Chapterfeestavond zaterdag 10 december 2011 Deze avond hadden we gepland op 19 november, maar in verband met de beschikbaarheid van de locatie is deze verschoven naar 10 december. Dit jaar wilden we eens wat anders, een ruimte met een gezellige sfeer, zoiets als een bruine kroeg. Niet te groot maar er moeten toch wel z`n 200 man in kunnen, faciliteiten voor een band, goed bereikbaar en in het centrum van het land. Dit hebben we gevonden bij Café De Noot in Hoogland op 2 km van de M otor Saloon. Café De Noot heeft alles wat we zochten en zij hebben veel erva-
zijn ervaring hebben we voor deze avond de band `Suzy Rocks‘ gecontracteerd, een 4-mans formatie die garant staat voor een goed stukje muziek, mede door de zeer talentvolle zangeres. Graag nodigen we je uit voor deze feestavond ter afsluiting van het seizoen 2011. Aanvang 20.30 uur. Toegang is gratis, uitsluitend op vertoon van je chapterlidmaatschapspas, één introducé is toegestaan (wel graag minimaal 1 euro p.p. voor het Toon Hermanshuis). ring met het organiseren van concertavonden. Regelmatig treden hier bekende artiesten op, zowel uit binnen- en buitenland. Zoals John Lee Hooker, Blues Lee, Cuby and the Blizzards, Jan Akkerman en vele anderen. Ook de inrichting van het café is uniek, het heeft 2 bars, één in de vorm van een Fendergitaar en voor de andere bar stond het drumstel model. Kortom een unieke en prima locatie.
Adres: Café De Noot, Hamseweg 31, Hoogland. Route: vanaf de M otor Saloon richting A1, 2e stoplicht na brug rechts (Hoogland), rotonde rechts, na 500 meter aan linkerzijde. Volg ter plaatse de aanwijzigingen van de parkeerwachters.
In overleg met de eigenaar van Café De Noot en gebruik makend van
1
Colofon Bestuur Marco van Vel zen - Chapter Director Tel: 033 461 73 98
[email protected] Bart Rietveld - Assistant Director Tel: 06 53 24 95 41
Voorwoord Het seizoen loopt ten einde, de laatste Ride-Out is geweest, ja het is alweer voorbij. M aar we hebben natuurlijk nog het Chapterfeest op 10 december in ‘De Noot’. Lekker café-achtig en geweldige muziek. Komt allen want het wordt gegarandeerd een geweldige avond!!! Wie maakt hiervan een verslagje voor het clubblad om leden te laten zien hoe geweldig het was en wat ze hebben gemist?
bart@rockcitychapt er.nl Dolf de Wit - Secretary Tel: 06 50 47 79 11
[email protected] Anja Severs - Communication Officer Tel: 06 51 19 97 65
[email protected] Marjoke Steeneveld - LoH Officer Tel: 06 23 26 60 65
[email protected] Henk Wielink - Head Road-Captain Tel: 06 53 16 96 71 henk@rockcitychapt er.nl Rob Groen - Activity Officer Tel: 06 51 98 78 30
[email protected] Rob van Dijk - Historian Tel: 030 687 80 34
In dit blad minder verslagen van Ride-Outs. Helaas viel dit jaar de verslagen een beetje tegen, meer hierover verderop in het blad. Gelukkig hebben we onze vaste leveranciers, Rob van Dijk en Ronald Vis met verhalen over de herkomst van het moois waar wij op rijden. En heeft Rob ook dit keer weer het nodige aan literatuur verslonden wat we kunnen teruglezen in zijn Book Review. En dan onze goede doel: Het Toon Hermans Huis. De loterij loopt niet zoals gepland. 5.000 loten hebben we ‘gedeeltelijk gesponsord’ laten drukken maar er zijn er tot nu toe te weinig verkocht. Tijdens de Open Dagen zijn er veel loten verkocht maar dat heeft alles te maken met het feit dat onze M arco van de M otor Saloon 4 loten rekende voor een proefrit. Dit ging perfect, opbrengst: € 478,-, opbrengst losse loten op de Open Dagen € 216,05. Opbrengst ritten minimaal 1 euro tot nu toe € 1612.-, hierop in mindering de ‘niet gesponsorde’ drukkosten loten van € 475,-, houden we over € 1.137,-. Tot het ter presse gaan van dit clubblad is het helaas nog niet bekend wat de opbrengst van de verkochte loten bij het Toon Hermans Huis is. In een komend Rock City Post horen jullie hier meer over en wat we Vervolg voorwoord op pagina 3
[email protected]
Adres
René van den Berg - Webmaster Tel: 06 53 17 23 80
[email protected] Marjolein Dekker - Alg. Bestuurslid Tel: 06 46 24 12 34
Rock City Chapter Amersfoort Tel: 033 461 73 98 p/a Motor Saloon B.V. Fax: 033 463 41 17 Siliciumweg 2 www.rockcitychapter.nl 3812 SX Amersfoort Postgiro: 170428 t.n.v. Rock City Chapter Amersfoort
Inhoudsopgave
[email protected] Rintze Bernhard - Editor
Onderwerp
Pagina
Onderwerp
Pagina
Chapterfeestavond 10-12-2011
1
Stelvio stiamo per arrivare!
22
Voorwoord
2
Zijn dit ook Harley-Davidsons?
25
Hotelweekend 2012
3
Verslagen RCC 2011 Part2
27
H-D Legacy
6
Model News 2011
35
RCC Charity
7
Even Voorstellen
36
Verslagen RCC 2011 Part1
8
Van de Redactie
37
Tel: 06 21 54 61 67
[email protected]
H-D Book Review
16
Nothing Beats Cubic Inches
38
ABC Pelgrims tocht USA 2011
18
The Big 5
40
2
gaan doen op 2 juni 2012 op de familiedag van het Toon Hermans Huis Amersfoort. Zet deze datum alvast in je agenda.
In dit clubblad ook een uitgebreid verslag van het zeer succesvolle Duitsland-weekend in de periode van Koninginnedag. Wil je mee met het Duitslandweekend 2012? Dan snel reageren, zie verdere info elders in dit clubblad.
Hierbij wil ik graag een oproep doen aan onze leden om binnen hun familie, vrienden- en kennissenkring loten te verkopen. Neem hiervoor contact op met Anja Severs, 06-51199765 of e-mail naar
[email protected]. Er zijn echt vele leuke prijzen te winnen. Een prachtige motorjas, gratis taxatie, een supermassage, gezichtsbehandeling, RayBan zonnebril en vele, vele andere prijzen. Doe jullie best, het is voor een GOED DOEL!!! De loterij wordt verlengd tot 6 december omdat het Chapterfeest is verzet van 19 november naar 10 december.
Wat ook zeer zeker het lezen waard is, is het reisverslag van de ABC Pelgrimstocht USA 2011 door Dolf de Wit. Twee pagina’s in dit clubblad en het uitgebreide verslag komt op de website te staan. Zeker lezen!!! Verder nog leuke verslagen van verschillende mooie ritten, dus alles is aanwezig om veel leesplezier te hebben.
Verder jullie aandacht voor een zeer pittig verslag van de ‘Dinner Ride-Out’, leuk om te lezen. Het zal je vrouw maar wezen!!!
Anja Severs Communication Officer
Chapter Hotelweekend 2012 Het seizoen is amper voorbij of je moet alweer beslissingen nemen voor het nieuwe seizoen. De voorbereidingen voor het Chapter Hotelweekend zijn alweer afgerond. Zoals elk jaar gaan we ook n u weer in het weekend van Koninginnendag, deze dag valt op een maandag. We gaan nu van zaterdag 28 april t/m dinsdag 1 mei. Dit betekent voor de meesten onder ons een dagje vrij moeten nemen voor 4 dagen op stap. Na 2009 Westerwald en 2010 M oezel hebben we voor 2012 een hotel gereserveerd bij Freudenberg in het gebied Siegerland en ligt tussen het Westerwald en Sauerland. Het is een schitterend hotel met uitstekende kamers en mooi gelegen in het bos. Verder heeft het hotel vele faciliteiten, zoals restaurant, café, tuinterras, biljard, dartborden, sauna, aparte rookruimte, vriendelijke bediening, goed eten en drinken en ruime parkeergelegenheid. Nadat we het hotel hadden geselecteerd, hebben enkele leden van ons chapter het gekeurd en goed bevonden. De capaciteit van het hotel is 94 personen, we hebben de beschikking over: 25 2 persoons comfortkamer met bedformaat 200 x 200 cm. 16 2 persoons standaardkamer met bedformaat 140 x 200 cm. 12 1 persoonskamers Allemaal prima kamers met badkamer/toilet, Sat-TV en telefoon. De start is, zoals we de laatste jaren gewend zijn, weer vanaf Van der Valk Hotel in Stein. Vertrek: 9.30 uur. De meeste deelnemers boeken de avond daarvoor daar of in de omgeving zelf een hotelkamer, zodat er op de dag van vertrek niet eerst naar Limburg hoeft te worden gereden. 3
De heenroute is circa 255 km, geheel nieuw en binnendoor. We rijden in meerdere groepen van ca. 17 motoren. Ook is het mogelijk de route individueel of met vrienden te rijden. Je krijgt van ons dan de route voor de Garmin. S.v.p. je voorkeur opgeven bij aanmelding. Extra en apart aan te melden: excursietour voor de 2e dag (zondag).
Via de oostzijde van de Biggesee varen we weer terug naar onze motoren en zijn dan binnen een uurtje weer terug in het hotel.
Omdat we de 1e dag een stevige rit hebben gehad, willen de meeste deelnemers het dan wat rustiger aan doen. Het programma voor deze dag ziet er als volgt uit: Eerst 55 km via mooie binnenwegen naar de Biggesee.
Vertrek vanuit hotel: 09.15 uur, terug circa 18.00 uur. Een leuke dag lijkt ons. Voor de maandag hebben we een mooie tocht door het Sauerland op het programma staan. Kosten voor deze 4 dagen zijn: Comfortkamer: Standaardkamer Eenpersoonskamer
€ 169,- p.p. € 160,- p.p. € 180,- p.p.
Deze prijs is voor 3x overnachting in Duitsland, inclusief ontbijt, diners en prachtige routes. Extra kosten excursietour € 29,50 p.p. Dat is all-inn, dus 2 x Saloonboot, 2 x Biggolino, entree grotten en lunch. Alle overige uitgaven zijn voor eigen rekening. Voor de zondag- en maandagavond zorgen we voor een stukje muziek.
Hier parkeren we onze motoren en stappen op de Salonboot. We varen dan langs de westzijde van de Biggesee in een klein uurtje naar de Biggedamm. Hier stappen we over in de Biggolino (minitrein) voor een panoramarit van een half uur naar de AttaHöhle. Hier staat dan de lunch voor ons klaar bij Restaurant Himmelreich.
Aanmelden is mogelijk vanaf 21 november en uitsluitend via het aanmeldingsformulier op onze site www.rockcitychapter.nl. Registratie op volgorde van binnenkomst (vol=vol).
Na de lunch bezoeken we de Atta-Höhle, de mooiste drupsteengrot van Europa (zeggen ze)!!! Na een rondleiding door de grotten gaan we weer met de Biggolino terug naar de Salonboot.
Bij inschrijving nog geen betaling doen, hierover krijg je apart bericht. Bij annulering dien je zelf voor een vervanger te zorgen. Teruggave betaling is niet mogelijk, dus sluit zelf een annuleringsverzekering af. Wil je nog nadere info: Bart Rietveld 06-53249541 of
[email protected]. Interessante sites: www.siegerland-hotel.de www.atta-hoehle.de www.biggesee.de 4
5
Motor Saloon treasures Harley-Davidson Als we op een gemiddelde mooie weekenddag bij de Motor Saloon op het terras zitten staan er doorgaans vele tamelijk nieuwe bikes op de side-stand. Dat is ook logisch want daarvan verkopen Marco en Henk er heel wat. Toch wordt ook het al wat oudere werk niet vergeten. Getuige daarvan de recent in de showroomvleugel gestalde FXE/F-80 Fat Bob. Mooi spul en zover ik weet, niet te koop!!!
se FXDF terug te vinden. Eén daarvan is de karakteristieke uitlaatvorm.
VIN uitgebracht en had modelcode BB. Deze framenummercodering hebben we nog steeds.
HD brochure 1981 HDI FXE-F 80
Het jaar 1981 was gelijk ook het jaar waarin voor het laatst de feitelijke Harley-eigenaar AM F (American M achine and Foundry, je weet wel die van de bowlingbanen) op de tank werd afgebeeld. Over de AMF-periode was veel te doen. Een heldere story hierover kan je nalezen in het boekje ‘Well made in America’ van auteur Peter C. Reid. Daarin lees je dat AMF niet alleen foute dingen heeft gedaan. Hoe dan ook was het een periode die menig H-D-liefhebber snel wilde vergeten en dat gebeurde dan ook door allereerst het AM Flogo vanaf modeljaar 1982 weg te laten.
De door de M otor Saloon verworven nagenoeg geheel originele en in zeer mooie staat verkerende 1981 FXE/F-80 Fat Bob valt onder het V-Twin hoofdstuk lateShovelhead. Hoe dat tijdperk er zo’n beetje uitzag, hebben we kunnen lezen in het artikel van Rock City Chaptermagazine najaar 2009. In dat blad en ook op onze website voor de liefhebbers na te lezen. De Shovelhead Fat Bob is slechts 3 jaar geproduceerd. Er zijn er dan ook niet zo veel van gebouwd, 18.406 wereldwijd om precies te zijn.
De allereerste FXE/F was min of meer de ‘kleinere broer’ van de in 1977 uitgebrachte FXS Low Rider. M et die modellen was HarleyDavidson feitelijk de eerste leverancier van custommodellen af fabriek. Dat sloeg erg aan en de Japanners en later ook Europese bouwers trachtten dat te imiteren. Nooit echt gelukt, als ik het mag zeggen. De FXE/F stond in den beginne dan ook naast de reeds 8 jaar eerder verschenen FX Super Glide (later FXE) en FXS Low Rider. Allen voorzien van het 1200 cc Shovelhead blok. Een plaatje van een Nu een klein vervolg hierop, met V-Twin om te zien. Deze modellen als onderwerp het 30 jaar oude hadden tevens een 4-versnellingspronkstuk. Recente Harleybak en bij sommige varianten zat er liefhebbers kennen de naam Fat naast de elektrische starter ook een Bob van de in modeljaar 2008 ge- kickstart op. ïntroduceerde FXDF Dyna variant. De eerste 1200 cc FXE/F (modelWeet dat er in 1979 al een Harley code 5E) heeft het zowat een half in de catalogus verscheen met de- modeljaar volgehouden en werd al zelfde benaming. Uiteraard zijn snel opgevolgd door de in het jaar bepaalde styling kenmerken uit ervoor geïntroduceerde 1340 cc vroegere periodes in de hedendaag- variant van de Shovelhead V-Twin. Daarmee was de FXE/F-80 geboren (modelcode 6E). M odelcodes die nog tot en met modeljaar 1980 in het zogenaamde 9-digit VIN (framenummer) gehanteerd werden. De laatste 1981 FXE/F-80 Fat Bob, zoals die dus in de M otor Saloon zijvleugelshowroom staat, HD brochure 1981 DOM FXE-F 80 werd onder het nieuwe 17-digit 6
Anno 2011 FXE/F 80 Fat Bob in showroom
En zo is de 1340 cc, ofwel 80 cubic inch Shovelhead versie van de Fat Bob twee-en-een-half jaar in productie geweest. De V-Twin van het laatste Fat Bob productiejaar was aardig uit gerijpt en had onder andere de V-Fire II elektronische ontsteking. Deze moest het mengsel aansteken in cilinders, die door de op dat moment relatief slechte brandstofkwaliteit een lagere compressie hadden gekregen. De motorprestaties: vermogen van 65 pk bij 5400 tpm. en een koppel van een dikke 90 Nm bij 3600 tpm. Het modeljaar 1981 had meerdere updates, zoals een hogere dynamoopbrengst, carburateur met dubbele
legacy
RCC Charity
gaskabels (één voor openen en één Charity mevrouw Peek uit Nieuwegein voor sluiten van de gasklep) en een 15 Augustus 2011 verbeterde remklauw aan het achterwiel. M odellen vanaf 2e helft van het modeljaar hadden daarnaast de nieuwe oil-control-package ter vermindering van het motorolieverbruik (hetgeen de Shovelhead gedurende zowat de hele levensloop bleef achtervolgen) en een gewijzigde kruk/drijfstangmechaniek. Aan de buitenkant was de laatste versie van de Shovelhead Fat Bob te herkennen aan het geribbelde deksel voor de koppeling. Dat zeg ik expliciet zo, omdat in 1985 ook een old-style Fat Bob verscheen, maar toen al met Evolution VTwin. M aar dat is een ander hoofdstuk.
Zie hem dan eens staan in de kleurstelling ‘candy root beer’: dikke tank met de klokken er bovenop, aparte olietank links en de accu in ‘plain sight’ rechts, hoog buckhorn stuur, dubbele remschijven aan de voorzijde, getrapt zadel en zelfs het dikke ham-can luchtfilterhuis zit er nog op. Aangevuld met highway pegs en oliekoeler uit het accessoireboek(je) van weleer. Een fantastisch plaatje om te zien en in die hoedanigheid zie je deze echt niet vaak.
Je geloofd het of niet, 93 jaar en dan een wens indienen bij het bejaardentehuis om nog een keer een ritje op een Harley te maken. Het is alleen echt waar, mevrouw Peek heeft haar wens in de wensboom gehangen van het bejaardentehuis in Nieuwegein. De directrice nam contact op met M arco van de M otor Saloon en die gaf de wens door aan M arjolein, onze tijdelijke charity officer. Zij trommelde 10 motoren op om op maandag 15 augustus naar Nieuwegein te rijden om de wens van mevrouw Peek in vervulling te laten gaan. Ik was erbij en het was fantastisch!!! De ontvangst bij het bejaardentehuis, het plezier van de bewoners dat er IETS staat te gebeuren en de blijdschap met tranen van mevrouw Peek, echt geweldig!!! Na een lekker kopje koffie op pad, opstappen bij M arjoke achterop ging met wat hulp uitstekend. Een grote smile en we gingen uitgezwaaid door het bejaardentehuis een korte rit van zo’n half uur maken. Leuke weggetjes opgezocht zodat mevrouw Peek echt het Harley-gevoel kreeg. Bij de laatste verhuizing zijn haar foto’s achterop de Harley bij haar man zoekgeraakt. Nu kreeg ze het dan in een andere vorm terug. Het was helemaal geweldig, de foto’s zeggen genoeg. Het RCC heeft mevrouw Peek geadopteerd en we gaan zeker nog een keer met haar rijden. Tenslotte wil ik graag zeggen dat ik dit van het bejaardentehuis een geweldig initiatief vind.
Aanvullen met een 1980 FXWG (uiteraard die met flames-tank) dan maar? Er is tenslotte nog ruimte.
Laten er vele volgen.
Rob van Dijk
Anja Severs 7
Verslagen RCC 2011 Part 1 Modeshow 13 april 2011 Wat ’n leuke en gezellige avond was het dit jaar weer, de modeshow op woensdag 13 april in de Motor Saloon. Opvallend was het enthousiasme waarmee onze (bijna) professionele vrijwilligers zich op deze avond hebben ingezet. Van kapster tot fotografe, visagiste tot styliste, mannequins tot lady -speaker, licht- en geluidsman tot en met het altijd weer hard meewerkende personeel van de Motor Saloon, maakte het tot een enerverende en zeer geslaagde avond.
Zeker het spectaculaire optreden van ons bestuurslid Rintze, in een bijzondere vrijetijdsoutfit, bracht grote hilariteit in de zaal.
Dit jaar waren er niet alleen vrouwelijke mannequins maar ook de heren waren van de partij. Diverse motorkledingoutfits werden in de eerste ronde door 5 ladies en 5 heren getoond. In de tweede ronde werd vrijetijdskleding geshowd. 8
Wat iedereen vertederde was het spontane optreden van Fleur en Yesse die zich duidelijk thuis voelden op het podium.
Openingsrit 17 April 2011
Na de show was er nog gelegenheid om zelf de diverse outfits te passen, waarbij de leuke actie taxfree-shoppen was ingezet. Pas om 23.30 uur verlieten de laatste bezoekers bepakt en bezakt het pand. We kijken terug op een leuke, zeer geslaagde avond.
Salland Ride-Out 25 april 2011
Natuurlijk willen we iedereen, die aan deze succesvolle avond heeft meegewerkt, van harte bedanken en hopen dat de bezoekers van die avond het ook naar hun zin hebben gehad!!! We gaan ons weer voorbereiden op de show voor komend seizoen en hopen dat jullie dan ook van de partij zullen zijn. M arjolein, M onique en M arjoke
9
Chapterweekend Burgen, Moezel, Duitsland 30 april t/m 3 mei 2011 Tijdens de kersenrit van 27 juni 2010, hebben wij een aantal mensen gesproken, die ons vertelde van het jaarlijks terugkerende ‘Chapterweekend’ op 30 april. Omdat wij nieuwe leden zijn, hoorden wij voor het eerst hierover en werden we gelijk enthousiast. Uiteraard hebben wij ons dan ook gelijk op 1 oktober 2010 aangemeld. Tijdens de wintermaanden was de voorpret met andere Harley-rijders al leuk en kon het ons niet gauw genoeg voorjaar worden. Dag 1: zaterdag 30 april 2011 Eindelijk was het dan zover!!! Koninginnedag 30 april 2011. Samen op de motor naar het ‘Chapterweekend’ in Duitsland. Om 10.00 uur verzamelden wij ons in Stein/Urmond op de parkeerplaats van hotel De Valk. Ook dit jaar hadden weer een groot aantal leden hier overnacht. Wij niet omdat we al een aantal dagen eerder in België aangekomen waren en bij familie in M aaseik overnacht hebben. Ondanks dat wij dicht in de buurt waren, kwamen de ‘Eggermontjes’ uiteindelijk toch nog als laatste binnen pruttelen…. maar wel met een volle tank!!! Na aankomst in het hotel gauw een bakkie koffie en uiteraard een wctje opgezocht!!! Door de groepsgrootte en belangstelling wederom dit jaar, (± 80 motoren) waren we vooraf in vier groepen ingedeeld. Wij werden in groep vier ingedeeld en vertrokken dus als laatste. Onze ‘Road-Captain’ was ‘Der Heinrich’ (Henk Wielink). Net als vorig jaar kregen wij allemaal weer een vaste plek met nummer toebedeeld, met de instructie dat je links of rechts moest blijven rijden. Dit werkte prima, iedereen gehoorzaamde goed en reed dus veilig binnen de lijntjes. Onze groep was
dus de laatste en vertrok dus ook iedere keer weer als laatste.
rijdende over het trottoir zich een weg te banen en kwamen uiteindelijk (zonder verdere obstakels) iets later dan gepland aan bij het monument.
Na het bezoek ging de reis weer verder, met tussendoor nog een korte benenstrekpauze. Na ongeveer in totaal 119 km gereden te hebben, kwamen we aan bij het klooster M aria Wald voor een heerDe weergoden waren ons gelukkig lijke lunch. Dit smaakte goed en goed gezind en het bleef tijdens de was prima geregeld, laat dat maar rit droog en zonnig. De bedoeling aan de Duitsers over!!! Na de lunch was dat wij al na 28 km een stop werd de reis weer voortgezet en na zouden houden van ongeveer 20 ongeveer 70 km (dus in totaal al minuten om een bezoekje te bren- 189 km) kwamen wij bij de Nurgen aan het American Cemetery burgring aan voor een korte terrasand M emorial in M argraten, dat pauze, hier kon je overigens ook overigens erg indrukwekkend was. tanken, drinken, eten en uiteraard . …plassen!!! Nadat iedereen weer verzadigd was en zijn of haar groep weer opgezocht had, konden we de reis weer hervatten langs de M oezel, dus op naar het hotel. Door leuke kronkelweggetjes en mooi geel gekleurde weilanden kwamen we uiteindelijk na ongeveer 68 km rijden (in totaal 257 km) met behoorlijk wat ‘gekweekt zitvlees’ omstreeks 18.00 uur aan bij ons hotel Schmause-M uhle in het plaatsje Burgen. Omdat wij als laatste M aar voordat wij daar aankwamen groep binnenkwamen, was het inen nog maar net 10 minuten op weg middels al behoorlijk druk geworwaren, was er al een behoorlijke den bij de receptie. obstakel op de weg!!! Oeps wat De hotelleiding, ‘Frau Flick’ had nu? Als een acrobaat sprong ik van van tevoren al de kamerindeling de motor af om eens polshoogte te gemaakt en van haar ontving je dan gaan nemen en probeerde door de ook de kamersleutel. Ook kreeg je modder de overkant te halen. Nadat een kaart waarop de consumpties iedereen veilig met de motor en auto overwaren, (Henk z’n vrouw reed achter ons met de volgauto) kon de reis weer voortgezet worden richting Valkenburg. Na enkele minuten werden we weer verrast door een obstakel....de 2de!! Nein Mann, das kann nicht wahr sein!! Scheisse!!! Door o.a. goed te manoeuvreren probeerde iedereen al 10
tijdens het verblijf werden bijgehouden. Op de dag van vertrek kon je dan afrekenen. M aar de rij voor de receptie om in te checken was inmiddels al erg lang geworden en onze dorst was zeer groot!!! Dus eerst maar eens proberen om wat ‘Snaps’ te scoren aan de bar. M aar ja, hoe doe je dat zonder kaart? Gewoon proberen maar…en er op af stappen, twee keer knipperen met je ogen….en zie daar.. een dienblad vol heerlijke biertjes en wijntjes, dus smullen maar!!! Eindelijk als laatste dan ingecheckt en onze kamer opgezocht, dit zag er (bij ons) goed en schoon uit!
oftewel unsere Ubermeister ‘Der Heinrich’ jarig!!! Gefeliciteerd Henk!!! Dit hebben we natuurlijk ’s avonds nog even goed met z’n allen gevierd en hem en zijn vrouw in de spotlights en bloemetjes gezet!!!
Na een heerlijke douche genomen te hebben, gingen we naar de eetzaal waar ons een heerlijk Duits buffet te wachten stond. Voor de vegetariërs onder ons werd op verzoek een omelet-pannenkoek gebakken. Het werd nog een gezellige avond met z’n allen. Uiteindelijk zijn wij bijtijds naar onze hotelkamer gegaan, want na zo’n stevige rit de eerste dag waren we toch wel een beetje moe geworden en de andere dag was het weer vroeg dag. Voor de liefhebbers was er namelijk een rit gepland langs de M oezel.
Op deze dag stond de Idarroute gepland en was geheel vrijblijvend, ook kon je op eigen gelegenheid de dag elders doorbrengen, want overal aan de M oezel en Rijn waren ‘1 M ei feesten’ georganiseerd. Voor de liefhebbers die wel mee hebben gereden, was het een mooie route door het Idarwald. We reden over vele bochtige wegen, klimmetjes, bossen, ‘gele’ weidse vlaktes, leuke dorpjes en stadjes, typisch Duits!!! Het was een ontzettende mooie rit en iedereen heeft enorm genoten. In het plaatsje Kirn hebben we met z’n allen op de M arktplatz een
Dag 2: zondag 1 mei 2011 Na een goede nachtrust en heerlijk ontbijt konden we er vandaag weer fris en fruitig tegen aan!!! Het was immers vandaag 1 mei, de dag van de Arbeid, waar ze in Duitsland en in andere landen veel aandacht aan besteden, dus overal veel feestelijkheden. Vandaag is onze Road-Captain, 11
terrasje gepakt en lunchpauze gehouden. Wij hebben een heerlijk broodje Doner Kebab gegeten bij Pizzeria & Schnellrestaurant ‘NAZAR’. Na dit genuttigd, wat uitgerust en uiteraard geplast te hebben kon de reis weer worden voortgezet door het prachtige Idarwald. Verder hebben we nog het kasteel Daun bezocht. Hier konden wij gratis rondkijken en genieten van het prachtige uitzicht. Na dit alles bekeken te hebben, reden we weer terug richting Burgen. Tussendoor hebben wij uiteraard nog een benenstrekpauze gehouden en kwamen wij weer rond vijf uur aan bij het hotel. Die avond was er in eerste instantie een BBQ georganiseerd met lifemuziek door de plaatselijke zanger. Vanwege de weersverwachting die avond werd de BBQ verplaatst naar de volgende dag. De life-muziek ging uiteraard wel door, dat werd immers binnengehouden. Het werd een gezellige avond die voor sommigen onder ons (waaronder wij) tot in de late uurtjes door ging!!!
Dag 3: maandag 2 mei 2011 Early in the morning, wake up, wake up everybody!!! Na een korte nacht, eigen schuld…… smaakte het ontbijt heerlijk en werd je weer een beetje mens!!! Vandaag stond de Lahnsteinroute (ongeveer 154 km) op het programma en was men deze dag weer vrij om op eigen gelegenheid door te brengen. Wel werd het erg op prijs gesteld dat iedereen deze dag toch mee zou rijden. De kosten voor deze dag voor het lunchbuffet en pont
waren € 15,- p.p. We vertrokken om 10.00 uur, weer verdeeld in vier groepen. We reden naar de Rijn en zijn daar met z’n allen met de pont de Rijn overgestoken naar de andere kant, dit was erg spectaculair met de ± 80 motoren.
Eenmaal aan de overkant ging de reis verder, via haarspeldbochten en een korte maar stevige klim richting de Patersberg. Daar aangekomen hielden we bovenop de Patersberg een pauze bij het uitzichtpunt ‘Drieburgenblick’. Vanaf hier kon je genieten van het prachtige uitzicht op de Rijn en de drie kastelen. Dit was erg mooi en indrukwekkend.
en een korte nacht…. was het… vroeg op!!! Eerst nog even genieten van ons laatste ontbijtje, daarna afrekenen en om kwart over negen hebben we iedereen uitgezwaaid (we bleven nog een paar dagen iets verderop in Bern Kassel, wat overigens ook een fantastisch gezellig de Rijnbrug, langs de Rijn richting stadje is). Dus de terugreis hebben Boppard, genietend van de prachti- we niet meegemaakt, maar van hoge kronkelweggetjes. Ineens werren zeggen was dit ook weer prima den we verrast door ‘Der Polizei’, geregeld en is er nog een lunchpauverdammt noch mal!!! Die ze gehouden in Kasteel Satvey. ‘boefjes’ stonden ons gewoon op te wachten! Braaf stonden we met z’n allen af te wachten wat er ging gebeuren en hadden we natuurlijk snel onze motoren uitgezet. M aar onze Ubermeister Heinrich kwam waarschijnlijk overtuigend over bij ‘Der Polizei’ want even later mochten we met z’n allen weer doorrijden met een waarschuwing over ons rijgedrag. Na weer Normaliter is het kasteel op dinsgenoten te hebben van de prachtige dag gesloten, maar speciaal voor omgeving en leuke weggetjes kon ons werden de deuren geopend en iedereen nog even aftanken en was er een kleine (beperkte) kaart kwamen we even later aan in Bur- samengesteld. M et persoonlijke gen bij ons hotel. Hier hebben we toestemming van de Graf Beissel met z’n allen eerst een koel biertje von Gymnichde mochten de motogenomen, daar waren we wel weer ren op de binnenplaats geparkeerd aan toe… mmm dat smaakte naar worden. Op ongeveer 40 km voor meer!!! Venlo was de laatste stopplaats en kon iedereen afscheid nemen van Die avond (onze laatste avond) elkaar en de reis op zijn of haar eiwerd dan om zeven uur de beloofde gen gelegenheid voortzetten richBBQ gehouden… in het restauting huis. rant!!! Ik weet niet wat de Duitsers onder een BBQ verstaan, maar dat Al die dagen hebben we geen spazijn wij ‘Hollanders’ wel wat antje regen gehad en scheen de zon ders gewend, daar kunnen de Duit- volop. We hebben ontzettend genosers weer van ons leren, ha,ha!!! ten en heerlijke dagen in Duitsland Al met al werd onze laatste avond gehad. Hierbij willen we nogmaals toch nog erg gezellig en ja wel, de organisatie bedanken voor hun weer met life-muziek van onze inzet, de mooie toertochten en be‘Haus’ zanger!!! Hij was natuurlijk zienswaardigheden die zij ons allen al aardig opgewarmd van die mid- gegeven hebben. Het was fantasdag in het Waldhotel. tisch!!! Top!!! Bijna iedereen stond op de dansvloer en werd het ongemerkt toch Graag zien wij dan ook iedereen weer laat…of vroeg!? Pffff!!! weer terug op 30 april 2012!!!!!
Na al dit moois aanschouwd te hebben reden wij weer verder naar hotel Waldhaus in het Lahnsteingebergte (dit hotel is overigens van dezelfde eigenaar als ons hotel). Hier stond ons een heerlijk en uitgebreid lunchbuffet te wachten en ….life-muziek! Al met al verbleven we hier bijna 2 uur en hebben heerlijk genoten van alles om ons heen. Voor vertrek werd er op de parkeerplaats nog een groepsfoto gemaakt door de plaatselijke pers, dit zou de volgende dag in der Zeitung (Bild) komen. Daarna werd de reis Dag 4: dinsdag 3 mei 2011 weer voortgezet en reden we over Na weer een super gezellige avond 12
Bert en M aya Eggermont
LoH Ride-Out 15 mei 2011
13
De Dinerride Story 22 mei 2011
M EE VANDAAG!!! Als een Jack Russel die na een lange nacht wordt uitgelaten, spring ik uit mijn bench (lees: bed), ren naar mijn waterbak (lees: badkamer) en zorg dat ik er tip-top uitzie. Today is my day, ik zal wel eens even laten zien wie hier leuker is. M OI!!!
De story over mijn man en zijn (Carmen) Electra!!! (Sommige mannen gaan één keer vreemd in hun ‘midlife crisis’. Opeens werken ze over, of ze gaan eens een weekend op zakenreis waarbij er pikante zaken besproken worden in ‘bodylanguage’….)
Om 14.00 uur moeten we op de verzamelplek zijn en wonder boven wonder staan we in de file, niet te geloven op zondagmiddag. Laat die mensen een Harley kopen en lekker achter elkaar aan gaan rijden dan schiet het nog een beetje op. Ik sms snel naar M arjolein, ons opperhoofd bij deze tocht. M aar helaas heeft ze geen nummerherkenning waardoor we de grote onbekende afwezigen blijven. M aar toch niet voor lang want we redden het door lekker tussen de file door te rijden met een heel hard Harley-motor-gebrul om ons te begeleiden en de auto’s te waarschuwen.
Ik verwachtte op een dag bij mijn man op kantoor te komen en zijn secretaresse onder zijn bureau aan te treffen (zou ze bang voor hem zijn dat ze zich daar verstopt?). M aar nee hoor, hij uit zich weer anders…… Sinds 2002 alweer, toen 45 jaar en ja hoor meneer kreeg zijn ‘crisis’. Hij ging op pad, koos mij aan zijn zijde en haar tussen zijn benen. En nu hoor ik je denken: “Laat jij dat toe dan?”. Euh…. “Ja, zo ben ik!!!” Ik gun een ander zijn pleziertjes. M isschien een verpleegsterskwaal maar ik ben gewoon heel zorgzaam en dan laat je zoiets makkelijker toe. Natuurlijk in de hoop dat het tijdelijk is en alleen met haar. Hopen doet leven, zegt men toch!!! Helaas; JA & NEE, JA, alleen met haar en NEE, niet tijdelijk. Er zijn maanden dat hij het wekelijks doet. Die maanden zijn inmiddels weer aangebroken en dat wil ik met jullie delen omdat ik deze keer zowaar een keer van achteren mocht toekijken.
Vanaf de start bij de ‘M axis’ in M uiden rijden we naar Volendam, laatste stukje even dwars door de winkelstraten met veel bekijks. We zien Jan Smit zelfs staan op een boot en eten bij ‘Café Centraal’ een smakelijk voorafje. Gezellig om op deze manier met iedereen bij te kletsen en daarna weer een uur te rijden om vervolgens weer te beppen & chillen. Vanaf Volendam kronkelen we heerlijk tussendoor naar M onnickendam, een schitterende route met een begeleidend zonnetje. De volgende eetlocatie ligt bij een jachthaven, ‘De Ouwe Blauwe’. De bediening is alleraardigst en er zit een bekend gezicht bij voor enkelen van ons. Het eten is hier ook weer erg lekker, zalig om eens even niet te koken of op te ruimen. Gewoon eten, kletsen en anderen het werk laten doen geweldig!!! M et een verzadigd gevoel rijden we het laatste stuk. Om te belanden in hartje Amsterdam, achter het station aan de overkant van het IJ. Een ‘bakkie koffie en een lekker stukkie gebak’ als afsluiter bij ‘De Pond’.
Zondagochtend 8:00 uur, normaliter is mijn man niet vooruit te branden maar vandaag springt hij zijn bed uit. “O, nee”, denk ik”, “daar gaat hij weer”. Ja, het doet je natuurlijk geen goed als jij zijn huishouden runt en hij met haar op pad gaat om te showen. Stilletjes trekt hij zijn stoerste broek over dat mooie kontje aan, zijn gaafste shirt over het nog altijd gespierde lijf, doet de geurigste after shave op en sluipt naar beneden. Even later hoor ik water stromen. Shit, zal ik me deze keer vergist hebben, doet hij dit nu voor mij en komt daar een heerlijk kopje thee met een beschuitje aardbeien aan……… Het stromen wordt kletteren en meneer staat natuurlijk zijn ‘Carmen Electra’ een grote beurt te geven, hij aait en wrijft dat het een lieve lust is en geen plekje blijft onaangeraakt. Iets wat mij wel regelmatig maar enkel ’s avonds laat overkomt. Ik trek de deken over mijn hoofd en slik mijn tranen weg, als levenspartner van dit feestbeest slik ik mijn verlies. Vandaag verkiest hij haar, hij zal mij verlaten en weer uren het nakijken geven. Ik verbijt me om zijn screaming eagle mij niet te laten uitdagen tot het transformeren in een jaloers gillend viswijf. Laat maar, hij komt altijd weer terug bij mij. MAAR dan schiet het mij te binnen. IK MAG
Er gaat een pot rond voor het goede doel. Het Toon Hermans Huis Amersfoort (THHA) een ontmoetingsplaats en wegwijzer voor mensen met kanker, voor hun partners, kinderen, familie en vrienden en ook voor hun nabestaanden. Om ze te helpen zo goed mogelijk om te leren gaan met kanker of helpen met het verwerkingsproces. Er wordt gul gegeven aan dit menslievende initiatief. Helaas is deze Ride-Out bijna ten einde, na nog een extra ‘bakkie’ nemen we afscheid van elkaar en gaan op eigen gelegenheid naar huis terug. 14
Ik stap weer achte-rob, genietend van het groene uitzicht en daarbij ook van dat lekkere lijf voor me. Het was echt SUPER om van achteren mee te kijken en hem met zijn (Carmen) Electra op pad te zien. Ach weet je, het blijft raar zo’n man met een midlife crises die niet van voorbijgaande aard is. Het blijft altijd slikken hem te moeten delen met haar.
HD dag Apeldoorn Ride-In 13 juni 2011
M aar ik had het zat slechter kunnen treffen (een man met een ‘naaimachine’). Als ik dan eens zo’n dagje mee mag dan geniet ik voor 10; de bochtige paadjes, het geluid, het lekkere zonnetje, de lammetjes en de kindergezichtjes bij het zien van die lange sliert motoren (en dan bedoel ik ook die verlekkerde mannenkoppen waar een kwajongens grijns verschijnt als ze toekijken). Wat geweldig ook om weer al die stoere RCC bikers/biksters en de RoadCaptains aan het werk te zien en te kunnen zeggen; DANKJEWEL M ARJOLEIN, wat een goed idee zo’n Dinerride, volgend weekend weer!!! Groetjes van anoniempje (om mijn man niet te verlinken).
15
Harley-Davidson Book Review Nou, de Amerikaanse schrijvers zijn blijkbaar weer actief. Kwamen er de afgelopen paar jaar slechts sporadisch interessante boeken op de markt, nu loopt het weer lekker door. Blijkbaar zijn er veel kopers voor de tweedehands markt, getuige het feit dat er nieuwe HD Buyer’s Guides verschijnen. Daarnaast handzame en uitgebreide versies hernieuwd uit de kast. So, what’s new?
Holmstrom weer van de partij is. Deze 17 x 21 cm uitgave kan je wat langer op schoot houden zonder te hoeven uitrusten. In de 240 pagina’s staan diverse modellen afgebeeld en voorzien van de nodige tekst en uitleg. Er is niet aan te ontkomen, dat sommige modellen dezelfde zijn als in de dikke versie uit 2008. Ware het niet dat er dan andere detailfoto’s bij staan. Dus toch weer een net even andere draai aan het Harley-Davidson verhaal. Daarnaast komen er ook Museum Masterpieces wat nieuwere modellen in voor, Te beginnen met een ouwe nieuwe- aangezien we uiteraard wat verder ling. Een mooi boek met fantastiin de tijd zijn geland. sche plaatjes van diverse Harley’s. Kan je het stellen zonder een officiVan ‘Serial nummer 1’ tot aan de eel voorwoord van een van de hedendaagse Twin Cam-modellen. Davidson family members dan is In 2008 liet de HD M otor Compa- deze wel wat voor jou. ny hun jarenlang opgespaarde ISBM 978-0-7603-3894-0. museum motorfietsen (genaamd de ‘Archive collection’) zien aan enHarley-Davidson Buyer’s Guides kele professionele fotografen alvo- Deze keer komen twee nieuwe burens deze in het nieuwe eigen yer’s guides aan bod. Een handzamuseum in M ilwaukee in wisselen- me kleine voor in the pocket onderde samenstelling te tonen. Dat reweg naar een tweedehands beoorsulteerde in een enkele kilogramdeling en een wat groter model. men zwaar boek vol met de meest Het fijne is dat deze afkomstig zijn fantastische shoots. van enkele gerenommeerde USAUit dezelfde koker komt nu een iets auteurs. En voor een professionele kleiner exemplaar van Dain Ginge- insteek is dat naar mijn idee een relli, waarbij ook Darwin vereiste. We beginnen met de zogenaamde ‘Essential Buyer’s Guide’, die door HD-kenner Peter Henshaw is uitgebracht. Dit boekje beschrijft de Big Twin-modellen uit de periode 1984 tot en met 2010. Dus zowel de Evolution als de diverse Twin Cam varianten komen aan bod. Het een en ander is compact weergegeven en bevat ‘slechts’ 64 pa-gina’s. Is dat een probleem? Nou nee, want je wordt op eenvoudige wijze door een 17-tal hoofdstukken geleid. Zodoende krijg je een duidelijk beeld waar je allemaal op moet letten tijdens de aankoop, te beginnen met de beoordeling: ‘welk model 16
wil ik nu eigenlijk’. En als je dat weet kan je verder inzoomen op de (technische) details.
Heb je geen zin door ellenlange verhalen heen te worstelen, dan is dit boekje een handzame uit gave voor jou. Naast verklarende tekst voldoende kleurenfoto’s voor de beeldvorming van de verschillende aandachtspunten. De moeite zeker waard. ISBN 978-845843-03-8. Dan hebben we nog de brandnew Buyer’s Guide van Peter Gantriis, met prachtige illustraties van de hiervoor al genoemde Dain Gingerelli. Dit is een boek voor thuis op de bank, alvorens je er op uit trekt om je lang verwachte droom te gaan bekijken. M et een formaatje van 21 x 23 cm ongeveer 1,5 maal zo groot in vergelijking met de ‘Essential’ uitgave. Ook de pagina’s zijn er meer, wel 176. Die ga je staande naast de bike van jouw keuze niet even snel doornemen. Huiswerkexemplaar dus. Dit boek behandelt ook de modellen vanaf 1984, zijnde de Evolution 1340cc periode, en gaat door tot aan 2011 met de Twin Cams en tevens de Sportsters en V-Rod’s. Zodoende een meer compleet overzicht. Hangt er uiteraard maar van-
af wat je zoekt. Alle modelseries zijn overzichtelijk gerangschikt en naast een tekstuele uitleg zijn er veel foto’s die alles moeten verduidelijken. De foto’s zijn heel erg mooi en zijn voorzien van tekstvakjes met een lijntje naar het betreffende onderdeel.
Kritisch als ik ben (mag dat?) ben ik wel van mening dat hier een aandachtspunt te vermelden valt. Worden bepaalde items specifiek aangeduid, dan is het wel van belang daarbij ook in detail te laten zien waar het zit aan de motorfiets. Ter aanduiding van de ‘stator and regulator’ (de spanningsregelaar zeg maar), lijkt het mij niet echt duidelijk een lijntje te trekken naar de uitlaatbocht van de achterste cilinder. Om maar eens een voorbeeld te geven. Laat dan op de foto zien waar dat ding dan wel zit, toch? Verder hebben onze geliefde Harley’s van bepaalde bouwjaren door de modellenreeks heen een nagenoeg gelijk V-Twinmotorblok, dus zou het aanduiden van dezelfde items mogelijk efficiënter kunnen en dat schept dan weer ruimte voor modelspecifieke thema’s. M aar goed, op deze manier krijg je wel te zien wat er loos is als je kijkt naar de motorfiets van jouw keuze. Dat zal dan wel de achterliggende gedachte zijn. Hoe dan ook een mooi boek en voor de (beginnende) techneut kun je er veel van opsteken. Er bestaat
tenslotte niet één boek wat gelijk alles in zich heeft. Derhalve diverse boeken doornemen en de informaties koppelen. Dat geeft uiteindelijk een compleet beeld. Gelukkig staat de dollar nog goed en is doorgaans de aankoop van een dergelijk boek (je) geen aderlating. Wat voor jouw? ISBN 978-0-7603-3859-9. Wat dat betreft zou de ruim 12 jaar geleden uitgegeven ‘HD Buyer’s Guide, Since 1965’ van Allan Girdler aan een welkome update toe zijn. Die had weliswaar heel veel tekst en wat minder (detail) plaatjes, maar je kon hiermee uitermate veel detailinformatie opdoen. Wie weet wat er nog in het verschiet ligt. Donny’s Unauthorized Technical Guide Volume I: The Twin Cam. De oplettende RCC-clubbladlezer zal nu gelijk roepen: dat is toch niets nieuws! Klopt, dit boek stamt van origine al uit 2007. De auteur, columnist van American Iron magazine en Dealer owner van Heavy Duty Cycles te Toronto, Donny Petersen is van plan een 12-tal boeken uit te geven en is inmiddels al weer aangeland op Volume III (Evolution). Dat neemt niet weg dat van de lopende modellenserie met Twin Cam de geschiedenis doorgaat en er dus een update verschenen is. Je zou er maar tijd voor hebben dat allemaal te volgen en bij te houden! Hij wel. Dit meer dan technische boek bevat nu ook de Twin Cam-modellen tot en met 2011. Je kunt dus alle insand-outs lezen in dit boek van maar liefst 700 pagina’s. Kleine technische (thuis)studie is dan wel vereist, want dit boek begint waar de gemiddelde technische artikelen in de NL-vakbladen ophouden. Om dat allemaal tot je te nemen is dus, naast kennis van de Engelse technische taal, enige insight benodigd. Ben je daarvan voorzien, dan horen we je de hele aankomende winter niet meer. Zoveel is er qua 17
‘technicals’te lezen. Of je het dan overal mee eens bent, is punt twee, maar het gaat vrij ver en is aardig accuraat. Alle meningen en uitspraken komen dan ook geheel voor rekening van de auteur. Derhalve de benaming ‘Unauthorized Technical Guide’.
Heel veel tekst (het boek is 4,5 cm dik!), diverse zwart-wit foto’s en vele tabellen. Kortom: plenty, plenty. Echter voor de al ietsje oudere HD-enthousiasteling, zoals ik, had het lettertype wat groter gemogen om zodoende het formaat van Volume II te evenaren. Die was dan ook qua afmetingen een stuk groter en had tevens mooie witte pagina’s en niet van dat gebroken wit recyle gevoel. Oké, oké, het milieu moet gespaard worden. Whatever, deze ISBN 978-1-45026770-0 kan van jou worden via de bekende internetboekaanbieder. En denk eraan: via de Duitse website is de prijs soms gunstiger als gevolg van andere of ontbrekende aanschaf- en/of verzendkosten. Even rekenen met de dollar zou ik zeggen en daarnaast beoordelen wat de best passende leveringstermijn is. Rob van Dijk
ABC Pelgrimstocht USA 2011 Op bezoek bij Elvis Via de mooie Natches Trace Parkway reden we naar het zuidelijker gelegen Tupelo M ississippi, de geboortestad van Rock ’n Roll legende Elvis Presley. Hierna volgde uiteraard M emphis met Graceland en de Sun Studio’s als afsluiter van onze muzikale pelgrimstocht door de zuidelijke staten. Na een kort uitstapje naar Arkansas ging de reis verder naar het noorden langs de M ississippi rivier. Via Kentucky en Illinois tot boven St Louis om vervolgens vanaf dit punt in westelijke richting de staat M issouri te doorkruisen op weg naar Kansas City, voor een bezoek aan de Harley-Davidson fabriek waar de V-Rod wordt gebouwd. Dit was het startpunt van onze H-D pelgrimstocht, want hierna reden we op dezelfde dag nog 500 miles (800 km) via het platte Iowa naar M ilwaukee in Wisconsin. Rock City Chapter in H-D museum Na een fantastische Steel Toe Tour door de fabriek op Pilgrim Road(!), waar het motorblok wordt gebouwd, hebben we uiteraard nog het HarleyDavidson M useum bezocht. Daar is speciaal voor ons de Rock City Chapter rocker opgenomen in de display van H.O.G. Chapters, zodat het grootste Chapter van Europa nu ook vertegenwoordigd is in het museum!
Eind augustus 2011 vlogen Tina en ik naar Orlando Florida, aan de oostkust van Amerika voor een reis die het beste omsch reven kan worden als een pelgrimstocht. Na aankomst haalden we bij de Authorized Rentals afdeling van Orlando Harley-Davidson een mooie rode 2011 FLHTK Electra Glide Ultra Limited op, die speciaal voor ons nog even van een grote beurt en nieuwe banden werd voorzien, nadat ze het reisplan hadden gezien! Het eerste deel van de trip ging in noordwestelijke richting vanuit Florida, met temperaturen van rond de 40 graden Celsius en 80% luchtvochtigheid, naar Georgia, waar de vlakke katoenvelden langzaam overgingen in het mooie heuvelachtige landschap van Alabama. In Tennessee bezochten we in muziekstad Nashville de Country Music Hall of Fame en aten we een hamburger met een overheerlijke milkshake in het jaren ’50 restaurant wat onderdeel uitmaakt (!) van de lokale Harley-Davidson dealer Bosswell’s.
Hierna natuurlijk nog even naar het hoofdkantoor op Juneau Avenue waar het voor Harley allemaal begon, om vervolgens door te rijden naar Tomahawk in het uiterste noorden van Wisconsin. 18
ABC punten Als deelnemer aan de H.O.G. ABC of Touring wedstrijd probeer ik elk jaar weer om zoveel mogelijk punten te halen. Naast het plaatsnamen ABC en de punten voor landen, provincies en regio’s, krijg je ook een punt voor elke Amerikaanse en Canadese staat die je hebt bezocht. Ook voor de H-D fabrieken en het H-D M useum krijg je een punt.
Daar kregen we de volgende dag een VIP rondleiding door de Harley-Davidson fabriek waar de windschermen, koffers en alle overige plastic delen van de grote touringmodellen worden gemaakt en gespoten in elke gewenste kleur. Langs de Great Lakes Vervolgens reden we om Lake M ichigan heen door de gelijknamige staat, om met een ruime boog via Indiana en Ohio in oostelijke richting onder Lake Erie door te rijden naar Niagara Falls in New York State. Hier gingen we even een uurtje Canada in om ook de andere kant van deze grote waterval te kunnen zien. Het meest noordoostelijke punt van onze reis bereikten we via Vermont, New Hampshire en M aine, waarna we via M assachusetts, Rhode Island, Connecticut en New Jersey het rondje terug maakten naar New York State. Na een bezoek aan OCC (Orange County Choppers) ging het verder naar Pennsylvania voor het sluitstuk van onze H-D Pelgrimstocht: York. Daar zagen we bij de rondleiding door de grootste Harley-Davidson fabriek hoe de Sportster, Dyna en Touring modellen in elkaar worden gezet.
Nu vanaf 2011 het reglement zo is gewijzigd dat je ook een punt krijgt voor elke bezochte HarleyDavidson dealer, hebben we in elke Amerikaanse staat waar we deze trip zijn geweest, ook tenminste één dealer bezocht. Tegelijkertijd werd hierdoor natuurlijk ook de verzameling met originele H-D Tshirts stevig uitgebreid!
Blue Ridge Parkway naar Smoky M ountains Via M aryland reden we door naar Washington om het White House te zien en onder andere het graf van J.F. Kennedy te bezoeken, waarna we het fantastische natuurgebied van de Appalachen bergketen opgingen. Via de Skyline Drive en de geweldige Blue Ridge Parkway reden we naar het Smoky M ountains National Park. Naast de mooie natuur hebben we in dit deel van de route ook enorm veel wild gezien, waaronder vele herten, wilde kalkoenen en een zwarte beer die net voor onze neus de weg overstak!
Uiteindelijk hebben we in 25 dagen in totaal 28 staten bezocht en 32 Harley-Davidson dealers. Ook waren we in alle 4 de Harley-Davidson fabrieken en in het H-D M useum. In totaal hebben we 7.648 miles, dus 12.306 kilometer gereden en 69 ABC punten gehaald! Vanzelfsprekend is dit tevens een mooie aanvulling op het aantal gereden kilometers in het H.O.G. M ilageprogram. M aar wat we nog veel belangrijker vinden, is dat we onderweg veel leuke en bijzondere mensen hebben ontmoet en ontzettend veel indrukken hebben opgedaan. Al met al een fantastische vakantie, die we zeker niet snel gaan vergeten!
De meest bekende weg in de Smoky M ountains voor Amerikaanse motorrijders is de “Tail of the Dragon” (Devils Gap), met maar liefst 318 bochten in 11 miles (17,7 km). Uiteraard hebben we die weg ook gereden, wat een bijzondere ervaring was om met zo’n grote tourmotor te doen.
Nieuwsgierig geworden? Uiteraard hebben we veel meer meegemaakt dan hier kan worden beschreven. Op de website van het Rock City Chapter staat daarom onder “Verslagen” voor de echte liefhebbers een uitgebreid dag tot dag verslag met bijbehorende foto’s!
Via North Carolina, waar we enorme pompoenen hebben gezien, reden we in zuidelijke richting naar Georgia om uiteindelijk terug te keren in Orlando Florida. Uiteraard hebben we daar nog de orka’s gezien in Seaworld, voor we de motor weer hebben ingeleverd.
Dolf de Wit (Secretary RCC) 19
20
21
Live your dream - Stelvio Stiamo Al vele jaren wordt er motor gereden en vaak na een aanloop van vele jaren met enkele Japanse ‘klassiekers’, op de Harley-Davidson terechtgekomen. Ergens in je jeugd, of voor sommigen iets later, komt dat moment en kan het alleen nog maar ‘the one and only’ zijn. Tenminste als je geen overdreven op-dewenkbrouwen-door-de-bocht aspiraties hebt, want daarvoor is de Milwaukee V-Twin niet bedoeld. Maar waar dan wel voor?
heb ik kort na aanschaf al eens een trip gemaakt naar Zuid-Frankrijk dus is het bekend hoe fijn die V-Twin klinkt rijdend naast die steile helling. De potato-potato sound galmt dan zo mooi, om geen genoeg van te krijgen. Dat moeten we vaker doen en met behulp van internet en diverse motortoermagazines zijn de optimale locaties en mooie passen goed te vinden. Snuffelend door al die info van het Alpenland kwam er op een gegeven moment een pas in the picture, die zeker moest worden gereden……..de ‘Passo dello Stelvio’.
De legendary Harley-Davidson V2 beat komt het beste tot zijn recht tijdens relaxte tochtjes, waarbij het lage toerental met altijd voldoende bottompower zorgt voor dat zo veelvuldig beschreven gevoel. Uiteraard aangevuld met de zo kenmerkende Willy G. styling. Een styling die tot op heden naar mijn idee door geen ander merk is benaderd, hoe goed ze ook hun best doen.
Tijdens diverse Alpenritten vanaf dat moment was hij steeds in beeld, maar op een of andere manier kwam de pas maar niet onder de wielen. Dan weer was de toer door iemand uit gezet die er richting een andere bestemming langs maar niet overheen kwam en een andere keer was tijdens het uur ‘U’ uiterst slecht weer de boosdoener. Als het dan gebeurt, moet er ook volop van genoten worden en mag het geen mistige tocht worden. M aar in juni van dit jaar zou het ondanks niet al te beste buienradarberichten dan toch gaan plaatsvinden. Dus voorbereidingen getroffen.
Als het zonnetje schijnt is het doorgaans een mooi moment om de dikke brommer uit te laten. Ook dat hoort erbij, want we rijden tenslotte voor ons plezier. Niet dat er nooit in de nattigheid wordt gereden, soms ontkom je er niet aan, maar een sombere regenachtige dag geeft toch niet het gewenste effect. Nog afgezien van de vele uren poetsen om de Harley er weer mooi uit te laten zien na een soppartij.
Nog net voor het hoogseizoen met mijn zwager, beide op een Road King, ‘on the road’ richting bella Italia. Naast de ultieme pas stonden uiteraard nog andere targets op het programma. Alles met een soort van los-vast planning en dat kon per dag snel veranderen. Zo bleek kort voor het hoogtepunt van deze reis. De rit ging, zij het een dag later door slecht weer (dat ons Nederlanders de hele zomer lang bleef achtervolgen), van start richting Basel. Want we zouden door Zwitserland eerst naar Lago M aggiore rijden. Eindpunt van de eerste dag was de Ballon d’Alsace en na aankomst even strak in de blauwe lucht te staren bleek de 1.250 meter hoge berg waarop we stonden deze naam te bezitten. Oké, kan ook niet alles weten, nietwaar? Hotelletje was oké, maar van ontbijt hebben die Fransen nog steeds geen verstand, dus snel verder naar de echte bergen.
Door het jaar heen vinden de ritten veelvuldig in ons eigen kleine land plaats, waar overigens veel gebieden zijn waar je nog nooit geweest bent. Dat maken we vaak genoeg mee met de Chapter Ride-Outs. Blijft zo dat het land voor het overgrote deel geheel plat is en het ultieme bochtenwerk beter kan. Verder ben ik na diverse ritjes langs de Lek wel eens toe aan een grotere uitdaging. Vandaar dat enkele jaren geleden de jaarlijkse ‘memorable moments trip’ weer is ingevoerd. Je kent het wel: de huisje-boompje-beestje periode heeft tal van redenen waarom dat even niet kon. Dus, here we go!
Dag twee kwamen we al snel bij de Zwitserse grens en kochten toch maar een snelwegstikker.
M et mijn 2e Harley, een 1998 FLHR Road King, 22
Klopt, maar meer dan de binnenkant van de tunnels op de SS36 heb ik niet gezien. Verder naar de noordkant van Lago di Como en dan rechts af via Sondrio en Tirano naar het startpunt van de Passo dello Stelvio. De Harley’s blaften er vrolijk op los en dat moest ook want tot aan Tirano was er qua route weinig leuks aan. Een radio onderweg was dus nog niet nodig. Daarna ging het al een stuk beter en kwamen de bergen weer in zicht.
Per Arrivare ! Waar moet dat ding nu? De grensmadame stelde voor op de achterzijde van de voorvorkpoot. Je gelooft het niet, maar dat was echt zo. Als brave NL-burger toch maar netjes op de ruit geplakt en hup verder naar het zuiden. Na enkele uren kwam de regen er weer aan, dus bleven we maar op de snelweg. Een plezierrit was het, zo had ik al eerder vermeld, toch?
Door alle ‘leuke’ binnenwegen tot Lecco was het toch al dik in de namiddag voordat we in Bormio aankwamen. Een rit van uiteindelijk een uur of 7 inclusief alle rustmomenten, waarvan één gedwongen door een navigatiefout, waarbij een van ons onbedoeld plotseling aan een tolpoort stond. Foutje, kostte zowat een uur maar toch bedankt. Dus in Bormio keek ik al goed om me heen in welk hotel we onze intrek konden nemen. Dat was het volgende ‘foutje’.
Het omslagpunt kwam na de Gotthardtunnel en zo konden we in de juiste stemming niet lang daarna de Italiaanse grens oversteken met als eindhalte voor deze dag Baveno. Daar aangekomen bleek het motorhotel bar weinig met motoren te maken te hebben. Ze hadden echter plaats en de camera grande was ons grande genoeg. In deze streek bleven we enkele dagen om de Harley’s de sporen te geven over de Passo Sempione en de Centovalli. Dat was zo mooi, vele bochten (wel honderd?) door de bergvalleien, dat we niet één keer gestopt zijn. Heb er dan ook geen foto’s van voor mijn boek. Daarom de weg in tegenovergestelde richting nog maar eens gedaan en ook hiervan geen foto’s…….. zo mooi was het!!!
Iets verder de stad ingereden, werden de FLHR-en op de sidestand gezet om een bakkie te doen. Eenmaal gezeten zei mijn zwager dat we na het bakkie dan maar de rit moesten aanvaarden naar de top. Oeps, dus geen hotel eerst? Nee dus, het weer was nog goed en zo laat op de middag zou het wellicht ook een stuk minder druk zijn. Dat leken me allemaal redelijke argumenten. Als snelle voorbereiding op deze spannende tocht bestelde ik naast de caffè dan maar een ‘broodje Stevio’. Dat bleek een soort broodje worst met mosterd te zijn, echter zo groot als een medium size pizza, buffelen!!!
Kijkend op de Blackberry naar de buienradar is de rit naar ons ultieme doel strak gepland en de weg naar Bormio (laatste stad voor de Stelvio) werd ingezet. De autostrada moest vermeden worden en daardoor duurde de rit via Sesto Calende en Como naar Lecco dan ook uren. De olietemperatuur steeg naar grote hoogte. Gelukkig maar dat ik een oliekoeler en Syn3 aan boord heb deze stop-and-go met ruim 30 graden buitentemperatuur te overleven en in het technisch veilige gebied te blijven. De veilige motorkleding werkte eveneens aangenaam verkoelend, niet dus.
Toegegeven, de adrenaline begon op te lopen. Want na zoveel jaren deze pas met zijn talloze haarspeldbochten in het vizier te hebben, ontstaat er toch een soort ontzag voor hetgeen er te gebeuren staat. En dat is ook goed, want zo kan het optimaal beleefd worden op de Harley, dus jas aan, helm op and go, live your dream!!! Hoe waar kan het zijn. De rit naar boven vanaf Bormio kent naast diverse haarspeldbochten ook tunnels en enkele lange stukken. Gereden door dit landschap met de sonore
Vanaf Lecco kon het gas er weer op en zo reden we richting noorden langs M andello del Lario. Daar moet toch het M oto Guzzi museum zijn? 23
V-Twin sound in de oren was het al snel een meer dan plezierige ervaring. Wow, wat een genoegen dit te kunnen doen. Inderdaad niet druk en het waarschuwingsignaal met onze scheephoorn bij het insturen van de smalle tunnels bleek meestal onnodig. Zo hadden we alle ruimte en kon alles met relatief lage snelheid goed opgenomen worden. De eerste stop was net boven de 2.000 meter, met een riant uitzicht op de zuidelijke aanvliegroute. Daar heb ik dus wel vele foto’s van.
ken van het imposante uitzicht, waaronder de Ortler bergtop die gelegen is op zo’n 4.000 meter. Geen weggetje voor de motor, helaas!!! Oké, de tornati volgden inderdaad in razend tempo na elkaar en die hebben we op gepaste wijze genomen teneinde niet alleen de weg maar ook alles er omheen te aanschouwen. Elke keer de betreffende knie naar buiten om zodoende met maximale stuuruitslag de bocht te ronden. Zo werd de majesteit op onmiskenbare manier rondgeslingerd. Want weet dat met dergelijke gewichten een stuurfout nagenoeg niet meer gecorrigeerd kan worden. Zeker niet hier op de pas der passen, waar aanhangers en campers zelfs verboden zijn. En zo zakten we verder af tot aan de boomgrens en daaronder met als enige companionship een andere ‘vreemdmerk’ motorrijder, tegen wie ik op de top nog had gezegd dat ik hoop dat alles heel blijft op de vervolgroute. Vandaar de afstand die hij bewaarde en het niet in zijn hoofd haalde ons in de wielen te rijden tijdens deze wonderbaarlijke belevenis. Een belevenis die ook bij de Top Gear-kijkers onder ons bekend is, aangezien ‘Clarkson and friends’ deze route eens gedaan hebben met schone automobielen.
Het ging verder en aangezien het Centovalli effect me deze keer niet zou overkomen werd op 500 meter hoger weer een halt gemaakt. Hier is de boomgrens al ruim overschreden en om de hoek is de afslag naar Zwitserland over de Umbrailpas, die enkele kilometers ontgeasfalteerd is. Of dat te doen is met de Harley? Wellicht in de toekomst een keer uitproberen. Hup, het been weer over het zadel en op naar de 3.000 meter!!! Ondanks dat er geen route was ingevoerd op de Zumo stond de navi wel aan en zo bleken we kort voordat de top bereikt was volgens ome Garmin naast de weg te rijden. Was toch echt niet het geval. Waarschijnlijk kon het ding de vele bochten niet meer volgen. Whatever, we kwamen boven en parkeerden de Harley’s net naast het Brötchen Wurst stalletje. Jawel, ook op deze hoogte moet de commercie doorgang vinden. M ede hiervan getuige de diverse hotelletjes en winkeltjes. De Zwitserse Autobahn stikker was maar zo’n kale bedoening op de ruit, dus hier moest een Stelvio plaatje aan worden toegevoegd. Laten ze dat nu net hebben hier. Eenieder was erg druk met zichzelf, dus kozen wij ervoor de Harley aan te slingeren en de afdaling te gaan zien. Op dit stuk richting Trafoi zouden ze dan allemaal in rap tempo volgen en niks geen lange stukken meer: de 48 tornanti. M et name is dit het gedeelte van de Passo dello Stelvio waarvan vele plaatjes in boekjes verschijnen en filmpjes op Youtube staan. Na de eerste bocht nog even foto’s ma-
De laatste fotostop werd gedaan in Trafoi alvorens het wat langere weggedeelte te nemen tot aan de Strada Statale 40 van de Reschenpass naar M erano. De avond was aanstaande en zo zochten we een leuke kamer met groot dakterras in Sluderno, een van de eerdere adressen met uitzicht op het Ortlermassief. Het was gelukt: optimale rit, optimaal tijdstip, kortom een optimale belevenis met optimale motorfietsen. Hebben we het dan nu eigenlijk allemaal gehad? Nee, op het programma staat nu dezelfde pas maar dan van noord naar zuid. Dat schijnt ook heel mooi te zijn……………… Keep living your dream!!! Rob van Dijk 24
Model 125 t/m Topper Model 125, Model 165, Hummer, Super 10, Ranger, Pacer, Scat, Bobcat en Topper.
grote verschil zat in het vermogen van de motor.
In de jaren vanaf 1955 tot en met 1959 kwam ook de 125cc ‘Hummer’ op de markt. De Hummer was met name bedoeld om de prijzen laag te houden. Vele normale onderdelen werden simpelweg niet gemonteerd. Onderdelen zoals de claxon, voetrubbers, kickstart en snelheidsmeter had de Hummer niet. M et een verbruik van 100-mile-per-gallon (dit was ruim 1 op 42) was het ook zeer goedkoop in gebruik. Deze goedkope variant sloeg minder goed aan dan de dure ST(U)-165. In 5 jaar tijd zijn er 6.736 Hummers verkocht.
Zijn dit ook Harley-Davidsons? Jazeker, en wel echte Amerikaanse Harley-Davidsons. We blikken even terug op 1948. Vlak na de tweede wereldoorlog ontstond de behoefte naar goedkoop transport. De Harley-Davidson fabriek voorzag in de vraag en maakte als uitbreiding van het assortiment een sprong van de grote 1200cc motoren naar een heel klein formaat. Het moest volgens de folder van 1950 een ‘Light in Weight – Easy to Handle’ zijn. M et een tweetaktmotor met 125cc kreeg het de verkoop slogan ‘Safe, Dependable Power Transportation that Everyone can Enjoy – Everyone can Afford’ mee. Dus het was ook nog leuk en betaalbaar om er mee te rijden!!! In het eerste jaar (1948) werden er 10.117 stuks van verkocht. De diverse afbeeldingen uit de folder laten zien dat deze motoren juist bedoeld waren voor de korte ritten. Woon-werkverkeer, voor plezier of naar school, zijn een paar van de vele gebruiksmogelijkheden. Het M odel 125 was verkrijgbaar van 1948 tot en met 1952. Totaal zijn er van het M odel 125 31.793 stuks geproduceerd.
stuks in twee jaar werd de periode van deze motoren afgesloten.
In Amerika had je in die tijd een motorrijbewijs ‘tot 5 PK’. Bij de STU-165 werd het vermogen teruggebracht door middel van een andere carburator en een lagere compressie tot bijna 5 PK. De ST-165 had standaard ongeveer 10pk. Beide modellen bleven tot en met 1959 in productie. Van 1953 tot en met 1959 zijn er 18.699 stuks van verkocht.
De ST(U)-165 gingen in 1960 en 1961 verder onder de naam ‘Super 10’. Deze 10 sloeg op het aantal kubieke inches, dat waren er 10,1. De Super 10 is vrijwel identiek aan In 1962 kwamen er vier nieuwe de ST(U)-165. modellen op de markt. Twee met M et een totaalproductie van 4.075 een 165cc motor en twee met een 175cc motor. De Ranger met 165cc In 1953 kreeg zijn opvolger 40cc zou alleen in 1962 worden gepromeer en heette ST-165. Vanaf 1954 duceerd en kreeg de type aanduiwerden er op basis van deze motording BTF-165. Dit model had o.a. fiets twee modellen op de markt grotere wielen met grove banden, gebracht. de voor- en achterrem waren waterDe ST-165 en de STU-165, het dicht, een hoge uitlaat, geen ver25
lichting, geen voorspatbord en een waterdichte ontsteking. Zeer opvallend was het achtertandwiel met 84 tanden en een voortandwiel met slechts 12 tanden. Hiermee had de Ranger veel tractie in het veld. Bovendien was de Ranger eenvoudig om te bouwen tot een straatmodel. Zoals de advertentie laat zien is dit dé motor voor de Amerikaanse boswachter: The Ranger!!!
Helaas zijn er geen productieaantallen per model voorhanden. Wel is bekend dat de totale productie van deze vier modellen in 1962 1.983 stuks was. Vanaf 1963 tot en met 1965 bleven de drie modellen met 175cc in productie. In de laatste drie jaar zijn er van de Pacer BTU slechts 89, de Pacer BT 1.924 en de Scat BTH 1.677 stuks geproduceerd. Het laatste Amerikaanse tweetaktmodel op twee wielen in deze reeks is de Bobcat en had 175cc. Dit model is alleen in 1966 gemaakt met een totaalproductie van 1.150 stuks. De Bobcat viel op door het vele ‘plaatwerk’. Het lijnenspel vanaf de tank tot aan het achterspatbord loopt in één stuk door.
Naast de Ranger kwam de Pacer in twee uitvoeringen, één met een 165cc met 5 pk en één met 175cc met 10 pk. Als laatste nieuw model kwam de Scat ook met 175cc. De Scat was de grotere variant van de Ranger, met 175cc. De foto uit de folder van 1963 vertelt duidelijk waarvoor deze motoren bedoeld zijn. Op een paar tandwielen na zijn de motorblokken zo goed als identiek.
Is het dan vanaf 1967 afgelopen met de productie van de tweetaktmotoren? ‘Ja en nee’. ‘Ja’, als het gaat om de in Amerika geproduceerde modellen. En het andere antwoord is ‘nee’, want we zijn nog één model vergeten. In 1965 is in Varese, (Italië) in de oude Aermacchi-fabriek de productie al opgestart met de eerste 50cc Harley -Davidson bromfietsen waarover ik al eerder schreef. M et de toevoeging ‘U’ bij veel van de boven beschreven modellen, was dit het model voor de jeugdige rijder en had nèt geen 5 pk. Zoals Harley zelf schreef: ‘Under 5 Brake Horsepower M odel for Junior License Laws’, wat er op neer kwam dat het een geknepen uitvoering was. Zo kreeg ook het laatste model, de Topper deze twee motorvarianten. De Topper was een heuse scooter die Harley van 1960 tot en 26
met 1965 in haar assortiment had en een aantal uitvoeringen kende.
Het model van 1960 had een 165cc tweetaktmotor en vanaf 1961 werd dit met 10cc vergroot naar 175cc. De sterke uitvoering had 9 pk en was daarmee sterk genoeg voor het monteren van een zijspan. Zoals de foto’s laten zien, kan een zijspan gemonteerd worden in een personenuitvoering of een commerciële uitvoering. Om de Topper te starten moest je hem met de hand aantrekken. Op het grote floorboard had je een trekkoord met handvat die je daarvoor moest gebruiken. Schakelen hoefde niet, want alle Toppers waren met een automatische transmissie uitgevoerd. Hoewel de Topper een zeer onbekende Harley is, zijn er in 1960 3.801 en vanaf 1961 tot en met 1965 3.644 van geproduceerd.
Helaas heb ik geen Topperproductieaantallen van 1962, dus moet het aantal van 3.644 nog worden vermeerderd met het aantal van 1962. En ja..... ook dit zijn allemaal Harley-Davidsons uit Amerika!!! Ronald Vis
Verslagen RCC 2011 Part 2 Hoe die Henk het ook versiert, hij weet de mooiste weggetjes te vinden. Ze varieerden van breed, smal, smaller en smalst. En maar wijzen waar de RC’s moesten gaan staan (het bekende ‘first-man-dropsysteem’). Soms gaat er één verkeerd omdat zijn Garmin verkeerd stond.
Fridaynight Ride-Out 24 juni 2011 De 1e avondrit van het Rock City Chapter met voorrijder Henk Wielink. De dagen ervoor regen, regen en nog eens regen. De vrijdag zelfs overdag nog een klein beetje dus de meeste rijders dachten: “M ij niet gezien, wordt mijn motor nat, moet ik weer poetsen”. Jazeker onderhoud moet nu eenmaal. M aar als je bedenkt dat er juist die avond helemaal geen regen is gevallen en zelfs de straten droog waren, is het jammer dat je niet bent gekomen. Natuurlijk voor de organisator maar meer nog voor jezelf. Als je met je werk zit oké dan kan je niet. M aar om lui op de bank te hangen en zo je vrijdagavond door te brengen is jammer en daar zijn jullie motorrijders toch te jong voor?
Tijdens de rit konden we weer volop genieten van de natuur en hebben zelfs hertjes gezien. In de pauze voor de één een ijsje en voor ander een warm kopje koffie. Om toch maar voor donker binnen te zijn, werd het laatste stukje ietsjes meer gas gegeven en dat lukte. Om ± 22.15/22.30 uur waren we bij het eindpunt. Dank voor de fijne rit!!! Roy Kaligis
De tocht met uiteindelijk 25 motoren begon -zoals altijd- stipt op tijd, ondanks dat de jarige Road Captain G.J even zijn ‘kleine’ hamburger naar binnen moest ‘harken’ om maar op tijd te zijn.
PS: tijdens deze rit is er voor ons goede doel Het Toon Hermanshuis Amersfoort € 42,opgehaald. Hiervoor onze dank. De rijders kwamen o.a. uit Amersfoort, Soest, Hoevelaken, Apeldoorn, Almere, Leerdam, Den Haag om maar een paar plaatsen te noemen.
Fridaynight Ride-Out 15 juli 2011 Onder de bezielende leiding van Henk Wielink en een vaste groep Road-Captains, hebben ruim 53 motorrijders + Harley met reservewiel ‘Trike’ (circa 65 personen) genoten van de tweede vrijdagavondrit van dit jaar. De week vooraf, ja zelfs de avond ervoor zag het weer er niet goed uit (ware slagregens). Door de weermannen en -vrouwen werd voor de vrijdag een mooie dag beloofd. Wie durft daar nog in te geloven tegenwoordig!!! Onze ‘Ride-Out’ fotografe Carla zat deze avond wederom achterop bij haar Eric en heeft de nodige foto’s gemaakt waarop inderdaad zichtbaar, het mooie weer. Voor een schitterende impressie van de rit, kijk op de website van ons Rock City Chapter.
De rit begon 18.30 uur en ging richting kasteel Amerongen, altijd mooi om te zien. Daarna op naar de veerpont, voor de veerman altijd weer mooi ‘een vrachtje van die mooie motoren’, snel een kiekje voor het thuisfront en de overkant is bereikt. Via M aurik op weg naar Kapel Avezaath, onderweg een opgebroken stuk weg. Na een test bleek de ‘weg’ veilig bereidbaar voor alle deelnemers en de bikes, dus daar gingen we over een stuk ruwe grond dat over een paar weken een geasfalteerd stukje wegdek kent mét rotonde. Onderweg langs M olen de Bol, een aantal paarden ging op de run voor het geluid van onze motoren. Op een ander stuk ging ook een groep koeien over op ‘draf’, een koddig gezicht. Overigens moet gezegd worden dat we niet overdreven veel ‘lawaai’ maakten met onze motoren.
Startplaats M aarsbergen: rond 18.00 uur waren de eerste rijders aanwezig, lekker op tijd om vooraf nog iets te drinken of zelfs een maaltijd te nuttigen. 27
Na enkele kilometers een kleine stop gemaakt, tijd om het eerste deel van de rit met elkaar te delen. Kennis te maken met ‘nieuwe’ meerijders, elkaars motoren bekijken. En last but not least, de inwendige mens te verzorgen.
vooral te stoppen) …… via het veer op weg naar de opstapplaats. De schemering trad in, langzaam maar zeker ging de zon weer onder.
Een rit vol natuurschoon, héél veel kersen, ‘Hollandse’ pruimen en leuke dorpskernen. De moeite waard om een volgende keer op de dag te rijden.
Op weg naar het 2e veer ging de route o.a. langs M olen de Blauwe Reiger. Rond 22.30 uur waren we terug in M aarsbergen, tijd om Henk en de Road-Captains te danken voor de mooie en veilige rit. Afscheid nemen van de ‘bekenden’ en ieder ging op weg naar huis. Tijdens deze rit is er voor ons Goede Doel het ‘Toon Hermans Huis Amersfoort’ € 125,- opgehaald, een fantastisch resultaat.
Via de dorpjes als Beesd, Acquoy, Rhenoy, Tricht, Buren & Oranje (waar een dame ons uitnodigde
Groetjes en tot een volgende rit, Dina en Ron 28
Limburg Pokerrun 6/7 augustus 2011
29
LoH Ride-Out 21 augustus 2011
sfeer erg leuk, lekker relaxed. De rit start richting M ontfoort en zo slingeren we door de mooie omgeving richting De M eije, Nieuwkoop, Noorden, Woubrugge waar we zijn gestopt om te lunchen. Woubrugge is een leuk dorpje en onder bij de brug over de Heimanswetering is een restaurant waar een tafel was gereserveerd. Hier kwam ik er achter dat M arjolein GEK is op melk EN karnemelk (allesbehalve dus..), dat een broodje geitenkaas er wel erg smakelijk en tropisch uitziet, dat Anja allerlei evenementen organiseert, M arjoke IETSJES langer dan een paar jaar rijdt en dat ik DE aangewezen persoon (omdat ik vers ben in de club) om een stukje over deze dag te schrijven. Vooral dat laatste is een ‘BRILJANT’ plan en jullie lezers zijn daar nu getuige van. M ooi weer...
Met de meiden in de natuur geploft!! 21 Augustus, zondagmorgen en ik kijk naar de lucht zodra ik m’n buitendeur openzwiep; bewolkt maar droog; mooi !!! Gauw klaarmaken en even later probeer ik m’n buren zolang mogelijk te laten uitslapen. Zie maar of dat lukt met een Harley: niet dus... en eerlijk gezegd; schitterend geluid toch !!! Mooie manier om wakker te worden. M eeting point is AC De M eern. Onderweg heb ik een paar kleine buien gehad maar prima te doen. Daar aangekomen zie ik al een aantal van die mooie brommers staan en binnengekomen hoef ik ook niet lang te zoeken; de club zit aan een lange tafel gezellig aan de koffie. Rondje voorstellen, bakkie doen, wat kletsen, toilet en gaan!!! Lekker weer trouwens...
Na een heerlijke lunch waar ik allerlei gevarieerde broodjes heb voorbij zien schuiven, zwaaien we af en rijden een klein stukje Alphen aan den Rijn in en stoppen we bij een benzinestation. Wat blijkt: we hebben een lekke band in de groep! Een lekke voorband om precies te zijn van de Sportster van Wil. Ontzettend jammer, maar
M arjoke rijdt voorop en Anja sluit de club van zo’n 10 motoren. Bescheiden clubje maar ik vind de
30
ze kan de rit niet verder meerijden. ANWB wordt gebeld en die komen er met een uurtje. M arjolein en M onique blijven bij haar, dat is wel fijn. M otor en Wil worden opgehaald en thuisgebracht. Vervelend dat het is gebeurd maar het is allemaal heel goed opgelost zo. M arjolein en M onique zouden we treffen op de eindbestemming, het M arktplein in Gouda. Goed geregeld!!! Nog steeds schitterend weer...
zo neervallen. Lekker hoor. Gas open over dat plein en parkeren die hap!!! (Leuke reacties krijg je dan altijd). M ooi op een rij naast het stadhuis. Leuk plaatje zo. Op het terras hebben we nog wat gedronken, gegeten en gekletst en de eerste sms-jes kwamen al weer binnen: “wat eten we?” en “ben je er al?” Tijd voor de meiden om richting huis te gaan. Wat moeten ze thuis zonder...!!!
Ondertussen rijden we nog met 7 rijdsters verder; richting Leiden, Reeuwijk-Brug, Reeuwijk en Gouda via de meest schitterende plaat(s)jes. Superhollands, prachtig landelijk landschap, waar we heerlijk ongegeneerd de rust hebben verstoord. M et veel plezier gedaan!!! Goed opletten met alle kleine bochten maar heerlijk rijden; zeker aan te bevelen!!!
Ik woon niet al te ver van Gouda en met een minuut of twintig was ik weer in Alphen. Heerlijke dag gehad, leuke mensen ontmoet, mooie bikes gezien en alles leuk geregeld, super!!! Hopelijk kan onze lekkeband-rijdster Wil de volgende keer de hele rit erbij zijn, is leuk!!! Ik merkte in ieder geval dat ik de hele tijd een grijns op m’n gezicht had...
Uiteindelijk rijden we Gouda binnen. Hier valt de groep soms uit elkaar vanwege stoplichten en het andere leven in deze wereldstad. Anja en ondergetekende rijden achteraan en we raken dan dus ook van de groep verwijderd. Hier maak ik dus voor het eerst kennis met het first-(wo)man-dropsysteem. Was nieuw voor me maar zag het nu eens in de praktijk in werking gaan. Top!!!
Ik ben van plan het zeker nog eens te gaan doen en meiden, bedankt voor de gezelligheid en de mooie rit!!! Groet, Esther
Reisverhalen; mooie ervaringen; nieuwe of juist oude motor. Deel het met de andere leden en mail het naar:
We vonden weer snel aansluiting en het M arktplein was snel gevonden. We wilden net onze motoren parkeren toen we in de verte M arjolein zagen zwaaien. Zij en M onique waren immers al vooruit gereden na de lekke band van Wil en waren op hun manier op het terras geploft!!! Ze hadden een mooi plekkie vastgehouden voor ons dus we konden daar
[email protected]
deadline kopij voor het volgende Clubblad 05-02-2012 Contact Anja Severs
[email protected]. 31
Biesbosch Ride-Out 28 augustus 2011 Het is zondag 28 augustus, 09.32 uur en wij rijden de P-plaats op van AC Meerkerk, er staan al verschillende motoren. Onderweg een klein buitje, net niet genoeg om de regenpakken aan te trekken. De rijders vanuit het ‘westen van het land’, denk o.a. aan Noordwijk, hebben een beste bui gehad onderweg. koek (heel erg lekker). Over dijken, polderwegen reden wij genietend van alles om ons heen naar de ‘Pannenkoekenboot’. Een ware aanrader, smakelijk goedgevulde pannenkoeken. We zaten nog maar net toen een heftige regenbui naar beneden kwam. Wat hadden wij een geluk, wij zaten droog. Na het verzorgen van de innerlijke mens begaven we ons weer naar de motoren, het was zowaar weer droog.
Na een kopje koffie, het kennismaken met de rijders die elkaar nog niet eerder hebben ontmoet en het bijpraten met bekenden, stapten rond 10.00 uur circa 38 mensen op 30 motoren (na een korte briefing van Bart) om aan de rit te beginnen. Het was droog, het zonnetje probeerde door de wolken heen te komen. We hebben heerlijk over B-wegen gereden, moesten een kort moment over de A27 (over het water) om daarna weer te genieten van de rustige wegen, mooie dorpjes (o.a. Werkendam) en links en rechts mooie natuur. In het gebied de Biesbosch zijn we twee keer ‘bewust’ een doodlopende weg ingereden. Veel dieren gezien, veel ook niet omdat die zich niet lieten zien door al het lawaai dat wij maakten. Het is, zoals Bart aan de start al vertelde, de moeite waard een keer terug te gaan zonder de motor. Enerzijds voor een mooie wandeling, anderzijds wellicht om met een fluisterboot over het water te gaan.
M et 28 motoren zetten we de rit voort, M ike en Jacqueline wilden nog even naar de M otor Saloon om de modellen 2012 te aanschouwen. Net een kwartiertje op weg werden we overvallen door een zware regenbui, tijd om te stoppen en de regenpakken aan te trekken. Op dit punt is besloten de tocht te beëindigen, de snelweg op te zoeken en ieder voor zich via de kortste weg naar huis te gaan. Dina’s motor had kuren, maar is toch veilig thuisgekomen.
Op één van de keerplaatsen (doodlopende weg) kwam ons een ‘oudere’ dame tegemoet, geflankeerd door haar hond. De paarden waren losgebroken door het lawaai dat wij veroorzaakten. Wij hebben inderdaad drie paarden over een afzetting van nauwelijks een halve meter hoog zien springen. M evrouw sprak diverse rijders aan en maakte met haar hand een wegwerpgebaar, riep zelfs dat ze de politie zou bellen (die hebben we niet gezien). Na deze beleving tijd voor een kopje koffie/thee met de bekende appeltaart of een stuk Bossche kruid-
Ook deze rit zijn we weer door een aantal RoadCaptains veilig langs de wegen geleid. Een klus die zij goed kunnen klaren als wij regelmatig in ons spiegeltje kijken na een ‘blok’ om de Road-Captains een veilige doorgang te geven naar de kop van de groep. Bart en Road-Captains hartelijk dank voor de veilige mooie rit. Het was wederom een gezellige groep rijders. Onze Carla en Eric waren er ook bij, dat betekent dat we binnenkort kunnen genieten van mooie foto’s die dit verhaaltje ‘levendig’ zullen maken. Tot een volgende rit!!! Dina en Ron 32
Opendag Motor Saloon 25-09-2011
33
Pompoenenrit 1 oktober 2011 Het is een mooie ‘zomerdag’, we verzamelen ons bij Motor Saloon. Rob, die de rit zou voorrijden, is helaas vandaag verhinderd. De rit wordt overgenomen door Henk Wielink. Henk die gewend is met voldoende Road-Captains te rijden moet het vandaag doen met een ‘afzetter’ een ‘laatste man’ en een groep bikers die geacht worden de aanwijzingen van de ‘afzetter’ correct op te volgen. Rond 11:30 uur nog even een korte uitleg hoe het systeem ‘first-men-drop’ werkt en we gaan op weg met 30 motoren en zo’n 35 personen.
innerlijke mens verzorgd is, zijn we weer opgestapt via Loosdrecht richting Soest en alle dorpjes die ertussen liggen rijden we langs schitterende M olens. Onderweg nog even gestopt voor een heerlijk ijsje. Tijdens het laatste stukje her en der mensen uit gezwaaid om uiteindelijk veilig weer bij M otor Saloon aan te komen.
Een rit die ons door Utrecht voert op zoek naar de pompoenen. Genietend van het mooie weer rijden we door M aartensdijk en al snel rijden we langs de Vecht (snel door Henk toegevoegd aan de route). In de dorpjes waar we doorheen reden waren vele overvolle terrasjes. Na de overtocht met een pontje (in twee groepen) komen we op een klein terras aan, waar de pompoenen in verschillende kleuren en maten verkrijgbaar zijn.
Terugkijkend kan ik spreken van een mooie rit op een nazomerse dag. Vele mooie beelden liggen vast op het netvlies en enkele hiervan hebben we vast kunnen leggen met de camera. Dank aan allen, want samen hebben we er een mooie en veilige rit van gemaakt. Henk: het was weer toppieeeeeeeeeeeee!!!
Voor de innerlijke mens is daar de appeltaart (heerlijk vers en nog warm) mét slagroom, enkelen zonder maar met koffie/thee of wat fris. Nadat de
Dina & Ron
34
Model News 2012 Zoals elk jaar is Harley-Davidson de eerste om het modellennieuws bekend te maken. Halverwege het jaar wordt het nieuwe modeljaar al genoemd. Dat gebeurt steevast vanaf de ‘Summer dealer meeting’ in de USA, dit jaar gehouden te Annaheim nabij LA. Het is me nog steeds niet gelukt daar ook een s bij te zijn. Was daar wat te zien dan?
2012 FLD Dy na Switchback touring
Uiteraard is daar wat te zien en dat ga ik zodra M arco terug is van deze meeting steevast gelijk vernemen. Doorgaans met er al wat voorinfo, aangezien HD moco het nieuws al tijdens de meeting op internet slingert. En zo zit ome Rob dan weer vele uren alle plaatjes van het nieuwe modeljaar te downloaden. Een zegen voor de snelle kabelverbinding. M oet er niet aan denken dit met de ouderwetse telefoonlijn te doen. Guess what?
Cam 103B in Softail dis guise. Slechts enkele modellen hebben de overstap naar de ‘bigger is better’ insteek nog niet gemaakt, te weten de FXS Blackline en de van 2011 bekende overige Dyna modellen.
Dit jaar was het modelnieuws gedeeltelijk zelfs al begin juli te vernemen, getuige het feit dat er al M Y 2012 modellen op de officiële website verschenen. Die werden vanaf dat moment al uit geleverd.
In de USA ziet dat er trouwens anders uit, aangezien daar alle Big-Twin modellen, behalve de Street Bob en Super Glide Custom, op de 103 cubic incher zijn overgestapt. Die trend zal zich dan wel doorzetten, mag in aannemen. Dat volgt later, nu eerst het nieuws van vandaag de dag.
Het ‘echte’ modelnieuws lekte echter ook omstreeks die tijd al uit, want op de een of andere manier verschenen homologatiepapieren van de ‘California EPA’ voor de HD 2012 types op het web. En zo kon de oplettende surfer zien dat er een zogenaamde Switchback en Night Rod Anniversary aankomt Hoe die er dan uit zou gaan zien? No idea!!!
Het ABS-remsysteem, dat voorheen alleen nog op de Touring-modellen te vinden was, is naast de vorig jaar intro op de Softails nu ook op de Dyna te vinden. Voor de export HDI-modellen als standaard, uitgezonderd de Street Bob waarbij het een optie is. En daarmee is het in de U SA ook weer anders. Hier alleen standaard op bepaalde Touring-motorfietsen en bij de rest als optie, net als het alarmsysteem. Security package heet dat dan. Kan je je voorstellen dat ik tijdens het actualiseren van mijn modeltabel diverse uren aan het vogelen ben tussen al die uitzonderingen tussen de verschillende markten? It’s a dirty job, but somebody………….., juist ja!!!
2012 FLD Dy na Switchback cruiser
Verder heeft de Dyna nu ook het HD-LAN electric system, waarbij een zogenaamd body control modul zorgt voor de aansturing van diverse componenten. Zie beschrijving in RCC-clubblad van een jaar geleden. Werkt vergelijkbaar aan dat van de Softailmodellen. Ook hier kan ik me voorstellen dat deze CAN-bus techniek wordt doorgezet naar de overige types. Het heeft tenslotte voordelen in de aansturing en werking. Andere overeenkomst tussen deze beide
Uiteraard weten we nu meer en hebben we de nieuwe modellen al live kunnen aanschouwen en mogelijk al kunnen besturen. We zien in elk geval dat de 103 cubic inch Twin Cam V-Twin breder wordt ingezet en de taak van de 96 cubic inch nagenoeg heeft overgenomen. Op papier scheelt het niet eens echt veel cc’s, maar tijdens het rijden merk je het wel degelijk. Zo hebben we nu dus ook de Twin 35
modelfamilies is het instelbare EITM S-systeem: deze zorgt ervoor dat onder bepaalde omstandigheden de achterste cilinder wordt uitgeschakeld om extra koeling te verkrijgen bij stationair toerental. Tijdens escorte werk of heavy stop-and-go trafic kan dat handig zijn.
sjiek op deze V-Rod-motorfiets. 2012 FLTRXSE CVO RoadGlide Custom
2012 VRSCDX Anniversary
Tenslotte zij vermeld dat voor de gelukkigen onder ons nog een viertal CVO-modellen in de lijst is opgenomen. Naast de vernieuwde variant van de SE Softail Convertible, Street Glide en Ultra Classic een geheel nieuwe FLTRXSE Road Glide Custom in volop aangeklede uitvoering. Dat is dan je kans om zo’n dubbel koplampmodel te berijden. De ‘gewone’ FLT Tour Glide style frame gemonteerde kuipmotorfiets is namelijk bij ons niet te koop. Gooi er een paar euro extra tegenaan, dan ben je de man (of vrouw).
De Big Twin-motoren zijn ook nog voorzien van de bij de CVO en 2011 Touring al bekende SE engine compensator. Deze primary kettingtandwielconstructie kan hogere krachten verwerken, zorgt voor vermindering van aandrijflijntrillingen en zou de, van de modellen ervoor bekende, ‘starter knock’ erdoor worden geëlimineerd. Het ding kan op oudere modeljaren (vanaf 2006-2011 Dyna, 2007-2011 Softail en 2007-2010 Touring) opgebouwd worden.
One test ride can lead to the rest of your life, make every day count!!!
Lijkt mij wel wat. Tenslotte nog meer vernieuwingen, waaronder speciale M ichelin Scorcher banden, handigere peilstok, smallere aandrijfriem en verwarmde O2-sensoren in de uitlaat. E.e.a. afhankelijk van het model.
Rob van Dijk
Even Voorstellen Ik heet Bo een King Charles Spaniel van 5 jaar oud.
Komen we uiteindelijk bij de nieuwe types, te beginnen met de FLD Switchback. Kan ik hele verhalen over vertellen, maat dat hebben de vakbladen al eerder gedaan. Gewoon gaan zien want het is een hele mooie verschijning geworden. Een kruising tussen een Dyna Cruiser en Touring model à la Road King. Standaard voorzien van mooie styling, harde koffers en beschermende ruit. Alles in luttele seconden afneembaar. Verder is het erg prettig dat deze fiets de 103 cubic inch Twin met de hierbij horende automatic compression release functie heeft meegekregen. En de voetjes nemen uiteraard plaats op royale floorboards. Qua prijs bevindt deze zich ‘aan de onderkant’ van de Softails. Toppie.
Ik ben gek van mijn ‘opa’, die heeft na lang wachten een H-D gekocht, waar hij helemaal weg van is. Na jaren van verlangen heeft hij hem dan toch in Amersfoort gekocht!!! Ik vind het te gek, dat ‘opa’ zo’n motor heeft en geniet er ook van. Alleen het geluid, daar moet ik nog even aan wennen.
Tweede nieuweling is de Anniversary V-Rod ter onderstreping van het 10-jarig bestaan. Een mooie fiets met speciale Anv-accenten en leverbaar in de kleur briljant silver pearl. Ik heb hem in het echt al mogen aanschouwen. Deze lak is erg mooi, zelfs
Groetjes van Bo en ik wens alle H-D rijders heel veel rijplezier!!! 36
Van de redactie
len zijn twee mensen 4 tot 5 weken bezig om het in elkaar te draaien en op te maken, hierin moet je je niet vergissen. Als de redactie dan links krijgt met een tig-tal foto’s, dan kost het veel tijd om de juiste foto’s te selecteren, als het al mogelijk is. Daarom hierbij de oproep aan onze zeer gewaardeerde leden die een verslag maken om daarbij ook de bijbehorende foto’s los aan te leveren en in een hoge resolutie, dat scheelt ons echt heel veel werk. Er zijn een aantal clubleden die trouw een verslag maken en foto’s worden veelvuldig gemaakt door Carla. Een verslag kan wel zonder foto’s, maar foto’s kunnen niet zonder verslag. M ochten de foto’s zo groot zijn dat ze niet te mailen zijn, dan kan je het eventueel aanleveren via WeTransfer. Dit is een gratis site, www.wetransfer.com en via deze site kan je tot 2Gb gemakkelijk versturen. Graag indien mogelijk voor de verslagen het lettertype op Times New Roman instellen met letter -groote 12. Vragen over het aanleveren kan je altijd stellen aan Anja of Rintze.
Bij dezen willen wij toch wel aan de orde stellen dat er dit seizoen erg weinig verslagen zijn ingeleverd en dat is heel jammer. Juist door verslagen te maken voor de website en clubblad willen we de overige leden enthousiasmeren aan de door de RCC aangeboden activiteiten deel te nemen. Dus hierbij een oproep om meer verslagen in te leveren via
[email protected]. Om het verslag te illustreren is het natuurlijk het leukst dat er foto’s bij worden geplaatst. M aar foto’s die in Word zijn geïmporteerd kunnen NIET worden gebruikt voor het clubblad. Hiervoor hebben we de foto’s in een zo’n hoog mogelijke resolutie nodig. We ontvangen ook mailtjes met links naar fotosites, dit is voor de redactie zeer tijdrovend, op sommige sites staan vele foto’s en dan moeten wij een selectie proberen te maken van een event waar we zelf misschien niet eens bij aanwezig waren. Terwijl degene die het verslag maakt, weet welke foto’s passen in het verhaal. Even ter informatie: om het clubblad samen te stel-
Alvast bedankt voor jullie aandacht De Redactie. 37
Harley-Davidson V-Twin: Deze kreet hebben we vast al een s gehoord, nietwaar? Zelf las ik hem voor het eerst in een tijdschrift ruim 30 jaar geleden. Oude koek zou je denken. Niets is minder waar, want HarleyDavidson heeft in zijn Screamin’Eagle line hier wederom een meer dan leuke invulling aan gegeven. Je kunt dat uiteraard allemaal nalezen in de overeenkomstige catalogus. Wat moet je dan met al die plaatjes en tekst, je wilt het voelen !!! En dat kan nu bij de Motor Saloon!!!
Nothing
Hadden we daar bij invoering van de 1936 Knucklehead V-Twin de 61 cubic inch (1.000cc), die 12 jaar later werd opgevolgd door de 74 cubic inch (1.200cc). Eind jaren ‘70 kwam de nog grotere 80 cubic inch (1.340cc) en die inhoud zette zich voort tijdens de zogenaamde Evolution V-Twin periode van 1984 tot en met de laatste 2000 Softailmodellen. M et de intro van de Twin Cam in 1999 ging de cilinderinhoud wederom omhoog naar 88 cubic inch (1.450cc) en een verdere stap werd gemaakt vanaf modeljaar 2007 met de 96 cubic inch (1.585cc). Het houdt maar niet op, want recent zijn diverse Harley’s al te koop in de 103 cubic inch (1.690cc) uitvoering. M eer en meer plenty V-Twin bottom power, hét visitekaartje van HarleyDavidson. M aar het kan nog gekker, want de speciale CVO (Custom Vehicle Operations) modellen zijn al gegroeid naar 110 cubic inch (1.800cc). Als je kijkt naar pure peekaa’s (pk) dan valt het nog wel mee. In geval van Twin Cam 110 ten opzichte van 96 cubic inch als indicatie ca. 80 respectievelijk 66 pk aan het achterwiel.
Sinds mensenheugenis wordt de merknaam HarleyDavidson in één adem genoemd met zijn legendary V-Twin motorblok. Die begon bijna 110 jaar geleden relatief klein, maar groeide en groeide. Serieuze vormen werden aangenomen ruim voordat wij als RCC-leden maar dachten aan motorrijden. De cilinderinhoud wordt door de H-D M otorcompany steevast aangeduid in cubic inches. Logisch ook, want daarzo gebruiken ze nog steeds niet of nauwelijks het zogenaamde internationale SI-stelsel ter aanduiding van bepaalde grootheden. Eén inch als lengtemaat is 25,4 mm en als inhoudsmaat wordt daarmee de ‘kubieke’ inch gebruikt. Omgerekend naar onze maatvoering is dat zo’n beetje 16,5cc per cubic inch. De inhoudsmaat van een motor komt tot stand door het volume te nemen van de ruimte in de cilinder gemeten van het onderste dode punt tot het bovenste dode punt van de zuiger. Als je een doorsnedeplaatje van een verbrandingsmotor voor je neemt, kan je al snel zien wat dat betekent. Bij de H-D VTwin die waarde dus x 2 nemen. In de wiskundige berekening wordt het dan: oppervlakte x hoogte = π / 4 x D² x H. Tot zover even moeilijk gedoe, later echter nog een beetje meer van zulks.
Kijk je naar de trekkracht dan komt het koppel om de hoek (weet je nog? Kracht x Arm). Dan hebben we het over serieuze waardes. Ter indicatie en vergelijking nog even: 135 respectievelijk 110 Nm aan het achterwiel. De motor zelf levert meer, maar in de aandrijflijn van de krukas naar het achterwiel worden door bepaalde ‘mechanische verliezen’ een aantal pk’s en Nm opgeslokt. Is onoverkomelijk. Trouwens de pk is in het eerder genoemde SI-stelsel een oude benaming, want feitelijk moeten we de kiloWatt gebruiken (1 kW is ongeveer 1,36 pk). Weet je dat ook weer.
Fat Boy met SE TC 120R
SE crate engine inside 120R
38
Beats Cubic Inches Is het dat dan, zou je zeggen? Nee dus, want een CVO berijden kunnen we eigenlijk al diverse jaren. Dat is erg leuk maar niet nieuw. Spannend wordt het pas als er zich echt een ‘serieuze kandidaat’ meldt. En dat is nu dan ook gebeurd. M aak kennis met de Screamin’Eagle 120 cubic inch Twin Cam V-Twin engine. We hebben het hier over zowat 2 liter motorinhoud, zeg maar één melkfles per cilinder. Een machtige brok techniek en van voor naar achter getuned op performance. Niks geen standaardspul zoals we dat kennen van de ‘gangbare’ Harleymotorfietsen. Zowat alles is specialized stuff. The best of the best!!! Voor de technici een kleine uitleg waar we het hier over hebben.
laatkleppen. De kleptiming wordt gestuurd door high-lift SE-266 nokkenassen. Deze hebben een grotere klepopening en blijven, net als de uitlaatkleppen, ook langer open tijdens het 4-takt proces ten opzichte van de standaard Twin Cam. Een dergelijke configuratie geeft een veel hoger rendement door de grotere hoeveelheid lucht die de motor kan aanzuigen. Vermengd met een bijpassende grotere hoeveelheid brandstof zorgt ervoor dat de performance output veel en veel hoger is. Het injectiesysteem is uiteraard qua afmetingen aangepast (maar liefst een 58 mm doorlaat en voorzien van high-flow injectoren) op de hogere potentie die het blok biedt en net zo geldt dat voor het te monteren luchtfilter en uitlaatsysteem. Verder zijn er nog vele specifieke aanpassingen aan de Twin Cam 120R te vinden, die een betrouwbare high performance inzet mogelijk maken. Een dergelijke setup wordt met de Super Tuner tot in de puntjes afgesteld op een vermogensbank.
Om te beginnen de ongekende prestaties. Gemeten aan het achterwiel (qua motorvermogen nog maar even in de vertrouwde ouderwetse eenheid) ruim 140 pk bij maximaal toerental en een maximaal Dit allemaal in detail te beschrijven gaat te ver. Rest koppel van 180 Nm bij 4.500 toeren!!! Stel je voor: mij echter te melden dat in de aandrijflijn ook een dat is ruim 60% meer dan bij de standaard Twin Cam 96. Kan je nagaan wat er gebeurt als je op zo’n speciale performance koppeling met aangepaste fiets de gaskraan openzet. Een staande ‘burn out’ koppelingsplaten wordt gemonteerd om de grote krachten controleerbaar op het achterwiel te kunnen wordt je deel. Tenminste als je daarna van plan was brengen. Een oliekoeler maakt het geheel af. de banden weg te gooien. Nee dus. Ervaren in reallife-street-use. Dat is beter. Deze V-Twin is opgebouwd uit Als je dit zo leest klinkt dat vele state-of-the-art componenten niet verkeerd. M aar wat heb je nu alleen aan lezen? Zo die Screamin’Eagle te bieden dacht ook de M otor Saloon heeft. Om bij een dergelijke peren daarom is -in lijn met de formance de boel heel te houden is dat ook wel nodig. Te beginnen mogelijkheid de totale met een nieuwe premium stroker Harley-Davidson beleving te bieden- besloten het niet te krukas, die een grotere slag heeft laten bij leuke catalogi en van maar liefst 117,5 mm. Bijpasspecificatie bladen. Vanaf nu send een boring van 103,1 mm. Stampen dus met dat spul. kan deze bijzondere ervaring Fat Boy met SE TC 120R detail motor rechterzijde De krukas draait in verzwaarde real life aangeboden worden aan hun clientèle. lagers, die in speciaal gegoten carterhelften zijn ondergebracht. Op de krukas zitDe M otor Saloon heeft voor dit doel een tweetal ten zeer sterke drijfstangen die aan de bovenzijde zijn verbonden met wederom speciale zuigers. Deze motorfietsen van deze 120R super power pack voorzuigers zijn voorzien van titanium zuigerveren en zien. Een Fat Boy Special en een Street Glide. Voor de serieuze gegadigden zou ik zeggen: maak hebben een teflon coating. Tijdens het draaien woreen afspraak met een van de verkopers en ga het den de zuigers aan de onderzijde gekoeld door spebeleven. Vergeet niet te vragen waar het circuit ligt. cifiek voor dit doel gemaakte SE-oilers. De cilinderkop is geflowed, zoals dat heet, om een maximale luchtstroming als gevolg van minder stromingsverliezen mogelijk te maken. Een maximale hoeveelheid lucht kan de cilinder in via grotere in-
M aar pas op: let the more than plenty power not fool you, this is serious business!!! Enjoy the ride!!! Rob van Dijk 39
THE BIG 5 Een email uit België deed het voorwerk. Een feestje bij Bart R. plantte het zaadje. Ook René had dit bericht uit België gehad, georganiseerd door mensen van Friends on Wheels-Chapter Antwerp, dezelfde mensen die ook een aantal jaren de 500miles van België hebben georganiseerd, die binnen 24 uur moest worden gereden. Deze rit heb ik drie keer gereden met een select groepje van ons RCC.
herdenkingsmonument De Leeuw van Waterloo, opgericht in verband met de slag bij Waterloo in 1815. Hier vond de veldslag plaats tussen Napoleon en Wellington, bevelhebber van de geallieerde troepen. Napoleon werd teruggedreven, gevangen genomen en verbannen naar St. Helena. De trap naar de top van het monument is 226 treden en geeft een mooi uitzicht op de plaats van de veldslag. Je moet echter niet wijs zijn om in lederen motorkleding naar boven te klimmen. Aangezien wij heel wijs waren, hebben wij dit uiteraard nagelaten en rustig wat gegeten en gedronken voor we weer op onze stalen ros verdergingen met de 4e etappe.
The Big 5: Wat houdt het precies in? Het is een toeristische uithoudingsrit door een groot deel van België met allerlei controlepunten waar je stempels krijgt voor goed gedrag.
Deze leidde ons naar St. Truiden, met een heerlijk terrasje in het verschiet. Overigens een prachtige stad met een oud stadhuis en een oude abdij in Romaanse stijl. Alles prachtig maar de koffie op het terras met plat water was toch interessanter, zeker na een tot nu toe goed verlopen, maar vermoeiende tocht. Op weg voor de 5e etappe, die zou eindigen in Lommel. Dit gebied is bekend om zijn zandwinning, het fijne witte zand uit M ol wordt gebruikt voor de glasproductie. Hierdoor zijn er vele flessenfabrieken gevestigd. Verder is er het studiecentrum voor kernenergie, waar onderzoeken plaatsvinden voor vreedzame, medische en industriële toepassingen van kernenergie. Zij werken toe naar het einde van de splijtstofcyclus, hulde dus!!
Start tussen 07.00 en 08.30 uur vanuit Antwerpen, einde tussen 20.00 en 21.30 uur ook weer in Antwerpen. Hiertussen zit een tocht van 555,55 km. Een aardige challenge dus!! René en ik hebben her en der geïnformeerd maar kregen uiteindelijk alleen Rob Verwijs mee. Afspraak 05.30 uur bij AC Nieuwegein op de A27. Stelletje idioten, maar je moet wat over hebben voor je hobby motorrijden. René dacht dat het nog wintertijd was, dus die kwam iets later bij de dealer in Antwerpen aan. Daar had de koffie ons al aardig gesmaakt en de ontvangst was bijzonder vriendelijk. Na ontvangst van de routes om ongeveer 08.00 uur gestart richting eerste controlepost in Diksmuide. Dit deel ging via Nederland naar, als eerder genoemd Diksmuide, bekend om de Dodengang. Dit was een vooruitgeschoven loopgravenstelling van de Belgische verdediging aan de IJzer uit de Eerste Wereldoorlog en lag amper 100 m van de Duitse linie verwijderd. Er is een origineel deel van deze loopgraven in 1988 hersteld in zijn oorspronkelijke staat.
De laatste etappe brengt ons terug in Antwerpen. Langs Postel, uiteraard bij motorrijders bekend, dit schitterende klooster met zelf gemaakte kazen, maar veel belangrijker: trappistenbier. Als laatste een stukje snelweg op de E19 tot het eindpunt in Antwerpen. Hier stond een heerlijke maaltijd klaar met een drankje. Door deze versnaperingen waren de drie ‘musketeers’ klaar voor onze laatste etappe terug naar onze huizen in Nederland. Uiteindelijk heb ik mijn Harley om 23.10 uur terug in de garage geplaatst. Redelijk moe, maar zeer voldaan, heb ik twee heerlijke Duveltjes gedronken en me voorgenomen volgend jaar deze uitdaging weer aan te gaan. M et dank aan René van den Berg en Rob Verwijs.
De tweede etappe ging door de Vlaamse Ardennen o.a. bekend bij wielerliefhebbers door de Kwaremont uit de ronde van Vlaanderen. Beter is het om deze op de Harley te nemen, zonder EPO. Een prachtig landschap, officieel erkend en toeristisch ondersteund door Toerisme Oost-Vlaanderen. De derde etappe leidde ons naar Waterloo bij het
Jan ‘the Healer’ Sanberg 40