Wij zijn 2Switch
Inhoud De beginjaren
4
2Switch in beeld Jacqueline Tromp, filiaal Elst
8 14
Riko Schaay, Klusteam buurtservice Arnhem
16
Hanny Hueting en Carla van Tongeren, Textielsorteer
18
Werk en Leren bij 2Switch
20
Polixenia Blidariu, filiaal Wierden
22
Jan Geurts, Wijkomgevingsploeg Arnhem
24
Jip Peper, directeur
26
Karl Kok, filiaal Zutphen
28
Jessie Janssen, Vrouwenatelier
30
Jerry Essenboom, chauffeur
32
Thea Lankreijer, filiaal Westervoort
34
Wim Jongen, Wijkomgevingsploeg Nijmegen
36
Innovatie bij 2Switch
38
Wij zijn 2Switch
42
Colofon
44
3
De beginjaren: “vanuit idealisme naar professionaliteit”
“K
ijk, zo zijn we in 1980 begonnen”. Ruud Schmidt wijst naar een zwart-witfoto waarop vier mannen met grote snorren staan. “In een kleine Renault 4 reden we stad en land af om tweedehands spullen op te halen die de mensen niet meer nodig hadden. Alles ging op het imperiaal”, vertelt hij. “Initiatiefnemer was Bernard Grevink. Werkloos, zoals bijna iedereen in die tijd, stelde een consulent van de gemeente Rheden hem voor of een kringloopwinkel misschien een idee was. Zoiets was in een nota van het gewest Twente beschreven. Zo gezegd zo gedaan. Berhard plaatste een advertentie in de krant om anderen te interesseren. Al snel had hij vijf bondgenoten gevonden waaronder Ruud. De afgestudeerde maar eveneens werkloze bosbouwstudent had wel oren naar het nieuwe concept. Ruud: “Je moet je bedenken dat kringloop in die tijd nog volstrekt onbekend was. In Arnhem had je wel wat tweedehands winkels, maar dat was toch heel iets anders. Stichting Link, zoals we onszelf hadden genoemd, richtte de eerste Kringloopwinkel van Nederland op. We kregen de spullen om niet. Aanvankelijk was het idee om een puntensysteem op te zetten. In ruil voor spullen kreeg je punten 4
die je weer kon inwisselen in de winkel. Maar omdat we toch geld nodig hadden voor de huur en gas, licht en water was dat uiteindelijk toch niet zo handig.” Megarun Ruuds interesse voor duurzaamheid en recycling zat er al jong in. “Als klein kind maakte ik me behoorlijk zorgen over al het afval dat we met z’n allen produceerden. Het ging zelfs zo ver dat ik een keer ben weggelopen van huis. Ik wilde via Duitsland naar een onbewoond eiland waar ik helemaal zelfvoorzienend zou zijn en geen afval meer zou produceren. Helaas werd het koud en begon het te sneeuwen. Onverrichter zaken keerde ik terug naar huis. Mijn ouders hebben er nooit iets van gemerkt.” In ‘t Pakhuis, de eerste winkel van Stichting Link in de Spoorstraat in Dieren, kon Ruud zijn hart ophalen. “Met de Renault gingen we de boer op om tweedehands spullen op te halen. Honderden wekpotten, oude gaskachels, grote bakken met radiolampen, eindeloze verzamelingen knopen; binnen de kortste keren stond de winkel helemaal vol en ontstond er een megarun op de spullen. In eerste instantie vooral van handelaren
“Ik wilde de kringloopwinkel toegankelijk maken voor een groot publiek”
RUUD SCHMIDT stafmedewerker personeelszaken en 2Switcher van het eerste uur 5
die goedkoop tweedehands spullen op de kop wilden tikken. Omdat we de gewone burgers ook een kans wilden bieden, hebben we de prijzen toen stapsgewijs opgehoogd.” Not done Maar ze deden meer. Met zelf aan elkaar gelaste steekwagens langs de deuren schillen ophalen voor de boer, het opzetten van een elektrawerkplaats waar sociaal zwakkeren en langdurig werklozen aan de slag konden, het oprichten van nog meer winkels en later het voeren van gesprekken met
de gemeente over verdere professionalisering. Want dat was Ruuds grote drijfveer; de kringloopwinkel uit de geitenwollensokkensfeer halen. “Natuurlijk waren we blij met al die vrijwilligers”, vertelt hij. “Maar in de loop der jaren waren ze toch een beetje een last voor de organisatie geworden. Ze waren vaak niet representatief en hingen rond in de winkels alsof het hun huiskamer was en dat joeg de klanten weg. Het bezoeken van een kringloopwinkel was in die tijd echt ‘not 6
done’. Tegenwoordig is het iets hips, maar vroeger wilden veel mensen er echt niet gezien worden. Regelmatig zag je iemand achter een stelling verdwijnen die in de winkel een bekende spotte.” De kringloopwinkel moest een professioneel bedrijf worden waar ook nette burgers graag kwamen.
Cradle to Cradle Met het afstoten van een deel van de oude garde en het in loondienst nemen van zeven vaste medewerkers is in januari 1990 de eerste professionaliseringsslag gemaakt. Maar Ruud en
zijn collega’s wilden meer. Er werden gesprekken gevoerd met de gemeente om samen op te trekken en in de pas te lopen met het gemeentelijk beleid en uiteraard ook voor subsidie. “Via de toenmalige Jeugdwerkloosheid Garantieregeling konden we werkloze jongeren een kans bieden op werkervaring”, vervolgt Ruud. “En zo is eigenlijk de praktijk ontstaan die nu zo typerend is voor 2Switch.” Halverwege de jaren ’90 stopte de samenwerking tussen de toenmalige kringloopwinkel in Arnhem en ARA, de gemeentelijke reinigingsdienst. Stichting Link waagde de kans en begon het overleg met ARA
voor een nieuwe opzet van een kringloopbedrijf. Daar is uiteindelijk in 1999 2Switch uit ontstaan. Hoewel hij met veel plezier en een stukje weemoed terugkijkt naar hoe het ooit allemaal begon - “oude klanten als ‘Opa Pet’ en ‘Stierennek’ kennen jullie ze nog?” - is Ruud toch vooral trots op de professionele organisatie van vandaag de dag. “Kijk hoe ver we zijn gekomen.” De toekomst van 2Switch? Als het aan Ruud ligt gaan we Cradle to Cradle; een nieuw duurzaamheidconcept waarbij er uiteindelijk helemaal geen afval meer bestaat en alles wordt ‘geupcycled’ tot nieuw product.
Schillen ophalen in Dieren
7
13
“Mijn mooiste kleding komt hier uit mijn eigen winkel” Jacqueline Tromp eerste verkoopster in het filiaal in Elst
14
“I
n eerste instantie zou ik hier in het magazijn gaan werken. Daar hadden ze een vacature voor geplaatst en na jaren van kortdurende baantjes en perioden van werkloosheid, was ik bereid alles aan te nemen. Maar zodra ik op gesprek kwam, zei de bedrijfsleider: ‘oh nee, ik zie het al, jij bent echt iemand voor in de winkel’. En ik denk dat ze daar groot gelijk in hadden. Werken met mensen past veel beter bij mij dan me verstoppen in een donker magazijn, haha. Dat sociale heeft er altijd al wel in gezeten. Op Aruba, waar ik oorspronkelijk vandaan kom, werkte ik jaren in de hotel business. Daar draait alles om gastvrijheid en een warm ontvangst. In de kringloopwinkel is dat net zo belangrijk. Daar moeten de mensen zich ook thuis kunnen voelen. Volgens mij lukt dat in onze winkel aardig. We hebben hier een ontzettend gezellige koffiecorner die meestal behoorlijk vol zit. Veel klanten komen hier iedere dag even neuzen en een bakje halen. Zelf heb ik het in de winkel ook goed naar mijn zin. Geen dag is hetzelfde. Steeds andere klanten en alsmaar mooie nieuwe spullen die binnenkomen. Zo spannend vind ik dat. Soms denk ik: hoe kunnen mensen het weg doen? Zo goed als nieuwe televisies, prachtige salontafels en mooie sjieke kleding.”
Echt niet alleen de minima “Thuis werden wij altijd opgevoed met het idee dat tweedehands minderwaardig is. Als je het kunt betalen, koop je alles nieuw. Van dat idee ben ik wel teruggekomen. Mijn mooiste kleding komt hier uit mijn eigen winkel. En dat geldt niet alleen voor mij. Als je ziet wat voor types hier allemaal komen. Dat zijn echt niet alleen de minima. Na twee jaar in de winkel ben ik bevorderd tot eerste verkoopster. Daar ben ik eigenlijk best een beetje trots op. Het is toch een teken dat ik het goed doe. Ik heb nu meer verantwoordelijkheden en ik begeleid de nieuwkomers; mensen met een uitkering en mensen vanuit Presikhaaf. Nooit gedacht dat dat zo leuk zou zijn. Het doet me ook denken aan hoe ik zelf was toen ik hier net binnenkwam. In het begin wist ik helemaal niks, maar dankzij de goede zorg van collega’s en al die cursussen die ik bij 2Switch heb kunnen volgen, heb ik me steeds meer kunnen ontplooien. Op dit moment volg ik een opleiding tot verkoopchef en in januari doe ik mee met een cursus voor praktijkopleider. Geweldig natuurlijk, want hoe meer papieren op zak hoe aantrekkelijker je bent voor de arbeidsmarkt. Niet dat ik hier weg wil hoor, maar het is altijd mooi meegenomen.”
15
“W
ij doen allerhande klusjes in en om het huis: keukens verven, muren strippen, tuinen ophogen en heggen snoeien. Echte klusjes-klusjes dus. Iedereen kan zich er op inschrijven, maar we werken op dit moment nog vooral wijkgericht; in Geitenkamp, Malburgen en Arnhemse Broek. Daar wonen veel mensen met lage inkomens. En dat is meteen een tweede belangrijke doelstelling van het klusteam: ook mensen met een kleine portemonnee moeten de mogelijkheid hebben iemand in te huren voor klussen die ze zelf niet willen of kunnen doen. Door onze samenwerking met de Arnhem Card krijgen deze mensen vijftig procent korting op de eerste tien uur. In plaats van tien euro per uur betalen ze nu nog maar vijf. Heel goed te doen toch? Het team is heel gevarieerd en dat maakt het extra leuk. Van ervaren vijftigplussers met een rijk arbeidsverleden tot werkloze jongeren die nog maar net komen kijken. Via allerlei instellingen en reïntegratietrajecten komen ze bij ons terecht. Door hier aan de slag te gaan, krijgen ze een werkritme en kunnen ze de draad weer oppakken. Eigenlijk op dezelfde manier zoals ik dat ook heb gedaan. Ik heb een nogal roerig verleden waardoor ik zelf jarenlang werkloos ben geweest. Het klusteam is ook voor mij een kans om de draad weer op te pakken. Bij 2Switch krijgt iedereen, ongeacht zijn verleden, een kans. En dat vind ik mooi.”
16
Niet alleen mannenwerk “Mijn functie bij het klusteam heb ik deels zelfs gecreëerd. Ik ben al jaren actief in de Geitenkamp, de wijk waar ik zelf woon. Op een gegeven moment opperde ik het idee om een soort klussendienst op te zetten. Toevallig hadden ze bij 2Switch dezelfde plannen en van het een kwam het ander. Hoewel ik ploegleider ben, heb ik mezelf lang beschouwd als meewerkend voorman. De laatste tijd probeer ik me toch wat meer op de begeleiding te richten. Iets wat geloof ik wel goed bij me past. Ik merk dat ze me snel in vertrouwen nemen en graag hun verhaal bij me kwijt willen. Waar ik kan, probeer ik ze te helpen en bij te staan met raad en advies. Tegelijkertijd denk ik: schoenmaker blijf bij je leest. Met andere woorden, als problematiek echt te zwaar of te veelomvattend wordt, verwijs ik ze door naar deskundige instanties. Het werk zelf vind ik echt geweldig. Iedere dag is weer anders en bij 2Switch krijg ik de kans om allemaal interessante cursussen te volgen, zoals nu voor praktijkopleider. Wat ik wel jammer vind, is dat ik tot nu toe nog nooit een vrouw in mijn team heb gehad. Niet dat ik dat zelf zo zeer mis, haha! Maar vooral voor de jongens zou dat goed zijn. De maatschappij bestaat namelijk niet alleen uit mannen. De doorverwijzende instanties zouden best eens wat vaker aan het klusteam kunnen denken, want dit is echt niet alleen mannenwerk.”
“Het klusteam is ook voor mij een kans om de draad weer op te pakken”
Riko SchaaY (1e van links) ploegleider van het Klusteam in Arnhem
17
T
wee- tot drieduizend kilo kleding krijgen ze iedere dag weer binnen. In grote containers. “Je kunt het zo gek niet verzinnen of het zit er wel tussen”, vertelt Hanny Hueting. “Mooie aparte spullen die je bijna nergens kunt kopen en designjasjes van Edgar Vos, maar ook een heleboel oude troep”, vult Carla van Tongeren aan. “Mensen stoppen van alles in die containers, dat wil je niet weten: vieze luiers, etensresten en één keer zelfs een dood konijn. De jongens van de sorteerafdeling vissen al die troep eruit. Daar heb ik echt groot respect voor.” Wat overblijft, verdelen Hanny en Carla in A- en B-kleding. Carla: “B-kleren hebben allemaal een mankementje: een vlek, een knoop er af; kortom niet goed genoeg voor de 2Switch winkels. Met de A-kleding gaan wij aan de slag. We verdelen alles over de winkels, wat neer komt op tweehonderd kilo per winkel per week.” Hoe lang ze al een ‘koppel’ vormen, daar komen de dames niet helemaal uit. Carla dacht zeven jaar. Hanny zegt vijf: “Theo van Gogh was net vermoord, dat kan ik me nog heel goed herinneren.” Dat ze samen de grootste lol hebben daar zijn ze het gelukkig wel over eens. “We houden elkaar ook regelmatig voor de gek”, lacht Hanny. “Laatst nog. Toen had ik een hele grote tas gevonden waar ik een jongen in had gestopt. Toen ik Carla erbij haalde, sprong hij uit de tas. Ze schrok zich helemaal kapot en wij lachen natuurlijk. Haha, ik zie het nog voor me.” Carla zelf kan er gelukkig ook wel om lachen. “Ik zin natuurlijk wel op wraak, dat begrijp je.” 18
Heftig Naast de humor vullen ze elkaar ook in het werk bijzonder goed aan. “Carla is heel creatief en ik totaal niet”, legt Hanny uit. “Zij heeft veel meer kijk op de kleding en op de laatste mode. Ik richt me misschien wat meer op de mensen.” Omdat Carla en Hanny al die kilo’s kleding alleen bij lange na niet de baas kunnen, worden ze ondersteund door een groepje vrouwen en mannen uit alle delen van de wereld. “China, Irak, Rwanda, Somalië, Bangladesh, Marokko; we hebben ze hier allemaal gehad”, vertelt Hanny. “Veelal vluchtelingen op zoek naar een beter bestaan. Ze hebben allemaal hun eigen verhaal en dat is soms best heftig. Daarnaast spreken ze allemaal een andere taal. Ze moeten dus wel Nederlands leren om elkaar te verstaan. Die kans biedt 2Switch ze ook en dat vind ik mooi.” Zelf heeft Hanny via 2Switch een cursus bedrijfshulpverlening gevolgd én een computercursus. “En natuurlijk allemaal trainingen om de boel hier te kunnen runnen”, vult Carla aan. “Want we werden in het begin echt in het diepe gegooid.” Wie de hele dag tussen de tweedehands kleding zit, houdt zijn ogen natuurlijk wagenwijd open of er iets leuks bij zit. Zo ook Carla en Hanny. Hun laatste aanwinst? Een mooie donkerblauwe skinny jeans voor Hanny en stoere cowboylaarzen voor Carla.
“Je kunt het zo gek niet verzinnen of het zit er wel tussen”
Hanny Hueting en Carla van Tongeren van de textielsorteerhal in Arnhem 19
Werk en leren bij 2Switch: “De mens staat centraal”
“W
aar ik het allemaal voor doe? Het gevoel van trots dat ik krijg als ik maanden later iemand weer tegenkom die me stralend vertelt hoe goed hij terecht is gekomen en hoeveel hij aan zijn periode bij 2Switch heeft gehad. Voor mij is dat echt de bekroning op mijn werk. Als trajectmanager richt ik mij, samen met drie collega’s, op het hele proces; van het contact met de gemeente of de instelling en het vinden van een juiste plek tot het houden van evaluaties en eindgesprekken met de leidinggevenden. En natuurlijk het meedenken en bijsturen als het tussentijds mis dreigt te gaan. Zelf richt ik me vooral op de Wijk- en Woningservice Arnhem, Reactiveringscentrum het Torentje en het Klusteam. Allemaal projecten voor Arnhemmers met een relatief grote afstand tot de arbeidsmarkt. Via 2Switch kunnen ze doorstromen naar een betaalde baan, een vrijwilligersfunctie of -als dat niet lukt- naar een zorgtraject. Zelf ben ik hier ook vanuit een uitkeringssituatie terechtgekomen. Ik werkte altijd bij een reïntegratiebureau. Toen ik twee jaar geleden de vacature bij 2Switch zag, dacht ik meteen: deze baan is mij op het lijf geschreven.” Gezonde dosis weerstand “De kern van al deze projecten is het bezig zijn en het vinden van een nieuw ritme. Natuurlijk is het 20
meegenomen als we mooie opgeknapte fietsen kunnen verkopen of televisies die het weer doen, maar waar het uiteindelijk om draait is mensen in beweging krijgen, weg bij de geraniums. Het is niet het eindproduct dat telt, maar de mensen die het maken. Natuurlijk zijn er in het begin heel wat bij die hun hakken in het zand zetten en een gezonde dosis weerstand etaleren. We vragen ook heel wat van ze. We zijn bloedserieus en soms best een beetje streng. Maar als ze eenmaal een paar weken aan het werk zijn, krijgt het merendeel toch wel schik in zijn werk en maken ze lol met hun collega’s. Ook heel belangrijk. Daarnaast helpen we ze bij het oplossen van hun problemen. Of dat nu sociaal-maatschappelijk of financieel is. Behoorlijk trots ben ik ook op alle opleidingsmogelijkheden die 2Switch haar mensen biedt. Ook zelf maak ik daar dankbaar gebruik van. Zo ben ik momenteel bezig met een coachingsopleiding. Handig voor op het werk, maar ik doe het in eerste instantie voor mijn eigen ontwikkeling. Ik ben iemand die altijd heel praktisch en oplossingsgericht te werk gaat. Emoties laat ik daarbij weinig toe. Terwijl het, zeker in dit werk, soms juist goed kan zijn om wat meer te observeren en open te staan. Tijdens de opleiding hoop ik dat te leren.”
“Het is niet het eindproduct dat telt, maar de mensen die het maken”
Ton de Lange trajectmanager
21
“T
waalf jaar geleden ben ik uit Roemenië naar Nederland verhuisd, om te trouwen met mijn oude buurjongen uit Boekarest. Grappig hoe het soms kan lopen in het leven. We waren allebei gescheiden, hij woonde al jaren in Nederland en tijdens zijn vakantie in Roemenië kwamen we weer op elkaars pad. Het was liefde op het eerste gezicht. Nou ja, op tweede gezicht eigenlijk, want toen we pubers waren vroeg hij me ook al eens ten huwelijk, maar toen wees ik hem af. Verliefd als nu ik was, ben ik hem meteen gevolgd naar Nederland. Omdat ik een hekel heb aan niets doen, ben ik vrij snel in de kringloopwinkel gaan werken. Eerst drie dagen in Wierden en twee dagen in Nijverdal, waar mijn man werkt. Sinds kort ben ik eerste verkoopster in Wierden. Het is dus echt mijn eigen winkeltje. Een droom die is uitgekomen.” Perfecte leerschool “Toen ik net in Nederland was, had ik behoorlijk veel moeite met de taal. Gewoon face-to-face lukte nog wel, maar aan de telefoon vond ik een ramp. Wat dat betreft was de kringloopwinkel echt een perfecte leerschool. Ik moést wel Nederlands praten. Dankzij 2Switch heb ik ook veel beter geleerd met de computer om te gaan. Vroeger had ik geen idee, nu werk ik met ingewikkelde boekhoudprogramma’s. Binnenkort staat er nog een spannende verandering op het programma. 22
De winkel gaat verhuizen naar een nieuw pand aan de Nijverheidsstraat. Omdat het daar drie keer zo groot is, kan ik het bij lange na niet in mijn eentje aan. Er komen meer vrijwilligers bij en dat betekent dat ik leiding moet geven aan nog meer mensen. Best een beetje eng vind ik dat. Dan moet ik ze gaan vertellen wat ze moeten doen. Ik weet niet of ik daar wel zo goed in ben. Ik denk dat ik het dan toch liever zelf zou doen, haha. Maar ja, het zal toch moeten.” Verleidelijk “Het werken in de winkel is echt mijn lust en mijn leven. We krijgen zulke mooie spullen binnen. Je gelooft niet wat mensen soms weggooien. Gloednieuwe boeken, prachtig speelgoed, mooie merkkleding, hele serviezen, zo goed als nieuw. Iedere keer is het weer spannend. Het liefst zou ik alles mee naar huis nemen. In het begin kocht ik ook wel veel. Maar we wonen niet zo groot en binnen de kortste keren stond ons huis bomvol. Mijn man ging steeds zuurder kijken. Hij wilde thuis geen tweede kringloopwinkel. En eigenlijk had hij ook wel een beetje gelijk. Samen hebben we toen een contractje afgesloten waarin stond dat we niks meer uit de kringloopwinkel zouden kopen. Hoewel het soms heel verleidelijk is, hou ik me er over het algemeen keurig aan, enkele uitzonderingen daargelaten, haha.”
“Mijn eigen winkeltje: een droom die is uitgekomen”
Polixenia Blidariu eerste verkoopster in filiaal Wierden 23
“Ik weet precies wat die jongens voelen, ik spreek hun taal” Jan Geurts (2e van links) ploegleider bij de Wijkomgevingsploeg in Arnhem 24
“Z
org ervoor dat je nooit een overall hoeft te dragen, jongen, zei mijn vader altijd tegen me. Op school was ik goed met cijfers dus misschien had er een aardige boekhouder in me gescholen, maar ik ben veel gelukkiger met wat ik nu doe. Lekker werken in de buitenlucht en die jongens helpen met het opbouwen van een dagritme en ze begeleiden naar een reguliere baan. Dat maatschappelijke heeft me altijd veel meer getrokken. Zo’n tien jaar geleden verhuisde ik van Brabant naar hier. In het begin had ik wel een beetje moeite met die Arnhemmers. Ze kunnen behoorlijk hard en stug zijn. Dat was best wel even wennen. Maar ik moet zeggen, de afgelopen jaren ben ik toch heel wat leuke Arnhemmers tegengekomen, zowel privé als tijdens mijn werk voor het Buurtbedrijf, zoals Wijken Woningservice heette voordat het door 2Switch werd ingelijfd. Zelf vier ik dit jaar dus eigenlijk ook mijn tienjarig jubileum.” Talenten ontdekken “Als Wijkomgevingsploeg, zelf noemen we het WOP, houden we de paden achter de huizen van de woningcorporaties schoon, we ruimen het zwerfvuil op en we houden ons bezig met een stukje openbaar groenbeheer en tuinonderhoud. Het is mooi om te zien dat de woningservice en de wijkservice steeds dichter naar elkaar toe groeien. Vroeger werden woningen gewoon leeg opgeleverd en was er geen aandacht voor de tuin. Via 2Switch gaan beide partijen steeds meer samenwerken.
En dat is ook logisch, want het één kan niet zonder het andere. Waar we ook helemaal niet zonder kunnen, dat zijn onze medewerkers; de jongens die via werkloosheids- en reïntegratietrajecten bij ons instromen. Dat zijn zeker niet de makkelijkste, hoor. Vaak komen ze uit een ander land en hebben ze grote schulden en andere ingewikkelde problemen. Het werken in de buitenlucht doet ze dan goed. Als ploegleider probeer ik zo veel mogelijk naar hun verhaal te luisteren. Misschien kan ik helpen met het doorverwijzen naar de juiste instantie of met het ontdekken van hun eigen talenten. Ook zorg ik ervoor dat ze via 2Switch de juiste scholing krijgen; een taalcursus, VCA of een het omgaan met parken tuinmachines.” Op straat “Over het algemeen merk ik dat de jongens met wie ik werk, me makkelijk in vertrouwen nemen. Misschien komt dat door mijn eigen achtergrond. Zelf ben ik hier ook ooit via een Melkertbaan ingerold. Jarenlang werkte ik op een slachterij. Toen er wegens een overname gereorganiseerd moest worden, kreeg ik de taak om binnen mijn afdeling collega’s aan te wijzen die er uit moesten. Daar paste ik voor. ‘Ik ben zelf nummer één en de rest moeten jullie maar aanwijzen’, zei ik tegen mijn directeur. En zo kwam ik op straat te staan. Ik weet dus precies wat deze jongens voelen. Daarom kan ik denk ik wat meer van mezelf in het werk stoppen. Ik spreek hun taal.” 25
“We zijn allemaal een optelsom van wat we onderweg zijn tegengekomen” 26
JIP PEPER directeur
“P
roject voor mensen zonder baan. Zo heette het kringloopbedrijf in de jaren ’80 nog. En zo werd er ook tegenaan gekeken. Voor een net afgestudeerd P&O er was het in die tijd behoorlijk lastig passend werk te vinden. Na enige omzwervingen kwam ik terecht bij zo’n bedrijf. Al snel was ik verkocht. Maatschappelijk ondernemen, daar lag mijn hart en daar ligt het nog steeds. De combinatie van ideële doelen en toch zo scherp mogelijk opereren en zoeken naar slimme ondernemersmogelijkheden. Hoewel het maken van winst geen einddoel is, toch proberen het maximale eruit te halen. Dat is mijn passie. Jaren later ben ik bij 2Switch terechtgekomen. In eerste instantie alleen tijdelijk, om te helpen bij de opstart, maar ik ben blijven hangen. Al tien jaar nu. Ik ben dan wel niet de bedenker van het concept, maar ik sta wel aan de wieg van het bedrijf. Dat is toch een bijzonder gevoel. Eigenlijk is dit dus ook een beetje mijn jubileum. En als het aan mij ligt, zou ik zo tekenen voor nog eens tien jaar. Ik leer nog steeds, iedere dag. Ik ben persoonlijk nog lang niet uitgegroeid. En ik weet dat voor onze medewerkers precies hetzelfde geldt. Daar investeren we dan ook dagelijks in.” Hoger doel “Naast tien geweldige jaren heeft 2Switch me een aantal zeer waardevolle inzichten gegeven. Dat we allemaal een optelsom zijn van alles wat we
onderweg zijn tegengekomen bijvoorbeeld. Zowel de positieve als de negatieve ervaringen; we nemen ze allemaal mee en ze maken ons tot wie we vandaag de dag zijn. Vanuit die gedachte helpt 2Switch mensen zelfstandiger en zelfredzamer te worden. Mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, mensen met minder kansen in het leven en mensen die gewoon pech hebben gehad. Een soort hoger doel waar ik me dagelijks met heel mijn hart voor inzet. Net als voor onze andere pijler: het milieu en duurzaam ondernemen. De afgelopen tien jaar heb ik 2Switch zien groeien naar 500 medewerkers. Samen zijn we erin geslaagd ons droombeeld een eind te naderen, namelijk dat 2Switch het beste, gezondste en meest innovatieve bedrijf in haar soort wordt. Stuk voor stuk hebben zij bijgedragen aan wat we vandaag de dag zijn. Ik ben op alle 500 dan ook even trots. Zo’n succes, daar had ik nooit van durven dromen. Hoe meer plekken we kunnen bieden, des te meer mensen we kunnen helpen een zinvolle dagbesteding te vinden en des te meer mensen we uiteindelijk zelfs kunnen begeleiden naar de reguliere arbeidsmarkt. Toch is omvang ook niet alles. Het was ook zeker geen vooropgezet plan. Veel meer is het zo gelopen doordat we scherp bleven en de kansen grepen die zich aandienden. En doordat we zo veel plezier in ons werk hebben. Want dat is misschien nog wel het allerbelangrijkste: de spirit om er samen wat van te maken.” 27
“V
an huis uit ben ik timmerman en machinaal houtbewerker. Sinds mijn zestiende werkte ik in de bouw, tot ik een zwaar ongeluk kreeg. Door een val van het dak is mijn rug zodanig beschadigd dat ik 80 tot 100 procent werd afgekeurd. Terugkeren naar mijn oude baan zat er niet meer in. Omdat ik naast het opvoeden van mijn zoon en het poetsen van het huis zeeën van tijd overhield, heb ik me als vrijwilliger aangemeld in Lochem. Daar hadden ze mensen nodig om een hobby werkplaats op te zetten. Mijn timmermanskwaliteiten kwamen daar natuurlijk goed van pas. Wat in eerste instantie een vrijwilligersfunctie was, werd na verloop van tijd omgezet naar een betaalde baan. Eerst tien uur in de week en later nog meer. Via 2Switch heb ik een heleboel cursussen gevolgd op allerlei verschillende gebieden: lassen, EHBO, bedrijfshulpverlening, VCA en leidinggeven. Geweldig toch? Welke werkgever biedt je nou die kans? Daarnaast vind ik het hartstikke mooi dat ik jonge mensen kan helpen met vinden van een goede dagbesteding en uiteindelijk hopelijk met een weg naar regulier werk. Jongens in hun allerlaatste periode van hechtenis bijvoorbeeld die hier het leven weer komen oppakken. Natuurlijk zitten er soms rotte appels tussen, maar de meesten doen echt keihard hun best er iets van te maken. Dat vind ik mooi om te zien. Mijn eigen situatie was 28
dan weliswaar iets anders, maar toch begrijp ik hoe het voelt om bij nul te beginnen en de draad weer op te pakken.” Kriebelen “Na 23 jaar in de winkel in Lochem te hebben gewerkt, zit ik sinds twee weken hier in Zutphen. Een hele nieuwe winkel, allemaal nieuwe collega’s en iedere dag een uur langer reizen. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten. In Lochem was te veel personeel en hier hadden ze juist een tekort aan mensen. Het is een bedrijfsmatige beslissing en ik begrijp het ook wel, maar toch is het wennen. Genoeg geklaagd, het werk blijft natuurlijk geweldig, waar je ook zit, en met mijn nieuwe collega’s klikt het gelukkig ook hartstikke goed. Ik ben nu algemeen medewerker. Dat betekent dat ik van alles en nog wat doe, met de nadruk op het technische stuk. Hoewel 2Switch mij persoonlijk een heleboel mooie kansen heeft gegeven, die ik met beide handen heb aangegrepen, vraag ik me soms toch af hoe mijn leven was gelopen als ik niet dat ongeluk had gehad. Het blijft kriebelen. Als je eenmaal bouwvakker bent geweest, blijft het in je bloed zitten. Dat harde werken in de buitenlucht. Aan de andere kant, het is een keihard bestaan met veel risico’s. Hier bij 2Switch zit ik veilig en heb ik veel meer zekerheid. Dat is ook wat waard.”
“Ik weet hoe het voelt om helemaal bij nul te beginnen”
KARL KOK medewerker in het filiaal in Zutphen
29
“S
ommige vrouwen krijgen hier hun allereerste complimentje. Vaak worden ze daar behoorlijk emotioneel van. Of ze denken dat je er toch niks van meent. Kun je nagaan hoe onzeker ze soms zijn. Ze komen van heel ver. Figuurlijk, maar ook letterlijk, want er zitten hier vrouwen uit alle delen van de wereld: China, Vietnam, Iran, Turkije, Ghana, Congo en ook gewoon uit Nederland. Hier in het Vrouwenatelier leren ze hun angsten te overwinnen, hun grenzen te verleggen en hun zelfvertrouwen te vergroten. Voor de één is die stap groter dan voor de ander. Wat ze gemeen hebben, is dat ze allemaal een beetje beschadigd zijn en al een hele tijd weg zijn uit het arbeidsproces. In sommige gevallen hebben ze die stap zelfs nooit eerder durven zetten. Vanuit mijn achtergrond in het sociaal cultureel werk, kan ik ze de begeleiding geven die ze nodig hebben.” Vazen van gebroken servies “Wat wij ze bieden? Een luisterend oor, een schouder om op uit te huilen, de mogelijkheid om de Nederlandse taal te leren, hun creatieve talenten te ontwikkelen en wie weet zelfs een weg te vinden naar regulier werk. En daarnaast natuurlijk een 30
heleboel lol en gezelligheid. Van tweedehands spullen en materialen die in de kringloopwinkels niet worden verkocht, maken wij de mooiste dingen. Lampenkappen van oude sjaals, een mooie poef van versleten jeans, trendy tassen van lekke fietsbanden, vazen van gebroken servies Je kunt het zo gek niet bedenken of wij maken het wel. We zien troep en tweedehands rommel en we maken er iets moois en unieks van. De meeste ideeën verzin ik samen met mijn assistente. Maar soms komt het van de vrouwen zelf. Bij de uitvoering staan we ze natuurlijk met raad en daad bij. En dan komt die onzekerheid weer boven. Want sommigen zijn als de dood voor de naald of durven nog niet eens een schaar vast te houden; zo bang zijn ze om iets verkeerd te doen. Tijdens het werk probeer ik ze zo veel mogelijk te stimuleren en ze te overladen met complimenten. Het is dan ook geweldig om ze te zien stralen als een product af is. ‘Heb ik dit zelf gemaakt?’, zie je ze denken. En daar groeien ze natuurlijk van. Nu verkopen we onze spulletjes nog hier in het atelier. In januari 2010 openen we onze eerste eigen winkel aan de Doelenstraat in Arnhem. Hartstikke spannend dus allemaal.”
“Wij zien tweedehands rommel en we maken er iets unieks van” JEssie Jansen (midden) werkbegeleider in het Vrouwenatelier in Arnhem
31
“Bij 2Switch krijg je echt het gevoel dat je er bij hoort” Jerry Esseboom chauffeur
32
“E
igenlijk heet ik Abel. Maar omdat ik altijd grapjes maak, heeft een oude werkgever met ooit Jerry genoemd. Naar Jerry Lee Lewis. Die naam past eigenlijk veel beter bij me. Abel is zo serieus. Het leven moet vooral leuk en gezellig zijn. Dat is echt mijn instelling. Lol hebben in de dingen die je doet. Als chauffeur bij 2Switch kan ik helemaal mijn ei kwijt. Iedere dag ga ik fluitend de bus in. Iedereen kent me inmiddels en ik maak overal een praatje. Ik moet er niet aan denken om te stoppen, al ben ik over twee jaar wel 65. Toch is dat wel eens anders geweest. Op mijn 27e verhuisde ik van Suriname naar Nederland, mijn broer en zus achterna. Omdat ik ergens de kost mee moest verdienen ben ik in de Enka fabriek gaan werken. Al snel merkte ik dat die onregelmatige werktijden en die nachtdiensten killing voor me waren. Daarnaast was het management totaal niet met de werknemers bezig. Die combinatie trok ik heel slecht. Ik had voortdurend last van mijn maag en barstte om de haverklap in huilen uit. Ik nam ontslag in de fabriek en heb een periode lang alles aangepakt wat op mijn pad kwam: schoonmaakwerk, kabels trekken en postmedewerker en chauffeur bij een computerbedrijf. Toch kon ik mijn echte draai niet vinden. Via een werk-leertraject ben ik uiteindelijk bij 2Switch terechtgekomen. Wat me meteen opviel was het enorme respect voor de medewerkers. Iedereen wordt gelijkwaardig behandeld ongeacht opleiding of verleden. Bij 2Switch krijg je het gevoel dat je er echt bij hoort.”
Altijd blijven lachen “Wat 2Switch zo bijzonder maakt? Het werk is zo ontzettend afwisselend. De ene dag leeg ik kledingcontainers in de stad, de andere dag haal ik grote apparaten op langs de weg en dan weer worden we ingezet om een huis te ontruimen. Af en toe kom ik dan in vreemde situaties terecht. Zoals ooit een keer bij een oude onderwijzeres van 88 jaar. Een heel net dametje met prachtige spullen. Toen we klaar waren om te vertrekken, vroeg ze of we meteen even haar vuilniszak meenamen. Ik vertelde dat dat niet de bedoeling is; dat we alleen voor de kringloopspullen kwamen. ‘Voel je je hier soms te goed voor?’, riep ze kwaad terwijl ze me sloeg met een paraplu. Gelukkig had ik in die tijd nog een enorme Afrobos en voelde ik er niets van. Later bood ze me een kwartje aan om het weer goed te maken. ‘Hier’, zei ze. ‘En niets tegen de andere jongens zeggen hè?’ Mijn devies? Altijd blijven lachen. Daarnaast vind ik het geweldig om jonge mensen te helpen hun weg te vinden. Sommigen zijn agressief, anderen hebben een negatieve uitstraling en er zijn ook jongens die gewoon helemaal nergens zin in hebben. Ik zeg ze waar het op staat zonder ze de les te lezen. Ga toch terug naar school, zeg ik dan, je bent nog zo jong. Of laat je ouders je helpen, je kunt het niet alleen. Het grappige is dat iedereen bij 2Switch me na verloop van tijd ‘papa’ is gaan noemen; papa Jerry. Haha, en dat terwijl ik zelf zonder vader ben opgegroeid.” 33
“O
f ik mijn werk leuk vind? Ik krijg er niets voor betaald dus de beloning moet ergens anders vandaan komen. Met andere woorden, ik heb het hier geweldig naar mijn zin anders zou ik het niet al die 15 jaar hebben volgehouden. Eerst in een oude boerderij, toen we nog zelfstandig waren en sinds we in 2001 zijn overgenomen door 2Switch, hier in Westervoort. Soms mis ik het wel hoor, die oude tijd. Maar hier is het ook leuk. We werken met twintig mensen waarvan de helft als vrijwilliger. Veel collega’s hebben een afstand tot de arbeidsmarkt, zoals ze dat noemen. Mensen van wat vroeger de sociale werkplaats heette. Veel zijn ook afkomstig van Presikhaaf. Zelf ben ik gewoon een ouderwetse vrijwilliger. Waarom ik het doe? De milieudoelstelling spreekt me heel erg aan en ik maak me graag nuttig voor de maatschappij. Daarnaast gaat het natuurlijk ook om de sociale contacten, want het is hier ontzettend gezellig. Zowel met de collega’s onderling als met de klanten. Uit alle lagen van de bevolking komen ze hier. Mensen met een heel kleine portemonnee die op zoek zijn naar iets betaalbaars, hele sjieke dames met grote Mercedessen, maar ook jonge tweeverdieners die hier tweedehands meubeltjes kopen om zelf op te pimpen. Sommige klanten komen elke dag even langs voor een gezellig praatje. Anderen willen hun hele levensverhaal kwijt. Juist die combinatie maakt het voor mij bijzonder. Het is hier nooit saai.” 34
Hype “Natuurlijk vind ik het ook fijn dat ik anderen een handje kan helpen; bij het vinden van hun weg naar het reguliere arbeidsproces of simpelweg bij het winnen van een stukje zelfvertrouwen. Zo hadden we hier laatst een autistische jongen. Geweldig om te zien hoe snel hij zich hier op zijn gemak voelde. En hij deed het ook nog eens hartstikke goed. Mijn eigen specialisme? Dat zijn denk ik toch wel de boeken. Ik ben gek op lezen. Historische romans, boeken over de tweede wereldoorlog; ik verslind ze allemaal. Het leuke is dat ze hier in de winkel met bakken tegelijk binnenkomen. Als er een hype is, ligt het binnen de kortste keren in de kringloop. Een ideale baan toch? Natuurlijk heb ik soms een dipje maar over het algemeen ga ik met heel veel plezier naar mijn werk. Deze zomer was ik aan mijn hand geopereerd. Tijdens mijn herstel heb ik dagen achter elkaar lekker in de tuin gezeten. Heerlijk was dat. ‘Ik ga nooit meer werken’, dacht ik toen. ‘Ik zit hier wel best.’ Tot ze me op een dag weer belden. Het was druk in de winkel. Of ik weer wilde komen helpen. Binnen de kortste keren was ik weer helemaal gewend en had ik het prima naar mijn zin. En ach, je kunt toch ook niet eeuwig in de zon zitten.”
“Sommige klanten komen elke dag even langs voor een praatje” Thea Lankreijer vrijwilliger in filiaal Westervoort
35
“Hard werken in de buitenlucht, daar krijg je energie van” Wim JONgen (3e van links) ploegleider Wijkomgevingsploeg Nijmegen
36
“K
ijk, dit wordt onze nieuwe uitvalsbasis. Een enorme kerk die al twintig jaar leegstond. We zijn nu bezig de laatste hand er aan te leggen. De bedoeling is dat we hier samen met een Reactiveringscentrum van 2Switch en twee woningbouwverenigingen gaan zitten. Hartstikke handig natuurlijk, zo dicht bij elkaar. Zelf ben ik vooral heel blij dat ik na mijn ontslag begin dit jaar zo snel weer aan het werk kon. Jarenlang werkte ik bij Santa Maria, het opvanghuis voor dakloze jongeren in Nijmegen. Ik begeleidde daar jongeren in werk-leertrajecten. Voornamelijk bouwen en timmeren. Vanwege allerlei subsidietoestanden moesten ze me ontslaan. Gelukkig zochten ze bij 2Switch ploegleiders voor de Wijkomgevingsploeg in Nijmegen en kon ik vrij snel weer aan de slag. Tot nu toe bevalt het me prima. We maken de achterpaden schoon, we halen de troep weg en we knappen de tuintjes op; voornamelijk in de wijken Lindenholt en Hatert. Daarbij proberen we zoveel mogelijk mensen uit de wijk zelf in te zetten. Hard werken in de buitenlucht doet een mens goed. Ik merk het ook aan de jongens, ze krijgen er energie van. Gelukkig hebben we tot nu toe altijd vrij aardig weer gehad.”
Niet meer blowen “Mijn team is behoorlijk gemixt. Ze zijn allemaal langer dan een jaar werkloos. Sommigen komen via het UWV of de Sociale Dienst, er zit één Wajonger bij en twee komen van de Hulsen; het centrum voor dak- en thuislozen. Binnenkort krijg ik er een jochie van 18 bij. De intake heb ik al gedaan. Dat zal wel wennen worden voor hem; zo’n strikt dagritme, iedere dag op tijd komen en niet meer ’s ochtends blowen. Ik ben benieuwd. De meeste jongens zitten behoorlijk in de problemen. Ze hebben vaak schulden of ze vinden het lastig hun leven weer op te pakken. Tijdens het werk ga ik regelmatig éénop-één met ze aan de slag om te praten. Maar ook onderling in het team wordt veel gepraat. Ze zijn in korte tijd behoorlijk hecht geworden. Veel jongens willen hun verhaal kwijt. En dat begrijp ik heel goed. Zelf heb ik ook langdurig in een uitkeringssituatie gezeten. Ooit werkte ik bij een ministerie. Hoewel ik academisch ben opgeleid was er op een gegeven moment geen plek meer voor mij. Toen ben ik zelf maar gaan klussen. Via het wijkwerk ben ik in de jeugdbegeleiding terechtgekomen. Je zou dus kunnen zeggen dat ik goed ben in denken én doen. Een mooie combinatie voor een ploegleider toch?” 37
Innovatie bij 2Switch: “Wij gaan voor mens én omgeving”
E
en aantal jaar geleden ontstond het idee om mensen met een kleine portemonnee tegen een gereduceerd tarief gebruik te laten maken van een soort klussendienst. Het werk-leerbedrijf van 2Switch zou hier mooi een rol in kunnen vervullen. Twee vliegen in één klap dus. Het werd de basis voor de nieuwe functie van Monita Polman. Sindsdien is ze bezig met het bedenken van allerlei innovatieve projecten waarin 2Switch zich samen met partners kan richten op het activeren van mensen in achterstandswijken. “Op dit moment nog voornamelijk in Arnhem, maar in de toekomst willen we onze plannen uitbreiden naar andere gemeenten in de omgeving”, vertelt Monita, die jaren geleden als bijstandsmoeder bij 2Switch aan de slag is gegaan. Inmiddels heeft ze heel wat functies achter de rug; van assistent filiaalleider tot regiomanager. “Sinds twee jaar ben ik manager wijkeconomie. Dat past helemaal bij me: het ontwikkelen van innovatieve concepten. Zo zijn we op dit moment aan het bekijken hoe we het buurtserviceteam kostendekkend kunnen krijgen. Het zou mooi zijn als we niet meer afhankelijk waren van subsidies. Misschien een samenwerking met de gemeente vanuit de Wmo?” 38
Groepsempowerment Maar er gebeurt meer in het wijkeconomie-team van Monita. Samen met opleider RijnIJssel is er kort geleden een nieuw leerwerkcentrum opgericht aan het Kamilleplein. “Hier pimpen ze meubels op en bewerken ze textiel ”, vertelt ze. “Er wordt zelfs een echte vakgerichte opleiding ontwikkeld.” Een ander vooruitstrevend project gaat over ‘groepsempowerment’. Monita: “Samen met de gemeente en het Amsterdamse adviesbureau Radar proberen we mensen met een langdurige uitkering uit achterstandswijken als Malburgen, Presikhaaf en Klarendal, weer trots te maken op hun buurt. In zogenaamde activeringsteams gaan ze zelf aan de slag met bijzondere activiteiten in de wijk: zwemmen voor allochtone vrouwen, samen koken, een high tea, een lampionnenoptocht, een jeugdklussendienst; aan ideeën geen gebrek. Zo komen ze er tegelijkertijd achter waar hun passies en kwaliteiten liggen. Een terugkeer naar de reguliere arbeidsmarkt wordt hierdoor hopelijk makkelijker.” Duurzaam design Naast de sociale component zet 2Switch zich
“Het liefst laten wij al onze auto’s elektrisch rijden”
huub kwekkeboom Manager logistiek, textiel en reststoffen
“Wij willen mensen weer trots maken op hun buurt” monita polman manager wijkeconomie
n e 39
uiteraard ook in voor een beter milieu en een duurzame toekomst. Huub Kwekkeboom, manager logistiek, textiel en reststoffen, is constant op zoek naar innovatieve verbeteringen: hoe kunnen we CO2-neutraal werken, is het rijden op aardgas rendabel voor 2Switch en hoe gaan we om met al onze reststromen? “Per jaar krijgen we ruim 2,1 miljoen kilo goederen en nog eens 1 miljoen kilo textiel van particulieren”, vertelt Huub. “Al die spullen leggen een uitgebreide route af om uiteindelijk op de plek van bestemming te komen. Ik hou me bezig met het hele proces van de aanname tot en met de uitlevering aan de winkels én met het verwerken van de spullen die uiteindelijk niet worden verkocht.” In eerste instantie komt dat neer op het streven naar zoveel mogelijk hergebruik; het liefst van de producten als geheel en als dat niet lukt, van de losse onderdelen. Huub: “Door middel van upcycling proberen we van oude troep weer mooie nieuwe producten te maken. Duurzaam design noemen we dat. Op dit moment zijn we bezig met het aantrekken van ontwerpers die hier iets in zien. Door mensen van 2Switch hier stage te laten lopen, slaan we twee vliegen in één klap. De materialen die niet kunnen worden hergebruikt, proberen we uiteraard zo duurzaam mogelijk te recyclen.” Klimaatneutraal En dan is er natuurlijk nog een ander hot issue: het brandstofgebruik van de 2Switch busjes. Liefst natuurlijk zoveel mogelijk klimaatneutraal en dat betekent rijden op aardgas, waterstof of misschien zelfs elektrisch. “Geweldig natuurlijk”, 40
zegt Huub. “Toch is dat voor 2Switch een beetje dubbel. Natuurlijk willen wij graag het toonbeeld van duurzaamheid zijn. In een stad als Arnhem zouden we het liefst al onze auto’s elektrisch laten rijden. Aan de ene kant is dat onbetaalbaar -reken er maar niet op dat we 20.000 Euro subsidie per voertuig krijgen- aan de andere kant zouden we wel een enorm statement maken als we het gewoon toch zouden doen. Dat is een beetje het dilemma. Zelf ben ik van mening dat het bij dit soort dingen vooral draait om dúrven. Zo vind ik bijvoorbeeld dat je niet vies moet zijn om samenwerking te zoeken met commerciële partijen die maatschappelijk ondernemen hoog in het vaandel hebben staan. De kringloopbusiness is al lang niet meer het geitenwollensokkenbedrijf dat het ooit was. Het is onderdeel van een nieuwe trendy levensstijl, dus laten we vooral met onze tijd blijven meegaan.”
Wij zijn 2Switch Abdeslam Fateh Ada Cammarata Adiba Malak Adri Klop Adri Schoonderwoerd Ahmida Ettajiri Akif Ince Albert van der Velden Alexander Gerritsen Alie Scharphof André van Welij Anita van Broekhuizen Anita van der Kamp Anne Wengelaar Annie Hoeben Ans Everduin Antoon Pasch Ard Sizoo Arjen Ytsma Arnold Brussen Arthur Zargarjan Asiya Risasi Babs Heerschop Barbera Striekwold Bart Cornelissen Bart Rutten Bart Wiltink Ben Bosveld Ben H. Teerink Ben Nijenhuis Ben Teerink Benno Prins Berry Baars Berry Praster Bert Schulten Betsy Leus Bianca Willems Björn Mulder Brenda Nijenhuis Carla van Tongeren Caroline te Braak Caroline Timmer Cederic Juliana Cees Grevink Ching Li Chris Lutgendorff Chris Stoks Christel Nijkamp Christiaan Wijninga Christophe Soppo Luma Cicile Berendsen Coby Lippets Coen van den Berg Cor Mengerink Csaba Koncz Daan Eikenhorst
42
Daniela Flederus Dario Barcia Dawit Tesfaye Debby van Dooren Debby van Dooren Dennis Posthuma Dia Wiggelman Diana Eijbersen Dick Hijmans Dick van den Berg Dini de Lange Dinie Kersten Diny Lammertink Diny Dijkman Diny Wolfkamp Dirk Salawan Bessie Dwight Achthoven Eddie Albertus Edward Mos Edwin Lentjes Eline Jacobs Ellie Jansen Elly Korlefoera Els Baak Els van Boeyen Elvis Schlundt-Bodien Eren Kömcü Erica Smit Erik Jans Ernestina van den Assem Evelien van de Plaats Fanil Gabdulkhakov Fanny Rodriques-Pereira Farid Babaka Fatiha Sammar Fernando Hulsman Frank Nijhof Frans Bresser Frans Brink Frans de Vos Frans Noordeloos Frans van Mierlo Frans Wissel Fred Burgers Fred Schurkus Freek de Ridder Friedl van Zwam Geanina Donici Geert Boersma Geke Jansen Ger Disco Gerard Legters Gerda de Leeuw Gerrie Samsen Gerrit Dekker Gerrit Tijhof
Gert Middelkamp Gertie van Beek Gertjan Altena Gino Pus Glen Huyck Gonny Barmentlo Gretha Jelsma Guda Cornelissen Halil Oztas Hamila Hashemi Hammie van der Wal Hannie Ras Hanny Hesselink Hanny Hueting Hans Elbers Hans Emmen Hans Gerrits Hans Grobben Hans Heussels Hans Lenselink Hans Maassen van de Brink Hans Peeneman Harma Oenema Hasan Dagli Hazrat Meiwand Heleen Molleman Helma Mus Henk de Groot Henk Gosen Henk Hagen Henk Heijnen Henk Slothouber Henk van der Veer Hennie Bannink Hennie Hulleman Henny Kragt Henri van de Wardt Henriëtte Gijsel Herman Hekking Herman Kasteel Hetty de Jong Hetty Marsman Hilbert de Goede Hillary Mukamanzi Huang Van Huizhen Zhu Husein Hodzic Hussain Dahoe Huub Kwekkeboom Ilona van Angelen Ilona van Rekum Ilona van Zwam Ina D’Andolfi-Versteeg Ina Halman Ineke Stahlie Ineke van der Heijden
Ingrid ter Koele Ion Blidariu Isabella Gerritsen Ismail Zengin Ivonne Hoekstra Iwan Breeveld Jaap Mattemaker Jacqueline Blenkers Jacqueline Tromp Jacqueline van Exel Jaimy Janssen Jan Adelaar Jan Geurts Jan Janssen Jan Kers Jan Klopman Jan Lubbers Jan Sterk Jan ter Avest Jan van de Broek Jan van der Heide Jan van der Pol Janny van Holland Jantina van Weess Jantje Kieneker Jehad Al Thalmi Jeroen Langerak Jerry Esseboom Jessica Duis Jessie Jansen Jetta Sterk Jip Peper Joey Zweers Johan Aarts Johan Mennings Johan Rijnders John Hoffmann Johnny van Doeselaar Jolanda Jorritsma Jolanda Mastenbroek Joop Onstein Joop van Workum Jopie van den Brink Jordy Koedijk Josien de With Jozua Saija Judith Ulrich Julius Waterval Jurgen Gardenier Jurgen Hoekman Juul Hogeling Karin Pos Karin van den Berg Karin van der Leeden Karl Kok Karlijn Bakker
Karlijn Feith Katinka Korevaar Katja Elbertsen Kelly Doornebosch Kezzi Seven Khaled Shekhani Kim Tran Koen Elbers Kor Kersten Leo Nesselaar Leo Verfuurden Leon Lioe Leon Willemsen Lex Cortvriend Leyla Eken Lidi Rada Liesbeth Kruijsen Lindsay Baars Lino Peters Lodewijk Hermsen Lonneke Krösschell Lonneke van de Scheur Louis Jansen Lourens Lutgendorff Luuc Giesen Luzia Caputo Maarten Gerritsen Maha Mikha Mahmoud Vatankhah Maiko Peters Manuel van Burleigh Balfour Marcel Kobus Marcel Link Marcel Wensveen Marcellino van Haarlem Marco Jansen Marco Philipsen Marco Scholten Maria van Rinsum Marian de Groot Marian van Ommen Marian Vrehe Marielle Lamberts Marijke Nijenkamp Marijn Davids Marika Hoven Marike Bons Mario Huijsen Marjan Arends Marlon Mormon Martijn Krakers Martijn van Rijswijk Martin de Bruine Mary Raats Masirey Kallon Maurice de Wit
Max van Mourik Mei Lin Leung Meindert Puijman Michael Zimmer Michiel Lammerse Mimi Keta Mimoun Ouaali Miranda Dierckx Mirjam Ganzevles Mirna Paganelli Mohsen Yusofi Monique Roelofs Monira Khan Monita Polman Muhammet Ari Muhammet Bostanci Nanda Wolsheumer Natascha Besseling Nathan Libiana Nathasja Trubkin Nazi Mahmoudian Hosseinkhah Nesri Ahmad Netty Brunnekreef Nico Aartsen Nicolas Flores Ibanez Nicole ten Thij Nodari Ter-Vartanov Nort Geurts Olga Grotenhuis Omar van Aanholt Orlando Vrendenbarg Paruk Saulhameed Patrick Arntz Patrick Martens Patrick Oosting Patries Lessmann Patries van Balen Paula van Roekel Peggy Foor Peter Arnold Peter Glas Peter Jansen Peter Kok Peter Nicolasen Peter ten Velde Peter van Heek Petra Kerkhoff Petrus Gasparyan Piet Andriessen Pinar Kilic Polixenia Blidariu Qassem Wasiti Quang Tan Dao Raaime Oztep Rachid Boulahyani Rajay Geven
Ralf Huijbers Raymond Koeiman Raymond Montfrooy Redmer Riemersma Rémy Zijlstra René Bos René Hiethaar Rene Kastermans Rene van Balkom Rens Grevink Reny de Laat Rezgar Amin Ria van der Werff Ria Verwaayen Richard Bosveld Richard Hurkens Richard Klom Richard Peters Richard van Santen Riekie Brink Riet Bloemen Rik van Houten Riko Schaay Rinus Koks Rita Meijer Rob Wiering Robbert van Driel Robert de Winkel Robert van der Donk Roel Heerdink Rogelio Koeks Ron van den Adel Ronald Boekhoud Ronald Bruger Ronald Cornelisse Ronald Dekkers Ronald Engelen Ronald Schuurman Ronald Ubbink Ronnie de Meer Ronny Bles Rudi Polman Rudy Degens Rukuye Akat Rut van Haaften Ruud Bremer Ruud Schmidt Saad Kita Kartan Kartaken Sachin Jurawan Sander Been Shahaira Lovert Sherlon Samboe Simone Hegh Sjaak Otten Sjonnie Seinen Sjors Jorritsma
Sopas Ramadan Sophie Sandja Steef Meurs Stefan Stempijn Suleyman Akdeniz Susanna Ter Vardanova Sven van der Wal Sylvano Philippo Sylvia Vialle Teysir Aygan Thea Lankreijer Theo Degen Theo Leenders Theo Willemsen Theo Willemsen Theo Zweers Thi Van Thomas ter Locht Thomas Yake Tim Klumpers Tim Wengelaar Tom de Geest Ton de Lange Ton Praster Ton Scholten Tonnie Scholten Tonnie Teunissen Toon Kastermans Trudy Merkus Truus Bauer Tuoc Nguyen Ummi Arik Vera Klein Mentink Vincent Paul Wendy Nathans Wendy van de Water Wil Cornelissen Wil Driessen Willem Jagt Willy Arfman Willy Marlessy Willy van Elk Wilma Bruijsten Wilma Heerding Wim Dijkman Wim Jongen Wim Stahlie Wolter Kakebeen Xiaohong Wang Yasemin Ozturk Yokky Muljodihardjo Zahra Ahmed Zehra Karaca Zus/Dirkje de Vries *peildatum 24 november 2009
43
Colofon “Wij zijn 2Switch” is gemaakt in opdracht van 2Switch, als herinnering aan het 10-jarig bestaan van 2Switch in 2009. Het boekje is uitgegeven in een oplage van 1000 stuks en is op FSC-keurmerk papier gedrukt.
Tekst en fotografie: Vormgeving: Drukwerk: Eindredactie: 44
Sanne van der Most www.sannevandermost.nl Marijn Davids FPA Media, Angeren Karlijn Bakker
2Switch Rosendaalseweg 643a 6823 KL Arnhem Postbus 5130 6802 EC Arnhem 0900 – 0205 www.2switch.nl
