DIT IS ANNELIEKE, ZORGREGISSEUR IN LINGESTEYN

MAGAZINE VOOR MEDEWERKERS EN VRIJWILLIGERS Nummer 4 - jaargang 2

De zorgprofessional als docent Plezierig werken doe je samen Nazorgbureau: samen sterk voor de allerkleinsten

DIT IS ANNELIEKE, ZORGREGISSEUR IN LINGESTEYN Ga mee op bezoek in De Theetuin!

Binnenkomer Altijd al nieuwsgierig naar hoe je collega’s werken? Annelieke Visser, ­zorgregisseur van afdeling ‘De Theetuin’ in verpleeghuis Lingesteyn in Leerdam, vertelt je over haar afdeling. ‘De Theetuin’ is een kleinschalige woonvorm in verpleeghuis Lingesteyn. Er wonen acht dementerende bejaarden die samen een hechte groep vormen. Er is een grote, lichte woonkamer met een eigen eet- en zitgedeelte en keuken. Daar wordt samen gekookt, televisie gekeken en een gezamenlijk een spelletje gespeeld.

‘Mensgerichte zorg betekent voor mij dat ik naar de wensen en gewoonten van de individuele bewoners kijk. Dus als iemand altijd heeft ontbeten met een gekookt eitje, dan krijgt hij dat hier ook.’

‘In mijn werk als zorgregisseur ben ik verantwoordelijk voor de dagelijkse gang van zaken op de afdeling. Ik coördineer de zorg rondom de bewoners, maar sta ook ’s ochtends samen met de bewoners de soep voor de lunch te koken.’

‘In zie Rivas als een vooruitstrevende, innovatieve zorgorganisatie. Dat blijkt voor mij uit het werken volgens de Planetree-principes, maar ook uit het feit dat het personeel in staat wordt gesteld allerlei opleidingen te volgen'.

‘Ik vind het geweldig dat we de bewoners in De Theetuin een thuis kunnen bieden waar ze zich op hun gemak voelen. Het is een fantastische groep mensen om mee te werken.’

2 Mijn Rivas

Inhoud Nummer 4 - jaargang 2

4

Aan tafel met ... Deze keer met Annette Grooten­dorst (zorgregisseur thuiszorg), Anke Stegeman (team­ leider P&O advies) en Annelieke Visser (zorgregisseur verpleeghuis). Ze gaan naar aanleiding van de uit­ komsten van het onderzoek naar te­ vredenheid onder medewerkers met Pieter de Kort in gesprek over plezierig werken. Is Rivas op de goede weg?

8

1+1=3 Door optimaal samen te werken in de keten, kunnen we het verschil maken voor patiënten en cliënten. Astrid Harms en Marceline Houwink vertellen over hun samenwerking op het nazorg­ bureau pre- en dysmaturen.

14

Zo doen wij dat Mensgericht werken op basis van de principes van Planetree. Binnen Rivas doen we het. Welke invulling geven jouw collega’s hieraan?

12 De zorgprofessional als docent Cliënt zelf ogen leren druppelen voor meer zelfstandigheid.

7 Prikbord

Check weer een nieuwe, bonte Rivas-verzameling trots op Prikbord.

10 Rondje Rivas

Je bent weer helemaal bij na het lezen van jouw Rondje Rivas.

16 Ding

Buitengewone feitjes over de meerlaagse compressie­ zwachtel? Ze zijn er! Je leest ze in Ingewikkeld Ding.

15 Werk&

Collega’s, we hebben ze ­allemaal. In Werk& krijg je daarom tips voor succesvol samenwerken in een team.

Rivas Jouw mening over mijn via ag gra ontvangen we [email protected]

Mijn Rivas is een uitgave van Rivas Zorggroep Samenstelling en productie: afdeling Marketing en Communicatie Fotografie: Richard van Hoek Concept en vormgeving: gloedcommunicatie, Nijmegen Druk: Platform P Oplage: 7.100 exemplaren Vragen, onderwerpsuggesties, reacties en tips: [email protected] Contact: Rivas Zorglijn, 0900-8440 Website: www.rivas.nl

Najaar 2014 3

Aan tafel met … Met gemiddeld vier koppen koffie per persoon per dag drinkt werkend Nederland dagelijks 23,2 miljoen kopjes koffie weg. Bij een kop lekkere koffie kun je als collega's de goede ideeën bedenken voor hoe je het werk beter kunt doen en het ook uitdagend en leuk houdt.

EVEN VOOR­STELLEN De directie besteedt de ­afgelopen jaren nadrukkelijk aandacht aan het onderwerp ‘plezierig werken’. Een wezenlijk onderdeel daarvan – hoe tevreden wij medewerkers zijn met Rivas en het werk dat we doen – wordt met behulp van diverse onderzoeken regelmatig gemeten. Zo ook dit jaar met het Effectory-onderzoek. We geven aan heel blij te zijn met ons werk, onze cliënten en onze collega’s. Tegelijkertijd zijn we er niet heel erg trots op om bij Rivas te werken en voelen we ons minder verbonden met de organisatie en de doelstellingen. Genoeg stof dus weer voor een gesprek tussen medewerkers en directievoorzitter Pieter de Kort.

Anke: ‘Pieter, wat vind je van de onderzoeksuitkomsten van dit jaar?’ Pieter: ‘Tevredenheid krijgt een 6,8. De ruim 250 mensen die het onderzoek invulden, blijken tevreden met hun werk. Medewerkers zien voldoende mogelijk­ heden voor persoonlijke ontwikkeling. Ze blijken zich minder of niet betrokken te voelen bij de organisatie Rivas en alles wat daarmee samenhangt. Mensen identificeren zich sterk met hun werk en de dingen die daarbij horen. Erg, vinden ­jullie?’ Annette: ‘Nee. Ik voel me ook verbonden met mijn werk, collega’s en cliënten. ­Kijkend naar de thuiszorg en wat er allemaal verandert, gaan we steeds meer terug naar het kleinschalige samen met cliënt, diens sociale netwerk, mantelzorger, huisarts en sociale wijkteams. Ik zet me in die setting in. Met het werken in de wijk ben ik erg vertrouwd. Dus of het

ANNETTE GROOTENDORST (49) is zorgregisseur thuiszorg in Graafstroom. ‘Het is ontzettend leuk werk door de collega’s en cliënten. Mijn dagen zijn hectisch door nieuwe ontwikkelingen, zoals de omschakeling naar zelfstandigheid die cliënten en hun omgeving bezig zijn te maken vanwege de wijzigingen per 1 januari 2015 in de zorg.’

4 Mijn Rivas

alleen van Rivas afhangt, dat ik het zo naar mijn zin heb, durf ik eerlijk gezegd ook niet te zeggen.’ Pieter, glimlachend: ‘Je hoeft niet in een blauw pak te lopen, we zijn geen KLM. Daarmee bedoel ik dat er onder medewerkers best verscheidenheid kan en mag zijn. Wat niet wegneemt dat ik er blij mee ben als mensen zich betrokken ­voelen bij Rivas. Wat is er dus nodig om meer betrokkenheid te krijgen? Annette: ‘Minder afstand. De ambities van Rivas zijn mooi en hoog gegrepen, logisch anders zijn het geen ambities. Maar het creëert een bepaalde afstand tot medewerkers, vooral wanneer ze onvoldoende de toegang hebben tot belangrijke informatie over ontwikkelingen binnen Rivas. In mijn team ben ik samen met een andere collega-zorgregisseur vooralsnog de enige met een REDtablet. Dat is anders voor mijn collega’s

ANNELIEKE VISSER (27) is zorg­ regisseur in woondeel Hornstaete van verpleeghuis Lingesteyn in Leerdam. Ze werkt op afdeling De Theetuin waar ze zorgdraagt voor een groep van acht bewoners met dementie. ‘Samen met collega’s verleen ik hen mens­ gericht en kleinschalig de zorg. Mooi werk om te doen!’

GREEP UIT RAPPORT­ CIJFERS 2014

die nog steeds papieren cliëntdossiers hanteren. Ik betrek hen bij het Rivas Elektronisch Dossier, maar zou het fijn vinden als ik niet hun enige informatielijntje zou zijn.’ Anke: ‘Is het een idee als de directie twee keer per jaar langs de locaties gaat en mensen persoonlijk informeert over de speerpunten en koers?’ Pieter: ‘We gaan jaarlijks met medewerkers in gesprek, zoals bij de veiligheidsrondes op alle locaties, het traceren op de werkvloer in het kader van JCI of bij de jaarplanbesprekingen. Informatie over ontwikkelingen moet zo snel mogelijk bij iedereen terechtkomen en dat lukt niet met informatiebijeenkomsten, vrees ik. We leggen het informeren van alle medewerkers daarom voorlopig toch bij ‘de

lijn’ neer. Inloggen vanuit huis via bijvoorbeeld een extranet is nu nog niet mogelijk, maar is wel iets wat er in de toekomst zeker zal komen voor medewerkers. Wat is volgens jullie nodig om plezierig te kunnen werken?’ Annelieke: ‘Communicatie maar ook werkdruk zijn veelgehoorde verbeter­ punten. De ervaren werkdruk staat het plezierig werken inderdaad soms in de weg merk ik ook in Lingesteyn. De focus

• Rivas als organisatie: 6,2 • Achter organisatie­ doelstellingen staan: 6,6 • Trots op Rivas: 6,2 • Waardering door Rivas: 5,7 • Vertrouwen in de R ­ ivas leiding: 5,7 • Trots op werk: 7,9 • Collega’s en samenwerking: 8,2 • Werk lichamelijk aankunnen: 7,5 • Werk emotioneel aankunnen: 7,7 • Uitdagende werkomgeving: 6,4 • Faciliteiten voor efficiënt werken: 6,2 • Extra’s doen om bij te dragen: 7,9 • Contact met leidinggevende: 7,2 • Informatievoorziening door leidinggevende: 6,5 • Bevlogenheid: 6,5 • Betrokkenheid: 6,9 • Rolduidelijkheid: 6,5 • Balans werk en privé: 7,1 • Ontwikkelingsmogelijkheden: 6,2 • Salariëring: 6,0

'DE MANIER WAAROP WE BIJ RIVAS ZORG VERLENEN LOOPT VOOR OP DIE VAN ONZE CON­CURRENTEN’

ANKE STEGEMAN (51) is sinds kort bij Rivas verwelkomd als teamleider P&O Advies. ‘Tijdens mijn loopbaan ben ik regelmatig betrokken geweest bij tevredenheidonderzoeken onder medewerkers. Het onderzoek bij Rivas heeft zeker waardevolle informatie opgeleverd.’

PIETER DE KORT (64) is directievoorzitter. ‘Ik ben als interim-­ bestuurder bij Rivas begonnen. In 2000 reageerde ik positief op de vraag of ik voor vast wilde blijven. Nog steeds ga ik dagelijks met ­plezier naar mijn werk.’

Najaar 2014 5

Aan tafel met …

‘KRITISCH ZIJN IS OKÉ ALS JE OOK IDEEËN HEBT VOOR DE OPLOSSINGEN’ binnen de teams ligt bij mensgerichte en kleinschalige zorg voor de bewoners maar tegelijkertijd ook bij hoe we de dag slim kunnen indelen om zo efficiënt mogelijk te kunnen werken. Wat niet wegneemt dat het soms echt aanpoten is. De een kan daar beter mee omgaan als de ander. Gelukkig is werkdruk regelmatig onderwerp van gesprek met collega’s. We nemen na een dienst de dag door om te kijken wat anders en beter moet gebeuren om weer lekker te kunnen werken. Zo zoek je samen naar oplossingen voor de dingen waar je tegenaan loopt.’ Annette: ‘Dat is heel belangrijk. Ik vind het lastig als mensen alleen kritisch zijn en niet meer in oplossingen willen denken.’

WAT IS JOUW IDEE?

6 Mijn Rivas

•

NA AFLOOP

De directie hecht belang aan de tevredenheid van ons medewerkers. Het staat dan ook hoog op de agenda. Al een aantal jaren wordt gewerkt aan medewerkertevredenheid vanuit het programma Plezierig Werken. Zo is er aandacht voor een fijne werkomgeving, worden leidinggevenden getraind in coachend leiderschap, worden mogelijkheden voor ontwikkeling en studie gerealiseerd en stimuleert de directie een goede balans tussen werk en privé met slimme dienstroosters. Betere ideeën? Mail Kees Heijblom en Pieter de Kort van de directie via [email protected]

Anke: ‘Medewerkers en teams hebben misschien niet alles maar inderdaad wel veel in handen om hun eigen werk leuk te maken en te houden.’ Pieter: ‘Het digitale tevredenheidonderzoek loopt niet geweldig, zoals ik vertelde. We willen in plaats daarvan daarom naar analogie van de focusgesprekken Planetree vanaf volgend jaar focusgesprekken medewerkertevredenheid introduceren. Een idee?’ Annelieke: ‘Zeker. Het is een onderwerp waar iedereen zich in herkent. Medewerkers zijn daardoor denk ik sneller geneigd om hun zegje te doen, als ze zich veilig genoeg voelen tenminste.’ Pieter: ‘Inderdaad, iedereen moet vrijuit kunnen praten en dat uiteraard zonder dat de eigen leidinggevenden of Kees of ik erbij zitten. We staan voor goed werkgeverschap en hebben de input van medewerkers hard nodig om die goede werkgever ook écht te kunnen zijn. Dan kunnen we beter proberen aan te sluiten bij waar bij medewerkers behoefte aan is.’ Annette: ‘Klinkt goed. Pieter, werk je zelf trouwens plezierig?’ Pieter: ‘Ja! Mijn werk vind ik erg leuk vanwege de inhoud, alle mensen die ik ontmoet en de leuke mensen met wie ik samenwerk. Zelf creëer ik ook de voorwaarden om goed mijn werk te kunnen doen. Ik maak concrete plannen en vind het daarnaast prettig om regelmatig te bewegen. Daardoor voel ik me fysiek en mentaal fit. En de balans tussen werk en privé houd ik natuurlijk goed in de gaten.’

Annette: ‘Leuk om voor dit gesprek uitgenodigd te worden. Voor mijn gevoel heb ik kunnen vertellen wat me bezighoudt als het gaat om plezierig werken.’ Annelieke: ‘Van tevoren vond ik het best spannend, maar het gesprek was ontspannen.’ Anke: ‘Interessant om de verhalen uit de praktijk te horen. Ik ben erg benieuwd hoe de focusgesprekken omtrent medewerkertevredenheid vorm gaan krijgen.’

‘

Beste Jenine,

de zorgen m bedanken voor de goe willen wij het hele tea ssen Jan ilie fam ele geh Namens de eder hebben omringd. waarmee jullie onze mo beste zorg te geven kelijk was om haar de elopen weken noodza De flexibiliteit die de afg ld. s zonder moeite ingevu heeft jullie team van Riva hebben jullie ons in deze periode vol waardering over hoe ook rom daa is ilie fam De gehele bijgestaan. r liefdevol e nachten onze moede digen die de laatste twe kun leeg verp de aan k Tevens dan eest. tot grote steun zijn gew hebben verzorgd en ons Met vriendelijke groet, namens de familie, Nico Janssen

Het thuiszorgteam Zwijndrecht / Hendrik-Ido-Ambacht uit de regio Drechtstreek Noord ontving een leuke bedankkaart nadat de zorg was afgesloten bij een tevreden cliënt.

De auteurs van “Socialbesitas” onderzochten het gebruik door en de invloed op jongeren van sociale media. Ingegaan wordt onder meer op hoe jongeren socialbesitas (verslaving aan sociale media) ontwikkelen en wat hiervan de invloed is op de hersenen en wat de mogelijke gevolgen zijn zoals: afleiding, privacy, cyberpesten en sexting. Verder bevat het boek tips en tricks van jongeren aan ouders, van ouders aan ouders, en voor jongeren, ouders en docenten. Zie voor meer informatie www.socialbesitas.nl. Het boek is te leen via de e-bibliotheek/het informatiecentrum.

Sinds mei dit jaar werken de bewoners en zorgverleners van de afdeling Burgpoort van verpleeghuis Het Gasthuis in Gorinchem samen met het nabijgelegen Natuurcentrum. De cliënten hebben de ziekte van Korsakov. Dit maakt het moeilijk om activiteiten te doen en te onderhouden. De cliënten werken echter met plezier in het groen onderhoud bij het Natuurcentrum.

’

Bedankt

!

Namens een tevreden thuiszorgcliënt die recent is verhuisd naar ­verpleeghuis Waerthove in Sliedrecht, kregen de medewerkers van de thuiszorg in Sliedrecht een stevige voorraad Snelle Jelle’s als bedankje.

Een thuiszorgcliënt uit Nieuwegein die ook heeft deel­ genomen aan de focusgesprekken voor de certificering, nam de moeite om Planetree Nederland een aanbevelingsbrief ten behoeve van Rivas te schrijven: “In het kader va n het optimaal ku nnen functioneren in de hedendaags e samenleving, on tv ang ik twee dage in de week onders n teunende begeleid in g van de zorgverleners va n Rivas Zorggroe p. Deze assisten bestaat onder an tie dere uit het same n boodschappen do en samen koken. en Als ik naar het ziekenhuis moet behandeling of co vo or ntrole, ik heb be enmergkanker, ga altijd een zorgre at gisseur met mij mee. Ook wordt er gedacht aan mijn hobby, namelijk alle Europese en mondiale koningsh uizen. Zo kon ik dankzij de inspanningen van de medewerkers va n Rivas het bezo van de koning en ek koningin in Vree swijk meemaken. Kijkend naar de niet aflatende in spanningen van mevrouw Tinie He ntenaar en “de di am antjes” Joke den Hartog (onder steunende begele id in g), Wim van Veenendaal (zorgr egisseur), Tamara de Kruiff (zorgregisseur), Dinie Pngers (ond er st eu nende begeleiding), Li nda Verhoeckx (v er zo rg en de en ondersteunende be geleiding) en ve le anderen, hoop ik uit de grond van mijn hart da t Rivas Zorggroe een welverdiend p Planetree-certif icaat krijgt.”

Najaar 2014 7

Door optimaal samen te werken in de keten, bieden we onze patiënten en cliënten zorg op het juiste moment en op de juiste plaats. In 1+1=3 vertellen collega’s hoe zij door de krachten te bundelen samen écht het verschil maken voor patiënten en cliënten. Deze keer Astrid Harms en Marceline Houwink over het nazorgbureau pre- en dysmaturen.

1 + 1

NIET ALTIJD EEN ROZE WOLK O

uders van een te vroeg of te licht geboren baby worden geconfronteerd met een onzekere toekomst en veel vragen. Voor deze ouders geen roze wolk, maar een lange, onzekere weg met ziekenhuisopnames, controles en testen. Door kennis en kunde binnen de keten te combineren, biedt het nazorgbureau deze ouders en kinderen een goed geïntegreerde, multidisciplinaire aanpak met de nadruk op preventie.

Tegenstrijdige adviezen Pre- en dysmature baby’s vergen vaak complexe zorg en begeleiding. Doordat deze zorg en begeleiding was onderge-

bracht bij verschillende instanties en zorgverleners, ontvingen ouders regel­ matig tegenstrijdige adviezen. Ruim 12,5 jaar geleden besloot Rivas aan deze onwenselijke situatie een einde te maken door een multidisciplinair nazorgbureau voor pre- en dysmature kinderen te starten. ‘Een ketenorganisatie als Rivas biedt natuurlijk optimale kansen om de zorg rond deze kwetsbare groep ouders en baby’s op elkaar af te stemmen’, vertelt logopediste Marceline Houwink, die vanaf het begin bij het nazorgbureau is betrokken. ’Uit een enquête onder ouders over hun ervaringen met het nazorgbureau bleek dat het bureau heel duidelijk in een behoefte voorzag.’

HET NAZORGBUREAU Het nazorgbureau biedt ouders en kind het voordeel dat alle (para-)medische ­controles plaatsvinden op één locatie (in het BZ) en op één ochtend. In het ­nazorgbureau werken jeugdarts, jeugd­ verpleegkundige, kinderarts, fysiotherapeut, logopedist en orthopedagoog ­samen. Doordat alle controles op één ­ochtend plaatsvinden kan er efficiënt ­gewerkt worden. Aan het eind van de

8 Mijn Rivas

­ochtend vindt een multidisciplinair overleg plaats waarin de adviezen van alle ­betrokken professionals op elkaar afgestemd worden. In het nazorgbureau is de kennis over de kinderen en hun thuis­ situatie groot; problemen worden snel gesignaleerd zodat er preventief kan worden ingegrepen. Ook kan er gemakkelijk contact worden gelegd met verschillende (para-)medische begeleiders.

Krachtenbundeling bij complexe problematiek Jeugdverpleegkundige Astrid Harms werkt ook in het nazorgbureau: ‘Als de baby eenmaal thuis is, dan coördineren wij de huisbezoeken en na drie weken zien we het kindje op het nazorgbureau, samen met de artsen en paramedici.’ Marceline vult aan: ‘De samenwerking in het nazorgbureau is essentieel vanwege de complexiteit van de problematiek. Te vroeg of te licht geboren kinderen hebben bijvoorbeeld een verhoogde kans op ontwikkelingsstoornissen [zie kader]. Omdat ouders en kind direct na de geboorte gescheiden worden, zijn er vaak problemen met de hechting. Dat kan ingrijpende gevolgen hebben; de hulp en begeleiding door onze orthopedagoog is daarvoor onontbeerlijk. Op eenzelfde manier wordt het kind door alle professionals in het nazorgbureau op specifieke problemen bekeken.’ Door de intensieve samenwerking in het multidisciplinair overleg wordt ontbrekende kennis door

'De winst van de samenwerking is dat ouders en kind goed geholpen zijn'

= 3

Astr id Har ms

Marceline Houwink

PREMATUUR? DYSMATUUR? collega’s binnen het bureau aangevuld. Aan het eind van de ochtend krijgen de ouders een goed afgestemd advies voor hun kind mee. Astrid: ‘En als het nodig is, wordt het bezoek aan het nazorg­ bureau gevolgd door een huisbezoek van de jeugdverpleegkundige of een ­para­medicus.’

'Ouders geven aan dat het bureau duidelijk in een behoefte voorziet'

Uitdaging bij de samenwerking Bij de opzet van het nazorgbureau was de vakinhoudelijke overlap een lastig onderwerp. De samenwerking vergt goodwill van beide kanten om over de grenzen van je vakgebied heen te kijken, maar ook om zaken los te laten. ‘Het is ons gelukt omdat we ons concentreerden op de casuïstiek’, vertelt Marceline. ‘Maar samenwerking in de keten is geen roze wolk; het gaat niet vanzelf’, waar-

schuwen Marceline en Astrid, ‘Denk ook niet dat het werk nu makkelijker of sneller is geworden. De winst zit ‘m in de inhoud: een goed gecoördineerd advies, vroegtijdige inzet van alle zorgverleners en het op tijd voorkomen van probleemgedrag. Dat ouders en kind goed geholpen zijn, dáár doen we ’t voor.’

•

Prematuur (te vroeg) en dysmatuur (te licht) geboren kinderen hebben een grotere kans op ontwikkelingsstoornissen. Kinderarts Carla de Korte: ‘Ouders hebben een grote behoefte aan advies en begeleiding. In het eerste levensjaar gaat het vooral om advies over de hechting, motoriek, het eten, drinken en slikken. Daarnaast is er vaak sprake van problemen met groei, spraak, luchtwegen, sociale ontwikkeling, spelgedrag, huilgedrag en prikkelover­ gevoeligheid. Maar ook op latere leeftijd kunnen er problemen op gebied van gedrag en sociale ontwikkeling ontstaan; er bestaat dan bijvoorbeeld een vergrote kans op schoolproblemen, moeite met ­relaties en gezondheidsproblemen. In het nazorgbureau krijgen de ouders ook daarover informatie en uitleg.

Najaar 2014 9

Er gebeurt van alles in de regio’s.

R IV

RON

DJE

AS

Petra Huijzer-Kroon, Bedrijfsleider Eenheden Chirurgie, Orthopedie en Spoed Eisende Hulp Coördinator Albert Schweitzer ziekenhuis locatie Sliedrecht en Zwijndrecht, knipt onder toeziend oog van Astrid van Rekom, teamleider thuiszorg bij Rivas, het openings­lint door.

27 november: Rivas Planetree-dag Op donderdag 27 november word je op de Rivas Planetree-dag weer geïnspireerd over hoe Planetree de zorg merkbaar beter maakt. Met interactieve workshops, ­Planetree-labels, Rivas Planetree Awards en sprekende voorbeelden uit de praktijk. Als medewerker kun je kiezen uit een ­middag- of avondprogramma. Voor de ­vrijwilligers vindt tijdens het middag­ programma een aantal workshops plaats. Het programma is te vinden op intranet. Meld je nu aan via [email protected], hier kun je ook terecht voor meer informatie.

10 Mijn Rivas

Opening Rivas Leef&-gezondheidswinkel in Zwijndrecht In het Albert Schweitzer ziekenhuis, locatie Zwijndrecht, opende op woensdag 1 oktober een nieuwe Leef&-gezondheidswinkel. Bezoekers vinden hier een assortiment van zorghulpmiddelen en (gezondheids)producten en kunnen er terecht voor een deskundig advies. Niet alleen over de zorghulpmiddelen, maar ook over thuiszorg, personen­ alarmering en maaltijdservice. In de maand oktober stond de Rivas Leef&-winkel in het teken van de opening. Tijdens diverse activiteiten en met (kortings)acties maakten mensen kennis met de artikelen, zorg en diensten van Rivas.

Open huis Waerthove Honderden inwoners van Sliedrecht ­hebben zaterdag 13 september de nieuwe en ruime appartementen in gebouw ­Noorderwaert van Waerthove bekeken. Geïnteresseerden konden tijdens de open dag een kijkje nemen in deze volgende fase van de nieuwbouw. Het open huis vond tegelijk plaats met de Late Summer Fair. Er waren veel activiteiten op winkelstraat de Kerkbuurt en ook op het parkeerterrein voor Waerthove konden jong en oud genieten. Iedere bezoeker kreeg informatie over de zorg van Rivas en de voortgang van de nieuwbouw. Alle geïnteresseerden konden met eigen ogen de nieuwe appartementen in ­Noorderwaert bekijken.

Wat precies, lees je in Rondje Rivas.

Beatrixziekenhuis start met duizeligheidspoli HENK BROUWER, MARGOT WITHAGEN,

Vanaf maandag 3 november kunnen ­patiënten met duizeligheidsklachten ­terecht op de duizeligheidspoli waar onder anderen neuroloog Chabot (boven) en KNO-arts Hugenholtz (onder) samen­ werken. Patiënten komen voor een gecombineerde afspraak met de neuroloog en de KNO-arts, waarbij zij op dezelfde dag door beide specialismen worden gezien en de meeste aanvullende onderzoeken direct gedaan kunnen worden. Het spreekuur is bedoeld voor patiënten met klachten die de h ­ uisarts niet direct kan verklaren door een neurologisch of KNO-gerelateerd ­probleem, en die langer dan een maand spelen.

KLACHTENFUNCTIONARISSEN

BEWAAK MIJN PRIVACY

JGZ-inspiratiedagen groot succes Op 8 en 9 september heeft de sector Jeugdgezondheidszorg voor de mede­ werkers van het consortium Rivas/Caryn de ‘JGZ-inspiratiedagen’ georganiseerd. Ruim 200 medewerkers woonden de inspiratiedagen bij die plaatsvonden in het Apollohotel in Papendrecht. Er was een aantal plenaire bijeenkomsten, bijvoor-

beeld over het digitale dossier, en wet­ houder Van der Vlies vertelde over de ­transitie Jeugdzorg in de regio. Verder kon men deelnemen aan diverse workshops. Geïnspireerd door meningen, feiten en voorspellingen gaat de JGZ een mooie ­toekomst tegemoet.

Op de goede manier omgaan met de privacy van patiënten is iets wat continu de aandacht van zorgverleners nodig heeft. Een patiënt deelt deze keer daarom haar belevenissen in het ziekenhuis: ‘Tijdens mijn bezoek aan het ziekenhuis krijg ik op meerdere ­momenten een naar gevoel over de ­omgang met de ­privacy van de patiënt. 1. Bij de informatiebalie overleggen twee medewerksters waar de poli ­interne is. Een mevrouw bij de balie moet daar zijn. Zou zij het fijn vinden dat ik, en andere mensen die daar staan, nu weten dat zij daar een ­afspraak heeft? 2. Bij het vragen naar de route naar de echografie/radiologieafdeling wordt mij gevraagd of dit in verband met een zwangerschap is. Gelukkig was voor mij die vraag niet pijnlijk, maar stel dat ik niet zwanger kon worden? 3. In de wachtkamer hoor ik informatie over andere patiënten die mij niet aangaat. Dit doordat er vragen aan hen en aan mij gesteld worden op de gang. Stel dat ik daar mensen ken, en ik opeens deze informatie heb? Of zij informatie over mij? 4. Als ik op de onderzoeksbank lig moet de laborante even weg. Terwijl ik lig te wachten met als bovenkleding a ­ lleen een bh, komt er een andere l­ aborante even om de hoek kijken en verdwijnt weer zonder iets te zeggen. Blijkbaar zoekt ze iemand. Waarom komt een medewerker zomaar een onderzoekskamer binnen waar ­iemand, gedeeltelijk ontkleed, ligt en verontschuldigt ze zich niet eens? En waarom worden de gordijnen die er hangen niet gebruikt? Ik wil van bovenstaande geen officiële klacht maken, maar ik zou graag wel ­willen dat u hier iets mee doet. Het kan tenslotte zo pijnlijk zijn als er niet goed wordt omgegaan met de privacy.’ Reageren? Mail naar [email protected]

Najaar 2014 11

De zorgprofessional als docent Veranderingen in de thuiszorg. De media schrijven erover en waarschijnlijk is het ook in jouw team onderwerp van gesprek. Dat is logisch, want per 1 januari verandert de organisatie en financiering van de zorg. Zo moet de zorg betaalbaar blijven en zullen cliënten meer eigen regie krijgen. Daar spelen we bij Rivas nú al op in door te werken aan de nieuwe thuiszorg waarbij cliënten zelf doen wat ze kunnen doen. Bijvoorbeeld doordat we cliënten leren hoe ze zelf hun ogen kunnen druppelen.

ZELF OGEN LEREN DRUPPELEN VOOR MEER ZELFSTANDIGHEID

S

tel je voor: je komt thuis na een staaroperatie en moet gedurende een aantal weken je ogen druppelen. Nú kan de thuiszorgmedewerker dat nog voor je doen. Maar dat betekent wel dat je op vaste tijdstippen thuis moet zijn. Waarom leert een professionele zorgverlener van Rivas jou (of je partner) niet hoe je dit – wanneer je ertoe in staat bent - zelf kunt doen? In dat geval ben je zelfstandig, hoef je niet thuis te blijven voor of te wachten op de thuiszorgmedewerker en kun je met je vragen nog steeds terecht bij Rivas. Met die gedachte van meer zelfstandigheid in haar achterhoofd leert Rivas inmiddels steeds meer cliënten hoe ze zelf hun ogen moeten druppelen. De allereerste pilot hiervoor vond plaats in Papendrecht. In navolging daarvan werkte Gerrie ’t Lam, teamleider thuiszorg Land van Heusden en Altena, samen met zorgregisseurs uit haar eigen team en de regio’s Gorinchem en Utrecht Zuid aan een protocol en beslisboom.

12 Mijn Rivas

Motivatie Gerrie: ‘De beslisboom helpt medewerkers om te kunnen bepalen of cliënten in staat zijn om het zelf te leren. Dat is straks met name belangrijk wanneer de wijkverpleegkundige zelf de indicatie gaat stellen. Iemand moet op de eerste plaats lichamelijk en psychosociaal ertoe in staat zijn. Onder andere de motoriek en therapietrouwheid spelen daarbij een rol. Maar daarnaast is motivatie belangrijk. Zorgregisseurs leren tijdens de training ‘Motiverende Gesprekstechnieken’ de vaardigheden om hierover met cliënten in gesprek te gaan.’

Voordoen, begeleiden, loslaten ‘Het aanleren van het oogdruppelen gaat in drie fasen: voordoen, begeleiden en loslaten. De eerste keer is het vooral het uitleggen en voordoen’, vervolgt Gerrie. ‘De cliënt moet gebruik gaan maken van een hulpmiddel (zie kader –red) en dat is in het begin wat onwennig. Door te laten zien hoe het werkt, neem je eventuele spanningen weg. Op het moment dat je

merkt dat de cliënt het zelf zou kunnen, laat je het de cliënt zelf doen. Je begeleidt hem daar in eerste instantie bij, maar dat wordt steeds minder. Als het niet goed gaat, dan stuur je nog een keer bij, maar je merkt al snel dat dit niet meer nodig is. En dan is het moment gekomen om het los te laten. De cliënt kan het nu zelf. Uiteraard blijft het van belang dat je de cliënt wijst op mogelijke complicaties. En met vragen mag hij natuurlijk altijd bellen.’

'HET AANLEREN VAN HET OOG­ DRUPPELEN GAAT IN DRIE FASEN: VOORDOEN, BEGELEIDEN EN LOSLATEN'

EYOT Het klinkt als een Apple-product, maar de eyot is een hulpmiddel om zelf de ogen te druppelen. Je plaatst het flesje met druppels in de eyot en zet het hulpmiddel op je oog, waardoor je oog goed open wordt gezet. Als je dan op het flesje drukt, dan valt de druppel op de goede plek in het oog.

In de praktijk Nu de benodigde documenten klaarliggen voor iDocs is het tijd om deze werkwijze Rivas-breed uit te rollen. In de komende maanden zal Gerrie daarvoor contact opnemen met de teamleiders uit andere regio’s. Het uitrollen in de praktijk is volgens Gerrie niet moeilijk, maar vraagt wel aandacht. ‘De grootste uitdaging ligt in het motiveren van de huidige cliënten om het zelf te gaan doen. Veran-

deren is lastig; zeker als mensen al zes jaar hun ogen gedruppeld krijgen. Maar als je er met een open houding instapt en de cliënt meeneemt in de voordelen, dan lukt het vaak toch. Je ziet dat de cliënt een stukje zelfstandigheid terugkrijgt. Dat geeft een kick.’

•

Najaar 2014 13

Foto: www.garn.nl

Angela Vermeulen hoofd Rivas Advies

Iedere editie geven collega’s een kijkje in de keuken en vertellen zij hoe zij met bepaalde zaken omgaan. Dit keer: mensgericht werken volgens de principes van Planetree.

‘Onze adviseurs zijn betrokken bij verscheidene projecten. We leggen een project samen met degene met wie we om tafel zitten altijd langs de lat van onderwerpen waar we Rivasbreed met bezig zijn. Zo kijken we naar de toegevoegde waarde van het project voor de keten, de mate van “patiënt centered” zorg en de aansluiting bij Planetree of de principes van het kwaliteitsmanagementsysteem JCI. We gaan hierover graag in dialoog met zorgverleners en teamleiders. Wat drijft hen? Welke vernieuwende oplossingen zijn er als de realiteit is dat met minder mensen hetzelfde of zelfs meer gedaan moet worden? Werken ze elders binnen Rivas zodanig anders dat dit als best practice kan gelden voor anderen? Het geeft altijd veel voldoening als je de vraag van de één kunt oplossen met het antwoord van een andere collega!’

ZO DOEN WIJ DAT 14 Mijn Rivas

Laura van der Pol zorgregisseur thuiszorg ‘Het leveren van zorg op maat passend bij de behoeften en wensen van de cliënt, is waar mijn collega’s en ik iedere dag opnieuw voor gaan. Natuurlijk is de overgang naar meer zelfstandigheid en het terugdringen van zorguren een uitdaging voor ons en onze cliënten. We nemen daarom al onze cliënten, mantel­ zorgers en vrijwilligers van Stichting Ouderen mee in de veranderingen, ondanks dat nog niet over alles duidelijkheid is. We kijken vooral naar hoe we de zorg mensgericht kunnen blijven verlenen, daarbij goed met elkaar kunnen samen­ werken en gezamenlijk de omschakeling naar de nieuwe situatie kunnen maken.’

Anneke Meerkerk verpleegkundig specialist (VS), urologie ‘Patiënten op de polikliniek urologie komen met de uroloog en met mij in aanraking. Na het intakegesprek, verricht ik (lichamelijk) onderzoek. Aanvullend wordt de diagnose gesteld en een behandeling geadviseerd. Als VS vind ik naast een medisch en verpleegkundig verantwoorde behandeling ook bejegening erg belangrijk. De patiënt moet zich op alle fronten veilig voelen. Ook bij vragen na een consult kunnen patiënten bij mij terecht als aanspreekpunt voor urologische vragen. Goede informatie, een luisterend oor en begeleiding van het ziekteproces zijn kernwaarden die hoog in het vaandel staan!’

'De overgang naar meer zelfstandigheid

en het terugdringen van zorguren is een uitdaging voor ons en onze cliënten'

JIJ IN EEN BEELDREPORTAGE? Dit jaar nog beginnen we op de Facebook-accounts van Rivas Zorggroep en het Beatrixziekenhuis met de online beeldreportage ‘De dienst van’. Hierin volgen we telkens een professional van Rivas tijdens zijn of haar dienst. Zin om mee te doen? Meld je aan via [email protected]

werk & amenwerking HOE ZORG JE ERVOOR DAT JE IN GOEDE GEZONDHEID EN MET PLEZIER WERKT VAN HET BEGIN TOT HET EINDE VAN JE LOOPBAAN? IN WERK& LEES JE HANDIGE TIPS EN PRAKTISCHE ADVIEZEN OM JE HELE LEVEN FIT EN GEMOTIVEERD TE BLIJVEN WERKEN. DEZE KEER: SUCCESVOL SAMENWERKEN ALS TEAM.

Met je collega’s op een succesvolle manier samenwerken, dat willen we allemaal wel! Een goede samenwerking draagt tenslotte bij aan goede zorg voor onze cliënten en aan een prettige werksfeer in jouw team. Maar hoe zorg je er nou voor dat er écht succesvol wordt samengewerkt? Een eerste belangrijk advies hiervoor is: accepteer dat iedereen anders is en eigen talenten inbrengt in het team wat er uitein­delijk voor zorgt dat één plus één drie is.

Samenspel Voor een succesvolle samenwerking is het belangrijk om elkaar goed te kennen, zodat je elkaars talenten kan gebruiken. Er zijn veel werkwijzen en mogelijkheden om hier inzicht in te krijgen. Een voor­ beeld daarvan is Human Dynamics waar­ mee de verschillende rollen binnen het team worden achterhaald. Belangrijk is dat je bij alle werkwijzen op een positieve en oordeelvrije manier naar jouw collega’s en hun kwaliteiten kijkt.

Elkaar aanspreken Wat is goed, rechtvaardig en ethisch? Het is belangrijk om deze waarden een plek te geven op jouw afdeling. Daar moet je met elkaar over praten en elkaar op aanspreken. Dat kan soms lastig zijn, omdat je geen ruzie met colle­ ga’s wilt veroorzaken. Maar ook zelfbe­ houd is soms een reden om de ander niet aan te spreken. ‘Als ik jou aanspreek, ga jij mij ook aanspreken’. Het is een natuur­ lijke reactie van mensen om spanning in een groep te vermijden.

In gesprek Om je te helpen collega’s aan te spreken, zodat je samen verder kan werken aan verdere verbetering van de zorg of dienst­ verlening op jouw afdeling, is het goed om deze drie regels ter harte te nemen. 1. Zeg wat je denkt Communiceer over jouw persoonlijke mening en beeld van zaken. 2. Heb respect voor elkaar Van mening verschillen met jouw col­ lega’s is zowel de kracht van jouw team als een bron van conflicten. Kun jij ander­ mans werkelijkheid aanvaarden en jouw collega’s in hun eigen waarde laten? 3. Verleg je grenzen Dit gaat over initiatief tonen en is verder kijken dan jouw taakomschrijving lang is. Als je in staat bent de ander te begrijpen, je ergernissen over boord te gooien en bereid bent bij de ander aan te sluiten, is dat de weg naar een succesvolle samenwerking. •

Handreikingen over teamwork Om samen met jouw collega’s aan de slag te gaan, kunnen jullie de volgende zaken vaststellen: • Wat vinden we als afdeling belangrijk? • Hoe leveren wij als afdeling een bijdrage aan de organisatiedoelstellingen? • Wat is het doel van de afdeling? • Hoe moet onze afdeling bekend staan binnen de organisatie? • Voor welke vragen of diensten kan de organisatie bij ons terecht? • Wat worden onze speerpunten? • Hoe gaan we dat in de praktijk brengen? Op intranet vind je meer tips voor het schrijven van een team mission statement.

Najaar 2014 15

In de zorg gebruiken we alledaagse voorwerpen, maar zelfs daarover is wel iets buitengewoons te ver tellen. Je leest het in Ding. Dit keer: de meerlaagse ­compressiezwachtel.

d l e k k i Ingew

ding Een zwachtel is een langwerpig opgerold verband, dat wordt gebruikt om druk uit te oefenen of om iets te fixeren. De meerlaagse compressiezwachtel wordt ­gebruikt met als doel, een effectieve, duurzame compressie toe te dienen voor de behandeling van oedeem en ulcus cruris. De meerlaagse compressiezwachtel is ontwikkeld door het bedrijf

16 Mijn Rivas

3M (inderdaad, die van de post-it notitieblaadjes), onder de naam Coban-zwachtel. Inmiddels is dit systeem door meerdere ­fabrikanten overgenomen. Zoals de naam al doet vermoeden bestaat de zwachtel uit twee lagen. De eerste laag, de comfortzwachtel, wordt op de huid aangebracht en is voorzien van een zachte foamlaag. Er is

hierdoor geen polstermateriaal (zoals watten) nodig. Hier overheen komt de tweede laag, de compressiezwachtel. Samen ­vormen ze een dunne laag die niet afzakt. Een groot voordeel is dat de cliënt zijn schoenen kan blijven dragen en daardoor mobiel blijft. Bovendien hoeft er met deze techniek maar één keer per week gezwachteld te worden.