DOSSIER >>>
Wat is een
goede papa? DOSSIER
42 — P S Y C H O L O G I E S M A G A Z I N E a p r i l 2 0 1 4
Beter in je vel op het werk
Nu de strenge maar afwezige vader definitief heeft afgedaan is het voor papa’s zoeken naar een nieuwe invulling van hun rol. Willen ze een vriend zijn voor hun kinderen, een mentor of een vertrouwensfiguur? En is er nog wel een verschil tussen mama’s en papa’s? (p. 44) Of zijn die rollen inwisselbaar geworden? Kinderpsychiater Peter Adriaenssens vindt alleszins van niet: volgens hem geven vaders een andere opvoeding dan moeders, en dat is een verrijking voor kinderen. (p. 48) Parttime papa’s staan voor een heel andere uitdaging - zij moeten op “hun” dagen met de kinderen mama en papa in één zijn. (p. 52) Maar parttime of fulltime, allemaal worden ze ooit vader van een tiener, die een heel eigen aanpak vraagt. (p. 60) Welk soort gezin ze ook hebben, Wouter, Filip, Manu en David bewijzen dat iedere papa ‘vadert’ op zijn manier. foto’s MARCO MERTENS a p r i l 2 0 1 4 P S Y C H O L O G I E S M A G A Z I N E — 43
Wat is een goede papa?
‘
Ik durf mezelf geen goede papa te noemen, maar ik ben wel van plan om het te worden’
FOTO: MARCO MERTENS
FILIP (39), alleenstaande papa van francesca (12) en elisa (11) ‘Mijn eigen jeugd was allesbehalve rooskleurig. Een mama die heel vroeg stierf en een papa die zich kapot dronk en ons achterliet, hoe stereotiep kan je het bedenken? Ik heb mijn vader al zestien jaar niet meer gezien. Daarom heb ik zelf een referentiekader proberen te bedenken van hoe een vader zou moeten zijn. Aanvankelijk ben ik daar niet in geslaagd. Mijn dochters vinden mij wel cool, maar dat is voornamelijk omwille van mijn job in de sponsoring en PR-sector. Hun mama is hun échte held, en dat is volledig terecht. Want zij is het die hen heeft opgevangen en verzorgd die eerste jaren. Ik was in die tijd heel gefocust op mijn carrière en liet haar dikwijls alleen met de kinderen. Ik dacht dat ik mezelf alles kon permitteren maar besefte te laat dat mijn arrogantie en egocentrisme hun tol zouden eisen. Toen Elisa zes was zijn we gescheiden. Ik durf mezelf dus geen goede papa te noemen, maar ik ben wel vastberaden om het te worden. Ik ben ondertussen vijf jaar single en zie mijn kinderen om de twee weken. Ik wil niet opnieuw in een relatie investeren vooraleer ik mijn dochters week om week kan zien. In mijn rol als vader wil ik vooral een vangnet zijn. Niet alomtegenwoordig maar er staan als ze me nodig hebben. Daarnaast wil ik hen leren om zelf verantwoordelijkheid te nemen voor hun daden en voor 100 % te gaan voor hun eigen keuzes en dromen. De toekomst heeft kinderen nodig die problemen kunnen oplossen. Maar als ik zo naar hen kijk heb ik er geen enkele twijfel over dat mijn dochters de wereld zullen helpen redden met een gigantische schaterlach.’ nathalie willems a p r i l 2 0 1 4 P S Y C H O L O G I E S M A G A Z I N E — 49
Wat is een goede papa?
‘
FOTO: MARCO MERTENS
Week om week mijn kind moeten missen, dat wil ik op alle mogelijke manieren goedmaken’ MANU (40), parttime papa van Amelie (7) en fulltime papa van Emile (9 maanden) met zijn huidige partner ‘In co-ouderschap mis je je kind week om week en wil je dat op alle mogelijke manieren goedmaken. Gelukkig verschillen mijn vrouw en ik qua opvoeden nauwelijks van Amelies mama. Dat maakt dat ze bij beide ouders dezelfde basiswaarden meekrijgt maar ook dezelfde regels wat huiswerk en eten betreft. En blijkbaar loont dat. Amelies leerkrachten zeggen toch dat we op dat vlak een voorbeeldkoppel zijn. (lacht) Als vader probeer ik voornamelijk iemand te zijn bij wie de kinderen heel open kunnen zijn. Die openheid had ik bij mij thuis vroeger ook en heb ik als heel aangenaam ervaren, dus dat wil ik ook aan mijn eigen kinderen meegeven. Uiteraard zou ik graag wat meer tijd met hen doorbrengen. Maar ik ben zelfstandige en dat is - spijtig genoeg - geen job die stopt op vrijdagavond. Op een gegeven ogenblik zei mijn vader tegen me: “ik vind het frappant dat ik nu meer met mijn kleinkinderen bezig ben dan vroeger met jou”. Dat zorgde voor een klik in mijn hoofd, vooral omdat ik Amelie maar de helft van de tijd zie. Ik sta er nu dus op om de “ochtendshift” te doen: naar de grootouders en naar school brengen. Het is door mijn job niet altijd evident om dingen op voorhand te plannen maar dat probeer ik ruimschoots te compenseren met spontane momenten. Dan sleur ik mezelf achter mijn computer vandaan en ga ik met Amelie een film kijken of speel ik met Emile op zijn speelmat. Dat spontane maakt die momenten nog specialer.’ nathalie willems a p r i l 2 0 1 4 P S Y C H O L O G I E S M A G A Z I N E — 53
Wat is een goede papa?
‘
Ik wil mezelf later niet verwijten dat ik hen niet heb zien opgroeien’
FOTO: MARCO MERTENS
DAVID (38), papa van lola (8), juul (5) en gaston (2), nam vorig jaar twee maanden ouderschapsverlof ‘Als marketingdirecteur van de AB ben ik ook ’s avonds regelmatig weg. Dat maakt dat als ik thuis ben, ik er ook écht wil zijn voor mijn kinderen. Na de geboorte van Juul begon ik te merken dat het niet meer zo eenvoudig was om de work-life balance in evenwicht te houden. Want hoewel ik gepassioneerd ben door mijn job wil ik mezelf later niet moeten verwijten dat ik mijn kinderen niet heb zien opgroeien. Toen ik vorig jaar na alweer een lange werkdag thuiskwam trof ik een tekening aan van Lola, met daaronder: “papa, ik mis je”. Dat sterkte me in mijn overtuiging om een periode van ouderschapsverlof in te lassen. Hoewel we er meestal met het hele gezin op uit trokken vond ik het belangrijk om af en toe ook iets met elk kind apart te doen. Een dochter van acht heeft immers andere behoeften dan een zoontje van vijf of twee. Ik maak er ook een punt van om interesse te tonen in wat hen bezighoudt. Zo vraag ik hen voor het slapengaan altijd naar het hoogtepunt van hun dag. Onlangs had Juul een mooie tekening gemaakt. We hebben die samen geplastificeerd en ze hangt nu in mijn bureau. En vorig jaar vertrok ik op motortrip met een roze zelfgemaakte ketting van Lola om mijn hals. (lacht) Over het feit dat ik ouderschapsverlof nam kreeg ik trouwens niks dan positieve reacties. Dit jaar zou ik graag opnieuw een volledige maand willen reserveren voor mijn gezin.’ nathalie willems
a p r i l 2 0 1 4 P S Y C H O L O G I E S M A G A Z I N E — 59
