je er naar toe wandelen.

Pagina 4

Demo Demo-groep Zarazan presenteert zich.

O

Bagnoreggio. Een stadje zonder auto's. 23 juni. Vandaag verlaten we Bolsena. Via een mooie route door Toscane en langs Florence. Overal vind je restaurants aan de snelweg voor heerlijke cappuccino. Nog een overnachting in Modena. Morgen gaan we de Brennerpas weer over, we blijven nog een paar dagen in de buurt van Innsbruck. We fietsen naar de stad en langs de Inn. Met de trein maken we een rit door het Zillertal. Een groot verschil, Oostenrijk en Italië.

Lekker luieren. We kijken terug op een mooie vakantie. We maken nog een tussenstop in de buurt van Würzburg. Donderdag 1 juli zijn we weer thuis. Een reis van ruim 5000 km maar wel de moeite waard. Ans en Jan Put.

p zaterdag 13 november organiseerde het bestuur van Zarazan in samenwerking met de activiteitencommissie een open dansdag in De Schuure. ’s Morgens om kwart over negen werd mijn echtgenote reeds opgehaald door één van de andere leden. Met een koffer vol danskleding vertrok ze richting De Schuure. De dansdag zou om 10.30 u. beginnen en ondergetekende had beloofd om dan aanwezig te zijn, maar wel met de mededeling, dat hij na het laatste blokje voor de lunch weer zou vertrekken. Even voor half elf was ik er en tot mijn verbazing zat er al heel veel publiek. Op de bar waren allerhande eigen gemaakte artikelen uitgestald, bestemd voor de verkoop. Ik heb de indruk, dat er goed verkocht is. Een aantal dames bemanden (of is het bevrouwden?) de koffiebar en schonken voor een klein bedragje een heerlijk kopje koffie. Om precies half elf opende Maria het festijn. Er werd voor de lunch door de demo -groep drie blokjes gedanst in steeds andere kostuums. Tijdens de verkleedpauzes kon het publiek dansen onder leiding van Maria. Ja, toen was het lunchpauze en zou ik vertrekken, maar het was zo gezellig, dat ik besloot maar te blijven lunchen. Men had gezorgd voor heerlijke broodjes kaas en ham (prima geregeld). Toen ben ik de rest van de dag ook maar gebleven. Tijdens of na de lunch vertrok er publiek maar er kwamen ook nieuwe belangstellenden waaronder kinderen, die hun oma wel eens wilden zien dansen. O, ja, na de lunch stormde ook nog eens een zestal Zwarte Pieten de zaal binnen, die rijkelijk pepernoten strooiden en mee gingen dansen. Een leuk intermezzo. Tijdens de middagoptredens werd ook nog een tweetal nieuwe kostuums geshowd, namelijk Armeens en Amerikaans, gemaakt door de kledingcommissie. Het zag er geweldig uit. Hulde dames. De dag zou tot 14.30 u. duren en exact om deze tijd was het afgelopen. Keurig gepland, Maria. Deze dag vraagt om een vervolg in de toekomst. Bedankt organisatie. Ook de huisfotograaf van Zarazan heeft een drukke dag gehad. Ik heb de foto’s reeds gezien. Ze zijn erg mooi. Goed werk, Sjaak. En nu, Zarazanners, op naar de volgende activiteit. Ik hoop er bij te zijn. De Supporter.

Zarazannetje

Jaargang 19, nummer 4

Pagina 5

Voor wie kijken wil: www.malbroek.nl/zarazan

Zarazannetje

Jaargang 19, nummer 4

Open dansdag Zarazan Ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum (volgend jaar) van Zarazan werd zaterdag 13 november van 10.00 tot 15.00 uur een open dansdag in de Schuure in Eerbeek georganiseerd. In een stukje in de Regiobode deed Elly de Bruin, secretaris van de dansvereniging, een oproep aan alle leden, vrienden, familie, bekenden en andere belangstellenden om deze dansdag mee te beleven en eventueel mee te dansen. Ook de demogroep van Zarazan gaf die zaterdag acte de présence en toonde haar nieuwe kostuums. Hieronder een korte terugblik op deze gezellige en zeer geslaagde dag. 13 november 2010 Kwart over negen maakten Hedy en ik ons klaar voor vertrek naar Eerbeek. Zoals gewoonlijk haalden we Riet Meijer onderweg op van huis. In mijn met koffers, tassen, kledingzakken en andere benodigdheden volgeladen auto reden we weg uit Dieren, uitgezwaaid door Henk die ons lachend een goede reis toewenste. Alsof we ''op tournee'' gingen, zo leek het wel. In de Schuure werden we hartelijk ontvangen door reeds aanwezige Zarazanners en nam Sjaak, onze ''hoffotograaf'' bij Zarazan, foto's van ons. Eerst maar een plek gezocht voor al onze bagage en alvast wat kostuums opgehangen in de ruimte waar wij ons later zouden moeten verkleden. Daar werd het hoe langer hoe voller naarmate er meer demoleden arriveerden met hun bagage, veel meer dan we in de regel bij optredens (in verzorgingshuizen e.d.) gewend zijn. Twee kostuums in de koffer ………ach, dat is geen probleem. Maar ……zes kostuums, waar laat je die???? De al dan niet verrijdbare kledingrekken, die een aantal demoleden deze dag meegenomen hadden, kwamen dan ook uitstekend van pas. In de kleedruimte was het een drukte van belang en was het eenvoudigweg een kwestie van ''passen en meten''. Er hing een bedrijvige, ietwat opgewonden, maar toch wel gezellige sfeer. Nadat iedereen zo'n beetje een eigen plekje gevonden had en wat spullen had ''uitgestald'', werd het de hoogste tijd voor een kopje koffie of thee. Wel lekker, want er stond die dag nog heel wat op het programma! De Zarazan-demo zou namelijk voor een zestal korte optredens (in bijbehorend kostuum) zorgen. 's Morgens de Oost-Europese en West-Europese serie en na een korte pauze het optreden in crème kostuum met groene schort. 's Middags na de lunchpauze nog eens drie optredens, achtereenvolgens in Mexicaans, Armeens en Amerikaans kostuum. Deze laatste twee se-

Pagina 6

ries waren nog niet eerder aan eigen publiek getoond; dat maakte deze dag dus extra spannend. Tussen de verschillende optredens had de demogroep ongeveer een kwartier om zich te verkleden. Nou zijn we als demogroep natuurlijk wel wat gewend bij onze optredens. (ahum) Maar deze keer zou toch anders zijn. We moesten ons zes keer omkleden in een tijdsbestek van ongeveer drie uur (de pauzes niet meegerekend); zoiets hadden we nog niet eerder meegemaakt en dat vraagt uiteraard enige mentale voorbereiding. Geen wonder dan ook, dat we vooraf lichtelijk gespannen waren. Maar een gezonde vorm van spanning hoort erbij, nietwaar? En al ging het er in de kleedruimte wel eens hectisch aan toe - bijvoorbeeld wanneer één van de vrouwen haar onderrok, schort of wat dan ook 'kwijt' was of als één van de ''heren'' zijn riem niet kon vinden – iedere keer kwam door vereende kracht alles weer op z'n pootjes terecht en stond iedereen op tijd klaar, als het sein: ''Jullie mogen weer!'', klonk. Eensgezindheid maakt sterk, dat blijkt ook hier maar weer. Op deze manier zijn we wij er met elkaar in geslaagd om stipt half elf het dansprogramma te openen met een aantal mooie dansen in het bekende OostEuropese kostuum. De demogroep heeft in de loop van de dag met veel plezier de verschillende dansseries in bijbehorende kostuums kunnen presenteren aan een gezellig, enthousiast publiek. Leuk was het om te zien, dat er behalve Zarazanners ook partners, familieleden (in allerlei leeftijd; tot zelfs kleinkinderen toe), vrienden en andere belangstellenden in groten getale naar de Schuure gekomen waren. (Tussen de middag kwamen er zelfs een aantal Zwarte Pieten de Schuure ''binnenvallen'' die vrolijk mee gingen dansen! Helaas hebben de demoleden dit spektakel voor het grootste deel ''gemist'', omdat zij zich juist op dat moment aan het verkleden waren voor het Mexicaanse optreden.) Rond half drie kon na de laatste swingende Amerikaanse serie deze open dansdag van Zarazan afgesloten worden met een dankwoord van Maria en Tet aan alle aanwezigen. Met rommelig ingepakte koffers en tassen, maar met een goed en voldaan gevoel gingen Hedy en ik rond half vier weer huiswaarts. We kunnen, volgens mij, met z´n allen terugkijken op een gezellige en zeer geslaagde open dansdag! Hulde aan Maria die deze dag in goede banen heeft geleid, maar zeker ook een groot compliment aan onze kledingcommissie (Janny de Weerd en Riet Klein) bij Zarazan. (Vervolg op pagina 9)

Zarazannetje

Jaargang 19, nummer 4

Drie Gasthuizen Ons optreden op 23 September in de Drie Gasthuizen in Arnhem.

N

adat we, ondanks de vele inspanningen van Corrie , de maanden voor de vakantie weinig optredens hadden, hebben we er nu bijna elke week wel één. Zo zie je maar weer, de aanhouder wint, (bedankt Cor). Jacqueline kwam, nadat ze Ans opgehaald had, mij ophalen en zonder hulpmiddelen zoals een ''Tom-Tom'', kwamen we mooi op tijd bij het tehuis aan. Er stonden al meer Demoleden voor een dichte deur te wachten, dus maar aanbellen en ja hoor, de deur ging open. Iedereen was mooi op tijd, behalve Marijke en Hedy, maar we wisten, die zijn altijd aan de late kant. En even later, ja hoor, daar kwamen de dames aan. Marijke zei heel vrolijk: ''ja, deftige mensen komen meestal laat'', nou, dat weten we dan tenminste. Nog even wat drinken en we konden beginnen. De zaal was goed gevuld met zoals gewoonlijk veel dames en maar enkele heren. Bij het binnenkomen, begonnen er al meteen mensen te klappen, ze hadden er echt zin in. Een paar dames wisten zelfs nog dat we 5 jaar geleden ook geweest waren en ze misten een man. En inderdaad, Henk en Riet konden helaas niet mee, omdat Riet de dag ervoor een nieuwe heup had gekregen en dus in het ziekenhuis lag. Gelukkig hoorden we dat alles goed gegaan was. Onze dansen gingen ook goed en natuurlijk deden we ook een dans met de mensen. Dit keer deden we de ''Lambert Walk'' waarbij de mensen op hun stoel of rolstoel kunnen blijven zitten. Je zag ze genieten en één mevrouw zei tegen mij: ''Ik ben wel oud, maar heb toch weer wat geleerd.'' Hierna gingen we ons gauw verkleden in onze West Europese Kostuums en met de ''visnetten boeten dans'' kwamen we weer de zaal in. We misten Henk, die dan altijd in het midden de netten zit te boeten, maar gelukkig wilde Tet dat wel doen en ze zat zo serieus haar werk te doen, of haar leven er van af hing. Aan het eind van de dans loopt Tet, meestal geholpen door Didi en Ans, met het net weg en moeten wij het ook allemaal helpen dragen en het is best moeilijk om dat een beetje ordelijk te doen, maar het ging aardig goed en de mensen vonden het erg leuk. Nu ik dit stukje zo overlees, ben ik bang dat wie deze dans niet kent, van dit stukje niets snapt, maar ik weet niet zo goed, hoe ik het beter uit moet leggen dus laat ik het maar zo. We deden ook ''de Rozenwals'' en Maria vraagt dan wie er b.v. boven de negentig is en de 2 oudste mensen mogen dan in het midden komen zitten. Nu was er een mevrouw van 95 die vertelde dat ze tot

Pagina 7

haar tachtigste zelf ook gedanst had en ook zolang aan ballet gedaan had. Zij mocht in het midden komen zitten,maar eigenlijk vond ze dat niets en had ze liever een walsje meegedaan. Haar vriendin van 93 kwam er ook bij zitten en de dans kon beginnen. De mevrouw van 95 begon meteen met haar armen op de maat van de muziek mee te zwaaien en ze zei tegen haar vriendin dat zij dit ook moest doen. Je zag dat ze het erg leuk vonden. Toen de dans af was kwam er een mevrouw aanlopen, die vertelde dat zij zelfs 97 jaar oud was en toen Maria haar vroeg of ze het leuk vond als we deze dans nog een keer met haar in het midden zouden doen, zei ze direct ''ja'', en daar gingen we weer. Na afloop van de dans zei deze mevrouw tegen iemand, dat ze de dans van dichtbij nog mooier gevonden had en daar doen we het voor. We deden nog een paar dansen waaronder ook een ''Square''. Deze dans ging bij het oefenen een keer verschrikkelijk mis. Dat kwam omdat iemand voorstelde om eens van plaats te wisselen, dat moest kunnen, maar het werd echt niks. Ik ben zelf gewend om ''hoofd paar'' te zijn en dan moet je alles het eerste doen. Maar nu stond daar een ''zijpaar'' en die waren gewend te wachten. Maria zei: ''als jullie er bij het optreden ook zo'n zooitje van maken, dan laat ik jullie gewoon aanmodderen.'' Dus hebben we maar gauw afgesproken dat we op onze vaste plaatsen blijven staan en de dans ging nu prima. We deden nog de ''Radetzky March'' en deze dans moeten we er echt in houden. De meeste mensen herkennen de muziek en klappen enthousiast mee. De avond vloog om en het viel ons op, dat de mensen nog aardig wakker waren, dat hebben we wel eens anders meegemaakt. Ze lieten ook echt blijken, dat ze het mooi gevonden hadden en ze wilden graag dat we nog een keer terugkwamen. Nu, dat willen we wel. We vonden het zelf ook heel gezellig om te doen. We gingen ons gauw verkleden en vlug naar huis. Voorlopig hebben we elke week wel een optreden en dat vinden we hartstikke leuk. Hennie Nieuwenhuis.

Zarazannetje

Jaargang 19, nummer 4

de Vrouwen van Nu Een gezellig optreden in Wilp.

D

onderdag 21 oktober 2010 moesten we naar het dorpshuis in Wilp. Ik zou om kwart over zes bij Ans zijn, waar Helga ons op kwam halen. Het leek me een beetje vroeg, maar ik ben liever te vroeg dan te laat, dus vond het prima. Helga kwam er al aan, Elly zat ook al in de auto, dus we konden zo door naar Loenen waar we Ineke zouden ophalen. Ineke had ons nog niet verwacht, maar haar koffertje stond al klaar, dus op naar Wilp. Om kwart voor zeven waren we al in Wilp en om kwart voor acht moesten we pas optreden! Het dorpshuis zag er donker en verlaten uit, geen hond te zien. We besloten maar even een kroegje of zo op te zoeken en een kopje koffie te gaan drinken. Elly had haar kostuum al aan en een kort regenjack er overheen, geen gezicht om mee naar een café te gaan, maar Ineke zou wel zeggen dat ze uit het buitenland kwam! Helaas was het café dicht, dus maar weer naar de auto en gelukkig kwam er net een mijnheer naar het dorpshuis toe lopen en Elly ging meteen naar hem toe. Die mijnheer, (Gerrit geheten), zei, dat we gerust al binnen mochten komen en van hem dan een kopje koffie kregen . Nou, dat lieten we ons geen twee keer zeggen en even later zaten we gezellig aan de bar koffie te drinken. Even later kwam de rest van ons binnendruppelen en die keken stomverbaasd, toen ze ons aan de bar zagen zitten. Ja, zeiden wij, wij gaan vanavond naar jullie optreden kijken, maar dat ging natuurlijk niet door en wij gingen ook maar vlug naar de ruime zaal waar we ons konden verkleden. Opeens hoorden we Jacqueline roepen: "O, jee, ik heb mijn schortje vergeten". Zonder schortje stond erg kaal, dus maar een schortje van een ander kostuum voorgedaan. Het verschil kon je duidelijk zien, maar beter iets dan niets. Even later wees iemand op een sjaal die over een stoel hing en zei: "die sjaal lijkt veel meer op onze schortjes" en inderdaad de kleuren en strepen leken er precies op en ook zat er net als bij de andere schortjes franje onderaan. De das bleek van Hedy te zijn en die vond het prima, dat haar das even voor schortje speelde. De das was natuurlijk veel te lang, dus de helft maar naar binnen geslagen en even met

Pagina 8

een speld vastgezet, want stel je voor dat de das onder het dansen onder de rok uit zou zakken. Ja, ja, we zijn creatief en niet voor één gat te vangen. We mochten beginnen en gingen achter elkaar vol verwachting de zaal binnen. Het was een mooie grote zaal gevuld met flink wat dames, maar er bleef in het midden een mooie grote dansruimte over. Gelukkig waren we met 14 vrouwen, dus dat vulde aardig op. We dansten lekker en verschillende dames zaten ons lachend toe te knikken, een teken dat ze het leuk vonden dacht ik zo. Toen Maria de driehoekige sjaaltjes aan ons uitdeelde, hoorde ik iemand zeggen; "waar zou dat voor zijn, het lijken wel slabbetjes". Welnee, zei een andere vrouw: "het zijn vast hoofddoekjes", grappig om te horen. De dans met de sjaaltjes viel in de smaak, maar jammer dat die dingen zo gauw kreuken. Al strijk je ze nog zo glad, als ze uit de koffer komen zitten er toch weer kreukels in. We deden natuurlijk ook weer een dans met het publiek en er deden aardig wat dames mee, die het erg leuk vonden, zo te zien en te horen. We gingen even pauzeren, lekker wat drinken en even bijkletsen over van alles en nog wat. Ik zal maar niet vertellen waar het allemaal over ging, want dan heb ik nog een paar bladzijden nodig. Gauw weer verkleden en even elkaar helpen en kijken of alles goed zat en daar gingen we weer. We begonnen zoals gewoonlijk met de nettenboetsters dans. Ik mocht weer voorop en het is wel grappig om al die verwachtingsvolle gezichten te zien als we in andere kostuums weer binnen komen. Ook deze dans ging aardig goed, je kan merken dat we op het ogenblik haast elke week optreden, hoewel het natuurlijk nog lang niet foutloos gaat, maar per slot van rekening zijn we ook maar "amateurtjes". Maria vertelde uit welke landen onze "West Europese kostuums" kwamen en dat de dames goed keken, bleek uit de opmerking van één van de dames, die zag dat één van ons haar schortje binnenste buiten voor had. Niemand van ons was dat opgevallen, dus nog beter opletten voortaan, maar het was wel leuk dat iemand uit het publiek dat zag. We deden zoals gewoonlijk ook weer de "Rozenwals" en er waren maar liefst 4 dames ouder dan 80 jaar die bij ons in het midden mochten zitten. Maar er waren toch ook flink wat jongere leden, zo vanaf 50 jaar dacht ik zo. Ja, vroeger noemde ik 50 jaar oud, maar nu noem ik het nog jong, ra,ra, hoe kan

Jaargang 19, nummer 4

Zarazannetje

dat? We deden nog een dans met het publiek "de Musette Wals" en de hele dansruimte was gevuld met vrouwen, die reuze hun best deden en het ging nog aardig goed ook. Zelfs onze Square ging lekker en de avond was zo weer om. Al met al een hele gezellige avond, waar zo te zien het publiek, maar ook wij zelf, erg van genoten hebben.. Hennie Nieuwenhuis.

Bloemenbon 2e deel.

T

oen ik in april afscheid nam als secretaris kreeg ik naast een mooie azalea van Zarazan ook nog een royale bloemenbon van de bestuursleden. In mei kocht ik er na onze vakantie om te beginnen een fuchsia van die in een grote pot bij de voordeur heel gastvrij stond. Dit exemplaar heeft de hele zomer volop gebloeid, groeide als kool en leverde zelfs af en toe takjes op voor in een vaasje en ik had er moeite mee om haar nu weg te gooien. Ja, ''ons bent zunig!'' en dus is mevrouwtje fuchsia verpot, gekortwiekt en boven gezet voor een welverdiende winterrust in de hoop dat ze in 2011 weer dienst kan doen. Op naar v.d. Brink en nu een treetje kleine viooltjes gehaald. Nou zal het feest wel voorbij zijn, denken jullie natuurlijk. Had je gedacht! Ik zit pas op de helft van de bon en dus: lieve Tet, Maria, Corrie en Didi, bedankt voor deze winterbijdrage en in 2011 laat ik jullie weten wat ik met de rest heb gedaan. Wordt vervolgd. Els Dekker.

(Vervolg van pagina 6)

Riet, al kon je deze dag -jammer genoeg- niet meedansen, je kon evenwel je mooie kostuums laten bewonderen. En als je het even niet ziet zitten? Bedenk dan wel …….. Je hebt gelukkig Henk nog om je uit de put te helpen! Van harte beterschap!!!! We hopen, dat je de volgende keer weer volop kunt meedansen met de Zarazan-demo. Marijke Korthout.

Pagina 9

Oorsprong ''Waar denk je dat ik vandaan kom, als je naar me kijkt''

M

et deze vraag begon dit jaar de voorstelling van het Internationaal Danstheater. Zo'n 12 Zarazanners plus één supporter waren op 4 november naar Zutphen getogen, heel benieuwd waarheen ''Oorsprong'', het thema van dit jaar, ons zou voeren. Trouwens best moeilijk om elk jaar weer met een heel nieuw programma te komen, maar dit jaar zijn ze daar, naar onze mening, weer prima in geslaagd. Toen het doek opging zagen we een reusachtige schilderijlijst van bloemen, met daarin alle dansers en musici. Een aantal van hen stelde het publiek de vraag; ''waar denk je dat ik vandaan kom'', en vertelde dan in het kort over hun land of de plaats van herkomst. Daarna begon het echte programma. We werden meegevoerd naar Turkije, Bosnië, Nederland, Griekenland, Indonesië, Slowakije, Hongarije, Roemenië en Argentinië. Telkens verscheen er één persoon op het toneel, die beknopt zijn of haar levensgeschiedenis vertelde. Over hoe en waarom ze hier in Nederland terecht zijn gekomen. Dat waren heel uiteenlopende redenen, b.v. uit Argentinië gevlucht voor het regiem, uit voormalig Joegoslavië gevlucht voor de oorlog, geboren uit gerepatrieerde Indonesische ouders, door de liefde, of gewoon om de armoede te ontvluchten en hier een beter bestaan op te bouwen. Na zo’n verhaal volgde dan een uitvoering van dansen uit dat betreffende land. Al met al een schitterend kijkspel, maar tegelijk kwamen er bij mij veel vakantie herinneringen boven. Toen een danseres vertelde uit Sarajevo afkomstig te zijn zag ik die oude stad weer voor me, waar we uit eten gingen in een mooie oude karavanserai. De dans van de Derwisjen bracht me weer terug naar de Turkse stad Konya, waar we een avond lang naar het ritueel van de rondwervelende dansers zaten te kijken, die begeleid werden door zulke indringende muziek, waardoor we zelf haast in trance raakten. Bij een dans uit Hongarije waren de dansers gekleed in precies dezelfde geitenleren hesjes uit Transsylvanië, zoals ik er ooit een kocht op een markt in Boedapest. Maar het verhaal van een danser uit Roemenië sprak me het meest aan. Opgegroeid tussen de zigeuners in een krottenwijk vertelde hij dat stelen daar heel normaal was, alleen deed je dat

Zarazannetje

Jaargang 19, nummer 4

nooit van mensen die in je buurt woonden. Dat verhaal bracht me terug naar de tijd dat Henk nog bij IBM in dienst was en voor zijn werk vaak in 't buitenland zat. Toen hij weer eens naar Zweden moest vroeg hij of het geoorloofd was om, in plaats van in het Sheraton te logeren, met de caravan op een camping te gaan staan. Het zou hun een boel geld besparen en ik kon dan een paar weken mee. De toestemming kwam er en wij gingen op weg naar Stockholm. Op een zondagavond kwamen we daar op de stadscamping aan. 'k Had bij de ingang al kinderen zien lopen waarvan ik dacht ''goh, die zien er ook niet erg Zweeds uit, met die zwarte haren en donkere ogen''. Maar ja, niet elke Zweed is blond met blauwe ogen hè. Enfin, wij naar de receptie met de vraag of ze een plaats voor ons hadden. Het meisje keek ons opmerkzaam aan en zei; ''plaats heb ik wel, maar weet u wel zeker dat u op deze camping wilt staan?'' Nou dat vonden we wel een heel vreemde vraag, maar de uitleg volgde. Ze vertelde dat ze in Zweden een zigeunerkoning hadden met een heel uitgebreide familie. De leden daarvan woonden verspreid door heel het land, maar ’s zomers was het traditie dat ze allemaal met hun caravans in Stockholm op de camping kwamen staan. Er waren al enkele families gearriveerd en de rest zou de a.s. week komen. Ze was bang dat we het niet prettig zouden vinden om tussen deze zigeuners te staan. Nou, dan was ze aan het verkeerde adres, want het leek ons juist wel een aparte ervaring. Zo zochten wij een plaats, Henk ging de volgende dag naar z'n werk en ik wachtte op de dingen die komen zouden. Na elkaar kwamen de caravans het terrein op en 's avonds hadden we de kroonprins als buur. Toen we na de kennismaking zeiden in Nederland óók een zigeunerkoning te hebben die Petalo heette, begon hij te lachen en zei: ''ja, die ken ik wel, maar dát is een boef.'' Nu was het onze beurt om te lachen, terwijl we dachten … we zullen zien … Tegenover onze caravan stond een telefooncel en het was nog voor de komst van de mobieltjes, dus alle zakelijke afspraken werden daar ge-

Pagina 10

maakt. Daarbij kwam dat het schitterend weer was, waardoor ik lekker buiten kon zitten met uitzicht op de handel. Nou, 'k heb daar werkelijk van alles zien verhandelen, van auto's, rendiergeweien tot klompjes goud aan toe. Maar soms moesten de heren ook wel eens even weg en dan werd ik zo’n beetje tot receptioniste gebombardeerd. ''Je let wel even op de spullen hè'' werd er dan gezegd. Dat deed ik dan ook braaf en vertelde de klanten dat de heren even afwezig waren. Op mijn beurt deed ik hetzelfde. Als ik even naar het bos of het meer wilde wandelen zei ik: "ik ben even weg, alles staat open, jullie letten wel op hè''. Dat gebeurde dan ook prompt en ik heb nooit iets gemist. Op een avond waren we uit eten geweest in de stad. Bij terugkomst zagen we allemaal politie op de camping. Onze buurman stond buiten en op onze vraag wat er aan de hand was zei hij: ''er is een grote groep jongeren aangekomen die allemaal hun tentjes opgezet hebben en daarna zijn weggegaan. Ik zag toen een paar rare types bij die tentjes rondscharrelen en ben toen snel naar de receptie gegaan om dat te melden, want als er iets gestolen is krijgen wij zigeuners de schuld.'' We hebben twee weken op die camping doorgebracht voor we naar een andere plaats gingen verkassen, maar 'k heb een fantastische tijd gehad tussen de Zweedse zigeuners. Ons motto is nog altijd: Wil je veilig zijn voor diefstal, ga tussen de zigeuners staan, dan hoor je erbij en gebeurt je niets. Daar moest ik allemaal weer aan denken bij de verhalen van de dansers van het Internationaal Danstheater, na hun vraag: ''Waar denk je dat ik vandaan kom, als je naar me kijkt?'' Riet Klein

Jaargang 19, nummer 4

Zarazannetje

Pagina 11

A.C. oud/nieuw nieuws Beste Zarazanners

D

e open dansdag is alweer enige weken voorbij, als jullie dit lezen. We mogen zeker spreken van een geweldig succes, in alle opzichten! De opkomst van de Zarazanners was goed te noemen, en de belangstelling van het publiek was ook zeker niet slecht, ook een aantal zwarte pieten verblijdden ons met een bezoek en er werd flink gestrooid met pepernoten, hetgeen zeer op prijs gesteld werd door het publiek en in het bijzonder door de demogroep! Alles liep deze dag op rolletjes (tijd) en er was volop koffie, thee en frisdrank. In de pauze waren er broodjes ham/kaas en krentenbollen, die er ingingen als koek. We willen alle Zarazanners, die op welke manier dan ook, geholpen hebben, heel hartelijk dank zeggen; jullie zijn geweldig!

de "Oliebollenaktie"

O

p donderdag 30 december 2010 vindt de jaarlijkse oliebollenaktie plaats. De inschrijfformulieren zijn reeds uitgedeeld en we rekenen weer op jullie medewerking. Ga eens na of er ook familie, vrienden, buren en bekenden zijn, die ook eens bollen/beignets willen proeven van Zarazan; hoe meer hoe liever! De opbrengst wordt nuttig besteed en komt jullie allen ten goede!!

Nieuwjaarsbal als jullie allen weten: gaat het nieuwjaarsbal, a.s. Z ojanuari 2011, niet door, in verband met ons jubile-

5 Maart 2011

E

n dan is het zo ver: "FEEST" Alvast enige mededelingen daaromtrent: De aanvang is: 14.30 uur. Het einde: tussen 20.00 en 21.00 uur. Voor de leden is het feest gratis!!!

Iedere Zarazanner mag een introducé meenemen; deze zijn van harte welkom vanaf 17.00 uur. De onkosten daarvoor zijn 20,00 euro. Mochten er nog dames of heren zijn, die een act willen opvoeren of iets daaromtrent, dan kunnen zij dit nog melden bij een van de bestuursleden of de A.C.

Beste Zarazanners.

D

e A.C. wil alle Zarazanners, die geholpen hebben onze A.C. kas te spekken, heel hartelijk danken, en we beloven het goed te besteden aan "ALLE ZARAZANNERS" Wij willen alle Zarazanners: Sfeervolle Kerstdagen toewensen, een veilig uiteinde en een bijzonder gezond nieuw "dans"jaar.

Radio Veluwezoom

O

p vrijdagavond 25 februari 2011 wordt er op radio Veluwezoom aandacht besteed aan het 25 jarig jubileum van Zarazan. Tet, Maria en Ineke gaan Zarazan dan promoten, door te vertellen over het reilen en zeilen in 25 jaar en dat we nog jaren doorgaan! Op naar de 40 dus. (Veluwezoom is ook te beluisteren op je tv.)

um. De A.C.

Jaargang 19, nummer 4

Zarazannetje

Italië De Multiculturele Italiaanse Dag in de Oase in Dieren op 31 oktober 2010.

D

e demogroep heeft weer een uitnodiging gekregen, om met een optreden de Italiaanse dag een vrolijk tintje te geven. We hebben afgesproken om ongeveer 11.30 uur aanwezig te zijn. Als we binnen komen is het al aardig druk. We verkleden ons -voor de eerste keer- in onze Amerikaanse kostuums, d.w.z. de als heer dansenden dragen een spijkerbroek, een leuke stoere blouse, een prachtige brede Amerikaanse riem en een echte breedgerande cowboyhoed. De dames dragen een witte blouse, een onderrok met een strook van kant en een gekleurde rok met verticale stroken er overheen. Helaas ontbreekt de dames cowboyhoed nog. Omstreeks twaalf uur komt Maria in de kleedkamer vertellen, dat ons optreden verschoven is naar half één. We gaan alvast, ook al zijn we reeds verkleed, naar de verschillende zalen waar van alles te zien en ook te koop is. In de grote zaal zijn intussen een zangeres en een zanger met begeleiding van een keyboard begonnen met muziek te maken. Het klinkt heel goed ! Kwart voor één. Eindelijk kunnen we beginnen. We dansen in onze Amerikaanse kostuums natuurlijk ook Amerikaanse dansen zoals: de Aston Polka, Grand Square, Sarah's walz en de Emigrantenwals. Voor we naar de kleedkamer gaan nodigt Maria de aanwezigen uit om met ons een dans te doen. Er zijn aardig wat dames en zelfs heren die dat leuk vinden. Het gaat best goed. We dansen in een grote kring de Milise Mu . Pauze. Omkleden.! We doen nu onze West-Europese kleding aan, d.w.z. per twee dansers een kostuum geïnspireerd op verschillende Europese landen. Zoals: Italië; Portugal, Oostenrijk, Israël, Noorwegen, Denemarken en Normandië. We dansen heerlijk ontspannen en de sfeer is goed. Het publiek is heel enthousiast. Als toegift doen we op verzoek van enkele dames uit het publiek nog twee dansen samen met hen. Al met al een zeer geslaagde middag. Helga.

Pagina 12

Contributie

A

ls jullie dit lezen zit het jaar er al weer bijna op. De Kerstdagen komen eraan met gezellig samen zijn en eten en drinken, daarna Oud en Nieuw met zijn oliebollen en vuurwerk. En dan is het januari 2011. Een belangrijk jaar, met op 5 maart het 25 jarig bestaan van onze vereniging. Maar om de vereniging draaiende te houden is het ook weer tijd voor het betalen van de contributie. Nog even alles op een rijtje. Voor de dubbeldansers: € 72,50 voor een half jaar. Voor de enkel dansers: € 52,50 voor een half jaar. Betaal je nog per kas: € 26,25 per kwartaal. Rustende leden: € 10,00 per half jaar. Donateurs: Minimaal € 10,00 per jaar. Dit kan op bankreknr: 3161.58.704 t.n.v Volksdansvereniging Zarazan. Graag met vermelding van je naam. Dan wens ik iedereen hele fijne feestdagen en gezond weer terug in 2011. Maria (penningmeester).

Jaargang 19, nummer 4

Zarazannetje

Pagina 13

Puzzeloplossing De slagzin uit het september-nummer is: het wordt feest in maart. Er kwamen 9 oplossingen binnen en na loting bleek Gerrie Gemmink de winnaar. Zij heeft haar prijsje al ontvangen.

Paspuzzel Pas alle onderstaande woorden in de puzzel. Bij het woord ZARAZAN begin je. De cijfers geven van 1 t/m 21 de slagzin aan. Hopelijk is deze nieuwe puzzel minder moeilijk dan de vorige. Veel succes!

1 12

4

17

Z

A

R

A

Z

13

A

N

15

10 11

5

3

14

16

19

20 2 7

9

8 6 2 letters aa al al ar bm eb er es in ir ka mij ra rij

3 letters ale bef een eer era ere fez gas gen gin iep kei lak lui nis

nul ode olm oma oog pet rei ros sta Tik 4 letters aalt aard aria been

18

21 clan echt egel fret kras naam neus plan raak rose toog zeem Zeil 5 letters alert

elite essen flits gelid kraal krach lente losse neten oliën peper sinas sport sterk stoer trant

Zomer 6 letters dansen Italië mantel misten oester 7 letters emaille niemand rekenen Zarazan