DE VROUW, DIE GESLAGEN ERD

^V^^^^th

MOBÖER J. G. v. d. BOGERT

And a-rite

|7TF"^ il

M

AU h<wg xinäen he..mei

in in .

Mi ' i M ' i l.

de iiter..re.ketvi StaAn

In fym.denhun zacht.zU.ver lichtj.

l'

p

f^g f j ; lokt

Ji J

mjjde müde

; J i j; j j i

! 1 ! ' I' ' v I r- '

J

5til-,te Ätil-.te tot w*M.:de.leii w*,n..dle.1en AAM, AAM.

MIJM MüH

l i rM J J J'IJ' . ^P zaxhtAAiide

44r..dle in

ala-Afo i« ge..*w^t

Wd/M.olel ik een.ZA&m'm vre..äi.^e ruit,

m

Wanneer ik dan mijm'rend de sterren betuur. Die flikk'rend aan d'hemeltrans staan, Dan lijkt 't mij, of in 't late nachtelijk uur \ujn Moedertjelief mij ziet gaan. Haar oog, dat zoo helder en rein naar mij ziet; Alsof zij hier dicht naast mij staat; Het is mij of Moeder mijn schreden bespiedt. Waarheen haar kind dan ook gaat.

J)H

1 r ^T

blikMAArden bliknAAr den he. me] wel ge.. «ie..ncht.. rieht

étil..te A/!., owi

iit

ge. .dAAld

AlÄ

J>A.I1

Vrie «d 'l]j K do^r 5ter. reu b«. . étcAAl d..

Zij staart dan vol liefde en teerheid mij aan. Zij, Moeder, omhoog; ik beneên. Dan voel ik verlangen door 't harte mij gaan Naar haar, nu ik ben hier alleen. Dan stamel ik uit al de pijn van mijn hart En smeek ik om troost, dien 'k niet vind. Bescherm toch in al 's levens rampen en smart. Moeder, o Moeder, Uw kind.

OEEN INDISCHE VERLOFOANOER KAN BUITEN EEN

„HIS MASTER'S VOICE,, GRAMOPHONE. HET WARE TROPEN-'INSTRUMENTI ENORME KEUZE VAN DE NIEUWSTE MODELLEN, BU:

N.V. WILLEM SPRENGER'S

GRAMOPHONE-HANDEL

PASSAGE 46, L. v. MEERDERVOORT 60a en 453, DEN HAAG STEEDS HET NIEUWSTE f STEEDS HET BESTE! GEGARANDEERD ZEEWAARDIG PMBALLEEREN

.

Waarom zoudt U Langer Lijden?

l?"^

"">

De charme der Jeugd

•

kan vele jaren lang behouden blijven, wanneer de teint maar op de juiste wijre verzorgd wordt Nog steeds begaat men de fout, de huid alleen 's avonds met vette crème in te wrijven, terwijl ze overdag verwaarloosd wordt Zeker — men kan vette crème overdag niet gebruiken, maar de huid behoeft twee crèmes: overdag de vetvrije, in 't gebruik volkomen onzichtbare Mat-Crème — dat edele "4711 "-product — en voor men zich ter ruste legt de zacht geurende, de huid voedende en verfrissehende "4711" Cold Cream. Voor de deugdelijkheid der "4711" Crèmes zijn het alom bekende merk "4711 "en de Blauw-Gouden fimmkleuren volkomen waarborg.

cJ

W- /J

laU-Cremë

Jfet edele «fc^r//^ Product

VaM

e?*,

fc-f'.

Ë&te

U..

K

Krabben en wrijven maakt't jeuken erger. Qe beschadigt de huid en kunt 's nachts niet slapen. Koop een flacon D.D.D- De eerste druppels doen de jeuk reeds bedaren en bezorgen U een rüstigen slaap. D.D.D. brengt altijd verlichting, omdat het diep in de poriën dringt en daar de /»ektekleraen doodt Het Is geen vettige zalf, maar een heldere vloeistof. Ekzeem, uitslag en andere huidaandoeningen wijken spoedig voor D.D.D. Koop nóg heden een flacon van f 0.75 of f 2.50 bij Uw Apotheker of Drogist. D D.D. ondersteunt de heilzame mm mm* wering der D.D.D.-VloelZ E IP stof en houdt de huid gezond, f 1.— per stuk. BI

ABONNEERT == XJ ^^ OP DIT BLAD

/i#tnf««tiuiJU«offtnnf«iui#«niuu%iiiwt«uu«
Züt gij te zwak? Vol/danfen Sargolkuur en gij zult de resultaten spoedig ondervinden. LJ wordt voor verlegenheid gevrijwaard en Uw charme blijft behouden NIETS doet meer afbreuk aan de bekoring eener vrouw dan merkbaar transpireeren. Een moderne dokter heeft daarom een speciaal middel samengesteld, Odorono genaamd, dat U tegen dit euvel beschermt en waarvan twee soorten verkocht worden: de robijnroode welke slechts tweemaal per week, en de nieuwe ongekleurde Odorono N0 5 welke minstens om den anderen d^g moet worden gebruikt. Odorono is overal verkrijgbaar waar men toiletartikelen verkoopt.

De

prijs daarvan bedraagt f 1.50 franco p. post Ge kunt dezen bij Uwen leverancier bestellen of met bijvoeging van het bedrag in post-

Fa. Maas A. Z. Voorburgwal 239, Amsterdam

Naam Adres Woonplaats

OOK VOOR DEN JAARGANG 1928 stellen wij een BAND beschikbaar.

QDQ-RQ'OQ Ik sluit hierbij 20 cent aan postzegels in voor het proeffleschje Odorono (A 5)

Jaren reeds is Sargol hel hulpmiddel om vrouwen en mannen tot sterke, krachtige personen te herschapen. Sargol verhoogt hel gewicht doordat het nieuwe cellen vormt; het zorgt dat het voedsel volkomen omgezet en opgenomen wordt en vermeerderd daardoor het aantal bloedlichaampjes, met als resultaat stevige spieren, gezond vleesch en gevulde lichaamsvormen Sargol Is een schoonheidsmiddel, omdat door het gebruik de lichaamsvormen gevuld en de zenuwen gesterkt worden. Zoowel mannen als vrouwen verhoogen de energie, die van hunne zenuwen gevergd wordt en komen in gewicht aan. Indien gij eenige Conden in gewicht wilt toenemen of indien 'w arbeid de sporen draagt van gebrek aan zenuwkracht of vitaliteit, wendt U dan tot Uwen apotheker of drogist en vraagt hem een doos Sargol die slechts f 1.75 kost. Een Sargolkuur, 6 doozen voldoende voor 6 weken, kost totaal / 9.— Indien niet voorradig bij Uwen leverancier stuur dan postwissel aan de SARGOL Co, Prinsengracht 983, Amsterdam.

.

zegels, als. postwissel of door storting op onze postrekening (No. 41880) opzenden aan de

Administratie, Galgewater 22, Leiden

DE VROUW, DIE GESLAGEN ¥ERD VRIJ NAAR HET ENGELSCHj£OR D'ALVAREZ. Ik ben er zeker van, dat er iets vreeslijks in dat huis gaande s- s is- De gezondheid van juffrouw , Bay wordt verwoest en haar hart gebroken. En mijn hart breekt als ik haar zóó zie. Ik weet niet, wat ik'moet beginnen. Ik had niet moeten schrijven... U heeft steeds zooveel van haar gehouden en zij heeft niemand bij wien zij om raad kan gaan... Soms ziet ze eruit, alsof ze naar haar dood verlangt..." De lippen van den knappen jongeman met de bruine intelligente oogen, die met groote snelheid een Rolls-Rpyce langs een eenzamen rechten weg deed voortsuizen, klemden zich opeen, toen hij voor zichzelf de zinnen herhaalde uit den brief, dien hij reeds van buiten kende. Bay! Verlangen om dood te gaanl Dat was onmogelijk I En toch „er is iets vreeselijks in dat huis gaandel" schreef haar oude huishoudster. Er verscheen een sombere uitdrukking in de oogen van Greer. „Het moet wel iets abnormaals zijn," dacht hij, „dat een zóó vroolijk meisje als Bay zóó kan veranderen!" Bay Challis was een oude liefde van hem en ofschoon zij een jongeren man getrouwd had, was hij nooit minder van haar gaan houden. Het was een slag voor heni geweest, haar huwelijk met dien ander, maar hij had zich flink gehouden en vergetelheid gezocht in zijn drukke advocaten-praktijk. Hij had altijd gedacht, daf Bay gelukkig was met den man, waar zij van hield en die häkr aanbad. Daarom was die brief van haar oude huishoudster voor hem een donderslag bij helderen hemel geweest... „Er is iets vreeselijks in dat huis gaande ... haar hart wordt gebroken .... U heeft steeds zooveel van haar gehouden ... in de gelukkige dagen van vroeger!" herhaalde Greer bij zichzelf. Hij zette den motor tot nog grootere snelheid aan... De machine vloog nu letterlijk over den weg, een wolk stof achter zich latend. „Maar Wie kan in vredesnaam zóó laag en infaam zijn om Bay kwaad te doen, het liefste, onzelfzuchtigste en mooiste meisje, dat ik ooit ontmoet heb ? Ze is zoo goed en ze begrijpt alles en iedereen direct... Maar er zijn nu eenmaal onmenschen in de wereld — wreede, onevenwichtig« naturen, die door een donkeren hartstocht worden voortgedreven ... Ik heb ze zelf wel gekend en als advocaat hen vervolgd, verdedigd! Wat bezielt haar man, .dien Ralph Challis, om haar zóó te doen lijden? Hij is een goeie kerel — met een goede inborst! En helder van verstand ook! Ongeduldig haalde Greer zijn schouders op en wierp een snellen blik op het horloge aan zijn pols. „De wagen gaat langzamer loo pen..." dacht hij, maar toen hij naar den wijzer van den snelheidsmeter keek, bemerkte hij, dat dit alleen in zijn verbeelding maar zoo was. Hij reed harder dan hij ooit gedaan had!

| ff

DRIE GRATIËN.

De zusters Natalie, Constance en Norma Talmadge. - Natalie is de echtgenoote van den beroemden filmster Buster Keaton; Constance trouwde eenige weken Geleden met den handelsmagnaat Townsend Netcher te Chicago, terwijl Norma gehuwd is met Joseph M. Schenck, een der bekendste figuren in de Amenkaansche filmwereld. , Gelukkig zal ik spoedig bij haar „Er lijkt geen rustiger, vrediger plek zijn. Het verstandigste is echter om mijn op de geheele wereld te kunnen behoof d koel te houden. Ik zal al mijn staan," zei Greer in zichzelf, toen hi]. tegenwoordigheid van geest en al mijn na zijn auto ergens in de buurt onderverstand noodig hebben als ik er een- gebracht te hebben, door het bosch wandelde. Dé zon neigde naar het Wesmaal ben... Als juffrouw Deane, de huishoudster, het tenminste bij het rechte ten en was op het punt onder te gaan; het gezoem van de duizenden insecten, eind heeft." „Iets vreeselijks ... verlangen dood dat overdag het woud had vervuld, was nu weggestorven en slechts diepe stilte te zijn..." Deze woorden kwamen telheerschte in het rond. Toen hij na kens in Greer op. eenige minuten de oprijlaan bereikte, „Er zijn wel eens menschen geweest, die zeiden, dat ik aanleg had om ge- die recht, als een wit lint, op de villa toeliep, bleef hij plotseling aandachtig heimzinnige voorvallen te onthullen," kijkend staan. Hij had een glimp opgemompelde hij in zichzelf. „Ik wou nu, dat ze gelijk hadden, want het is nu vangen van een mannegestalte, die de laan afkwam. Daar het zijn bedoeling meer noodig dan ooit!" In het groote bosch, dat Harthurst was, eerst eens goed om zich heen te Grange, de buitenplaats waar Bay en kijken eer hij zich aan de villa verhaar echtgenoot woonden, omringde, toonde, sloop hij achter een dikken eik heerschte een kalme, vredige rust, die en bleef afwachtend staan. De man, wiens voetstappen op het in flagranten strijd was met den alarmeeharde Jciezel totaal geen geruisch maakrenden brief van de huishoudster. — 3 —

/

'

uu, waardoor het leek alsof hij voorttflced, droeg ecp grijs flanellen pak en een stroohoed. Met eenige verwondering merkte Greer op, dat het gezicht onder den hoed donker gekleurd was. Het was niet het diepe bruin van den Afrikaan, maar het donkere blauwbruin van den Indiër. „Stellig een Indiër," dacht hij, toen de man hem passeerde. Hij bleef nog eenige oogenblikken nadenkend staan, tot de ander uit het gezicht verdwenen was. „Er kan toch bezwaarlijk iets geheimzinnigs zijn aan een man, die openlijk komt en gaat," dacht hij, vaag glimlachend. En toch lag er iets onverwachts, iets grappigs in het feit, een Indiër te ontmoeten op het gebied van de Grange. Toen herinnerde hij zich vaag, dat Bay hem eens had verteld, dat een van haar weinige familieleden, een zekere kolonel Glare, in gouvernementsdienst in Indië was. Er was geen twijfel aan, dacht hij, of dit verklaarde de aanwezigheid van den kjeurling hier. Greer vervolgde zijn weg nu weer. Het was zijn gewoonte om de moeilijkheden van uit een bepaalden, ongebruikelijken hoek te naderen en daarom wilde hij ook nu eerst eens poolshoogte gaan nemen bij het meer, in het park en den in terrasvorm aangelegden tuin, die zich voor het grootste gedeelte voor devüla uitstrekte. Naar hij zich herinnerde, was het buiten steeds keurig verzorgd geweest. Als bleek, dat die verzorging nu te wenschen overliet, was dit iets, dat de moeite waard kon zijn te weten. Zoowel Ralph als Bay waren steeds trotsch op hun buiten en het fraaie bosch geweest; bleek dat deze nu verwaarloosd werden, dan zou het ónderzoekingsvcld voor Greer eenigszins beperkt zijn. Het was onzin te veronderstellen, dat Ghallis was gaan drinken; evenmin kon hij zich indenken, dat hij een zwaar financieel verlies kon hebben geleden of dat Bay en Challis niet meer om elkaar gaven en er zoo toe gekomen waren, hun beider huis te veronachtzamen. Maar indien een van deze mogelijkheden juist was, dan moest dit zich noodzakelijkerwijze in het uiterlijk van hun bezit weerspiegelen. Maar zelfs in den dalenden schemer kon Greer heel duidelijk opmerken, dat het buiten niets minder verzorgd was dan vroeger. Alles zag er even keurig en welverzorgd uit. „Wat het ook is, waaronder Bay gebukt gaat, fiet heeft in geen geval haar belangstelling — of die van Challis — " in hun bezitting gedoofd," zei hij in zichzelf, met een en al aandacht om zich heen ziend. „Ik zal maar om het huis heen loopen," mompelde hij, „en eerst de huishoudster eens te spreken zien te krijgen alvorens ik mij officieel laat aandienen." Terwijl hij onder de zware eike en iepeboomen doorliep, waar de schmier

CHRISTA RICHTER, de violiste, die met het orkest onder leiding van Ignaz Neumark in het Kurhaus te Scheveningen optreedt

steeds dichter en zwarter werd, voelde hij langzamerhand weer dezelfde sombere stemming over zich komen, die hem ook in den auto had gekweld. „Er is iets vreeselijks in dat huis gaande... Het hart van juffrouw Bay wordt gebroken en u heeft steeds zooveel vanhaar gehouden " Onwillekeurig deden die woorden hem zijn schreden versnellen. Hij liep nu door den rozentuin, waarvan hij wist, dat Bay zelf den aanleg had bedacht. Hij bleef even staan teneinde om zich heen te^ kijken en juist toen hij zijn w eg weer wilde vervolgen, hoorde hij opeens een scherpen knal... den drogen, krakenden knal van een zweep en tusschen lederen slag hoorde Greer een plotselingen kreet van pijn en een luiden, wreeden lach... Het geluid kwam van de veranda, die aan den voorkant van de villa aan zijn ™chterhand lag. Er was iets demonisch aan het lachen, op dit uur, in deze omgeving; iets kwaadaardigs. Greer voelde • hoe het bloed uit zijn wangen week. Maar hij vermande zich, want een fijne intuïtie vertelde hem, dat hij tegenover iets laags. vreemds en bovennatuurlijks stond. Hij voelde hoe een groote woede zich yan hem meester maakte en hij moest zich geweld aandoen om niet in de richting te snellen, vanwaar het geluid gekomen was. Opeens hoorde hij nu tamelijk dicht in zijn nabijheid, misschien op nog geen twintig meter afstand, het vlugge geklak van damesschoentjes op een der verharde tuinpaden en het geluid yan een snikkende vrouw. Greer knarste op zijn tanden. Er liep iemand — een vrouw — wanhopig op het pad aan den anderen kant van den tuinmuur; ze weende bitter, bevreesd ... Het leek wel alsof het Bay was! En niet ver weg knalde een man met een zweep en lachte wreed, Ireigend... Wie anders kon dat zijn dan de man van Bay? Maar die gedachte was absurd: Ralph Challis, die de vrouw sloeg, welke hij aanbad! O, wat «en krankzinnigheid! Hij kende — 4 'V

Challis goed genoeg om te weten, dai hij er zelfs niet toe te brengen zou zijn om zoo'n zweep voor een dier te gebruiken; en de gedachte, dat hij ze voor Bay zou bezigen was pure krankzinnigheid! Maar evenzeer als Challis goed was, was hij ook moedig, en Greer wist, dat iedere andere man, die het wagen durfde Bay te slaan, zijn leven in de waagschaal stelde. Challis, de Challis dien Greer kende, zou hem stellig hebben gedood! En toch wees het geluid uit, dat de zweep een Australische stokzweep was en Greer moest het betwijfelen of er in een omtrek van vijftig mijlen wel iemand gevonden zou kunnen worden, die wist hoe een dergelijke zweep gebruikt werd... Opeens werden Greers gedachten afgeleid, want er was een vrouw in het gedeelte van den tuin verschenen, waarin hij stond. Ze droeg een wit japonnetje; haar schouders waren bloot en blank. Ze droeg geen sjaal en zelfs in den schemer kon Greer duidelijk zien dat het dikke, goud-blonde haar, dat hij steeds zoo bewonderd had, geheel in de war was ... Bay... Het was Bay! Ze schreide wanhopig; deed een paar schreden in zijn richting en viel toen uitgeput op een bank neer... Greer zag haar zitten en zijn nagels drongen diep in de palmen van zijn hand, zoó'n moeite moest hij doen- om zich te beheerschen en niet naar haar toe te snellen. Bay... die zoo lijden moest! Slaven waren nooit zóó behandeld ... . Hij trok zichzelf snel terug in de schaduw van een paar rhododendronstruiken, want een heer in avondkleeding kwam op zijn teenen den tuin insnellen en riepi „Mevrouw Challis ... Bay lieve Bay!" De man viel op zijn knieën naast de schokkende vrouw. Greer kende hem niet. In geen geval was het Ralph Challis. Met heel zijn aandacht gespannen bleef hij gadeslaan wat er verder gebeurde. De ander mompelde iets, wat Greer niet verstond en zijn handen waren bezig met iets wits — een zakdoek, dacht Greer. Hij rook een zoeten, scherpen geur en hij zag nu, hoe de vreemde man 't voorhoofd, de schouders en armen van Bay bette met 'n zakdoek — waarschijnlijk bevochtigd met eau de Cologne of een andere opwekkende vloeistof. Opeens besefte Greer, dat de man, wie het ook was, geheel voorbereid naar den tuin was gekomen. Geen man droeg een zakdoek bij zich die zóó sterk rook ... hij moest een fleschje met de vloeistof in zijn zak hebben gehad. Qat beteekende, dat hij voorbereid was en verwachtte hetgeen er gebeurd was ... „Lieve Bay, hij is naar binnen gegaan. Het is nu weer goed ... " De diepe, muzikale stem van den vreemden man bereikte den ander, die achter de struiken stond, zonder dat ér een woord van hetgeen gezegd werd verloren ging. Bay Challis hief haar hoofd op; de man naast haar rees schielijk overeind en hielp haar opstaan. Greer hoorde dat zij nog snikte, en zag, dat heur handen in die van den vreemde bleven rusten, „O, wat moet ik toch beginnen?" riep zij uit. „Ik kan het niet langer verdragen. Dat is nu al de derde keer...

geweld ik mezelf moet aandoen nu; „neen" tegen je te zeggen," begon ra. „Maar je mag goen „neen" zeggen!" „Maar ik moet het doen, Charles. Er is iets, dat mij dv.ingt hier te blijven bij Ralph, ondanks alles. Ik geloof, dat al zou ik sterven van verdriet en pijn, ik nog met heel mijn ziel aan hem zou blijven hangen ... omdat ik in mijn hart overtuigd ben, dat hij van me houdt... ondanks alles ... evenveel als vroeger..." „Ik begrijp het, Bay, ik begrijp het. Ik heb dat ook gedacht.. . zelfs na zijn eersten aanval van woede. Ik dacht, dat ik zijn liefde door zijn schaamte en berouw zag heengloeien, wanneer het gebeurd was. Maar nu geloof ik niet langer dat het zoo is. Het te gelooven is je verstand het zwijgen opleggen. Iemand zou een hond, waar hij van houdt, niet zóó kunnen slaan als Challis jou heeft geslagen. Neen, het is krankzinnigheid, waanzin, die komt en gaat — hem bezoekt op de zonderlingste tijden — en als een valsche hond, als een roofdier valt hij dan aan op de vrouw waar hij van houdt... en koelt op haar zijn waanzin! Met een zweep.' Bay, lieve Bay, ga met me mee en je zult veilig en gelukkig zijn! Als je het niet doet.... als je hier blijft... zal hij je op een gegeven oogenblik, als hij wéér zoo'n bui krijgt, stellig dooden." De overtuigende stem hield plotseling op. Achter hen, in de schaduw van den muur, kwam een andere man langzaam naar hen toe. „Daar is Ralph," zei de man, dien zij Charles had genoemd en hij tuurde scherp door het halfduister. „Hij heeft de zweep weggegooid; je hebt vanavond niets meer te vreezen," zei hij kalm en hij ging langzaam naar den ander toe, die geruischloos nader kwam. Het kwam Greer voor, dat de beide mannen eenige seconden samen op geMISCHA ELMAN dempten toon spraken; maar hij was Misch. Bman komt naar ons land. Deze woorden houden een ^ er niet zeker van, want hij had slechts oogen voor de witte, gebogen gestalte van de vrouw, die nog steeds zachtjes schreide. Een machtig gevoel van liefde en medelijden en een stellig voornemen haar te helpen, dwong Greer uit zijn schuilplaats te komen en naar haar toe De ander scheen dat ook te begrijpen Het is niet alleen de pijn... maar het te gaan om haar te troosten. Maar op is alsof die vreeselijke zweep mijn hart want hij zei vriendelijk: hetzelfde oogenblik, dat hij naar voren „Neen, neen, zoo mag je niet denken! raakt. Ik hield zooveel van hem. Ik wilde treden, hield de innerlijke, waarkan het niet begrijpen... hij houdt zoo Niets, niets kan zooiets ooit verklaren schuwende stem van zijn verstand hem of rechtvaardigen. Zelfs de ruwste ellenvan me en hij heeft altijd zooveel van ervan terug. „Wacht, wacht en let op," me gehouden ... vroeger. En nu nog ■— deling. Bay, zou nog aarzelen eer hij zei de stem. „Je moet probeeren te gesoms. O, er is nog iets ergers dan die zooiets deed. Lieve, je moet heengaan. nezen, niet te troosten." Het vermoordt je. Luister naar mij. Bay! uitbarstingen telkens; het is de dreiEen der beide mannen verdween door ging ervan, ocik als hij goed en lief voor Laat mij je ergens heen mogen brende poort in den muur en de ander kwam gen. Ik beloof je niet en ik kan het ook me is. En ik heb toch niets gedaan. Als naar Bay toe; langzaam, met slepende niet beloven, dat ik je zoo'n groot geik iets verkeerds had gedaan... als ik voeten. Het was haar man, Ralph Challuk zal geven als je hier eens gekend hem mishaagd had... dan zou ik het hebt, maar ik kan het tenminste probee- lis. Hij droeg een witte, wollen sjaal. kunneh begrijpen ..." „Bay, o Bay," ^ei hij met een klaagren. En al kan je ook niet volkomen Ze sloeg haar handen voor heur gelijke stem, die trilde van ingehouden gelukkig met mij zijn, ik zweer je toch, laat. emotie. Er klonk schaamte, spijt en dat je nimmer zoo'n ellende zult kenGreer klemde zijn lippen op elkaar. medelijden in. Bay bleef onbeweeglijk nen, zoo'n schande en zoo'n leed als je „Dan zou ik het kunnen begrijpen," staan, tot zij voelde hoe de zachte sjaal had Bay gezegd. Maar dat was niét zoo. man je de laatste maanden heeft aanom haar schouders viel. Men zou nooit kunnen begrijpen, dat een gedaan." Toen schreeuwde ze hpt uit. „O, raak Er was iets verleidelijks in zijn diepe man het recht had een vrouw zoo te me niet aan .. raak me niet aan. Spreek stem: een belofte van vrede en rust, behandelen. Daar kon nooit een rechtnog niet tegen me; nóg niet. Het is meer dan liefde of gevoel, en Greer vaardiging voor gevonden worden, en begreep volkomen, dat het eenigen tijd nog zoo kort geleden. Ik lijd nog zoo. dat Bay, die eens zoo zelfbewust en moest duren eer Bay kon antwoorden- Een gedeelte van me is nog één en trotsch was geweest, zooiets kon ver„Als je maar begrijpen kon, wat die al angst en vrees. Er gloeit nog een onderstellen, leek hem slechts verklaarvonkje liefde voor jou in me; maar als je rust en die vrede voor mij zouden bebaar door een volkomen geestelijken me aanraakt, als je wat tegen me zegt. teekenen zou je ook begrijpen, hoeveel ommekeer bij haar. / ■

,V

■

- 5 -

I ,

Hl

zal het vanzelf uitdooven. Ga nu heen, Ralph, alsjeblieft, ga nu heen. Laat me alsjeblieft alleen I" Ze weende bitter en tezelfder tijd trachtte ze hem weg te sturen; Greer had alle moeite zich in te houden, niet tegen Challis te roepen, dat hij heen moest gaan, voor zijn eigen bestwil. Maar het was niet noodig, dat hij het riep. Challis bleef nog slechts één seconde staan; toen keerde hij zich om en liep langzaam heen, met zijn hoofd op zijn borst gezonken. De vrouw viel daarop opnieuw op de bank neer en bleef stil zitten huilen... Greer Het haar kalm zitten. Zij was daar gekomen voor haar zieleheil en hij zou haar niet storen om haar te behoeden voor een verkoudheid, waarop ze kans üep, nu een vochtige damp begon op te trekken... Zachtjes sloop hij heen... Het was bijna elf uur dien avond toen Greer weer terugkeerde op zijn kamer in de herberg vlak in de buurt der villa. Vermoeid zette hij zich op een stoel bij het raam en dacht na over het verhaal, dat de huishoudster van Bay hem had verteld. Teruggebracht tot zijn eenvoudigsten vorm was hetgeen hij gehoord had in geen geval zóó schokkend als men zou hebben kunnen verwachten na de gebeurtenissen van denzelfden avond. Een maand geleden nog waren Bay en Challis zoo volmaakt gelukkig met elkaar geweest, alsof zij nog in hun wittebroodsweken wären. „Toen ontmoetten zij op het tennisveld Charles Bristol, een kapitein van het Indische leger, die met zes maanden verlof was. Hij was jong, knap en deed veel aan sport. Tusschen Bay en haar man en den kapitein ontstond een hechte vriendschap, die culmineerde in een uitnoodiging aan Bristol ^m op Grange te komen logeeren. .De kapitein accepteerde het aanbod gretig, nam er zijn intrek en eenigen tijd scheen alles heel goed te gaan." Greer knikte, toen hij zich de woorden van de vrouw te binnen bracht. „Alles ging heel goed. Op zekeren keer kreeg kapitein Bristol bezoek van een Indischen heer, Ashgar Prasad, epn jonge man, kalm en zeer bescheiden. Hij maakte kennis met mijnheer en mevrouw Challis, bracht een avond in hun gezelschap door en vertrok toen naar Londen. Twee avonden na die korte en onschuldige visite van mijnheer Prasad zaten mijnheer Challis en kapitein Bristol onder het genot van een kop koffie en een sigaret te praten, terwijl Bay zich op de veranda bevond. Er heerschte een kalme, rustige sfeer en vanwaar mijnheer Challis zat kon hij zijn vrouw zien liggen in een lagen rieten stoel: mooi, gelukkig, tevreden, wachtend tot hij bij haar zou komen.

EAU DE COLOGNE,

ANCELO MADIE FARINA

Out der oucfde 9ft hete* merkn 7aM. ueqn&chêncl, dmr*aam. OVBBAU VBRKRUe»AA«t

Verliefde Jonsreman (op 't kantoor van een vrouwelijken advocaat): „Eh... eh... zoudt u ook niet denken, dat wH «amen gelukkiK kunnen worden?" Zij: „Neen. Enne... de kosten van dit advies bedragen twee grulden vijftig!"

Het was bijna negen uur. Mijnheer Prasad, die weer was teruggekomen, vertoefde zonder twijfel nog op zijn kamer, waar hij zat te lezen in een officieel stuk, dat hij juist had ontvangen en waarover hij dien avond zijn meening nog schrijven moest. De klok sloeg negen uur en plotseling stond mijnheer Challis op, gooide zijn koffie om, liet zijn sigaret vallen, snelde de hall in en kwam terug met een door woede verwrongen gelaat, een zweep in zijn hand. Hij ijlde de veranda op en begon zijn vrouw op een vreeselijke manier af te ranselen ... Eeti oogenbük was Bristol letterlijk sprakeloos van verbazing. Toen Bay doodelijk bevreesd er eindelijk in slaagde de kamer binnen te vluchten, besloot hij echter tusschenbeiden te komen. Hij volgde Challis, met het doel de zweep van hem af te nemen, zoo noodig met geweld, maar de aanval van razernij en wbede was even snel verdwenen als hij was opgekomen. Als verdoofd ^af" ChaUis de zweep over, slaagde er met moeite in zijn gedachten te verzamelen, besefte wat hij gedaan had en vervuld van afschuw voor zichzelf ijlde hij zijn vrouw na, om haar vergiffenis af te smeeken, om uit te leggen... te verklaren, wat onverklaar was; zelfs voor hem. Hij slaagde er echter in haar op de een of andere wijze te overtuigen: misschien door den afschuw voor zichzelf, zijn schrik, zijn betuigingen van liefde. Zij vergaf hem en aanvaardde de veronderstelling van hemzelf zoowel als van Bristol, dat het een zonderlinge, onverklaarbare afwijking was geweest. Den volgenden dag bracht hij een bezoek aan den dokter, die hem verzekerde, dat hij zoowel lichamelijk als geestelijk volmaakt in orde was. Ze besloten het te vergeten. Maar het was duidelijk voor een ieder, die met hem in aanraking kwam, dat Challis tot in het diepst van zijn ziel geschokt was door het gebeurde, en dat hij zijn dagen wijdde aan pogingen om goed te maken aan de vrouw, die hij aanbalB, wat hij haar had misdaan. Hij kocht alles voor haar wat hij maar kon verzinnen — sloeg haar aandachtig gade om te raden wat zij verlangde en haar wenschen voor te zijn. Maar een week later gebeurde hetzelfde verschrikkelijke opnieuw — en nu vanavond weer." Greer had het gansche verhaal van de huishoudster voor zichzelf herhaald en toen hij gekomen was aan de gebeurtenis van dien avond, bleef hij eenige oogenblikken in diep nadenken verzonken zitten. Hij was gekomen om Bay te redden van ondergang en vernietiging, en het was alleen door - 6 -

systematisch en weloverlegd te werk te gaan, dat hij zou kunnen slagen. Ze stond op het punt Ralph te verlaten, weg te gaan van den man dien zij beminde, om een man te volgen, dien zij niet beminde, en Greer wist dat de tijd, die hem gegund werd, kort was. Hij overdacht het leven van Bay en Ralph en kwam tot de conclusie, dat er eenige feiten niet geheel en al normaal waren. Deze feiten waren — afgezien van de vreeselijke afdwalingen van Ralph — de volgende: ie. Kapitein Charles Bristol verschilde in zooverre van de gasten, die zij gewoonlijk ontvingen, dat hij practisch gesproken een vreemde voor ,hen was; 2e. Bristol was verliefd op haar en had. haar dit bekend, toen hij dien avond met haar alleen in den tuin was; 3e. Bristol ontving bezoeken van een Indiër. Greer begreep, dat Bristol pogingen deed een vrouw af te troggelen van een man, dien zij beminde. In normale omstandigheden was zooiets onmogelijk. Bay zou geen seconde hebben geluisterd naar de verklaringen van welken man dan ook. Er zou een mirakel noodig zijn geweest om dat te bewerkstelligen. Maar het mirakel was gebeurd. Voor Bristol een zeer welkom en tijdig mirakel. Wat was er eigenlijk gebeurd? De oude dokter, die Challis van zijn jeugd af gekend had, verklaarde dat hij lichamelijk en geestelijk volkomen normaal was. Maar een normaal man valt zijn vrouw niet met een zweep aan in vlagen van razernij, die even snel opkomen en verdwijnen als een zomeronweer. Voor zoo'n daad moest een reden zijn. Greer was er voor zichzelf van overtuigd, dat Bristol die reden moest hebben geschapen. Dan was er nog die Indiër — maar die scheen moeilijk in de feiten ingeschakeld te kunnen worden. Greer herinnerde zich weer, dat Bay hem eens had verteld, dat zij een oom in Indië had, die resident of zooiets was in een of ander afgelegen district. Opeens kreeg hij een nieuwe gedachte en zijn gelaat nam een harde, vastberaden uitdrukking aan. De klok van de nabije kerk sloeg twee, eer hij zijn bed opzocht. Maar het was niet later dan zeven uur den volgenden morgen toen hij opstond en reeds een half uur later droeg zijn auto hem met groote snelheid naar Londen. Bay Challis zat den volgenden avond alleen op het terras en staarde treurigdroomend voor zich uit, toen Greer den hoek van de villa omkwam en haar daar ontdekte. '

."van Huid en Voelen '

jen Doorzitten bij Wielrijden, Zonnebrand jen Smetten.verzacht en geneest men met

PUROL Doo. KWO. Tub« 80 et Bi) Apoth. co DrogiMca

DE HUWELIJKSPLECHTIGHEID. Felix P. Soler (de vader van de „HeHige") stelt z Jn dochter (Lien Dei ers) aan de familieleden van haar bruigom voor. Gina Manes (beroemd door haar vertolkina van de titelrol in „Thérèse Raquin'1 rechts op de foto slaat * ledere beweging van haar aanvallltfe stiefdochter met haat en Jaloezie gade.

WILHELM DIETERLE tn FRED P. SOLER In Mn seen« van «De Hellifle en haar Nar". -

eze roman van Agnes Günther, .die door duizenden in ons land gelezen is, werd in Duitschland verfilmd. De Ufa Mij. te Amsterdam zal deze rolprent binnenkort in ons land uitbrengen. Regisseur was de bekende kunstenaar Wilhelm Dieterle, die ook de mannelijke hoofdrol, n.1. „Harro, graaf von Torstein" vervult. Hoewel het meestal een fout blijkt te zijn, wanneer de regisseur van een film er tevens een rol in vervult, blijkt Dieterle deze beide functies te kunnen vereenigen, zooals reeds vroeger in zijn rolprent „Het geheim van Abbé X" bleek. De vrouwelijke hoofdrol „Rosemarie von Brauneck" speelt onze jonge landgenoote Lien Deijers. Zij is het teere poppetje, dat haar geheele liefde aan haar groeten vriend Harro schenkt. De stiefmoeder is Gina Manes, de knappe Fransche artiste. We zien de vertooning van deze film vol spanning tegemoet, vooral daar het thans blijken zal of „onze Lien" de moeilijke taak „een ster te zijn", zal kunnen vervullen. De cfitieken, die deze film in het buitenland heeft gehad, en die onverdeeld gunstig waren, hebben ons dubbel nieuwsgierig gemaakt.

D

NIET GENIETEND VAN EEN VACANTIE, doch volop aan den arbeid: Llen Deijers en Wilhelm Dieterle in een tafereel van „De heilige en haar Nar", welke te Bordighera in Italië werd opgenomen.

LIEN DEIJERS, die in „De Heilige en haar Nar" haar eerste hoofdrol speelt, - 7 -

MARC ROLAND, de bekende Duitsche componist, die door de Ufa werd geëngageerd voor de muzikale leiding barer .geluidsfilms.

Zij was zóó in haar ongelukkige gedachten verdiept, dat ze hem niet op merkte en hij bleef een oogenblik zwijgend naast haar staan. Het was moeilijk zich in te denken, dat dit dezelfde vrouw was, die den avond tevoren zoo vreeselijk bevreesd en hopeloos in den tuin had geweend. Toch merkte .hij duidelijk op, dat zij magerder was dan vroeger en dat zij er slecht uitzag. Het leek onmogelijk, dat zij daar zoo rustig, kon zitten, terwyl zij nog den avorid tevoren door haar echtgenoot met een zweep was mishandeld. Opeens wendde zij haar blikken terzijde en zag hem staan. Een diepe blos kleurde haar wangen. „O, ben jij het, Huntly?" zei ze, terwijl ze haar handen naar hem uitstak. „Dus je hebt ons tenslotte tóch kunnen vinden ?" vervolgde zij. „Waarom ben je nooit eens eerder gekomen ? We hebben het je zoo vaak gevraagd!" Ze glimlachte, maar er was iets oneindigs droevigs in haar blik. Hij hield haar beide handen vast en keek haar ernstig aan. „Ja, Bay, ik wou, dat ik eerder was gekomen!" Ze bestudeerde zijn gezicht, daar ze zich plotseling gewaar was geworden van den bijzonderen klank die er in zijn stem lag. „Dat kun je nooit zoo ernstig willen als ik, Huntly!" antwoordde ze impulsief. „Ik heb dikwijls op het punt gestaan, je te schrijven en te vragen of je komen wilde ..." Ze zweeg plotseling, als iemand, die opeens vreest een geheim te zullen prijsgeven. „Ben je vandaag gekomen ?" vroeg ze, op heel gewonen toon. Maar Greer voelde niets voor een gewoon conversatie-gesprek. „Neen, Bay, ik ben gisteren al gekomen," antwoordde hij. „Ik heb mijn intrek in de herberg hier vlakbij genomen. Gisteren heb ik hier eens een

kijkje genomen, maar ik ben niet binnen gekomen. Ik was in den rozentuin gisterenavond, toen jij er ook was met je man en Bristol. Ik heb allen gezien en alles gehoord!" Met opzet keek hij haar niet aan terwijl hij sprak, maar hij hoorde hoe zij snel en gejaagd ademhaalde, „Heb je alles gezien... alles gehoord?" vroeg ze, terwijl haar vingers zijn arm grepen. „Daar ben ik blij om," vervolgde ze, „want ik behoef je nu niets te vertellen vóór je begrijpt, wat ik lijd, Je weet dus precies, wat er is gebeurd? O, kon jij me maar helpen, Huntly! Ik ben zoo ongelukkig ... ik voel me totaal verloren. Het lijkt een vreeselijke, benauwende droom, een mysterie... En zoowel Ralph als ik gaan er aan ten onder!" Hij nam haar hand in de zijne en keek haar vriendelijk aan. „Natuurlijk kan ik je helpen, ^Bay; daar ben ik voor gekomen. Ik* ben overtuigd, dat ik je beloven mag, dat er na vanavond geen vreeselijke dingen meer zullen gebeuren." Hij zag hoe Ralph Challis en Charles Bristol door den tuin op het huis toekwamen en vervolgde snel: „Ik blijf hier vanavond eten. Bay. Ga na het diner op het terras zitten en laat ons onze koffie binnen gebruiken ... precies zoo als het gisteren avond gebeurde. Wees niet verha.i-d,

pc

BEZOEKT HET

LUXOR PALAST TE ROTTERDAM - ö -

wat er ook gebeurt! Vertrouw op nu; Je hebt de oude dagen toch niet vergeten. Bay? Je hebt vaak mijn raad opgevolgd. Bay!" Haar oogen glansden. „O, altijd! Ik » zal precies doen wat je zegt." Hij knikte. „Laten we dan nu je man en Bristol tegemoet gaan. Het zou niet verstandig zijn, hen te laten merken, dat ik' Weet, wat er gisterenavond is gebeurd." Ze begreep direct zijn bedoeling en samen liepen zij het terras af. Evenmin als Bay liet ook Ralph, toen hij Huntly begroette, merken welke tragediën zich in zijn huis hadden afgespeeld. Toch was hij iets veranderd, vond Huntly; er was eien pijnlijke trek om zijn mond en zorglijke' groeven doorploegden zijn voorhoofd. Kapitein Bristol, eien slanke, nog jonge man — hij was misschien niet ouder dan dertig jaar — betoonde zich bij de kennismaking direct zeer(vriendschappelijk. Zij bleven met hun vieren eenigen tijd in den tuin wandelen en begaven zich toen naar binnen, waar het diner reeds stond opgediend. Zonder Qenig incident verliep de maaltijd. Greesr vroeg kapitein Bristol eenige dingen over Indië en dit deed Bay opmerken, davt zij daar nog een bloedverwant had wonep: de resident van Agalpore, kolone,! Clare. „Kolonel Clare! O ja, daar heb ik al eens van gehoord! Hij heeft een gVoote bekendheid in zijn district. Ma^r ik heb hem nooit persoonlijk ontmoet," zei Bristol glimlachend. „Ik heb gehoord, dat hij zeer bevriend is met den radja van Agalpore. Ze doen samen heel veel aan sport." „Ik heb hejn in geen jaren gezien," zei Bay. „Ik herinner me hem slechts ,yaag. Ik was nog maar een kind, toen ik hem voor het laatst heb gezien. En als hij zoo van Indië houdt als u zegt, kapitein Bristol, zal ik hem wel nooit weer zien! Misschien blijft hij wel in Indië." „Dat is zeer waarschijnlijk," gaf Bristol toe. „Er zijn heel veel menschen, die niet meer terug wenschen naar hun vaderland, als ze het grootste deel van hun leven in Indië hebben doorgebracht!" „Dus zal ik ook dezen laatsten bloedverwant wel nooit weer zien," zei Bay, terwijl zij langzaam opstond en zich naar het terras begaf, dat glanzend in het maanlicht lag. „Het zal heerlijk zijn om de koffie op het terras te gebruiken," merkte ,ze op en haar groote oogen keken naar Greer. Deze knikte. Ralph Challis stond op. „Je zult een sjaal noodig hebben. Bay. Ik zal hem even halen!" . Hij ging naar de hall, haalde de sjaal en volgde zijn vrouw naar buiten, waar hij een rieten stoel zóó voor haar neerzette, dat hij haar, binnenzittend, steeds kon zien. Bristol sloeg hen aandachtig gade; zijn oogen volgden iedere beweging van hen. En Greer sloeg Bristol opmerkzaam gade! Ralph kwam terug en keek een weinig opgewekter. „Bay zit zoo graag op het terras als de maan schijnt," zei hij eenvoudig en begon te spreken over een onder-

JENNY JUGO

rForo üPA)

werp, dat verband hield met den wijn, dien zij aan het diner hadden gedronken. In tegenstelling met Greer sloeg Bristol een sigaar af. „Ik geef de voorkeur aan een sigaret," zei hij. „Ik heb deze soort al tien jaar lang gerookt." Hij kreeg zijn, sigarettenkoker en presenteerde. „Tusschen twee haakjes, Ralph, ik heb er duizend voor je besteld; maar het zal wel eenigen tijd duren eer ze komen. Ze worden in Calcutta gemaakt, weet je. Maar ik heb er nog genoeg, zoodat je voorloopig nog van mij kunt i-ooken." Challis nam een sigaret. „Dank je wel. Het is een lekkere sigaret." Het gesprek ging nu eenigen tijd over Indië. De maan, die door de hooge, open deuren zichtbaar was, werd in het metaal van Bristols koker als in een spiegel weerkaatst. Greer keek naar Challis en klemde zijn, lippen op elkaar. Terwijl zij zaten te praten dwaalden zijn blikken telkens weer naar het plekje hei-flikkerend licht, dat door de maan op den koker werd tevoorschijn geroepen. Hij zag, dat ook Challis er voortdurend naar keek. Het was hem, alsof hij zijn blikken er niet meer van af kon houden... • „Neen, voor alle vreemde dingen, die in Indië gebeuren, zijn steeds de gewoonste verklaringen te vinden," merkte Bristol naar aanleiding van een gezegde van Challis op. „Zelfs voor hetgeen de fakirs doen, bestaat een natuurlijke verklaring." Bay bewoog zich op het terras in haar stoel en Greer besefte opeens, hoeveel het hierdoor ontstane geluid hem hielp om zijn blikken van den sigarettenkoker af te trekken. Terwijl hij dit deed, merkte hij tot zijn verbazing hoeveel moeite het hem kostte en hij keek naar Challis, die als gefascineerd naar den koker staarde.... Zijn sigaret hing achteloos in zijn mond; hij rookte niet langer met aandacht ; zijn handen gleden rusteloos over de leuning van zijn stoel; zijn gelaat was zonderling rood gekleurd en een weinig opgezet en in zijn half gesloten oogen blonk een woest, bijna dierlijk licht. Greer hield zijn adem in en keek naar Bay. Zij had de verandering eveneens gezien en ze keek als gemesmeriseerd naar zijn gezicht. De stem van kapitein Bristol ging onafgebroken door, alsoif hij alleen tot zichzelf sprak. „Een oogenblik," zei Ralph Challis opeens. Hij stond op en ging naar de hall. Bristol bleef doorpraten; hij had den sigarettenkoker in zijn hand; de beide uiteréte hoeken tusschen de wijsvingers van zijn handen, en hij draaide hem rond, zoodat de koker wel een bal van wazig, geheimzinnig licht leek. Greer was op zijn hoede. „Bayl Pas op!" riep hij. Bristol keek op bij die woorden en toen hij rijn hoofd omdraaide zag hij hoe Ralph Challis als een duivel de kamer binnenkwam. Hij had een Australische zweep in zijn hand en hij liet het leer ervan door de kamer sissen als een slang, waarna de zweep vlak voor het gezicht van Greer eenhevigen knal liet hooren.

/ij; ,1» dat sourt lionJen trouw!" Ue koopman: «En of, mevrouw! Kn deze voorall Ik heb hem a) drie keer verkocht en telkens i» htt weer bij me terutrgrekomen!''

v.P0 buurvrouw: „Nou, miin man mag wezen wat hij wil, maar een duizendpoot als de jouwe U hij In green geval!"

Hij (opKewuuüeuJ: „Zu huhbuu unzun auto KU•tolen!" " ZIJ: „Ja? Ze zullen anders ook raar op hun neus kijken als ze merken, dat er aog tien termijnen op betaald moeten' worden-!"

HET MEESTERSTUK DER SCHOENINDUSTRIE AMSTERDAM KALVERStRAAT J65

ROTTERDAM NOORDBLAAK 43

- 10 -

Bristol stond besluiteloos op. „Doe die zweep weg, Challis," zei hij. Maar Challis rendp het terras op, waar zijn vrouw onmiddellijk begon te schreien. „Huntly!" riep zij. Haar kreet klonk wild en als van een dier in doodsangst en Huntly zag hoe ze wanhopige pogingen deed om met haar bloote armen de slagen van de zweep af te weren. In een oogwenk was Greer jfchter Challis; hij gaf hem een duw in zijn rug, waardoor hij zijn evenwicht verloor en met zijn hoofd tegen een tafel aanviel. Half bewusteloos bleef hij liggen. Bristol kwam nu ook op het terras. „Alwèèr, Bay!" zei hij. „Wil je het nu nóg langer verdragen? dep hij uit, geen acht slaand op Greer en het beweginglooze lichaam van Challis. Maar Greer legde hem het zwijgen op, toen hij zijn hand naar Bay's arm uitstak. Greers «tem was scherp geweest als een mes en verbaasd had Bristol hem aangekeken. Maar Greer had zijn blik rustig beantwoord en een revolver uit zijn zak gehaald. „Beweeg je niet, Bristoll" zei hij. „Als je ook taaar één vinger verroert, schiet ik je neer als een hondl" Zijn stem klonk rustig en beheerscht. Kapitein Bristol bleef bewegingloos staan. Greer riep Bay. Ze kwam naar binnen, nog geheel ontdaan. „Neem den sigarettenkoker van kapitein Bristol af, Bay," zei Greer tegen haar. „En geef hem aan mij. — Sta stil, Bristol, of waarachtig, ik schiet I" De vrouw deed zooals Greer haar gezegd had. Deze liet den koker in zijn zak glijden en Bristol nog steeds met zijn revolver in bedwang houdend, boog hij zich over Challis heen. „Hij komt al bij," zei hij tegen Bay. „Help hem even opstaan!" Maar ze keek ontdaan naar Ralph. „Neen," zei ze, „ik heb voor altijd met mijn man afgedaan. Als jij er niet was geweest, zou hij me vanavond weer hebben geslagen en ik kan het niet langer verdragen. Ik vertrouwde op jou, Huntly; ik dacht, dat üj het koh voorkomen, en... mij redden!" „Ik heb jullie allebei gered," zei Greer. „Luister! Maar laat ik eerst dat serpent even in veiligheid stellen!" Hij dreef Bristol in een hoek van de kamer en plaatste er de groote, zware tafel zóó voor, dat hij niet kon ontkomen zonder voldoende aandacht op zich te vestigen, waardoor zijn voornemen kon verhiriderd worden. Bay en haar man keken hem verbaasd aan. „Luister," zei Huntly. „Nu zal ik jullie de waarheid vertellen." Bij deze woorden haalde hij verscheidene telegrammen uit zijn zak. „Kolonel Clare is twee maanden geleden tijdens een tocht in de jungle verdwenen. Hij was erg rijk, en jij was zijn eenige erfgename. Bay. Dit laatste heeft zijn notaris mij vandaag telegrafisch doen weten. Niemand anders weet het nog. Men heeft het ook jou niet laten weten, daar men nog steeds nasporingen naar je oom doet. Dat hij echter gevonden zal worden, is zoo goed als uitgesloten. Toen ik daarnet zei, dat niemand het wist, heb ik eigenlijk een onwaarheid gezegd, want er waren er nog twéé, die van de feiten op de hoogte waren.

ELISA MENASÉ CHALLA,

die m«t Meta Relde! in Mahler's Tweede symphonle In het Kurhaus te Schevenlngen als soliste optreedt

Het waren twee avonturiers; de een noemde zich kapitein Bristol, de ander Ashgar Prasad. Daar zij wisten, dat het eenige maanden moest duren eer jij van alles op de hoogte gebracht zou worden, haastten zij zich hierheen. Welke omstandigheden Bristol verwachtte te zullen vinden, weet ik niet. Misschien dacht hij wel, dat je ongelukkig getrouwd zou zijn. Zijn plan was om je te bewegen met hem weg te loopen; natuurlijk om zoodoende in het bezit van het geld te komen, dat je zou erven." Bristol bromde iets in zijn hoek, maar een beweging van Greers revolver deed hem zwijgen. „Wees stil, Bristol; ik beweer niets zonder bewijzen; ik heb alle telegrammen in mijn hand hier! — Nu ze zagen, dat jullie gelukkig waren, verzonnen ze een plan om jou, Bay, letterlijk in de armen van Bristol te drijven. Vinden jullie dat fantastisch? — Kijk dan maar eens!" Hij nam een sigaret uit den koker van Bristol. „Het was van dezen kant, dat jij de sigaret nam, die je gerookt hebt, Ralph; evenals je dit de andere avonden hebt gedaan. Uit den anderen kant kon je ze niet nemen, daar Bristol daar zijn vingers op hield. Natuurlijk zoogenaamd zonder opzet, doch in werkelijkheid uit berekening. Wat gebeurt er nu met iemand, die deze sigaret rookt ? Wel, hij krijgt een aanval van razernij en hij wil dien aanval uitvieren op de persoon, waar hij in gewone omstandigheden het meest van houdt! Vooral dit laatste is het bijzondere aan het geval; de sigaretten zijn dan ook in een speciale verdoovende vloeistof gedrenkt, die slechts aan weinig Indiërs en aan nog minder blanken bekend is. Deze vloeistof, 'die bijna onmiddellijk vervliegt, moet telkens versch bereid worden en het was Prasad, die zich hiermee belastte. Dat Bristol zijn sigarettenkoker in het licht van de maan

liet spiegelen, had natuurlijk ook een reden: het .moest dienen om Ralph te hypnotiseeren, door zijn gedachten op één punt te concentreeren en hem daardoor ontvankelijker te maken voor de uitwerking van de sigaret. Dat spiegelen heeft hij zeker ook al eens eerder gedaan?" Bay knikte. „Dit dan waren de middelen, waardoor deze mannen dachten jou. Bay, van je man af te krijgen en je te drijven in de armen van Bristol, di© steeds klaar stond om je te beklage« en je aan te raden met hem te vluchn ten! Je weet zelf, hoe hij hierin bijna' zou zijn geslajagd!" Bay begon te beven; er kwamen tranen in heur oogen. „Dus Ralph... Ralph kon het niet helpen en als ik zoo'n sigaret zou hebben gerookt zou ik hem misschien óók geslagen hebben ?" „Niet misschien, maar zeker!'* antwoordde Greer. „Hij is niet meer verantwoordelijk voor hetgeen hij gedaan heeft dan een man voor het bewusteloos worden na het toedienen van chloroform." Bay brak in tranen uit; Ralph ging naar haar toe en sloeg zijn arm om haar heen. „Huil nu niet meer, lieve, ik houd zóó van je!" smeekte hij. „Alles is nu weer goed tusschen ons. Vergeef het me maar en laten we trachten het te vergeten! Ik heb er ook zoo onder geleden, lieve! Ik heb jou in mijn waanzin leed gedaan; maar later knaagden de pijn en de schaamte als verterende wormen aan mijn hairt. Ik heb wekenlang niet in je oogen durven kijken, zoo schaamde ik mij, zoo'n medelijden had ik met je " Bay sloeg haar armen om hem heen. „Het is goed, beste," zei ze, „zeg maar niets meer. Alles is weer goed en ik ben alles al vergeten!" Ze kusten elkaar; toen wierp Bay een bük in den spiegel. Ze zag haar

FRANCES NASH treedt met het orkest onder leiding van Ignaz Neumark In het Kurhaus te Schevenlngen op.

— 11 -

META REIDEL,

die met Elisa Menage Challa in het Kurhaus te Schevenlngen optreedt In Mahler's Tweede symphonle.

behuilde gezicht, haar slordige haren. „Ik- kom direct terug, hoor Ralph," zei ze, „ik zie er zoo verschrikkelijk uit..." En 2e snelde de kamer uit. Challis keerde zich langzaam tot Greer. „Ik dank je, kerel," zei hij, hem de hand reikend; „Je. bent gekomen als een redder in den nood! Dankjewel!" Toen keerde hij zich tot Bristol. „En nu jij. mijnhe.er," zei hij tegen hem, „ik verkeer nu niet langer onder het bedwelmingsmiddel, dat jij me hebt toegediend. Voor de wet ben je niet strafbaar en daar heb je natuurlijk op gerekend. Maar daar je een man bent, die gelooft in „klappen", zal ik je met klappen betalen!" Hij trok de tafel weg en deed zijn jas uit. „Kom hier, en verdedig je!" Als een wild dier sprong de man uit den hoek op hem toe. Hij was, zooals zoovelen van zijn slag, een geoefend bokser, maar hij vermocht niets tegen de woede en de geweldige lichaamskracht van Challis. Binnen vijf minuten lag hij bewusteloos op d<ï»U grond. Toen legde Greer zijn handkvp den arm van zijn vriend. „Het is genoeg, Ralph," zei hij. „Ik zal hem met zijn vnend Prasad in mijn auto naar de herberg laten rijden, waar ze zich wel verder over hem ontfermen zullen Jij kunt nu beter naar Bay gaan; die zal wel verlangend op je zitten wachten." „Het is aoed," zei Challis, nog buiten adem. „Hij heeft in ieder geval zijn bekomst! En ik dank jou nog eens, Huntly! Jij hebt ons ons geluk teruggegeven. Wie weet, wat er allemaal zou zijn gebeurd als jij niet tusschenbeiden was gekomen!" Maar Greer schudde zijn hoofd. „Bedank me niet, kerel," zei hij, „voor hetgeen slechts een toevallige ontdekking was! Ga naar Bay, gauw!" Challis ging. Vijf minuten later waren zoowel Bristol als zijn vriend uit de villa verdwenen. Om er nooit weer in terug te keerenl

^™

■■■

EEN PEAATJE MET HET ECHTPAAR TIMROT

riéi •y 'wT onnebaden bevorderen in ^O sterke mate de gezondheid. U dient er echter voor te zorgen, dat Uw huid de prikkeling der zonnestralen kan verdragen en U niet de nadeelige gevolgen ondervindt van een door de zon verbrande huid. POND'S CREAMS behoeden Uw huid voor deze nadeelen. Geen water en zeep op de huid, die aan de zon blootgesteld is geweest. Neemt POND'S COLD CREAM

/

voor reiniging Uwer huid. Deze cream verwijdert iedere onzuiverheid, stof en vuil uit de teere poriën en gevoelige onderhuid. Daarna,voor bescherming der huid POND'S VANISHING CREAM.

■v..

Voor vrouwen, die van het gezonde buitenleven houden, maar die 't eenvoudig niet durven wagen haar huid onbeschermd bloot te stellen aan wind, repen of zon, geeft POND'S VANISHING CREAM de bescherming die zij noodig hebben. Slechts een weinig van deze vetvrije cream, niet meer dan de huid absorbeeren kan, van tijd tot tijd gebruikt, beschermt Uw teint volkomen.

VERZORGT UW TEINT f—.

MONSTERS

-,

; Tegen inzending van 10 cent porti ontvangt 1 1 U twee monstertuben i | POND'S COLD- & VANISHING CREAM

Imp KUYPERS & Co,, AMSTERDAM

gNrä V

ï\ \ " ■

éj. ■

1917, toen hij door wijlen Herman en half werk doet zij niet, daarvoor heeft Heijermans werd geëngageerd. Na eenizij haar kunst te lief. gen tijd van reizen en trekken bij verEenige belangrijke data uit haar tooschillende ondernemingen kwam hij in neelloopbaan: In 1909 kwam zij bij den 1920 bij Herman Bouber. Daar leerde Russischen danstroep Esmanoff. Met dat hij zijn vrouw kennen, en wel doordat ensemble bereisde zij heel Europa en het decor niet klaar was. De zaak zit ze zou net naar de Nieuwe Wereld overnamelijk zoo: Er zou een nieuw stuk steken, toen de oorlog uitbrak. De leden worden opgevoerd, „De Clown", en op van het dansensemble gingen naar hun den avond van de première was het vaderland en Annie Verhulst (de meisdecor niet klaar. De voorstelling kon jesnaam van mevrouw Timrot) kreeg onmogelijk doorgaan en de medespeleneen engagement als koriste bij het geden hadden een avondje vrij. Voor een zelschap Pauwels. "Pwee jaar bleef ze klein rolletje in dit stuk had men Annie dit ensemble trouw; toen kwam ze in Verholst geëngageerd en Annie en Emil het Amsterdamsche Rembrandt-thcater gingen dien première-avond samen uit. bij Max Gabriel. Hier kreeg ze haar Toen een nieuw stuk op het repertoire eerste solistenrollen. Annie werd operagenomen werd, heette Annie Verhulst zangeres, ze zong n.1. in Butterfly de rol van Käte Pinkerton, U weet wel, Annie Timrot. Daarna gingen ze „De Jantjes" spelen; enfin, dat werden 525 de dame, die met haar parasol achter voorstellingen achter elkaar. Timrot en op het tooneel heen en weer wandelt. Inderdaad doet ze echter af en toe zijn vrouw speelden later nog eenigen tijd bij het gezelschap van Jacq. van haar mond open, zóó, dat de rasechte Hoven („Opstanding" en „De VrijbuiAmsterdammer zou zeggen „Ze zeit ter"), maar keerden in 1925 weer naar wat". Ook speelde ze de huishoudster Bouber terug om er „Het Huishouden in „Trotsche Thea", de aardige operette van Jan Steen" te spelen. Dit seizoen van Max Gabriel. Vol trots vertelde ze speelde Timrot bij het gezelschap „De mij, 'dat ze voor deze rollen als soliste Speeldoos", maar het komende jaar zal vijftig cent meer gage per avond onthij weer met zijn vrouw samen bij Bouving. In 1918 volgde een engagement ber zijn. Waar werd oprechter trouw .... bij het revue-gezelschap van Strelitsky. Ten slotte wil ik niet vergeten het Na twee jaar het land met dit gezelschap prachtige spel van deze twee rasartisten bereisd te hebben en nog een korten ■ANNIE TIMROT-VERHULST in „Nachtasyl" te memoreeren. Zij betijd in het Rozentheater te Amsterdam wezen daarmede tot welke groote dingespeeld te hebben (de bloeitijd van erst moet je me beloven, dat gen ze in staat zijn. Indien er maar stukken als „Celine uit de Kantine") het geen ernstig # interview, gelegenheid tot spelen is. kwam ze bij het ensemble-Bouber. Bij ^^.IL ^mnar een gewoon babbeltje iJ'-'raaa Nu wil ik u toch nog even vertellen, dezen directeur is zij nog steeds en bewordt, dän mag je komen," zoo luidde dat bij dit babbeltje niet de gebruikelijke driegen de voorteekenen niet, dan zal de hartelijke invitatie, die ik van den lieve kindertjes naar binnen kwamen ze ook nog wel heel lang het Gezelheer Tim rot kreeg, toen ik hem vroeg huppelen, nóch de lieve gastvrouw een schap-Bouber trouw blijven. Al de rolmij iets uit het leven van hem en zijn schattig kopje thee schonk. Ik kreeg een len op te sommen, die zij daar gespeeld lieftallige echtgenoote te willen vertelborrel en alleen de oude heer Timrot heeft, zou te veel ruimte vergen. Thans len. Daar in mijn oogen het verschil kwam binnen. Maar het interview, o speelt zij sinds December 1928 eiken tusschen een interview en een babbelpardon: het praatje was er niet minder avond „Leen" in Zeemansvrouwen. Deze tje niet zóó enorm groot is, ging ik met ERIC. W. rol moét meo van haar gezien hebben; interessant om. pleizier op deze babbel-conditie in en het is een onverbeterlijke creatie van besteeg een dezer dagen de trap van deze jonge actrice. het kasteel Timrot. De Timrots wonen Maar laat mij thans iets vertellen in Amsterdam en wel op het z.g. hofje. van de slechtere helft van dit echtpaar, Schrik niet lezeres, lezer, het is geen den man. Schrik niet, lezer en lezeies, écht hofje-voor-ouden-van-dagen, maar Emil Is niet slecht, maar zijn vrouw de Amsterdammer, die een „Piet" is in is nu eenmaal de betere helft. Hij kwam het geven van bijnamen, heeft het stille in 1908 met meer broers uit het gedeelte van de Kerkstraat vlak bij het gezih-Timrot op de tooneelschool, rumoerige Amstelveld met den toepasonder leiding van den heer Bouberg selijken naam „Hoffie" gedoopt. Wilson. Na een jaar hard blokken gaf En zoo zit ik dan in een kamertje men hem te verstaan, dat hij maar beter van zoo'n echt oud-amsterdamsch huis; deed de school te verlaten, wegens geu weet wel: erg knus maar ook erg laag brek aan talent. Dit lot deelde hij met en scheef; Annie en Emil tegenover me meer thans bekende acteurs en actrices. en... babbel. Maar als ik mijn onafDe jonge man vond een engagement bij scheidelijke blocnote en potlood te voorschijn wil halen, herinnert de gast- •» van Eijsden, zoo te zeggen als krullenjongen. 'Hij kwam er zes weken op heer me direct aan onze afspraak, dat proef, maar bleef er drie jaar. Commenhet geen interview mag worden. En taar overbodig. In 1912 ging hij in zoo vertel ik u slechts hetgeen mij van militairen dienst en kwam in 1913 bij ons aangenaam onderhoud is bijgeblehet gezelschap van Loutje Bouwmeester. ven. Het leven van Annie Timrot is Hij speelde er Fransche kluchten tegen gauw verteld. Op dertienjarigen leeftijd een gage van 1 5 gulden in de week. Zijn volgde ze haar roeping: ze werd dangrootste succcsrol was Julien Barbet in seres. En onder ons gezegd: ze zou dol„Florette en Pattapon". In 't beginvan graag aan een operette-gezelschap verhet jaar 191 4 werd hem een veel beter bftnden zijn, want ze dweept met danengagement in Amsterdam aangeboden, sen en zingen. En wie Annie wel eens maar hij was verliefd en zijn meiske op het tooneel een liedje heeft hooren zingen, wébt hoe talentvol zij dit doet. . woonde in Den Haag, dus bleef Timrot het gezelschap van Bouwmeester in Den Maar haar stem is, hoewel Annie zuiver Haag trouw. Bij het uitbreken van den EMIL TIMROT zingt, te klein om een grootc rol in een Fofo't Godfritt dr ''rr oorlog ging hij in dienst en wel tot operette behoorlijk te kunnen vervullen 13

■

■■i

H

oei wat vacantiegangers genieten nu voor het eerst van hun leven van een zeereis met een der groote Oceaanstoomers en hoewel zij hierdoor geplaatst zijn te midden van allerlei wonderen als rijk-versierde eetde uitwerking van dit ongumak op bloeen oonversaticzalen, kostbaar bewerkte men niet zoo onplezierig is als op somtrappen, zwembassins, theater- en bios- mige passagiers, is zij van het standcoopzalen, zijn zij toch nog in staat zich punt van den tuinman bezien toch even te verbazen over de aanwezigheid aan onaangenaam, want zij maakt het bijboord van versehe bloemen en levende voorbeeld zeer moeilijk om gesneden planten. bloemen goed te houden tot zij voor lederen dag treft men op de tafels de versiering der tafels of salons geversehe bloemen aan, op de trappen en bruikt moeten worden. in de halls wordt men verrast door Men heeft allerlei ingenieuze methosteeds wisselende arrangementen van den bedacht om deze moeilijkheid te bloemen en planten. Men kan begrijoverwinnen. Aan boord van een der pen, hoe vleesch en fruit op zee in bekendste en grootste zeeschepen gekoelkamers goed gehouden kan worden bruikt men voor dit doel vloeipapier of hoe zij in blikken, in geconserveerden en ijswater! Het vloeipapier, dat buitentoestand, meegenomen kunnen worden uit gewoon zacht is, wordt om de bloem de haven van vertrek, maar van gecon- gewikkeld, zoodra zij is afgesneden. De serveerde bloemen heeft nooit iemand aldus in papier gehulde bloem wordt nu gehoord! En tóch ziet men ze dagelijks, droog en op gelijkmatige temperatuur versch en pas geplukt! Hoe kan dat? bewaard, tot zij noodig is. Dan wordt Eenvoudig door het feit, dat de zij in het ijskoude water gedompeld! meeste groote passagiersbooten kleine Het residtaat is verbazingwekkend, want tuinen hebben, die ergens aan boord ofschoon de bloem misschien verscheizijn „Verborgen" en wier bestaan dan dene dagen tevoren is afgesneden, verook niet bekend is, behalve aan de bespreidt ze nu toch een geur even heermanning en eenige bevaren reizigers! lijk en vol aroma alsof zij nog op de Daar bij tuinen nu eenmaal tuinlieden plant zat. noodig zijn om ze te kunnen verborgen, Niet op alle schepen worden de tui-., treft men ook dezen aan boord aan. nen voor de passagiers verborgen geReeds sinds den eersten tijd dat de houden. Op een der booten, die eenige groote Oceaanstoomers hun tuinen hadjaren geleden in dienst werd gesteld, zijn den, hebben de tuinlieden zich beijverd zij zoo aangelegd, dat de kinderen er om te weten, welke bloemen en planten omheen kunnen spelen, terwijl er „op zee" het best gekweekt konden rondom veranda's zijn gemaakt, waarin worden. Men had namelijk alras opgede ouderen kunnen zitten luieren en merkt, dat bloemen evenals menschen genieten van de pracht en den geur onderhevig zijn aan zeeziekte. Hoewel van Flora's kinderen!

TUINEN OP DEN OCEAAN

__

V:

- 14 -

Misschien was de prachtigste tuin, die ooit aan boord van een schip werd aangelegd, wel die, welke zich bevond op de „Empress of Australia", waarmee de Prins van Wales en zijn broer prins George hun reis naar Canada maakten. De suite, welke de prins aan stuurboord bewoonde, had een veranda, die uitzicht verleende over zee. In die veranda was een tuin aangelegd door een expert, die er de schitterendste rozen, hortensia's en anjelieren kweekte. Die tuin, waarvan de zee den achtergrond vormde, leverde een schouwspel op om nooit te vergeten, zoo prachtig en sprookjesachtig! Juist het groeien en bloeien daar van die bloemen en planten onder schijnbaar onmogelijke omstandigheden verhoogde het genot ervan! De tuinlieden aan boord hebben steeds druk werk om hun bloemen te verzorgen en te maken, dat er altijd versehe zijn voor de versiering van de tafels, de salons, de trappen en de andere plaatsen, waar zij noodig zijn. Maar bovendien dienen zij steeds nog te zorgen, dat zij bloemen hebben voor de passagiers, die op groote reizen diners willen geven aan de vrienden, die zij aan boord hebben leeren kennen j voor hun hutten of voor in hun knoopsgat. Heeren, die gewoon zijn aan land een bloem in het knoopsgat te dragen, zijn steeds buitengewoon verheugd deze gewoonte ook aan boord te kunnen volgen, juist omdat zij dan midden op den Oceaan zijn! , En zoo is het begrijpelijk, dat de „tuinen op den Oceaan" door iedereen aan boord ten zeerste op prijs worden gesteld en dat men er nog langen tijd na de reisj^fcenoegen aan terugdenkt I

PofoM Godfried de Groot

— CITY^LIGHTS

MUSSCHEN

Een nieuwe film van Charley Chaplin.

£en N.V. United Artista-Film met Mary Pickford in de hoofdrol.

MAR f PICKFORD EN DE ANDERE MUSSCHEN

Terwijl andere kindertjes met hun poppen spelen en hen bemoederen, rorgt de kleine Molly voor acht kleine kindertjes, al*oï het de haren waren. Ze zijn gevangenen op de boerderij van Grimes, een gewetenloczen schurk, en waar ze vandaan kwamen weet niemand, behalve Grimes, en hij is wel zoo verstandig, het aan geen mensch te vertellen. Hij en zijn vrouw konden geen geschikter plaats uitzoeken voor hun duister beroep dan hier, te middm van een moeras, met slechts een afgelegen weg, die van hun boerderij voert naar de bewoonde wereld Het drasland is nat, donker en bodemloos - een valstrik tot den dood voor ieder levend wezen, dat zijn verscluruckingen durft weerstaan. . , i A*. Door stokslagen, hard werken en koude beleven de kinderen dagen van misère en nachten van angst. Hun eenige hoop is op Molly gevestigd, die nooit moedeloos is In een oud, uitgelezen boek met bijbelgeschiedemssen, leest zij, dat God over iedereen en alles waakt, zelfs op iedere musch past, opdat hij niet ter aarde valt. Bij het onzekere licht op de oude vliering leest zij de kindertjes voor en zij van hun kant doen hun best om te gelooven, dat er eens een eind zal komen aan. de wreedheden van den ouden Grimes. Doch niets van 's levens droefenis kan de vreugde jn. een kinderhart verstoren en Mary Pickford als Mamma Molly zorgt voor de afwisseling, die dit drama zoo aantrekkelijk maakt. , Op een stormachtigen nacht wordt een beeldschoon kindje door twee bandieten binnengebracht m de boerderij van Grimes. Aan haar uitedijk en kleeding is het te zien, dat zij uit een rijke omgeving komt. Ze ste^ï af bij de andere kindertjes van de boerderij; reeds daarom, omdat zij een vader en een moeder heeft gehad, eoed gevoed, bemind en verzorgd is geworden. Ver buiten deze wereld van leed zette een radelooze vader hemel en aarde in beweging om zijn eemgste lieveling terug te vinden. Na lang in alle richtingen gezocht te hebben, richt het veelziend oog der recterohe zich op de boerderij van Grimes. Maar de oude Grimes krijgt het in de gaten en voor de politie een mlval bij heim, doet, wil hij de kleine Amy in het moeras werpen. Molly komt door een toeval zijn plan te weten en verijdelt het. Vol vertrouwen op een goeden afloop roept ze allen bij elkaar en bereidt een vlucht voor. De dood bedreigt hen bij lederen, voetstap; eerst op hun tocht door het moeras; daarna als ze een nvier met krokodillen oversteken. Met «Jen siddering vanangst zal men de lotgevallen volgen van de tien arme Meinen tot aan het einde van dit aangrijpende, dramatische en sensationeele filmwerk.

Op het oogenblik is de groote filmacteur, scenarist en regisseur Charley Chaplin bezig aan het vervaardigen van een nieuw filmwerk voor de United Artists Corporation, waaraan hij den titel van CityLights heeft gegeven. Men kan nog niet zeggen, wanneer deze film, waarnaar de heele filmkolonie verlangend uitziet, gereed zal zijn, maar dat dit niet al te lang meer zal duren staat vast. De verwachtingen zijn hoog gespannen; men meent, dat City-Lights een film zal worden, die bijv. Circus verre zal overtreffen wat spel en fotografie betreft. Rondom de studio's van Chaplin in Hollywood is een stad verrezen mét breede straten, hooge huizen en trotsche pleinen. Daar worden de

CHARLEY CHAPLIN

SCèn

DerhaKpeelt City-Lights in een wereldstad, welke alleen in de verbeelding van Chaplin bestaat. Een groot gezelschap acteurs en actrices zal den grooten speler bijstaan. Zoo is over de geheele were d Veel reclame gemaakt voor het meisje, ^t. naast Chaplin de vrouwelijk! hoofdrol zal vertolken. Zij is een onbekende in de filmwereld en haar naam is Virginia Cherrill. Eenige maanden geleden is zij twuittg jaar geworden. Het is een sympathiek meisje met blauwe oogen ea. blond haar. Zij moet de rol van een blmd meisje u^ beelden. Dat is lang geen gemakkelijke taak maar Chaplin verwacht veel van haar Chaplin zelf zal in deze film *^..^" ^^^f1 zijn wereldberoemd schooierspakje; hij beeldt den zwerver uit eener wereldstad. Het filmverhaal is zóó door hem geschreven, dat hij bijna geen oogenblik van het doek verdwijnt, maar van het begin tot het einde zijn krachten geven kan. Charley, die een tegenstander is gebleken van de „alltalkie", van de ..^heel sprekende film" dus - hij noemt deze „een grapje, dat men nkfr als ernst dient op te nemen" - zal City-Lights met muziek laten synchroniseeren zoodat het een ge^füni zal worden. Charley zelf zal dus met spreken, wel echteir ziin medespelers, nl. in dialoogvorm. Alleen aan het slot der ülm zal Charley zich evfn tot het publiek wend«* met do you think eabout picture? met de de vraagvraag, .What „VYBJU y vindt this u deze film?) (Ho

Het camera-werk is in handen van Rollie Totheroh, die geassisteerd wordt door Eddie Gheller en Mark Marlett. Charles de Hall zorgt voor het in elkaar zetten der scènes, terwijl Charley bij het schrijven van het filmverhaal -werd bijgestaan door Harry Crocker, Henry Clive, Henry Bergman en Carlyle Robinson. Het verhaal vertelt van het boulevardleven en geeft een diepen kijk . zoowel op het leven van VIRGINIA CHERRILL, wc cl het onbekende meisje, waarvan Charlev j Oe cnrietv s.ociety eener eener wereld* " ofoote verwachtingen koestert en dal stad als op dat van de SSkindractrice^wÄfleÄn^erd: zwervers en verstootenen.

__ 15 _

\

—•—^^^^^«M

™™™"

^^■i »

HISTORISCHE MISDADEN DE ONTHOOFDING VAN feeds waren acht maanden verloopen na de onthoofding van Lodewijk XVI (zie „Het Weekblad" nummer 285) en nog steeds was er door de machthebbers in het Frankrijk der Terreur geen beslissing genomen omtrent het lot van zijn familie, toen eindelijk, den derden October 1793, het Tribunal Révolutionnaire de opdracht kroeg zich onverwijld te belasten met het proces tegen weduwe Capet (MariaAntoinctte). Den uden October stuurde het Comité du salut public de stukken aan den openbaren aanklager FouquierTinville, er de verwachting bij uitsprekend, dat hij de zaak met groote voortvarendheid zou ter hand nemen. Een dergelijke aansporing was voor dezen feilen en vcrschrikkclijken sans-culotte zeker overbodig ! Wanneer het er om ging zijn haat voor het Koningshuis bot te vieren, behoefde men hem zeker geen prikkel te geven ! Hetgeen blijkt, want reeds den volgenden dag werd Maria-Antoinette in een halfduistere zaal ondervraagd in tegenwoordigheid van talrijke getuigen, die haar hoorden, zonder door haar gezien te worden. „Gij zijt het, nietwaar," zei de president (Hermann) tegen haar, ,;die Lodewijk Capet geleerd heeft hoe hij het volk bedriegen moest ?" „Gij hebt gelijk," antwoordde de koningin, die een merkwaardige zelfbeheersching aan den dag legde, „het volk is bedrogen, maar niet door mij. of door mijn man." „Gij hebt nooit opgehouden pogingen te doen, de vrijheid te belemmeren en te vernietigen ! Gij hebt op den troon willen terugkeeren over de lijken der patriotten I" „Wij hebben nooit iets anders gewenscht dan het geluk van Frankrijk ; wij hadden niet noodig op den troon terug ie keeren: wij zaten er reeds op I" klonk het fiere en zelfbewuste antwoord van de vrouw, die maandenlang onder de ellendigste omstandigheden in gevangenschap had doorgebracht !

- 16 ^

1

ÖE SIAG BU WATERLOO

MARIA-ANTOIN ETTE

verbolgen tot het publiek en sprak de gedenkwaardige woorden : „Ik meende, dat de natuur mij ervan zou vrijstellen op een dergelijke beschul diging te moeten antwoorden ; maar nu ik het doen móet beroep ik mij op 't hart van alle moeders, die hier tegenwoordig zijn !" Dit nobele en eenvoudige antwoord maakte op alle aanwezigen een diepen indruk. Intusschen kreeg de ongelukkige beschuldigde, die zélf wel besefte dat ook voor haar het einde de guillotine zou zijn, den moreelen steun van heel wat getuigen, die men uit hun gevangenis had gehaald om ze met haar te confronteeren. Een van dezen was Jean Bailly, die tijdens de historische zitting in de Kaatsbaan als president van de Constituante was opgetreden. Toen men hem vroeg, of hij de weduwe Capet kende, maakte hij een diepe buiging voor haar en antwoordde eerbiedig : „Jawel, ik heb madame gekend." Hij verklaarde niets ten laste van de koningin te kunnen zeggen en dat de beschuldigingen, die men zoogenaamd aan den kroonprins had ontrukt, valsch waren. „Valsch !" riep de president bij deze woorden woedend uit, „valsch ! Hoe durft ge, gemeene aristocraat, den braven en edelen Hébert van leugens beschuldigen ! — Maar ik begrijp het: het ligt volkomen in de lijn van een volksmoordenaar als gij, bijstand te verkenen aan een Messalina, die eens op den troon heeft gezeten doch wier troon nu door het souvereine volk is versplinterd !" „Indien mijn hulp madame van eenig nut kon zijn," antwoordde Bailly met kalmte en groote waardigheid, opnieuw een buiging voor de koningin makend, „zouden beleedigingcn noch bedreigingen mij ervan kunnen terughouden mijn plicht te doen ; maar ik zou het steeds doen zónder de waarheid te schenden ..." „De ongelukkige stort ziehzelf in het verderf!" zei Maria-Antoinette fluisterend tegen een barer verdedigers. Hoewel Bailly deze Woorden heel duidelijk had verstaan, en hij de juistheid ervan besefte, vervolgde hij waardig: Twee dagen later verscheen zij voor „Iemand, die zijn gansche leven de waarhet Tribunal Révolutionnaire. Onder de heid heeft liefgehad, kan niet liegen, rechters, die over haar leven te beschik- zelfs al stond hij met één been in het graf!" ken hadden, bevonden zich een pruikenDit incident veroorzaakte groote opmaker, een huisschilder, een kleermaker, schudding onder de aanwezigen, waarom ecD kastenmaker en een bode van het de president bevel gaf Bailly naar de gerecht ! De acte van beschuldiging begon Conciergerie terug te brengen. Bailly^ aldus: „Naar het voorbeeld van Brun- wendde zich daarop naar de koningin .en hildc en Fredcgonda is Maria-Antoinette beiden wisselden „un sublime regard", " de gcesel en bloedzuiger van de Fran- zooals de historieschrijver zegt. schen geweest." Verder steunde de acte Nadat de getuigen wajren. gehoord, op de monsterlijke beschuldiging, die beschuldigde men de koningin ervan Hébert en zijn lage collega's beweerden een buitengewoon verkwistend leven te te hebben vernomen uit den mond van hebben geleid. O.a. legde men haar ten haar eigen _ kinderen. Een dezer laster- laste te veel schoenen te hebben gekocht ; lijke aantijgingen kwam hierop neer, dat zij voor 1.500.000 francs aan suiker dat zij den kroonprins opzettelijk steeds en koffie had gehamsterd ; dat zij ^aanzwak gehouden had, teneinde hem, wan- zienlijke bedragen had uitgegeven voor neer hij eenmaal op den troon zou zitten, een rots in haar tuin ; dat zij een geheime gemakkelijk als speelbal te kunnen gebrui- samenkomst had gehouden op den dag, ken. waarop het volk haar echtgenoot de eer Maria-Antoinette, die eerst haar ver- had aangedaan hem te kronen met de ontwaardiging wist te behcerschen, wei- roode vrijheidsmuts ; dat zij wapens ''in gerde op dezen infamen laster te antwoor- haar zak had gedragen enz. i!f'ii ; toen zij er echter door een der rech-, Drie dagen en drie nachten duurden ois toe werd gedwongen, keerde zij zich de debatten en al dien tijd gunde men het

slachtoffer geen oogenblik rust. Ondanks deze tactiek van afmatting wist zij steeds kalm, waardig en eenvoudig te blijven en haar antwoorden met groote nauwkeurigheid te geven .... Men begrijpe goed: Maria-Antoinette was niet geheel en al onschuldig ; haar onbuigzaamheid bij bepaalde gelegenheden ; de minachting, die zij soms voor de mindere volksklasse aan den dag had gelegd ; de vlucht der koninklijke familie naar Varennes, waarvan men in haar met eenig recht de aanstichtster kan zien ; haar pogingen, somnjige invloedrijke afgevaardigden om te koopen, al deze feiten hebben er sterk toe bijgedragen, de populariteit, die Lodewijk XVI sinds zijn troonsbestijging had bezeten, te doen tanen. Maar wat beteekenen deze fouten ten opzichte van de monsterlijk-wreede straf, die aan haar werd opgelegd! De beschuldigingen, die wij hierboven hebben weergegeven, waren voorafgegaan door verschrikkelijke moreele en lichamelijke kwellingen: terwijl zij opgesloten zat in een der cellen van de Conciergerie, werden haar zelfs de noodzakelijkste behoeften voor een behoorlijk leven onthouden I In de dagen, dat Maria-Antoinette voor haar rechters verscheen, was de Terreur op haar hoogtepunt; met moeite werden er verdedigers voor haar gevonden. Eerstens omdat hun taak gevaarlijk en tweedens omdat zij nutteloos was! Met algemeene stemmen werd de beklagenswaardige vrouw ten slotte tot den dood onder de guillotine veroordeeld ! Om elf uur op den dag van haar terechtstelling vertrok zij, geheel in het wit, uit de Conciergerie. Zij toonde zich eenigSr zins verbaasd, omdat zij niet evenals haar gemaal in een gesloten rijtuig naar het schavot werd gebracht. Met dèn beul en een priester besteeg zij de kar. Zelf had zij heur haren kort geknipt en haar handen waren op haar fug gebonden. Haar laatste wensch was, naar zij aan Elisabeth, de zuster van Lodewijk XVI had geschreven in een roerenden afscheidsbrief, die deze echter nimmer heeft bereikt, dat zij even moedig mocht sterven als haar gemaal. De Nationale Garde vormde een dubbele haag langs heel den weg, dien zij passeerde : het leger der revolutie volgde en een man ging den stoet vooraf, die het volk aanspoorde bijval te betuigen met deze voldoening aan de nationale rechtvaardigheid! De stoet nam den längsten weg, ging door de dichtstbewoonde volksbuurten en had twee uur noodig om op de plaats van bestemming te komen ! Toen de koningin op het plein arriveerde, waar tien maanden tevoren haar man was onthoofd, uitte de dichte menigte, die er schouder aan schouder stond opeengepakt, luide kreten van bijval met haar vonnis en daar men de koningin goed wilde zien, werd zij genoodzaakt uit te stijgen en te voet den weg te vervolgen. Met vaste schreden hep zij naar het schavot ; slechts toen zij de Tuilerieën gewaar werd, ontroerde zij even. Zij haastte zich echter de fatale ladder te bestijgen en leverde zich moedig aan den beul over .... \

«—»«««♦♦»«»♦•«

;♦♦,»♦,♦

w—«-

*♦»

"

die onder zijn regie tot stand kwamen, zou ons te ver voeren. Charles Willy Kayser speelt Koning Friedrich Wilhelm 111. Hij is een uitstekend tooneelspeler en heeft op filmgebied zijn sporen verdiend. De moeilijke rol van Napoleon is in handen van den Franschen filmacteur Charles Vanel. Wij hebben dezen beschaafden kunstenaar nog onlangs in de Ufafilm „De onbekende Passagier" kunnen bewonderen. Otto Gebühr speelt twee rollen, n.1. De oude Fritz en Veldmaarschalk Blücher. Het uitbeelden van den ouden Fritz isJ^ÉI^peciaalvak geworden.

m 4 WERA MAUNOWSKAJA ALS GRAVIN TARNOWSKA

CAMILLA VON HOLLAY ALS DE KAMENIER

qr TT et filmverhuurkaittOör^Filma" f-il te Amsterdam, dat reeds menig JL JJL kunstwerk der cinematografie in ons land importeerde, zal dit seizoen de groote film „De slag bij Waterloo" uitbrengen.' Even internationaal als „De Slag bij Waterloo" zelve, is de rolbezetting van deze film. De rolprent is vervaardigd door de Bayersche Filmgesellschaft m. b.' H. im Emelka Konzern. Regisseur was Karl Grune, een der vooraanstaande kunstenaars op filmgebied in Duitschland. Hij werd 22 Januari 1890 te Weencn geboren. Na in zijn geboortestad de tooneelschool onder leiding van Professor Arnau doorloopen te hebben, legde hij zich geheel op het regisseursvak toe. In den wereldoorlog werd hij aan het Russische front levensgevaarlijk gewond. Na zijn genezing vestigde hij zich te Berlijn. Zijn Duitsche collega Max Schach ontdekte zijn filmregisseurs-talent en wist hem tot de kunst van het witte doek over te halen. Zijn eerste film was „Der Mädchenhirt" met Erwin Kisch, Roma Bahn, Peter Arnolds en Magnus Stifter in de hoofdrollen. Alle latere films op te noemen,

GEBROKEN MACHT: NAPOLEON VOORGESTELD DOOR CHARLES ^H^,^ DEN Sl-AG

Reeds in twee rolprenten trad hij als Fridericus Rex op den voorgrond. Deze in Kettwig a. Ruhr geboren acteur ging op twintigjarigen leeftijd aan het ,tooneel. Tien jaar speelde hij aan het Stadttheater te Dresden en kwam toen onder directie van Max Reinhardt aan de Tribüne te Berlijn. In den oorlog bracht hij het tot luitenant der artillerie. Zijn eerste filmregisseur was Carl Boese, zijn eerste filmrol Fridericus in „De danseres Barberina". Gebühr is een zeer talentvol schilder en zanger. Hertog Wellington wordt door den Engelschen acteur Humnerstone Wright gespeeld; de jonge Russische actrice Wera Malinowskaja speelt in deze rolprent Gravin Tarnowska. Haar kamermeisje speelt Camilla von Hollay. Zi) is in Budapest geboren. Haar eerste filmengagement kreeg zij bij de Starfilm in haar geboortestad. Zij speelde 16 füms in de eerste vijf jaren van ,ar loopbaan. U ziet: ik heb niet te veel gezegd toen ^rolbezetting van de film „De Slag bij Waterloo" internationaal noemde. Wij komen later nog eens op dit kunstE w werk terug. -

NA DEN VERLOREN SLAG

DE SLAG BU WATERLOO 17 -

m

Clara Bow gaat trouwen. Vreemde herfstmoden.

De gelukkige is Harry Richman, een operette-zanger. Eenige maanden geleden ontmoetten zij elkaar in New York, waar Clara haar vacantie doorbracht' Richman zal in Hollywood in een sprekende film optreden.

De grootste cheque die ooit geschreven is. Kardinaal Gasparri ontving tijdens de ratificatie van de Vaticaan-overeenkomst een cheque voor het enorme bedrag van 750.000.000 lire. Dit is echter niet de grootste cheque geweest. Dat was de kwijting waarmee de Chineezen aan de Japanners het eerste gedeelte van hun oorlogsschadeloosstelling betaalden en die een bedrag vertegenwoordigde van /132.106.284.—. De kleinste cheque w'efd in Amerika afgegeven. Zij vertegenwoordigde een waarde van één en een kwart cent en werd door den Amerikaanschen Staat gezonden aan een zekeren Mr. Cleveland, die dit bedrag te weinig aan salaris had ontvangen!

Frau Ludendorff klikt ? is z^er Soed mogelijk, dat generaal Ludendorff na het bofek, dat er van de hand zijner vrouw over hem verschenen is en dat een akelig licht op hem werpt nog steeds beweert: „Ehret die Frauen f" maar dat hij er nog een hartelijk: „Siê flechten und weben himmlische Rosen ms irdische Leben" op zal kunnen laten volgen, hjkt ons op zijn minst genomen twijfelachtig! Daar heeft zijn vrouw het, als we het eerlijk zeggen moeten, met dit boek niet naar gemaakt! Het is nu eenmaal in de mode memoires te schrijven en men wordt niet meer voor vol aangezien, als men er met aan meedoet. Nu is daar niets tegen Althans met wat het schrijven aangaat vaji etgen herinneringen (wat het drukken betreft: soms moeten we wel eens zonde maken van het papier, dat beter gebruikt had kunnen worden). Anders wordt de ijwestie echter, wanneer het schrijven van memou-es er toe leidt anderen m al hun zwakheid den volke te vertoonen Dan wordt de zaak bedenkelijk en op zijn zachtst gezegd : onkiesch l En het eenige wat er tegen te doen is, hjkt ons dergelijke boeken niet te koopen ! T

I et

Minder lezen. Een Amerikaansch criticus zegt, dat wij minder doch beter moeten lezen. Meer dan één boek per maand kan de man of vrouw, die werkt, niet verteren, beweert hij. „Wees niet bang om te moeten zeggen„Dat boek heb ik niet gelezen". Menigeen, die zegt, het wel gelezen te hebben vertelt slechts een halve waarheid; zé hebben het ingekeken maar niet gelezen. Als Frau Ludendorff niet over Anderen lazen slechts een critiek en blufhaar man spreekt. fen de rest er bij ! Te veel en te haastig is zij wel eens amusant. Zoo vertelt lezen leidt tot een soort geestelijke indi- zij bijvoorbeeld in haar boek een aardige gestie, die logisch denken verhindert." anecdote van een nieuwen Duitschen gouverneur in een der Afrikaansche kolo^^ nies (Het geval speelt voor den oorlog !) Zonderlinge handschoenen. Toen deze op weg was naar den hoofdman Op een bal in Londen zag ik de vorige van een negerstam, vroeg hij een Engelschman die hem vergezelde, hoe hij het week een dame verschijnen met lange zwarte glacé handschoenen, die tot bijna hoofd moest aanspreken, met „Majesteit" aan de ellebogen reikten en van boven of „Hoogheid". „O," antwoordde de Engelschman in scherpe punten waren uitgetand. Ze droeg er een crinoline-kostuum bij ftr^V . zeS altiJd maar »Dirty Pig" van gebloemde chiffon, dat buitenee- (Vuil Varken) tegen hem. En hij schijnt daar zeer mee ingenomen I" woon flatteerde. Een anderen keer vertelt zij van de fatale vergissing, die een Duitsch ambteGeen kousen. naar in dezelfde kolonie maakte, toen hij een bezoek bracht aan een stam, die Onlangs hebben we hier verteld van zich in oorlogstenu geschilderd had. Londensche meisjes, die in hun club De vrouwen hadden bij het défilé van tennis speelden zonder kousen. Haar voorbeeld, schijnt navolging te vinden bij de het „leger" op den grond gezeten en dit „sterren", want wij lazen dat Helen scheen den Duitscher niet geheel overeenJacobs, die Helen Wills in de finale te komstig de vormen. Toen hij daarover een Wimbledon ontmoette, wollen sokjes doch opmerking maakte, veroorzaakte hij bijna een revolutie, want hij had die inférieure geen kousen droeg ! wezens niet eens mogen opmerken. In de oogen van de negers waren de dames in het geheel niet tegenwoordig geweest I

1 SUBMARINE (1 „DE DOODSSTRIJD DER S. 44"

F1LMA *C0LUMB1A^SUPER

EXCELS IQR-FILMS ZIJN PUBLIEK-FILMS

r 18 -

Voor de a.s. herfstmode worden zonderlinge dingen voorspeld, naar ik hoor Jonge meisjes zullen meer op poppen gelijken dan ooit, want ze zullen helroode wangen hebben en een spierwit voorhoofd, dat geheel zichtbaar blijft onder den hoed. De .hoeden zullen geheel uit het gezicht en diep in den nek getrokken worden gedragen. De tailor-made zal zeer in zwang zijn en de „poppen" zullen iets nieuws hebben om mee te spelen aan de lange sjaals die erop gedragen worden. De handtasschen zullen groot zijn en van satijn, dat echter zoo stijf als leer belooft te worden

Beze week ouiving ik twee iv^feken eens iets over het Javaansche Tooneel te vertellen en wij zullen daarom onze beschouwing over de Spraak, welke ongetwijfeld zeer leerzaam is, even onderbreken, om ons naar heel vroegere tijden in Indië te verplaatsen. In de letterkunde der Hindoes, de bewoners van het oude Indië, neemt het onder den naam Mahabharata bekende heldendicht een voorname plaats in. Het bevat een reusachtig aantal verhalen van zoden en menschen, gegroepeerd om de beschrijving van de lotgevallen en den «trijd van de vijf zonen van Pandu — de Pandava's — met hun neven, de Kaurava's. , . De Hindoes brachten met hun godsdienst ook vele hunner geschriften en verhalen naar het oude Java. Het bovengenoemde Mahabharata-epos is in de letterkunde van dit eiland vertegenwoordigd door een reeks „lakons" van de z.g. Wajang poerwa, welke de lotgevallen van de beide heldengeslachten behandelen. Al spoedig werd de geschiedenis der Pandava's en Kaurava's zóó algemeen bekend en geliefd, dat men zich die geheel op Java voorgevallen dacht. De Wajang — het Javaansche tooneel — zorgde er voor, dat de oude verhalen hun bijzondere bekoring bleven uitoefenen en dat nog in dezen tijd de hoofdfiguren bij alle lagen van het volk bekend zijri. Wajang-vertooningen kwamen reeds in zeer ouden tijd op Java voor, waarschijnlijk oorspronkelijk als een vorm van «eredienst ter oproeping van de „schimmen" der voorouders, waarbij de vertooner, de dalang, als priester optrad. In, een in de eerste helft der elfde eeuw vervaardigde bewerking van het gedicht Ardjoem Wiwaha (Ardjoena's bruiloftsfeest) leest men o.a.: „Er zijn er, die ,_ als zij kijken naar de tooneelpoppen — weenen, bedroefd en verbijsterd zijn, hoewel zij toch weten, dat het uitgesneden leer is, hetwelk het ver-

Een nieuwe band. ^ De koning van Spanje was met den nertog en de hertogin van York tegenwoordig m het Café de Paris te Londen, toen de bekende New York Syncopators er hun eerste concert gaven. Deze uitstekende band, die we misschien ook wel eens door de radio zullen hooren, bestaat uit negen spelers, die allen ware artisten op de harmonica zijn Zij weten vooral heel goed hoe zij dansmuziek moeten spelen en lieten zelfs een potpourri uit de „Faust" als fox-trot hooren I ^€

De kast des doods.

De kast, waarmee Lucretia Borgia haar minnaars vergiftigde, wordt te koop aangeboden door een Russischen emigrant te Berlijn. Zij vormt een schitterend voortbrengsel van ouditaliaansche meubelkunst en werd aan Lucretia door haar broer cadeau gegeven. Met duivelsche geraffineerdheid wist Lucretia haar minnaars ertoe te brengen de kast te openen. Deden zij zulks, dan sprong er een naald te voorschijn, die een wond teweegbracht, welke binnen eenige uren den dood ten gevolge had.Sinds den dood van Lucretia heeft de kast een zeer bijzondere geschiedenis gehad. Tegen het einde van de 18e eeuw kwam zij in het bezit van Kardinaal Ferdinand de Medici, 'die haar in de Villa Medici bij Rome plaatste. De Rus,- die haar nu verkoopt, verklaart dat zij daarna door den kardinaal aan Tsaar Nicolaas I geschonken werd als een bewijs van de dajnkbaarheid der Kathoüeken voor de in Rusland genoten bescherming Tot 1917 was de kast te Tsarskoye Selo nabij Petrograd. Toen de revolutie uitbrak werd zij op een hooiwagen over de Kussisch-Finsche grens gebracht.

/

/

Wijsheid van de week. Mooi te zijn en rustig, zonder eenige geestelijke vrees, is het natuurlijk ideaal. Indien U meent HET BESTE gezien »e hebben, dat er op fllmgebled bestaat, dan heeft de

WILTON METRO GOLDWYN altUd NOO BETERE FILMS

J

WAJANG-POPPEN

toon maakt van spreken". In deze aanhaling is sprake van schimmenspelen, waarbij de schaduw (Wajang) der uitgesneden leeren poppen op een scherm valt, d.i .de z.g. Wajang koeüt. Behalve dit echte „schimmentooneer' vindt men op Java nog vertooningen mef: a. platte, beschilderde, houten poppen (Wajang kelitik of Wajang keroetjil) en b. ronde, aangekleede poppen (Wajang golèk), terwijl ook soms platen met afbeeldingen worden ontrold en \tctoond (Wajang bèbèr). Verder kunnen ook door „tooneelspelers" de verhalen worden uitgebeeld en wel bij de tópèng met gemaskerde en bij de Wajang wong (Maleisch Wajang orang) met ongemaskerde, doch gegrimeerde personen. Bij de vertooning van de Wajang koelit vallen de schaduwen van de poppen op een scherm van wit weefsel, dat op een houten raam is gespannen. Te dien einde wordt boven het hoofd van den vertooner een lamp gehangen. De poppen — die opgeborgen zijn in een langwerpige vierkante kist, welke naast den

dalang staat en die ten tooneele worden gevoerd door ze in twee, aan de onderzijde van het scherm liggende, pisangstammen te steken — zijn grootendeels „en profil" uitgesneden en hebben gewoonlijk losse, beweegbare armen. Elke persoon wordt door een eigen figuur voorgesteld. Het karakter van deze figuur wordt aangegeven door gelaatsuitdrukking, lichaamsbouw, houding van het hoofd e.d. De kleeding staat in verband met rang en stand van de afgebeelde personen. Veel is hierin van overouden oorsprong. Het prototype van deze eigenaardige afbeeldingen (zie de illustraties) vindt wen op enkele tempelreliefs, bijv. in de aan den Fanataran-tempel voorkomende afbeeldingen van het Ramayana. De op Java gebruikte wajang-poppen zijn als een moderne wijziging van de oude vormen te beschouwen. De op deze pagina voorkomende afbeeldingen zijn hoofdpersonen uit de geschiedenis der Pandava's en Kaurava's. C J. PIETERS.

moeten omwerken. Indien Amanda op niet door te voeren en op de vereischte was gekomen met een opzichtigen man- hoogte te brengen. En zoo zou ik door tel en dito hoed, en daarbii haar rol kunnen gaan. De groote fout was — en ik moet De Tooneelafdeeling der Sporiver- ook in den geest van haar kleeding gedeze in hoofdzaak aan de regie toespeeld had, was het einde van het eeniging Incasso Bank vierde haar éénschrijven — dat er veel te zwak gederde bedrijf beter uitgekomen. Overijarig bestaan met een uitvoering van typeerd werd. De personen leefden nisx, gens wist geen der dames, speciaal bovengenoemd, intusschen sterk verer werfl geen relief aan gegeven, de memoreer ik hier nog even Lotje, met ouderd, Duitsch blijspel. Het is altijd jammer als er veel ener- de handen te spelen. Liever géén, dan hoogtepunten van hét stuk — en er zijn toch genoeg — werden zóó onvolgie en tijd besteed wordt aan iets, dat steeds wederkeerende stereotiepe be- er doende gelanceerd, dat daardoor zelfs béter had gekund. Zoo hier ook. Met een wegingen, die alle rust van het gebeter stuk, deskundige regie en serieus sproken woord wegnemen. Zornbok de slotscènes in het water vielen 1 Ik hoop een volgenden keer iets werken had men, met dezelfde rolbe- toonde meer routine dan de overige spelers, hij wist ook wel den blijspel- beters over deze vereeniging te kunzetting, méér kunnen bereiken. Laat ik eenige kleine voorbeelden toon te houden, doch had zich niet nen schrijven — waartoe goede regie, geven. Lotje, de dienstbode, zag er mis- voldoende in zijn rol ingeleefd en bracht hard, héél hard werken en volkomen schien goed uit als een koket kamer- te weinig' tegenstelling tusschen den safe-zijn in rolkennis v«iel kunnen medekatje in een groote stad, maar niet als Raad Zornbok en den persoon Zorn- helpen. een dienstbode bij een dorpspredikant, bok als „oude snoeper". Qua figuur Tusschen de pauzes gaven twee in die notabene haar „Mijnheer en Me- hadden de jacht opziener, die zijn uni- Volendammerdracht gekleede leden(?) vrouw verlof moet komen vragen om form al heel slecht wist te dragen, eenige nummers op viool en orchestrion. te mogen trouwen". Dit laatste typeert en de koster beter van rol kunnen ver- Deze waren inderdaad uitstekend 1 toch al voldoende de sfeer, waarm het wisselen. De koster had zoo nu en dan stuk gespeeld moet worden. Of anders wel aardige momenten, al was het te C J. F. had de regie het stuk hier ?n daar veel cliché-werk, Jnch wist zijn type 19-

^^

^^"^^

PI

DE BESTt Mijn neef Jansen op een fuifje, toen een der gasten - iemand, dien hij niet erg goed kon uitstaan — vertelde, dat hij den avond tevoren met een gedachtenlezer uitwas geweest. „Zoo," merkte mijn neef langs zijn neus weg op, „die man vond het zeker ook wel prettig eens een avondje niets te doen te hebben ?" WJS

•

„Hoe is het met uw zoontje, dat een kwartje heeft ingeslikt?" „O, dat is een treurige geschiedenis geweest!" „Heeft de dokter het dan nog mVt gevonden ?" „Ja, maar het was een valsch kwartje F"

„Ja, hij zat in het park en ik begreep, dat hij ook op zijn meisje wachtte. Daarom ging ik een weddenschap met hem aan, wie van ons het eerst zijn geliefde zou zien verschijnen." „En wie won het?" „Weet ik niet. Toen de'mijne kwam, bleek het dat ze ook de zijne wasl" Officier: „Wat doe je, als er gecommandeerd wordt: „Vrijwilligers voor I" ?" Recruut: „Een pas zijwaarts maken om hen door te laten!" Huwelijksmakelaar': „Ik zal die twee weken, die ik in de gevangenis heb doorgebracht, nooit vergeten!" Vriend: „Hebben ze je dan zoo slecht behandeld?" „Ja. Mijn bewaker heeft zich op mij gewroken, omdat ik hem aan zijn vrouw had geholpen."

„Dus je zoon zit in de gevangenis wegens diefstal?" „Ja. Eindelijk verdient hij nu zijn eigen kost!"

Jong meisje: „Ja, de volgende week ga ik naar Parijs om mijn costuum te halen." Grootmoeder: „Ja-ja. Ik dacht ook al: waar heb je ze gelaten!"

Gastvrouw: „Nu, dokter, al de gasten hebben een proeve van hun kunnen afgelegd, zoodat we nu iets van u verwachten." Dokter: „Heel goed. Ik zal van ieder der aanwezigen den pols voelen."

Eerste Dokter: „En heb je nog een spiegeltje voor haar mond gehouden om te zien of zij'nog ademhaalde?" Tweede dokter: „Ja zeker. Eh zij depd óen oog open, keek erin en greep direct n 'ar haar poederdoosje."

EM MllEyWi C^yiBBIOEK V IJF EN TWFNTlOSTt VRAAO Natuurlijk hebt U allen wel eens het woord Kwikmedit hooren g-ebruikenl Weet g-e echWelken VO?el deZe

„Neemt u me niet kwalijk, maar ik heb dezen hoed al gekocht..." zei een besliste stem. „Neem me niet kwalijk, maar .'. ." „Het spijt me heusch, maar dan had u maar vlugger moeten zijn. Van het eerste oogenblik.af, dat ik dezen hoed zag, had ik mijn zinnen er al op gezet. Ik besluit altijd vlug, en ik wist oogenblikkelijk, dat dit mijn hoed zou worden!" „Maar werkelijk, u .,." „Ach, laten we nu alsjeblieft géén onaangenaamheden maken. Ik neem het u niet kwalijk, dat verzeker ik u^ maar het is absoluut onnoodig om er over te redetwisten. Als u dien hoed het eerst hadt gezien, zou ik de eerste zijn om te neggen, dat u hem moest nemen, maar.. " „Maar ik moet hem nemen! Ik i\eb hém hier gebracht. Ik ben. met dien hoed hier gekomen en heb hem alleen maar even afgezet om een anderen te passen..." Patiënt: „Ik ben altijd goed gezond geweest; heb dertig jaar lang mijn beroep uitgeoefend en altijd best geslapen. Alleen de laatste twee of drie nachten kom ik telkens wakker met de gedachte aan inbrekers." Dokter: „Wat is uw beroep?" Patiënt: „Nachtwaker in een juwelierszaak !"

„Bent u niet bang, dut Hat collier nogeens zal worden gestolen, als u het iederen avond inde etalage laat liggen?" „Neen, want iederen avond zet ik er een kaartje op: „Namaak. Een gulden"."

bruikT^rT/

TWMLF

-- *-

Het antwoord gelieve U - op een briefkaart — in te zenden voor 7 Aug-. (Indische lezers voor 5 December) aan ons adres Redactie „Het Weekhlad",' Vijf en twint^e Vraag, Gafeewater 22, Leiden. ^ Onder de g-oede inzendsters(ers) zullen wij wederom een geldprijs van f 250 en vijl troostprijzen verloten.'

CHARU S ■ ARRhLL. *ler qfboortedfatu'n 9 Augustus is CWilllam Fox Studios, 1401 Western Avenue, Los Angeles, Californië'

EIN EN TWINTIGSTE VRAAO De prijs van /■ 2.50 viel na loting- ten deel aan den heer M. v. Zanten, Allard Piersonstraat o, Kotterdam voor zijn antwoord: Ie. Het lustrum is een tijdperk van 5 jaar. 2e. Het lustrum was het reinigingsoffer door de censoren na afloop van den census (volkstelling) gebracht. Dit moest om de 5 jaar geschieden. De troostprijzen ontvingen na loting de heer S. Marnnk, Tuinbouwstraat 84a, Groningen; Mevr. J. v. Duyn, 56a Schiebróekschelaan, Rotterdam; mevrouw M. L. Stomp, Ie Braamstr. 32, Den Haag; mejuffrouw Tiny lecker. Koninginneweg 215hs, Amsterdam; mevrouw M. v. d. Mey, Zijlweg 12a, Overveen.

DE MOORD OP DEN MILLIONNAI1 Hoofdinspecteur Dansk keek op van zijn papieren toen inspecteur Brewer zijn kamer binnenkwam. „Bonjour, Brewer," zei hij. „Ik heb een karweitje voor je. Je weet wel, de moord op millionnair John Dahl. De politie heeft een proces-verbaal wegens moord opgemaakt, hetgeen nogal natuurlijk is, doch als verdachte heeft men niet zijn vrouw genoemd, zooals wij allicht gedaan zouden hebben. Ze hebben misschien medelijden met haar gehad, omdat zij nog zoo jong is. Misschien ook wel om haar knappe gezichtje. „Door een onbekend gebleven dader of daderes", is al wat ze ervan zeggen." „En nou moet ik zeker uitzoeken, wie er ingevuld moet worden?" zei Brewer lachend. „Juist," antwoordde zijn chef met een korten hoofdknik. „Ik zal je om te beginnen de feiten vertellen, zooals men mij die heeft gerapporteerd. Ze hebben John Dahl Woensdagavond laat gevonden. Hij zat, met zijn hoofd voorover op zijn armen, dood aan zijn bureau in zijn werkkamer. De butler, die opmerkzaam was geworden door het huilen van een hond in zijn kamer, heeft hem zoo aangetroffen. Het wapen, waarmee de moord werd bedreven, is een lang, puntig mes met een bijzonder fraai bewerkt zilveren heft, dat zijn vrouw steeds op haar bureau had liggen. Het zat nog in de wond, toen men hem vond. Zie je de situatie?" „Ja zeker," antwoordde Brewer. „De aanwijzingen zijn oppervlakkig beschouwd nogal sterk, maar natuurlijk..." „Het motief is eveneens duidelijk, volgens mij. Voordat zij met Dahl trouwde, was zij zijn secretaresse. Hij was negen en vijftig en zij — ze heet Dolly — zeven en twintig Hij was gek op haar en heeft haar klaarblijkelijk om zoo te zeggen voor den neus van zijn neef en erfgenaam Wim Dahl weggekaapt. Het schijnt dat het meisje geen weerstand kon bieden aan de verlokkingen van het geld, dat de oude Dahl bezat, hoewel zij van Wim hield. Hij heeft een testameftt nagelaten, waarbij zijn vrouw behalve een legaat ook nog het vruchtgebruik van zijn gansche vermogen kreeg zoolang zij leeft. Na haar dood pas komt zijn kapitaal aan zijn heef, indien die dan nog in leven is." „Hetgeen ik betwijfel," mompelde Brewer, „want dat heerschap laat zijn levenskaars aan beide einden tegelijk afbranden." „Ja, hij leeft nogal vlot; heb ik ook

W9,

.»«»1* is het zuivere moderne zeeppoeder dat uw waschfloed niet slechts brandheider maakt, doch waardoor het tevens zoo lang moöelyk meegaat. Houdt dit in gedachte want Uw waschgoed kost veel meer dan zeep VOOR DE

ESTELLA TAYLOR In haar sterke karaktervertolking van Madame Le Sere, de „Eurasian", de vrouw van Lon Chaney in „Waar Oost, Oost is". (Eüraziè is de naam voor Europa en Azië, als één enkel werelddeel, waarvan Europa dan een schiereiland is. Eurasian" is bij de Engelschen een kind van een Engelschman en een Inlandsche vrouw. Estella Taylor heeft het dubbele ras, dat in haar vertegenwoordigd heet, op schitterende wijze uitgebeeld.) gehoord," antwoordde de hoofdinspec- maar niet gelooven, dat Dolly ... eh ... mevrouw Dahl het gedaan heeft 1" teur. „Ik heb hem bij het vooronderzoek „Wie zegt, dat zij het gedaan heeft ?" gezien en hij legde zijn verklaringen met vroeg Brewer. veel tegenzin af. Klaarblijkelijk omdat ,£), niemand, niemand speciaal ten zij zoo bezwarend voor mevrouw Dahl minste," antwoordde Dahl vlug. „Maar waren. — Maar enfin, ga eens naar de aanwijzingen ... ik bedoel..." hem toe en zie dat je wat meer te weten komt." „Kunnen zuiver toevallig zijn," viel „Ik zal mijn best doen," zei Brewer Brewer hem in de rede. en hij verliet het kantoor van zijn chef. Wim Dahl was een groote, slanke man van ongeveer dertig jaar. Hij ontving Brewer met de gereserveerde hartelijkheid van den man, die zelfs in het grootste verdriet de omgangsvormen niet veronachtzaamt. „Een verschrikkelijke geschiedenis, de moord op mijn oom," zei hij, toen Brewer had plaats genomen in een der kamérs van de flat, die Wim Dahl in een deftige buurt bewoonde. „Ik kan

GE2INSWASCH

= ZEEPPOEDER 1* SOORT! - 20 4

- 21 -

BEZOEKT HET 7

E k%lk-

TE DEN HAAG

HIM ENTHOUSIASTE 1SJ

ui M-iMiiiorsi vsri \

JO S. £e ROTTERDAM. Walter Slezak is den 3en Mei £e Weenen geboren. Hij was bankbeambte. Hij heeft een prachtige stem, zoodat hij groote kans beeft door de sprekende film meer op den voorgrond te treden. Hij is niet getrouwd. Zijn adres is Berlijn-Friedenau, Stierstrasse 14. De kleur van zijn haar weten «re niet. G. R. te AMSTERDAM. Zeker, wij vinden Harry Liedtke ook een zeer knap acteur. Maar de smaken zijn verschillend en er zijn zeer veel dames, die meer van föhn Gilbert houden. We plaatsten reeds verscheidene malen foto's van H.L. Zoodra er een nieuwe film met den moeien Harry verschijnt, zullen we een groote foto van hem plaatsen. We vinden u heusch niet brutaal; u moogt ons steeds uw meening schrijven. HENNIE te BU5SUM. Harry Piel is te Düsseldorf geboren. In 1927 trouwde hij met de filmactrice Dary Holm. Hij filmt sirvls 1912. Zijn adres is Berlijn-Schöne. bens Am Park 12. D. N. te DEN HAAG. In „Liefde onder vriespunt" worden de hoofdrollen vervuld door Maria Paudier, Livio Pavanelli en Georg Alexander. Maria Paudier Is den 20sten Juni in Tetschen-Bodenbach geboren. Zij was getrouwd met den acteur Czimeg; is van hem gescheiden. Haar nieuwste film is „Eine fidele Herrenpartie". Zij woont Berlijn-Halensee, Albrecht Achil» lesktrasse 5. R. B. te ROTTERDAM. De film, die met Pola Negri in de hoofdrol In Engeland werd vervaardigd, zal ook in ons land vertoond worden en wel onder den titel „De Straat der Verlorenen". De regie had de Duitsche regisseur Paul Czinner. WIM L. te AMSTERDAM. De hoofdrollen in „Madame Parvenu" spelen Marie Dressier, Polly Moran, Gertrude Olmsted, Jules Cowles, Grant Withers en Farrel Mc. Donald. Dolores Costello is getrouwd met John Barrymore. Zij is een dochter van den filmacteur Maurice Costello. Haar zuster Helene is eveneens filmactrice. Het adres van Dolores is 5842 Sunset Boulevard, Hollywood, Californië. H. K. te AMSTERDAM. U heeft volkomen gelijk; deze film is verouderd. Maar in de zomermaanden vertoonen de meeste bioscopen niet de nieuwste en beste films. B. G. te ROTTERDAM. Hierbij de gevraagde adressen. In het vervolg s.v.p. niet meer dan drie tegelijk vragen. Tim Mc. Coy, Metro-Goldwyn-Mayer Studios, CulverCity, Californië. Riebard Bartbelmess, First National Studios, Burbank, Californië. Erna Morena, Händelstrasse 5, Berlijn. Frida Richard, Hillmannstrasse 5, Berlijn-Hermsdorf. W. N. B. te ZWOLLE. Marianne Winkelstern is danseres en treedt in het Grosses Schauspielhaus te Berlijn op. Tot nu toe filmde zij in twee Harry Liedtke-films. In de nieuwe Iwan Mosjoukin-film „Der weisse Teufel" speelt zij een groote rol. Haar adres is Berlijn W., Uhlandstrasse 163. Zij

ZOMER-

proeten

kl

verdwijnen spoedig dooreen pot

SPRUTOL BIJ

alk Drogisten

is den 248ten Maart te Berlijn geboren en niet getrouwd. N. Br. te AMSTERDAM. Hanns Mierendorf filmt nog steeds. Zijn nieuwste rolprent is „Das Panzerauto" met Carlo Aldini. Zijn adres is Berlijn-Friedenau, Stubenrauchstrasse 62. • T. T. te DEN HAAG. Over eenige maanden zult II Brigitte Helm weer in een nieuwe film kunnen bewonderen n.1. „Manolescu". Haar adres is Berlin-Dahlem,

lm Winkel 5. ' Volgens een courantenbericVit werd de Amerikaansche filmmagnaat William Fox door een auto-ongeluk erncfïn i-i£i\Amr\ri f^n I. i LfL-i'n ■BKnljJl t-» I „ X; l_ i ■_l_i. stig gewond- Gelukkig meldt een telegrafisch bericht ••■"•, het Fox-Agentschap ons, dat dit bericht schromrlljk overdreven is. M«%_>

Dahl^ stond gejaagd op. „Dat geloof ik ook," zei hij, de kamer op en neeif loopend. „Maar het is en blijft in ieder geval verschrikkelijk. Ik ben vroeger verloofd geweest met... met Dolly. En wij hoopten steeds dat we den een of andei'en dag zouden kunnen trouwen, umdat mija oom reeds een oude man was. Een paar dagen voor de misdaad gebeurde vertelde zij me nog hoe ze naar dat tijdstip verlangde " „Zoo," mompelde Brewer, „dus de smart om het verlies van haar man wordt in zeker opzicht verlicht door dehoop op de toekomst ?" Dahl draaide zich met een ruk om. „Hoe kan ik nu met haar trouwen?" viel hij gebelgd uit. „Dat kunt u het best uitmaken," antwoordde Brewer en na nog eenige vragen te hebben gesteld over de leefwijze en gewoonten van den ouden heer Dahl vertrok hij. Twintig minuten later werd hij in de werkkamer van den overleden millionnair gelaten. „Ik zal mevrouw zeggen, dat u haar spreken wilt, mijnheer!" zei Vietor, de huifeknecht, een lange, gewichtig doende man, „maar ik weet niet of zij wel in staat is u te ontvangen." Brewer keek den bediende eenige seconden doordringend aan en voelde opeens een lichte verdenking in zich opkomen. „Ik zal mevrouw niet lang ophouden," zei hij. „Tusschen twee haakjes, is het in deze kamer, dat je mijnheer Dahl gevonden hebt ?" „Ja, mijnheer," antwoordde de huisknecht. „Ze is zeker weer geheel opgeruimd ?" „Dat wil zeggen gedeeltelijk, mijnheer; de dingen waar het opaan kan komen zijn alle zoo gelaten als ze gevonden werden." „Ik zie het." merkte Brewer knikkend op, en toen Vietor het vertrek verlaten had, liep hij het eens rond om alles op zijn gemak te bekijken. Opeens bleef hij voor de schrijftafel staan en boog zich over den stoel, waarin dé vermoorde had gezeten, en toen mevrouw Dahl de kamer binnenkwam borg hij (juist zorgvuldig iets in zijn portefeuille op. Mevrouw Dahl was een fragiel vrouwtje met een knap gezicht. Met kleine pasjes kwam zij de kamer binnen en Brewer merkte oogenblikkelijk op, dat er een verschrikte, gejaagde blik m haar oogen was. „De huisknecht vertc'de me, dat u mij

G. L. te TIEL. Het adres van Dolly Davis is Parijs 17. Rue Philibert Delorme 40. Niet vergeten antwoordcoupon In te sluiten. Let op onze nieuwe rubriek „We feliciteeren , . ." MIMI A. te HAARLEM. Elisabeth Bergner is te Weenen geboren. Zij is niet getrouwd en woont Berlijn-Dahlem, Faraday weg 15. Ruth Weyer was vroeger tooneelspeelster. Jacques Catelain is te Saint Germain en Laye geboren. A. L. te WINSCHOTEN. Grit Haid is de zuster van Liane Haid. Nathalie, Norma en Constance Talmadge zijn eveneens zusters. U moogt ons zoo vaak schrijven als tl zelf wilt. L. R. te DELFT. Hierbij de gevraagde adressen. Conrad Veidt, Berlijn W. 10, Lichtenstein Allee 2. Brigitte Helm. lm Winkel 5, Berlijn-Dahlem. Gerda Maurus, Berlijn. Wilmersdorf, Hohenzollerndamm 52. Gustav Fröhlich. Berlijn-Westend, Heerstrasse 86. In het vervolg s.v.p. niet meer dan drie vragen tegelijk I MEJ. FR. te AMSTERDAM. De kans om filmactrice te worden is zeer gering. Zend Uw foto's aan de volgende adressen: Universum Film A.G., Kochstrasse 6—8, Berlijn. Frits Lang, Hohenzollerndamm 52, Berlijn. Deel ons s.v.p. even mede aan welk tooneelgezel schap U verbonden was. T. D. te UTRECHT. Het adres van Joan Crawford (thans mevrouw D. Fair-, banks Jr.) is Metro-Goldwyn-Mayer Studios, Culver-City, Californië. ANNIE A. te AMSTERDAM. Gaarne vernamen we wie vastgesteld heeft, dat U over het noodige talent voor filmactrice beschikt. U kunt natuurlijk aan de verschillende filmmaatschappijen schrijven, maar de kans, dat U op die manier een engagement krijgt, is zeer gering. Het beste is, U zet het plan uit Uw hoofd I T. I. L. te HILVERSUM. Antonio Moreno is getrouwd met Daisy Danziger. Hij is den 26sten September te Madrid geboren. Zijn adres is Athletic Club, Los Angeles. Vera Reynolds is te Richmond geboren. Zij is van Earl Montgomery gescheiden. T. B. te AMSTERDAM. Het is waar, datEmil Janningsin een Duitsche sprekende film zal medewerken. De eitel van deze rolprent is nog niet vastgesteld. Er zal dezen winter nog een Amerikaansche film met Jannings vertoond worden en wel „De Straat der Zonde". H. K. te DEN HAAG. De filmactrice Evelyn Brent, die met Jannings in „Het laatste Commando" speelde, was eenige jaren aan de Hollandia.Film te Haarlem verbonden. Adelqui Mlgliar filmt te Elstree (Engeland). D. d. F. te ROTTERDAM. Het tooneelstuk „Zeventien Jaar" is verfilmd onder regie van G. Asagaroff. De hoofdrollen •pelen Grete Mosheim en Hans Adalbert von Schlettow. Deze rolprent zal het komende seizoen in ons land vertoond worden.

Mevrouw Dahl aarzelde een oogenspreken wilde," zei ze. „Waarmee kan blik.. T, . ik u van dienst zijn ?" „Neen," antwoordde zij toen. „Ik ben Brewer deed zichzelf geweld aan om nooit tnet hem geëngageerd geweest. haar de vragen te stellen, die hij noodig achtte. „Ik zou graag van u willen Wim heeft mij wel eens gevraagd met te trouwen, maar..." weten, óf u gelukkig was in uw huwe- hem „U heeft hem geweigerd? vroeg lijk?" vroeg hij. Brewer, toen zij zweeg. Zij keek hem verwonderd aan. „Verscheidene keeren zelfs! „Wat een dwaze vraag!" riep zij uit. „Zeg u mij eens, mevrouw, wanneer „Natuurlijk was ik gelukkig. Ik hield heeft u uw man voor het laatst levend van mijn man; waarom zou ik trouwens gezien ?" . .„ anders met hem gehuwd zijn?" „Op den avond van den moord. Brewer dwong zich brutaal te zijn. „Heeft u toen iets bijzonders aan hem „Mijnheer Dahl was zeer rijk," zei opgemerkt?" hij kalm. „Neen, niets. Hij was heel gewoon. „U beleedigt mij!" antwoordde me„Kwam mijnheer Wim Dahl hier vrouw Dahl. ., „Niet opzettelijk, mevrouw! Ik wil vaak ?" „Heel zelden. Mijn man vond hem slechts de waarheid weten," verklaarde verkwistend en lui. Ze konden met goed Brewer. „Voordat u trouwde, was u vermet elkaar opschieten." loofd met mijnheer Wim Dahl, nietBrewer knikte begrijpend. „Daarom waar ?" heeft hij zeker al zijn hezittingen aan u nagelaten ?" vroeg hij. „Dat denk ik." De volgende vraag stelde Brewer met veel aplomb. „Hoe denkt u, dat de moordenaar, in, H huis is gekomen?" „Ik weet het niet. Er was geen sp van braak te bekennen." „Het moet iemand zijn geweest, wist dat het scherpe mes op uw bureau lag," beweerde Brewer. „En hij moet op uw kamer zijn geweest, vóórdat hij hier in dit vertrek kwam. Wanneer hebt u voor het laatst uw mes gezien?" „Ik... ik weet het niet," antwoordde mevrouw Dahl. „Men heeft mij dat ook al bij het vooronderzoek gevraagd, maar ik kan het niet zeggen." Brewer keek weer naar de. schnjttafel, liet zijn blikken langs het plafond dwalen en merkte toen schijnbaar terloops op: „Wat een vliegen hebben we dit jaar. Kijkt u eens naar dat vliegenpapier. Het zit bijna heelemaal vol." Mevrouw Dahl volgde de richting van zijn blikken en terwijl zij keek hep Brewer »nel naar de deur en deed ze

MAURICE CHEVALIER, wient sprekende film „Innocents of Paris" een groot succes heeft.

open. Vietor, de huisknecht rolde bijna naar binnen. Bréwer was er in het geheel niet door verrast. Hij had het eerlijk gezegd verwacht. Vietor hield zich goed. „Heeft u gebeld, mevrouw ?" vroeg hij. „Neen," antwoordde mevrouw Dahl verbaasd. „Hoe zoo?" . , , „Ik dacht, dat ik het gehoord had, mevrouw," antwoordde de huisknecht een beweging makend om weer weg te gaan. , . , Brewer keek hem doordringend aan. WENSCHT U OP 40JARIOEN „Te kunt me uitlaten," zei hij toen, en LEEFTIJD CORPULENT TE ZUN? na mevrouw Dahl te hebben gegroet, ledere vrouw behoort een slank en jeugrdig verliet hij de kamer. figuur te.behouden. Wacht niet tot U dik Brewer keerde terug naar zijn bureau begint te worden — hier is een gemakkelijke bracht ruim twee uur door met het manier om slank te blijven zonder dieet, en nemen van allerlei proeven, waarbij zelfs medicijnen of inspannende oefeningen. een microscoop te pas kwam. Om zeven De wetenschap heeft aangetoond, dat de uur nam hij ae telefoon van den haak beste methode in den strijd tegen overtollig en belde een bekende club op. vet de „Zuurstofbehandeling" is. Deze volgt „Dineert mijnheer Wim Dahl vaneenvoudig het proces der natuur na, dat avond op de club ?" vroeg hij den porsteeds in Uw lichaam plaats vindt, namelijk tier aan het andere einde van den draad. „Mijnheer is nu op de club, mijnheer, de „oxydatie" of „verbranding" van overtollig vet door de zuurstof, welke U verknjgt kwam het antwoord. „Wilt u hem door Uw longenen de poriën der huid. Wan- spreken ?" „Och neen," zei Brewer. „Ik zal hem neer U niet voldoende zuurstof in Uw bloed vanavond wel zien." , .. , , krijgt, begint U corpulent te worden. Eer de portier gelegenheid had zijn U kunt U een voldoende hoeveelheid zuur- nkam te vragen, had Brewer den haak stof verzekeren door Radox-baden te nemen. reeds opgehangen. Drie minuten later Vraag Uw drogist een pakje Radox (dat zat hij in een taxi op weg naar de flat xuurstof afgeeft). Opgelost in water maakt van Dahl. . . . -i .. v * Toen hij de womng had bereikt, liet dit waardevolle preparaat vele malen zijn eigen gewicht aan zuiver zuurstofgas vrij, hij den auto vertrekken en verschafte zich door middel van een looper toedie het lichaam binnendringt door de huid- gang tot de appartementen waar hij NILS ASTHER, poriën. Resultaat: U zult steeds slank zijn zijn wUde. Er was niemand, die hem de nlsuwe partner van Greta Sarbo (en zooal» men weet ook haar landgenoot) met zijn lieveling, «en en altijd gezond. ^ Jong luipaard.

- 22 -23-

■I^^BBBBMMMHMHI^^^^^^H^^

gadesloeg en systematisch begon hij zijn onderzoek. Het duurde een uur, eer zijn moeite werd beloond; daarop ging hij naar de telefoon en belde het huis van den millionnair op. Hij herkende onmiddellijk de stem van Vietor. „Ben jij daar, Vietor?" vroeg hij. „Jawel; met den huisknecht van mijnheer Dahl." „Je kunt nooit voorzichtig- genoeg zijn," fluisterde Brewer lachend. „Maar ik heb haast. Maak dat jé binnen een half uur bij me bent." „Met wien spreek ik dan?" „Maar mijn hemel, man, herken je dan mijn stem niet door de telefoon?" vroeg Brewer kwasi verbaasd. „Hoor je dan niet, dat je met Dahl spreekt ?" „In orde, hoor," kwam nu het antwoord. „Ik zal maken, dat ik er ben." Brewer belde nu weer de club op en verzocht den portier tegen mijnheer Dahl te zeggen, dat mijnheer Vietor hem onmiddellijk bij hem thuis wilde spreken. Toen telefoneerde hij met zijn chef, maakte zijn revolver gereed en wachtte. Wim Dahl was de eerste, die kwam. Hij was buitengewoon verbaasd, den detective te ontmoeten. „Wat ? Voor den duivel..." zei hij, maar hield verrast op. „Het spijt mij, dat ik een kleine inbraak bij u heb moeten doen, mijnheer Dahl," viel Brewer hem glimlachend in de rede, „maar ik dacht, dat u er wal prijs op zoudt stellen te hooren, dat ik den moordenaar van uw oom heb gevonden ..," Dahl deed een paar passen vooruit. „Heeft u werkelijk ?" riep hij uit. „Wie is het ?" Brewer haalde een pet uit zijn zak. „De eigenaar van deze pel," zei hij knlm. OMTVANGETSJ BOEKEN A. Jen I lertoy li< .IL een boek gesi i iev« daé de interessante periode in de ge»v Medenis van ons land, den opstand van Belgic, behandele. Doch niet in den vorm van een historie-les. „De zoon van he£ regiment Ziegler" geeft bet relaas in den vorm van bet avontuurlijke verbaal der lotgevallen van den jongen Mark Verwey. Wij leeren Mark kennen als pupil van bet „Circus Gutteling", daarna volgen wij beta) als protégé van den Zwitser Gügger. Onder diens bescherming maakt Mark bet leven der keurtroepen van kolonel Ziegler mee. Hij groeit op als soldaat, deze ouderlooze knaap. De manier van schrijven van den auteur is wat ouderwetsch. Doch ik vermoed, dat de jongens, voor wie bet boek bestemd is, dit niet zullen merken. Bepaald anti«militairlstiscb is het verhaal al evenmin. Voor menseben, die uit prin* clpleele overwegingen hun jongens niet met looden soldaatjes laten spelen, is het dus geen cadeautje om aan hun kinderen te geven. Doch wie er van overtuigd Is, dat der* gelijke boeken het groote voordeel hebben, dat zij de fantasie der jongens aankweeken en tegelijkertijd hun spelenderwijze een stuk geschiedenis leeren, mag het goed uitgevoerde en aardig geïllustreerde verhaal van den zoon van het regiment Ziegler als goed in het genre worden aanbevolen.

L. E. KOS.

Dahls gezicht werd aschgrauw. „Van wien is ze?" vroeg hij. „Zonderling genoeg staat uw naam erin!" Brewer had den zin nog niet voltooid of Dahl deed als een tijger een sprong naar voren en greep naar de pet; maar de ander was hem te vlug af en hield hem het pistool onder den neus. „Niet zoo hard van stapel, mijnheer Dahl," zei hij, „Die pet houd ik als bewijsstuk." „Hoe ben je er achter gekomen?" vroeg Dahl woedend. j.Door een haartje" antwoordde de ander. „Of beter gezegd, door twee haartjes: één grijze en één groene, maar allebei met dezelfde roode vlekjes erop, die ik onder het microscoop heb gevonden ... U moet namelijk weten, mijn-

heer Dahl, dat het zuiver toevalligheid is, dat ik het heb ontdekt. U is groot, nietwaar, en u droeg deze pet toen u uw oom doodstak! Toen u zich over zijn stoel boog, kwam uw pet in aanraking met den vliegenvanger, die boven zijn bureau hing. Twee haartjes ervan bleven aan de lijm van het papier zitten. Toen ik ze vond wist ik, dat de dader iemand moest geweest zijn, die een ruigharige pet droeg. Daarom ben ik hier ihaar eens gaan zoeken en ik vond er inderdaad zoo een, waar zelfs nog wat vliegenlijm aan zat óók!" „Maar waarom verdacht u mij?" snauwde Dahl. „Omdat u alle mogelijke moeite deedt toen ik u den eersten keer sprak om mevrouw Dahl te bezwaren en omdat ze uw huwelijksaanzoek verstheidene

OP STAP MET ALINE EEN. BRITISH PATHE PICTURE DER N.V. UFA FILM MIJ.

RÄNDLE AYRTON

ANNIE ONDRA EN WILLIAM FRESHMAN •

„HET DOLLE FREÜLETJE". Naar de bekende operette van Franz Lehar is door de Ufa B. I. P. een rolprent vervaardigd met Dina Gralla en Werner Fütterer In de hoofdrollen. KON NIET LOOPEN DOOR DIKTE Maar in veertien dagen was ze haar traagheid kwyt. Ze kon zich niet bewegen door haar dikte, maar door deze g-emakkelijke methode viel ze in twee weken af. Dit is volkomen waar, haar man zegt het! Ze woog bijna 200pond en was verplicht in huis te blijven. Leest dezen brief: ,',Mijn vrouw leed aan gezwollen beenen en voeten en woog 196 pond en 4 ons, en was niet tot wandelen in staat. Na gedurende twee weken Kruschen Salts te hebben genomen, was haar traagheid verdwenen, beenen en voeten zijn veel en veel beter". /ƒ. A. S. Overtollig vet ontstaat doordat de lever, nieren en ingewanden, de „verdrijvingsorganen" van het lichaam, in gebreke blijven hun werk behoorlijk te verrichten. Ze verwijderen de giftige stoffen niet, die bij het verteringsproces ontstaan. Deze hoopen zich op, en voor U het beseft, wordt U afschuwelijk dik. De „kleine dosis" Kruschen Salts spoort de verdrijvingsorganen aan hun functies behoorlijk te verrichten. Langzaam maar zeker verdwijnt het ongezonde vet en wat U in gewicht verliest wint U aan gezondheid en energie. U voelt U jonger naarmate Uw vet verdwijnt, energiek, jeugdig en levenslustig.

keeren heeft afgeslagen. Waarschijnlijk dacht- u, dat uw oom de eenige hinderpaal was om uw doel te bereiken..." Dahl wilde iets zeggen, maar een »gent in uniform kwam de kamer binnen. ^„We hebben dien Vietor, mijnheer," zei hij tegen Brewer. „Vietor?" riep Dahl verbaasd uit. „Heeft die me verraden?" „Neen," antwoordde Brewer. „We hebben hem gearresteerd, omdat hij u in het huis van uw oom en in de kamer van mevrouw Dahl heeft gelaten om het mes van haar bureau te kunnen nemen. Ik merkte, dat hij aan de deur luisterde, toen ik een onderhoud met zijn meesteres had; daarom stelde jk eens een onderzoek naar hem in. Dit wees uit, dat hij al eens meer met u heeft samengewerkt bij allerlei kleine ondernemingen ..." , Dahl gaf het pleit gewonnen. „We zijn er dus allebei tegenaan geloopen," zei hij berustend. „Ja, allebei," antwoordde Brewer. „Maar om door een vliegenvanger gevangen te worden, zijn jullie eigenlijk toch wel een beetje al te groot!" besloot hij lachend. (Vrij naar het Engelsch.)

- 24 -

I

Lord Patrick Spence, een jonge landgoedbezitter, logeert bij zijn oom lord Trevessa in Londen. Hij sluit vriendschap met Alinc Williams, een eenvoudig meisje, dat voor haar pleegmoeder in zijn auto is gevlucht. Zij vertelt hem, hoe slecht zij door haar pleegouders behandeld wordt en Pat, dio onmiddellijk liefde voor haar heeft opgevat, zorgt ervoor dat hij haar in het park dikwijls ziet. Dat gezellige samenzijn blijft niet onopgemerkt: een oudere nicht van hem verklapt zijn geheim aan oom Trevessa, die hem naar zijn landgoed terugstuurt. Pat gaat vóór zijn vertrek naar de woning van Aline om van haar afscheid te nemen. Hij is er daar getuige van, hoe Aline door Skrines, haar pleegvader, in een kast wordt gestopt, omdat zij een kan heeft laten vallen. Pat geeft zijn chauffeur opdracht Skrines naar de kroeg te loodsen. Hij bevrijdt het meisje en rijdt met haar weg naar een van zijn pachters, den ouden Duffield, bij wien Aline als huisgenoot wordt opgenomen. Na eenigen tijd ontvangt Skrines bezoek van Arthur Williams, eert oom van Aline, die haar pleegouders uit Australië voor het onderhoud van zijn nichtje geregeld geld had gestuurd ... Wanneer Williams hoort, dat Aline spoorloos ver dwenen is, looft hij een bedrag van £ 500 uit voor dengene, die haar ver blijfplaats weet op te sporen. Skrines, die dat geld graag wil verdienen, trekt erop uit, maar de chauffeur van Patrick, die zijn vriend is, geeft hem te verstaan, dat hij daarvoor geen bijzondere moeite behoeft te doen, omdat de plaats, waar

Aline zich ophoudt, bekend is- Samen gaan zij naar Williams, die zich met hen naar lord Trevessa begeeft. De oude lord, die bij geruchte vernomen heeft, chit zijn neef dwaze streken uithaalt, heeft Chiles, zijn factotum, reeds naar het landgoed gezonden om poolshoogte te nemen, wat den bediende echter niet is gelukt. Na het bezoek van Williams besluit hij de aangelegenheid zelf in orde te brengen- Pat, die van de komst van zijn oom en Williams lucht heeft gekregen, vlucht met Aline. De auto van lord Trevessa haalt hen na een spannende race evenwel in en zij moeten mee terug. De beide oude beeren confereeren met elkaar en komen tot de conclusie, dat niemand het recht heeft het geluk van twee menschen in den weg te staan. Stralend van geluk hooren Pat en Aline de mededeeling van hun besluit aan.... PERSONEN.Alinc Annie Ondra Lord Patrick Spence . William Fresh/Tiän Lord Trevessa . . . lerrold Robertshaw loe Skrines .... Rändle Ayrton Chiles Oibb Maclauyhlin Daddy Ambrose. . . Arthur Roberts Arthur Williams. . . Frank Tozer

MIJNH^ HOO

G1BB MACLAUGHI 'U

ARTHUR ROBERTS

ETTEN

Pfijs 30 en 60 ct B11 Apoth.

CB

Drogislfn

FRANK TOZER

- 25 -

Uli IMIU veffvi€^eDn d^èiinl WOORDEN EN MUZIEK VAN HERMAN STENZ (LACHLIEDJE) BEURTZANG VOOR DAME EN HEER

J

(AUTEURSRECHT VOORBEHOUDEN)

Voortpel Vr^lifk.

Zij^ ^.'Rttflt/j

1 kDejik

Axnm'Hkm,der..jx..reH,zM zwj^erzoracf "ieed. J>xt ziinzMVxndiie

2P o 3E3E

É

(jric.tyoorclra,cht.)

m iJi i.ijii[ii a^ tjj.^äen,die memiet^mm:.^.

^ j: 'i i r r

Ze$ wegje ncjMt \m^,\ttww ik

|éé jjSwi»' ik!*"11'"0"1™! „

OEEN INDISCHE VERLOFOANOER KAN BUITEN EEN

..HIS MASTER'S VOICE" GRAMOPHONE. HET WARE TROPEN-INSTRUMENT! I

ENORME KEUZE VAN DE NIEUWSTE MODELLEN, BIJ:

^^ MET t/BT* CO» ESN

ftttMasfenVUcc

1 owMcmoraiiH _ xniwsnmrEN , \ »HETMMonriMml RUIMST!» KEUZE BJ -.

«SIUNSOI

JOMBM

N.V WILLEM SPRENGERN GRAMOPHONE-HANDEL PASSAGE 46f L. v. MEERDERVOORT 60a en 453, DEN HAAG STEEDS HET NIEUWSTEF STEEDS HET BESTEf GEGARANDEERD ZEEWAARDIG EMBALLEEREN

% x Wi wm.

Zij: Zeg, weet je nog, dat vader Soms zoo te keer kon graan? H{/: En hoe hij ons beloerde Daar in die stille laan? Zi/: De zie hem daar nóg komen En ril nóg bij 't idee I Hi/: Maar mij had-ie te pakken... Die ouwe viel niet meel

Zy: Zeg, weet je nog, mooi-Klaartje, Die was op jou verliefd? HIJ: En jij, je was jaloersch en Dat heeft me vaak gegriefd! Zy: Toe, zeg me nu eens eerlijk: Heb je haar nóóit gekust?... Hif: Dat zou wel kunnen wezen... Maar dan toch onbewust!...

Zi/: Toe, zeg me nu eens eind'lijk: Wanneer word ik je vrouw? Hi/: Dat moet je nu niet vragen. Dat weet ik niet zoo gauw II Zi/: Maar alle jonge meisjes Die trouwen toch graag vlugl... Hif: Nog véél meer jonge mannen Die willen graag terug II

Refrein, samen: Ha, ha, ha, ha, ha, ha, ha, ha, (enz.) Ik denk nog vaak met spijt Aan dien goeien, ouwen tijd. Uit lang, uit lang vervlogen dagen I

Refrein, samen: Ha, ha, ha, ha, ha, ha, ha, ha, (enz.) Ik denk nog vaak met spijt Aan dien goeien, ouwen tijd. Uit lang, uit lang vervlogen dagen I

Refrein, samen: Ha, ha, ha, ha, ha, ha, ha, ha, (enz.) En denken vaak met spijt Aan dien goeien, ouwen tijd. Uit lang, uit lang vervlogen dagen I

- 26 - 27 ^^^.^_i

ST^

^^

■,-.-i;

VAM KATHARINA 5USH ,lk zou gaarne weten, hoe het daar in huis is," zei Katharina. „Het is een typisch hertogelijk slot, zeer prachtig. Alles is er op groote schaal ingericht. Het lijkt meer pp een koninklijk paleis dan op een huis, maar toch zijn er enkele gezellige kamers. Het zal je belangstelling opwekken en je zult er heel wat leeren, kind. Je zou goed doen alles eens over te lezen in een der oude jaargangen van het bekende tijdschrift, „Country Life — een jaar of drie geleden is het er in beschreven." Katharina volgde dien raad onmiddellijk op. In de beschrijving stond, dat het in 1680 gebouwd was en prachtige tuinen bezat in Franschen stijl en ook een schitterende verzameling schilderijen en kunstschatten, wondervolle lanen, een meer, waterwegen en fonteinen. Zij moesten er voor de lunch zijn, daar de gravin het gezelschap, dat des middags arriveeren zou, als gastvrouw ontvangen moest. Toen zij het hek naderden, voelde Katharina, dat een van de grootste oogenblikken in haar leven gekomen wasHet park was uitgestrekt; vcclgrootcr dan Blissington. Het was meer open, zoodat men het huis van verre zien kon — een symmetrisch, prachtig gebouw. Zij liepen door een eindelooze rij van halls en groote salons, voor zij bjj den hertog werden aangemeld, die haar in zijn eigen zitkamer ontving. Die kamer was zeer hoog en ten deele gevuld met boekenkasten, die op eigenaardige wijze in den wand zelve waren gebouwd. Rondom bevonden zich mooie decoraties en in de paneelen daartusschen hingen prachtige schilderstukken. De gordijnen en de bekleeding der stoelen waren van fijne oudblauwe zijdeDie tint was nu in een wonderbaar groen overgegaan, dat keurig harmonieerde met het prachtige tapijt met zijn zachte citroengele, donkerpaarse en groene kleuren. Katharina was waarlijk verbluft. Blissington was mooi, maar dit was een paleis. Plotseling scheen de hertog millioenen mijlen van haar verwijderd. Ze begreep niet, dat ze ooit vriendschappelijk met hem had durven omgaan, en het gewaagd had, hem een terechtwijzing te geven, toen hij in het schoolvertrek met haar was komen praten. Ze was zoo schuw als een muisje en durfde na de eerste woorden van begroeting haar lippen nauwelijks te openen. De gastheer was met kordiale beleefdheid op haar toegetreden en had haar welkom geheeten. Zelfs in zijn landelijk rij-costuum was hij een indrukwekkende persoonlijkheid. Al de glans van hoogen rang en macht en weelde verhoogde zijn natuurlijke schoonheid. De hevige

LEHAR'S „FRIEDERIKE"

Friedl Dotza als „Friederike" en Richard Tauber ats „Goethe • in Lehars operette „Friederike", die door het gezelschap van Friiz Hirsch wordt opgevoerd.

emotie, die zij onderging, bezorgde Katharina een onaangenaam gevoel van koude en onbehaaglijkheid. Met al zijn vriendelijkheid bleef hij hoffelijk opeen afstand. Na enkele oogenblikken geleidde hij de dames persoonlijk naar de Venetiaansche suite. „Ik wil het zelf doen, lieve vriendin," zei hij tot Lady Garribardine, „om er zeker van te wezen, dat u niets ontbreekt." De Venetiaansche suite was even schitterend als de rest. van het huis. Zij lag op dezelfde verdieping als de zitkamer van Mordryn. Men bereikte haar door een gang, die naar het terras leidde, waarop de vensters uitzagen. Het terras was van marmer vfict een prachtige balustrade. In de antichambre stond bij het groote venster een schrijftafel met alle mogelijke benoodigdheden voor Miss Bush, wanneer deze voor haar meesteres iets te schrijven mocht hebben. Overigens bleef de Venetiaansche suite altijd gereserveerd voor de meest gewaardeerde gasten. Er was een zitkamer, eert groote slaapkamer en een kl-idkamer voor de gravin, — all' met

REMBRANDT THEATER AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE PROG RAM MA'S

2& ~

dezelfde hoogc plafonds en prachtige vensters als de kamer, die zij zooeven verlaten hadden. Daarachter bevond zich de groen damasten kamer, bestemd voor Miss Bush. „In dit vertrek zult u zich volkomen rustig en van de wereld afgesloten gevoelen," zei de hertog. „De kamers liggen aan het eind van dezen vleugel. Zooals je weet, Seraphim, kan alleen ik ze uit mijn zitkamer bereiken!" Lady Garribardine betuigde haar tevredenheid en de hertog verliet de dames. Katharina nam haar kamer in oogenschouw. In een ander huis zou deze haar als zeer ruim toegeschenen hebben. De vensters zagen uit op een binnenplaats met een springende fontein en een standbeeld en eeuwenoude seringeboomen in groott kuipen. De kamer was gedrapeerd met bleekgroene zijde. De meubels waren in achttiende-eeuwschen Ita liaanschen stijl. Op de toilettafel stonden vazen met lelietjes der dalen. Even trilde ze. Was dit toevallig of opzettelijk? ZU was volkomen op de hoogte aangaande de regeling in een deftige huishouding en de plichten van het dienstpersoneel. Naar het resultaat van hun werk te oordeelen, moesten deze hier een buitengewone mate van geschiktheid bezitten, maar zelfs bij hun buitengewone talenten bleef het toch zeer waarschijnlijk, dat zij toevallig de deelen van haar meest geliefkoosde schrijvers hadden uitgekozen, waarover zij met den hertog gesproken had en die hier in boekenstandaards geplaatst waren. Deze zwijgende, bewijzen der zorg van een bepaalden persoon maakten haar onuitsprekeJijk gelukkig. Zij herstelden haar verloren zelfvertrouwen en deden haar oogen schitteren. De gedachte, dat hij zich moeite voor haar gegeven had, was verrukkelijk. Het streelde haar gevoel als een zachte, tecdere liefkoozing. Een gloeiend rood overtoog Katharina's gelaat. Haar neusvleugels trilden Indien de hertog haar zoo had kunnen zien, zou hij begrepen hebben, dat de eigenschap, die hij het meest waardeerde —, de eigenschap van echt, natuurlijk gevoel — overvloedig in haar aanwezig was. Sterk sentiment, beheerscht door een ijzeren wil — een samenstelling, die hij als het ideaal beschouwde in de vrouw, die een man zich tot levensgezellin zou kiezen. Juist dit was het in Katharina, waardoor zich drie zoo zeer verschillende menschen. Lord Algy, Gerard Strobridge en de hertog, tot haar aangetrokken hadden gevoeld. De echt menscjielijke, bekoorlijke ontroering. Lady Garribardine zei tot haar secre taresse, dat zij haar hoed moest afzetten, daar men baar na de lunch noodig had om het een en ijnder in orde te brengen. „Ik moet met den hertog overleggen hoe wij de personen plaatsen zullen. Daarna kun je het noodige typen." Katharina droeg er dus zorg voor haar zUverglanzige haren smaakvol op te jnaken en zag er allerkeurigst uit, toen zij haar meesteres naar de zitkamer van den hertog volgde en later bij de lunch naar een kleinere eetzaal van een anderen vleugel. Zij waren slechts met hun drieën aan

tafel. De hertog sprak over politiek en de te venvachtcn gasten en was zeer beminnelijk- In zijn gedrag tegenover Katharina was geen spoor van neerbuigendheid, noch van bijzondere zorgvuldigheid. Wanneer zij een onbekende nicht van Lady Garribardine was geweest, had hij haar niet anders kunnen behandelen. Katharina voelde zich weer verkillen. Ze was diep terneergeslagen. Zij begaf zich naar haar kamer, ZCK)dra men opstond om de koffie te gaan gebruiken in een klein salon. Voor het oogenblik had Katharina niets te doen. Zij plaatste zich voor het venster van haar groene kamer en genoot van het uitzicht. Zij dacht, wanneer menschen zelfs met het beperkte verstand van" Mathilda mannen hadden ontmoet, zooals de hertog en zulke prachtige paleizen gezien hadden als dit, waar alles getuigde van fijnen smaak en fijne levenswijze en fijne afwerking, sedert honderdtallen jaren door de adellijke bezitters er opgedrukt, dan zouden zij beslist niet zoo verblind blijven wat betrof de macht der omgeving' als factoren, die de daden van het mensch dom bepaalden. Lang bleef zij zoo staan met een beklemd hart, door clktn indruk van de haar omringende schoonheid nog meer bezwaard. Neen — de hertog zou nooit de drie dagen kunnen voorbij zien, evenmin als hij haar afkomst uit Bindon's Green zou kunnen vergeten, — en ook zij zou de herinnering niet kunnen verbannen. Haar eigen kracht zou te kort schieten voor het volvoeren van haar grootsch plan, daar zij gekweld zou worden door inwendige vrees en zelfverachtmg, omdat zij een man, zoo edel als hij, misleidde. Het zou met haar rust gedaan zijn. Lady Garribardine opende op dat oogenblik de deur en zag haar daar staan. „Kind, ga een wandeling maken," zei ze vriendelijk. „Door de gang, waarop de antichambre uitkomt, die tot schrijfkamer voor je is ingericht, kom je op het terras en van daar voert oen trap naar den tuin. Voor theetijd heb ik je niet noodig. De hertog heeft zelf de menu's en kaarten en de namen voor de deuren gedrukt. Kom met vroolijke oogen terug en trek je nieuwe, zwarte japon aan." Katharina dankte haar. Er kon niemand bestaan, die vriendelijker was en meer aan anderen dacht dan deze aanmatigende, groote dame.

Maar ik dacht, Pfepa, dat Je zei, je vrouw te hebben getrouwd omdat zii too lekker koken . kon?

Het meisje wandelde in het heerlijke Meizonnetje, maar niets kon de zwaarmoedigheid verjagen, die haar terneerdruktc. Haar wangen waren bleeker dan gewoonlijk. Zij zag er buitengewoon keurig en fijn uit, toen zij haar meesteres naar hot groote salon volgde, waar de thee gebruikt zou worden en dat aan de hall grensde, waar zich reeds enkele der zoo juist aangekomen gasten bevonden. Zij werd niet voorgesteld, maar verscheidenen kende zij reeds. Het gezelschap bestond uit de keur der iets minder moderne vrienden der gravin. Mordryn lejtc voortdurend op haar, zonder dat zij het merkte. Wat beteekende die eigenaardige uitdrukking op haar gelaat ? Waarom vermeed zij steeds zijn blik ? In haar oogen lag een uitdrukking van groote zwaarmoedigheid, zoo geheel verschillend van dien sphinxachtigen glimlach van ouds. Hij zelf werd veel meer afgeleid dan hem lief was- Het zou wellicht beter geweest zijn, wanneer Seraphim haaf niet lueegebrarht had. Hij wist het niet onder woorden te brengen wat hij eigenlijk wenschte. Had haar veranderde houding iets te maken met dat verzoek van haar op hun wandeling dien laatstcn morgen in Maart, vdat hij bedenken moest wie hij was, en wie zij was, en haar alleen laten"? Zou zij werkelijk iets voor hem gevoelen ? Hoe verkeerd had hij in dit geval gehandeld door de lelietjes in haar kamer te brengen, — wreed en slecht. Nu hij haar weer zag, wist hij, dat hij sedert Paschen voortdurend aan haar gedacht had, en er boos over was geweest, dat hij haar de beide keeren, dat hij in Berkeley Square geweest was, niet te zien had gekregen, ofschoon zijn besluit toen reeds' vast stond en hij zdfs geen enkele poging gedaan had om haar te ontmoeten. Maar met lederen dag was zijn verlangen naar de Pinksterdagen toegenomen en het was hem een bijzonder genoegen geweest, de voorbereidselen voor haar ontvangst tot in de kleinste bijzonderheden na te gaan en de boeken uit te kiezenj waarmede zij haar geest zou bezig houden. Was dit ridderlijk van hem geweest ? Had hij niet gespeeld met de gevoelens van een weerloozc, iemand, die zich in een afhankelijke positie bevond — en die zelfs niet ontvluchten kon ? Het werd hem onbehaaglijk te moede. Pijnlijk gevoelde hij haar tegenwoordigheid. Plotseling overviel hem een dol verlangen om haar in zijn armen te

Ja, maar Je begrUpt (och wel, dat Ik ..

Y?')

nemen en de droefheid weg te kus..-,«-!! die uit haar oogen sprak! Ilet/eifil' oogenblik deed de cynische t-n humo ristische zijde van zijn karakter hom glimlachen over een dergcljjken inval in oen kamer vol gasten! Gasten uit zijn eigen wereld, en dan nog wel voor de nederige secretaresse zijnor vroegere liefde! Zijn innerlijke onrust maakte hom kregel. Zij bevond zich in zijn huis "011 nog drie dagen lang moest hij do marteling haror tegenwoordigheid ondergaan. Hij mocht niet naar haar kijken niet met haar praten! Hij kon zelfs niet eens een oogenblik met haar van go dachten wisselen over de boeken mocht niet '— kortom hij kon niets doen van hetgeen hij wensohteLady Garribardine sloeg met helderen blik den gang der gebeurtenissen gadeZij gevoelde, dat er iets gedaan moest worden. Toen het gezelschap zich verspreid had cenige oogenblikken, voordat men toilet ging maken, volgde zij den gastheer in zijn eigen zitkamer. De avondpost was juist aangekomen. „Mordryn, ik wilde je even vragen of ik een telegram naar Hornwoll kan zenden ? Ik heb zooeveti gehoord, dat Sir John Townly daar is en ik wildu hem voorstellen om hier morgen thee te komen drinken. Het is een prachtige kans voor hem om een rustig uurtje met mijn Katharina door te brengen. Ik zou gaarne zien, dat hij haar hier als gast ontmoette. Hij is lot over de ooren verliefd op haar en wanneer jij zoo goed wilt zijn mij te helpen, geloof ik stellig, dat de zaak in orde komt." De hertog kreeg een alleronaangenaamst gevoel. Dit werd hem toch wat al te kras! Moest Sir John Townly juist in zijn huis die gelegenheid vinden ? „Zij passen volstrekt niet bij elkaar. Seraphim- Ik begrijp niet, hoe je op dat denkbeeld blijft doorgaan." De gravin wilde hem opzettelijk ver keerd begrijpen. „Maar, Mordryn, ik verzeker je, dat Sir John niet de minste bezwaren heeft tegen haar afkomst en haar eenvoudige familie. Hij bewondert de prachtige eigenschappen van haar zelve en hij begrijpt volkomen, dat hij nooit een dergelijke levensgezellin meer zal vin den en dat zij de eer van zijn huis op uitstekende wijze zal ophouden. En dan, haar jeugd en gezondheid in aanmerking genomen, kan hij gerust tegen het volgende jaar op een flinken, jongeti zoon rekenen."

een excuus moest hebben...

''&§

1f0L

mmWÊmmmmJm

|ia««M» »•■- ......

■

^j

ï'ÏL*aZU±i'::i

N1IJN PIFPA - 29 -

■

■■>;:

FRAAIE ZIJDEN KOUSEN ^Tf ZIJN VEIUG

-

-, •

:

1 ■

DE KUNST VAN TAFELDEKKEN üuUen een koorUacbfig jagende, meedoogenlooze wereld — binnen, In ■l-' hui», vrede en gezelligheid. De in£imi£eU van kaarslicht, de glans van fijn linnen — In heé helderwié he£ nauw zichtbare patroon van bloemen, zóó, als koning Winter ze et»t op de rulten — de flikkering van kristal, de doffere glans van zilver — bloemen, bleekgeel of zuiver witi een vrouw dekt de tafel in haar huls I De letters van haar naam prijken glorierijk met sierlijke steken in den hoek van haar linnen , . . Er is geen gracieuser taak, «een gelukkiger plicht dan het dekken van de tafel, zij het voor een eenvoudigen familiemaaltijd of voor een diner met gasten. Bij het tafeHekken kan een vrouw haar goeden smaak, haar liefde voor schoonheid, haar artistieke gevoel voor kleur en compositie, haar zin voor harmonie ten toon spreiden, waardoor zij in staat is den sobersten schot?! tot een smakelijk gerecht en het bescheidenste pretje tot een waar feest te maken I Het in gebruik nemen van gekleurd tafellinnen heeft er zeer toe bij. gedragen om de gastvrouw in de gelegenheid te stellen haar tafel op verschillende en toch persoonlijke wijzen te arrangeeren. Het maakt de kleine verschillen mogelijk, die den juisten achtergrond helpen vormen voor ieder seizoen en iedere persoonlijkheid. Groen linnen met kristal bezet leent zich bijvoorbeeld uitstekend voor maaltijden midden in den zomer: geel linnen doet even aangenaam aan als het zonlicht zelf en eigent zich uitstekend om het te decoreeren met het mooie Spaansche en Italiaansche glaswerk, dat nu zoo zeer in trek is. Rose linnen met blauw glaswerk geeft een rijk effect; zilverachtig linnen steekt prachtig af tegen oude, roode wijnglazen. Het merken van gekleurd damast of linnen moet zeer eenvoudig en precies worden gedaan; het vergt veel meer aandacht en zin voor schooneid dan bij wit linnen. De tafellakens met een breeden rand, zooals die »genwoordig in zwang zijn, hebben aan de beide breedte-zijden in den rand HÉJ?>opo8^'"n, 0P <*• plaats waar de gastvrouw en de gastheer zitten. ^Servetten wórden eveneens in het midden van een der randen gemerkt. Mo« fWivoudiger deze monogrammen zijn. hoe meer zij de schoonheid van net linnen tot haar recht doen komen.

30 -

Indien fijne zijden kousen slechts ééns verkeerd gewasschen worden, vormen zij spoedig laddertjes—wasch ze daarom steeds in Lux. Met Lux kunt U ze herhaaldelijk wasschen zonder de kleur, de slanke vorm of' het fijne weefsel te schaden.

kx •-o«» M

LUX

N. V. DE LEVERS ZEEP MAATSCHAPPIJ. VLA ARD INGEN

*

- 31

Klop de Luxvlokken in een teil mi heet water tot een dik schuim en voeg koud water bij tot hel sop lauw is. Lux is veilig omdat het zoo zuiver is. Zoudt U Uw kostbaar bezit aan iets anders durven toevertrouwen ?

HIER HEEFT U EEN AFBEELDING VAN DE BEROEMDE

Dim©3[Ä"-AII§TDe£ilLilNI

99 = =— HET MELKDIEET VOOR DE HUID —==

s Morgens en 's avonds ge bruikt voor het wasschen van het gezicht, zult U spoedig bemerken.

dat Uw teint gezond, Uwe huid zacht, gaaf en stevig wordt en kleine huidaandoeningen verdwijnen.

Godfried de Groot

V

^an Êuyfeenstraat Sa, Tel. 28474 Amsterdam

Specialiteit in moderne en artistieRe foto's Mei, nie de vele reproduclies van ons w. : n n „'iel Weefcblad ■Cineinaaihealei

VOORSCHOTTEN

Knip deze advertentie uit, zend ze met 50 cent in postzegels aan France-Import, R^nstraat 5, Den Haag en U ontvangt een keurig doosje'monsters.

aan Ambtenaren en Beambten Geen rente, noch kosten vooruit COULANTE VOORWAARDEN CENTRALE CREDIETEN FINANCIERING-BANK KEIZERSGRACHT 302-304. AMSTERDAM Kinanciert huurkoopcontracten

Men zest het U niet, maar het is daarom niet minder pijnlijk, dat men bij U de te sterke transpiratie onder de armen kan merken, die U zelf met weerzin bij anderen heeft kunnen vaststellen. Lang voor Uw japon de sporen er van vertoont is de lucht door tlw omgeving reeds opgemerkt. En het is toch zoo gemakkelijk en tevens bevorderlijk voor Uw gezondheid deze overdadige transpiratie te genezen. Prof. Dr. Polland, de beroemde dermatoloog, heeft een preparaat samengesteld, Trannosan genaamd, hetwelk de zieke zweetklieren langzaam tot normale uitwaseming terugbrengt en de onaangename lucht reeds bij de eerste toepassingen wegneemt. U kunt zonder eenige kosten N.V. Droserilen Maatschappil Rotterdam voor U, 'n proef Schiekade 104 er mede nemen. Ik verzoek om toezending van het vooreen proefneming Zend ons dezen benoodigde met Trannosan tegen transpiratie bon met nauw- onder de armen. Dit verzoek verkeurige vermel- plicht my tot niets. ding van naam en adres. Naam ■L ijjers aan transpinfremlt voeten vragen' ■J< ztnding van pros:ie lus .V" over Tran■w in tegen voetzweet.

Prijs per tube 50 cent

CREAM

tASY CREAM wordl ook sjeieverd in poilen van 1 KG. te^en toezending van ( 5— aan

To yimsm wsMPmm^K 'sGRAVENHAGE ;-: POSt GIRO 63197

ADVERTEERT IN DIT BLAD VRAAGT OFFERTES

Adres 2 C 4Th

"edaclle en Administratie: Galgewater 22, Lelden. Tel. 7eo

JEIMNY JUGO

Verschont wekelUks - Pr(J» per kwartaal f 1.93

-. . .

(POTO UPA)