Gemeenschapskrant Almere Jaargang 6, nummer 3 9 oktober 2005
De Parel
Hartelijk geliefde broeders en zusters, lieve jongens en meisjes, A.R.T. van Schaik
D
e zomer is voorbij. Het weer was niet altijd even best, maar de nazomer maakt nog veel goed. Ik hoop dat u een goede zomer heeft gehad. Thuis of op vakantie. In de zomer, waarin het vaak wat rustiger is met afspraken en werk, heb je ook de gelegenheid om weer eens stil te staan bij de vraag hoe het met jezelf en met ons gaat. Soms kun je constateren dat het goed gaat; soms kan het beter of moet het anders. Situaties veranderen. Dat geldt voor ons allemaal. Wat gisteren waar was, kan vandaag anders zijn. In dit steeds wisselende leven en de veranderende omstandigheden ben ik persoonlijk blij dat ik in de gemeenschap een plaats heb waar ik broeders, zusters en jonge mensen kan ontmoeten. De Apostel schreef in de weekbrief van zondag 4 september 2005:
“Van harte roep ik u op samen te werken aan een veilige en vitale gemeenschap, waar we onszelf kunnen zijn én ons verbonden voelen in harmonie met het leven. Opdat de gemeenschap werkelijk een huis Gods zal zijn!” Een huis Gods is voor mij een plek “waar God te vinden is”. Wat dat voor mij betekent en wat dat voor u betekent kan verschillen. We zijn tenslotte allemaal anders. In de gemeenschap kan ik soms het contact weer herstellen met mijn eigen gevoel diep van binnen. Dat gevoel is moeilijk te omschrijven, maar de wereld (of alles wat er is) is groter dan ik kan zien of bevatten.
elkaar kunnen betekenen. Een plek waar we inspiratie op kunnen doen, of rust kunnen vinden. In een veranderende wereld is het goed om eens even te kijken waar ik sta. En daarover met anderen in gesprek te gaan. Hoe beleeft u de gemeenschap? Het vouwblad dat bij de laatste Stroom was gevoegd, is daarvoor een mooi handvat.
Ik roep u op om in de komende gesprekken mee te doen, oud en jong. Samen vormen we het grote mozaïek van de gemeenschap. Misschien wilt u er liever niet over praten, maar wel iets over schrijven voor de Parel of op een andere manier uw gevoel weergeven. De kunstenaars onder ons willen het misschien op het schilderdoek of op een andere wijze “verwoorden”. De jongens en meisjes misschien door een Het woordje “wil” in de vorige zinnen mooie tekening of een gesprek op de betekent dat ik daarbij zelf een keuze kring. kan maken. Wat stel ik centraal? Hoe denk ik over de mensen die ik ontIk wens u een mooie tijd toe. moet? Hoe denk ik over wat ik meeMet een liefste groet, maak of om me heen zie? Een plek waar God te vinden…, de geUw voorganger, meenschap als plek waar we veel voor Br. A.R.T. van Schaik ■ Voor mij staat vast dat we God ook bij en met elkaar, in mensen, kunnen vinden. Ik wil dat ook in mijn denken en doen tot uitdrukking laten komen. Ik wil uitgaan van het goede van de mens, maar soms wordt dat gevoel door de realiteit in twijfel gebracht. Ik wil niet direct oordelen, maar mijn mening heb ik soms wel erg snel klaar.
In dit nummer: 1 - Hartelijk geliefde broeders en zusters, lieve jongens en meisjes 2 - Van appels en otters 4 - Crematorium Almere 6 - Wat is geluk? 7 - De districtsvergadering 8 - In gesprek met de volgenden 9 - “Gemeenschap”pelijke verantwoordelijkheid - Gemeenschapsboeken 10 - Gemeenschapsmutaties - Colofon
Van appels en otters B. Sikkema
Op woensdagochtend, 1 september 2005, verzamelden zich 26 broeders en zusters – onder wie vier leden van de redactie van ‘De Parel, kun je nagaan . . . – bij onze Plaats van Samenkomst voor de zo langzamerhand traditionele jaarlijkse excursie. Ondanks enkele problemen met het antwoord op de vraag aan welke kant onze rechter- en onze linkerhand zat kwamen alle auto’s keurig bij de eerste plaats van bestemming: het fruitbedrijf van de familie Vereecken in Dronten. Mevrouw Vereecken leidde ons rond en stond onder meer stil bij aardbeien, die op tafelhoogte worden gekweekt en waarvan de planten ’s winters in de koeling worden bewaard. Ze vertelde ons ook dat een appelboom 15 à 20 jaar meegaat en een perenboom wel 50 jaar. Je kunt echt geen appels met peren vergelijken.
met appelgebak, met toegeleverde appels gebakken door een plaatselijke banketbakker. Dat gebeurde op de verdieping van de grote loods, zuster Teunissen werd met rolstoel en al vakkundig met een soort vorkheftruck op hoogte gebracht. Daarna volgde een diapresentatie in een heuse filmzaal, vergezeld Na de korte rondleiding door de van uitvoerige informatie over het boomgaarden kregen we koffie wel en wee van een fruitkweker en
hoe een boerenzoon uit ZeeuwsVlaanderen zich ontwikkelde, niet alleen tot fruitkweker, maar ook tot ondernemer en uitvinder van aller-
lei machinerie voor de fruitverwerking. Wist u dat fabrikanten van appeltaarten de appelpartjes geschild en wel en blank gebleven krijgen aangevoerd ? Daarvoor moest wel een systeem om het verkleuren te voorkomen worden ontwikkeld en een schilmachine met roestvrijstalen mesjes, want tegen andere mesjes verzetten de regels zich.
Pagina: 2
Over regelgeving gesproken: de appelteelt zal uit Nederland verdwijnen. De overheid stelt allerlei regels voor het bestrijden van ziekten en dergelijke. Die regels zijn terecht, maar verhogen de productiekosten. Aan de andere kant staat dezelfde overheid import van appels uit zuidelijke landen toe, waar genoemde regels niet worden gehanteerd en dus de productiekosten lager zijn.
Fruitkwekers mogen niet zelf bepalen wanneer ze met de oogst zullen beginnen. De stammetjes van gerooide fruitbomen mogen uit milieuoverwegingen niet ter plekke worden verbrand, maar mogen wel als openhaardhout worden verkocht. Blijkbaar twee soorten milieu, denk je dan. Na dit leerzame bezoek trokken we naar het Natuurpark Lelystad.
wandelen. Het natuurpark is erg groot, eigenlijk moet je het per fiets doen, die je kunt huren bij het Bezoekerscentrum. Er leven veel soorten dieren in het park, wisenten, elanden, verschillende soorten herten, bevers, paarden etc. We liepen over fel oranjeblauw – nou ja . . . – geschilderde bruggetjes tussen twee plassen door, waar otters woonden. Twee soorten met verschillende leefpatronen. Het ene meertje was met gaas stervormig in appartementen verdeeld, in elk waarvan solitair één otter woonde. Ze worden pas bij elkaar gelaten, wanneer de drang naar een volgende generatie otters zich aandient. In het andere meertje woonden zeven bedrijvige otters genoeglijk bij elkaar. Tja . . . In het park hadden we twee ooievaars op een nest op een paal gezien. Buiten het park stonden er een kleine twintig bij elkaar op één veld. Aan postbodes voor een volgende generatie geen gebrek. Bij dit alles was het ook nog mooi weer en zo ontdekten we op een plezierige manier dat er redelijk dicht bij huis veel valt te beleven en te leren.
We lunchten vanaf een buffet boven het water op het terras van het restaurant Willem Barentz bij het bezoekerscentrum van het park. Rijk voorzien, warm en koud, voor elk wat wils. Er bleef over. Tot slot konden we door het park
Naschrift. Uit het septembernummer van ‘De Stroom’ gleed een vouwblad. Over het thema: gemeenschap en individu. Nog een keer: Tja… Mensen lijken blijkbaar op otters. ■ Pagina: 3
Crematorium Almere C.. Koelewijn en S. Koelewijn
Het leek de redactie van de Parel een goede stap eens in onze directe omgeving te kijken, op zoek naar nuttige informatie waar we allen ooit eens mee te maken kunnen krijgen. De eerste gedachte was een bezoek te gaan brengen aan het nieuwe crematorium dat Almere sinds twee jaar rijk is. Het toeval wil dat een zus van uw verslaggeefster zèlf uitvaartverzorgster is.
Verschillende culturen We worden hartelijk ontvangen door mevrouw W.G. Hulsman. Zij is teamleider van Flevo uitvaartfaciliteiten B.V. ofwel de uitvaartcentra en de begraafplaatsen in Almere Haven en Almere-Stad. Onder het genot van een kopje koffie begint zij te vertellen dat er in Almere Stad gemiddeld 700 crematies en zo’n 60 begrafenissen op jaarbasis plaatsvinden. Over het algemeen zijn de crematies vrij neutraal, uitzonderingen daar gelaten. Tegenwoordig probeert men aan een plechtigheid een wat meer persoonlijk tintje te geven en zijn er veel vaker uitvaartplechtigheden vanuit verschillende culturen.
Zr. Y.Agtereek-Marinus uit de gemeenschap Hoorn. Zij heeft ons vergezeld en ons voorzien van extra informatie over het uitvaartwezen. Naast reguliere uitvaarten verzorgt zij met enige regelmaat crematie/begrafenis plechtigheden binnen ons Werk in haar werkgebied Noord-Holland en soms ook Flevoland. Bijzonder karakter Wat opvalt als wij binnen komen in de ruime ontvangsthal is de warmte die deze uitstraalt. Er is gekozen voor verschillende moderne kleuren die mooi op elkaar zijn afgestemd. De meubels zijn symetrisch opgesteld en ook de verlichting komt prettig over. Zelfs aan een kinderspeelhoekje is gedacht. Het bleek dat dit de eerste opdracht voor het ontwerpen en inrichten van een crematorium was geweest voor de architect. Mede hierdoor heeft dit gebouw een bijzonder karakter gekregen.
eerder van andere mogelijkheden gebruik maakt.
In principe is in het crematorium in de Kruidenwijk alles mogelijk. De met warme tinten ingerichte aula beschikt over een professionele geluidsinstallatie die muziek en spraak prima kan weergeven. Bij grote groepen kunnen mensen vanuit de hal en daar buiten de plechtigheid volgen via een groot scherm. Om te voorkomen dat een kleine groep mensen zich verloren gaat voelen in een te grote ruimte kan de aula kleiner worden gemaakt door middel van een gordijnsysteem. Een tiental zitplaatsen is om de kist geplaatst voor de direct nabestaanden. De aula beschikt over 150 zitplaatsen en ca 200 staanplaatsen. Een pijporgel of piano is niet aanwezig maar kan, als men dit wenst worden gehuurd. Voor een organist of pianist moet men zelf zorgdragen. In eerste instantie kwam het ontbreken van deze instrumenten vreemd op ons over maar mevrouw Hulsman vertelde ons dat in verhouding niet veel inwoners van Almere tot een kerkgenootschap behoren en men dan ook Pagina: 4
Als we aan mevrouw Hulsman vragen wat dit beroep mooi maakt, zegt zij: mensen laten voelen dat je er voor ze bent in deze moeilijke tijd. De verscheidenheid aan mensen is een belangrijk onderdeel van dit vak. Zelf geeft zij leiding aan de mensen die hier werken waarbij zowel voor collega’s als voor bezoekers de individuele aandacht het voornaamste blijft. Hierop vult zuster Agtereek aan dat het altijd de uitvaarverzorger is die als eerste contact heeft met de familie, hun wensen bespreekt en hen zoveel mogelijk begeleidt. De taak van de medewerkers van het crematorium is om de wensen van de nabestaanden naar behoren te vervullen. Het crematorium nader belicht Het crematorium beschikt inpandig over een uitvaartcentrum met een ‘centrale koeling’ en een verzorgingsruimte.
Er zijn vier opbaarkamers, waarvan twee zogenaamde “sleutelkamers”. Met de huur van een sleutelkamer krijgen nabestaanden een sleutel van het pand waarmee men 24 uur per dag de overledene kan bezoeken. Over het algemeen maakt men hier dankbaar gebruik van.
Mevrouw Hulsman vertelt een voorbeeld van een oude heer die na 60 jaar huwelijk afscheid moest nemen van zijn vrouw en nog zoveel mogelijk bij haar wilde blijven. De kinderen hebben toen zijn eigen stoel in de sleutelkamer gezet zodat hij dit ook makkelijk en op zijn eigen vertrouwde manier kon beleven. Zo wordt zoveel als mogelijk is op de persoonlijke wensen ingegaan. Ook is er een aparte bloemenruimte. Bloemisten in Almere hebben hier een sleutel van zodat zij op elk uur van de dag hun bloemstukken kunnen afleveren. Ook hier is de nodige aandacht om alles zo mooi mogelijk te verzorgen. De begraafplaatsen van AlmereStad en Almere-Haven bestaan
ruim 25 jaar en het crematorium nog maar twee jaar. In de tijd dat crematorium Almere nog niet bestond, werd er voor crematies uitgeweken naar Amsterdam of Lelystad. Crematorium Almere staat op het terrein van begraafplaats Almere-Stad. Door de situering, tegen de Hogering aan, ontstaat een geleidelijke overgang van de rust van de begraafplaats naar de drukte van het dagelijks bestaan. De begraafplaats bestaat uit vier velden, onderverdeeld in grafkamers. Na de plechtigheid kunnen mensen elkaar ontmoeten in één van de twee koffiekamers. Deze zijn in twee verschillende kleurstellingen en met ruim voldoende zitelementen opgezet. Er is een eigen keuken aanwezig zodat alle consumptiewensen, tot complete maaltijden aan toe, verzorgd kunnen worden. Men is tegenwoordig vrij in de keuze wat betreft de bestemming van de as. Men kan kiezen voor een verstrooiing boven zee, per vliegtuig of schip. Tevens is er de mogelijkheid de as te verstrooien op een zelf uitgekozen stukje grond. In dit geval moet wel toestemming worden gevraagd aan de eigenaar van betreffende grond. In de urnentuin van het crematorium kan de asbus worden bijgezet in een urnengraf of een urnennis. Naast het verstrooien of bijzetten van de as zijn er ook andere mogelijkheden ter nagedachtenis. Ge-
Pagina: 5
dacht kan worden aan sieraden, sierurnen, gedenkvormen en beelden. In het crematorium zijn daar verschillende voorbeelden van te zien. Om wat meer openheid te brengen in het gebeuren rondom de dood is mevrouw Hulsman voornemens wekelijks een column te gaan schrijven over dit onderwerp in een plaatselijke krant. Volgend jaar maart zal er weer een Open dag zijn voor iedereen die daar belangstelling voor heeft. Ook worden er regelmatig rondleidingen gegeven voor leerlingen van het Regionaal Opleiding Centrum (ROC) van Almere. Natuurlijk hopen wij allemaal zolang mogelijk weg te mogen blijven uit een crematorium maar toch is ook ons leven, net als van ieder ander eindig. Onze indruk is dat er bij het Crematorium Almere alle aandacht is voor de mens zoals wij in onze Apostolische cultuur gewend zijn met elkaar en de ander om te gaan. Dit gaf een bepaald gevoel van verbondenheid en de zekerheid dat, wanneer ook voor ons die tijd komt wij daar met zorgvuldigheid en respect worden omsteld. Adres van het crematorium is: Crematorium Almere Kruidenweg 3 1312 SR ALMERE Tel: 036-5357200
Email:
[email protected] Een activiteit van Yarden & P.C. Hooftgroep ■
Wat is geluk Geluk, dat kun je echt niet kopen het komt je ook niet aangewaaid. Je moet jezelf er steeds voor geven geluk is altijd de moeite waard. Wat ik beleef in ’t dagelijkse leven aan vreugde, blijheid en geluk is niet te tellen en te wegen maar wel te voelen als geluk Zo zijn er vele, vele momenten dat je geluk beleven kan Ontelbaar in je leven, ook in momenten van verdriet Als je het niet meer zitten ziet kijk dan eens om misschien dat je ’t geluk dan weer kunt zien Br. Dijkers Juni 2005
Pagina: 6
De districtsvergadering E. Doorenspleet-Veenema
Als ik op vrijdag, aan het einde van de middag de dag afrond op mijn werk, nog even dit, nog even dat, merk ik dat ik al met mijn gedachten bij de avond ben. Ik mag vanavond weer naar de districtsvergadering. Soms, vooral als ik moe ben, moet ik me er wel eens toe zetten, maar vanavond zie ik er naar uit. Snel, op de fiets naar huis na nog wat boodschappen te hebben gedaan. Thuis gekomen snel het eten opzetten en… opruimen. Dan eten (wel een makkelijke maaltijd, hoor, soms een boterham) en de Herder en/of priesters bellen naar me of ik mee wil rijden vanavond. De jongens doen de keuken en ik kan nog even met een kop koffie de weekbrief doorlezen. Om 19.15 uur word ik opgehaald en rijden we naar het gebouw in Amsterdam-Slotervaart. Daar komen alle herders en priesters uit het district Amstelveen samen. Indeling Om 20.00 uur komen de oudsten Barendregt en Wiegman binnen. Oudste Barendregt stapt op een kleine verhoging die pal voor de banken staat, aan de rechterkant van de zaal. Na de begroeting leest hij gelijk de indeling voor de ko-
mende zondag voor. Dat gebeurt lang niet altijd, soms wordt de indeling pas aan het einde van de samenkomst voorgelezen. Deze week wordt mijn naam niet genoemd en gaat de Oudste de weekbrief ‘behandelen’. Dat doet hij uit zijn gevoel en naar aanleiding van de uitleg van de Apostel op de Baarnkring. De Baarnkring is op donderdag bijeen. Op de Baarnkring wordt de weekbrief door de Apostel aan deze kring verklaard en uitgelegd en ook daar worden de Oudsten ingedeeld in het land. De
districtsverzorgers worden niet alleen in het eigen district ingedeeld, zodat wij ook de andere Oudsten en Baarnkringleden leren kennen op de districtsvergadering. Bijzondere opdracht De Oudste leest de weekbrief voor en vraagt oudste Wiegman om zijn hart uit te spreken en nog enige mededelingen te doen. Altijd is er een gevoel van sterke verbondenheid met elkaar. Het is echt een mooi gevoel tussen mensen te zitten met dezelfde opdracht. Op dit ene vlak willen wij, gewone mensen, wel met een bijzondere opdracht, het woord van de Apostel ons eigen maken en dat weer aan de broeders en zusters geven. Zo worden wij verzorgd en dat is nodig om zelf te verzorgen. Er wordt een priester uit ons midden gevraagd om te danken voor de avond, waarna de Oudste ons het vertrouwen van de Apostel geeft, om te doen wat gedaan moet worden. Altijd ga ik met een warm gevoel en vol vertrouwen weer naar huis. ■
Pagina: 7
In gesprek met de volgenden B. Sikkema
Het is nog niet zo heel lang geleden dat het leven van mensen eindigde in de omgeving, waar het ooit begonnen was, en dat de omstandigheden aan het einde van het bestaan ongeveer gelijk waren aan die aan het begin ervan. Met andere woorden: er veranderde niet veel in een mensenleven en wat veranderde deed dat heel langzaam. Dat is nu, aan het begin van de eenentwintigste eeuw, wel anders. De snelheid van veranderen valt haast niet bij te benen! Het opvallende hierbij is, dat dit bijbenen jonge mensen veel gemakkelijker afgaat dan de wat ouderen. Met als gevolg kans op wrevel en wederzijds onbegrip. Ook in ons Werk komt dit voor, het artikel ‘Creatief delen uit solidariteit’ in ‘De Stroom’ van april 2005 spreekt erover.
Om deze mogelijke bron van verwijdering te voorkomen fungeren op districtsniveau klankbordgroepen waarin jongeren hun opvattingen kunnen ventileren over de gang van zaken en de ontwikkelingen binnen Het Apostolisch Genootschap. Af en toe geven enkelen van hen een toelichting tijdens een vergadering van de Baarnkring. Vanuit onze gemeente maken Chantal Matser en Harry Voskuilen deel uit van de klankbordgroep in
ons district. Reden om met hen eens een praatje te maken. Niet om aan de weet te komen hoe dat in zo’n klankbordgroep precies toegaat en ook niet om een diepzinnig gesprek te voeren. Maar gewoon om eens te luisteren.
nas kunnen verhinderen dat al te snel opeenvolgende veranderingen je vertrouwde gedachtegoed insluipen. ‘Het was toch altijd goed zo . . .?’ Maar dat vertrouwde gedachtegoed verstart dan wel.
Wat me duidelijk werd was dat ik met twee volwassen mensen zat te praten, die in aantal levensjaren van me verschilden, maar niet minder omlijnd hun eigen meningen hadden en die goed onder woorden konden brengen. Er was soms een afzetten tegen negatieve opmerkingen van ouderen, die daarbij vergeten de hand in eigen boezem te steken, maar er was vooral een duidelijk stellen, dat hun beleving weliswaar anders, maar niet minder positief is en dat die beleving vooral anders is omdat hun leven anders is. In dit verband zou het ‘heilvol’ kunnen zijn als de klankbordgroep Normen – en zelfs waarden! – ver- meer blijkt te zijn dan welwillend anderen, maar hoeven daarom toehoren en vervolgens overgaan nog niet minder te worden. De we- tot de orde van de gevestigde dag. reld, waarin jonge mensen leven en hun weg moeten vinden, is gro- De dag van ouderen, die de regie ter dan de wereld ooit was en gutst in handen willen houden en zich als het ware hun leven in. Dit leidt niet afvragen of zij – met alle goesoms tot een ontsporing, maar in de bedoelingen – de volgenden het algemeen tot een grote weer- wel iets bieden dat waard is om baarheid. In ieder geval tot een le- gecontinueerd te worden en niet venshouding, die door elke ballon als een met lucht gevuld ballonnevan onechtheid heen prikt. tje wordt doorgeprikt. Ook op zondagochtend. Harry maakte tijdens het gesprek Of daarbij het woord ‘moeten’ zo de opmerking dat hij vaak de in- nodig is, zoals in de tekst van gedruk had dat ouderen in een har- noemd artikel in ‘De Stroom’, en of nas leven. het noodzakelijk is de -secundaireIk denk dat dat zo is en ik denk dat financiën er expliciet bij te noemen, dat met het bijbenen te maken is de vraag. heeft. In de middeleeuwen diende Wel noodzakelijk is een doorloeen harnas om te voorkomen dat pend gesprek met de volgenden. een speer of een zwaard je lichaam Op ooghoogte. ■ binnendrong en nu zou een harDe pracht van jonge mensen is hun kracht. De sier van oude mensen is hun grijze haar. Uit het bijbelboek Spreuken
Pagina: 8
“Gemeenschap”pelijke verantwoordelijkheid A.R.T. van Schaik/B. Sikkema
Eén van de kerngedachten van het Apostolisch Werk is dat een lokale gemeente een gemeenschap vormt. Een gemeenschap van individuen die allemaal weliswaar een “persoonlijk verbond” met de Apostel hebben, zoals dat genoemd wordt, maar die in het leven van alledag vooral bij elkaar betrokken zijn. Het leven in zo’n gemeenschap houdt in dat er een gezamenlijke verantwoordelijkheid bestaat, een gevoel van en er voor elkaar te willen zijn en op elkaar te letten. Niet vanuit een vorm van -sociale- controle, maar vanuit de behoefte om met elkaar mee te leven en voor elkaar te zorgen. Te ondersteunen als er verdriet is, mee te vieren als er feest is en alles daar tussenin.
van de gemeente een rol spelen, over de taken die hieruit voortvloeien en hoe de begeleiding van deze taken binnen de kring zou kunnen worden verdeeld. Een drietal “aandachtsgebieden”” kon worden onderscheiden, onderverdeeld in een aantal
“werkgebieden”.
*Verdieping en inspiratie - suggesties eredienst/weekbrief - voorbereiding bijzondere feestdagen - muziek en zang - gespreksavonden *Nabijheid en persoonlijke aandacht - persoonlijke aandacht - thuisgesprekken - contacten jongvolwassenen - aandachtskring - ouderenmiddag
Naast deze collectieve verantwoordelijkheid voor de verzorging van elkaar is in de verzorging van een lokale gemeenschap ook een meer omlijnde structuur aangebracht. De Apostel heeft aan iedere gemeente een voorganger gegeven, bijgestaan door een kring van dienenden. Deze structuur kennen we allemaal, we zijn er mee vertrouwd, maar toch is de werking ervan soms niet erg duidelijk. Het is min of meer voor de hand liggend om, wanneer er iets is, wanneer we ergens mee zitten, in positieve of negatieve zin, contact met de voorganger, de Herder, te zoeken. Dat kunnen strikt persoonlijke dingen zijn, maar ook onderwerpen van organisatorische of zakelijke aard. Op zich is dat niet verkeerd, je zou zelfs kunnen zeggen: daar hebben we hem voor gekregen. Maar het kan ook betekenen dat er zoveel op de Herder afkomt dat hij niet, afhankelijk van het onderwerp, er de nodige of voldoende aandacht aan kan besteden. En daarnaast ook nog tijd overhoudt voor z’n gezin en niet in de laatste plaats, voor zichzelf. Binnen de dienende kring is uitvoerig van gedachten gewisseld over de elementen welke bij de verzorging
*Voorlichting en communicatie - website - gemeenschapskrant “De Parel” - public relations - externe communicatie Naast deze aandachtsgebieden is er natuurlijk de jeugdverzorging. De taken die verband houden met de genoemde werkgebieden zijn nu onder de leden van de dienende kring verdeeld. Een overzicht hiervan, met vermelding van de namen, zal op het mededelingenbord worden aangebracht. Eén regel van dit overzicht wordt hier alvast afgedrukt. Achter het werkgebied “persoonlijke aandacht” vindt u vermeld: de Herder. Dit betekent dat het ‘persoonlijke lijntje’ naar de voorganger altijd open blijft.
Meestal doen we de dingen wel goed, maar soms zijn het niet de goede dingen Daarom blijft steeds de vraag: doen we de goede dingen? ■
Gemeenschapsboeken Onze gemeenschapsboeken worden al enige tijd vermist. Heeft u ze gezien? Weet u waar ze zijn? Of wie ze heeft? Neemt u dan even contact op met herder Van Schaik.■ Pagina: 9
Verhuisd
Gedoopt
Rani van der Vlist 17-07-2005
Dean van Beusekom 04-09-2005
Br. F. van Essen, Maaike en Eline Naar Frankrijk
Welkom in onze Gemeenschap
Br. W.L. Bergshoeff M. De Klerkstraat 54 1333 PN ALMERE
Br. W. Bouwhuis Chokerstraat 2 1336 TJ ALMERE
Wilt u ‘de Parel’ digitaal ontvangen? Dat kan indien: • u behoort tot Het Apostolisch Genootschap of u heeft toestemming van de Voorganger van gem. Almere • u ‘De Parel’ op uw computer kan lezen m.b.v. ‘Acrobat Reader’ • uw pc beschikt over internetaansluiting (modem of kabel) Een mailtje naar:
[email protected] is voldoende. Het automatisch digitaal toezenden van ‘de Parel’ wordt dan gerealiseerd. Aan deze service zijn geen kosten verbonden. Uitgebreide info vindt u op de website van gemeenschap Almere. URL: www.trak.to/aga Kies hiervoor de knop: AGA-plaza (wachtwoord: fakkel). Klik vervolgens de knop: ‘Parel, de…’ Ook kunt u hier alle eerder verschenen ‘Parels’ downloaden. Voor inhoudelijke info inzake ‘De Parel’ wordt verwezen naar het redactiesecretariaat. Zie Colofon. Pagina: 10
Fam. M. Brondijk, Anne en Gaia Botter 32-04 8243 KJ LELYSTAD
De Parel Gemeenschapskrant van Het Apostolisch Genootschap te Almere. Verschijnt 4 x per kalenderjaar Redactiesecretariaat:: Bosch, C.A. Guadeloupestraat 103 1339 MC Almere
[email protected] Redactie Bosch, C.A. secretariaat Koelewijn, C. digitale fotografie Koelewijn, S. Linden, L.M.A. van der Olgers, P.M. Sikkema, B. coördinatie Vormgeving Koelewijn, C. Otten, B.S. De Parel Digitaal
[email protected] Eindredactie Schaik, A.R.T. van
