Bewonersportretten_Qua wonen Krimpen aan den IJssel www.facebook.com/scoop.krimpen
Hanny Bach, Fazantstraat 12 Hanny is 47 jaar geleden naar Krimpen gekomen toen de fabriek van haar man werd verplaatst. “Zijn baas had dit huis voor ons geregeld. We zijn nooit meer weggegaan. In het begin had ik veel heimwee. We werden niet als één van hen gezien, omdat we van buiten Krimpen kwamen. Later zijn steeds meer stadsmensen in Krimpen komen wonen. Nu heb ik het hier prima naar mijn zin. De sfeer is nu anders, opener”. Hanny’s echtgenoot is lang geleden overleden. Ze voelt zich prettig in het huis en wil er niet weg. “Het is een koud huis, waar niet tegenaan te stoken is. De renovatie kan daar verandering in brengen. Vervelend alleen dat we nog steeds niet weten wat er precies gaat gebeuren”. Hanny zit in de klankbordgroep. Ze is vorig jaar met de woonstichting naar een leegstaand huis gegaan en heeft daar aangegeven wat er allemaal moet gebeuren. “En daar blijft het dan bij. Als ze nou eens duidelijk waren wat ze wel en niet gaan doen en wanneer de renovatie plaatsvindt! Dat zou ons meer houvast geven”.
Een goede communicatie is het halve werk. Vanuit het Transformatorhuis streeft Scoop naar een toegankelijke heldere communicatie over de uiteindelijke plannen en het tijdspad van de renovatie.
Echtpaar Burger, Middenwetering 6 “Kijk, dat is mijn hobby”. André Burger wijst naar de stapel voetbalshirts op de tas. Hij is dagelijks in de weer voor de voetbalvereniging. Hij woont samen met zijn vrouw Sandra 18 jaar in het huis. “Het is hier lekker rustig. Af en toe drinken we wat bij de buren en we hebben veel Molukse vrienden die regelmatig spontaan langskomen. De renovatie vinden we prima, ook al hebben we geen klachten over het huis. We laten het allemaal rustig op ons afkomen”. André en Sandra hebben geen last van de tocht. De kachel houdt het woonvertrek warm. Ze waren net begonnen met eten: boerenkool met worst. Het is er weer tijd voor.
Echtpaar Butter, Sleedoornlaan 13 Joke woont samen met haar man al ruim dertig jaar in het huis aan de Sleedoornlaan. Hun kinderen zijn in het huis opgegroeid en speelden vaak op het plein achter het huis met de andere kinderen uit de buurt. Ze hebben goed contact met de buurtbewoners. Nu ze ouder worden willen ze graag kleiner en gelijkvloers wonen.“De vloeren hier zijn slecht, dus daar mag wat aan worden verbeterd. Boven mag een toilet komen”. “We vinden dat de buurt steeds meer op een achterbuurt gaat lijken. Veel rotzooi rondom huizen. Bewoners zijn veelal alleenstaanden of gebroken gezinnen met weinig geld. Maar het contact met de buurt is prima”.
Scoop levert met restmaterialen extra maatwerk binnenof buitenshuis. Bijvoorbeeld plantenbakken voor de (collectieve?) voortuin of voor openbaargroen.
Echtpaar De Jong, Sleedoornhof 23 Gerda en Cor de Jong woonden eerst aan de Dahlia maar deze buurt werd gesloopt. Nu moeten ze hier weer weg. Toch begrijpen ze wel dat de renovatie nodig is: “De muren zijn hier altijd nat en worden zelfs groen van het vocht. Het huis moet echt beter geïsoleerd worden!” Op de bovenverdieping moeten de ramen dubbelglas krijgen, de douche moet vernieuwd evenals de toilet. Over de buurt zijn ze te spreken: “Aardige mensen, ik ken ze allemaal”. Gerda is namelijk de postbode van deze wijk.
Scoop wil dat de wijk meer dan vijftig jaar mee zal gaan op duurzame wijze: in het renovatieproces, door isolatie en energieverbruik en in het sociale verkeer.
Familie Den Ouden, Sleedoornhof 15 Arjo en Sofia zijn vier jaar geleden in het huis komen wonen. Inmiddels zijn ze met z’n vieren. Amy is drie jaar en Sanne 7 maanden. Wat is jullie droomhuis? “Als alles mogelijk is dan zouden we wel een ondergrondse parkeergarage, vloerverwarming, een dubbele dakkapel en een uitbouw aan de voorkant willen hebben”. We hebben al veel aan het huis gedaan., waaronder een nieuwe douche. Maar een bad zou ook prettig zijn. Daar was het tijdens hun eigen verbouwing niet van gekomen. Het enige nadeel van het huis vinden ze de gehorigheid. Als mensen naast hen praten, horen zij het. Sofies ouders wonen om de hoek. Zij passen op de kinderen, als zij werkt. Het contact met de buren is prima. Regelmatig helpen ze een handje in de tuin en bij de andere buurman drinken ze regelmatig een kop koffie. Arjo heeft In de achtertuin een grote vanuit overdekte Scoop begeleidt het renovatieproces het vijver gemaakt van hout. Ze houden erg van vissen. Transformatorhuis. Dagelijkse klachten worden geïnventariseerd en kleine problemen opgelost. Zo krijgen we inzicht in de woon- en leefwensen van de bewoners.
Manuela Garcia del Rio, Meidoornstraat 36 Manuela Garcia del Rio woont hier samen met haar zeventienjarige zoon.Het huis is netjes en met zorg ingericht, evenals haar tuin. Dat vindt ze ook belangrijk. “Vroeger was deze dé chique straat van Krimpen. Daar is niets meer van over. Moet je kijken hoe de (voortuinen) er bij velen eruit zien!” Sinds de oorspronkelijke bewoners zijn vertrokken, is er volgens haar een ‘diverse’ buurt ontstaan. “De achtertuin bij mijn buren staat bijvoorbeeld vol zooi. Ze kunnen er amper zitten. Waarom worden deze huizen niet aan jonge gezinnen gegeven, die nu van lieverlee op een flatje zitten? Het is zo niet eerlijk verdeeld!” “Ik heb QuaWonen gezegd dat de schoorsteen eruit mag en dat het huis tocht. Mijn laminaatvloer staat bol. Het is net alsof er lucht onder zit. Beneden sluit de kelderdeur onvoldoende en ook langs de ramen en de deur komt veel koude, vochtige lucht naar binnen. Regelmatig is de deur binnen nat van vochtigheid. Ook vind ik het huis veel te klein. Ik wil de tussenmuur eruit hebben zodat ik weer een open keuken heb. De oven staat nota bene nu in de schuur!”
Mevrouw Goudzwaard, Meerkoetstraat 3 Nadat ze uit Capelle aan de IJssel hiernaar toe verhuisde, wilde mevrouw Goudzwaard per sé in deze buurt wonen tussen de ‘gewone’ mensen. Ze heeft leuk contact met de buren, met name de buurvrouw van nr. 5. “Onlangs was ze ziek en heb ik dagelijks een prakkie voor haar gemaakt. Altijd gedaan voor buren, ook in Capelle”. Toen ze vier jaar geleden in dit huis kwam wonen, bleek het volledig uitgewoond te zijn. Ze heeft veel laten vernieuwen, zoals de trap en de deur. Toch blijven er nog wensen over: een nieuwe douche en wc. Verder is alles naar wens. “Zonnepanelen mag als de huur maar niet omhoog gaat. ’t Huis is goed geïsoleerd in vergelijking met mijn woning in Capelle. Ik verbruik hier minder gas”.
Erik Kruit + Lorentz Mellenboer, Meidoornstraat 38 Erik Kruit en Lorentz Mellenboer verstaan onder aangenaam wonen vooral een harmonieuze relatie met de buurt. Lorentz: “Ik probeer met zoveel mogelijk mensen door één deur te kunnen. Een goede buurman is beter dan een verre vriend. Het is prettig als je je reservesleutel bij de buurman neer kunt leggen voor het geval je je eigen sleutel kwijtraakt. Maar daar is wel onderling vertrouwen voor nodig. Als mensen zeggen dat het ergens een zooitje is, dan moet dat tegen degene gezegd worden die het betreft. En misschien kunnen we ook samen werken naar een oplossing. Maar in deze buurt zijn mensen eilandjes. Niemand weet iets van elkaar en niemand doet iets voor elkaar. Dat was vroeger, toen het nog een ‘luxe’ buurt was, heel anders”. Lorentz heeft zijn kamer mooi beschilderd. De afgelopen weken zijn ze ook druk bezig geweest om de woonkamer netjes te maken. De biljarttafel staat nog steeds naast de bank. Eten doen ze achter de televisie.
Het Transformatorhuis als bouwdepot gaat Scoop op een creatieve manier de communicatie met de bewoners aan. Het is een toegankelijk plek in de wijk waar mensen binnen kunnen lopen met vragen en verhalen.
Antje Anne Lagerwaard, Meerkoetstraat 5 Bij Antje Anne Lagerwaard is het altijd een zoete inval van familie, kennissen en vrienden. “Ik ben een gezelligheidsmens“. Antje is de eerste bewoner van het huis en wil er nooit meer weg. De inrichting van het huis is vrijwel hetzelfde gebleven als vijftig jaar geleden. “Onlangs is hier de douche vernieuwd. Ik wilde toen een wc boven hebben, maar dat mocht niet. En nu mag het opeens wel…” Antje is de eerste bewoner van het huis. Ze woont er inmiddels vijftig jaar. Haar man is al een tijd geleden overleden. Eigenlijk hebben we weinig aan het huis gedaan. De familie heeft gezorgd voor een prachtige douche en toilet. Voor Antje hoeven al die toestanden niet. Alleen de trap naar de vliering, nu een uitschuifbare, moet een vaste trap worden. “Mijn dak is prima. Nu willen ze van die metalen platen erop maken om het huis energiezuiniger te maken. Wat moet ik daar nu van begrijpen? Weet wel dat het een enorme klerenzooi zal geven als het aangebracht moet worden!”
Voordat Scoop van start gaat, zal een bewonersbegeleider bij de bewoners langs gaan om uit te leggen wat er exact gaat gebeuren. Ook worden wederzijdse verwachtingen uitgesproken.
Gerda en Adri Mastenbroek, Fazantstraat 20 De inrichting van het huis van Gerda en Adri Mastenbroek wijkt af van de anderen. Reden is hun lichamelijk gehandicapte zoon die inmiddels op zichzelf woont. In 1979 heeft de gemeente een lift geplaatst, de toilet aangepast en de bovenverdieping heringericht. De keuken hebben ze er zelf ingebouwd. Ze staan op het punt om alles opnieuw te verven en we willen laminaat gaan leggen. Nu wachten ze nog even de renovatie af. Gerda: “We begrijpen dat de verbouwing nodig is. De huizen zijn oud. Onze vloer is niet verrot, maar mijn man heeft altijd koude voeten. Betere isolatie geeft ons meer comfort en minder kosten”.
Rika Roos-Keiluhu, Fazantstraat 2 Rika Roos-Keiluhu is 70 jaar. Ze heeft haar vijf kinderen hier groot gebracht nadat haar man op jonge leeftijd was overleden. “Ik wilde graag dichtbij de Molukse kerk wonen, want ik heb geen auto. De kerk is voor ons Molukkers heel belangrijk. Evenals eten. Iedere schuur bouwen wij om tot extra keuken waar we uitgebreid Indisch kunnen koken”. Rika is tevreden over haar woning. Ze klaagt niet over de renovatie; ze neemt de situatie zoals het komt. Maar voor haar ondenkbaar om nog prettiger te wonen dan nu. “Het kan niet beter!”
Stephanie Sahertin, Kwartelstraat 3 Stephanie heeft een Molukse vader en een Indisch/Nederlandse moeder. Ze woont aan de Kwartelstraat sinds haar kinderjaren. Haar hele familie woont op loopafstand van hen vandaan. Met de rest van de buurt hebben ze minder contact. “We hebben een hechte familie. Lopen vaak bij elkaar binnen en treffen elkaar wekelijks in de Molukse kerk. Als we belijdenis doen, wordt dit uitbundig gevierd. Onze feesten gaan gepaard met veel en kruidig eten. Van de schuur hebben we daarom een tweede keuken gemaakt”. Aangezien hun vloer verrot is, zien ze de renovatie met vreugde tegemoet.
Door gericht te vragen naar wie liever vandaag dan morgen geholpen wil worden, selecteert Scoop koplopers: mensen met wie we intensief als eerste aan de slag gaan.
Echtpaar Schutte, Middenwetering 4 De heer en mevrouw Schutte zijn beide ouder dan zeventig jaar. Tijdelijk wonen in een wisselwoning zien ze niet zitten. Maar als hen duidelijk werd verteld wat er gaat gebeuren en hoe lang ze uit hun woning moeten, zijn ze wel te overreden om te blijven. “We hebben met ons gezin in Ommoort, Rotterdam, gewoond. Onze zoon kreeg op een gegeven moment een tearoom in het centrum van Krimpen. Hij moedigde ons aan om ook hier te komen wonen. Het dorpse karakter van Krimpen bevalt ons. Als we door het winkelcentrum lopen, komen we zoveel bekenden tegen, dat we een uur extra ‘winkel’ tijd moeten rekenen. Met de buren hebben we daarentegen nauwelijks contact. Dat vinden we jammer. Het klikt of het klikt niet.”
Veel bewoners geven aan in de wijk te blijven. Scoop ondervangt dit probleem door het aanbieden van Motelwoningen: modelwoningen in de wijk, die ingezet worden als hotelwoning.
Jacoline Stolk, Vuurdoornlaan 18 Jacoline Stolk woont sinds anderhalf jaar samen met Rodney Gleym en is hoogzwanger van hun eerste kind. “Ik woon hier naar mijn zin. ’t Is een rustige buurt. We hebben goed contact met de buren en als hulp nodig is dan kloppen we bij elkaar aan. Voor de kleine zou het mooi zijn als er een speeltuin in de buurt kwam”. Het huis van Jacoline en Rodney ziet er piekfijn uit, mede dankzij de vorige eigenaar die schilder was. Voor hen hoeft de renovatie niet zo nodig, zeker ook omdat Rodney erg ziek is geweest en nu herstellende. Hij heeft de kracht nog niet om alles te verhuizen en vervolgens weer op orde te krijgen. “Hij ziet op tegen de renovatie, maar we maken ons geen zorgen. Ik geloof dat het allemaal goed zal komen”.
Scoop selecteert ketenpartners op de wijze waarop ze met bewoners omgaan: zijn ze vriendelijk en behulpzaam? Zijn ze gewend om in een bestaande situatie te werken?
Meneer Twigt, Middenwetering 16 Meneer Twigt komt uit een gezin van negen kinderen en is door en door een Krimpenaar. Gedurende zijn 81 levensjaren is er een hoop veranderd. “Destijds bestond het dorp uit vier á vijf straten. De rest was weiland en water”. Zijn heeft tot zijn vrouw ziek werd in de bouw gewerkt en ook de eerste bouwstenen van zijn huis gelegd. “Ik ben er daarna met mijn vrouw in gaan wonen. Ik weet precies hoe het in elkaar zit; dat het goed is. Er hoeft niets aan veranderd te worden. Ik weiger dan ook om weg te gaan. Waar moet ik heen? Het wordt mijn dood! Is aan de bewoners überhaupt wel gevraagd wat zij willen? Is er over nagedacht? Ik voorspel je: de renovatie wordt een grote puinhoop! Waar moet ik straks naartoe? Ik heb alles zelf gedaan en alles naar mijn zin gemaakt. Er wordt ook niet gepraat over vergoeding. Alles wordt op één hoop gegooid!” Twigt heeft zijn vrouw hier vijftien jaar verpleegd en dood zien gaan. Ze leed aan een zeldzame spierziekte. Sinds zijn tiende houdt hij duiven, net als zijn pa. Aan de muur hangen vele oorkondes. “Ik ben in 1996 geridderd nadat ik 15 jaar aan de top heb gestaan”. Twigt is dol op muziek; speelt sinds zijn jonge jaren accordeon. Met een band traden ze op bij feestjes en partijen. Nu speelt hij soms nog alleen. Of hij luistert naar de muziek die hij met zijn band maakte vanaf de stereo. Vele oudere bewoners zien erg op tegen de renovatie. Ze weten wat voor puinhoop dit gaat opleveren en weten niet hoe het is ergens anders te slapen dan in hun huis. Met vervolggesprekken kan op die angsten worden geanticipeerd.
Echtpaar Van Bebberen, Middenwetering 18 Het echtpaar Van Bebberen woont inmiddels 35 jaar in dit huis én in Krimpen. Beiden werken. Hij in Breda, zij in Capelle aan de IJssel. Nu staan de verhuisdozen in de woonkamer. Ze gaan volgende maand over naar een appartement in Alblasserwaard. “We zijn de brug van Krimpen zat. Altijd file. Soms staat ‘ie wel twee uur open”. Terugkijkend hebben ze met plezier in het huis gewoond. Mooi uitzicht op het park, weinig stookkosten. “Wat we vervelend vinden is de ontwikkeling van de buurt. Die gaat achteruit. Tuinen worden niet goed onderhouden; huizen zien er minder verzorgd uit. Vroeger was dit een hechte buurt met jonge gezinnen. Nu is er van enige samenhang geen sprake meer”.
Scoop stimuleert creatieve bewonersparticipatie die zich richt op de buitenruimte en de sociale verhoudingen met als doel sociale duurzaamheid van de wijk te bevorderen.
Familie Van der Wende, Sleedoornlaan 22 Rinus en Ria en dochter Lianne van der Wende staan al lange tijd te popelen: Wanneer vernieuwen ze eens de vloer, badkamer, toilet en keuken? “Ze maken het allemaal veel te ingewikkeld. Het gaat gewoon om de basiszaken en de rest is luxe”. Belangstelling voor zonnepanelen? “Ja, absoluut!” Ze houden van het huis, de buurt. Alles dichtbij. Dochter Leanne zou het leuk vinden als de Big Beer weer zijn oude functie als ontmoetingsplek voor jong en oud terugkrijgt. Jongeren hebben nu eigenlijk geen plek meer om samen wat te drinken of muziek te maken. Ze gaan weg of komen bij elkaar thuis. “Jammer”, vindt Leanne.
Bewoners die liever vandaag dan morgen geholpen willen worden, wijst Scoop aan als koplopers: mensen met wie we als eerste intensief aan de slag gaan.
Anja van Oosterhout, Meerkoetstraat 11 Anja en haar man zijn beiden gehandicapt. Ze hebben last van geluidsoverlast en willen graag verhuizen naar een rustigere buurt. “We hebben veel last gehad van Molukse feesten in het complex hier voor ons huis. Mijn man is blind en daarom extra gevoelig voor geluiden. Ook al hebben we de laatste tijd geen overlast meer gehad, toch grijpen we de renovatie aan om hier weg te kunnen”. Ze zijn beiden actief binnen de Hervormde kerk, waar ze de nodige contacten hebben. Met buurtbewoners zoeken ze verder geen contact. “Ik ben lid van de christelijke vrouwenvereniging, neem deel aan een Bijbelgroep en doe mee met zingen in de kerk. Ik moet uitkijken dat ik het niet te druk krijg”.
Familie Van Wijnen, Burgemeester Aalberslaan 53 Jordy van Wijnen is vijftien jaar en woont samen met zijn ouders en broer Dennis sinds zijn geboorte in dit huis. Hij vindt het hier prima wonen. Zijn vrienden wonen in de buurt. Enig nadeel is zijn kamer, want die is veel te klein. “Oplossing is een leefbare zolder”. Zijn moeder, Sandra, vindt het huis ook tochtig. “Toen we hier net woonden, zijn ze bezig geweest met de ramen en kozijnen. Sindsdien tocht het hier. Ook kou vanaf de vloer en onder de radiator zit schimmel”. Van Wijnen wil graag dat in ieder geval hun jongste zoon meer ruimte krijgt, maar ’t blijft voor haar onduidelijk hoeveel rekening er wordt gehouden met de wens van bewoners. Als die extra ruimte er niet komt, gaan ze weg. “Misschien gaan we dan wat kopen”.
Scoop wil met keuzepakketten zoveel mogelijk inspelen op de wensen en behoeftes van bewoners.
Willem Vanmilligen, Zwaluwhof 25 Willem Vanmilligen herinnert zich nog dat hij uitkeek op een groot veld, maar daar is nu weinig van over. “Ik mis groenvoorziening. Ik heb nu haast geen privacy meer. Met een paar boompjes voor en achter is dat probleem opgelost”. Willem zou de keuken en woonkamer wel wat groter willen hebben en een toilet boven. Ook zou het fijn zijn als van de zolder een extra leefruimte wordt gemaakt met dakkapel. De schoorsteen mag eruit en stopcontacten moeten worden vernieuwd. “Mijn familie woont grotendeels in Krimpen. Daar heb ik voldoende aan. Ik ben daarom niet op zoek naar specifieke ontmoetingsplekken en heb geen behoefte aan activiteiten buitenshuis en – werk”.
Mevrouw C.J. Verkerk, Burgemeester Aalberslaan 65 Ze hebben een ruimer huis nodig, omdat ze als zelfstandig pedicure aan huis wilde werken. Ze heeft de praktijk van de grond af aan opgebouwd. Ze hebben samen veel aan het huis gedaan, waaronder de centrale verwarming (toen andere huizen nog kachels hadden) aangelegd. En ook de trap en de keuken zijn nieuw. Op de bovenverdieping heeft mevrouw Verkerk nog steeds haar praktijk die ze nog heel af en toe gebruikt. “Ik vind het raar dat mensen die geen profijt hebben van de renovatie, omdat ze bijvoorbeeld al veel aan het huis hebben gedaan of het niet willen, geen vergoeding krijgen”. “Ik houd niet van koffiedrinken bij de buren. De buurt is ook vervreemd. Veel leegstand door vertrek van ouderen. En jonge mensen werken vaak beiden en hebben weinig tijd om het buurtcontact levendig te houden. Ik ben zelf ook voorzichtig met buurtcontact. Mensen die veel bij elkaar over de vloer komen, krijgen op een gegeven moment ruzie. Dat heb ik te vaak van nabij gezien en is heel vervelend”.
In het Transformatorhuis worden restmaterialen, de bijbehorende verhalen, herinneringen aan het verleden en verwachtingen voor de toekomst gebundeld en meegenomen in de ontwikkeling van de wijk. Samen vormen ze de sociale energie die kan worden getransformeerd in onderlinge saamhorigheid.
Annie Versluis, Meidoornstraat 24 Annie Versluis woont nu 17 jaar in deze straat. In eerste instantie als gezin met twee kinderen en sinds vier jaar alleen. Haar man woont in de straat achter haar, samen met zijn nieuwe vriendin. “Het is een vochtig huis. Ik voel me ook niet helemaal veilig in dit huis, sinds er bij mijn zus is ingebroken. De man was op de vlucht voor de politie en wist via een raam op zolder naar binnen te glippen. Sindsdien doe ik alles op slot als ik weg ga. Wat mij betreft mogen er extra sloten komen.”.Annie vindt het een vochtig huis. De kozijnen zijn kapot en de ramen hebben enkel glas. Er komt een hoop nattigheid naar binnen. “Maar als je mij vraagt wat ik wil, dan liever een kleiner huis. Maar waar ik ook rondkijk is de huurprijs hoger dan hier”. “Soms maak ik een praatje op straat. Met Loes bijvoorbeeld. Zij zit ook in de klankbordgroep van het renovatieproject. Ook drink ik nog weleens koffie met oude bekenden. Er wordt hier weinig georganiseerd zoals een barbecue of een eetfestijn in tegenstelling tot de Schilderswijk. Daar help ik nog wel eens mee. Maar ik ben tevreden over de wijk. Hij mag blijven zoals ‘ie is”.
Willy en Bernard Westbroek, Patrijzenstraat 1 “Mijn man is niet goed”, zegt Willy. “Hij heeft een beroerte gehad en is sindsdien niet meer de oude”. In het huis is sindsdien een hoop veranderd. Zo is er een liftstoel gekomen om hem naar boven te brengen. Ook al zorgt de renovatie voor een hoop toestanden en is hij beter gebaad bij een gelijkvloerse woning: Bernard wil absoluut niet verhuizen. Willy: “Ik heb begrepen dat we maar één of twee weken uit ons huis worden geplaatst, dus dat valt mee”. Vroeger deden ze veel voor de buurt, maar ruzies hebben daarin verandering gebracht. Ook is de samenstelling van de buurt veranderd. “Vroeger waren hier veel jonge mensen. Nu ouder of alleenstaand. Ieder is meer op zichzelf”.
Scoop werkt zoveel mogelijk vraaggestuurd. Door keuzemogelijkheden komen wij tegemoed aan de vragen van de bewoners en in onze planning houden we rekening met hen.
Familie Vrolijk, Fazantstraat 18 Elvira en Alexander wonen met drie kinderen (Sharon, Ivan en Kjell) in een koud en vochtig huis. De vorige bewoners waren niet in staat om zelf iets aan het huis te doen. Schimmel aan de wand, rotte vloer en geen binnendeuren. “We stoken heel veel, maar het huis is niet warm te krijgen. Sinds we hier wonen zijn we voortdurend verkouden en grieperig”. Ze willen het liefst zo snel mogelijk naar een ander huis, met name omdat Elvira ernstige rugklachten heeft. Vocht maakt de pijn voor haar ondraaglijk. Het huis en de buurt zijn kindonvriendelijk. Er wonen alleen ouderen die al snel bang zijn voor een kras op hun auto. Dochter van 16, Sharon, slaapt op een kamer waar net haar bed in past. “Dit huis heeft een nieuwe vloer nodig en goede isolatie. De raamkozijnen laten een hoop tocht door. Daarbij hebben we te weinig ruimte. De tweeling slaapt op een stapelbed. Ze houden elkaar ’s nachts voortdurend wakker. De zolder heeft nu een uitklapbare trap en is dicht. Met een vaste trap en een dakkapel komt er extra ruimte. In onze situatie is dat zeer wenselijk”.
Het renovatieproces doet oude bewoners vertrekken en nieuwe komen. Bij het in- en uitstromen ontstaat een wisselstroom die energie op kan leveren. In het Transformatorhuis wordt actief gewerkt aan het opsporen van deze nieuwe energie.
