BULLETIN WWWWW BELGIUM FEBRUARI 2015

WOMEN WELCOME WOMEN WORLD WIDE Ria Monten, rue d’Ardevoor 55, 1357 Hélécine (Belgium) Tel/fax: 019/655839 email: [email protected]

NIEUWSBRIEF/BULLETIN WWWWW – BELGIUM FEBRUARI 2015

Een jaar voorbij…tijd voor een nieuw begin. En daarom wensen wij vooral een hoofd vol zin voor onbekende oorden. Om je aan risico’s te wagen en minstens zoveel reizen als je voeten dragen kunnen. En zinnen te over voor de onverwachte tinten van geluk. Een uitnodiging in wintersfeer. Noteer alvast in uw agenda: Leuven - 26 februari 2015

Met de wintersfeer in onze aderen nodigen wij al onze 5W-vriendinnen uit om elkaar te ontmoeten of kennis te maken en samen te lunchen en herinneringen uit te wisselen over voorbije 5W-reizen en activiteiten. Maar vooral willen we klinken op nieuwe horizonten en 5W-gatherings en meetings in 2015. Wilt u graag aanwezig te zijn op deze ontmoetingsdag dan kunt u zich alvast opgeven via onderstaande e-mailadressen. Praktische info volgt later. Wij hopen u talrijk te mogen begroeten. Christa Goethals [email protected]        

Linda Maes [email protected]

Dear 5W members,

Last year (2014) we celebrated 30 years of 5W. Next year (2016) I’ll celebrate 30 years of 5W membership. In 1986 I joined 5W (then 3W) – my membership number is 38 – after reading an article in a Belgian magazine. At that time I lived in Germany and I rarely read Belgian magazines, but that was one of the best things that happened to me and the start of new experiences in my life. In 1990 I became a trustee, so this year (2015) I’ll celebrate my 25 years – a long time and a lot of memories! During all those years I have visited and hosted many women from all over the world. As a trustee I had a special interest on gatherings, and so far, I participated in 28 gatherings, from the north (Finland) to the south (South Africa) and from the east (Romania) to the west (Suriname). I was also involved in organizing gatherings in Belgium. The last was the successful “Flanders Fields” gathering in Ypres in 2012. Organizing a gathering is a lot of work but also great fun and satisfaction. Gatherings are very special with their own cultural program. They are a unique opportunity to make acquaintance with members and make appointments to visit each other. The most remarkable gatherings for me were those: Iceland (1988) the first large gathering where we visited the president of Iceland Vigdis Finnbogadottir; then Sweden (1990): the first after the Wall came down in Berlin, it was also the first opportunity for the East German members to participate. Other remarkable gatherings for me were the first gathering in Romania (1993) and also the Romanian Monastery tour in 2002. In 2007 I took part in the Suriname gathering : so interesting to see 5W member Magda’s birth country – meanwhile I have already visited four times this beautiful country. Also unforgettable is the 10th anniversary of 5W in High Wycombe, the 21st anniversary in Canterbury and the 30th anniversary in Berlin. I was not able to participate on the 25th anniversary. I have participated on gatherings with four, ten, fifteen, twenty and more participants… during a few days, a week, ten days, two – three weeks… sleeping in single or double rooms… with three, five, seven, eleven…. in a room, in beds, couches, bunk beds… with local members, on an attic, in a retirement home, in a school, hotel, youth hostel, convent, at a camping place…. Always enjoying the program, the landscape, architecture, museums, music and dances, the food, talking with women…… Being a 5W member and a trustee means a lot to me. It opened my eyes and widened my horizon and understanding for other cultures. I saw places in the world I could only dreamed of it – 5W made it possible. All those experiences enriched my life and made me more confident. If you are interested to organize a gathering, there is a “Running a 5W gathering” booklet available at the office in High Wycombe. All the best and safe travels. Ria Monten, 5W trustee (Belgium)

   

Route langsheen kastelen en tuinen in mei 2014 met Valma Op maandag 19 mei was ik verheugd om Valma op te halen bij Bea te Gent. Valma is afkomstig van Australië en had dan al een heel parcours afgelegd door Europa. Omwille van wegenhinder kwamen we pas aan in Waasmunster rond 15u. Na een uurtje had Valma voldoende gerust en besloten we om ons programma met vooral bezoeken aan Belgische kastelen aan te vatten. In Waasmunster vind je verschillende kastelen. Sommige zijn in privébezit andere zijn eigendom van de gemeente. Het eerste kasteel dat we zagen was Kasteel Blauwendael, gebouwd in de 17de eeuw en in ere hersteld in de 18de eeuw in de stijl Neo-Vlaamse Renaissance. Vroeger was het eigendom van Edellieden, nu is het kasteel in bezit van de gemeente Waasmunster. Jammer genoeg was het kasteel niet voor publiek toegankelijk die dag maar de tuinen met vijvers en zwanen maakten veel goed. Valma (Aus) en Linda (B) Vervolgens zagen wij op onze trip Kasteel Roos, Kasteel Les Gobbelets en Kasteel Orthegat met zijn Engelse tuin. Kasteel Orthegat dateert van de 19de eeuw en is gebouwd in Empirestijl. Het is nog steeds in bezit van de Adel. Met een drankje in Brasserie Roosenberg hebben wij onze eerste tocht langsheen kastelen beëindigd. Dinsdag 20 Mei Na het ontbijt hebben wij onze kastelenroute verder gezet. De eerste stop was aan het Kasteel van Wissekerke dat gelegen is in de pittoreske dorpskern van de gemeente Bazel. Dit kasteel is een echt waterkasteel. Het is gebouwd in de 10de eeuw in neo-gotische stijl. Eén van de bekendste bewoners van dit kasteel was burggraaf Vilain XIIII. Nu is het in bezit van de gemeente Bazel. Na reservatie konden Valma en ik het kasteelinterieur gaan bewonderen met een privégids. De volgende stop was in Hingene voor een bezoek aan het Kasteel d’ Ursel. Het is een kasteel in Empirestijl en dateert van de 17de eeuw. Doorheen de tijd hebben diverse nobele families hun intrek genomen in dit statig Kasteel. Momenteel is het eigendom van de provincie Antwerpen. Het kasteel was gesloten maar desondanks konden we toch een glimp werpen op de mooie ontvangstzaal die nu dienst doet als concertruimte. Omstreeks 13u reden we naar de stad St.-Niklaas voor een lunch in Kasteel Walburg. Kasteel Walburg is eveneens een waterkasteel. Het werd gebouwd in de 16de eeuw en is gelegen in een Engelse tuin met exotische boomsoorten. Uiteindelijk reden we naar ons laatste kasteel dat voor die dag op ons programma stond nl het Slot van Laarne. Een aardige dame gaf ons een privérondleiding: “ Dit versterkt kasteel wordt een “Slot” genoemd omwille van zijn gigantische omwalling en ophaalbrug. De bouw van het kasteel gaat terug naar de 13de eeuw waarbij men startte met de poort in steen op te trekken. De huidige kasteelsite volgde later. In 1953 werd het kasteel in handen gegeven van een vereniging die zich garant stelt en toelegt op het restaureren en beschermen van dit monument dat nu geklasseerd is als werelderfgoed” . ’s Avonds konden we nog verder dromen over hoe het kasteelleven in die dagen moet zijn geweest. Woensdag 21 mei Onze laatste dag van de kastelenroute bracht ons naar de hoofdstad Brussel. Eerst bezochten we het MIM. Het Muziek Instrumenten Museum is een geklasseerd gebouw en is één van de meest imposante gebouwen in de Art Nouveau stijl. Er zijn niet minder dan 1200 muziekinstrumenten te bezichtigen. Je vindt er een verzameling van klassieke, exotische en historische exemplaren. Terwijl we op het dakterras van het MIM zaten hebben we genoten van de panoramische uitzichten over Brussel. Om 14u. waren wij verwacht in het Koninklijk Concervatorium voor een muziekproef Harp. Spijtig genoeg waren we te laat en hebben gelukkig nog kunnen genieten van pianomuziek. We wandelden verder via het Warandepark, langsheen het Koninklijk Plein, de Zavel, De grote Markt, Manneke Pis, de St.-Hubertusgallerijen, de St.-Goedele en St.-Michielskathedraal, de Kunstberg terug naar het Koninklijk Plein. Op dat ogenblik zat Valma haar verblijf bij mij er ver op. De volgende dag hadden we trouwens een afspraak met andere 5W-vriendinnen voor een internationale bijeenkomst in Antwerpen waar we met z’n allen het Red Star Museum gingen bezoeken. Het is een buitengewoon mooie ervaring geweest. Samen hebben we er elke dag opnieuw van genoten. Ik moet Valma bewonderen omwille van haar eindeloze energie waar ze telkens mee voor de dag kwam, en dat op haar leeftijd. Bedankt Valma voor ons aangenaam samenzijn. Linda Maes

SURINAME November 2014 In November ben ik weer naar Suriname geweest, al voor de vierde en ik denk nu wel voor de laatste keer. Het was geen officiële 5W reis, maar omdat er van de negen deelnemers zes 5W vrouwen bij waren is het misschien toch wel leuk om er iets over te schrijven in deze Nieuwsbrief. Zoals gezegd waren we met ons negenen, twee vrouwen uit Duitsland (Marianne en Jutta), twee uit België (Ria en Linda), twee uit Nederland (Magda en ik), eentje uit Zweden (Gertzie) en een echtpaar uit Schotland (de stiefzoon van Magda en zijn vrouw: René en Janet). Heel internationaal dus, echt 5W!!! Het was weer een fantastische reis, we vertrokken op zaterdag 15 november met een vol KLM vliegtuig vanuit Amsterdam naar Paramaribo, we waren toen nog maar met ons zessen, Marianne en Jutta uit Duitsland waren al in het Caribisch gebied en Linda zou pas op dinsdag arriveren. Zondag was een vrije dag voor ons en we besloten om naar Fort Zeelandia te gaan en daar de rondleiding mee te doen. dat was heel interessant. De basis voor dit fort werd gelegd door de Engelsen en versterkt door de Hollanders, in 1667 viel het in Hollandse (Zeeuwse) handen. Het fort diende ter verdediging van de stad Paramaribo. Zeelandia werd een kazerne voor het leger, enkele gebouwen hebben ook als gevangenis gediend. In 1967 werd het fort gerestaureerd en kwam het Surinaams Museum erin. Een tragisch dieptepunt waren de Decembermoorden in 1982, 15 tegenstanders van het militaire regime werden daar toen doodgeschoten... Na Fort Zeelandia liepen we naar de Waterkant, een echte flaneerplaats voor de Surinamers, daar hebben we lekkere saté en gebakken banaan gegeten. Via het Onafhankelijkheidsplein naar "Zus en Zo" , een leuk restaurantje waar we heerlijke vruchtenpunch hadden en door de Palmentuin weer terug naar ons hotel: het Eco Resort Inn. Dat is alle keren dat we in Paramaribo zijn geweest ons "tehuis" geweest, een leuk en gezellig familiehotel met een heerlijk ontbijt, een klein zwembad aan de Surinamerivier, wat wil een mens nog meer... 's Avonds hebben we lekker gegeten bij "t Vat, "the place to be" daar in Paramaribo en op een paar minuten lopen vanaf Eco. Op maandag hadden we een stadsrondleiding, er zijn nog veel historische, houten gebouwen in het centrum en daarna met ons busje naar de vroegere plantage Mariënburg. Ria, Magda en ik hebben de film "Hoe duur was de suiker" gezien en ook het boek gelezen. dat gaat over deze plantage, het was een suikerrietplantage, begin jaren tachtig is het gesloten, maar de oude fabriek staat er nog, evenals de oude directeurswoning die in de film en het boek voorkomen. Net als een monument ter herinnering aan de opstand daar in 1902. Dinsdagochtend bezochten we eerst een school, een ieder van ons had wat schriften, pennen enz. meegenomen en daarna gingen we verder voor onze 2 daagse "Back to Nature" in een Tropic Resort. Het was natuurgeneeswijze, we kregen er massages en het was nogal spiritueel, niet iedereen was hier even enthousiast over maar het waren toch een paar relaxte dagen. De volgende ochtend stonden we 's morgens al om half 7 buiten voor de meditatie. 's Middags waren we weer in de stad, het was eigenlijk onze enige kans om wat inkopen te doen, de rest van de twee weken waren we steeds onderweg. Op donderdag was het een dagtocht naar de Warappakreek. Dat was ook een hele interessante en lange dag. Met een busje reden we tot de voormalige plantage Alkmaar, daar stapten we in een boot om naar de voormalige plantage Bakkie (of Reijnsdorp), een voormalige koffieplantage, te varen. Daar werden we verwelkomd met een heerlijke vruchtenpunch en we kregen een rondleiding door de botanische tuin met kruiden en gewassen die op de plantages werden verbouwd. Ook was er een klein museum bij met originele documenten uit de slaventijd. Na de lunch stapten we weer in een bootje om in de Warappakreek te varen. Eerst op de Matapicarivier en toen kwamen we in de kreek. Deze kreek is een paar jaar geleden bijna geheel opnieuw uitgegraven nadat die sinds de afschaffing van de slavernij steeds meer verlaten en nadien dichtgeslibd was. Soms varen we door tunnels van overhangende bomen en onderweg zien we veel vogels. o.a. rode ibissen. Op het einde van het ruim 9 kilometer lange kanaal is er een stuk met mysterieuze dode bomen en dan mondt de kreek uit in de Atlantische Oceaan. Op de terugweg maken we nog een stop: vroeger moesten de plantage eigenaren alles compleet afbreken als ze stopten, maar niet iedereen heeft dat gedaan, daar zijn resten achtergebleven zoals we die nu zien van een oude suikerrietplantage: een oude stoommachine en stoomketels. Interessant om te bedenken hoe het leven hier is geweest. Aan de Warappakreek waren vroeger 30 plantages, in totaal waren er in Suriname in de hoogtij maar liefst 700 plantages, deze aan de Warappakreek waren nogal luxueus. Ik probeerde me dat voor te stellen: de vrouwen in de kleding van toen in die vochtige hitte en met de vele muggen.... We waren laat terug die avond en we moesten toen onze rugzak nog inpakken voor de volgende drie dagen: Anaula, een eiland in de Surinamerivier. Onze koffers werden in bewaring gegeven bij het hotel. Ik was al eerder op Anaula geweest, voor mij is het daar een paradijs... We vertrokken met een busje, eerst 3 uur rijden naar het zuiden tot Atjoni, daar houdt de weg op. In het binnenland zijn geen wegen meer, daar is de rivier " de weg`' en gaat alles via het water. Er lagen daar veel bootjes te wachten om mensen en goederen naar het binnenland te vervoeren en het was er een drukte van belang.

In een korjaal voeren we over de Surinamerivier, anderhalf uur, dat was puur genieten, voor mij is dat het echte Suriname. Veel groen natuurlijk, maar we voeren ook langs kleine dorpjes waar we kinderen in de rivier zagen zwemmen en waar de vrouwen de (af)was in hetzelfde water doen. Omdat het het einde van de grote droge tijd is was de waterstand in de rivier nogal laag en ons bootje kon niet overal door varen. We moesten er 2 x uit om een stuk om te lopen en dan lag de korjaal weer op ons te wachten. Iedereen (per 2 personen) kreeg een eigen "cabana" met bedden met een klamboe erom heen, het leek net een hemelbed. Er is alleen koud water daar, dus koud douchen, maar dat was alleen maar verfrissend!

Atjoni: Cocky, Magda, Marianne, Ria, Linda

Aanlegplaats Anaula: Ria, Linda, Cocky

De volgende ochtend gingen we met een gids naar een paar dorpjes in de omgeving, eerst naar Nieuw Aurora, dat is een dorp van de Evangelische Broedergemeente en meteen daarna naar een traditioneel Saramaccaans dorp, allebei met hutjes en blote negerkindjes. We zagen hutjes met palmbladeren, maar ook met golfplaten erop, dat zal wel warm zijn! We zagen ook de school, de kerk en een souvenirwinkel (was die er de vorige keer ook al?) en we dronken iets bij de supermarkt. Vijf jaar geleden was ik hier ook al eens geweest, Magda en Ria ook en we zagen nu toch wel verschil, het is allemaal wat commerciëler geworden, er zijn ook meer toeristen en ik ben blij dat ik het nog heb gezien toen het nog wat minder toeristisch was. 's Middags maakten we met dezelfde gids een boswandeling op het eiland, hij wist veel interessante dingen te vertellen, zo zagen we een telefoonboom, hoge bomen van wel 15 meter hoog waar korjalen van gemaakt worden (het hout is waterdicht), een jodiumboom, een boom waarvan de takken gebruikt kunnen worden als tegengif bij een slangenbeet en we zagen aapjes. De gids lokte ze uit de bomen door hun geluidjes na te doen en hij had bananen voor ze. 's Avonds was er een muziekavond, bewoners uit de naburige dorpen maakten (Afrikaanse) muziek, en zongen en dansten. En natuurlijk mochten wij op het laatst meedoen. Het was een leuke, feestelijke avond. De volgende dag, zondag alweer, gingen we alweer terug naar Paramaribo, maar pas na de lunch zodat we 's morgens nog fijn de tijd hadden om te relaxen: er is daar een mooi zwembad bij en er zijn hangmatten. Het was heerlijk om in de hangmat te liggen met een mooi boek en alleen het geluid van de rivier te horen. Na de lunch gingen we weer met het bootje (weer 2 x eruit onderweg) en het busje terug naar de drukke stad en naar Eco. Met een aantal hebben we 's avonds Japans gegeten. In de krant las ik dat de temperatuur 33 graden C. is, maar dat de gevoelstemperatuur 39 graden C. is.... Maandag de 24e hadden we een agrarische tour, maar eerst waren we nog even in de stad om naar de Kathedraal te gaan. We mochten echter niet naar binnen en een eindje verder zien we de Moskee en de Synagoge vreedzaam naast elkaar staan. De kathedraal is geheel van hout en is de grootste houten kerk in Zuid Amerika, in 2010 is hij na een jarenlange restauratie weer heropend. Daarna reden we naar een groot stuk grond, net buiten de stad, dat verdeeld is in kleine percelen. daar verbouwen diverse telers groente en fruit dat ze dan verkopen op de markt in Paramaribo, zoals aubergines pepers, kousenband, papaya's, tajerknol (om het typisch surinaamse gerecht pom te maken), cassave, bananen enz. De bananen zoals wij ze thuis kennen heten hier bakoves, de bananen die ze hier eten zijn klein, zoet en superlekker. Het is hier wel hard werken volgens onze gids, maar ze kunnen ervan leven. Daarna was het nog een eind rijden naar onze volgende stop: een veeteeltbedrijf. Daar werden we ontvangen met kokosnoten, het kapje werd er afgehakt en zo konden we met een rietje het heerlijk frisse kokoswater drinken. Janet (Schot), Linda (B), Ria (B), Cocky (NL), Magda (NL), Gertzie (S), Marianne (D), Jutta (D)

Dit veeteeltbedrijf was pas nieuw, ze hebben een groot grondstuk met zo'n 500 koeien, het lijkt net of die gewoon in het wild daar rondlopen. Bij iedere koe zitten wel een paar koereigers, klaar om de teken bij de koe eraf te pikken. Ze hadden daar ook pas twee wilde buffels gevangen, die zitten nu achter een paar hekken, in het bos nabij zijn nog meer van die wilde buffels en met deze twee hopen ze de anderen te lokken. Achteraan in dit gebied, bij de rivier, stonden een pomp en een waterrad, op deze manier kunnen ze het hele gebied eenvoudig irrigeren.. Het hele jaar door hebben ze hier gras. Op de terugweg hebben we geluncht bij een Warung, een javaans eettentje, lekkere pittige nasi en zoete dawit om te drinken. We kwamen langs olie-industriën en onze gids vertelde dat olie nu het belangrijkste exportproduct in Suriname is, goud is het tweede. Bauxiet is niet belangrijk meer, de prijs is te laag. We zagen onderweg dat er veel gebouwd werd: huizen, maar ook bedrijven en we hebben het idee dat de economie goed gaat in Suriname. De regering besteedt veel geld aan educatie, gezondheidszorg en sociale zaken. Ze geven het geld uit wat de vorige regeringen op de bank lieten staan en zeggen :when you spend money, money comes in.... 's Avonds hebben we "Hollands" gegeten: in een pannenkoek- en poffertjesrestaurant, het was er druk!!!! Met Nederlanders, maar ook met Surinamers. En toen was het alweer dinsdag, de 25e: Onafhankelijkheidsdag in Suriname. Voor de 39e keer. Sinds een paar jaar wordt het feest officieel in steeds een andere plaats gevierd, dit keer was dat in Lelydorp, waar nu de grote parades met ook president Bouterse waren. Wij bleven in Paramaribo, daar was het gezellig druk. We waren in de Palmentuin en bij de Waterkant. overal liepen de mensen in hun mooiste kleding, ook in traditionele kleding en omdat hier verschillende bevolkingsgroepen wonen, was er veel variatie in kleding te zien: indiaans, afrikaans, veel kota missies, veel kinderen met hun mooiste kleren aan en geschminkt, prachtig allemaal, ook veel muziek, heel gezellig overal. Op de terugweg naar ons hotel kwamen we nog voorbij een bijeenkomst van de vroegere politieke regeringspartij, we zagen er de vroegere president Venetiaan met zijn vrouw en mevrouw Arron, ze legden kransen bij het standbeeld van de vroegere president Henk Arron. Ria en ik waren de hele dag op stap geweest, vanaf 11 uur 's morgens tot 6 uur 's avonds! We hebben 's avonds gegeten in het Chinese restaurant Chi Ming, op zo'n 5 minuten lopen van het hotel, was heel lekker. en het is, naar men zegt, het beste Chinese restaurant van Paramaribo. Woensdag was de Santigrontour. We werden opgehaald door Gilles die van Santigron een heel project heeft gemaakt. Eerst gingen we naar Lelydorp waar hij inkopen deed voor de lunch die middag en wij hadden wat tijd om over de markt daar te lopen. Daarna verder naar Santigron, we werden daar verwelkomd met een welkomstdrankje en aansluitend een wandeling door het dorp die 2 uur duurde. Er werd verteld over medicinale bomen, en planten, we zagen de school, het vrouwenverblijf (als de vrouwen ongesteld zijn moeten ze daar blijven), de disco, een supermarkt enz. Bij terugkomst stond de lunch voor ons klaar, zelfs met wijn erbij. Daarna een half uurtje in de hangmat om te relaxen en daarna kwam er een dansgroep uit het dorp met Afrikaanse dansen. Santigron is een marrondorp en marrons zijn de weggelopen slaven van vroeger. De dansen waren dan ook zg. slavendansen. Daarna was er tijd om wat kunstnijverheid te kopen, gemaakt door de mensen in Santigron (betekent zandgrond) en aansluitend was er nog een vaartocht voor ons op de Sarramaccarivier van anderhalf uur. Toen we in de korjaal stapten begon het te regenen en het hield niet meer op...... We kregen allemaal wel een poncho, maar iedereen werd toch behoorlijk nat..... Naderhand konden we er wel de humor van inzien, we waren tenslotte in het Amazoneregenwoud, tja, dan eens een keertje de regen te ervaren hoort erbij!!! Maar iedereen was kletsnat en wilde na afloop 't liefste meteen naar Eco in Paramaribo... Daar konden we droge kleren aantrekken, douchen, de kleren drogen en de sandalen afspoelen, die zaten onder de modder. Ook moesten we onze rugzak weer inpakken, want de komende twee dagen zijn we weer weg. Naar Nieuw Nickerie in het westen van het land. Het is een lange busrit en we vertrekken al om 7 uur.... Ons laatste uitstapje alweer.... Donderdag dus om 7 uur al weg, het is 240 kilometer naar Nieuw Nickerie, geen snelweg, maar een gewone weg met veel drempels. Om 2 uur waren we er, maar we hebben onderweg wel verschillende stops gemaakt. o.a. in Groningen en in Wageningen. In Wageningen staat het standbeeld van de slavin Alida met een afgehakte borst die volgens de overlevering door haar eigenares Susanna du Plessis zou zijn gestraft voor de verleiding van haar echtgenoot. Ook zijn we in een rijstfabriek geweest, Nickerie en omgeving is het centrum van de rijstcultuur. In die fabriek werd de rijst gepeld, gesorteerd en in grote zakken gedaan. Nickerie is de tweede stad van Suriname, maar er is niet veel te doen en het is maar klein. Een heel verschil met het bruisende Paramaribo. 's Avonds om 6 uur waren we op de Zeedijk om de zonsondergang te zien, maar helaas, de zon verborg zich achter de wolken. Daar is de monding van de Corantijnrivier, de grensrivier met (Brits) Guyana. Er komen op dit punt veel illegalen Suriname binnen die dan meestal doorreizen naar Frans Guyana, een stukje Europa in Zuid Amerika. Ook zijn we nog bij een mooie Hindu tempel geweest. Terug in het hotel kregen we een lekkere goed gevulde pindasoep en gebakken banaan, we waren die dag vroeg opgestaan, hadden lang gereisd en iedereen was moe en lag al vroeg in bed. De volgende ochtend weer om 7 uur opstaan, om 8 uur bezochten we de Centrale Markt om kruiden e.d. in te slaan en daarna gingen we naar Bigi Pan (Grote Pan), een groot natuurreservaat, het is een broedplaats voor vele vogels en we zagen er veel, o.a. de moerasbuizerd, grote zilverreiger, rode ibissen en roze

flamingo's. Heel mooi allemaal, de hele boottocht duurde 3,5 uur, daarna reed het busje ons weer terug naar Paramaribo. Zaterdag was alweer onze laatste dag in Suriname, Ria, Linda en ik wilden de stad nog in, nog wat laatste dingen kopen en naar de Kathedraal, daar wilden we nog naar binnen. We zijn met de taxi heen gegaan, kostte omgerekend 3 euro, 1 euro de man/vrouw.... Tja, en toen kwam toch het uur dat we vertrekken moesten, naar het vliegveld Zanderij, zo'n 1,5 uur rijden ten zuiden van de stad. Daar moesten we toch wel lang wachten, Marianne en Jutta hadden problemen met hun aansluitende vlucht van Amsterdam naar Hamburg, maar dat werd gelukkig na lange tijd, toch opgelost. In 9 uur vlogen we weer terug naar Amsterdam, van 33 graden C. in Suriname naar 1 graad C. en dikke mist in Amsterdam. Het was een geweldige reis. Magda, weer bedankt voor het organiseren hiervan!!!! Cocky Nagel. (Nederland)

5W dag in Nederland Rinie en ik (Cocky) willen dit jaar weer een dagje voor de Belgische en Nederlandse 5W leden organiseren en ook dit keer willen we in Zuid-Oost Nederland blijven. We hebben nog geen datum, maar het zal waarschijnlijk een zaterdag in augustus of september worden. Nuenen (Vincent van Gogh heeft hier gewoond en geschilderd) of Roermond, of… we weten het nog niet, maar in de volgende Nieuwsbrief kunnen we jullie meer vertellen. We hopen dat er veel belangstelling voor zal zijn, ook van Nederlandse kant…. Voor de Belgen: Nuenen is een dorp niet ver van Eindhoven,Roermond is een stad in Noord Limburg, tegen de Duitse grens aan. Cocky Nagel (Nederland)

INFORMATIE : WOMEN WELCOME WOMEN WORLD WIDE Website: www.womenwelcomewomen.org.uk Versturen Newsletter De Newsletter kan per email verstuurd worden (in kleur). Gelieve hiervoor het office in High Wycombe (UK) te contacteren: [email protected] Veranderingen van o.a. adres, telefoon, email kunnen ook rechtstreeks aan het office medegedeeld worden : [email protected] LIDGELD/DONATION Het lidgeld/donation kan nu ook “on line” betaald worden via de website: www.womenwelcomewomen.org.uk