DATE DROOM NEEM DEEL ACTIE HOW TO TELL YOUR STORY REGIOWEEKEND WIJ HEBBEN EEN DROOM KAJ-MAGAZINE JG 7 NR 2 - JUNI Gescheiden ouders 9-12

KAJ-MAGAZINE – JG 7 NR 2 - JUNI 2013

UP 2 DATE

DROOM NEEM DEEL ACTIE

HOW TO TELL YOUR STORY

Groots actiemoment

Gescheiden ouders

7-8

9 - 12

REGIOWEEKEND WIJ HEBBEN EEN DROOM

Stop met vloeken, dankzij de meest complete verzekering voor jonge huurders. Het totaalpakket op maat voor jonge huurders. Inclusief allerlei extra’s, zoals een verzekering voor je computer of je iPad, 3 gratis interventies per jaar door een vakman, rechtsbijstand bij huurgeschillen etc. Kortom, het ideale pakket voor jongeren die huren! De eerste 6 maanden zijn zelfs gratis voor thuisverlaters. Info en voorwaarden op www.dvv.be/cocoonstart

DVV is een merk- en handelsnaam van Belins NV- verzekeringsonderneming toegelaten onder het nummer 0037, RPR Brussel BTW BE 0405.764.064 • Galileelaan 5 B-1210 Brussel - NL 09/2012

WONINGVERZEKERING COCOON START

NIEUW hts

en slec € 25 / maand

034_DVV_009_COCOON_BRO_170_240_KAJ.indd 1

23/05/13 11:19

DVV is een merk- en handelsnaam van Belins NV- verzekeringsonderneming toegelaten onder het nummer 0037, RPR Brussel BTW BE 0405.764.064 • Galileelaan 5 B-1210 Brussel - NL 09/2012

INHOUD

Colofon

Voorwoord 4 Beweging maken in je eigen afdeling! 5–6 Groots actiemoment (Plan, deelname en actie) 7–8 How to tell your story 9 – 12 Nieuw bij KAJ: Ive De Saeger 13 KRICK 2013! 14 – 15

België is mijn thuis nu! EEN WELVERDIENDE PLUIM: ANIMATORCURSUS

16 – 17 18 – 19

Medewerkers: Emmy Ameel Kimm Debruyne Stefaan Degryse Ive De Saeger Riensje Landuyt Jo Vande Weyer Sanne Watteel Redactie en vormgeving: Chantal Grandgaignage Patrick Nell

Prijskamp

20

Druk: Drukkerij Creative Printing Redactieadres: KAJ-Up2date U. Britsierslaan 5 1030 Schaarbeek tel.: 02 246 53 00 fax: 02 246 53 49 e-mail: [email protected]

KAJ-MAGAZINE - JG 7 NR 2 - JUNI 2013

11:19

3

VOORWOORD Vakantie Nog eventjes en de examens zitten erop. De schooltas kan dan de verste hoek worden ingeslingerd. Klaar voor twee maanden heerlijke vakantie. Twee maanden doen waarin je zin hebt. Genieten van jong te zijn. Er zijn echter wel kapers op de kust.

Sommige ‘high potentials’ strijden voor een inkorting van de zomervakantie. Jongeren zouden teveel verleren op twee maanden. Men zou in september teveel tijd verliezen met het opfrissen van de leerstof. Ik ga nu proberen een planning op te maken. Tien dagen op kamp met de KAJ, enkele dagen voorbereiding en een dag opruimen, een festivalletje en drie weken vakantiewerk én Oeps, de vakantie is dan weer voorbij. De vakantie is zoveel meer dan ontspannen. Op een plezante manier leren samenwerken, creatief zijn, improviseren, doorzetten, cultuur opdoen en nog meer. Deze ‘high potentials’ zien dat potentieel niet, ze willen ons enkel klaarstomen voor de arbeidsmarkt. Wie luistert er eigenlijk naar onze mening? Sommige ‘beleidsmakers’ hebben het voor elkaar gekregen om het GASreglement aan te passen. Ze hebben wel de kans laten liggen om het af te schaffen of om het op zijn minst minder streng te maken. Het tegenovergestelde geldt: er moet nog meer overlast bestreden kunnen worden. Iedereen vanaf 14 jaar is nu ‘aangeschoten wild’ en de maximale boete is fors opgetrokken van 250 tot 350 euro. Als je -18 bent, dan krijg je wel 50 % korting. Iedere gemeente heeft zijn eigen definitie van overlast. Dus best eerst even checken voordat je een stadsspel speelt op kamp. Zelfs een broodje eten op een leuning van een bank of de trappen van een gebouw kan als ‘overlast’ gezien worden. Wie luistert er nog naar onze mening? Of je hebt niet kunnen voldoen aan de hoge verwachtingen van je ouders. Je had net niet de verwachte 80 % en je mag daarom het KAJ-kamp op je buik schrijven. “Je had maar beter je best moeten doen.” zeggen ze dan. School en KAJ zijn toch twee aparte dingen. Wie luistert er nu naar jouw mening? Of het kamp valt in de week dat je bij je moeder bent en zij eist dat je die week ook bij haar bent. Het moest maar eens gebeuren dat je meer bij je vader bent dan bij je moeder. Wanneer je er dan toch bent, kan je ineens mee op je stiefzusje en -broertje letten. Wie luistert er wel naar jouw mening? Gelukkig blijven kajotters en kajotsters niet bij de pakken zitten en nemen we samen onze toekomst in handen zodat we kunnen genieten van twee maanden welverdiende vakantie!

4


BEWEGING MAKEN IN JE EIGEN AFDELING Afdelingen werken rond het thema echtscheiding

Misschien zijn jouw ouders gescheiden of misschien ook niet. Iedereen kent wel iemand: uit je klas, in je familie of in je afdeling die gescheiden ouders heeft. We gaan het niet kunnen veranderen dat onze ouders niet bij elkaar blijven als het niet meer gaat. We kunnen wél onze (positieve en negatieve) gevoelens, herinneringen en ervaringen uitwisselen. Iedereen is op een of andere manier bij dit thema betrokken. Dus het kan zeker opluchten om dit met elkaar te delen.

Mega-fantastisch regioweekend Zo ging het ook met de kajotters uit de regio Gent-Eeklo en zij beseften dit maar al te goed op hun mega-fantastisch regioweekend. 90 kaJotters beleefden er hun topdagen van het jaar: er was ruimte voor ontmoetingen, ontspanning en vorming.

Ook vrienden die geen gescheiden ouders hebben, begonnen mee te doen. Er was een ongedwongen sfeer, het was niet gemakkelijk maar sommigen onder ons konden echt eens hun hart luchten. Anderen hoorden een keer dingen die ze totaal niet wisten van elkaar.

Het hele weekend was georganiseerd door een werkgroep van kernleden uit de regio: “Chapeau voor Gent-Eeklo!” Er nam onder andere een uitwisseling rond de andere thema’s plaats. In dit nummer van Up2date ligt de nadruk op het thema ‘echtscheiding’ en dit is de reden dat er dieper werd ingegaan op de uitwisseling rond gescheiden ouders op dit regioweekend.

Het schept zeker een band, had wat losgemaakt en het was nu tijd om over dit thema te praten. Sommigen onder ons zien een van hun ouders niet meer of toch bijna niet. Anderen zijn veel rustiger nu hun ouders uit elkaar zijn. Het was een mooi resultaat. Vooral omdat we elkaar al zo lang kennen, al zoveel leuke en onvergetelijke momenten gedeeld hebben.

We waren met een kleine groep die ervoor koos om zaken over dit thema uit te wisselen. Het thema is vrij zwaar en daarom was er een zekere drempel om dit juist te kiezen. We startten echter met enkele stellingen die op tafel werden gesmeten.

We wisten niet eens van elkaar hoe onze thuissituatie in elkaar zit. Naast een super kernlid en naast een fantastisch lid zijn we ook personen met een eigen verhaal. Deze verhalen uitwisselen, schept een echte band.

Bijvoorbeeld: “Het is normaal dat iemand met gescheiden ouders voor zijn eigen vervoer moet zorgen om van de ene naar de andere ouder te gaan.” Op deze manier werd er vlot gepraat over ervaringen en geluisterd naar die van een ander.

Er moet niet altijd serieus gedaan worden. Er moeten geen tranen stromen en er moet niet alleen over negatieve dingen gepraat worden. Je kan jezelf zijn bij KAJ zodat iedereen weet hoe het met je gaat en welk leven je leidt.


5

Een verschil maken, is zeker wat we willen Je mag open vertellen over dingen des levens: zoals het leven met gescheiden ouders en je gevoelens uitspreken. Zoals hoe moeilijk het soms is om telkens te verhuizen. Of hoe leuk het is om nu twee keren zakgeld te krijgen. Dit alles zorgt voor een band, want je weet dat mensen geïnteresseerd in je zijn en dat je jezelf kan zijn. Het is een band binnen je afdeling en de beweging. Vergeet niet: we zijn niet alleen! Zo zijn er al enkele afdelingen begonnen met de organisatie van een activiteit rond echtscheiding. Pfiieuw, dat klinkt zwaar maar dat hoeft het niet te zijn. De kaJotters praten eerst met elkaar, schrijven elkaars verhaal op en verzamelen dat dan in hun afdeling. Daarrond wordt een creatieve activiteit in elkaar gestoken. De ene afdeling organiseert een overlevingsparcours met situaties die je moet overbruggen als je leeft met gescheiden ouders. De andere is bezig met het in elkaar steken van een reusachtig levenswegspel met opdrachten doorheen het leven. Nog een andere zal een quiz organiseren met wist-je-datjes en Wie is het? Dit geheel gaat over het thema ‘echtscheiding’. Het hoeft niet altijd een saai, theoretisch of praatgroepachtig concept te zijn om elkaars situatie te leren kennen en bekend te maken. Ga er vooral voor, lanceer dit ook in je eigen afdeling. Misschien weet je het nog niet, maar elke afdeling is op een of andere manier al eens betrokken geweest met dit thema. Voor sommigen zal het misschien de eerste keer zijn dat ze erover durven praten – zoals op het regioweekend van GentEeklo – maar dit heeft een grote impact en verandering op het leven van kajotters.

6


“Leer je gasten kennen en leer ervaringen uitwisselen over elkaars situatie. Het zal zo een thema worden waaraan we als beweging samen kunnen werken.” Het feit dat ouders niet meer mogen scheiden, kunnen we niet veranderen. Dat willen we ook niet. Het is wél een feit dat je samen elkaars situatie kan leren kennen. Dat je elkaar kan motiveren om voor je eigen rechten - wat voor jou belangrijk is - op te komen. Je kan je hierdoor ook gesteund voelen doordat de andere je situatie kent en dat kunnen we samen veranderen. Kajotters, ga ervoor: leer je gasten kennen en leer ervaringen uitwisselen over elkaars situatie. Het zal zo een thema worden waaraan we als KAJ-beweging samen kunnen werken en de situatie kunnen bekendmaken.

PLAN, DEELNAME EN ACTIE Hoe moet het nu verder?

Zoals je op de vorige pagina’s leest: er is al veel gebeurd met de andere thema’s. Er was in november een congres waar honderd kajotters en kajotsters dolenthousiast waren over drie thema’s. “Deze zijn: gevolgen van echtscheiding, school en repressie” Er is gekozen geweest om dit jaar de focus te leggen op het thema de gevolgen van echtscheidingen, als eerste in een drieluik van ‘Mogen jongeren nog jong zijn’. Er zijn al heel wat activiteiten gebeurd. Op het regioweekend van Gent-Eeklo werden er twee blokken georganiseerd door de kajotsters en kajotters die niet bij de pakken willen blijven zitten. Enkele sleutelfiguren hebben zelfs ook in Tielt-Brugge een activiteit uitgewerkt voor hun regioweekend. Er zijn tezelfdertijd in heel Vlaanderen door zowel vrijgestelden als sleutelfiguren verhalen en getuigenissen verzameld. Hierover werden vervolgens lokale analyses gemaakt.

Er is op het congres een droom uitgesproken Zou het niet geweldig zijn dat wij als jongeren niet meer de dupe zijn omdat onze ouders uit elkaar zijn? Dat zou zeker geweldig zijn. Het zou ook geweldig zijn als we in het najaar met 200 kajotters een nationaal actiemoment zouden kunnen doen. Deze 200 jongeren leggen zich niet neer bij hun situatie. Deze jongeren willen verandering en zullen ook alles doen om die te verwezenlijken. Dat zou ik geweldig vinden. En jij? Om naar dit actiemoment toe te werken moeten er nog een aantal tussenstappen gebeuren:


7

ZIEN

OORDELEN

HANDELEN

We moeten eerst en vooral nog in heel Vlaanderen verhalen blijven verzamelen. Dat is de basis en sterkte van onze actie. Verhalen over wat jongeren nu echt meemaken. Geen theorieën van allerhande geleerden die spreken vanuit boekenwijsheid en studies. Geen geroep van allerhande organisatie die zogezegd onze belangen verdedigen. Wel onze eigen dagdagelijkse ervaringen zijn de basis van onze actie.

We gaan op het einde van het groot verlof een tweede maal op weekend. We willen dan onze analyse aftoetsen aan de expertise van andere jongerenorganisaties. Of aan de Europese Rechten van het Kind. We willen verder onze droom uitspreken en het nationale actiemoment verder uitwerken.

We gaan op een laatste weekend het actiemoment tot in de details uitwerken. We gaan ervoor zorgen dat we klaar zijn voor een groots bekendmakingsmoment.

We willen ook blijven inzetten op kleine lokale activiteiten in afdelingen en op regioweekenden om onze medekajotsters en kajotters mee te trekken in de actie en om lokaal al wat bekendheid te creëren. We willen eind juni, begin juli met zoveel mogelijk jongeren van gescheiden ouders een weekend organiseren. We willen op dit weekend in een toffe dynamische omgeving op een creatieve manier tot een analyse komen. We willen dan ook alle grote lijnen van ons nationaal bekendmakingsmoment vastleggen.

8


We zullen half november dan met een 200-tal jongeren een groots actiemoment houden waarop we onze situatie, dromen en eisen kenbaar zullen maken. Heel Vlaanderen zal weten dat KAJ leeft.

HOW TO TELL YOUR STORY: WIJ MAKEN GEVOLGEN VAN ECHTSCHEIDING VOORPAGINANIEUWS! Ruim 90 kajotters uit alle regio’s beslisten op het nationaal congres (van 24 november) om werk te maken van o.a. het thema ‘gevolgen van echtscheiding’. Op de vraag: “Is het normaal dat jongeren postduif moeten spelen voor hun gescheiden ouders?” antwoordden 90 kajotters oorverdovend: “Nee!” Diezelfde kajotters scandeerden een luid “Ja!” na de vraag of iedereen – ook beleidsmakers – in Vlaanderen moet weten wat wij als jongeren meemaken als onze ouders scheiden. Wij zijn in staat om in november onze ervaringen bekend te maken in kranten zoals Het Laatste Nieuws, Het Nieuwsblad, De Standaard en tv-programma’s als Terzake, het nieuws en De Zevende dag.

Jij bent misschien iemand wiens ouders scheidden, jij kent zeker ook iemand in je afdeling wiens ouders scheidden. Welnu, jouw verhaal of dat van je vriend(in) is het startpunt voor deze verandering. We kunnen pas aan iedereen in Vlaanderen onze ervaringen tonen als we al onze ervaringen verzamelen. Dit wil zeggen: we hebben niet enkel jouw verhaal nodig of dat van je vriend(in) maar we hebben het verhaal nodig van elk lid in KAJ die gescheiden ouders heeft. We hebben daarbij jouw hulp nodig. “Maar wat is zo’n verhaal en hoe maak ik dat?” hoor ik al in je grijze massa ronken. Welnu, je krijgt in wat volgt een aantal middelen en vragen aangereikt om je verhaal in beeld te brengen. De bedoeling is dat we alle verhalen op een centraal punt kunnen verzamelen. Dat betekent dat je best contact opneemt met je regionale vrijgestelde of het mailt naar [email protected]. Gewoon doen. Jouw bijdrage is nodig. Het is eens tijd dat er rekening gehouden wordt met hoe wij als jongeren willen leven – ook nadat ouders beslisten om te scheiden.


DIT IS EEN UITNEEMBARE WERKFICHE

Het is al langer geweten dat we bij KAJ niet bij de pakken blijven zitten, vandaar dat we allemaal samen de boel op gang willen trekken. Dit is samen nodig want de verandering start bij jou!

9

Verhuizen

Verhuis je m et je fiets je valiezen of br Heb je mee ku engen je oude nnen beslisse rs je? n waar je ging Ben je nu al wonen? je vrienden kw ijt door de ve Heb je hobby’ rhuis? s of interess es moeten opge voor je? ven? Hoe ging dat Geven ze je op school oo k een nota al in een van je s je iets verg thuizen? Ge eten bent ven ze ook op maar in je bl merkingen al ootje.” als je s “Zwem je zwemgerie Vind je het oo f vergeten be k frustreren nt ? d dat je geen omdat je WEE pint kan gaan R moet verh dr inken uizen?

rs, n oude tusse e e engen w r b t r n e v e o r en Tuss twee vud boodschappen tduif? ? s n ij o en ze t tusse ook de hele oms ook een p jou? Wat zegg

je s Moet tegen l je je ool? Voe ekaar s r m e r w sch d e je ou ok ov hij jou o f o e z a je p elen Rodd s aan an? oolje erv g een a d a r in p/sch V v “ Wat ord: je kam o h m e o g a al m aan je Heb je d lt?” t is nu eeken betaa e H n “ e : k n van w e r boe m o o h e pa je al t aan je Kreeg eens n?” g le a a a t r e b : “V reis te vraag al de je g e e Kr ?” selen te wis

Leven in een nieuw (samengeste ld) gezin Heb je een

eigen kamer of moet je die delen Heb je mee kunn ? Hoe gaat dat? en beslissen in hoe je wil samen je nieuwe stieff wonen met amilie? Commandeert je stiefpa je? Moet je plots oo k op je (stief )b roertje passen Moet je ook in ? staan voor de wa s en de plas? Ben je het cont act met je fam ilie kwijtgeraakt?

10


Verhuizen

Tussen twee gezin teld) enges

in een Leven

(sam nieuw

ouders, tussen twee vuren


11

Een goed verhaal zegt meer dan 1000 boeken

DIT IS EEN UITNEEMBARE WERKFICHE

Context: gegevens NAAM: AFDELING : DATUM:

12

? Hoe gescheiden je ouders jn zi r riode ee pe n Wan eb jij die en? Hoe h to je as w ? oud an gedaan at heb je d beleefd? W t am die to ? Hoe kw u n en? o g d n li e rege kunnen Hoe is d r je zeg in t jij a a a w d t je e Heb uden m o h e stand? g g of wil in regeling en reken met die Heeft m ig k k lu en je ge wilde? B ? randeren e v je die

Mag je oo k niet een s bij je mo blijven sla eder pen als h et de wee je vader is k van ?


NIEUW BIJ KAJ: IVE DE SAEGER

Mijn naam is Ive De Saeger en ik ben de nieuwe stadsopbouwwerker van Antwerpen. Ik ben afkomstig uit Wilrijk, heb altijd in het Antwerpse gewoond en dit is zeker handig voor het werk dat hier wordt verricht. Ik ben al lang actief in het jeugdwerk, al dan niet professioneel. Ik zette mijn eerste stappen in het Wilrijkse jeugdleven als medewerker in het plaatselijke jeugdhuis ‘Joké’. Ik begon er kort erna als bestuurslid en eindigde als voorzitter.

Ik heb die functie drie jaar gedaan en ik trachtte na een tijdje de drie jeugdhuizen in Wilrijk samen te brengen. De drie zaten op een boogscheut van elkaar, visten in dezelfde vijver van jongeren dit was natuurlijk niet bevorderlijk. Ik heb ook tijdens mijn stage als jeugdwerker bij het jeugdcentrum ‘Vizit’ (ook in Wilrijk) samen met Joké en jeugdhuis ‘Jong Valaar’ een festival georganiseerd onder het viaduct van de A12. Dit was een groot succes en de drie werkingen hebben nadien nog geregeld samengewerkt.

Ik was ondertussen echter het jeugdhuis ontgroeid. Ik wilde de nieuwe, jonge en hongerige generatie niet tegenhouden dus ik heb wijselijk een stap opzijgezet. Mijn interesse ging, na het festival bij de A12, uit naar het organiseren van evenementen en ik trad toe tot de organisatie van Willrock. We organiseren elk jaar nu dit grote festival Willrock, maar ook kleinere events. Ik organiseer dit jaar in Wilrijk ‘Muziek in de Wijk’ wat in samenwerking is met ‘Zomer van Antwerpen’.

“ Ik weet dat ik niet ver hoef te gaan om andere culturen op te nemen. “ Ik ben tijdens mijn vrije tijd, die ik nog over heb, vooral bezig met sporten. Ik speel zaalvoetbal met wat vrienden, rijd zoveel mogelijk met de fiets en probeer elk weekend te gaan mountainbiken. Ik probeer daarnaast ook geregeld een weekend weg te gaan met mijn vriendin Sofie of met mijn vrienden. Ik ben helemaal niet iemand die gemaakt is om alleen te zitten en ben daarom altijd bezig. Dat is iets wat ik ook meeneem in mijn werk. Ik wil de jongeren in de wijken Amandus en Stuivenberg een zinvol tijdverdrijf bieden, waarvoor zij zelf kiezen en dat ze zelf leren uitbouwen. Je vindt in deze wijken een grote mengelmoes aan culturen die samenleven en die dit op een vreedzame manier doen. Zij zijn voor mij een voorbeeld voor veel mensen. Er zijn teveel mensen die schrik hebben van elkaar, terwijl in deze wijken wordt getoond dat samenleven helemaal niet moeilijk hoeft te zijn. Het kan zelfs een enorme verrijking zijn. Ik moedig mensen graag aan om eens een dag, of zelfs maar een halve dag, rond te lopen in de Handelsstraat, Van Wesenbekestraat, het Coninckplein, het Stuivenbergplein of Park Spoor Noord in Antwerpen. De gezellige drukte, de geuren, de smaken, alles ademt een sfeer van vakantie uit. Een halve dag hier doorbrengen in de zon, is de perfecte manier om de blues te verdrijven die soms bij mij opkomen als ik verlang naar een verre reis. Ik weet dan weer dat ik niet ver hoef te gaan om andere culturen op te nemen. De jeugd speelt een grote rol in het behouden van deze atmosfeer.Zij zijn de volgende generatie die hier zal leven en zij zullen één van de eerste generaties zijn die meer Belg zal zijn, dan de vorige. Zij zullen een voorbeeld zijn voor vele mensen die nu misschien nog wat teveel rondlopen met oogkleppen. Zij zullen tonen dat samenleven en integratie geen loze modewoorden zijn zoals ‘young potential’ er wel een is. We moeten daarom deze jongeren zoveel mogelijk ondersteunen terwijl zij hun weg zoeken in deze wijken van de grootste stad van Vlaanderen. Dit moet gebeuren op het vlak van vrijetijdsbesteding en hun zoektocht naar werk.


13

KRICK 2013!

Eind februari, begin maart begonnen we met de nodige voorbereidingen. De eerste stap was het zoeken naar een locatie. We hebben daar eigenlijk weinig of niet aan getwijfeld. Er was vorig jaar al sprake om het in 2013 op ’t Kerelsplein in Roeselare te doen. ’t Was geleden van in 2009, dus het mocht wel nog eens bezet worden door een gigantische bende kajotters. Eens de locatie vastlag, begon het échte werk. Onze eerste bijeenkomst was op 2 maart. We waren toen nog maar met ongeveer vijf mensen, maar de sfeer en de ideeën waren in grote hoeveelheden aanwezig. Al is het verzinnen van activiteiten niet zo gemakkelijk. Iedereen ging er wel voor en de activiteiten waren na een paar weken bijna helemaal klaar. Eens we de activiteiten hadden, begon de zoektocht naar materiaal. Enkelen onder ons waren verantwoordelijk voor het materiaal en ondanks de grote stress kwam alles in orde. Dat ging uiteraard niet van de ene dag op de andere. Jonath en ik reden een aantal keren rond om dit materiaal te zoeken.

14


We kwamen soms van een kale reis terug en hadden het gevoel dat we niet op tijd aan alles gingen geraken. De zoektocht lachte ons ook wel toe en we kregen zelfs gratis spullen. Simon sneed een hele dag karton voor een grote KAJ-jungle speed. Michelle en ik namen het schilderwerk voor onze rekening. (Zeg nu zelf, karton snijden is toch een taak voor mannen.) Dimi maakte 30 skilatten voor twee personen, keek voor de drank, zorgde voor de muziek en zocht touw, Ytong blokken in de doe-het-zelfzaak. Stijn was verantwoordelijk voor de originele uitnodiging en maakte ook de wereldkaartpuzzels. Tim en Aaron zorgden voor de Krick-vlag in onze werkgroep en maakten de lottonummertjes. Joke en Mats waren ook een grote hulp op de dag zelf. Op die manier kwamen we aan tien werkgroepleden, die elk een land (= activiteit) voor hun rekening namen. Er waren natuurlijk andere zaken die we deden tijdens de voorbereiding. We maakten verslagen en stuurden die rond. We hadden lange conversaties via mail of Facebook. We aten samen een pizzaatje of gingen eens langs de drive-thru van

McDonald’s om te zorgen dat we genoeg energie hadden om verder te doen. We maakten lolletjes, deden onnozel en leerden elkaar op die manier wat beter kennen.

Om de dag dan helemaal af te sluiten: we zongen, als echte kajotters, ons West-Vlaamse kajotterslied en brulden onze kelen schor.

Het was plots 1 mei en we stonden dan met de werkgroep in de zaal op het Kerelsplein. We zetten de activiteiten klaar, de drank koel en we keken verlangend uit naar de bende kajotters die met ons het Krick-gevoel wilden beleven.

Het was een prachtige dag want de zon stond aan onze kant. Met een bende van 85 zotte kajotters kon het helemaal niet meer stuk.

De eersten begonnen rond 9u 30 aan te komen en iedereen was ingeschreven tegen 10u 30. We begonnen met wat uitleg te geven over de dag en de afdelingen moesten erna om ter snelst de puzzel maken. De groepen werden vervolgens verdeeld voor de activiteiten. Er werd ’s middags gepicknickt met de lunch die iedereen moest meebrengen. Voor anderen, die hun picknick vergeten waren, was het McDo of frietjes van de frituur. Iedereen kon dus zijn buikje rond eten. Er waren na de middag nog twee blokken activiteiten en we speelden op het einde samen ‘tussen twee vuren’.

Tenslotte kajotters van KAJ Tielt, Pittem, Brugge, Wingene, Meulebeke, Ooigem, Godelieve, Izegem, Zwevegem-Knokke, Anzegem en Madoine: het was supermegafantastisch cool dat jullie er bij waren. Bedankt voor de sfeer, leute en vooral bedankt om zo enthousiast mee te doen. Aan ons werkgroepje: Jonath, Simon, Mats, Dimi, Stijn, Joke, Tim, Aaron en Michelle: ook een dankjulliewel. ’t Was de max! Uiteindelijk kwam alles toch in orde.


15

BELGIË IS MIJN THUIS NU Het verhaal van Bekhan

KAmeleJon is het jeugdhuizeninitiatief van de KAJ in Roeselare. Net zoals binnen andere KAJ-afdelingen is er plaats voor ontmoeting, ontspanning en kunnen jongeren hun verhaal vertellen. Oneerlijk behandeld worden door politie, leerkrachten... het komt allemaal aan bod. We horen echter steeds meer verhalen van allochtone jongeren die, na vele jaren, het land uitgezet (dreigen te) worden. Zo is er onder andere Bekhan, hij is 17 jaar en woont al zeven jaar in België. Hij moet echter terug naar Ingushetiya, een Russische deelrepubliek. Hij kreeg bericht dat hij begin maart het land moest verlaten en de enige papieren die hij had, werden afgenomen. Bekhan wil echter liever in België blijven. Dit is zijn verhaal.

Moeilijke tocht

Bitter afscheid

“Ik ben Bekhan, 17 jaar en woon in Rumbeke samen met mijn moeder en oudere broer. We zijn zeven jaar geleden gevlucht uit Ingushetiya, onder meer omwille van mijn moeder haar gezondheid. Het was een zware en lange tocht. Ik herinner er mij niet veel meer van. Ik weet echter wel nog wat ons lichtpunt was: samen een gezin zijn.”

“Papieren hebben is ontzettend belangrijk. Als je iets wilt doen of iemand wilt zijn dan heb je papieren nodig. Doordat mijn moeder en ik geen papieren kregen, konden we mijn vader en broer niet bezoeken. Zij kregen op hun beurt geen Poolse papieren, dus konden ze ook niet naar België afreizen. Dit heeft er toe geleid dat ons gezin gedurende vier jaar en een half gescheiden van elkaar leefde. We konden enkel contact hebben met elkaar via telefoon. Dit was een ontzettend moeilijke periode, maar ik moest sterk blijven voor mijn moeder.”

“Jammer genoeg werden mijn moeder en mijzelf uiteindelijk toch gescheiden van mijn vader en broer. Door problemen en misverstanden met papieren moesten mijn vader en broer namelijk asiel aanvragen in Polen, wij mochten echter wel asiel in België aanvragen. Mijn moeder en mijzelf kwamen in Wallonië terecht. We verbleven daar gedurende acht maanden in een asielcentrum, in afwachting van een antwoord.” “Ik wou meteen Frans leren, zodat ik mijn mannetje kon staan. Net toen ik mijn plaats gevonden had, Frans vlot begon te spreken, kregen we antwoord dat onze procedure in gang gezet werd. Toen waren we dus vrij en mochten we kiezen waar we heen wilden gaan: het werd Roeselare omdat we hier familie hebben. Hoewel ik al veel tijd geïnvesteerd had in het leren van Frans en dat toen voor niks leek, besloot ik met evenveel enthousiasme Nederlands te leren. Ik kwam meteen terecht in het reguliere onderwijs. Ik heb toen voornamelijk op eigen houtje Nederlands moeten leren, wat niet vanzelfsprekend is.”

16


“Ik bleef erin geloven dat het goed zou komen, maar dat is allemaal best veel om te dragen voor een jonge gast.” “Dit heeft ervoor gezorgd dat ik een groot deel van mijn jeugd opgegroeid ben zonder vader. Terwijl ik mijn vader toen net zo hard nodig had. Mijn vader werd tijdens zijn verblijf in Polen ernstig ziek door kanker. Ongeveer twee jaar en een half geleden, kwamen hij en mijn broer naar België. Dit was omdat de gezondheidszorg in Polen onvoldoende was, zijn laatste kans op genezen lag in België. Ik wist ook dat het toen ‘nu of nooit’ was. Als ik hem toen niet zou zien dan zou ik hem nooit meer zien en dat kon ik onder geen beding laten gebeuren. De hulp mocht echter niet meer baten, mijn vader stierf drie maanden later.” “Deze periode was enerzijds de mooiste tijd van mijn le-

ven, maar anderzijds ook de meest gruwelijke. Het was een blij weerzien en tijdens de eerste weken heb ik goede en diepe gesprekken gevoerd met mijn vader. We waren eindelijk terug een gezin, eindelijk terug gelukkig samen. Hij vertelde mij wat voor moslim, zoon, echtgenoot en vader ik moet zijn. Hij benadrukte dat ik mijn best moet doen op school, een diploma moet halen en goed werk moest vinden. Het ging echter snel bergaf, de laatste weken gleed mijn vader langzaam weg, hij kon niks meer. Je eigen vader machteloos veel te vroeg zien sterven, is iets wat ik mijn ergste vijand niet toewens. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan mijn vader en zijn wijze woorden denk.”

Ze krijgen mij niet klein “Wat er gebeurd is met mijn vader heeft mij enkel gedreven om nog meer mijn best te doen. Zo zit ik momenteel in het KTA Roeselare en volg Elektriciteit, ik haal er goede resultaten. We kregen in februari bericht dat we België moesten verlaten, net voor ik mijn stage mocht starten in maart. Dit was een erg stressvolle periode voor mij, omdat ik toen ook mijn moeder moest opvangen, tolk moest zijn bij gesprekken met de advocaat. Bovendien was het de start van een financieel moeilijke periode, omdat we vanaf toen van niemand nog één euro kregen. Ik ben er echter trots op dat ik mijn stage erg goed heb afgerond! Ze krijgen mij, en mijn gezin, niet klein!” “Zoals ik eerder al vertelde, sta of val je met het hebben of niet-hebben van papieren. Ik ben al heel wat kansen misgelopen door mijn situatie. Het aantal schooluitstappen naar het buitenland dat ik niet heb kunnen meemaken, kan ik niet meer tellen op mijn beide handen. Zelfs dit schooljaar nog, toen werd er van mij verwacht dat ik een volledige dag in school moederziel alleen aan werkstukken verder deed. Verder heb ik sinds de dag dat ik vertrokken ben uit Ingushetiya heel wat familieleden niet meer gezien, omdat ik zonder papieren niet naar het buitenland mocht reizen. Mijn ooms herkennen mij niet meer en dat is pijnlijk. Toch heb ik nog geen moment

spijt gehad dat we naar België zijn gekomen.

België is mijn thuis en toekomst “Het is niet gemakkelijk geweest en er zijn heel wat beproevingen geweest. Maar uiteindelijk is het het allemaal waard. Ik besef hoeveel geluk ik heb, ik heb veel kansen gekregen en heb die altijd met beide handen gegrepen. Ik heb altijd gedaan wat van mij verwacht werd, ik heb tot tweemaal toe de taal geleerd, ik volg elke wet, ik respecteer ieder ander... Bij mij reist er zich dan ook één grote vraag, namelijk: “Waarom heb je mij deze kans gegeven om te beginnen, als je nu alles met één klap terug afneemt?” “De mensen die beslissen over mijn toekomst beseffen bovendien niet dat ik hier al zeven jaar ben, mijn leven is hier, België is mijn thuis nu. Ik herken mijn eigen dorp niet meer, Roeselare dat is wat ik ken. Ik wil in België blijven omdat dit mijn thuis is, maar ook omdat mijn toekomst hier ligt en niet in Ingushetiya. Er zijn hier meer werkmogelijkheden voor mij. In Ingushetiya kan ik boer worden of in de bouw gaan werken. Tenminste als er al werk is... Het is een leven waar armoede de boventoon voert, tenzij je er een rijke familie hebt. Bovendien is het er onveilig voor mij. Moslimjongeren van 15 tot 17 jaar die hun geloof uiten door te bidden of naar de moskee te gaan, worden opgepakt en weggevoerd. Ze keren nooit terug. Niemand weet waar ze zijn of wat er met hen is gebeurd.” “Het is duidelijk, voor mij betreft het zelfs geen keuze om al dan niet terug te keren naar Ingushetiya, want dit is mijn land nu”


17

EEN WELVERDIENDE PLUIM Animatorcursus

Dertien

supergemotiveerde

gasten vanuit alle hoeken van Vlaanderen trokken samen met ons (Joke, Dries, Aäron, Annelies en ikzelf) tijdens de paasvakantie op animatorcursus. Die cursus dient om (toekomstige) kernleden klaar te stomen voor het leven als rasechte kajotters! Stiekem benieuwd wat we daar hebben

Dag 1 van een geslaagde week: elkaar leren kennen Joke en Annelies stonden met veel tamtam onze deelnemers op te wachten aan ‘t station van Ieper. Iedereen voelde zich eerst nog wat onwennig maar, eens aangekomen op onze kampplaats, de sfeer zat er al goed in. We verwelkomden onze deelnemers met een hapje en drankje. De hele eerste dag stond daarna in het teken van kennismaking en groepsvorming. Dit kun je zien aan de gemaakte foto’s. “Do we need to say more?”

Dag 2 Geen KAJ zonder leden: ledenwerving Een belangrijk onderdeel van de cursus – Hoe kan het ook anders? – is ledenwerving. Daarmee begint alles natuurlijk. Geen leden = geen KAJ, ‘t is zo simpel als wat. Hoe beginnen we daaraan?

gedaan? Lees het hier. Wij, de werkgroep, hadden al wat voorbereidend onderzoek (Lees: het aantal jongeren, welke (jeugd)verenigingen er al zijn, wat er te doen is voor jongeren, enzovoort.) gedaan op twee plaatsen: namelijk in Poperinge en Langemark. We stoomden de deelnemers klaar om daar op pad te gaan. De opdracht was: “Kom te weten van de jongeren wat hun interesses zijn, wat ze willen doen in hun dorp, wat ze graag doen in hun vrije tijd. ” Hoe kunnen we anders een superdeluxe megazotte startactiviteit uitwerken voor toekomstige leden? Dus we trokken met enkel een kaart (met erop belangrijke plaatsen o.a. speelpleintjes, skateparken) in de hand naar Poperinge en Langemark. Jongeren aanspreken op straat, aan de deur was voor de meesten niet evident. Beginnen is altijd moeilijk, maar we waren achteraf ook ontzettend trots toen bleek dat iedereen met jongeren had kunnen spreken. Ademar zei zelfs: “Ik moet dat meer doen, zo leuk!” Dat verdient echt een pluim. We gingen daarna in aparte groepjes vergaderen om van alles dat de jongeren ons hadden verteld een zotte startactiviteit te maken. We hebben dan die activiteiten aan elkaar gegeven. We leerden ook zo de do’s en don’ts van een goede activiteit. Het zorgde verder ook voor de nodige hilarische momenten. Nog meer hilariteit volgde ‘s avonds tijdens het barmoment. Naast het serieuze werk mag er ook fun zijn dus we hadden ook een disco-avond voorbereid.

Dag 3 We zijn meer dan een jongerenbeweging: ledenbespreking en opvolging We hadden inmiddels onze startactiviteit achter de rug. Wat nu? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat onze leden blijven komen? Dat ze graag blijven komen? Dat ze zich thuis voelen bij ons en dat ze hun verhaal kwijt kunnen? Hoe kunnen we te weten komen waarvan ze wakker liggen en waarvan ze dromen? Wat kunnen we hiermee dan verder doen?

18


Onze leden, dat zijn onze maten en wij zijn geïnteresseerd in al hetgeen ze doen. Daar was iedereen ‘t over eens! De vragen zijn: “Hoe goed kennen we onze leden eigenlijk? Wat vragen we hen zoal als we na de activiteit met hen in de zetels zitten om er nog eentje te drinken?” We gingen die vraagstelling oefenen aan de hand van een voorbeeld. ‘Tom’ was voor de verandering in vijf delen opgesplitst: Tom op school, in zijn vrije tijd, thuis, bij zijn vrienden/ lief en in de KAJ. De deelnemers moesten op al die vlakken zoveel mogelijk te weten komen. De opdracht daarna was om die informatie op de een of andere manier bij te houden en te ordenen. De groepjes kregen carte blanche en mochten hun creativiteit botvieren. Het resultaat van Lies, Ademar, Joachim, Kimberly en Sigrid was duidelijk: sommigen waren op ‘t ene vlak dieper kunnen ingaan dan anderen die vooral oppervlakkige zaken te weten waren gekomen. Het is dus zeker belangrijk welke vragen je stelt en hoe je dit aanpakt. Wat doen we daarmee nu verder? We zijn gaan dromen. Stel je voor dat meerdere gasten in onze afdeling bv. hun studierichting niet mogen kiezen? We kunnen dan bv. daarrond een activiteit doen of we kunnen ‘t zelfs groter zien. We kunnen zelfs aan de schoolpoort gaan staan en aan iedereen, die binnenkomt, vragen of zij hebben mogen kiezen. “Soms moet je eens zot doen!” was de boodschap.

Dag 4 KAJ is een actiebeweging: interimactie We zijn eigenlijk zo bij het volgende punt gekomen. Kajotters, dat zijn geen gasten die op hun lui gat blijven zitten. Dat is nooit zo geweest en ‘t zal nooit zo zijn. We kregen er helemaal zin in na ‘t verzamelen van allerlei krantenartikels over vroegere acties en ‘t zien van een filmpje van Basta. Vroeg uit de veren ditmaal. We waren om 8u 30 al in Oostende, want we zouden hier ons actieverhaal starten. We hadden in de zaal de titels van ons Zwartboek Interim opgehangen. We gaven vervolgens bij iedere titel één krachtig feit. De reacties volgden meteen: “Ja, ik ben dat ook al tegengekomen.” en “Bellen? ‘k Heb ze nooit meer gehoord!” en “Maar allez, dat is toch niet normaal?” De verontwaardiging was zeer groot. Dit is wat ons allemaal te wachten staat als we eraan niets doen. De gasten wisten wat te doen. Hup, naar ‘t interimplein om met jonge werkzoekenden te babbelen. Dat was na dinsdag immers een makkie. We klampten iedere jongere, die buitenkwam, vast en vroegen naar zijn/haar ervaringen met het zoeken naar werk via interimkantoren. We peilden op deze

manier naar hun ervaringen aan de hand van wat we al wisten. We reden met een handvol verhalen naar de kampplaats terug want we hadden nood aan een lekkere maaltijd van onze kok Stijn (‘t mag zeker gezegd worden). We gingen daarna opnieuw aan de slag. Alle feiten werden op een grote flap geschreven, samen met de gevolgen en de gevoelens. We pikten uit alle feiten een vijftal die ons ‘t meest aangrepen. We hebben dan rond die feiten samen een passende actie uitgewerkt. We hadden o.a. een rap voorbereid, een flyer gemaakt, plakkaten geschilderd met slogans op. Ook de pers werd hiervoor uitgenodigd. De sfeer zat goed en we waren er helemaal klaar voor. Yeah! We stonden vrijdag om 10u paraat want gingen met veel lawaai het interimplein bezetten. De pillaren recht voor de interimkantoren werden volgehangen met onze affiches. Die aan Konvert werden er algauw weer afgehaald door de consulenten (maar even vlug teruggehangen door ons). We vertelden aan iedere persoon, die ons passeerde, met volle overtuiging wat we de dag voordien hadden gehoord. We schrokken eigenlijk wel van de positieve reacties van de passanten. “Goed bezig gasten. Jullie hebben gelijk want wat zij doen, is niet pluis! Blijven doordoen, hé! Chic dat jonge gasten opkomen voor hun toekomst.” Dat motiveerde ons nog meer. We deden uit volle borst de rap en scandeerden de slogans. Als kers op de taart: de pers kwam ook langs en er verscheen een artikeltje in De Zeewacht. We waren fier: een mooie afsluiter voor een geslaagde cursus.

En nu vooruit! Het echte werk begint pas nu. ‘t Blijft niet bij die ene week cursus want we moeten nu aan de slag in onze afdelingen. Waarom? Om onze afdeling te doen groeien natuurlijk! Iedereen kreeg dus een stageproject: ledenwerving ofwel ledenopvolging. Of beter gezegd: vijf nieuwe leden in je afdeling krijgen of vijf leden in je afdeling opvolgen en daar een actie/ activiteit mee doen. We zijn er intussen ingevlogen! Zo, dat was ‘t! Denk je nu ook: “Waw, dat wil ik ook!“ We hebben dan goed nieuws voor jou: er is in de herfstvakantie opnieuw een animatorcursus. Zet dat dan maar al in je agenda als je wil meegaan!


19

SCHRIJF IN EN WIN 500 EURO VOOR JE AFDELING! Huh?!? Wat gebeurt er? Zijn er dit werkjaar in jouw afdeling veel nieuwe leden bijgekomen? Was jij het kernlid die 15 nieuwe jongeren overtuigde om naar de KAJ te komen? Dan heb jij met je afdeling veel kans om in de prijzen te vallen! We zetten dit werkjaar afdelingen, die met een sterke ledenwerving erin slagen om heel wat nieuwe jongeren in te schrijven als lid van KAJ, in de bloemetjes. Deze uitzonderlijke beloning om de werking materieel te steunen (zie kader) gaat ook gepaard met een exclusief interview in de volgende uitgave van Up2Date. We zullen daarin peilen naar de aanpak van de ledenwerving. We maken daarbij natuurlijk ook graag kennis met de nieuwe leden en wat hen dreef om naar de KAJ te komen.

Hoe verloopt de telling? We zullen op 30 juni de ledenlijst van je afdeling van dit werkjaar (20122013) met die van vorig werkjaar (2011-2012) vergelijken. Daaruit filteren we het aantal nieuwe ingeschreven leden. De drie afdelingen met het hoogste aantal nieuwe ingeschreven leden krijgen een pluim. De beslissing zal erna aan die drie bewuste afdelingen worden meegedeeld en bekendgemaakt in de volgende editie van Up2Date.

PRIJSKAMP De 3 afdelingen met het hoogste aantal nieuw ingeschreven leden op 30 juni 2013 krijgen waardebonnen om kampaankopen te doen.* 1. De hoogste stijger ontvangt bonnen ter waarde van 500 euro! 2. De tweede beste stijger ontvangt bonnen voor een bedrag van 250 euro! 3. De derde beste stijger ontvangt bonnen voor een bedrag van 125 euro! Ben je nog niet ingeschreven bij KAJ dit werkjaar? Weet je dat je niet de enige bent in je afdeling? Schrijf jezelf en je vrienden als de bliksem in bij je hoofdverantwoordelijke of kernlid! *enkel materiële aankopen voor langdurig gebruik, geen eten, drank, onderhoudsproducten, enz.

20

JUNI 2013 KAJ-MAGAZINE - JG 7 NR 2 - JUNI

DATE DROOM NEEM DEEL ACTIE HOW TO TELL YOUR STORY REGIOWEEKEND WIJ HEBBEN EEN DROOM KAJ-MAGAZINE JG 7 NR 2 - JUNI Gescheiden ouders 9-12

Recommend Documents