CaravanCultuurCourant - 12 Een greep uit de bezienswaardigheden die we onderweg verzamelden Druk op Ctrl-L, doorbladeren met pijltjestoets en eruit met Esc
Erik Fraikin & Rian van der Sluis
Vijfstuks stuks Vijf
Auxonne
vandaag 210 jaar geleden
De Rooms-Katholieke kerk was niet erg blij met de Franse Revolutie. Zo toonde Rome zich behoorlijk ontstemd na het afpakken van de kerkelijke bezittingen en de onthoofding van priesters. De gevangenneming van paus Pius VI in 1799 markeerde het absolute dieptepunt in de betrekkingen. Zeker toen de paus in zijn cel stierf aan de gevolgen van verwaarlozing. In 1801 toen Napoleon met Rome tot afspraken kwam, raakte de kou uit de lucht want hij erkende het katholieke geloof als de godsdienst waarbij de meeste Fransen zich thuis voelden. Dit betekende overigens niet dat Rome weer als vanouds invloed zou krijgen op staatse aangelegenheden. De scheiding van kerk en staat die tijdens de revolutie gestalte kreeg, werd door Napoleon beschermd en strikt gehandhaafd. < koning Clovis in tobbe rond 500 en koning Karel VII in 1429 >
De Keizerskroning: 2 december 1804 Bonaparte moet het idee om deze scheiding te benadrukken allang in zijn hoofd hebben gehad toen hij paus Pius VII uitnodigde voor zijn kroning in Parijs. Hij was echt niet van plan om, zoals bovenstaande royalistische voorgangers, op de knieën te gaan en zich onderdanig en eerbiedig door de paus te laten inaugureren. De paus zag zich tijdens de plechtigheid dan ook weggezet in een zorgvuldig geregisseerde figurantenrol. Het reliëf op het monument in Auxonne toont Pius VII op een achterafzetel, waarvandaan hij slechts de rug kan zien van Bonaparte die, bij het gemis aan een door hem erkende hogere macht, zichzelf tot keizer kroont. Het broze verbond met Rome bleef trouwens niet lang in stand. Toen in 1809 bleek dat de Heilige Stoel zich bemoeide met de handelsboycot die Napoleon had ingesteld tegen Engeland, liet hij de paus ophalen uit Rome en opsluiten in een gevangenis bij Fontainebleau. Hier zou hij brommen tot de keizer in april 1814 verslagen was en naar Elba werd verbannen. Auxonne
Saint-Broingt-les-Fosses Als u wordt gevraagd over een vastgespijkerde persoon aan een kruis “Wie is dat?” en u antwoordt: “Dat is een slachtoffer uit de Tweede Wereldoorlog”, dan is de kans zeer groot dat u ongelijk heeft en dat u voor gek wordt versleten. Staat u echter nabij het gehucht Saint-Broingt-les-Fosses aan de N74 bij het enorme kruis en die vraag wordt gesteld, antwoordt dan niet: “Dit is Jezus”, want hier is het namelijk wél een oorlogsslachtoffer! Het is overigens wel te verklaren, want…
Het is 9 augustus 1944. Een avondtrein met 150 lichtelijk beschonken SS-ers is op weg van Dijon naar Langres. De trein komt bij Saint-Broingt. Een explosie! Rookpluimen! Sabotage! Twee wagons ontsporen. De Duitsers komen gewapend naar buiten. Niemand is gewond maar ze zullen wraak nemen. Boerderij Suxy ligt op de verkeerde plek en 17 arbeiders zijn daar op het verkeerde moment. De boerderij gaat in vlammen op en de arbeiders worden als vermeende verzetslieden doodgeschoten. Nu weet men dat de slachtoffers niets met de sabotage te maken hebben gehad maar de SS-ers hielden zich niet zo bezig met waarheidsbevinding. De saboteurs weten het: een onmenselijk hoge prijs voor een dag Duitse vertraging. De gekruisigde man verloor zijn leven voor uw vrijheid.
Chantemerle-les-Bles Welk verhaal is waar?
De bovenste foto is echt: De foto links is echt. In Frankrijk zijn veel van dit soort idyllische plekjes te vinden en allemaal even fotogeniek. De redactie heeft besloten om één van haar dertien-ineen-dozijn foto’s op te sieren met een Romaanse kerk om zodoende de plaatsing in de CCC te legitimeren. Tuurlijk, je vindt in Frankrijk oude kerkjes op de prachtigste plekken, maar toevallig een schoolvoorbeeld van Romaanse bouwkunst zo fraai tussen de boomtoppen genesteld zoals op de foto hieronder, dat is teveel van het goede. Mooi gedaan, maar dat is dus een trucfoto.
De onderste foto is echt: Onzin natuurlijk, dat eerste verhaal. Waarom zou iemand een foto nemen van een asfaltweg met een hoop groen. Best een mooi plaatje natuurlijk maar Europa kent oneindig veel van dit soort plekken en als je die allemaal gaat fotograferen, dan is je geheugenkaartje snel vol. Neen, in Frankrijk barst het van de prachtige Romaanse kerken en als je een juweeltje ziet liggen tegen een decor als hier rechts, dan stop je natuurlijk en neem je een paar foto’s. Het leidt geen twijfel, de foto rechts is geen trucfoto.
Oirschot In september 2009 troffen we een merkwaardig betonnen bouwsel aan in een plantsoen in het Brabantse Oirschot. De sokkel van een nieuw monument misschien? Iets interessants voor ons? De VVV wist te vertellen dat er inderdaad een monument geplaatst zou worden en wel ter herdenking van de bevrijding van Oirschot in de Tweede Wereldoorlog, in oktober, 65 jaar na dato. Enkele weken later stond op het bouwsel een bronzen arend met indrukwekkende vleugels. Een arend, omdat hij het embleem is van de Amerikaanse 101e Airborne Divisie (zie Eindhoven, CCC nr. 7) die met luchtlandingen de bevrijding van de regio inluidde. De leeuw op de sokkel eert de Schotse bevrijders die het dorp binnentrokken in 1944. ‘Dankzij de landing van de arend kon de leeuw zich in Oirschot manifesteren’, aldus het infobord. Los van het feit dat we dit een mooi en toepasselijk monument vinden en dat het leuk is om zo’n gloednieuw gedenkteken te ontdekken, hebben we nog iets extra’s met deze vogel. In de zomer na de plaatsing hebben we namelijk de maker ervan ontmoet, de beeldhouwer Jan van Emst. In zijn atelier in Oirschot liet hij ons foto’s van het hele project zien: ontwerp, het beeldhouwen zelf, het laten gieten, het takelen van de arend op de sokkel en tot slot de herdenking op 24 oktober. Een heel bijzondere ervaring.
Saint-Laurent-de-Cerdans Hoog in de Pyreneeën kronkelt een smalle weg naar Spanje. Vlak bij de grens ligt dit dorpje. Het is zo’n karakteristiek Frans bergdorp waar je – lopend door de smalle straatjes – denkt dat er nooit iets gebeurt en dat de tijd al eeuwenlang in eentonige regelmaat verglijdt. Dat laatste zal wel niet zo zijn en bovendien is hier wel degelijk iets gebeurd. Een gebeurtenis 75 jaar geleden maakte een dermate grote indruk dat het gemeentebestuur later heeft besloten om ter nagedachtenis aan deze tragedie een herinneringsplek in te richten. De tragedie had te maken met de burgeroorlog die in het buurland woedde. De Catalanen, de inwoners uit het noordoosten van het land en felle tegenstanders van Franco, zagen tot hun wanhoop dat de agressieve generaal zege op zege boekte en dat na drie jaar strijd ook hun woongebied ten prooi viel aan de extreem rechtse Falangisten. Vluchten was de laatste uitweg en in april 1939 kwam de Spaanse exodus op gang. De veiligste route liep over de Pyreneeën en een eindeloze stoet vogelvrije mensen strompelden vermoeid over de bergen. Saint-Laurent heeft de mensenstroom door zijn straatjes zien trekken.
De mensen werden opgevangen in inderhaast ingerichte kampen zoals deze ergens aan het strand nabij Perpignan.
Het monument in Saint-Laurent is gemaakt van ijzerdraad en kettingen. Het toont met name bij somber weer een indrukwekkend schimmenspel van langstrekkende mensen.
Tot slot Dank voor de belangstelling voor deze editie van onze krant. Ken je iemand die interesse heeft in de toezending van de Courant, geef ons gerust het emailadres door. Voor informatie over onze IPR-reisgidsen, bezoek de website:
Geïnteresseerden vinden in onderstaand schema de GPS-locaties van de bezienswaardigheden uit deze editie van de CCC: Pagina Pagina Pagina Pagina Pagina
1 2 3 4 5
47,19352°N 5,38826°E 47,70515°N 5,29626°E 45,11266°N 4,90006°E 51,50388°N 5,31883°E 42,38877°N 2,60895°E Hoofdfoto
42,56161°N 3,04529°E Bijfoto
