Gemeenschapskrant Almere Jaargang 11, nummer 5 12 december 2010
De Parel
Verbondenheid en vertrouwen A. Prinsenberg
“A
ntoinette, ik heb gisteren een lilabelle (libelle) en een sheerenbeessie (lieveheersbeestje) gezien in het bos.” Zo praten kinderen, ze zijn zo ontwapenend…. Zoals u weet, heb ik wat met kinderen. Ik pas elke doordeweeksedag op gemiddeld vier kinderen, die niet mijn eigen kinderen zijn. Ouders brengen ze in groot vertrouwen naar mijn huis. En niet alleen naar mijn huis, ook naar mijn gewoontes, mijn manier van verzorgen. Wat een vertrouwen! Vertrouwen is zo iets belangrijks in ons leven, net zoals je verbonden voelen met mensen en met het leven zelf. Onze Apostel schrijft in zijn weekbrieven ook vaak over vertrouwen en verbondenheid. Het zijn voor mij de voorlopers van de liefde. Daardoor kun je jezelf veilig voelen en dat is zo belangrijk. Door je ergens veilig of verbonden mee te voelen kun je je eigen ‘ik’ makkelijker en op meerdere manieren gaan ontplooien. Daarom kan ik ook zo genieten van de vrijdagavonden in ons gebouw. Kinderen en volwassenen, die samen een kring willen vormen en over onderwerpen spreken, die belangrijk zijn voor hen allemaal. Iedere leeftijdsgroep op zijn eigen manier en niveau. Ook hier is vertrouwen en je veilig voelen zo belangrijk. Durf je met jezelf te komen? Elkaar het gevoel geven dat ieder één net zo belangrijk is als ieder ander. Dat vind ik het mooie van onze apostolische cultuur. Je doet er toe! Op zondag 7 november mocht ik mededelen dat onze Apostel op 6 februari 2011 graag bij ons in Almere wil zijn. Ik hoop van harte dat we dit bezoek met elkaar op een mooie manier kunnen voorbereiden. En ook hierbij geldt: een ieder doet er toe. Een aantal maanden geleden werd mij gevraagd om samen met priester In dit nummer: van ’t Hof tijdelijk de plaats van voorganger in te vullen. En het is ook echt ‘invullen’, want je leert al snel dat je deze plaats moet vullen met je eigen 1 - Verbondenheid en vertrouwen inbreng en je eigen ik. Samenwerken met iemand, die anders is dan jij en 2 - Verslag 2e kring dag er dan achterkomen dat dit mooi werkt. - Heeft u het al gehoord? Het werkt in de aanvulling van elkaar. Het is tot nu toe een mooie en 3 - Op bezoek bij: Zr. Splinter intensieve periode gebleken. Je komt erg dicht bij de broeders , de zusters 4 - Gedachtegoed 5 - Fotoarchief belicht en de jeugd te staan en je bent van veel meer zaken op de hoogte. 6 - Externe betrekkingen, Dan is de verbondenheid, die je voelt, erg groot. Ik hoop dat we dit allen dag van de dialoog voelen en zou willen oproepen: laat je horen, Spreuk laat je zien, want de gemeenschap dat zijn we 7 - Waar is allemaal. Die vormen we samen. We gaan nu met elkaar een bijzondere periode in. Eerst de Kerst en daarna het nieuwe jaar tegemoet. Een jaar waarin onze Apostel in Almere mooie mensen zal ontmoeten! ■ Pagina:
br. Molenaar mee bezig...? 8 - Promotie 9 - Activiteiten rondom de feestdagen 10 - Gemeenschapsmutaties - Kerstversiering - Colofon
Verslag 2e kring dag Sanne van den Heuvel
E
erst gingen we naar ons gebouw Almere waar eerder ook een 2e kring dag had plaatsgevonden. Raar om te bedenken dat er andere 2e kringers waren die het al achter de rug hadden terwijl onze dag nog moest beginnen. Al vrij vroeg vertrokken we met de auto’s naar Hilversum. Ik met Merel, Koen en Sven in de C5 bij mijn vader. Snel iedereen inhalen natuurlijk! Daar aangekomen kregen we wat te eten. De jongens (en Merel) wilden alvast een overgooispel doen (met MIJN spullen!) weer heel typisch. Toen het begon kregen we eerst een beetje te horen wat er die dag zou gaan gebeuren. We hebben toen met z’n allen love, shine and light gezongen. Ook werd er verteld uit welke workshops je kon kiezen. 1. Sport 2. Drama 3. Een tijdschrift maken 4. Lijnspel (met film) 5. Fotografie Ik koos voor nummer drie maar de meesten kozen toch voor nummer één. Je kreeg een muntje die een hot dog waard was. Ook waren er heerlijke broodjes. We stonden net buiten toen de briefjes voor de workshops kwamen om uitgedeeld te worden. Het was gillen
en dringen om er een te krijgen die je wilde, behalve bij sport, die waren er genoeg. Ik had het laatste briefje van een tijdschrift maken!
pen, en naar Australië sturen. Dan hadden we ook met hun een soort verbinding. Ook was er een filmpje over eendjes die uit een boom moesten springen (die heeft u vast wel gezien in de zaal) het ging over durf en jezelf durven zijn. Het was leuk om een tijdschrift te maken en er werd goed samengewerkt. Ik mocht de gedichten schrijven. Ik heb er veel geschreven maar ik heb er maar twee in het net over kunnen schrijven voor in het tijdschrift. Hier komt er eentje die ik toen heb geschreven: Samen
De dienst was heel erg leuk. Het ging voor een deel over hoe het lied ‘hoe zou het zijn?’ is ontstaan en we hebben het ook samen gezongen. We hebben zoveel andere liedjes gezongen dat het niet te tellen was! Er was ook een prachtig en GROOT meisjes koor. Op een gegeven moment had de Apostel het over verbinding. Hij haalde een bal tevoorschijn uit de tas die hij mee had en gooide hem ergens in het publiek. Hij legde uit aan degene die hem had gevangen dat ze nu verbonden waren. Opeens kwamen er twee reuze ballen van het balkon af. Het was GEWELDIG! Iedereen gooide hem weer de lucht in en naderhand schreven we onze namen erop zodat ze hem konden laten leeglo-
Ik geloof dat je samen alles kan Samen ben je sterker Samen ben je niet alleen Ook al voel je je soms alleen Er zijn altijd mensen om je heen Zij kunnen je helpen, leren leren, Leren accepteren, respecteren Die je liefhebben en er altijd voor je zullen zijn Soms dan denk je, ik ben alleen Maar er zijn zoveel mensen om je heen En dat is super fijn! Volgens mij heeft iedereen het wel naar zijn of haar zin gehad! Het was een superleuke en leerzame dag, die ik, noch de andere 2e kringers, snel zullen vergeten! ■
Heeft u het al gehoord B. van Wijk
• • • • • • • • •
Dat u, als u wilt trouwen, zr. Molenaar kunt inhuren als ambtenaar van de burgerlijke stand? Dat zr. van Wijk na een jarenlange werkkring bij de VU -iets- meer tijd krijgt voor zichzelf? Dat onze Apostel 6 februari naar Almere komt? Dat er shoarmabroodjes klaargemaakt zijn tijdens de doe-dag? Dat br. Wals de verzorging van de zangboeken heeft overgedragen? Dat de Parel er een nieuwe freelance fotograaf bij heeft? Dat de kerst verplaatst zou moeten worden, omdat br. Koelewijn steeds een maand te laat zijn kerstconcert onder de knie heeft? Dat zr. Teunissen al sinds begin november haar kerstversiering klaar heeft, vanwege de operatie aan haar hand? (bezichtiging alleen op afspraak) Dat br. Sikkema nog toelichting kan geven op de foto’s bij zijn artikel?
Pagina: 2
Op bezoek bij: Zr. Splinter B. van Wijk.
O
p de avond voor haar 82e verjaardag was ik op bezoek bij zr. Splinter-Slagboom. Sinds twee jaar woont ze in Almere, waar ze geniet van het feit dat ze lekker dicht bij haar dochter en kleinkinderen woont. Eerst maar eens naar haar geschiedenis gevraagd. Alles kan ik daar natuurlijk niet van vertellen maar ze kwam in 1947 van de HBS en na een lange warme zomer met veel genieten van reizen met haar vader, ging ze aan het werk als amanuensis op een school voor tandheelkunde. Hoewel het werk leuk was, vooral het assisteren bij het lesgeven, had ze naar haar gevoel niet genoeg te doen en na een jaar besloot ze iets anders te zoeken. Zo kwam ze terecht bij
Toen het gebouw Utrecht-3 werd verkocht werden de gemeenschappen globaal verdeeld in boven en onder de spoorlijn tussen Utrecht-1 en Utrecht-2. Zo kwam ze in Utrecht-2 terecht waar ze door oudste Scherpenisse werd gevraagd bij de verzorging van de kleine catechisatie te helpen. Toen ze de eerste keer kwam werd ze voorgesteld als de nieuwe kinderkoordirigente. Daar wist ze niets van! Ze kende maar één lied. De volgende dag was het eerste zondag van de maand en moest ze gelijk in de dienst dirigeren. Bovendien wilde de voorganger graag dat de hele gemeenschap het laatste couplet meezong en moest ze zich omdraaien en de hele gemeenschap dirigeren. Gelukkig bleek er een broeder in
houthandel Jongeneel in Utrecht, de grootste tripleximporteur van Nederland. Al snel klom ze op naar inkoopadministratie en voorraadbeheersing. Daarin moest ze laveren tussen het tevreden houden van de boekhouder die wilde dat ze minder bestelde en het tevreden houden van de magazijnmeester die wilde dat ze meer bestelde. Dat ging haar goed af en twintig jaar werkte ze daar met veel plezier.
de gemeenschap te zijn, br. Splinter, die een kinderkoorboek beschikbaar wilde stellen en ze begon met overschrijven van de muziek om die thuis op het orgel te oefenen. Toen br. Splinter hoorde dat ze aan het overschrijven was bood hij gelukkig aan dat ze het boek voorlopig mocht houden. De kinderen op de catechisatie merkten wel dat ze nog niet zo thuis was in de muziek en gaven op dat ze bv lied 54 wilden zingen. Zij Pagina: 3
zocht naarstig in het boek, het lied bleek niet te bestaan. Maar al snel ging het beter. Het boek is overigens nog steeds in de familie want toen ze br. Splinter eens goed in de ogen keek sprong de vonk over en dat was gelukkig wederzijds. Br. Splinter was voor de tweede keer weduwnaar geworden en zijn twee dochters uit zijn 1e huwelijk waren inmiddels de deur uit. Ze ging haar baan bij Jongeneel opzeggen en trouwde met br. Splinter. Tot hun verrassing en grote vreugde kregen ze samen nog een dochter. Een paar jaar geleden overleed haar man op 90-jarige leeftijd. Ze kreeg een groot compliment van hem, want hij zei dat ze hem gelukkig gemaakt had. Zo leeft ze door met, naast het gemis veel mooie herinneringen. Ze kan zoals ze dat noemt nogal fel uit de hoek komen, een erfenis van haar vader. Met haar man had ze daar een afspraak over gemaakt; als ze dan zo fel was tegen iemand zei haar man: Hé Slagboompie, en dan realiseerde ze zich wat ze deed en werd ze rustiger. Vroeger heeft ze veel gehandwerkt, ze is middelpunt van een geschenkenkring geweest, maar door de artrose gaat dat niet meer. Ze leest nog graag en geniet van de kleinkinderen waar ze soms op past en pannenkoeken voor bakt. ■
Gedachtegoed B. Sikkema
N
et als in de meeste andere jaren waren we deze zomer een paar weken in Frankrijk. In de omgeving van de rivieren de Lot en de Dordogne. Er is daar veel te zien, bovengronds en ondergronds, landschappelijk en cultureel. Het woord ‘cultureel’ is afgeleid van het Latijnse werkwoord colere, dat bebouwen of bewonen betekent. Iets wat tot een cultuur behoort is iets dat door mensen is gemaakt en in de loop van vele eeuwen door mensen is achtergelaten. Er staan in de buurt waar we waren nogal wat Romaanse kerkgebouwen uit de Middeleeuwen. Vaak hebben deze kerken een beeldhouwwerk in reliëfvorm -een timpaan- boven de hoofdingang, soms simpel, soms heel gedetailleerd. Eén van de meest bekende is het timpaan boven de entree van de abdijkerk van Conques. Het dateert uit het begin van
een kwelling zijn geweest om voortdurend in angst te moeten leven voor de lichamelijke straf, die je zou wachten als je je op één of andere manier niet aan gestelde regels zou houden. Als je een afwijkende mening zou hebben, als je teveel zou eten, als je hoogmoedig was of naar een vrouw keek met wie je niet getrouwd was, gespecificeerd wordt duidelijk gemaakt welk lot je deel zal zijn. De buit werd verdeeld. Op één van de hierbij afgedrukte foto’s wordt afgebeeld, hoe door de aartsengel Michaël en een duivelse verschijning de zielen worden gewogen en hoe daarna de gelukzaligen aan de hemelpoort worden verwelkomd en daarnaast de verdoemden door een demon de muil van het hellemonster worden ingeslagen. De andere foto laat Lucifer zien, het opperhoofd in de hel, te midden van z’n trawanten, die zondaars folteren analoog aan
dagen, geeft in vraag en antwoord 5 aan dat de mens ‘van nature geneigd is God en zijn naaste te haten’ en in vraag en antwoord 8 dat de mens ‘onbekwaam is tot enig goed en geneigd tot alle kwaad’. Bij de tweede helft van de laatste stelling zou je je nog wel iets kunnen voorstellen, maar onbekwaam tot enig goed…? ‘Donderpreken’ was -en is hier en daar misschien nog wel- een bekende term. Er wordt mee bedoeld dat de kerkgangers vanuit de preekstoel met luide stem werd voorgehouden dat er niets van hen deugde. En dat dat niet veel goeds beloofde voor het leven na dit leven. De toehoorders hoorden zo’n voorstelling/voorspelling met instemming aan. Eens werd mij uitgelegd, dat zo’n donderpreek aanvaardbaar was zolang ze werd gericht tegen de anonieme collectiviteit van de gemeente, maar dat, wanneer de predikant dezelfde
de 12e eeuw. Je kunt er lang naar kijken, je kunt bewondering voor de makers ervan hebben, maar je wordt er niet vrolijk van. Afgebeeld wordt wat er met de mensen gebeurt wanneer ze ‘het tijdelijke met het eeuwige hebben verwisseld’. Ofwel worden ze ‘tot heerlijkheid bevorderd’, wat, gezien de afbeeldingen een nogal statische toestand lijkt, of wel ‘eeuwige verdoemenis wordt hen deelachtig’ en bij het zien van de afbeeldingen daarvan lopen de rillingen over je rug. Het moet voor de mensen uit die tijd
het wangedrag, waaraan ze zich tijdens hun leven schuldig hadden gemaakt. Zo wordt bv. rechts bovenaan de veelvraat boven een houtvuur aan het spit geroosterd.
woorden na de dienst op het kerkplein zou herhalen tegenover één van z’n gemeenteleden persoonlijk, hem dat op z’n zachtst gezegd niet in dank zou worden afgenomen. Zonder ons zelf op de borst te slaan mogen we toch wel stellen dat we blij zijn dat al het bovenstaande ons gedachtegoed niet meer is. Zeker, er gebeurt in de wereld van alles, waar je niet vrolijk van wordt en heel vaak zijn mensen er de oorzaak van. En de verwachtingen zijn ook niet direct om er rustig van te worden.
Dat tegen zulke voorstellingen langzaamaan verzet ontstond is begrijpelijk, maar de ‘reformatie’ vanaf de zestiende eeuw veranderde eigenlijk niet zoveel. De Heidelbergse Catechismus, een ‘onderwijzing in de christelijke leer’, formeel vastgesteld in 1563 en bestaande uit 129 vragen en antwoorden verdeeld over 52 zonPagina: 4
Maar daarom hoef je elkaar nog geen angst aan te praten of je van de wereld af te wenden. In de derde Parel van dit jaar -4 juli 2010- citeerde ik vanuit de van Oosbreelezing van pr. van der Kruit een gedichtje van Adriaan Roland Holst. Ik had nog in mijn boekenkast gezocht of ik het in een bundel of bloemlezing kon vinden, maar zonder resultaat. Een paar weken geleden haalde ik een boek uit de kast om iets na te lezen en daar viel iets uit. Het bleek een kaart te zijn, die een familielid ons ooit als Kerst- en Nieuwjaarsgroet had gestuurd. Met daarop het gedichtje van Roland Holst. Tot mijn verbazing twee regels langer dan pr. van der Kruit had geciteerd. Ze hoeven geen nadere verklaring, leest u maar. ■
Fotoarchief belicht... C. Koelewijn
Kerstmusical 2009
Kerstmusical 2003 Pagina: 5
Externe Betrekkingen, dag van de dialoog, samenkomst 2 oktober 2010 te Amersfoort. D. Meier
G
raag geef ik u een kort verslag van de bijeenkomst te Amersfoort, dan weet u ook wat er achter de schermen gebeurt. In “de Stroom” nr 7 van september 2010 heeft u de aankondiging hiervan kunnen lezen. Externe Betrekkingen wordt aangestuurd vanuit Baarn waar een groep, mede aangestuurd door onze Apostel, zich bezighoudt met de externe contacten. Deze groep heeft middels de lokale gemeenschappen een netwerk van waaruit activiteiten worden ondernomen. Contacten met de plaatselijke kerkgenootschappen, de raad voor Kerken, Humanistisch Verbond etc. De stichting Dabar in Tunesië en Wereldwijd voor Kinderen zijn inmiddels begrippen geworden die ook de ‘’buitenwereld’’ niet zijn ontgaan. Wij ontdekken de wereld en de wereld ontdekt ons. Kortom contact zoeken en door middel van de dialoog van elkaars gedachten goed kennis nemen. De samenkomst in Amersfoort begon met een inleiding door mevrouw Nynke Dijkstra, woordvoerder van de Protestantse Kerk, Externe Betrekkingen. Zij sprak over: openheid, welkom, groei, gastvrijheid. Missionair werk en kerkgroei en hoe zij het aanpakken. We mochten in de keuken kijken als je het zo mag noemen. Hoe komt een geloofsgenootschap over. Hoe denkt men over ons. Zo ontstonden er vragen en wedervra-
Embleem in gemeenschap Haarlem
gen, kwamen er antwoorden etc. kortom de dialoog was er. Zo vond mevrouw Nynke Dijkstra dat wij als Apostolisch Genootschap zo’n mooi logo, ons embleem dus, hebben. De oude hand geeft de fakkel over aan de jongere uitgestrekte hand. Dat sprak haar zeer aan. Dat leeft en het zegt zoveel.
Daarna werd de groep deelnemers aan deze dag opgesplitst voor de diverse workshops. Al met al was het een zeer boeiende dag en de moeite waard er bij te zijn. Kenmerk was, in Liefde werken aan een menswaardige wereld. Daar waren we het met ons allen over eens, ook buiten het Apostolisch Genootschap. In diepste zijn wil ieder mens een goed leven. ■
Een mens wordt een mens door te besluiten zijn bestemming waar te maken en niet door theorieën op te stellen over het mysterie van het bestaan. PAULO COELHO
Pagina: 6
Waar is br. Molenaar mee bezig…? B. Sikkema
T
oen zr. en br. Molenaar in Almere woonden moesten ze twee steile trappen klimmen om in hun appartement te komen. Sinds kort wonen ze in Lelystad en daar hoeven ze maar één trap op om naar bed te gaan. Zo zie je maar waar een verhuizing goed voor is. Het viel niet mee om in Lelystad een huis te vinden dat hen aanstond. Ze hadden er drie gezien en begonnen de moed al op te geven, maar in dit geval zat niet het venijn, maar het geluk in de staart. De makelaar had nóg een huis op z’n lijstje en dat bleek het helemaal. Van binnen behoorlijk opgetut en buiten een vergrote tuin met een houten terras en een vijver. Vóór de verhuizing gingen ze met welkome hulp, voorzien van bezems, dweilen en emmers naar Lelystad om het huis schoon te maken. Maar wat bleek: alles glansde en glom, je kon er van de vloer eten. Zr. en br. Molenaar hebben er toch maar een tafel en wat stoelen in gezet. En ja: bovenaan de trap een bed… De wereld is een strijdtoneel, br. Molenaar kan ervan meepraten. Zowel persoonlijk als zakelijk. Het is niet nodig dat we alles van elkaar weten, als er maar mensen zijn die echt om ons heen staan. Na de dreun in de persoonlijke sfeer kwam er een nieuw leven. Br. Molenaar nam z’n kinderen mee, z’n vrouw ook en samen vormen ze één familie. Als ik goed geluisterd heb nam de dochter van zr. Molenaar een beetje het eerste initiatief…
Br. Molenaar werkte dertig jaar op de drukkerij van de Amrobank, later ABN-AMRO. Toen werd de drukkerij verkocht en het personeel werd mee verhandeld. Zo gaat dat. Na vier jaar bij de nieuwe werkgever werd hem meegedeeld dat hij ‘boventallig’ was en als je dat op je éénenzestigste moet horen weet je wat het betekent. Ik vroeg br. Molenaar naar z’n hobby’s. Hij knutselt graag en doet ook graag iets waar mensen bij betrokken zijn, waar hij iets voor anderen kan betekenen. Na het verlies van z’n werkkring is hij vrij-
willigerswerk gaan doen. Eerst bij het Leger des Heils in Almere, bij de verzorging van daklozen. Dat was heel zwaar werk. Lichamelijk Pagina: 7
niet zozeer, maar geestelijk wel. Het zijn dikwijls mensen met een verslaving, ofwel aan alcohol ofwel aan drugs. Vaak zijn ze ’s ochtends vroeg al weer stoned of dronken. Het is niet zo dat het mensen zijn die geen waarden en normen kennen, ze zijn in de war en je probeert te helpen daarin wat verlichting te brengen. Na de verhuizing naar Lelystad heeft br. Molenaar in het Zuiderzeeziekenhuis gewerkt. Heel kort. Het bleek op een afdeling te zijn waar alleen maar terminale patiënten lagen. Dat was hem te zwaar: alleen maar bezig te zijn tussen mensen, die, vaak al niet meer bewust, op hun laatste ademtocht lagen te wachten… Hij ging weer terug naar het Leger des Heils, nu in Lelystad. Daar werkt hij in een project, waar jonge mensen door de rechter worden geplaatst en waar ze zich kunnen bekwamen in bv. houtbewerking of groenvoorziening. Je zou kunnen zeggen een soort sociale werkplaats voor criminele jongeren. Ook dit is werk dat veel inspanning vraagt. Vaak hebben die jonge mensen echt het voornemen om hun plaats in de maatschappij te (her)vinden, maar soms - en misschien ligt dat aan hun nog maar korte verleden- willen ze dat de ene dag wel en de andere dag niet. Toch geeft dit vrijwilligerswerk naast de inspanning die het vraagt, hem ook veel voldoening. Het is bijna altijd hetzelfde, dacht ik, toen ik weer naar huis reed. Je zou het haast een apostolisch refrein kunnen noemen. We zijn er voor God, dat is: VOOR DE ANDER. ■
Promotie B. van Wijk
W
oensdag 3 november verdedigde br. Heerink met succes zijn proefschrift in de aula van de Universiteit van Amsterdam (Lutherse Kerk) te Amsterdam. Hij promoveerde op een onderzoek naar de acceptatie van dienstverlenende, sociale robots door ouderen. De diverse geleerden die vragen stelden tijdens de verdediging gaven hem complimenten o.a. voor de wijze waarop hij hogeschool-studenten betrok in het onderzoek en zo liet kennismaken met wetenschappelijk onderzoek. Een hoogleraar uit Maastricht vertelde dat hij graag vervolgonderzoek samen met Marcel Heerink zou doen, “alleen” het geld daarvoor ontbreekt nog. De noodzaak van technische ondersteuning van verzorging van ouderen is duidelijk aanwezig door de grote groep “baby-boomers” die in de komende jaren 65 jaar en ouder worden en toenemende zorg nodig zullen hebben. Daartegenover het dalende geboortecijfer waardoor er minder verzorgers zullen zijn. Ondersteuning van de zorg door robots en andere technische hulpmiddelen zal de druk op de verzorgers hopelijk doen afnemen. En hoewel de aandacht van een robot niet hetzelfde is als de aandacht van een mens, kan het toch een belangrijk hulpmiddel zijn. Plaatsvervangend trots zagen wij hoe br. Heerink de bul in ontvangst mocht nemen. Daarbij gesteund door zijn paranimfen, waarvan zr. I.v.d.Puijl-Wobben er een was. Een bijzonder moment waar door br. Heerink zo’n 5 jaar naar toe is gewerkt.
Zie ook het eerdere artikel in de Parel jaargang 8, nummer 3 van juni 2007. ■
Pagina: 8
Activiteiten rondom de feestdagen
zondag 12 december:
Eredienst. Aanbieding kerstgeschenken en tentoonstelling
zondag 19 december:
Generale repetitie kerstmusical. Aanvang 15.30 uur
maandag 20 december:
Generale repetitie declamatorium. Aanvang 20.00 uur
vrijdag 24 december:
Wijdingsavond. Aanvang 19.30 uur
zaterdag 25 december:
Kerstdienst. Aanvang 10.00 uur aansluitend aanbieding van de geschenken aan de kinderen kerstmusical met vooraf een kopje koffie. Aanvang 16.00 uur
maandag 27 december:
Demontage podium
donderdag 30 december:
Oude jaarsdienst. Aanvang 20.00 uur
zondag 2 januari:
Eredienst. Aanvang 10.00 uur ‘s Middags: Nieuwjaarsontmoeting met de Apostel in Rotterdam
maandag 3 januari:
Opruimen kerstboom en kerstversiering
Pagina: 9
Verhuisd
Welkom in onze gemeenschap
Br. W. Vis naar Alkmaar (gemeenschap Alkmaar)
Fam. J. van den Brink Jaap ter Haarstraat 11 1321 LA Almere
Kerstversiering bij zr. Teunissen
De Parel
Gemeenschapskrant van Het Apostolisch Genootschap te Almere. Verschijnt 5 x per kalenderjaar
Nieuw adres: Zr. R.E. Nieman - Kars, El Grecostraat 11, appartement 105, 1321 LA Almere.
Redactiesecretariaat: Wijk, B. van
Max Takstraat 60 1325 NJ Almere
[email protected]
Redactie
Een gratis digitaal abonnement op ‘de Parel’
Stuur een mailtje naar:
[email protected] Voor meer info: www.apgen.nl (intranet - Almere). Voor inhoudelijke info kunt u terecht bij het redactiesecretariaat. Pagina: 10
Koelewijn, C. Koelewijn, S. Meier, D.A.J.T. Sikkema, B. Wijk, B. van
Vormgeving, drukwerk en digitale verzending Koelewijn, C.
Eindredactie
Hof, A.G. van ‘t Prinsenberg, A.
