DE ONBEGREPEN WERELD

Els Boone

DE ONBEGREPEN WERELD

Een waargebeurd verhaal 1

Dankwoord Voor het eerst wil ik mijn ouders bedanken voor alle steun en begrip dat ik kreeg van hen, zij zijn de enigen die mij altijd hebben bijgestaan zeker in moeilijke tijden. • Mijn zus die zeker ook begrip had voor mijn situatie en me goede raad gaf wanneer dit nodig was. • Graag ook een dankwoord naar vrienden en collega’s die me doorheen moeilijke periodes hebben geholpen. •

© 2009 Els Boone Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur 2

Voorwoord We zijn vandaag een gewone dag, een dag waarop de ene gaat werken en de andere niet. We staan niet stil bij al de mensen die het moeilijk hebben op deze wereld vandaag, mensen die het moeilijk hebben in hun hoofd of gewoon op een ander gebied moeilijk hebben. We kunnen daar samen iets aan doen, mensen helpen is het eerste. Dat is soms niet eenvoudig, tegenwoordig in deze maatschappij zijn veel mensen egoïstisch en doen ze weinig voor hun medemensen. Een voorbeeld van een persoon in mijn leven die ik vergelijk met een persoon die mensen in nood helpt is mijn moeder, zij is zo iemand, zij staat altijd klaar om te helpen. Psychiatrie vandaag is soms nog altijd een taboe maar dat is al veel aan het verbeteren. Het is moeilijk mensen te begrijpen die ziek zijn, mensen die niet meer weten wat het verschil is tussen echt en niet echt. Deze mensen moeten geholpen worden, tegenwoordig komen er elke dag van deze mensen bij en niemand die dat beseft. Met het verhaal ‘de onbegrepen wereld‘ uit het leven gegrepen wil ik mensen oproepen alert te zijn voor wat een psychische ziekte allemaal met zich kan meebrengen. Het is moeilijk te begrijpen dat patiënten met een stoornis in de hersenen uiteindelijk toch een vrijwel “normaal leven” kunnen leiden. Ik wil hiermee ook graag de taboe rond schizofrenie en psychiatrie doorbreken, zodat de patiënten eindelijk begrepen worden. Mishandeling is ook nog altijd een probleem van de maatschappij dat niet direct opgelost wordt. Mishandeling kan jaren aanhouden zonder dat er iets aan gedaan wordt. Bij deze wil ik mensen die een periode in hun leven doormaken die heel moeilijk is, een hart onder de riem steken. Het is heel moeilijk om te leven met een partner die agressief is, of met meerdere mensen die agressief worden op één bepaald persoon. Als we samen de handen uit de mouwen steken en deze mensen een waar bestaan geven zou de wereld er al een heel stuk beter uitzien. Pesten is ook nog altijd een groot probleem, pesten op de scholen, pesten op het werk enz… Daar moet dringend ook iets aan gedaan worden. Mensen worden wanhopig en weten niet meer wat ze moeten doen als ze gepest worden. Voor sommige mensen is het zo erg dat zij het licht aan de tunnel niet meer zien en een eind aan hun leven maken, dit kan en dit mag niet. Als je gepest geweest bent dan hou je daar soms een trauma aan over, maar vele mensen die verschillende dingen meemaken worden sterker verder in hun leven. Zij weten dat zij sommige dingen niet meer zullen meemaken omdat zij nu sterker zijn.

3

Inleiding ‘De onbegrepen wereld’ is een verhaal uit het leven gegrepen over een psychische ziekte namelijk schizofrenie. Niki staat centraal in het verhaal en heeft ondanks haar ziekte toch een boeiend leven. Hierna volgt wat meer informatie over deze nogal ingewikkelde ziekte. Schizofrenie is een ziekte in de hersenen die zich meestal uit tussen het 15 en 30ste levensjaar. De meerderheid van de mensen denken dat mensen met schizofrenie een ‘gespleten geest’ of een ‘gespleten persoonlijkheid’ hebben, dat is echter niet waar. Bij schizofrenie raakt de patiënt de grip op de realiteit kwijt, het gedrag verandert langzaam aan. Schizofrenie wordt gekenmerkt door het opkomen van psychoses. Daarbij gaat de intelligentie achteruit en ook het algemene functioneren. Stress is een gevoelige factor voor schizofrenie patiënten, indien er teveel stress aanwezig is kan dit een psychose uitlokken zodanig dat de patiënt zich niet goed meer kan concentreren, verward is, moeite heeft met sociale contacten, en vooral dat de school- of werkprestaties achteruit gaan. De belangrijkste symptomen van schizofrenie zijn: Positieve symptomen: hallucinaties, wanen, denkstoornissen, vreemd gedrag Negatieve symptomen: verlies van levenslust, emotionele vervlakking, sociaal teruggetrokken, gedachtearmoede Er zijn ook verschillende vormen van schizofrenie * Katatonische schizofrenie: Gestoorde psych motoriek, de patiënt kan agressief worden * Paranoïde schizofrenie Ontstaat meestal tussen 25 en 45 jaar, patiënt heeft last van wanen bv.: achtervolgingswanen * Hebefrenische schizofrenie Ontstaat op jonge leeftijd en begint met symptomen die lijken op een depressie * Pseudo-neurotische en pseudo-psychopathische schizofrenie Bv.: grensgevalsyndroom, borderline * Parafrenisch syndroom Persoonlijkheid blijft bestaan en het lukt de patiënt om zijn ziekte te combineren met een relatief normaal leven * Schizofrene syndromen * pseudoschizofrenie of symptomatische schizofrenie Nog altijd worden er veel discussies gedaan naar de echte oorzaak van schizofrenie, in het verhaal ‘de onbegrepen wereld’ uit het leven gegrepen zie je de oorzaak eigenlijk in de jeugd van het kind, het kind moet een tijd lang pesterijen ondergaan waardoor het onder grote stress komt te staan die een psychose uitlokt. Men moet goed opletten onder welke omstandigheden een kind in de maatschappij opgroeit. Heeft het kind verkeerde vrienden? Krijgt het kind genoeg ondersteuning van de ouders? Wordt het kind goed opgevangen in de school? Gebruikt het kind drugs? Worden de psychotische symptomen opgemerkt door anderen zodat

4

de persoon in kwestie zelf geholpen kan worden? Vele vragen die beantwoordt moeten worden. In het verhaal heeft Niki haar ziekte moeilijk kunnen aanvaarden, ze is door de hel gegaan had ze het gevoel. Maar beetje bij beetje werd ze beter, door haar eigen doorzettingsvermogen en tegen de ziekte te vechten en ook door steun van haar familie. Schizofrenie kan behandeld worden door anti- psychotica en therapie. Drugs verergeren de ziekte, zij kunnen opnieuw een psychose uitlokken. Een psychose hebben is niet zo maar iets gewoons, het is echt wel iets ernstigs. Als je verteld aan iemand ik heb een psychose gehad, zullen de meesten zeggen ja dat is erg en dat is het ook maar sommigen zien niet in dat het erger is dan andere ziekten. Ik geef toe dat er ook veel andere heel erge ziekten bestaan. Maar hier spreken we over psychisch lijden en dat is moeilijk. Tenslotte een bepaald aantal mensen die schizofrenie of een psychose hebben plegen uiteindelijk zelfmoord. Dat is verschrikkelijk. Ik kan er niet aan doen maar het maakt me kapot vanbinnen. In het verhaal heeft Niki heel diep gezeten maar zij wist haar eigen leven te redden door haar eigen kracht ! Mensen zouden meer alert moeten zijn voor mensen die psychisch lijden, die het licht aan het einde van de tunnel niet meer zien, mensen moeten elkaar helpen. Interessante sites: http://www.schizofrenieplein.nl http://www.anoiksis.nl http://www.ypsilon.org

5

Het boek ‘de onbegrepen wereld’ is opgedragen aan: • • • • • • •

Leerkrachten dat zij ingrijpen wanneer leerlingen gepest worden en de symptomen van schizofrenie herkennen zodat leerlingen beter geholpen kunnen worden Pesters dat zij beseffen wat zij hun slachtoffers aandoen Slachtoffers van pesterijen, mishandeling en schizofrenie dat zij moed uit mijn verhaal halen om verder te gaan met hun leven Vrienden en collega’s die me de moed gaven om door te gaan met leven en nooit op te geven Psychologen en psychiaters Mijn zus Mijn ouders

Niemand begrijpt mijn gevoelens Niemand begrijpt mijn gedachten Ik leef in mijn eigen wereld Ik leef alleen Ik schrijf alles neer Mijn leven, mijn wereld Mijn onbegrepen wereld ! KIJK NAAR DIE WERELD

6

Inhoud Hoofdstuk 1: Opgewekt kind Hoofdstuk 2: De goede rapporten Hoofdstuk 3: Pesters Hoofdstuk 4: Mishandeling door de waanbeelden Hoofdstuk 5: De leerkrachten Hoofdstuk 6: Erotomanie Hoofdstuk 7: Medicatie Hoofdstuk 8: PTSD Hoofdstuk 9: Karate Hoofdstuk 10: Psychose Hoofdstuk 11: Zelfmoord Hoofdstuk 12: Psychisch lijden Hoofdstuk 13: Opname Hoofdstuk 14: De toekomst Hoofdstuk 15: De overheid Hoofdstuk 16: Angst Hoofdstuk 17: De spirituele wereld Hoofdstuk 18: Spijt Hoofdstuk 19: De onvergetelijke zomer Hoofdstuk 20:

7

Today i am happy and thankful. For all that I have in my live. I thank God for all the beauty he gives me. He will always protect me when I need him. Live is not always so easy. There are also difficult parts. When we have problems with ourselves. Or with others. Sometimes we don’t understand the world. Because the world is wrong. But there are also beautiful moments That you have to keep in mind. So keep praying for all that you wish for, God will help you on your way He’s always next to you And he’s listening !

8

HOOFDSTUK 1: Opgewekt kind Ik heb een goed leven Ik heb vrienden en lieve ouders Ik hou er van om naar school te gaan Ik hou van mijn leven Niemand kan me stoppen om dit leven te leiden

I have a good live I have friends and lovely parents I love to go to school I love my live Nobody can stop me to live this live

Het was maandagmorgen en Niki vertrok met de bus naar school. Zoals altijd had ze weer zin in een dag school want ze ging graag naar school, ze had veel vrienden en goede resultaten. Ze studeerde Handel en die richting lag haar wel want ze was een wiskunde knobbel. Voor Wiskunde had ze altijd de hoogste cijfers. Maandag hadden ze les van wiskunde maar die leerkracht was heel streng en Niki was eigenlijk een beetje bang van die mevrouw. Het vorige jaar had ze een ander leerkracht voor Wiskunde, die was veel vriendelijker. Die dag ging het fout, Niki was onzeker. Er was een test en ze keek per ongeluk op het blad van haar buur, direct kreeg ze een nul voor de test. Ze vond het heel erg en begon te wenen omdat ze 0 op 40 had gekregen. Iedereen had wel een beetje schrik van die leerkracht, er moest altijd gezwegen en opgelet worden. Een goede vriendin Hanne troostte haar. De meeste van de klas keken op naar Niki, hoe deed ze het toch om altijd goede resultaten te halen, behalve die ene keer bij wiskunde. De leerkrachten vonden het wel fijn Niki in de klas te hebben omdat ze zagen dat ze haar volledig inzette en werkte voor de punten die ze verdiende. Het was ook zo want ze zat elke avond wel voor haar bureau in de boeken te leren. Het was nu begin oktober van het nieuwe schooljaar, ze zat nu in het 3de middelbaar. Tijdens haar vrije tijd ging Niki altijd tennissen, ze had altijd een goede forehand maar wat ze jammer vond is dat ze in een groep zat van allemaal jongens, ze was zelf nog maar 14 jaar en ze had eigenlijk wel nood aan een goede vriendin. Ze droomde ervan professioneel te gaan tennissen maar het bleef voorlopig maar een droom. Niki was iemand die heel erg op haar punten gesteld was, ze wou altijd een puntje meer en dan ging ze wel eens slijmen bij de leerkrachten en soms lukte het nog ook. Ze volgde ook dictie voor duidelijk te kunnen praten, maar ze heeft altijd een goede stem gehad maar soms was ze een beetje te verlegen. Die avond ging ze naar de dictie maar ze was al een beetje te laat. Ze ging het gebouw binnen maar zag toen 2 oudere jongens in de brede lange gang staan, ze had schrik want ze kende ze helemaal niet. Toch stapte ze door omdat ze in de les moest zijn. Een van de jongens nam haar beet en duwde haar tegen de verwarming, hij wou haar kussen maar hij liet haar weer los. Ze had wel schrik maar liep vlug door naar de les. Het was altijd zo leuk, de dictielessen want het was meer bezinning en praten en je mocht op kussens zitten allemaal gezellig bijeen. Ze was blij toen ze in het lokaal aankwam en verontschuldigde zich voor het te laat zijn, de angst bonkte nog in haar keel van het gebeuren daarnet. Niki kwam goed overeen met haar ouders, ze waren fier op Niki omdat ze zo haar best deed. Niki had nog een zus die 2.5 jaar ouder was, ze noemde Katrien. Ze was ook heel intelligent, zij studeerde economie - moderne talen. Dit weekend gingen de zussen samen naar een fuif in de buurt. Ma ging taxichauffeur spelen, voor Niki was dit haar eerste fuif waar ze naartoe mocht. Er waren optredens van bekende popgroepen en er werd veel gedanst. Katrien en Niki dansten bijna de hele avond maar ze mochten nog niet zo lang blijven want ze waren nog te jong, moeder pikte hen weer op rond 2 u ‘s nachts. Moeder was heel bezorgd om haar dochters en wou dat hen niets overkwam. Niki was een levenslustig opgewekt kind en had zin om te leven en te groeien, ze was zoals een bloem die open bloeide. Maar in de puberteit gebeurt er veel, en die bloem mocht niet gaan verwelken. Ze had soms ook haar moeilijke momenten, toen het op school minder goed ging en toen ze wenend thuiskwam met een slechte toets. Maar ze wist haar op een of andere 9

manier weer te herpakken. Vele leerlingen waren jaloers op haar omdat ze er best knap uitzag, ze had bruin lang haar, slanke benen (ietsje te mager eigenlijk), blauwe ogen en ze was redelijk groot. Ze was een beetje perfect, ze was knap, slim en lief. Daarom konden sommige leerlingen haar niet meer verdragen maar Niki stond haar mannetje nog wel en gaf hen snel een antwoord. Want Niki had snel de mensen door, ze voelde direct aan wanneer een persoon haar niet lag of niet kon verdragen. Niki had een grote afkeer van mensen die schijnheilig en achterdochtig doen. De volgende dag op school was Niki heel goed gezind. Ze mocht namelijk haar spreekbeurt geven en het ging over zeepaardjes. ‘Goedemorgen’ zei mevrouw Hastings, onze lerares nederlands. ‘Noteer in jullie agenda, vervolg spreekbeurten’ zei mevrouw Hastings. ‘Even kijken wie aan de beurt is?’ Denkend keek mevrouw door de klas. ‘Niki en Tom, jullie zijn aan de beurt’ zei mevrouw Hastings met een opgeheven stem. ‘Laat die seut maar eerst gaan’ zei Tom stilletjes. Maar de mevrouw had het niet gehoord maar Niki wel. ‘Ik ga wel eerst’ zei Niki, want ze hield van spreekbeurten naar voren brengen. ‘Goed, Niki, je mag aan bord het onderwerp van je spreekbeurt opschrijven en dan van start gaan.’ Niki ging met een kloppend hart en trillende handen voor de klas staan. ‘Goedemorgen iedereen, vandaag zal mijn spreekbeurt gaan over zeepaardjes’. Na de eerste zin was het ijs gebroken en de zenuwen waren verdwenen. Ze deed het goed. Na haar spreekbeurt was er nog een quiz. Ze had op voorhand gevraagd aan mevrouw Hastings of ze voor de leerlingen een soort test of quiz mocht geven over haar spreekbeurt om te kijken of ze wel opgelet hadden. Iedereen deed mee aan de quiz en vonden het wel tof, behalve Tom natuurlijk. Uiteindelijk waren de winnaars Liesbeth en Stefanie. Niki beloonde deze leerlingen met een verrassing. Zo van die lekkere witte raffaelo pralines.’Origineel zo’n quiz’ zei Liesbeth en knikte dankbaar voor de verrassing die ze kreeg. Mevrouw Hastings gaf Niki een negen op tien voor haar spreekbeurt. ‘Joepie’ dacht Niki bij zichzelf. Niki deed ook aan ballet, ze was ermee begonnen toen ze acht jaar was. Ze vond het leuk in haar balletpakje en haar kousjes en haar witte balletschoentjes elegant te dansen. ‘En één en twee en drie en vier en vijf en zes en draai en buig en op en neer en stop’ herhaalde Christine. Christine was een knappe balletlerares. Ze was blond en slank. Ze was een heel goede lerares maar wel streng. ‘Niki, geen kromme rug, bekijk je eens in de spiegel en rechtop, schouders recht, linkerarm omhoog en omlaag en rechterarm omhoog en omlaag.’ Zei Christine. ‘Goed zo, Niki’ ‘Meisjes volgende week examen ballet, goed oefenen en veel succes’ zei Christine op het einde van de les en liep de balletzaal uit. Die avond kwam Niki thuis met haar fiets van de balletles. ‘Hoe was het in de les’ vroeg moeder. ‘Goed’ zei Niki. ‘Wil je nog iets te eten?’ vroeg moeder terug. ‘Nee’ zei Niki. Niki was vegetariër, ze wurgde bijna altijd om haar vlees op te eten. Van haar moeder moest ze altijd enkele stukjes vlees eten en dan kreeg ze pas een snoep. Ze kon wel een uur aan de tafel blijven zitten omdat ze haar vlees niet naar binnen kon krijgen. Ze kokhalsde altijd van het vlees zoals stoverij, kotelet, biefstuk en ribben. Ze at niet veel en woog maar amper 45 kg. Binnenkort moest haar klas 2(1)H naar het medisch onderzoek. Wat ze al gewoon was van te horen is dat ze onder haar gewichtsniveau zat, ze was te mager. Maar er scheelde niets, ze at gewoon niet zo veel maar ze wist zeker dat ze geen anorexia had, ze had meestal wel honger wanneer het moest lijk ieder normaal kind. Ze had nooit haar eten niet willen opeten, behalve haar vlees dan. Blij, vrolijk en opgelucht ging Niki door het leven. Niki hield van het leven, je moest er het beste van maken ook al gaat het soms moeilijk. Niki schreef elke dag haar dagboek. Graag had ze er later een boek van gemaakt met de titel ‘mijn jeugd’ maar ze was toen nog te jong en onervaren. Het was zaterdag. Ma en pa waren aan het ruziën. Katrien en Niki waren dan meestal op hun kamer, ze konden hen horen roepen tot beneden. Vader had soms een moeilijk karakter, waar Niki ook wel iets van had. ‘Deze belegging was niet goed, we hebben teveel verloren’ riep pa tegen ma. ‘Dan had je die maar beter moeten 10

beleggen’ zei ma heftig terug. Ze konden wel een uur aan een stuk kibbelen. Geld was belangrijk bij Niki thuis. Haar ouders waren welgestelde mensen. Geld maakt niet altijd gelukkig maar het is gemakkelijk als je het hebt. Alles draaide om geld. Het eerste waar moeder naar hoorde als Katrien een vriendje had was: ‘Is hij wel een goed opgevoede jongen?’ vroeg ze dan altijd. De vrienden van Katrien en Niki die ooit later hun vrouwen zouden worden, hadden geluk. Het zouden intelligente, rijke en succesvolle vrouwen worden. Toen ze fantaseerde huilde ze soms ook, het waren tranen van verlangen. Ze verlangde naar meer liefde. Dromen deed ze ook veel. Die nacht droomde ze van haar leraar lichamelijke opvoeding. ‘Je hebt mooie ogen’ zei Niki tegen haar leraar. Blozend keek de leraar op en antwoordde ‘jij ook’. Niki was verliefd op haar leraar. Dat droomde ze maar het was in het echt ook zo. Niki werd snel verliefd op haar leraars. Ze had altijd medelijden met de leerkrachten wanneer de leerlingen niet zwegen. Ze wou dan altijd zeggen: ‘Zwijg nou toch eens, leerkrachten spreken om je iets bij te leren en dan is het de bedoeling om te zwijgen.’ Die dag had ze lichamelijke opvoeding, ze droomde weer weg. ‘Goedemorgen iedereen vandaag doen we estafetteparcours. ‘Iedereen gaat per twee en voeren opdrachten uit’ zei hij. Niki was weer alleen en dat vond ze zo erg, maar gelukkig de reddende engel haar leraar deed mee met haar. De eerste oefening was hand in hand op een sportraam klimmen bovenaan tikken terug naar beneden en zo snel mogelijk op een verhoog gaan staan. Niki vond het maar een belachelijke oefening maar vond het wel leuk om hand in hand met haar leraar te lopen. Toen keek de leraar haar vragend aan, maar Niki bezweek in zijn ogen. De leraar pakte haar hand en ze deden de oefening. Terwijl ze de oefening deden kreeg Niki een warm gevoel, ze vond het zalig. Ze voelde zich zo verliefd en vooral veilig bij hem. Op het einde van de oefening bleven ze nog even hand in hand staan, plotseling had Niki een idee. Ze kneep in zijn hand! De leraar keek niet op en kneep niet terug, hij merkte het waarschijnlijk niet. Maar die leraar zag haar gevoelens niet en dat vond Niki goed want ze wist er eigenlijk geen weet mee. Trouwens de leraar was 10 jaar ouder dan Niki zelf. Niki was verliefd maar moest de realiteit onder ogen zien, hij zou nooit hetzelfde voelen. De leraar noemde Alexander, ze vond het een toffe naam. Niki besloot haar gevoelens voor zichzelf te houden en te onderdrukken, wat ze niet altijd gemakkelijk vond. De volgende avond had Niki examen van ballet, ze was zenuwachtig. Ze slaagde en dat maakte haar heel gelukkig! Niki besefte dat er een tijd ging komen dat ze het moeilijk ging hebben, echt volwassen worden is nooit gemakkelijk. Ze wou liever een kind blijven. Ze bleef ballet en dictie volgen tot haar 15de. Moeder trok zich soms op aan Niki haar karakter, ze was altijd opgewekt en kon de mensen blij stemmen. Niki haar motto was: ‘1 dag niet gelachen is 1 dag niet geleefd’ Die dag ging Niki naar de stad, leuke kleren gaan kopen. Ze had ook zo’n sjaal gekocht in een leuk winkeltje waarin het Indisch opstond ‘Ha Re Ram Ha Re Krishna’ wat betekent vrede, geluk en bescherming uit Nepal = India. Toffe cd’s kocht ze ook wel van rockgroepen o.a. Evanescence, Nickel Back, Linking Park en Anouk. Wat ze ook graag hoorde was: ‘Enigma’, ze vond het zalige muziek. In het weekend ging Niki met haar moeder naar de musical ‘Kuifje’ gaan kijken. Zo tof, het was echt goed. Vroeger waren ze ook nog naar de musical van ‘Suske en Wiske’ geweest maar die was nog beter! Niki behaalde op school nog altijd zeer goede resultaten en studeerde echt als een blokbeest. Niki deed mee aan de tienerwerking in het jeugdhuis. Ze deden daar een weekend om verschillende muziekinstrumenten uit te proberen. Ze probeerde de drums en de basgitaar uit. De basgitaar was het liefste wat ze deed. Ze deed ook een optreden op een liedje van k’s choice, ze speelde basgitaar. Daar heeft ze een toffe man ontmoet. Wat ze nog altijd wist is dat op het einde van het optreden die man zijn arm om haar middel sloeg. Niki was zo in de wolken het was de eerste keer dat een man haar 11

eens echt zacht aanraakte. Maar die man was al getrouwd en had al een kind. Toen ze ‘s nachts sliep, legde ze altijd zelf haar eigen arm rond haar middel omdat het haar een veilig gevoel gaf en ze moest dan terugdenken aan die man die zo lief was. Niki werd snel verliefd maar soms ging dat ook snel terug over. Verliefd zijn was voor haar een tijd van het ontvluchten van de echte harde wereld. Dan leefde ze letterlijk in de zevende wereld en dat vond ze toen leuk.

12

I need to work hard To get good results But I have a lot of perseverance And I believe in myself I don’t need to worry about it Because I know everything will be fine I am thinking positive It helps me to learn better I don’t like jealousy It hurts me sometimes When people feel like this Against me You don’t need to be jealous Because I am just a girl like everybody else You don’t need to hurt me Because i am so vulnerable in my heart just like you sometimes.

13

HOOFDSTUK 2: de goede rapporten Ik heb goede resultaten Ik ben er zo trots op. Iedereen is jaloers Jaloers op mij Ze willen me kapot Omdat ze niet zoals mij zijn Ik ben bang Want ik voel dat ze mij kwetsen

I have good results I’m so proud of it. everybody is jealous jealous at me they will turn me down because they are not like me i’m scared because i feel they will hurt me.

De examens waren voorbij. ‘Hopelijk heb ik een goed rapport’ zei Niki tegen haar moeder. ‘Natuurlijk zul je dat hebben, je hebt er hard genoeg voor gewerkt.’ haar moeder verwachtte veel van Niki, maar zij kon daar mee overweg en wou ook goede resultaten behalen. Morgen de grote dag en dan kon ze genieten van de kerstvakantie die voor de deur stond. Die dag was Niki zenuwachtig, de resultaten werden in de klas meegedeeld. Niki zei tegen haar vriendin Hanne dat haar rapport wel goed ging zijn. Ze was de derde van de klas met 81 %. Ze was blij en tevreden over haar zelf. Hanne was best ook een slimme meid, zij was de 5de van de klas. Hanne was de enige beste vriendin van Niki. Omdat Niki veel studeerde en nogal stil was in de klas had ze niet zo veel vriendinnen. Sommige maakten dan wel opmerkingen van ‘blokbeest’ en ‘strever’. Maar ze trok het haar niet aan en maakte gewoon dat ze goede resultaten behaalde. Niki ging met een blij hart naar huis om haar rapport te tonen aan haar moeder. ‘Kijk ma, ik had bijna alles juist op mijn examen Wiskunde, goeie score, vind je niet?’ ‘Ja, meisje, proficiat’ en ze gaf Niki een kus. Zoals gewoonlijk werd het begin van de vakantie gevierd met een aperitief. ‘Proost’ zei Niki ‘op de vakantie en op mijn goed rapport’. ‘Proost’ zeiden de anderen. Tijdens de kerstvakantie ging ze gaan shoppen met Hanne voor kerstcadeautjes te kopen. Niki had er een handje van weg om veel cadeautjes te kopen voor de anderen. Onder de kerstboom lagen er in het totaal van ma, pa, Katrien en Niki wel 40 cadeautjes, klein en groot. Het was zo’n leuke tijd, lekker eten, gezellig samen met familie. Op kerstdag moest Niki van haar moeder naar de kerk. Van thuis was ze eigenlijk verplicht elke week naar de kerk te gaan, maar dat vond Niki niet erg, ze vond een tijd van bezinning noodzakelijk. Ze geloofde in God, hij stond haar bij in goede en kwade dagen. Ze leerde van haar moeder te bidden als ze verdriet had, je kon al je zorgen in de handen van God leggen. Er was ook een familiefeest, normaal vond Niki dat een beetje saai maar deze keer viel het zeer goed mee. Toen kerstdag en Nieuwjaar voorbij waren, was het gedaan met de pret want Niki moest binnenkort weer naar school. Maar de school nam weer een goede start met de sportdag, en dat deed Niki graag, sporten was altijd al een hobby geweest. Alexander zag ze dan terug. ‘Goeiemorgen iedereen’ zei de Alexander met een opgewekte stem. ‘Goeiemorgen’ antwoordde Niki . Ze schrok van haar antwoord want zij alleen zei goeiemorgen. De anderen waren druk aan het vertellen over wat ze allemaal beleefd hadden in de vakantie. Maar Niki was altijd beleefd en zweeg toen de leerkracht aan het woord was. ‘Vandaag doen we verschillende activiteiten zoals mountainbiken, muurklimmen, rollerblaten, vlottenbouw enzo…’ zei de leraar. ‘De klas blijft heel goed bij elkaar bij elke activiteit, ik wil dus niet zien dat leerlingen van de deze klas bij een andere klas activiteiten uitvoeren’ zei hij streng. ‘Het eerste wat we vandaag doen is moutainbiken, volgen jullie? vroeg de leraar. Niki volgde de leraar en had zin om te moutainbiken. Het was een helse rit in de modder, maar het was plezant. Niki hield de leraar al een tijdje in de gaten, omdat ze het een interessante persoon vond. Ze wou graag even alleen met hem praten, maar dat durfde ze niet te doen. ‘Het 14

volgende wat we gaan doen is vlottenbouw, wat de bedoeling is is dat je met deze banden en touwen een vlot bouwt en er dan zo kan op varen in het water’ zei de leraar terwijl hij keek naar Niki. Niki wijkte haar blik af, ze durfde niet direct in zijn ogen meer te kijken. Niki begon ijverig met touwen te werken en wou een goed vlot maken, wat haar ook lukte met hulp van medeleerlingen. ‘En nu gaan we varen’ zei Hanne Niki haar vriendin. ‘Ja maar hopelijk vallen we niet in het water’ antwoordde Niki. De vriendinnen konden op het vlot zitten en vielen niet in het water. De andere activiteiten verliepen ook goed. Na een drukke sportdag ging Niki met een moe lichaam naar huis, ze besloot dan maar vlug te gaan slapen om morgen weer fris aan een nieuwe dag te beginnen. Niki had ook een pennevriendin. Die noemde Sofie. Ze schreven jaren brieven naar elkaar. Ze had Sofie leren kennen op kamp. Ze vond het leuk te schrijven. Ze kleefde altijd heel veel stickertjes op haar brieven, dat vond ze plezant. Niki studeerde echt veel en ze werd er ook voor beloond door haar goede rapporten. Ze kwam altijd fier thuis met haar rapport en iedereen was blij. Haar zus Katrien studeerde ook veel maar zij was nog slimmer dan Niki. Niki had soms zo van die momenten dat haar leerstof echt niet in haar hoofd ging, het bleef in haar korte termijngeheugen zitten maar ze voelde aan wanneer dat in haar lange termijngeheugen zat en daar moest alles blijven zitten. ‘De stelling van Pythagoras’ zei Niki luidop want ze leerde altijd luidop en alleen in haar kamertje. Niki maakte haar moeder gelukkig met haar goede rapporten en daar was ze zelf ook blij om. Ze had zo’n onbezorgde jeugd, alles ging goed. De leerkrachten vonden Niki een voorbeeld voor de andere kinderen, voor degene die niet goed studeerden, zij was het goede voorbeeld, iemand die haar altijd inzette voor haar resultaten. Toen Niki studeerde dan kon ze soms zo boos worden als het niet lukte en al haar papieren door haar kamer gooien. Dan was ze kwaad. Maar dan nam ze eens pauze en begon ze er weer aan tot het lukte. Wat Niki vooral goed kon is leerstof van buiten blokken, voor bepaalde vakken moest je dat wel kunnen maar voor andere vakken moest je inzicht hebben en dat had Niki minder. Vooral Boekhouden werd moeilijk. Tijdens de middag op school kon je in een grote zaal muziek beluisteren dat was wel tof.

15

Sometimes i meet people That i don’t understand I don’t understand their feelings and their thoughts Because they are different I want to know What’s really going on inside their heart Are they angry, are there having problems? I don’t understand Can you please tell me what is wrong Because you are hurting me with your behavior Don’t tell me I am sick Because you’re sicker then me I don’t hit people I don’t take part of harassments I don’t steel of others I am just an innocent child in this lonely world.

16

HOOFDSTUK 3: Pesters Ze begrijpen me niet Ze haten me Ze slaan me Ze kwetsen me Waarom zien ze dan niet dat ik van hen hou, Ze waren mijn vrienden Maar nu niet meer

they don’t understand me they hate me they hit me they hurt me why don’t they see that i love them, they were my friends But now not anymore

Het was juist grote vakantie geweest, 2 maanden lang. Niki had goed uitgerust om weer met veel moed aan een nieuwe start van de school te beginnen, het 4de middelbaar. Niki had er toen wel zin in. ‘Zouden er nieuwe leerlingen in mijn klas zitten?’ vroeg Niki aan haar moeder. ‘Wie weet zijn er een paar nieuwe toffe meisjes in je klas, zodat je wat meer vriendinnen hebt’ zei haar moeder toen ze van haar koffie dronk. ‘Jammer dat Hanne verandert van school dit jaar, dan ben ik mijn beste vriendin kwijt’ zei Niki . ‘Je zult wel weer nieuwe vrienden maken’ zei haar moeder geruststellend. ‘Ik hoop het’ antwoordde Niki. Ze kwam die dag op school en er waren een paar nieuwe leerlingen. Ze voelde zich erg alleen want ze had het gevoel dat de nieuwe leerlingen haar maar een raar meisje vonden. Die dag begon Niki rare gedachten te krijgen, ze studeerde ook niet zo goed meer als vroeger. In de klas zat ze soms tegen haar zelf te praten en lachte ze met zichzelf. Ze wist niet waarom ze dat deed, misschien uit angst voor de nieuwe leerlingen. Het was dus een slechte start van het nieuwe schooljaar. Ze kwam thuis met een slecht rapport en haar moeder was erg teleurgesteld in haar, ze begreep niet waarom ze niet meer zo goed studeerde. ‘Wat scheelt er toch met jou, Niki ?’ vroeg ma. ‘Ik weet het niet moeder, ik voel me gewoon niet goed in de klas, ik heb geen vriendinnen, ik kan me niet meer concentreren en vooral niemand begrijpt me.’ Ze keek naar haar rapport en barstte in tranen uit. Haar moeder legde haar schouder rond haar en probeerde haar te troosten. ‘Volgende keer beter, meisje, je mag de moed niet laten zakken’. ‘Maar ik probeer toch te studeren wat ik moet studeren maar elke keer als er een test is, vergeet ik wat ik geleerd heb net zoals een blackout!’ zei Niki . ‘Misschien moet je eens bij het CLB gaan, leerlingenbegeleiding, zodanig dat ze jou een andere manier van studeren kunnen leren’ zei haar moeder. ‘Maar moeder ik weet best hoe ik moet studeren, maar ik vergeet alles ook al lees en zeg ik het wel 20 keer, er is iets niet juist, moeder’ Niki haar moeder wou haar echt helpen maar Niki was altijd al eigenwijs geweest en deed veel haar eigen zin. Uiteindelijk zagen de leerkrachten wel dat er iets scheelde met Niki , dus ze namen haar even uit de klas en moest met de leerlingenbegeleiding praten. ‘Goeiedag, mevrouw Van Hoecke, mogen wij Niki even uit de klas halen om een gesprek met ons te voeren?’ vroeg de mevrouw van de leerlingenbegeleiding. ‘Natuurlijk, Niki, ga maar mee met de mevrouw.’ Niki schaamde zich een beetje omdat heel de klas hoorde dat ze bij de leerlingenbegeleiding moest gaan. Ze stelde zicht recht en ging mee. Ze hoorde nog een opmerking van een jongen uit haar klas die zei: ‘Jezus man, wat scheelt er toch met Niki ?’ Het gesprek verliep niet goed met Ria, de mevrouw van de leerlingenbegeleiding. Niki had een hekel aan Ria. ‘Wat is nu juist je probleem, Niki ?’ zei Ria. ‘Wel… ik kan me gewoon niet zo goed concentreren in de klas omwille van de nieuwe leerlingen die er zijn’ zei Niki met een angstige stem. ‘Misschien is je methode van studeren niet goed, Niki’ zei Ria. ‘Dat kan, ik heb wel gemerkt dat ik geen inzicht heb in de leerstof, ik leer veel klakkeloos van buiten’ zei 17

Niki . ‘Maar ik wil wel zelf proberen mijn methode te veranderen, door schema’s te maken van de leerstof en samenvattingen te maken.’ ‘Ik wil je daar wel bij helpen Niki ‘ zei Ria. ‘Dat hoeft niet!’ zei Niki op een arrogante toon. ‘Spreken we af dat je het eerst zelf probeert en als het niet lukt dat ik je daarbij help?’ zei Ria. ‘In orde’ zei Niki . Niki haar gedachten en gevoelens lagen in de knoop. Dus bleef Niki maar naar school gaan, maar ze studeerde echt niet goed meer. Op een dag begon een nieuwe leerling uit haar klas haar rot te pesten. Ze begreep het niet, waarom deed hij dat? Het kwetste haar heel erg. Ze werd altijd maar stiller en stiller in de klas, ze durfde niets meer te zeggen. 1 zin die Niki in Godsdienst onthouden heeft is dat pesten een erge gebeurtenis kan zijn in je leven en dat je het meedraagt de rest van je leven. Het maakt je ook emotioneel kapot en je wordt depressief. ‘Wat doe je, Niki ? Vroeg haar moeder. ‘Ik luister naar muziek, muziek maakt me minder verdrietig’ zei ze. ‘Waarom studeer je niet, je moet studeren, Niki, je rapporten zijn veel te slecht’ zei haar moeder op een boze toon. ‘Maar het lukt me niet meer ma waarom begrijp je me niet? Riep Niki uit. ‘Er is iets mis in mijn hoofd, ma, en ik weet niet alleen niet wat en ik kan er niets aan doen. Moeder schrok toen Niki dit zei en besefte dat ze moest ingrijpen. Maar haar angst zette zich om in woede. ‘Studeren moet je doen, Niki, studeren tot je het kan’ riep haar moeder uit terwijl Niki een klap op haar hoofd kreeg. Niki riep: ‘Auw’ en begon te wenen. Haar moeder bleef maar roepen en ze werd maar kwader en kwader. Niki moest dan gaan slapen omdat ze toch niet wou studeren. De enige waar Niki steun vond was bij haar zus Katrien. Aan haar kon ze alles vertellen. De volgende dag op school was Niki weer heel stil en dacht ze terug aan haar moeder. Ze kon maar niet begrijpen waarom ze haar geslaan had. Op school ging het ook heel slecht. Die nieuwe jongen in haar klas pakte Niki heftig aan. ‘Hela, seut, waar ga je naartoe?’ riep Tom uit. ‘Ik ga naar het lokaal, heb je de bel niet gehoord misschien?’ zei Niki vlug. ‘Nu ben jij aan de beurt, Niki , we krijgen je wel kapot’ zei Tom. Niki reageerde niet en liep naar het lokaal samen met de klas. Wat Niki niet merkte dat Tom snel voor haar gelopen was en zijn vest aan de kapstok hing. Toen gebeurde het… Tom gaf Niki een harde stoot met zijn voet in haar hart op haar plexus. Niki kon niets meer doen, ze zakte ineen en kreeg geen adem meer. De andere leerlingen keken gewoon toe, maar schrokken wel. Niki huilde niet en kwam gelukkig weer op haar positieve de klas binnen. Ze besefte dat ze door het oog van de naald gekropen was. Niki zag hoe Tom de hele klas tegen haar opzette. Ze zag hoe Tom samen met Michiel haar uitlachten. Ze dacht bij zichzelf: ‘Wat een klootzak, wacht maar, ik pak je wel eens terug.’ Toen de dag voorbij was ging Niki met een heel eenzaam, verdrietig gevoel naar huis. Wat zou ze zeggen tegen haar moeder over het gebeuren met Tom. ‘Hoe was het op school’ vroeg ma zoals gewoonlijk. ‘Goed’ zei Niki. Niki zei altijd dat het goed was op school, ze schaamde zich erover om te zeggen dat het helemaal niet ging dat ze geslaan en mishandeld werd op school. Later vond ze dat het eigenlijk niet over echte mishandeling ging maar gewoon eenvoudige mishandeling. Dat haar toetsen weer allemaal tekorten waren. Die avond kreeg haar moeder telefoon van de klastitularis. ‘Goedenavond, mevrouw’ zei meneer Van Brant. ‘Goedenavond, kan ik u helpen’ zei haar moeder. ‘Ik veronderstel dat jij de moeder van Niki bent?’ vroeg meneer Van Brant. ‘Ja meneer’ zei ma. ‘Ik wil u meedelen dat Niki zeker niet zal slagen dit jaar, haar resultaten zijn bijzonder slecht en ik heb ook gemerkt dat ze gepest wordt.’ zei meneer Van Brant. ‘Gepest?’ vroeg moeder verdrietig. ‘Hoezo, dit kan toch niet, volgens Niki gaat alles goed op school’ zei ma. ‘Toch niet, mevrouw, ik zal Niki er eens over aanspreken en hij haakte in. Haar moeder besloot om Niki niet te confronteren met de telefoon die ze kreeg van meneer Van Brant. De volgende morgen ging Niki weer naar school. Ze zou nooit gespijbeld hebben ook al werd ze gepest, ze wou niet tonen dat ze bang was. Ze had een voorgevoel dat het weer fout ging gaan vandaag. Tijdens de speeltijd stond Niki niet bij haar eigen klas om de pesters 18

te mijden. Maar toen kwamen er meisjes en jongens van de hogere en ook lagere klassen bij haar, namen haar boekentas af en keken erin, Niki ging erbij en zei: ‘Is dat nu echt nodig, laat me toch gewoon met rust’ riep ze tegen de bende. Zonder dat Niki besefte stond ze naast de vuilbak. Toen riep de bende tegen haar ‘Kruip in de vuilbak Niki, verrot maar!’ Niki keek in de vuilbak en zag haar spullen uit haar boekentas erin liggen, ze wou ze eruit halen. Ze dacht zo van ik doe gewoon mee met dat spelletje van hen en ik kruip dan maar in de vuilbak! Toen deed ze het, terwijl iedereen haar uitlachte en uitschelden kroop Niki in de vuilbak. De pesters stampten de vuilbak om en Niki viel. Ze was blij dat ze eindelijk uit die vuilbak mocht. ‘Hahahahaha’ riep de bende haar nog na. Niki voelde zich op dat moment toen het gebeurde machteloos, boos, verdrietig en bang. En wat nog het ergste van al was was dat Niki overal de schuld van kreeg, zij moest naar de directeur. Wat Niki achteraf niet begreep is dat dit zo maar kon gebeuren, was er dan niemand die het eens opnam voor haar? Een leerkracht die het zag, maar nee hoor, niemand. Er was geen toezicht op de speelplaats toen het gebeurde. Die dag had Niki ook nog slagen gekregen van Tom. Niki kwam thuis en ging naar boven, ze weende en weende… Ze begreep de wereld niet meer. Ze voelde zich zo verlaten, niemand had ze, niemand. Ze bleef maar huilen maar plots zag ze licht in de duisternis. Het was God die ze zag, ze wist het, hij was bij haar en zag haar tranen. ‘God, help mij’ vroeg Niki . ‘Ik weet het allemaal niet meer, wat moet ik doen’ vroeg Niki . ‘Luister, mijn kind, alles komt in orde, maak je maar geen zorgen, ik neem je tranen, angst en eenzaamheid weg’ zei God. Niki stopte met wenen, zweeg en ging slapen. Niki wist dat God oordeelde over wat mensen deden, hij oordeelde en zag het! Een paar dagen later op school vond Niki briefjes in haar bank met slet, psycho bitch, trut en hoer op… Niki schoot in de lach en vond het eigenlijk wel grappig. De zielige pesters proberen echt van alles. Bij de les van Godsdienst werd meestal muziek gedraaid, dat was leuk. Niki luisterde altijd heel goed naar de teksten van de muziek. Ze kon soms wel huilen bij muziek. Ze vond de muziek wel leuk maar ze vroeg zich af wat die leraar op school kwam doen. Hij deed niet veel in de les, muziek draaien is niet moeilijk. Een paar weken later hadden ze Niki weer te pakken. Een ander meisje uit haar klas kwam naar haar toe op de speelplaats en goot een blikje ice-tea over haar hoofd, waarbij ze ook harde kloppen kreeg. Niki sloeg hen nooit terug, zij sloeg geen mensen maar ze moest beseffen dat ze eens moest terugslaan! Er volgden nog veel andere pestsituaties maar Niki was moe gestreden, ze vechtte niet meer en ze werd depressief en ook lastig door de pesterijen. Ze had zoveel verdriet. Verdriet dat geen mens zag. Verdriet tot op haar ziel. Ze voelde haar ook zo eenzaam, ze had wel haar zus en haar ouders maar dat klikte ook al niet meer zo goed. Waarom had ze geen vrienden meer? Zag niemand haar nog graag? Ze verlangde naar liefde. Liefde kreeg ze niet meer. Een knuffel, een zachte hand, een kus, het bestond niet. Ze weende weeral. Maar op school weende Niki bijna nooit. Ze wou haar tranen nooit laten zien. Ze zat altijd te lachen, maar de anderen dachten altijd dat ze haar zelf zat uit te lachen maar eigenlijk lachte ze gewoon mee met de groepen over dingen dat men vertelde. Ze schoot ook eens zo heel erg in de lach toen iemand anders uit haar klas het beeld van Jezus Christus op zijn kop hing, het was zo grappig. Elke seconde, elke minuut zocht Niki liefde uit mensen, ze vond geen liefde. Ze dacht: ‘ wat moeten die pesters toch met een haatgevoel rondlopen, hoe kan je nu zo kwaad zijn om daarvoor iemand te slaan?’ Zij zou een ruzie altijd verstandig hebben opgelost door erover te praten en niet te roepen en te slaan. Ze kwam tot het besef dat agressie een teken was van te weinig zelfvertrouwen en domheid. Ze bleef naar school gaan maar toen gebeurde iets heel raar. Thuis begon het allemaal.

19

I don’t like when people are aggressive The pain hurts so much sometimes It’s amazing how people can hurt each other I realise now that I have a disease but the disease makes me scared I hear thing sometimes And people don’t understand They will never understand You have to hear the voices by yourself And then you will know What is like to live with my disease Some people hear this also But they don’t know that they have a serious disease I hope these people find the help they need Before it’s to late.

20

HOOFDSTUK 4: Mishandeling door de waanbeelden Ik denk Ik denk verkeerd Ik leef in mijn eigen wereld Niemand begrijpt mijn gedachten Ik ben bang Bang voor de ziekte Die me langzaam vermoord.

I’m thinking I’m thinking the wrong thing I live in my own world Nobody understands my thoughts i’m scared afraid for the disease The disease that kills me

Ik heb zoveel verdriet Verdriet dat niemand begrijpt Kijk naar mijn verdriet Negeer het niet

I have so much sadness sadness that nobody understands watch my sadness don’t ignore it.

Niki kwam thuis van weer zo’n rotte schooldag. Ze studeerde eerst en dan keek ze tv. Het was zo raar. De beelden van die de tv toonden waren gelijk voor haar bedoeld. Ze dacht zo van: ‘Maar die zijn over mij aan het praten op de tv’. Ze kreeg hallucinaties of waanbeelden. Haar waanbeeld was dat de mensen van op de tv haar gingen helpen. Het was erg, ze vertelde erover tegen haar ouders maar haar ouders begrepen haar niet. Ze vertelde van de tv en de camera’s maar haar ouders zeiden: ‘ Je bent niet juist, Niki, je bent niet goed’. Haar moeder dacht dat Niki zo in haar eigen fantasie leefde. Maar Niki voelde dat er iets niet klopte. Niki was toen 16 jaar oud, te jong voor geweld. Niki begreep wel dat ze niet in orde was en begreep waarom ze haar sloegen. Maar ze wist dat dit ook niet de juiste oplossing was met slaan staan we geen stap verder. Toen had ze een gesprek met haar moeder. ‘Niki , je moet naar een psycholoog gaan’ zei moeder. Niki dacht: ‘Wie moet hier naar een psycholoog, zij slaan mij toch, zij zijn ook niet in orde ‘ Ok’ zie Niki tegen haar moeder ‘Ik zal erover praten’ De afspraak bij de eerste psycholoog was een flop. Die psycholoog zat zijn patiënt zelf uit te lachen. Niki zag dat en besloot om er niet verder over te praten en ze begon dan maar wat te zeveren over geesten. Niki had last van geesten. Ze lag in haar kamer en plotseling ging Niki haar rolluik omhoog en niemand stond daar. Zo akelig maar uiteindelijk zag ze dingen en voelde ze dingen die er niet waren. Ze voelde ook in haar zakken en ze kreeg altijd geld van die geesten. Ze voelde wel ergens dat iemand zag wat er met haar gebeurde. Ze ging dan naar een andere psycholoog en daar kon ze wel veel beter mee praten, die begreep haar echt goed. Met die klikte het dus wel, het was David. Ja, David, haar reddende engel. Ze vertelde erover en David gaf haar goede deskundige raad. David had bruin haar en was al een oudere man. De gesprekken met David verliepen vlot, ik voelde me altijd beter na zo’n gesprek. In het begin eigenlijk niet want toen was Niki echt ziek. Zo had Niki nog ergere dingen gedaan. Ze was weggelopen van huis naar haar school, ze heeft dan ingebroken in een huis. Zonder er bij stil te staan zat ze binnen in een huis van andere mensen. Ze wou niets stelen, ze was gewoon op de dool. Uiteindelijk werd ze opgepakt en naar het politiekantoor gebracht. Niki vond het erg dat de politie haar zo hardhandig had aangepakt door haar in de boeien te slaan, vervoerd te worden met de combi en helemaal uitgekleed en gefouilleerd te worden. Ze mocht dan weer gaan maar haar ouders waren dan nog kwader. Haar ouders waren zo boos, ze begrepen haar niet. Het probleem is dat Niki haar ouders niet wisten wat in Niki haar wereld omging. Niki

21

leefde in een onbegrepen wereld. Een wereld voor zichzelf, niemand kon tot Niki doordringen. Die dag had ze nogal een raar gesprek met haar psycholoog David, het handelde over masturberen. ‘Vinger je jezelf veel?’ vroeg David. Niki werd rood en zei: ‘soms ja’. ‘Masturbeer je ook vaak?’ Niki zei: ‘af en toe’ Niki werd weer helemaal rood, ze was heel snel verlegen als men over seks praatte. Maar Niki was er slecht aan toe. In het begin gebruikte Niki nooit het woord ‘mishandelen’ ze kon het niet over haar lippen krijgen. Ze zei altijd van: hij heeft me geslaan. Waarom gebeurt dit? Niki haar schoolresultaten waren heel slecht en dat vond ze heel erg, zij die altijd zo op haar punten was gesteld. Toen ze 17 werd verplichte een leerling uit haar klas een sigaret te roken. Ze wou niet maar Niki deed toch mee. ‘Je moet er wel aan trekken, zei de leerling. ‘Ik zal het wel doen’ zei Niki. Niki had zelf 20 cent voor de sigaret moeten betalen. In de periode dat Niki waanbeelden had, schreef ze brieven naar een jongen uit haar klas waar ze verliefd op werd, hij noemde Koen. Koen was een macho en had geen oog voor Niki. Niki was voor Koen een indringer want Koen had een vriendin. Niki schreef brieven over wat ze dacht maar Koen begreep er niets van en zette iedereen tegen haar op. Niki dacht dat ze lief en goed was voor Koen omdat ze brieven schreef maar ze besefte niet wat ze hem aandeed. Niki stelde zich ook van alles voor. Ze stelde zich voor dat de mensen vanuit de televisie haar gingen helpen. Op een avond zei ze tegen haar vader: ‘Kijk, pa, die mensen op de tv gaan me helpen’. Haar vader reageerde niet en dacht dat Niki zot was. Het was allemaal zo raar, ze dacht dat alle beelden op de tv voor haar bedoeld waren. Niki begreep het allemaal niet zo goed meer, ze wist niet waarom iedereen tegen haar was en alleen maar slechte dingen deden. Niki was eigenlijk dom, waarom sloeg ze nooit terug? Ze moest terug slaan, harder worden van zich afbijten. Toen Niki geslaan werd wist ze nooit wat ze moest doen, ze rende meestal weg nadat het gebeurd was, toen het te laat was. Maar ze was dan altijd blij van oef ik ben weg t’is gedaan. Toen het haar allemaal te veel werd schreef ze dit: God, help mij Ik weet het niet meer Waarom gebeurt dit? God, help mij Ligt het aan mij Ben ik fout? Laat me genezen Want ik kan niet meer God God, help mij, alstublieft? Ze geloofde sterk in God en ging tot haar 18 jaar iedere week naar de kerk. Op de radio hoorde Niki ook veel rare dingen zeggen ze dacht ook dat deze boodschappen ook voor haar bestemd waren. De mishandeling op school was een heel jaar. Na een moeilijk jaar van mishandeling en waanbeelden was het tijd voor een goed jaar een nieuw jaar, een nieuwe school een nieuwe start.

22

I know that teachers are good people And they do what they have to do But sometimes everything is wrong And the students don’t understand the teachers anymore. Then there is hate against the teachers Why? Why? They must do something wrong But what do they wrong? Are they to strict Are they pushing the students to learn more and do more there best? I know what they do wrong Sometimes they don’t protect the children when there are fighting’s because in they heart they are also scared. Scared to be a victim !

23

HOOFDSTUK 5: De leerkrachten Ik luister naar mijn leraars Ze begrijpen me niet Ze komen niet voor me op Ze beschermen me niet Ze negeren me Ze houden niet van me Maar ik hou wel van hen.

I listen to my teachers They don’t understand me they don’t help me they don’t protect me they just ignore me they don’t love me But i love them.

Niki werd snel verliefd op oudere mannen, niet op haar leeftijdsgenoten. Niki begreep niet waarom haar leerkrachten het nooit eens voor haar opnamen toen ze het moeilijk had, zagen ze dan niet dat er zoveel gebeurde op school dat de leerkrachten niet wisten? De verliefdheid voor Alexander had 2 jaar geduurd en ze besloot om eens een brief naar hem te schrijven maar wel anoniem te tekenen. Ze deed het maar hij was kwaad en ze moest voor een dag van de school. Ze begreep hem duidelijk niet. Bij de lessen van Nederlands ging de leerstof over communicatie. Niki stelde zich van alles daarbij voor. Ze dacht zo van er is geen communicatie meer bij mij, ik praat niet meer. Niki keek altijd naar het bord en zag de leraar les geven. Ze vond hem eigenlijk wel aantrekkelijk maar dat liet ze niet merken. Hij was waarschijnlijk ook getrouwd. Niki vond dat die leraar iets liefs over hem had, iets… Hij prutste altijd aan zijn uurwerk alsof hij niet veel tijd meer had. Ze had een moment altijd onthouden. Er was iets in de leerstof dat te maken had met vallen en die leraar toonde dat voor hij viel ter plekke neer, het was zo grappig. Ik vond het eigenlijk wel een beetje erg dat niemand hem rechtop hielp. Ik had hem beter geholpen. Hij liep ook veel tijdens de les te fluiten maar ik zat daar altijd zo als een seut en met een sip gezicht. Toen in het 4de middelbaar had Niki juist zo toffe leerkrachten allemaal en het ging juist niet goed met haar. Dat vond ze jammer want ze had ze graag beter leren kennen. Niki fantaseerde veel over haar leerkrachten, alleen de mannelijke natuurlijk. Ooit droomde ze eens van haar leraar Nederlands. Ze droomde dat hij toen ze sliep bij haar aan haar bed zat en haar hand nam. Maar de leraars merkten niets van Niki haar verliefdheid, ze gingen koud aan haar liefde voorbij. Plotseling was er telefoon… Niki nam op. ‘Hallo’ zei Niki. ‘Goedendag, ik heb gezien dat jij werk zoekt ‘Ja, zei Niki en vroeg meteen ‘Wat voor werk zou het zijn?’ De beller antwoordde niet en Niki bleef maar vragen ‘ Wat voor werk is het ?’ Plotseling zei hij: ‘ Het is om te masturberen:’ Niki schrok maar ze wist wel dat dat zelfbevrediging was. Niki zei: ‘Neen, sorry dat doe ik niet en ze haakte in.’ Ze vond het jammer dat ze de naam van de beller niet had gevraagd, wie weet was het wel een misdadiger. Want ze had nog eens zo’n rare telefoon gekregen maar dan was het om met iemand naar bed te gaan. Toen was ze erg geschrokken. Op haar nieuwe school had ze nu een vrouwelijke leerkracht voor lichamelijke opvoeding, ze was best knap. Niki had nog nooit zo’n gevoel gehad bij een vrouw, ze was zo knap en vriendelijk. Maar ze ging binnenkort trouwen met haar vriend. Maar… er gebeurde iets raars in de les lichamelijke opvoeding! Niki zat op de dikke blauwe mat neer, ze was aan het uit rusten na een zware oefening. Ze stelde haar recht en er lag bloed op de mat. Ze schaamde zich en vroeg vlug aan de leerkracht om een andere broek aan te doen. Niki had vroeger nog schoppen gekregen in haar geslachtsdelen, misschien dat dat de oorzaak was. Maar het waren misschien gewoon haar maandstonden. Niki had gelijk iets met leerkrachten lichamelijke opvoeding, ze waren altijd knap. Toen Niki haar gedrag veranderde vonden de leerkrachten 24

haar niet meer zo een goed meisje. Maar Niki begreep het ook allemaal niet goed meer, ze wist geen raad meer met haar gevoelens, haar woede en haar verdriet. Het volgende gesprek met haar psycholoog David verliep wel goed. Ze had het erover dat ze soms voor oudere mannen viel. David gaf haar een beetje goede raad. Ze bleef bij David gaan tot aan haar 5de middelbaar. Op het einde werd David directeur en was hij geen psycholoog niet meer. Bij de laatste gesprekken was Niki eigenlijk weer normaal en genezen want alles ging goed. Ze had wel veel steun gekregen aan David door de goede gesprekken. Niki schreef veel brieven. Ze schreef ook alles op toen het fout ging in haar hoofd. Alles wat gebeurde schreef ze neer. De leerkrachten hielpen haar niet echt goed toen Niki het moeilijk had. Ze vond het echt niet leuk, ze gaven Niki van alles de schuld. De school zei zelf tegen Niki haar moeder: ‘Je moet je kind psychologische hulp geven, wij kunnen je niet helpen’ Ik vond het erg, ze konden toch toezicht op de school zetten zodat ik niet geslaan werd. Later dacht haar moeder eraan om de politie in te schakelen en een politieagent naast Niki te zetten op school. Het klinkt erg maar ja, de pesters moeten weten dat slaan niet mag. Maar Niki en haar moeder hebben nooit iets gedaan, nooit klacht ingediend, altijd gezwegen en alles ondergaan. De leerkrachten waren zelf niet op de hoogte van de pesterijen en dat was nog het ergste van al. Leraars Ik heb een probleem Een probleem dat geen enkele leraar begrijpt Het is een probleem in mijn hoofd Waarom schrijf ik naar leraars? Waarom ben ik soms verliefd op leraars? Ze haten me Ik begrijp hen echt niet Leraars, Ze geven je bagage mee voor de toekomst Je kan van hen nog iets leren Het zijn intelligente mensen Mensen die er moeten zijn. Leraars, Ik zal ze nooit vergeten. Niki schreef dit eens toen ze aan haar leraars dacht. Eigenlijk hadden leraars ook een beetje schuld aan het feit dat Niki gepest werd. Zij moeten er toch iets aan doen als dit gebeurt, waarom doen ze dat dan niet? Zijn ze zelf bang, durven ze er niet tussen komen? Ze moeten opkomen voor slachtoffers en niet gewoon een hand boven hun hoofd zetten en zich omdraaien of gewoon toekijken. Wie toekijkt naar pesterijen keurt de pesterijen eigenlijk ook goed, dus toekijken is ook niet goed. Je moet opkomen voor iemand, iemand in nood helpen. Niki had zo iemand nooit, ze was altijd alleen en dat maakte haar zo verdrietig. Daarom dat ze steun zocht bij haar leraars maar die begrepen haar nog minder. Alleen de klastitularis merkte dat Niki gepest werd, maar Niki vond de klastitularis niet zo een toffe leraar, hij kon zo vreselijk zagen. Maar de mensen die het minst tof lijken zijn soms nog de beste mensen. Ik zal het nooit vergeten Het 4de middelbaar De hel van mijn leven Ik was alleen 25

Alleen met mijn verdriet Ik haat die school Ik neem wraak Wraak door te schrijven Ik neem wraak op de leerkrachten Waarom deden ze niets? Waarom? Ik zal het nooit vergeten Nooit ! Wat ik schrijf moet raken Het moet mensen raken in hun hart Ze moeten beseffen wat ze doen !! Kijk eens in je hart iedere avond. En denk aan wat je gedaan hebt die dag, heb ik iemand gekwetst? Kijk in je hart, besef waarmee je bezig bent! Niki keek in haar hart en ze zag dat ze ook dingen verkeerd deed, dat ze niet mocht doen maar ze wist wel dat ze zeker een hart had. Niki haar hart huilde, maar niemand zag het. My heart is crying Crying because the world is so bad My heart is crying Because nobody loves me My heart is crying Because nobody understands me My heart is dying… De boodschap die Niki aan haar leerkrachten wil geven is dat ze moeten opkomen voor mensen die gepest worden en dat ze op tijd ingrijpen. De leraars van die school moesten eens wakker geschud worden, wakker worden !! WATCH THE SCHOOL !!

26

I am in love with you But you don’t see it This feeling is wonderful I don’t understand how you do it I was just looking at you And you asked why I was looking I was thinking how much I loved you But you will never understand The love That I feel for you She is so special that you can’t accept my true love.

27

Hoofdstuk 6: Erotomanie Ik ben verliefd op jou Maar ik weet dat je dat niet begrijpt Het is moeilijk voor jou en voor mij Maar zeg het dan gewoon Dat je me niet graag ziet Is dat nu zo moeilijk Dat doe je ook niet. Iedereen kijkt mij “schuldig” aan Terwijl jij diep in je hart weet Dat ik best een vriendelijk persoon ben.

I’m in love with you But i know that you don’t understand It’s difficult for you and me But just say it then That you don’t like me Is that now so difficult But you don’t do it Everybody looks quilty at me But you know deep in your heart That i’m a friendly person.

Erotomanie is een vorm van een waanstoornis. De patiënt beeldt zich in dat een ander persoon (iemand met een hogere status, de baas, dokter, leraar) verliefd op hem/haar is, terwijl dit in werkelijkheid niet zo is. Toen Niki verliefd was op haar leraars dacht ze soms ook dat ze deze waan had. Ze schreef soms brieven naar haar vroegere school of leraars van haar vroegere school, ze besefte niet dat dit ongewenst was. Ze stuurde soms ook ongewenste emails. Ze heeft nooit van die erge dingen gedaan zoals echt stalken, ze zou nooit een leraar gevolgd hebben tot aan zijn huis. Ze was verliefd en dan doen mensen soms wel domme dingen. Niki wou niemand kwetsen, terwijl ze dat misschien wel deed zonder het te beseffen. Het ergste wat ze ooit gedaan had was dat ze in een mail geschreven had dat ze die school in brand wou steken, natuurlijk zou ze dat nooit doen, ze was gewoon kwaad. Wat het ergste van al was dat ze het dan nog op het politiebureau moest gaan uitleggen. Terwijl Niki al door een grote hel geweest was. Het was wel erg, want 2 politieagenten waren aanwezig tijdens het verhoor, 1 keek gewoon de ander noteerde, ze legde uit dat ze het heel moeilijk gehad heeft op die school en dat ze dat daarom had geschreven wat ook waar was maar ze zou dat nooit gedaan hebben. Niki was een vriendelijk meisje en ze vond het heel erg dat zij over de schuldige van werd. Niki was toen verdrietig, ze vond het vreselijk dat ze bij de politie moest gaan. Uiteindelijk is het allemaal goed afgelopen en mocht ze gaan. Niemand begrijpt Om overal de schuldige van te zijn Terwijl je dit eigenlijk niet bent Ik praat iedere dag met God Hij weet de waarheid, Hij luistert Maar jij luistert niet Jij negeert me en jij haat me Terwijl ik jou gewoon wil uitleggen Wat er in mij omgaat en waarom ik dit doe. Kijk ook eens in jouw hart en praat eens met God Hij zal jouw alle antwoorden geven. Leven met een waanstoornis is niet gemakkelijk en is ook moeilijk voor de anderen. Mensen hebben snel vooroordelen, mensen die stemmen horen zijn gek. Ze hoorde haar baas nog zeggen: iemand die een waan heeft laat je beter in zijn waan. Niki dacht in zichzelf, jullie moesten eens weten wat ik al allemaal hebt doorgemaakt, niet iedereen die een waan heeft is gek. Denk maar eens goed na voor je iets zegt want er kan altijd een persoon bij je zitten die al een waan heeft gehad. 28

God was een lange tijd Niki haar beste vriend, na haar 18de ging ze niet meer naar de kerk maar ze deed toen aan andere bezinningsmomenten, zoals ’s avonds voor het slapengaan sprak ze met God en ze kon altijd bij Hem terecht, Hij begreep haar, ze kon Hem alles zeggen. Sommige geheimen nemen mensen wel eens mee in hun graf. Na de dood is er nog iets, dat weet Niki maar ze weet niet wat. Als ze later oud is en zal sterven zal ze het weten en zal God haar het Licht tonen. Soms spraken mensen over dingen waar Niki het erg moeilijk mee had, ze dacht dan in zichzelf wel ik heb dat ook al meegemaakt, daar schrik je van hè ! Niki kon heel veel verbergen als het erop aankwam. Ze loog veel over haar ziekte, je kan niet zeggen aan de mensen dat je schizofrenie hebt, mensen zouden het toch niet begrijpen. Soms is het beter om te liegen Liegen voor je eigen bestwil Liegen voor de ziekte die je hebt Ze zouden het niet begrijpen Liegen is slecht Maar in Niki haar situatie moest ze wel Ze wou niet voor gek verklaard worden Door anderen. Niki was niet gek, Ze was gewoon een beetje anders.

Somtimes it’s better to ly Ly for your own safety Ly for the disease that you have They shouldn’t understand Lying is bad But in my situation i had to. They can’t tell me i am crazy By others Niki wasn’t crazy She’s just i bit different.

Veel later toen dat Niki echt volwassen geworden was, na dat ze 26 jaar was, werd Niki ook verliefd op haar baas, ze zou het hem nooit verteld hebben, hij zou nogal gelachen hebben. Het was zo’n een zalig innerlijk gevoel, het was nog nooit zo erg geweest, elke keer hij in de buurt kwam was dat gevoel er maar dat liet zij absoluut niet merken. Ze wou het aan niemand vertellen. Haar baas was dan ook al heel wat ouder dan haar. Hij kon zo goed communiceren wat Niki eigenlijk niet zo goed kon, ze werd vlug zenuwachtig als haar iets niet lukte. Hij kon alles goed uitleggen en oplossen, dat maakte hem zo interessant. Ze kon niet goed omgaan met de verliefdheid voor haar baas, ze wist niet meer hoe ze zich moest gedragen maar ze probeerde gewoon haar zelf te zijn. Hij weet het niet maar hij kon soms zo ondeugend in haar ogen kijken, dan werd Niki verlegen. Jouw ogen Spreken Ze begrijpen me Ik hou van je Omdat je luistert naar me En even tijd voor me maakt. Ik hou echt van jou Niki had een periode alleen met hem moeten werken en het waren toen nogal hectische dagen, echt stresserend maar ze kon toch haar hart eens luchten bij haar baas. Ze had het gevoel dat ze toen wel beter overeen kwamen en dat hij ook een beter gevoel had bij haar, dat Niki en haar baas beter konden praten. Niki was niet slecht, Niki had goede bedoelingen, ze was niet uit op een relatie met haar baas maar ze kreeg soms wel kriebels van hem. 29

You give me a feeling That I never will forget It was love Love that I never felt before. I will forget the love after a while It’s better that way That nobody gets hurts. Niki had vele geheimen die ze best aan niemand vertelde vond ze. Secrets, i won’t forget them ! Ze heeft het nooit begrepen waarom ze die gevoelens kreeg voor haar baas, ze vond het best ook erg, ze wou het eigenlijk gewoon vergeten. Maar dat gebeurde niet, ze dacht er teveel aan. Ze begon in die periode ook veel te schrijven, schrijven over haar gevoelens en over haar gedachten, ze schreef veel gedichten. Schrijven werd een vorm van therapie, zo kon je het noemen. Je kan altijd schrijven wat je wil en wat je denkt, je beslist zelf wat je schrijft en dat is nu net het leuke aan schrijven dacht Niki. In het schrijven legde Niki haar diepste geheimen bloot, soms vond ze dat ook jammer want als iemand ze dan leest wisten ze haar geheimen en dat vond ze dan ook niet goed.

30

People get ill sometimes And what do they do They take pills and they make them better But what If you have to take these pills The rest of your live? Then you realise that there is really something wrong with you but it’s good that you take the pills because they can make you better, you know that ! You have to take them Because it’s necessary You have to be good in your behavior, emotions and thinking. You can’t be wrong now I know you can be good You have to listen to your own voice And do what’s right for you And one day you will survive the pills And live a normal live again !

31

HOOFDSTUK 6: Medicatie Ik neem pillen Pillen waar ik beter van word Ik haat de pillen soms Maar ik ben toch blij dat ze bestaan.

I’m taking pills pills make me better Sometimes i hate these pills But I’m happy because they exist

Vanaf dat Niki waanbeelden had en last had van schizofrenie nam ze medicatie. Niki schaamde zich erom. Ze wou geen pillen, ze heeft ze zelf een keer niet ingenomen. Haar moeder gaf haar altijd haar pillen maar soms wou ze ze niet. Waarom altijd die stomme pillen? Ik wil ze niet. Maar toch bleef Niki ze nemen en ze hielpen goed. Na dat moeilijk 4de middelbaar ging ze naar een andere school en daar was het beter. Ze moest wel veranderen van richting want ze kon het niet meer aan. In het 1ste trimester van het 5de middelbaar werd ze soms weeral gepest en had ze nog eens van een bepaalde jongen slagen gekregen wat Niki heel verdrietig maakte. Maar later ging het weer beter, ze behaalde weer goed resultaten en was weer het ‘normale’ meisje. Door de medicatie was Niki wel veel moe en dat was heel vervelend. Sommige mensen van de andere klas vroegen zo van : ‘ Doe eens een kat na?’ en Niki probeerde altijd mee te doen met die stomme pesters en zei dan zo luid: Miaaaaaauuuuuwww ‘ Maar dat was ook niet de juiste reactie ze had beter gewoon niet gereageerd. Niki was een sterke persoonlijkheid, ze had een hard karakter, ze kon wel tegen een stootje maar vanbinnen had ze toch veel verdriet. Niki had ook wel periodes dat ze heel opgewekt was en alles goed ging. Zoals ze eindelijk eens terug thuis kwam met een goed rapport dan kon ze haar moeder terug blij maken. Ze miste de leerkrachten wel van haar vorige school en ze dacht er nog veel aan. Maar waarom miste ze hen, ze hadden haar nooit geholpen. De relatie met haar moeder was soms ook niet al te best. Haar moeder zei veel dat ze een vervelend, onbenullig kind was dat alleen maar elke dag tot ‘s middags sliep en niet werkte. Maar diep vanbinnen wist Niki dat haar moeder altijd gelijk had en haar moeder door en door kende. Eigenlijk was Niki haar moeder de beste persoon die bestond want ze kende Niki zo goed dat ze haar eigenlijk altijd kon helpen. Ze gaf Niki zelf psychologische raad, haar moeder kon alles heel goed uitleggen. Als Niki een goed gesprek nodig had kon ze toch altijd bij haar moeder terecht. Maar Niki en haar moeder konden soms ook kibbelen en roepen, het ging er heftig aan toe als ze eens ruzie hadden. Op een dag begon Niki haatgevoelens te krijgen voor haar leerkrachten. Ze begrepen haar toch nooit en ze kwam tot het besef dat ze haar niet graag zien. Waarom zou ze dan liefde geven aan die mannen? Ze had zo’n haatgevoel. Waarom doen jullie nu niets? Waarom grijpen jullie niet in? Zien jullie dan niet goed wat er gebeurt? Ze had zo graag eens op de school vreselijk luid willen roepen !! HELP !! Vanaf nu besloot Niki de leerkrachten echt volledig te vergeten. Dat was het beste voor de beide partijen. HAAT Ik heb zoveel haat Haat voor de pillen Haat voor de leerkrachten Haat voor de ziekte Haat voor mijn onbegrepen wereld! Die haat moet liefde worden. 32

Uiteindelijk aanvaardde Niki dat ze de pillen moest blijven nemen om beter te worden. Ze bleef de pillen nemen en ze werd duidelijk beter. Ze functioneerde weer normaal. Maar als je gepest wordt functioneer je toch vanzelf altijd een beetje minder. Ze werd verder niet zoveel meer gepest. Maar het is ook te zien wat je versta onder pesten. Pesten of treiteren is antisociaal, agressief gedrag waarbij het slachtoffer herhaaldelijk en langdurig negatieve handelingen van materiële, fysieke of psychische aard moet ondergaan door één of meerdere pestkoppen. Men spreekt van negatieve handelingen wanneer iemand met opzet een ander schade berokkent, benadeelt of lastigvalt of dat probeert te doen. Anders dan bij plagerijen, die occasioneel gebeuren en tussen gelijken, is er bij pesterijen sprake van constant negatief gedrag binnen een verstoord machtsevenwicht, bestaat er een ongelijke machtsrelatie waardoor het slachtoffer er meestal niet in slaagt om op zijn eentje de situatie te doorbreken. Het treiteren kan direct of indirect zijn, opvallend onzichtbaar of onderhuids en geniepig. Voorbeelden van indirecte pesterijen zijn sociale isolatie en uitsluiting. Niki kwam tot het besef dat zij eigenlijk ook pestte. Ze gedroeg zich heel asociaal en dat was ook niet goed, je moet je aanpassen in een groep. Daar had Niki vooral moeite mee. Er bestaat ook nog een andere vorm van pesten dit noemt men mobbing. Mobbing is vernederend, intimiderend en bedreigend gedrag, gericht op de uitsluiting van een bepaald lid van de groep; Mobbing kan een aanval zijn op de mogelijkheden van het slachtoffer om te communiceren, zijn sociale relaties, de waardering die hij tot dan genoot (reputatie), de kwaliteit van zijn beroepsleven, zijn gezondheid. Wie gepest wordt, krijgt psychosomatische klachten en psychosociale problemen. Slachtoffers van mobbing worden zo verkeerd begrepen door de buitenwereld. Hun symptomen en hun gedrag worden vaak geïnterpreteerd als eigen aan hun (zieke) persoonlijkheid en niet als een normale reactie op de stress die de pesterijen met zich meebrengen. Hier schreef Niki enkele praktische adviezen voor het slachtoffer: • Praat met de pestkop, vraag hem waar anderen bij staan waarom hij zo met je doet en of hij dat ook met andere mensen doet. Geef hem niet de kans zijn gedrag te minimaliseren, geef hem informatie over pesterijen, laat hem weten dat er andere manieren zijn om met elkaar om te gaan. • Laat weten dat je de pesterijen niet accepteert. Toon duidelijk waar je grenzen zijn en vraag dat dit wordt gerespecteerd. Dit bespreekbaar maken lijkt een evidente eerste stap maar het gebeurt niet altijd in de praktijk. Je hebt recht op je eigen grenzen, ook al vindt een ander dat je overdrijft. Mensen van goede wil houden rekening met elkaars gevoelens. • Laat je niet isoleren, zoek actief contact of samenwerking met anderen. Je merkt wellicht wie overtuigd meepest en wie dat niet doet. • Probeer ook getuigen van de pesterijen te vinden • Confronteer de pestkoppen met de gevolgen van hun handelingen en hun gedrag. Onlangs waren er in de media enkel gevallen van pesten aan het licht gekomen, Niki moest direct terug denken aan de moeilijke tijd die zij heeft gehad. Ze vond het zo erg wat die man allemaal heeft moeten ondergaan, de mishandeling, de alledaagse pesterijen, het was trouwens veel erger dan wat Niki had meegemaakt. Maar het is ongelofelijk wat mensen elkaar aandoen. Zeker als je als slachtoffer alleen staat kun je er weinig tegen doen en dat is heel erg voor het slachtoffer zelf. Je kan het maar begrijpen eigenlijk als je het zelf hebt meegemaakt dan weet je wat het is. Soms zouden de pesters eens hetzelfde moeten ondergaan als het slachtoffer dan zouden ze wel weten wat het is om vernederd en geslagen te worden. Niki 33

vond dat extreme pesters eigenlijk in de gevangenis thuis horen. Dat ze eindelijk eens inzien dat dit niet kan en dit niet mag. Ja, dan hoor je zoveel mensen zeggen, je kan je toch verdedigen, je bent toch geen slappeling. Dat gaat ook niet vanzelf hoor, als je een hele bende tegen je hebt kan je er heel moeilijk tegen in gaan, tenzij er 1 iemand is die het voor je opneemt maar dat gebeurt ook zelden want niemand wilt het volgende slachtoffer zijn natuurlijk. Pesten Sommige mensen begrijpen niet hoe moeilijk het is Om te overleven als ze je pesten Pesten is niet plagen Pesten is echt slecht bedoeld Het moet gedaan zijn voor goed en voor altijd Want jullie gaven me een tijd Van intens verdriet, eenzaamheid, woede en teleurstelling Weet goed dat ik het nooit zal vergeten Dat jullie mij zo diep hebben gekwetst

34

Sometimes you can’t forget your experiences When you were younger You are always thinking How could this happen to me? But I always say: There are people who have more bad experiences then me And I have to be happy That I can do all that I want Sometimes I get angry Because the world is not honest I get angry for the disease Why me? Why do I have this disease and not Somebody else Please, tell me !

35

HOOFDSTUK 7: PTSS (post traumatische stresstoornis) Ik beleef het opnieuw Ik kan het niet verwerken Waarom? Waarom blijf ik er aan denken? Het moet eruit!

I’m living it again I can’t get it out of my mind Why? Why i’m still thinking of the past? It must go out of my mind.

Nu was het moeilijk jaar van Niki achter de rug. Ze zat nu al in het vijfde middelbaar. Nu kwamen de gevolgen van de pesterijen. Niki kreeg klachten, er was sprake van de herbeleving van het trauma. Niki was heel snel prikkelbaar. Mensen met PTSS hebben een trauma te verwerken dat kan seksueel geweld, natuurrampen of mishandeling zijn. Als het slachtoffer terug denkt aan het trauma kan hij het gevoel krijgen te worden overspoeld door angsten en verdriet. Niki kon niet meer goed slapen, was prikkelbaar, kon zich niet meer concentreren en had heftige schrikreacties. Niki had ook veel zelfmoordgedachten, woede, wraak en depressiviteit. Veel mensen met PTSS beleven alles opnieuw in de vorm van flashbackepisodes, nachtmerries, herinneringen en angstaanjagende gedachten. Mensen met PTSS vertonen ook emotionele verstarring, slaapstoornissen, depressie, angst en woedeaanvallen. PTSS kan je behandelen door therapie zoals gedragstherapie en groepstherapie. Daarom ging Niki nog altijd naar een psycholoog. Niki had informatie over PTSS gevonden op internet maar ze was het niet zeker of ze het wel echt had. Ze nam het die leerlingen kwalijk dat ze dit moest doormaken, maar ze wisten allemaal niets. Ze wisten zelf niet dat Niki schizofrenie had en last had van waanbeelden en dat ze nu misschien ook nog eens PTSS had. Het probleem vroeger was dat niemand wist dat Niki eigenlijk last had van waanbeelden. De leerkrachten, haar ouders en zijzelf wisten het niet. Behalve haar zus Katrien wist het wel omdat zij verder studeerde om psychologe te worden. Eigenlijk had Niki veel te danken aan haar zus. Niki dacht nog zo vaak terug aan die slechte momenten van pesterijen, ze kon het maar niet verwerken. Ze had een dagboek ervan en ze had het wel al duizend keer gelezen. Ze dacht van hoe kunnen die pagina’s nu zo mijn leven verwoesten. Ze moest vaak wenen en lachen tegelijkertijd toen ze het altijd opnieuw las. Ze vroeg zich altijd af van waarom heb ik me nooit verdedigd en waarom heb ik nooit klacht ingediend? Ze vond van zichzelf dat ze toen wel dom was, ze was zo stil. Nu weet ze wel beter, ze laat zich niet meer doen en ze zal zich wel verdedigen in het vervolg. PTSS is een welomschreven diagnostisch ziektebeeld dat deel uitmaakt van een internationaal erkende psychiatrische classificatie. KIJKEN Leer kijken naar het leven Het leven heeft zoveel te bieden Denk niet meer aan het verleden Vergeet het verleden Maak een nieuw begin Maak een nieuwe wereld!

36

Niki dacht ook veel na over wat de pesters zouden voelen in hun hart. Wat voelen ze? Haat? Ze hebben ook verdriet, iedereen heeft wel eens verdriet. Diep vanbinnen in hun hart weten ze dat ze Niki kwetsten. Diep van binnen hebben ze er wel spijt van maar daar is Niki nu niets meer mee, ze is alleen en ze moet het alleen verwerken. Uiteindelijk studeerde Niki haar zus ook af en werd ze psychologe. Niki wou echt een streep onder haar verleden trekken en het volledig vergeten. Het ging nog wel een beetje duren maar het lukte haar toch langzaam aan. VERLEDEN Ik heb een traumatisch verleden Dat ik moet vergeten Maar het is er geweest Het is voorbij En daarom ben ik blij Het is gedaan Ik leef nu in de toekomst En denk alleen maar aan goede dingen Niemand hoeft mijn verleden te kennen. Iedereen heeft problemen, niemand hoeft Niki haar problemen te kennen. Niki kent ze. Niemand hoeft het te weten. Waarom zijn mensen zo nieuwsgierig? Mensen roddelen graag en dat vond Niki zo vervelend. Roddelen is ook zo een probleem. Soms ontstaan er zoveel misverstanden gewoon door het roddelen van mensen, je moet altijd op je hoede zijn voor mensen die dat veel doen.

37

One day I made a decision I decided to take my live in my own hands So I start fighting on my own I was doing karate in a club And I got stronger and stronger I wasn’t scared anymore If somebody wants to hurt me again I’ll make sure that it won’t happen Because I am strong now I can take care of myself I fighting for my live I will survive This difficult part !

38

HOOFDSTUK 8: Karate Ik vecht Ik vecht om te leven Ik laat me niet meer doen Niemand zal me nog slaan Niemand

I’m fighting I’m fighting for my live I won’t let you turn me down Nobody will hit me anymore Nobody

Niki besloot zich niet meer te laten doen en ook eens te beginnen vechten. Op aanraden van haar moeder schreef ze zich in voor een initiatiecursus karate. Ze vond het heel leuk. Wacht maar dacht ze in haar eigen, ik krijg jullie nog wel. Ze kreeg les van toffe leraars, maar Niki moest zich inhouden voor haar gevoelens. Ze had al ervaringen met leraars en dat liep nooit goed af. Maar ze had wel een zwak voor één van haar karateleraars. Hij had bruine ogen en bruin haar, ze vond hem knap. Maar natuurlijk was hij ook al weer getrouwd en hij had al 3 kinderen. Niki had altijd al een zwak gehad voor bruine ogen, ze kon er zo in wegzinken. Niki leerde ook de andere leden van de club kennen. Na haar initiatiecursus sloot ze aan in de club. Daar ontmoette ze Nicolas. Hij was gescheiden en had al een kind. Maar toch kon Niki goed met hem opschieten, ze werden zelfs goede vrienden. Niki heeft altijd het eerste moment dat ze met die leraar vocht onthouden. Het was zo’n toffe oefening, je kon zo recht in de ogen kijken maar de leraar merkte weeral niets. Na 2 jaar trainen besloot Niki het hem eens te mailen, maar daar had ze achteraf wel spijt van. Wat ze jammer vond is dat de leraar er nooit met haar wou over praten, hij ontweek het altijd. Mannen kunnen nooit over hun gevoelens praten en dat is het wat Niki zo vervelend vind. Dat kon Niki nu juist zo goed over haar gevoelens praten, maar ze had soms ook zo van die momenten dat ze alles opkropte. Niki deed haar examen voor geel en oranje. Voor geel was ze er direct door maar voor oranje heeft ze haar examen wel 3 keer moeten doen. Het was nooit goed genoeg. Ze had ook veel zenuwen voor een examen en dan die verliefdheid voor haar karate leraar kwam er ook nog eens bij. In karate kon Niki haar agressie en woede kwijt, eindelijk had ze eens een sport gevonden wat ze echt graag deed en dat ze nog lang zou blijven doen. Het was wel tof soms bleven de leden van de club en de leraars na de training nog iets drinken. Ondertussen zat Niki al in het 6de middelbaar. Toen ging alles goed op haar nieuwe school, trouwens het was een school dicht in haar buurt en ze ging met de fiets naar school. Ze had zelfs heel goed resultaten, het meeste dat ze toen behaalde was 89 %. Daar was ze heel fier op, het hoogste percentage dat ze behaalde. Ze was zo blij dat ze weer in orde was en geen rare gedachten meer had en geen waanbeelden. Ze nam ook haar medicatie nog en die hielp wel heel goed , ze liep altijd opgewekt. Ze floot zelf op haar fiets, toen moest ze altijd terug denken aan haar vroegere leraar van nederlands die floot in de klas. Ze had trouwens ook een toffe leraar voor kantoortechnieken, het was echt wel een saai vak. Maar hij was zo knap. De eerste toen ze hem zag dacht Niki in zichzelf: Wauuuuwww wat een knapperd. Ze werd nooit verliefd op hem maar ze vond hem wel aantrekkelijk. In Niki haar klas zat een heel mager meisje. Niki vond het erg dat ze zo mager was. Maar dat meisje kon Niki niet goed verdragen omdat ze weeral zo goede resultaten had, ze was jaloers. Niki wist wat het was om mager te zijn want vroeger woog ze ook amper maar 45 kg. Het magere meisje kon wel een grote mond opzetten, ze was wel een sterke persoonlijkheid want ze had ook al veel meegemaakt. Ze kon eigenlijk ook heel lief zijn. Niki had ook nog een andere goede vriendin. Daar ging ze soms samen mee naar fuiven in de buurt. Ze amuseerden zich rot. 39

Na de karate ging Niki samen met Nicolas soms nog naar een danscafé in de buurt. Daar leerde ze Tim kennen. Tim werd een goede vriend. Het was de eerste keer in haar leven dat Niki echt eens liefde kreeg van een man. Ze vond het spannend. Maar ze hadden geen relatie trouwens Tim was te oud voor Niki. Niki had wel al eens jongens gekust maar daar bleef het dan ook bij. Ze besloot nog lang maagd te blijven, ze was er trouwens fier op om nog maagd te zijn. Ze wachtte op de ware jacob, iemand waar het echt mee klikte. Ze had zo graag eens haar karateleraar gekust maar dat kon ze toch echt niet maken, hij was getrouwd. Ze moest hem echt uit haar hoofd zetten. Trouwens Niki hield nooit rekening met de vrouwen van die getrouwde mannen. Hoe moeten zij zich gevoeld hebben als ze te horen krijgen dat zo’n klein kind verliefd is op hun man? Het moet niet leuk zijn. Wat wel vervelend was, is dat ze het in het echt geen karate meer nodig had want ze kreeg toen geen slagen meer. Het was eigenlijk te laat. Ze kon het toch nog altijd voor later gebruiken, als ze haar ooit nog eens zouden slaan. Karate Gebruik je handen en benen Als je je moet verdedigen Laat je nooit doen Doe karate Kom voor jezelf op Laat je nooit slaan Karate is de oplossing ! Bij karate was er altijd een opwarming dat is soms wel vervelend want dan moet je zoveel springen en sit-ups doen en pompen en dan ben je al moe voor de training echt begint. De nieuwjaarsreceptie is wel altijd tof bij de karate, het gaat er los aan toe en je kan wel eens een babbel slaan met de leden en de leraars. Niki dacht eraan dat ze mails gestuurd had naar haar leraar, maar ze wist dat zijn vrouw die mails ook gelezen had. Dat vond ze wel erg en ze besloot geen mails meer te sturen. Niki bleef 4 jaar karate volgen en ze volgt nog altijd karate. Wat ze ook begon te doen is lopen, ze jogde. Ze vond het wel leuk om een toertje te gaan lopen met haar mp3-speler op. Soms was ze dan niet meer zo een lief meisje en nam ze haar sigaretten mee en rookte ze wel eens een sigaretje. Het klopt eigenlijk niet, lopen en roken. Het is niet gezond roken. Niki kon het roken best laten, ze deed het uit verveling of gewoon om iets in haar handen te hebben. Toch werd ze verslaafd zonder het eigenlijk te beseffen. Meestal in stress situaties rookte Niki veel.

40

People get psychoses sometimes And then they say: oh she’s properly crazy No she’s not She is just having a hard time She will get over it It’s not easy when you are sick And people have always prejudices They think the wrong thing of somebody Somebody can look very normal While having a serious disease You have to be careful what you say Words can hurt You have to be careful what you do behavior can hurt But know that you can recover from a psychosis If you have the right treatment And the right medication

41

HOOFDSTUK 9: Psychose Ben ik zwanger? Waarom denk ik dit? Het is een waan Ik begrijp het niet.

Am I pregnant? Why I’m thinking of this? It’s a delusion I don’t understand

Ik hoor zoveel stemmen Stemmen die zeggen Hang je op Pleeg zelfmoord

I hear so much voices voices tell me kill yourself !

Het begon allemaal in Niki haar 7de middelbaar, haar specialisatiejaar kantoor. De eerste twee weken studeerde Niki nog goed en was alles ok. Maar daarna studeerde ze weer niet meer en ging alles weer fout. Ze werd ook uitgesloten door een leerling in haar klas. Zij had het zo altijd voor het zeggen in de klas, ze babbelde altijd maar en trok heel de klas met haar mee. Uitsluiting is ook een vervelende vorm van pesten. De eerste symptomen kwamen. Achteraf gezien is er bij mensen met schizofrenie wel bijna altijd voor de eerste psychose al een probleem geweest op school. Uit onderzoek is geleken dat kinderen die later schizofrenie zouden krijgen, vaak al op jonge leeftijd problemen hadden met gedrag, concentratie en aandacht op de lagere school. Kenmerkend voor schizofrenie is dat bij middelbare scholieren of studenten de schoolprestaties om aanvankelijk onduidelijke redenen achteruitgaan, vaak in combinatie met andere veranderingen van het gedrag. De belangrijkste voortekenen van schizofrenie zijn: *opvallende sociale afzondering dat deed Niki vooral, ze zat altijd alleen. * vermindering van functioneren op school, werk of thuis haar resultaten waren weeral slecht * vreemd gedrag (verzamelwoede, hardop in zichzelf praten) Daar had Niki het vooral heel moeilijk mee, ze zat altijd tegen zichzelf te praten in de klas en thuis. De anderen pesten haar daarvoor en begrepen het niet. Ze bleef maar praten alsof ze tegen mensen aan het praten was maar eigenlijk stond ze daar alleen. Ze konden het niet begrijpen. Niki wou soms voor de klas staan en het allemaal zeggen, dan zouden ze wel met hun mond vol tanden staan. Niki beseft dat ze ziek geworden is door gevolg van al haar pesterijen in haar jeugd. Ze zei soms ook zo rare dingen en begon hardop te lachen in haarzelf, dan keken ze allemaal zo raar, ze kon toch niet gaan zeggen: ‘ Ik kan daar niet aan doen want ik heb schizofrenie’ Toen de periode dat Niki het heel moeilijk had wist ze zelf niet dat ze schizofrenie had, ze is het maar te weten gekomen nadat ze haar eerst psychose had. Dat was een vreselijke ervaring, iets wat ze haar grootste vijand niet toewenste. * tekortkomingen in de zelfverzorging Dat was ook een groot probleem. Niki waste zich te weinig. Ze zeiden altijd dat ze stonk misschien was het wel waar. *vervlakking van het affect, emoties Niki zat vooral in de klas alleen maar triestig te kijken, ze kon nooit lachen. Ook al zaten de andere opgewekt en te lachen zij bleef altijd triestig kijken. Ze had soms geen emoties niet meer. *wijdlopige, inhoudsarme spraak Ze wist nog goed dat ze eens een artikel naar voren moest brengen. Ze had het zelf niet gelezen en mompelde er maar wat op los, wist ze veel waarover dat stom artikel ging. 42

Ze zei soms heel rare dingen en praatte stil. Ze kon nooit roepen ze was zo stil. *merkwaardige of bizarre denkbeelden: telepathie, zesde zintuig, betrekkingsideeën Niki had vooral ook rare gedachten. Ze dacht dat er camera’s in haar huis hingen en de andere mensen haar gingen helpen. Ze dacht ook veel dat anderen haar achtervolgden. Op school begon het allemaal, ze kreeg last van angsten en wanen. Ze viel soms in slaap in de klas en nu werd ze helemaal zot. Ze kreeg haar eerste psychose. Een psychose is eigenlijk een toestand waarbij het beleven, het begrijpen en het waarnemen van de werkelijkheid, van je omgeving, maar vooral ook van jezelf, je eigen gedachten en gevoelens, duidelijk veranderd is. We spreken van een gestoorde beleving van de werkelijkheid. Iemand die een psychose heeft vat de werkelijkheid en zichzelf heel anders op dan hij onder normale omstandigheden zou doen. Niki had vooral last van een bepaalde waan, de zwangerschapswaan. Een waan waarbij de vrouw denkt dat ze in verwachting is maar dat helemaal niet is. Niki zat altijd te huilen op haar kamer en kroop in een hoekje, ze dacht dat de tranen die ze had van haar kind waren. Toen kwamen voor het eerst de stemmen. Stemmen die zeiden:’ je bent zwanger’. Maar eigenlijk besefte Niki wel dat ze zich alles voorstelde maar toch bleef altijd die gedachte van: ben ik nu zwanger? Het was zo erg, ze dacht van ik vermoord mijn kind, waarom denk ik nu dat ik zwanger ben ik ben helemaal niet zwanger. Ze hoorde ook zoveel stemmen, stemmen die zoveel zeiden maar ze zeiden vooral: ‘Je moet zelfmoord plegen!’ Later hoorde ze van een vriend dat hij mensen kende die psychisch ziek waren en die ook zelfmoord hadden gepleegd. Nu begreep Niki waarom die mensen tot zoiets in staat waren, als je elke dag zo van die stemmen rond je hoofd hoort die zeggen: ‘PLEEG ZELFMOORD’ dan zou je het ook nog gaan doen om gewoon van die stemmen af te zijn. Ze vond het ook erg dat een meisje uit haar klas tegen haar zei: ‘ Spring van de brug’. Waarom zei ze dat, het kwetste niki. Dan dacht Niki zo van ik ga springen. Soms dacht ze zo van ik moet een gebouw vinden, ik moet ervan springen. Het was iets dat ze haatte, ze dacht zo van wanneer kan ik weer normaal leven, het zal nooit meer lukken. Ze vond dat de pesters er schuld aan hadden dat ze nu een psychose had. Ze bekeek de film een ‘beautiful mind’, er waren zoveel gelijkenissen. In de film leefde hij ook helemaal in zijn eigen wereld, net als Niki. Het was zo vervelend altijd opnieuw die stemmen die ze hoorde, ze had zin om af de bus te stappen en onder een trein de springen maar daar had ze toch het lef niet voor. Maar Niki had veel lef, ze durfde best wel wat. Zo van die dingen dat andere juist nooit zouden doen. Iedereen denkt wel eens aan zelfmoord. Zelfmoord is een groot probleem. Niki wou nooit meer een psychose meemaken en dat kon alleen maar verholpen worden door haar medicatie te nemen. Als andere het merkten als ze medicatie nam dan zij ze soms gewoon het is voor mijn bloeddruk of gewoon om normaal te functioneren. Iedereen moest het niet weten. Als ze zegt nee die pillen zijn voor mijn hoofd ik ben namelijk zot zouden de meesten al snel schrik krijgen van haar. Psychose Het is erg Je wilt het niet meemaken Het gaat niet uit je hoofd Je stemmen, je gedachten Ze zijn verkeerd Help mij De psychose te overwinnen!

43

Je kon ook onder invloed van drugs een psychose krijgen. Maar daar was Niki absoluut tegen, zij heeft het nooit gekregen door drugs, Niki heeft het zo gekregen. Niki zou nooit aan drugs beginnen, roken kon nog vond ze maar drugs nee nooit ! Haar psychose duurde lang, ze hoorde heel lang stemmen.

44

I don’t like to live anymore I don’t know why I am still here I am thinking about suicide Sometimes I am dreaming that I hang myself That’s the worst thing I ever thought When I was fired of my job And all these silly voices that I hear I don’t understand I clue of it They always say that I should Commit suicide That makes me very sad And I want to be alone then Sometimes I really want to do it but I always know that I’m stronger then these voices in my head God helps me to stay alive And my mother prays for me every day And here prayers are answered I will never commit suicide again I promised it to God and myself.

45

HOOFDSTUK 10: Zelfmoord Niki had veel zelfmoordgedachten, ze wou er echt een einde aan maken. Nu was Niki 19 jaar, haar tweede psychose eigenlijk want op haar 16de had ze ook één gehad. Veel te jong voor de dood. Toch stond Niki al veel stil bij de dood en ze had geen schrik van de dood. S nachts kon Niki nooit slapen en dan begon ze rond te lopen in het huis. Ze zei soms tegen haar moeder van: ‘ze zeggen dat ik op de straat moet gaan lopen’ ‘ ik ga het doen, ik meen het, ik ga in de tegen richting lopen, ik laat me overrijden dan ben ik maar op slag dood’ Ze reed toen ook naar het graf van een meisje die omgekomen was in het verkeer, ze zette er een kaars neer. Het was een teken dat Niki eigenlijk zelf zelfmoord ging plegen. Op een nacht kon ze niet meer tegen de stemmen die ze allemaal hoorde en ze nam wel zeker 35 pillen in. De volgende dag ging ze met haar moeder normaal gaan langlaufen. Ze had juist zelfmoord gepleegd maar ze durfde het niet te zeggen tegen haar moeder. Wat er toen gebeurde was heel lastig, ze ging mee gaan langlaufen en ze moest de hele dag overgeven, allemaal de pillen eruit. Het was dus duidelijk niet gelukt. Maar het overgeven was zo lastig, dat ze besloot om nooit meer te roken, ze wou niet sterven aan kanker en moeten sterven en altijd maar moeten overgeven. Het is zo lastig overgeven. Ze had zich ook nog eens laten overrijden door een oude vrouw. Maar ze kreeg gewoon een harde slag en viel. Ze bleef maar leven. Ze sneed ook in haar polsen, daar was moeder vooral boos voor, ze sneed maar gewoon ze had geen zin meer om te leven. Ze was ook eens op kamp geweest en daar werd ze ook heel erg gepest. Na het kamp liep Niki ook met veel zelfmoordgedachten rond. ZELFMOORD Waarom zeggen de stemmen dat ik dood moet? Wat heb ik gedaan? Ik moet dood Ik maak er een einde aan Ik laat me onder een trein lopen Ik laat me overrijden Waarom zou ik het doen? Om van de stemmen af te zijn? Nee, ik kan mijn leven niet opgeven Omwille van die stemmen Vergeet het, ik blijf leven! Zelfmoord zit in je hoofd. Het is iets dat je denkt, je hebt die gedachten. Als je die gedachten omzet in goede gedachten dan is het uit je hoofd. Je moet die klik kunnen maken om aan positieve dingen te denken. De klik in je hoofd. Switch. Niki moest het leren om die klik te maken, ze zat teveel met negatieve gedachten en ze liet ze maar binnen in haar hoofd. Ze moest zich verzetten tegen die gedachten. Ze moet! Ze hoorde haar moeder het nog wel 10 keer zeggen, je moet positieve gedachten in je hoofd steken Niki. Positieve gedachten. Ze leerde veel goede dingen van haar moeder. Zij wist veel. Het is niet gemakkelijk te leven met een persoon die zelfmoordgedachten heeft, het is heel moeilijk om die gedachten uit iemand zijn hoofd te praten. Op een dag kwam Niki een vriend van vroeger tegen die ze nog kende. Hij begon tegen haar en vertelde dat hij het moeilijk had 46

en aan zelfmoord dacht. Niki schrok in het begin wel dat hij dat vertelde maar ze kon toch redelijk goed inpraten op hem en hem een beetje steun geven. Niki wist best dat ze ook al heel diep heeft gezeten, zo diep in een dal en je weet dan niet hoe je eruit raakt. En voor sommige mensen is het dal te diep en maken ze een eind aan hun leven, gewoon vreselijk. Zelfmoord is ook een laffe daad, je laat zo veel lieve mensen achter die van je houden en die je willen helpen. Ik hoop voor de mensen die nu in zo’n diep dal zitten dat ze toch de moed vinden om er bovenop terug raken, zoals Niki de moed heeft gevonden en te vechten tegen de harde wereld. Soms had Niki ook van die momenten dat ze het totaal niet meer zag zitten en dan belde ze soms naar Tele-onthaal. Dat is zo een telefoonlijn waar je altijd terecht kunt met problemen of je kan dan praten met een persoon anoniem over iets dat je stoort of iets dat je verdrietig maakt. Mensen met zelfmoordgedachten kunnen daar ook terecht maar wat nog beter is is de zelfmoordlijn daar kan je ook praten als je denkt aan zelfmoord dan kunnen ze je verder helpen. Maar het probleem is dat vele mensen de stap niet durven te zetten om over zelfmoordgedachten te praten. Dat is een groot probleem. Soms kom je mensen tegen op de tram of bus en zij kunnen op dat moment ook aan zelfmoord denken maar het daarom nog niet uitvoeren. Zelfmoord blijft een groot probleem.

47

One day i was to ill And I can’t live any longer like this So other people have to help me Now I’m going to an psychiatric hospital I can’t believe that I have to go to that hospital It’s so unreal Am I really that sick? Am I really going crazy? I am scared What will happen to me? I don’t want to go But I have to be better So I stayed for a month that is not so long And I got better So I was happy again for a while !

48

HOOFDSTUK 11: Opname Toen niki in het 7de middelbaar zat, toen het echt niet meer goed ging besloot ze zich vrijwillig te laten opnemen in de psychiatrie. Niki wist vroeger nooit dat ze schizofrenie had. Ze wist het eigenlijk door haar moeder en haar zus die psychologie studeerde. Achteraf had Katrien haar verteld dat zij het al wist dat Niki al van haar 16de schizofrenie had maar dat ze het beter nog niet vertelden aan Niki zelf omdat het het alleen nog maar erger zou maken. Ze kon het niet meer aan, ze was volledig in de war. Ze vertelde het aan het meisje die haar uitsloot in de refter dat ze schizofrenie had al van haar 16 jaar en dat ze nu een psychose doormaakte. Het meisje schrok er erg van. Ze begrepen wel waarom Niki zich dus niet meer inzette op school en soms ook nogal raar deed. Toen ze nog naar school ging begrepen sommige leerkrachten haar ook niet meer. Zeker de leerkracht van informatica. Ze zei tegen Niki: ‘ Niki ik ben erg teleurgesteld in jou, je zet je niet in, ik begrijp het echt niet.’ Niki vond dat die leerkracht haar echt de grond had ingeboord, ze kon haar wel de keel toenijpen. Ze had zin om de te roepen tegen die leerkracht en te zeggen: ik heb een psychose, begrijp je nu waarom het niet meer gaat !!! Ze weende toen de leerkracht het haar zei en ze ging de klas dan maar buiten. De klastitularis en de directeur waren op de hoogte van Niki haar situatie, andere leerkrachten niet. Dan werd Niki opgenomen in de psychiatrie. Het was zo eng. Ga ik nu naar alle zotten? Moeder huilde toen ze moest afscheid nemen en Niki achter laten. Niki had het toen heel erg moeilijk. Ze moest ook heel veel medicatie nemen, waar ze heel moe van was. Ze verdikte ook heel erg, ze was wel zeker 12 kg bij gekomen. Op haar afdeling ‘vennen 3’, de open afdeling was er wel vriendelijke verpleging. Ze kon altijd terecht bij hen als ze nood had aan een gesprek. Tijdens haar verblijf leerde niki een ander meisje van ongeveer haar leeftijd kennen. Zij had een psychose doordat ze joints rookte. Het was echt een mooi, intelligent meisje. Ze kon goed met haar praten, ze noemde Cindy. Er waren ook veel oudere mensen. Met een ouder man kon ze ook heel goed opschieten. Wat ze wel niet verwacht had is dat in de psychiatrie zoveel gewone mensen zaten, dat waren geen zotten, het waren mensen zoals jij en ik. Mensen die je gewoon tegenkomt op straat. Niki had ook goede gesprekken met haar nieuwe psycholoog, toen ze hem voor de eerste keer zag vond ze hem wel knap. Het was weeral een oudere man, ze moest opletten wat ze deed. Hij had ook mooie ogen. Ze verlangde altijd naar die gesprekken. Tijdens haar opname ging het ook soms slecht en dan moest ze naar een andere afdeling, de gesloten afdeling ‘vennen 1’. Daar wou ze nooit meer terug naar toe, ze haatte het daar. Het was gelijk een gevangenis, alleen maar depressieve mensen, pillen slikken en slapen. Ze moest een weekend in de gesloten afdeling verblijven, ze kreeg daar ook een spuit van de hoofdgeneesheer om haar gedachten nog een beetje meer te kalmeren en tot rust te komen. Ze had eigenlijk wel veel luxe, ze had een kamertje voor haarzelf en een douche in vennen 1. Dan mocht ze terug naar de open afdeling en daar lag ze altijd met 2 op een kamer. Ze lag altijd bij mensen die snurkten dat vond ze heel vervelend, want ze zat s’nachts te huilen en ze kon nooit slapen van hun gesnurk. Er was ook nog een andere dokter die haar meer vroeg over haar zelfmoordgedachten. Ze had geprobeerd in de douche haar te verhangen maar dat kon nooit lukken. Wat Niki ook opviel is dat achter een psychiatrische instelling altijd een spoorlijn liep. Er liep dus een trein achter de instelling. Ze sliep er altijd naar toe maar ze kon er nooit aan, er liep een tralies voor. Tijdens haar verblijf deed ze ook veel activiteiten, zoals knutselen, zwemmen, fietsen vanalles een beetje. Als je buiten het raam van de eetzaal keek, kon je een brug zien staan. Er zouden daar nog patiënten zelfmoord gepleegd hebben. Niki wou het daar ook doen maar er was een omheining rond geplaatst en je kon er onmogelijk aan. Ze bleef maar kijken naar de brug. 49

Niki had ook veel last van beelden op de tv, ze dacht weeral van wat zijn die nu toch allemaal aan het zeggen. Later hoorde ze dat een psychiatrische patiënt uit een andere instelling ver van haar vandaan iemand van de verpleging vermoord had en het hoofd op de tv had geplaatst. Vreselijk als je het zo hoort, maar die patiënt was wel zeer ziek dan. Hij had waarschijnlijk ook wel schizofrenie want dan word je zot van die tv. Niki las ook in boeken om haar gedachten een beetje te verzetten. Ze las in een anti depressie boek, ze schoot soms in de lach door wat er te lezen was. Ze las dat ze beter haar televisie aan stukken had geslagen. Had ik dat maar gedaan dacht Niki in zichzelf. Ik haat tv’s. Ik ga ze echt kapot slaan die stomme tv. Niki doolde ook veel door de zalen. Ze deed hetzelfde wat ze zag van een andere patiënt. Die deed juist hetzelfde, hij liep ook veel rond. Toen ze op de open afdeling weer zat, hoorde ze een vrouw schreeuwen en huilen. Ze vond het wel erg. Niki huilde wel maar ze deed het nog altijd in stilte. Ze deed haarzelf soms ook wel pijn. Ze sloot haar op in de badkamer. Ze sliep niet en ze stond zo onozel te doen aan het waterkraantje. Toen ze s’nacht nog wakker was, dan hoorde ze in de ontspanningsruimte waar de tv stond weer die hatelijke stemmen. Hang jezelf op, spring onder een trein, spring van een gebouw, maar doe toch iets. En ze dacht en dacht, en ze wou zeggen tegen de stemmen: vergeet het dat doe ik nooit! Maar de stemmen luisterden toch nooit naar haar. Ze kon het wel begrijpen dat sommige patiënten die psychisch ziek waren zelfmoord zouden plegen. Vroeger zou ze dat nooit begrepen hebben, hoe kan je nu tot zo iets in staat zijn was vroeger altijd haar reactie. Ze verbleef 1 maand in de psychiatrie, eigenlijk moest ze langer blijven maar op aanraden van haar moeder kwam ze naar huis. Voor haar opname en achter haar opname had ze ook nog veel last van de stemmen. Psychiatrie Ik had een heel ander beeld van de psychiatrie Ik dacht wat voor mensen zitten daar allemaal Het zijn lieve mensen Mensen met verdriet Mensen met problemen Mensen die je ook helpen Mensen die begrijpen wat je doormaakt Kijk naar die mensen Bid voor die mensen Die het moeilijk hebben Weet dat ik er ben Die jullie altijd zal bijstaan Als je het niet meer aankan! Niki was niet uit op seks met oudere mannen, ze wou ze gewoon beter leren kennen omdat ze al meer ervaring hadden en meestal intelligent waren. Ze zou nooit huwelijken kapot willen maken, dat was nooit haar bedoeling geweest. De leerkrachten dachten waarschijnlijk ook dat Niki alleen maar wou stoken tussen de relaties van die mannen. Het was gewoon haar bedoeling om die personen beter te leren kennen, eigenlijk wou ze geen relatie met niemand van die leerkrachten. Ze besefte wel dat dat nooit kon. Ze dacht soms aan de vrouwen van die mannen. Ze stelde zich in de plaats van die vrouwen. Ze dacht zo van stel nu dat ik getrouwd ben en er valt een jongere man voor mij, wat doe ik dan? Ik zou gewoon vrienden blijven met die persoon, maar ik zou duidelijk 50

zeggen dat ik geen relatie kan beginnen met die persoon omdat ik mijn eigen leven leidt met mijn man en kinderen. Psycholoog Hij begrijpt me De enige die me begrijpt Is mijn psycholoog Hij kent me Hij ziet me Hij luistert naar mijn verhaal Ik hou van hem Omdat hij me begrijpt.

51

Live is hard when you suffer In your head People don’t understand how it is To see no future anymore, no live If you suffer to much You need help You can’t do it alone. People don’t understand my thoughts My thoughts are wrong I need positive thoughts.

52

HOOFDSTUK 12: Psychisch lijden Een bepaalde periode in Niki haar leven werd het psychisch lijden echt te zwaar, vooral toen ze al die vervelende stemmen hoorde was het echt heel moeilijk om overeind te blijven in het leven. Soms begreep ze niet meer waarom ze nog leefde. Gelukkig kon ze heel goed met haar moeder praten, die kon haar meestal helpen, maar professionele hulp was ook altijd goed. Ze had professionele hulp echt wel nodig. De gedachten van een mens kan je niet lezen, mensen denken wat ze willen. Je hebt een verschil tussen gewone gedachten en verkeerde gedachten. Gewone gedachten zou ik omschrijven als de alledaagse gedachten bv.: Ik denk dat ik straks nog naar de bakker moet. Maar verkeerde gedachten zijn bv.: die persoon achtervolgt mij of hij heeft het op mij gemunt of zoiets van ik ben een heel belangrijk persoon, ik kan de wereld veranderen. In het begin wist Niki niet goed meer wat het verschil was tussen gewone gedachten en verkeerde gedachten. Ze dacht soms dat de verkeerde gedachten ook de gewone gedachten waren en dat was fout. Als er iets fout is in je gedachten moet je je gedachten kunnen veranderen maar dat is niet zo gemakkelijk gezegd dan gedaan. Toen Niki last had van die ene bepaalde waan, de zwangerschapswaan, zat in haar hoofd dat ze zwanger was, dat zat in haar gedachten, in haar brein. En het is iets heel vreemds je denkt echt dat het zo is ookal wijst alles erop aan dat het niet zo is. Ergens wist ze wel dat het niet waar was maar het was heel moeilijk. Ze sprak erover met haar moeder: Mijn kind weent, ik begrijp het niet. Haar moeder bleef maar zeggen: je bent niet zwanger, er is geen kind. Doordat Niki dan haar medicatie nam is alles stilletjes aan verdwenen, de waan verdween ook en toen was Niki heel blij want het is heel moeilijk als je ervan overtuigt bent dat echt iets waar is blijkt niet waar te zijn. Het psychisch lijden van Niki was zwaar, voor haarzelf maar ook voor haar familieleden. Niemand kan het begrijpen. Niki haar familie bood haar veel steun zodanig dat zij weer op het rechte pad kwam. Er bestaan heel veel verschillende wanen, Niki heeft ook paranoïde wanen gehad: dan dacht ze dat iedereen over haar praatte en haar achtervolgde, heel vreemd allemaal. Mensen die psychisch lijden hebben het ook heel moeilijk want je zou denken echt ziek zijn is ook zwaar maar ik heb nog liever een gebroken been dan een ziekte in mijn hoofd. Het is iets wat haar moeder vaak zei: Als je nu een gebroken been had, na een tijdje is dat genezen maar zo is het niet met een psychose, het zit in je hoofd. Het is soms wel te begrijpen dat mensen door psychisch lijden zich beroven van het leven, het leven is te hard als er iets mis is in je gedachten in je denken. Soms wilde Niki een ander hoofd, een hoofd met goede gedachten. Psychisch lijden is iets heel anders dan gewoon ziek zijn. Het is veel moeilijker om er mee om te gaan. Ik zeg niet dat ziek zijn gemakkelijk is dat is ook moeilijk maar er is een groot onderscheid tussen psychisch lijden en gewoon ziek zijn. De zwangerschapswaan die Niki heeft gehad was heel zwaar, ze was er echt van overtuigd dat ze zwanger was terwijl dit niet zo was, ze had ook altijd het gevoel dat de tranen die ze had van haar kind waren. Het is gewoon vreselijk om geen baas meer over je eigen gedachten te kunnen zijn. Het is zo moeilijk om wat echt en wat niet echt is te kunnen onderscheiden. Het is ook te zien hoe je ingesteld bent en hoe je er allemaal mee omgaat, natuurlijk in de acute fase van de psychose is het heel moeilijk om alles van je af te kunnen zetten. Maar hoe positiever je alles in ziet, hoe beter het gaat met je, je mag ook niet te veel negatief denken. Positief zijn. Ik vind het ook erg dat psychisch lijden ook veel jongeren treft, mensen zouden meer moeten opletten als jongeren zich vreemder beginnen gedragen, anderen zouden deze tekenen moeten zien zodat drama’s vermeden kunnen worden. 53

I still hear the voices but they are slowely going away I have to make something of my live Because we have to think about the future So, I graduated for school And then I was very happy Finally something that was good in my live Before there were to much bad things Now I live in the future I only can get better now If I am still fighting fighting aigainst the disease I will have a normal live again That’s what I am praying for God will help me to find the straight to keep fighting!

54

HOOFDSTUK 13: De toekomst Na haar opname werd Niki wel beter maar toch had ze nog last van stemmen. Ze was dus niet geslaagd voor haar 7de jaar maar ze wou toch haar diploma halen, ze moest toch iets hebben. Wat ben je nu tegenwoordig nog zonder diploma? Op aanraden van haar moeder begon Niki eerst deeltijds naar school te gaan een deeltijds te werken. Het was echt een flop. Ze zeiden altijd tegen Niki dat ze veel te traag was en niets kon. Ze vond het zo vervelend, ze kon in de ogen van anderen niets goed doen. Ze besloot dan maar niet meer deeltijds te werken en volledig weer de school te hervatten. Ze deed opnieuw haar 7de jaar in de zelfde school. Nu zat Niki echt in een toffe klas, er werd niemand uitgesloten en alles ging goed. Niki behaalde weer goede resultaten en de leerkrachten schrokken dat ze eigenlijk wel veel beter kon. Uiteindelijk behaalde Niki haar diploma, ze was wel fier. Eindelijk eens iets dat ze bereikt had in haar leven want ze had er nog niet veel van gebakken. Niki zag er zo een normaal meisje uit en het was haar geheim dat ze eigenlijk een beetje anders was. Je ziet niet aan iemand als die echt ziek zijn, bijvoorbeeld bij een aids patiënt: zie je dat die aids heeft? Neen. Het was hetzelfde bij Niki, je zag niet dat ze schizofrenie had. Je zag het wel als ze echt periodes had dat het niet goed ging maar toch wisten ze niet wat ze had, ze zou het nooit verteld hebben aan haar vrienden dat ze schizofrenie had. Alleen aan vrienden die ze echt heel goed kon vertrouwen. Later vertelde ze het aan een paar mensen maar ze had er veel spijt van, ze moesten het eigenlijk allemaal niet weten. Zoiets moet binnen het gezin blijven! Niki wou met haar dagboeken duidelijke maken aan de leerkrachten dat er echt iets aan pestgedrag moet gedaan worden. Het is een groot probleem. Iedereen krijgt er wel eens mee te maken. Niki begon weer haar leven op te bouwen, een normaal leven zoals iedereen. Ze bleef karate volgen, ze begon zelf ook met kickboxen. Regelmatig bezocht ze nog eens een psycholoog om moeilijke situaties samen uit te praten en op te lossen. Toen begon de zoektocht naar werk, dat was ook helemaal niet gemakkelijk. Nadat ze afstudeerde bleef ze nog enkele maanden thuis omdat ze haar nog niet direct werk aanboden. Ze werd ook een beetje gefrustreerd. De verveling kwam en ze moest echt meer zin geven aan haar leven. Ze begon zichzelf regels op te leggen en meer structuur in haar leven te brengen. Ondertussen was Niki als bijna 3 jaar zonder psychose. Ze heeft wel nog last gehad van rare gedachten. Ondertussen is Niki 21 jaar geworden, ze voelt zich nu echt volwassen en ze vond het nu echt tijd om de echte wereld in de stappen. Ze was uit haar onbegrepen wereld gestapt! Niki werd weer het opgewekte kind van vroeger, ze genoot weer van het leven. Ik heb mijn leven terug Mijn gedachten zijn goed Ik heb mijn ziekte overwonnen Ik heb er controle over Ik doe wat ik moet doen Ik blijf wie ik ben Toch blijft de gedachte Het is er nog Maar ik moet me zelf beheersen Beheersen over alles wat zich in mijn hoofd afspeelt Het lukt me! 55

Ik leid nu het leven dat ik wil leiden Ik besef nu wat ik al die jaren gemist heb Ik weet dat ik mijn doel zal bereiken Een normaal leven te leiden Ik heb hulp van mijn vrienden Hulp van iedereen Ik sta er niet alleen voor Ik kan het leven aan Ook al zijn er soms drempels waar ik over moet. Ik leef nu in mijn nieuwe wereld Een wereld die ik al veel vroeger had moeten leren kennen Begrijp je het? Mijn leven begint pas Ik heb het moeilijk gehad Maar kijk eens naar me Ik sta hier toch maar Ik heb het gehaald !

56

I am older now I know more I have more experience In live I am not a child anymore I can protect myself I have to look for a job And that’s also difficult With a disease like mine It’s not easy to find a job But I finally find one And that was the second thing that maked me happy

57

HOOFDSTUK 14: De overheid Nu begon de échte zoektocht naar werk, Niki kwam terecht in Brussel, ze had een interessante vacature gezien. Eerst mocht ze enkele maanden gewoon als bediende werken in Brussel. Daarna kreeg ze de mogelijkheid om er langer te werken. Er waren verschillende kandidaten maar eigenlijk was Niki eerst niet geïnteresseerd. Ze deed toch mee aan de sollicitatiegesprekken en ja, ze had beet, ze was uitverkoren voor de job als administratief assistent. Wat was ze blij, eindelijk een goede job. Uiteindelijk begon ze dus te werken bij de overheid. Maar het was ook niet altijd even gemakkelijk. Het werk dat ze moest doen was eigenlijk geen administratief werk, er was ook machinaal werk en het was heel vervelend de machine werkte niet altijd goed. Het is alsof je computer niet werkt, die machine deed het ook nooit. De eerste dag vergeet ze nooit, ze kwam terecht in een bunker zonder ramen waar een machine stond en 2 computers en een tafel en een paar kasten. Daar ontmoette ze de mannelijke collega waar ze moest mee samenwerken, amai een man met veel noten op zijn zang. Het eerste toen ze bij de collega binnenkwam zei hij op een boze toen: ‘Wij hebben geen tijd om dingen uit te leggen’ terwijl hij Niki streng aankeek. Ze begreep het eerst eigenlijk wel want het is ook niet altijd leuk alles opnieuw moeten uitleggen. Maar eerst stond ze op een andere dienst. Daarna moest ze naar de bunker, zo noemde ze die plaats altijd. Uiteindelijk waren er nog andere vrouwelijke collega’s waar ze eigenlijk wel goed mee kon opschieten. De mannelijke collega waarmee ze samenwerkte was diep in zijn hart wel een ervaren en wijze man, maar dat merkte Niki niet toen ze daar werkte. Ze werd soms lastiggevallen door de man, hij duwde zijn lichaam tegen het hare, hij kwam onverwachts agressief uit de hoek, begon soms te schreeuwen tegen haar, het was een hel voor Niki. Maar ze hadden ook leuke tijden, waarbij ze alles aan elkaar konden vertellen. Wat Niki raar vond, het was een persoon die haar eigenlijk pijn deed en toch kon ze echt zichzelf zijn bij hem. Er was ook nog een andere collega, die was veel geniepiger, hij had zo een valse blik in zijn ogen, wat dacht hij nu? Dat ze echt op hem verliefd was, bijlange niet. In die periode was Niki ook verandert van medicatie, waarbij ze soms heel verward was en schimmen zag, het was heel moeilijk voor haar en dan nog dat gedoe met haar moeilijke collega. Niki had terug veel verdriet, ze kon soms wel uitbarsten in tranen als ze thuis kwam van haar werk. De collega zei soms ook heel vernederende dingen, Niki negeerde het. Niki zei gewoon eens dat ze wel een spannender leven wou, en ze zal nooit vergeten wat de collega daarop zei. Weet je wat hij zei tegen haar: Ik zal je eens verkrachten en vermoorden dan heb je een spannend leven dit was echt niet meer normaal. Later zei hij eens dat zijn vader vroeger ook altijd maar schreeuwde tegen hem, wel hij was net zijn vader geworden maar Niki begreep wel waarom hij dan zo was. Hij zei ook dat hij een beetje verliefd op Niki was geworden, maar Niki begreep er niets van, hij viel haar lastig en ze zei onmiddellijk ik ben niet verliefd op jou en dat was waar, wat haatte ze hem soms. Het werk op zich was ook saai, constant post opendoen of aan de machine werken. Na ongeveer 1,5 jaar besloot ze om haar ontslag in te dienen want ze had ander werk gevonden in Gent ook bij de overheid. Niki begon zich ook te verdiepen in begrippen zoals emotionele chantage, emotionele mishandeling, emotionele manipulatie enzovoort. Mensen maken soms misbruik van anderen hun zwakke plekken. Manipuleren vind ik ook heel erg, zodanig je eisen stellen zodat je krijgt wat je wilt. Maar dan hebben we ook nog perfectionisme, dat kan soms ook heel frustrerend zijn voor anderen. Niki haar moeder was vrij perfectionistisch, alles moest correct zijn. Later betrapte Niki haarzelf soms dat ze ook zo werd, op het werk wou ze ook alles correct doen en geen fouten maken.

58

Jobs bij de overheid Zijn niet altijd gemakkelijk Er wordt veel van je gevraagd Alles gaat met vallen en opstaan. Soms hou je er veel vrienden aan over, Maar soms ook vijanden. Ze weet nog dat ze juist van haar reis naar Turkije kwam en daarna was ze zo blij dat ze weer een brief van de overheid had gekregen om in Gent te werken, eindelijk kon ze dan weg uit de hel in de bunker in Brussel. Toen ging ze op sollicitatiegesprek, Niki kon het wel goed uitleggen als het erop aankwam. Er zaten ongeveer 4 mensen voor haar, de grote baas ( die goed aangeschreven stond) en nog enkele andere mensen. Ze vroegen het meeste naar haar werkervaring in Brussel en daarna moest ze een test afleggen op een laptop, heel vervelend want de laptop viel uit, uiteindelijk had ze de test toch nog goed kunnen afmaken. Enkele dagen later viel een brief in de bus en ze was aanvaard, joepieeee ! Met de baas zelf had ze niet echt problemen. Maar ze wisten allemaal de diepste geheimen van Niki niet. De mentaliteit in Gent bij de overheid was veel beter, er werd normaal gecommuniceerd en plots had Niki er een heleboel lieve collega’s bij. Ze kwam terecht bij een groepje kordate meiden die het heel goed konden uitleggen, eigenlijk kon Niki dat ook heel goed maar alleen als ze thuis was, op het werk was ze altijd stiller. Maar ze had later haar eigen beloofd dat ze het de volgende keer anders zou aanpakken, en zeker meer haar mond zou opendoen op het werk! Het was wel maar een contract voor één jaar. Het werk zelf vond ze ingewikkeld en ze had graag eens naar haar baas gestapt en gezegd: Meneer, van die dossiers begrijp ik niets, kun je mij dat eens uitleggen? Maar waarom deed ze dat gewoon niet, was ze nu echt zo stil en bang? Na een half jaar daar te werken, kwam er een ander stil meisje bij die zogezegd Niki haar werk kwam afnemen omdat haar contract bijna gedaan was en Niki mocht dan maar vertrekken. En jammer genoeg was dat ook zo ! Niets was weeral goed genoeg ! Het nieuwe meisje was heel verlegen, wat Niki eigenlijk ook echt wel was maar zij kon het toch nog een beetje verbergen. Ze vond dat het meisje eruit zag alsof ze iets vreselijks doormaakte. Sommige andere collega’s vonden haar eigenlijk arrogant omdat ze in het begin niets zei toen ze wegging, maar dat was gewoon uit verlegenheid, Niki begreep haar wel. Niki zelf was ook heel verlegen en ze ging daarvoor soms naar bijeenkomsten van verlegen mensen, klinkt misschien belachelijk maar zo werd ze af en toe ook minder verlegen en durfde ze meer spreken in een groep. Op het einde van de maand was er altijd een happy hour, dat was een bijeenkomst van alle personeelsleden met een hapje en drankje, heel bijzonder eigenlijk dat vond Niki altijd wel leuk !! Later begreep Niki wel waarom haar baas zo reageerde tegen haar, want ze deed haar werk niet correct. Ja, wat wil je met zo een ziekte, ze had ze nu wel onder controle maar alles ging niet zoals ze wilde, ze moest zo stomme dossiers afwerken en later dan de bestellingen bijhouden waar ook altijd iets fout liep. Sommige collega’s hadden wel door dat er iets mis was met haar, dacht ze. Toch vond ze het daar wel leuk en ze werkte daar eigenlijk graag maar het mocht niet baten na een jaar was het al weer over. Ze zal de tijd die ze had bij de overheid niet snel vergeten, ze vond het een toffe maar soms ook moeilijke tijd. Afscheid Jullie verlaten Viel me eigenlijk echt zwaar Dat merkten jullie misschien niet Jullie waren tenslotte vrienden geworden 59

Ik heb zo hard moeten werken Om een plaats bij jullie te vinden Nu ik deze weer kwijt ben Zal ik toch even treuren Weet dat jullie in mijn gedachten blijven !

60

You don’t need to be scared of me I am not a bad person I am just a person who is sick sometimes You don’t need to be scared of my behaviour I am just a bit strange But I can be very kind to You don’t need to be scared of my dark eyes sometimes they can look very angry But I am not angry

HOOFDSTUK 14 : Angst 61

Vele mensen hebben angst voor mensen met een geestesziekte, terwijl dit niet altijd nodig is. In de tv hoor je soms mensen die ook deze ziekte hebben en iets vreselijks hebben gedaan. Ik denk dan dat er teveel stemmen zijn die de overhand krijgen en mensen gaan dan gekke dingen doen. Maar er zijn natuurlijk ook veel ergere gevallen van schizofrene patiënten. Niki was soms wat anders dan de anderen maar was best een vriendelijk meisje. Soms is het beter om te liegen over een ziekte als schizofrenie, want vele mensen staan er argwanend tegenover. Trouwens dokters zijn altijd verbonden aan zoiets als beroepsgeheim. Niki probeerde haar ziekte zoveel mogelijk te verbergen, aan bepaalde mensen had ze het wel verteld omdat ze die vertrouwde. Later had ze zelf spijt dat ze het ook aan die mensen had verteld. Sommige mensen kunnen er zo lief uitzien maar zo een slecht karakter hebben, daar kon Niki echt niet tegen. Zeker bij het zoek naar werk dacht ze altijd in zichzelf: ‘Probeer het te verbergen, toon het niet, zij moeten het niet weten, ze zouden je alleen maar meer kwetsen’ Het is je geheim, ook al is het een slecht geheim. Het lukte haar in het begin meestal wel om alles te verbergen maar later soms niet meer. Soms zien ze ook wel dat je fouten maakt en dat er iets niet meer klopt. Ze schaamde er zich zo erg over om die ziekte te hebben. Later ging haar schaamte wel over en aanvaardde ze haar ziekte. Soms dacht ze ook: ‘Ooit zal ik het toch nog doen, zelfmoord plegen’. Niki zei altijd: ‘Als ik nog zo een erge psychose krijg dan zal het fataal zijn’. Maar ze probeert nu ook toch positief te denken en ze heeft het aan God en haarzelf beloofd om het nooit nog te proberen. Niki kon goed praten met God, hij was haar beste vriend. Ze vertelde altijd wat haar dwars zat en vroeg om hulp bij God. Haar moeder was ook heel gelovig, zij ging zelf nog naar de kerk. Dat deed Niki nu niet meer, maar ze had nog wel contact met God en praatte ermee. Als mensen weten dat je opgenomen bent geweest in de psychiatrie, zijn ze ook al heel argwanend. Ze denken dan vlug: ‘die gekke is daar weer’. Maar je moet altijd voorzichtig zijn wat je zegt tegen mensen, die gekke is lang niet zo gek dan jij denkt. Soms kwam Niki mensen tegen op de bus die een beetje vreemd deden en dacht ze soms in zichzelf: ‘Zou die persoon nu ook stemmen horen?’ Ze besefte dat ze het heel vervelend vond als anderen vreemd deden, achteraf begreep ze wel dat het ook vervelend moet geweest zijn voor anderen toen zij ziek was en toen zij vreemd deed. Vooral voor het gezin was het moeilijk, Niki mag haar familie héél dankbaar zijn dat ze haar altijd hebben blijven steunen wat niet van de school of anderen kon gezegd worden. Angst Mensen leven soms in angst Zonder dat dat echt nodig is Mensen zijn bang voor andere mensen Voor hun gedrag Maar waarom doen we niet allemaal gewoon Dan hoeven we helemaal niet bang te zijn Voor het onbekende Angst is een echte boosdoener En staat je échte wil voor te leven in de weg We moeten onze angst overwinnen Door ons gedrag, onze problemen Onder de loep te nemen !

62

Niki kwam soms tot het besef dat vele andere mensen ook hetzelfde als haar hebben meegemaakt en soms nog veel ergere dingen. Niki vond achteraf dat ze wel iets ergs had meegemaakt maar dat anderen soms veel ergere dingen meemaken, die elke dag die vernedering moeten ondergaan. Niki had een boek gezien van een man die zelfmoord had gepleegd na pesterijen op zijn werk, er stonden foto’s in van een afscheidsbriefje en van de man zelf. Toen ze boek in haar handen hield, kreeg ze tranen in haar ogen, ze vond het zo vreselijk. Hoe durven de mensen die hem dat hebben aangedaan nog te leven? Het is ongelofelijk! Toen zei ze tegen haarzelf: ‘Ik heb het ook moeilijk gehad maar ze hebben toch mijn leven niet afgepakt en mijn leven zullen ze ook nooit krijgen !! Als je zelfmoord pleegt kom je ergens terecht waar je niet wilt terecht komen, zelfmoord is een noodkreet, aan de alarmbel trekken. Mensen die zelfmoord plegen willen eigenlijk niet dood, zij willen gewoon aandacht dat het zo niet verder kan. Angst voor zelfmoord. Iedereen is bang om te sterven. Maar de dood komt soms heel onverwacht, net wanneer je het niet wilt. Natuurlijk is het zeer moeilijk voor de persoon die zelfmoord pleegt maar ook voor de nabestaanden. Sommige mensen krijgen de stempel van ‘schuldig’ opgedrukt. Jij bent schuldig aan de zelfmoord van mijn kind. Bij bepaalde situaties zoals pesten op het werk kan je misschien sommige mensen als schuldig beschouwen. Maar vele onschuldige nabestaanden hebben het ook vaak heel erg moeilijk, begrijpen het niet ! Deze onschuldige nabestaanden verdienen een pluim van mij, zij moeten de lijdensweg aangaan voor het verwerken van een zelfmoord van misschien hun eigen kind of iemand anders. Vaak spelen gedachten in hun hoofd van: ‘Waarom heb je dat nu gedaan, wat heb ik misdaan?’ Soms hebben nabestaanden daarna soms ook zelfmoordgedachten, wat ik vreselijk vind, niet te beschrijven voor woorden. Angst voor de dood Iedereen is bang voor de dood Wat komt er hier na? Wat zal er gebeuren? Als ik voor de poort van God sta? Ik weet dat God me zal leiden Naar zijn wereld die ik zal betreden. Bij God ben ik altijd veilig. Ik mag naar Hem toekomen wanneer ik maar wil. Hij neemt me mee Wanneer het tijd is Wanneer ik oud genoeg ben om te sterven. Niki had al veel boeken gelezen over mishandeling, pesterijen, mensen met het Stockholm syndroom en ook over schizofrenie natuurlijk. Maar ze las ook wel eens andere boeken, thrillers, waargebeurde vragen, biografieën, ook psychologische boeken over positief denken. Toen ze ouder werd had ze van die periodes dat ze echt geen tijd had om boeken te lezen, ze was altijd met iets anders bezig. Het is moeilijk om met angst te leven, in vele situaties had Niki het lastig met haar angst, angst op het werk, angst in het verkeer, angst voor te falen. Soms durfde ze gewoon geen vragen te stellen op haar werk omdat ze dacht dat ze haar te dom zouden vinden. Ze heeft ook eens een periode gehad dat ze haar eigen thuis niet meer durfde te verlaten dat ze zo bang was van alles en iedereen en dan bleef ze soms een hele dag binnen zitten in huis en op haar kamer. Toen ze begon te rijden met haar auto had ze ook heel veel angst, elke keer ze die auto instapte begon haar hart te bonzen en haar benen te trillen, ze vond het vreselijk in het begin auto rijden. 63

And then i found I new job Far away from my home I left my friends and family, I left it all behind And I start I new live for a short time But finally I went back home That’s the best place to live. It was a great experience To work in an other country I won’t forget the people that I found there

64

HOOFDSTUK 15: Buitenland Ondertussen was Niki al een hele tijd terug bezig met werk te zoeken en ze was al heel lang aan het zoeken naar een job in het buitenland. Ze had al een tijdje gesprekken met een uitzendbureau in Nederland om een job in Ierland te doen. Alles verliep redelijk vlot, het was de bedoeling dat ze voor een heel lange tijd naar Ierland zou verhuizen daar een woonst zoeken en de job in Tallaght ( Ierland ) uitoefenen. Ze was daarvoor naar Brussel geweest voor een gesprek en dat verliep vrij goed en haar Engelse taal was ook goed. Na enkele weken wachten ontving ze het verlossende antwoord: Ze had de job ! Ze mocht naar het buitenland vertrekken, wat een ervaring zou dat worden. Het was toch een grote stap je familie achterlaten en zomaar een job in het buitenland gaan doen. Het was in een callcenter dat ze ging werken. Uiteindelijk vertrok ze naar het buitenland, vol goeie moed. De eerste dagen verbleef ze in een Bed & Breakfast en moest ze zoeken naar een woonst, dat verliep vrij vlot en na enkele dagen had ze een woonst gevonden bij 3 Engelse mensen. Op het werk had ze de eerste dagen kennismaking en daarna al enkele dagen opleiding. Na die dagen moest ze al direct aan de telefoon en klanten helpen, ze vond het in het begin nogal stresserend maar na enkele dagen had ze haar werk al goed door. Ze deed soms wel 95 telefoontjes per dag. Toen moest ze voor een bepaalde lijn werken, maar daarna kwam er een tweede opleiding en ze had al direct door dat het niet meer ging, ze begreep er niets meer van. Maar bij de Engelse mensen waar ze bij woonde was het heel tof, ze moest wel altijd Engels spreken maar dat werd ze ook gewoon na enkele dagen. Soms ging ze samen met hen uit, dat was wel tof ! Op het werk was het in het begin wel leuk en ze deed het ook goed maar na de tweede opleiding werden de telefoontjes moeilijker en de tijdspanne waarin ze het allemaal moest kunnen kon zij niet aan, ze had nog net wat meer tijd nodig om alles te kunnen. Wat een droom moest worden veranderde in een hel, weeral voor de zoveelste keer, het was weer over, na enkele maanden daar gewerkt te hebben besloten ze dat het gedaan was voor Niki. Wat ze ook nooit zal vergeten is dat een teamleader zei dat ze timide was, dat had haar heel erg gekwetst ook al was het zijn bedoeling niet. Diep van binnen wist Niki dat ze bijlange niet timide was en dat ze best haar mannetje kon staan en ook verbaal scherp uit de hoek kon komen. Vanaf die opmerking is Niki haar zelfvertrouwen volledig gezakt, ze zag het totaal niet meer zitten, uiteindelijk zat ze daar maar zonder inkomen, zonder werk wat kon ze dan nog doen daar niet echt veel dus ze besloot dan maar een vlucht terug naar België te boeken. Daarvoor kwam haar moeder speciaal nog eens naar Dublin om alles te bespreken. Juist haar verjaardag werd nog in Tallaght gevierd, ze was zo blij ze kreeg speciaal een cadeau een huis geleverd vanuit België van haar zus, wat een verassing! Ze kreeg ook veel kaartjes van haar ouders en vrienden uit België, maar ze vond het zo erg dat ze haar job verloren had en ze schaamde zich zo erg dat ze het niet kon. Ze had het gevoel dat ze iedereen teleurstelde. Ze had gefaald. Dus na overleg met haar moeder ging ze terug naar België. Eigenlijk was ze wel blij dat ze terug thuis was, weer in ons eigen stekje. Tallaght Een dorp in Ierland Niet ver van Dublin Daar vond ik een job Wat een wonder Ik kreeg er een heleboel vrienden bij Waar ik dan later weer afscheid van nam Niki wou zelfstandig zijn en alleen gaan wonen daarom dat ze ook had gekozen om een job in 65

het buitenland te proberen, ze kijkt er natuurlijk wel heel positief op terug, ze vond het een leerrijke ervaring. Ze had trouwens daar veel mensen leren kennen en soms gingen ze daar ook samen naar de kroeg of gingen ze samen lekker iets eten. Je kon daar ook van dat typisch Iers bier drinken, Guiness, wel zwaar bier maar toch lekker. Op een avond had ze zo één gedronken, ze kon ver niet meer op haar benen staan, hahaha. Ja ze moesten toch ook eens wat plezier kunnen maken. Wat Niki wel jammer vond is dat ze toch een bedrag had moeten neertellen om naar Ierland voor een bepaalde periode te verhuizen, de vlucht kostte geld en ze moest daar trouwens ook huur betalen, het kwam allemaal nogal duur uit daarom nadat haar job gedaan was besloot ze dan maar terug naar België te gaan. Een job in het buitenland Is een echt avontuur Je moet het echt proberen Als je de kans krijgt Je leert nieuwe mensen kennen Je doet nieuwe ervaringen op je bent zelfstandig Een job in het buitenland, Ik zal die niet snel vegeten!

66

It’s time to start my own live I am a big girl now I want to live on my own discover the world Find new friends Do the things that I always wanted to do Don’t listen to bad people They don’t understand the world Someday you will find a true friend Who is always together with you He will give you somuch love That you will forget all that you experienced

67

HOOFDSTUK 16: Alleen wonen Niki was nu 25 jaar oud geworden, ze was inmiddels al 6 jaar zonder psychose waar ze heel erg blij voor was, ze had het gevoel dat ze aan het genezen was dat er verbetering was. Natuurlijk nam ze haar medicatie elke dag, 1 pilletje per dag dat viel nog best mee. Ze was zo blij dat ze geen stemmen meer hoorde, geen hallucinaties en ook geen wanen meer had. Maar als ze bijvoorbeeld een paar dagen haar pillen niet genomen had dan zag ze soms weer schimmen en daar had Niki vooral schrik van dat ze weer dingen zou zien die er niet zijn dus bleef ze haar medicatie best nemen. Niki was nu al een volwassen vrouw geworden en kon best zelfstandig leven, daarom besloot ze alleen te gaan wonen, en dat deed ze ! Een mooi appartementje had ze gevonden, helemaal op de bovenste verdieping en met een mooi uitzicht op de molen van het dorp. Natuurlijk moest ze wennen om alles alleen te doen, wassen en strijken, eten maken, poetsen maar ze deed het en ze kon het, wat was ze fier, ze had nu haar eigen stekje gevonden. Het was een mooi appartementje, living en keuken in één geheel (wel met een muurtje tussen), dan had ze ook een bureau voor haarzelf en aparte kamer en badkamer met 2 lavabo’s en een bad en douche, dus ze had alles wat ze moest hebben en vooral ook veel vrijheid ! Ze had ook rijlessen gevolgd en ze reed al regelmatig met de auto, dat was belangrijk dat moest ze zeker kunnen !! Niki hield ook heel erg van reizen, soms deed ze dat gewoon op haar eentje, toen ze 25 werd had ze al heel wat van de wereld gezien. Ze was al naar Turkije, Griekenland, Spanje, Italië, Keulen, Parijs geweest en ook naar verre landen zoals Thailand, Brazilië, Florida. Sommige landen had ze ook al 2 of drie keer gedaan zoals Turkije. Ze bezocht ook gewone steden, ze hield van cultuur en bezocht regelmatig musea. Reizen is een passie Die niet over gaat Ze zal er altijd zijn Soms moet ik er gewoon eens uit. De vrije wereld in ! Sommige mensen vonden dat raar, dat ze soms alleen op reis ging maar Niki leerde wel meestal mensen kennen op het vliegtuig of gewoon in het hotel waar ze verbleef. After bad days are coming good days There is hope for all of us Who live in pain, fear and tears Believe in yourself Never give up your faith in this live There is always somebody praying for you That you will survive Ze moest toen ook koken voor haarzelf, dat vond ze niet erg. Soms was er wel eens een vriendin die langs kwam en dan kookten ze samen, erg leuk. Maar Niki heeft ook een periode gehad dat ze geobsedeerd was door eten, ze dacht alleen maar aan eten, soms zat ze s’avonds bij de tv chips te eten en overdag at ze ook al veel maar die periode is ook wel weer overgegaan.

68

I love the spiritual world I like meditation When I am alone I can really be myself I am dreaming of a better world And thinking of peace in my live Bad things happen sometimes to good people And the world is not honest sometimes If we all help each other a little bit To make a better world Then it would be nice to live.

69

Hoofdstuk 17: De spirituele wereld Toen Niki nog 16 jaar was, was ze soms erg bezig met het spirituele. Mediteren, kaarten leggen, horoscopen het was er allemaal bij. Een vriend had eens met een pendel over haar hand gegaan en de vraag gesteld of ze paranormaal begaafd was en de pendel toonde aan dat zij dat was. Op dat moment zelf geloofde Niki daar nog in, ze was toen ook nog jong maar toen ze ouder werd geloofde ze niets meer van het paranormale enkel gewoon meditatie. Daar hield ze wel van meditatie, dan kocht ze zo van die chakra kaarsen of speciale geurkaarsen en zachte muziek en wierook en ging ze op een kussen zitten en genoot ze van het moment dat ze tot zichzelf kwam. Dat was soms echt nodig na een dag werken. Als ze een bad nam waren er ook altijd kaarsen bij en soms een glaasje wijn, ze vond het zalig, lekker ontspannen. Meditatie Ik vind het zalig om te mediteren Zalig ontspannen op mijn eigen manier Tot rust komen, tot jezelf komen Alle zorgen van de dag vergeten. Haar familie vond het niet goed dat ze soms met het spirituele bezig was, dat is toch allemaal niet waar en achteraf besefte Niki dat wel. Soms had ze ook van die gedachten die niet klopten en dat lag ook aan haar ziekte. Tijdens meditatie is er stilte, stilte in je hart, soms voelt dat wel goed. Eens alles loslaten, alles vergeten. Het spirituele deed Niki soms ook denken aan het Goddelijke. Ze dacht soms God ziet mij en hij waakt over mij. Maar Niki geloofde in God dus dat is ook waar, hij waakt over iedereen en ziet iedereen. God is de hoogste macht. En Niki wist dat God haar ging helpen om haar ziekte te overwinnen. Bidden is ook een goede houvast, bidden kan lijden tot genezing. Vroeger was Niki soms wel eens naar een waarzegger geweest, ze geloofde ze soms maar toen ze ouder werd nooit meer. Wat die toch allemaal een mens wijsmaken soms, het is ongelofelijk en ze verdienen er dan nog geld aan ook, ongelofelijk. Het spirituele was belangrijk soms voor Niki, het was een wereld waar ze zichzelf kon zijn waar ze haar gedachten de vrije loop kon laten, waarin ze kon fantaseren, waarbij ze kon genieten van zachte muziek. Ze kon al haar zorgen aan God vertellen, hij zou wel luisteren.

70

Sorry that I hurt you sometimes I didn’t mean to be so cruel I will do it on an other way next time I will be friendly and sweet Sometimes people have no regrets Then there is somuch hate in their heart I don’t like people like this That hurts to much I can’t live no longer If you never tell me that you are sorry You have to tell me that you are sorry too And that you will never hurt me again.

71

HOOFDSTUK 18: Spijt Wat ze het ergste vond van haar hele leven is dat de pesters totaal geen spijt toonden van hun daden, ze vonden het gelijk normaal wat ze deden. Nee, dat is niet normaal ! Niki zelf had wel veel spijt vooral tegenover haar familie, haar zus, haar ouders, ze vond het later allemaal zo erg wat ze had gedaan door haar ziekte en ze had er zo spijt van. Je kan de klok niet terugdraaien en spijt komt dan ook vaak te laat ! Mensen hebben soms zoveel haat in zich zitten dat er geen spijt is. Het woord ‘sorry’ of ‘het spijt me’ heeft ze nooit gehoord, ze vond dat erg. Als je iemand slaat, heb je er daarna meestal spijt van en zeg je ‘sorry, dat ik dat gedaan heb, het spijt me, kun je mij vergeven’, dat deed niemand. Toen Niki bijvoorbeeld ruzie had met haar moeder dan ging ze daarna in haar kamer en dan overviel haar het gevoel van spijt ‘waarom heb ik dat nu weer gezegd?’ en dan ging ze terug naar beneden en zei ze wel eens sorry tegen haar moeder. Spijt Vergeef je me? Want ik was fout Het spijt me echt Wat ik heb gezegd Wat ik heb gedaan Hoe ik heb gehandeld Sorry daarvoor Ik zal het in het vervolg anders doen Me niet kwaad maken Geen ruzie starten Het spijt me Ook al wil je mijn spijt nu niet aanvaarden Vergeet ze dan tenminste niet Want ik heb echt spijt. Spijt moet je normaal hebben als je iets fout hebt gedaan of iemand hebt gekwetst, als je die niet hebt dan is er iets fout met je. Achteraf had Niki ook veel spijt tegenover haar familie, want ze was ook moeilijk toen het niet goed ging in haar hoofd. Spijt moet je hebben Als je fout bent Dan kan die ander je vergeven en terug van je houden Maak het nu niet moeilijk Ik heb mijn ziekte overwonnen !! Niki heeft haar eigen weg gevonden, met vallen en opstaan, met een traan en een lach en met steun van haar ouders en familie waarvoor zij hen zéér dankbaar is. Als je ooit in een situatie komt waar je niet uit geraakt en als je zo diep zit dat je wel een einde aan je leven kan maken, weet dat er nog altijd een sprankeltje hoop is en dat je nooit mag opgeven in het leven, vergeet nooit dat er zoveel mensen zijn die je willen helpen en van je houden maar vergeet niet dat je zeker van jezelf moet houden ! Ik hoop dat dit verhaal een steun mag zijn aan alle mensen die hetzelfde moeten ondergaan of meemaken en dat Niki haar leven kan leiden zoals ze nu zelf 72

wilt. Niki bruist nu van zelfvertrouwen, heeft veel doorzettingsvermogen en zal bereiken wat ze wil, terugkijkend op het leven dat ze had gaat ze volle goeie moed vechtend tegen het leven aan dat nog komt… Niki kon van die dagen hebben dat ze ook verkeerde dingen zei en deed, dan had ze altijd spijt achteraf.

73

The unforgetable summer This is het summer of my live I know people who understand me I can be myself with them I have a nice job I have good friends I am very happy for the live that I live now It’s a true gift I was fighting for such a long time And I finally found what I want A normal live again

74

Hoofdstuk 18: De onvergetelijke zomer De zomer toen Niki 26 jaar werd zal ze niet snel vergeten. Ze beleefde toen vanalles. Ze kreeg zo een druk leven. Ze had al vele lessen gevolgd voor haar rijbewijs te halen en uiteindelijk had ze dan haar examen gedaan en was ze direct geslaagd, ze had wel een beetje geluk gehad, ze had niet zo een moeilijke route gekozen. Ze was zo gelukkig toen ze dat roze papiertje met haar geldig rijbewijs kon afhalen. Ze had haar dan ook al goed voorzien met een tom tom gps want haar weg vinden op de baan was niet haar sterkste kant. Ze had toen ook nog geen autoradio, dat wou ze absoluut hebben want het was zo stil altijd in die wagen en uiteindelijk heeft ze dan een sony gekocht met cd en waar je ook een usb stick kon insteken, amai ze vond het heel cool om een autoradio te hebben. Nu had Niki immers de job van haar leven gevonden, ze had werk gevonden dat ze heel graag deed en goed kon. Ze was toch al heel lang weer gezond en daar was ze heel erg gelukkig om. Maar toen Niki de job van haar leven vond moest ze in het begin toch veel opnieuw leren en sommige dingen waren niet altijd even gemakkelijk en ’s avonds toen ze dan naar haar auto ging, begon ze soms te wenen gewoon omdat ze dacht dat ze niets goed had gedaan terwijl dit eigenlijk niet waar was, ze deed het wel goed. Uiteindelijk werd ze het daar heel goed gewoon en ze boden haar zelf een vast contract aan, het was gewoon ongelofelijk fantastisch, ze kon het wel schreeuwen van de daken, ik heb een vaste job gevonden joepieeeeee. In het begin op haar nieuw werk waar ze zo graag naar toe ging was ze weer een beetje te stil en verlegen zoals gewoonlijk maar daar kwam al snel verandering in, ze had gezegd de volgende keer pak ik het anders aan en dat deed ze. Nu deed ze haar mond open en zei ze wat ze wou zeggen, ze nam geen blad meer voor de mond. En als ze iets niet begreep ging ze direct naar de baas en vroeg ze het. Ze vond dat best flink van haarzelf. Wat ook heel goed was dat de bazen ook op de bureau zaten waar wij dus werkten dus konden we direct met ons vragen bij de bazen terecht. De bazen waren zo vriendelijk en soms een beetje te soepel. Sommige gingen soms vroeger naar huis en Niki vond dat sommige personeelsleden daar om den duur misbruik van maakten. Niki deed dat niet, ze deed meestal wel haar uren dat ze moest doen tenzij het echt noodzakelijk was dan zou ze soms ook wel eens vroeger gestopt zijn. Met de andere collega’s kwam ze goed overeen, met de bazen trouwens ook. Ze had trouwens gevoelens gekregen voor 1 van haar bazen maar dat is toen ook wel overgegaan. Ze had soms het gevoel dat de personen die nu in haar leven waren gekomen haar leven hadden gered, gewoon ze voelde zich zo goed daar op dat werk, ze had het gevoel van dit zal een nieuwe thuis worden, en dat is goed ! Door haar eigen doorzettingsvermogen heeft Niki bereikt wat ze wilde en natuurlijk ook door de vele steun en begrip van haar collega’s die ze niet snel zal vergeten. I’m so happy That i know these people now They give me a good feeling My work is becoming my second home. I am so thankful That you all understand me Don’t forget I will be there If you don’t have nobody to listen You just have to call my name And I’ll be there. 75

Door haar vaste job had ze nu ook echt een doel in het leven en mensen die in haar geloven. Ze zal hen eeuwig dankbaar zijn dat ze die job heeft gekregen. Sommige mensen weten niet wat je denkt over hen en wat je graag zou willen zeggen tegen hen. In haar schrijven kon Niki altijd zeggen wat ze echt wou tegen de mensen. Ik heb ook al gemerkt dat mensen soms te hard zijn voor anderen, Niki kwam situaties tegen waarbij ze dacht: waarom zijn mensen zo hard voor elkaar? Kunnen we niet gewoon een beetje vriendelijker zijn voor mekaar. Niki was iemand die van buiten soms ook hard kon zijn voor anderen, maar vanbinnen was ze eigenlijk heel erg gevoelig. Niki kende een collega die het soms moeilijk had door omstandigheden, die vrouw dacht waarschijnlijk ze zien mijn verdriet niet, ze zien niet dat ik aan het lijden ben door van alles en nog wat, maar Niki zag haar verdriet wel, ook al toonde ze dat niet altijd, ze had haar echt wel willen troosten maar zo goed kende ze haar nu ook weer niet. In december werd het Niki haar verjaardag, ze werd 27 jaar, een mooie leeftijd zoals vele zeggen en dat is het ook. In die tijd sneeuwde het heel erg, ze had enkele collega’s uitgenodigd voor een hapje en een drankje maar door de sneeuw zaten er collega’s vast in het verkeer, jammer natuurlijk maar ja. Niki heeft wel haar verjaardag gevierd met haar familie en ze kreeg ook cadeautjes en lekker eten ! Ze was inmiddels al 8 jaar zonder psychose, al een hele tijd dus en ze was zo gelukkig nu, ze voelde haar gewoon goed. Met haar moeder praatte ze soms nog over de tijden dat het moeilijk ging en dat Niki nu zo goed was vond haar moeder ook heel goed. Zo was iedereen tevreden. Niki had nog niet veel geluk gehad in het leven, maar nu was haar geluk er. Haar leven was weer op het rechte pad. Niki genoot weer van het leven, ze was blij dat ze iedere dag kon leven.

76

Sometimes we are so busy With our work But we have to enjoy Every day of our life Sometimes we go the wrong direction We must find a way To go back in the right direction To live in a good way

77

Hoofdstuk 19: Het rechte pad Ondertussen was Niki al een hele tijd weer goed bezig. Ze werkte fulltime en had goede sociale contacten. Eindelijk, ze had haar leven terug. Niki deed nu ook aan fitness, ze mocht wel enkele kilo’s afvallen vond ze. Ze deed altijd fitness na haar werk, was eigenlijk wel zwaar, ze had avonden dat ze thuis kwam en doodmoe in slaap viel. Niki deed soms bestellingen via het internet van boeken of van Gotic artikelen zoals draken of zelfs van kleren, dat vond ze leuk, dan kreeg ze na het werk haar pakje afgeleverd (meestal namen de buren die in ontvangst want ze was altijd gaan werken) Natuurlijk moest ze wel ook een beetje sparen, ze kon dat niet altijd doen. Soms had ze dagen dat ze toch wel teveel geld uitgaf maar het bleef in beperkte mate. Niki was fan van Gotic artikelen soms als ze naar een concert ging bevoorbeeld van Within Temptation of evanescence was ze helemaal in gotic gekleed, dat was de max. Maar op het werk was Niki een doodnormaal meisje. Soms hebben mensen schrik van meisjes die gotic gekleed zijn maar dat ik zeker niet nodig. Er is niets mis met je gotic te kleden zolang je maar geen slechte dingen doet. Je moet vooral het verschil weten tussen slecht en goed ! Toen ze ouder werd was ze haar moeilijke tijd al lang vergeten en leefde ze als een fladderende vlinder. Gewoon een vlinder die overal naartoe vliegt. De fladderende vlinder Niki is nu een mooie fladderende vlinder Die zijn vleugels strekt De wereld verkent En op zoek gaat naar andere vlinders Om samen mee te leven. Soms kom je mensen tegen in je leven die volledig het verkeerde pad opgaan, de ene gaat drinken door problemen op het werk, de ander komt aan de drugs door slechte vrienden enzo… Niki kon echter heel nuchter blijven in moeilijke situaties, ze deed nooit echt stomme dingen. Niki kon soms niet begrijpen dat mensen zo in de verkeerde situatie terecht komen, het is soms wel moeilijk om op het rechte pad te blijven. Maar je kan ook altijd NEEN zeggen tegen slechte dingen zoals drugs, drinken. Niki was trouwens zo opgevoed en dat was goed. Niki leerde veel goede dingen van haar ouders, natuurlijk zijn er in elk gezin wel eens ruzies maar dat gaat ook wel over. Dank Wij zeggen te weinig “dankjewel” tegen elkaar Bedankt voor dat mooie gebaar Voor die lieve woorden Voor jouw steun iedere dag Ik wil mijn lieve ouders nog eens oprecht bedanken Voor hun steun in mijn moeilijke tijden

78

Achterflap van het manuscript Het boek illustreert het waargebeurde verhaal van de jonge Niki die opgroeit in een normaal gezin en naar school gaat zoals alle andere kinderen. Al vlug blijkt dat Niki intelligent is en zich zeer goed inzet op school. Niki wordt snel verliefd op leraars die ze ontmoet gedurende haar jeugd. Maar tijdens haar schooltijd heeft ze ook moeilijke periodes waarbij ze gepest wordt door haar medeleerlingen. Niki wordt fysiek en mentaal mishandeld door haar medeleerlingen. Door de pesterijen en mishandeling raakt Niki de greep op haar leven kwijt. Van een opgewekt kind verandert Niki in een depressief, lastig kind. Op haar 16 krijgt Niki last van hallucinaties waarbij de televisie een belangrijke rol speelt. Niki leeft dan in haar eigen wereld en begrijpt de normale wereld niet meer. Na de lange lijdensweg van Niki stelt haar psychiater een diagnose: schizofrenie. Niki haar wereld stort ineen. Stap voor stap probeert Niki weer haar leven op te nemen en haar carrière verder op te bouwen wat niet altijd gemakkelijk is voor haar. In de loop van haar carrière ontmoet zij veel verschillende mensen en gaat zij op zoek naar een geschikte job wat niet van een leien dakje loopt. Ondanks haar ziekte heeft Niki toch een heel boeiend leven waar mensen van kunnen leren. de

Els Boone wil met het boek aantonen dat pesten duidelijke gevolgen heeft en dat slachtoffers van pesten beter geholpen moeten worden. Zoals u merkt in het verhaal krijgt Niki door de pesterijen schizofrenie, ze wil hiermee ook aantonen dat je met met schizofrenie kan leven als een normaal mens en wil de taboe rond schizofrenie doorbreken. Het boek is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Om bepaalde redenen zijn de namen in dit verhaal veranderd voor de bescherming van het slachtoffer.

79