De Familie BrandsenBaarn in 2005 … Deze jaarbrief heeft veel te lang op zich laten wachten … een heel jaar om precies te zijn. In januari werden we nog door sommige mensen gevraagd waar de brief bleef, maar zij hebben het uiteindelijk opgegeven. Nu in december 2006, als we nadenken over de jaarbrief van dit jaar, kunnen we maar één ding doen: die van 2005 eerst schrijven. Bij deze!
januari We begonnen het jaar met een dreumes van net 1 jaar oud: Mara, een grote peuter van 3,5 jaar: Pieter, en een schoolmeisje van 4,5 jaar: Fleur. Het leven met een schoolgaand kind was al heel anders gebleken (op tijd op school zijn, geen uitloop bij het ophalen, opvang tijdens vakanties, studiemiddagen enz.), maar gelukkig konden we ons nog wel een vakantie buiten de schoolvakanties permitteren. We zijn in de tweede week van januari naar Zuid-Limburg geweest. Wat is het daar toch prachtig! Voor de kinderen is een zwembad en een speeltuintje alles wat ze willen, en wij hebben genoten van de prachtige omgeving (en het prima winterweer).
februari Fleur gaat elke vrijdag naar dansles in Soest. Het enthousiasme is echter minder groot dan een jaar geleden. Ze zal geen groot danseres worden …. En waarschijnlijk is het af en toe ook veel voor haar: school, spelen bij vriendjes en vriendinnetjes, andere leuke dingen doen, en dan nog dansen! Deze maand stond er weer een (mini-)vakantie op het programma. We zijn met Fleur en Pieter (Mara logeerde bij oma Van Hattem) naar het Efteling-hotel geweest, waar we logeerden in de ‘Onder Water Kamer’. Dat was erg leuk, en we zijn (voor het eerst) naar het Sprookjesbos van de Efteling geweest.
maart We blijven vakantie vieren: met de JOC (de Jonge Ouders Club die ontstaan is na de geboorte van Fleur, Yorick en Benth) zijn we ons jaarlijkse weekendje weggeweest. Nu de kinderschaar compleet is, hebben we allemaal ons eigen huisje. De maaltijden doen we samen en natuurlijk wordt er gezwommen, gewandeld en veel gespeeld, gepraat en gelachen. Met Paul en Aranka (met Yorick en Floris) en Irene en Rins (met Benth en Mart) hebben we een heel bijzonder weekend gehad, want er lag volop sneeuw. Pieter had al vaak gevraagd wanneer het ging sneeuwen en hij, en de andere kinderen, konden er geen genoeg van krijgen! De kinderen hebben een kleuradvies gehad. Ellen heeft dit een aantal jaren geleden laten doen, en er veel plezier van bij het kopen van kleding. Nu hebben de kinderen, en Nico, hun eigen kleurenpaspoort. Deze ‘kleurenmevrouw’ combineerde het advies met een karakteranalyse, en ze gaf een paar rake typeringen van de kinderen. Fleur is een zomer met lentesporen (waardoor ze soms meer wil dan waarvoor ze energie heeft), Pieter is een winter (die niet snel op de voorgrond zal treden en nogal gesloten is) en Mara is een zomer met veel winter (en daardoor kan ze zichzelf prima in balans houden).
We waren bij de Paasviering van de Amalia Astro. Allemaal nieuwe activiteiten, waarvan wij als ouders mogen meegenieten. Het is erg leuk om weer deel van het schoolleven te zijn. Minder leuk is dat Fleur nauwelijks wat vertelt … ze is het meestal ‘vergeten’.
april Pieter heeft het prima naar zijn zin op de crèche. Het was vorig najaar wennen om zonder zijn zus te gaan, maar hij heeft zijn draai daar helemaal gevonden. Hij speelt graag met Roel die ongeveer even oud is. We maakten ons in het voorjaar zorgen of Pieter in augustus klaar was voor school, want hij was nog niet zindelijk. Zijn spraak is een stuk beter dan vorig jaar, en daaraan wordt elke week gewerkt via logopedie. Voor zijn motorische ontwikkeling krijgt hij fysiotherapie. In overleg met logopediste en fysiotherapeute is Pieter getest het Meander Medisch Centrum om meer zicht te krijgen op welk vlak hij ondersteuning het meeste nodig heeft: fysio, logo of anders. De conclusie was dat het beeld niet goed duidelijk is, omdat Pieter veel ‘jong gedrag’ vertoont. We gaan dus door met fysio en logo en zullen over een jaar opnieuw in het Meander laten toetsen hoe hij zich ontwikkelt. Vanaf deze maand gaat Mara met Pieter mee naar Klein Bloemendael. Ze gaat tot de zomer de woensdagmorgen, waarmee Ellen een ‘vrije ochtend’ krijgt. Op deze manier kan Mara wennen, terwijl Pieter erbij is. Na de zomer gaat ze op maandag en dinsdagmorgen naar de crèche. Mara is een bijdehante tante, en ze had het al snel naar haar zin.
mei Pluk van de Petteflet was een actueel thema in ons huis. Het boek is verfilmd, en Ellen is met Fleur naar deze film geweest in de Speeldoos. Het was een geweldig leuke middag, en de video is daarna thuis en op vakantie heel veel gekeken (tot vervelens van ons als ouders toe). Het thema kwam terug op de Kleuterdag (alternatief voor het schoolreisje van Fleur): het schoolplein was omgebouwd tot Torteltuin en er werden allerlei spelletjes gedaan rond Pluk en Aagje. Een ander moeder-dochter-uitje deze maand was de show van K3: leuke liedjes, goede verhaallijn, steeds andere kleding, en Fleur en Ellen op de derde rij (succes verzekerd). En dan was er nog een oma-moeder-dochters-uitje: een weekendje naar een huisje in Kootwijk. In dat weekend hebben de mannen Brandsen een bezoekje gebracht aan opa en oma Brandsen en is Nico met zijn oude middelbare schoolvrienden, Frank en Siem, op stap geweest om bij te praten.
juni Fleur heeft zich ontwikkeld als een echte kleuter. Ze heeft een leuk eerste schooljaar gehad met lieve juffen, José en Simone. Regelmatig had ze speelafspraakjes met Roos, Ilse, Simon, en met haar crèchevriendinnen (Nicole en Britt). Haar eerste verjaardag op school was een hoogtepunt. We hadden een prinsessenfeestje voor haar georganiseerd, en met hulp van Angeli en haar dochters, was dat een geweldig leuke middag voor alle gasten en voor de jarige. Pieter naam deze maand afscheid op de crèche. Voor hem de afsluiting van een tijdperk (voor ons gebeurt dat gelukkig pas over 2,5 jaar). Hij heeft getrakteerd en alle kindjes kregen een ballon als afscheidscadeautje. Verder stond de maand vooral in het teken van de vakantievoorbereidingen want we gingen dit jaar zes weken door Europa reizen. De boekingen zijn al eerder dit jaar gedaan: we gaan van Tsjechië, naar Oostenrijk, Italië, Zwitserland en dan naar twee locaties in Frank-
2
rijk. We hebben er heel veel zin in, maar voordat je bent vertrokken en het huis aan de goede zorgen van oppassen hebt overgedragen: een hele klus!
juli Onze eerste week hadden we in Tsjechië een particulier huis gehuurd in een klein plaatsje met slechts een paar straatjes aan de rand van een bos en meer, Jevany. We hadden een eigen zwembad met heerlijk warm water en een glazen schuifdak voor natte of koude dagen. We hebben een paar uitstapjes naar Praag ondernomen en zijn naar de dierentuin geweest. Praag is een mooie stad met prachtige oude gebouwen, musea en parken. We komen hier zeker een keer terug. De week in Oostenrijk, in de buurt van Zell am See, begon met slecht weer. De eerste dag wilden de kinderen in een wolk. We zijn met een kabellift omhoog gegaan en daar was de wolk: koud en nat, dus snel terug (want de lift op zich was al een avontuur). Hier was veel kindervertier: de kinderclub van het park, een bezoek aan een imkerij, een bergdierentuin, goud zoeken in een beekje, en een boottocht op de Zellersee. En we hebben ook een paar mooie wandelingen gemaakt, met ons nieuwe bolderwagen erbij (handig!). Het was heerlijk op onze Italiaanse locatie bij het Lago di Ledro en daar hadden we alleen maar stralend weer. Deze week stond dan ook vooral in het teken van het zwembad. Fleur had een vriendinnetje gevonden en zij gingen samen het hele bad door. Pieter was vooral met emmertjes en een gieter in de weer. Mara vermaakte zich ook goed in het kinderbad. Wij keken toe vanaf de kant of renden achter Mara aan als ze dreigde het grote bad in te springen. Tijdens deze weken zijn we nog serieuzer dan anders begonnen om Pieter zindelijk te krijgen, want anders kan hij (officieel) straks niet naar school. Het plassen ging al wel een tijdje goed, maar ‘de grote boodschap’ bleef een drama. Hij voelde kennelijk niet dat die kwam, dus we hebben wat ondergoed, broeken en benen staan schoonmaken … Totdat hij in Oostenrijk op het juiste moment op de wc zat en daar zijn drukje deed (‘poepen is voor honden’ zegt mama altijd!). Toen viel het kwartje en sindsdien is hij zindelijk! We zijn apetrots op dit jongetje!! Zwitserland was hemels, en niet alleen omdat we op ruim 1600 meter hoogte zaten met uitzicht op besneeuwde toppen van ruim 3000 meter. We logeerden in een klein dorpje, Grächen, in Wallis, dat je niet anders dan ‘gemütlich’ kunt noemen. We hebben een aantal leuke wandelingen gemaakt. Fleur liep lekker mee, moest af en toe zuchten en steunen dat ze moe was, maar rende dan weer vooruit (en terug) om te kunnen vertellen wat er achter de volgende bocht was. Pieter liep niet snel, want er was altijd veel te zien op de grond en in de lucht, maar hij hobbelde wel zonder enige klacht mee. Mara vond het meestal prima in de bolderwagen, en wanneer ze daar anders over begon te denken, liet ze zich met biscuitjes goed afleiden. Vlak bij ons appartement was Robies Spielpark; een leuke speeltuin met glijbaan, labyrint, draaimolen, zweefmolen, geitjes, kippen enz. We hebben hier Pieter’s vierde verjaardag gevierd. Hij snapte niet dat oma en zijn vriendje Roel niet kwamen. De duplotrein die wij al weken meesleepten, kon nu eindelijk in gebruik worden genomen: groot succes.
3
augustus Over de eerste Franse plek, een camping in de buurt van Grenoble, waren we ook heel positief: niet te groot, mooi uitzicht, goed gezelschap van Geja (Mara vond het geweldig haar te zien), Ron en later Jacco, en goed weer. De tweede Franse camping had alles wat wij niet willen: vlaggen bij de entree, Nederlandse personeel, en veel te veel Nederlanders van het soort dat het heerlijk vindt met wildvreemden een biertje voor de tent te drinken. Maar die laatste dagen konden de pret van een heerlijke superlange vakantie niet drukken! En toen we weer thuis waren, ging het feest nog even door: we hadden alle familie en vrienden uitgenodigd voor ons ‘speeltuinfeest’ om de verjaardagen van Fleur, Pieter en Nico te vieren. Het was een stralende dag en iedereen heeft er enorm van genoten. En toen was het tijd voor school. Nu ging niet alleen Fleur, maar ook Pieter. Hij vond het allemaal spannend, maar voelde zich toch gelijk thuis (en was natuurlijk al vaak mee geweest met halen/brengen van Fleur). Hij zit in een instroomklasje dus ze begonnen met een klein, overzichtelijk groepje. Mara is naar Klein Bloemendael, en pakte de draad daar vrij gemakkelijk op. Na deze eerste school/crèche/werkweek was er weer feest: kermis in Wervershoof! Voor groot en vooral voor klein een bijzondere dag met veel plezier (en veel plastic speelgoedrommel). In deze maand ging een grote wens van Ellen en de kinderen in vervulling: er zijn poesjes in huis! Na een verkeerde keuze voor twee prachtige schildpadpoesjes (die zo schuw waren dat ze alleen maar onder het bed zaten) zijn Suus en Siep bij ons gekomen (uit een poezenopvang in Arnhem). Ze zijn lief en vinden al het gesjouw en gesol van de kinderen prima.
september Als altijd was september een gevulde maand: allerlei activiteiten die opnieuw beginnen en veel tijd vragen. Gelukkig was er nog tijd voor een weekendje weg, gewonnen door Ellen dit keer met een fotowedstrijd van Eurocamp. We zijn een weekendje naar een stacaravan geweest in Duinrell. Een minivakantie om in te lijsten: prachtig weer, rustige stranden, genietende kinderen langs de kustlijn met emmertjes en schepjes, en een leuke strandtent voor koffie en thee. Zo kun je in twee dagen toch echt helemaal ‘weg’ zijn!
oktober Deze maand vond de jaarlijkse Van Hattemdag plaats, een traditie die de neven en nichten, onder wie Ellen, een aantal jaren na het overlijden van hun oma hebben opgepakt. Altijd leuk om elkaar te zien en spreken. We kregen deze maand nieuwe buren: Gert en Githa trokken in het huis van Gert’s vader ‘buurman Henk’. Fleur zit sinds vorige maand elke zaterdag op zwemles. Ze vindt het (gelukkig) erg leuk en de lessen op zaterdag zijn voor ons goed te organiseren (en voorlopig zitten we nog wel vast aan het fenomeen zwemles). Fleur ging auditie doen voor Praatjesmakers, maar later dit jaar hoorden we dat andere kinderen leuker waren; ongelooflijk, toch?
4
november Hoewel de pepernoten al sinds eind september in de winkels lagen, hebben we de Sinterklaas-gekte tot halverwege deze maand weten uit te stellen. Op school is er bij Fleur en Pieter natuurlijk veel aandacht aan besteed en we hebben het op allerlei manieren gevierd: in Wervershoof, in Barneveld, thuis, op school en bij Klein Bloemendael! Het is een blijft een prachtig kinderfeest en een gigantische samenzwering van alle volwassenen.
december December is altijd een gevulde maand, met veel gezelligheid: Sinterklaas, Ellen’s verjaardag, Mara’s verjaardag, het SinteKerstspel met Clarence en Anita, Geja, Ron, Renette en Floris Jan (met alle pakjes altijd een garantie voor veel plezier), de Herderstocht door het donkere bos (met een mooi Kerstverhaal en stevige wandeling), het Kerstfeest (in Baarn en met de familie) en Oudjaarsavond (met goed gezelschap). We zijn de Kerst begonnen met een prachtige Kinderkerstnachtdienst in de Paaskerk (altijd bijzonder). Eerste Kerstdag vierden we met alle familie in Wervershoof (waar we niet lang zijn gebleven omdat Nico en Ellen zich helemaal niet goed voelden) en tweede Kerstdag was oma Van Hattem bij ons. Tussen Kerst en Oudjaar zijn we met de kinderen en Geja naar ‘Disney on Ice’ geweest: een spektakel op het ijs over vier sprookjes met prachtige kleding en muziek. We hebben allemaal onze ogen uit gekeken. En toen was het Oudjaar: een rustige avond met Geja en Ron in Baarn: lekker eten, canasta spelen, Idols kijken (Geja en Ellen zijn fan) en natuurlijk een toost op het nieuwe jaar!
Het werkzame leven Ellen werkte het hele jaar bij SURF en Nico bij Getronics – vooral met veel plezier, maar bij vlagen ook met minder … Bij SURF is een reorganisatie in gang gezet, die eind van het jaar nog lang niet was afgerond. Voor de zomer was het vooral inventariseren en na de zomer begonnen de plannen voor de nieuwe inrichting van de ondersteuning van het primaire proces zich af te tekenen. Daaronder viel ook Ellen met haar communicatie-activiteiten. Veel onrust, veel gepraat en veel onduidelijkheid. Hoewel Ellen’s baan niet ter discussie staat, gaf het voor haar veel onzekerheid, en vooral voor haar directe collega’s wiens banen daadwerkelijk worden opgeheven. Zij zullen in 2006 bij SURF vertrekken en eind van het jaar was het nog niet duidelijk welke consequenties dat voor Ellen zou hebben. Wat organisatie betreft, was het dus geen leuk jaar. Wat activiteiten betreft, was het een prachtig jaar: SURF en de twee werkmaatschappijen zijn begonnen met de ontwikkeling van een nieuwe corporate communicatiestrategie, en daarbij is Ellen een van de trekkers. Ze kan hierin heel veel ideeën kwijt en het helpt haar een eigen visie te ontwikkelen op communicatie in het algemeen. Die visieontwikkeling wordt mede gesteund door de opleiding Communicatiemanagement waarmee Ellen in februari van dit jaar is begonnen. Het is een intensieve opleiding, maar wel het ‘neusje van de communicatiezalm’. Zes keer reisde Ellen voor drie dagen af naar het wonderschone, maar o-zo-verre Vasse (achter Hengelo) om met een groep vakgenoten kennis uit te wisselen en colleges te krijgen van ervaren communicatieprofessionals. Ellen vond de opleiding zeer inspirerend en hoopt in januari 2006 na twee mondelinge examens haar diploma in ontvangst te mogen nemen. Met deze opleiding en de onrust bij SURF denkt ze wel eens aan een andere baan, maar de activiteiten waarmee ze dit jaar is gestart (naast
5
de flexibiliteit en goede arbeidsvoorwaarden) doen haar steeds opnieuw besluiten te blijven. Getronics bood voor Nico voldoende uitdagingen in 2005. Hij raakte in februari betrokken bij een uitbestedingstraject van ING, voor de hele werkplekondersteuning voor Nederland en België. Na de informatiefase werd Getronics, met hun partners voor dit grote project, geselecteerd om een aanbieding te doen. En na de aanbiedingsfase was Getronics een van de twee partijen waarmee ING in onderhandeling wilde gaan. Bij de jaarwisseling was, ondanks toezeggingen van ING, nog niet duidelijk wie van die twee partijen de winnaar van deze uitputtingsslag was geworden. Het verkoopteam dat Nico ondersteunt als businessdevelopper heeft hem dit jaar nauwelijks gezien, maar hij heeft voor ING meer uren dan ooit gemaakt! Er waren voortdurende stukken te bespreken, op te stellen en te beoordelen. Dat werk gebeurde overdag, maar vooral ook ’s avonds. Er waren weken dat Nico rond etenstijd elke dag aan de telefoon zat voor de zoveelste ‘conference call’ met alle betrokkenen. Het was een slopend traject en de teleurstelling was groot toen begin december door ING nog altijd geen keuze was gemaakt. De vooruitzichten zijn goed, maar het grote besluit zal pas in januari 2006 vallen. Los van de uitkomsten heeft Nico enorm veel van het traject geleerd, en samen met de collega’s van Getronics een perfecte samenwerking ingevuld die in de toekomst zeker ook andere resultaten zal opleveren.
En verder … Gedurende het hele jaar hebben we genoten van onze familie en vrienden: verjaardagen werden gevierd, de kerkgroep kwamen bijeen, etentjes bij de ICC waren culinaire hoogtepunten, er werd veel gelachen bij Pictionary met Carla en Wim, Geja en Albert, Geja en Ellen gingen naar de Lion King, Nico en Ellen gingen naar de King Singers, neef Daan werd geboren en we waren bij een aantal kinderconcerten in Vredenburg of elders. Tevens waren er de leuke maatschappelijke ‘verplichtingen’: Ellen was druk met de kindernevendienst van de kerk, Nico had oppasdienst in de kerk, Ellen had vergaderingen met de Oudercommissie van de crèche en Nico met de Medezeggenschapsraad van school, en Ellen organiseerde mede het afscheid van dominee Kok van de Paaskerk. Verder werd er af en toe gesport, maar dat mag eigenlijk geen naam hebben, al is Ellen na de zomer begonnen met yoga en dat bevalt haar heel goed. Paula werd geopereerd (zodat ze ‘nog mooier’ werd) dus we moesten het een groot aantal weken zonder haar stellen. We hadden wel een vervangende hulp, maar die deed ons Paula alleen maar veel meer waarderen! Angeli was het hele jaar present voor onze kinderen, die met haar net zo thuis zijn als met ons. De dinsdagen en donderdagen hoeven wij ons nooit ergens zorgen over te maken. Geja heeft tot de zomer bij toerbeurt met oma Van Hattem de maandag voor haar rekening genomen, totdat Mara na de zomer op die dag naar de crèche ging. Geja heeft zo een bijzondere band met haar petekind kunnen opbouwen, waarvan ze beiden genieten. Sindsdien haalt oma Van Hattem Fleur en Pieter elke maandag uit school; een leuke middag voor allemaal en oma hoeft niet meer de hele dag in Baarn te zijn. Dat werd, mede door haar versleten knie, allemaal wat veel voor haar. Gelukkig dat ze dit nog een tijd wil blijven doen! Op de avonden zijn er regelmatig oppassen die het voor ons mogelijk maken op stap te gaan, en de kinderen vinden het erg leuk als Charlotte, Sarah, Rebecca, Lise of Selma komt oppassen.
6
Dit jaar hebben we plannen ontwikkeld voor een verbouwing aan de achterzijde van ons huis. We willen onze werkplekken scheiden van de kinderspeelkamer, door een extra kamer achter de keuken aan te laten bouwen. In die kamer zouden de kinderen dan hun speelgoed kwijt kunnen, waarmee wij onze werkkamer terug hebben en daar met vrienden kunnen eten zonder over het speelgoed te struikelen. Na een heel traject met aannemers (duur!) hebben we onze plannen nog een laatste keer gewijzigd: er moet een aanbouw komen van een tuinkamer, als verlengde van de keuken. Daar komt dan de eettafel te staan en ook Ellen’s werkplek. Het moet een ruimte worden met veel glas en licht. We zien het helemaal voor ons; hopelijk kunnen we dit plan in 2006 realiseren. Terugblikkend in december 2006 op het jaar 2005 kunnen we alleen maar concluderen: wat is er in dat jaar veel gebeurd! En wat goed om via zo’n jaarbrief nog eens na te denken over alles wat ons bezig houdt. Ons gezin, familie en vrienden zijn daarbij de rode draad: liefde en vriendschap dat houdt een mens op de been! We weten ons gezegend dat we zoveel familie en goede vrienden hebben – allemaal bedankt daarvoor. En zoals we op onze jaarwens voor 2006 schreven: we hopen dat dit engeltje van Fleur op jullie schouder meereist! Veel liefde en groeten van, Nico & Ellen Fleur Pieter Mara
7
