Gemeenschapskrant Almere Jaargang 7, nummer 3 30 juli 2006
Verwondering
De Parel
B. Sikkema
S
chrijven doe je in de eenentwintigste eeuw meestal niet meer met één of andere pen of potlood, maar met een toetsenbord, zittend voor een scherm. Wanneer mijn blikken even van dat scherm wegdwalen, de tuin in, dan zie ik een overwegend groene wereld waarbinnen hier en daar andere kleuren opflitsen. Ik zie de kaarsen van het vingerhoedskruid met bloesem in donker roze en wit en alle tinten daartussen. Achter de vijfpuntige bladeren van een esdoorn golft de roze zee van een botanische rozenstruik. Een vreemde naam: alsof er ook niet botanische rozen zouden bestaan. De tuin van mijn vrouw is mooier dan een beeldscherm, daar is geen twijfel over mogelijk! Toch weet ik nu al wat er zal gaan gebeuren: over ongeveer vier maanden zijn alle kaarsen uitgedoofd, zijn alle groene bladeren van de boom gevallen en is er geen zee van bloemen meer te zien. De wereld buiten het raam is niet groen meer, maar kaal en grauw. Maar uit de grond groeien kleine groene rozetten, waaruit in de volgende zomer nieuwe kaarsen omhoog zullen schieten en aan de kale takken van de esdoorn zitten knopjes die nieuwe vijfpuntige bladeren zullen worden. Hoe kan dat toch? “Hou maar op!” roept nu iemand die misschien met belangstelling is begonnen te lezen, “dat weet ik allemaal wel. Zo gebeurt het altijd en het gaat al tienduizenden jaren zo. Het heeft met het wisselen van de seizoenen te maken en met het verschil in temperatuur tussen zomer en winter en vingerhoedskruid is een tweejarige plant”. Ja, ja. Kilometers boekenplank zijn erover volgeschreven. Door mensen die verstand hebben van plantkunde en van scheikunde en van de loop van zon en maan en van mineralogie en van nog een heleboel andere onderwerpen. Toch weten we nog steeds niet hoe het komt en dat vingerhoedskruid een tweejarige plant is, Pagina:
komt alleen maar omdat mensen hebben afgesproken dat we aan het eind van 31 december van jaartal veranderen. En als we het dan toch niet weten, zeggen we dat het met God te maken heeft. Daar zijn nog veel meer kilometers boekenplank over volgeschreven, die geen antwoord hebben gegeven op de vraag wie God is. Een machtige figuur, zo is eeuwenlang gedacht, die alles gemaakt heeft en ergens in de hemel woont. En als je je dan afvroeg waar die hemel was, moest je omhoog kijken. Karen Armstrong schrijft in haar boek In dit nummer: ‘de geschiedenis van God’: ‘het 1 - Verwondering werd de Joden zelfs 2 - Verantwoording en respect bepalen je verboden bijdrage zijn naam uit te spre- 3 - Een impressie van de ken, als een muziekmiddag krachtige herinnering 4 - Informatieavond aan het feit Jeugdverzorging dat elke po- Afscheid br. P.M. Olgers ging om Hem in 5 - De Wensenboom woorden te - Spreuk vangen gedoemd was 6 - Jeugdappèl 2006 te mislukken’. Dat dit 7 - Oudste Barendregt bezoekt Texel antwoord van vroeger niet klopt, 9 - Een (foto-)impressie van het uitje van de weten we eerste kring ook alweer een tijdje, 10 - Gemeenschapsmutaties - Colofon
toch gaan we ermee door om te proberen een antwoord te vinden.
Laat de wetenschappers rustig doorgaan met het, ieder op zijn of haar terrein, zoeken naar wat genoemd wordt ‘de oerbron van het leven’. Daar zijn het wetenschappers voor, maar de uitkomst is minder belangrijk dan het zoeken zelf. Wat wel belangrijk is, is de verwondering voor alles wat wordt. Een verwondering, die overgaat in bewondering.
Armstrong schrijft ook: ‘De gedachte achter de hele godsidee (bij de Joden -s-) was niet om pasklare oplossingen te vinden, maar om tot het besef te komen dat het leven een wonderbaarlijk mysterie was’. Daar zijn we dan. In de regels hierboven wordt over drie vormen van leven gesproken: een plant, een struik en een boom. Maar er is zo oneindig veel meer, dat met elkaar het wonderbaarlijke mysterie van het leven vormt.
De dichter Bert Voeten schreef dat er geen wonderen gebeuren en dat je er niet in moet geloven. Hij eindigt z’n gedicht:
Geloof in de man die met onverbloemde handen een bed van liefde spreidt; in de vrouw die een zon voelt opgaan in haar schoot; in het kind dat als een oester slaapt in zijn waterhuis; geloof in een onherroepelijk leven en leef het zo. Over wonderen gesproken… ■
Verantwoording en respect bepalen je bijdrage P. Olgers en B. v.d. Linden
Maandag 26 juni jl had de redactie van De Parel een gesprek met zr. Prinsenberg en br. Kars, twee nieuwelingen in de kring van dienenden. Nadat br. Prinsenberg naar boven is vertrokken om voetbal te kijken, al gaat het inmiddels nergens meer om nu Nederland niet meer meedoet, kunnen we met onze vragen beginnen. Eerst stellen we wat vragen aan zr. Antoinette Prinsenberg, hoe haar
reactie was toen ze voor een taak in de dienende kring werd gevraagd bijvoorbeeld. De mogelijkheid dat ze gebeld zou worden was niet bij haar opgekomen en toen de Herder haar zondagavond 22 januari j.l. belde omdat hij met oudste Barendregt langs wilde komen, was ze dan ook erg geschrokken. Met haar man sprak ze erover in de dagen die op het telefoontje volgden en ze besloten samen dat ze “ja” zouden zeggen, al wisten ze toen nog niet om wie van hun tweeën het ging. Respect Oudste Barendregt is een aantal jaren de voorganger van zr. Prinsenberg geweest toen ze nog in Noordwijk woonde en het gesprek met de Oudste was dan ook erg vertrouwd en ontspannen. Toen de Oudste haar vroeg of ze in de dienende kring wilde komen, antwoordde ze daarop bevestigend. ”Maar Oudste, u kent me Pagina: 2
toch wel?” Dat was kennelijk geen belemmering. Nu maakt ze dus deel uit van een dienende kring, “die het beste in me naar boven haalt. Ik kan rustig blijven in de groep, er wordt naar elkaar geluisterd en je mening wordt gerespecteerd.” Ze wil zichtbaar zijn in de gemeenschap, op huisbezoek gaan, taken van de Herder krijgen. Dat is ook de reden dat ze nu stopt met de verzorging van de eerste kring en het kinderkoor. Om wat meer tijd te hebben voor andere taken. Ze vindt huisbezoek een fantastische ervaring en verbaast zich er over hoe ze ontvangen wordt. Zo jong als ze is wordt ze toch met vertrouwen benaderd. Het uitreiken van het verbondsteken vindt ze heel bijzonder. Vooral de eerste keer moest ze erg haar best doen haar emoties te bedwingen. Iedereen kijkt je echt aan; nu is het ernst! Ook onze Apostel sprak daarover op de tweede paasdag; hoe ga je met de rondgang.
Breed inzetbaar In het dagelijks leven is zr. Prinsenberg gastouder. Ze past op een wisselend aantal kinderen, variërend van twee (die van henzelf) tot zeven, die vanaf zeven uur ’s morgens tot kwart voor zes ‘s avonds of soms zelfs later, in haar gezin vertoeven. Ook zit ze in de ouderraad van de school van Finn en met name de sportcommissie heeft haar aandacht. Bij de avondvierdaagse heb je dan ineens te zorgen voor medailles en een limonadepost. Ook helpt ze bij de musical waarmee groep 8 het schooljaar besluit, haar ervaring met de kerstmusical komt daarbij van pas. De sfeer op school is goed en als ouders met negatieve dingen over de school naar haar toekomen, probeert ze hen op de positieve kanten te wijzen en op de inzet van de leerkrachten, die bewust bezig zijn om het goed te doen en doordachte keuzes te maken. In het gezin Prinsenberg zijn behalve de kinderen ook nog een drietal poezen en een hazewindhond. De laatste komt via “Greyhounds in nood” van een renbaan in Spanje en heeft nu een thuis gevonden, waar hij, languit op de bank, duidelijk van geniet. De vakanties worden met de vouwwagen gevierd “waar de zon schijnt”. Vaak wordt pas een dag voor vertrek bepaald waar de reis naar toe gaat. “Waar je nog nooit geweest bent is altijd iets te ontdekken”.
Verantwoording Br. Aldo Kars had er met zijn vrouw van tevoren wel over gesproken dat de Herder zou kunnen bellen en hij zou niet verbaasd geweest zijn als zijn vrouw gevraagd zou worden. In hun huwelijk is de verdeling naar zijn idee: hij het financiële deel en zij het emotionele. Toen de Herder zondagavond 22 januari belde zei hij echter dat hij iets met br. Kars wilde bespreken. Dat verbaasde hem toch wel. Waarom ik? vroeg br Kars zich af. De Herder zei: om wie u bent wordt u gevraagd en niet omdat u anders zou moeten zijn. Br. Kars is “niet zo aanwezig” zoals hij dat noemt, meer een luisteraar dan een prater. Als in een groepsgesprek zijn mening aan bod is geweest, hoeft hij dat niet zo nodig ook nog te ventileren. In de dienende kring meedoen is een mooie plek; heel betrokken. Verantwoording bepaalt je bij je actieve bijdrage. Om bij alle namen een gezicht te zien en andersom, vraagt nog wat tijd en aandacht. Een boek met foto’s om te zien wie wie is zou daarbij erg helpen. Mogelijk wordt daar binnenkort invulling aan gegeven. De avonden met de dienende kring ervaart hij als inspirerend en ongedwongen. Beslissingen voor de verzorging van de gemeenschap worden, met heel veel liefde, zorgvuldig afgewogen. Er speelt veel in de gezinnen waar je
Een impressie van de muziekmiddag Foto’s: B. van der Linden en N. Wortel
Muziekmiddag Almere zondag 21 mei 2006 Pagina: 3
niet allemaal van weet. De kring kan de Herder dan steunen zodat die niet alleen maar met de zorgen bezig hoeft te zijn. Br Kars werkt bij de importeur van het grootste automerk van Nederland met een grote groep mensen, volgens hem niet de makkelijkste. Met gevoel voor “de jongens” wil hij ze motiveren en stimuleren in waar ze goed in zijn, om zo samen een bepaald doel te bereiken. In zijn vrije tijd houdt hij zich graag bezig met autosport en tuinieren. Dat laatste omdat de tuin er ook netjes bij moet liggen. In de vakantie trekt hij er met zijn gezin met de caravan op uit. De tijd wordt zorgvuldig gepland omdat de caravan met drie families wordt gedeeld. ■ Foto’s B. van der Linden
Informatieavond jeugdverzorging S. Koelewijn
Woensdag 17 mei hadden wij een informatieavond over de jeugdverzorging. Dat was op veler verzoek want in de enquête die in januari is gehouden, hadden veel broeders en zusters aangegeven niet zoveel te weten van de jeugdverzorging en hoe die tegenwoordig in zijn werk gaat. Vooral natuurlijk de broeders en zusters die niet meer direct kinderen in die leeftijd hebben missen dat nog wel eens. Een groepje broeders en zusters had deze avond voorbereid om ons een zo breed mogelijk zicht te geven op alle kringen die er zijn. Bij binnenkomst was een kleine tentoonstelling van richtlijnen en zangboekjes van lang geleden. Zo was er al direct het verschil te zien met nu.
deren op te trekken een band krijgen met ze en zo samen bezig zijn met datgene waar ons werk voor staat, namelijk van betekenis willen zijn voor elkaar. Zij steken er veel tijd en energie in en krijgen er, naar zij zeggen ook heel veel voor terug…….. Een aantal broeders en zusters vertelde spontaan over hun herinneringen aan de tijd dat zij op jeugdkring zaten. Vervolgens legde van iedere kring een verzorger uit hoe het tegenwoordig wordt verzorgd. Van tevoren hadden wij allemaal gelegenheid gekregen om een vraag op te schrijven die wij mogelijk hadden met betrekking tot de jeugdverzorging en tijdens het samenzijn werden die vragen door de verzorgers beantwoord. Het was boeiend om te horen hoe gedreven deze verzorgers wekelijks bezig zijn om onze jonge mensen te boeien, te bezielen en vooral om hen te laten voelen dat zij er willen zijn voor deze kinderen. Het enthousiasme waarmee zij vertelden hoe zij, door veel met de kin-
Het was een boeiende avond met een heldere kijk op de hedendaagse jeugdverzorging.
Soms is het wel eens jammer dat, ondanks de vraag om zo’n avond uit de gemeenschap, er niet zoveel reactie komt als naar aanleiding van de enquête mocht worden verwacht. Maar dat is vooral jammer voor degene die dit hebben gemist want dat zij wat gemist hebben……….dat is duidelijk! ■
Afscheid br. P.M. Olgers C. Koelewijn
In 2001 vond een doorstart plaats van de toenmalige bouwkrant en kreeg onze gemeenschapskrant de uitstraling zoals wij die nu kennen. “De Parel”.
De eerste vergadering vond plaats in de kantoorruimte (zie ook foto op de eerste bladzijde van ‘De Parel’ Jaargang 3, nummer 2) van
één van onze broeders die zich ooit had voorgenomen de parkeerplaats bij ons gebouw vol te krijgen met auto’s van een ons inmiddels zeer bekend merk. De koffie was prima waardoor er nog enkele vergaderingen op die plaats zouden volgen. Inmiddels zijn wij vijf jaar verder en gaat br. Olgers verhuizen naar Emmeloord. Reden voor een passend afscheid. Pagina: 4
Gewapend met een afscheidscadeau en een speech wist br. Sikkema onze dank te vertolken. ■
Wensenboom I. Lipsius
Voor ieder een gezond en gelukkig nieuwjaar
De postcode loterij winnen Met de jeugd een prachtig jaar
Mijn rijbewijs halen Dat de familie bij elkaar blijft Een hijskraan van lego
Een manege met paarden Een goede tijd in Wierden
Hoge cijfers
De dienst leuker maken Gezond en tevreden Een goed 2006
Mijn propedeuse
Een huifkartocht maken
Mijn hond weer leeft
Liefde geluk en kracht Mijn streefgewicht halen
Een zonnestraal is warm en licht Een rode roos geeft een blij gezicht Als ik die twee nu samen wens Is dit genoeg voor ieder mens
Onze wensen voor 2006
De ‘wensenboom’ die begin dit jaar in de hal stond kon niet meer in de 1e Parel van dit jaar. Daarom treft u hem nu aan alhoewel de boom ‘natuurlijk’ alweer flink is gegroeid.
Lachen is de kortste afstand tussen mensen John F. Kennedy Pagina: 5
Jeugdappèl 2006: Jouw beeld, onze kracht, de toekomst Anne Loggen
De dag begon vroeg. Rond half ze- apostolisch zijn. De ene was apostoven snel onder de douche, snel een lisch opgevoed, de ander was wel broodje maken en dan……. gaat de opgevoed maar niet apostolisch. bel. Arantxa is lekker op tijd en niet veel later rijdt Chantal voor. Om tien over zeven zitten we in de auto. Als we de straat uitrijden komt Peter aan gereden. Die rijdt ook mee, hadden we elkaar toch bijna gemist! Op naar Zr. de Lang. Ondertussen deed ik ook, met behulp van het make-up spiegeltje in de auto, krullers in mijn haren (Chantal was al voorzien). Om vijf voor half acht rijden we bij zr. De Lang weg, om vijf over half acht zijn we er weer terug. Oeps! Tas vergeten. Na een vlotte rit komen we aan bij Papendal. Snel naar de toiletten om de krullers uit ons haar te halen, nog snel een kopje thee en dan sound-checken. Na een soundcheck van anderhalf uur werkt alles zo goed als. Nog tien minuten plaspauze en dan moeten we weer op het podium zitten. Na een aantal liederen door koor en/of orkest wordt gemeld dat de Apostel in de file staat. Nog even doorzingen dus. Al snel is de Apostel er en begint de dienst (maar tien minuutjes te laat). Er is zo veel verteld in de eredienst, ik kan het niet allemaal onthouden. Ik had me nog zo voorgenomen om aantekeningen te maken. Maar als je op de eerste rij zit en iedereen je ziet zitten, dan ga je niet zitten schrijven tijdens de dienst. De boodschap van de eredienst: Iedereen is een wonder. De Apostel vertelde over hoe je zelf bepaalt wie je bent, hoe je over dingen denkt (jouw beeld) enz. Je vormt jezelf door dingen van anderen over te nemen. Hoe je wilt zijn, of juist hoe je niet wilt zijn. De opziener had allemaal foto’s van het sterrenstelsel mee en vertelde hoe het sterrenstelsel in elkaar zit. Dat het hele sterrenstelsel met alles daarin is opgebouwd uit dezelfde stoffen (zuurstof, stikstof, waterstof, fosfor, enz). Planten, dieren noem maar op. Dus ook jij en ik, is dat geen wonder? Ook waren er twee jonge mensen die vertelden over hun
‘Distant land‘. Na de eredienst was er een lunch bestaande uit: een broodje kaas (met zakje mosterd, wat attent), een broodje kipfilet, een krentenbol, een appel en (in ons geval, de andere opties waren al op) een beker (karne)melk. De lunch was voor ons groepje (als je geen melk lust) een wat mindere lunch, nou ja, verschrikkelijke lunch eigenlijk. Twee droge broodjes met een klontje (???) boter er op, een krentenbol (die door bijna niemand gegeten werd), geen drinken en het naar mijn mening enige lekkere in het lunchpakket de appel (een verse appel, die je zelf mocht uitzoeken, dus geen gerimpeld, beurs miniappeltje). Gelukkig werden er al snel watertaps tevoorschijn getoverd, was er toch iets te drinken voor de mensen die geen melk lustten. Na de lunch ging bijna iedereen kijken bij de sponsorloop op de atletiekbaan. Er werd ondanks het warme weer erg goed gelopen (maar dat komt natuurlijk door onze goede aanmoediging).
Uiteraard werd ook de weekbrief voorgelezen. Na de weekbrief volgde een rondgang van ongeveer drie kwartier. Na de rondgang werd de eredienst afgesloten en speelde het orkest de zaal toepasselijk uit met ‘The Syncopated Bij de sponsorloop was volop drinken en wat te snaaien te krijgen (dit jaar gelukkig geen consumptiebonnen!) Dit jaar waren er ook flesjes sportdrank, echt super, hadden we nodig met dit weer. Na de sponsorloop begonnen de workshops. Er waren vier workshops: een opblaasbare stormbaan, iets met schilderen, dialoog en een muziek workshop (zang en orkest). Ryanne, Arantxa en ik hebben de muziek workshop gedaan, we waren iets te laat en kwamen halverwege binnen vallen. Voor ons was het dan ook geen groot succes (we bakten er niks van). Er was de mogelijkheid om twee workshops te doen. Ik heb er maar één gedaan, en ben daarna lekker van het weer gaan genieten. Ik kan dus ook niet echt iets vertellen over Clock’ (toepasselijk omdat de dienst de workshops. uiteraard was uitgelopen) en zong Na de workshops was er een gezahet koor (met orkest) het lied menlijke afsluiting waarbij het koor Pagina: 6
gevormd in de muziek workshop een lied (in my life van de Beatles) ten gehore bracht. Ook het orkest (ook deels gevormd in de workshop) met het jeugdappèl koor zongen/speelden nog wat, een Beatles medley. De Beatles medley was een verrassing voor de Apostel. Na alle optredens kreeg de Apostel namens het jeugdappèl koor en orkest een extra aanbieding aangeboden voor de kosten van het repetitieweekend. Ook werden de dirigenten en pianisten van het repetitieweekend namens
het koor en orkest bedankt met een oranje bosje bloemen. Als afsluiter werd er nog een aantal liederen gezongen (Beatles medley, Distant land en Brand New day). Tijdens deze liederen stroomde de zaal leeg en de bloemen (o.a. pioenrozen) en planten (hortensia’s) die ter versiering van het podium hadden gediend, werden mee gegeven voor de zieken. Na nog wat email adressen te hebben uitgewisseld gingen we weer naar huis. Om bijna tien over half zes reden we met z’n vieren (Arantxa, Chantal, Peter en ik) in
de file weg van het parkeerterrein van Papendal. Omdat we inmiddels toch wel trek hadden, besloten we een stop te maken bij de Mc Donalds, het zou immers nog wel even duren voordat we thuis zouden zijn. Na een half uur in de rij te hebben gestaan (we hadden al thuis kunnen zijn) hadden we ons eten. Tijdens het eten hebben we nog even na gepraat en nog even van de zon genoten. Daarna zijn we weer in de auto gestapt. Rond half acht waren we weer thuis. ■
Oudste Barendregt bezoekt Texel D.A.J.T. Meier (Amsterdam-Slotervaart)
Donderdag 26 januari jongstleden vierde oudste Barendregt zijn verjaardag. Hij bereikte de mooie leeftijd van zestig jaar. Priester Scheeper (gemeenschap Amstelveen) net als ik gepensioneerd KLM-er, dacht meteen aan een mogelijkheid de Oudste een mooi cadeau aan te bieden. Onze Oudste is zeer geïnteresseerd in de luchtvaart en het idee werd geopperd hem een vlucht naar Texel aan te bieden. Priester Scheeper wilde echter zekerheid hebben of dit mogelijk was. Ik ben in het bezit van een
vliegbrevet en vlieg al geruime tijd. Ook ben ik voorzitter van de KLM Aëroclub. Daarom werd er eerst een telefoontje naar mij gepleegd. Wat mij betreft geen probleem. Priester Scheeper heeft toen Oudste Wiegman benaderd, maar hij vond het nogal heftig en legde het voor aan de Apostel. Het antwoord van de Apostel was kort en krachtig: “Dat mogen zij mij ook geven”. Dat was dus een keiharde GO. De verrassing werd zorgvuldig geheimgehouden voor de Oudste. Zuster Barendregt mocht ook mee. Pagina: 7
Tickets De Oudste kreeg zijn cadeau aangeboden op de districtsvergadering van januari in AmsterdamSlotervaart, mijn thuisgemeente. Ik mocht daar ook bij zijn, wat ik als een voorrecht heb ervaren. Broeder W. Soesan uit Amstelveen had zeer fraaie tickets gemaakt op zijn computer. Nadat de weekbrief was gelezen en de indeling verzorgd, was er gelegenheid om oudste Barendregt het cadeau aan te bieden. De tickets, netjes in een envelop, werden de Oudste aangeboden door priester Scheeper. Oudste Barendregt maakte de envelop open en zag de tickets. Zeer verbaasd en ontroerd las de Oudste alle pagina’s voor en liet alle aanwezige broeders en zusters meegenieten. De tickets bleken niet overdraagbaar en gaven geen garantie voor goed weer. Broeder Soesan had eer van zijn werk. Geheim Op de vraag of de vlieger ook in de zaal was, stond ik op en zei: “Ja, Oudste dat ben ik”. Nu kende hij mij al en was verrast dat ik de gezagvoerder op deze vlucht zou zijn. Priester Scheeper had nog een ondeugend grapje bedacht in de vorm van een klein parachuutje. Je weet maar nooit. Maar aangezien vliegen zeer veilig is, was dat ding niet nodig, en blijft
het dus een leuk aandenken. De bestemming stond niet op de tickets vermeld en bleef geheim tot de dag waarop de vlucht gemaakt zou worden. Texel De dag van de vlucht naar Texel werd bepaald op woensdag 15 maart van dit jaar, hopende op wat goed vliegweer. De zon hoeft niet te schijnen, maar je wilt toch onderweg wel wat zicht hebben al is het maar voor de meevliegenden. Deze woensdag zou de Oudste geheel vrij houden op mijn verzoek. Woensdag 15 maart om 06.30 uur werd ik wakker. De zon kwam op. Meteen na de ochtendrituelen ben ik op de computer naar de luchtvaart meteo (weersverwachting) gaan kijken. Het zag er goed uit, een mooie dag om te vliegen. Ons vliegtuig, een mooie Piper Archer van de KLM Aeroclub, is gebaseerd op Lelystad Airport. We hadden om 11.00 uur in de hangar afgesproken. Ik was er al veel eerder om het vliegtuig te tanken, de pre-flight (inspectieronde) te doen en koffie te zetten. Circa 11.00 uur kwamen de Oudste en zijn echtgenote aanrijden. Een hartelijk welkom volgde. Eerst even koffie, het één en ander verteld over het vliegen en de bestemming genoemd. Dat werd dus Texel Airport en daar zouden we ook de lunch gebruiken.
met de aanduiding 05. Daar aangekomen moest ik weer een aantal controles doen, onder andere of de motor zijn vermogen haalt, en na alles in orde bevonden te hebben, vertrokken we. Na de take-off lagen we snel op koers naar Texel. We vlogen over Lelystad en Enkhuizen waar we onze plaats van samenkomst duidelijk konden zien en even een rondje vlogen. Toen verder langs Medemblik en Den Helder. De klaring om de controlzone te mogen kruisen van het vliegveld De Kooy werd door de verkeersleiding snel gegeven. Ondertussen genoten we van het mooie vliegweer, geen turbulentie en “je keek de wereld uit” (vliegersuitdrukking). Ik volgde de standaard navigatieroute volgens het vliegplan en alles was wel aan boord. Bij het verlaten van de controlzone van het vliegveld De Kooy nam ik contact op met het vliegveld Texel. We kregen een zogenaamde ‘streight-in” dat wil zeggen, ik mocht meteen recht op de in gebruik zijnde landingsbaan af. We vlogen op circa 500 meter hoogte. Ik zette de landing in, snelheid reduceren, vleugelkleppen selecteren etc. Met een mooie strakke ‘dalingslijn’ koersten we recht op de landingsbaan af. Nu is deze baan op Texel Airport een grasstrip en voor de Oudste de eerste keer dat op gras werd geland. De baan verlatend gaf de havendienst van Texel Airport mij opdracht het vliegtuig te parkeren voor het restaurant.
en de landing afrekenden. Certificaat Daarna gingen we aan de lunch. Er was genoeg stof tot praten en hebben ons bepaald niet verveeld. Toch wel bijzonder, zo met de Oudste op stap, dacht ik zo en ik voelde me echt een bofkont. De zon maakte de dag vrolijk ondanks de koude wind. Na de lunch nog even koffie gedronken en toen werd het tijd om weer te vertrekken. De terugvlucht verliep voorspoedig. Met een fikse tegenwind doorkruisten we weer De Kooy. Het weer bleef goed, zodat we via een andere route ook nog over Harderwijk konden vliegen, waar zuster Barendregt dierbare herinneringen heeft. We naderden weer Lelystad Airport. Ik nam radiocontact op en we kregen dezelfde landingsbaan als waarvan we vertrokken waren. Een mooie landing volgde, al zeg ik het zelf. Bij de hangar aangekomen werd snel uitgestapt. Brrr…, koud! Binnen wachtte nog een verrassing. Even nog een lekker drankje en tijdens het napraten over de vlucht heb ik de Oudste en zijn vrouw een fraai luchtdoopcertificaat aangeboden in kleur als blijvende herinnering aan deze dag.
Strakke dalingslijn Het vliegtuig stond buiten te blin- Zo gezegd zo gedaan. Nadat de ken in de zon in haar mooie blauwe motor was uitgezet stapten we uit. Een koude oostenwind bood ons een onwelkome verfrissing aan; in het vliegtuig was het aangenaam Met een welgemeend “Wel thuis” warm geweest. Nu dus snel naar de namen we afscheid van elkaar. havendienst waar we ons meldden Ik moest nog wat vluchtadministratie verwerken en het vliegtuig moest weer de hangar in. Het was een fijne dag geweest. We hebben genoten van de vlucht en van elkaar.
KLM Aeroclub kleur, getankt en gereed voor de vlucht, technisch perfect in orde. Na het instappen en de gebruikelijke controles gedaan te hebben, taxieden we naar de baan
De foto’s getuigen daar van. Wat kan het leven toch mooi zijn. ■ Pagina: 8
Een impressie van het uitje van de eerste kring
Pagina: 9
Welkom in onze Gemeenschap
Br. Werner T. Bos Kustrif 118 8224 BJ Lelystad
Huwelijk
Zr. M. van Holder en Br. B. Reinders Huwelijksbevestiging op 4 juni 2006
Br. J.P. van Kleef Hollywoodlaan 92 1325 LT Almere
Zr. E. Scherer Kimwierde 103 1353 DK Almere
Gedoopt
Yorinde Boltjes 4 juni 2006
Verhuisd
Fam. A.S. Volkers naar Hooglanderveen (gem. Nijkerkerveen)
Nieuw adres: Vlist, fam. G. van der, Hibiscusstraat 1, 1338 WH ALMERE Hof, fam. A.G. van ‘t, Sieradenweg 63, 1336 TB ALMERE
Wilt u ‘de Parel’ digitaal ontvangen? Dat kan indien: • u behoort tot Het Apostolisch Genootschap of u heeft toestemming van de Voorganger van gem. Almere • u ‘De Parel’ op uw computer kan lezen m.b.v. ‘Acrobat Reader’ • uw pc beschikt over internetaansluiting (modem of adsl/kabel) Een mailtje naar:
[email protected] is voldoende. Het automatisch digitaal toezenden van ‘de Parel’ wordt dan gerealiseerd. Aan deze service zijn geen kosten verbonden. Uitgebreide info vindt u op de website van gemeenschap Almere. URL: www.trak.to/aga Kies hiervoor de knop: AGA-plaza (wachtwoord: fakkel). Klik vervolgens de knop: ‘Parel, de…’ Ook kunt u hier alle eerder verschenen ‘Parels’ downloaden. Voor inhoudelijke info inzake ‘De Parel’ wordt verwezen naar het redactiesecretariaat. Zie Colofon. Pagina: 10
De Parel Gemeenschapskrant van Het Apostolisch Genootschap te Almere. Verschijnt 4 x per kalenderjaar Redactiesecretariaat:: Bosch, C.A. Guadeloupestraat 103 1339 MC Almere
[email protected] Redactie Bosch, C.A. secretariaat Koelewijn, C. digitale fotografie Koelewijn, S. Linden, L.M.A. van der Olgers, P.M. Sikkema, B. coördinatie Vormgeving Koelewijn, C. Otten, B.S. De Parel Digitaal
[email protected] Eindredactie Schaik, A.R.T. van
