Beleidsregels re-integratie Gemeente Bedum
Datum: februari 2010
Beleidsregels
Voorwoord Voor u liggen de beleidsregels re-integratie in het kader van de Wet werk en bijstand (WWB) van ons college. Deze beleidsregels zijn een nadere uitwerking van de reintegratieverordening 2010. De volgende uitgangspunten waren leidend bij het formuleren van de beleidsregels: • De beschikbare budgetten zijn leidend. Op voorhand worden geen extra middelen beschikbaar gesteld voor het re-integratiebeleid. • Iedere bijstandsgerechtigde heeft recht op ondersteuning bij re-integratie. • Re-integratie inspanningen zullen zich ook richten op personen met een Anwuitkering (Anw-ers) en Niet-uitkeringsgerechtigden (Nuggers). • Het Waddenmodel voor jongeren wordt gecontinueerd. • Personen met een Anw-uitkering of geen uitkering worden uitgesloten van gesubsidieerde arbeid en/of loonkostensubsidie In overeenstemming met de re-integratieverordening wordt aandacht besteed aan: 1. Overnemen re-integratie inspanning van personen met een uitkering van het UWV 2. Procedure aanvraag en toekenning re-integratievoorzieningen 3. Niet nakomen/voortijdig afbreken van een re-integratievoorziening 4. Overzicht aangeboden re-integratievoorzieningen 5. Overzicht gemeentelijke re-integratiepartners 6. Overzicht diagnose instrumenten 7. Trajectplan 8. Hulpverleningsinstellingen 9. Sociale activering 10. Scholing 11. Loonkostensubsidie / Werkervaringsplaats 12. Beleidsregels premies
1. Overnemen re-integratie inspanning van personen met een uitkering van het UWV Het UWV WERKbedrijf heeft voor die personen, die een uitkering van het UWV ontvangen, een re-integratieverplichting. Als deze personen voor het verstrijken van de maximale uitkeringstermijn nog niet naar duurzame arbeid zijn uitgestroomd, komen zij mogelijk in aanmerking voor een uitkering op grond van de WWB. In sommige gevallen kan het voortijdig aanbieden van een re-integratievoorziening door het college, instroom in de bijstand voorkomen. In de WWB (artikel 7, WWB) is de mogelijkheid opgenomen om cliënten van het UWV reeds een voorziening van het college aan te bieden. Hierover moeten afspraken tussen het UWV en het college worden gemaakt. Omdat het UWV een verplichting tot re-integratie heeft en hiervoor middelen uit het re-integratiefonds kan inzetten, ligt het voor de hand om ook financiële afspraken hierover te maken. De uiteindelijke bijdrage van het UWV is sterk afhankelijk van de mogelijkheden van belanghebbende, reeds ingezette re-integratievoorzieningen en de maximale uitkeringsduur. Er zullen daarom op individueel niveau afspraken moeten worden gemaakt.
Het UWV en het college kunnen beiden klanten van het UWV voordragen voor het overnemen van de re-integratievoorziening door het college. Het UWV neemt (een deel van) de kosten voor de re-integratievoorziening voor haar rekening, afhankelijk van de resterende uitkeringsduur. Met het UWV worden op klantniveau afspraken gemaakt met de re-integratiecoach UWV voor deze kosten. Doel is proactief de instroom in de WWB te beperken.
2.
Procedure aanvraag en toekenning re-integratievoorzieningen
Belanghebbenden, die een uitkering op grond van de WWB, IOAW of IOAZ ontvangen, worden door het college ondersteund door middel van een re-integratievoorziening. De aangeboden voorziening maakt onderdeel uit van de toekenningbeschikking. Voor diegenen die geen uitkering op grond van de WWB, IOAW of IOAZ ontvangen, is dit niet het geval. Als zij aanspraak willen maken op de ondersteuning van het college inzake reintegratie, zullen zij hiertoe een verzoek moeten indienen. Deze belanghebbenden kunnen zich rechtstreeks bij het Werkplein van het UWV WERKbedrijf melden. Het uitstroomteam zal belanghebbenden uitnodigen voor een gesprek. Toekenning van een re-integratievoorziening voor overige belanghebbenden vindt plaats op grond van een privaatrechtelijke overeenkomst. In de beschikking of privaatrechtelijke overeenkomst worden de rechten en plichten van de belanghebbende en het college nader uitgewerkt. Het doel is om ook deze doelgroep dezelfde kansen te bieden op economische zelfstandigheid en het behalen van een startkwalificatie. De kosten van een re-integratietraject voor WWB-, IOAW, en IOAZ-ers zijn in beginsel begrensd tot € 7500.00. In individuele gevallen kan hiervan worden afgeweken als het goed gemotiveerd is. Het college zal bij het inzetten van instrumenten altijd de kosten en de verbetering ten opzichte van de arbeidsmarkt, dan wel het voorkomen van sociaal isolement realistisch afwegen. Ook de kosten van re-integratie voor andere belanghebbenden worden door het college begrensd tot € 7.500,00. Ook hiervoor geldt dat er bij individuele gevallen hiervan kan worden afgeweken als het goed gemotiveerd is. Per jaar geldt het voor dat jaar beschikbare Participatiebudget inclusief een mogelijke overheveling in het kader van de reserveringsregeling van het voorgaande kalenderjaar als budgetplafond voor de aangeboden voorzieningen. Loonkostensubsidies zijn langlopende verplichtingen met hoge financiële consequenties. Om een groot financieel risico te voorkomen wordt het aantal lopende subsidietrajecten gemaximaliseerd op tien trajecten. Dit betekent dat wanneer er voor tien belanghebbenden loonkostensubsidies worden verstrekt eerst een loonkostensubsidie beëindigd dient te zijn alvorens een nieuwe subsidie wordt verstrekt.
Belanghebbenden zijn personen als genoemd in artikel 2 van de verordening re-integratie Belanghebbenden met een uitkering op grond van de WWB, IOAZ of IOAW Belanghebbende, die een bijstanduitkering ontvangt, wordt indien noodzakelijk een voorziening aangeboden gericht op arbeidsinschakeling als bedoeld in de reintegratieverordening. Andere belanghebbenden Andere belanghebbenden dienen - om in aanmerking te komen voor een voorziening - te voldoen aan de volgende voorwaarden: • men mag geen betaalde arbeid verrichten; en • men moet minimaal 20 uur per week beschikbaar zijn; en • ingeschreven te staan bij het UWV Werkbedrijf. De betrokkenen zoals hierboven beschreven hebben recht op dezelfde voorzieningen als iemand met een WWB uitkering, met uitzondering van de loonkostensubsidie.
De kosten van een traject worden in principe begrensd tot € 7.500,00 per persoon op jaarbasis. Het budgetplafond van enig jaar is gekoppeld aan het Participatiebudget. Het maximum aantal actuele loonkostensubsidies is vastgesteld op tien.
3.
Niet nakomen/voortijdig afbreken van een re-integratievoorziening
Belanghebbenden met een uitkering op grond van de WWB , IOAW of IOAZ, is de re-integratieplicht wettelijk opgelegd. Bij niet nakomen van de verplichtingen artikel 9, WWB, artikel 37, IOAW, of artikel 37, IOAZ of het voortijdig afbreken van het traject, vindt er afstemming van de bijstand plaats op grond van artikel 18, WWB, en de afstemmingsverordening. Voor andere belanghebbenden geldt dat deze verplichting niet bij wet is opgelegd, maar dat zij zelfstandig een verzoek doen aan het college voor ondersteuning van de arbeidsinschakeling. Ook ontvangen zij geen uitkering waarop afstemming plaats kan vinden. Om ook bij deze groep een “maatregel” te kunnen opleggen en de kosten van de reintegratievoorziening (deels) terug te kunnen vorderen, indien het voortijdig afbreken van het traject aan de belanghebbende kan worden verweten, wordt in het trajectplan een “boetebeding” opgenomen.
Belanghebbenden zijn personen als genoemd in artikel 2 van de verordening re-integratie Belanghebbenden met een uitkering op grond van de WWB, IOAZ of IOAW Voor belanghebbenden met een uitkering op grond van de WWB, IOAZ of IOAW is de reintegratieplicht verbonden aan het recht op de uitkering. Het beleid voor het handelen bij het niet nakomen van de verplichtingen door belanghebbenden met een WWB, IOAW of IOAZ volgt uit de afstemmingsverordening, respectievelijk maatregelen en boetebesluit. Andere belanghebbenden Het aanbod van een re-integratievoorziening ten behoeve van andere belanghebbenden geschiedt in de vorm van een trajectplan, waarbij wordt vastgelegd dat belanghebbende de kosten van een re-integratievoorziening geheel zal terugbetalen middels een boetebeding als bedoeld in artikel 6:92, BW, ingeval hij voortijdig en verwijtbaar de voorzienig afbreekt. De hoogte van de boete wordt gesteld op maximaal 100% van de kosten van de reintegratievoorziening.
4.
Overzicht aangeboden re-integratievoorzieningen
Ondersteuning op het gebied van re-integratie is het geheel van activiteiten dat leidt tot arbeidsinschakeling. Deze ondersteuning kan worden gegeven door het aanbieden van een traject, waarbij zo nodig re-integratie-instrumenten kunnen worden ingezet of door het bieden van praktische hulp, advies of doorverwijzing naar andere instanties. De ondersteuning kan bestaan uit: • ondersteuning bij een beroep op maatschappelijke opvang of medische zorg; • ondersteuning bij maatschappelijke participatie; • arbeidsactivering en –toeleiding; • sociale activering; • stages bij bedrijven of instellingen; • opleidingen/scholing die toegang tot de arbeidsmarkt bevorderen; • gesubsidieerd werk; • nazorg bij arbeidsinschakeling; • voorbereidingstrajecten voor zelfstandige arbeid; • diagnose-instrumenten; • ondersteunende instrumenten, waaronder kinderopvang, schuldhulpverlening, onderzoeken door deskundigen en taal- en beroepsgerichte scholing.
Bij de inzet van re-integratie-instrumenten wordt gekozen voor dat instrument dat adequaat en toereikend is voor arbeidsinschakeling. Re-integratie-instrumenten die gericht zijn op de arbeidsinschakeling worden ingezet als zonder die inzet het vinden van algemeen geaccepteerde arbeid of zelfstandigheid niet mogelijk is.
5.
Gemeentelijke re-integratiepartners
Als college werken wij intensief samen met re-integratie partners. Hierbij wordt als uitgangspunt gehanteerd dat er maatwerk geleverd dient te worden aan onze klanten. Dit houdt dan ook in dat we met veel partners samenwerken. Het college beoordeelt het (maatwerk) aanbod van (potentiële) re-integratiepartners op basis van de volgende criteria: • Prijs • Kwaliteit • Bereikbaarheid / lokale binding • Kennis van de doelgroep / regio • Referenties / ervaring Indien het (maatwerk) aanbod aan de criteria voldoet wordt het toegevoegd aan de preferred supliers list. Met deze leveranciers wordt een raamovereenkomst gesloten betreffende de inhoud van het aanbod zonder afnamegaranties. Projecten of contracten boven het ESF drempelbedrag worden aanbesteed, tenzij wordt vastgesteld dat het product als vernieuwend en innovatief moet worden beoordeeld. Maatwerktrajecten boven € 7.500,00 dienen door de budgethouder te worden geaccordeerd.
6.
Diagnose-instrumenten
Voor belanghebbenden met een uitkering op grond van de WWB, de IOAW of de IOAZ, is de re-integratieplicht wettelijk opgelegd. Hiervoor koopt het college re-integratievoorzieningen in. Het college gaat uit van het standpunt dat er zoveel mogelijk maatwerk geleverd moet worden. Om die reden moet er een goede diagnose gesteld worden.
Voor het vaststellen van de diagnose wordt in de volgende volgorde gewerkt 1. 2. 3.
De klantmanager/werkcoach van de gemeente of het UWV Werkbedrijf stelt een diagnose op, op basis van de door de belanghebbende verstrekte gegevens. Indien de diagnose niet door de klantmanager/werkcoach kan worden gesteld, wordt bij voorkeur het diagnose instrument Dariuz. Indien op individuele (medische, psychische of sociale) gronden een meer gespecialiseerde diagnose dient te worden gesteld, onderzoekt de klantmanager/werkcoach alternatieve mogelijkheden
7.
Trajectplan
De voorzieningen die worden ingezet, worden vastgelegd in een trajectplan. Het trajectplan moet worden opgesteld en getekend, voordat het plan wordt uitgevoerd.
Belanghebbenden zijn personen als genoemd in artikel 2 van de verordening re-integratie Belanghebbenden met een uitkering op grond van de WWB, IOAZ of IOAW De voorzieningen die worden ingezet, worden vastgelegd in een trajectplan. In het trajectplan worden de volgende zaken genoemd: • er wordt een begin- en einddatum genoemd; • de ingezette voorzieningen worden benoemd; • de kosten die zijn verbonden aan het traject; • de wederzijdse rechten en plichten, waaronder de inspanningsverplichting; • het trajectplan bevat een realistisch tijdspad; • het voorgestelde traject moet aansluiten op de situatie van de persoon en de aangegeven beperkingen en mogelijkheden; • het doel van het traject moet concreet worden aangegeven. Als het doel niet toeleiding naar werk is, dan dient dit gemotiveerd te worden; • het trajectplan moet ondertekend worden door de consulent en belanghebbende. Andere belanghebbenden Als het college van oordeel is dat een voorziening noodzakelijk is voor de arbeidsinschakeling van een niet-uitkering gerechtigde of een Anw-er, dan wordt het trajectplan gezien als een privaatrechtelijke overeenkomst, waarin is opgenomen welke voorziening wordt aangeboden en wat daaraan de verbonden verplichtingen zijn. De belanghebbende dient deze overeenkomst binnen twee weken na ontvangst ervan ondertekend aan het college te retourneren. Indien de belanghebbende de overeenkomst niet binnen de bedoelde termijn heeft geretourneerd, wordt de belanghebbende geacht het aanbod niet te hebben aanvaard en vervalt het aanbod.
8.
Hulpverleningsinstellingen
Belanghebbenden met een uitkering op grond van de WWB, de IOAW of de IOAZ, kunnen problemen hebben waardoor hun re-integratie wordt belemmerd. Hierbij kan gedacht worden aan verslavingsproblematiek, het hebben van schulden en psychische problemen. Ook kunnen meerdere problemen bij één persoon voorkomen. In dit soort gevallen zal het college doorverwijzen naar hulpverleningsinstellingen of voorzieningen in het kader van de AWBZ. Belanghebbenden dienen zich hierbij te houden aan de nadere opgelegde verplichting volgens artikel 55, WWB.
Gemeente kan nadere verplichtingen op grond van artikel 55, WWB opleggen die de arbeidsinschakeling (kunnen) bevorderen, dan wel belemmeringen tot arbeidsinschakeling wegnemen dan wel verminderen.
9.
Sociale activering
Onder sociale activering wordt verstaan het verrichten van maatschappelijk nuttige activiteiten als voorbereiding op een traject gericht op werk of gericht op het voorkomen van sociaal isolement. Het is een middel om belanghebbenden kansen op participatie in de samenleving te bevorderen. Soms kan door middel van sociale activering een eerste voorzichtige stap richting arbeidsmarkt worden gemaakt. Dat hoeft echter niet altijd het primaire doel van sociale activering te zijn. Bij sociale activering dient men aan de volgende activiteiten te denken: • activiteiten gericht op het doorbreken of voorkomen van een sociaal isolement; • activiteiten gericht op het zetten van een voorlopige stap op weg naar de arbeidsmarkt; • maatschappelijke activiteiten/zinvolle tijdsbesteding.
Sociale activering wordt ingezet voor personen met een zeer grote afstand tot de arbeidsmarkt. Sociale activering is bedoeld om een (dreigend) sociaal isolement te doorbreken. Sociale activering kan ook een middel zijn om de kansen op werk te verbeteren
10.
Scholing
Scholing is van groot belang voor het verkrijgen van een goede (start)kwalificatie op de arbeidsmarkt. Scholing zal daarom in veel re-integratietrajecten terugkomen. Bij het vaststellen van de scholingsbehoefte wordt in overleg met de belanghebbende gekeken naar bestaand opleidingsniveau, huidig arbeidsmarktperspectief, mogelijkheden van belanghebbende en het arbeidsperspectief na de opleiding. Voor de inzet van scholing wordt uitgegaan van de kortste weg naar werk. Met andere woorden, geen jarenlange opleiding indien er een kortere voorziening naar een goed/beter arbeidsmarktperspectief bestaat. Uitzondering hierop vormen jongeren in het kader van de de Wet investering in jongeren. Hierbij is het de doelstelling minimaal een startkwalificatie MBO 2/HAVO te behalen. Uitgangspunt is dat scholing voorafgaat aan of gecombineerd wordt met (gesubsidieerde) arbeid. De aansluiting met werk mag niet verloren gaan door alleen scholing aan te bieden. Slechts in individuele gevallen kan hiervan worden afgeweken, bijvoorbeeld een alleenstaande ouder met zorgtaken voor kinderen. Deze ouders kunnen de zorgtaken combineren met een opleiding. Scholing mag in beginsel niet langer duren dan twee jaar. Scholing inzetten ten behoeve van positieverbetering wordt niet toegestaan.
• • • • • • • •
Scholing wordt ingezet indien nodig. Deze is gericht op directe en duurzame uitstroom middels arbeidsinschakeling van belanghebbende. Alle in te zetten scholingstrajecten dienen arbeidsmarktrelevant te zijn en voor belanghebbende de kortste weg naar werk. Het college zet bij voorkeur duale scholingstrajecten in, dus een combinatie van scholing en werk. Scholing mag in beginsel niet langer duren dan twee jaar. Scholing inzetten ten behoeve van positieverbetering wordt niet toegestaan. De kosten van een re-integratievoorziening is in beginsel begrensd tot € 7.500,00. Scholing is een onderdeel van de re-integratievoorzieningen Jongeren (tot 27 jaar) zonder startkwalificatie worden een opleiding op minimaal MBO 2/HAVO niveau aangeboden. Indien mogelijk wordt deze opleiding op BBL (beroepsbegeleidend) niveau aangeboden.
11.
Loonkostensubsidie / Werkervaringsplaats
Definitie loonkostensubsidie De loonkostensubsidie is een tijdelijke voorziening, die tot doel heeft de persoon op korte termijn door te laten stromen naar regulier werk. Door subsidie aan de werkgever te verlenen wordt beoogd de arbeidsmarktpositie van de werkloze persoon te verbeteren met als doel volledige uitstroom uit de WWB-uitkering. Met loonkostensubsidie kan een werkgever worden gecompenseerd voor de eventuele meerkosten aan begeleiding, of loonkosten in verband met verminderde arbeidsproductiviteit. Door het toepassen van loonkostensubsidie zal een werkgever eerder geneigd zijn een belanghebbende zonder recente arbeidsmarktervaring in dienst te nemen. Voorwaarden loonkostensubsidie Aan de verstrekking van de loonkostensubsidie zijn voorwaarden verbonden, te weten • duur en omvang van de arbeidsovereenkomst o loonkostensubsidie wordt verstrekt bij een arbeidsovereenkomst van minimaal twaalf maanden. Bij uitzondering kan een kortere periode worden afgesproken, uiteraard wordt dan ook de vergoeding naar rato aangepast. o omvang van de arbeidsovereenkomst moet minimaal leiden tot het zelfstandig kunnen voorzien in de kosten van levensonderhoud (volledige uitstroom uit de uitkering) • de werkgever is verantwoordelijk voor de begeleiding van de persoon op de werkvloer. Doel van de gesubsidieerde baan is namelijk dat de persoon na deze baan een niet-gesubsidieerde baan heeft. Hiermee wordt de inspanningsverplichting van de werkgever benadrukt. Duur van de subsidie De duur van de subsidie bedraagt maximaal 12 maanden. Als de werkgever na het eerste jaar de werknemer voldoende heeft begeleid, en deze wil behouden voor het bedrijf, kan een extra subsidie worden verstrekt.
Hoogte subsidie De subsidie bedraagt maximaal € 12.000,- bij een “fulltime” functie van minimaal 36 uur of meer. Bij een parttime arbeidsovereenkomst geldt een subsidiebedrag naar rato. Hierbij is uitgangspunt dat een fulltime arbeidsovereenkomst 36 uur per week is. Begeleiding De begeleiding kan, afhankelijk van de persoonlijke situatie, mogelijk zeer intensief zijn. Aan het bedrijf wordt de eis gesteld dat de persoon tijdens zijn werk wordt begeleid. Van de voortgangsgesprekken moeten verslagen worden gemaakt en overgelegd worden aan het college. Minimaal een keer per zes maanden heeft het college contact met de werkgever en klant om de stand van zaken te horen. Ook hiervan wordt een verslag gemaakt. Staatssteun De loonkostensubsidie is een generieke subsidieregeling welke beschikbaar is voor alle ondernemingen ongeacht vestigingsplaats of de plaats van de tewerkstelling van de werknemer. Bij de realisatie van een loonkostensubsidie is derhalve geen sprake van staatssteun.
Werkervaringsplaats Naast loonkostensubsidie bestaat er ook een werkervaringsplaats. Deze is niet (direct) gericht op het behalen van regulier en duurzame arbeid, maar meer op het opdoen van bepaalde werkervaring en het ontwikkelen van specifieke sociale-, beroeps- en vaktechnische vaardigheden. Het inzetten van werkervaringsplaats maakt onderdeel uit van het trajectplan van betrokkene. Hierin dient ook te zijn vastgelegd wat de beoogde doelen van het inzetten van een werkervaringsplaats zijn.
Loonkostensubsidie De subsidie is mogelijk ten behoeve van arbeidsplaatsen in alle organisaties. De subsidie: • bedraagt ten hoogste €12.000,00 per jaar en geldt voor een periode van maximaal twaalf maanden. Verlenging (met een maximale duur van twaalf maanden) is alleen mogelijk als er sprake is van (in de persoon – werknemer - gelegen) bijzondere omstandigheden mits goed gemotiveerd; • wordt aangepast naar rato als het dienstverband korter heeft geduurd dan de periode waarvoor hij geldt; • wordt naar rato verlaagd wanneer er sprake is van het minimumjeugdloon. Hierbij wordt het percentage van de verlaging als uitgangspunt genomen; • geldt in principe voor fulltime dienstverbanden van 36 uur per week. Het bedrag wordt naar rato verlaagd bij een dienstverband van minder dan 36 uur per week; • wordt telkens na afloop van een kalendermaand verantwoord en uitbetaald; • wordt pas betaald als de werkgever de volgende stukken heeft overgelegd: begeleidingsplan, arbeidsovereenkomst en declaratieformulier. Als de werkgever na afloop van de loonkostensubsidie de arbeidsovereenkomst met betrokkene verlengt of zorg draagt voor een arbeidsovereenkomst elders, komt hij in aanmerking voor een eenmalige subsidie van € 3.000,00. Deze arbeidsovereenkomst moet minimaal zes maanden duren. De loonkostensubsidie wordt alleen verstrekt voor belanghebbenden met een uitkering op grond van de WWB, WIJ, IOAZ of IOAW. Andere belanghebbenden komen niet in aanmerking voor de loonkostensubsidie.
Werkervaringsplaatsen Het college kan besluiten om een belanghebbende gedurende maximaal zes maanden te laten werken met behoud van uitkering, indien het een werkervaringsplaats betreft die onderdeel uitmaakt van het trajectplan van de belanghebbenden De werkgever kan bij een geslaagd traject, waarbij de beoogde doelen van de werkervaringsplaats voor de klant zijn behaald, in aanmerking komen voor een premie ter hoogte van een vooraf vastgestelde begeleidingsbonus van € 250,00 per maand met een maximum van € 1.500,00. Deze bonus wordt eenmalig uitgekeerd
12.
Beleidsregels premies en onkostenvergoedingen
Premies In deze regeling worden twee premies onderscheiden; • de premie die gericht is op arbeidsinschakeling (aanvaarden of behouden van reguliere (deeltijd) arbeid). • de premie die gericht is op participatie (het stimuleren van deelname aan reintegratievoorzieningen gericht op activering). Onkostenvergoedingen Het is mogelijk om een vergoeding te verstrekken voor kosten die de persoon moet maken in het kader van een arbeidsmarktgericht re-integratieactiviteit. Hierbij gaat het om de directe en indirecte kosten, die noodzakelijk en aantoonbaar zijn en die, in alle redelijkheid, niet ten laste van de persoon kunnen komen. Ook moet er voor deze kosten geen andere voorliggende voorziening zijn. Voorts moet er sprake zijn van de goedkoopste adequate oplossing.
Premie uitstroom: bij aanvaarding regulier werk en volledig uit de uitkering • minimaal negen maanden hebben gewerkt; • aanvragen na negen maanden betaald werk; • hoogte premie € 1.500,00; • minimaal één jaar afhankelijk zijn geweest van een (werkloosheids-)uitkering. Premie deeltijd : bij aanvaarding parttime regulier werk en voor een deel nog afhankelijk van de uitkering: • minimaal negen maanden hebben gewerkt; • aanvragen na negen maanden betaald werk; • hoogte premie € 900,00. • minimaal één jaar afhankelijk zijn geweest van een (werkloosheids-)uitkering. Activiteitenpremie : deelname aan maatschappelijke activiteiten (betrokkene blijft volledig aangewezen op uitkering): • inzet is gerealiseerd na gevolgd traject; o Vrijwilligerswerk o Sociale activering o Werkervaringplek • In het trajectplan worden de trajectactiviteiten aangeduid als maatschappelijke activiteiten in het kader van de activiteitenpremie. • het overleggen van een vrijwilligersovereenkomst; • minimaal twintig uur per maand maatschappelijk actief; • premie is per maand € 50,00 met een maximum van € 450,00 (negen maanden) • indien de maatschappelijke activiteiten onderdeel zijn van een traject in de zin van de Wet STAP wordt het maximum gesteld op € 900,00 (achttien maanden) Stapelen van premies is mogelijk. Elke premie kan per persoon eenmalig worden verstrekt. Mocht een persoon na duurzaam te zijn uitgestroomd opnieuw op de WWB uitkering zijn aangewezen, dan is opnieuw een premie mogelijk mits er drie jaar tussen zit.
Onkostenvergoeding Een belanghebbende kan, in het kader van het trajectplan, aanspraak maken op een onkostenvergoeding, waaronder reiskosten en andere te maken kosten , voor zover deze naar het oordeel van het college noodzakelijk zijn . Het college betrekt bij zijn oordeel over de noodzaak : • het belang van de te maken kosten in verband met de re-integratie van de belanghebbende; • de zienswijze van belanghebbende; • de beoordeling van de mogelijkheden van de belanghebbende tot arbeidsinschakeling; • de beschikbaarheid van de benodigde voorziening of alternatieven daarvoor. Reiskosten worden vergoed op basis van openbaar vervoer. Mocht het openbaar vervoer niet doelmatig worden geacht dan kan een kilometervergoeding van maximaal € 0,19 per kilometer (op basis van de routeplanning) worden verstrekt. Voorzieningen gericht op arbeidsinschakeling in het kader van overig beleid, zoals bijvoorbeeld deze reiskosten, fiets en dergelijke, dienen net als alle voorzieningen die ingezet worden ten behoeve van reintegratie, gemotiveerd te worden.
