Rechtbank Utrecht Politierechter Parketnr.: 16/661212-14 Afzender:W. Mac Intosch 15 juli 2014 Inzake: Zitting 2 oktober 2014. Geachte rechtbank, Omtrent boven vermelde zaak het volgende. Politieverhoor. Zoals bij de politie was aangegeven hoeft Justitie niet te denken mij te komen lastig vallen bij en met elke vrouw of persoon die ooit in mijn buurt is geweest en/of waarmee ik ooit contact heb gehad, en die een brief, mail, sms, whatsapp, of wat dan ook heeft (of beweert te hebben) ontvangen. Aangeefster. Tanoglu is een vrouw waar ik verschillende colleges mee heb gehad in de periode 2002-2004. Daarbij zat deze vrouw voortdurend achter mij aan terwijl ik totaal geen interesse in haar had noch ooit getoond heb, al was het alleen maar omdat zij er om bekend stond met Jan en Alleman “aan te pappen”. Vlak voor mij komen zitten bij colleges, gaan staan roken wanneer en waar ik ging staan roken en mij dan gaan staan aanstaren, wanneer ik ergens anders ging staan roken ook daar gaan staan roken, wanneer ik langs liep naar de collegezaal mij staan aanstaren, bij de bushalte waar ik elke dag op mijn bus stond te wachten gaan staan en mij aanstarend staan huppelen, mij woest aankijkend en stampvoetend langs of weglopen wanneer ik met een andere vrouw in gesprek was, mij woest aanstarend haar blik drinken wegsmijtend wanneer ik langs haar liep zonder aandacht aan haar te besteden, “hé” roepend wanneer ze na een tentamen voor de deur stond en ik langs haar liep zonder aandacht aan haar te besteden, me door de halve stad volgend na een tentamen, enzovoort. Dit ging zelfs zo ver dat nadat ik bij een bepaald vak midden in de periode een college op een ander uur ging volgen om haar te ontwijken, zij na een paar weken ook verhuisde naar dat andere uur en weer met boven vermelde gedragingen kwam aanzetten. Na dit een tijdje te hebben aangezien heb ik haar in november 2004, toen ik haar in een winkel in de stad tegenkwam, hierop aangesproken. Ze was daar met een vriend en één of twee vriendinnen, en stond bij het gebak. Ik sprak haar aan, maar ze groette me alleen kortaf terug en keek kwaad naar die vriend die haar stond uit te lachen of anderszins belachelijk te maken. Hierop draaide ik me om en wou weer weglopen, waarop ze zich weer snel naar mij toedraaide en tegen mij zei dat volgens haar een bepaald gebakje in de vitrine bedorven er uit zag, alzo voorkomend dat ik weg zou lopen. Ze bleef daarop tegen me kletsen totdat dat groepje naar beneden ging en ze tegen me zei “Tot zo”, me wenkend om mee te gaan. Ik aarzelde even en ben toen ook die kant op gelopen. Toen ze mij zag komen aanlopen stuurde ze die personen waarmee ze was weg en ging op mij staan wachten, althans stond in de rij voor de kassa maar met haar hele lichaam en gezicht omgedraaid naar de trap waar ik vanaf kwam, waarbij ze me breed toelachte toen ze me zag komen. Toen ik haar aansprak deed ze nog een stap in mijn richting waarop ik een stap terug deed om lichamelijk contact te voorkomen. Ik heb haar in dat gesprek, in niet mis te verstane bewoordingen (o.a. “Als ik seks met een ijspegel wil ga ik wel naar een echte hoer!”), heel duidelijk gemaakt dat ik geen interesse in haar had, en dat ze me niet zo achterna moest zitten, haar dus afgewezen, en ben weer weggegaan. Dit was trouwens slechts 1
de tweede of derde keer dat we elkaar spraken, waarbij zij achteraf (misschien begrijpelijkerwijs, daar geen enkele vrouw wil erkennen dat ze een blauwtje heeft gelopen, helemaal wanneer dat is nadat ze zo jaren achter je aanzat) zelfs bleek te ontkennen dat we elkaar ooit gesproken hadden. Kennelijk wist ik dan vanuit het niets bijvoorbeeld dat ze op dat moment een spaghetti doseerder als sinterklaas cadeau voor een vriend aan het kopen was, zoals ze me zelf op dat moment uitgebreid vertelde. Desondanks kwam ze bij een college dat we een paar dagen later samen hadden weer rustig met het lachend mij opzoeken, mij groeten, en in de collegezaal mij gaan zitten aanstaren. Daarop ben ik gestopt met het volgen van dat college, gezien het niet ook op andere uren werd gegeven. Zoals uit mijn resultatenlijst van de universiteit blijkt ben ik in die periode voor verschillende vakken gezakt alleen omdat ik niet op colleges verscheen, niet naar colleges ging om haar te ontwijken. Bij dit alles bleek deze vrouw over informatie omtrent mij te beschikken die ze niet van mij had gekregen. Ook was het zo dat ik zoals aangegeven nooit interesse in haar heb getoond maar zij er toch van overtuigd scheen te zijn dat als zij mij bepaalde dingen liet weten (welke dingen ik dan ooit tegen een ander gezegd zou hebben dat het dingen zouden zijn die ik wenste) ik interesse zou krijgen of zoiets. De reden waarom er door o.a. de advocaat contact met haar was opgenomen. Een voorbeeld. Toen ze mij achterna kwam bij dat college waar ik naar een ander uur verhuisde, zat ze de eerste weken op haar vaste plek ongeveer in het midden van de (ongeveer 50 rijen van ongeveer 80 stoelen tellende) zaal aan de linkerkant, terwijl ik helemaal achter in het midden zat. Ik ontweek haar gedurende al die tijd, ging aan de andere kant van het gebouw roken of zelfs helemaal niet roken, kwam via de achterdeur de collegezaal binnen, en zat zelfs voortdurend naar rechts te kijken om maar niet de indruk te wekken haar richting op te kijken. Ging ze vervolgens precies zitten op die plek rechts waar ik naar had zitten kijken, ongeveer vijf rijen voor mij (dus 20 rijen achter waar ze normaal zat) en tussen de 10 en 20 stoelen rechts van mij, wachtte tot ik bij het weggaan haar richting op keek en stopte toen haar vinger in haar mond die ze vervolgens in haar mond op en neer bewoog. In de paar gesprekken die we hebben gehad kwam ze meteen aanzetten met dingen als dat ze grote schaamlippen had (de soort die men tegenwoordig bij de plastische chirurg operatief laat verkleinen), en dat ze wanneer ze opgewonden raakte slechts een klein beetje vochtig werd en daarom glijmiddel wou gebruiken, en dat ze bij mij thuis wou komen eten. Deze dingen zijn slechts het topje van de berg. Dan zou ik nu zeker terwijl ze met een van haar vrienden in bed lag zijn binnen geslopen en hebben gevoeld hoe vochtig ze werd of zoiets in de trant van de prachtige verhalen die ze ophangt omtrent hoe ik de dingen van haar zou weten die ze me zelf verteld heeft? Ze heeft nooit de moeite gedaan om mij te leren kennen, maar kwam aanzetten met allerlei gore dingen waarop ik niet zat te wachten en andere informatie uit mijn verleden, en was er dan helemaal van overtuigd dat ik dan als een blok voor haar zou vallen omdat derden tegen haar gezegd zouden hebben dat ik dat wou of zoiets. Vervolgens begrijpt ze verdomd goed dat als in een TBS zaak wordt beweerd dat ik gestoord zou zijn omdat ik beschrijf hoe ik gestalked wordt doordat mensen in mijn omgeving, zoals deze Tanoglu, over allerlei “informatie” over mij blijken te beschikken die ze niet van mij hebben, die gestelde stoornis totale onzin is. We begrijpen best dat een vrouw niet in een openbare rechtszaak een verklaring wil gaan zitten afleggen dat ze met mij naar bed probeerde te gaan en om mij daartoe te verleiden o.a. haar vinger in haar mond stopte en op en neer bewoog. Dus hebben we haar uitgelegd dat het niet daarom ging en dat niet eens benoemd hoefde te worden. Maar als ze vervolgens niet alleen weigert om een simpele verklaring af te leggen waarmee ze decennia onterechte TBS veroordeling kan rechtzetten, alleen maar om haar eigen gevoelens van schaamte om wat ze gedaan heeft te verbergen 2
of zoiets, maar ook nog aangiftes gaat lopen doen wanneer de advocaat contact met haar opneemt (terwijl ze ook nog eens als geen ander verdomd goed weet dat ik geen vrouwen lastig val gezien ze zelf heeft meegemaakt dat ik juist het tegenovergestelde daarvan doe), en gaat zitten liegen dat ze me niet zou kennen en nooit gesproken zou hebben, dan gaat het dus om een zeer verachtelijke vrouw. En dan zou ik persoonlijke interesse in zo een vrouw hebben gekregen? Ten laste gelegde. Er worden twee feiten ten laste gelegd, die allebei totale onzin betreffen. Feit 1. Ik zou in de aangegeven periode emails aan haar verzonden hebben. Ik was in die periode gedetineerd in een TBS instelling zonder persoonlijk internet of zelfs computers. Ik heb helemaal niets verzonden. Ik heb mijn familie beschreven wat er aan de hand was en wat het belang was van een verklaring van o.a. deze getuige. Namelijk dat in de lopende TBS zaak werd beweerd dat het een stoornis van mij zou zijn dat bijvoorbeeld deze vrouw informatie over mij bleek te hebben die ze niet van mij had verkregen, en er 19 jaar TBS wordt uitgevoerd omdat het zogenaamd nooit gebeurd zou zijn dat mensen in mijn omgeving op onverklaarbare wijze informatie over mij verkregen, een handelswijze waarmee ik werd lastig gevallen en dat uiteindelijk tot geweld heeft geleid. Mijn familie heeft vervolgens, in opdracht van de advocaat o.a. deze vrouw benaderd. Naar ik heb begrepen is haar in juni 2006 een mail gestuurd met een verzoek om informatie. Pas een jaar na die mail reageerde zij daarop, in welke periode haar dus geen andere mail is gestuurd. Zij reageerde zelf, uit vrije wil. Haar is daarbij heel duidelijk gemaakt dat het alleen ging om een verklaring omtrent het verkrijgen van informatie over mij, en dat ik nog steeds totaal geen enkele persoonlijke interesse in haar had of zoiets. Wij hebben het recht om wie dan ook te benaderen met het verzoek om als getuige op te treden. Deze vrouw heeft nooit een reactie gestuurd met als inhoud dat het door haar ongewenst was om een verzoek om als getuige een verklaring af te leggen te ontvangen. Integendeel reageerde ze niet meer, waarop haar nog een paar keer een mail is gestuurd. De emailadressen die genoemd worden zijn van mijn moeder, en tot die adressen heb ik geen toegang en ook nooit gehad. Misschien dat deze vrouw nu aangifte wil gaan doen tegen mijn 75 jarige moeder die momenteel in een Alzheimer tehuis in het buitenland zit. Feit 2. Wederom zat ik vast in een TBS instelling zonder persoonlijke internettoegang. Wederom heb ik helemaal niets verzonden. Opeens na negen jaar zou ik persoonlijke interesse hebben (gekregen) in deze vrouw? Laten we heel duidelijk zijn. Mijn moeder heeft van 2003 tot 2008 hier gewoond, waarvan 1 jaar bij mij, omdat ze moest revalideren van een zwaar auto-ongeluk en met beginnende Alzheimer zat, omdat ze mij daarbij nodig had. Mijn moeder heeft het zonder mij moeten stellen en is waarschijnlijk nog sneller door Alzheimer gegrepen, mede omdat deze Tanoglu te beroerd was om even een verklaring af te leggen over feiten die haar bekend waren, welke verklaring meteen een eind aan deze TBS zaak zou hebben gemaakt, kennelijk alleen maar omdat ze bang was dat daarbij ook bekend zou worden waar zij persoonlijk mee bezig was geweest, en/of omdat ik haar had afgewezen (als één of andere wraakactie), of zo iets wat bij een kleuter past. En dan zou ik interesse moeten hebben (gekregen) in dé vrouw waar ik al geen interesse in had toen ze zich aan mijn voeten wierp?
3
Ik zou het zijn omdat er (eventueel in relatie tot een account dat met een bedrijf van mij te maken heeft) op internet op deze vrouw haar naam gezocht zou zijn in de periode rondom dat zij die mail zou hebben ontvangen? Deze vrouw haar naam staat in de stukken van mijn zaak, die zoals de politie zelf heeft benoemd staat op een website met gemiddeld 15.000 bezoekers per maand. Als de politie verder had gekeken dan hun neus lang was, dan hadden ze ontdekt dat er voortdurend door mensen in mijn omgeving (en daarbuiten), dus ook mensen die mijn accounts beheren, gezocht wordt op alle personen en onderwerpen die in mijn zaak genoemd worden, gezien die mensen willen weten wat er allemaal aan de hand is in deze zaak. En/of ik zou het zijn omdat er op mijn computer “sporen van internet gebruik” zouden zijn gevonden! Iedereen in de kliniek had sporen van internetgebruik op zijn computer. De helft van zo een kliniek gaat op verlof en neemt dan USB sticks, (backups van) harde schijven, of zelfs hele computers mee op verlof om er vervolgens in het internet café of thuis films, muziek, programma’s, updatesoftware, enzovoort op te zetten, respectievelijk de computer te verbinden met internet om alles te updaten of wat er dan ook gedaan moet worden. Heel wat software werkt namelijk niet eens zonder de nieuwste Windows (of andere) updates, en de helft van de kliniek had dan ook exact dezelfde installatie van Windows (dus dezelfde backup teruggezet) op de computer staan. Bij terugkomst in de kliniek wordt alles vervolgens door de kliniek gecontroleerd en weer terug gezet, dan wel de backup weer geïnstalleerd. Wat voor zoekopdrachten er verder nog worden uitgevoerd tijdens dat updaten of anderszins buiten zijn van het systeem zal mij een worst wezen, zolang ik maar weet dat het geen pedofiel is die er bijvoorbeeld ook kinderporno op heeft gezet of mee heeft gezocht. Op een groot deel van de computers zou de politie precies dezelfde “sporen” hebben gevonden gezien op die computers een identieke kopie van het geïnstalleerde systeem stond. Bewijsvoering. Wordt ik nou eigenlijk vervolgd voor het zogenaamd versturen van mails, of voor het Googelen, zoeken op een naam, zoeken naar hacken van internet, het op mijn naam staan van een website waar misstanden in de TBS op staan, het hebben van een bedrijf, het hebben van internettoegang in een kliniek of wat voor onzin dan ook? In de bewijsvoering worden allemaal dingen naar voren gebracht waar al dan niet impliciet conclusies aan zouden moeten worden verbonden, maar geen enkele van die “conclusies” is dat er uit zou volgen of zelfs maar in de geringste mate aannemelijk zou worden dat ik die mails zou hebben verstuurd. Er zou gezocht (zoekacties) zijn op “Nazan Tanoglu”. Op welke wijze zou daaruit aannemelijk moeten worden dat ik dan mails zou hebben gestuurd, zelfs al zouden we ervan uitgaan dat daarmee wettelijk en overtuigend zou zijn bewezen dat ik in eigen persoon deze zoekacties zou hebben uitgevoerd? Zelfs uit de bewijsvoering blijkt dat die zoekacties niet beperkt zijn tot vlak voordat die (eerste) mail(s) zou(den) zijn verstuurd, maar ook een jaar daarvoor al plaats vonden. Dus kan er van uit worden gegaan dat dergelijke zoekacties ook jaren daarvoor plaats vonden respectievelijk tot aan heden plaats vinden. Wat zou dan het causaal verband zijn tussen zo een zoekactie en die mails? Er wordt bewijs overlegd dat een website op mijn naam staat en er op de server waar die site staat op bepaalde tijdstippen is ingelogd. Volgens mijn advocaat zou daarmee de suggestie worden gewekt dat het inloggen op die server zou zijn gestopt onmiddellijk nadat de politie mijn computer in beslag had genomen. Volgens mij staat er echter dat de politie die computer op 16 augustus in beslag heeft genomen en dat er op 17 augustus nog is ingelogd. Bovendien is het een feit dat de kliniek mijn computer al in januari had meegenomen omdat ze wilden achterhalen/voorkomen hoe er bewijs op het internet terecht was gekomen, uit welk bewijs bleek dat de kliniek er over elk woord dat ze op papier zette op los loog met als kennelijk doel om de TBS maar te laten voortduren. Daarna heb ik die computer niet meer terug gekregen, dus ook niet gehad tijdens die benoemde inlog data. De politie 4
heeft het in beslag genomen bij de kliniek en niet bij mijn persoon zelf. En wederom zegt dit totaal niets over het al dan niet verstuurd hebben van een mail, zelfs al zouden we ervan uitgaan dat daarmee wettig en overtuigend is bewezen dat ik op die data zelf met die computer heb ingelogd op die server. Wat wordt er wel “bewezen”? Als het OM wil bewijzen (en ten laste leggen) dat ik in de kliniek toegang tot internet heb gehad, gezien dat het enige is dat getracht wordt aannemelijk te maken, dan kan ik ze de moeite besparen want dan beken ik dat meteen. In elke kliniek waar ik heb gezeten heb ik internet toegang gehad, gezien er in elke kliniek een internet café is, en er daarnaast sprake is van verlof dat ook wordt uitgevoerd naar internet cafés en naar huis. Dus vanaf het in 2005 in een kliniek ingesloten worden tot op heden heb ik altijd toegang tot internet gehad, maar geen vorm waarbij ik zou kunnen mailen. Naast vrijwel iedere belangstellende in deze zaak en bezoeker van een website waar deze zaak op staat heb ook ik wel eens op de naam van deze persoon gezocht, bijvoorbeeld toen mijn advocaat een manier zocht om contact met haar te leggen voor het afleggen van een verklaring. Dus als het OM dat wil bewijzen (en ten laste leggen) dan beken ik dat ook meteen en ben ik daar schuldig aan. Opmerkelijke informatie “slachtoffer” Tanoglu. Tanoglu ontvangt in juni 2006 een mail met het verzoek als getuige een verklaring af te leggen. Bijna een jaar lang reageert ze niet daarop, terwijl ze ongetwijfeld elke dag haar mail opende en daar die mail zag staan. Bijna een jaar later, in april of mei, reageert ze opeens. Heel toevallig twee maanden nadat het OM een vervolging tegen mij moest seponeren omdat die vervolging was gegrond op de stelling dat een vriend van mij mij als schuldige had aangewezen, het ruim een jaar duurde voordat hij gehoord werd, en hij meteen verklaarde dat alles wat het OM over hem zei gelogen was en hij dat al een jaar aan iedereen inclusief de politie probeerde duidelijk te maken maar opeens niemand meer naar hem wilde luisteren. Vervolgens wordt haar uitgelegd waar het om gaat en verzocht een verklaring af te leggen, maar opeens reageert ze niet meer, waarop dat verzoek nog een paar keer wordt herhaald. Ze stuurt niet zoals elk normaal denkend en handelend persoon zou hebben gedaan een reactie met dat ze geen verklaring wil afleggen, niet gediend is van dat verzoek, of wat dan ook, zodat de afzender dat weet en er geen tijd en geld meer verspild hoeft te worden aan het verkrijgen van haar verklaring. Nee, ze rent zoals achteraf blijkt meteen naar het OM om een aangifte te doen tegen het herhaalde simpele verzoek een voor de zaak belangrijke verklaring af te leggen! Een jaar later neemt een rechercheur contact met haar op. Deze rechercheur benaderde haar heel agressief in plaats van haar conform de opdracht duidelijk te maken waar het om ging. Dus neemt een advocaat nog eens contact met haar op, haar duidelijk uitleggend dat het niet ging om wat voor handelingen zij verricht had, wat zij wou bereiken, hoe zij zich voor schut had gezet met de informatie die ze over mij had ontvangen, maar alleen om het hebben ontvangen van die informatie over mij (waarbij zelfs kon worden weggelaten wat de inhoud van die informatie was). Wederom rent ze meteen naar het OM om aangifte te doen. Weer een jaar later gaat deze zelfde Tanoglu “heel toevallig” werken bij dezelfde rechtbank en dezelfde sectie als waar elk jaar mijn TBS zaak behandeld wordt. Dit terwijl ze zelf heeft aangegeven te weten dat (sinds 2005) mijn zaak (inclusief haar in een stuk genoemde naam) op een website staat en uit de stukken op die site expliciet blijkt bij welke rechtbank mijn zaak dient. In of rond april 2012 ontvangt zij een mail. Haar aangifte lezende staat er een prachtig verhaal over iemand die daardoor meteen geschrokken en angstig zou zijn geworden, een opstelling waarvan een 5
afgestudeerd strafrecht en criminologie specialist ongetwijfeld heel goed weet dat dergelijke woorden grote indruk maken op rechters. Woorden die echter niet passen bij iemand die voor haar afstudeerproject persoonlijk criminele wijken inging om gekleurde slachtoffers van gekleurde criminaliteit te interviewen. Ondanks deze zogenaamd beangstigende werking van het ontvangen van die mail(s) gaat dezelfde vrouw die in de jaren daar voor bij het minste geringste meteen aangifte ging doen, geen aangifte doen (of zoals al aangegeven de afzender een reactie sturen omtrent ongewenstheid, dan wel wat ook weer elk normaal mens zou doen: vragen “Wie ben jij en wat wil je van me?”). Nee, ze gaat zogenaamd zonder aangifte te doen angstig thuis zitten en opschrikken bij elke brief zonder afzender die in haar brievenbus terecht komt. Pas nadat die mails al maanden gestopt zijn gebeurt er iets. In februari 2013 is er een zitting bij het hof inzake de verlenging van de TBS. Daarbij zijn in de kliniek gemaakte opnames overlegd waaruit blijkt dat vrijwel alles wat op papier is gezet om TBS te onderbouwen ver van de werkelijkheid ligt. De AG geeft op die zitting aan dat ik vervolgd zou gaan worden voor het verzenden van die mails, maar dat “de aangifte daarvoor nog in orde moest worden gemaakt” (ook expliciet zo in de uitspraak vermeld), waardoor de aandacht meteen verschoof van het overlegde bewijs naar dat er een aangifte tegen mij zou komen. En pas in maart 2013, bijna een jaar na die mails, doet Tanoglu aangifte, inclusief het voor vervolging prachtig klinkend verhaal over angsten en zo. Tevens wordt daarbij zonder ook maar enige twijfel gesteld dat zij die mails “van mij” zou hebben ontvangen, ondanks dat nergens in die mails mijn naam staat, iets staat dat op mij van toepassing zou kunnen zijn. Integendeel komt het juist allemaal helemaal niet overeen met mijn persoon en situatie. Als ik iemand een mail stuur dan zet ik daar gewoon mijn naam bij. Wat voor zin heeft het anders om iemand te mailen als diegene niet weet van wie het afkomstig is. Dus waar haalt deze vrouw het vandaan om in een aangifte het als een voldongen feit te stellen dat die mails van mij zouden zijn. Deze vrouw heeft dus kennelijk een grote aangifte drang tegen mij. Terwijl iedereen, en dus zeker iemand die strafrecht en criminologie heeft gestudeerd, weet dat dé manier om iemand die in TBS zit in de problemen te brengen is door aangifte tegen diegene te doen. Helemaal wanneer, terwijl ze zoals aangegeven zelf heeft ervaren dat ik juist het tegenovergestelde ben van iemand die vrouwen zou lastig vallen, ze gaat doen alsof ik haar zou hebben lastig gevallen of achterna gezeten, kennelijk mede om een “verklaring” te verzinnen voor hoe ik al die dingen die ze mij zelf heeft verteld zou weten, en wetende (het staat immers op internet) dat in die TBS zaak ooit is verzonnen dat ik een vrouw zou hebben lastig gevallen om vervolgens met dat verzinsel een stoornis is verzonnen (ondanks dat uit het recherche onderzoek waar deze Tanoglu aangifte tegen had gedaan ook is gebleken dat die stelling dat ik ooit een vrouw zou hebben lastig gevallen tegengesteld was aan de werkelijkheid). Wie is hier nou eigenlijk aan het stalken? Je zou dus bijna gaan denken dat deze vrouw die zichzelf voor schut zette met de manier waarop ze achter iemand aanging, en die uiteindelijk op grove wijze werd afgewezen, niet alleen achter situaties aan zit waarbij ze aangifte kan doen tegen diegene die haar zo heeft afgewezen, maar zelfs ook werk zoekt bij de rechter waar diegene jaarlijks van zijn vrijheid beroofd kan blijven, inschattende dat die rechter niet positief zal oordelen over iemand waar allerlei geruchten rond hangen dat hij een gewaardeerde collega zou hebben lastig gevallen. Heeft de politie wel onderzocht of de mails die deze vrouw in 2013 zou hebben ontvangen misschien door haarzelf zijn verstuurd? En of ze zelf actief achter haar baan is aangegaan? Of is er meteen maar in de tunnelvisie gedoken dat die TBS-er het moet zijn. Men zegt wel eens dat er niets zo haatdragend is als een afgewezen vrouw, of zoiets. Hoogachtend, W. Mac Intosch
6
