De Kreupel. Gre Viegers heeft alles met varen Naar het Kieler kanaal. Verrassingen in de SPRET Keuze ontvangen zonsondergangen

De Kreupel Gre Viegers heeft alles met varen

Verrassingen in de SPRET

Naar het Kieler kanaal

Keuze ontvangen zonsondergangen

Nummer 4 - december 2015

De Kreupel, verenigingsorgaan van Watersportvereniging De Kreupel december 2015, 34ste jaargang nr. 4, verschijnt vier keer per jaar BESTUUR Voorzitter J. Timmerman Tel.: 0226-422366 [email protected] Secretaris A.W.M. Tuinte Tel.: 06-45352264 [email protected] Penningmeester Pierre van Velzen Tel.: 06-22267309 [email protected] Havencommissaris Hans Doorman [email protected] Coördinator vrijwilligers Koos Moens Tel. 06-53320687 [email protected] Bestuursleden J. Mol Tel.: 06-44836056 [email protected] F. Meylink Tel.: 06-46248512 [email protected] Ereleden: G. den Bleker, A.M. de Koningh†, K. van der Thiel, A.M. de la Vieter, H. Vriend, Leden van Verdienste: C.J. Berkhout †, C. Minnes, Th. Rutten, L. Slaghek

VOOR EEN VERANTWOORD FINANCIEEL ADVIES Tuinte Hypotheken De Tuin 23 1611 KR Bovenkarspel Telefoon 0228-351825 Mobiel 06-45352264 E-mail [email protected]

2

Overige e-mailadressen Nico Zijlstra Evenementencommissie [email protected] Jan Timmerman Wedstrijdcommissie [email protected] Ireen Zijlstra Website beheer [email protected] Winterstalling [email protected] Redactie De Kreupel [email protected] Redactie De Kreupel: Tjeerd Boersma, Danny Jong, Marlies van Ree, Evelien de Roos, Rik de Vries Havengebouw: De Uitkijk Buurtjeshaven Koopmanspolder 1 1619 JV Andijk tel.: 0228-592350 Postadres: Postbus 48 1619 ZG Andijk Bankrekening: IBAN: NL25 RABO 0302411267 (BIC: RABONL2U) Website: www.dekreupel.nl e-mailadres: [email protected]

Foto omslag: de Buurtjeshaven, najaar 2015. Op zoek naar voedsel hebben veel aalscholvers de haven als domicilie gekozen. Niet alleen de dijk zit vol, de haven ook, zowel boven als onder water. De foto is van Rik de Vries.

Inhoud In memoriam Peter van Lakwijk - Marktplaats - Waskeuken

4

Notulen najaarsledenvergadering

5 6 7 11

Preekstoel: Gre Viegers heeft alles met het water

12

Boordhap

17

Zonsondergangen: reacties op onze oproep om foto's

18

Mallemok aan de grond in Noordzeekanaal

21

Watersport in Turkije héél apart

22

Puzzel

24

Zwitserse Miriam de Jong in gedachten vaak bij De Kreupel

25

Vrijwilligersdag Amsterdams feestje

27

Effies Baaiprate

28

Werk in masttop mogelijk vanaf kraan

28

SPRET vol verrassingen

29

Van de bestuurstafel - Bijzondere buiskap Ontmoetingen met de Twinkle - Aangroei bij Lady B Driemanschap zeilt de Vlieter naar Kieler Kanaal

Miriam de Jong aan het roer onder het toeziend oog van Pierre van Velzen. Het was oktober, afzien dus.

De bekende spoor-/zweefbug bij Rendsburg over het Kieler kanaal. Meino Walstra, Gerard Kool en Tjerk Rodenhuis zeilden de Vlieter hier naartoe voor een Oostzeevakantie van de familie Rodenhuis.

De Mallemok liep na een ongelukkige aanraking met de morsebediening aan de grond op het Noordzeekanaal en moest door clubgenoten worden bevrijd.

Bij de kraan in de masttop.

De vrijwilligersdag in Amsterdam. Boven: aandachtig luisterend tijdens een excursie. Onder: door de grachten.

Dit nummer op de preekstoel: Gre Viegers. 3

Afwaskeuken vernieuwd

In memoriam Peter van Lakwijk Op 26 oktober hebben we afscheid genomen van Peter. Peter was een bijzonder mens, een non-conformist, een avonturier, een vriend, een rommelaar, een instructeur die je zeilen leuk deed vinden, een doorzetter, een mazzelaar, een levensgenieter tot het einde. Als organisator van evenementen bij onze zeilclub was hij onnavolgbaar, ook voor de penningmeester. Er wordt wel eens van iemand gezegd: hij heeft 7 levens, dat is zeker waar voor Peter: reddingen vanaf de Noordzee, de redding via de kliniek in Leuven, de vele onderhoudschemo’s, een hartinfarct, Peter kreeg klap op klap maar steeds was hij er weer. Zelfs het laatste medewerkersuitje deed hij mee, voor zover het ging. Dat was Peter, hij wist van het leven te genieten tot het einde. Peter je was een voorbeeld voor ons allen, wat betreft strijd- en levenslust. Peter bedankt namens ons allen. Vaarwel goede vriend.

We hadden aldoor al een wasbak in een hokje vlak voor de ingang van de werkloods aan de linker kant onder de trap. Inmiddels is daar door sponsoring een heuse keukenuitrusting aangebracht. Een aanrechtblad met verzonken wasbak en een stel kranen. Heel mooi. Aangebracht door Ton Roelofsen en voorzien van zeepdosering. Het geheel was heel vriendelijk ter beschikking gesteld door Weeteling keukens uit Grootebroek. We hebben nu een keurig hokje met automatische verlichting voor het doen van afwas of het wassen van handen. De deur heeft ook een keurig opschrift gekregen. Nu maar hopen dat de passanten dit ook weten te vinden. R. de V.

Voor u geplukt van de website www. dekreupel.nl:

Kerst workshop 20 december 2015 Aanvang : 13:00u Een soort kerst knutsel middag. In eendrachtige samenwerking maken mannen en vrouwen kerstversiering. Aanmelding is nodig i.v.m. het organiseren van materialen etc.. U kunt zich aanmelden bij de voorzitter van de EC. Er zullen nog uitnodigingen via de secretaris per e-mail verstuurd worden.

Klootschieten 3 januari 2016 Aanvang: 14:00u. Het jaarlijkse Klootschieten. Onderweg zorgt de EC weer voor een hapje en een drankje. Waterdicht schoeisel kan handig zijn. Aansluitend begint in de Uitkijk de:

Nieuwjaarsreceptie 3 januari 2016 Aanvang : 16:00u

Bezoek aan een bedrijf in Noord Holland (onder voorbehoud) 23 januari 2016 Aanvang : 13:30u hier over zal nader bericht worden.

Keezdrive 28 februari 2016 Aanvang : 14:00u. Heel gezellig bordspel in te vormen paren. Lijkt op mens-erger-je-niet met kaarten in plaats van dobbelstenen.

  Bezoek Vlindorado

20 maart 2016 Aanvang: 13:00u. Vlindertuin (Vlindorado) in Waarland. Verdere info volgt.

Jan Timmerman Ter overname aangeboden: ENO 3 pits gascomfoor met oven, halfcardanische ophanging. Comfoor is 20 jaar oud, alles functioneert naar behoren behalve de thermobeveiliging van de oven. De oven blijft niet branden. Misschien dat een handige doe-het-zelver dit wel op kan lossen. Bij interesse graag een mailtje naar: [email protected] of bel: 06 22522177 Jan Hamburg Van: Due Vergini 4

Evenementenagenda

Zeskamp met aansluitend BBQ (onder voorbehoud) 16 april 2016 Aanvang: 14:00u. De EC is van plan om een soort van zeskamp te organiseren. Verder info volgt. De bedoeling is om af te sluiten met een BBQ. Verdere info volgt.

  Rondje 2016

Noord

Holland

Datum van : 05-05-2016 tot 08-05-2016. Verdere info volgt.

Van de bestuurstafel Andijk, november 2015 Al weer is bijna een jaar voorbij. Een jaar waarin we als club weer veel plezier hebben beleefd aan de watersport. Een jaar waarin we lief en leed gedeeld hebben. Waarin we samen mooie evenementen beleefd hebben, maar ook samen getreurd hebben bij het verlies van enkele dierbare watersporters. Zo is het leven, daarin is ons clubje helaas geen uitzondering. Na een vrijwel ijsvrije winter een voorjaar met uitzonderlijk veel goed poets weer, lag de vloot in mei weer in het water. Het eerste evenement kon van start gaan: het 'Rondje Noord-Holland', dat het dit jaar ook werkelijk werd. Het was een zeer geslaagd evenement. Alleen Antoon had lelijk pech, een lijn in de schroef en daardoor schade aan de motor. 11 weken later voer hij weer, met een andere motor, met nieuwe ramen en vers geschilderd en nog zo wat verbeteringen. Zo zie maar elk nadeel heeft zijn voordeel, al was het maar het 'winnen' van de Kreupelkruk. Het optimisten schooltje heeft deze zomer bijzonder goed gedraaid. Alles was nieuw, zowel de instructeurs als de bootjes. Er was veel plezier en er

waren nauwelijks technische problemen. Met goede nieuwe spullen werken is altijd prettig. De zondagmiddagwedstrijden komen meer en meer in de belangstelling, en worden na afloop steeds gezelliger. Alleen daarom zou je al mee kunnen doen. Dat zelfde is ook van toepassing op de 'good old' Spret. De natuurhaven De Kreupel stond weer goed in de belangstelling van zowel mens als dier. Vier zeehonden is een opmerkelijke score, wie doet ons dat na. Ook dit jaar zijn er weer bezoekers zo enthousiast geworden dat ze zich aangemeld hebben als eilandhavenmeester. Lino Zwitselaar, deskundig op het terrein van gemeentefinanciën, heeft ons er op gewezen dat leden van de Kreupel die gratis in de natuurhaven mogen overnachten, ook vrijgesteld zijn van het betalen van toeristenbelasting. Toeristenbelasting is gekoppeld aan betaald overnachten. Dat scheelt weer in de vaarkosten voor 2016. U moet dan wel de Kreupelvlag voeren. Het medewerkers uitje naar Amsterdam, georganiseerd door Koos en Willem met steun van Pierre was groots, hier waren echte kenners van de stad bezig geweest. De najaarsledenvergadering was goed bezocht, in een goede sfeer hebben we vergaderd. De nazit was zeer geanimeerd. Zie voor inhoudelijke details van de vergadering het verslag elders in dit blad.

De evenementen commissie is weer bezig met het maken van een mooi winterprogramma. Keezen komt er zeker weer in, en niet te vergeten het klootschieten voorafgaand aan de nieuwjaarsreceptie op 3 januari . Naast al het goede nieuws, moet ik ook nog een naar puntje met u delen, de bak voor oude accu’s is gestolen. We hadden al het vermoeden dat de oude accu’s gestolen werden, de bak werd nooit vol. Maar nu kunnen we de oude accu’s zelfs niet meer milieutechnisch verantwoord inzamelen. Zou het een goed voornemen voor 2016 kunnen zijn, de oude accu’s zelf bij de acculeverancier in te leveren? U krijg er geld voor terug! Wij wensen u allen heel prettige feestdagen en een gelukkig nieuwjaar toe. Wij hopen u allen in goede gezondheid te ontmoeten op de nieuwjaarsreceptie in de 'Uitkijk' op zondag 3 januari 2016. Jan Timmerman

Tijdens zijn vakantietocht kwam Rik de Vries in Harderwijk een bijzondere buiskap tegen. Ontwerp en uitvoering vermioedelijk door de eigenaar van het jacht.

Bijzondere buiskap Tijdens onze vakantiereis kwam ik in een jachthaven in Harderwijk de volgende buiskap tegen. Dit is nu eens een heel origineel ontwerp en materiaal. Kennelijk nogal stevig doorzichtig plastic. Perspex? Ingeknipt en omgevouwen op dek geschroefd, mooi hoog recht op met een sierlijk gebogen dakdeel. Gewoon: afdeling opmerkelijke constructies. R.de V. 5

Bijzondere ontmoetingen van de Twinkle Trudy van Diepen tijdens de Harlingen-Terschelling race.

Transport windmolenwieken over het IJsselmeer.

Krijg de pokken! Frank en Marjolein Bosua liggen met hun Lady B ergens langs het Noordzee kanaal in een zij-arm. Dat is brak water. En dat is te merken. Vorig voorjaar is hun boot nog uit het water geweest voor knippen en scheren. Dit seizoen begon die toch aanmerkelijk aan snelheid in te boeten. Er ging wel een hele knoop af. Daarom voeren ze naar onze haven toe. Om bij ons te komen moest de boot over het Markermeer. Daar verloren ze nog meer snelheid. De vorige walbeurt was veertien maanden eerder. De boot was jaren geleden behandeld met 'Copper coat' Dat moest worden opgeschuurd om het koper weer effectief te krijgen. Dat spul lijkt nu niet meer te krijgen te zijn. Maar wel kun je 'Koper coat' krijgen. Hier zit natuurlijk iets van een octrooi tussen. Het is bijna het zelfde spul, epoxy met koper er door, maar mag dan niet precies het zelfde heten.

Emmers vol schelpen op onderwaterschip Een jaar geleden was alleen de stuurboord zijde aangepakt. Deze kreeg toen een paar lagen primocon en daarna Hempel zoutwater antifouling. Afgezien van de rare dikke plak die op de stuurboordzijde net onder water ontstond, was er niet zo veel verschil tussen bakboord en stuurboord. Die plak is iets geks. 60 cm bij 20 cm groot en meer dan een centimeter dik. Een laag met wurmpjes er in en schelpjes. In ieder geval gaat er nu dan 'Koper 6

Tijdens hun vakantie met de Twinkle kregen Anja en Cees Minnes uiteenlopende scenes in beeld die erom vroegen op de foto vastgelegd te worden. Zo belandden ze op de Waddenzee in een enorm wedstrijdveld. Het was de befaamde Harlingen-Terschelling Race. Kreupelaarster Trudy van Diepen behoorde met haar Saffier ook tot de deelnemers. Een dag later was het opnieuw raak, deze keer midden op het IJsselmeer. De Twinkle kwam daar midden tussen de deelnemers aan de Ronde van Noord-Holland terecht. En ook hier was De Kreupel vertegenwoordigd. Cees en Anja ontmoetten de Pretender van Klaas van der Thiel.

Wiekentransport doet aan duikende walvis denken In Stavoren ontmoette de bemanning van de Twinkle Jan Neefjes met zijn Anja. Ze gingen de volgende dag samen op weg. Aan de horizon verscheen iets dat in eerste instantie niet

Klaas van der Thiel tijdens de Ronde van Noord-Holland.

In de verte de Anja net achter zich de verdwijnende windmolenwieken. echt op een schip leek. Toen ze echter naderbij kwamen bleek het een vrachtschip te zijn, beladen met de enorme wieken van een windmolen. Het bijzondere transport werd begeleid door twee speedboten met zwaailicht. Op een van de foto's is het transport nog vaag aan de einder te zien, achter de Anja. Het lijkt net alsof er een walvis de diepte in duikt.

Schroefas en schroef van de Laby B. coat' overheen. Dat spul is onder andere te krijgen bij Mr. Boat epoxy. Op zoet water kan de aangroei soms best mee vallen. Op brak water is dat een heel ander verhaal. De foto’s van de Lady B spreken boekdelen. Hier kwam wel een aantal emmers aan schelpen af. En het was er niet af te blazen met de hogedruk spuit. Dat werd krabben. De schroef was nauwelijks herkenbaar van de zee pokken. Dat zal een enorm negatief effect hebben op de voortstuwende kracht. Het gekste is enorme vracht water-

planten die voor het buitenlager aan de schroef as is gaan hangen. Oogst van het Markermeer. Geen wonder dat je dan niet meer vooruit te branden bent. En het ergste is dat het met achteruit slaan niet zo maar verdwijnt. Achter het lager, net voor de schroef, zit een touwen wiersnijder. Die zal de schroef vrij gehouden hebben van planten. De terugreis naar hun vaste ligplaats zal een stuk sneller gegaan zijn dan de reis naar ons toe. Zo lang ze maar geen waterplanten zijn mee gaan slepen. RdV

De Vlieter's overtocht naar de Oostzee Het driemanschap Gerard Kool en Meino Walstra als bemanning en Tjerk Rodenhuis als schipper bracht het schip De Vlieter naar Rendsburg aan het Kieler Kanaal in Duitsland. Daar werd een bemanningswissel uitgevoerd en begon een Oostzee reis voor hond Joep, Tjerk en zijn vrouw Han. De groep wegbrengers vertrok op de eerste dag van juni na getankt te hebben in Medemblik. Omdat er storm op komst was zijn ze van Harlingen binnendoor naar Leeuwarden gevaren. Meino: 'De Friese brugwachters kunnen geen klok kijken.' Gerard: 'Die leven in een andere tijdzone.' Van Leeuwarden gingen ze naar Lauwersoog op de kleine fok, waarbij de storm er voor zorgde dat dat keihard ging met een enorme hekgolf op de Dokkumer Ee. Ineens kwam daar het beroemde bruggetje van Bartlehiem voorbij. 'Gerard! Bartlehiem!' – 'Ho! Wacht even! Dat moet op de foto!' Maar het toestel bleek te weigeren en Gerard heeft dus geen foto’s gemaakt deze reis. De andere twee wel zodat zij nu toch alle drie over een heleboel foto’s beschikken.

Aan de grond op het Duitse wad en een scheur in de fok Het afmeren in Lauwersoog was even spannend. Dat gebeurde precies op het hoogtepunt van de storm bij windkracht 9. Tjerk kent zijn boot goed maar de buren aan de steiger wisten dat nog niet en waren duidelijk bang toen hij tussen de schepen afmeerde die langszij de steiger lagen. Van Lauwersoog zijn ze nogal vroeg

Aan het roer van de Vlieter.

Het driemanschap van de Vlieter, v.l.n.r. Gerard Kool, Meino Walstra en Tjerk Rodenhuis.

Wisselbemanning bracht Tjerk Rodenhuis' zeiljacht naar Rendsburg over het wad naar het eiland Norderney gegaan, zo vroeg dat ze vast liepen op het Hornhuizerwad. Omdat de wind van achteren kwam werd het grootzeil weg gehaald, de fok bleef bij staan zodat de wind vanzelf de boeg naar het oosten en in de goede richting

hield. Na een minuut of tien kwamen ze weer los en werd de tocht over het wantij vervolgd. Ze voeren met 5 Bft met alle zeilen op toen Meino opmerkte: 'Ik zie een gaatje in de fok'. Gerard: 'Ik zie een scheurtje in het achterlijk'. Dat scheurtje werd snel groter, waarna de fok werd ingerold. De kleine fok werd gezet en aldus werd Norderney bereikt. Telefonisch is in Holland een nieuwe fok besteld, die later met een huurauto vanaf de Oostzee is opgehaald. Na al dat te veel aan wind was er helemaal geen wind toen ze van Norderney naar Helgoland wilden zodat dat stuk met 6,2 knopen per motor werd afgelegd. Voorbij de hoofdingang naar de oude grote haven, verder naar het noorden, is een kleine tweede haven, de Nordosthafen. Het is in het hoogseizoen verstandig om even te bellen of daar nog plaats is voor je er binnen vaart. De haven was begin juni niet vol omdat het seizoen hier wat later in het jaar valt. Het is een kleine haven met minimale faciliteiten maar wel compleet en schoon. De noordzijde is verenigingshaven, de rest van de haven wordt gebruikt voor verkeer naar het andere eiland Düne voor de strandbezoekers en de vliegtuigpassagiers (op Düne is het vliegveld en is ook het enige strand te vinden). Aan de westzijde is nog een havenbekken dat bij eb heel ondiep is. Hier is het tankstation dat dus alleen bij vloed te bereiken 7

Het beroemde bruggetje van Bartlehiem.

is met kielschepen.

Vogels kijken op Helgoland Ze bleven één dag en twee nachten op Helgoland, waarbij de hoofdschotel vogels kijken was. Helgoland is een puist steen die als laatste deel van het continent boven zee uitsteekt. Het is heel hoog en steil en bestaat uit twee eilanden in een diep stuk zee (veertig meter of daaromtrent). In oude tijden was het eerst een piratennest en later meer een smokkeleiland in Engelse handen. De Duitsers hadden een kolonie op Zanzibar en ruilden dat in voor Helgoland vanwege het enorme stra-

De schipper van de Vlieter. 8

tegische belang van Helgoland. Vanuit de positie van Helgoland kan de hele Duitse Bocht beheerst worden met zijn grote rivieren, ruime toegangen tot het achterland en de vele grote havens die daar liggen. Het eiland werd een thuis voor loodsen en later een marinebasis. In de Eerste Wereldoorlog waren er nog geen bunkers nodig omdat de vijandelijke vliegtuigen niet zo ver konden komen. In de Tweede Wereldoorlog werd het een onderzeebootbasis en werden er wel bunkers gebouwd. Het hele eiland is doortrokken van de tunnels en opslagruimten waar rondleidingen worden gegeven. Dat moet je maar net weten en de drie waren te laat om daar nog aan deel te kunnen nemen (wat mij ook al eens was overkomen). Na de oorlog hebben de geallieerden met vele duizenden tonnen springstof

geprobeerd het eiland op te blazen. Dat werd een teleurstelling voor de marine, de schepen hadden zich zelfs al ietwat terug getrokken hadden toen de grote klap zou komen, want de rots bleek zodanig hard en stabiel te zijn dat die er nu nog steeds staat. De eilandbevolking leeft van de 'Butterfahrten'. Dagelijks arriveert vanaf de vaste wal een behoorlijk aantal passagiersschepen. Deze gaan voor anker en hun passagiers worden met grote sloepen naar het eiland gebracht, waar ze belastingvrij inkopen kunnen doen. Het prijsverschil met onze supermarkten is niet zo verschrikkelijk groot; bij diesel is er wel enig verschil in prijs. Ons drietal kocht er touw, Gerard nieuwe schoenen en vanaf het eiland werd telefonisch een nieuwe fok besteld in Nederland. Voor het inslaan van drank was het prijsverschil met Holland niet groot genoeg.

Jonge alken storten langs rotswand De rotsen van het eiland zijn vrijwel verticaal maar er zijn erg veel smalle richels waar in groten getale vogels weten te broeden. Rond juni vliegen de alken uit wat heel spectaculair is. Alken, in het Duits Trottellummen, zijn dan nog niet vliegvlug maar moeten wel vanaf de rots de zee in om te leren vissen. De jongen staan te flapperen met hun vleugels en te aarzelen op de smalle richeltjes. Ze krijgen soms zelfs een zetje van een ouder en vallen dan, afgeremd door hun nog te kleine vleugeltjes, omlaag. Ze horen in het water te landen, maar rond de voet van de

De rots van Helgoland.

rotsen staat een muurtje om afkalving door de zee tegen te gaan. Soms belanden de jongen achter dat muurtje. Op eigen kracht kunnen ze daar niet overheen komen. Meino: 'Dat schouwspel was net een film van David Attenborough; alleen zijn stem ontbrak.' Tjerk: 'Ik was verbaasd over het grote aantal telelenzen dat van heinde en verre werd aangesleept'. Gerard: 'Die vogelaars komen soms zelfs helemaal uit Zuid Duitsland! ' Meino: 'In de avond komen er mensen langs, met een gele helm op. Die halen die kleintjes op, meten ze en wegen ze. Dan ringen ze die en worden ze letterlijk over de muur gezet. Als ze dan aan de zeekant hun ouders vinden krijgen ze weken lang les in vissen. In die tijd moeten ze ook leren vliegen en opstijgen vanaf het water.' Jan van Genten broeden sinds een jaar of twintig, dertig ook op het eiland. Op de vraag hoe groot die kolonie nu was zei Tjerk: 'Heel groot. Tel maar op de foto'. De kolonie is in de loop der jaren uitgegroeid tot duizenden vogels. Boven op de rots is een pad aangelegd langs de rand. De nesten liggen daar soms op slechts anderhalve meter naast. De dieren trekken zich niets van de vele toeschouwers aan en blijven

Alken (de zwarte vogels) langs de rots op Helgoland.

gewoon zitten wanneer wandelaars passeren. Er waren in juni nog geen jonge Jan van Genten, alleen broedende ouders. De populatie zal dus inmiddels weer flink gegroeid zijn. Gerard: 'Het is frappant. Die kolonie is stik vol. En dan komt er een vogel aan vliegen naar die zee van vogels en die weet precies naast zijn eigen maatje te landen. Hij weet precies waar hij zijn moet.' Meino: 'En die kreeg daarna een hartelijke begroeting van de partner. Als wij met vliegtuigen zo konden landen als deze vogels kon Schiphol een stuk kleiner'. Met kerst wil hij er nog een keer heen. Dan krijgen de zeehonden jongen en zijn er dus witte zeehondjes te zien.

Via de Eider naar het Kieler kanaal Hierna werd koers gezet naar Tönning, een plaatsje aan de rivier de Eider die pal oost van Helgoland te bereiken is. De aanloop is link; bij een windkracht boven west 5 is het er te gevaarlijk. Tjerk: 'De drempel is ondiep en de geul verplaatst zich razendsnel zodat je echt op zicht en boeien moet varen.' Gerard: 'De electronische kaarten van

Broedende Jan van Genten langs het wandelpad over de rots van Helgoland.

Tjerk waren 14 dagen te voren nog bijgewerkt. En hoewel ze netjes van ton naar ton stuurden gaf de kaart aan dat ze over droogstaande grond voeren.' De betonning wordt heel goed bijgehouden, maar kaarten zijn altijd verouderd! Gerard gaf zijn telefoon onderweg aan de zeehonden cadeau, 'maar die belden niet terug'. Er waren gelukkig nog twee telefoons aan boord zodat het thuisfront toch te bellen was. Het Eider Sperrwerk is een stormvloedkering met een sluis er naast, die een stevig verval van 60 cm heeft vanwege de sterke stroom door de opening in de kering er naast. Daar loopt een ketting voor, net als in Zeeland bij de Oosterschelde kering. Meino en Gerard vonden Tönning een alleraardigst plaatsje met museum en zeeaquarium. In dit gebied is het water brak hoewel het wel een getijdenhaven is zodat ze met eb met de kiel in de blubber lagen. Friedrichstad ligt achter een eigen sluis. Dit stadje is in de 17de eeuw gesticht voor protestantse minderheidsgroepen uit Nederland, die hier volledige godsdienstvrijheid kregen. Het stadje heeft dan ook een Hollandse inslag en er wordt veel toeristische reclame voor gemaakt. Teveel, volgens ons drietal. Er staan wel Hollandse geveltjes, maar het lijkt niet op Elburg. Tjerk: 'Friedrichstad viel ons alle drie erg tegen'. Meino: 'De straten waren zo breed dat het echte Zuiderzeegevoel niet komt.' Tjerk: 'De Eider lijkt op het Reitdiep. Hij is alleen drie keer zo lang, wel 60 mijl, en slingert zo erg dat zeilen niet mogelijk is. En het is er duur.' Het sluisgeld was € 10 per sluis, bij meerdere boten € 5 per boot en er zijn vier sluizen te gaan tot het Kieler Kanaal. Meino: 'Hogerstad is een leukere plaats om te overnachten.' Ze hebben daar boodschappen gedaan. Het Kieler kanaal vond Gerard wel leuk. Al die grote schepen en zo vlak bij. Soms wachten die op elkaar en raken dan wel eens een dukdalf. Dat 9

Ondanks de aanwezigheid van duizenden vogels weten de Jan van Genten altijd naast hun maatje te ,landen. zijn enorme samenstellen van geweldig zware en dikke balken. Hier en daar staat er eentje helemaal scheef gedrukt en hangen de plat geperste stukken hout erbij.

De 'zweefbrug' bij Rendsburg De zg. 'zweefbrug', een soort hangende pont onder de spoorbrug bij Rendsburg werd door alle drie als heel bijzonder ervaren. Deze zweefbrug wordt aan lange kabels onder de 68 meter hoge stalen brug naar de overkant

geleid. Deze bijzondere brug kwam in 1915 gereed, enkele tientallen jaren na de aanleg van het kanaal. Tijdens een zware storm in 1993 is de zweefbrug door zijn remmen geschoten en zonder bestuurder richting overkant gegaan, waarbij de brug in aanvaring kwam met een passerend vrachtschip. Gelukkig vielen er geen gewonden. Van de twintig zweefbruggen die de wereld ooit telde zijn er nog maar acht over. Rendsburg ligt aan het einde van een zijkanaal dat eigenlijk het einde van de Boven Eider vormt. De Regattaverein heeft een eigen havenrestaurant waar-

De spoorbrug bij Rendsburg met daaronder de 'zwevende brug'. 10

over ze allen lovend zijn. Het is de laatste haven aan bakboord voor de stadskade. Meino: 'Ze hebben een heerlijk ontbijt en een uitstekend diner'. Hier werd het afscheidsdiner gehouden; op 10 juni wisselde de Vlieter van bemanning. Joep mocht zijn boot weer in bezit nemen en daarmee begon de Oostzee reis van Joep, Tjerk en Han. Meino en Gerard brachten de auto weer terug naar Nederland. Rik de Vries

Notulen najaarsledenvergadering Datum: 30-10-2015 Aanwezig: 46 leden incl. bestuur

1: OPENING: Voorzitter Jan Timmerman opent de 42e najaarsledenvergadering met een woord van welkom aan de aanwezige ereleden, leden van verdienste en overige leden. Hij vraagt om een moment van stilte ter nagedachtenis aan de onlangs overleden (oud) leden Bea Drontman, Gerrit Santema en Peter van Lakwijk.

2: MEDEDELINGEN EN INGEKOMEN STUKKEN: Morgen wordt de diepte in de haven op het Kreupeiland met moderne apparatuur gemeten; Namens de hijsploeg wordt verzocht vanavond geen auto’s tussen de rode afzetting te laten staan; Gerard Kool is dit jaar nog de coördinator van de hijsploeg. Vanaf 2016 neemt Thijs Viegers deze taak van hem over. Jan Timmerman wenst hem daarbij veel succes. Daarna vraagt hij Gerard naar voren te komen en bedankt hem voor zijn inzet voor de hijsploeg en overhandigt hem als dank een fles; AFBERICHTEN: F. Harder, H. Doorman, L. Zwitselaar, J. Godijn, K. van der Thiel, J. Hamburg, D. Fijnaut, H. en J. van Lit, Th. Rutten, B. Knip en P. Otter

3: GOEDKEURING NOTULEN ALV d.d. 24 april 2015 Deze worden onveranderd goedgekeurd. Ron Held deelt nog mede dat hij blij is met de karren van St. Jachthaven Andijk.

4: FINANCIELE ZAKEN: Concept begroting 2015: hierover zijn geen vragen binnengekomen en de begroting wordt door de NLV goedgekeurd. De tarieven blijven ongewijzigd. BENOEMING KASCONTROLECOMMISSIE: Thijs Viegers wordt door de NLV benoemd als lid van de kascontrolecommissie. Peter de Wit treedt uit de kascontrolecommissie.

5: St. JACHTHAVEN ANDIJK: Jan Mol deelt mede dat Sjaak Schuitemaker bij St. Jachthaven Andijk binnenkort vertrekt als bedrijfsleider. Hij

gaat weer werken in zijn oude vakgebied. St. Jachthaven Andijk denkt na over een andere structuur en ondernemingsvorm met enkele BV’s onder de stichting en meer bevoegdheden voor de directeur. Dit zal niets veranderen aan de verhouding tussen Watersportvereniging De Kreupel en St. Jachthaven Andijk . Er wordt deze winter een steiger vervangen, dat kan uit de cash flow gefinancierd worden. St. Jachthaven Andijk heeft wel last van de teruglopende markt in de watersport. Anjo Zwartkruis: vraagt of er al een nieuwe directeur is gevonden. Jan Mol: nee nog niet, wel zijn er nu 30 sollicitaties binnengekomen. Siert Koning: merkt op dat de bezetting flink is teruggelopen, nl. van 103 % naar 85 %. Jan Mol: daarom wordt er nu ook een marktgerichte directeur gezocht. Gerrit den Bleker wordt door de NLV voorgedragen voor een nieuwe bestuursperiode van 3 jaar bij de St. Jachthaven Andijk.

6: RAPPORTAGE OVER DE VERGOEDINGEN AAN DE VRIJWILLIGERS IN 2015: We keren nu volgens het nieuwe vergoedingenstelsel uit. De uitgaven nemen toe met € 1.078,- terwijl de prognose een toename met € 3.500,aangaf. Het bestuur is tevreden over de declaraties en er zijn geen excessen geconstateerd.

7: VERSLAG COMMISSIES: Zeilinstructie: Pierre van Velzen deelt mede dat dit seizoen aan wat meer leerlingen dan in 2014 zeilinstructie in Optimisten is gegeven. Dit jaar zijn de Splashes ook ingezet voor zeilinstructie. Er is een zeilklasje voor behoud van de zeilkennis, zij varen op zaterdagmiddag. Pierre zoekt nog vrijwilligers die dit project in 2016 willen begeleiden. Wedstrijdcommissie: er waren dit jaar 8 wedstrijden in het voorseizoen en 3 in het naseizoen. Evenementencommissie: Nico Zijlstra noemt nog het overlijden van Peter van Lakwijk als lid van de Evenementencie. Er is nog geen planning voor komend jaar, Nico adviseert iedereen om de mededelingen op de website in de gaten te houden. Wel zijn er diverse

aanmeldingen van nieuwe leden. Anjo Zwartkruis komt in de Evenementencie, evenals Annemiek Verberne en Nel Riecker. Liesbeth Zwitselaar en Nicky Walstra stappen uit de Evenementencie. Van Liesbeth is al eerder afscheid genomen en nu wordt Nicky bedankt voor haar inzet gedurende 15 jaar. Nicky antwoordt dat ze het werk altijd leuk vond en er van heeft genoten.

8: UITREIKING KREUPELBEL EN KREUPELKRUK 2015: De Kreupelbel 2015 is gewonnen door Lex Vogelenzang. De vergulde zuiger 2015 gaat naar Danny Jong. De Kreupelkruk 2015 gaat dit jaar naar Antoon Hoekstra.

9: RONDVRAAG: Ron Held: vraagt om een snelle actie om de elektronica op de haven weer op orde te krijgen. Hij adviseert om een goed team daarvoor te formeren. Ron zelf en Cees Edam willen helpen. Ze vragen of Ferry het team wil aansturen. Kees Michels: op de website wordt tot nu toe geen melding gemaakt van overledenen, wil dit liever wel. Jan Timmerman: dit vermeldden we inderdaad tot nu toe niet maar dat zullen we voortaan wel gaan doen. Ireen Zijlstra: heeft dezelfde opmerking als Kees Michels. Ron Buis: is sinds 1,5 jaar lid maar heeft nog geen factuur gehad. Pierre neemt daarover nog contact met hem op. Het voetpad langs de dijk is erg donker, kan daar wat aan gedaan worden ? Jan Timmerman: dat komt op de werklijst voor de komende winter. Ron Held: de palen zitten vol met water, beter om die allemaal te vervangen. Henjo Ruiter: viel dit jaar van de steiger en miste toen zwemtrapjes in de haven. Vraagt of er om de 30 meter een zwemtrap geplaatst kan worden. Jan Timmerman: het is korter om naar de kant te zwemmen, dat is dichterbij.

10: SLUITING Jan Timmerman sluit de vergadering en deelt mede dat de bar nu open is met (beperkt) vrij drinken. 11

Gre Viegers heeft alles met varen

Van vrouw tot vrouw

Links: de motorboot Broertje van de familie Swagerman met v.l.n.r. Gre's zus Rink, Gre en Harry Swagerman. In de rubriek ‘Op de Preekstoel’ praat Evelien de Roos over zaken die met varen Rechts: het oude clubhuis van De te maken hebben en alles dat verder langs komt waaien. Deze keer Gre Viegers. Kreupel met v.l.n.r. Leo de Graaf, Harry Swagerman en zijn vrouw Ietje en Jan Snel. Water speelt in het leven van Gre Viegers, die deze keer op de preek'Wij werken niet, wij stoel zit, een overheersende rol. Ze varen' was als kind al veel op de haven te bekennen. Niet zo gek natuurlijk, als je Varen is bijna haar hele leven in Gre’s bedenkt dat haar vader havenmeester bestaan, hoewel ze er meteen bij zegt in Andijk was. De havenmeester, die dat het niet in haar genen zit. ’Mijn bekend is van: ‘Gang is alles! Die uitvader is samen met anderen, nu oude roep had te maken met het feit dat ze knarren, de haven van De Kreupel met z’n allen de hijsinstallatie met een begonnen. We hadden thuis een bootboot erin over het gras naar het water je, 't Broertje’, een klein kruisertje waar moesten duwen.’ Thijs, 27 jaar en Siebe, 23 jaar, beiden we met het gezin ook op vakantie ginniet meer thuis wonend. Ze heeft haar gen. Mijn vader heeft het casco hele‘Mijn hele jeugd is haven’ hele leven in Andijk gewoond. ‘Ik zag maal zelf ingetimmerd. Toen ik in er de noodzaak niet van in om ergens Friesland op zeilles was geweest, Die havenmeester, dus Gre’s vader, anders naar toe te gaan.’ kwam er een zeilbootje, een Flits en was Harry Swagerman, voor de oude garde van de Kreupelleden een bekende naam. ‘Als ik mijn ouders nodig had, moest ik naar de haven.’ Op diezelfde haven heeft ze haar man Thijs leren kennen. ‘Ik was met een vriendin veel op de haven en vrienden van Thijs hadden een boot in de haven, dus kwam hij daar ook en zo hebben we elkaar leren kennen.’ Ze kregen verkering toen Gre zestien was. Ze is in 1962 geboren en is samen met haar zus opgegroeid in Andijk. Haar ouders Ietje en Harry hadden een winkel in manufacturen en woninginrichting. In de jaren zeventig kwam ook de Kreupelhaven in beeld. De keuze om havenmeester te worden kwam op het moment dat er voor de winkel cruciale keuzes moesten worden gemaakt over assortiment en investeringen. Ze kozen ervoor de winkel weg te doen en havenmeester te worden. Gre is al dertig jaar getrouwd met Thijs Viegers, ook al iemand van het water en samen hebben ze twee zoons,

Dochter havenmeester runde sleepvaartbedrijf met echtgenoot

12

Het wandbordje van Gre en Thijs.

Gre met haar zeilboot,type Flits, bij Andijk. die was door Klaas van der Thiel gebouwd. Daarmee zeilde ik ook wedstrijdjes.’ Duidelijk is, Gre’s leven staat in dienst van varen. Bij mijn vraag, wat ze met varen heeft, schoot ze dan ook hard in de lach. ’Alles. Thijs met z’n eigen bedrijf en sinds 2013 een eigen zeilboot en een vader als havenmeester.’ En dan komen de verhalen. Niet alleen van Gre, ook van Thijs. Normaal spreken we van vrouw tot vrouw op de preekstoel, maar in dit geval was Thijs niet los te weken. Wij werken niet, wij varen. Een tegeltje met die tekst, dat ze van iemand kregen, is heel treffend en kan je hun levensmotto noemen. Thijs en Gre hadden tot voor kort een eigen sleepvaartbedrijf. Dat runden ze samen. Thijs komt uit een familie van binnenvaartschippers. Hij is de derde generatie en heeft het bedrijf verder uitgebouwd tot zeesleepvaart. Zijn opa startte het bedrijf in 1932 en vanaf het Tweemaal de Bever, de oude en de nieuwe sleepboot van Thijs en Gre's sleepvaartbedrijf. Op de rechterfoto duikt de sleepboot in een metershoge swell, die van een afstand nauwelijks zichtbaar was

moment dat Thijs zeven maanden oud was, voer hij mee. Bij hem zit het varen dus wel in de genen. Samen een bedrijf runnen, niets bijzonders zou je zeggen. Maar dat is bij zo’n bedrijf toch wel even anders. Thijs was de kapitein aan boord, Gre handelde alles thuis af. 'We leefden in twee werelden, we hadden twee huishoudens'. Gre heeft haar opleiding zelfs hier op afgestemd. ’Ik wilde naar Utrecht voor een opleiding tot etaleuse, maar dan? Ik wist 100 % zeker dat Thijs zijn eigen bedrijf zou hebben en daarbij was er geen sprake van dat ik daarnaast nog een eigen beroep kon uitoefenen.Ik ben er geleidelijk ingegroeid. Thijs z’n vader en moeder leefden nog en eerst deed ik samen met hen al het werk aan wal. Al doende leer je.’ Het betekent een breed scala van taken: ‘Personeelszaken, kantoorzaken, administratie, het aanspreekpunt zijn voor het bedrijf, bij de telefoon zitten, proviand voor drie maanden inkopen en aan boord brengen, financiën, investeringen in nieuwe apparatuur en sleepboten, ga maar door. Kortom alles regelen. Als ik ’s ochtends opstond, wist ik nooit hoe de dag zou verlopen. Want één telefoontje kon de hele dag bepalen en daar moest je ter plekke op reageren en gaan regelen.’ Het is nog een beetje onwerkelijk, dat al die vanzelfsprekende drukte sinds de recente verkoop van hun bedrijf

Gre in Parijs, 1999. verleden tijd is.

Niet te scheiden en toch twee levens Thijs zat het grootste deel van het jaar ergens ter wereld op een sleepboot, samen met zijn bemanning. Gre was thuis, zorgde voor de kinderen en runde het bedrijf vanuit huis. Thijs zat merendeels in Europa, maar werkte ook in Mexico en later Dubai. ‘Voor mij maakte het niet uit, waar hij zat, want weg is weg. Ik wist niet anders, dat was vanaf het begin zo, ook al toen we verkering hadden. Vond ik toen wel prima, want dan kon ik als hij op zee was gewoon doorgaan met mijn leven, met blijven uitgaan met mijn vriendenploeg. Het betekende nogal wat in mijn ogen: Thijs en Gre zijn niet te scheiden, maar ze leefden een groot deel van het jaar gescheiden levens. Zij halen hun schouders erover op, zo was het nu eenmaal. ‘De laatste tien, vijftien jaar was het een stuk makkelijker dan vroeger om contact met elkaar te hebben, je kon overal vandaan bellen. Dat

13

Zorgen dat de boten naar de werf gaan en dat alles gerepareerd, veranderd en vernieuwd wordt. Dan kost het maar een paar centen, dat moet je gewoon doen, dan kan je weer een paar jaar vooruit en dan zit je niet met ouwe troep. Kansen pakken. We hebben in het begin van deze eeuw een boot laten bouwen en zijn toen naar Dubai gegaan. De markt hier in Europa was slecht en daar was werk’. Ze hebben meegebouwd aan de opgespoten eilanden bij Dubai, de Palm-eilanden. In de loop van de jaren hebben ze heel wat sleepboten gebouwd. Ook dat begeleidde Gre, Thijs was de kapitein op zee. Ook de verkoop van het bedrijf eerder dit jaar en de nasleep daarvan was vooral Gre’s verantwoordelijkheid.

Absurde regelgeving

Gre Viegers. was in het begin wel anders; toen schreven we elkaar elke drie weken een brief, zo’n luchtpostbrief. De radio kwam daarna en ook werd vliegen normaal. Wij vliegen alsof we de bus pakken. Moet je ergens heen? In vijf minuten heb ik jou de hele wereld over. ’ En: ‘Vroeger gingen we altijd met de jongens in de grote vakantie zes weken aan boord. Dan reed ik met de auto ernaartoe, Engeland, Ierland of waar dan ook. Daar werkten we veel met pijpleidingen. Dat was geweldig, ook voor de jongens. Vooral de oudste vond dat schitterend, de jongste had er wat minder mee. Die jongens mochten alles van de bemanning, machines bedienen, helpen met wat ze konden, dat was voor die kleine jongens geweldig. En vanuit een haven, waar we een paar keer per week lagen, maakten we uitstapjes, want de auto was er immers ook. Dat was altijd fantastisch, dat was genieten. Aan boord was een hechte 14

ploeg en de bemanning vond het ook hartstikke leuk. Ik kookte vaak, want dan had de kok het ook eens wat makkelijker.’ ‘De opvoeding kwam op mijn schouders neer. Ik regelde alle dingen die aan de orde kwamen zelf en wilde Thijs aan boord ook niet met allerlei zorgen opzadelen. Ik was altijd al heel zelfstandig en heb heel veel alleen gedaan. Als Thijs thuis kwam was het heerlijk, dan was het feest en deden we veel samen en met de kinderen. Thijs wilde dan de sociale contacten onderhouden, dus overal op bezoek. Hartstikke leuk. En als hij weer naar zee ging, was het ook weer prima.

Up-to-date blijven Gre was de regelaar aan wal. ‘Je moet wel bij blijven, je moet voorop lopen. Zorgen dat je de nieuwste navigatieen andere apparatuur aan boord hebt.

Als het woord 'regelgeving' valt, wordt de toon van Gre heel erg spottend, honend zelfs. Vertelt dan voorbeelden van regelgeving, die vooral in Engeland absurd was. Want daar zijn ze niet gewend dat aan boord geleefd wordt, zoals op Nederlandse schepen gebeurt. ‘de jongens moesten opeens een helm op en ik moest twee jaar geleden een interne audit doen en moest twee cursussen volgen om aan boord van mijn eigen schip te komen. Dat weiger ik.’ En: ’Je werd zo idioot gecontroleerd. Ze zitten met zes mannen 24 uur per dag aan boord en hebben een eigen huishouding. En toen moest er opeens een bordje op de wasdroger, dat de pluizenfilter na elke droogbeurt moest worden schoongemaakt. Moet dat thuis ook? Waar gaat dit over? Op hun veertiende mochten de jongens niet meer aan boord, dus dat werd gezellig veertien dagen kamperen in de regen.’ Dat aspect van de toenemende regelgeving zal ze zeker niet missen, maar het is voor Gre nog een beetje afkicken van het feit dat het bedrijf verkocht is. Ze hadden een paar jaar geleden al het plan om langzaam af te bouwen, maar om diverse redenen ging dat dit jaar opeens veel sneller dan verwacht. Nu is elke dag volledig open en kan één telefoontje niet meer haar hele dag bepalen. Dat is wennen.

Gre als persoon Gre komt in het bovenstaande al naar voren als iemand, die heel zelfstandig en flexibel is. En van wanten weet. Een nuchtere West-Friese, zoals ze zichzelf omschrijft. ‘Doe maar gewoon, zoals je zelf bent. Authentiek zijn, dat

vind ik belangrijk.’ Dat van wanten weten zit er al van jongs af aan in. ‘Op mijn twaalfde kookte ik al voor alle buurkinderen. Ik werkte ook al vanaf mijn twaalfde. Ik stond op de markt bij Kees Ruiter kaas te verkopen, alle zaterdagen, alle vakanties. En later werkte ik bij een doe-het-zelf winkel in Enkhuizen.’ Ze prijst zich gelukkig dat ze hechte vriendschappen in Andijk heeft. ‘Vriendinnen heb ik al vanaf de kleuterschool. Toen de kinderen op school zaten heb ik ook altijd van alles op school gedaan, oppassen, leesmoeder, handenarbeid, mee met schoolreis. Ik vond het altijd wel leuk om dingen te regelen, dat doe ik ongemerkt en automatisch.’ Hartelijkheid zit in haar genen. ‘Ik ben een ‘kom-er-maar-bij type’. Zo van spontaan met een stel vrienden naar het café gaan. En iedereen mag altijd mee-eten. Ik vind dat hartstikke gezellig. Wij zijn van: hup, kom, niet moeilijk doen en je hoeft ook niet af te spreken om langs te komen.’

Ze houdt er van om te lezen, ‘maar dan moet ik wel het koppie er bij hebben. Als ik eenmaal begin, dan lees ik door’. Ze vindt televisie kijken, koken en bakken leuk. De tuin, dat is niet echt een hobby, ‘dat is een noodzakelijk kwaad, maar ik doe dat wel.’ Verder is ze van jongs af aan geïnteresseerd in het creatieve, ze wilde vroeger etaleuse worden. Surprises maken voor Sinterklaas is haar lust en haar leven. En nu ze alle tijd van de wereld heeft, gaat ze een cursus schilderen volgen.

AK 15 Bever En toen gebeurde het een paar jaar geleden, dat ze allebei heel erg verliefd werden. Zo rond 2011 bedachten ze dat ze een eigen zeilschip wilden; het was in de tijd dat ze besloten dat Thijs wat af zou bouwen, wat meer aan wal en kortere periodes weg zou zijn. Ze gingen op zoek. ‘We wilden hout, we wilden kunnen droogvallen, niet te groot, traditioneel. In Enkhuizen zou-

den we een boot bekijken en vlak bij die boot lag dit type. We wilden hem meteen, we hadden de binnenkant nog niet eens gezien. Toen hoefden we er niet langer over na te denken. Het was liefde op het eerste gezicht.’ Ze wilden hem meteen kopen, maar de bouwer Peter Schouten uit Kortenhoef weigerde. ’Leuk dat jullie hem willen kopen, maar ik doe het niet, ga er eerst maar eens mee varen.’ Met zijn eigen boot stuurde hij Thijs het water op en die ging drie weken naar Engeland. En daarna maakte hij samen met Gre nog een tocht van twee weken op het IJsselmeer. Toen vond de bouwer het goed dat ze de boot bestelden. De bouwer noemt dit type ‘Wantij 30’. Er zijn er maar twee van, hun boot en die van de bouwer. AK 15 Bever is een houten boot van 9 ton, 9 meter lang, 3.40 meter breed en met een stahoogte van 1.85 meter. Met een midzwaard en een helmstok en geen automatische piloot. Ook geen rolfok.‘ Niet te veel opsmuk, rechttoe, rechtaan, niet te veel tierelantijnen en geen luxe aan boord als een douche. Alleen een toilet, kachel en koelbox.’ Wel een GPS, AIS en marifoon. Allemaal heel bewuste keuzes. ‘Samen hebben we alles uitgevogeld hoe we het hebben wilden, Thijs het technische gedeelte en ik het financiële’ En de letters AK 15? Thijs: tot 1932 is AK 15 gevaren door Jan Bankert, die woonde op de Hoekweg. Het was toen de ansjovistijd, vroeger lagen de schepen van de Andijkse vissers gewoon tegen de dijk aan. Het is een officieel visserij nummer, wij hebben het gewoon zelf op de boot gezet, dat vonden we leuk.’

Samen varen

Foto's boven en onder: mee met vakantie op de sleepboot.

Hoe zit het met de rolverdeling aan boord? Daar was ik benieuwd naar, specifiek in hun situatie waar Thijs de beroepskapitein is. ‘Ik laat Thijs kapi15

De Bever AK 15, het biojzondere zeiljacht van de Viegers. tein zijn; hij is gewend orders te geven. In goed overleg regelen we de bestemming en spreken we goed af waar we naar toe gaan en waar we gaan aanleggen. Dat gaat vanzelf.’

Gre aan het roer van de Bever AK 15. 16

‘Of ik zelf kan aanleggen? Als het moet kan ik het, daarvan ben ik overtuigd. Maar het is een manco, ik moet dat eigenlijk wel oefenen. Ik weet wel wat ik moet doen bij man over boord, dan

moet ik het stormrondje, dat ik op de zeilschool leerde, uitvoeren. Maar ik weet altijd waar we zitten.’ De rolverdeling aan boord is duidelijk. Gre stuurt en houdt de boel op de wind

De Bever AK 15, zojuist uit West-Terschelling vertrokken. en Thijs doet de zeilen. Als ze langer doorvaren wisselen ze af, ook als het nacht is. ‘Maar heel eerlijk, als het heel hard regent, ga ik lekker droog op het trapje zitten en kijk ik naar Thijs, die buiten in de regen zit te sturen.’ Wat leuker is, zeilen of met de sleep-

boot varen? ‘Dat zijn twee totaal verschillende dingen, die zijn niet te vergelijken. Als ik naar de sleepboot ging, was mijn intentie om bij mijn man te zijn. Voor mij was dat vakantie. Bij zeilen is het puur los zijn van alles, van alle dagelijkse dingen. Je hebt de telefoontjes niet meer, die je hele dag

kunnen omgooien. Weggaan met de Bever is: met z’n tweeën zijn, dan kan je de knop omzetten, dan hoef je niets meer. Aan alles komt een eind, ook aan dit gesprek. En aan dit artikel. Er zou nog veel meer te schrijven zijn, maar een mens moet keuzes maken, een uitspraak die volledig bij Gre en Thijs past. Keuzes maken, beslissingen nemen, het hoort bij hun beroep, een eigen sleepvaartbedrijf. Iets dat tot voor kort hun leven volledig bepaalde, iets dat ze met heel veel passie en overtuiging deden. Uitdagingen aangaan, kansen pakken, dat was hun credo. Nu is er ruimte voor nieuwe dingen, wat een kansen, wat een uitdaging! Veel succes en plezier! Evelien de Roos

Sugarsnaps met krieltjes De boot is winterklaar gemaakt en koken doe je gewoon weer thuis. Tijd genoeg zou je zeggen, maar je bent inmiddels wel gewend geraakt aan die snelle kooksessies die je met een bijna lege gastank in elkaar flanst op de boot. Vandaar nog maar een snel en vooral makkelijk receptje. Een kwestie van bij elkaar mikken in een pan…

Doe een heel klein beetje olijfolie in de pan en bak de spekblokjes en ui ongeveer 6 minuten Voeg de krieltjes, sugarsnaps, paprika, tomaatjes en pesto toe en bak nog ongeveer 3 minuten Voeg als laatste de bieslook, peper en zout toe

Recept:

zakje sugarsnaps (200gr) 450 gram voorgekookte krieltjes pakje spekblokjes 1 ui 1 paprika 1 eetlepel pesto handje cherrytomaatjes bieslook, peper en zout

Snijd de paprika en ui in stukjes en halveer de cherrytomaatjes. Kook in 3 minuten de sugarsnaps, voorgekookte aardappeltjes en paprika (gewoon allemaal in een pan kieperen) en giet het af

Benodigdheden:

17

Zonsondergang langs de IJsselmeerkust. Foto Anjo Zwartkruis.

Zonsondergangen, thuis en verder weg 'We zitten allemaal te genieten van mooie zomeravonden met prachtige zonsondergangen. Zou het niet leuk zijn een collage te maken van Uw en onze zonsondergangen? Mail ze door'. Deze oproep gaf veel respons. Anjo Zwartkruis en Liesbeth Zwitselaar stuurden foto's in en zelf deden we ook een greep in onze fotocollecties. Daarnaast ontvingen we ook bijdragen van Cees en Anja Minnes en wist Rik de Vries reisbelevenissen te ontlokken aan het driemanschap Tjerk Rodenhuis, Gerard Kool en Meino Walstra. We hopen dat onze lezers het komende jaar minstens even actief blijven. Redactie

Zonsondergang bij Maasholm aan de Duitse Oostzeekust. Acryl op papier door Rik de Vries.

Naderende zonsondergang bij harde wind op het Deense eiland Femø. Foto Tjeerd Boersma. 18

Geen zonsondergang, maar een zonsopkomst bij de Farne Islands aan de Engelse kust. Foto Tjeerd Boersma.

Zonsondergang bij IJburg, Amsterdam. Foto Evelien de Roos.

Zonsondergang bij Andijk. Foto Liesbeth Zwitselaar.

Zonsondergang bij de Elbemonding. Foto Rik de Vries.

Zonsondergang bij Medemblik. Foto Arno Zwartkruis.

Zonsondergang bij Andijk. Foto Rik de Vries.

Zonsondergang bij Andijk. Foto Anjo Zwartkruis.

19

Zonsondergang bij Korfu. Foto Rik de Vries.

20

Reddingsactie op Noordzeekanaal bij Rondje Noord-Holland

De Mallemok wordt met een lijn naar de masttop scheefgetrokken, waarna het vrijkwam van een ondiepte langs de wal op het Noordzeekanaal. Tijdens het Rondje Noord Holland is op het Noordzeekanaal het jacht de Mallemok onklaar geraakt. Hieronder het verslag van de schipper, Adriaan van Berkel, daar over. De ochtend van de zestiende juni 2015 verlieten we op tijd de ligplaats in Nauerna. De brug stond open en dat gaf aanleiding voor een forse portie gas en dito snelheid. Achterom kijkend zag ik nog een paar vertrekkers die er niet op tijd door kwamen. Dat voorsprongetje kwam goed uit zoals later bleek. Zoals gebruikelijk hielden we op het Noordzeekanaal de stuurboordswal aan. De zeilen waren nog in de motorstand, aan dek dus. Op afstand naderde een tegenligger, model oceaanstomer, zeegaand. Staand op de stuurboord bakskist had ik een goed zicht op wat zich voor onze voorsteven afspeelde. De morsehandel waarmee de motor bediend wordt is op de Mallemok aan het zijpaneel van de bakskist bevestigd. Deze pleeg ik soepeltjes met de voet te bespelen, wanneer ik naar een hoger of lager toerental wil. Zo ook die morgen, niet wetend dat die lichte touchering niet zonder gevolgen zou blijven. Zoals de de bouwer van dit geheel, wijlen de heer Henk Dudink, me bij de overdracht na inbouw van de motor nog waarschuwde: 'Deze constructie op zo een wijze bedienen, kan problemen geven bij onvoorzichtige behandeling'. Teneinde wat vaart te meerderen bracht ik mijn linker voet ter hoogte van de gashandel in een neerwaartse be-

weging. Echter, een storing in mijn persoonlijk evenwichtssysteem verhinderde dat ik dit op de gewenste wijze deed. Met mijn volle gewicht stootte ik de handel ruw met de linkervoet naar beneden. Met als gevolg dat de motor na een drieste brul in een soort standby gezoem geraakte en de Mallemok niet meer voortstuwde, zoals de bedoeling was.

  Gevaarlijk dicht voor naderend schip

Wij kwamen in een hulpeloze positie te liggen, waarbij de witte snor voor de naderende oceaanstomer gevaarlijk grote proporties begon aan te nemen. Nooit eerder, voor zover ik mij kan herinneren, stond ik zo snel op het voorschip met het fokkenval in de hand en had de fok in enkele halen op staan. De zuidwesten wind kreeg vat op ons scheepje en zo konden wij ons schielijk voor langs de naderende koopvaarder richting de bakboordwal verplaatsen. Daar voeren wij in de richting van een roestig walkantje dat aan een kade deed denken. Mijn vrouw Chris keek mij langdurig bedachtzaam aan, waaruit ik moest begrijpen: 'Zou je dat wel doen?' En inderdaad, twee meter voor aankomst werd onze voortgang afgeremd en zaten we aan de grond. Vervolgens diende de boeggolf van de gepasseerde koopvaarder ons een stevige wip toe, zodat we over een ruggetje onder water geduwd werden. Met een trage gang kwamen we in

overigens gerieflijk zacht aanvoelende prut vast te liggen. Tot zover de aanleiding voor deze beschrijving. De groep schepen na ons had inmiddels een brugopening gekregen en stoomden richting Amsterdam, waarheen wij ook onderweg waren. De enige schipperse op onze vloot (helaas is me haar naam ontschoten) meldde zich kordaat met de vraag of wij hulp nodig hadden. Ik antwoordde ontkennend, in de veronderstelling verkerend dat ik de voortstuwing wel weer in orde kon krijgen. Echter, de morsekabel bleek te zijn afgebroken: koppeling en gas waren niet meer bruikbaar. Goede kennis Rob zocht contact via de telefoon en zo ook Lex en Gerda met de Grote Kaap. Rob mikte een kuil 6 mm landvast van 100 meter aan boord en Lex had zijn plan al klaar. 'Vastmaken aan je grootzeilval, dan trekken wij je over die rug heen.' Met een paar schepen om ons heen nam Lex een forse aanloop en werden we met een 45 graden helling over stuurboord los getrokken. We voeren als sleep achter de Grote Kaap naar de Bruynzeelhaven, waar we mochten afmeren aan een daar liggend zeiljacht. Lex assisteerde met het vervangen van de morsekabel, die ik met een lift van de dienstdoende havenmeester bij een lokaal welbekende tuigerij kon betrekken en na twee uurtjes konden we weer verder richting Oranjesluizen en Broekerhaven, waar ons in gezamenlijkheid van alle deelnemers een voedzaam maal wachtte.

NB Voor de oplettende lezer kan er ook sprake zijn van een schromelijke overdrijving met de beschrijving van het op ons afstevenende schip, wat mogelijk ook een binnenvaartschip kan zijn geweest. Adriaan van Berkel, Mallemok.

21

Watersport in Turkije, iets héél aparts Met de camper hebben we een fantastische vakantie in Turkije gehad. We waren veelvuldig aan de kust, zodat er ook ruimte was voor watersportgenoegens. Zo konden we ervaren dat men daaronder in Turkije vaak totaal iets anders verstaat dan wij gewend zijn. Bril en snorkel mee en veel goede voornemens. De Middellandse Zee schijnt de chemisch zwaarst belaste zee ter wereld te zijn. Het water is op veel plaatsen kristal helder, alleen is er niets te zien. Er groeit niets, zo lijkt het. Toch hebben we op één dag vier grote zeeschildpadden gezien. Maar vissen niet, op wat sardientjes na. In de haven(tje)s liggen wel een paar vissersboten en stapels netten op de kade, maar het grootste deel van de boten is bedoeld voor varen met toeristen. Die worden gebouwd onder een afdak, gewoon buiten, van stapels prachtig diep rood bruin hout. Ze hebben niet zo veel vrijboord en een enorm uitwaaierende steven. Een tamelijk vlakke bodem en een heel dikke motor. In de haven van Kas liggen enkele tientallen boten van een meter of 15 tot 25. Een aantal heeft langs beide boorden grote duikflessen staan en aan het plafond in twee rijen duikpakken hangen. Andere boten, meestal ietsje kleiner, zijn meer bedoeld voor 'sight

Duiken, zwemmen, eten en drinken in plaats van zeilen seeing' en zwemmen. Alle boten hebben een groot zwemplatform achter met een of twee trappen er aan om weer aan boord te komen. Voor € 15 nemen ze je een hele dag mee naar diverse plaatsen. Daar wordt gestopt, geankerd, en gezwommen of de wal bezocht. Heel bijzonder is een excursie naar een plaatsje dat nu verzonken is, maar dat onder een meter water duidelijk zichtbaar is wanneer de toeristenboot er vlak langs vaart. Ze geven er een koffietafel en een warme lunch bij en in de middag thee met fruit. Onder water zie je intussen op een meter of twintig afstand mensen zwemmen. Van de ankerketting kun je letterlijk iedere schakel zien, zo helder is het water. Alleen de rotsen in de bovenste halve meter hebben enige begroeiing. Dieper is niets meer te zien dan kale steen.

Bijzondere schepen: varen als theatervoorstelling Een van de typen houten schepen die je hier aantreft doet in de verte aan een zeilschip denken. Van dichtbij gezien zouden dit soort schepen in Nederland zelfs op het Markermeer uit veiligheidsoverwegingen van het water worden gehaald. Toch zijn ze met veel vakmanschap gebouwd; in de gebieden waar ze varen is geen wind en daarvoor zijn ze zeer geschikt. Ze hebben een vrijboord van een meter of twee en daar bovenop nog twee grote open dekken voor passagiers. Sommige hebben een glijbaan aan boord. Die begint soms zelfs op dek drie en eindigt na bochten en hobbels ergens achteraan het schip net in het water. Geen gezicht. Die boten zijn rijkelijk versierd met grote polyester figuren: piraten, zeemeerminnen, Neptunus, draken en zelfs Kapitein Haak. Johnny Depp zag ik ook achterop een schip staan, vijf meter groot in polyester. Die stoere schepen hebben meerdere masten. Soms zelfs vier. Als je die volledig zou tuigen, zou zo'n schip kapseizen. Dus vind je een groot soort zaling op vier verschillende hoogten. Bij een schip hing daar een stukje

Met hun open hoge dekken en hoge masten zou zeilen met dit soort schepen gevaarlijk kunnen zijn. Er zijn echter alleen wat minuscule lapjes doek, soma voorzien van kogelgaten om het piratengevoel te stimuleren. 22

zeildoek aan met de 'kogelgaten' er netjes in gemaakt. Een ander schip had een soort schemerlampenkappen op de plaats waar ra’s zouden horen. Geen gezicht. Ook hebben ze enorm lange boegsprieten met een looppad naar het eind en soms staat daar nog een figuur op, zoals een stoer rondkijkende piraat van drie meter hoog. Aan de achterkant hebben ze niet alleen en zwemplatform maar ook een lange loopplank. Dat laatste moet, want ze meren aan met het hek naar de wal. Vanaf de boek wordt een anker gezet of liggen ze met een lijn aan een enorme ketting die door de hele haven loopt.

Eigen ideeën over zeewaardigheid In ons land zijn we gewend aan zeeweringen en een bepaalde mate van zeewaardigheid van dijken en schepen. Ineens realiseer ik me dat we daarin echt uniek zijn. In Nova Scotia, bijvoorbeeld, houden ze de Atlantische Oceaan tegen met twee verticaal geplaatste stoeptegels tegen de wal, In Turkije is een muur van een meter of twee, drie voldoende hoog. Bij de boten is er net zo veel verschil met onze boten. De Noordzee zou voor de meeste van die boten dodelijk gevaarlijk zijn. Soms heb ik op een achtermast wel een enorm fijnmazige vorm van lazy jacks gezien, maar daar lag nauwelijks zeil in. Ook allemaal voor de sier. Wat heel goed werkt op die schepen is de ankerlier en de keuken. Oh ja, en op het bootje waarop wij meevoeren stond een gewoon spoeltoilet met stortbak. Alle 'landlubbers' weten daar weg mee. Dat moet ook wel, wanneer ik me realiseer wat er aan uitleg nodig is om iemand op mijn boot te leren een onderwatertoilet te bedienen. Die toiletten worden niet gebruikt als het schip stil ligt tenmidden van de zwemmende passagiers. Althans, ik heb het niet zien gebeuren al zal vast zo nu en dan een oen zijn die daar even niet bij stilstaat. Ook is er achterop steevast een zoetwater douche. Wel frisjes, maar heerlijk om het zout weg te spoelen. Vier maal zwemmen met twintig tot veertig passagiers vraagt per vaardag nogal wat zoet water van het schip. Er moet een vorm van scheepskeuring zijn, want aan alle plafonds hingen ladingen zwemvesten. De ene helft zelfs nog in plastic verpakking. In het stuurhuis waren wel apparaten, maar alleen

de plotter en de radio werkten. De rest stond allemaal op nul. En een kompas zag ik ook nergens.

Een jacht huren in Turkije – veel aanlegproblematiek In diezelfde havens leggen ook de jachten aan, vaak ook huurjachten. Hoe die verhuurders dat regelen, vertelde een mede camperaar ons die het een tijdje gedaan had. Je zorgt voor een goede verzekering van je boot en vraagt van de huurder als borg een som ter grootte van het eigen risico. Vaart ie de boel kapot dan betaalt de klant het eigen risico en de verzekering de rest van de schade. Op die manier loop je als verhuurder weinig risico en kan je met een gerust hart je boot uit zien varen met mensen waarbij je maar hoopt dat het goed af loopt. Er zijn langs de Turkse kust gebieden waar het nooit waait,maar ook gebieden waar de wind als het ware met de klok gelijk staat en iedere dag op dezelfde sterkte staat te blazen. Bij Kas begint de wind rond een uur of één. Tot dan is de zee vlak. Heel geleidelijk neemt de zeewind toe tot een dikke vijf Beaufort in de avond. Dan staan er beste golven. Die haven is een dam evenwijdig aan de kust, net als de Buurtjeshaven in het begin was. De

boten daar achter liggen allemaal met de kont naar de dijk of de wal. Tegen de avond rollen de golven stevig de haven in, dwars op alle schepen. Wij zagen een Bavaria 45, geen kleintje dus. Daarop zaten vijf dikke kerels van fors in de vijftig. Een anker stond uit naar het midden van het water. Op de wal stond een man met een lijn in zijn hand die naar de boeg van de boot liep. Deze man keek nogal onnozel en niet begrijpend. Logisch, want die stond er totaal onnodig. Een andere man had de stuurboord heklijn in de hand en trok daar zo nu en dan aan. Op de 'suikerschep' stond een bejaarde met een grote ronde fender. Hij hield die netjes ter hoogte van de romp boven water. Achter het stuurwiel zat een dikke meneer duur te zijn. Soms gaf hij gas vooruit. Dan ging de boot van de wal af, de man aan de heklijn kon die natuurlijk niet houden. Dan sloot de man het gas weer af en liep de boot naar de wal. De bejaarde met de fender besloot dat dat het moment was om die dure fender aan boord te halen, voor die plat zou gaan tussen wal en schip. Pas na de dreun tegen de wal werd er dan weer gas vooruit gegeven. Ik stelde voor dat ze een extra heklijn zouden uitbrengen. Dat deden ze dan ook. Die werd op de wal door een ring gehaald en terug gegooid naar de bejaarde met de fender. Die snapte er

23

niet zo veel van, waarna die lijn maar belegd werd op de wal, maar veel te ruim. De tweede wal man had het toen wel gezien en taaide af. Wij ook. Is dat nou leuk? Op een dergelijke manier een zeilvakantie houden?

Niemand heeft haast We verkenden de rest van de haven en oriënteerden ons op een zwem- en vaar dag voor de volgende dag. Een klein uurtje later bleek dezelfde Bava-

HORIZONTAAL 1.Am.gouden munt 5.Korting 9.Kanaal 14.Borderel 15.Ruiterpet 16.Stier 18. Gegevens 19.Warmtebron 20.Handomdraai 22.Dwaas 24.Niet waterdicht 25.Plus 26.Zangstem 27.Schaap 29. Kledingstuk 31.Roomskatholiek 32. Pul 33.Zopas 35.Oosters hoofddeksel 37.Echter 39.Roem 40.Kookgerei 42. Takel 44.Aangekomene 45.Kwelgeest 46.Solozang 47.Zangstem 49.Zoogdier 50.Eikschiller 52.Gem.geneesk. dienst 54.Koningklijke zetel 56.Voorkeur 57.Dierenroep 59.Boom 61.Grote bijl 62.Liber 63.En dergelijke 64.Pl.in Gelderland 66.Schutsluis 68.Vroegere chinese heerser 69.Slaapplaats 70. Deel v.een fototoestel 72.Visgerei 74. Dakrand 75.Smaak 76.Tendens 77. Sierfles 78.Bergbruin. VERTICAAL 1.Huiduitslag 2.Eeuw 3.Geslachts gebonden4.Laatstleden 5.Kwiek 6.Waterpeil 7.Algemene voorschriften 8. Mak 10.In het jaar des Heren 11.Vele 12.Gast 13.Rekel 15.Verhoogde noot 17.Wiel 20.Korenzeef 21.Kloosterlinge 23.Flauw 26.Herkansing 27.Handvat 28.Boom 30.Eppe 32.Matig 34. Touche 36.Patient 38.Bloeiwijze 39. Eerste vrouw 41.Heuvel 43.Roem 46. Vaalt 48.Brandgang 49.Plantje 51. Helper 53.Eettafel 55.Akkoord 56. Voor 58.Pl. in Duitsland 60.Kweekplaats 62.Ambt 63.Pl. in Zeeland 65. Een zekere 67.Baard 68.Handwarmer 69.Jongensnaam 71.Stannum 73. Moeder 74.Achter 75.Lengtemaat. Op de volgende cijfers ontstaat een zin: 1,12,31,30,76. 33,20,39,37,54,5,44,40. 55,16,43,51,26,27,78,17,29. 18,10,74. 19,9,63,68,22,58,41. De oplossing van de vorige puzzel was: De nieuwe Kreupelhulp heet Greet. De goede oplossers waren: Ellen Boersma, Roely Held, Joke en Hans van Lit, Liesbeth Zwitselaar, Anke Groot, Annemieke Verberne, Nel en Rinus Riecker, Willem Deubel en Trudie van Diepen. Winnaar werd deze keer Ellen Boersma. Oplossingen weer naar [email protected] EN VOOR IEDEREEN EEN GELUKKIG NIEUWJAAR. 24

ria een stuk dieper de haven in gevaren te zijn en werd er onder veel commotie en nu met wat meer verhitte aanwijzingen opnieuw het anker uitgebracht en een poging gewaagd om achteruit voor de wal te komen. We zijn niet blijven wachten of het lukte. De volgende dag bleek bij het uitvaren uit de haven dat zulke ankerpartijen steevast leiden tot het optakelen (met veel moeite) van de centraal in de haven lopende ketting of ankerkettingen van andere schepen. Dat leidt tot

grote vertragingen, maar niemand maakt zich daar druk over en alle schepen dobberen gezellig door elkaar en wachten in alle rust af tot men los gekomen is en uit vaart. Ondertussen zwom er een grote schildpad van zowat een meter lang onder de boten door. Zo had ik dan toch nog wat watersport op deze reis. Rik de Vries

Zeilles aan de kinderen, eerst op de Optimist en later van Ben Lak op een grote boot.

Zwitserse Miriam de Jong is in gedachten vaak bij De Kreupel In Zwitserland, waar ik woon, lees ik altijd ieder nummer van De Kreupel van A tot Z uit. Dan voel ik mij verbonden met de vereniging en dan ben ik blij als ik namen in de teksten en gezichten op de foto’s herken. Het IJsselmeer en het havengebouw De Uitkijk zie ik dan in gedachten voor me. In het nummer oktober 2015 las ik de oproep voor materiaal voor het kerstnummer: vakantie- en reisverhalen zijn welkom, liefst met foto’s. Tja, onze vakantieverhalen spelen zich rond het IJsselmeer af. Is dat wel interessant voor de leden om te lezen? Na even nagevraagd te hebben bij de redactie, kon ik beginnen met pennen. Vele leden kennen mij nog niet en ik ken jullie ook nog niet allemaal. Dus ik zal me even kort voorstellen. Mijn naam is Miriam de Jong, woon sinds 1980 in Zwitserland en ben sinds de zomer 2012 lid van De Kreupel. Toen ik op 16-jarige leeftijd naar Zwitserland vertrok, zijn mijn ouders van Wijdenes naar Medemblik verhuisd. Zodoende bracht ik iedere schoolvakantie sinds-

dien bij m’n ouders in Medemblik door. Met mijn twee Zwitserse kinderen werd dit ritueel voortgezet: alle lente-, zomer- en herfstvakanties zijn wij in Medemblik. Zo leerden ze niet alleen vloeiend de Nederlandse taal, maar ze kregen ook heel veel van de Nederlandse mentaliteit mee. Wat heel belangrijk is, want ze zijn door mij als moeder wel voor de helft Nederlanders.

Kinderen wilden leren zeilen Tijdens onze vakanties logeren we altijd op de Oosterhaven. Heel veel water en bootjes voor de deur. Op vierjarige leeftijd was het voor mijn zoon Jeroen al duidelijk dat hij wilde Links: Jeroen leert kaartlezen van Ben Lak. Rechts: Jeroen en Ellen, meezeilend op op de Silvaplanersee (max. 78 meter diep) met de Corvatsch (3303 meter boven de zeespiegel) op de achtergrond.

leren zeilen. Zelf had ik helemaal niets met zeilen. Dus ik ben maar eens bij de zeilers in café Brakeboer gaan vragen hoe ik dat zou kunnen regelen. De eerste vraag was of hij al kon zwemmen. Nee? Kom dan maar terug zodra hij zijn zwemdiploma’s heeft. Zo kwamen we bij Zwemschool van Rozelaar terecht. Meerdere vakanties, want zijn jongere zusje Ellen kwam er ook achteraan, waren we een paar keer per week voor zwemles in het zwembad te vinden. Zodra Jeroen zijn zwemdiploma A had gingen we weer naar de zeilers in café Brakeboer en zij adviseerden ons, om zeilles in een Optimist te nemen. Meerdere jaren hebben ze diverse zomercursussen gevolgd. Een tweedehands Optimistje wisten we op de kop te tikken. Ze gaven de Optimist de naam ‘Mini Alinghi’, vernoemd naar het Zwitserse jacht Alinghi, die in 2003 en 2007 de America’s Cup won. Van Sinterklaas kregen we een goede rubberboot met een 4 pk motortje. Vanaf toen brachten we onze vakanties aan, op en in het IJs-

25

selmeer door. Toen de kinderen te groot werden voor hun bootje werd de ‘Mini Alinghi’ van de hand gedaan en zijn ze les gaan nemen in een Valk. Door het enthousiasme van de kinderen hebben wij ouders ook de sprong gewaagd en begonnen we in 2010 met zeilles op een Fox 22. Ik kwam al 30 jaar in Medemblik, heb diverse zeiltochten op de Korevaer en de Aquarius van de 'bruine vloot' mogen meemaken, ben geregeld met een zeilboot vanwege de zwemmarathon Stavoren - Medemblik het IJsselmeer overgestoken en mocht vroeger met meneer Bot en later met zijn zoon Bart op de Fidelta meevaren. Maar zelf zeilen, dat is wel iets heel anders! Zelf bezig zijn met wind, zeil en je roer en dan van A naar B komen; ongelofelijk fantastisch.

26

terrasje een glaasje wijn drinken met een mandje panini Italiana erbij en genieten van een prachtig uitzicht op het water: alsof je op de Middellandse Zee bent en even Portofino aandoet. Met Anjo Zwartkruis avontuurlijk zeilen naar een onbewoond eiland: alsof we op de Caribische Zee zijn. Dat onbewoonde eiland is natuurlijk het vogeleiland De Kreupel. Nog steeds ben ik niet zo’n ervaren zeiler als mijn kinderen. Maar als ik op Anjo’s zeilboot met paniek aan het roer zit, omdat we tamelijk scheef gaan, lacht m’n dochter me uit en komt me niet te hulp. Dan ben ik toch wel een beetje trots op mezelf als we uiteindelijk toch vanaf het vogeleiland 'ongeveer' op de hoogte van Andijk weer uitkomen...

Zeilles bij De Kreupel

  Zeilen op het Bodenmeer en tussen de Alpen

Vanaf 2012 zijn de kids op zeilkamp gegaan in Friesland. De kinderen zeilen op gevoel, zonder bij iedere handeling eerst over theorie na te hoeven denken. Gewoon om jaloers op te worden. Dat wilde ik ook! Dus op naar het VVV-kantoor in Medemblik met de vraag, waar kan ik zonder mijn familie 'hier' op het IJsselmeer stiekem (beter) leren zeilen. Ik kreeg het blad You Medemblik, waar een advertentie van De Kreupel in stond, in m’n handen gedrukt. Na een telefoontje met Jan Timmerman kon ik een hele week zeilles krijgen bij De Kreupel. Op het einde van die week was ik verknocht aan het sfeertje in en rondom het havengebouw De Uitkijk en betaalde ter plaatse mijn eerste contributiegeld. De Kreupel heeft enorm bijgedragen aan grandioze vakantie ervaringen. Onuitputtelijk hebben jullie verschillende zeilmanoeuvres met mij, en later met Ellen er ook bij, vele keren herhaald. Maar ook heerlijk zeilen in het zonnetje onder begeleiding van Pierre van Velzen, het volgende haventje binnenvaren, aanleggen en op een

Men vraagt ons vaak of we ook in Zwitserland zeilen. In principe niet, maar het gaat er binnenkort wel van komen. Voordat je hier alleen op een zeilboot mag, heb je 'Zwitserse' papieren nodig. Onze vele CWO’tjes van Nederland gelden in Zwitserland niet. Konstanz, een klein half uurtje rijden voor ons, liggend aan het Bodenmeer, heeft een geweldige haven en ook een zeilschool. We zijn daar regelmatig vanwege het sfeertje aan het water. Maar om daar onze zeildiploma’s te halen gaat niet, want Konstanz ligt op Duits grondgebied. Dus we moeten op zoek naar een Zwitserse zeilschool aan de 'Bodensee', ons door de Duitstalige theorie heen bijten en dan staat de zeilwereld in Zwitserland voor ons open. Het meest grandioos zeilen in Zwitserland kan je naar onze mening in het Engadin. Engadin is een dal in de zuidelijke Alpen met als meest bekende plaats St. Moritz. Meerdere meren liggen daar op 1.800 meter boven de zeespiegel, omgeven door een spectaculair bergpanorama. Vooral de zei-

Links: Miriam aan het roer van een Fox 22 - wat een grandioze ervaring!. Rechts:Miriam tussen de bergen aan de Silsersee, 71 m diep, ruim 1796 meter boven de zeespiegel. lers waarderen de gelijkmatige Malojawind, direct vanuit Italië, voor hun regatta’s. In de zomer is op de St. Moritzersee de St. Moritz Matchrace, een deel van de World Match Racing. Daar komen topzeilers van de internationale elite bijeen. In de winter vinden op het bevroren meer van St. Moritz paardenraces plaats. De Malojawind laat de harten van de kite- en windsurfers op de Silvaplanersee sneller kloppen. Hier bereiken ze snelheden tot 80 km/u en kitesurfers staan versteld van de maximaal 20 seconden lange sprongen. En in de winter - als een dikke ijskap de meren bedekt - gaat de Engadin Skimarathon met meer dan 13.000 langlaufers uit 63 verschillende landen vanuit Maloja over de Silser- en Silvaplanersee heen.

  Tot ziens!

Eind maart, het paasweekend, staat zeilen in Nederland bij ons weer op de agenda. Dan is het misschien nog wel bar koud in Andijk, maar jullie hebben zeker voor mij een lekker bakkie koffie in het havengebouw en ik breng voor jullie een opwarmende Zwitserse borrel vanuit de bergen mee. Tot dan. Groetjes vanuit Zwitserland. Een plezierig kerstfeest, ein guter Rutsch ins neue Jahr en een geweldig zeiljaar in 2016. Miriam de Jong

Vrijwilligersdag Amsterdams feestje Rondleiding door Scheepvaartmuseum

De Kreupel vrijwilligers onderweg door de Amsterdamse grachten. Een grote touringcar van de firma Alpha tours stond op zaterdag drie oktober om negen uur voor het clubhuis, waarna ongeveer 42 vrijwillige medewerkers van onze bootjesclub dit mobiele praathuis vulden. Want de uitbundigheid spatte er af en de gesprekken deden de bus bijna een beetje bollen. Nadat Gerrit den Bleker deze dag diverse malen had georganiseerd en voorbereid, was nu de eer aan Koos Moens. Koos heeft een deeltaak van Gerrit overgenomen en speelt nu de rol van vrijwilligers coördinator. Het is zeker geen eenvoudige baan om al het enthousiasme bij onze ledern doelmatig aan te wenden om onze vereniging gesmeerd te laten draaien. Na een kwartier nam Koos de microfoon ter hand, heette ons hartelijk welkom en vertelde wat ons op deze dag allemaal te wachten stond. Dat was niet gering. In no time arriveerden we in Amsterdam Noord vlakbij de Sixhaven. Iedereen de bus uit voor koffie met gebak in een royaal etablissement naast het mooie filmhuis Eye. Bij het Noord-Zuid-Hollandsch Koffiehuis werden we in twee groepen opgedeeld. Elke groep kreeg een gids, die ons de mooie en historische plekjes van Mokum zou laten zien.We liepen richting Zeedijk en Warmoessstraat, een warme omgeving waar veel te zien is. Zo schuifelden we door het historisch centrum met aan de ene kant de dames in de etalages, terwijl er aan de andere kant ook veel moois te zien was. Overal zaten de mensen heerlijk buiten, ook op de vele terrassen. Er was geen overdosis aan toeristen.

Na een paar uur getippeld te hebben en gekeken en geluisterd, werden we naar het Scheepvaartmuseum geleid. Ook daar werden we in twee groepen door ervaringsdeskundigen het schitterende museum rondgeleid. We mochten een aantal thema’s benoemen waar de meeste belangstelling naar uit ging. Er was te weinig tijd om al te lang stil te staan bij zoveel maritiem erfgoed. De jonge dame die onze groep begeleidde deed dat met verve, sprankelend en theatraal. Zij is docente aan een school voor maritieme historie, dus niet de eerste de beste. Inmiddels waren er wat geluiden te horen dat het geloop toch ietwat vermoeiend werd. Vanaf het museum werden we door de Amsterdamse grachten gevaren met een prachtige authentieke boot met van alles aan boord, wat de vermoeidheid al snel deed vergeten. Het blijft bijzonder door de grachten te varen, onder soms lage bruggen door. Een ervaren schipper en een charmante dame die ons van drankjes voorzag, verwenden het bootjesvolk uit Andijk. Toen we na een paar uur weer waren afgemeerd gingen we op weg naar de Jordaan waar we een bezoek brachten aan de Eetkamer van de Jordaan. In een keer was de Eetkamer gevuld en konden we een keuze maken uit diverse voorgerechten, hoofdgerechten en dessert.

Diner met muzikale omlijsting Nadat de keuzes waren gemaakt konden de koks aan het werk en werden

er volop wijntjes, biertjes, frisjes etc. geserveerd. Intussen hadden Willem Deubel en Koos de microfoon ter hand genomen en zongen onvervalste Amsterdamse volksmuziek. Deze twee mannen hebben allebei hun roots in Amsterdam, maar zijn inmiddels geworteld in Andijk, dubbel A dus. Koos en Willem treden regelmatig samen op in de regio voor onze oudere medemensen. Willem begeleidt de zang op de accordeon. Ze hebben daar ongelooflijk veel plezier in. Het diner was voortreffelijk, de sfeer uitbundig, alles klopte. Zo rond een uur of tien stond onze touringcar weer klaar om de groep weer naar Andijk te brengen. We moesten dat een beetje vlot doen, want parkeren in Mokum is geen sinecure. De tocht terug ging langs het Centraal Station. Een aantal mensen was met de trein naar de stad gekomen en die gingen zo ook weer huiswaarts. De terugreis was beduidend rustiger dan de heenreis, begrijpelijk na een dag met zoveel indrukken. Rond elf uur stonden we weer aan de haven en ging een ieder zijns en haars weegs. Het was in alle opzichten een geslaagde dag en we hebben ons verwend gevoeld.Een mooie beloning voor de inzet, betrokkenheid en zorgvuldigheid van onze vrijwilligers. Want ook al is de vereniging niet groot, er is heel veel te doen om alles soepel te laten draaien en daar varen we als leden wel bij. De schrijver van dit verhaal viel de eer te beurt om als voormalig lid van de redactie het verslag te mogen maken aangezien er niemand van de redactie aanwezig kon zijn. Jan Neefjes

27

Sunterklaaseivend Toen Maartje en Anne uit ‘t skoôltje kwamme, hadde ze vezelf ’n barre zoôt teugen moeder te vertelle, want Sunterklaas en zwarte Piet wazze op skoôl weest. Ze hadde ’n pakkie kregen, en vezelf ok nag ’n handje pepernoôte. Sunterklaas had ok zoid datte ze veneivend thuis maar goed zinge moste, want den kwamme ze ok bai Maartje en Anne thuis nag wat brenge. Sunterklaas wist wat of ze vroege, want z’n knecht had lest de verlangloissies van de moidjes uit hullie’s skoentjes haald. Anne wist nag wat of ze bovenan heur loisie skreven had: Traptrekker roôd en gien blauw. Ze zag d’r oigen al raaie op d’r traptrekker. Ze wou ok nag verlegen graag de videoband van Belle en het beist hewwe. Op ’t loisie van heur zus stinge allegaar kloine dinkies en leesboeke. Afoin, ’t is al pittig tweilichtig as opa en oma ok in binne komme, dat den ken wat die moide betreft ’t feist wel beginne. Maar moeder gooit vezelf roet in ’t ete. Eerst moet er nag warm eten worre. De moide hewwe deer helegaar gien zinnighoid an, de zenuwe giere al deur hullie’s keel, dat veul ete doene ze niet. Oindelijk, om ‘n uur of zeuven, zoidt moeder teugen Maartje en Anne: “Begin maar vast te zinge. As Sunterklaas demie voorbai roidt, weet ie dat jullie zitte te wachte.” En deer beginne ze te zinge, over Sunterklaas die is verdwene, nerges te vinde. Over Zwarte Piet die uit fietse ging, toen plofte z’n band. Maar ok “Zien de maan skoint deur de bome” en “Sunterklaas is jarig.” Ze benne al wel twuntig menute an ’t zinge, as Anne vraagt of Sunterklaas hullie wel hore ken, want er komt maar

niks. Moeder zoidt:”Meskien moet je nag wel efkes langer en harder zinge!” Martje en Anne doene gruwelijk hullie’s best, en den wordt er op de deur bonst. Ze verskiete d’r van. Samen met moeder doene ze de voordeur oupen en deer ziene ze ’n kloin pakkie op de stoep staan. D’r zit een grote brief op plakt. Moeder leest ‘m voor:” ’t Ken nag wel efkes dure voor alle pakkies bezurgd worre, op de pakkiesboot is ’t niet helegaar goed gaan. Alle pakkies benne deur mekaar raakt, toen ’t lest zo sturmde op ’t Oisselmeer. “ ’t Kloine pakkie wordt uitpakt, en deer zitte allegaar weer kloine pakkies in. Dat ze benne wel efkes zoet! D’r komme allegaar sjoelstiene uit. Moeder weet dat er op zolder nag ’n sjoelbak staat, dat die wordt opperdan haald en de moide benne samen met opa ’n toidje zoet. Tot Anne d’r mee an is, en zoidt:” Wanneer komme de are pakkie’s nou?” Maartje weet reid: ” Meskien moete we wel in buiten staan te zinge, den kenne we geloik zien of Zwarte Piet al komt”. Anne is deer drekt voor, en holt nei de baikeuken om d’r jassie te hale. Maar efkes later komt ze hillegaar over d’r toere weer de kamer in. Want deer in die baikeuken was ze bedat stroffeld over ‘n knoert van ’n kedo. Anne wul niet mee nei de baikeuken om ’t kedoo te hale en Maartje bloift ok wat skurftig op ofstand. Nei, ze moet er niks van hewwe, stel je voor dat demie die Zwarte Piet te voorskoin springt! Moeder en opa sjouwe met mekaar ’t grote kedo de kamer in, ’t pepier wordt van de doôs ofhaald en as ie den oupen gaat, ziene ze dat de doôs vol met kedootjes zit.

Anne’s gezicht klaart hillegaar op, bloid begint ze de pakkies uit de doos te pakke, koikt wie ’s naam of d’r op staat en geeft ’t den an opa of oma, moeder of Maartje. Voor ’t hele kloine zussie dat lekker leit te loereboere, benne ok nag ’n stik of wat pakkies. Die worre opzai loit. Anne pakt bloid de pakkies met heur oigen naam uit. De doôs begint al pittig leeg te raken, en Anne wordt al stilder. As opa ’t leste pakkie uitpakt , staat Anne’s toetje op zeuven dage onweer. As moeder vraagt wat of er skeelt, het Anne al heur pakkies al in de doos dein, sleept ‘m nei de voordeur, doet de deur oupen en roept :”Sunterklaas, dut hew ‘k niet vroegen. ‘k Wul ’n roôie traptrekker, dut ken u wel weer meeneme!” Zet de doôs in buiten en astrantig doet ze de deur dicht! De rooie traptrekker is nooit kommen………… Anita Vis

Toplicht in kraan In een vorig verhaal vertelde ik over het gebruik van onze kraan als hulpmiddel om boven in de mast aan het werk te kunnen. Bij het rondje Noord Holland werd mijn toplicht in pittig weer zelfstandig. Boven in de mast klonk een knal. Naast de boot een plons. Het glas van het toplicht (want dat bleek weg toen ik omhoog keek) bleek niet te drijven. Een nieuw glas was net zo duur als een compleet nieuw toplicht. Dat boven op de mast zetten bleek echter niet zo eenvoudig als eerdere klusjes aan de 28

mast. Gewoon omdat mijn mast daarvoor toch te lang blijkt. Ik kan er net niet bij. Ooit heb ik me laten ophijsen aan de kraan van de stichting. Met een brede zwaai ging ik als in een zweefmolen naar mijn masttop om een vergeten val in te scheren. Hartstikke leuk, best een beetje eng, zo met de beentjes in de lucht. De havenmeester moest de hele operatie standby blijven om mij weer omlaag te krijgen. Niet echt handig. Andere oplossing, die bij mijn boot gelukkig ook bestaat: mast strijken. Maar ik heb geen strijkwant, zodat de mast tijdens de reis omlaag alleen maar op de mastbout hangt. Als die

mast eenmaal ligt kan je er vanaf de steiger goed bij. Tot het zo ver is moet er niet veel gewiebeld worden om schade te voorkomen. Tussenoplossing: de boot achterstevoren onder de kraan leggen, laat dan de mast zakken tot je er wel bij kunt vanuit de kraan. Dat gaat maar om een klein stukje. En hij kan nooit ver uit het lood omdat hij dan stuit op de kraan zelf. Wie wel een strijkwant heeft kan dit nog makkelijker en veiliger doen. Een foto hiervan staat op pagina 2. Heel veel touwen, lijnen en kabels en wat scheve palen. In de hele warboel was montage van een nieuw top attribuut verder heel goed te doen. R. de V.

SPRET 2015 bracht deelnemers veel verassingen Het laatste weekend van september is bedoeld voor de solozeilers! Op vrijdagavond verzamelde zich weer een schare liefhebbers voor dit jaarlijkse evenement. Met dit keer 21 mensen moest het zeker weer een feestje kunnen worden. Welke avonturen zouden de organisatoren dit jaar in petto hebben? Bart Bot palaverde als altijd met passie, maar redelijk vaag. Het verrassingselement moet er wel zo lang mogelijk in blijven. Het natte gerst droeg bij aan een gemoedelijke avond. Zaterdagochtend werd de solo-club verwend met koffie door de dienstdoende havenmeester. Hans van der Heide verbrak dit samenzijn met de eerste opdracht: 'Zeil naar de vluchthaven Andijk. Voor elke schip drijft daar een soort doosje in het water met opdracht twee en de eindbestemming'.

Marken was bijna te klein voor solo zeilende Kreupelaars Op dat kleine stukje water was het met 18 schepen even ongekend druk. Schippers met schepnetjes in de weer. Sommigen van hen gevaarlijk uit de boot hangend. De waterdichte doosjes waren stevig gefabriceerd en lastig weer in elkaar te zetten. Daar had Bart wel voor gezorgd. De opdracht was: 'Vaar naar Marken en maak onderweg van jouw drijvende doos een echt zeilschip, met alles erop en eraan'. Het weer was rustig. Door een aantal schippers werd de spinnaker er bij gezet. De tijd werd – zo bleek later goed gebruikt om bijzondere creaties te maken. Wonderschone scheepjes. Één ervan, wellicht de fraaiste, een soort Volvo 70, zonk helaas net voor de havenhoofden van Marken. Een reddingsactie ten spijt.

Vragen voor de echte zeebonken Traditie is ook een nautische vragenlijst. Deze vragen waren bedoeld voor de echte zeebonken. Enkele voorbeel-

Hengelen naar de pakjes in de vluchthaven.

den: Een platje is een hardnekkig diertje, waar sommige zeelui na een vluchtig contact aan de wal wel eens mee worden geconfronteerd. Wat is de beste methode om er van af te komen? - De aangetaste delen goed inwrijven met liters petroleum. - Een spiegel onder de aangetaste edele delen houden. De platjes denken

dan: 'Ha, een nieuwe zak!' en springen op de spiegel. - Een bak met ijsklontjes onder het klok- en hamerspel houden. De platjes krijgen het dan koud etc. etc. De lummel is - De man aan het roer. - Iets om ‘s nachts mee te spelen als 29

eens gezellige - terrasjes in de omgeving.

Ontvangst in partytent

De Spretters in de haven van Marken.

je niet kunt slapen. - Iets om de giek mee aan de mast te bevestigen. - Een verzinsel van zieke zeemansgeesten. Bot (!) is een platvis die, mits goed klaargemaakt, best lekker kan smaken. Ken je nog 3 soorten platvis? Kortom, serieuze kwesties, die door iedereen met zorg en toewijding zijn beantwoord. De aankomst van de vloot in Marken was vooral voor de havenmeester van Rijkswaterstaat tamelijk stressvol. Nadat de eersten hadden aangelegd werd al het voorstel gedaan verder buiten de haven voor anker te gaan. Dat leek ons geen optie. Er gaan echter veel makke kreupel-schapen in een kleine haven en het kwam helemaal goed. In een mum van tijd stond er bier, wijn en worst op de kade en we kunnen zeggen dat ons feestje meer dan concurrerend was met de diverse - even-

De nieuwe SPRET prijzen. 30

Na nog een gratis biertje bij 'Land en zeezicht' was het slechts een korte wandeling naar een centrale plek in het dorp waar we welkom waren in een grote aangeklede partytent. In een besloten omgeving stond een prima lopend buffet voor ons klaar. Hans van der Heide was nu aan de beurt voor zijn terugblik op de dag, het bespreken van de nautische vragenlijst en het roemen van de creativiteit op de club. De 3 winnaars werden gelauwerd. Voor deze gelegenheid was voor hen een speciaal gedecoreerd bord, dat het goed zal doen in prijzenkasten. Enkele veteranen kijken nog even met weemoed naar de bekende wisselprijs met daarop hun naam gegraveerd. Later op de avond probeerden diehard SPRET-ers op het eiland Marken nog een uitgaansleven te ontdekken. Tevergeefs. Op zondag stond er een zonnetje met een zachte bries uit het Noorden. Een lekker lange tocht terug met de mogelijkheid van een mooi kruisrak. Hans verloor, net voordat hij zijn box indraaide, zijn klapschroef die nu ergens diep in de bagger van onze haven ligt. Even was er geen achteruit, maar de steiger ving het op. Enfin, dat is een ander verhaal. Hans van der Heide

Gezelligheid in de SPRET feesttent op Marken.

Nieuwe leden L.J.K. Kroon en S. Elzinga hebben het lidmaatschap van De Kreupel aangevraagd. Ze zijn door het bestuur voorlopig toegelaten. Indien er binnen drie weken na plaatsing van dit bericht geen gekwalificeerde bezwaren ingediend worden is het lidmaatschap definitief.

WSV “de Kreupel” LEDENKORTING Onze collectieve verzekering, voor leden van “oude” Zeil- en Roei- Verenigingen, is in Loosdrecht zodanig succesvol ontvangen, dat wij alle leden van WSV “de Kreupel” ook dezelfde collectieve verzekering aanbieden. Dit omdat de WSV “de Kreupel” alles in het werk stelt voor een optimale organisatie voor uw passie: de watersport. Wij vertrouwen erop dat u met onze absolute bodempremie in combinatie met een top dekking nog meer plezier krijgt in het varen met uw boot. Als registermakelaar in assurantiën is Gipon BV een vertrouwde naam in verzekeringen.

WSV “de Kreupel” LEDENVOORDELEN • Geen  aanvraagformulier, automatische acceptatie voor alle WSV “de Kreupel” leden • Bodempremies  van Gipon BV voor alle WSV “de Kreupel” leden* • Een  uitgebreide dekking met gratis dekking tijdens wedstrijden (top dekking 10% toeslag) • Dekking  is van kracht binnen alle Europese binnenwateren, plus 10 mijl uit de kust • Een eigen risico voor casco schade van € 125 per gebeurtenis en € 250 tijdens wedstrijden • Voor  vaartuigen boven € 100.000 geldt een eigen risico voor casco schade van 0,25% over de verzekerde casco waarde • Dit  collectief geldt voor een open- / gesloten zeilboot, sloep, toerboot, klassiek jacht, motorkruiser, motorzeiler. Alle overige boten kunnen worden verzekerd op basis van individuele tarifering (natuurlijk rekening houdende met uw lidmaatschap van de WSV “de Kreupel”)

DE WSV “de Kreupel” BODEMPREMIES VAN GIPON Dekking

Jaarpremie

WA

€ 50

WA + casco uitgebreid

Zie staffel

Nieuwwaarde* vaartuig

Jaarpremie

Nieuwwaarde* vaartuig

Jaarpremie

< € 15.000

€ 75

€ 60.000

t/m

€ 65.000

€ 240

€ 15.000

t/m

€ 20.000

€ 95

€ 65.000

t/m

€ 70.000

€ 255

€ 20.000

t/m

€ 25.000

€ 110

€ 70.000

t/m

€ 75.000

€ 270

€ 25.000

t/m

€ 30.000

€ 125

€ 75.000

t/m

€ 80.000

€ 285

€ 30.000

t/m

€ 35.000

€ 145

€ 80.000

t/m

€ 85.000

€ 300

€ 35.000

t/m

€ 40.000

€ 160

€ 85.000

t/m

€ 90.000

€ 315

€ 40.000

t/m

€ 45.000

€ 175

€ 90.000

t/m

€ 95.000

€ 330

€ 45.000

t/m

€ 50.000

€ 195

€ 95.000

t/m

€ 100.000

€ 345

€ 50.000

t/m

€ 55.000

€ 210

Boven € 100.000

€ 345 plus € 10 per € 5.000

€ 55.000

t/m

€ 60.000

€ 225

Boven € 1.000.000

individuele tarifering

* Indien aan u in de laatste drie jaar meer dan 1 schade is uitgekeerd; vindt individuele tarifering plaats * Indien geen nieuwwaarde bekend is dan is de premie op aanvraag verkrijgbaar. Alle hierboven genoemde premies (wijzigingen voorbehouden) zijn excl. assurantiebelasting en poliskosten.

Gipon BV Amalialaan 41-H - 3743 KE BAARN - Tel. 035-5417171 - Website www.gipon.nl - Email [email protected]

Schrijf ons

WSV de kreupel-210-297mm-25-11-2015.indd 1

Bel ons

Mail ons

26-11-2015 09:30:53

31

Indien onbestelbaar: Watersportvereniging De Kreupel, Postbus 48, 1619 ZG Andijk

Raat Yachts / Andijk Yachting

Nieuwe Haven 4 1619 JW Andijk +31(0)228-593636 www.raatyachts.nl www.andijkyachting.nl

Denkt u er wel eens aan uw schip te verkopen? Neem vrijblijvend contact met ons op! Raat Yachts / Andijk Yachting is uw onafhankelijke jachtmakelaardij met kantoor aan de haven van Andijk. Wij bieden bemiddeling in aankoop en verkoop van uw schip, taxaties en verzekeringen. Lid van BMS en HISWA

ZEILMAKERIJ

Bootzeilen, buiskappen, hoezen, ook voor reparatie van zeilen en tuigage’s