DEFEESTWILLY Jaargang 4, nummer 4 –februari 2013
WELKOM Op de Musicologicafeestweek Jasper Croonen wij onze geliefde fakbar in. U krijgt dan van ons frisse pintjes tot in de vroege uurtjes, iets wat best wel letterlijk mag genomen Beste feestvierder, Bij deze zouden we u van harte worden want we houden de Fak die dag 24 welkom willen heten op onze feestweek, uur lang open. Mocht u het feestgedruis een jaarlijks hoogtepunt in de tijdelijk beu zijn, dan heeft ons geweldig musicologische feestkalender dat u cultuurteam ook een concept uitgewerkt gedurende de komende vijf dagen zal waarbij het thema “Work in Progress” beroven van uw nachtrust en uw centraal staat. Gedurende de periode van nuchterheid. Deze met een extra dosis één zonnewende zullen zij om en rond de humor doorspekte Willy zal u als gids fakbar verschillende workshops, lezingen dienen op het pad naar het amusement, en voorstellingen laten doorgaan. Op woensdag worden de een pad waarop pintjes, goede muziek, batterijen opgeladen met het oog op de nog gemuil en een geweldige sfeer schering en komende activiteit. Die avond kan u met inslag zullen zijn. Nu vraagt u zich vermoedelijk af ons komen meegenieten van een met welke ongelofelijke activiteiten wij u uitgebreid aanbod aan bewegende beelden de komende midweek zullen entertainen. die ongetwijfeld met kleine oogjes en Op maandag vindt volgens de traditie de vettige katers zullen bekeken worden. Op musicologicacantus plaats. Met dit jaar een donderdag sluiten wij deze geniale nieuwe man achter de piano, maar nog vijfdaagse af met ‘Booze 2 Choose’. Deze steeds dezelfde muzikale virtuositeit ondertussen gevestigde waarde in de waarop zelfs Lorenzo Gatto stikjaloers is. brede waaier aan praatkamerfeestjes zal er Bonuspunten voor niet-musicologen die voor zorgen dat de week met een knal weten wie die man is. Krijgt u overdag een wordt afgesloten. Wij zorgen voor de hongerke, ook dan kan u bij ons terecht drank, het vuurwerk moet u er maar bij voor een warme hap. Op dinsdag palmen denken. (vervolg op p. 3)
POEZIE Een collectie sms’en van Fleur Ik bel mijn moeder ook altijd als er een hyena in mijn kamer staat. Gelukkig ben ik op alles voorbereid en heb ik mijn extra tandenborstel steeds bij de hand. Dan doe ik hocus pocus en kan ik vanonder de belastingcontrole muizen! Simon & Garfunkel doen het trouwens weer, een reis winnen naar isobetadine! Aiii. Gelukkig volgt Simon veterstrikkencursus. Anders was de opwarming van de aarde in het gedrang gekomen. Opwarming van de maan bedoel ik. Cotton Eye joe wil ook mee ze. Nodig die anders niet uit. Tssss. Echt, bedankt. Bling bling kan je nu wel vergeten. Net als de hooi op je vork ben je ook je wimpers verloren. Jij met je tentakels gemaakt van ijsberenvacht had beter moeten weten. Smells like papier. Lek mijn anus.
2
Ik ben bij deze uitgepraat en vermoedelijk bent u al dit gelees ondertussen al lang beu. Toch raden we u aan dit blad nog niet meteen weg te gooien. In de volgende pagina’s zitten namelijk ongelofelijke epossen vervat die u een uniek beeld kunnen geven van de leefwereld van de musicologiestudent. Wees echter gewaarschuwd, wij musicologen durven wel eens onwaarheden verkondigen om u op het foute been te zetten. Aan u de taak om uit te dokteren waar we de waarheid hebben
neergepend en waar we zwaar uit onze nek geluld hebben. Zo, dan rest er ons nu niets meer dan u een fijne feestweek toe te wensen. We kijken er naar uit om u allemaal talrijk en vaak te mogen begroeten op onze activiteiten en hopen dat u ons tot in de vroege uurtjes zal vervoegen. Slapen kan u immers nog in het weekend doen. Laat deze week alle remmen nog maar eens los. U heeft alvast onze toestemming, maar moet het wel nog aan de mama en de papa vragen. Jasper Croonen
3
INHOUD Welkomstwoord .............................................................................................................................................. 1 Poëzie ................................................................................................................................................................... 2 Inhoud .................................................................................................................................................................. 4 Agenda ................................................................................................................................................................. 5 Toekomstmuziek.............................................................................................................................................. 6 Valentijnsavond................................................................................................................................................ 9 Recensie ............................................................................................................................................................ 11 Het Leven zoals het is ................................................................................................................................... 12 De meester aan het woord ......................................................................................................................... 14 Dixit ..................................................................................................................................................................... 16 Prijsvraag .......................................................................................................................................................... 17 Colofon .............................................................................................................................................................. 20
4
AGENDA Feestweek 2013 24/02: 25/02: 25/02: 26/02 : 27/02: 28/02:
22u 13u 20u30 13u-13u 20u 22u
Openingsreceptie met gratis vat @ fak Letteren Hotdogverkoop @ MSI Musicologicacantus @ Lido De 24 uren van Musicologie @ fak Letteren Filmavond/ pyjama night @ fak Letteren Booze2Choose @ praatkamer fak Letteren
Februari – maart 2013 13/03: Musicologicaconcert Cielarko (PDS, 20u) 22/03: Galabal der Letteren (Sportoase, 22u) 27/03: Letteren-TD
5
TOEKOMSTMUZIEK een bezoek aan het Melissa Portaels vandaag instrumentenmuseum met haar klas Het was reeds de derde keer dat ik gepland. Snel vertelde ze me dat ze nu doorheen het station van Brussel Centraal lesgaf op één van die scholen voor muzikale liep. Tevergeefs, want het wafelkraam was geniën waar ik in de krant al over gelezen nergens meer te bespeuren. Nostalgisch had, maar veel tijd om bij te praten hadden dacht ik terug aan hoe ik hier, dertig jaar we niet. Net voor ze met de kinderen op de geleden, mijn eerste maaltijd van de dag trein verdween, nodigde ze me uit haar te nuttigde op katerende vrijdagmiddagen. vergezellen, deze avond bij de start van een De campuskaart die ik toen in mijn handen nieuw project in het STUK, ingericht door hield was nu een railpass. Deze ochtend onze mede-oudpraesidiumleden, Sara en glimlachte de conducteur breed naar me Emilie. toen hij de heenrit richting Leuven en de Ik had nog steeds geen Luikse wafel datum van vandaag, 25/10/2043, op mijn gegeten, daarom besloot ik mijn tocht door railpass bekeek. Het leek alsof hij mijn hele Leuven te starten in de Diestsestraat. plan doorzag. Ik ben vandaag 50 jaar Watertandend stak ik het Martelarenplein geworden en deed mezelf een treinticket over. Er heerste een gezellige shopsfeer richting Leuven cadeau om herinneringen door de straat en benieuwd naar de laatste mode gluurde ik door de etalageramen van op te halen. Na dertig jaar twijfelde ik nog steeds welke de winkels. Bij Hugo Boss zag ik een das die kant ik uit moest nadat ik van de trein perfect paste bij de ogen van mijn man. Het gestapt was, “is rechts van mij de verdere aanbod van de winkel was zo hoofdingang van het station of kom ik dan indrukwekkend dat de zoektocht naar een aan de fietsenstalling uit?” Het horen van das al snel een hele queeste werd. In een mijn naam haalde me uit mijn vertwijfeling. radeloze bui vroeg ik de man naast me om Aan de andere kant van het spoor zag ik te hulp. Tot mijn grote verbazing draaide het midden van een hele groep uitgelaten gezicht van een oude vriend, Dieter, zich kinderen een vrouw met grote gebaren naar me toe. “Melissa, je bent bij de juiste zwaaien. Wanneer ik mijn bril wat beter op persoon!” Dieter maakte me zeer gelukkig mijn neus duwde, herkende ik Cindy. met zijn stijladvies, maar de grootste Hoewel mijn conditie niet meer was wat ze verrassing was dat Fleur en Aurelie ook in ooit geweest is, rende ik zo snel mogelijk de winkel ronddoolden. Zij waren er om naar het perron waar ze stond. Ze had Dieter te helpen bij het kiezen van een nieuw kostuum. Hij legde me vol trots uit 6
dat hij op het einde van de week een belangrijke lezing zou geven in Londen over de Schone Slaapster van Tchaikovsky. Dieter, Fleur en Aurelie zijn steeds nauw in contact gebleven, ze delen samen een grote villa in een chique wijk van Gent. Fleur bezit samen met haar partner een stijlvol muziekcafé en Aurelie organiseert de wekelijkse optredens die er plaatsvinden. Tevreden over mijn aankopen verliet ik de winkel en zette de tocht verder. Het plaatje zou niet compleet geweest zijn als ik het Erasmusplein, het MSI en de fak niet bezocht zou hebben. In gedachten zag ik Simon, Lucas en Jasper al aan de toog hangen. De verwondering sloeg pas echt toe wanneer ik hen ook effectief op het bankje voor de fak aantrof. Iedereen was erg veranderd, Simon had stijl achteruitgekamd grijs haar, Jasper had gekozen voor de skinheadlook en Lucas was in uniform. Dat ze daar op dat moment verwikkeld zaten in een verhitte discussie was te wijten aan Simon en Jaspers fakschimmelgedrag. De fak was niet langer tevreden met hun ononderbroken aanwezigheid en Lucas, die ondertussen de nieuwe studentenflik was, moest bemiddelen in deze ruzie. De herinneringen van de fak brachten me al snel terug in feestsfeer, maar het studeren was het feesten steeds nabij. Die gedachte bracht me naar de letterenbib, waar de KU Leuven trots mocht zijn op haar nieuwste aanwinst. Sinds kort was Michiel er de nieuwe bibliothecaris van het vierde verdiep. Op het middaguur ging ik er even langs voor een korte babbel, toevallig kwam Claire net zijn boterhammen brengen. In zijn haast had Michiel zijn
7
brooddoos die ochtend thuis vergeten. Ook mijn maag begon om voedsel te roepen, een broodje van bij het ’t hoekje zou me smaken. “Vo mi e broodje mé geirnoarsala. Geirnoars recht ut de zêe éh.” “Bastijn?” vroeg ik vol ongeloof, “wat brengt jou terug naar Leuven?” De laatste jaren bestond de Raaf niet meer, maar was er een grote muziekuitgeverij in de plaats. Voor het raam hing er een grote poster van Beethoven en een Beethovenbuste stond te pronken aan de ingang. Ik had het kunnen denken dat Bastijn daarachter zat. Genietend van mijn broodje ging ik verder op pad. Uit onoplettendheid botste ik hard tegen een vrouw die me gehaast wou passeren. Ik verontschuldigde me meteen en herkende Claïs, snel hielp ik met het oprapen van de papieren die uit haar handen gevallen waren. Het waren nieuwe contracten voor de verhuur van koten. Ze had het “musicologicahuis” van vroeger helemaal opgekocht en verhuurde het enkel door aan musicologen. Zo bleef ze nog dagelijks in contact met haar meest geliefde studentenkring. Bij elke ontmoeting die deze dag mijn pad kruiste, had ik de mensen mee uitgenodigd voor de avond in het STUK, georganiseerd door Emilie en Sara. Bij onze aankomst overhandigde Nelle ons trots het programmaboekje van het concert. Na het behalen van haar diploma kon ze meteen aan de slag in het STUK. Ze leidde elke concertavond in goede banen, voorzag de zalen van een leuke aankleding of ontving het publiek hartelijk zoals vandaag. Het werd een experimenteel optreden waarin Lotte zich volledig kon uitleven met haar harp. Ze was ondertussen een zeer talentrijke harpiste en liet zich
voornamelijk in met experimentele projecten. De hele groep herenigde musicologen sloot de avond in gezelligheid af aan de bar waar Eva ons voorzag van perfect getapte pintjes. De job als hoofdverantwoordelijke van de bar in het STUK stond haar goed. Om de groep volledig te maken belden we ook Niels op om ons te vergezellen. Helaas kon hij niet komen, daar hij op zakenreis in Duitsland was. Er zou een nieuwe editie van de MGG uitkomen en als grafisch verantwoordelijke
moest Niels een aantrekkelijke lay-out uitwerken. Het werd een uiterst gezellige avond. Maar aan alle mooie liedjes komt een einde, dus ik zocht tegen 23u mijn bed op. Bovendien moest ik de dag erna fris zijn voor een interview met Asley Van Cauter, toevallig ook een oude vriend. De Standaard, waar ik tegenwoordig als freelance journaliste werk, wil graag een artikel over deze succesvolle componist publiceren. Einde?
8
VALENTIJNSAVOND Innuendo’s inbegrepen Aurelie Buti en Fleur Devlieger was voorbehouden voor de opkomende praeses – don’t wanna jinx it – van Historia. 14 februari. Een avond waarop enkele Bram nodigde zijn allerliefste Valentijn uit musicologen zich overleverden aan de om hem te vergezellen naar het Gentse duistere kant van de al dan niet prille ‘Date with the Night’, en haar tegelijkertijd romantiek, terwijl de anderen gedwongen voor te stellen aan zijn homies van de Jova werden tot een donker diner bij kaarslicht scouts Gentbrugge. Na de goedkeuring van in de Alma. Dit tot de grootse ergernis van zijn vrienden en een meer dan geslaagde zij die wel graag kunnen zien wat ze eten. avond wandelden hij en ons kersvers Jasper daarentegen, had er helemaal geen eerstejaartje Lauranne hand in hand naar probleem mee om de mogelijkheid tot huis. Nadat hij haar een hartstochtelijke staren naar zijn vegetarisch afscheidszoen gaf, vroeg ze nog hoopvol koninginnenhapje op te geven voor de “Wanna come in?”, wat leidde tot een helblauwe ogen van zijn negen maand oude verlies van wel 1000 pandapunten. Nogal crush, een zekere biologe. Zoals het hoort atypisch voor Musicologica, maar op Valentijnsavond wisselden ze hun ochtendstond bracht wel goud in de mond! gebruikelijke tête-à-tête voor een plaats Verder werden nog gespot: Claire en naast elkaar, om de afstand tot een Michiel in (de) Extase, Nelle en Toon in de minimum te beperken. De daar gecreëerde dierentuin – we willen het zelfs niet weten 2 CO werd op Jaspers kot gelukkig met – en Niels en Asley in een pianolokaal van vrucht omgezet in zuurstof. Fotosynthese het MSI. De afloop van deze dates zijn tot y’all. op heden nog onbekend, maar we’ll keep Tegen alle verwachtingen in was ZEKER you posted (of niet). Daarnaast werd NIET JANNIS Yentls Valentijntje voor de Clucas beenstrelend gezien in de Fak na avond. Die eer werd voorbehouden aan een onbesliste uitslag over het geslacht van Simon Desmet die haar wist te verblijden hun trio. Verder waagden ook Eva en Laura met een kommetje zelfgemaakte maïssoep. zich aan een uiterst romantische avond op Jannis, die immers nog liever naar The LOKO. Mind. Blown. Killers luistert dan Valentijn te vieren, was Valentijn as it could be, as it should be, te vinden op zijn kot met een extra grote maar wij hadden tapavond. Evengoed Cara pils en een pakje frieten. Hetzelfde lot gedronken.
9
10
THE KILLERS Jannis Van de Sande Als er iets anno 2013 uit den boze is, zijn het wel vooroordelen, want die zijn dom en irrationeel. Dit neemt echter niet weg dat ze soms een kern van waarheid bevatten. Zo blijken series met Kurt Rogiers, pizza’s van de Pyramid en spaghetti met ramenas in de realiteit bijzonder weinig te verschillen van de vooroordelen die erover bestaan. Ook bij een band wiens frontman als Brandon Flowers door het leven gaat is het niet evident hoge verwachtingen te koesteren. Nochtans hebben The Killers aan hun debuutalbum “Hot Fuss” een aardige duit verdient, en ook in dé Fak wordt hun grootste hit, “Mr. Brightside”, steevast met veel geklop en uitbundig gezang (dronken gebral in het geval van BVH) onthaald. Hoewel velen onder jullie weten dat ik mij bij het uitbreken van zulke hysterie liever sereen terugtrek, heb ik mij ondergedompeld in de wereld van The Killers en hun zwakbegaafde fanbase. Een goed musicoloog moet zichzelf immers tussen haakjes kunnen plaatsen, en ook ik heb getracht in alle objectiviteit naar “Hot Fuss” te luisteren, helaas waren mijn haakjes niet geluidsdicht. Aanvankelijk liep mijn missie van een leien dakje: de intro van “Jenny Was A Friend of Mine” kan qua smakeloosheid weliswaar concurreren met stadscamouflage, we blijven ten minste gespaard van Flowers’ jammerend gemekker. Helaas slagen The Killers er niet in hem langer dan 40
11
seconden stil te houden, waarna hij aan zijn lamento begint. Zijn intonatie ligt ergens tussen woede en verdriet, en hoewel dit mogelijk de bedoeling geweest is, zou ik de producer willen verzoeken om Flowers in de toekomt zijn lego gewoon terug te geven. Een “Waarom ben ik dit aan het doen?”-gevoel overviel me toen ik de intro van “Mr. Brightside” hoorde. Alsof het refrein nog niet degoutant genoeg is ziet de band er geen graten in om ook de strofe letterlijk te herhalen. Dat zegt natuurlijk erg veel over de boodschap die ze te brengen hebben, maar men mag geen voorbarige conclusies trekken en ook Flowers’ beperkte mentale capaciteit vormt waarschijnlijk een verklaring voor deze keuze. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik er halverwege “Somebody Told Me” de brui aan heb gegeven. Qua tekstuele inhoud situeert dit nummer zich op het niveau van “Saskia is dood” en Brandon: “Je bent zo slecht in rijmen”. Vier nummers waren schijnbaar voldoende om te concluderen dat The Killers wel degelijk zijn wat ze in mijn hoofd altijd geweest zijn: vier totaal kolderieke, krankzinnige losers die een bijzonder slechte megalomane imitatie van de Jostiband brengen. P.S.: Ik weet dat dit artikel mijn geen al te sterk alibi heeft opgeleverd, maar ik heb niets te maken met de krassen die komende woensdag worden aangebracht op het “Hot Fuss”-exemplaar van de Fak.
HET LEVEN ZOALS HET IS… Gossip Gay Dieter Blarinckx Het was maandagochtend. Ik werd wakker met een pijnlijk, branderig gevoel aan de opening aan het einde van mijn endeldarm. Ik herinnerde me flarden van wat er zich die avond/nacht allemaal had afgespeeld: classic fak-avond. Maar wat zou er gebeurd zijn in de momenten van de fak naar mijn kot? Wie was de mysterieuze persoon die mij vervoegde? Wel, mijn lieve lezertjes, dat is wat we in deze editie gaan trachten te ontdekken. Via deze weg krijgen jullie een blik op
bodempje van wat restanten van Dafalgan blijken te zijn. Kan het zijn dat ik deze nacht, zonder dat ik het van mezelf wist, ben opgestaan en een Dafalgan heb geprepareerd? Die kans is wel behoorlijk groot, aangezien ik vaak niet insta voor mijn zatter-ego. Voor de rest vind ik een wanordelijk kot en dat is vrij ongewoon aangezien homo’s de meest ordelijke mensen zijn ter wereld; denk eens aan hoe de living van Showbizz Bart er zou uitzien. Stinkende adem, alcohol-vlekken op mijn dure
het leven van kleren en ten Showbizz Bart één der best slotte een bewaarde gemeenschappen van de iPhone op de grond die trilt. Jasper Leuvense elite, de homoseksuelen. Croonen: “wa the fuckkh isz er almdal Net zoals de vriend van ieder musicoloog, gbuert, wij waren zo sjneeel zat. HAHA oh William Caplin, stel ik voor dat we de ja Nelle en Lotte die muilden, hoe goe wazz retrospectieve analyse hanteren. Voor de dad?!” Typische sms van een goede vriend leken, een analyse in retrospect wil zeggen na een goede avond. Oh wacht, wie was dat we beginnen bij het eindpunt en zo Jasper nu weer? terugwerken naar voren toe. Wel, laten we Via mijn berichten-inbox (oh nee, zo dan maar beginnen met onze queeste: confronterend) krijg ik min of meer een maandagochtend, brandende pijn. Op mijn beeld van hoe mijn avond er zou kunnen nachttafeltje vind ik een glas met een uitgezien hebben. Conclusie tot hiertoe: 12
leuke en zatte pré met piepstemmen (gemerkt aan de vreemde filmpjes op mijn iPhone), daarna fakbar Letteren met veel bekend volk (waaronder natuurlijk de legendarische fakhomo’s). Dit kwam ik te weten door de ontdekking van de tientallen instagram-foto’s die ik blijkbaar had gemaakt die avond ervoor. Hoe meer ik begin na te denken, hoe meer de hoofdpijn begint op te komen. Ik wil Dafalgan, en veel. Ik ga nooit meer uit, echt nooit meer. Oeps mijn iPhone gaat. Kwinten: “Man, wa was da allemaal met u en dieje 40-er in de Key?” Ik kan niet beschrijven wat er omgaat in mijn hoofd, als ik toch zou moeten, zou het iets in de trant van wereldoorlog III zijn. Ik was blijkbaar in fak Letteren, maar ook in de Key West? Hm, interesting. Wat deed ik in de key en met wie ben ik daar vertrokken?? Ik ben er dan uiteindelijk in geslaagd mijn gezellig en warm bed uit te komen. Ik open (in mijn onesy, natuurlijk) de deur en klop bij mijn buurvrouw, Fleur, aan. Zij opent de deur met duidelijk dezelfde symptomen als ik. Warrig haar, stinkende adem, vuile kleren en tenslotte een vreselijke walm die stilaan de gang begon te vullen. Na een beetje classic gossip ben ik weer wat informatie rijker. Zitten schreeuwen, mijn hemd gescheurd aan de deur (dat verklaart die lelijke scheur in mijn mooi TopShophemd), ongepaste instagram-foto’s, een koosjere kebab gaan eten ergens op de oude markt en als kers op de taart heb ik staan dansen op de tafel (Oh dear God, wat moeten die mensen wel niet gedacht
13
hebben?). Daarna was ik gewoon ‘weg’. Alsof ik verdwenen was van de aardbol, zonder iPhone. Dingdong, de deurbel. Shit, ik zie er niet uit. Och ja, dan maar zo. Ik strompel letterlijk de trap af, open de deur en tot mijn grootste verbazing staat daar de knappe barman van de key. Hij vraagt me of alles oké is met mij en of ik nog last heb gehad. Een aardige, knappe man, van ongeveer 40 gok ik. Wacht, zou dit de man zijn waar Kwinten het over had? Nieuwsgierig nodig ik hem uit op mijn kot om uit te zoeken wat er nu net aan de gang was. Strontzat kwam ik de fak binnengestrompeld, ik zag er bleek uit, ziek en ik stonk. Voor de niethomo’s onder ons, dat is niet de juiste attitude voor een homobar waar je constant gekeurd wordt alsof je een stuk vlees bent dat gewoon in de koelcel van de slagerij hangt. Blijkbaar had ik een soort van voedselvergiftiging, van de kebab die ik eerder die avond genuttigd had. Dat bracht met zich mee dat ik last had van het ‘vliegend schijt’ zoals ze bij ons zeggen. Volgens de knappe barman heb ik letterlijk de darmen uit mijn lijf gescheten. Dat verklaart dus die brandende pijn. Jammer, ik had gehoopt op een ‘happy ending’. De barman bracht me naar huis waar hij dan ook beloofd had de dag erna terug te staan. Hm, misschien krijg ik dan vandaag toch nog een happy ending, met een knipoog naar het pakje condooms dat op mijn nachtkastje vraagt om geopend te worden.
DE MEESTER AAN HET WOORD… Ludwig van Beethoven Simon Desmet Kan je misschien een tipje van de sluier lichten omtrent je huidige projecten? Omdat na al dat analyseren van klassieke muziek steeds vaker de vraag ‘had die Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet zoveel componist dat echt bedoeld, wat wij hier projecten heb, momenteel. Na mijn zeggen?’ in ons opkomt, werd het eens hoog negende heb ik in elk geval wel een beetje tijd dat we het hen zelf gingen vragen. Daarom genoeg gehad van heel dat klopte ik aan bij H.G. Wells, leende ik even zijn orkestgebeuren. Veel te veel diva’s en veel teletijdmachine en haalde ik een zekere L. van te weinig professionaliteit. Beethoven naar onze tijd… Dus we mogen geen tiende symfonie Ludwig, laat ons meteen met de deur in verwachten? Heeft het iets te maken met huis vallen: Mozart of Haydn? uw steeds erger wordende doofheid? Goh, dat is geen gemakkelijke vraag natuurlijk. Ze hebben allebei hun kwaliteiten: Haydn schrijft heel mooie en vertederende melodieën, rijk in onschuld maar ook in vakmanschap. Maar Mozart is ook perfect, als je dringend gal moet opbraken of als je toch niet helemaal zeker bent dat muziek echt iets voor jou is. Zelf ben ik meer fan van het werk van The Village People: héél indrukwekkende gasten. Born to be Alive is misschien wel dé schijf uit de hele muziekgeschiedenis voor mij. Als ik terugkeer naar mijn tijd ga ik er een pianosonate op baseren. Een aantal van mijn sonates hebben blijkbaar een bijnaam gekregen en de Discosonate lijkt mij wel een mooie toevoeging. Opus 420, als je begrijpt wat ik bedoel.
Kijk, heel dat doofheid gedoe is zwaar opgeblazen. Dat is allemaal begonnen op de Weense feesten. Ik was daar met een paar maten van de volleybal en het was mijn beurt om gerstenat te gaan halen. Kom ik daar natuurlijk terug met een gerstenat te weinig omdat ik de Friedrich niet had horen bestellen. En dan is het begonnen hé, met ‘haaaa den Beetdoven had het weer niet gehoord’. En ja, alles dat geschiedkundigen vinden uit mijn tijd dat op papier staat wordt hier blijkbaar meteen als waarheid beschouwd (competentie is ver te zoeken bij historici). Dus dat is blijven bestaan dat mopje, tot het geen mopje meer was. En daarmee ben ik nu dus doof, zogezegd. Maar bon, ik klaag niet hoor, iedereen heeft veel meer respect 14
voor mij omdat ze denken dat ik doof ben. Maar kom, serieus nu, ik kan mijn meesterwerk, mijn achtste symfonie, toch niet doof hebben geschreven? Tegenwoordig is het vooral uw negende symfonie die hoog aangeschreven staat. De achtste kent eigenlijk zo goed als niemand. De achtste symfonie van Beethoven? Is dat iets van Bach? De negende?? Allez! Die heb ik geschreven op het toilet van de facultätschbarr in Bonn. Pas op, het is zeker niet slecht, natuurlijk. Maar laat ons stellen dat ik liever niet geëindigd was met nummer negen. Ik was zodanig enthousiast (en een beetje geestelijk… verruimd natuurlijk) dat ik totaal vergeten was dat er in een symfonie eigenlijk geen koor voorkomt. Maar goed op de première heeft er blijkbaar niemand dat gemerkt, want de recensies waren redelijk lovend. Dat kan ook een resonantie zijn geweest van het succes mijn achtste symfonie, natuurlijk.
Ik ben gisteren naar Weezer gaan kijken. Wat een power! En zo bescheiden! Can’t Stop Partying klinkt als een hymne voor mijn vriendengroep. Daarnaast heb ik iets gezien dat een ‘nolligraph’ heet. Een soort speciale ganzenveer om notenbalken mee te tekenen. Ik had mijn meesterwerk, mijn achtste symfonie, verdorie op een week kunnen afhebben met dat ding. Ik zit hier met een tenniselleboog van al dat lijntjes trekken.
Er zijn eigenlijk redelijk veel dingen die me hebben verbaasd in deze tijd. Eergisteren was ik op de première van een ouverture van Skrillex, Niet meteen mijn genre, maar het aantal mensen daar was fantastisch. Het concertleven is er enorm op vooruitgegaan sinds mijn tijd. Ik weet nog goed een concert in de Stadsschouwurg van Wenen, waar tegen het einde van het optreden niemand meer in het publiek zat. Zelfs enkele leden van het orkest waren het afgetrapt. Dat was dan ook de laatste keer dat ik alle symfonieën van Haydn achter elkaar programmeerde. Maar in deze tijd worden artiesten blijkbaar zelfs Euh… Ja. Iets totaal anders nu: u noemde goed betaald om op te treden. Werkelijk daarnet reeds The Village People. Zijn er opmerkelijk. nog andere dingen die u verwonderden terwijl u in deze tijd rondsnuffelde? Mr. Van Beethoven, bedankt voor dit gesprek.
15
DIXIT Dattemet gezegd heeft! EK: Eieren zijn toch groenten?!? DB: Ik wil dat gewoon delen, want ik wil in de belangstelling staan. JC: Hey, oma! Heeft uw Fleur facebook? LL: Gij hebt mij fucking nat gemaakt Jasper! LN: Ik ben ik hier de enige normale! NH: Pas op of ik kots in uw bed! JVDS: (over Mr. Brightside van The Killers) Da’s nu toch niet meer serieus. Ik heb dat nu drie keer gehoord op 24 uur tijd. Ik vind dat redelijk veel voor een kutnummer van tien jaar oud. DB: Drie belangrijke figuren in Rusland? Lenin, Stalin en Anastasia. LL: (totaal uit het niets) Van ‘alma’ kunt ge ‘lama’ maken. EC: Ik ben pro pijpen! JVDS: Ge moet de mensen niet geven wat ze willen, maar ge moet ze doen willen wat ge ze geeft. JC: Ik heb zin in Germaineke. NH: Nee, we gaan nog niet slapen, want alles draait in mijn hoofd.
16
QUIZVRAAG De winnaar van vorige editie:
Profictiat aan Michiel voor het winnen van de vorige prijsvraag. Het antwoord was: het eerste deel uit Bruckners negende symfonie. De nieuwe prijsvraag vind je op de volgende pagina
17
18
19
COLOFON Redactie Simon Desmet Bastijn Steelandt
Auteurs Aurelie Buti Dieter Blarinckx Fleur Devlieger Jannis Van de Sande Jasper Croonen Melissa Portaels Simon Desmet Bastijn Steelandt
Met dank aan Ludwig van Beethoven Niet op de openbare weg gooien, a.u.b.
20
