Breng de banken in publieke handen

België - Belgique PB 131, 1080 Molenbeek Sainctlette BC 4383 P2A6269 Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nummer 308  Oktober 2011 s t r i j d  s o l i d a r i t e i t  s o c i a l i sm e

n e l e z j i g n e t n a specul rd a a d n a t s s n e v e onze l

Breng de banken in publieke handen

I

n 2012 moet volgens het Federaal Planbureau in ons land voor zeven tot acht miljard euro bespaard worden. Dat zal onvermijdelijk tot moeilijke en harde maatregelen leiden terwijl er nu al op alle vlakken tekorten zijn. Er is een tekort aan kinderopvang, aan scholen, aan infrastructuur voor hoger onderwijs, aan betaalbare woningen, aan werk, aan betaalbare opvangplaatsen voor bejaarden,…

werden overal ter wereld banken gered door hun private schulden over te nemen met de gemeenschap. De besparingen vandaag zijn daar mee het resultaat van. Bovendien dreigt een nieuwe bankencrisis als gevolg van de economische vertraging en de publieke schuldencrisis, een nieuwe fase van de recessie. De prijs die aan de werkende bevolking wordt gevraagd voor de crisis is bijzonder hoog. Steeds opnieuw moet de gewone bevolking inleveren als de financiële markten daarom vragen. Via de ratingkantoren en andere De besparingen zijn mee het resultaat onverkozen organen wordt de domivan de financiële en economische cri- nante besparingslogica opgedrongen. sis. Dit systeem werkt niet en wil haar Zelfs premier Leterme moet erkenfalen afwentelen op de gemeenschap, nen dat “de financiële markten zelfop onze levensstandaard dus. In de destructief” zijn. eerste fase van de recessie in 2007-8 Voor 2008 gebruikten de banken

Meer publieke middelen voor onderwijs nodig! P 5 en 14

dls308.indd 1

AFBEELDING

onze middelen om te gokken op de beurzen en te handelen in derivaten. Dat leverde monsterwinsten en bijhorende bonussen voor de top op. Toen de kredietcrisis toesloeg en het kaartenhuisje ineenstortte, moesten de belastingbetalers de banken redden. De opgang van de financiële sector en het bijhorende casinokapitalisme werd destijds versterkt door neoliberale ‘hervormers’ zoals Thatcher en Reagan die een einde maakten aan iedere vorm van regulering. Vandaag houdt de financiële sector de hele economie in haar greep. De speculatie bedreigt zelfs volledige landen zoals Griekenland, Italië of Spanje. Sommigen pleiten ervoor om meer regels op te leggen aan de banken, anderen willen een openbare bank naast de private banken. Lapmiddelen vol-

Recensie van het nieuwe boek van Erik De Bruyn P 12

staan niet, een ziek systeem krijg je er niet bovenop met enkele aspirines. De enige effectieve manier om de banken te reguleren, is door ze volledig in publieke handen te nemen onder democratische controle en beheer zodat ze ten dienste van de gewone bevolking staan in plaats van een klein kliekje superrijken. Hierdoor zou kunnen worden tussengekomen voor gezinnen die moeite hebben om hun hypotheek af te betalen en zouden goedkope leningen mogelijk zijn voor kleine bedrijven en publieke werken zoals de massale bouw van sociale huisvesting. Als we de dictatuur van de markten willen stoppen en de financiële sector een maatschappelijk nuttige rol willen laten spelen, dan moeten we de sector uit de handen van de financiële haaien

AFBEELDING

halen. De volledige sector moet in publieke handen worden genomen. Niet om de schulden op de gewone bevolking af te wentelen, maar om een einde te maken aan de greep van de speculanten op onze levensstandaard en als onderdeel van de strijd voor een samenleving waarin de behoeften en noden van de meerderheid van de bevolking centraal staan. LSP meent dat er nood is aan een nieuwe arbeiderspartij om op basis van een breed gedragen actief verzet tegen het besparingsbeleid een socialistisch programma uit te werken met onder meer de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie, waaronder de banken, met democratische controle en beheer door de meerderheid van de bevolking.

Dossier. 15 jaar na de Witte Beweging P 8-9

AFBEELDING

25/09/2011 18:49:47

binnenland

de

Linkse Socialist

BHV-akkoord maakt geen einde aan communautaire tegenstellingen

N

a 460 dagen onderhandelen zijn de acht overblijvende partijvoorzitters erin geslaagd om akkoorden over de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde (BHV) en de financieringswet te sluiten. Terwijl de communautaire partijen N-VA en FDF moord en brand schreeuwen over het verraad, hopen velen dat er nu eindelijk een regering zal komen. Is deze hoop gerechtvaardigd? En komt er nu een einde aan het communautaire geruzie?

Nadat CD&V eerder haar banden met N-VA moest doorbreken, moest nu ook MR het FDF lossen. De druk daartoe werd enorm opgevoerd, onder meer met de aankondiging van het vertrek van Leterme. De regering van lopende zaken extra bevoegdheden geven, was hierdoor niet meer aan de orde. MRvoorzitter Charles Michel stemde uiteindelijk in met de splitsing van BHV, ook al kost dat zijn partij een pak stemmen in de Vlaamse rand rond Brussel en ook al moest hij kartelpartner FDF loslaten. Dat Michel zo’n hoge prijs wil betalen, maakt van wat van zijn partij overblijft een betrouwbare partner in een volgende regering. De splitsing van BHV waarbij in de zes faciliteitengemeenten voor Brusselse lijsten kan worden gestemd en waarbij de andere gemeenten met het kiesdistrict Leuven worden samengevoegd, wordt langs Vlaamse kant als een ‘zuivere’ splitsing voorgesteld en langs Franstalige kant wordt de band tussen de zes faciliteitengemeenten en Brussel benadrukt. Zo wordt het een ‘Belgisch compromis’ (hoewel de Franstaligen duidelijk meer hebben ingeleverd) waarbij alle ingrediënten voor nieuwe communautaire uitbarstingen aanwezig blijven. Het akkoord zal tot nieuwe tegenstellingen leiden. Het ziet er naar uit dat zal geprobeerd worden om effectief een regering te vormen, maar dat zal niet gemakkelijk zijn. Het grootste probleem is dat er geen financiële middelen zijn om communautaire akkoorden te smeren. Ongetwijfeld zullen de communautaire partijen daarop inspelen om de sociale kaart te spelen tegenover enerzijds de tekorten in Brussel (FDF) en anderzijds met een harde opstelling tegen besparingen in Vlaanderen (N-VA). De

discussie over de begroting voor 2012 waarin 7-8 miljard euro moet worden bespaard, zal niet gemakkelijk zijn. Met het besparingspakket dat de federale regering zal opleggen, zijn regionale besparingen onvermijdelijk. Binnen CD&V bestaat daar een meningsverschil over met Kris Peeters die zich verzet tegen Vlaamse besparingen. Ongetwijfeld zal ook N-VA zich vanuit de Vlaamse regering tegen dergelijke besparingen keren met het argument dat de Vlamingen al genoeg hebben betaald. Hierdoor kan de partij die op federaal vlak als neoliberale kampioen hardere besparingen eiste zich op Vlaams niveau profileren tegen het besparingsbeleid dat wordt opgelegd door die partijen die tegenover Tijdens het VRT-programma ‘De Zevende Dag’ werd een verbinding gemaakt met N-VA-kopstuk Ben Weyts op een betoN-VA voor een gematigder besparings- ging in Linkebeek. VB-kopstukken als Dewinter en Valkeniers pikten graag een graantje van de aandacht mee. beleid pleitten. In de rand zijn de problemen niet opge- gemeesters in de rand dan wel meteen Linkebeek op 18 september, op deze sparingsbeleid voor te stellen. De dislost. Volgend jaar zijn er gemeenteraads- benoemd worden, zonder dat daar al- communautaire hoogmis waren een cussie over een politiek verlengstuk ve r k ie lerlei juridische pro- paar duizend aanwezigen. De rond- voor de eisen en bekommernissen van z i nge n cedures voor nodig zendbrief-Peeters blijft bestaan, wat de vakbondsleden zal sowieso op de en z u lzijn? De splitsing zal leiden tot aanhoudende juridische agenda staan. Het vertrek van ACWvan de kiesk ring geschillen. In Brussel zullen er wellicht kopstukken als Leterme en Vervotte BHV zal bovendien geen middelen zijn om de enorme te- leidt tot discussie hierover in de chrisniet betekenen dat korten (onder meer op vlak van tewerk- telijke arbeidersbeweging. De ‘nieuwe’ er geen stelling, huisvesting, onderwijs,…) aan SP.a-voorzitter Tobback waarschuwde F r a n s - te pakken. meteen het ABVV dat er niet teveel kritalige De communautaire tegenstellingen tiek op de partij moet komen. Wellicht lijsten in zullen ook na het akkoord over BHV zal Di Rupo zijn PS blijven voorstelde rand blijven bestaan. Het besparingsbeleid len als het ‘minste kwaad’ tegenover z i j n . dat er onvermijdelijk komt, zal het onde druk van rechts, maar hoe lang zal Ook bij de vol- genoegen tegenover de gevestigde par- dat verhaaltje van een ‘minder kwaad’ gende parlements- tijen vergroten en ruimte bieden aan standhouden tegen de achtergrond van verkiezingen, nor- de communautaire partijen om zich te besparingen? maal gezien in versterken op basis van een anti-estaDe arbeidersbeweging moet het poli2014, kan het FDF blishmentgevoel. Dat biedt ook voor het tieke heft in eigen handen nemen. Dat o p k o m e n FDF een mogelijkheid om te overleven, is de enige manier om efficiënt tegen in Vlaams- mogelijk ook na de parlementsverkie- het besparingsbeleid in te gaan alsB r a b a n t . zingen van 2014 waarbij het haar drie ook om de ruimte voor de communauNu het FDF verkozenen (en bijhorende financiële taire scherpslijpers te beperken. Op geen reke- middelen) zal moeten verdedigen. Europees en internationaal vlak wordt ning meer Zolang de vakbondsleidingen ons een besparingsbeleid opgelegd. Als we moet houden met de binden aan het besparingsbeleid van daar tegen willen ingaan, zullen we MR, is het niet uitge- de ‘verantwoordelijke’ gevestigde par- onze strijd moeten organiseren en ook len de communautaire partijen scoren sloten dat het in de rand eigen mobili- tijen, zullen de communautaire partij- een eigen politiek verlengstuk uitbouin de rand. Zullen de met een grote saties zal opzetten. Ook de Vlaams-na- en de ruimte hebben om zich valselijk wen op basis van een consequent verzet meerderheid verkozen Franstalige bur- tionalisten hielden al een mobilisatie in als een “sociaal” alternatief op het be- tegen alle besparingen.

De grote spreidstand van de groenen

E

colo-kopstuk Jean-Michel Javaux lag onder vuur omdat hij verschillende functies cumuleert. Hij verdedigde zich op Twitter: “Het is geen cumul... Je kan erover kibbelen, maar een burgemeester van een gemeente met minder dan 15.000 inwoners (en zonder een ander verkozen mandaat) moet net als de schepenen een job hebben.” Een burgemeester van een kleine gemeente zoals Amay (waar Javaux burgemeester is in een coalitie met het liberale MR) verdient 3.000 euro bruto per maand.

De stelling dat Ecolo een centrumpartij is, maakt vooral duidelijk dat het geen linkse partij is. Om een Franse komiek te parafraseren: ‘Wie zich-

dls308.indd 2

N

aar aanleiding van de discussie over de riante afscheidspremie van 300.000 euro voor ontslagnemend parlementslid Sven Gatz (Open VLD), vond zijn partijgenoot De Croo het nodig om de rijkelijke beloning van politici te verdedigen.

De heren en dames politici zien zichzelf niet als gewone werkenden, maar plaatsen zich liever op dezelfde hoogte als topmanagers en andere goed betaalde toplui. De Croo verwoordde dit als volgt: “If you pay peanuts, you get monkeys”. Ook partijgenoot Tommelein verdedigde de hoge uittredingsvergoeding: “Sven had nog drie jaar in het parlement kunnen blijven en ondertussen zijn job bij de bierbrouwers al opnemen. Het zit vol in het parlement van mensen die hun werk niet doen en gewoon blijven zitten tot ze niet meer verkozen raken”. De liberale politici zijn dus van mening dat een jaarloon van 100.000 euro niet overdreven is. Als

Even later lag Javaux opnieuw onder vuur, nu als gevolg van de publicatie op WikiLeaks van een verslag van een “vertrouwelijk” gesprek tussen de Ecolo-leider en de Amerikaanse ambassadeur. Het document maakt duidelijk hoe de groene voorman tegenover het establishment een andere retoriek gebruikt dan tegenover zijn eigen achterban. Javaux ontkent dat zijn partij links is en wijst erop dat een aantal militanten uit rijke families komen die onder meer invloed hebben in bedrijven als RTL en Umicore. Ook heeft hij geprobeerd om met zijn partij betere relaties te hebben met de grote bedrijven, hij haalt daarbij zelfs Electrabel aan. De kerncentrales in ons land kunnen gerust langer open blijven voor de groene topman. Veilige en goedkope energie zijn blijkbaar geen prioriteit.

De apen van de Wetstraat minder wordt betaald, zullen enkel ‘apen’ nog geïnteresseerd zijn. Het gemiddelde maandloon van een Belgische werknemer bedraagt 2.936 euro bruto, de helft van de voltijdse werknemers verdient bruto minder dan 2.595 euro per maand. De ruim 90% werkenden die geen 100.000 euro per jaar verdienen, zijn volgens De Croo dus apen en als we Tommelein mogen geloven, moet een doorsnee werknemer een pak harder werken dan een parlementslid. Als apen zijn we net goed genoeg om dienst te doen als kiesvee waarna de bekwame topmanagers in alle discretie kunnen beslissen over hoe ze ons laten opdraaien voor de crisis. Wij staan voor een andere optie: Europarlementslid Paul Murphy en de Ierse parlementsleden Joe Higgins en Clare Daly leven aan het gemiddeld loon van een geschoolde werknemer. Hierdoor vallen ze uit de toon in parlementaire kringen of bij de vriendenmanagers van de traditionele politici, bij de ruim 90% gewone werkenden daarentegen niet.

Ecolo een linkse partij? Partijkopstuk Javaux weet wel beter. De man kan niet rondkomen met 3.000 euro bruto per maand en laat de Amerikaanse ambassadeur in ons land weten dat zijn partij zeker niet tegen de belangen van het patronaat wil ingaan.

zelf centrum noemt, geeft aan dat hij noch links noch links is.’

Herman De Croo

25/09/2011 18:49:51

standpunt

www.socialisme.be Oktober 2011

Hoe de superrijken voor de crisis laten opdraaien? Enkel strijd kan hen de rekening presenteren

Peter Delsing ‘systeemcrisis’ in 80 jaar! Tussen 1970 en 2007 steeg wat we jaarlijks in België produceren met p een moment dat in de 140%. Dik meer dan een verdubbeling. meeste Europese landen Maar in de plaats van te leiden tot een zware besparingen worden comfortabel leven voor iedereen - wat doorgevoerd, rijst de vraag naar perfect mogelijk zou zijn - is de armoede rechtvaardigheid van het verde sinds de jaren ‘80 verdriedubbeld (tot der afbreken van onze lonen, uit15%). Vandaag zijn er twee lonen in een keringen en pensioenen. Werkende gezin nodig om de gestegen levenskost mensen hebben immers al 30 jaar min of meer bij te benen. Kortom: de op deze zaken ingeleverd. Meer gegroeide rijkdom vloeide hoofdzakebepaald: sinds het begin van de lijk naar een club rijken. In België bezit neoliberale tegenhervormingen. 10% van de bevolking meer dan 50% Terwijl de tekorten bij de meervan het vermogen. derheid groeiden, steeg het inkoSamen met zware besparingen stelt men van de rijke klasse exponenook de PS vandaag een vermogensbetieel. lasting voor, van 0,5% op fortuinen boven de 1,25 miljoen euro. LSP is voor De economische impasse van het ka- elke stap in de richting van een eerpitalisme dreigt de ideologische con- lijker verdeling van de rijkdom, maar sensus over de vrijemarkteconomie on- dan niet om met de andere hand onze deruit te halen en tot massaal verzet te openbare diensten en koopkracht af te leiden. Het is tegen deze achtergrond breken... Het is een illusie te denken dat dat we de plotse aanvallen van ‘vrij- een ernstige herverdeling van de rijkgevigheid’ van miljardairs als Warren dom zal slagen zonder massale strijd Buffet moeten zien. De Amerikaan van arbeiders en jongeren en zonder werd al snel gevolgd door een aantal te raken aan de heilige huisjes van het superrijken wereldwijd, die ook von- kapitalisme. den dat ze te weinig belastingen beVandaag leveren inkomens uit arbeid taalden. Ook Etienne Davignon arri- meer dan 50% van de Belgische belasveerde, iets te laat, op het ‘feestje’. Wel tinginkomsten op. Belastingen op vermerkwaardig dat we 30 jaar op deze mogens leveren slechts 7,3% van het tovaststelling hebben moeten wachten, taal op. Het bankgeheim moet volledig en dat ze samenvalt met de grootste worden afgeschaft om een zicht te krijdoor

O

gen op het inkomen en vermogen van de allerrijksten. En dat zijn immense sommen: het financiële vermogen op spaarrekeningen (200 miljard euro in maart 2011), in de vorm van aandelen en obligaties, etc. bedraagt meer dan het dubbele van wat we jaarlijks produceren. De grote banken dienen uit handen van de private aandeelhouders en hun managers te worden gehaald om hier een reëel toezicht op te verkrijgen. Maar hoe kunnen de werkenden en hun gezinnen de controle overlaten aan de huidige staat? Dezelfde kapitalistische staat die bewust de controle op belastingen van bedrijven desorganiseert en jaar na jaar cadeaus uitdeelt aan de superrijken en multinationals? Verschillende grote bedrijven betalen door de notionele intrestaftrek en andere cadeaus minder belastingen dan de doorsnee arbeider of bediende. Als de bedrijven hetzelfde percentage vennootschapsbelasting in 2009 zouden betalen als in 2001 (19,9% in plaats van een uitgeholde 11,8%), dan zou dat volgens het ACV 7,6 miljard euro extra hebben opgeleverd. Als ze gewoon hadden betaald wat ze zouden moeten betalen - met een belastingvoet van 33,99% - dan zou dat 20 miljard euro extra hebben opgebracht: een bedrag dat zo goed als de gehele geplande “saneringsinspanning” zou dekken. Een terug invoeren van de hoogste belastingschalen

Etienne Davignon is naar eigen zeggen bereid om meer belastingen te betalen. De plotse ‘vrijgevigheid’ van de superrijken dient om de twijfel en kritiek op het systeem dat hen verrijkt te beperken. in de personenbelasting (52% en 55%) keringen, gezondheidszorg en pensioezou nog eens bij benadering 6 miljard nen, is niet “neutraal”. Het is een poliopleveren. Het terugdringen van de tieke keuze van de heersende klasse en zwarte economie zou, afhankelijk van haar politici, tegen de werkende klasse. de schatting, tussen de 6 en 30 miljard We dienen ons hiertegen te verzetten extra inkomsten betekenen... In 2009 en te streven naar een echte democragaven de bedrijven voor 93,3 miljard tische controle over de rijkdommen in euro winst aan. de maatschappij: een democratisch geOp zo’n moment de miljarden gaan plande economie onder controle van de zoeken bij de sociale zekerheid, bij uit- werkenden en hun gezinnen.

Edito Door Eric Byl, algemeen secretaris LSP

Leidt crisis eurozone tot ontknoping? voert? Er zouden wellicht maatregelen vereist zijn om een bankrun te vermijden en kapitaalcontroles op te leggen. Bedrijven met leningen in het buitenland zouden failliet gaan. Specialisten gaan ervan uit dat het BBP in het eerste jaar zou halveren. Importproducten zouden duurder worden en de levensstandaard van de gezinnen verder ondermijnen. Op kapitalistische basis zou dit geen oplossing zijn. Ook voor de Eurozone is Griekenland eruit zetten of aan zijn lot overlaten, waardoor het land geen andere keuze heeft dan uit de Euro te stappen, geen optie. Speculanten zouden meteen hun volgende slachtoffer uitpikken tot de hele Eurozone er ligt. Als Italië in het vizier komt, zal geen enkel noodfonds volstaan. Volgens veel economen zit er bijgevolg niets anders op dan Griekenland, Portugal, Spanje, Ierland, Italië en wie weet wie nog meer, te blijven financieren. Men denkt aan Europese obligaties of zoals De Grauwe, aan de geldkraan met de ECB aan het stuur. Dat de sterkere landen daarmee instemmen, is onwaarschijnlijk want ook die rekening zal fors oplopen. Men zal dus wellicht blijven treuzelen tot de onvermijdelijke pijne crisis van de Eurozone bereikte de voorbije weken een climax. Directe aanleiding was de aankonlijke scheiding zichzelf aandient. diging dat Griekenland in wanbetaling gaat als de zesde schijf van het reddingsplan, 8 miljard €, de Dat getreuzel is logisch, want op bakomende weken niet gestort wordt. Het is onwaarschijnlijk dat de trojka het zover laat komen. Toch sis van het kapitalisme bestaat er geen gaan analisten ervan uit dat de vraag niet meer is of Griekenland bankroet gaat, maar wanneer. Als dat geuitweg. Het fundamentele probleem is beurt, zullen de gevolgen catastrofaal zijn. Voor de Grieken, maar ook door besmettingsgevaar voor andere immers dat de kapitalistische markt Zuid-Europese landen en de Europese banksector. Men is al aan het rekenen hoeveel het uiteenvallen van de de wetenschappelijke en technische Eurozone zou kosten. capaciteit onderbenut en tegenwerkt. We moeten de economie bevrijden van Wanbetaling zou betekenen dat verlaten. Hij hoopt dat een forse munt- markten verschillend behandeld. Groot- winstbejag en ten dienste stellen van Griekenland haar schulden niet of devaluatie de competitiviteit voldoende Brittannië kan haar schuld op 10 jaar de gemeenschap en haar leef- en werkslechts gedeeltelijk terugbetaalt. Het herstelt om te groeien. financieren aan 2,52%, terwijl dat voor omgeving, door vrij collectief beheer zou de begroting ontlasten en ruimte Paul De Grauwe, professor economie Spanje dubbel zoveel is. Dat komt door- van de sleutelsectoren en van kennis creëren om de besparingen te milde- aan de KUL, schreef in april dat hij er dat de Britse Centrale Bank desnoods en door democratische planning. De ren. Steeds meer waarnemers vragen steeds van uitgegaan was dat een opna- zelf geld kan bijdrukken, maar Spanje regering die dat doet, zou wellicht uit zich immers af hoeveel offers men een me in de muntunie het betrokken land aangewezen is op de ECB. de Eurozone geschopt worden. Dat bevolking kan vragen, vooraleer ze beter beschermde, maar dat hij zich De klok terug draaien is echter niet zou geen zelf gekozen isolement zijn. revolteert. Nouriel Roubini, professor vergist had. Ter illustratie vergeleek kosteloos. De Eurozone verlaten is Jongeren en arbeiders overal in Europa economie in New York, pleit voor wan- hij Spanje met Groot-Brittannië. Beide anders dan er nooit bij toegetreden zouden dit snel begrijpen als een poging betaling en voegt er meteen aan toe dat hebben een vergelijkbaar begrotingsde- zijn. Wie zal de schulden financieren om hen af te snijden van het enige moGriekenland dan best de Eurozone zou ficit, maar worden door de financiële als Griekenland haar eigen munt in- gelijke alternatief.

D

dls308.indd 3

ZO GEZEGD

Standard-voorzitter en Open VLD-schepen in Sint Truiden, Roland Dûchatelet, staat voor een zakenmodel in de politiek. “Ik vraag me af of politieke partijen hun beste tijd niet gehad hebben. Zoveel ideologische verschillen zijn er trouwens niet meer. Alle partijen zijn sociaal, ecologisch en voor de vrije markt. Is het niet beter om een aantal managementteams samen te stellen die zich presenteren aan de kiezers? Bijvoorbeeld een team met Verhofstadt, die mensen rondom zich verzamelt over de taal- en partijgrenzen heen. Ik vergelijk het een beetje met presesverkiezingen in mijn studententijd. Kijk naar China. Die zijn al jaren bezig met een economische groei van tien procent. En China is geen democratie, hé. Dat is zo’n managementteam. Die worden niet gehinderd door al dat gezever in de gazetten en de politieke spelletjes.” Vrij vertaald: zonder democratie en zonder media zouden we veel vlotter een neoliberaal beleid kunnen opleggen en om de schijn hoog te houden, organiseren we nietszeggende verkiezingen waarin de rijkste wint. Tiens, wat is dan het verschil met wat we vandaag kennen in ons land? De Vlaamse docent en auteur Geert Buelens beschreef de oproepen van de superrijken om meer belastingen te betalen. “Een cynische (en vast ook realistische) lectuur van deze oproep tot gematigde financiële zelfkastijding wil dat het deze heren louter om zelfbehoud te doen is. Ze zijn bereid een aalmoes te geven op voorwaarde dat het financiële systeem waaraan ze hun onwereldse rijkdom te danken hebben ongewijzigd blijft.”

25/09/2011 18:49:52

syndicaal

de

Linkse Socialist

Is de teloorgang van het openbare ziekenhuis en het ambtenarenstatuut onomkeerbaar? Analyse door Polsslag, actieblog in de non/social- profitsector

het totaal aantal bedden met meer dan 20.000 tot 72.304. In 2008 waren er nog 207 ziekenhuizen met in totaal 70.084 n de Non/Social Profit spreekt men vaak over de commercialisebedden. We moeten echter voor de volring van de private ziekenhuissector maar over de teloorgang van de ledigheid ook vermelden dat het aantal openbare ziekenhuizen en daarmee samenhangend het uitdovende bedden in de rusthuizen (ROB en RVT) ambtenarenstatuut hoort men al veel minder. De synergie van openbare meer dan vertienvoudigde van 12.203 en private sector in de ziekenhuizen zorgt voor heel wat syndicale kopin 1990 naar 129.775 in 2008.(1) zorgen omdat dit dikwijls gepaard gaat met de afbraak van de verworDe grote ziekenhuisgroepen peuzevenheden van het personeel. len als volleerde immobiliën-haaien de kleine ziekenhuizen op en verdeKwantitatieve dag waardoor het sympathieke wijkzie- len de buit (gebouwen, bedden, persoverschuivingen in de kenhuis enkel nog in de herinnering be- neel). De meest frappante voorbeelden laatste 30 jaar staat. De cijfers spreken voor zich. In vinden we in het Brusselse met o.a. 1980 telde ons land nog 521 ziekenhui- het ter ziele gegane Frans Hospitaal en De afgelopen 30 jaar is het zieken- zen met in totaal 92.436 bedden. Tegen het uitkleden van St.-Etienne door het huislandschap drastisch veranderd. 2000 was dit al meer dan gehalveerd tot St.Jan-ziekenhuis. De ziekenhuisbedSchaalvergroting is aan de orde van de 223 ziekenhuizen en een afname van den die “vrijkwamen” verhuisden in ruil voor harde valuta van Brussel naar Vlaanderen en Wallonië.

I

En kwalitatieve verschuivingen?

De overwegend katholieke privéziekenhuizen hebben zich ondertussen ontdaan van de laatste caritatieve zweem onder het mom van modernisering. Nu zijn “marktconformiteit”, “benchmarking”, “productie”, “concurrentie” de nieuwe wonderwoorden. Tegelijkertijd zien we de evolutie van zuiver openbare naar hybride ziekenhuizen, d.w.z. ziekenhuizen met zowel een openbare als een private component door verzelfstandiging en fusies met private ziekenhuizen. Een bijproduct van deze evolutie is de al genoemde lucratieve handel in ziekenhuisbedden. In Vlaanderen is er strikt gezien nog welgeteld één openbaar ziekenhuis: het Stedelijk Ziekenhuis Roeselare. Er zijn 22 ziekenhuizen met een publieke partner in de raad van bestuur, meestal het plaatselijk OCMW. Zij tellen samen 22.600 werknemers en 11.300 bedden. Van die 22.600 werknemers is een slinkende minderheid van 8.000 vast benoemd/statutair. Het proces van sluipende privatisering door verzelfstandiging en fusies met privéziekenhuizen is te vergelijken met het dominospel: de dominostenen vallen één na één (denken we maar aan ZNA in Antwerpen, Turnhout,…) wat het voor de werkgevers gemakkelijker maakt om hun zin door te drukken. Het ziet er naar uit dat de “last man standing” op het vlak van het statutaire karakter het UZ-Gent zal zijn. Als je weet dat een meerderheid van de vastbenoemden in Vlaamse open-

bare ziekenhuizen boven de 50 jaar is, bestaat er overleg tussen basismilitankunnen we stellen dat indien de evolu- ten van de privé en de publieke sector en tie niet gekeerd wordt, binnen 10 jaar de dit werkt verhelderend. Gezien het verlast post geblazen wordt over het ambte- schil tussen de “openbare” ziekenhuinarenstatuut in de ziekenhuissector. In zen en de privéziekenhuizen zich steeds werkgeverstaal zegt men: “De groep meer afspeelt op het niveau van de punvan de vastbenoemden dooft uit.” ten en komma’s, kunnen militanten van Er is echter een uitzondering op de beide sectoren van elkaar leren. regel dat, zoals het Gallische dorpje in de Asterix-strips, met succes weerstand biedt: het UZ in Gent. In 2008 konden Werkgevers slaan de de vakbonden in het Gentse UZ de au- communautaire trom … tomatische statutarisering afdwingen. Op 1 januari 2009 kon men in het UZ In maart 2011 kwam de afgevaardigd de volgende cijfers voorleggen: 4143 bestuurder van ICURO (de Vlaamse statutairen tegenover 798 contractuelen. koepel van ziekenhuizen met publieke Een snelle rekenaar ziet dat het UZ in partners) met onheilspellend nieuws Gent meer dan de helft van het totaal naar buiten. De Standaard titelde: statutairen in Vlaanderen voor zijn re- “Pensioenbom onder openbare ziekenkening neemt. huizen”. Die tijdbom zou 2,7 miljard Zowel werkgevers als de vakbonden euro bedragen voor de uitbetaling van zijn vragende partij voor een harmo- de pensioenen in de komende 25 jaar. nisering van de arbeidsvoorwaarden Het afbouwen van het aantal statutaivoor de werknemers afkomstig van de ren leidt ertoe dat steeds minder wordt openbare en de private sector. De werk- bijgedragen aan de kas voor de lokale gevers willen de verworvenheden van openbare besturen (RSZPPO), terwijl de openbare sector afbreken en gelijk er wel nog pensioenuitgaven zijn. stellen met de private sector terwijl de ICURO en Zorgnet zijn ook boos op vakbonden voorstander zijn van een minister Onkelinx omdat 90% van het harmonisering naar boven toe. De strijd budget dat voorzien werd in het minivan de werknemers van de openbare akkoord 2011 van de federale gezondsector voor het behoud van de statuta- heidsdiensten om het aantal vaste berisering en andere voordelen is in die noemingen op peil te houden of zelfs zin ook een strijd voor de werknemers te verhogen, naar Wallonië gaat. Het van de privésector. is echter logisch dat als men weigert over te gaan tot vaste benoemingen, men hier ook geen geld voor krijgt. Eenheid in actie van Uiteraard moeten we er ook rekening mee houden dat de openbare ziekenvakbonden in openbare en private sector meer dan huizen historisch gezien beter verteooit nodig! genwoordigd zijn in Wallonië (42 privé tegenover 25 openbare) en Brussel We moeten spijtig genoeg vaststellen terwijl er in Vlaanderen sprake is van dat er op de communicatie tussen de een absoluut overwicht van de privévakbonden van de openbare en de pri- ziekenhuizen (90 privé tegenover 22 véziekenhuizen (in het ABVV bijvoor- ‘openbare’). beeld tussen enerzijds ACOD en anderDe oplossing die voor de hand ligt en zijds BBTK en Algemene Centrale) de door de vakbonden verdedigd wordt, nodige ruis zit, om het eufemistisch uit namelijk terug heel wat mensen vast te drukken. Bij de herhaaldelijke mo- benoemen zodat de pensioenkas tebilisaties van de federale sectoren van rug meer inkomsten krijgt, lijkt onbede gezondheidszorg (de witte woede) in spreekbaar voor de werkgevers. Dit is het laatste anderhalf jaar was het met een politiek-ideologische keuze. een vergrootglas zoeken naar delegaties van het ACOD. Bij het ACV lijkt de communicatie tussen de vakbondscen- (1) Bron: Health Systems in trales van de privé en openbare sector Transition, volume 12 nr 5 2010, KCE vlotter te lopen. Het gaat echter om hetzelfde budget Meer info: voor een (meerjaren)akkoord waarvan zowel de openbare als de private sector http://polsslagnonprofit. elk hun deel van de koek krijgen. Via blogspot.com onder andere het netwerk van Polsslag

VBO nodigt veroordeelde architect van Duitse model uit

D

e werkgeversfederatie haalde Peter Hartz naar ons land om een uiteenzetting te geven over het Duitse model van lage lonen en vervolging van de werklozen. Op 21 september was de veroordeelde ex-topman van Volkswagen een ‘keynote’ spreker op het VBO-Forum. Hartz was niet alleen de architect van het asociale Duitse model, hij kwam ook in opspraak omdat hij leden van de ondernemingsraad van Volkswagen omkocht. Kortom, een uitstekende spreker voor de Belgische ondernemers.

ook in ons land wil. Het VBO voegde er snel aan toe dat het “aandeel ‘working poor’ [in Duitsland] onder het West-Europese gemiddelde” ligt. Het Europese gemiddelde is inderdaad nog niet overschreden, maar door de ‘hervormingen’ is het aantal werkende armen wel van 4,8% tot 6,8% gestegen. Peter Hartz was samen met Schröder de architect van het besparingsbeleid. Hartz was voorheen human resources verantwoordelijke bij Volkswagen. Daarbij werden leden van de ondernemingsraad omgekocht met plezierreisjes en luxeprostituees. Ook verantwoordelijken van de vakbond Hartz gaf zijn naam aan de plannen lieten zich omkopen door Hartz en ‘Hartz IV’ waartegen tien jaar geleden co. Vakbondsman Klaus Volkert, de maandenlang werd betoogd. Door deze voorzitter van de ondernemingsraad, hervorming, doorgevoerd door een so- werd tot twee jaar cel veroordeeld omciaaldemocratische kanselier Gerhard dat hij smeergeld en voordelen in naSchröder, moeten werklozen rondko- tura van de directie aanvaardde. Peter men met amper 350 euro per maand Hartz werd veroordeeld, hij kreeg een (in 2009 opgetrokken tot 364 euro). boete van meer dan een half miljoen Werklozen moeten om het even welke euro opgelegd en een voorwaardelijke job aanvaarden, ze krijgen daarvoor gevangenisstraf van twee jaar wegens vaak slechts 1 euro per uur bovenop omkoping en corruptie. Hartz gaf zijn de werkloosheidsuitkering. Dergelijk schuld toe waardoor hij niet in de gebeleid van lage lonen en ondermijning vangenis moest. van de levensstandaard is wat het VBO

dls308.indd 4

Peter Hartz, veroordeeld voor corruptie en het omkopen van vakbondsafgevaardigden, is een graag geziene gast bij de Belgische werkgeversfederatie VBO.

25/09/2011 18:49:53


Onderwijs getroffen door chronische onderfinanciering door

Jan Vlegels,

vakbondsafgevaardigde voor

ACOD-Onderwijs aan de Universiteit Antwerpen

D

e start van het nieuwe schooljaar staat traditioneel garant voor een debat in de media over de staat van ons onderwijs. Een debat dat weliswaar gedomineerd wordt door het gebrek aan middelen, wat de onderwijskwaliteit systematisch ondermijnt. De traditionele politici spreken van een ‘werf met uitdagingen’, wij zouden het eerder omschrijven als een ‘bouwval’. Elk jaar worden de klassen groter en neemt het tekort aan schoolgebouwen toe. Indicatoren wijzen op een daling van het onderwijsniveau. Leerkrachten en professoren zijn niet bij machte om de situatie te keren. Het onderwijs is één van de vele publieke sectoren die gebukt gaat onder een chronische onderfinanciering met een groeiend ongenoegen onder lesgevers, leerlingen, studenten en ouders tot gevolg. Gezocht: schoolgebouwen en leerkrachten

rentiëler is geworden dan Frankrijk, heeft het volgens het Wereld Economisch Forum te danken aan haar gezondheidszorg en onderwijs. Het lijkt vreemd, nadat we te horen kregen dat 75% van de leerkrachten vindt dat het niveau van het onderwijs daalt, en 50% van de professoren hetzelfde denkt over het universitair onderwijs. Onmiddellijk ontspon zich een debat over de ‘nieuwe lesmethoden’ die jongeren dom en lui zouden maken. Bart De Wever liet zich zelfs opmerken met de stelling dat leerkrachten terug autoritairder moeten worden. In talrijke scholen besteden leerkrachten veel tijd aan het ontwikkelen van nieuwe didactische methoden, vaak met bevredigende resultaten. Desondanks beseffen velen onder hen dat deze inspanningen de fundamentele problemen in het onderwijs niet kunnen oplossen. LSP denkt dat een substantiële injectie van extra middelen noodzakelijk is om de onderwijsloopbaan terug aantrekkelijker te maken, extra personeel aan te werven, kleinere klassen te creëren, jongeren met taalachterstand te begeleiden, te voorzien in geschikte infrastructuur... Het budget voor onderwijs moet terug opgetrokken worden tot 7% van het BBP! Het antwoord van minister Smet bestaat erin om de schotten tussen ASO, TSO en BSO weg te nemen, en ‘belangstellingsgebieden’ te creëren met meer theoretische en praktische varianten. Op zich denken we dat het opheffen van de onderwijsniveaus een goede zaak is, maar in de context van een tekort aan middelen dreigt dit het niveau van het onderwijs verder naar beneden te halen. Bovendien wordt de druk van het bedrijfsleven steeds groter om ‘kant-en-klaar afgewerkte leerlingen’ af te leveren, waardoor in een dergelijk systeem algemene vakken nog sneller aan belang zullen inboeten. Het onderwijs mag geen fabriek worden waar nieuwe arbeidskrachten worden klaargestoomd, maar moet een plaats zijn met een gezond evenwicht tussen algemene vorming en praktische vaardigheden, zonder dat de winstlogica de gang van zaken dicteert.

Het lijkt een eenvoudige rekenoefening: op basis van de geboortecijfers de behoefte aan schoolinfrastructuur bepalen, en daar vervolgens de nodige investeringen tegenover plaatsen. Maar toch wordt aan de alarmbel getrokken als het bijvoorbeeld gaat over de 23.500 extra leerlingen die tegen 2025 in Antwerpen school zullen lopen. De maximumcapaciteit, na het knip- en plakwerk van schepen van onderwijs Voorhamme bij het begin van vorig schooljaar, is bereikt. Echter, eind 2010 bevatte de wachtlijst voor nieuwe schoolgebouwen 2.500 aanvragen. “Als er niets verandert aan het beleid, is een project dat vandaag ingediend wordt pas uitgevoerd binnen dertig tot vijftig jaar”, voorspelt Dirk Vanstappen, hoofd van de Dienst Investeringen van het katholiek onderwijs, in De Standaard (1/9). Het probleem ligt dan ook niet bij de rekenvaardigheden van de Vlaamse Regering, Wie draait op voor de maar bij de wil om de nodige middelen tekorten in het hoger te genereren om tegemoet te komen aan onderwijs? de behoeften. Vanstappen vervolgt: “Er is gewoon te weinig geld, al decenniaOok het hoger onderwijs blijft niet gelang. Het katholieke net heeft een inves- spaard van problemen die te maken hebteringsbehoefte van 252 miljoen euro ben met onderfinanciering. Elk jaar stijgt per jaar, terwijl het aantal studenten er maar 140 milaan de instellingen, De chronische joen beschikbaar maar de toelagen stijonderfinanciering is”. gen niet evenredig. Minstens even van de (semi-)publieke “Docenten werken zesectoren heeft n ijpend is het ven dagen op zeven” tekort aan leerkopte De Standaard nog niet geleid tot krachten. Volgens op 25/8. Het adminiveralgemeende e e n ‘a r b e i d s - bewegingen, maar het stratief en technisch marktprognose’ personeel wordt aan ongenoegen en de van het ministede meeste instellinrie van onderwijs frustratie nemen toe gen afgebouwd met zullen er binnen een systematisch stij10 jaar 20.000 leerkrachten te weinig gende werkdruk tot gevolg. zijn. Minister Smet denkt alweer aan Ondertussen neemt de druk om de blitse reclamecampagnes, maar het wa- inschrijvingsgelden te verhogen toe ren enkel de vakbonden die de vinger als gevolg van de ontoereikende overop de wonde legden: “Doe iets aan de heidstoelage. André Oosterlinck, voorarbeidsomstandigheden!”. Vele jonge zitter van de associatie KULeuven, leerkrachten werken jarenlang met on- pleitte voor een verdubbeling van de zekere contracten van bepaalde duur, de inschrijvingsgelden voor de richtingen benoemingskansen dalen zienderogen, die economisch minder interessant zijn. de administratieve taken nemen toe door Hier en daar kon hij op bijval rekenen. de afbouw van administratieve mede- De rectoren van de Vlaamse universiwerkers, de werkdruk stijgt door steeds teiten reageerden met het voorstel om groter wordende klassen en de instroom tegen 2013 een oriënteringsproef in te van migranten, wat extra begeleiding voeren: kandidaat-studenten leggen een vraagt zonder dat daar middelen tegen- test af die hen moet begeleiden in hun over staan... En het loon, dat overigens studiekeuze. bevroren werd tot minstens 2013, is ook Dit voorstel kan op bijval rekenen bij al niet om van achterover te vallen. het personeel omdat het de toename van studenten zou afremmen, en bijgevolg de werkdruk inperkt. Ook onder de huiHervormingen kunnen het dige generatie studenten zijn velen vragende partij voor meer begeleiding. LSP gebrek aan middelen niet begrijpt deze bekommernissen, maar maskeren we vrezen dat in een context van inDat België het afgelopen jaar concur- krimpende middelen zo’n oriënterings-

dls308.indd 5

onderwijs

Leuvense betoging van studenten en personeel in 2010 voor meer middelen voor het onderwijs proef al snel het karakter van een toelatingsproef kan krijgen, wat een inbreuk zou betekenen op de democratische toegang tot het hoger onderwijs. Enkel een gemeenschappelijke strijd van personeel en studenten voor meer middelen kan betere werkomstandigheden in combinatie met gratis, toegankelijk en kwaliteitsvol onderwijs afdwingen. Sociale explosies onvermijdbaar

Ook langs Franstalige kant zijn er tekorten

H

et budget voor het Franstalig onderwijs in ons land is goed voor 6 miljard euro. De gemiddelde kostprijs voor een leerling in het lager onderwijs neemt met 1,6% per jaar toe, maar daar worden niet de nodige middelen toe voorzien. Een aantal scholen moet zelfs besparen op de verwarming.

Als zittenblijvers teveel kosten (372 miljoen euro), wordt voorgesteld om de Het onderwijs staat niet alleen met mogelijkheid om een jaar over te doen af te schaffen. Niet dat jongeren met leerhaar chronische onderfinanciering. Vele moeilijkheden in de plaats daarvan individuele hulp zouden krijgen, dat zou im(semi-)publieke sectoren ondergaan mers nog meer kosten. hetzelfde lot. Dit heeft vooralsnog niet geleid tot veralgemeende bewegingen, Om het tekort aan middelen en de grote ongelijkheid – 20% van de scholen vanmaar het ongenoegen en de frustratie negen 80% van de sociaal achtergestelde jongeren op – aan te pakken, stelde mimen toe bij alle betrokkenen. De traditi- nister Simonet (CDH) aanvankelijk voor om middelen van arme scholen af te neonele politici, vervreemd als ze zijn, zijn men om dit aan nog armere scholen te geven. De minister noemde dit het “Robin quasi blind voor deze ontwikkelingen. Hood”-decreet. Schuiven met de tekorten remedieert deze niet. Omwille van het Maar voor wie op de werkvloer staat of massale protest (voor de zomervakantie betoogden 12.000 leraars in Luik) wergebruik maakt van diensten als onder- den enkele miljoenen euro vrijgemaakt voor een zogenaamd “groot akkoord” dat wijs, is deze stelling niet meer dan een amper een druppel op een hete plaat vormt. open deur intrappen. Wat zich vandaag ‘onder de oppervlakte’ afspeelt, kan morOndertussen houdt 40% van de leraars het binnen de vijf jaar voor bekeken. gen tot grote sociale explosies leiden. Jonge leraars worden overbelast en trekken van vervangingscontract naar anWaar de vakbondsleiding vandaag wei- dere tijdelijke contracten. Telkens opnieuw moeten overbevolkte klassen en genig of niets onderneemt, kan ze morgen brekkige infrastructuur worden overwonnen. Het gebrek aan middelen versterkt door de basis gedwongen worden om de de ongelijkheid in het onderwijs en drijft een hele generatie leraars tot wanhoop. strijd te organiseren. Volgens ons is dit Een beetje extra middelen zullen niet volstaan, het publieke budget voor onderde enige mogelijke weg om onze open- wijs moet drastisch worden verhoogd. bare diensten te redden van besparingen en de winsthonger van de patroons.

25/09/2011 18:49:55

sociaal

de

Linkse Socialist

Baas over eigen lichaam! door

O

Anja Deschoemacker

ndanks de wettelijke gelijkheid tussen man en vrouw worden we dagelijks met seksisme geconfronteerd: opmerkingen op straat, pesterijen en seksuele intimidatie op het werk of op school, partnergeweld binnen het gezin,… In België worden per dag gemiddeld zeven verkrachtingen aangegeven (en dan worden een groot aantal verkrachtingen niet aangegeven), waaronder één verkrachting per week op school. De ‘Slutwalk’ van 25 september was de eerste protestactie sinds decennia rond dit thema. LSP heeft zich ten volle in deze campagne ingeschakeld. We roepen meisjes en vrouwen - en jongens en mannen – op om opnieuw de strijd aan te gaan tegen seksisme, discriminatie en geweld tegenover vrouwen. Hoewel meer vrouwen dan ooit een job hebben, verdient een groot aantal van hen niet voldoende om van te leven, zeker als hun loon het enige in een gezin met kinderen is. Bijna de helft werkt deeltijds, vrouwen werken tweemaal zo veel als mannen met tijdelijke en onzekere contracten. Met deze economische tweederangspositie komen ook alle andere rechten van vrouwen onder druk, evenals de manier waarop de samenleving vrouwen bekijkt. Oude vooroordelen en vrouwonvriendelijk gedrag zijn helemaal terug van nooit echt weggeweest. Ook een aantal oude tegenstanders hebben terug de aanval ingezet. Dit jaar was er in maart de tweede “Mars voor het leven” die oproept voor de afschaffing van het recht op abortus. Uit dezelfde hoek wordt sinds deze zomer regelmatig geprotesteerd aan abortuscentra, waarbij vrouwen worden geïntimideerd en geculpabiliseerd. Ze stellen dat vrouwen hun “verantwoordelijk-

heid” moeten nemen, zelfs als ze niet over voldoende draagkracht beschikken (omdat ze al onder armoede lijden, omdat hun huidige situatie reeds al hun energie vergt, omdat ze zeer jong zijn of niet over geldige verblijfspapieren beschikken…). Ze maken in hun propaganda misbruik van de slechte economische positie van vrouwen en de onderfinanciering van ondersteunende voorzieningen (o.a. in de zorg voor personen met een handicap) om zich een sociaal gezicht aan te meten en hun steun in de samenleving te verbreden. Maar op acties voor hogere lonen en uitkeringen zul je ze niet vinden, evenmin op de acties van personeel uit de zorgsector tegen het personeelstekort en het gebrek aan middelen. LSP wil strijd voeren opdat geen enkele vrouw abortus moet plegen omwille van financiële redenen. We eisen hogere lonen en uitkeringen, betaalbare huisvesting door een massale uitbreiding van het aantal sociale woningen, kindergeld dat de echte kosten van een kind dekt – opdat kinderen krijgen vrouwen niet arm(er) zou maken. We vechten ook voor voldoende en gratis kinderopvang en onderwijs en voor openbare diensten die ondersteuning bieden in de tijden energierovende

Foto: LSP-delegatie op de ‘Slutwalk’ van 25 september dagdagelijkse huishoudelijke taken deren zijn. (was- en strijkateliers, kuisdiensten, Maar over het recht op abortus ondereen degelijk aanbod van verse maaltij- handelen we niet! Enkel de vrouw zelf den op school en in de werkplaatsen…) kan beslissen of en wanneer ze een kind opdat vrouwen naast hun rol als moe- krijgt. We eisen het behoud en de uitder ook hun andere capaciteiten en ta- breiding van het recht op abortus (verlenten kunnen ontwikkelen via een lenging van de tijd waarin je wettelijk job en via tijd voor de eigen interesses. abortus kunt plegen). We eisen tevens Alle enquêtes tonen immers dat vrou- een degelijke preventiepolitiek via het wen over minder vrije tijd kunnen be- gratis en vrij verkrijgbaar maken van schikken dan mannen, zeker als er kin- voorbehoedsmiddelen en via meer sek-

vraag van de maand

Waarop wachten de Belgen om terug te vechten? Els Deschoemacker

te, zowel economisch als politiek. De recente wereldwijde economische vertraging dreigt hier echter op korte tere wereldwijde crisis bracht mijn een einde aan te maken. De groei zowat overal ter wereld van een aantal van de sterkste Europese een heropleving van klaseconomieën als de Duitse, Franse en senstrijd teweeg. Alleen de strijd Nederlandse viel al stil. Niet alleen de sinds het begin van dit jaar opBelgische economie zal hier direct onsommen, zou lang duren. Zowel der lijden. Het dreigt de hele Eurocrisis onder jongeren als de werkende te verdiepen. bevolking wordt teruggegrepen Het verschafte wel tijdelijk ademnaar het wapen van de collectieve ruimte aan de Belgische politieke klasstrijd met massamobilisaties en se om te proberen om orde op zaken te algemene stakingen om terug te stellen in het eigen Belgische politieke vechten tegen besparingsplannen huis, vooraleer over te gaan tot bespadie hun gelijke in het recente verringen. Dit bleek overigens een factor leden niet kennen. die de economische groei versterkte. De Belgische politieke impasse maakte het voor de Belgische elite onmogelijk België ontsnapte tot nu toe aan deze om de bevolking een even desastreus trend door een combinatie van facto- besparingsbeleid op te leggen als in ren die elkaar versterken. Het feit dat de rest van Europa. Zelfs de Financiel de Belgische economie mee heeft kun- Times kopte: “Belgische groei bevornen profiteren van het relatief snelle derd door politieke impasse”. Een meer herstel van de Duitse economie, dat frontale aanval op de levensstandaard zich tijdelijk uit de crisis heeft weten van de werkende bevolking bleef dus te exporteren, speelde zeker een rol. uit, wat een stimulerend effect had op Het zorgde voor de nodige ademruim- de economie en de overheidsinkomsten, door

D

Massale betoging in Italië. Binnenkort ook bij ons?

dls308.indd 6

maar ook op de sociale vrede. Een bijkomend element voor het beperken van sociale onrust, ondanks het toenemende ongenoegen aan de basis tegen zowel de systematische onderfinanciering van diensten als onderwijs, openbaar vervoer, zorgsector, ... als tegen de beperking van de lonen, was dat de vakbondsleiding systematisch de Europese crisissituatie gebruikte om wie op straat wilde komen schrik aan te jagen. Het idee “We hebben het hier toch niet zo slecht” of “Laat ons een beetje toegeven, om erger te voorkomen”, werd gebruikt om iedereen thuis te houden. Het nationalistische opbod tenslotte hielp niet echt om politieke actie en debat te stimuleren. Het strooide systematisch zand in de ogen en het leidde het debat af, weg van de conclusie dat we ons ook hier zullen moeten organiseren tegen wat de politici voor ons in petto hebben. Niet de Waalse en Brusselse gezinnen zijn een bedreiging voor de welvaart van de Vlamingen. Ook omgekeerd zijn het niet de Vlaamse werknemers die de plannen opmaken om de hele werkende bevolking de crisis te doen betalen. De politieke partijen van beide zijden van de taalgrens zijn een akkoord aan het maken om ons de crisis te doen slikken. Dat zal onvermijdelijk leiden tot strijd, maar zolang de werkende bevolking niet bouwt aan een eigen politiek strijdinstrument om elke jongere en werkende te verdedigen tegen sociale afbraak, zal het nationalistische of gelijk welk verdelend vergif een complicatie voor strijd blijven. Slechts een programma en een partij die de hele werkende Belgische bevolking – Nederlands-, Frans- of Duitstalig, migrant of ‘Belgisch’, man of vrouw, homo of hetero - één kan maken tegen gelijk welke besparing op hun kap, biedt ons kans op succes!

suele opvoeding in de scholen. Wil je meewerken aan de campagne voor een protestactie tegen de volgende “Mars voor het leven” in maart 2012? Wij zoeken bondgenoten – organisaties en individuen – om die protestactie voor een echte keuze zo talrijk mogelijk te maken. Neem contact op met onze vrouwencommissie: vrouwen@ socialisme.be.

Een nieuwe ronde winst voor Flanders Classics

D

e commerciële organisatoren van de Ronde van Vlaanderen hebben het parkoers van deze wielerwedstrijd grondig hertekend. Het doel is duidelijk: de VIPs ter wille zijn om zo het aantal duur betaalde plaatsen op te drijven en de eigen winsten te vergroten. De aankomstplaats van de wedstrijd is aan Oudenaarde toegekend. De Muur van Geraardsbergen wordt geschrapt. Moesten ze kunnen, ze zouden zelfs de wielrenners schrappen.

De hertekening van het parkoers van de Ronde maakt duidelijk waar het om te doen is. Volgend jaar wordt de Oude Kwaremont maar liefst drie keer aangedaan. Hierdoor wordt het gemakkelijker om meer VIP-tenten te plaatsen waarbij de toegangsplaatsen duurder kunnen worden: de toeschouwers in deze tenten krijgen de renners maar liefst drie keer te zien zonder zich te moeten verplaatsen. Bovendien is Oudenaarde vlakbij voor een eventuele afterparty voor de VIPs. De plaatsen in VIP-tenten zijn duur. Vorig jaar kostte een plaats (uiteraard met lunch inbegrepen) aan het gemeentehuis van Geraardsbergen bijHet bedrijf Flanders Classics is ei- voorbeeld 180 euro per persoon (exclugendom van de groep rond Wouter sief BTW). Vandenhaute, tevens eigenaar van De aankomstplaats is toegekend aan Woestijnvis. De editie van de Ronde de meest biedende stad, in dit geval van Vlaanderen 2011 werd voorafge- Oudenaarde. Bovendien wordt de Muur gaan door wat een ‘prestigieuze’ serie van Geraardsbergen, waar de dissidente op TV werd genoemd. Niet toevallig uitbater van Kasteel Oudeberg een VIPeen productie van Woestijnvis. Die se- tent voor eigen rekening plaatste (tegen rie kon op heel wat aandacht rekenen in 275 euro per persoon), vermeden. Met het weekblad Humo, tevens in handen sport of de wielerliefhebbers heeft dit van Woestijnvis. Met zijn ene bedrijf niets te maken. Het is pure commermaakte Vandenhaute reclame voor zijn cie waarmee een volkse sport om zeep andere bedrijf. wordt geholpen.

25/09/2011 18:49:57

economie


systeem in crisis

Wat ze je niet vertellen over het kapitalisme

D

door

Nicolas Croes (op basis van een langer Engelstalig artikel door Lynn Walsh in ‘Socialism Today’)

e vrees voor een nieuwe recessie wint steeds meer terrein. De politici en economen hebben het in het beste geval nog over “stabiliseren” met een terugkeer naar de “normale” situatie van voor 2008. Over de “30 glorierijke” jaren van na de oorlog wordt met geen woord meer gerept. De toekomst is onzeker. Dat zet sommigen ertoe aan om de oorzaken van de huidige crisis diepgaander in het systeem te zoeken. HaJoon Chang doet dit in zijn boek ’23 dingen die ze je niet vertellen over het kapitalisme’. De auteur brengt een vernietigende kritiek over de fundamentele tegenstellingen van het systeem, maar biedt geen alternatief. Ook volgens zijn eigen criteria faalt het kapitalisme. De afgelopen dertig jaar heeft de groeiende invloed van het neoliberalisme enkel geleid tot slechtere economische prestaties. De basisingrediënten van het op de belangen van de rijken gerichte receptenboek waren de deregulering van de markten (in het bijzonder van de financiële sector), de geleidelijke afbouw van de overheidstussenkomst in de economie (privatiseringen, liberaliseringen,…), een enorme vermindering van de belastingen voor bedrijven en rijken en tenslotte een georganiseerde aanval op de arbeiders. Deze maatregelen werden gerechtvaardigd met het idee dat de middelen beter beheerd zouden worden. Dat werd gekoppeld aan het idee dat de rijkdom van boven naar onder zou “doorsijpelen”, wat iedereen een grotere welvaart zou opleveren. Rijken rijker, armen armer

de inkomens van de werkenden ondermijnde de vraag naar goederen en diensten. Dit werd een tijdlang gecompenseerd door de opmars van kredieten om de consumptie op peil te houden. Het werd mogelijk om enorme sommen geld te lenen. Investeerders richtten zich steeds meer op een reusachtige ontwikkeling van de financiële sector omdat investeringen in nieuwe productiemiddelen in hun ogen onvoldoende winsten zouden opleveren. De ontwikkeling van nieuwe technologieën en het opdrijven van de productiviteit werden stilaan een ernstig probleem waardoor de winstvoet onder druk kwam te staan. Dit leidde tot besparingen op de lonen van de werkenden, waardoor zij minder in staat waren om de geproduceerde goederen te consumeren. De financiële sector kwam steeds meer los te staan van de langetermijnperspectieven van de productie. De opmars van de winsten van de financiële sector heeft niet geleid tot een gelijkaardige groei van de economie, de productiviteit en al helemaal niet van de levensstandaard van de meerderheid van de bevolking. Ondanks het ontwikkelen van allerhande financiële derivaten die tot doel hadden om de risico’s te beperken, was het systeem niet bestand tegen een reeks financiële ineenstortingen met de Aziatische crisis in 1997 als eerste teken aan de wand tot aan het hoogtepunt met de crisis die opdook vanaf 2008.

Als het neoliberalisme ergens succesvol in was, dan wel in het opdrijven van de winsten, de inkomsten en het fortuin van de kapitalisten. Tussen 1979 en 2006 zagen de 1% rijksten in de VS hun deel van het nationale inkomen verdubbelen (van 10% tot 22,9%). De 0,1% rijksten deden het nog beter: hun aandeel verdriedubbelde bijna (van 3,5% tot 11,6%). Volgens de neoliberale hypothese zou dit gepaard moeten gaan met een versnelde economische groei. De cijfers van de Wereldbank ontkennen dat: na een jaarlijkse gemiddelde Geen alternatief? groei van de wereldeconomie met 3% tijdens de jaren 1960 en 1970, was er Het einde van de naoorlogse ecotussen 1980 en 2009 een gemiddelde nomische groei betekende ook dat de groei met 1,4%. Keynesiaanse ideologie en beleid (met De inkomens van de aandeelhouders tussenkomsten van de overheid, hoge schoten pijlsnel de hoogte in, terwijl die sociale uitgaven en pogingen om de van de arbeiders en de middenklasse nationale economie te controleren) niet stagneerden. Tussen 1980 en vandaag langer aan de periode aangepast waren. zijn de inkomens van bedrijfsleiders Ze maakten beetje bij beetje plaats voor (inclusief lonen, aandelenopties,…) van het monetarisme van Milton Friedman een verhouding van 30 tot 40 keer het en de “Chicago-school” (onder meer gemiddelde loon van een werknemer berucht om de wijze waarop Chili ontoegenomen tot… 300 tot 400 keer een der Pinochet als testlaboratorium voor gemiddeld werknemersloon! Tegelijk het neoliberalisme werd gebruikt). Het moest een bijna volledige tewerkstel- monetaire beleid baseerde zich op de ling plaats maken voor een massale “onzichtbare hand”, de theorie dat de werkloosheid en een opmars van tijde- markt in staat was om zichzelf te relijke slecht betaalde banen zonder syn- guleren. Dit idee werd steeds meer als dicale bescherming. De stagnatie van quasiwetenschappelijk gegeven aan-

dls308.indd 7

vaard. En zelfs indien het niet perfect was, was er geen alternatief voorhanden (“There is no alternative!”). Na de financiële crisis van 2008 moest Alan Greenspan, topman van de Federal Reserve, de Amerikaanse centrale bank, erkennen dat de markten zichzelf niet altijd reguleren. Vanaf de jaren 1980, met de contrarevolutie van Thatcher (Groot-Brittannië) en Reagan (VS), leverden voorheen geïsoleerde economen zoals Friedman een intellectuele ondersteuning van het monetaire beleid. Dat beleid had als doel om het systeem aan te passen aan de nieuwe materiële omstandigheden van de samenleving en om de verhouding tussen arbeid en kapitaal te herdefiniëren (in het voordeel van die laatste). Het ideologische offensief werd aanzienlijk versterkt door de ineenstorting van het stalinisme. In afwezigheid van een ideologisch alternatief vanwege de leiders van de traditionele arbeiderspartijen, konden de neoliberale opvattingen ingang vinden onder bijna alle lagen van de publieke opinie. Hoe de economie plannen?

De fundamentele tegenstelling van het kapitalisme is dat het productieproces gesocialiseerd is terwijl de eigendom van de productiemiddelen in privé-handen is. De huidige kapitalistische productie vereist een grote graad van sociale organisatie, maar de wetten van het private bezit van de productiemiddelen en de concurrentie verhinderen elke vorm van planning. Het leidt tot een anarchistische productie die leidt tot periodieke crisissen. Het is cruciaal en dringend om de economie te coördineren, om te produceren wat voor de gemeenschap nodig is en om dit op een veel efficiëntere wijze aan te pakken. De taakverdeling tussen verschillende bedrijven is exponentieel toegenomen, bedrijven zijn hierdoor ook steeds meer van elkaar afhankelijk. Het sociale karakter van het productieproces is nog versterkt. Vandaag gebeurt een derde tot de helft van de internationale handel tussen verschillende entiteiten binnen multinationals. Anderzijds kunnen grote bedrijven hun grote winsthonger enkel bevredigen door de steun van publieke instellingen zoals het rechts-

Het dossier op deze pagina is gebaseerd op een recensie van “23 dingen die ze je niet vertellen over het kapitalisme”, een boek door Ha-Joon Chang. Dit boek is in het Nederlands uitgegeven door Nieuw Amsterdam Uitgeverij. Het telt 304 pagina’s en kost 19,95 euro. systeem, het onderwijs, de opleiding van arbeiders, publieke subsidies voor onderzoek en ontwikkeling,… Dat gebeurt allemaal met een zekere planning, maar dan wel binnen het kader van de winsthonger en de concurrentie die zo eigen zijn aan het kapitalistische systeem. De sleutelsectoren van de economie moeten worden genationaliseerd en bijgevolg in publieke handen komen zodat een coördinatie tussen de verschillende productie-eenheden mogelijk wordt en dit gericht op de behoeften van de meerderheid van de bevolking en met inachtneming van ons milieu.

Dit betekent niet dat alle kleine bedrijven genationaliseerd zouden worden, ze zouden onderdeel worden van een wereldwijde planning. Een centrale planning is geen utopie. Dat maakten verschillende staten duidelijk tijdens de twee wereldoorlogen, toen werden grootschalige elementen van planning doorgevoerd in het kader van de oorlogsinspanningen. Opdat een planmatige benadering op langere termijn stand zou houden, heeft deze planeconomie, om de woorden van de Russische revolutionair Leon Trotski te gebruiken, nood aan democratie zoals een lichaam nood heeft aan zuurstof. Velen verwerpen elke verwijzing naar planeconomie met de erfenis van de stalinistische nachtmerrie en de bureaucratische dictaturen die naar Sovjetmodel werden opgezet. De degeneratie van de Sovjet-Unie was niet het gevolg van de ‘waanzin van een dictator’. Het was ook niet het logische resultaat van de invoering van een planeconomie. Er waren erg specifieke historische omstandigheden (het isolement van een achtergebleven land met een weinig ontwikkelde arbeidersklasse) die de opkomst van een contrarevolutionaire bureaucratie mogelijk maakten. Democratisch verkozen comités met permanent afzetbare vertegenwoordigers kunnen een flexibele economische planning uitwerken die aangepast is aan en gecoördineerd wordt op alle niveaus (lokaal, regionaal, nationaal en internationaal) en steeds wordt verbeterd door de actieve betrokkenheid van de basiscomités, zowel op het vlak van de productie als de distributie en de kwaliteitscontrole van de producten. Een samenleving gebaseerd op dergelijke comités in de wijken, bedrijven, scholen – kortom een democratisch socialistische samenleving – is het beste antwoord op de dictatuur van de markten en de speculanten.

25/09/2011 18:49:57

dossier

de

Linkse Socialist

V

Dit systeem tot op he

Witte beweging:

Klassenjustitie om de belangen

ijftien jaar geleden werd ons land opgeschrikt door een massale uitbarsting van straatprotest en woede. Na een week van spontane acties en betogingen, volgde op 20 oktober 1996 de Witte Mars in Brussel met 300.000 deelnemers. De ‘witte beweging’ maakte duidelijk hoe snel een beweging kan ontwikkelen. Vijftien jaar later is het nuttig om terug te kijken op de acties, maar ook op justitie. Wat is er veranderd na vijftien jaar? En hoe staan socialisten eigenlijk tegenover het gerecht? We publiceren een dossier door GEERT COOL, in 1996 als linkse socialist actief in de beweging in Gent.

uitbarsting van woede op straat

D

e Witte Beweging in 1996 ontstond naar aanleiding van de affaireDutroux waarbij er een grote verslagenheid was omwille van de jonge slachtoffers van Dutroux en co. Toen bleek dat het onderzoek naar deze affaire met heel wat moeilijkheden te kampen kreeg, barstte de woede uit.

De directe aanleiding was het verwijderen van onderzoeksrechter Connerotte van het dossier. Die had een bord spaghetti gegeten op een steunavond voor de vermiste meisjes en was bijgevolg niet ‘onpartijdig’. Connerotte werd gezien als een doortastende figuur die door de bureaucratische mallemolen van het gerechtelijk establishment door middel van het spaghetti-arrest aan de kant werd geschoven. Velen vreesden een nieuwe doofpotoperatie. De acties toonden aan dat niet alleen de politici maar ook andere delen van de burgerlijke instellingen gediscrediteerd waren. Gerecht en politiediensten, maar ook de media, waren alle vertrouwen van de bevolking verloren. Een reeks opgestapelde frustraties kwamen samen. Het waren de arbeiders van VW-Vorst die de beweging op gang trokken door het werk op 14 oktober neer te leggen. Ze kregen al snel navolging doorheen heel het land. Er volgde een week van spontane betogingen en massaal protest. Het establishment verloor deels de controle over de situatie en er kwamen wanhopige oproepen aan de scholieren om terug naar school te gaan en aan de arbeiders om terug te werken. Alle elementen van het establishment mengden zich in die oproepen, van regering tot de koning en de kerk. Allen waren ze bang voor deze beweging. Daarom moest de Witte Mars apolitiek gehouden worden. De traditionele politici hadden immers geen controle op de politieke ideeën die ontwikkelden in de beweging. De omvang, spontaneïteit en snelheid van de beweging verrasten het volledige establishment. Doorheen de acties werd niet alleen het gerecht, maar de volledige samenleving in vraag gesteld. Wij speelden daar op in met onze slogan ‘Het systeem is rot tot op het bot’. Waar we een zekere im-

pact hadden, voornamelijk in Gent, werd deze slogan massaal overgenomen. Daar deden we er ook alles aan om de spontane uitbarsting van woede te organiseren in een grote gezamenlijke betoging op vrijdag 18 oktober 1996. De oproep daarvoor kwam van de Studentenvakbond (SVB) waarbinnen LSP-leden een actieve rol speelden. We trokken naar bedrijven, scholen en aula’s. Tegelijk kwamen we ook tussen in de spontane betogingen. Het waren drukke dagen. ‘s Ochtends vroeg opstaan, een megafoon nemen en de eerste de beste spontane betoging zoeken om van daaruit tot een grote betoging te komen. Dat ritueel werd enkele dagen na elkaar herhaald. De Gentse betoging van 18 oktober 1996 was massaal, met 25.000 deelnemers was het de grootste betoging na de nationale Witte Mars. Op dit ogenblik werd de beweging steeds meer gedragen door de arbeiders en hun gezinnen. Dat gebeurde niet bewust als klasse, maar als ouder, als kind. Het was mogelijk om het onbewuste bewust te maken. Een ordewoord van de vakbondsleidingen had volstaan om de beweging richting te geven en verder te laten ontwikkelen. Wij stelden dat er een oproep moest komen voor een algemene staking en de vorming van actiecomités om die staking voor te bereiden. Dat zou een actie onder controle van de basis worden. Maar de vakbondsleiding had evenveel schrik voor een algemene staking als de politici. Dit liet ruimte aan het establishment om de beweging te recupereren. Door het gebrek aan een leiding vanuit de arbeidersbeweging, werden de ouders van de verdwenen kinderen, vaak tegen hun zin, tot leiders en woordvoerders gebombardeerd. Zij werden in alle media opgevoerd en plots gingen alle deuren, tot die van het koninklijk paleis, voor hen open. Het establishment deed er alles aan om de Witte Mars om te vormen tot een apolitieke rouwstoet waar kritiek op het establishment werd verboden. Dat ging gepaard met een repressieve aanpak, LSP-militanten die heel de week vooraan stonden in het protest werden onverbiddelijk opgepakt omdat ze pamfletten bij hadden. Vrije meningsuiting was niet aan de orde van de dag. De recuperatie stopte de beweging in de doofpot.

van de rijken te dienen

H

et gerechtelijk apparaat volgt nochtans de regels en wetten die de belangen van het establishment dienen. Los van de samenstelling of de exacte structuur van de rechtbanken, staat vast dat de beslissingen moeten overeenstemmen met de regels die de privileges van het kapitaal verdedigen. De burgerlijke staat zoals we die vandaag kennen, verdedigt het kapitalistische systeem waarvan het een uitdrukking is. Alle retoriek over onafhankelijkheid en onpartijdigheid ten spijt, geldt dit ook voor het gerecht. Het centrale basisprincipe voor de wetgeving in het kapitalisme is de verdediging van de private eigendom van de productiemiddelen. Dat geldt zowel op het vlak van het burgerlijk recht (schulden, contracten,..) als op het vlak van strafrecht. Wij stellen uiteraard niet dat asociaal gedrag (zoals geweld, inbraken,…) niet moet bestraft worden. Maar we zien wel dat de wijze waarop strafrecht wordt toegepast verschillend is naargelang je afkomst of sociale positie. Een grote diamantfraudeur mag meer dan een gewone arbeider. De ‘neutraliteit’ van het recht is slechts schijn. De regels gelden voor iedereen, zowel armen als rijken mogen geen appel stelen als ze honger heb-

ben. Rijken komen dankzij duur betaalde juridische spitstechnologie met bijna alles weg, kijk maar hoe een topfiguur als DSK met verkrachting weg geraakt. De beslissingen worden bovendien genomen door rechters die doorgaans uit het kleine wereldje van de elite komen. Veel rechters hebben er al een carrière als advocaat opzitten en kunnen rekenen op een stevig inkomen. Van democratische controle op het gerecht is al helemaal geen sprake. Socialisten pleiten voor de afschaffing van het bestaande gerechtelijke apparaat. Ze zijn voor het vormen van nieuwe rechtbanken waar de rechters op democratische wijze worden verkozen door de meerderheid van de bevolking en bovendien permanent afzetbaar zijn. In een socialistische samenleving zal het aantal conflicten afnemen, nu zijn de meeste discussies immers met eigendomsrechten verbonden. Gevallen van criminaliteit en asociaal gedrag zouden uiteraard aangepakt worden, maar dan wel met het oog op het vermijden van dergelijk gedrag in de toekomst en het compenseren van de schade die aan de samenleving is aangebracht. Een louter repressieve benadering lost niets op en leidt niet tot een afname van criminaliteit. Kijk maar naar de VS: nergens anders ter wereld zitten zoveel mensen in de gevangenis, maar toch is het geen veiliger land geworden.

‘Boer’ Roger De Clerck (rechts) van Beaulieu kwam weg met een fraude van zowat 400 miljoen euro. Hier op de foto met enkele aanwezigen op zijn 75ste verjaardagsfeest: George Bush sr en diens vrouw, en Margaret Thatcher.

“Iedereen gelijk voor de wet”. En de rijk

O

verdrijven we als we over klassenjustitie spreken? Laat ons eens een recent praktijkvoorbeeld aanhalen.

de media wordt opgeklopt” en dat al “zeer streng” wordt opgetreden. De schepen van de frauderende diamantairs wil de mogelijkheden van onderzoek naar fraude aan banden leggen. Over naar de staatssecreDe Antwerpse diamantsector heeft voor 700 mil- taris van fraudebestrijding Carl Devlies (CD&V). Die joen euro gefraudeerd op Zwitserse rekeningen. De verklaarde: “Er zijn al vele maatregelen en ik denk kans dat een veroordeling volgt, is zo goed als nihil. dat die volstaan”. Voor de diamantsector en andere De fraude is bijna even groot als die van Beaulieu fraudeurs volstaan die maatregelen inderdaad. (van tapijtenboer De Clerck) en KB-Lux samen. Toen De diamantsector zelf heeft dure advocaten onder ging het telkens om 400 miljoen euro. In beide grote de arm genomen om via de Raad van State inzage te fraudezaken draaide de gerechtelijke procedure op krijgen in de dossiers van de fiscus. Zo wil de seceen sisser uit. Moraal van het verhaal: wie het groot tor weten wat de fiscus weet om vervolgens een akgenoeg aanpakt, gaat vrijuit. Waag het niet om een koord met die fiscus te sluiten. Dat is hoe de rijken parkeerboete niet te betalen, maar fraudeer ineens hun zaakjes aanpakken. voor 700 miljoen euro. Maar als Antwerpse topmagistraten bij de opening De frauderende diamantairs kunnen op politieke van het gerechtelijk jaar wijzen op de ondermijning steun rekenen. In Antwerpen beschikt de diamant- van de sociale zekerheid door de forse toename van sector over een eigen schepen: Ludo Van Campenhout de zwarte sector, richten ze zich niet tot de organisa(ex-VLD en nu N-VA). Die verklaarde dat de zaak “in toren van de zwarte circuits. Neen, ze beperken zich

dls308.indd 8

25/09/2011 18:49:58

dossier


teem is rot… p het bot! Nog steeds rot tot op het bot

n

Witte Beweging,

15 jaar later

E

lde juridiweg, kijk verkrachden bovenans uit het el rechters t opzitten men. Van is al hele-

en spontane omvangrijke beweging die het establishment op haar grondvesten doet daveren. Dat was 15 jaar geleden een uitzonderlijk gegeven. Vandaag is het tegen de achtergrond van de revolutionaire golf in het MiddenOosten en Noord-Afrika natuurlijk minder spectaculair. Wel is het belangrijk vast te stellen dat een dergelijke beweging ook bij ons mogelijk is en rond schijnbaar kleine feiten tot uitbarsten kan komen.

ng van het n voor het e rechters en door de ndien per-

al het aanste discuserbonden. al gedrag maar dan dergelijk seren van ngebracht. niets op en iteit. Kijk wereld zitaar toch is

T

erwijl onze levensstandaard onder vuur ligt, laat het politieke establishment zich al jaren enkel opmerken door kinderlijk geruzie, is het gerecht nog volop bezig met de verdediging van de belangen van de rijken (denk maar aan de Fortis-affaire) en overgiet de media het geheel met een sausje entertainment.

De politici staan mijlenver af van de dagelijkse realiteit van ons leven. Ze verdienen als parlementslid 10.000 euro per maand, krijgen opzegvergoedingen tot 300.000 euro bovenop een rijkelijk pensioen (na 20 jaar te hebben gewerkt) en ze kunnen hun eindeloopbaan koppelen aan lucratieve postjes in de raden van bestuur van grote ondernemingen. De verontwaardiging naar aanleiding van de afscheidspremie voor Sven Gatz maakte duidelijk dat het ongenoegen tegenover de traditionele politici bijzonder groot is. Wie gelooft die politici nog? Het gerecht werd de afgelopen 15 jaar hier en daar wat hervormd. Er werden elementen van de structuur aangepakt, maar aan de fundamenten werd niet geraakt. Ook dit blijft een wereldvreemd wereldje van ‘ons kent ons’. De wijze waarop het gerechtsgebouw op het Poelaertplein in Brussel boven de rest van de binnenstad uitsteekt, vat de verhoudingen samen. In 2009 bleek hoe bij rechter De Tandt in Brussel vonnissen op bestelling konden verkregen worden. Het onderzoek hiernaar werd jarenlang tegengewerkt door het parket-generaal dat imagoschade voor het gerecht vreesde. Deze praktijk werd pas bekend toen rechter De Tandt in het Fortis-dossier een vonnis velde dat werd gekopieerd van een project van vonnis opgemaakt door het advocatenkantoor dat de regering vertegenwoordigde in

joen euro. ens vrouw,

n de rijken nog meer

al “zeer streng” e frauderende dionderzoek naar ar de staatssecreies (CD&V). Die gelen en ik denk sector en andere inderdaad. advocaten onder n State inzage te s. Zo wil de secrvolgens een akis hoe de rijken

tot oproepen om iets te doen aan de instroom van buitenlandse arbeidskrachten die evenzeer het slachtoffer zijn van de zwarte circuits. De kleine slachtoffers van het zwartwerk worden aangepakt, de grote fraudeurs gaan vrijuit. Even terzijde. Er zijn in Antwerpen schrijnende tekorten. Van de kinderopvang over de scholen, ontspanningsmogelijkheden tot openbare diensten en werk voor de bevolking. Delen van de bevolking vallen uit de boot en worden vatbare prooien voor criminelen (zoals drugdealers) die steeds driester te werk gaan. Het rechtse beleid heeft tot een zootje geleid en bij ieder voorstel om er iets aan te doen (bijvoorbeeld door echte jobs met degelijke lonen te creëren n bij de opening en te investeren in degelijke huisvesting alsook onde ondermijning derwijs), is het argument dat er daar geen middelen se toename van voor zijn. Wie durft dat nog te beweren nu bekend is t tot de organisa- dat de diamantairs quasi ongestoord voor 700 milze beperken zich joen euro kunnen frauderen?

dls308.indd 9

het proces. Dit is een normale praktijk. Syndicalisten weten hoe het gerecht zich gemakkelijk voor de kar van het patronaat laat spannen om eenzijdige verzoekschriften van patronale advocaten letterlijk over te nemen om stakingen te breken. Wie gelooft die rechters nog? Ondertussen neemt ook het vertrouwen in de media zienderogen af. Bij ons zagen we nog geen schandaal zoals dat van Murdoch in GrootBrittannië die journalisten telefoons liet afluisteren om smeuïge roddels te kunnen verkopen. De krant van Murdoch, News of the World, moest de boeken sluiten. Maar ook bij ons vragen steeds meer mensen zich af: hoe kunnen we die journalisten nog geloven? Aan de top van politie, gerecht, bedrijfswereld en politiek kent iedereen elkaar en zijn er onderlinge banden die verder gaan dan hoe dit doorgaans wordt voorgesteld. Met het oog op het onderhouden van die banden wordt “creatief” omgesprongen met de wetgeving en de rechtspraak. Zelfs politionele tussenkomsten kunnen op een even creatieve wijze worden opgezet. De zogenaamde scheiding der machten is vooral een theoretisch gegeven om een schijn van onpartijdigheid te wekken. In werkelijkheid is het volledige establishment over de verschillende machten heen één kliek. Tegen de achtergrond van een systeem in crisis ontstaan er ook meningsverschillen aan de top. Maar de belangrijkste ontwikkeling is er een van een groeiend wantrouwen tegenover het volledige establishment. In de strijd voor een degelijke levensstandaard botsen de arbeiders en hun gezinnen met dat establishment. Als een systeem de meerderheid van de bevolking geen degelijke toekomst kan bieden, dan kunnen we enkel vaststellen dat dit systeem rot is tot op het bot.

De snelheid en de omvang van de Witte Beweging vormen een antwoord op diegenen die denken dat er in ons land nooit iets gebeurt of dat bewegingen hier niet aan de orde van de dag zijn. De voorwaarden voor een beweging als in 1996 zijn nog steeds aanwezig. Er zijn staan nog veel emmers ongenoegen klaar om bij een extra druppel over te lopen in straatprotest.

Massale bewegingen die quasi spontaan tot uitbarsten komen, staan vandaag opnieuw op de agenda. Foto: het Spaanse jongerenprotest voor de zomer.

Het ontbreken van een actieve betrokkenheid van de vakbondsleiding maakte dat er enige onduidelijkheid was over het klassenkarakter van de beweging. Er namen ook andere lagen van de maatschappij deel aan de beweging. Maar dat is geen statisch gegeven. Het patronaat haakte al gauw af toen er stakingsacties waren. De middenstand had voorheen een actieve rol gespeeld in het verspreiden van affiches van de verdwenen kinderen en stond ook sympathiek tegenover de acties, maar ze had er niet de leiding over. Onder tal van intellectuelen werd neerbuigend gedaan over het ‘volkse’ karakter. De beweging kreeg een massakarakter na de staking bij Volkswagen in Vorst en werd steeds meer gedragen door de arbeiders en hun gezinnen. Ook de Witte Beweging toonde de potentiële kracht van de arbeiders. Daarbij is het essentieel voor linkse krachten om het onbewuste bewust te maken en de beweging perspectief te geven vanuit een klassenstandpunt. De Witte Beweging kon enkel worden gerecupereerd omdat de arbeidersbeweging er geen bewuste leiding aan gaf. Het ontbrak aan ordewoorden en bijhorende organisatie. Waar er wel enige richting aan het protest werd gegeven, vooral in Gent, kwam het tot een grote betoging met 25.000 deelnemers en duidelijke slogans zoals ‘Het systeem is rot tot op het bot’. Dat toonde het potentieel indien de vakbondsleiders zich actief achter de beweging hadden gezet. Het is dan ook van groot belang om strijdbare syndicalisten en militanten te organiseren op zowel syndicaal als politiek vlak. We moeten een aantal tradities van de arbeidersbeweging opnieuw opbouwen zodat we bij cruciale keerpunten en bewegingen het initiatief niet noodgedwongen moeten overlaten aan andere krachten.

25/09/2011 18:49:58

10

internationaal

de

Linkse Socialist

Kazachstan. Dictatuur wil vakbonden en linkse socialisten breken

H

et dictatoriale regime van Nazarbajev in Kazachstan is al aan de macht sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. Nu begint het regime te vrezen dat de golf van opstanden en bewegingen voor een degelijke levensstandaard en democratische rechten vanuit het Midden-Oosten overwaait naar Azië, met inbegrip van Centraal-Azië. Preventief wordt tot maatregelen overgegaan: een bijzonder brutale repressie tegen de vakbonden en linkse socialisten.

Het land kent heel wat natuurlijke rijkdommen, onder meer olie en gas. De belangrijkste internationale spelers die deze uitbaten zijn Chevron, Exxon Mobil, het Russische Lukoil, Total en het Italiaanse Eni. Het Indische Mittal is actief in de mijnbouw. In het westen van het land, in de regio Mangistau Oblast, zijn de oliearbeiders al maandenlang aan het staken. De olieinkomsten uit deze regio zijn van groot belang voor het regime dat er bijgevolg alles aan doet om de staking de kop in te drukken. De stakingsleiders krijgen regelmatig anonieme dreigementen, onder meer via SMS. Maar daar blijft het niet bij. Afgelopen zomer werd een kandidaat hoofddelegee van het bedrijf MunayFiltrServis vermoord, wat later volgde de moord op de 18-jarige dochter van Kudaybergen Karabalayev, hoofddelegee bij het transportbedrijf UOS-1 van het productiefiliaal OzenMunayGaz. Het meisje had een gebroken kaak en een schedelbreuk opgelopen. De advocate van de stakende oliearbeiders werd meteen gevangen gezet en riskeert zelf een lange gevangenisstraf wegens ophitsing. Een stakingsactivis-

te die deelnam aan een hongerstaking werd aangevallen door de politie, ze werd vervolgd omdat ze een agent zou hebben aangevallen. De vrouw woog nog 45 kilo na een lange hongerstaking, maar zou een twee meter lange oproeragent hebben toegetakeld? Ook deze vrouw wordt met een lange gevangenisstraf bedreigd. De stakers kregen enige internationale aandacht via het solidariteitswerk van de Socialistische Beweging Kazachstan, dat onaf hankelijke vakbonden en strijdbare militanten organiseert. Europees Parlementslid Paul Murphy bezocht de regio om de arbeiders te steunen. Internationaal kwam er zelfs steun van de bekende Britse zanger Sting die een concert op 11 juli in Kazachstan, in het kader van de verjaardag van president Nazarabajev, afzegde omwille van de repressie tegen de oliearbeiders. Sting stortte ook een bijdrage in het stakersfonds van de arbeiders. “De olie- en gasarbeiders uit Kazachstan en hun gezinnen hebben onze steun en de internationale mediaaandacht nodig”, aldus Sting. Samen met de repressie tegen de stakende arbeiders ging het regime

Een voorbeeld van een dreig-SMS aan een vakbondsmilitant: “Als je naar Moskou vertrekt, zal je familie de lucht in gaan of levend verbranden. Begrepen!!!”.

ook een stap verder in het vervolgen van gekende arbeidersleiders. Ainur Kurmanov en Esenbek Ukteshbayev, twee leiders van de Socialistische Beweging en militanten van het CWI, riskeren jarenlange gevangenisstraffen. Midden september kreeg hun advocaat te horen dat ze vervolgd worden. De zakenkrant Vzglyad bracht het nieuws op haar voorpagina en stelde: “Een veroordeling van de leiders van deze organisatie zal worden aangegrepen om ze te liquideren. Ongetwijfeld zijn de autoriteiten van mening dat deze organisatie een reële en massale protestkracht vormt die enkel kan worden aangepakt door ze te breken”. De twee linkse socialisten worden vervolgd naar aanleiding van een campagne tegen de uitzetting van mensen die de hypotheek op hun huis niet meer konden betalen aan de banken. Toen de banken in de problemen kwamen, werden die gered door de overheid. Als mensen in de problemen komen, worden ze niet gered. De wanhoop dreef sommigen tot individuele wanhoopsdaden zoals zelfmoord, anderen gingen collectief in verzet. De Socialistische Beweging Kazachstan speelde een rol in dat verzet. Nu worden haar leiders ervan beschuldigd dat ze mensen tot zelfmoord zouden hebben aangezet. Ze worden ook beschuldigd van “willekeur” en “despotisme”, wat doorgaans beschuldigingen zijn tegenover bureaucraten die een stap te ver zijn gegaan als ze zichzelf privileges toedienden. Dit kan leiden tot een gevangenisstraf van twee jaar. Kazachstan was in 2010 nog voorzitter van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE) en het land wordt als een normaal regime beschouwd door onder meer de Belgische regering. Op 7 oktober wordt zonder problemen een voetbalwedstrijd België-Kazachstan gehouden. Dat Kazachstan een dictatoriaal regime is dat oppositieleiders willekeurig vervolgt, is voor het establishment van minder belang dan lucratieve zakelijke contracten. Zo lang hu n proces loopt, mo gen Ainur Kurmanov en Esenbek Ukteshbayev de stad Almaty niet verlaten. Daarmee hoopt de regering te vermijden dat de twee begin oktober hun geplande getuigenis afleggen voor een conferentie van de OVSE in Warschau over de “Mensenrechtendimensie”. De situatie in Kazachstan wordt steeds meer gespannen. De prijsstijgingen maken het leven ondraaglijk. De roep naar een degelijke levensstan-

Ainur Kurmanov, lid van onze organisatie en vooraanstaande leider van de oppositie in Kazachstan. daard en het recht om collectief in actie te gaan, weerklinkt steeds luider. Zoals we zagen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika kan dat leiden tot revolutionaire uitbarstingen. De aanwezigheid van een georganiseerde socialistische kracht met gekende leiders en een strijdbaar programma van maatschappijverandering, kan in Kazachstan een verschil maken. De arbeidersbeweging kent een opmars en begin haar angst tegenover de machtige politieke en economische elite te verliezen. Daar speelt het regime al op in voor

de woede zich heeft omgezet in een revolutionair verzet. Voor de linkse socialisten staat veel op het spel. Als het regime er in slaagt om de arbeidersbeweging en de Socialistische Beweging Kazachstan te breken, dan staat de bevolking van het land een donkere periode te wachten. Onder meer door middel van internationale solidariteit kunnen we dat vermijden. LSP neemt haar verantwoordelijkheid en zal de komende weken een aantal acties opzetten om de arbeidersbeweging en de revolutionairen in Kazachstan te ondersteunen.

india en pakistan

Internationale solidariteit nodig

O

p dit ogenblik is LSP actief in solidariteitscampagnes tegen de doodstraf in India en voor hulp aan de slachtoffers van de overstromingsramp in de provincie Sindh in Pakistan. Doodstraf in India

De Indische regering wil de doodstraf toepassen op drie Tamils die al sinds 1991 gevangen zitten naar aanleiding van de moord op toenmalig premier Rajiv Ghandi. De betrokkenheid van de drie bij die moord wordt betwist, er werden een 15-tal mensen opgepakt. Na 20 jaar zouden drie van hen nu ter dood worden veroordeeld. Het is duidelijk dat de Indische regering onder leiding van Congress hiermee de aandacht wil afwenden van de groeiende anticorruptiebeweging en protest tegen de prijsstijgingen. Dat wil ze doen door de doodstraf van drie Tamils effectief uit te voeren. Hiertegen wordt internationaal gepro-

dls308.indd 10

testeerd. Onder druk van massaal protest in onder meer de Indische deelstaat Tamil Nadu werd de executiedatum begin september met acht weken uitgesteld. Het protest gaat evenwel door. Ook in Brussel was er op 12 september een protestactie aan de Indische ambassade. Een 25-tal betogers protesteerden na een oproep van LSP en de Tamil Culturele Organisatie uit Antwerpen. Overstromingen in Pakistan

In Pakistan kwam het op het einde van het moessonseizoen opnieuw tot enorme overstromingen. In de provincie Sindh waren er 10 miljoen directe en miljoenen indirecte slachtoffers. Zowat een miljoen stuks vee zijn omgekomen. Volledige dorpen zijn van de kaart geveegd, alle planten op de velden (de voedselschuur van de regio) zijn verwoest. Het water leidt ook tot huidziekten en zowat 7.000 mensen moesten verzorgd worden wegens giftige beten van slangen. De Progressive Workers’ Federation

Op 12 september werd in Brussel actie gevoerd aan de Indische ambassade. LSP en de Tamil Culturele Organisatie protesteerden tegen de toepassing van de doodstraf in dat land. of Pakistan (PWFP), een vakbonds- (SMP) een vooraanstaande rol spelen, federatie waarin de linkse socialisten heeft twee vluchtelingenkampen opgevan de Socialist Movement Pakistan zet in Mirpur Khas. In die regio moes-

ten 275.000 mensen op de vlucht, ruim 200.000 huizen liepen ernstige schade op. De PWFP organiseert vluchtelingenkampen voor zowat 200 vakbondsmilitanten, socialisten en hun gezinsleden. Daar bieden we medicijnen, voedsel en accommodatie aan op basis van solidariteit vanwege vakbondsmilitanten in de rest van het land en dankzij internationale giften. De hulpverlening wordt democratisch gecontroleerd. De noden zijn echter groot, zeker aangezien de autoriteiten er niet in slagen om voldoende hulp te bieden. Wij willen de strijdbare vakbondsmilitanten in het getroffen gebied niet aan hun lot overlaten. Het is noodzakelijk dat ze in staat zijn om het enorme ongenoegen en de wanhoop om te zetten in actieve strijd. Om dat te kunnen doen en om de onmiddellijke noden te lenigen, roepen we op om een financiële bijdrage te leveren via 001-226039378 van LSP met vermelding “Pakistan”. Wij zorgen ervoor dat je bijdrage integraal in Pakistan terecht komt.

25/09/2011 18:49:59

crisis in Europa


11

Tegenover besparingsoffensief: eengemaakte strijd ber was er een algemene staking van zes uren in Italië. In Spanje waren er nieuwe mobilisaties en stakingsacties r gaat geen dag voorbij zonder slecht nieuws over de economie. (onder meer van het onderwijzend perIn Europa halen de banken en zelfs volledige landen regelmasoneel). In Frankrijk is er de ondertig de voorpagina’s van de kranten: “nieuwe verlaging van de wijsstaking van 27 september. Dit is kredietwaardigheid”, “dreiging van bankroet”,... Economen zijn steeds geen volledig overzicht van de acties, meer pessimistisch over de toekomst. Voor de zomer werd ons nog een herstel van de economie op basis van gezonde fundamenten voorgehou- maar het is duidelijk dat het verzet tegen de dictatuur van de markten zich den. Vandaag wordt eerder gesproken over een nieuwe recessie, een in verschillende landen aan het organieuwe fase in de aanhoudende recessie. Het kapitalistische systeem niseren is. wordt geconfronteerd met een structurele en diepgaande crisis waarDe financiële problemen van de banvoor de politieke en economische elite geen enkele remedie heeft. “Een ken en de enorme injecties of garanties moordende zomer”, “niets was opgelost”, verklaarde het Franse dagmet publieke middelen om de banken blad Le Monde begin september. te redden, werpen de noodzaak van de volledige nationalisatie van de banksector op. Dit moet gebeuren onder de De enige maatregelen waarmee we der de norm dan de uitzondering. Over controle en het democratisch beheer dagelijks om de oren geslagen wor- het kanaal was er het schandaal rond van de arbeiders. Na het uitbreken van den, zijn nog meer besparingen om de de rol van de roddelpers van Rupert de crisis in 2008 hadden tal van polioverheidsschulden te beperken. Voor Murdoch, waarbij de nauwe banden tici het over het reguleren van de secde arbeiders en hun gezinnen was het tussen het politieke en economische tor, maar dat volstond niet om de proinderdaad een moordende zomer. De establishment nogmaals bleek alsook blemen vandaag te vermijden. Als we cijfers van de omvang van de bespa- de corruptie en andere schandalen. De deze sector aan de kapitalisten overringsplannen zijn indrukwekkend. crisis die iedere dag erger wordt, is laten, zullen we van crisis naar crisis Alle plannen richten zich tegen de so- niet het resultaat van het bestaan van gaan waarbij deze steeds dieper wordt. ciale uitkeringen, de pensioenen, de openbare diensten of sociale uitkerin- De miljarden die nu op de beurzen in ambtenaren (alsook de gepensioneerde gen. Het is een crisis van het kapitalis- rook opgaan of de publieke middelen ambtenaren),... Alle openbare diensten tische systeem, van de private sector en om de banken te redden, kunnen beter worden afgebouwd als ze al niet volle- haar banken die steeds meer winsten voor sociale problemen worden aangedig tegen bodemprijzen aan de privé- zoeken. Vandaag willen ze ons laten wend. Hiermee kunnen de uitkeringen sector worden verkocht. Ondertussen betalen voor hun crisis. Dat botst even- verhoogd worden, kunnen banen gezijn het steeds dezelfden die moeten wel op steeds meer verzet doorheen creëerd worden en kunnen de openbare betalen: de gewone werkende bevol- Europa en het leidt tot strijd. diensten verbeterd worden. king die op geen enkele wijze verantWie de traditionele media volgt, kan woordelijk is voor de crisis. Dat leidt de indruk krijgen dat besparingen onin diverse landen tot strijd of toch min- vermijdelijk zijn. Daar is er amper aanstens tot een steeds breder gedragen dacht voor de enorme woede onder bre- Voor een Europese ongenoegen. de lagen van de bevolking. Maar na elf algemene staking Voor de elite komt een ramp nooit al- algemene stakingen in Griekenland is leen. Naast de economische crisis is er er daar steeds meer steun voor het idee Er is een groeiende kloof tussen de ook een opmars van een algemene po- om de schulden niet te betalen. Deze actiebereidheid van jongeren en arbeilitieke crisis. In ons land is dat evident, eis kan overal in Europa een mobili- ders enerzijds en het ontbreken van een maar dit wordt in Europa en de VS eer- serend ordewoord vormen. In septem- duidelijke uitweg uit de crisis ander-

E

door

Nico (Brussel)

zijds. De vakbondsleidingen organi- We willen de Griekse of Ierse arbeiseren doorgaans slechts acties indien ders niet alleen laten strijden. Om de ze daar door de basis toe worden ver- strijd aan te gaan, vertrekken we niet plicht. Vorig jaar eiste de Franse basis vanaf nul. De afgelopen jaren werrond de aanvallen op de pensioenen al den enkele van de beste tradities van om tot een echte algemene staking te de arbeidersbeweging opnieuw op de komen om zo de regering en het aso- agenda geplaatst met de algemene staciale beleid ten val te brengen. king, en via de ‘verontwaardigden’ ook Er is nood aan een actieplan tegen de de bezettingen, algemene vergaderinbesparingen. Enkel dan kan een ge- gen en lokale comités. Dergelijke inivoel van onmacht worden vermeden. tiatieven maken het mogelijk om een Aangezien de aanvallen op Europees veralgemeende strijd tegen het bespaniveau worden doorgevoerd door ringsbeleid van de nationale regerinde trojka (IMF, EU en ECB), moet gen en de EU te bediscussiëren en te ook het verzet Europees worden ge- organiseren. voerd. Waarop wordt gewacht om een We kunnen door middel van strijd het Europese algemene staking te organi- besparingsbeleid stoppen, maar er zal seren? Waarom meer nodig zijn. zouden we elk Er is fundamenin ons land af- Aangezien de aanvallen tele verandering zonderlijk innodig opdat de op Europees niveau gaan tegen het kapitalistische worden doorgevoerd Eu ropese beelite en haar podoor de trojka (IMF, sparingsbelitieke bondgeleid? De revolunoten n iet zo EU en ECB), moet ook tionaire golf in maar terug naar het verzet Europees Noord-Afrika hun orde van de worden gevoerd. Waarop dag kunnen overen het MiddenOosten heeft gaan. Doorheen wordt gewacht om een getoond dat onze strijd moeEuropese algemene massast r ijd ten we ook disloont en d at staking te organiseren? cussiëren over een beweging een radicale verop het nationaandering van het le vlak logischerwijze regionale uit- economische model. Tegenover de cribreiding kent en overgaat in een inter- sis van het kapitalistische model vernationale beweging. dedigen wij het idee van een democraDe toekomst van de Eurozone is tisch geplande economie op basis van steeds meer onzeker. De problemen de behoeften van de meerderheid en die nu in Italië opduiken, kunnen er op niet op basis van de inhaligheid van wijzen dat de schuldencrisis zich niet een handvol parasieten die steeds opzal beperken tot landen uit de periferie nieuw bij ons aankloppen om hun winmaar dat deze crisis aan de deur van sten op te drijven. de grote Europese economieën klopt.

Europarlementslid Paul Murphy:

“De kracht van de georganiseerde arbeidersklasse mobiliseren”

T

erwijl de politici van de gevestigde partijen in het Europees Parlement bespreken hoe ze nog meer in onze zakken kunnen zitten, laat de Ierse linkse socialist Paul Murphy er een totaal ander geluid horen. Hij verdedigt de belangen van de arbeiders en hun gezinnen in het parlement. Een uittreksel uit een tussenkomst die hij in een plenaire zitting deed.

van de aanvallen. Zij vechten terug, honderdduizenden jongeren waren betrokken bij de bezetting van pleinen doorheen Europa. Zij roepen terecht om echte democratie. Volgens mij is dat enkel mogelijk als we de dictatuur van de markten breken en bouwen aan een democratisch socialistische samenleving waarin de behoeften van de bevolking en niet de winsten centraal staan. “Om het sociale bloedbad op de arbeiders en jongeren in Europa te stoppen, moeten we de kracht van de georganiseerde arbeidersklasse mobiliseren. “Het nieuwe besparingsplan voor Griekenland, Een algemene 24-urenstaking op Europees niveau met voor 28 miljard euro besparingen en belastin- zou een krachtige boodschap van verzet tegen het gen en de privatisering van overheidsbezittingen Europese establishment vormen.” ter waarde van maar liefst 50 miljard euro, bevestigt eens te meer de rol van de EU en het IMF als diegenen die het asociale besparingsbeleid door de Volg de standpunten en tussenkomsten van Paul Murphy via zijn website: strot van de bevolking rammen. “Jongeren krijgen het hard te verduren als gevolg www.paulmurphymep.eu

dls308.indd 11

25/09/2011 18:49:59

12

recensie

de

Linkse Socialist

’De terugkeer van de dwarsliggers’ door Erik De Bruyn

Goede aanzet in de discussie over een nieuw links project

S

door

Bart Vandersteene, lid van de stuurgroep van Rood!

inds eind september ligt het nieuwe boek van Erik De Bruyn in de boekhandel. ‘De terugkeer van de dwarsliggers’ is een aanrader voor wie de discussie wil voeren over een links politiek alternatief. Zijn vorige boek kaderde nog in het project om binnen SP.a een linkerzijde uit te bouwen. In ‘Rooddruk voor een nieuw socialisme’ paste Erik zich duidelijk aan zijn omgeving aan. Wij hadden het toen over een “lightversie” van het socialisme. (1) ‘De terugkeer van de dwarsliggers’ brengt onder meer een blik op de interne werking van SP.a. Nadat De Bruyn 33% haalde bij de interne voorzittersverkiezingen in 2007, hoopte SP.a-Rood enigszins naïef een rol van betekenis in de partij te kunnen spelen. De partijleiding was een andere mening toegedaan. Er was geen plaats voor Erik in het nationaal partijbureau of het Antwerpse

partijbestuur, en ook geen verkiesbare plaats bij de parlementsverkiezingen. In april dit jaar besliste SP.a-Rood om de partij te verlaten. “Net nu de publieke opinie opnieuw anti-establishment begint te denken slaagt zij er niet in de tijdgeest te vatten en bevindt zij zich aan de andere kant van de barricaden” (blz. 75). Wij denken dat het wantrouwen en de afkeer van het establishment al van veel langer dateert en zich al even lang tegen de SP.a keert. Deze par tij neemt sinds 1988 deel aan het beleid (op verschillende niveau’s) en kan steeds minder verbergen dat ze voor een variant van hetzelfde neoliberale beleid ten voordele van de rijken en machtigen staat. Dat leidt al langer tot het bestaan van een vacuüm ter linkerzijde. De beslissing om met Rood! buiten de SP.a voort te gaan, heeft een impact op de inhoud van het boek. De Bruyn is duidelijker in zijn analyse van het kapitalisme en de nood aan een socialistisch alternatief. De bewegingen in Noord-Afrika en het Midden-Oosten en de jongerenprotesten in Zuid-Europa hebben een aanstekelijk effect op Erik uitgeoefend. Wij zijn het echter oneens met sommige van zijn conclusies. Hij gaat teveel mee in de afwijzing door de Spaanse jongeren van georganiseerde vormen van po‘De terugkeer van de dwarsliggers’ is verkrijglitiek. De terechte afbaar bij LSP voor 14 euro. Indien je het boek keer tegen de gevestigde thuis wil ontvangen, rekenen we 3,5 euro verpartijen mag niet op een zendingskosten aan. (In de boekhandel behoopje worden gegooid met hoe een democratitaal je 17,5 euro). Het boek bestellen kan via sche partij van de werstorting op rekening van Socialist Press: 001kende klasse zou kunnen 3907596-27 met vermelding “De Bruyn”. functioneren.

“Democratie en participatie moeten Er zijn een aantal onderwerpen waarreflexen worden van ieder van ons, op over we duidelijk van mening verschilelk niveau. Democratie en inspraak zijn len. Zo beperkt Erik zich in zijn eisen veel te belangrijk om het uit te beste- systematisch tot wat mogelijk is binden aan zogenaamde specialisten die er nen de contouren van het kapitalisme. hun beroep van gemaakt hebben. (…) Volgens ons houdt dit grote gevaren in. De toekomst is aan de netwerken, de Het verklaart wellicht waarom Erik ilparticipatieve structuren.” (blz 197). lusies blijft verspreiden in het ‘heruitgeNetwerken zijn nuttig, maar voor vonden’ socialisme in Latijns-Amerika. duurzaam engagement, diepgaande Ondanks een aantal positieve hervordiscussie en democratische beslis- mingen in Venezuela en Bolivia zien singsprocedures en structuren, is wat we vooral een weigering van Chavez en anders vereist. Het ontbreken van gro- Morales om te breken met de kapitaliste en brede partijen van de werkende tische logica. Dit leidt tot een groeiende klasse, betekent niet dat we onze am- teleurstelling en ongeduld bij de masbitie daartoe moeten opbergen of dat er sa’s en de dreiging van contrarevolutie. “een post-partijpolitiek tijdperk” in de Een socialistisch antwoord vertrekt maak zou zijn. van de concrete behoeften en verbindt Over de oproep ‘voor een nieuwe ar- deze via concrete eisen en slogans met beiderspartij’, door LSP sinds midden de nood tot een fundamentele maatjaren 1990 naar voor gebracht, heeft schappijverandering. Het gebrek aan Erik zijn bedenkineen dergelijk programgen. “Socialistische ma is nefast voor de oplossingen worden steun van linkse parHet feit dat door de publieke tijen in landen die zich Rood! een brede opinie als ‘niet remomenteel in het oog beweging wil alistisch’ afgedaan. van de storm bevinden, vormen waarin (...) De zaak kan niet zoals het Links Blok in zomaar worden opPortugal. verschillende gelost met de stichHet is positief dat stromingen en ting van een ‘nieuErik afrekent met de standpunten we arbeiderspartij’. stalinistische dictahun plaats Links moet zich tot turen. Hij schrijft de kunnen vinden, is een veel breder segval van deze regimes ment richten zontoe aan de “afwezigverrijkend der daarom in een heid van zowel decentrumdiscours mocratie als markt”. te vervallen. De crisis treft de arbei- Maar hij vergeet daarbij de foute idee ders en bedienden maar ook de kaders, van de opbouw van ‘socialisme in één de zelfstandigen en de kleine onderne- land’. Wat Erik bedoelt met “afwezigmers.” (blz. 93) Links moet “het voor- heid van markt” is ons een raadsel. bijgestreefde concept van een ‘nieuwe Dat niet alle sectoren zoals onderwijs arbeiderspartij’ durven overstijgen. of gezondheidszorg onmiddellijk graEnerzijds moet het element van een tis worden en dus aan de ruil worden arbeiders- of werknemerspartij erin onttrokken, lijkt ons vanzelfsprekend. prominent aanwezig zijn, maar ander- Vindt Erik dat in de Sovjet-Unie daarzijds moet ze veel meer durven zijn dan in te ver werd gegaan? Als we spreken dat.” (blz. 189) over “de markt”, gaat dat meestal niet De kapitalistische crisis houdt lelijk over hoe de consumptie georganiseerd huis. Ook de kaders en zelfstandigen is (de markt op zondagmorgen), maar zullen in de klappen delen. Voor som- de productie (de ‘vrije markt’). Met mige kaders zal duidelijk worden dat een geplande economie bedoelen wij hun job voor de kapitalisten slechts niet de onteigening van kleine winevenveel waard is als deze van een ge- keliers of handelaars, dat zijn slechts wone werknemer. Voor de kleine zelf- karikaturen. Het gaat wel over de sleustandigen wordt de concurrentieslag telsectoren van de economie. Worden met de grote ketens en multinationals die publiek beheerd volgens een planmoordend. Ze dreigen leeggezogen te ning of overgelaten aan de vrije markt, worden door parasieten als de banken waar de hoogste bieder de buit en haar en Electrabel. De enige manier om hier- opbrengst binnen haalt. Vindt Erik dat aan te ontsnappen is door zich bij die de markt er een belangrijkere rol had klasse in de samenleving te voegen die moeten spelen? een ander maatschappelijk project kan Het voorstel tot democratische staatsrealiseren. Dat is de werkende klasse. hervorming in dit boek, lijkt ons een Natuurlijk moet een ‘arbeiderspar- zwakke opsomming van kleine hervortij’ open staan voor die lagen, maar in mingen die op geen enkele wijze raken haar samenstelling en programma - in aan de belangen van de huidige econohaar karakter - moet het een ‘arbeiders- mische en politieke elite. De houding partij’ zijn. tegenover de multiculturele samenle-

Erik De Bruyn op de BBQ van Rood!Antwerpen op 3 september. Foto overgenomen vanop www.roodlinks.be ving en het hoofddoekenverbod zullen ook discussiepunten blijven. Ondanks deze punten van kritiek vinden we dit boek een belangrijke aanzet voor de discussie die in het kader van de opbouw van een nieuw links project broodnodig is. We raden het boek aan en willen het tegelijk aangrijpen om open en eerlijk op onze meningsverschillen te wijzen. Het feit dat Rood! een brede beweging wil vormen waarin verschillende stromingen en standpunten hun plaats vinden, is verrijkend. Tot slot nog een waarschuwing voor overdreven verwachtingen in nieuwe media en communicatiemiddelen. Als antwoord op de beperkte politieke betrokkenheid biedt Erik een “participatief cyberplatform” aan, de Red Cloud. Deze kan “de collectieve feitenkennis en ervaringsdeskundigheid van mensen aanboren en is de voorafspiegeling van een radicaal-democratische, zelfbeheerde socialistische samenleving.” (blz 191) Wij denken dat de mogelijkheden op vlak van communicatie en media interessante hulpmiddelen zijn, maar niet in de plaats kunnen komen van reële participatie in discussies en vergaderingen. Politieke participatie achter een pc lijkt toegankelijker maar is tegelijk veel vrijblijvender, vluchtiger en er gaat geen democratische groepsdynamiek van uit. (1) Zie: http://www.socialisme.be/lsp/archief/2009/03/09/recensie.html

waar LSP voor staaT

D

e technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83.

Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart. Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid. De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan. Stop de privatiseringen

Hoewel de arbeiders deze rijkdom produceren, hebben ze niet de minste inspraak in de aanwending ervan. Heel de productie staat in functie van de winsthonger van een handvol kapitalisten. Dit leidt tot schrijnende tegenstellingen. Er is nood aan betaalbare en comfortabele sociale woningen, aan gratis openbaar vervoer, aan onderwijs toegankelijk voor iedereen, aan speelterreinen en recreatiecentra, aan een nationale gezondheidsdienst die gratis en publiek is. De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant uit. Openbare diensten worden gerentabiliseerd en opgesplitst. De winstgevende delen worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang geen sprake meer van

dls308.indd 12

diensten. De marktlogica heeft ook in de openbare sector toegeslaan. Voortaan spreekt men van openbare bedrijven in afwachting van de volgende privatisering. 32-urenweek

In de private sector richt de “vrije” markt een ravage aan. Alle verworvenheden worden afgebroken in naam van de competitiviteit. Arbeidscontracten ruimen plaats voor onderaanneming, uitzendarbeid en andere nepjobs. Een miljoen arbeiders in België wordt regelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van een deel van de arbeiders en hun gezinnen. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeringen staan op de helling door de uitholling van de sociale zekerheid.

LSP/PSL is voor het volledig herstel van de index en een minimumloon van 1500 euro netto, tegen de afbraak van de sociale zekerheid en de uitholling van het arbeidscontract. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiting omdat dit onder het kapitalisme enkel leidt tot werkloosheid en armoede. De enige maatregel die de massale werkloosheid kan oplossen is de onmiddellijke invoering van de 32-urenweek, zonder loonverlies en met evenredige aanwervingen. Een nieuwe arbeiderspartij

De vakbondsleidingen hebben de kapitalistische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen. Daartegenover stellen wij het strijdsyndicalisme: vechten voor iedere job en het behoud van alle verworvenheden. De arbeidersklasse heeft een partij nodig die deze strategie politiek kan en wil vertalen. Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak. Ze moet zich verzetten tegen iedere verdeling van de arbeiders, of het nu is op basis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan het best door op te komen voor volledige gelijke rechten. Ze moet de strijd aanbinden tegen het imperialisme en vechten tegen de vernietiging van het milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van

Vlamingen, Walen en Brusselaars respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid). Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole. Revolutie

Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij. Arbeidersdemocratie

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de

arbeidersregering. Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt. Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het exOostblok bestond. Voor socialisme en internationalisme

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land. Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid. LSP/PSL maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.

Voor arbeiderseenheid Voor socialisme

25/09/2011 18:50:00

partijnieuws


LSP en de uitbouw van Rood!

N

adat Erik De Bruyn in april aankondigde dat Rood! als onafhankelijke beweging verder ging, had een delegatie van LSP een gesprek met hem om na te gaan in welke mate een samenwerking mogelijk was. Het voornemen van Rood! om een beweging uit te bouwen waarbinnen verschillende opvattingen en stromingen links van de gevestigde partijen mogelijk zijn, betekent volgens ons een belangrijke stap in de richting van een politiek alternatief voor de arbeiders en hun gezinnen.

Sindsdien werken we op alle niveau’s actief mee aan de opbouw van Rood! en zijn een aantal LSP-leden ook aangesloten bij Rood!. We nemen deel aan de nationale stuurgroep en spelen een rol in de regionale werking die tot nu toe werd opgestart in onder meer Antwerpen, Gent, Aalst, Brussel, Leuven, Brugge en Limburg. Op de eerste publieke bijeenkomsten waren er geen grote massa’s aanwezig, maar bleek wel het potentieel voor een open en consequent links project. In de zomer was er, ondanks het feit dat er weinig Rood! activiteiten waren, een snelle toename van het aantal betalende leden. SP.a-Rood werkte niet als een ledenorganisatie. Vandaar dat Rood! wel met een zekere politieke bagage maar zonder organisatorische structuur van start moest gaan. Tegen het einde van dit jaar hoopt de beweging 500 leden te tellen. Lid worden kan vanaf 2 euro per maand via permanente opdracht. In oktober en november zijn er in heel Vlaanderen boekvoorstellingen met Erik De Bruyn, hou voor de data de Rood-website in het oog (www. roodlinks.be). Op 28 januari komt er een nationale stichtingsconferentie te Antwerpen. De beweging bereidt zich ook voor op

de gemeenteraadsverkiezingen van 2012. In Antwerpen is er een discussie met PVDA opgestart om na te gaan of het mogelijk is om samen en als gelijkwaardige partners deel te nemen. Het ontbreken van een veralgemeende strijdbeweging, zoals destijds tegen het Generatiepact of voor koopkracht, zorgt ervoor dat de steun voor Rood! bij syndicale militanten wel aanwezig is maar nog grotendeels passief blijft. Positief is wel dat Rood! de afgelopen maanden bij vakbondsstrijd duidelijk aanwezig was. ke strijd kan worden gevoerd, als een Meer veralgemeende strijd zal een be- revolutionaire partij zoals LSP om een langrijke test voor Rood! vormen. duidelijk revolutionair socialistisch proOp dit ogenblik zijn vooral de nati- ject te verdedigen. onale, regionale en syndicale verantDe afgelopen maanden werd alvast woordelijken van LSP bij de werking constructief samengewerkt binnen van Rood! betrokken. Naarmate Rood! Rood!. We hopen dat dit wordt voortzich uitbouwt en zo ook een onderling gezet met luisterbereidheid, openheid vertrouwen groeit, zal LSP haar enga- en actieve aanwezigheid in strijdbegement binnen Rood! opvoeren. Wij wegingen om mee te bouwen aan het denken dat er zowel nood is aan een broodnodige politieke verlengstuk voor bredere formatie waarmee de politie- deze bewegingen.

29 oktober

Tweede ‘Dag van het Socialisme’

O

p 29 oktober organiseert de Ronde Tafel van Socialisten een tweede ‘Dag van het Socialisme’ in de Gentse Vooruit. Op de vorige editie waren er 750 aanwezigen, een volledig uitverkochte zaal. Ook dit jaar zal er ongetwijfeld veel volk zijn, snel inschrijven is dus de boodschap. Op het programma staan plenaire meetings en discussies in werkgroepen. Onder de negen werkgroepen onder meer discussies over hervorming en socialisme, de revolutionaire golf in het Midden-Oosten en Noord-Afrika, syndicale strijd,... LSP-woordvoerder Bart Vandersteene neemt het woord in het eerste plenaire gedeelte, bij de opening van de dag. In de werkgroep

‘hervorming en socialisme’ is LSP-lid Tanja Niemeier een van de sprekers. Tanja werkt in het Europees Parlement als medewerker van de linkse fractie GUE/NGL (Verenigd Links). In deze werkgroep spreekt ook Erik De Bruyn van Rood!. LSP zal uiteraard van de partij zijn op de ‘Dag van het Socialisme’. Onze militanten zullen in verschillende werkgroepen aanwezig zijn om mee te discussiëren. Daarnaast zullen we aan de ingang onze krant en materiaal aanbieden. Wil je zeker deelnemen aan de ‘Dag van het Socialisme’? Schrijf je dan zo snel mogelijk in. De toegang kost 10 euro. Alle praktische informatie over de werkgroepen en de inschrijvingen vind je op www.rondetafelvansocialisten.be.

Kick-off van nieuwe academiejaar met de Actief Linkse Studenten en Scholieren door

Navid

M

idden september namen een veertigtal jongeren deel aan het kamp van de Actief Linkse Studenten en Scholieren. Er was een goede sfeer met een grote dorst naar ideeën. Er werden heel wat ervaringen uitgewisseld onder de jonge militanten uit zowel Wallonië, Vlaanderen als Brussel. Er waren ook enkele jonge Nederlandse kameraden die bij onze noorderburen willen bouwen aan een sterk socialistisch alternatief. Het doel van het weekend was om voorbereid te zijn voor het nieuwe werkjaar.

Zowel tijdens de georganiseerde discussies als tussen pot en pint werd heel wat gediscussieerd over de Belgische en de internationale situatie, de massale bewegingen doorheen de hele wereld, over seksisme, racisme en het milieu. De rode draad was de noodzaak

dls308.indd 13

om ons te organiseren en iets te doen. We beperken ons uiteraard niet tot discussies over strijd. Het is noodzakelijk dat we ook op straat komen naar het voorbeeld van onze Griekse, Spaanse, Tunesische, Egyptische,... generatiegenoten. Daarbij moeten we aansluiting

zoeken bij de kracht van de arbeidersbeweging die in staat is om het hele systeem stil te leggen en de kapitalisten te raken waar het pijn doet, in hun portemonnee. Vervoeg ons in de strijd tegen dit zieke systeem, sluit je bij de ALS aan!

13

Agenda - Di. 4 okt.. Luik. Open LSP-meeting: Het kapitalisme werkt niet, welk alternatief? - Wo. 5 okt. Leuven. 20u MTC 0012 Hogeschoolplein. Het kapitalisme werkt niet, welk alternatief? - Wo 12 okt. Antwerpen. 19u30, stadscampus, Rodestr. 9. Het kapitalisme werkt niet, welk alternatief? - Za. 29 oktober: Tweede Dag van het Socialisme georganiseerd door de Ronde Tafel van Socialisten - Za.-Zo. 26-27 november. Regionale congressen van LSP - 3 december: Klimaatmanifestatie

Agenda van Rood!

LSP neemt actief deel aan de opbouw van Rood!. Hieronder enkele data uit de agenda van deze beweging. - do. 6 oktober. Leuven. 20u. Boekvoorstelling Erik De Bruyn. Jeugdherberg ‘Blauwput’, Martelarenlaan 11A, 3010 Leuven (achter het station) - vr. 7 oktober. Gent. 20 u. Boekvoorstelling Erik De Bruyn. ABVV-gebouw, Fernandeszaal, Meerseniersstraat, 8 (zijstraat Vrijdagmarkt)

Sluit je aan bij de linkse socialisten LSP is een actieve partij waar de leden een centrale rol in spelen. Bij ons geen reclamebureaus of andere spin doctors, maar politieke discussie gericht op het verdedigen van de belangen van de werkende bevolking en hun gezinnen. We laten iedere maand een nieuw lid aan het woord om uit te leggen waarom hij/zij lid werd. Waarom zou ook jij niet de rangen van LSP vervoegen? “Ik sloot me aan bij LSP omdat ik me niet kan vinden in de huidige samenleving die winst boven mensenlevens plaatst. Een samenleving die louter materialistisch denkt en weigert stil te staan bij dingen die géén geld opleveren. Een samenleving die haar natuurlijke bronnen ongelijk verdeelt en vernietigt om toch maar méér winst te kunnen noteren. Ik wil leven in een maatschappij die zorg draagt voor al haar mensen. Een maatschappij waarin de rijkdommen zich niet concentreren in de handen van enkelen, maar gelijk verdeeld worden over iedereen. Een maatschappij waarin gewone mensen meer inspraak hebben in de manier waarop ze hun dagelijkse leven willen organiseren. Dit zal wellicht niet voor de komende jaren zijn, maar voor mij is LSP een mogelijkheid om niet willoos deel te nemen aan het kapitalisme. Een mogelijkheid om aan te tonen dat er wel degelijk een alternatief bestaat, en dat er ook mensen zijn die ervoor strijden!” Laura, studente in Gent

Help mee aan de verspreiding van dit maandblad Een maandblad als ‘De Linkse Socialist’ is voor haar verspreiding volledig afhankelijk van militanten en sympathisanten. We verkopen dit blad op politieke en syndicale bijeenkomsten, maar ook deur-aan-deur, op de markt en op andere publieke plaatsen. In de maand september waren er enkele geslaagde collectieve verkoopsmomenten. Het nieuwe werkjaar wordt in Luik steeds aangevat met ‘Retrouvailles’, een festival waarbij verenigingen hun werking kunnen voorstellen. Onze militanten verkochten er 130 exemplaren van deze krant. Op de startdag voor nieuwe studenten aan de Franstalige Brusselse universiteit ULB verkochten we een 20-tal exemplaren. Enkele dagen eerder was er een geslaagde verkoop op de markt in St. Gillis. Ook daar waren er veel discussies over het falende kapitalisme en ons antwoord erop. Een ploeg van een vijftal kameraden verkocht er 21 exemplaren van ons maandblad.

Strijdfonds: steun LSP Het derde kwartaal is bij het ter perse gaan zo goed als afgesloten, met nog een week te gaan. Iedere drie maanden willen we 11.000 euro financiële steun ophalen om campagnes te kunnen voeren. Dat is ons ‘strijdfonds’ waarvoor we volledig afhankelijk zijn van leden en sympathisanten. Onze militanten staan op straat om te discussiëren en om steun rond (onderdelen van) ons programma te organiseren. Daarnaast organiseren we ook sociale activiteiten om de kas te spekken. Wil jij onze werking ondersteunen? Dat kan, stort een bijdrage op 001-2260393-78 met vermelding ‘steun’. En waarom zou je niet maandelijks een bedrag storten? Vanaf 2 euro per maand krijg je meteen ook deze krant toegestuurd. O en W Vlaanderen: 2604 € Hen.-Namen: 688 € Bxl-W.Brab.: 1720 € Vl. Brab-Limb: 959 € Antwerpen: 1112 € Luik-Lux: 382 € Nationaal: 2.469 €

84% 81% 78% 77% 72% 31% 137%

TOTAAL: 9.933,66 €

83%

Contact / Abonnementen

Meer info over de partij / Lid worden: PB131, 1080 Molenbeek-Sainctelette Tel: 02/345 61 81. E-mail:[email protected]. Redactie: [email protected]. Ook lezersbrieven zijn welkom! Abonnementen: * proefabo: 5 euro voor drie nummers, 10 euro voor zes nummers * gewoon abo: 20 euro voor twaalf nummers * steunabo: 30 of 50 euro voor twaalf nummers Of neem een doorlopende opdracht van minstens 2 euro Rekeningnummer voor abonnementen: 001-3907596-27

25/09/2011 18:50:02

14

jongeren

de

Linkse Socialist

Neoliberalen willen minder toegankelijk hoger onderwijs door

Julien,

jongerenverantwoordelijke

LSP-Brussel

A

ndré Oosterlinck, voormalig rector van de KUL en voorzitter van de Leuvense Associatie, stelt voor om de inschrijvingsgelden te verdubbelen. De denktank Itinera Institute suggereert om het inschrijvingsgeld te verhogen maar de betaling ervan te verschuiven naar het einde van de studies. Deze ideeën sluiten aan bij het Engelse model waarbij er een handvol prestigieuze universiteiten zijn naast een groter aantal vuilbak-uniefs en waarbij het inschrijvingsgeld al gauw oploopt tot enkele duizenden euros waardoor jongeren met een schuldenberg af-

Onderzoek op bestelling Op dit ogenblik komt voor ongeveer 170 miljoen euro aan middelen voor wetenschappelijk onderzoek aan de Vlaamse universiteiten van de private sector. Het grootste gedeelte daarvan komt van contractonderzoek op vraag van bedrijven die daarvoor betalen. Onderzoek wijst uit dat het aandeel van private onderzoeksfinanciering in ons land twee keer het Europese gemiddelde bedraagt. In bepaalde onderzoeksgebieden (farmacie, geneeskunde,...) loopt contractonderzoek op tot soms 80% van het totale onderzoeksbudget. Koploper inzake private financiering langs Nederlandstalige kant is de KUL waar in 2010 voor 101 miljoen euro private financiering werd aangetrokken, goed voor 33,0% van het onderzoeksbudget. Aan de VUB ging het om 13,7 miljoen euro (24,4% van het onderzoeksbudget) en aan de Gentse universiteit om 41 miljoen euro (19,3%).

studeren. Dit zal er niet op verbeteren met de besparingsplannen van de regering-Cameron. Voor de neoliberale denkers van Itinera is het eenvoudig: gezien het tekort aan middelen en de komende besparingen, moet de private financiering een grotere rol spelen. Volgens deze door de grote bedrijven betaalde denktank bengelt ons land binnen de OESO achteraan inzake private middelen in het onderwijs. Itinera stelt dat het geld dat vrijkomt door een grotere rol van de privé aangewend kan worden om de zwaksten toegang tot het hoger onderwijs te bezorgen. Een dergelijk ‘solidariteitsmechanisme’ is een excuus om de tekorten in te vullen met middelen die in de zakken van de studenten en hun ouders worden gezocht. Een grotere betrokkenheid van de private sector zal het onderwijs en het onderzoek nog meer op hun winsten afstemmen. Met het Bolognaproces vindt het idee van een universiteit/bedrijf steeds meer ingang en dit ten koste van de kwaliteit van het onderwijs. Als volleerde neoliberaal en pleitbezorger van het Bolognaproces gaat Oosterlinck uiteraard in dezelfde richting. “De mensen moeten begrijpen dat de tijden veranderd zijn. We leefden boven onze stand. We moeten aanvaarden dat we meer gaan betalen voor veel diensten”. Wie leeft eigenlijk boven zijn stand? De studenten die in een klein kot wonen, op een dieet van pasta overleven en ondertussen moeten werken om hun studies te betalen, of de speculanten die hebben gegokt met geld dat ze zelf niet hadden om zo aan het geld te kunnen zitten dat wij nu niet meer hebben? De traditionele politici bespreken hoe ze een besparingsbeleid kunnen voeren. De nota van Di Rupo was slechts een voorbode van wat de toekomst zal brengen. Het onderwijs zal onder vuur komen te liggen, welke regering er ook wordt gevormd. De onderhandelingen over de staatshervorming en de financieringswet zullen leiden tot besparin-

gen. En dat terwijl er nu al grote tekorten zijn op het vlak van huisvesting van studenten (aan de ULB zijn er 835 koten voor 20.000 studenten) en terwijl bijvoorbeeld de voedingsprijzen blijven stijgen. De krant ‘De Standaard’ plakte een cijfer op de kost van het studentenleven: een jaar op kot kost 6.700 euro. Boeken en cursussen zijn goed voor gemiddeld 277 euro. Een maaltijd in een studentenresto kost 4,73 euro. Een student die pendelt kost 7.752 euro, de uiteindelijke kost voor een kotstudent bedraagt maar liefst 11.925 euro per jaar. In dat bedrag zitten ook de kosten voor voeding, kledij en de gezinswoning. Het Chileense onderwijssysteem is dankzij de vroegere dictator Pinochet een voorbeeld op het vlak van neolibe-

ralisme. Sinds enkele maanden is er in Chili een massale beweging van jongeren die opkomen voor gratis onderwijs. In Griekenland voert de trojka (ECB, EU en IMF) de neoliberale druk verder op om de arbeiders en jongeren te laten betalen voor de gokschulden. Het neoliberale model van private financiering en de omvorming van de universiteiten tot bedrijven die kant en klare werkkrachten (of werklozen) aanleveren, wordt ook hier verder doorgedreven. Om het verzet te breken, gaat het Griekse establishment over tot repressieve maatregelen die niet meer gezien zijn sinds het einde van de dictatuur van de kolonels in 1973. Vorig jaar moesten 1.000 Griekse scholen de deuren sluiten als gevolg van het tekort aan middelen. De helft van de jongeren is

er werkloos en onderdeel van wat een “verloren generatie” wordt genoemd. Steeds meer Griekse jongeren gaan over tot actie en pleiten voor een verhoging van de publieke middelen voor onderwijs, vandaag goed voor ongeveer 3% van het bbp. De internationale voorbeelden tonen aan dat we voor een beter onderwijs strijd zullen moeten leveren. De besparingspolitiek dient om de markten tevreden te stellen, niet om de jongeren een toekomst aan te bieden. We moeten samen strijden, met studenten en personeel, voor meer publieke middelen voor onderwijs. Een budget van 7% van het bbp voor onderwijs zou een goede start zijn, dat was het bedrag dat voor het neoliberale offensief vanaf begin jaren 1980 aan onderwijs werd besteed.

Jongeren organiseren om tot verandering te komen

D

e Actief Linkse Studenten en Scholieren zijn rond diverse thema’s en campagnes actief. We verzetten ons tegen racisme, seksisme en verdeeldheid. We vechten voor gratis en degelijk onderwijs en komen op voor een toekomst voor jongeren. De problemen waarmee we geconfronteerd worden, zijn het resultaat van een ziek systeem waarin enkel de winsten van een kleine elite van tel zijn.

gelijkenissen met de omstandigheden die hij voorzag”.

haar actieve component: de uitbouw van een alternatief. De marxistische analyse van het kapitalisme kan daar Magnus wijst erop dat het kapita- nochtans niet los van worden gezien. lisme aan de ene kant een accumulatie van rijkdom bij een kleine minMet ALS organiseren we jongeren derheid kent, terwijl er anderzijds om te discussiëren maar ook om te een “accumulatie van miserie” voor mobiliseren. We nemen deel aan acde meerderheid is. Hij wijst erop dat ties en campagnes. Uit de bewegingen de Amerikaanse ongelijkheid op het in Noord-Afrika, het Midden-Oosten hoogste niveau sinds de jaren 1920 en Zuid-Europa blijkt hoe jongeren staat, “voor 2008 werd de inkomens- een dynamische rol kunnen spelen ongelijkheid verborgen door factoren en het voortouw nemen in verzet. Uit zoals gemakkelijk krediet, waardoor deze revolutionaire golf blijkt ook de arme gezinnen een hogere levensstijl noodzaak om ons protest te organisekonden aannemen. Maar nu komen de ren en richting te geven. Marx is back! problemen aan de oppervlakte”. ALS komt op voor een wereld waarin Om de crisis van hun systeem te bede productie en de gehele maatschapgrijpen, moeten zelfs burgerlijke ecopij onder democratisch beheer en connomen naar Marx teruggrijpen. Nadat Organiseren en trole van de jongeren en werknemers Roubini naar Marx verwees, volgde mobiliseren zelf staat. Een echte democratie die ook George Magnus, senior economic aan ieders behoeften kan voldoen, adviser van UBS: “De geest van Marx Economen zoals Magnus en Roubini een democratische socialistische sa(...) is uit het graf opgestaan midden beseffen dat de situatie bijzonder ern- menleving. een financiële crisis en bijhorende stig is. Ze beperken hun verwijzingen economische slump. De analyse van naar Marx tot analyses van de crisis Doe mee, kom naar onze activiteiten het kapitalisme door de filosoof had zonder in te gaan op wat Marx als ‘op- of sluit je ineens aan! heel wat gebreken, maar de huidige lossingen’ naar voor bracht. Daarmee wereldeconomie vertoont akelig veel willen ze het marxisme ontdoen van

Meer info: www.actieflinks.be dls308.indd 14

25/09/2011 18:50:03


Naar een doorbraak van Franstalig extreemrechts?

V

door

Ben (Charleroi)

oor de gewone werkenden en jongeren zien de toekomstperspectieven er onder het kapitalisme weinig rooskleurig uit. Massale werkloosheid, slecht betaalde tijdelijke rotjobs en openbare diensten die tot op het bot worden afgebouwd, leiden tot een terechte afkeer van de gevestigde partijen en hun neoliberale politiek.

Indien deze af keer niet wordt georganiseerd in collectieve strijd en richting krijgt doorheen organisaties van arbeiders en jongeren die een echt links alternatief aanreiken, dan groeit de ruimte voor extreemrechts. In Frankrijk kan Marine Le Pen van het Front National mogelijk een goede score realiseren bij de presidentsverkiezingen van 2012. Dat zal de verdelende retoriek versterken, wat het moeilijker maakt voor arbeiders en jongeren om samen te strijden tegen het kapitalisme en de crisis. Neofascistische militanten en geïsoleerde individuen kunnen er hun zelfvertrouwen mee opkrikken, sommigen zullen misschien zelfs tot geweld overgaan. In ons land is er op dit ogenblik nog

niet veel strijd. Onvermijdelijk zal er discussie ontstaan over het verzet tegen het besparingsbeleid dat deze of de volgende regering ons zal opleggen. Een brede partij van arbeiders en jongeren met een programma van socialistische maatschappijverandering zou richting kunnen geven aan strijd en de stap om in actie te komen aanmoedigen. Maar zo’n partij is er (nog) niet. Hierdoor blijft de nadruk vooralsnog op communautair getwist liggen. Enkele maanden geleden kondigde Voorpost, de ordedienst van het Vlaams Belang, aan dat het zou betogen in ‘gestolen’ Vlaamse gemeenten zoals Edingen, Zinnik, ‘s Gravenbrakel, Moeskroen en Doornik. Zowat 200 Voorpostmilitanten betoogden effectief in Edingen, waar de inwoners vreemd opkeken toen anti-Waalse slogans werden geroepen. De communautaire spanningen laten dergelijke groepen toe om zich te versterken. Ten onrechte wordt langs Franstalige kant vaak gedacht dat extreemrechts bij hen niet voorkomt. Nochtans is ook daar de ontwikkeling van extreemrechts een reëel gevaar, zeker naarmate de crisis toeslaat en de besparingspolitiek wordt opgedreven. Franstalig extreemrechts telt weinig actieve militanten en is verdeeld, maar toch werden bij

de laatste gemeenteraadsverkiezingen enkele goede resultaten met verkozenen neergezet. Indien Marine Le Pen het goed doet, kan dit ook bij ons gevolgen hebben. De toenadering tussen de neofascistische groupuscule Nation en het Front National wijst erop dat ze het potentieel voor een populistisch discours lijken te begrijpen. Advocaat Modrikamen van de Parti Populaire (PP) probeert op eenzelfde golf mee te surfen. In de krant L’Echo van 13 juli verklaarde hij: “Le Pen is het Front National aan het omvormen tot een regeringspartij. Dit is niet langer extreemrechts, maar een rechterzijde met een volkse kant. Onze partij moet in dat kader gezien worden.” De antifascistische website Résistances.be suggereert – wat voorbarig – dat Modrikamen door het Franse FN als Belgische tegenhanger erkend zou worden. We kenden al de groupuscule Nation die niet vies is van meer potige acties. Maar nu is er ook de poging om een Waalse afdeling van het neonazistische Blood&Honour op te zetten. De harde kern zou een tiental leden tellen, vooral uit de regio rond Charleroi. Deze kern zou deelnemen aan acties van Nation en het Front National. Blood&Honour is openlijk neonazistisch en wil ‘politieke soldaten’ vormen om een ras-

jongeren

15

senoorlog te voeren waarmee het “het concert op 1 oktober waarvoor het op blanke ras” wil redden. Het logo van ondersteuning van Vlaamse en Duitse de Waalse afdeling lijkt op dat van neonazi’s kan rekenen. de Waalse SS-divisie, een groepeWe moeten ook langs Franstalige kant ring die aan de antibolsjewistische het antifascistische verzet organiseren kruistocht van Léon Degrelle aan het en opbouwen. In dat verzet is er nood Oostfront deelnam tijdens de Tweede aan een socialistisch programma als Wereldoorlog. Blood&Honour wil zich antwoord op de voedingsbodem voor langs Franstalige kant vestigen met een extreemrechts.

Rare maar ook gevaarlijke jongens, die nazi’s

O

p 12 september kwamen de neonazi’s van BBET (Bloed, Bodem, Eer en Trouw) voor de rechtbank in Dendermonde. Zeventien van deze kaalgeschoren extremisten moeten zich verantwoorden voor het feit dat ze deel uitmaakten van een gewapende groep die zich richtte tegen migranten en politieke tegenstanders. De groep werd in 2006 met een mediagenieke campagne ontmanteld.

In 2004 verscheen BBET voor het eerst op het publieke toneel met een bijeenkomst waar onder meer een Amerikaanse neonazi zou spreken. De affiche lekte via Blokbuster uit (zie af beelding hiernaast) en werd door enkele media opgepikt. De zaal waar het gebeuren zou plaatsvinden, eigendom van een VB-gemeenteraadslid in Waasmunster, was door de ruchtbaarheid niet meer beschikbaar. De neonazi’s moesten uitwijken en begonnen hun meeting met “enkele rake sneren aan het adres van judeo-bolsjewisten als Geert Cool en Manuel Abramowitz die graag fungeren als dobberman van de plutocratie en dissidente debatten willen verstoren door hun loonheren van politie, staatsveiligheid, systeempers en systeempartijen in te schakelen”. In het driejarig bestaan van de groep werd met de regelmaat van de klok over LSP en Blokbuster geschreven. Echt subtiel waren de verwijten niet. Zo schreef BBET op haar website: “De LSP is (...) een operatie van de staatsveiligheid om de echte tegenstanders van het systeem, om echte dissidenten, dwars te zitten onder een duidelijk VALSE rode vlag.” Of nog: “Formeel heet de LSP een partij te zijn die opkomt voor de armen van alle rassen, maar feitelijk is het een beweging die de factor uitsluitend bezig is zionistische en joodse doelen te ondersteunen”. Tja. Het feit dat de figuren die deze nonsens uitkraamden over wapens beschikten, maakt het minder grappig. Zeker na het bloedbad dat eerder dit jaar door Anders Breivik werd aangericht. Vandaag mag het dan nog om marginale figuren gaan, iedere ruimte die ze krijgen om zich te versterken, kan tot nieuwe gewelddaden leiden. Wij zullen dan ook onversaagd de strijd tegen extreemrechts blijven aangaan.

Chileense massaprotesten voor gratis onderwijs door

Maxime (Brussel)

O

nder de regering van Allende begin jaren 1970 werden een aantal hervormingen doorgevoerd, onder meer op het vlak van onderwijs. Sommigen omschreven de situatie in het land met de stelling dat zelfs de ‘armen lezen op de tram’. Toen de reactionaire dictatuur van Pinochet aan de macht kwam, werd grondig huis gehouden in alle sociale verworvenheden. Het onderwijs werd (samen met alle andere sectoren van de economie) geprivatiseerd. Er waren martelingen en ontvoeringen, repressie, censuur en terreur door het regime. Dat was onderdeel van de harde neoliberale doctrine die meteen ook in de grondwet werd ingeschreven. De huidige rechtse president, de miljardair Piñera, beloofde onderwijs voor het volk tijdens de verkiezingen, maar opteert nu voor een aanval op het openbaar onderwijs. Dit heeft geleid tot massale protestacties in Chili. Het jongerenprotest versterkte de roep naar een algemene staking. Op 24 en 25 augustus werd 48 uur het werk neergelegd, de eerste dergelijke staking sinds het verdwijnen van de dictatuur van Pinochet. Er waren 600.000 betogers. Het enige antwoord van de regering bestond uit

dls308.indd 15

repressie, daarbij viel er ook een dode. De Chileense diaspora organiseerde solidariteitsacties, in Brussel waren er een 100-tal betogers. Met het massale protest komt er een einde aan de relatieve sociale rust van de periode na de val van de dictatuur. Chili was een modelland voor het neoliberalisme. De economische groei van de afgelopen jaren en de hoop op veranderingen onder het centrumlinkse bewind hebben de onderliggende tegenstellingen niet weggenomen. Nu komen die tot uitbarsten. Meer dan 80% van de bevolking steunt de eisen van de studenten, de populariteit van president Piñera halveerde van 60% tot 30%. Extreemrechts heeft echter nog steeds een positie in het land. De voorzitster van de studentenfederatie, Camila Vallejo (een lid van de Jongcommunisten), werd meermaals met de dood bedreigd. De partijen die nu aan de macht zijn, baseren zich op de traditie van de staatsgreep van 11 september 1973 waarmee Allende opzij werd geschoven en de daaropvolgende brutale dictatuur. De ontwikkelingen in Chili zijn ook voor ons van belang. Uiteraard omdat we ons interesseren in de geschiedenis en de strijd in Chili. Maar ook omdat het economische en politieke model van Chili sinds enkele decennia wordt veralgemeend. Het neoliberalisme is de norm geworden en dat leidt onder meer tot de privatisering van het onderwijs. We zien dat dit economische

beleid ook samen gaat met het opvoe- die steeds meer een schertsvertoning nen de eisen voor gratis en degelijk ren van de onderdrukking van protest worden waarbij de rijkste wint. onderwijs. We zijn solidair met de acen het ondermijnen van democratische De terugkeer van het massaprotest ties en steunen de solidariteitsacties in rechten, met inbegrip van verkiezingen in Chili is van groot belang. Wij steu- ons land. Foto: Solidariteitsactie op 27 augustus in Brussel.

25/09/2011 18:50:04

socialisme.be Ben

je de dagelijkse stroom van

desinformatie in de traditionele media beu?

Wil je ook een andere Neem

kant van het nieuws horen?

dan een abonnement op dit blad

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nummer 308  Oktober 2011

en volg onze dagelijkse website socialisme.be.

s t r i j d  s o l i d a r i t e i t  s o c i a l i sm e

Groeiend ongenoegen tegen besparingen

Verenig het verzet

overal in Europa O

p 15 oktober komen de Indignados opnieuw op straat. Deze beweging van ‘verontwaardigden’ en ‘misnoegden’ ontstond voor de zomer in Spanje als protest tegen de afbraak van de levensstandaard en het gebrek aan democratische inspraak. De beweging deed inspiratie op bij de revolutionaire beweging in onder meer Noord-Afrika. Op 15 oktober volgt een internationale actiedag met ook een mobilisatie in Brussel.

Wij roepen op om deel te nemen aan het protest op 15 oktober. Daar komen we tussen met Om van het Europese protest een succes te ma- ons programma voor socialistische verandering. ken, hebben we nood aan een degelijk actieplan Alle remedies die onder het kapitalisme worden en een alternatief op het besparingsbeleid. Een uitgeprobeerd falen. Het systeem is doodziek, laat mobiliserend actieplan zou bijvoorbeeld kun- er ons dan ook komaf mee maken en het vervannen opbouwen naar een algemene staking op gen door een systeem dat op democratische wijDe crisis leidt tot wanhoop, het aantal zelfmoor- Europees niveau. Dat zou meteen alle pogingen ze functioneert en vertrekt van de noden van de den in Griekenland is verdubbeld sinds het begin om verdeeldheid te zaaien tussen gewone wer- meerderheid van de bevolking. van de crisis, maar ook tot collectief verzet. Na de kenden uit Noord-Europa en Zuid-Europa de kop Griekse algemene stakingen en het Spaanse jonge- indrukken. Om daartoe te komen, moeten we ons organirenprotest volgde begin september ook een korte seren en de discussie over een socialistisch alteralgemene staking in Italië en op 11 oktober komt De beweging van de Indignados keert zich te- natief aangaan. De actiedag van 15 oktober mag De problemen waarmee werkenden en jonge- er een actiedag tegen de besparingen in Frankrijk. recht tegen de traditionele politieke partijen. Van geen eindpunt zijn, maar moet worden aangegreren doorheen Europa worden geconfronteerd, De oproep van de Indignados om op 15 oktober die politici moeten we niets verwachten, we zul- pen om de roep naar een Europese algemene stazijn dezelfde. De crisis bedreigt de toekomst van een internationale actiedag te houden, biedt mo- len zelf moeten bouwen aan een politiek verleng- king te versterken en om alternatieven te formueen hele generatie en ook de komende generaties. gelijkheden om eengemaakt verzet op de agenda stuk voor onze eisen. Tegenover de politieke een- leren op het besparingsbeleid. Werk hieraan mee, Alle openbare diensten worden afgebouwd, het te plaatsen. Het klopt dat de besparingen overal heidsworst van de diverse neoliberale partijen, is sluit je aan bij LSP! onderwijs met de grond gelijk gemaakt,… Bijna dezelfde zijn en het verzet ertegen bijgevolg ook er nood aan een politiek alternatief.

Steun dls308.indd 16

de helft van de Spaanse jongeren zit zonder werk, de algemene werkloosheid is er bijna verdrievoudigd sinds het begin van de crisis. Maar liefst 40% van de Spaanse gemeenten dreigt failliet te gaan, waarbij spookdorpen ontstaan maar geleidelijk aan ook sloppenwijken rond grote steden.

dit maandblad:

moet worden verenigd.

001-3907596-27 25/09/2011 18:50:05

Breng de banken in publieke handen

Recommend Documents