12
13
tewerkstelling Etnisch-culturele minderheden vertegenwoordigen slechts 3,69% van de Aalsterse bevolking. Toch behoort 9,3% van alle Aalsterse werklozen tot deze doelgroep. De evolutie op de arbeidsmarkt is dus niet voor iedereen even gunstig. De oorzaken van deze lage tewerkstellingsgraad situeren zich zowel aan de aanbod- als aan de vraagzijde: • • • • •
vaak een lagere scholing vaak gebrekkige talenkennis het ontbreken van het juiste netwerk van persoonlijke contacten onbewust discriminerende selectie- en promotiemethoden bepaalde vooroordelen met discriminatie tot gevolg
doel • etnisch-culturele minderheden hebben dezelfde kansen op tewerkstelling bij de stad indien zij in aanmerking komen voor een functie • de stad Aalst neemt een non-discriminatiecode op in het administratief statuut
14
wonen allochtonen In Vlaanderen heeft bijna tweederde van de totale bevolking een woning in eigendom. De opdeling naar nationaliteit vertoont echter grote verschillen. Aan de nationaliteit is een sterke sociaal-economische dimensie verbonden. Doorgaans staan etnischculturele minderheden lager op de sociale ladder dan Belgen. De invloed daarvan op de huisvestingssituatie (zowel wat eigendom, bouwjaar, grootte en comfort betreft) is groot. Allochtone huishoudens wonen vooral in huizen zonder klein comfort, die door de Belgische middenklasse werden verlaten. Omdat vooral Turken en Marokkanen ingingen op de vraag naar laaggeschoolde arbeid, hebben zij zich in deze beschikbare, goedkope woningen gehuisvest. 15
woonwagenbewoners Niet iedereen verkiest een vaste woonplaats. Zigeuners en Voyageurs vullen het begrip “wonen” anders in. Centraal staat het “samen-wonen” in groep. Het kerngezin dat in een huis verblijft, komt slechts zelden voor. Hierdoor binden ze zich minder aan één plaats. Toch verblijven steeds meer woonwagenbewoners noodgedwongen in een huis. Een structureel tekort aan standplaatsen, gepaard gaand met een zekere vorm van discriminatie zijn hiervan de oorzaak. Soms speelt ook de behoefte aan meer comfort mee. De stad Aalst heeft in twee standplaatsen voorzien. De Manoesjen zijn gehuisvest in de Zijpstraat (Hofstade) en de Bergemeersen. De meeste Aalsterse Voyageurs leven echter in huizen en zijn vragende partij om in een woonwagen te wonen.
kandidaat-vluchtelingen Aangezien kandidaat-vluchtelingen doorgaans weinig middelen hebben, is het niet eenvoudig een woning te vinden. Bovendien is de duur van hun verblijf vaak onzeker waardoor het vrijwel onmogelijk is te huren op de privé-markt. In het slechtste geval komen ze terecht bij huisjesmelkers. Om hen een menswaardig bestaan te bieden, stelt het OCMW studio’s en appartementen ter beschikking.
doel Etnisch-culturele minderheden beter informeren over het woonbeleid van de stad.
16
gezondheid In de gezondheidszorg zijn informatie en communicatie bijzonder belangrijk. Allochtonen zijn immers minder bekend met het hulpverleningsaanbod. Vooral bij ouderen bestaat een taalprobleem tussen cliënt en hulpverlener. Bij een doktersbezoek laten zij zich dan ook vergezellen door zoon of dochter. Zigeuners geloven dat God en het lot bepalen of je al dan niet ziek wordt. Bid je veel en val je in de gratie van God, dan zul je genezen. Eenmaal ze zich beter voelen, schuiven ze een doktersafspraak en medicatie terzijde. Zigeuners leven en denken immers in het “hier en nu”. Problemen in de toekomst bestaan niet. Gezondheid wordt op korte termijn geëvalueerd. Wat in de toekomst gebeurt, zijn zorgen voor later.
doel Het informeren van etnisch-culturele minderheden over het hulpverleningsaanbod en hen er tegelijk toe bewegen meer aandacht te schenken aan de eigen gezondheid.
17
jeugd & Sport Allochtone jongeren hebben minder gelegenheid tot recreatie dan autochtone leeftijdsgenoten. Dit is te wijten aan verschillende factoren: • het jeugdwerk en sportverenigingen bereiken weinig allochtone jongeren • allochtone jongeren kennen het aanbod onvoldoende • allochtone jongeren worden vaak, al dan niet bewust, uitgesloten.
acties • het organiseren van specifieke werkingen naar allochtone jongeren toe • het stimuleren van jeugdwerkinitiatieven om maatschappelijk achtergestelde jongeren te betrekken bij hun werking • het sensibiliseren van allochtone jongeren en hun ouders
18
19
20
allochtone senioren Tijdens de jaren ’60 verlieten veel migranten hun vaderland om in België te werken. Zowel de Belgische staat als deze “gastarbeiders” gingen ervan uit dat dit verblijf slechts van korte duur zou zijn. Zij kwamen immers naar België om geld te verdienen en terug te keren. Steeds was er een reden om toch nog eventjes te blijven. Van uitstel kwam echter dikwijls afstel en de immigranten van toen zijn nu senioren van hier. Het aanhoudende remigratiedilemma, “keer ik terug of niet?”, zorgde echter voor enkele problemen die nu pas aan de oppervlakte komen: een te beperkte kennis van het Nederlands, een zwakke sociaal-economische positie, onzekerheid over toekomstige hulp en zorg, … Allochtone ouderen kunnen immers alsmaar minder terugvallen op de zorg en steun van hun kinderen. Tegelijk zijn zij niet bekend met het aanbod voor senioren. De Vlaamse zorginstellingen zijn op hun beurt niet vertrouwd met de wensen van allochtone senioren.
doel Via een samenwerkingsverband tussen het Provinciaal Integratiecentrum OostVlaanderen (PICO), de dienst minderheden van de Provincie Oost-Vlaanderen en de stad Aalst, werd het project “ouder worden in Vlaanderen” opgestart. De doelstelling van het project is meervoudig: • het aanbod van de zorgsector aanpassen aan de noden en behoeften van de oudere migrant • informatie en voorlichting verstrekken aan ouderen over de bestaande voorzieningen in hun directe omgeving • de allochtone gemeenschap en de allochtone ouderen in het bijzonder er toe aanzetten na te denken over het ouder worden in Vlaanderen • een blijvend communicatiesysteem tussen beide doelgroepen tot stand brengen. 21
22
de participatie en inspraak van etnisch-culturele minderheden Om een beleid te voeren dat daadwerkelijk aansluit bij de noden en wensen van de verschillende minderheden in onze stad, is het essentieel hun mening te kennen. Daarom is het van belang vertegenwoordigers van de verschillende minderheden te betrekken bij het beleid van de stad en het minderhedenbeleid in het bijzonder. Op gemeentelijk niveau bestaan reeds overlegorganen waarin Aalstenaars hun mening over het beleid uiten en suggesties doen. Maar in geen van deze overlegorganen zetelt een vertegenwoordiger van een etnisch-culturele minderheid.
doel • Het oprichten van een Minderhedenraad binnen het kader van de “Gemeentelijke Adviesraad rond Gelijke Kansen”, waarin de verschillende doelgroepen het minderhedenbeleid kunnen bespreken en evalueren. Deze raad zal representatief worden samengesteld, wat inhoudt dat de vertegenwoordigers daarom verschillen op vlak van herkomst, leeftijd en geslacht. • Het stadsbestuur wil etnisch-culturele minderheden aanmoedigen om deel te nemen aan verschillende overlegorganen.
23
informatie aan de bevolking Iedere Aalstenaar heeft wellicht een eigen mening over minderheden en het te voeren beleid. Opvattingen en meningen zijn soms echter gestoeld op misverstanden. Daarom wil het stadsbestuur de inwoners regelmatig informeren om een verdraagzaam “samen-leven” in Aalst te verwezenlijken. De communicatie met de bevolking is mogelijk via verschillende kanalen: • “Denderend Aalst” en de Streekkrant • de website van de stad: http://www.aalst.be • de regionale pers
Het minderhedenbeleidsplan ligt ter inzage op de Onthaaldienst van het Stadhuis, Grote Markt 3.
Wenst u meer informatie? Dienst Integratie Stad Aalst Grote Markt 3 - 9300 Aalst 053/73 23 32 of 053/73 23 35
[email protected]
Namens het College van Burgemeester en Schepenen De Stadssecretaris
De
R. Schampheleer
Burgemeester
A. De Maght-Aelbrecht Schepen van Integratie & Emancipatie G. Van Nieuwenborgh
Redactie: Dienst Integratie Stad Aalst Fotografie: Foto Fredrik Vormgeving: 3link Druk: Aanzet
