CONGRES 2.0. Energie voor morgen! Zaterdag 18 april, Vlaams Parlement

CONGRES 2.0 Energie voor morgen! Zaterdag 18 april, Vlaams Parlement

www.jonggroen.be/congres

INHOUD       

Onderwijs          Jongeren en geld        Jeugd en cultuur        Congres praktisch   

 

 

 

 

 

 

 

4 

 

 

 

 

 

 

 

10 

 

 

 

 

 

 

 

16 

 

 

 

 

 

 

 

21 

 

onderwijs

1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13  14  15  16  17  18  19  20  21  22  23  24  25  26  27  28  29  30  31  32  33  34  35  36  37  38  39  40  41  42  43  44  45  46 

WAAROM ONDERWIJS EEN PRIORITEIT HOORT TE ZIJN    Onderwijs is voor ons, jonge ecologisten, een absolute prioriteit. Dat zou het moeten zijn voor alle  politici  en  beleidsmakers.  Een  kwalitatief  en  toegankelijk  onderwijs  is  voor  elke  burger  belangrijk.  Wie  is  er  immers  niet,  hetzij  rechtstreeks  (als  leerling,  student  of  leerkracht)  hetzij  onrechtstreeks  (als ouder of grootouder), bij onderwijs betrokken? Het aantal leerlingen (1,2 miljoen leerlingen), het  aantal  personeelsleden  (160  000  voltijdse  krachten)  en  de  grootte  van  het  onderwijsbudget  (9  miljard euro of 38 procent van de Vlaamse begroting) geven dit al aan. De interesse van Jong Groen!  voor onderwijs wordt echter ingegeven door een meer fundamentele bekommernis: onderwijsbeleid  maakt duidelijk hoe je als samenleving en politiek omspringt met kinderen en jongeren, de burgers  van  de  toekomst.  De  jaren  op  de  schoolbanken  maken  voor  hen  een  wereld  van  verschil;  ze  zijn  bepalend voor hun latere mogelijkheden en kansen.     Net  daar  loopt  het  mis  op  dit  moment.  Onderwijs  is  immers  niet  voor  iedereen  een  garantie  op  zelfontwikkeling  of  een  hefboom  voor  sociale  mobiliteit.  Niet  elk  kind  ontwikkelt  zich  ten  volle  op  onze  schoolbanken.  Ons  onderwijs  mag  dan  wel  ijzersterk  presteren  in  wiskunde,  taal  en  wetenschappen;  ook  qua  sociale  ongelijkheid  zijn  we  de  wereldkampioen.  De  kloof  tussen  de  sterkste en de zwakste presteerders is nergens zo groot, en die kloof blijkt sterk sociaal bepaald.    

BETER LATER KIEZEN, LATER BETER KIEZEN    Leerlingen  worden  bij  ons  al  zeer  vroeg  verplicht  om  te  kiezen  tussen  verschillende  onderwijsvormen. De eerste selectie gebeurt al op 12 jaar, wanneer de leerlingen overstappen naar  het  middelbaar  onderwijs.  Kinderen  met  leermoeilijkheden  komen  dan  al  terecht  in  het  ‘eerste  leerjaar  B’,  dat  leidt  naar  het  beroepsonderwijs.  Ook  in  de  A‐stroom  dienen  leerlingen  al  meteen  bepaalde keuzes te maken. De drastische selectie gebeurt vanaf het derde middelbaar wanneer men  moet kiezen tussen ASO, BSO, TSO en KSO.    De snelle oriëntering, de manier waarop die tot stand komt en de hiërarchie tussen de verschillende  onderwijsvormen hebben enkele kwalijke gevolgen. Zo blijkt de keuze tussen ASO enerzijds en TSO  en BSO anderzijds sociaal bepaald. Jongeren uit lagere inkomensgroepen zijn oververtegenwoordigd  in het BSO en ondervertegenwoordigd in het ASO, door velen nog steeds aanzien als the place to be  voor alle jongeren. Door de keuze op jonge leeftijd zijn er maar weinig jongeren die echt kiezen op  basis  van  hun  interesses.  Er  schort  ook  iets  aan  de  inhoud  van  de  verschillende  onderwijsvormen.  Leerlingen  in  BSO  en  TSO  oefenen  erg  specifieke  vaardigheden  en  genieten  daardoor  te  weinig  algemene vorming, terwijl ASO‐leerlingen enkel algemene en te weinig technische vorming krijgen.    Jong Groen! pleit daarom voor een hervorming van het secundair onderwijs. In het huidige systeem  lopen  heel  wat  jongeren  voortdurend  teleurstellingen  op.  Bovendien  bestendigt  het  de  bestaande  sociale  verhoudingen.  Er  is  nood  aan  een  andere  benadering  waarbij  de  keuze  veel  minder  sociaal  gedetermineerd is en meer gebaseerd is op interesses en vaardigheden. Gelijke onderwijskansen en  het opkrikken van het algemene onderwijsniveau zijn de doelstellingen van die hervorming.     Om  dit  alles  te  realiseren  pleit  Jong  Groen!  voor  het  uitstellen  van  de  studiekeuze  en  de  invoering  van een comprehensieve middenschool, een ‘allesomvattende school’, tot 14 jaar. In de tweejarige  opleiding  zullen  alle  leerlingen  zowel  algemene,  creatieve  als  technische  vorming  krijgen.  Hoewel 

 

 

5 

 

47  48  49  50  51  52 

iedereen  dezelfde  opleiding  volgt,  is  er  ook  binnen  zo’n  comprehensief  onderwijssysteem  ruimte  voor enkele keuzevakken. Leerlingen zouden bijvoorbeeld vier lesuren per week zelf kunnen invullen.  Hierbij  denken  we  aan  toneel,  initiatie  van  een  extra  taal,  fotografie,  websiteontwikkeling,  labotechnieken, bijkomende uren sport, … . Die keuzes mogen echter niet bepalend zijn voor latere  studiemogelijkheden.  Pas  vanaf  het  derde  jaar  zullen  leerlingen  dan  een  richting  kiezen  die  hen  voorbereidt op hoger onderwijs of op een kwalificatie. 

53  54  55  56  57  58  59 

Twaalfjarigen wier startpositie niet toelaat om de tweejarige opleiding aan te vatten krijgen de kans  om  de  comprehensieve  middenschool  af  te  leggen  in  drie  jaar.  Op  die  manier  kunnen  voor  hen  bepaalde vakken meer uitgewerkt worden, is er ruimte voor extra (individuele) begeleiding en is er  tijd  om  leervaardigheden  te  ontwikkelen.  Voor  anderstaligen  kan  er  ook  moedertaalonderwijs  worden  aangeboden.  De  betrokken  leerlingen  studeren  een  jaar  langer,  maar  via  die  weg  is  de  opgedane  kennis  voor  alle  leerlingen  wel  gelijk.  Zo  hebben  deze  jongeren  op  15  jaar  weer  alle  keuzemogelijkheden. 

60  61  62  63  64  65  66  67  68  69  70  71  72  73  74  75  76  77  78  79  80  81  82 

De uitgestelde keuze alleen is niet voldoende. De latere (her)oriëntering en de manier waarop die tot  stand  komt,  moet  ook  anders.  Het  onderwijs  van  nu  moet  plaats  ruimen  voor  een  onderwijs  dat  oriënteert  op  basis  van  talenten,  interesses  en  vaardigheden,  eerder  dan  op  tekortkomingen.  Tussentijds is er ook nood aan nog meer individuele begeleiding. Via een nuttige invulling van studie‐  en  springuren  kan  extra  tijd  gerealiseerd  worden  om  studieproblemen  te  verhelpen.  Via  graadoverschrijdende  klassenraden  en  leerlingenportfolio’s  (liefst  centraal  georganiseerd)  kunnen  leerkrachten proactief optreden.     Ook bij de overgang naar het hoger onderwijs is een goede oriëntering belangrijk. Heel wat jongeren  maken nu in eerste instantie een foute keuze, vaak op basis van foute criteria en door een gebrek  aan  informatie.  Hier  is  een  meer  actieve  rol  weggelegd  voor  de  scholen  en  de  CLB’s.  Middelbare  scholen  kunnen  jongeren  beter  informeren  via  trajectbegeleiders  en  informatiepunten.  Naast  de  traditionele  brochures  moeten  de  jongeren  ook  universiteiten  en  hogescholen  bezoeken,  colleges  bijwonen en oud‐studenten ontmoeten. In plaats van toekomstige studenten te overrompelen met  informatie over de studentikoze activiteiten moeten onderwijsinstellingen vooral eerlijk en duidelijk  communiceren  over  de  verwachtingen  bij  bepaalde  studierichtingen.  Daarnaast  kunnen  er  in  het  laatste  jaar  secundair  onderwijs  ook  interessetests  en  oriënteringsproeven  georganiseerd  worden.  Zulke  proeven  mogen  geen  bindend  karakter  hebben,  maar  kunnen  jongeren  wel  informeren  over  hun  mogelijkheden  en  aandachtspunten.  Ook  tijdens  de  opleiding  is  informatie  en  begeleiding  cruciaal. Voor de meeste jongeren is de flexibilisering een goede zaak, maar voor de minder sterke  studenten  houdt  dit  echter  ook  risico’s  in.  Om  te  vermijden  dat  zij  al  te  veel  studievertraging  oplopen, is een snelle en actieve coaching dus noodzakelijk.   

83  84  85  86  87  88  89  90  91 

WEG MET DE ONGELIJKHEID TUSSEN SCHOLEN     Wanneer we kijken naar de onderwijsstatistieken, stellen we vast dat er nog steeds een grote sociale  ongelijkheid  bestaat  in  het  onderwijs.  Die  ongelijkheid  bestaat  tussen  individuele  leerlingen,  maar  ook  tussen  scholen.  Op  dit  moment  is  er  immers  een  groot  prestige‐  en  niveauverschil  tussen  onderwijsinstellingen,  zowel  in  het  lager  als  in  het  secundair  onderwijs.  Sociaal‐economisch  sterke  leerlingen bestendigen hun kansrijke positie in zogenaamde elitescholen, terwijl hun minder gegoede  leeftijdsgenoten  hun  tijd  doorbrengen  op  de  schoolbanken  in  concentratiescholen  met  heel  wat  sociaal zwakkere en/of anderstalige jongeren. Naast de sociale achtergrond is de schoolkeuze zo de 

 

 

6 

 

92  93  94  95  96  97  98  99  100  101  102  103  104  105  106  107  108  109  110  111  112  113  114  115  116  117  118  119  120 

tweede bepalende factor voor de latere school‐ en levenskansen van kansarme jongeren. Om komaf  te  maken  met  die  nefaste  situatie  pleit  Jong  Groen!  voor  een  reorganisatie  van  het  inschrijvingsbeleid in het leerplichtonderwijs en sterke financiële incentives voor scholen die gelijke  onderwijskansen wel ter harte nemen.    Voor  Jong  Groen!  moet  het  inschrijvingsbeleid  van  lagere  en  middelbare  scholen  dus  veranderen.  Voortaan moet elke school GOK‐leerlingen voorrang geven bij de inschrijving. Wij zien het immers als  een plicht van elke school om zich te bekommeren om gelijke kansen. Daarnaast is het belangrijk om  ook kinderen uit de buurt voorrang te geven. Op die manier versterkt de school haar lokaal draagvlak  en  vormt  ze  ook  een  weerspiegeling  van  de  maatschappij.  De  inschrijvingsperiode  wordt  dan  voortaan  opgesplitst  in  5  periodes:    eerst  broertjes  en  zusjes  van  reeds  ingeschreven  leerlingen,  nadien GOK‐kinderen uit de buurt, dan kinderen uit de buurt, later GOK‐kinderen die niet in de buurt  wonen  en  tot  slot  kinderen  die  verder  uit  de  buurt  wonen.  Als  de  inschrijvingsperiodes  vastgelegd  worden  op  Vlaams  niveau,  gelden  dezelfde  periodes  voor  alle  scholen.  Op  die  manier  kan  er  gecommuniceerd worden via websites en uitgebreide advertentiecampagnes.  Alleen zo realiseer je  een duidelijke situatie, waarbij alle ouders op de hoogte zijn.    Naast een ander inschrijvingsbeleid vraagt Jong Groen! ook sterke financiële stimuli voor lagere en  secundaire  scholen  die  zich  inspannen  voor  het  realiseren  van  sociale  gelijkheid.  Scholen  met  veel  kansarme leerlingen moeten aanzienlijk meer middelen krijgen. De financiële consequenties moeten  gaan van meer lestijden tot bijkomende infrastructurele financiering. Alleen zo creëren we motivatie  bij alle scholen om te streven naar een gezonde sociale mix en gelijke onderwijskansen. De scholen  die bijkomende middelen genieten omwille van het aantal kansarme leerlingen moeten die middelen  wel aanwenden om de onderwijskansen van de betrokken jongeren te verbeteren.    Om de niveauverschillen tussen scholen weg te werken, is het ook belangrijk dat de lat voor iedereen  gelijk  ligt.  Jong  Groen!  vraagt  daarom  naast  concretere  ontwikkelingsdoelen  (lager  onderwijs)  en  eindtermen (secundair onderwijs), ook eenduidige leerplannen, gelijk voor alle scholen en netten.   

121  122  123  124  125  126  127  128  129  130  131  132  133  134  135  136  137 

MEERTALIG ONDERWIJS IS DE TOEKOMST    Op dit moment is er in Vlaanderen geen plaats voor meertalig onderwijs: voor allochtone leerlingen  wordt  geen  moedertaalonderwijs  ingericht  en  in  tegenstelling  tot  de  Franstalige  gemeenschap  kennen we ook geen immersie‐ of taalbadonderwijs. Jong Groen! wil komaf maken met die situatie  en  pleit  voor  een  open  geest  wat  betreft  talenonderwijs.  Meertalig  onderwijs  is  voor  ons,  jonge  ecologisten, de toekomst. Het staat het Nederlands  niet  naar  het  leven,  wel  integendeel.  Concreet  denken  we  aan  twee  vormen  van  meertalig  onderwijs  die  kunnen  samengaan:  tijdelijk  moedertaalonderwijs voor nieuwkomers en immersieonderwijs voor alle leerlingen in het secundair  onderwijs, waardoor voortaan bepaalde vakken in het Frans gegeven worden.    Het  aanbieden  van  tijdelijk  moedertaalonderwijs  voor  anderstaligen  is  een  belangrijke  stap  in  het  realiseren van gelijke onderwijskansen. Concreet zouden anderstalige leerlingen tijdelijk een deel van  hun  lestijden  in  hun  moedertaal  krijgen  en  een  ander  deel  in  het  Nederlands.  Geleidelijk  daalt  het  aantal lesuren in de moedertaal en stijgt het aantal uren in het Nederlands, totdat de leerlingen hun  moedertaal  voldoende  beheersen  om  vlot  Nederlands  te  leren.  Taalkundig  wordt  het  voor  nieuwkomers dankzij moedertaalonderwijs eenvoudiger om een goede kennis te verwerven van het 

 

 

7 

 

138  139  140  141  142  143  144  145  146  147  148  149  150  151  152  153  154  155  156 

Nederlands.  Ook  voor  het  zelfvertrouwen  en  de  integratiebereidheid  is  het  belangrijk  dat  de  allochtone moedertaal door de school erkend en zelfs gevalideerd wordt.    Daarnaast  pleit  Jong  Groen!  voor  de  invoering  van  immersie  in  het  secundair  onderwijs,  waardoor  het  aantal  uren  Frans  gevoelig  wordt  opgedreven.  Vakken  zoals  wetenschappen,  geschiedenis  en  aardrijkskunde worden voortaan in het Frans gegeven door een Franstalige. Leerlingen hebben zo tot  30 à 50 procent van hun lessenrooster in het Frans. Op die manier wordt tweetaligheid (Nederlands‐ Frans)  de  norm.  Bovendien  vergaren  leerlingen  ook  ‘taal‐leervaardigheid’,  waardoor  het  voor  hen  eenvoudiger  wordt  om  andere  talen  te  leren.  Binnen  de  huidige  communautaire  context  heeft  immersieonderwijs  nog  andere  interessante  neveneffecten:  jongeren  leren  voortaan  beter  de  taal  van de andere gemeenschap. Belangrijk, want taal brengt mensen samen.    Ook  in  het  hoger  onderwijs  moet  talenkennis  een  prioriteit  zijn  en  blijven:  niet  alleen  voor  de  studenten  vertaler‐tolk,  maar  voor  alle  studenten.  Opleidingen,  vakken  of  publicaties  in  vreemde  talen zijn dus een goede zaak. Sterker nog, Jong Groen! pleit voor een uitbreiding van de anderstalige  opleidingsonderdelen  in  de  bachelor‐  en  masteropleidingen.  Alleen  zo  bereid  je  jongeren  immers  voor  op  een  baan  in  een  meertalige  context.  Het  uitbreiden  en  democratiseren  van  het  aanbod  taalstages en internationale uitwisselingen moet die doelstelling verder ondersteunen.   

157  158  159  160  161  162  163  164  165  166  167  168  169  170  171  172  173  174  175  176  177  178  179  180  181  182  183  184 

LAGERE STUDIEKOSTEN, MEER HOOGGESCHOOLDEN    Vooral in het hoger onderwijs is er qua studiekosten nog heel wat werk aan de winkel. Studeren aan  een hogeschool of universiteit kost op dit moment een bom geld: inschrijvingsgeld, cursusmateriaal,  huisvesting, openbaar vervoer, ... . Die onkosten maken het voor de laagste inkomens moeilijker om  daadwerkelijk verder te studeren. Voor Jong Groen! moet dit veranderen. Concreet pleit Jong Groen!  daarom  voor  een  verhoging  van  het  aantal  beursstudenten,  het  optrekken  van  de  beursbedragen,  het  verlagen  van  de  inschrijvingsgelden  en  de  invoering  van  een  maximumfactuur  voor  studiemateriaal.    Op dit moment komen veel financieel kwetsbare studenten niet in aanmerking voor een studiebeurs.  Slechts  een  kwart  van  de  studenten  krijgt  op  dit  moment  een  studiebeurs.  Jong  Groen!  vraagt  daarom een verhoging van de inkomensgrenzen om aanspraak te kunnen maken op een studiebeurs.  Minstens  een  derde  van  de  studenten  moet  een  beurs  kunnen  genieten.  Om  te  vermijden  dat  beursgerechtigde studenten om administratieve of psychologische redenen geen aanvraag indienen,  moeten beurzen automatisch worden toegekend. Studenten die aan de criteria voldoen, hoeven dan  geen aanvraag meer in te dienen. Daarnaast moeten de beursbedragen ook worden opgetrokken. De  huidige bedragen dekken immers niet eens alle directe studiekosten. Studiekosten moeten voortaan  tweejaarlijks  worden  gemeten.  De  evolutie  wordt  bijgehouden  via  een  studiekostenindex.  Bij  een  stijging van de index worden de studiebeurzen automatisch aangepast.    Naast maatregelen inzake studiefinanciering is het ook belangrijk om de eigenlijke studiekosten voor  alle  studenten  te  verlagen.  In  de  eerste  plaats  vraagt  Jong  Groen!  een  democratisering  van  de  inschrijvingsgelden.  Ze  vormen  immers  de  meest  zichtbare  studiekost:  hoge  inschrijvingsgelden  maken democratisering onmogelijk. De voorbije tien jaar zijn de inschrijvingsgelden echter met 50%  gestegen  voor  hogeschoolstudenten  en  met  40%  voor  universiteitsstudenten.  Ook  de  inschrijvingsgelden  van  heel  wat  manama’s  en  banaba’s  of  die  van  de  lerarenopleiding  werden  recent aanzienlijk verhoogd. Net als VVS en FEF, de Vlaamse en Waalse studentenorganisaties, eist 

 

 

8 

 

185  186  187  188  189  190  191  192  193  194  195  196  197  198  199 

Jong Groen! een radicale trendbreuk: een wettelijk verankerde standstill van inschrijvingsgelden en  de geleidelijke invoering van kosteloos hoger onderwijs. Ook de kosten voor studiemateriaal moeten  lager. Om onderwijsinstellingen en docenten daarin te responsabiliseren pleit Jong Groen! voor een  maximumfactuur,  een  kostenplafond  per  studiepunt  voor  opleidingsspecifieke  kosten  en  studiemateriaal.  Studenten  moeten  ook  vooraf  duidelijk  kunnen  weten  hoeveel  een  bepaalde  opleiding  kost.  Het  beleid  ten  aanzien  van  studiekosten  moet  ook  een  onderdeel  worden  van  de  kwaliteitsvisitaties en accredidaties. Studierichtingen die per definitie meer studiekosten inhouden,  moeten door de overheid sterker gefinancieerd worden.    Die studiekostenverlagende maatregelen kosten uiteraard geld. Beleidsmakers dienen echter keuzes  te maken. Voor Jong Groen! is een democratisch en kwaliteitsvol hoger onderwijs fundamenteel. Om  dit te realiseren moeten er meer middelen worden vrijgemaakt voor onderwijs. Jong Groen! wil dat  de overheden in ons land samen minstens 7% van het BBP uitgeven aan onderwijs, waarvan 2% moet  worden  voorbehouden  voor  het  hoger  onderwijs.  Die  2%‐doelstelling  wordt  ook  vooruitgeschoven  door de Europese Commissie in het kader van de Lissabonstrategie. 

 

 

 

9 

 

Jongeren en geld

  1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13  14  15  16  17  18  19  20  21  22  23  24  25  26  27  28  29  30  31  32  33  34  35  36  37  38  39  40  41  42  43  44  45  46  47 

NAAR EEN ANDERE ACTIVERING VAN STARTERS    Een eerste baan vinden is niet eenvoudig: niet voor jongeren met een hoger diploma en al helemaal  niet  voor  laaggeschoolden  en  schoolverlaters  zonder  diploma.  Tewerkstelling  voor  starters,  hooggeschoold en laaggeschoold, is een specifiek probleem dat ook specifieke aandacht vraagt. Om  hen  aan  een  baan  te  helpen  moet  onze  arbeidsmarkt  veranderen,  zowel  aan  de  vraag‐  als  de  aanbodzijde.  Concrete  maatregelen  dringen  zich  op,  zeker  in  de  huidige  context.  Anders  dreigen  jongeren de prijs te betalen voor de economische recessie.    Ook nu al worden heel wat initiatieven ontwikkeld om jonge werkzoekenden tewerk te stellen. Toch  blijkt de overheid zelf een extra drempel op te werpen, namelijk door het activeringsbeleid zoals het  sinds 2004 wordt toegepast. Activering is uitgegroeid tot een mantra voor de traditionele politieke  partijen,  zowel  linkse  als  rechtse.  Het  motto  is  eenvoudig:  de  echte  werkwilligen  zullen  beloond  worden, terwijl de profiteurs worden gestraft. Althans dat is wat activering van werklozen claimt te  doen.     In  de  praktijk  blijkt  dit  beleid  een  kwalijke  keerzijde  te  hebben.  Het  aantal  schorsingen  steeg  de  laatste  jaren  enorm.  De  reden  is  voornamelijk  het  niet  opdagen  voor  een  gesprek.  Het  zijn  voornamelijk laaggeschoolde jongeren, die niet beschikken over de noodzakelijke administratieve en  maatschappelijke  vaardigheden,  die  worden  geschorst.  Deze  jongeren  verdwijnen  weliswaar  uit  de  werkloosheidsstatistieken, maar eens geschorst, loopt het vaak helemaal mis. Ze moeten aankloppen  bij  het  OCMW  voor  een  leefloon.  Vaak  verdwijnen  ze  zelfs  definitief  van  de  arbeidsmarkt.  Jong  Groen!  pleit  er  dan  ook  voor  om  deze  vorm  van  activering  simpelweg  stop  te  zetten.  Uitzonderlijk  kan  men  iemands  uitkering  intrekken,  maar  schorsingen  steevast  als  activeringsinstrument  aanwenden kan voor Jong Groen! niet. In een sociaal activeringsbeleid staan opleiding en informatie  op maat centraal.    Jong Groen! heeft ook fundamentele vragen bij welke jobs er op dit moment worden aangeboden.  Steeds meer bestaat dat aanbod uit minderwaardige jobs die weinig of geen gevoel van eigenwaarde  voor de werknemer creëert. Maar liefst 60% van de eerste jobs zijn tijdelijk. Te veel starters vervallen  in  een  onzekere  cyclus  van  interim‐arbeid  en  werkloosheid.  Aanhangers  van  de  interimarbeid  zien  geen graten in het onzekere, weinig duurzame karakter van vele uitzendjobs. Zij menen dat dat voor  jongeren geen probleem kan zijn. Bedrijven maken op hun beurt graag gebruik van deze flexibele en  goedkope arbeidskrachten.     De realiteit voor de betrokken jongeren is echter minder rooskleurig. Jonge uitzendkrachten komen  vaak  terecht  in  een  werkomgeving  die  enkel  rekening  houdt  met  de  tijdelijk  geleverde  arbeidsproductiviteit. Omkadering en begeleiding dan zijn geen issue, want wie wil er nu investeren  in  iets  tijdelijks?  Nochtans  is  net  dat  voor  jongeren,  en  zeker  voor  schoolverlaters  zonder  diploma,  cruciaal.  Bovendien  verwerft  een  uitzendkracht  minder  rechten  dan  iemand  die  een  vaste  baan  heeft.  Zo  verwerft  men  geen  anciënniteit  en  misloopt  men  pensioenssparen,  groeps‐  en  hospitalisatieverzekeringen.    Voor  Jong  Groen!  moet  het  aandeel  starters  dat  zich  tevreden  moet  stellen  met  een  interimbaan  gevoelig  afnemen.  Daarnaast  pleit  Jong  Groen!  voor  een  betere  controle  en  regulering  van  de  interimsector.  Uitzendkantoren  moeten  hun  wettelijke  verplichtingen  nakomen.  Dat  betekent  ondermeer  een  tijdig  ondertekend  contract  en  een  correcte  uitbetaling  van  de  verschuldigde   

 

11 

 

  48  49  50  51  52  53  54  55  56  57  58  59 

feestdagen.  Uitzendkrachten  moeten  ook  dezelfde  rechten  en  voordelen  (maaltijdcheques,  ziekte‐ uitkeringen,  verplaatsingskosten,  ...  )  genieten  als  hun  vaste  collega's.  Jong  Groen!  wil  ook  komaf  maken met de langdurige interims. Een uitzendkracht die in een periode van drie maanden 50 dagen  bij dezelfde onderneming werkt, heeft recht op een contract van onbepaalde duur. De gepresteerde  dagen als interimkracht moeten bovendien meetellen als proefperiode en voor het berekenen van de  anciënniteit.    Om  komaf  te  maken  met  de  discriminatie  van  jonge  allochtonen  op  de  arbeidsmarkt  moeten  er  praktijktesten  op  racisme  worden  georganiseerd.  Daarnaast  moeten  allochtonen  ook  kunnen  solliciteren onder een andere naam (het alias‐principe). Jong Groen! is ook voorstander van quota’s  voor aanwerving van allochtonen in overheidsinstanties‐ en bedrijven.   

60  61  62  63  64  65  66  67  68  69  70  71  72  73  74  75  76  77  78  79  80  81  82  83  84  85  86  87  88  89  90  91  92 

EEN GROENE NEW DEAL: DE KOEVOET IN MENSENHANDEN 

93 

BETAALBARE HUISVESTING ABSOLUTE PRIORITEIT 

  Niet  alleen  hoe  en  voor  welke  tijd  jongeren  aan  een  baan  worden  geholpen  is  belangrijk.  Ook  de  sectoren waarin starters terecht kunnen zijn cruciaal voor hun kansen op de arbeidsmarkt. Alleen de  groene  sectoren  van  de  toekomst  bieden  hen  perspectieven  op  langdurige  en  kwalitatieve  tewerkstelling.  In  dit  kader  verwijzen  we  graag  naar  de  groene  New  Deal,  het  antwoord  op  de  huidige  multicrisis  (de  ecologische,  sociale  en  financieel‐economische  crises)  dat  alle  groene  Europese partijen samen vooruitschuiven. Zo’n New Deal zal Vlaanderen en haar bevolking veel meer  opleveren dan Vlaanderen in Actie (ViA). Door van Vlaanderen de logistieke draaischijf van Europa te  maken  zadelt  de  Vlaamse  Regering  de  huidige  en  toekomstige  generaties  op  met  een  milieu‐  en  mobiliteitsinfarct. De winst aan werkgelegenheid is bovendien beperkt en slechts tijdelijk.    De  Groene  New  Deal  daarentegen  zet  massaal  in  op  de  sectoren  van  de  toekomst:  hernieuwbare  energie,  isolatie,  groene  high  tech,  recyclagesector,  ...  .  Zo  kunnen  we  niet  alleen  bestaande  arbeidsplaatsen veilig stellen, maar ook een heleboel nieuwe jobs realiseren. Als we in Vlaanderen de  komende tien jaar jaarlijks één miljard euro investeren, kunnen we tegen 2020 maar liefst 100.000  groene  jobs  creëren.  Voor  deze  nieuwe  jobs  moeten  starters  actief  gerekruteerd  worden.  In  de  huidige economische context zijn zij immers extra kwetsbaar.    Jong  Groen!  benadert  de  huidige  economische  crisis  als  een  kans  om  onze  economie  radicaal  te  vergroenen.  Die  transitie  biedt  niet  alleen  perspectieven  voor  de  hooggeschoolde  ingenieur  of  de  creatieve  ondernemer,  maar  ook  voor  laaggeschoolde  jongeren  op  zoek  naar  een  baan.  Al  zal  dat  niet  spontaan  het  geval  zijn.  Daarvoor  moeten  werkgevers,  vakbonden,  jongerenorganisaties  en  onderwijsinstellingen  betrokken  worden  bij  de  opmaak  van  een  Groene  New  Deal.  Werkgevers  moeten  zich  daarbij  via  een  pact  met  jongerenorganisaties  formeel  engageren  om  hun  terughoudenheid ten aanzien van jongeren eindelijk te laten varen. Vakbonden en VDAB moeten de  handen  in  elkaar  slaan  voor  een  ambitieus  groen  (bij)scholingsprogramma  voor  werknemers  en  werkzoekenden.  In  het  onderwijs  moeten  bestaande  technische  richtingen  worden  gepromoot  en,  indien  nodig,  nieuwe  richtingen  worden  geintroduceerd.  Via  stages  en  werkbezoeken  moeten  jongeren  al  tijdens  hun  schoolloopbaan  kunnen  kennismaken  met  de  groene  economie.  De  uitwisseling  van  kennis,  materiaal  en  infrastructuur  tussen  onderwijs  en  bedrijfsleven  moet  vlotter  verlopen.   

 

 

12 

 

  94  95  96  97  98  99  100  101  102  103  104  105  106  107  108  109  110  111  112  113  114  115  116  117  118  119  120  121  122  123  124  125  126  127  128  129  130  131  132  133  134  135  136  137  138  139  140 

  Een betaalbare woning vinden is voor veel jongeren anno 2009 erg moeilijk. Meteen een huis kopen  is voor heel wat starters immers niet haalbaar. Door het beperkte aanbod en de lange wachtperiodes  bij  sociale  huisvestingsmaatschappijen  zijn  ze  dan  aangewezen  op  de  dure  private  huurmarkt.  Jongeren spenderen zo een steeds groter aandeel van hun inkomen aan huisvesting. Huurwoningen  hebben bovendien gemiddeld een lagere kwaliteit. Voor heel wat jongeren, maar ook voor minder  jonge  mensen  met  een  laag  inkomen  is  kwalitatieve  en  betaalbare  huisvesting  op  dit  moment  dus  geen realiteit.    Voor Jong Groen! moet dit veranderen. Wonen is immers een grondrecht. Het huisvestingsbeleid in  ons  land  is  van  oudsher  gericht  op  eigendomsverwerving.  Resultaat  is  dat  bijna  75%  van  de  Vlamingen een eigen huis heeft. Een grote groep zal echter nooit een eigen woning kunnen kopen.  Prioriteit voor Jong Groen! is dan ook het realiseren van betaalbare en kwalitatieve huisvesting voor  de meest kwetsbaren. Concreet pleit Jong Groen! voor een ruimer aanbod sociale huisvesting en een  regulering van de huurprijzen op de private markt.    Op dit moment bedraagt het aandeel sociale huisvesting in Vlaanderen nog geen 6%. De plannen van  de  huidige  Vlaamse  regering  om  tegen  2020  7,5%  sociale  huurwoningen  te  hebben  zijn  voor  Jong  Groen!  lang  niet  voldoende.  De  ambitie  moet  zijn  om  tegen  die  tijd  een  aandeel  van  15%  te  realiseren. Ook het aanbod via sociale verhuurkantoren moet gevoelig uitgebreid worden. De eerste  beleidsdaad van de nieuwe Vlaamse Regering moet dan ook een ambitieus investeringsprogramma  voor de sociale huisvesting zijn. De middelen die jaarlijks vrijgemaakt worden om bestaande huizen  te  renoveren  en  het  aanbod  uit  te  breiden  moet  voor  Jong  Groen!  minstens  verdubbelen.  In  de  huidige context is zo’n investeringsprogramma ook een uitstekende manier om onze economie aan  te zwengelen en nieuwe banen te realiseren.    Ook  de  kwaliteit  van  de  sociale  huisvesting  is  belangrijk.  Het  realiseren  van  extra  aanbod  mag  noodzakelijke  renovaties  niet  verdringen.  Cruciaal  bij  zulke  renovaties  zijn  energiebesparende  maatregelen. Ook de toewijzingspolitiek is belangrijk. Taal en het hebben van een job kunnen voor  Jong  Groen!  daarbij  nooit  als  criteria  worden  gebruikt.  Om  de  slagkracht  van  de  huisvestingsmaatschappijen te vergroten pleit Jong Groen! voor een herverkaling. Via fusieoperaties  kan de hinderlijke overlapping van werkingsgebieden worden weggewerkt. Een goed beredeneerde  schaalvergroting  moet  ook  zorgen  voor  een  betere  afstemming  op  andere  regionale  samenwerkingsverbanden zoals een sociaal verhuurkantoor of een intergemeentelijk woonloket. Om  problemen van leefbaarheid aan te pakken pleit Jong Groen! voor decentrale ombudsdiensten en het  inzetten van sociaal werkers en huisbewaarders.    Er  is  ook  nood  aan  een  betere  regulering  van  de  private  huurmarkt.  Hopelijk  is  de  op  til  staande  regionalisering van de huurwetgeving een hefboom om dit eindelijk te realiseren. De overheid moet  voor Jong Groen! actiever ingrijpen op de private huurmarkt. Zo moeten er strikte en afdwingbare  kwaliteitscriteria  opgelegd  worden  aan  verhuurders.  Daarnaast  moeten  er  ook  maximumprijzen  worden  ingevoerd.  Vanzelfsprekend  moet  men  daarbij  rekening  houden  met  de  kwaliteit  en  de  ligging van de betrokken huurwoning. In  combinatie  met  een  systeem  van  huursubsidies  zorgt  een  maximumfactuur  ervoor  dat  huren  op  de  private  markt  weer  betaalbaar  wordt.  Mensen  met  een  laag  inkomen  die  recht  hebben  op  een  sociale  huurwoning  moeten  de  ganse  wachttijd  van  een  huursubsidie kunnen genieten.    

 

 

13 

 

  141  142  143  144  145  146 

Specifiek voor jongeren pleit Jong Groen! voor het inrichten van starterswoningen, eerste woningen  voor  jongeren  tot  30  jaar.  Via  zo’n  starterswoningen  wordt  het  voor  hen  weer  mogelijk  om  betaalbaar  te  huren  in  afwachting  van  een  eigen  huis.  Als  proefproject  moet  er  de  komende  legislatuur  starterswoningen  worden  gerealiseerd  in  enkele  centrumsteden,  waar  wonen  op  dit  moment peperduur is.   

147  148  149  150  151  152  153  154  155  156  157  158  159  160  161  162  163  164  165  166  167  168  169  170  171  172  173  174  175  176  177  178  179  180  181 

MOBILITEIT IS GEEN LUXEPRODUCT 

182  183  184  185  186 

NAAR EEN RECHTVAARDIG SYSTEEM VAN STUDENTENARBEID 

  Heel  wat  scholieren  en  studenten  zijn  gebruikers  van  het  openbaar  vervoer.  Jong  Groen!  wil  dit  zoveel mogelijk aanmoedigen. Openbaar vervoer is immers de meest duurzame vorm van mobiliteit.  Voor  Jong  Groen!  moet  trein,  tram  en  bus  ook  de  meest  toegankelijke  en  democratische  manier  worden  om  zich  te  verplaatsen.  Alleen  zo  zorg  je  ervoor  dat  jongeren  ook  na  hun  studieloopbaan  massaal  het  openbaar  vervoer  blijven  gebruiken.  Om  dit  te  realiseren  moet  het  tarievenbeleid  wijzigen en het aanbod uitgebreid worden.    De  verschillende  vervoersmaatschappijen  in  België  maken  het  de  reiziger  niet  eenvoudig.  Elke  maatschappij heeft een ander ticket of abonnement. Bovendien zijn de regels om als jongere korting  te  krijgen  steeds  verschillend.  Ook  Jong  Groen!  wil  dat  hier  verandering  in  komt  en  onderschrijft  daarom ook de invoering van één openbare vervoerskaart voor alle vervoersmaatschappijen: De Lijn,  MIVB,  TEC  en  NMBS.  Met  de  kaart  kan  men  altijd  en  overal  het  openbaar  vervoer  gebruiken.  Jongeren tot 26 jaar en werkzoekenden moeten deze kaart kunnen aanschaffen voor €50/jaar.    Om jongeren aan te sporen gebruik te maken van het openbaar vervoer moet ook de frequentie van  vervoer  tussen  de  centrumsteden  en  hun  hinterland  fors  opgetrokken  worden.  Het  aanbod  moet  daarnaast  beter  afgestemd  worden  op  de  zogenaamde  kotstudenten‐spitsuren:  vrijdag‐  en  zondagavond. Aangezien het studentenleven zich voor een stuk ook ’s avonds en ’s nachts afspeelt,  moet  het  aanbod  ook  daaraan  aangepast  worden.  Jong  Groen!  wil  daarom  ook  tijdens  de  week  verbindingen tussen de grote centrumsteden tot 2u ’s nachts. In het weekend moet er een uitgebreid  aanbod gerealiseerd worden van nachtbussen‐ en treinen.     Met een beter openbaar vervoer wil Jong Groen! het autogebruik dus zo veel mogelijk terugdringen.  De  wagen  zal  echter  een  belangrijk  verplaatsingsmiddel  blijven.  Een  struikelblok  voor  heel  wat  jongeren is de dure auto‐opleiding. Rijscholen worden steeds duurder, zodat veel jongeren zich geen  of onvoldoende professionele lessen kunnen veroorloven. Nochtans zijn zo’n lessen de beste manier  om veilig te leren rijden. De prijzen voor auto‐opleidingen moeten daarom een stuk democratischer.  Jongeren die zulke hoge bedragen niet in één keer kunnen ophoesten, moeten de kans krijgen om de  betaling  te  spreiden.  Daarnaast  moet  ook  de  discriminatie  van  jonge  autobestuurders  door  verzekeringsmaatschappijen  stoppen.  Voor  alleenstaande  jongeren  en  jonge  gezinnen  zonder  kinderen  kan  autodelen  een  duurzame  en  goedkope  oplossing  zijn.  Tegen  2015  wil  Jong  Groen!  in  elke gemeente met meer dan 10.000 inwoners een autodeelproject.       Heel  wat  studenten  klussen  bij  als  jobstudent,  tijdens  de  zomermaanden,  maar  ook  steeds  meer  tijdens het schooljaar. De wetgeving op studentenarbeid laat hen immers toe om een beperkt aantal  dagen  te  werken  aan  verminderde  sociale  zekerheidsbijdrage  en  behoud  van  kindergeld.  Concreet 

 

 

14 

 

  187  188  189  190  191  192  193  194  195  196  197  198  199  200  201  202 

mogen studenten 46 dagen werken, waarvan 23 tijdens juli, augustus en september en 23 tijdens de  rest van het jaar. In de zomer moet men slechts een solidariteitsbijdrage van 2,5% betalen, buiten de  zomermaanden bedraagt die 4,5%. Voor de studenten gaat het om een aantrekkelijk regime omdat  het  nettoloon  bijna  gelijk  is  aan  het  brutoloon.  Werkgevers  maken  dankbaar  gebruik  van  de  goedkope, vaak zeer flexibele jonge werkkrachten.    Omdat  de  huidige  regeling  complex  en  moeilijk  controleerbaar  is,  dringt  Jong  Groen!  aan  op  een  hervorming en vereenvoudiging. Bij zo’n hervorming moet zeker ook rekening gehouden worden met  de gevolgen voor reguliere werknemers en de grote groep jonge werkzoekenden. Om die reden stapt  Jong  Groen!,  in  tegenstelling  tot  andere  politieke  jongerenorganisaties,  niet  mee  in  het  opbod  van  uren en dagen. Studentenarbeid aan sterk verminderde sociale bijdragen kan voor Jong Groen! enkel  nog in de zomermaanden. Jongeren mogen dan voortaan 30 dagen werken tijdens de periode 1 juli  tot 30 september. Doorheen het jaar kan men nog steeds bijklussen, maar dan als werkstudent aan  normale  tarieven  voor  de  sociale  zekerheidsbijdrage.  Alleen  op  die  manier  vermijd  je  oneerlijke  concurrentie en verdringing van werkzoekenden.    

203  204  205  206  207  208  209  210  211  212  213  214  215  216  217  218  219  220  221  222  223  224  225  226  227  228  229  230  231  232  233 

JONGE CONSUMENTEN BESCHERMEN    Kinderen  en  jongeren  zijn  een  belangrijke  doelgroep  voor  marketeers.  Dag  na  dag  worden  ze  via  televisie,  radio,  internet  en  GSM  bestookt  met  reclameberichten  over  nieuwe  producten,  hippe  merken en de nieuwste rages. Kinderen en jongeren zijn echter extra kwetsbaar en afhankelijk. Ons  land loopt helaas achter op het vlak van consumentenbescherming van jongeren. Voor Jong Groen!  moeten politici, het onderwijs, bedrijven en ouders de handen in elkaar slaan om hierin verandering  te brengen.    Ouders moeten kinderen al snel leren hoe ze met een budget moeten omgaan. Zakgeld is daarvoor  een  nuttig  instrument.  Kinderen  die  regelmatig  zakgeld  krijgen,  hebben  immers  een  betere  kennis  van het omgaan met geld. Ook het onderwijs moet jongeren sensibiliseren omtrent aankopen en de  daaraan  verbonden  risico’s.  Dit  moet  al  starten  in  de  lagere  school.  Via  het  beheer  van  een  klasbudget  of  schoolwinkels  kan  je  deze  sensibilisering  aangenaam  en  concreet  maken.  In  het  secundair onderwijs moet elke leerling een  basis  van  economische  en  financiële  vorming  genieten.  Ook reclame‐educatie kan plaatsvinden op de schoolbanken.    Op latere leeftijd moeten men ook aandacht hebben voor de elektronische handel (via internet en  GSM)  en  de  gevolgen  daarvan.  Bepaalde  nieuwe  GSM‐toepassingen  stellen  jongeren  bloot  aan  risico’s op commerciële misbruiken of consumentenbedrog. Zo worden vele SMS‐diensten tegen een  hoog tarief gefactureerd en blijkt de ontvangst van vervolg‐SMS’jes moeilijk te stoppen. Kinderen en  jongeren krijgen per SMS ook reclameboodschappen. Vaak kan men dan bepaalde diensten betalen  met belkrediet. Deze praktijken maken een betere bescherming van minderjarigen noodzakelijk. De  huidige  zelfregulering  door  de  sector  via  gedragscodes  gaat  niet  ver  genoeg.  Daarom  moet  er  een  wetgevend kader worden uitgewerkt.    De jonge consument is ook steeds meer een online consument. Ze kopen en verkopen via het net.  Vaak duiken er problemen op:  producten die achteraf defect blijken of niet beantwoorden aan de  beschrijving,  gemanipuleerde  verkopersprofielen  en  problemen  met  de  levering  of  betaling.  Jongeren  zijn  ook  snel  geneigd  persoonlijke  informatie  door  te  geven.  Ook  inzake  e‐commerce  en  online reclame is er dus dringend nood aan wetgevende initiatieven.   

 

15 

 

jeugd en cultuur

  1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13  14  15  16  17  18  19  20  21  22  23  24  25  26  27  28  29  30  31  32  33  34  35  36  37  38  39  40  41  42  43  44  45 

JEUGD IS EEN CATEGORIE, GEEN SECTOR    Jeugdbeleid  staat  niet  op  zich.  Heel  veel  beleidsbeslissingen  hebben  invloed  op  kinderen  en  jongeren.  Er  is  dus  meer  nodig  dan  een  goed  jeugdbeleid.  Jong  Groen!  pleit  dan  ook  voor  een  geïntegreerde  aanpak  waarbij  ook  in  andere  beleidsdomeinen  aandacht  is  voor  jeugd.  Beslissingen  inzake  cultuur  en  sport,  maar  ook  inzake  ruimtelijke  ordening,  milieu  en  openbare  werken  hebben  immers  een  impact  hebben  op  de  levenssfeer  van  kinderen  en  jongeren.  Op  lokaal  vlak  moet  het  gemeentebestuur de jeugdraad dus ook over deze thema’s om advies vragen.    Jong  Groen!  vraagt  ook  een  formele  jongerentoets  voor  beleidsinitiatieven  op  alle  niveaus.  Op  Vlaams niveau bestaat reeds de kinder‐ en jongeren‐effectrapportage (JoKER). Voor regelgeving die  een  impact  heeft  op  kinderen  en  jongeren  worden  de  effecten  voor  deze  doelgroep  in  kaart  gebracht.  Jong  Groen!  wil  een  gelijkaardig  instrument  introduceren  op  federaal,  provinciaal    en  gemeentelijk  niveau. Alleen  zo  zorg  je  voor  een  echte  jongerenreflex  bij  beleidsmakers  van  andere  sectoren.   

BELEIDSPARTICPATIE UITBREIDEN EN VERSTERKEN    Jong  Groen!  gelooft  in  de  kracht  van  participatie  van  kinderen  en  jongeren  aan  beleid.  Participatie  versterkt  immers  het  beleid.  Bovendien  heeft  participeren  positieve  gevolgen  voor  de  betrokken  kinderen  en  jongeren.  Zo  leren  ze  waar  beleidsmakers  mee  bezig  zijn.  Resultaat  is  een  grotere  bewustwording,  die  er  mogelijk  voor  zorgt  dat  ze  ook  in  de  toekomst  beleid  mee  richting    willen  geven.     Lokale  jeugdraden  bestaan  al  lange  tijd  en  bewijzen  ook  vandaag  nog  hun  nut  binnen  de  gemeentelijke  context.  Jongeren  krijgen  er  de  kans  om  hun  mening  te  laten  horen.  Toch  staan  jeugdraden  ook  onder  druk.  Niet  alle  lokale  besturen  zijn  immers  oprecht  geïnteresseerd  in  de  adviezen van hun jeugdraad. De inbreng van jongeren wordt lang niet altijd gevalideerd. Vaak wordt  de jeugdraad pas in laatste instantie gevraagd om een advies, terwijl een procesmatige benadering  met ook een consultatie bij het begin van de beleidscyclus veel meer oplevert. In zo’n context wordt  het moeilijk om jongeren te blijven motiveren en de werking van de jeugdraad uit te bouwen.     Ook  de  formele  participatieprocedures  staan  onder  druk.  In  het  kader  van  de  administratieve  vereenvoudiging  voor  lokale  besturen,  onder  meer  via  het  zogenaamde  planlastverminderingsdecreet, dreigt de betrokkenheid van adviesraden overgelaten te worden aan  de  goodwill  van  het  gemeentebestuur.  Voor  Jong  Groen!  kan  dit  niet  de  bedoeling  zijn.  De  lokale  jeugdraad  is  en  blijft  het  instrument  om  jongeren  bij  lokaal  beleid  te  betrekken.  Voor  belangrijke  dossiers  en  de  opmaak  van  een  jeugdbeleidsplan  moeten  zij  geraadpleegd  worden.  De  participatie  van kinderen en jongeren moet geformaliseerd, verplicht en controleerbaar blijven.    Naast  de  jeugdraden  wil  Jong  Groen!  ook  de  mogelijkheden  van  andere  participatieinstrumenten  verkennen.  In  onze  internetsamenleving  moet  het  bijvoorbeeld  mogelijk  zijn  om  e‐participatie  te  organiseren. Online surveys, polls en fora zijn een eigentijdse methodiek om jongeren te raadplegen.  Zo  kunnen  kinderen  en  jongeren  in  het  kader  van  het  jeugdbeleidsplan  bevraagd  worden  via  een  online enquête. 

 

 

17 

 

  46  47  48  49  50  51  52  53  54  55  56  57  58  59  60  61  62 

Het pleidooi van Jong Groen! om de participatie van kinderen en jongeren te versterken maakt deel  uit  van  een  bredere  visie  op  participatie.  Burgers  moeten  meer  en  beter  betrokken  worden  bij  politiek  en  beleid.  Om  de  particpatie  op  lokaal  vlak  uit  te  bouwen  moet  voor  Jong  Groen!  elke  gemeente  met  minstens  10  000  inwoners  een  participatieambtenaar  hebben.  De  participatieambtenaar  wordt  de  regisseur  van  alle  participatieprocessen  die  zich  in  de  gemeente  afspelen. Haar of zijn werkterrein is dus niet beperkt zijn tot het jeugdbeleid of één bepaalde dienst.    Jong  Groen!  wil  ook  de  politieke  participatie  van  jongeren  versterken.  Politieke  vorming  op  de  schoolbanken is daarvoor essentieel. In het secundair onderwijs moeten jongeren via projectweken  kunnen kennismaken met de werking van politieke instellingen en partijstandpunten. Jong Groen! is  ook voorstander van stemrecht op 16 jaar. De verlaging van de kiesleeftijd zou een belangrijke stap  zijn  in  het  realiseren  van  volwaardig  aandeelhoudersschap  van  jongeren  in  onze  samenleving.  Bovendien geef je impliciet de boodschap dat politieke particpatie nuttig en belangrijk is. Aangezien  het  om  stemrecht  gaat,  zou  het  om  een  authentieke  en  gemotiveerde  keuze  gaan.  Het  toekennen  van  stemrecht  is  echter  niet  voldoende.  Stemrecht  vanaf  16  jaar  mag  geen  alibi  worden  van  beleidsmakers om geen werk meer te maken van andere vormen van betrokkenheid.   

63  64  65  66  67  68  69  70  71  72  73  74  75  76  77  78  79  80  81  82  83  84  85  86  87  88  89  90  91  92 

EENVOUDIG EN VEILIG FUIVEN    Een fuif organiseren brengt heel wat administratie met zich mee. Een fuiforganisator moet aan heel  wat  verplichtingen  voldoen:  sabam,  billijke  vergoeding,  het  voorzien  van  security  of  fuifbuddy’s,  meldingsplicht in bepaalde gemeenten, ... . Voor de fuif zelf is het vaak nog nodig om extra materiaal  te bestellen bij de gemeentelijke uitleendienst. Om het administratieve en organisatorische werk van  fuiforganisatoren te verminderen, pleit Jong Groen! voor de algemene invoering van een feestloket  per gemeente. Bij dit feestloket kunnen organisatoren terecht met alle vragen van organisatorische  aard. Ze hoeven dan niet meer van de ene dienst naar de andere te lopen. Bij het feestloket krijgen  ze alle nodige documenten in één keer.    Die  feestloketten  kunnen  ook  een  motor  zijn  voor  het  vergroenen  van  fuiven.  Zo  kan  er  gebruik  gemaakt  worden  van  milieuvriendelijke  verlichting  en  herbruikbare  bekers.  Fuiforganisatoren  die  zulke initiatieven ontwikkelen moeten beloond worden met een steuntje in de rug, in de vorm van  een  subsidie.  Ook  bij  het  bouwen  of  verbouwen  van  fuifinfrastructuur  verdienen  duurzaamheidscriteria  meer  aandacht.  Voldoende    fietsenstallingen,  betere  isolatie  en  zuinige  verwarminsinstallaties zijn hier goede voorbeelden van.    Ook  de  veiligheid  op  fuiven  is  belangrijk.  De  lokale  overheden  moeten  hiervoor  een  intensieve  samenwerking  aangaan  met  de  fuiforganisatoren,  de  politie  en  andere  veiligheidsdiensten.  Er  zijn  gemeenten  waar  dit  reeds  gebeurt,  maar  dit  overlegmodel  zou  overal  gepromoot  en  toegepast  moeten  worden.  Zo’n  overleg  is  belangrijk:  elke  fuif  is  immers  verschillend  en  vereist  een  andere  aanpak. Door in dialoog te treden met organisatoren kunnen mogelijke problemen vooraf vermijden  worden.  Jong  Groen!  houdt  niet  van  al  te  strenge  veiligheidsmaatregelen.  Fuiven  moet  immers  aangenaam  blijven.  Een  beperkte  aanwezigheid  van  fuifbuddy’s,  politie‐  en  andere  veiligheidsdiensten bij grote en riscovolle fuiven is wel aangewezen.    Drugs en alcohol zijn van alle tijden en komen ook nu nog veel voor op optredens, festivals en fuiven.  Een  betuttelende  of  repressieve  aanpak  werkt  vaak  contraproductief.  Een  preventieve  aanpak  die  jongeren op de gevaren wijst, is wel de juiste aanpak. Daarom is Jong Groen! ook voorstander van   

 

18 

 

  93  94  95  96  97  98  99  100  101  102  103  104 

drugstesten op festivals en andere grote  events,  waardoor  bezoekers  kunnen  nagaan  of  hun  drugs  wel veilig zijn.    Wanneer  jongeren  uitgaan  doen  ze  dat  vaak  met  de  fiets  of  te  voet.  Maar  heel  veel  jongeren  verplaatsen zich ook regelmatig verder om uit te gaan. Op dit moment kunnen zij dat vaak niet doen  met  het  openbaar  vervoer.  Jong  Groen!  pleit  er  daarom  voor  om  het  aanbod  openbaar  vervoer  tijdens  de weekends en ’s nachts gevoelig uit te breiden. Duurzame en veilige mobiliteit is immers  ook na 23u belangrijk. In elke centrumstad moeten er op vrijdag‐ en zaterdagavond twee bussen (2u  en 4u) zijn die jongeren naar de omliggende gemeenten brengen. Ook in de steden zelf moeten er  nachtbussen‐ of trams rijden. In de niet‐verstedelijkte gebieden wenst Jong Groen! het taxigebruik te  promoten via een algemeen taxinummer en taxicheques.   

105  106  107  108  109  110  111  112  113  114  115  116  117  118  119  120  121  122  123  124  125  126  127  128  129  130  131  132  133  134  135  136  137  138  139 

KWALITATIEVE CULTUURPARTICIPATIE VAN ONDERUIT    Participatie is een hip begrip. Het duikt te pas en te onpas op. Er wordt echter te weinig voor echte  participatie  gekozen.  Naast  het  werk  maken  van  beleidsparticipatie  moet  de  overheid  ook  een  participatiebeleid  voeren  naar  specifieke  sectoren,  zoals  cultuur.  Maar  wel  een  participatiebeleid  waar kwaliteit centraal staat.     Jong Groen! wil niet alleen zoveel mogelijk mensen laten participeren aan cultuur, maar wil vooral  dat  iedereen  de  kans  krijgt  om  in  aanraking  te  komen  met  diverse  cultuurvormen.  Het  is  net  het  veelzijdige van cultuur dat een verrijking vormt. Dit doe je niet door een volledige vermarkting van de  culturele sector en een afbouw van het subsidiebeleid waar de liberalen voor pleiten. Mocht je het  liberale discours in de praktijk brengen, heb je binnen de kortste keren commerciële eenheidsworst.     Voor Jong Groen! is cultuur geen waspoeder. Kunst en cultuur zijn te belangrijk om over te laten aan  de grillen van de markt. Ze vervullen een essentiële rol in een levende democratie door een bijdrage  te  leveren  tot  de  persoonlijke  ontplooiing  van  elke  mens.  Kunst  en  cultuur  zitten  ingebed  in  emancipatie  en  burgerschap.  Vanuit  die  visie  staat  Jong  Groen!  voor  een  cultuurbeleid  waarbij  de  overheid zich niet moeit met de inhoud, maar een ondersteunend kader creëert met heldere criteria.     Een cultuurbeleid dat oog heeft voor de vraag vertrekt uiteraard van onderuit, vertrekt uit wat leeft  in buurten en wijken. Het huidige cultuurparticipatiebeleid vertrekt vanuit het aanbod. Jong Groen!  kiest voor een vraaggestuurd beleid. Wat leeft bij de mensen? Het zijn veelal de lokale initiatieven  die  erin  slagen  jong  en  oud,  allochtoon  en  autochtoon  samen  te  brengen.  De  overheid  mag  die  initiatieven niet recupereren, niet inkapselen, maar ondersteunen en prikkelen waar nodig.    Kwalitatieve sociaalartistieke praktijken, die zich specifiek richten op vergeten en kwetsbare groepen  in de stad, moeten extra ondersteund worden. Het is die werkvorm en het zijn die werkingen die erin  slagen doelgroepen te bereiken, die anders niet tot zeer moeilijk bereikt worden.     Het  gaat  natuurlijk  niet  alleen  over  zoveel  mogelijk  mensen  laten  proeven  van  cultuur,  maar  ook  iedereen  de  kans  geven  om  zelf  te  creëren,  om  zelf  kunstenaar  te  zijn  én  een  publiek  te  bereiken.  Culturele centra zouden veel meer buurten en wijken moeten intrekken in plaats van te vertrekken  uit hun infrastructuur. Naast het meer op locatie gaan, moeten culturele centra ook meer aandacht  besteden  aan  lokale  actoren.  Zo  kunnen  de  lokale  jonge  muziekanten  in  plaats  van  papa’s  garage  misschien eens spelen in de moderne, nieuwe architectuur van het Cultureel Centrum.   

 

19 

 

  140 

 

141  142  143  144  145  146  147  148  149  150  151  152  153  154  155  156  157  158  159  160  161  162  163  164  165  166  167  168  169  170  171  172  173  174  175  176  177  178  179 

JONGE KUNSTENAARS KANSEN GEVEN    Vlaanderen en Brussel heeft veel kunstenaarstalent: muzikanten, acteurs, beeldende kunstenaars…  Overal  zijn  jonge  mensen  bezig  hun  talenten  te  ontplooien.  Jong  Groen!  wil  hen  zo  goed  mogelijk  bijstaan  in  hun  artistieke  ontplooiing  en  in  hun  eventuele  loopbaan.  Daarom  is  het  essentieel  om  podiumkansen te bieden aan beginnende artiesten. Jong Groen! wil een cultuurbeleid dat structureel  aandacht  besteedt  aan  beginnende  muzikanten,  acteurs  of  beeldende  kunstenaars.  Via  een  aanpassing  aan  het  decreet  Lokaal  Cultuurbeleid,  kunnen  we  steden  en  gemeenten  stimuleren  om  aandacht te schenken aan die groep jongeren door hen fora te geven.    Maar de Vlaamse Regering kan ook zelf actief jonge kunstenaar aanmoedigen. De laatste jaren loopt  het aantal optredens van jonge muziekgroepen in cafés en jeugdhuizen sterk terug. Jong Groen! wil  daarom  een  muzieksubisidie  voor  de  horeca  en  jeugdcentra  in  het  leven  roepen.  Dit  is  een  kleine  financiële  ondersteuning  (100  euro  per  optreden)  die  de  Vlaamse  overheid  geeft  aan  cafés    en  jeugdhuizen die beginnend talent een podium bieden. In ruil voor de subsidie moeten de uitbaters  wel  een  kort  verslagje  maken  van  het  optreden.  Zo  creëer  je  een  interactieve  website  waar  muziekliefhebbers  het  doen  en  laten  van  beloftevolle  muziekgroepen  kunnen  volgen.  Een  gelijkaardige  subsidie  kan  uitgewerkt  worden  voor  kleine  initiatieven  die  acteurs,  klassieke  muzikanten of beeldende kunstenaars uit hun zolderkamer halen en in de publieke ruimte brengen.    Ook  de  media  spelen  een  belangrijke  rol  in  het  ondersteunen  en  bekendmaken  van  jong  talent.  Zonder  te  willen  vervallen  in  een  krampachtig  afschermen  van  de  eigen  culturele  markt,  wil  Jong  Groen! quota opleggen voor radiozenders in Vlaanderen. Hun muziekaanbod moet voor 40% bestaan  uit muziek gemaakt in ons land.     Cultuur  mag  nooit  verworden  tot  handelswaar,  maar  met  de  opkomst  van  enkele  grote  mediaconcerns begint het er wel steeds meer op te lijken. Zowel de ticketverkoop, de boekingen als  de  programmering  van  vele  muziekfestivals  worden  vaker  gemonopoliseerd.  Omdat  de  winstlogica  bij deze multinationals voorop staat, krijgen jonge muziekgroepen steeds minder de kans om op te  treden op grote festivals. Een bekende naam uit eigen huis is immers een veiligere investering. Jong  Groen! wil deze evolutie tegengaan door een anti‐trustbeleid dat deze concerns niet langer de markt  laat beheersen.    Tot  slot  wil  Jong  Groen!  dat  er  opnieuw  werk  gemaakt  wordt  van  het  zogenaamde  “Kunstenaarsstatuut”.  Nadat  de  paars‐groene  regering  een  eerste  voorlopige  regeling  had  uitgewerkt,  ligt  dit  dossier  sinds  2004  helemaal  stil.  Een  degelijke  ondersteuning  van  de  vele  duizenden mensen in de kunstensector die hierin werken, is echter aangewezen. Jong Groen! wil dan  ook dat de federale regering eindelijk weer werk maakt van dit dossier door de regeling te verfijnen  en door het onderscheid tussen scheppende en uitvoerende kunstenaars definitief op te heffen. 

 

 

20 

 

congres praktisch

 

CONGRES 2.0 OP ZATERDAG 18 APRIL    Zaterdag 18 april kleurt het Vlaams Parlement groen! Die dag vindt er immers Congres 2.0 plaats. We  bespreken  er  de  congresteksten  en  de  ingediende  amendementen.  Starten  doen  we  om  10u.  Inschrijven kan tot 13 april via [email protected], telefonisch via 02 290 91 16 of door een brief  te sturen naar Jong Groen!, Sergeant De Bruynestraat 78‐82, 1070 Brussel. Wanneer je je inschrijft,  ontvang  je  tijdig  alle  praktische  informatie.  Alleen  Jong  Groen!‐leden  hebben  stemrecht,  maar  ook  niet‐leden zijn van harte welkom om mee het debat te voeren.    Congresvoorzitter is Elke Decruynaere, gemeenteraadslid in Gent en op 7 juni kandidaat op de Oost‐ Vlaamse lijst voor het Vlaams Parlement.    Tussen de bespreking van de congresteksten door is er randanimatie voorzien. Nadien is er ook de  voorstelling  van  de  jonge  verkiezingskandidaten  voor  7  juni,  een  leuke  kick‐off  van  de  verkiezingscampagne en een fijne receptie. ’s Avonds is er nog een spetterende fuif, georganiseerd  door Jong Groen! Brussel en écolo j Bruxelles. Je merkt het: 18 april moet je er absoluut bij zijn.    

DOE MEE    In  de  aanloop  van  het  congres  wil  Jong  Groen!  haar  leden  en  de  lokale  afdelingen  maximaal  betrekken en mobiliseren. Daarom trekken we met de teksten de boer op, langs de provincies en de  lokale afdelingen.     Wat kan je als lokale afdeling zoal doen in de aanloop van het congres?     1. Aanwezig zijn op de Provinciale Fora  Om de congresteksten voor te stellen en te bespreken is er een reeks Provinciale Fora gepland. Van  17 tot 20 maart komen we langs in alle provincies om jou de teksten voor te stellen:    Provinciaal Forum Vlaams‐Brabant en Brussel: 17 maart, Brussel    Provinciaal Forum Antwerpen: 18 maart, Antwerpen    Provinciaal Forum Oost‐Vlaanderen: 19 maart, Gent    Provinciaal Forum Limburg: 19 maart, Hasselt    Provinciaal Forum West‐Vlaanderen: 20 maart, Kortrijk      2. Een vergadering beleggen om de teksten te bespreken  Naast  de  Provinciale  Fora  is  het  de  bedoeling  dat  er  ook  op  lokaal  niveau  vergaderingen  worden  georganiseerd over de congresteksten. Als een lokale afdeling een groepsvergadering wijdt aan het  congres, komt één van de auteurs graag langs om de teksten voor te stellen en de discussie erover  mee  te  organiseren.  Wens  je  zo’n  vergadering  te  organiseren?  Laat  dan  zeker  iets  weten  via  [email protected].     3. Amendementen schrijven en een motie indienen  Als  lokale  afdeling  kan  je  ook  op  het  congres  zelf  van  je  laten  horen.  Erkende  lokale  afdelingen  kunnen  immers  amendementen  indienen.  Op  die  manier  kan  je  voorstellen  toevoegen,  schrappen  en/of  aanpassen.  Daarnaast  kunnen  de  lokale  afdelingen  ook  moties  neerleggen.  De  moties  zijn 

 

 

22 

 

  standpunten die jullie helemaal zelf uitwerken, los van de teksten en jaarthema’s. Haalt de motie een  meerderheid, is het voortaan een officieel Jong Groen!‐standpunt!    Opgelet! Ook drie individuele leden kunnen samen amendementen indienen. Is er in jouw gemeente  of  streek  geen  afdeling  actief?  Wens  je  een  voorstel  te  lanceren  met  iemand  van  een  andere  afdeling? Aarzel dan niet om van deze mogelijkheid gebruik te maken. Als individueel lid kan je ook  reacties  insturen  op  de  congresteksten.  De  reacties  zijn  geen  tekstwijzigingen,  maar  worden  wel  opgenomen  in  het  congresboek  en  kunnen  besproken  worden  op  het  congres  zelf.  Zo  kan  je  ons  laten weten wat jij van de teksten vond!   

CONGRESREGLEMENT    1. Doel  Het  inhoudelijk  congres  is  het  orgelpunt  van  ’het  jaar  van  de  inhoud’.  Het  congres  wenst  een  inhoudelijke  vernieuwing  door  te  voeren  op  drie  essentiële  jongerenthema’s:  ‘jeugd  en  cultuur’,  ’onderwijs’ en ’jongeren en geld’.    2. Uitnodiging  De  leden  worden  per  brief  uitgenodigd.  Verwante  organisaties  worden  per  brief  of  via  e‐mail  uitgenodigd.  De  congresteksten,  het  congresboek  en  de  amendementen  zijn  beschikbaar  via  www.jonggroen.be.  De  congresinschrijvers  met  een  e‐mailadres  krijgen  het  congresboek  ook  elektronisch toegestuurd.    3. Reacties   Individuele  leden  en  lokale  afdelingen  kunnen  reacties  inzenden  op  de  oorspronkelijke  tekst.  Deze  reacties zijn geen rechtstreekse suggesties tot tekstwijziging zoals amendementen, maar worden wel  opgenomen in het congresboek en besproken op het congres.    4. Amendementen   4.1  Een  amendement  bevat  een  rechtstreekse  suggestie  tot  tekstwijziging  of  ‐aanvulling.  Er  wordt  een document ter beschikking gesteld om amendementen in te dienen.  4.2  Amendementen  kunnen  ingediend  worden  door  erkende  lokale  afdelingen,  de  inhoudelijke  werkgroepen  of  door  minstens  drie  leden  samen.  Ook  écolo  j,  FYEG,  Groen!Plus,  de  Vlaamse,  Brusselse, federale en Europese fractie kunnen amendementen indienen.   4.3 Het indienen van amendementen kan via e‐mail ([email protected]) en kan tot uiterlijk 10  april 2009.   4.4 De Congrestafel beslist over de ontvankelijkheid van de ingediende amendementen.  4.5  De  amendementenavond,  waar  alle  amendementen  besproken  worden  met  de  indieners,  is  voorzien op 15 april 2009. Op de amendementenavond kunnen indieners amendementen intrekken,  kunnen ze nieuwe amendementen opmaken op basis van de ingediende amendementen, of kunnen  ze verschillende amendementen samenvoegen tot één nieuw amendement.   4.6 Het Jong Groen!‐bestuur en de inhoudelijke werkgroepen hebben de bevoegdheid om op basis  van het resultaat van de amendementenavond nieuwe amendementen op te stellen.    5. De voorstelling van amendementen op het congres  5.1  Alle  amendementen  die  neerkomen  op  loutere  tekstcorrecties  worden  in  de  mate  van  het  mogelijke automatisch opgenomen in de tekst.   

 

23 

 

  5.2 Alle amendementen op de teksten worden voorgesteld en gerangschikt door de congrestafel. De  congrestafel kan amendementen splitsen, hergroeperen en rangschikken en via beslissingsblokken of   ‐bomen voorleggen aan het congres.  5.3 De volgorde van bespreking en stemming wordt door de congrestafel vastgelegd.    6. Spreektijd  6.1 Er wordt een spreeklijst aangelegd per tekst of per beslissingsblok.  6.2  Wie  amendementen  wil  toelichten  of  over  amendementen  wil  tussenkomen,  moet  zich  vooraf  inschrijven bij de congrestafel.   6.3 De inschrijving om toe te lichten of tussen te komen wordt afgesloten vijf minuten voor de start  van de behandeling van de betreffende resolutie of het betreffende beslissingsblok of ‐boom.   6.4 De congrestafel stelt de spreektijd en spreektijdverdeling vast.    7. Spreek‐ en stemrecht en Besluitvorming  7.1  Alle  deelnemers  aan  het  congres  hebben  spreekrecht;  het  stemrecht  daarentegen  is  voorbehouden  voor  de  leden  van  Jong  Groen!.  Lid  worden  van  Jong  Groen!  kan  via  www.jonggroen.be/ikdoemee.    7.2  De  stemmingen  gebeuren  per  amendement,  groep  van  amendementen  en/of  onderdelen  van  amendementen.  7.3 De amendementen en de resoluties worden met gewone meerderheid goedgekeurd.   7.4  De  meerderheden  worden  als  volgt  gedefinieerd.  Gewone  meerderheid  betekent  meer  ja  dan  neen‐stemmen.  Bij  een  absolute  meerderheid  bedraagt  het  aantal  ja‐stemmen  de  helft  +  1  van  de  geldig  uitgebrachte  stemmen.  Een  tweederde  meerderheid  betekent  dat  het  aantal  ja‐stemmen  tweederden bedraagt van het totaal aantal geldig uitgebrachte stemmen.    8. Ordemoties en verdaging van agendapunten  8.1  Alleen  ordemoties  over  het  verloop  van  het  congres  of  over  de  procedure  zijn  ontvankelijk.  Ordemoties  worden  ingediend  aan  de  congrestafel.  De  congresvoorzitter  beslist  over  de  ontvankelijkheid.  8.2  De  congrestafel  kan  het  congres  voorstellen  om  bepaalde  punten  te  verdagen  naar  een  Open  Forum. Het voorstel moet goedgekeurd worden met een gewone meerderheid.    9. Politieke moties  9.1 Een politieke motie is een tekst die een bepaald standpunt over gelijk welk onderwerp naar voor  schuift.  Als  de  politieke  motie  wordt  goedgekeurd,  is  het  voortaan  een  officieel  Jong  Groen!‐ standpunt.  9.2  Politieke  moties  kunnen  ingediend  worden  door  het  Jong  Groen!‐bestuur,  de  inhoudelijke  werkgroepen  en  erkende  lokale  afdelingen.  Ook  écolo  j,  FYEG,  Groen!Plus,  de  Vlaamse,  Brusselse,  federale en Europese fractie kunnen politieke moties neerleggen.  9.3 Politieke moties moeten ten laatste 16 april worden ingediend via [email protected]  9.4  Politieke  moties  kunnen  niet  geamendeerd  worden.  Wel  kan  de  congrestafel  op  basis  van  de  discussie nog wijzigingen voorstellen.  9.5 Politieke moties en hun wijzigingen worden met een gewone meerderheid goedgekeurd.       

 

 

24 

 

Jong G organis roen! is e te bou atie die en politi met aawen aan jongeren eke jonge sen én ndacht v een bete de kans renJong G het milieoor de prore wereld. geeft me blemen Een w e groene roen! wil u. van all ereld een fr politiek zoveel mo e menWe bou is en ge betrekke gelijk jo progres wen mee varieerd n. Dit doengeren bi Standp sieve gedaverder aaactiviteiten we doorj over Jo unten, ac chtegoed n het gr naanbod. o ng Gro tivitei en! op ten eenn verspreeinde www.jo meer nggroe info n het. n.be.

AGENDA DINSDAG 17 MAART Provinciaal Forum Vlaams-Brabant en Brussel

WOENSDAG 18 maart

Werkten mee aan de congresteksten

Bart Dhondt, Bram Vandekerckhove, Bruno Mostrey,

Provinciaal Forum Antwerpen

Dieter Roossen, Eva Lauwers, Jeff Dierckx, Katrien

DONDERDAG 19 maart

Vanhove, Klaas Lagrou, Kristof Calvo, Saskia Aerts,

Provinciaal Forum Oost-Vlaanderen en Limburg

Sara Geets, Thomas Lamm, Wim Borremans, Wout De

VRIJDAG 20 maart

Meester

Provinciaal Forum West-Vlaanderen

VRIJDAG 10 april Deadline amendementen

WOENSDAG 15 april Amendementenavond

ZATERDAG 18 april Congres 2.0

ONLINE

Alle informatie over het congres en teksten kan je lezen via www.jonggroen.be/congres. Heb je vragen of opmerking, mail dan vliegensvlug naar [email protected].