Binnen de Ring OUDERKRANT

3

Binnen  de Ring

•  OUDERKRANT

OUDERKRANT OKTOBER 2008 AMSTERDAM WEST BINNEN DE RING STICHTING VOOR OPENBAAR PRIMAIR ONDERWIJS

De goede voornemens van AWBR

De Ouderkrant heeft een ander jasje

[Ineke ten Hertog] In het voorjaar van 2008 is het eerste AWBRstrategisch meerjaren beleidsplan vastgesteld. In dit plan beschrijven wij welke doelen wij tussen nu en 2012 willen bereiken. En wat u als ouders/verzorgers van ons kunt verwachten.

RING3 is anders. Al werkende is er een nieuw uiterlijk ontstaan en zo naderen we de vorm die het beste past. Dat gaat in het onderwijs eigenlijk niet anders, toch? Zo maak je een lerende organisatie. Er zijn nieuwe rubrieken en het geheel ziet er fleuriger uit. We hopen dat het enthousiasme er van afstraalt, want daar is het ons allemaal om te doen. Uitgangspunt is dat we een levend blad krijgen, waarbij alle medewerkers het gevoel krijgen dat ze geïnformeerd en gezien worden. Het blad als neerslag van een organisatie waar je met plezier werkt. De redactie bestaat nu uit René Peeters, Ineke ten Hertog, Monique Oostvogel en aanvoerder en opmaker Kees van Veen. U kunt ons bereiken via mail: [email protected], telefoon: 06-22789696 of per post: stafbureau AWBR, Baarsjesweg 224, 1058 AA Amsterdam (telefoon stafbureau: 020 5150440). We zijn benieuwd naar uw reacties, want er is genoeg ruimte om mee te denken, te schrijven, te tekenen. We kijken uit naar uw reacties! De deadlines voor de aankomende nummers zijn: 18 december, 6 maart en 11 juni. Roept u maar! De redactie

Als basis voor onze voornemens hebben wij eerst bepaald wat wij belangrijk vinden, waar we voor staan. (onze kernwaarden, zie inzet) Vervolgens hebben we op de onderdelen personeel en organisatie, financiën, schoolgebouwen en ICT en kwaliteit van ons onderwijs afgesproken wat we over vier jaar bereikt willen hebben. Dit alles natuurlijk in nauw overleg met schooldirecties, ouders en medewerkers in de GMR, stafmedewerkers en het bestuur. We gaan initiatieven Onze kernwaarden: van ouders om hun • streven naar hoge kwaliteit school meer gemengd • ontdekken en ontwikkelen van talent te maken stimuleren • elkaar kennen en elkaar leren kennen en we werken aan een • culturele verschillen omzetten in nieuw sociaal kapitaal éénduidig beleid voor • in een veilige en prettige leeromgeving de toelating van leerlingen op alle schoOns motto: len in de stadsdelen AWBR... ondernemend in onderwijs

Highlights uit het Strategisch Beleidsplan

BAARSJES

BOS EN LOMMER

OUD-WEST

WESTERPARK

OBS Joop Westerweel Balboaplein 44 1057 VS Amsterdam www.joopwesterweelschool.nl

OBS Multatuli Sara Burgerhartstraat 5 1055 KV Amsterdam www.multatulischool.nl

Brede school De Kinkerbuurt Borgerstraat 109 1053 PE Amsterdam www.kinkerbuurtschool.nl

OBS 10e Montessori De Meidoorn Chasséstraat 55 1057 JA Amsterdam www.demeidoorn.nl

OBS Narcis-Querido Jan de Haenstraat 41F 1055 WC Amsterdam www.narcisquerido.nl

OBS Leonardo da Vinci Potgieterstraat 34 1053 XX Amsterdam www.leonardodavincischool.nl

OBS Westerpark Van Hogendorpplein 11 1051 AX Amsterdam Dependance: Van Hallstraat 621 1051 HE Amsterdam www.westerparkschool.nl

OBS Tijl Uilenspiegel Tijl Uilenspiegelstraat 11 1055 CK Amsterdam www.tijluil.nl

OBS De Waterkant Bilderdijkpark 18 1052 SC Amsterdam www.dewaterkant.net

OBS Corantijn Corantijnstraat 4 1058 DD Amsterdam www.obscorantiijn.nl

OBS Rosa Boekdrukker Van Couverstraat 3-5 1056 DT Amsterdam www.rosaboekdrukker.nl

OBS Bos en Lommer Flierefluiterpad 15 1061 ER Amsterdam www.bosenlommerschool.nl

OBS Annie MG Schmidt Pieter Langendijkstraat 44 1054 ZB Amsterdam www.amgs.net

Brede school De Zeeheldenbuurt Tijdelijk: Barentzplein 14 A 1013 PV Amsterdam www.bredeschool zeeheldenbuurt.nl

OBS 2e Montessori Het Winterkoninkje Hasebroekstraat 113 1053 CS Amsterdam www.winterkoninkje.nl

AWBR OBS De Roos Jan van Galenstraat 105 1056 BK Amsterdam www.roos.edu.amsterdam.nl

OBS De Spaarndammer Krommeniestraat 1 1013 XH Amsterdam www.spaarndammer.nl

En hoe werkt de paginanummering? Het grote nummer is het blad (dat telt door), het kleine de pagina.

uituit

Kenmerken van de kwaliteitsscholen van AWBR Elke AWBR-school werkt met: • een onderwijsconcept dat mede is gericht op de individuele kwaliteiten van het kind • een daadkrachtige schoolleiding • personeel dat deze doelstelling wil realiseren • een passend functiebouwwerk • een goed leerlingvolgsysteem • samenwerking met ketenpartners • adequate gebouwen • een goed kwaliteitszorgsysteem Initiatieven buurtscholen AWBR ontwikkelt initiatieven die ouders zullen verleiden om hun kinderen naar AWBR scholen in de buurt te laten gaan.

3

2

Ziekteverzuim Het ziekteverzuim bij AWBR is gelijk of lager dan het landelijk gemiddelde. Glasvezelnetwerk, Breedband Onderwijs Amsterdam Alle scholen zijn aangesloten op glasvezelnet van het project BOA.

De Baarsjes, Bos & Lommer, Oud-West en Westerpark. Zwakke scholen tolereren we niet. Dat betekent dat we de resultaten van de scholen nauwlettend volgen en direct actie ondernemen indien het oordeel van de inspectie van onderwijs toch negatief uitvalt. Hiervoor hebben wij in onze begroting geld gereserveerd. Het strategisch beleidsplan is vastgesteld door het bestuur met instemming van ouders en medewerkers. Op elke school liggen exemplaren van het strategisch beleidsplan en op onze website kunt u dit plan vinden onder het kopje ‘documenten’ (www.awbr.nl). u Wilt u naar aanleiding van onze voornemens reageren, dan nodigen wij u van harte uit uw reactie kenbaar te maken via de mail: [email protected]

Tweede verdieping, even links- en rechtsaf, en je stapt binnen bij het nieuwe stafbureau van AWBR. Het is een verademing: ruim, licht en inspirerend. Naast een prettige vergaderruimte, keukentje en spreekkamers, heeft iedereen er zo zijn of haar eigen plekje. Wie werken er in het stafbureau?

Wie werken er? Monique Oostvogel, directiesecretaresse Lilian Tostrams, administratief medewerker Lucia Hooplot, beleidsadviseur onderwijs Hiske Swart, beleidsadviseur onderwijs Marianne Wigboldus, personeelsadviseur Jelle Mulder, personeelsadviseur Peter Meijboom, adviseur huisvesting, facilitair en ICT Oscar Frenkel, controller Kees van Veen, personeels-/ouderkrant Ineke ten Hertog, adjunct algemeen directeur René Peeters, Algemeen Directeur

BOEK ZOEKT LEZER

Het nieuwe stafbureau: Baarsjesweg 224

3

5

Kinderen van Amsterdam Jan Paul Schutten met strips van Paul Teng ISBN: 978.90.468.0250.2 [Boekentip van Ineke ten Hertog] “Gek op geschiedenis?, gek op Amsterdam?, dan is dit boek een echte aanrader. In één ruk uitgelezen! Jan Paul Schutten vertelt enthousiast en pakkend over het leven van kinderen in het vroegere Amsterdam: dronk iedereen bier?, zou je naar school gaan? zou je werken voor je geld?, uitdrukkingen als ‘vechten tegen de bierkaai’, ‘daar is geen kruid tegen gewassen’, ‘pompen of verzuipen’ worden ineens een stuk duidelijker en Jan Klaassen en Katrijn Pieters hebben echt bestaan! Voor kinderen vanaf 9 jaar. Piet Polies vangt boeven! Pierre Bokma, Peter Faber, Maarten Spanjer, Rijk de Gooijer en Georgina Verbaan, e.a. [Boekentip van Hiske Swart] Pierre Bokma en Georgina Verbaan in:
Piet Polies vangt boeven!
Het eerste luisterboek met vijf verhalen van Piet Polies, de puur Amsterdamse kinderboekenheld. Piet is een rechtvaardige politieman, die altijd klaar staat om mensen te helpen. En hij vangt boeven met een glimlach. De avonturen van Piet zijn gebaseerd op arresten van de Hoge Raad, dus waar gebeurd!
Bekende acteurs als Pierre Bokma en Georgina Verbaan werkten graag mee met Piet Polies om boeven als Peter Faber en Maarten Spanjer te vangen.
Het is echt dolle pret. We mogen de ouders van AWBR een speciale korting aanbieden: als u het luisterboek bestelt via internet kost het slechts o 7,99 in plaats van o 9,99. De actie loopt tot en met 31 december 2008. Het internetadres is: www.dvdview.nl/L0016-1.htm.

De allerbeste basisschool Een gids voor ouders, leerkrachten en politici Auteur: Robert Sikkes ISBN: 90.274.9401.0 Ineke ten Hertog: Wat is nu een goede school?, waaraan kun je dat zien? Vragen die niet in enkele zinnen te beantwoorden zijn. Robert Sikkes schreef er een boek over; de allerbeste basisschool. Hij gaat geen onderwerp uit de weg: zwarte scholen, witte scholen, de mislukte klachtenregeling, de CITO-toets en ons-soortouders-scholen zijn maar een paar van de vele onderwerpen die hij behandeld. Kritisch, direct en erg informatief.

Heb je tips voor deze rubriek? Stuur een mailtje naar de redactie!

Interne Begeleiders:

Professionele meedenkers [Redactie] Naast leerkrachten, directeuren en onderwijsondersteunend personeel hebben de meeste scholen tegenwoordig een intern begeleider. Een IB’er is verantwoordelijk voor de leerlingenzorg, maar geeft -samen met de directeur en het teamook vorm aan de onderwijsvisie van de school. Niet elke IB’er doet dat op dezelfde manier, maar, voor alle IB’ers geldt: het is een baan met te veel werk in te weinig tijd. Bauk van Wijk werkt drie dagen per week als intern begeleider op de Leonardo da Vincischool. Ze begon in 1974 als leerkracht in het Amsterdamse basisonderwijs. Aanvankelijk op een klassikale school, maar door haar eigen kinderen groeide ze langzamerhand het ‘vernieuwingsonderwijs’ in: “Mijn kinderen gingen naar een Jenaplanschool en ik merkte dat ik door de andere manier waarop kinderen daar benaderd worden, ook anders naar kinderen ging kijken.” Dat leidde ertoe dat Bauk een uitgebreide studie voor intern begeleider ging volgen, die ze afrondde met een Masteropleiding aan de Hogeschool Utrecht. “Je merkt dat je als leerkracht er snel voor kiest om te denken vanuit lesmethodes, regelgeving en resultaten. Maar ouders zijn gewend om te denken vanuit wat er nodig is voor een kind. Die omslag in denken kun je als leerkracht ook weer maken, maar dat gaat niet zonder inzet en moeite.”

helpt daar enorm bij. Het belangrijkste is dat alle professionals de zelfde pedagogische lijn volgen en dat ze het kind zien zoals het is.” Wat is er nodig om passend onderwijs te realiseren? “Ik zou me vooral willen inzetten om leerkrachtsupport te organiseren. En dat kun je niet op een koopje. Als je wilt dat scholen alle kinderen met en zonder beperking opvangen, heb je geld nodig. Het is voor leerkrachten tenslotte geen kleine klus – ik zou dat zelf misschien niet eens meer kunnen opbrengen. Wat hebben we nodig? Formatie, ruimte en meer deskundigheid in de scholen zelf.”

Liever in processen “Door de levenservaring die je onvermijdelijk opdoet, sta ik nu steviger in mijn schoenen dan vroeger. Ik doe nu drie dagen IB. Dat is wat ik aankan en waar ik me goed bij voel. Ik werk wel met kinderen, maar zit meer en liever nog ‘in de processen’. Tijdens mijn opleiding heb ik gezien wat er mogelijk is; wat scholen voor kinderen kunnen betekenen. Maar ook: wat een omslag in denken kan betekenen voor het geluk van de mensen die er werken. Als IB’er kun je leerkrachten helpen om ze meer vaardigheden te laten ontwikkelen. Niet als een coach – dat wil niet iedereen – maar wel als iemand die naast je staat, luistert en meehelpt langzaam te veranderen.

Weerstand Je bent dus een intern begeleider ‘met een boodschap’. Botst dat soms niet? “Natuurlijk,” erkent Bauk. “Negentig procent van mijn werk is het omgaan met weerstand. En dat is ook logisch. Leerkrachten zijn niet opgeleid om speciaal onderwijs te geven. En dus heb je scholing op maat nodig, goed geoutilleerde gebouwen en behoorlijk wat extra hulp in de groep. Maar als dat voor elkaar komt, zul je merken dat je werk een drijfveer wordt. Dat je niet steeds al je energie hoeft te verbruiken met verdediging. Geef een leerkracht echte hulp, dan voorkom je dat die opbrandt. Maak het mogelijk dat overleg over kinderen onder schooltijd kan plaatsvinden. Het maakt natuurlijk wel uit hoe lang je al in het onderwijs zit. Jonge leerkrachten hebben sneller respect voor verschillen, maar ouderen hebben enorme deskundigheid in didactische opbouw. Je hebt elkaar dus nodig; je kunt van elkaar leren.”

Ik heb veel affiniteit met vernieuwend onderwijs, maar klassikaal onderwijs zit wel in mijn systeem. Dat maakt het mogelijk om náást een leerkracht te staan en niet er bóven. Ik wil vooral dat de kracht van een leerkracht naar voren komt, dat interesseert me. Als leerkrachten de stap durven te nemen om zich verder te ontwikkelen, maar op zo’n manier dat ze goed verbinding blijven houden met zichzelf, dan worden ze daar zoveel gelukkiger van. Ik durf dat te zeggen omdat ik dat zelf ervaren heb. Je weet uit je eigen leven dat er snel patronen inslijpen en als je daar niet bij blijft stil staan, raak je op den duur jezelf kwijt.” Passend onderwijs Vanaf 2011 zijn de scholen verplicht om de kinderen passend onderwijs te bieden: onderwijs op maat voor elk kind. Hoe kun je zoiets inpassen in een traditionele school? “In Amerika heb ik tijdens een studiereis ‘inclusief onderwijs’ gezien. Dan zorg je dat kinderen in hun eigen buurt, op hun eigen school het onderwijs krijgen dat ze nodig hebben. Het passend onderwijs waar we het in Nederland over hebben gaat iets minder ver, want je hoeft als school niet alles waar te maken, je kunt ook doorsturen. Het is duidelijk dat er door de wet passend onderwijs veel verandert. Niet alleen moet je je onderwijs aanpassen, maar ook de rol van ouders verandert. Ouders krijgen rechten. Ouders mogen kiezen, en worden meer en meer gesprekspartner in school. Dat vereist een omslag in het denken van leerkrachten.” “Je kunt als ouder kiezen voor een ‘rugzakje’. Dat betekent dat een school dan moet zorgen voor aanpassingen zodat een kind dat extra aandacht en zorg nodig heeft dat kan krijgen. Veel scholen in Nederland hebben profielen gekozen en daarmee maken ze duidelijk welke kinderen ze wel of niet kunnen opvangen. Door wat ik in Amerika heb gezien ben ik daar niet zo’n voorstander van; ik houd het kind liever dicht bij huis. De ontwikkeling van brede scholen

3

7

In de praktijk We werken dus langzaam naar passend onderwijs toe. En intussen houd je je ook bezig met de ontwikkeling van kinderen? “Natuurlijk. Elke IB’er houdt leerlingdossiers bij. Twee keer per jaar worden alle kinderen met de groepsleerkracht doorgesproken. Als er iets niet loopt, signaleren we dat tegenwoordig veel sneller dan vroeger. Het werkt allemaal het beste als scholen de ouders opzoeken. Het werkt preventief als leerkrachten en ouders luisteren naar elkaar en elkaar vertrouwen. Je moet een ouder dus niet pas uitnodigen als het mis gaat. Dat wil nog niet zeggen dat je helemaal samen voor de opvoeding van het kind hoeft te staan. Het is mooi om dezelfde afspraken te maken, maar samen opvoeden, dat wil niet iedereen. Ouders mogen kiezen, vergeet dat niet. Ze hebben hun eigen verantwoordelijkheid.”

SCHOOL IN BEELD

[Redactie] Bloeiende kastanjes voor de deur, oranje zonwering, posters aan de ramen: ‘Corantijn - verschil mag er zijn’, een aankondiging van een kinderkunstroute door de buurt en foto’s van de plaatsing van twee mozaïekdieren voor de gevel. Kinderen die in de rij de trap op lopen, Hans de conciërge die wel even meeloopt en directeur Minke die na een lange schooldag inclusief informatieavond toch nog de ochtend erna een dikke twee uur enthousiast over haar school vertelt. Timemanagement is niet mijn sterkste punt, zegt ze. Een kennismaking met de Corantijn.

Kaleidoscoop De voorschoolmethode is in 2000 ingevoerd en krijgt steeds meer een centrale plaats in de school: het wordt een pedagogisch/didactische visie voor de hele school. Ook in de midden- en bovenbouw, want actief leren, zelfstandigheid, structuur en een brede kijk op de ontwikkeling van elk kind zijn daar net zo belangrijk. Veel is ‘gelabeld’ in de school, alles heeft zo zijn plek. Het maakt een verzorgde en tegelijkertijd gezellige indruk. Klein Een kleine school is ook kwetsbaar. Tien jaar geleden werd een ouderkamer ingericht en een pilot voor een voorschool gestart. Een onverwachte bij-

CORANTIJN werking bleek, dat ouders dat begrepen als noodmaatregel in plaats van kwaliteitsimpuls. De school trekt nu weer hoger opgeleide mensen aan. Met veel promotie en aandacht is het gelukt om tot en met groep 4 de klassenbevolking weer gemixt te krijgen. Daarnaast staan talloze acties van het team in het teken van het werven van kinderen. Dat heeft ook zijn gevolgen voor het werk op de school: een klein team moet tenslotte alles doen wat een grote school ook moet doen; ook zonder adjunct, maar sinds kort wel met IB’er. Vragen als ‘hoe geven we iets vorm?’ en ‘Waar halen we daarvoor de tijd vandaan?’ komen met regelmaat terug in de vergaderingen.

3

8

Verschil De dieren, een gevleugeld paard en een soort leguaan - die de school sieren hebben linken met Gaudi, maar ook met de mozaïeken in Mediterrane landen. De kinderen hebben ontwerpen gemaakt en - samen met de ouders - het mozaïekwerk gedaan. De dieren verbeelden het motto van de school en zijn dus even verschillend en veelkleurig als de schoolbevolking. Is het nou ‘verschil mag’ of juist ‘verschil móet er zijn’? Moeten is een vervelend woord, maar dekt de lading misschien nog beter. Maar de ouders zou dat misschien afschrikken dus werd gekozen voor ‘mag’. Kunst Ook de vakleerkrachten zetten zich in voor de promotie van de school. Het hele gebouw bewijst de aandacht voor kunst, en er wordt gewerkt aan een leerlijn voor muziek. Er is een kinderkunstroute gemaakt: in de etalages en ramen van winkels en woonhuizen in de buurt staan door kinderen ontworpen dozen met dieren. De rivier de Corantijn blijkt een prachtige inspiratiebron te zijn: de veelkleurige flora en fauna verbeeldt de diversiteit van de buurt.

Ouders Minke heeft geleerd dat één enthousiaste ouder al genoeg is om een positieve verandering te bewerkstelligen. Maar je moet je school blijven promoten. “Eén kiezeltje in de vijver levert al kringetjes op. Als je nou maar kiezeltjes blijft gooien in die vijver, zul je merken dat de kringen steeds groter worden. Dan komen ouders waarvan je aanvankelijk niets meer hoorde, na een jaar alsnog hun kind op school doen. Twee ouders hebben in de afgelopen jaren een echte lobby opgezet en nu is er een grote oudergroep. De Corantijn heeft destijds als één van de eerste scholen een ouderkamer ingericht, er zijn informatieavonden, open dagen, cursussen. We doen erg veel, maar het moet nog meer een eenheid in organisatie worden,” zegt Minke. Brede school Wat maakt een school tot brede school? De Corantijn heeft een breed aanbod van naschoolse activiteiten. Nu wordt gewerkt

aan een wijkgericht arrangement. Het is nog een zoeken, met vallen en opstaan. Akros zorgt voor opvang, en de school heeft daarnaast connecties met heel wat andere instellingen, waaronder de muziekschool Aslan die in het gebouw aan de overkant van het pleintje zetelt. “Muziek is zo belangrijk voor kinderen,” voegt de conciërge nog even toe. Communicatie Het team neemt deel aan een communicatietraining en heeft al aangegeven daar volgend jaar mee door te willen gaan. Durf je elkaar aan te spreken en hoe laat je je emmer niet overlopen? We doen niet altijd wat we zeggen en spreken elkaar daar niet altijd op aan. Weet je dat je me nu al vier keer onderbroken hebt en dat ik dat eigenlijk helemaal niet leuk vind? Verbazing, maar het blijkt te werken: een team groeit naar elkaar toe.

Schoon, zuinig en duurzaam [Redactie] AWBR is een jonge organisatie die de kans krijgt om nieuwe keuzes te maken. Eén daarvan was de keuze welk bedrijf de schoonmaak van de 17 scholen op zich ging nemen. De resultaten van de bedrijven die voor de verzelfstandiging de scholen schoonmaakten waren niet optimaal. Wij willen efficiënter plannen, beter controleren en sneller reageren op problemen. De keuze viel uiteindelijk op ‘GOM Schoonhouden’. Het is een Europese club die ondermeer Schiphol schoonmaakt. Op 1 april is het nieuwe contract ingegaan. Dezelfde medewerkers stonden voor de deuren van de scholen, want zij zijn meegegaan naar het nieuwe schoonmaakbedrijf. Ze kregen wel de opdracht om de schoonmaak in minder uren uit te voeren. Peter Meijboom, adviseur huisvesting en ICT van het stafbureau, vertelt daar over: “We hebben gekeken naar het aanbod van GOM en kochten een schoonmaakprogramma in, waarin precies staat wat je mag verwachten. Bij de eerste controles in mei bleek dat op veel scholen het programma niet gehaald werd. Dat is niet echt onverwacht, want je hebt altijd aanloopproblemen als je overschakelt naar een nieuwe organisatie. We hebben de negatieve resultaten besproken met de directies en hebben daarna met GOM overlegd. Vorige maand is een tweede controleronde geweest. Die heeft verbeteringen naar voren gebracht, maar helaas is dat nog niet voldoende. Dat moet dus op korte termijn verbeterd worden. Het is nog niet zoals we het hebben willen. Scholen en viezigheid “Hoe dan ook zijn oudere scholen moeilijker schoon te krijgen dan nieuwe,” zegt Peter. “En in een aantal scholen is echt sprake van achterstallig onderhoud. Vervuiling ontstaat vooral door stof en viezigheid dat de school in komt. Maar ook de afwerkmaterialen die gebruikt zijn, maken deel uit van het probleem. Tegenwoordig zul je bij nieuwbouw al voorkomen dat er overal richels zitten waarop stof blijft plakken. Maar zolang je niet allemaal in nieuwe gebouwen zit, zul je rekening moeten houden met de verschillen. Nu is

‘doorgelicht’ door het klimaatbureau van de gemeente. “Ze onderzoeken niet alleen de lucht, maar ook de verlichting en zelfs de inrichting. Kleuren en materiaalgebruik doen tenslotte ook veel met mensen: van bruine gangen kun je bijvoorbeeld behoorlijk depressief worden. Er wordt zelfs al gesteld dat de leerprestaties omhoog kunnen door het binnenmilieu te verbeteren en het CO2 gehalte in het klaslokaal omlaag te brengen. We vinden het in elk geval belangrijk genoeg om er goed naar te gaan kijken.”

het schoonmaakprogramma voor alle scholen gelijk, maar ik zou me kunnen voorstellen dat je zo solidair wordt met elkaar, dat je soms wat tijd uitleent aan een school die moeilijker schoon te krijgen is.” “Zo zijn er talloze mogelijkheden,” overdenkt Peter. “Je kunt je zelfs afvragen of je niet terug zou moeten naar een conciërgeechtpaar dat ook de schoonmaak van het gebouw regelt tijdens de lesuren. Schoonmaken is dan meer onderdeel van het huishouden van een school. Dat kun je zichtbaar maken en dan wordt het ook persoonlijker. Stel dat iemand tijdens de schooluren schoonmaakt, dan heeft dat ook zijn uitstraling op de gebruikers van het gebouw.” Proefproject Energiebeheer Peter: “In Amsterdam gaan elke dag 60.000 kinderen naar school. Het gaat om 300 gebouwen en 170 gymzalen. Als je je dan realiseert dat de meeste scholen uitgevoerd zijn met enkele beglazing en de warmte er dus zo weer uitvliegt, dan is het niet moeilijk te bedenken dat gas- of elektriciteitsgebruik daar absoluut omlaag kunnen. Stadsdeel Westerpark is een proefproject begonnen dat straks in alle scholen van AWBR (en later van Amsterdam) doorloopt. Het zal op den duur betekenen dat niet alleen de gebouwen een gezond binnenklimaat krijgen, maar dat de scholen thema’s als klimaat, energie en duurzaamheid in hun lesprogramma verankeren.” De scholen van AWBR worden op het moment

Waar willen we dan naar toe? “Dat staat aardig vermeld in het rapport van het proefproject. In 2025 wil het klimaatbureau kunnen zeggen dat het Westerparkmodel heeft geleid tot gezonde, energiezuinige basisscholen in de hele stad. Door de verbetering van het binnenklimaat zijn dan de leerprestaties toegenomen en is het ziekteverzuim onder kinderen en leerkrachten afgenomen. Ook hebben de verbeteringen een energiebesparing van 30 tot 40% opgeleverd. Klimaat, energie en duurzaamheid zijn vast in de lessen verankerd. Kortom, er moet nog veel gebeuren, maar er gaat écht wat veranderen.”

3

11

KINDEREN MAKEN KRANT Zestig kinderen van basisschool De Roos hebben een krant gemaakt over hun buurt. Het is de afsluiting geweest van het project ‘Een brug tussen school en buurt’ en het begin van een canon ‘heemkunde’ die in de aankomende jaren door de school heen zal gaan. Het is een krant geworden die gevuld is met foto’s en verhalen van de kinderen over hun buurt, hun speciale plekken in de buurt en interviews met bewoners en winkeliers uit de wijk de Baarsjes. De kinderen kregen vooraf fotoles in het Fotografiemuseum Amsterdam (Foam) en schrijf- en interviewles in het Persmuseum. Met het project wil De Roos de contacten tussen de kinderen, de school en de buurt versterken. Directeur Sipke Posma: “We willen met de kinderen ingaan op hun leefomgeving. Zo onderzoek je wat de buurt voor hen betekent. Is er een winkel waar je graag komt, een plek die bijzonder voor je is? Door te interviewen, foto’s te maken en te filmen, onderzoeken de kinderen hoe ze zich verhouden tot hun omgeving. We zoeken uit hoe het is, hoe het was en proeven zo als het ware de ‘smaak van de buurt’.” Onder het ‘buurtwerk’ en de cultuurcanon ligt een groter ideaal. Het gaat om burgerschap. “Het gaat er om dat je weer contact krijgt met de samenleving waar je deel van uitmaakt, zodat waarden en normen weer een plaats in je beleving krijgen,” zegt Sipke. “Vanuit de gedachte dat als je weet waarom iemand trots is op zijn werk, winkel, omgeving, je er ook minder mee gaat rotzooien. Zo hopen we dat de kinderen zelf een steentje gaan bijdragen om de maatschappij te verbeteren. Bewust in aanraking komen met wat jouw plek is; ook heel zintuigelijk. Als je ziet dat kinderen in een Amsterdamse kinderboerderij de dieren nauwelijks mogen aanraken, merk je hoezeer we vervreemden van onze omgeving. Dat gaan we weer een plaats geven in onze school.” Het project is met de kinderen afgesloten met een speurtocht in de wijk gebaseerd op de door hen uitgezochte plekken en foto’s. Kranten zijn er nog genoeg op school, dus wie eens wat beter wil rondneuzen in de Baarsjes, kan er een op de school komen halen.

It takes a village... [Redactie] Op 8 maart 2005 beloofden scholen, clubs, sportverenigingen, speeltuinen, consultatiebureaus, organisaties voor welzijn en kinderopvang in Westerpark dat ze op dezelfde, positieve, manier omgaan met kinderen en jongeren. De lijst telt inmiddels 73 ondertekenaars. Een pedagogische aanpak met vier duidelijke regels die alle betrokkenen onderschrijven: iedereen hoort erbij, we zorgen voor elkaar, we zorgen voor onze omgeving en we beheersen onszelf.

“Juist die laatste leverde destijds de meeste obstakels op,” vertelt Anna Horninge, adjunctdirecteur van de Westerparkschool. “Over de eerste drie was iedereen het snel eens, maar dat ‘we beheersen onszelf’ werd als te beperkend gezien. We hebben daar veel over gediscussieerd en uiteindelijk hebben we toch geen betere regel kunnen bedenken. Het is toch een regel waar je niet omheen kunt.” Wie is met dit plan begonnen? Ellen Nusselder, coördinator

‘Bouwen op elkaar’. Het is een discussiespel waarin dilemma’s worden voorgelegd aan kinderen van verschillende leeftijdsgroepen.

Jeugd van Westerpark, antwoordt: “Het stadsdeel heeft de voortrekkersrol genomen. Het idee ontstond nadat directeuren samen met stadsdeelbestuurders een studiereis ondernamen naar scholen in Londen. Er werd daar zo positief met kinderen omgegaan, dat dat inspireerde om dat hier ‘stadsdeelbreed’ over te nemen.”

“Natuurlijk geef je er binnen je eigen instelling handen en voeten aan, maar via de pedagogische café’s en de nieuwsbrieven delen we die info zoveel als mogelijk is.” stelt Anna. “We hebben natuurlijk de posters opgehangen en de regels zijn uitgangspunt geworden binnen onze school. Ze hangen in elke klas en vormen de leidraad in onze pedagogische aanpak die we ook uitdragen naar ouders. We hebben een leerkracht die sociale vaardigheidstraining geeft en die heeft nu een werkboekje

Anna: “De stelling ‘It takes a village to raise a child’, werd het uitgangspunt. En dat viel goed. Sterker nog: het werd met open armen ontvangen - er bleken zoveel mensen geïnteresseerd om er over na te denken.” Hele zalen vulden zich met medewerkers, mensen van gym- en huiswerkclubs en kinderopvang. Anna denkt dat dat komt omdat Westerpark klein en overzichtelijk is en er wonen volgens haar veel gelijkgestemde mensen. Kunstenaars, krakers, veel mensen met een ideaal.” Hoe liep dat overleg? Anna: “We stelden ons de vraag wat je wilt, wat je kunt, zonder dat je je identiteit verliest. Als je regels wilt maken, kom je echt op een persoonlijk terrein van mensen en organisaties. Daarin onderscheiden die zich juist. Alle betrokkenen raakten er in de loop van het proces van overtuigd dat je een eenduidige boodschap moet uitzenden. Het waren niet alleen interessante maar ook vaak hele leuke discussies.” Al snel na de ondertekening van de overeenkomst werd een folder uitgebracht. Inmiddels is er ook een spel ontwikkeld:

gemaakt over het ‘beheersen van jezelf’ voor kinderen die daar minder handig in zijn. Je kunt dus echt zeggen dat het onze school een enorme impuls heeft gegeven.” Is er een tweede voorbeeld van een stadsdeel of regio die zoiets heeft opgezet? “Nee, dat ken ik niet. Dat je met zoveel mensen zulke belangrijke uitgangspunten onderstreept is toch bijzonder, toch? Ik blijf er razend enthousiast over!” verzekert Anna. Hoe gaat het nu verder? Ellen en Anna maken deel uit van de werkgroep die het noodzakelijk onderhoud van het convenant vormgeven: “We stellen

nieuwsbrieven samen voor de ouders en twee keer per jaar organiseren we een pedagogisch café, waarin we met wie dat maar wil ervaringen uitwisselen en goede voorbeelden presenteren. Binnenkort komt er zelfs een verkeersbord met de vier regels. Het eerste wordt op het Marcantiplein geplaatst. Welke vorm heeft het bord? “Rond. Het is wel de vorm waarbij hoort dat je aanwijzingen moet opvolgen, maar het zijn natuurlijk kapstokregels – je moet er zelf invulling aan geven. Het is net als in de scholen in Londen: het maakt duidelijk wat je aan positiefs verwacht, je maakt er geen verbodsbord van met dingen die niet mogen.”

Poëzie en fotografie Dit jaar is het thema van de kinderboekenweek ‘poëzie’. De kinderen van de Annie M.G. Schmidtschool hebben onder leiding van Marije van der Hoeven (Stichting Educatieve Projecten) foto’s bij een gedicht gemaakt. Zij had daarvoor voorwerpen mee naar school genomen zoals knuffels, een hoofdkussen, schelpen, staarten en hoeden, zaklampen en digitale cameraatjes. Er werden grappige foto’s gemaakt bij ‘Gras’ over een jongen die er niet meer wilde zijn. En bij ‘Oud Licht’ dat gevangen zit in een doosje. De foto bij het reisgedicht ‘Als ik mijn ogen toedoe, ben ik in Honoloeloe’ staat hieronder (rechts) afgebeeld. Tijdens het project maakten de kinderen ook eigen gedichten met foto. Een mooi voorbeeld is van Tess uit groep 6. Ze staat zelf op de foto. Ik liep en ik liep: eindeloos door Tot dat ik riep: ik stop nu hoor.

3

12

Want ik ben moe, ik hijgde als een oude koe Toen viel er een diepe gaap En viel ik in een eindeloze slaap

in  het kort

Eerste steen De eerste steen voor de nieuwe brede school Leonardo da Vinci is gelegd op 25 september. Het gebouw zal -naar verwachting- in januari 2009 worden opgeleverd.

Populieren gekapt Na 47 jaar komt er een einde aan het leven van de vijf resterende Italiaanse populieren die de rechterflank van 10e Montessorischool De Meidoorn hebben gesierd. Twee lotgenoten waren al eerder geveld door stormen en de vijf overgebleven bomen leverden een gevaar op voor de omgeving. Eventuele droefheid over het kappen van deze bomen kan wellicht worden weggenomen door het feit dat er op deze plaats weer jong fris groen zal worden aangepland waar weer generaties van kunnen genieten.

Leerkrachten ‘in the running’ Runner’s World Zandvoort Circuit Run zal worden gehouden op zondag 29 maart 2008. AWBR doet ook dit keer weer mee en zorgt voor inschrijving, T-shirtjes en enthousiasme. Leerkrachten die hun collega’s op een andere manier willen leren kennen worden van harte uitgenodigd zich aan te melden bij het stafbureau: bel, mail of kom.

Sportactief Op 15 oktober krijgen onze vijf scholen in de Baarsjes het certificaat ‘Sportactieve School’. Het is een kwaliteitskeurmerk: de scholen voldoen aan een groot aantal eisen, zoals een uitgebreid sportaanbod, een ruime deelname, maar ook extra zorg voor kinderen die dat nodig hebben. In een tijd waarin het vakonderwijs zwaar onder druk staat, kunnen we niet blij genoeg zijn met extra aandacht aan sport en de mensen die zich daarvoor inzetten.

Kampioen Fred Tichelaar, directeur van de Narcis-Querido, is onlangs voor de derde keer Nederlands kampioen politiehonden-dressuur geworden. Het heel bijzondere hiervan is dat hij dit drie keer met drie verschillende honden heeft behaald en dat is nog nooit voorgekomen. We hebben geen idee of dat er zo uitziet als hieronder Fred; maar in elk geval gefeliciteerd!

CO2-meting AWBR heeft op het Wintekoninkje een CO2meter ingezet om te onderzoeken hoe het zit met de luchtkwaliteit en de luchtvochtigheid.

Corantijndieren De ingang van basisschool Corantijn is sinds kort verfraaid door twee ‘wachters’: een leguaan en een gevleugeld paard. De basis is gelegd door kunstenaars, de afwerking verzorgd door de kinderen en ouders. Ze zijn echt prachtig!

Het Winterkoninkje De middenbouw van deze school gaat een project doen met een kunstenaar uit Nepal. De leerlingen ronden haar poppenspel op creatieve wijze af.. Het project wordt georganiseerd door de Rietveld Academie. Rosa Boekdrukker Op deze school is een proefmodel ontwikkeld voor een digitaal schoolbord. De kosten, exclusief de beamer, bedragen niet meer dan 99 euro. Lees er meer over op de website www.rosaboekdrukker.net

Brede School Zeeheldenbuurt De nieuwbouw van de school is al vergevorderd. Er zullen in de komende tijd nog heel wat bezoekjes aan het gebouw worden gebracht door de leraren en natuurlijk de kinderen om de voortgang van de bouw te bekijken. Het oude gebouw is totaal gerenoveerd en er is een bijzondere glaswand gekomen, die de speelplaats scheidt van de drukke straat ernaast. In december wordt het feest, want dan zal het gebouw worden opgeleverd.

3

15

Jip en Janneke De Annie M.G.Schmidt is een brede school geworden. En bij een nieuwe naam hoort een nieuw logo. Jip en Janneke zien het breed.

Vijftig verteltassen in één jaar [Redactie] Op veel scholen komen ouders wekelijks bij elkaar om verteltassen te maken. In de ouderkamer van de Rosa Boekdrukker treffen we de ouders Halima el Haddad en Fatima Bensala. Ook praten we met Dounja Marjani, contactouder vanuit Akros en Yvonne Degeling, leerkracht. Van Dale kent het woord nog niet. Scholen maar al te goed. Een verteltas is een kleurige stoffen tas met daarin een mooi prentenboek. Een thema uit het boek is uitgewerkt met behulp van een informatief boek, bijpassende attributen, handpoppen, een spelletje, of informatiebladen. Het idee van de verteltassen komt uit Engeland. Het concept is ontwikkeld door Neil Griffiths, een onderwijzer op een basisschool en nu directeur van het ‘National Storysack Project’. In Nederland startte basisschool De Regenboog in Amsterdam Zuidoost in 2003 met het maken van de eerste verteltassen. Vijf jaar later zijn er duizenden tassen in Nederland. Vijftig daarvan hangen er in de Rosa Boekdrukker. Ouders en leerkrachten bedenken samen de thema’s, maar het is aan de ouders om de verteltas echt vorm te geven. Ouders hebben de belangrijkste rol bij dit project en worden op deze manier betrokken bij de dagelijkse gang van zaken op de school. Er wordt gekletst en gelachen bij deze bijeenkomsten, waarbij men zich amper de tijd gunt een kopje koffie of thee te nemen. Je doet datgene waar je goed in bent, of waar je op dat moment zin in hebt. De naaimachines snorren, er wordt geknipt, geplakt, gelamineerd, geschilderd en overlegd.

aan de verteltassen nu steeds vaker en langer op school. Je wordt vanzelf voor van alles en nog wat gevraagd en nu ga ik ook vaak mee als begeleider bij uitstapjes.”

Halima: “Het is echt heel leuk om te doen, vooral als je weet dat je daar de kinderen ook mee helpt. We hebben nu tassen voor kleuters gemaakt met natuurlijk veel knuffels er in. De verhalen worden door Yvonne voorgelezen en op cd gezet. In elke tas zit een leeswijzer en multomapje waarin de ouders en kinderen hun reacties kwijt kunnen.”

De tassen worden in de klas gebruikt en uitgeleend aan ouders. Fatima regelt dat samen met andere ouders: elke maandagochtend zijn ze daarvoor op school. Tassen gaan mee naar huis, ouder en kind werken met veel plezier de tas door en die gaat na veertien dagen weer retour naar school.

Fatima: “Iedereen heeft zo z’n specialisatie. De één houdt zich alleen maar bezig met plastificeren, een ander borduurt of doet inkopen. We hebben ook een Picasso in de groep. Die kan goed schilderen.”

“Mijn favoriet is de tas van ‘Platvoetje’, zegt Halima stralend. “Ik heb hem voor een flink deel zelf gemaakt, en de afgelopen twee weken had ik de tas mee naar huis. Mijn kinderen willen dan gelijk alles er uithalen, maar ik vind het spannender als je niet alles gelijk ziet. Elke dag doen we dan wel iets met de tas, een

Tijdens de werkbijeenkomsten praten de ouders over van alles en nog wat. Sinds de ouderkamer verplaatst is naar de benedenverdieping van de school, merken ze ook veel meer van wat er in school gebeurt. Fatima: “Ik ben door het werken

3

17

spelletje, we lezen een verhaaltje of we maken een tekening.” Dounja: “We hebben nog heel wat plannen. We willen een interculturele tas maken, maar daar moeten we nog een boek bij vinden. En er staat ook een tas over het menselijk lichaam en voortplanting op de rol. Dat is een interessante om te kijken wat je daar in doet. Leerkrachten weten wat kinderen behoren te weten, maar het verschilt wat ouders willen.” Yvonne loopt rommelmarkten af en speurt dan naar bruikbare dingen voor de tassen: “Het is verrassend hoeveel geiten en dassen in boeken voorkomen? Gisteren zag ik in de Bijenkorf nog zulke leuke handpoppen. Er was zoveel bruikbaars bij; je hebt al die boeken waar je spullen voor zoekt toch in je hoofd. Van de week zag ik nog een kooitje op een rommelmarkt. Ik dacht gelijk: dat kunnen we gebruiken voor ‘Aap’.”

Juf Gerda Meijerink komt even bij de groep zitten en haakt daar op in: “Dat hebben oudkleuterleidsters tóch. Die kijken met andere ogen – ze zijn altijd op zoek naar zaken die je in de klas kunt gebruiken.” Yvonne: “We zijn nu op zoek naar een wombat. Ik zag er van de week wel een, maar die kostte 27 euro.” Ouders en verteltassen: een geweldige combinatie. www.verteltas.nl

-

Beste ouders,

GMR

Meepraten en -beslissen

De school als platform voor jonge burgers [Redactie] Ilias, Keziban, Akshay, Achraf, Chaymae, Ilayda, Dennis, Ikram en Yassin. Ze hebben een jaar in de leerlingraad gezeten van de Narcis Querido. De kinderen van de klas vonden dat zij goed hun woordje konden doen. Ilias deed het kennelijk zo goed dat hij dit jaar nog een keer mag.

Graag bericht ik u over de Gemeenschappelijke Medezeggenschapsraad van Amsterdam West Binnen de Ring. De GMR heeft medezeggenschap in het beleid en denkt actief mee met het bestuur (de algemene directie) van AWBR. Wij kunnen gevraagd en ongevraagd advies geven en hebben op een aantal wettelijk vastgestelde onderwerpen instemmings- of adviesrecht. U (de ouders), de kinderen en de leraren van de 17 scholen vormen onze achterban. In de GMR bespreken wij overkoepelende onderwerpen die spelen bij meerdere scholen zowel voor het personeel als de ouders. Wij hebben vorig jaar bijvoorbeeld over de volgende onderwerpen gesproken: • Het schoonmaken van de scholen. Er wordt inmiddels hard aan gewerkt om de kwaliteit te verbe teren en te waarborgen. • Een goede communicatie met onze achterban. Naast het verzenden van de notulen aan de direc teuren en voorzitters van de medezeggenschapsraden van de scholen zullen we geregeld van ons laten horen in de ouderkrant en op de website van AWBR. Ook via de mail zullen we nieuws door gaan geven. • We hebben ons gebogen over verschillende beleidsstukken van het bestuur en hebben daar een positief advies over gegeven. Dat betreft bijvoorbeeld het bestuursformatieplan, de begroting en het strategisch beleidsplan. Op dit moment bespreken we nog het zorgplan. Daarin geeft het bestuur samen met andere school besturen in Amsterdam vorm aan het beleid van Weer Samen Naar School. Doel is dat kinderen die extra zorg en aandacht nodig hebben, zoveel mogelijk op de gewone basisschool in de buurt kun nen blijven. Wij hebben ons kritisch opgesteld ten opzichte van dit plan. • Andere onderwerpen die aan bod zijn gekomen zijn: een meivakantie van twee weken voor alle scholen, ICT en media, en de structuur van de GMR zelf. In september 2007 zijn wij begonnen met een groep ouders en leerkrachten in een GMR in oprichting. Voor iedere school was één zetel beschikbaar. In ons eerste jaar hebben wij ondersteuning gekregen van de Algemene Onderwijs Bond (AOB). Het doel van deze ondersteuning was om de GMR in oprichting aan het einde van het schooljaar een vaste structuur te geven. Wij hebben in onze laatste vergadering in juni 2008 besloten dat de samenstelling van de GMR uit twaalf leden zou bestaan. Op dit moment maken zes leerkrachten en vijf ouders deel uit van de GMR. Wij hopen op korte termijn een zesde ouder te vinden die ons team gaat versterken. Hoewel ons uitgangspunt is dat wij een GMR samenstellen op basis van betrokkenheid en deskundigheid en niet op basis van deelname van iedere school, zullen wij eerst werven op de scholen waarvan nog geen deelname is in onze GMR. In oktober/begin november zal er zonodig een verkiezing plaatsvinden. Als uw school nog niet is vertegenwoordigd, ontvangt u binnenkort van ons een oproep en we hopen dan op reacties. De toekomstige ouder van de GMR hoeft niet lid te zijn van de MR, iedere ouder kan zich kandidaat stellen. Wilt u contact met ons opnemen, dan kan dat natuurlijk altijd via onze secretaris: Betsy Wahlen, b.wahlen@ chello.nl. Wij zullen u via de Ouderkrant regelmatig op de hoogte houden. Binnenkort zal het ook mogelijk zijn om via de website van AWBR op de hoogte te blijven, daar wordt hard aan gewerkt. Ook nu vindt u er misschien al goede informatie: www.awbr.nl. Malène Duijst Voorzitter GMR/AWBR

Keziban: “Ik was heel blij dat ik gekozen werd. Thuis moest ik uitleggen wat je doet in een leerlingraad. Ik heb gezegd dat je dan praat over wat je wilt en dat je dingen gaat veranderen in de school. En dat soort dingen.” Ilayda: “De ouders van de MR vonden dat we dat soort zaken moesten bespreken.” Een MR? Chaymae: “Dat is net zoiets als de leerlingraad, maar dan voor ouders.” Yassin: “Dit jaar is er weer een nieuwe leerlingraad. Ik wil dat ze gaan praten over de gymtijd. Ik wil meer gym. En meer pauze.” Achraf: “Ja, langer pauze! We willen een half uur pauze en geen kwartier. Dan blijven we wel een kwartier langer op school.” Ilayda: “Maar dan moeten de andere scholen ook mee doen.”

3

19

Ilias: “Misschien worden ze het er ook mee eens.” De leerlingraad, dat lijkt een beetje op de Tweede Kamer. Toen ik langs jullie klas liep hoorde ik meester Huib vertellen over de regering en de koningin. Ilayda: “We hadden het over Obama en de verkiezingen in Amerika. We kijken elke dag naar het Jeugdjournaal en dan praten we daarover in de klas.” Is er belangstelling voor dit soort onderwerpen in de klas? vragen we meester Huib Frieser. “Ja hoor, we behandelen regelmatig gebeurtenissen die in binnenof buitenland in de belangstelling staan en waarover de media ook berichten geven. We praten daar elke maandagochtend over en verder door de week als het binnen het lesprogramma past of als kinderen met vragen komen. We kijken ook naar het jeugdjournaal en soms neem ik mijn eigen krant mee om daaruit berichten te kunnen voorlezen. Het is een bewuste keuze, want thuis kijken de meeste kinderen niet naar educatieve kinderprogramma’s of het jeugdjournaal.” En tot hoever ga je dan met politiek nieuws? “Het staatsbestel van Nederland komt ter sprake bij de aardrijkskunde en geschiedenislessen en natuurlijk bij gebeurtenissen door het jaar heen. Dat is bijvoorbeeld altijd met Prinsjesdag en nu met de financiële crisis. De ingreep van Bos bij de Fortisbank is ook besproken: wat is dat, waarom doet hij dat en wat kan daarmee bereikt worden. Dan ook kan het staatsbestel van andere landen ter sprake komen, zoals van Amerika.” De leerlingraad van de Narcis Querido kwam vorig jaar zes keer bijeen. Niet zonder succes. Ze zorgden ervoor dat er een extra biebmoeder werd aangetrokken zodat ze ook ’s ochtends kunnen ruilen, ze hebben voor elkaar gekregen dat de driedaagse voor groep acht weer terug is gekomen en hebben bereikt dat kinderen nu biebboeken mogen inkopen. Yassin: “De boekwinkel was leuk. We mochten voor 500 euro kinderboeken kopen. We zijn wel drie keer naar de kassa gegaan, want we hadden steeds te veel over.” Akshay: “En de kinderen in de klas moeten er nu wel voorzichtiger mee zijn. Pas had iemand een boek bijna gescheurd. Ik heb hem gewaarschuwd.” Kunnen jullie door de leerlingraad ook meer voor jezelf opkomen? Dennis en Ikram: “We zeggen nu wat we willen veranderen.” Ilias: “Ik mocht steeds niet op de computer. Toen ben ik daar over gaan praten. Nu heb ik een oude computer van mijn zus.” Keziban: “Ik wilde de slaapkamer roze, maar mijn zus wilde hem wit. Nu hebben we hem in twee kleuren.”

Silhouet Even tussen alle drukte door naar een feestje: het leggen van de eerste steen van een werkelijk prachtig nieuw schoolgebouw voor de Leonardo da Vincischool aan de Nassaukade, tegenover het politiebureau. Einde Kinkerstraat rechts, zal ik maar zeggen. Nauwelijks zichtbaar vanaf de straat, omdat het zoals zoveel scholen in deze buurt prachtig in een binnentuin staat. Veilig en rustig. Je vergeet van het ene op het andere moment de drukte van de stad in zo’n binnentuin. Prachtige ballonnen in de kleuren van ons logo, stralende zon en nog stralender kindergezichten. Heel veel ouders, oma’s, vrienden, leerkrachten. Een mooi tafereel. De stevige bouwvakkers die soms wat onhandig naar die blije kinderen kijken en die even later met een vorkheftruck twee kinderen naar boven tillen om met de portefeuillehouder Yvonne Lammers de eerste steen te leggen. “Onthaasten” is alweer bijna een ouderwets woord, maar het gevoel van onthaasten kan je op deze plek zomaar overvallen. Stilte in de drukte. Je observeert de kinderen die hun ballon loslaten. Sommigen kunnen niet wachten en laten hem te vroeg los, anderen wachten keurig op het aftellen en een enkeling weigert afscheid te nemen van ‘haar’ ballon. De binnenplaats staat natuurlijk vol bomen en... steigers. Veel ballonnen gaan kaarsrecht naar boven op deze bijna windstille dag, maar heel wat ballonnen blijven vrolijk hangen in de bomen en de steigers. Bouwvakkers klimmen naar boven en geven de ballonnen een zetje. Een laatste kaartje wordt vastgemaakt aan de ballon en ook die wordt losgelaten, met spijt. Op weg naar Engeland, Duitsland, Frankrijk of wordt het gewoon de Overtoom of de Brederodestraat? We gaan het zien. Er wordt gezongen, geklapt en iedereen is vol verwachting hoe de school gaat worden. De oude, goedmoedige, beetje verfomfaaide architect leidt na de feestelijkheden enkele belangstellenden rond. Tussen de steigers, over kabels, het ruwe beton, lopen we langs de harde werkers. Je voelt je een beetje teveel, je stoort mensen bij hun werk, maar als je goed kijkt vinden ze het niet vervelend. Er komen speciale cat6 kabels laat ik me vertellen die fantastische aansluiting geven op het glasvezelnet dat in het voorjaar wordt aangelegd. De architect legt uit dat de klaslokalen voorzien zijn van een extra werkruimte en dat de gymnastiekvloer op de tweede verdieping extra dik is. Hij loopt denkend rond, alsof hij nog steeds elementen wil veranderen. Die kapstokken, dat bovenlicht, die handgrepen. Het is worstelen zo’n schoolgebouw, het moet ruim zijn, maar ook efficiënt zijn, uitstraling hebben en het mag ook niet teveel kosten. Die gymzaal moet fantastisch worden met

aparte kleedkamer voor de sportleraar, mooie toestellenberging en zo groot. Nee, gewoon de officiële maat. We gaan weer naar beneden, pas op goten, brokken steen, stukken bewapening. Een glimmende directeur van de school die niet kan wachten tot het januari is en dan staan we opeens buiten. De kinderen weg. Nog een paar ballonnen in de boom, misschien hangen ze er in januari nog en dan door de poort de Nassaukade op, waar het stadsverkeer je in een andere wereld brengt. Alsof je als kind voor het laatst van school gaat, hup de maatschappij in…….kom op, aan het werk. René Peeters