december 2000 V.U.: Walter Kunnen junior, Pr. Boudewijnlaan 323, B-2610 WILRIJK Afgiftekantoor: Antwerpen X

40ste Jaargang - nummer 4 - november/december 2000 V.U.: Walter Kunnen junior, Pr. Boudewijnlaan 323, B-2610 WILRIJK Afgiftekantoor: Antwerpen X

WIJ ZIJN NOG VER VAN HET FEDERALE EUROPA! WIJ MOETEN DAAR WAT AAN DOEN! door Voorzitter Walter KUNNEN Er is een tijd geweest... Er is een tijd geweest dat vooral de jongeren zich militant wisten in te zetten voor de Beweging. Wij hadden toen pas de grote moerlemeie achter de rug en wij dienden de haatcampagne stop te zetten en duidelijk te maken dat die hele oorlog in feite een broederoorlog was geweest. Wij wilden geen oorlog meer en waren het met Adenauer eens die ons duidelijk maakte dat wij voor de keuze stonden: «ofwel te leven onder een gemeenschappelijk

dak, ofwel te sterven in dezelfde ruines.»

Een CONFEDERAL EUROPA is een NON-FEDERAAL EUROPA!

De eerste Europese Lentetoernooien in Opoeteren, gevolgd door de Europeades van Mon De Clopper werden daverende successen! Pers, radio en tv werkten mede en de Beweging telde duizenden militanten, die met ons blad colporteerden in de straten. Grensbarelen werden afgebroken en we kregen duizenden jongeren op onze congressen. Vooral de ontmoeting tijdens de Europeades van zovele Duitse, Franse, Italiaanse en Britse jongens en

meisjes, die nog niet zo lang daarvoor opgehitst werden om elkaar te haten en te doden, was indrukwekkend. Velen hadden tranen in de ogen bij het zien van het bonte wonder van zoveel jongeren, die ditmaal samen kwamen om te zingen en te dansen en het «Europa der harten» te beleven. Veel van ‘t goede dat wij nu beleven hebben we daaraan te danken.

De grote vergissing...

Vandaag denken zelfs verstandige persmensen dat Europa er al is...

is. De ontmoetingen van een overtalrijke meute van staats- en regeringsleiders wekken inderdaad die illusie en het Europees Parlement is in feite een karikatuur van wat het zou moeten wezen, want de essentiële taak van een parlement is het controleren van een regering en er is geen Europese regering. Het wezenlijke ontbreekt: wij worden niet geregeerd. En als het zo verder gaat, wordt Europa een gemiste kans.

Vandaag denken zelfs verstandige persmensen dat Europa er al

Vervolg op p. 2 >

40 ste PLECHTIGE ZITTING EUROPESE ERESENAAT ZATERDAG 3 FEBRUARI 2001 - 14U LANGE GASTHUISSTRAAT 45 CONGRESCENTRUM «‘T ELZENVELD» ANTWERPEN VOORSTELLING

VAN DE KANDIDATEN OP DE PAGINA’S 1

4

EN

5

> Vervolg van p. 1 WIJ ZIJN NOG VER...

Méér dan een begin is er niet! Met de politiek van de kleine stapjes voorwaarts hebben wij inderdaad wel het een en ander weten te bereiken… Er is een begin van samenwerking, er zijn reeds enkele embryonale instellingen, maar verder dan een confederatie zijn we nog niet geraakt en een CON-federaal Europa is een NON-federaal Europa! Dat moeten wij, Europese federalisten nu eens en voorgoed uitschreeuwen!

nodig, die de eenheid in de verscheidenheid institutionaliseert en die de rechten en plichten van het geheel, van de samenstellende delen en van de burgers consolideert! Wij moeten wéten WIE ons regeert, want het eerste recht van elke politieke gemeenschap is het recht om geregeerd te worden. Een regering geeft aan een politieke gemeenschap een hoofd, een stem, handen en voeten. Walter Halstein had het voortdurend over «die Handlungsfähigkeit», die Europa vandaag nog steeds ontbeert.

Wij moeten kost wat kost van de media eisen dat zij de publieke opinie voorlichten en de jeugd motiveren om onze politici die fameuze «push in the back» te

De overtalrijke meute van staatsen regeringsleiders, de eunuchen

Wij staan op de drempel van het derde millennium. Indien wij er niet in slagen ons federalistisch inzicht, geloof, hoop en ideaal door te geven aan jong en oud, dan zal onze Beweging verdwijnen en dat zou de toekomst van Europa niet ten goede komen.

WIJ HEBBEN EEN GRONDWET NODIG, die de eenheid in de verscheidenheid institutionaliseert en die de rechten en plichten van het geheel, van de samenstellende delen en van de burgers consolideert!

geven, waarover Paul Henri Spaak het voortdurend had.

Het wezenlijke ontbreekt: WIJ WORDEN NIET GEREGEERD. Als het zo verder gaat, wordt Europa een gemiste kans. Wij staan immers voor een dreigende en oeverloze vloed van problemen, die onze toekomst versomberen en wij staan vooral machteloos om er wat aan te doen. Machteloosheid verlamt! Daaraan moet wat worden gedaan! Wat wij nodig hebben is een federale grondwet, die de kleinere gemeenschappen en volkeren in Europa beschermt tegen de groten. Wij hebben een grondwet

van de Europese Commissie en de leden van ons gecastreerd Europees Parlement zijn niet in staat om een ernstig beleid uit te stippelen en te realiseren inzake veiligheid, rechtszekerheid, vrijheid, wetenschappelijke ontwikkeling, welzijn en welvaart, om dan nog te zwijgen over voeding, land, lucht en zee, ecologie en immigratiebeleid. Als we zo blijven verder sukkelen wordt het een catastrofe!

Marguerite de Yourcenar en Vlaamse volksmuziek van de «Flamands de France» hebben urenlang de talrijke aanwezigen ontroerd.

L’Hospice de la Comptesse is een historisch middeleeuws gebouw, opgericht door Johanna, gravin van Vlaanderen. Het Vlaams karakter van deze tweetalige ontmoeting stond voor alle aanwezige «Flamands de France» buiten kijf.

Hij is er in geslaagd het beste van onze Nederlandse cultuur en volksaard in Frankrijk uit te dragen. Het wordt hoog tijd ook in onze grote pers een beetje meer aandacht en lof op te brengen voor diegenen, die de fundamenten leggen voor de heel-Nederlandse toekomst in het Europa van morgen.

De Franse Nederlanden, «les Pays-Bas français», lijken op de Europese ontgrenzing der grenzen gewacht te hebben voor culturele manifestaties als deze, waarover bij ons helaas onvoldoende of niet wordt gesproken.

gaan met denken, dromen, plannen en militeren. Het is boeiend, zinvol en nodig.

Doet U mee? Wees dan van harte welkom!

Europees democratisch deficit Wij worden in Europa niet geregeerd en bij gevolg mist het Europees Parlement de meest wezenlijke taak voor een parlement, namelijk de regering te controleren. Er is geen regering. Er is zelfs geen grondwet. Bij het Deense referendum waren praktisch alle partijen, syndicaten kerkgemeenschappen en de hele pers eensgezind voor een ‘ja’ aan de Euro, een ‘ja’ aan Europa. Maar de tegenstanders, een kleine alliantie van uiterst rechts en uiterst links hebben het volk voor de keuze gesteld «Europa of democratie».

«Waarover vanavond spreken?» «De quoi parler ce soir?» Het programma dat onder deze intrigerende titel werd aangeboden heeft de grote monumentale zaal van het «Hospice de la Comptesse» in Rijsel tot tegen de muren gevuld en uren lang gefascineerd. Wij waren er bij op 4 oktober.

In de schoot van de Beweging hebben wij onlangs een reeks lezingen en debatten beleefd die ons duidelijk hebben gemaakt dat het hoog nodig is om verder te

Onze vriend en ere-senator Jozef Deleu, die met zijn tuintje aan of over «de grens» ligt, weet wat hij doet en hij doet het goed.

Vanzelfsprekend heeft het Oostenrijks avontuur daarin ook een rol gespeeld. De onrechtmatige sancties tegen Oostenrijk werden in Denemarken niet geapprecieerd. De Denen zijn het op menig vlak met het Europees beleid, de Europese politiek niet eens. Zij weigeren verdere bevoegdheden af te staan aan een Europa waarin de rechten van de kleine volkeren en het recht van de burger op democratische inspraak niet is gewaarborgd. Voor alle Europese Federalisten heeft Europa een federale democratische grondwet nodig die zowel de eenheid verstevigt als de verscheidenheid en eigenheid van de

Wij verwijzen voor informatie naar de Stichting «Ons Erfdeel», Murissonstraat 260 te 8930 Rekkem (Tel. 056 41 47 07).

Hugo Claus in ‘t Frans,

2

samenstellende delen beschermt en waarborgt. Het is hoog tijd een punt te zetten achter de lamentabele intergouvernementele methode waardoor de toekomst van Europa wordt bedreigd. Het wordt hoog tijd dat wij in de schoot van de Beweging «all hands on deck» roepen om samen met de Federalisten in de andere Europese staten te hameren op de noodzaak om Europa eindelijk een regering te bezorgen, een parlement om die regering te controleren en een grondwet waardoor een einde wordt gesteld aan de intergouvernementele onderonsjes en waardoor zowel de rechten van de enkeling als de vrijheid en zelfstandigheid van de samenstellende delen wordt gewaarborgd. Het gaat hier over de laatste, de belangrijkste fase in de Europese eenwording. Hier kunnen we met de visie van eendagsvliegen niets aanvangen. Wij zullen in onze actie voor een Europese grondwet geen enkele bondgenoot weigeren. Het enige cordon sanitaire dat hier past is de vraag of men ja dan neen bereid is te ijveren voor een federaal en democratisch Europa als stapsteen naar een grotere eenheid in de wereld!!!

Miljoenen migranten gevraagd? Hoe lang nog Europa? Gedurende eeuwen zijn Europeanen uitgezwermd over de hele wereld. De Verenigde Staten, Canada, Zuid-Afrika, Australië, Argentinië en andere weinig bevolkte landen zouden niet zijn wat ze nu zijn, zonder de massale inwijking van Britten, Ieren, Duitsers, Italianen, Ieren, Vlamingen enz. Er waren avonturiers en armoezaaiers bij, maar meestal waren het de meest dynamische en getalenteerde mensen van bij ons. Gehaaide Europeanen versleepten ook, hand in hand met Arabische mensensmokkelaars honderdduizenden Afrikanen naar de Nieuwe Wereld. De laatste halve eeuw zijn er ook binnen Europa migratiestromen op gang gekomen, meestal van Zuid naar Noord op zoek naar werk en/of inkomen, de laatste decennia in omgekeerde richting voor een rustige oude dag in de zon. Het Verdrag van Rome voorzag trouwens in “vrij verkeer van personen” maar men besefte dat massale volksverhuizingen sociaal gezien niet wenselijk zijn. Productiemiddelen verplaatsen ja, mensenmassa’s verplaatsen liever niet.

Vraag en aanbod Verderop zoekend naar ongeschoolde arbeidskrachten ging de Europese industrie grote getallen “gastarbeiders” (thans “allochtonen” of “nieuwe landgenoten” genoemd) ronselen, voornamelijk in het bekken van de Middellandse Zee. Men kan het aantal migranten uit derde-landen in de Europese Unie thans op ruim 20 miljoen ramen, al is het preciese aantal moeilijk te achterhalen. Miljoenen werden immers “genaturaliseerd” en zijn dus statistisch ondergedoken. Miljoenen zijn hier geboren, miljoenen zijn nagekomen, honderdduizenden verblijven hier illegaal (“zonder papieren” heet dat dan) of leven ginder van een uitkering uit Europa. Miljoenen wachten ginder vol spanning op “gezinshereniging”, hopende op een huwelijk met kinderen van reeds in Europa verblijvende allochtonen, voor wie de jaarlijkse betaalde vacantie een bruidszoektocht in het land van origine wordt.

Een groot deel van de wereldbevolking staat klaar om, zich desgevallend beroepende op het “asielrecht”, hier een beter bestaan te zoeken. Al dan niet goedmenende “welzijnswerkers” uit de onthaalindustrie gaan de facto hand in hand met mensensmokkelaars om zoveel mogelijk mensen naar hier te sluizen, ongeacht bekwaamheid of integratiewil. In Abu Dabi bv. krijgt niemand nog een inreisvisum als hij niet minstens een diploma van middelbaar onderwijs heeft. In België niets van dat alles. De druk aan de grenzen is enorm en als de filières in China met zijn 1200 miljoen inwoners beter gaan presteren, is het hek helemaal van de dam.

wordt er doorgaans niet bij vermeld).

Hallucinant Voor Duitsland, het meest kritieke land, is de VN-studie het meest expliciet. Er zijn vier scenario’s voor de komende halve eeuw: * zonder immigratie daalt de bevolking van Duitsland van thans 82 tot 59 miljoen in 2050; * bij voortzetting van de huidige trends van bevolking en immigratie daalt ze tot 73 miljoen, al komen er dan nog 11 miljoen migranten bij; * wil men het huidige bevolkingsaantal handhaven, moeten er 18 miljoen migranten bij; * als men de huidige aantallen werkende bevolking wil behouden, moeten er zelfs 25 miljoen migranten Duitsland binnen. De Duitse bevolking zou dan over twee generaties 92 miljoen bedragen waarvan 33 miljoen allochtonen of nazaten. Dat betekent een jaarlijks e instroom van 458.000 mensen in de Bondsrepubliek.

Er is uiteraard ook aanbod. Allerhande werkgeversorganisaties willen verder gaan ronselen buiten de EU, ofwel voor bepaalde beroepen (vrachtwagenchauffeurs, lassers, plaatslagers, bouwvakkers, informatici...) ofwel voor ongeschoolde jobs, waar de plaatselijke bevolking die gevangen zit in de “uitkeringenval”, feestelijk voor bedankt . Defensieminister Flahaut wil zelfs een vreemdelingenlegioen in het leger. In Duitsland wil de regering “green cards” toestaan, tijdelijke werkvergunningen voor geschoold personeel naar Amerikaans model. Men noemt dit dan de consequentie van de “globalisering” van de economie. In feite is het vooral een poging om de wet van vraag en aanbod te omzeilen, die wil dat de lonen worden verhoogd tot het evenwichtsniveau waarop alle vacante betrekkingen worden vervuld. Het is echt verwonderlijk dat “links” door massale inwijking te bepleiten, de lonen onder druk wil zetten en de eigen werkende bevolking benadeelt.

Bij een vijfde hypothese, nl. dat de verhouding van de werkende bevolking tot het aantal gepensioneerden op het huidige peil zou blijven (nog niet zo’n gek idee) wordt nauwelijks stilgestaan: de bevolking van Duitsland zou dan tot 299 miljoen moeten stijgen, door een jaarlijkse toevloed van 3,4 miljoen allochtonen, die dan 80% van de bevolking zouden uitmaken.

Is dit Europees? Men kan zich afvragen of hier dan nog sprake kan zijn van Duitse “Leitkultur”, van Duitsland überhaupt, of Goethe en Bach dan niet zullen moeten worden weggemoffeld, of Günter Grass en Peter Sloterdijk dan nog zullen mogen. Zullen Westerse waarden zoals eerbied voor de mensenrechten dan nog gelden? Zullen de verworvenheden van de grote emancipatiebewegingen (scheiding van kerk en staat, vrije meningsuiting, rechten van de vrouw enz.) dan nog verworven blijven?

Een UNO-rapport spreekt nu van een Europese behoefte aan vele tientallen miljoenen migranten... als niet drastisch andere maatregelen worden genomen, zoals een passende nataliteitspolitiek, het scheppen van een gezinsvriendelijk klimaat in onze samenleving, verhoging van de pensioenleeftijd, ontginning van het lokale reservoir aan arbeidskrachten (maar deze laatste voorwaarde

Men kan zich dan de vraag stellen of zo’n Europa dan nog Europees

3

zal zijn. Dat is de cruciale vraag die men zich moet stellen in het huidige asieldebat, dat maar een vermomming is van het ware probleem: willen we zo’n massale volksverhuizingen? Opiniemakers trachten die vraag als niet politiek-correct van de hand te wijzen en degene die ze stelt in de racistische verdomhoek te gooien. Het is nochtans de vraag die de burger zich terecht stelt, hier zoals overal elders in Europa. Als we massale immigratie willen of toelaten, cijferen we ons op termijn weg, tenzij we integratie en assimilatie op grote schaal bedrijven. Dat betekent: inburgering opleggen, het Europese waardenpatroon als enige norm doen aanvaarden, de Europese wet afdwingen, ons niet neerleggen bij de toepasssing van de sharia of de handhaving van allerhande islamitische praktijken zoals vrouwenbesnijdenis (al menen “feministen” à la Kristien Hemmerechts dat dit moet kunnen), oprechte tolerantie aanvaarden en eisen... Wie dit taboe verklaart, moet er dringend “Europa zonder identiteit? De crisis van de multiculturele samenleving” van Bassam Tibi, een islamitische Syriër op nalezen.

Grenzen aan de groei: Hallo, zijn er nog Groenen? Is men dan vergeten dat begin van de jaren zeventig het “politiekcorrecte denken” (om een toen nog niet bekend neologisme te gebruiken) het rapport van de Club van Rome “Grenzen aan de groei” tot bijbel verhief. Er was teveel milieuvervuiling, teveel roofbouw op grondstoffen en andere natuurlijke rijkdommen, want teveel bevolking, heette het toen. Op grote schaal zou men nul-groei nastreven: uitstootmaxima en milieunormen, grondstofbezuinigingen, geboortebeperking. En een kwarteeuw later jammeren dezelfden , die inmiddels abortus en euthanasie hebben gelegaliseerd en het huwelijk en gezin hebben geridiculiseerd, dat de bevolking niet op peil zit en dat hun pensioen, ja zelfs de toeVervolg op p. 6 >

40

De Laureaten van de ste

EUROPESE ERESENAAT Louis DAVIDS Louis Davids werd geboren op 7 maart 1928 en groeide op in Antwerpen, waar hij ook school liep tot zijn aanhouding door de nazi’s in november 1942. Na een verblijf van 52 dagen in de kazerne Dossin te Mechelen samen met andere joden, werd hij op 15 januari ‘43 op het transport naar Auschwitz geplaatst. Hij zag hij echter kans om in Wespelaar (Haacht) uit de rijdende trein te springen en liep daarbij een dubbele armbreuk op. De plaatselijke bevolking hielp hem, zodat zijn kwetsuur in Brussel verzorgd kon worden.

Tot september van dat jaar zou hij daar samen met zijn ouders en zusters ondergedoken blijven. Daarna kon hij door tussenkomst van de toenmalige voorzitter van de Bond van Kroostrijke Gezinnen in Schaarbeek en een pater uit Namen tot aan de bevrijding onder een valse naam verblijven in een kolonie van de kajotters in Dinant. Na de verschrikkingen van de oorlog gaat hij in de leer in een atelier voor lederwaren. Twee jaar later begint hij met het aanleren van diamantsnijden. De

aanzet tot zijn ware roeping vindt hij echter in ‘51 als correspondent voor België bij het Nieuw Israelitisch Weekblad in Amsterdam. Drie jaar later is hij redacteur bij het Belgisch Israëlitisch Weekblad en nogmaals drie jaar later is hij daar directeur en hoofdredacteur. Deze krant had en heeft als voornaamste pijlers o.m. de verdraagzaamheid, joods nieuws uit België en het buitenland, het bevorderen van de joodschristelijke vriendschap in de meest brede zin en het bijbrengen van begrip voor de Vlaamse verzuchtingen, de Nederlandse taal en cultuur. In 1966 staat hij mee aan

Monika DRUYTS + 24.06.2000 Monika Druyts werd op 4 augustus 1932 geboren in Herentals. Zij studeerde muziek en piano aan het Stedelijk Conservatorium van Leuven en daarna aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel, waar zij in 1956 de eerste prijs voor piano behaalde. Zij vulde haar vorming als pianiste aan met vervolmakingcursussen bij de professoren Vlado Perlemutter in Parijs, Eduardo del Peyo in Brussel en Paul von Schilhawsky die les gaf aan het Mozarteum in Salzburg. Zij gaf vooral in de jaren zestig en zeventig ontelbare painoconcerten ten beste, zowel alleen als in

duetten met bekende figuren als Lode Backx (19641973), Robert Groslot (1973-1976) en Ernst Gröschl (1977-1982). Ook

door de toenmalige BRT werd zij menigmaal gevraagd voor de opname van zowel radio- als televisie-uitzendingen. Al van vóór haar op steeds grotere bijval rekenende publieke optredens was zij

in 1959 als pianolerares actief aan het Conservatorium van Hasselt, van waaruit zij in 1977 naar het Conservatorium van

Leuven trok (tot in 1991). Ook in het Koninklijk Conservatorium van Brussel gaf zij het beste van zichzelf als docentebegeleidster. Niemand uit de wereld van de muziek moet nog

4

de wieg van het Verbond der Vlaamse journalisten van de Periodieke Pers, uit protest tegen de stiefmoederlijke behandeling van de Nederlandse leden in de Vereniging van de Belgische en buitenlandse journalisten van de periodieke pers te Brussel. Binnen dat Verbond werd hij achtereenvolgens beheerder, vice-voorzitter, voorzitter en is hij sinds 1985 erevoorzitter. In 1976 wordt hij bestuurslid van de Antwerpse contactgroep voor joods-christelijke betrekovertuigd worden van haar talent. Alleen haar voormalige leerlingen kunnen daaraan toevoegen dat zij bovendien een gedreven en gerespecteerde lesgeefster was, die bereid was het beste van zichzelf te schenken, op voorwaarde natuurlijk dat de leerling in kwestie zijn of haar verantwoordelijkheid in die relatie opnam. En dat het daarbij niet alleen en altijd om muziek ging, maar dat zij een brede interesse had en ook haar visie van een vredebrengend verenigd Europa daarbij niet onder stoelen of banken stak, maakte haar alleen maar boeiender als mens.

kingen en drie jaar later verkrijgt hij een audiëntie bij koning Boudewijn en paus Johannes-Paulus II wegens het 25 jarig bestaan van het Belgisch Israëlitisch Weekblad. In 1981 is hij mede oprichter en sinds 1986 voorzitter van de Vereniging ter bevordering van de Nederlandse taal binnen de Joodse gemeenschap. Op 1 maart 1990 verleent het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond (KVHV) hem de titel van Commilito Honoris Causa. Omwille van zijn nietaflatende werk werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Leopold II (1976) en tot Ridder in de Kroonorde (1990), ontving hij de VisserNeerlandiaprijs (1989) wegens persoonlijke verdiensten op het vlak van de ontplooiing en verbreiding van de Nederlandse taal en cultuur en overhandigde de Vlaamse minister van Cultuur hem in 1990 ook de Medaille van Verdienste.

Marcel VAN DE VOORDE Het was in Schelle in de Rupelstreek dat Marcel Van de Voorde op 4 juli 1936 het licht zag als tweede in een gezin van uiteindelijk vijf jongens en een meisje (de jongste). Beide ouders kwamen uit armere families en waren quasi-analfabeet. Ook de Van de Voordes leefden in grote armoede, waardoor de kinderen zowel tijdens het schooljaar als tijdens de vakanties moesten werken, hetzij thuis, hetzij bij de boeren in de omgeving. Ondanks deze belemmeringen haalde de jonge Marcel toch reeds op de

lagere school reeds vele eerste prijzen, wat hem in de gemeente een zekere bekendheid gaf, die maakte dat hij uiteindelijk gratis mocht studeren op de handelsschool van het College van Boom. Ook toen werd hij thuis niet vrijgesteld van de dagelijkse zorg voor het gezin en het geregeld werken voor de boeren en bakkers uit de omgeving. Op zijn 17de sloeg het noodlot dubbel toe: zijn moeder stierf aan een slepende kanker (waardoor de zorg voor het huishouden volkomen op hem rustte) en de jonge Marcel kreeg ernstige pro-

blemen met zijn knie (osteocondritis was toen nog een vrij moeilijk behandelbare ziekte) en zag zich daardoor op menig vlak gekortwiekt. Twee jaar later studeerde hij af aan het College. Tijdens deze collegetijd zag hij toch de kans om twee van zijn broers en zijn zus ertoe te overhalen verder te studeren en hen in die keuze te steunen en speelde hij een grote rol in het sociale leven van de Rupelstreek als secretaris van de Steenbakkersfederatie, leider van de kampen in Zwitserland van de Christelijke

Europese Persprijs 2000:

Peter HORT

Peter HORT werd op 16 maart 1939 geboren in Mannheim (D). Na zijn middelbare school studeerde hij economie en politieke wetenschappen in Karlsruhe, waar hij in 1965 gradueerde. Hij startte zijn professionele loopbaan bij Siemens in München, maar na twee jaar stapte hij daar op om zijn intrede te doen bij de economische redactie van de F.A.Z. in Frankfurt. Nogmaals twee jaar later werd hij correspondent in

Berlijn met als hoofdthemata de berichtgeving over de (toenmalige) DDR en de concurrentiepolitiek. In 1974 verhuisde zijn correspondentenactiviteit naar Bonn, waar hij verslag uitbracht inzake conjunctuurpolitiek, concurrentiepolitiek, verkeerswezen en bouwnijverheid. Sinds 1986 tenslotte is hij correspondent in Brussel, waar zijn aandacht uitgaat naar een nog bredere waaier, gaande van buiten-

landse aangelegenheden over economische en monetaire politiek tot concurrentierecht, inwendige hervormingen en uitbreiding van de Europese Unie. Ook de berichtgeving over wat in België reilt en zeilt valt onder zijn verantwoordelijkheden.

Mutualiteiten en binnen het ACV en ACW. Tijdens de vakantie van 1955 haalde hij voor de Centrale Examencommissie het diploma van Wiskundige Wetenschappen en deed hij met succes mee aan het toetsingsexamen voor de speciale scholen voor burgerlijk ingenieur. Uiteindelijk was de afstand tussen Schelle en de universiteitssteden te groot (om dagelijks met de fiets te overbruggen) en moest hij van deze studies afzien. In september van dat jaar slaagde hij echter in het toelatingsexamen voor de studies van technisch ingenieur in de Melaan in Mechelen, waar hij ~ ook weer ondanks het werk voor het gezin, de opleiding van broers en zus en alle dagen 50 km met de fiets ~ briljant scoorde. Dan komt het ogenblik, in 1959, waarop hij eindelijk naar Leuven kan om de studies van burgerlijk ingenieur aan te vatten. Amper drie jaar later, in maart 1962, en meestal zonder zijn professoren voor het examen gezien te hebben, haalde hij als eerste in België en met grote onderscheiding de titel van burgerlijk ingenieur voor technisch ingenieurs. Nadien behaalt hij ook het diploma van burgerlijk na-

U ZOCHT EEN ZINVOL GESCHENK? Schenk Uw geliefden dan het

verzameld werk van dd boordevol pareltjes van menselijk denken, voelen en streven! 2 boekdelen, verkrijgbaar in onze bibliotheek voor 1.400,-BF (ofte 750,-BF per boekdeel).

5

tuurkundig ingenieur in Leuven en krijgt hij de titel van PhD aan de universiteit van Nancy (FR). Tijdens die studies gaf hij bovendien zélf ook les aan de bijzondere scholen voor ingenieurs zoals o.m. Don Bosco in Hoboken en het Hoger Instituut van de Kempen in Geel en bleef hij actief in vele sociale organisaties in de Rupelstreek, zich steeds dieper bewust van de problemen van de arbeidersklasse om zich op te werken. Vele scholen werden door hem mede opgericht of uitgebreid. Op vierendertigjarige leeftijd werd hij benoemd tot professor aan de KU Leuven. Later kwamen daar ook benoemingen bij aan andere universiteiten, zowel in Europa als ver daarbuiten (o.m. in Tokyo). Hij werkte als wetenschapper en manager in gerenommeerde wetenschappelijke instituten in Europa, zoals het CERN in Genève, aan het Max Planck Instituut en voor de Europese Commissie en de NATO.

RADIO UYLENSPIEGEL ONDERWIJST NEDERLANDS Wie in Frans-Vlaanderen woont of in de buurt van Kortrijk, Ieper, Poperinge of Veurne, heeft de nieuwe lessen Nederlands van Radio Uylenspieghel uit Kassel al kunnen horen. Elke woensdag- en zaterdagmorgen om 10u hoor je ze op 91.8 FM. Deze nieuwe praktische lessen met direct bruikbaar Nederlands komen er door het werk en de inzet van de Werkgroep de Nederlanden en het Comité Nederlands Onderwijs FransVlaanderen. De werkers van beide verenigingen krijgen een financiële ondersteuning van de Marnixringen Kleikop en Broel uit Kortrijk. Voor de opnames zorgt studio Bloema uit Kortrijk. De luisteraars leren in de lessen naast ons Nederlands ook Vlaanderen kennen, worden Vlaams-bewust (er) gemaakt en leren ook Nederlandstalige liederen waarderen. Deze lessenreeks wordt uitgebouwd door vakmensen: twee Germanisten en een ereinspecteur Nederlands. De lessen zijn gebaseerd op een pocket «Nederlands leren» die in Frans-Vlaanderen makkelijk te krijgen is. De lessen zorgen ervoor dat communicatieve vaardigheden in het Nederlands vanaf de eerste les al in de praktijk kunnen worden gebruikt. In > Vervolg van p. 3 HOE LANG NOG EUROPA?

komst in gevaar is. Daarom willen zij miljoenen mensen ontwortelen om onze groeicijfers verder op te vijzelen en onze pensioenen te verzekeren. Hallo, zijn er nog Groenen? Of zijn die zodanig bezig met machtsoefening en verwerving van postjes dat ze de wezensvragen van de maatschappij vergeten te stellen, waar ze zo goed in waren? Ze bijten de spits af bij het bepleiten van het meest tolerante asiel- en immigratiebeleid en de onvoorwaardelijke

een eerste fase verlopen de lessen in een taalsysteem N-N-F. Dit wil zeggen nadruk op het Nederlands met een Franstalige verduidelijking. In een tweede fase moet de inbreng van het Frans verminderen om uiteindelijk zo goed als helemaal weg te vallen. De lessen richten zich naar de FransVlamingen van Rijsel tot Duinkerke. Ze vertrekken daarom ook van de plaatselijke situatie. Hoofdrolspelers zijn de

heer en mevrouw Van den Driessche-Demey. Niet toevallig heeft de voorzitter van Radio Uylenspiegel dezelfde familienaam en moet de man dringend Nederlands leren. Niet toevallig is mevrouw Demey de Nederlandsonkundige burgemeester van Kaaster. Haar vader was een actief medewerker van priester Gantois. Beiden gaan op reis naar «Brugge, de hoofdstad van het graafschap Vlaanderen». Ze logeren er in het hotel

«In de gouden leeuw» van de heer Van Peene (inderdaad de componist van onze Vlaamse Leeuw). Vanuit Brugge leren ze heel Vlaanderen (ook Frans-Vlaanderen) kennen. Zo wordt Nederlands leren op een aangename manier gekoppeld aan het bewustzijn dat er aan beide kanten van de Schreve geen Fransen en Belgen leven, maar Vlamingen met eenzelfde geschiedenis en cultuur. Radio Uylenspiegel werkt via

deze lessen actief mee aan het herleven van onze taal in Frans-Vlaanderen. De radio past zich zo in in een groeiende onderwijsstructuur van onderwijs van het Nederlands in officiële (basis- en secundair onderwijs) en vrije cursussen en aan de universiteiten. De radio gaat een stap verder door regelmatig te herhalen dat de luisteraar via deze uitzendingen de oorspronkelijke cultuurtaal van de streek kan leren.

EEN JAAR FRANS-VLAANDEREN 2001 Het Davidsfonds FransVlaanderen werd gesticht in 1984 in Sint-Winoksbergen. Dit Davidsfonds wil onder meer de Nederlandse taal en cultuur in Frans-Vlaanderen verspreiden en verdedigen. AI vele jaren geeft dit Davidsfonds een mooie kalender uit met als thema Frans-Vlaanderen. Het is telkens een origineel werkstuk met tekeningen van de hand van Ochtezelenaar Jean-Claude Bottin. Bottin tekent de stemmige hoekjes en zichten uit Frans-Vlaanderen als geen ander. In de versie 2001 vind je het kasteel van Flers in Vlaamse renaissancestijl, de mooie hallenkerk van Haverskerke met een typische gedrongen kusttoren, een ploegende boer in Eke, een veldkapel in

Wulverdinge, een strodakhuis in Winnezele, een boomkapel op de weg naar de Katsberg en de molen van de Hoge Rome in Terdegem. Telkens krijg je een toelichting bij de tekeningen. Als het over Eke gaat, lees je heel wat over de kerk en de jongste rederijkerskamer «Verblijders in ‘t kruis van Eke». We willen even dieper ingaan op de molen van de Hoge Rome in Terdegem. Halfweg tussen Steenvoorde en Kassel loopt de oude Romeinse heerweg over een kleine heuvel, die de «Hoge Rome» genoemd wordt. Zo’n «room» wijst op vruchtbare grond. Op die hoogte stond als sinds 1517 een windmolen. In 1927 werd hij geveld door een storm. Vanaf 1995 werd een nieuwe molen

gebouwd. Dank zij schetsen en beschrijvingen in oude documenten hebben ze de nieuwe molen tot een trouwe weergave kunnen maken van de vroegere houden standaardmolen. In de lente van 2000 was hij helemaal afgewerkt en maalvaardig. In de weekeinden is hij van 15 u tot 17u te bezoeken. Het gevaarte weegt 40 ton, is 7,5 meter hoog en de wieken hebben een spanwijdte van 21,8 m. De molen staat niet ver van het kruispunt waar de oude heerweg en de «Ballinckstraete» samenkomen. Daar staat een goed gerestaureerde Mariakapel met het Nederlandse opschrift «O Maria, staat ons bij in allen nood». Aan de voet van de «Hoge Rome» ligt het schilderachtige dorpje

Terdegem. De kerk is deels uit ijzerhoudende zandsteen opgetrokken en de toren stamt uit de 12de eeuw. Binnenin zijn Nederlandse teksten en grafschriften te vinden. In het catechismuslokaal aan de ingang van de kerk worden alle gebeden in panelen aan de muur in het Nederlands weergegeven. In de kerk vind je een kruisweg die bedoeld was voor de Sint-Goedelekathedraal in Brussel. Die kruisweg is in Terdegem gebleven ten gevolge van de beeldenstorm. Zoals u ziet legt deze kalender de nadruk op het Vlaamse wezen van dit rijke Zuidelijkste Vlaanderen. U kunt deze kalender bestellen bij Davidsfonds FransVlaanderen te Poperinge.

toekenning van stemrecht en/of burgerschap aan allochtonen. Zijn ze het Rapport van de Club van Rome vergeten of heeft deze generatie er nog nooit van gehoord?

sen brengen, ginds in het Zuiden?

Voor dit grote debat wil ik volgende stellingen inbrengen: - we kunnen onze huidige manier van leven en produceren nooit extrapoleren, noch in de tijd, noch in de ruimte, omdat wij de grenzen van de groei hebben bereikt /overschreden; - we kunnen, om dezelfde reden, ook nooit alle mensen in de wereld die het slechter hebben dan wij, op ons grondgebied in onze huidige welvaart laten delen; - we moeten de welvaartskloof in de wereld in eenieders belang dichten

en dat kan alleen door de mensen ter plaatse vooruit te helpen; - we moeten allochtonen aanmoedigen en steunen om in hun land van oorsprong de welvaart met de hier verworven know-how en meegekregen kapitalen op te krikken in plaats van hier te parasiteren.

Willen wij in Europa een verdere exponentiële toename van de materiële welvaart, en dus van de mobiliteits- en andere milieuproblemen? En willen we daar dan de nodige mensen voor aantrekken, waar ze ook vandaan mogen komen en tegen welke voorwaarden? Of willen we de productiemiddelen naar de men-

Er moet over dit alles dringend een groot Europees debat komen en een oplossing op Europese schaal. Het Europees Parlement, nochtans het gedroomde kader voor zo’n debat, heeft tot nog toe alle kansen daartoe gemist. Als er alleen al in Duitsland per jaar, naargelang van het scenario een half à 3 miljoen mensen binnenstromen, die dan vrij binnen de Schengenzone kunnen gaan circuleren, dan gaat ons dat allen aan.

6

Dàt zijn de dingen waarover dringend een consensus moet komen. Guido Naets, Publicist [email protected]

OPROEP AAN DE DEELGENOTEN:

Algemene Vergadering van de BVSE 24 februari 2001 om 10u Prins Boudewijnlaan 321 te 2610 Wilrijk In overeenstemming met de Statuten van de v.z.w. B.V.S.E. zal de jaarlijkse algemene statutaire vergadering gehouden worden op onze zetel te Wilrijk. De effectieve leden worden uitgenodigd per deurwaarder. Kandidaturen voor het Bestuur moeten uiterlijk op 10 februari 2000 op de zetel toekomen.

AGENDA 1. Vaststelling van de geldigheid en vereiste quorum voor de Vergadering 2. Uitreiking van de stembulletins door de deurwaarder 3. Verkiezing voor een periode van drie jaar van de Voorzitter (art.11), 8 beheerders (art.11) en 4 scheidsrechters (art.19) 4. Goedkeuring van de lijst der effectieve leden voor 2001. 5. Vaststelling van de bijdragen voor 2001. 6. Jaarverslag over 2000 en geplande aktiviteiten voor 2001. 7. Lezing en goedkeuring van het financieel verslag 2000. 8. Goedkeuring begroting 2002. 9. Décharge aan bestuurders. 10. Verslag van de 40ste Europese Eresenaat op 3 februari 2001 door Walter Kunnen. 11. Debat en rondvraag.

Financieel verslag 2000 en Begroting 2002 kunnen voorafgaand ingezien worden op dinsdag 20 februari 2001 tussen 14 en 17u op ons kantoor te Wilrijk, Prins Boudewijnlaan 323. BELANGRIJK!!! De effectieve leden worden dringend verzocht hun ondertekende volmacht ingevuld terug te zenden aan de zetel, ook als zij zinnens zijn ter plaatse te komen. Dit teneinde zekerheid te hebben dat het vereiste stemmenaantal voor de vergadering bereikt wordt.

Dank bij voorbaat.

Neerlandia beneden peil... Het overigens zeer degelijke Nederlands-Vlaams tijdschrift voor taal, cultuur en maatschappij heeft zich in nr. 4 van de jaargang 104 (!!!) door animositeit laten meeslepen en brengt van de hand van Guido Loegie en vervolgens van Gerhaard De Winkel een verslag over de incidenten naar aanleiding van het tv-programma waar Filip De Winter van het Vlaams Blok en Pater Johan Leman, directeur van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding rond de tafel zaten met de Nederlandse VVD-politicus Henk Kamp. Voor een aandachtig en onbevooroordeeld lezer kan de stijl, het woordgebruik en het verhaal niet door de beugel. De vooringenomenheid en de animositeit zijn al even contraproductief als het fascistisch optreden van het

Antifascistisch Front. De grote verliezer van 8 oktober is het gemeenschappelijk front van alle kranten en media tegen het Vlaams Blok. Terecht maar tevergeefs hebben een aantal verstandige tegenstanders van het Vlaams Blok gewaarschuwd voor een al te duidelijk gemis aan objectiviteit en sereniteit. Over het algemeen zijn de lezers niet zo dom en slikken zij niet alles wat zo stevig gekruid wordt opgediend. Men zou toch minstens de schijn moeten hoog houden. Het is niet aan Peter Van Ingen dat kijkers zich hebben geërgerd, noch aan het feit dat het NOS-journaal een boek kon filmen met de titel «Mijn vader, Rudolf Hess», maar wél aan het feit dat de glasscherven van de ruit niet boven maar onder het boek lagen. Zoiets geeft

een trieste kijk op domme en gewetenloze manipulatie. Het moet toch mogelijk zijn het grote ongelijk van de tegenstander ietwat duidelijker en eerlijker uit de verf te laten komen. Heel het gebeuren is en blijft contraproductief, ook de bijdrage in Neerlandia, volgens dewelke De Winter «in de rol van martelaar kroop» en de vraag stelde: «Is dit nu democratie?». Dat een NederlandsVlaams tijdschrift dat opkomt voor taal en maatschappij en cultuur zich zo laat meeslepen, heeft bij vele lezers in Vlaanderen gerechtvaardigd ongenoegen opgewekt. Men kan voor of tegen zijn maar men moet eerlijk blijven, fair en objectief.

Uw t b e U h tschap a a m d l li a h c to 1 0 0 ? 2 d w u e herni EVEN UW AANDACHT... Dank U! De vormingscyclus in samenwerking met het vormingsinstituut Wies Moens is een succes geworden en de afwezigen hadden andermaal ongelijk. U krijgt echter nog een kans om de gemiste lezing van Hans De Belder bij te wonen.

Wij verwachten U op donderdag 18 januari om uiterlijk 20 uur in onze Raadszaal op de Prins Boudewijnlaan 321 (2de verdieping) te 2610 Wilrijk. Hans De Belder, nu secretaris-generaal van de raad der Europese Regio’s, zal het hebben over

«Het Europa der regio’s» met gelegenheid tot vragen en debat.

7

lgemene R A n a e v D aad de Beweging en de ti e c n v a a n e d E uropa E re wensen U een e K g ersttijd en een i l a z a l a gd en gel kig s e g uk

2001 2001

en dus... een heerlijk de MI LLENNI M 3 U Europa Eén Federaal

N O LOF

Verschijnt 5 à 6 maal per jaar (niet in juli en augustus). - - - Internetadres: http://www.bvse.org

Verantwoordelijke Uitgever en hoofdredacteur: Walter Kunnen jr, Pr. Boudewijnlaan 323 - 2610 Wilrijk, tel. (03)449.39.00 - fax. (03)449.45.85 - [email protected]

CO

Jaarabonnement: 600,- te storten op rekeningnummer 000-0615931-78 of 220-0850168-96 van de U.E.F.-Beweging voor de Verenigde Staten van Europa vzw, Pr. Boudewijnlaan 323, 2610 Wilrijk. Overname van in dit blad verschenen artikels en illustraties is toegestaan, mits duidelijke bronvermelding. De medewerkers blijven verantwoordelijk voor de door hun ondertekende bijdragen.

8