De kerk is mensenwerk+

2 014 Kerkenwerk is heel gewoon mensenwerk. Van koffieschenken tot folders uitdelen, van gesprekken voeren tot diensten houden, van bemoedigen tot kinderoppas. Er moet soms een dak gerepareerd worden, geld

Het gaat niet om geld… maar zonder gaat het niet maar doen? De kruikenvullers gaan in gehoorzaamheid onderweg en doen het gewone. Zij kunnen geen wonderen verrichten, ze kunnen wel doen wat gedaan moet worden! En door gehoor te geven aan de roepstem van Jezus gebeurt het onmogelijke: water wordt wijn! Een mooier beeld van onze noodzakelijke inzet is bijna niet te geven. Gewoon kruiken vullen: VVB - bijdragen geven, brieven rondbrengen, mensen opzoeken, diaconale acties opzetten, stukjes schrijven, avonden organiseren, ambts- of taakdrager worden, clubs leiden, etc. Het hoort er allemaal bij. Waarom? Het heeft met zijn roepstem te maken. En tegelijk is dit een onmisbare voorwaarde voor de wijn op het feest!. Voor de bezieling van Boven. Kerk-zijn zit vol menselijke inspanning – die zes kruiken waren wat zwaar! – maar waar wij vertrouwensvol en in geloof ons kerkenwerk doen, kan God onze inspanningen tot zegen maken. Dan wordt het mensenwerk Plus.
Het is goed en uitdagend om dit ook voor 2014 te verwachten. Dat hebben we de afgelopen jaren toch ook regelmatig mogen zien: dat Plus van Boven, dat het aangedragen water in wijn veranderde? Voor het komende jaar Kerkbalans t al. he worden we Het woo rd zegt kosten en allemaal weer Balanceren tussen e evenw icht vingevraagd om baten. Het goed ale activiteiten, kruikenvullers den tussen pastor r in de eredienst, te zijn! geluidsapparatuu on derhou d, etc. elt over wat men ds. Nico van Deze krant vert onze gemeente. Tellingen sen beweegt in an we in op de In de bijlage ga financiële zaken.

De kerk is mensenwerk+ opgehaald en weggebracht worden, of vergaderd worden. Wat wordt er veel aangepakt! Zoveel dat je soms denkt: wat heeft dat nog met geloven te maken? Wat raakt het wezenlijke? Dat merk je als predikant ook wel eens: je hebt dan wel een deftige titel: dominee (Latijnse oorsprong: heer!) en je wordt herder en leraar en dienaar des Woords genoemd, en tegelijk doe je allerlei klusjes, kruimel- en knutselwerk. Je bent soms postbode, je loopt soms tevergeefs achter mensen aan, je bent soms gewoon een regelaar, die van alles en nog wat moet oppakken. Zo gaat dat in de kerk. Is dat dan te min? Moet je daar je neus voor ophalen? Je beter afschermen? Helemaal niet, want al ons kerkenwerk, al ons mensenwerk krijgt meerwaarde wanneer we in geloof onderweg gaan.
Daarvan is de bruiloft in Kana een prachtig voorbeeld (Johannes 2). Als tijdens deze spetterde bruiloft de wijn opraakt geeft Jezus de opdracht aan de bedienden om zes stenen kruiken te vullen met water. Gewoon mensenwerk, kerkenwerk, niets bijzonders, dagelijkse routine zou je zeggen. Maar hier ook een beetje vreemd midden op zo’n feest. Hoezo gewoon water gieten in die grote kruiken? Toch

Ed Hoogenboom

Impressie door Hetty Lievestro en Ada van der Herberg van het werk van enkele van onze vaste hulpkosters van de Opstandingskerk: Ed Hoogenboom, Jaap Noort, Thijs Wester en Henk Veenstra.

avond ervoor al moet gebeuren. Met plezier wordt terug gedacht aan de leuke reacties die Coen kreeg toen hij bij het sneeuwruimen de vorm van een kruis op de stoep had gemaakt. Het klaarleggen van kaarten voor de zieken of jarige gemeenteleden achter in de kerk, het

“Wij willen gastvrijheid uitstralen“ Jaap Noort

2

Henk en Jaap zijn allebei diaken geweest en wilden daarna liever iets praktisch doen. Jaap weet niet anders dan dat hij een vrijwilligerstaak heeft. Naast het kosterschap heeft hij ook altijd de tuin van de kerk onderhouden en helpt hij zijn vrouw mee om de schoonmaakploeg te versterken. Ook rijdt hij een keer in de week in de buurtbus: “Dan zie je ook nog eens andere mensen dan alleen Gereformeerden”. Ed werd gevraagd een tijdelijk tekort op te lossen en doet dat nog steeds. Hij weet dat het moeilijk genoeg is om een kerkelijk bedrijf in gang te houden. Thijs lijkt behalve een doener ook een navolger. In de voetsporen van zijn opa Piet van der Haar zag hij al wat er allemaal aan handen en voeten nodig is om een kerkdienst te kunnen houden. Hij wordt per 1 januari 2014 officieel hulpkoster. Zoals hij zelf zegt “Ik zit toch elke zondag in de kerk en om een uurtje eerder te komen en een uurtje langer te blijven is toch geen moeite”. Hij gaat ook meewerken in het nieuw op te richten beamerteam. Tijdens het gesprek met hen vieren blijkt dat het hulpkosterschap een taak is waarvoor Coen van Klinken (de afgetreden koster) een heel complete en duidelijke handleiding heeft geschreven. Over de sleutels voor de hekken en deuren, maar ook over sneeuwruimen, dat soms zelfs de

voorbedenboek, de kaarsen, de verlichting, het glaasje water voor de dominee, het aanpassen van de kleden aan de kleur van het kerkelijk jaar, het hoort er allemaal bij. De hulpkosters zijn erg tevreden dat er een vaste tekst op de psalmborden staat. Het was altijd een tijdrovende klus om de te zingen liederen daarop aan te geven. De hulpkosters hebben een BHV (bedrijfshulpverlening)-diploma, zodat ze o.a. weten wat ze moeten doen bij brand of als er iemand onwel wordt tijdens de dienst. Om die reden moeten ze ook tijdens de dienst in de kerkzaal zitten. Dat vergt nadenken bij het koffiezetten, want je kunt er niet bij bijblijven ook al kun je de preek daar ook volgen. Vergeet je dan in de haast om de ketels eerst leeg te maken (ze moeten eerst met water opgewarmd worden) voor je koffie gaat zetten, dan stromen ze over en dan heb je meer water dan koffie….

Thijs Wester

Henk Veenstra

Tot slot. Je bent als hulpkoster toch een beetje het visitekaartje van de kerk. Je wilt gastvrijheid uitstralen. Het vraagt om geduld en flexibiliteit. Een kerkdienst of een vergadering loopt nog wel eens uit. Er wordt ook geregeld gemopperd tegen de koster over de temperatuur, het geluid of over de koffie. Maar allemaal doen ze het met plezier!

Toekom stdroom

Emma van Katwijk

Ik ben Emma van Katwijk. Ik ben 14 jaar en woon in Zegveld. Mijn hobby is voetbal en ik doe mee aan musical ‘De Bestemming’. Ik zit op het Kalsbeek college Schilderspark en doe nu 2 Havo. Wat ik graag wil bereiken is kleuterjuf te worden. Dat betekent dat als ik klaar ben op de Kalsbeek ik verder ga studeren op bijvoorbeeld de Pabo. Het lijkt me heel leuk om dan op kamers te gaan, bijvoorbeeld in Utrecht. Als ik wat ouder ben en dus ook klaar ben op de Pabo hoop ik een leuke baan te vinden in de buurt van Woerden en daar dus ook te gaan wonen. Maar als ik de mogelijkheid zou kunnen krijgen om mijn droom werkelijkheid te laten worden zou ik dat eerst gaan doen. Mijn droom is met mijn vriendinnen een school te bouwen in Afrika. Dat wil ik graag doen als ik afgestudeerd ben. Ik vind het belangrijk dat de kinderen daar aan hun toekomst kunnen bouwen en het lijkt me geweldig daaraan mee te helpen. Hierdoor maken zij een grotere kans om werk te vinden zodat ze geld kunnen verdienen om een huis te bouwen en eten te kopen. Ik zou graag het geloof willen doorgeven aan mijn kinderen en aan de kinderen in Afrika. Het lijkt me heel leuk om hun dat bij te brengen.

Breng de kerk naar de jongeren toe Twintigers zijn op zondagochtend een zeldzame verschijning in de kerk. Dat is een groep waar aandacht aan besteed moet worden, dacht Mirjam Oosterhoff bijna 2 jaar geleden. Zij is een pilot gestart om met jongeren in gesprek te gaan, op zoek naar een nieuwe manier van kerk-zijn. “Jezus ging naar de mensen toe, dus de kerk moet naar de jongeren toe”. “Via Facebook en Twitter, maar ook door gewoon de straat op te gaan en in de kroeg het gesprek aan te gaan, probeer ik zoveel mogelijk mensen te bereiken, PKN breed, en daarbuiten,” aldus Mirjam. “Om het laagdrempelig te houden, is als locatie gekozen voor Restaurant El Rey. De activiteiten zijn divers en onder de noemer van Netwerk, Zinzoekers en de Verdieping is er voor ieder wat wils. Netwerkavonden zijn er op gericht om nieuwe mensen te leren kennen. Twintigers wonen net op zichzelf en zoeken hoe ze hun leven vorm moeten geven. Met Zinzoekers gaan we in op vragen die je niet snel met je vrienden bespreekt. Wat wil ik met mijn leven? Wat inspireert mij? En bij De Verdieping doen we een Bijbelstudie en gaan we in op hoe je je geloof vorm geeft in je dagelijks leven”, licht Mirjam toe. Zo bereikt zij een steeds grotere groep jong-volwassenen, waarvan de helft nooit in de kerk komt. Aukje Kreuger

3

heeft

4

Wist je dat…

Hoe is ZIN ontstaan?

• We gemiddeld 80 bezoekers hebben. • Februari met theatergroep No More Lies de drukst bezochte ZIN was. • We gemiddeld 18 liter frisdrank schenken. • We het programma samenstellen voor jongeren tussen de 16 en 25 jaar. • We met z’n 7en ZIN organiseren. • ZIN voor ZINderend en ZINnig staat.

We zagen dat in de reguliere erediensten een steeds minder groot aantal jongeren aanwezig was. De afname is te zien bij de jeugd vanaf ongeveer 12 jaar. En de groep jongeren van 16 tot en met 25 jaar lijkt soms bijna helemaal afwezig. Als PJO (Protestants Jeugd Overleg) vonden we dit een zorgelijke ontwikkeling. We willen juist graag onze jongeren betrekken bij het christelijk geloof. Twee jaar geleden zijn we daarom met de gezamenlijke PKNwijken van Hervormd, Luthers en Gereformeerd gestart met een “proef” onder de naam ZIN.

Wat is ZIN? Onder de naam ZIN organiseren we samenkomsten voor jongeren van 16 t/m 25 jaar. ZIN staat voor ZINderend en ZINnig. In deze jeugddiensten willen we God en elkaar ontmoeten en thema’s op eigentijdse wijze

laten aansluiten bij jongeren. Zo gaan we samen op zoek naar de ZIN van het leven. Dit doen we elke laatste zondag van de maand, om 10.30 uur in Het Baken (Beneluxlaan 3, Woerden). Het belangrijkste bij ZIN is dat we jongeren willen aanspreken in voor hen boeiende thema’s. De invulling van deze thema’s wisselt sterk: van een spreker en band tot interactieve bijeenkomsten, theater en cabaret.

Een terugblik op de 1e twee jaren ZIN In het eerste jaar werden de bijeenkomsten om 16.00 uur ’s middags gehouden. Na een enquête onder jongeren zijn de bijeenkomsten sinds september 2013 verplaatst qua tijdstip naar de ochtend om 10.30 uur. De afgelopen tijd hebben we veel wisselende invullingen gehad. Waar we in de reguliere erediensten gewend zijn aan een vaste volgorde van de dienst, wijken we bij ZIN daar juist vanaf. Soms is er een spreker met een

5

ogte o h e d p o f j i l B via

eenkomsten van de ZIN bij den.nl) ww.jongwoer (w te si eb w onze agina of Facebookp ) jongwoerden (facebook.nl/

band. Als verwerking van het thema gaan we dan vaak interactief met elkaar aan de slag, bijvoorbeeld in kleine gespreksgroepjes, door het invullen van keuzes op papier of door jongeren kaarsen aan te laten steken. Deze bijeenkomsten lijken nog het meest op de jeugddiensten zoals deze voorheen ook wel werden georganiseerd. Andere ZIN bijeenkomsten verlopen echter weer compleet anders. Het kan zijn dat we een bijeenkomst juist alleen veel zingen met elkaar. Een volgende keer komt er een toneelgroep langs of we nodigen een christelijke cabaretier uit.

jongeren erg gewaardeerd en zo leren ze makkelijk christelijke leeftijdsgenoten kennen. Daarnaast komen er inmiddels ook ouders samen met hun jongeren vanaf ongeveer 12 jaar naar ZIN. Ook zij vinden ZIN prettig en aansprekend, hoewel de thema’s wat meer gericht zijn op de oudere jeugd. De zin van ZIN spreekt eigenlijk vooral uit de positieve reacties van de jongeren zelf.

Heeft ZIN zin?

Ben je geïnteresseerd in ZIN? Kom gerust ook een keer kijken. De ZIN-commissie ontvangt ook graag goede suggesties voor bijvoorbeeld sprekers, bands of creatieve werkvormen. We kunnen ook goed extra hulp gebruiken in de commissie zelf, bijvoorbeeld als secretaris en voor losse taken zoals fris schenken na de bijeenkomsten. Jolanda Kuiper en Michiel Koekoek

We zien in de afgelopen twee jaar dat de naamsbekendheid van ZIN onder jongeren toeneemt en daarmee ook het aantal bezoekers. Een steeds grotere groep jongeren weet ZIN inmiddels maandelijks te vinden. Na ZIN is er altijd ruimte voor jongeren om, onder het genot van een hapje en drankje, met elkaar te kletsen. Dit wordt door

‘Al vergeten de mensen de kerk, de kerk vergeet hen niet‘ Riki de Bruijn van het Kerkelijk Bureau woont met haar man in Zegveld. Ze zijn in de Opstandingskerk getrouwd en gaan sinds de bouw van de Kruiskerk daar naar de kerk. Riki is 25 jaar contactpersoon geweest en wilde wel eens wat anders. Omdat degene die het Kerkelijk Bureau beheerde ermee wilde stoppen kon zij 3 jaar geleden mooi die taak overnemen.

6

De administratieve kant van een bedrijf is haar niet vreemd. Ze heeft altijd de administratie gedaan van hun bedrijf. Haar man “zit” in elektronische orgels en geluidsinstallaties en is altijd betrokken geweest, en is dat nog steeds, bij de geluidsinstallaties van de beide kerkgebouwen. Riki vindt het prettig dat ze haar werkzaamheden zelf kan indelen. Ze is zeker 5 dagen van de week een uur druk met haar taak. De taak omvat het bijhouden van het ledenbestand, maar het bureau is ook het aanspreekpunt voor mensen die willen weten waar of bij wie ze moeten zijn voor informatie. Het ledenbestand wordt bijgehouden in het Leden Registratiesysteem Protestantse Kerken in Nederland (LRP). Dit systeem maakt het voor de plaatselijke gemeente mogelijk in contact te komen en te blijven met haar leden en onder-

steunt zo het werk van predikanten, ouderlingen, diakenen en kerkrentmeesters. De privacy van gemeenteleden is bij LRP goed gewaarborgd. “Als gebruiker krijg ik alleen toegang tot het systeem met een persoonlijke autorisatiesleutel. De toegangsbeveiliging voldoet aan de eisen van de Wet Bescherming Persoonsgegevens.” Zo’n ledenbestand is alleen actueel als de constante stroom van mutaties goed wordt bijgehouden. Denk daarbij aan geboorte, doop, verhuizing, huwelijk en overlijden.Riki geeft enkele voorbeelden van het belang van het ledenbestand. - Als je verhuist worden die gegevens via de gemeentelijke administratie aangeleverd aan de plaatselijke kerk. Zo kan meteen een nieuwkomer in de gemeente bezocht worden door een contactpersoon van de plaatselijke kerk. - Voor de laatste zondag van het kerkelijk jaar, wanneer de namen van de in het afgelopen jaar overleden gemeenteleden genoemd worden, wordt de lijst met namen door het bureau aangeleverd aan de dominees. - Riki levert namen en data van doop en overlijden aan diegenen die deze bijschrijven in de doop- en overlijdensregisters. - Je bent met elkaar een kerkelijke gemeente en dat kost wat, net zoals het geld kost als je lid bent van een vereniging. De plaatselijke kerk is verplicht per lid een bepaald bedrag over te maken aan de landelijke PKN en deze administratie dient ook daarvoor. - Als een studerend kind op kamers gaat wonen kan het aangeven of hij/ zij voorkeurslid wil blijven in de oorspronkelijke plaatselijke kerk. Zo niet dan zal de kerk in de nieuwe woonplaats contact leggen met deze nieuwkomer. Riki gaat hier zelf achteraan om het op de juiste manier vast te leggen. - Riki levert alle informatie voor het Verjaardagsfonds. Een spannende kant is het eventueel uitschrijven van gemeenteleden. Daar zit veel meer achter dan alleen het uitschrijven uit het systeem. Mensen, die door hun persoonlijke financiële situatie geen financiële bijdrage kunnen geven, hoeven zich om die reden niet te laten uitschrijven. Daar wordt altijd een oplossing voor gezocht! Ada van der Herberg

Riki de Bruijn

Toen we aan het brainstormen waren over wat allemaal in deze krant moest komen, kwamen we al snel tot de conclusie dat een portret van Hans in’t Veld hierin niet mocht ontbreken. Aan mij, Aukje Kreuger, de eer om eens in gesprek te gaan met deze ervaren kerkenman. Als contactpersoon, ouderling, voorzitter van zowel Wijkkerkenraad West als Oost, lid van de interkerkelijke commissie Kerk & Israel, lector, medeoprichter van de Voedselbank in Woerden, actief binnen de vakbond voor het onderwijspersoneel, is Hans in’t Veld met recht de verpersoonlijking van het thema van deze krant: ‘Kerkenwerk is mensenwerk.’

Kerkenwerk is mensenwerk; in de praktijk Je zou bijna kunnen zeggen dat het hem met de paplepel is ingegoten. Als zoon van een kweker en ouderling, ging hij als 11-jarige jongen al bij mensen langs om af te spreken wanneer zijn vader op huisbezoek zou komen. Het credo in de familie in ’t Veld was dat je moest zorgen dat er brood op de plank kwam, maar je daarnaast ook in moest zetten voor de kerk, de maatschappij, de vakbond of het verenigingsleven. Toen hij samen met zijn vrouw in 1960 in Woerden kwam wonen, was hij al actief in het landelijke jeugdwerk en al snel werd hij contactpersoon van zijn wijk. Dit was het begin van een hele loopbaan in het vrijwilligerswerk. Solliciteren deed hij in 1960 voor het laatst voor zijn baan op het Kalsbeek College en daarna werd hij overal voor gevraagd. Zo werd hij ouderling in de, toen net nieuwe, Kruiskerk. Na 3 jaar werd hij gevraagd voor de Gemeenteraad en met 4 kleine kinderen thuis werd de combinatie met de kerkenraad te veel. Toenmalig dominee Griffioen zei over zijn overstap: “De wijngaard van de Heer is groot genoeg, maar je moet er wel in werken.” 21 jaar lang zat Hans in’t Veld in de Gemeenteraad en stond het kerkenwerk op een lager pitje. Toen hij eenmaal gepensioneerd was kwam er weer meer tijd voor de kerk. Hij werd weer ouderling en later ook voorzitter van Wijkkerkenraad West. Na een verhuizing herhaalde deze cyclus zich voor wijk Oost. Tot hij 15 jaar geleden door de Algemene Kerkenraad gevraagd werd om het preekrooster te maken. Elke zondag een

predikant lijkt een simpele opgave, maar niets Hans in ‘t Veld is minder waar. Al in mei begint het bellen voor het rooster van het volgende jaar. Wat geen excuus. Al geeft hij wel toe dat al begon met jaarlijks 20 gastpredikanten, zijn werk alleen kon doordat zijn baan 7 is met de huidige vacature uitgebreid als leraar goed te combineren was met tot 70 gastpredikanten per jaar. Over andere werkzaamheden en zijn vrouw enkele maanden wordt Hans in’t Veld thuis veel heeft opgevangen. En ook zo 82 jaar en het wordt zo langzamerhand maar zeggen dat iets niets voor jou is, tijd om het stokje over te geven aan een voordat je het geprobeerd hebt, kan volnieuwe generatie. Ondertussen heeft hij gens hem eigenlijk niet. Je hoeft je niet het stokje, of in dit geval de USB-stick aan te melden, maar je moet er goed met alle benodigde gegevens en lijsten, over nadenken als je gevraagd wordt. Je overgedragen aan de jongere generatie. wordt immers niet voor niets gevraagd. Op mijn vraag wat nu het leukste werk Daarbij ben je Gods afgezant en hoef was, weet Hans in’t Veld direct een je het niet alleen te doen. Met dat in antwoord. Dat is beslist de preekvoorzijn achterhoofd heeft Hans zich altijd ziening. Met op een tweede plek het ingezet voor de kerk en de maatschapvoorzitterschap, het regelwerk past hem pij. Vrijwilligerswerk doe je tot genoegen wel. Ook over het moeilijkste aspect van van een ander, maar ook voor jezelf. Je kerkenwerk hoeft hij niet lang na te mag het leuk vinden! En hiermee sluidenken. Dat was toch wel het bezoeken ten we een mooi, inspirerend van gemeenteleden in zijn functie als gesprek af. ouderling. Het praten over geloof blijft erg intiem. ire Commissie a n o si is M e D Op bezoek bij zo’n ervaren man is nat eroepen, geraak tuurlijk de ideale gelegenheid om advies Wij voelen ons “g 2014 w illen in te winnen. Hij heeft de bouw van en gezonden”. In een tweede kerkgebouw, de Kruiskerk, met Ju dith a. samenwerken o. e w van dichtbij meegemaakt. Hoe zorgen even is haar Jansen, die ge dr wij, als volgende generatie, dat dit blijft (vanuit de kerk Outreachproject bestaan? en) hier in Volgens Hans in’t Veld ben je door lid te naar buiten tred geven. zijn van een vereniging hier ook verantWoerden vorm te woordelijk voor en dat geldt ook voor de s en w ij kunnen Zij inspireert on kerk. Je kunt niet zo maar ‘nee’ zeggen, dig. Vo or bijstaan waar no ar ha want dan moet je wel een zeer goede de bijlage. meer nieuws: Zie reden hebben. Geen tijd is eigenlijk

Geroepen, Geraakt, Gezonden..... Gesprek met 3 voorzitters: Arie Bol, Frans Jansen en Ruud van der Herberg

Ruud van der Herberg

8

De missie van onze kerk wordt in het nieuwe beleidsplan samengevat in de 3 kernbegrippen: geroepen, geraakt, gezonden. Wat brengen deze begrippen bij de voorzitters van de Wijkkerkenraden en van de Algemene Kerkenraad zelf teweeg? Jan Uittenbroek en Aart Sliedrecht gingen op zoek naar hun gedachten aan de hand van een aantal vragen, zoals ‘hoe sta je zelf in dit proces’, ‘waar liggen de uitdagingen en de knelpunten’ ? En om het gesprek op gang te brengen hebben we een aantal foto’s laten kiezen: Na deze fototaal ging het gesprek verder over het afgelopen jaar en blikten we vooruit naar 2014 en verder. We noteerden: “We zijn door een moeilijke periode gegaan als gemeente, maar we gaan nu met z’n allen vooruit. De afgelopen jaren hebben we een dieper inzicht in elkaar gekregen”. En: “Het veranderingsproces is nog steeds gaande, daar zitten we midden in”. Er is bij onze voorzitters/voortrekkers veel ambitie voor de nabije en verdere toekomst. Samengevat in deze zin, die we noteerden in dit boeiende gesprek: “Wat wij willen is een interactieve kerk, een kerk waar mensen zich thuis voelen, met als doel de schat van het Evangelie van Jezus Christus steeds meer zichtbaar te maken”.

Frans Jansen

Arie Bol

• We zijn druk bezig geweest met de stapels beleidsstukken. Nu moeten we voorbij de stapels zien te komen. De woorden moeten gaan leven.

• De kerk is als een tuin, ongelooflijk hoeveel mensen hierin druk zijn! • We gaan blijvend proberen vanuit een samenhangend geheel ons werk te doen, eilandjes zien te voorkomen.

• De kerk is voor mij een pluriforme, creatieve kudde. Deze kudde vind ik leuker dan schapen in het gelid. • Pluriformiteit is belangrijk en heeft een functie , maar ik zie wel een grens aan wat je kunt overbruggen.

9 • Samen aan de slag, dat is voor mij het gevoel bij onze wijk. • In de verte het Licht van de eeuwigheid • Het afgelopen jaar was een periode van praten, hervinden en bouwen. We komen eruit! • Aanpakken, mouwen opstropen, dat geeft mij veel positieve energie. • De kerk is wel eens leger dan ik zou willen.

• Dit doet me denken aan plezier, levensenergie. Die vreugde wil ik voor de hele wijk. • Eerst intern de gemeente versterken en dan naar buiten op basis van positiviteit.

• Mijn missie is er vol aan te werken dat de kerk voor alle mensen een thuis is, een plaats voor toevlucht, beleving en toerusting. • Thuis, dat is ergens terecht kunnen, dat zijn vrienden die naar elkaar omzien, daar is liefde en beleving. • Toerusting van jong en oud, zodat je sterker wordt om je als christen te handhaven in deze complexe samenleving.

• Ik ben één van die fietsers, je trekt ergens aan; het kost energie en het geeft me ook veel. Ik doe het zolang ik er plezier aan beleef. • Deze foto zegt ook iets over in beweging blijven, niet trappen is omvallen. • Ik vind wel dat de caravan ergens naar toe moet. Mijn ambitie is verder gaan en richting geven aan de ontwikkeling van onze wijk. Niet stilstaan!

• Het werk doe je minstens met z’n tweeën, in afstemming met anderen. We gaan met elkaar voor die Gemeente.

Vrolijk Gereformeerd Lettie Cornelisse draait al ruim 40 jaar (!) mee bij de kindernevendienst in de Opstandingskerk. In 1970 werd zij, omdat ze juf was op de WG van der Hulstschool in Utrecht, door Ds. Treurniet gevraagd mee te werken aan nevendiensten voor de kinderen. Er waren nog geen methodes, maar Lettie wist met haar onderwijservaring en creatieve en muzikale kwaliteiten er fijne diensten voor de kinderen van te maken. Lettie Cornelisse

10

Dat doet ze nog steeds, al zijn er nu methodes die het werk in de kindernevendienst makkelijker maken. Voor Lettie is de uitspraak van Jezus “Laat de kinderen tot mij komen, verhindert ze niet” de leidraad voor dit werk in de kerk. Door de kinderen verhalen te vertellen, met ze te zingen en spelletjes met ze te doen wil ze de kinderen de Liefde van God bijbrengen. Als kinderen het fijn vinden om naar de kindernevendienst te gaan is de kans groter dat ze als ze ouder zijn ook nog naar de kerk komen. Zelf voelt Lettie zich helemaal thuis in de kerk. Lettie is vrolijk Gereformeerd, zoals ze zelf zegt, is ook blij dat er meer speelsere vormen van eredienst zijn dan vroeger en kan Sabine van der Maarl

Sabine van der Maarl woont met echtgenoot bijna 3 jaar in Woerden. Hiervoor kerkten zij in Rotterdam. Dat was een “jonge” en kleine kerkelijke gemeenschap met vooral dertigers.

tegelijkertijd ook erg genieten van het orgelspel. Dat speelskerk- zijn wil ze ook graag meegeven aan de kinderen. Lettie denkt nog niet aan stoppen. Ze vindt het heel leuk om de kindernevendienst te doen en voor haarzelf is het een reden om regelmatig naar de kerk te blijven gaan. Ze mist dan wel de preek, maar die vertelt haar man haar thuis bij de koffie. Dat levert dan ook weer fijne gesprekken op! Hetty Lievestro

Samen bouw je een gemeente op! Iedereen deed dan ook naar vermogen zijn of haar taak, anders kon de kerk niet blijven draaien. Dat is ook niet erg, want het is leuk om mee te werken. Samen bouw je een gemeente op! Die instelling is meegegaan naar Woerden, wat zich onder andere uit in actief meedoen door zich bij een gesprekskring aan te sluiten en naar de gemeenteavonden te gaan. Dat laatste doet ze ook om haar waardering te laten blijken voor alle inspanningen die nodig zijn om zo’n avond te kunnen laten plaatsvinden. Mede door wat daar besproken werd heeft ze haar juridische kwaliteiten aangeboden aan de Kerkenraad en is ze bestuurlijk ouderling geworden. Zo is ze bezig de plaatselijke regelingen en procedures in kaart te brengen en werkt mee aan het beleidsplan. Sabine houdt van toekomstgericht werken. Waar willen/ gaan we als kerk naar toe en hoe kunnen we dat zo goed mogelijk vorm geven. Mede daarom is ze voorzitter geworden van de beroepingscommissie. Een fijne club mensen, die zich inspant om de kerk weer een positieve toekomst te geven. Samen met iedereen, jong en oud, in de kerk werken aan de opbouw van de gemeente is belangrijk en ook gewoon leuk! Ada van der Herberg

Marly Engel: van bezorger van Kerkklanken naar hoofdverdeler en kerkrentmeester; geniet van alle contacten. Eigenlijk zou er elke drie jaar zo’n actie georganiseerd moeten worden.

‘Ik geniet van alle contacten...’ Marly woont met haar man Janwillem (en zoontje van bijna 4) 8 jaar in Snel en Polanen. Janwillem, afkomstig uit Wilnis, was al langer actief betrokken bij de Gereformeerde Kerk in Wilnis: rond zijn 25e maakte hij al deel uit van de beroepingscommissie en was actief betrokken bij de organisatie van de World Servants. Marly komt uit Zuid Limburg, daar waar het Limburgse heuvellandschap begint en is warm katholiek groot gekomen. Eenmaal wonend in Snel en Polanen zochten ze een kerkelijke gemeente waar ze zich samen thuis konden voelen. Dat werd de gemeente van de Opstandingskerk. Dat was wennen; in haar jeugd was de hoogmis in 25 minuten klaar en ging vervolgens het leven weer gewoon door. De Gereformeerde Kerk was best kaal, er werd veel gezongen en de bijbel stond centraal. Maar het trok wel, die kerk. Bezorger Kerkklanken Na twee maanden kwam ouderling Nel Griffioen op bezoek en vroeg of ze wat voor de kerk wilden doen. Janwillem werd contactpersoon en Marly bezorger van Kerkklanken en na enige tijd ook “hoofdverdeler” voor Snel en Polanen. Sinds kort heeft ze deze taak overgedragen vanwege haar vele andere vrijwilligerswerk en de komst van hun tweede kindje. Ze heeft wel haar eigen wijk gehouden. De actiedag Heel goede herinneringen heeft Marly ook aan de organisatie van de actiedag twee jaar geleden. Er moest 40.000 euro bij elkaar gesprokkeld worden voor de verbouwing van de koffieruimte en vergaderzalen van de Opstandingskerk. Als enige jonge vrouw tussen een groep

Z WO

an ZWO ld dat u a e g t e h t 2014 Me we o ok in n e ll u z t e kunschenk n deren” t o w “ n e r e or weer prob e dan? Do o H . n e n u ste kan nen on der et an ders h t a d n ie even hun te laten z kans te g e d n e s n betere en me ren, do or e d n a r e v he zorg, leven te re me disc e t e b , g n scholi bijlage. eer in de m s e e L . c et

van “doorgewinterde Marly Engel mannen” heeft ze enorm veel praktisch werk verricht, veel mensen bereid gevonden om de kraampjes te bemensen, pannenkoeken en cakes te bakken, loten te verkopen en ga zo maar door. Het was geweldig om te ervaren wat een saamhorigheid zo’n actie teweeg kon brengen. Het enthousiasme werd steeds groter. Eigenlijk zou er elke drie jaar zo’n actie georganiseerd moeten worden. Voor iedereen was wel wat te doen wat bij hem/ haar paste. Marly heeft zo veel mensen leren kennen en voelde zich steeds meer thuis in de Opstandingskerk. Ouderling kerkrentmeester Al komt Marly er eigenlijk nooit, ze is nog steeds lid van de RK kerk. Om ouderling te worden moest ze zich laten uitschrijven bij de RK kerk; dat gaf haar het gevoel dat ze haar hele verleden in de prullenbak moest gooien. Dominee van Tellingen maakte duidelijk dat het vormsel wat ze had ontvangen gelijk gesteld mocht worden met het doen van belijdenis en zo kon ze als belijdend gastlid als “taakdrager” secretariskerkrentmeester worden. Als bedrijfskundige kan ze hier veel in kwijt. Onder de kerkrentmeesters worden taken verdeeld zoals de financiën, de Vaste Vrijwillige Bijdrage, beheer en onderhoud van de kerkgebouwen, ledenadministratie, collectebonnen en deze actiekrant. Actie schoenendoos Marly wil graag wat vertellen over de actie schoenendoos, de Actie4Kids. Ze runt samen met Karin Bol en Yvonne de Wit het verwerkingscentrum in Woerden. Hier worden aan het einde van elk jaar 8000 schoenendozen volledig gevuld met goede schoolspullen, speelgoed en toiletartikelen om kinderen ergens anders op de wereld heel blij

te maken. Kinderen die nog nooit zo’n schitterend cadeau gekregen hebben en misschien ook nooit meer zullen krijgen. Kinderen die soms eerst 10 minuten blij om de doos heen dansen voor deze open te maken. Bij elke doos wordt een boekje met Bijbelverhalen gegeven, want ieder kind mag ook weten dat er een God is die van hen houdt. Op filmpjes die gemaakt worden bij het uitdelen van de dozen kun je ook zien dat er gezongen en gebeden wordt als de dozen worden bezorgd. Deze actie vraagt het hele jaar veel aandacht; er worden kledingbeurzen en rommelmarkten afgestruind om bruikbare spullen te vinden en er zijn ruilafspraken met de Roemenië markt (wij de knuffels en jullie de sjaals en mutsen). Marly wast jaarlijks 2000 knuffels voor deze actie; haar hele zolder ligt dan vol. Met diverse acties wordt het hele jaar door geld verdiend. Zo is met behulp van het bloementeam van de Opstandingskerk wel 1000 euro verdiend door vlak voor Moederdag bloemen te verkopen op een Actie4Kidsmarkt in het Baken! Waarom Marly dit allemaal doet? “Vrijwilligerswerk is voor mij belangrijk. Ik ontmoet mensen, het is dankbaar en leuk werk; ik ga er lekker op uit en heb dat ook nodig”.

11

Wij in de wijk “We voelen ons geroepen in eigen wijk, we worden geraakt door gezelligheid met ouderen die ondanks alles doorgaan. Gezonden uit liefde voor onze naaste, in het bijzonder de kwetsbare mens.” Truus en Anne Uythoven Truus en Anne Uythoven

Inloophuis

Het is al weer 20 jaar geleden dat de deuren van het Inloophuis ‘t Centrum voor het eerst open gingen.
Ruim 20 jaar geleden namen 15 diaconieën van kerken uit Woerden en omliggende plaatsen het initiatief om een inloophuis in Woerden op te richten.

‘t Centrum 12

Na al die jaren is het uitgegroeid tot een niet meer weg te denken plek voor heel veel mensen. Een plek in Woerden, waar de deur altijd open staat en waar mensen terecht kunnen voor een luisterend oor, een praatje, een kopje koffie, een warme

maaltijd, een lunch, de dagelijkse krant lezen of een spelletje doen. Ook kan er gratis gebruikt gemaakt worden van internet. Kortom, een huis, waar bezoekers zich “thuis” mogen voelen.
In het inloophuis werken coördinatoren en heel veel vrijwilligers. Ook ik, Janneke van der Wind,mag daar al 16 jaar deel van uit maken. Ik ben met heel veel plezier vrijwilligster,anders had ik het niet zo lang volgehouden. Dit werk mag gedaan worden vanuit de liefde van Christus, die ieder mens uniek geschapen heeft.
Het motto van het inloophuis is dan ook: “Met elkaar, voor elkaar”.
Mooi dat dit in de binnenstad van Woerden aan de Hogewoerd 3a
in praktijk gebracht kan worden.
 Ik hoop dat ‘t Centrum nog heel lang blijft bestaan en dat velen de weg
er naar toe zullen vinden.
Iedereen is welkom!

Janneke van der Wind

Kerk in de buurtwinkel Kerk in de buurtwinkel is opgericht, omdat we naast maaltijden ook goedkoop kleding aan wilden bieden aan de bezoekers van het Inloophuis en voor nieuwe mensen, die juist via de Kidbwinkel van het Inloophuis horen. Het gaat erom er te zijn voor mensen met een smalle beurs. Ik heb het zelf niet bedacht. Dat was de beheerder van het pand, John Tamerus. Hij had al een toonbank laten maken. Hij was alleen nog op zoek naar iemand die het concept uit wilde voeren. En toen kwam ik aangelopen. Vers uit Afrika, vol van inspiratie en idealisme om ‘wat goeds’ te doen voor de medemens. In december 2011 meldde ik me aan als vrijwilliger bij het Inloophuis en in april 2012 hebben we de winkel geopend. De eerste driekwart jaar moesten we elke week de winkel 2 keer ombouwen, omdat de peuterspeelzaal in de ochtend in dezelfde ruimte zat. Dankzij een aantal geweldige vrijwilligers is dit iedere keer opgebouwd en afgebroken. Vorig jaar is de Gebedswinkel er ook bij gekomen. Dat was voor ons aanleiding om een zanggroepje op te richten.

Arie Brouwer

Een wensdieet klaarmaken! Ja, als je eenmaal gestopt bent met werken heb je vaak aardig wat tijd over. Je wilt daar een zinnige besteding aan geven en dat is me gelukt, al heeft dat wel een jaartje gekost. De kerk zocht nog een 2e penningmeester en dat doe ik graag, nu alweer 4 jaar. Ik wilde ook nog wat doen voor mijn medemens buiten de kerk en via via kwam ik er achter dat ze bij “Hospice de Mantelmeeuw” nog vrijwilligers zochten om te koken voor de gasten. Je maakt voor maximaal 4 gasten een wensdieet klaar, maar het komt eigenlijk niet voor dat je 4 maaltijden moet bereiden, veelal zijn het er maar 2. Rond de middag ga ik langs om te vragen wat voor avondeten zij willen gebruiken, ‘s middags ga ik de boodschappen doen en omstreeks 17:15 uur ga ik ter plekke koken. Een enkele keer eet familie mee. Al met al is dat dankbaar werk, en het wordt door de gasten zeer gewaardeerd. En veelal ga je met een tevreden en dankbaar gevoel naar huis toe. Arie Brouwer

Hoe kwam ik er dan bij om me aan te melden als vrijwilliger bij het Inloophuis? Heel simpel: ik wilde op een plek zijn waar voedsel en kleding uitgedeeld wordt aan de allerarmsten van een stad. Hier in Woerden werkt het net even iets anders als in Tel Aviv (Israël), waar je voor 70 zwervers staat te koken met 7 man, elke week. Maar ik ging nadenken en kwam tot de conclusie dat het Inloophuis zo’n plek moest zijn in Woerden. Waar bezoekers eten krijgen tegen een lage vergoeding, waar altijd wel een spelletje te doen 13 is, een praatje te maken is en een kop koffie klaar staat. Ook is er opvang in het gebouw. Mensen die komen voor een douche, een lekkere maaltijd en een nachtje warm onder de wol. Dat zie je bijna Maaike van Oosterom niet, ik moet dat echt hebben van de verhalen van John en Corrie. Soms komen hier mensen voor langere tijd. Ze eten dan mee in het Inloophuis of bij John en Corrie. Die mensen hebben bijvoorbeeld acute problemen, kunnen niet meer thuis wonen, huiselijk geweld, depressie, zulk soort dingen. Met mijn opleiding maatschappelijk werk ben ik hier echt als een vis in het water. Over geroepen, geraakt, gezonden: ik weet nog dat ik in de Gebedswinkel stond (de oude in de Rijnstraat) en ik duidelijk hoorde: ga naar het Inloophuis. Ik geloof dat ik een advertentie had gelezen voor barvrijwilliger op de dinsdagavond. Toen ik kwam zag Corrie het als een gebedsverhoring, omdat ze juist op zoek was naar een enthousiast iemand. Er heeft voor mij altijd een soort van zekerheid in gezeten van: hier moet je zijn. Daarom wist ik dat ik nog wel even in het Inloophuis werken zou. De verhalen die John en Corrie me altijd verteld hebben over de zegeningen die ze meegemaakt hebben tijdens dit werk hebben mij ook enthousiast gemaakt. Ik dacht: daar wil ik bij zijn! Daar gebeurt het! Je kunt er over lezen op de site: www.weeshuiswoerden.nl Maaike van Oosterom

Het nieuwe Liedboek Zingen en bidden in huis en kerk

Dominee Nico van Tellingen vertelt met het voor hem bekende enthousiasme over het nieuwe Liedboek (NLB). De heerlijke verscheidenheid van liederen doet zijn hart sneller kloppen. Een hart dat tijdens de studie theologie al warm liep voor de hymnologie (kerk­muziek).

14

Nico van Tellingen

“We hebben veertig jaar met het oude liedboek gedaan; laten we dus vooral niet doen alsof er steeds weer nieuwe bundels komen. Het werd tijd!”

Ik zie het NLB als een afspiegeling van de geleefde spiritualiteit tot nu toe en tegelijkertijd als een motor, die ons allemaal aan het werk zet om nieuwe dingen te gaan leren. Het zoekt de grenzen van de liturgie op en brengt deze ook in de huiskamer; ook om thuis aan tafel te lezen is veel te vinden in het liedboek, net als voor openingen en sluitingen van vergaderingen of studiekringen. Je moet wel even je weg vinden in het NLB; de liederen na de 150 psalmen hebben een heel andere volgorde gekregen. Tussen de liederen staan leuke “knipoogjes”, zoals gedichtjes van Toon Hermans en op blz. 1350 een prachtige tekst van Augustinus “Maar wat heb ik lief als ik U liefheb?”. Op blz. 1375 vind je gebeden die je kunt uitspreken voor een operatie, lied 955 gaat over kinderverdriet en lied 786 over beginnende dementie. De liederen zullen zich vast weer uitselecteren; ook van het oude Liedboek werden niet alle liederen gezongen. Ook buiten dit NLB zullen we nog steeds nieuwe inspiratie opdoen. We leven in een spannende tijd waar veel opnieuw gedefinieerd wordt; ik ben er nog lang niet op uitgekeken.

Dicky en Jan Boot

“Het gezongen geloof is belangrijker dan een geleerd geloof”

De totstandkoming van het liedboek is bijna een nog groter feest dan de totstandkoming van de PKN. Het liedboek is een spiritueel resultaat. Doordat ook kerken die niet bij de PKN zijn aangesloten aan het project hebben deelgenomen, verbindt het liedboek nog veel meer dan het samengaan van kerken in de PKN. Denk daarbij aan de Doopsgezinden, Remonstranten en de Vrijzinnige Geloofsgemeenschap, maar ook de Nederlands Gereformeerde Kerken en de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt. Zelfs de RK kerken kijken ernaar. Het oude Liedboek voor de kerken dateert van 1973 en sindsdien zijn er veel nieuwe liederen verschenen. In dit Liedboek zijn liederen uit verschillende stromingen opgenomen. We hebben veertig jaar met het oude Liedboek gedaan; laten we dus vooral niet doen alsof er steeds weer nieuwe bundels komen. Het werd tijd! Zo noemt Nico de basisbeweging van Huub Oosterhuis met als voorbeeld het welbekende lied “Licht dat ons aanstoot in de morgen”, maar ook de feministische beweging die de gender kwestie aan de orde stelt is vertegenwoordigd. Dat is zichtbaar in het lied waarin wij mensen niet meer Gods zonen, maar Gods kinderen worden genoemd en in het Ionalied “Ze zit als een vogel broedend op het water”. Iona is een communiteit in Schotland waar prachtige liederen uit afkomstig zijn. Ook de Evangelische beweging, denk aan “Heer, Uw licht en Uw liefde schijnen” en “Abba Vader” zijn in het nieuwe liedboek vertegenwoordigd. Verder prachtige liederen van Taizé zoals “Laudate Domine”, kinderliedjes en liederen van niet-westerse oorsprong zoals negro spirituals, waarbij gebruik van het

orgel overigens niet geschikt is. Uit de “Psalmen van nu” is een kleine selectie overgenomen. Deze hebben een wat beat-achtige sound. Tot zover Nico van Tellingen

Zingen Nico van Tellingen: Zingen is stemgeven aan de ziel. Zingen geeft uiting aan de menselijke emotie, het doet iets diep in de mens, het geeft moed, verbindt, schept eenheid, brengt je bij jezelf, je ziel resoneert - vindt weerklank. Zingen geeft kracht, denk maar aan mensen die zongen op de brandstapel. Op de landelijke presentatie van het liedboek in Monnickendam waren 40 (!) workshops georganiseerd met verschillende thema’s. Bijvoorbeeld over verdriet, maar ook over muziek en dans. Heel inspirerend. Jan en Dicky Boot: Met zingen verzet je je geest. Zingen werkt heel ontspannend. Jan en Dicky hebben beiden het zingen thuis met de paplepel ingegoten gekregen; er werd rond het orgel gezongen en al jong waren ze lid van een kinderkoor. Zingen is altijd aanwezig geweest in hun leven: Dicky kon als onderwijzeres op een basisschool veel zingen met de kinderen en Jan loopt thuis meestal te neuriën of te

zingen. Het zingen van mooie liederen, bijvoorbeeld gedichten van Sytze de Vries op mooie muziek, versterkt je geloofsleven. Beiden zingen in de Vesper zanggroep van de Opstandingskerk en in het projectkoor van Wiebe Tilstra; ook zullen ze het koor versterken dat het inoefenen van nieuwe liederen in de kerkdiensten zal begeleiden. Jan Boot heeft het nieuwe Liedboek al helemaal doorgelezen en ziet veel mogelijkheden voor toepassing ervan. In de laatste Vesper was er maar 1 lied niet afkomstig uit het NLB! Je mist natuurlijk wel eens een lied, zoals bijvoorbeeld het bekende dooplied “O Heere God, ons liefst verlangen”. Jan heeft dat inmiddels teruggevonden bij nummer 778, het 1e lied onder het hoofdstuk “Levenlevenstijd”.

Over psalmen Nico van Tellingen De psalmen hebben een belangrijke rol in de liturgie, maar dat moet je niet wettisch zien; een psalm mag ook wel eens ontbreken. In de psalmen komt het hele leven langs met vreugde, verdriet tot wanhoop. De psalmen zijn daarmee een bron voor ons geloofsleven. Van Nico is bekend dat hij diverse psalmen uit het hoofd kan citeren. De psalmen zoals wij die kennen heb-

15

“Ik ken geen cultuur waar niet gezongen wordt. Zingen is bijna net zo populair als voetbal”

16

Wiebe Tilstra

ben een strofische opbouw, zijn opgebouwd uit meerdere verzen. Het NLB biedt de mogelijkheid om psalmen op een andere manier in de liturgie te gebruiken. Van enkele psalmen is een responsoriaanse vorm in het liedboek opgenomen, dat wil zeggen in vraag en antwoord vorm. Hierbij wordt de kern van de psalm steeds herhaald door de gemeente, denk aan psalm 126 a met het refrein ”Als God ons thuisbrengt uit onze ballingschap, dat zal een droom zijn”. Van psalm 23 staan er wel 8 versies in het nieuwe liedboek. In deze tijd is er ook wel de behoefte aan wat ritmischer zang en dat vind je weer terug bij de “Psalmen van nu”. Tussen deze grote verscheidenheid van psalmbewerkingen staan ook mooie meditatieve teksten en gedichtjes.

Het gebruik van het Nieuw Liedboek: Met goed voorspelen hopen alle organisten de gemeentezang te ondersteunen. Hans van Vliet over de nieuwe melodieën: Het liedboek is vernieuwend. Er worden meer smaken aangeboden met veel variatie voor jong en oud, van muzikaal eenvoudig tot hoge kwaliteit. De cantorij kan niet elke zondag aantreden om de nieuwe liederen voor te zingen, daarom zal er onge-

veer elke vier weken een ad hoc koortje onder leiding van Wiebe Tilstra behulpzaam zijn bij het inoefenen van nieuwe liederen, afwisselend in de beide kerken. Jan Boot: beamer Het zou fijn zijn als er in de Opstandingskerk een professioneel beamersysteem beschikbaar komt. Het NLB is in “dundruk” uitgegeven en heeft een nogal kleine letter. Met een beamerpresentatie kun je de letters goed leesbaar in beeld brengen; ook ervaren mensen in deze tijd het meezingen van teksten op de beamer als meer bij deze tijd passend. Wiebe Tilstra, koordirigent: Liedboeken, met en zonder melodieën, kennen een lange geschiedenis. Bij de mystieke gedichten die Hadewijch rond 1250 maakte is een aantal melodieën teruggevonden. Uit 1544 stamt het Antwerps Liedboek met wereldlijke liederen. Sindsdien zijn er vele nieuwe liedbundels gekomen en aan deze reeks bundels is

nu dus het NLB toegevoegd. En wat voor nieuw Liedboek! Natuurlijk, bij veranderingen zijn er liederen die niet door de selectie komen. Soms doet dat pijn en nemen we met weemoed afscheid van een dierbaar lied. Maar ook kan het verdwijnen van een lied onze volle instemming hebben, omdat het wat betreft tekst en/of melodie niet meer aansluit bij deze tijd. Gelukkig zijn er ook heel veel liederen uit het “oude” Liedboek overgenomen én is er een schat aan nieuwe liederen bijgekomen. Liederen die inspireren, liederen die ons voorbij de waan van de dag voeren. Liederen die ons boven onze twijfel uittillen en verwoorden en verklanken wat ons anders vaak zo moeilijk over de lippen komt. Ik hoop dan ook dat “in de veelheid van geluiden, in het stormen van de tijd” (NLB 283), veel liederen uit dit NLB gezongen zullen worden. Dat ook dít liedboek niet het laatste zal zijn, maakt Willem Barnard ons op pagina 1561 wel duidelijk.

Frans van Dijke 25 jaar predikant Eind november maakten we een bijzonder Uur van Lofprijzing mee. Een volle kerk, mooie liederen, goede musici en een open, hartelijke sfeer. God, “Ik zal er zijn” stond centraal. Heel mooi legde Frans van Dijke de link tussen het lied van Sela en de uitleg over het thema. De aanwezigheid van enkele doven en de enthousiaste doventolken maakten deze dienst heel speciaal. Niet alleen voor hen, maar voor ons allemaal. Aan het eind van de dienst was er aandacht voor het 25 jarig jubileum van Frans. Ontroerend om na het gebed van Marieke Meiring en de zegening door de predikanten Gerrit Schouten en Evert Hoogerwerf ook als interkerkelijke gemeente hem in lied en gebaar te zegenen. Een dienst om niet te vergeten. Piet de Koning

Frans van Dijke 25 jaar predikant

Mensen respectvol Pioniersplekken en cadeaus behandelen “Wat doet de Landelijke PKN voor mij, als gewoon kerklid”? Met die Lida Noort werkte ruim 25 jaar als thuis begeleidster bij Careyn in de schuldhulpverlening. Met veel kennis in de rugzak werkt ze nu mee aan het ( landelijke) diaconale project “ Schuldhulpmaatje”. Het gaat erom, zo vertelt Lida in een gesprek met Aart Sliedrecht, mensen die hulp nodig hebben, weer op de rit te krijgen. Via ouderlingen, contactpersonen, de predikanten en via personen buiten de kerk krijgen we de signalen over wie in - het bijzonder - financiële hulpvragen hebben. Met z’n tweeen bezoeken we dan deze mensen en kijken wat de Diaconie kan doen, maar ook wat de overheid kan doen. Het is een moeilijk werkterrein. Als Diaconie zijn we zoekende: wat pikken we wel op en wat niet. De samenwerking met het maatschappelijke werk is heel belangrijk. Maar het allerbelangrijkste is dat we zorgvuldig te werk gaan. Met ieder mens, die in de problemen komt, behoren we respectvol om te gaan.

vraag ben ik, Jan Uittenbroek, voor de redactie van dit Kerkbalans magazine binnengestapt in het hoofdkantoor van de Protestantse Kerk Nederland in Utrecht. Bij binnenkomst valt meteen de grote folder- en materiaal-showkast op. Er wordt hier veel moois gemaakt in de vorm van magazines, cadeauboekjes, folders, cursusmappen, gespreksmateriaal. Na een gesprek met 2 medewerkers weet ik nu over het streven van de PKN om 100 ‘pioniersplekken’ in te richten, waarbij 2 in Woerden. Daar wordt geëxperimenteerd met vormen van kerk-zijn anno 2014. De PKN begeleidt de projecten en zorgt ook voor financiële middelen. De onlangs gestarte Internetkerk is een voorbeeld van zo’n plek en het bezoeken waard: www.mijnkerk.nl. Deze kerk is altijd open en je kunt er terecht voor een inspirerende tekst, een gebedsvraag of je kunt er een kaarsje aansteken. Ik ben in het gesprek op de hoogte gebracht van de mooie materialen die hier ontwikkeld worden zoals de bladen ‘Bries’ en ‘Kerkinformatie’ en bijvoorbeeld de Kerstkrant. Vanuit dit hoofdkantoor wordt Kerk in Actie en Kerk en Israël ondersteund. Dat er veel gedaan wordt voor de jeugd wist ik wel (JOP), maar dat er ook op het gebied van toerusting en educatie zoveel ‘te halen’ valt in Utrecht was mij niet bekend. Ook op het gebied van de eredienst, kerkmuziek, spiritualiteit (Vacare), de synode, de classis, missionaire gemeente zijn, de ledenadministratie en het begeleiden van predikanten, ambtsdragers, kerkenraden of jeugdwerkers. Elke regio heeft een gemeenteadviseur die in kan gaan op allerlei hulpvragen. Ik heb me voorgenomen de website www.pkn.nl vaker te bezoeken. En op de verjaardagen van mijn zussen een inspirerend PKN-cadeau mee te nemen in plaats van een bosje bloemen, te bestellen via: www.pkn.nl/webwinkel. Ons gemeentelid Hennie Groenendijk is regelmatig werkzaam in het produktenwinkeltje van de PKN. Haar plan is binnenkort de boekentafel van de Kruiskerk uit te breiden met een gedeelte van het materiaal dat in Utrecht te koop is. We gaan het zien.

17

Jeugd-catechese Tijdens de huiscatechese in november 2013 bij Titia en Aart Sliedrecht ligt de vraag voor: “Hoe weet ik zeker dat God bestaat?” Het gesprek met Inez, Irma, Jochem en Niels komt op de Drieeenheid. Voor de jongelui een pittig onderwerp maar bij doorvragen worden mooie antwoorden gegeven. Leest U mee…

Jochem

Irma

Vader: “God zelf is een hogere macht die boeven de aarde staat.” “God zegt dat de aarde heel blijft.” “Iemand waar je altijd terecht kunt als je ergens mee zit.” “Tot God kun je bidden.”

18

Zoon;

Inez

“Persoon op aarde waar mensen in het echt een God hadden.” “Je kon zeggen dat God van iedereen hield.” “Soort zoon van God die luistert.” “God gehoorzamen: houden aan de 10 geboden”

Niels

Heilige Geest: “Soort God die even op aarde is.” ”Gevoel wat je erbij hebt, als je aan God denkt.” “Soort gevoel dat je weet dat God bij je is.”

Toekomstdroom Ik ben Dirk Jan van Amerongen, 24 jaar en wonend in Zegveld. Momenteel werk ik als financieel medewerker bij een fulfillmentbedrijf. Dit houdt in het inpakken van pakketjes, hoofdzakelijk voor internetproviders. In mijn vrije tijd squash ik vaak. Verder zit ik in de commissie van de ZIN! diensten. Dit is een jongerendienst die gehouden wordt in het Baken.

Dirk Jan van Amerongen

Ik hoop te bereiken dat ik iemand ben en word, die van het leven geniet op een gezonde manier en die goed is voor zijn medemens. Op zakelijk gebied wil ik nog een deeltijdopleiding gaan doen om mij verder te ontwikkelen om als controller aan het werk te kunnen gaan. Verder hoop ik mij verder te kunnen ontwikkelen op sportief gebied in squashen en in kitesurfen. Op het gebied van het geloof hoop ik vaker iets te voelen van God. Mijn droom voor de toekomst is kitesurfen in Brazilië. Met heerlijke tempraturen in harde wind staan om te genieten van de natuurelementen.

19

Jan Kreuger

Ik ben Jan Kreuger, 27 jaar en ik woon in Woerden. Samen met met mijn ouders heb ik een varkensbedrijf en daarnaast verhuur ik mij zelf als zzp’er. Ik heb een leuke vriendin die woont in Nieuwegein. Verder schaats ik en zit ik in de organisatie van PJGU pulling Montfoort, een jaarlijks 2- daags evenement met truck en tractor pulling. Mijn belangrijkste droom is gezond te zijn en te blijven. Ik denk dat dat toch wel echt boven aan staat in het leven. Ik hoop samen met mijn vriendin gelukkig te worden en in de toekomst samen een gezin te stichten. Daarnaast wil ik het bedrijf van mijn ouders voortzetten. Het ondernemen in de agrarische sector is van kinds af aan al een passie geweest. Ik zit nu in de maatschap en ik hoop in de toekomst dat ik het bedrijf voort kan zetten en zo dagelijks in mijn passie en jongensdroom werkzaam te zijn.

“Ik laat de wind waaien“

20

Pas als de geest, dat is de wind, waait begint het orgel te spreken. Zonder de geest is het instrument dood en de Gemeente trouwens ook. De kunst is om er muziek van te maken, de juiste toetsen en registers te gebruiken. Alles op zijn beurt, anders wordt het een chaos. Aldus Arie Schüller in gesprek met Aart Sliedrecht.

zen”. En het pedaal wordt met voeten getreden, maar vormt de grond van het geheel. Werken in de kerk is mensenwerk plus. Voor Arie is dat het zingen: God troont op de lofzangen van het volk (de psalmen en gezangen). Ik mag het fundament leggen, het is niet zomaar een ‘versje’ wat je speelt. Ik bereid me goed voor, in mijn hoofd loop ik de dienst door. Wat gebeurt er?, extra spelmomenten. Je kijkt naar de voor- en naspelen en probeert er een geheel van te maken. Waar zit de plus? Als je boven jezelf uitstijgt en het één geheel is. Geweldig als het “hok” vol zit en je kunt er in klimmen, maar het kunnen ook de verstilde momenten zijn die de meerwaarde aan dit prachtige vak geven.

Sprekend over orgelpijpen: De kleinste heeft het “hoogste woord”, de dichter Jacob Revius zei het al: “Die het allerminste weet, wil het allerhoogste ra-

De toekomst: we zullen moeten blijven zingen met begeleiding… Het orgel is heel mooi, maar het kan ook met Afrikaanse trommels.

Diaconie

Arie Schüller

devies: VerVoor 2014 luidt het tussen twee binden. Dit kan met/ nooit alleen. of meer mensen en nsen die zich Er zijn echter ook me , maar dat wel willen verbinden kte, verlies niet kunnen. Door zie re redenen van werk of om ande n de mogeontbreekt het hen aa ving. Als kerk lijkheden of de omge verbinding kunnen wij dan die Als Diaconie bieden of zelfs zijn. de verbinding mogen wij, namens u, medemens. zijn tussen u en onze ook daarbij op Mogen wij dit jaar u rekenen? Zie de bijlage.

Colofon

De bloemen gaan vanochtend naar... Die bloemen hebben geen voetjes, dus ze gaan niet uit zichzelf. Meestal is het de wijkouderling of de contactpersoon, die het betreffende gemeentelid mag verrassen met het boeket bloemen. Bedankt dames en heren voor deze dienst. Die bloemen groeien ook niet uit zichzelf. Het is niet zo dat er elke werkdag een beetje water in de vaas gegoten wordt en er dan zondags een mooie ruiker uit gegroeid is. Er is een vast team met dames, die er voor zorgen dat elke week weer in de Kruiskerk en de Opstandingskerk een prachtig boeket bloemen op de liturgische tafel staat te pronken. Bedankt voor dit fantastische, hoog gewaardeerde werk. Behalve de bloemen tot kleurig boeket opmaken, moeten de bloemen gekocht worden. Daar-

voor is er een bloemenpotje, waar de dames het geld uithalen. En daar wringt soms de schoen. Want er moet dan regelmatig ook geld ingestopt worden, ten minste zolang de kruik van de weduwe van Sarefat zoek blijft (Koningen 17). Om het feest van een boeket bloemen op zondag in de kerk en het plezieren van een van de gemeenteleden na afloop van de dienst mogelijk te houden, vragen wij u af en toe wat geld over te maken naar een van de rekeningen van de bloemenfondsen: Voor de Kruiskerk: NL05ABNA0930715179 t.n.v. Bloemenfonds Kruiskerk. Voor de Opstandingskerk: NL49FVLB0635811049 t.n.v. Bloemenfonds Opstandingskerk. Ook kunt u een gift in een envelop doen met daarop BLOEMENFONDS en deze in de collectezak stoppen. Namens Bloemenfonds Kruiskerk: An van Os – tel. 41 74 09 Namens Bloemenfonds Opstandingskerk: Irene en Aad Kamer – tel. 41 63 78

Redactie: Ada van Doorn • Jan Uittenbroek • Hetty Lievestro • Ada van der Herberg • Jan Pool • Aukje Kreuger • Aart Sliedrecht • Jan Jacob Uythoven • Michel de Wit Uitgave: Gereformeerde Kerk Woerden-Zegveld • Meer info: www. kerkklanken.nl Vormgeving: Studio Gerrit Gerritsen, Zegveld • Druk: Senz Grafische Media B.V., Woerden