Door Anke en Wim Koops
Uganda. We hadden gepland om met het openbaar vervoer door de 'Serengetti' naar Mwanza te reizen om vervolgens met de boot verder te gaan over het Victoriameer naar Bukoba en door naar 'Port Bell' te Entebbe in Uganda. Er rijdt wekelijks een bus door de Serengetti naar Mwanza. Volgens ons reisboekje was de gehele weg incl. het laatste stuk ten Zuiden van het Victoriameer naar Mwanza in slechte staat. Achteraf gezien bleek dit oude informatie want ze hadden de weg vanaf de Westelijke gate van de Serengetti naar Mwanza een jaar daarvoor netjes geasfalteerd. Maar dat wisten we toen nog niet en toen we bovendien hoorden dat ook de boot naar 'Port Bell' uit de vaart was hebben we vanwege tijdgebrek na afloop van de safari het vliegtuig gepakt van Kilimanjaro airport naar Entebbe (En dit voor maar USD 203.-‐ p.p.). Daar werden we de 29e Juli verwacht bij Bart Munting van Habari Travel. We moesten daar tijdig zijn voor de start van een 17 daagse georganiseerde rondreis door Uganda en een bezoek aan de gorrilla's in Bwindi NP. Habaritravel. De 'Serengetti' moest maar even wachten. Jinja, In Uganda zijn we gestart in Entebbe waar het georganiseerde deel in Uganda startte. 19 dagen met 6 mensen. Geboekt bij 'Habari travel'. De dag na aankomst in Entebbe hebben we een bezoek aan de hoofdstad Kampala gebracht. Een hele dag daar gelopen en geen enkele blanke gezien. Wij vonden het een schitterende stad waar je de Afrikaanse sfeer optimaal kunt beleven.
De 2e dag zijn we gaan raften bij Jinja, waar de engelsman Speke in de vorige eeuw dacht de bron van de Nijl te hebben gevonden. Wanneer je wel eens in een wasmachine hebt gezeten is dit een peuleschilletje maar wanneer je enige vorm van waterangst hebt is dit niet aan te raden. Ten eerste kost je het ca. USD 90,-‐ p.p. en ten tweede zitten er drie 'rappids' klasse 5 in die wij allemaal met de boot op z'n kop hebben overleefd. Je wordt na elke golf steeds weer ondergezogen en je kunt tussen deze golven door maar net even adem halen. De één zijn plezier kan de ander zijn nachtmerrie zijn. Maar de omgeving is schitterend en je ziet tussen de rappids door veel mooie vogels en krokodillen......, grapje ???? De volgende morgen vroeg vertrokken we richting Murchinson Falls in het noorden van Uganda tegenaan de grens van Kongo. Door het groene landschap van centraal Uganda met als tussenstop Budongo Forest, befaamd als reservaat van vele soorten mahoniebomen! In dit Forest leven chimpansees die je met wat geluk kunt tegenkomen. Het was echter te donker in het woud zodat we de chimpansees die er waren niet goed hebben kunnen zien.
Ze zaten hoog in de bomen. Het enige dat je zag waren vallende pitten van de vruchten die ze aten.
Murchinson Falls, Dit is de plek die Fam. Baker aanmerkte als bron van de Nijl. We verbleven op een campsite tegenaan het Murchinson Falls NP waar de nijlpaarden en mariboes liepen te grazen rond onze tent. Je valt in slaap met een olielamp voor je tent, het gebrul van leeuwen rondom je en tegen de achtergrond het geluid van een struiken etend nijplaard. Op een avond werden we zelfs verrast door een nijlpaard die op een halve meter afstand het washok passeerde. We konden nog net over een muurtje in veiligheid springen. Vermoedelijk had het nijlpaard haar tandpasta vergeten! Maar je went eraan.......... Wij vonden het allemaal prachtig. Het enige wat je moet doen is op je omgeving vertrouwen. Het gaat goed en we genieten met teugen. We hebben wel wat diarree gehad maar niet extreem. We eten ook zelfs de Afrikaanse pot. Veel kip, zoete aardappelen, rijst, gekookte groente en bananen in alle soorten. Bananen wijn, bananenbier, gebakken banaan, bananen normaal, bananen stampot ('matoke'), etc.......... In de omgeving van Murchinson falls vind je ook 'Lake Edward' waar je de befaamde 'Shoebill' ooievaar kunt tegenkomen. Wij hebben ondanks twee dagen zoeken op het water en tussen papyrus oevers de ooievaar niet gezien. Ze moeten ca. 1m hoog zijn. Wel hebben we veel andere vogels gezien, de visarend, de ibis, de goliath reiger en veel andere soorten reigers en ooievaars. Ook waren er veel ander beesten aan de oevers van het meer te vinden. Buffels, diverse soorten Antilopen, Olifanten, Giraffes, Nijlpaarden, Bavianen, Uganda kobs, Oribis en Hartebeesten. Alleen de katachtigen en Giraffen zie je daar niet veel. Het is meer wild dat zich graag in en rondom het water prettig voelt. Ook hebben we een bezoek gebracht aan de Murchinson Falls zelf. Zowel via het water stroomopwaarts alsmede met de jeep naar de bovenzijde waar je in de waternevel tot op een meter afstand kunt staan. Je wordt wel helemaal nat als je daar naar toegaat. Toen de Tanzaniaanse soldaten Idi Amin kwamen verdrijven hebben ze ook veel wild afgeschoten. Met hun AK-‐47 geweren schoten ze op alles wat ze zagen. Nadien is er veel wild verhuisd van andere landen naar Uganda maar de katachtigen hebben zich nog niet hersteld. Dus samen met Amin is er ook veel wild verdwenen. Na ons bezoek aan de bron van de Nijl zijn we na drie dagen doorgereden van Murchison Falls naar Kibale Forest. Over een onverharde rode weg, vol met 'potholes' kronkelend door
het landschap van dorpjes, koffievelden en bananen-‐plantages met een afgrond (zonder vangrail) waar je af en toe koud van wordt. De truck draaide in de scherpe bochten soms met zijn achterkant boven de afgrond. Na een stop in Fort Portal voor inkopen en een lunch zijn we doorgereden naar Kibale Forest. Vroeg in de morgen (want dan is elk beest op pad) vertrokken we samen met de UWA ranger voor een wandeling door dit prachtige tropisch laagland regenwoud. Kibale Forest staat bekend om z’n rijke variatie aan apen: red-‐tailed monkey, red colobus, guereza colobus, grey cheeked mangabey, l’ hoest’s monkey, olive baboon, potto, matschie’s bush baby, thomas’s bush baby. Wij gaan op zoek naar de Chimpansees. Een wandeling van ongeveer 4 uur. Helaas hebben we ze alleen hoog in de bomen kunnen zien zitten. We hoorden ze wel door het hele bos maar vind ze maar eens in een regenwoud. Te dicht begroeid om door te lopen en te donker om te zien. Je armen en benen zitten onder de schrammen van de struiken als je van het pad afgaat. Maar zonder dit te doen krijg je helemaal niets te zien. Van Kibale reizen we via Fort Portal naar Queen Elizabeth. De laatste 40 km rijden we al door het park op weg naar onze overnachtingsplek, het Mweya schiereiland. De campsite is schitterend gelegen op een heuvel met een fantastisch uitzicht over het park en het Kazinga channel. De waterbokken, wrattenzwijnen en Uganda kobs lopen hier vrij rond de tenten. Queen Elisabeth park, Vlak na aankomst vertrekken we al weer voor een gamedrive in de late namiddag. Dit keer in het Queen Elisabeth park. Weer hebben we veel 'wildlife' gezien. Ook het waterleven is heel mooi. De Hippo's lopen 's nachts zelfs rond onze tent en de Wrattenzwijnen en Maribu's zorgen dat de campsite schoon blijft. Zij leven van afval. De tweede dag gaan we 's morgens vroeg al weer op stap. Denk niet dat je op een safari kunt uitslapen want onze wekker ging meestal rond zessen. Soms zelfs een uurtje
eerder. Na vertrek kleurt de opkomende zon de mistflarden rood en langzaam met het klimmen van de zon komt de vlakte, bezaaid met euphorbia cactussen en dieren, tot leven. Je ziet dan weer vele Uganda kobs, olifanten, buffels, waterbokken, leeuwen en Giant Forest hogs op de glooiende vlakten. Ter afsluiting van de dag maken we een 2 uur durende boottocht op het Kazinga channel. We zagen ontelbare nijlpaarden (waaronder een albino), olifanten die komen drinken en verkoeling zoeken, buffels en vooral een uitbundige hoeveelheid vogels: yellow billed stork, saddle bill stork, vele soorten kingfishers (ijsvogels), pelikanen, afrikaanse visarenden, etc. De volgende morgen zijn we na weer een safari over de ‘mating grounds’ (paringsplaats) van
de uganda kobs vertrokken richting Maramagambo Forest. Spectaculair zijn de vleermuis-‐ grotten met een enorme populatie van Egyptian fruit bats. In de holtes van deze grotten leven grote pythons die verzot zijn op de vleermuizen! Andere routes leiden door het bos en langs stille kratermeertjes met wilde chimpansees, andere primaten en vele vogels van het tropisch woud. De volgende morgen nemen we definitief afscheid van Queen Elizabeth. Langzaam kronkelt de weg omhoog naar de top van de Westelijke Rift Valley met adembenemende uitzichten over Queen Elizabeth, Lake George, Lake Edward, Kazinga channel, de heuvels van Congo en de sneeuw van de Ruwenzori Mountains (5100 meter!). We reden via Kabale naar Lake Bunyonyi waar we hebben gekanoed in een 'dugout'. Denk niet dat dit eenvoudig is want voor je het weet draai je alleen rondjes en kom je nergens. Het meer zit vol met Otters die genieten van de overheerlijke rivierkreeft uit het meer! Bwindi, Van daaruit zijn we naar Bwindi gereden. Zenuwachtig en vol emoties over wat we zouden gaan zien. Door een mooi landschap, maar over een niet zo goede weg. In het Bwindi Impenetrable Forest leven rond de 350 berggorilla’s in het wild. De volgend dag op zoek naar de gorilla's. Na. ca. twee uur lopen door in het begin thee-‐ en bananen plantages en vervolgens door steil en ondoordringbaar regenwoud hadden we ze gevonden. En hoe! Twee mannetjes (silverback), verschillende vrouwtjes met kleintjes. We hebben ze van dichtbij gezien en geroken. Want door alle bladeren die ze eten worden er continue scheten gelaten. Ze liepen op soms 2 meter afstand ons voorbij. We hadden geluk want het was een open plek in het bos met voldoende licht om wat mooie dia's te maken. Onze twee grootste wensen vervuld (Kilimanjaro en Gorilla's). Je moest de oudste Silverback zien. Hij zat op zijn gemak te waken over zijn Harem. Het was een gorilla groep genaamd Habianya met 22 gorilla's. Je mag maar een uurtje blijven omdat je anders de groep teveel verstoord. Het is een uurtje genieten dat je nooit vergeet. Ook niet helemaal ongevaarlijk want tijdens ons bezoek verscheen er ook nog een 'Black Mamba' ten tonele. Goed dat een ranger ons er op wees want het is het gevaarlijkste slangetje in Uganda. Nog twee maanden te gaan met veel mooie dagen voor de boeg. We zitten nu in Kisoro en
hebben een paar daagjes rust. Lekker in een normaal bed i.p.v. op een matje in de tent. Het regent wel heel hard af en toe. Maar wat wil je in een regenwoud. Dit hoort erbij. We hebben het nog perfect naar onze zin en zijn kern gezond. Kisoro, In Kisoro overnachten we in het 'Travelers Rest'. Een hotel waar Diane Fossey ook regelmatig uitruste na een periode in de bush. Het hotel is van de lokale kerkgemeenschap en wordt nu gehuurd door Habaritravel. Het is de beste lokatie om van daaruit de gorilla's in Rwanda te bezoeken. Het dorpje ligt op een doorgaande route naar Kongo. Je ziet er veel vrachtverkeer dat regelmatig vast zit op de onverharde en vaak blubberige wegen. Kisoro ligt op een hoogvlakte omgeven door de oprijzendde vulkanen van het Virunga gebergte, die zowel in Rwanda, Congo als in Uganda liggen. Niet voor niets wordt dit gebied het Zwitserland van Afrika genoemd. Tijdens ons verblijf in Uganda hebben we twee voorstellingen bijgewoond van kinderen uit een weeshuis. Ze verkopen eigengemaakte tekeningen en sierraden en zingen en dansen voor een fooitje. Dit zie je veel in Uganda. Wees vanwege omgekomen ouders in oorlog, door aids of malaria. Bezoek aan de Pygmeeën, Het 'Travelers rest' wordt geleid door Joost. Een aardige Hollander die hier zijn roots heeft gevonden. Hij wordt geassisteerd door een leuk team van Afrikaanse meiden. Het eten is er goed en je bent altijd welkom. Er heerst een hartelijke sfeer en je voelt je er al snel thuis. Vanuit Kisoro kun je allerlei activiteiten ondernemen. Lekker wandelen in de omgeving. Naar de kapper voor extensions. Een bezoek aan de lokale markt. Zomaar slenteren door het stadje. Een bezoek aan een afgelegen dorpje. En ..... een bezoek aan een groepje Pygmeeën die vanuit Kongo naar Uganda zijn gevlucht. We hebben het allemaal gedaan en gezien. M.n. het bezoek aan de pygmeeën heeft een grote indruk achtergelaten. Van oorsprong zijn dit nomaden die door het regenwoud trokken. Nu leven ze in een kleine gemeenschap in huisjes van riet tussen de bananenplantages. Geheel genegeerd door de overheid en beroofd van hun oorspronkelijke leefgebied. Ze leven daar afgezonderd van de rest van de bevolking. Geen mogelijkheid meer tot jagen, geen werk dus geen eten. Ontheemd en verstoten. Desondanks of juist
vanwege deze ellende zingen ze nog steeds dagelijks hun traditionele liederen. Op zo'n moment voel je je machteloos en klein. Ons bezoek aan het afgelegen dorpje was positiever van aard. Alhoewel de mensen ook arm waren straalden ze energie en zelfbewustzijn uit. Ze verbouwden hun eigen eten en medicijnen, maakten hun eigen Ugali
en hadden veel plezier tijdens ons bezoek. We zaten ca. een uur op het dorpsplein om informatie uit te wisselen. Hoe gaat een zwangerschap in beide landen? Wie is er de baas in Holland? Hoe wij wonen in Holland? Hoe oud onze kinderen zijn etc...... Dit was heel leuk om te doen. Na afscheid van Joost en zijn 'crew' vertrekken we naar Lake Mburo. Eerst rijden we door de heuvels van het Zuid-‐Westen van Uganda, dat lanzamerhand over gaat in vlaktes droog gras met daarin de kuddes van de typische Nyankole koeien met hun enorme horens. Vanaf de asfaltweg Kampala/Rwanda/Congo slaan we linksaf de heuvels in naar dit kleine maar interessante park. Prachtig gelegen in de heuvels, bezaaid met duizenden acacias en een meer in het midden. Dit is het enige park met zebra’s en impala’s in Uganda. Het park heeft meer bewoners: Buffalo’s, Topis, Elands, de zeldzame Roan antilope, hyena’s en het luipaard. Het restaurant aan de oevers van het meer is een idyllische plek om de zon te zien ondergaan. Na overleg met de lokale ranger zijn we 's nachts op een gamedrive gegaan. Met de truck en een spotlicht op zoek naar het luipaard dat vooral in het donker jaagt. Gedurende het daglicht is b.v. de baviaan de baas maar 's nachts slapend in de bomen wordt hij regelmatig door het luipaard gepakt. Zo bestaat er een subtiel evenwicht tussen de diverse bewoners in het wild. Helaas hebben we alleen maar gekleurde ogen kunnen zien. Oranje van de bushbaby, geel van de Hyena en groen van het luipaard. De volgende dag zouden we Uganda verlaten. De groep ging terug naar Entebbe en wij weer richting Tanzania om door te reizen naar Bukoba, een plaatsje aan het Lake Victoria.
Het volledige verslag van hun reis is te vinden op: http://www.famkoops.nl/ kijk hiervoor bij de reis “Zomer 2005, Van Nairobi naar Kaapstad”
