België - Belgique P.B. P.P SCHOTEN BC Verschijnt tweemaandelijks

België - Belgique P.B. – P.P. 2900 SCHOTEN BC 31104

Verschijnt tweemaandelijks

NR 163 Februari 2010

Beste ottertjes, Voor sommige leden van onze club is een periode van extreme stress ten einde. Zwembadproeven 2* en 3* waren reeds voorbij, het theoretisch gedeelte werd deze voormiddag afgenomen, hopelijk met evenveel succes als de zwembadproeven. De algemene vergadering, waarop we veel leden mochten verwelkomen hebben we ook al achter de rug. Al onze bestuursleden hebben toen hun zegje gedaan over hun goede voornemens voor 2010. Maar deze kunnen niet verwezenlijkt worden zonder uw medewerking. Waar we vooral nogmaals willen op drukken is het betalen van het lidgeld en binnenbrengen van de geneeskundige strookjes. Zijn deze eind februari niet in orde zien wij ons genoodzaakt je de toegang tot de trainingen te weigeren. Zo ook het deelnemen aan de clubduiken. Je bent dan immers niet meer verzekerd. Alle info hieromtrent vind je op de website. Clubduiken liggen ook reeds vast en vind je terug in de rolkalender, eveneens vind je informatie over de volgende activiteiten. Vergeet ook niet je voorschot te betalen voor het Sinksenkamp in mei. In je buddylijn vind je een ledenfiche. Graag ontvangen wij die ingevuld terug of kan je deze downloaden op de website onder de rubriek buddylijn en ingevuld doorsturen naar Ilse. Zo kunnen eventuele wijzigingen aangepast worden en kan informatie doorgegeven worden via de kanalen die jullie wensen. Dat Tine reeds geruime tijd in Australië vertoeft, wisten we , maar niet iedereen volgt haar belevenissen op het web. Daarom heeft zij voor ons (kort) haar belevenissen tot nu neergeschreven. Het lezen meer dan waard. Dat het helpt om de stress van een zwembadexamen van je af te schrijven vind je verderop. En soms loont ver rijden voor een duik niet echt. Je bent gewaarschuuwd. Zo ottertjes, geniet van de volgende activiteiten en eerste clubduiken en tot de volgende buddylijn. Lydi

Artikels volgende editie: deadline 10 april 2010 Te bezorgen via een van de volgende kanalen: [email protected] [email protected] aan Lydi (liefst op CD of diskette)

Buddylijn

Pagina 1

Januari 2010

Voorzitter Michel Bertels Hulstlei 50 2627 SCHELLE 0475/63 44 21 Secretaris Ilse Van Wouwe Mishagen 71 2930 Brasschaat 0474 46 70 90 Penningmeester en buddylijn Lydi Dockx Vijverlei 19 2900 SCHOTEN 03/658 00 22 OF 0486 351 301 Verantwoordelijke duikschoolContact sportraad Steven Wouters Kuipersakkerstraat 87 2900 Schoten 0475/59 10 16 Adjunct - duikschool Danny Moens Paalstraat 197 2900 SCHOTEN 03/658 68 37 OF 0495/54 48 61 Feestbestuur en Sinksenkamp Lizy Elst Laaglandlei 58 2900 SCHOTEN 0475/62 41 69 Michel Bertels Hulstlei 50 2627 SCHELLE 0475/63 44 21

Verantwoordelijke Tuba Dany Arcay Groot Hagelkruis 3-2 2180 Ekeren 0486/66 27 54 Webmaster Steven Van Tendeloo Venusstraat 25 2900 Schoten 0496 99 15 32 Duikschoolcoördinatie Coördinator *: Marco Nauwelaers Coördinator ** : Luc Comans Coördinator *** : Willem Haak Coördinator ****: Danny Moens Alidoor Dellafaille Clubrekening: 416-3230591-97 Rekening feestbestuur : 979-2172303-90

Editoriaal Inhoud Verslag vergadering Nieuwjaarswensen Theorielessen oktober 2010 Nitroxduiken openwaterproef Wist je dat Duiken in Monte Mare Zwembadexamen 2* 4 maanden Australië Activiteiten Rolkalender Vulkalender Ledenlijst

E-Mail : [email protected] [email protected] www.deotters.be

Redactie : Lydi Dockx Teksten : Michel Bertels, Danny Moens, Benny en Linda, Pascal Begyn,Tine Van Dessel,

1 2 3 4 5 6 7 8 10 11 18 21 22 23

REDACTIE-ADRES P/A Vijverlei 19 2900 Schoten

Buddylijn

Pagina 2

Januari 2010

vzw www.deotters.be

De Otters V.V.V.

Verslag bestuursvergadering van 15/01/2010 Aanwezig:

Lydi Dockx, Michel Bertels, Danny Moens, Steven Wouters, Steven Van Tendeloo, Lizy Elst, Dany Arcay, Ilse Van Wouwe

Verontschuldigd:

1.

M A T E R I A A L : Dany zal in Boot beurs in Dusseldorf voor 500 € (opbrengst verhuren materiaal) 4 nieuwe trimvesten kopen. Er gaat bekeken worden of er 2 kleine duikflessen (7 of 8 liter) aangekocht kunnen worden zodat die gebruikt kunnen worden door jonge duikers. De 5-beurtenkaart zal bij in de duiktasjes gestoken worden. Er zijn nog 2 duikbrillen spoorloos, gelieve ontleende materialen na de training terug te leggen.

2.

W E R K D A G : 16 december was het werkdag. De compressor werd geïsoleerd, er moest hout gekliefd worden en de dakgoot van het clubhuis werd hersteld. We danken de vele helpers voor hun inzet.

3.

W E B S I T E : Steven gaat de website verder ontwikkelen, er zal een inlogpagina voor de leden komen en op termijn ook een koopjeshoek.

4.

B U D D Y L I J N : In de vorige buddylijn stond een foutje, de BBQ zal doorgaan op 19 juni en niet op 20 juni. Verslagen, berichtjes of interessante links zijn altijd welkom.

5.

E X A M E N S : De theorie examens(2* en 3*) gaan door op 7 februari.

6.

F I N A N C I E E L : Momenteel staat er 12.053.32 € op de clubrekening.

7.

R E C L A M E : We hebben al enkele prijzen voor het reclamedoek. Tegen volgende vergadering hopelijk nog meer prijzen.

8.

I N S T R U C T E U R S V E R G A D E R I N G : gaat door op 5 februari

9.

V O L G E N D E V E R G A D E R I N G : 26.02. 2010 om 20u30 in clubhuis

Ilse

Buddylijn

Pagina 3

Januari 2010

Beste otters, Misschien al wat laat maar het bestuur en ikzelf wensen u het allerbeste voor 2010. Dit jaar heb ikzelf lang gewacht om iets op papier te zetten om aan jullie vandaag te kunnen vertellen. Dit was niet omdat ik niet wist wat te vertellen, maar eerder omdat het zoals elk jaar hetzelfde is wat ik moet brengen. Kortom enkel positieve dingen en dat we eigenlijk goed bezig zijn. Met deze heb ik jullie dan genoeg bestoeft en dank ik daarom leden en bestuur om de vriendschap en de vreugde die we in onze club beleven. Nog een speciale dank van het bestuur en ikzelf met Ilse en Steven die zich hebben geëngageerd om zich in te zetten in het bestuur van de Otters. Ik heb tot op heden enkel maar positieve reacties gekregen i.v.m. de website. Ook enkel lof voor Ilse die zich zal inzetten voor het secretariaat. Het duo Danny en Steven als duikschoolleiders team kunnen op steun rekenen van leden en bestuur. Ook dank ik de mensen die vandaag geholpen hebben op de werkdag van ons clubhuis, en de mensen die het mogelijk maken dat we hier vanavond gezellig kunnen samenzijn. Een laatste puntje van uw fiere voorzitter, houd het aub veilig denk aan de 3 V’s, Vreugde vriendschap en veiligheid.

Buddylijn

Pagina 4

Januari 2010

Moens Danny

THEORIELESSEN/ EXAMEN : 2010-2011

Plaats: clubhuis, ’s zondags om 10 u stipt beginnen. Einde: 11.50u. Cursusboek: Theorie sportduiken Nelos, te koop in club. Datum: 2*brevet 10/10/2010: Decotechieken: Steven

3* brevet____________ Geneeskunde: Lars/Dan M

1710/2010: Fysica: Willem

Geneeskunde: Lars/ Danny

24/10/2010: Materiaal: Alidoor

Decotechnieken: Steven

31/10/2010: Praktisch Duiken : Marco

Materiaal: Arcay

07/11/2010: Geneeskunde: Sven/Danny/ Lars

Fysica: Willem

21/11/2010: Geneeskunde: Sven/ Lars

Prakt.duiken: Marco

28/11/2010: Reanimatie

Reanimatie

Examen: eind jan. of begin febr.

P.S: Probeer al een beetje de theorie van je vorig brevet te herhalen. Maak wat oefeningen, luchtverbruik, partieledrukken van de gassen etc. Datums en lesgevers kunnen wijzigen. Controleer steeds in je buddylijn of website voor veranderingen. Breng voor de les decotechnieken je duikcomputer mee indien mogelijk. Heb je problemen met je theorie of versta je iets niet goed durf dit dan te melden, we zijn er om je te begeleiden. De stof die je moet kennen is duidelijk bepaald in het vademecum. Vraag een kopie aan je brevet verantwoordelijke. Iedereen zo veel mogelijk aanwezig aub.!!!!!!

Buddylijn

Pagina 5

Januari 2010

Kandidaten BASIS-NITROX duikers!!!!!

We laten het nitrox gebeuren niet in de koelkast liggen.

Diegenen die een nitroxduik willen doen kunnen best op voorhand een instructeur contacteren om wat afspraken te maken qua materiaal en O ²- analyser etc.

We overlopen voor de duik nog even de basic-skills, doen persoonlijk een analyse. Dus overloop nog eens even je theorie!

De kost voor de NX32 of 36 berekenen we aan de hand van het verbruik. Zal een paar euro zijn.

Duikplaats: kunnen we kiezen.

Dus BEL maar.

Contact: Danny Moens of Steven Wouters

Buddylijn

Pagina 6

Januari 2010

Wist je dat -Dany A. een fijn kontje vanonder heeft volgens Annemie -Luc P. een prive secretariaat heeft -We nog efkes geduld moeten hebben en ons clubhuis heeft een kelder (wijnkelder?) -den Bruce 15 j geworden is -Je wegens wangedrag een ster kan verliezen -Michel chinees vrijwilliger was tijdens examen 2* int zwembad -Steve V.T. van alles de schuld krijgt thuis -Michel nog wat training kan gebruiken volgens Lars vooral kompas -Annemie leiding heeft tijdens het dansen met Maxime ( alleen maar met het dansen??) -Nicki volgens Pascal en Patrick regeert in kleine spreidstand en daarom kikkerbillen kreeg van die mannen -teve W. int restaurant voortaan een portie Nicki's gaat bestellen -Na het 2* examen het clubhuis een dans tempel werd alle stoelen aan de kant -De kikkerbillekes goed in beweging kwamen -Pascal er alles aan deed tot de muziek naar zijn zin was (zie foto's website) -Sommige totaal geen gevoel voor ritme hebben (Gunther en Herwig) -Sommige er rare sex op na houden (hé Gerda) -Pascale ook braaf kan zijn!?? -Danny M het verschil niet ziet tussen rietsuiker en zand voor theelichtjes en dat zand dan maar in zijn koffie doet -Annemie toegeeft dat ze rebels is (er zijn nog wel een paar dames zenne) -Chris wordt afgetrokken door de belastingen (als t maar weg is) maar wat is er dan weg??? -De kleinste de gemakkelijkste zijn ......... (mobilhomes hé viezerikken) -examen vraag 2* en 3* wat is maskes squeeze? antw: zuigplek -Geert officieel kikvorsman is en naast Nicky haar kikkerbillen past -Als ze achter den toog zatter zijn dan voor den toog loopt het dan mis? -De kleine Otters groeien als spruiten -Vraagje wat is een sucky duik......... iemand in ons club met plaakgeblek -Michel als barman de mensen bedriegt -Den onstpanner in vrije uren kinderverblijf het snorkeltje is -Steven meer praat heeft als Niki er niet bij is -Volgens An kan er 50 man in de tent van Steven en An slapen op het sinksenkamp

NAUWELAERS MARCO VERZEKERINGEN Steenweg Withof 17 A 2960 BRECHT Tel: 03/636.47.08 (na 18.00 uur) Fax: 03/636.47.08 GSM: 0497/27.66.14 E-mail:[email protected] CBFA - inschrijvingsnummer : 33779 A Ondernemingsnummer : 0899.582.750

Scherpe tarieven gekoppeld aan goede voorwaarden en een persoonlijke service!

Buddylijn

Pagina 7

Januari 2010

Een dagje duiken in Monte Mare, Benny en Linda In november, in de aanloop naar een koude winter, was het voor sommigen al te koud om nog buiten te duiken. Een dagje duiken in een 10 meter diep zwembad met tunnels en onderwaterversiering leek een leuk alternatief. De tickets waren al gekocht via internet en dus vertrokken we op woensdag 11 november naar Rheinbach (D). “We” dat zijn Dany, Tine, Benny en Linda. Na enkele uren rijden kwamen we via een lokale omleiding aan in Rheinback. We hadden speciaal 11 november gekozen. Voor ons is dit een speciale (vrije) dag, terwijl dit voor onze oosterburen een dag is die ze liefst als een gewone dag beschouwen. We waren er net na het openingsuur (10u) maar het was er toch al vrij druk. Op de parking troffen we vooral Belgische nummerplaten aan. We waren blijkbaar niet de enige Belgen die van deze speciale dag gebruik maakten. Aan de kassa bekom je een jeton die je toegang geeft tot het zwembad en waarmee je ook alle dranken en maaltijden kan bestellen. Op het einde van de dag dien je met deze jeton langs de kassa te passeren en de rekening te betalen. Na de ondertekening van een duikverklaring kan je in de duikshop je lood (en indien nodig je loodgordel) afhalen. De watertemperatuur is ongeveer 28 graden Celsius. Een 3 a 4 mm duikpak is voldoende. Je moet wel nog je duikmateriaal een verdieping hoger sleuren vooraleer je aan het duikbad komt. Er staan een heleboel duikflessen (10liter 200bar) klaar waarvan je er een kan nemen en je uitrusting klaarmaken. Eenmaal de fles leeg moet je die gewoon aan de andere kant zetten en kan je opnieuw een volle fles nemen. Je lege tas en kledij kan je opbergen in een van de bergvakken aan de rand van het duikbad, er zijn maar enkele sloten ter beschikking dus je neemt best zelf een slot mee.

We waren heel enthousiast en nadat ons materiaal klaar was sprongen we heel snel in het water. De duikclub uit België had hetzelfde idee en al vlug lagen er een 30-tal duikers in het niet zo grote zwembad. Er was dan ook soms wat file aan de tunnels die geen tweerichtingsverkeer toelieten. Er zijn gelukkig geen ongevallen gebeurd. Opgepast tijdens het duiken voor een kleine haai die te pas en te onpas durft opduiken en wie goed zoekt vindt ook een octopus, een zeepaardje, een zeester en een anemoonvisje.

Buddylijn

Pagina 8

Januari 2010

Na de duik kan je iets eten in de snackbar of in het saunacenter een iets uitgebreidere maaltijd nemen. In het saunacenter is het voor de heren wel verplicht om een (T-)shirt te dragen. Een beetje vreemd want je zit op enkele meter en met uitzitcht op de ingang van sauna, bubbelbad en voetbad. Afhankelijk van wie er dan uit de sauna stapt kan je eten je meer of minder smaken. Er zijn echter ook rustigere gedeelten in het saunacenter en die zijn uitgerust met ligzetels, kussens en waterbedden. En na een duikje en een lekkere maaltijd is het moeilijk om daaraan te weerstaan. Er zijn ook verschillende binnen- en buitensauna’s en een buitenzwembad. Na wat rusten was het tijd voor een tweede duik en omdat er toen minder volk in het duikbad was, was die een stuk aangenamer. Na de tweede duik was het al een stuk in de namiddag. We namen nog een koffie en iets daarbij vooraleer we ons omkleden en langs de kassa passeerden. Het center zelf bleef nog open tot 22u00 maar wij vertrokken er rond 18u00. Het was een leuke dag, maar naar Monte Mare rijden om er te gaan duiken is niet iets wat we nog zullen herhalen. Het sauna en wellness center was wel een leuk extraatje.

Buddylijn

Pagina 9

Januari 2010

Verslag zwembad examen. Pascal Begyn Eindelijk is het zover, na +-3 maanden repetitief trainen ( met onze dank aan de immer geduldige Luc en Gunther) mogen we ons presenteren voor het zwembad examen 2*duiker. Aangezien we reeds een proefexamen hadden afgelegd enkele weken geleden, waren we redelijk zeker van ons stuk dat het ons zou lukken, maar je mag natuurlijk het vel van de beer niet verkopen alvorens hij geschoten is. Wij, dat wil zeggen, Patrick, Niki, Sophie, Jimmy en ik, kregen eerst een korte briefing van Lars waarin hij het verdere verloop van het examen uitlegde. Na dit mochten we beginnen aan onze 8 baantjes. Waarom weet ik niet maar het viel wel op dat we blijkbaar allemaal op een hoopje zwommen want zoveel lichamelijk contact…. lees stampen en kloppen van uw naaste had ik tijdens de trainingen nog niet meegemaakt  Na deze verplichte opwarming gingen we over tot 5 minuten watertrappelen wat dan weer op luidkeels protest stootte bij Jimmy. Had iets te maken met voorbereiding en kluts kwijt…. De lengte apnea bleek een lengte teveel voor Jimmy alsook de 30 sec stilstaande apnea was niet haalbaar. De andere oefening zonder fles, nl. bril één maal leegblazen deden we allemaal goed. Na de oefeningen zonder fles was het tijd voor de oefeningen, je raad het al, mét fles, dus allemaal terug op de droge en elkaar helpen met de flessen. De eerste oefening wisselademhaling werkten we zo goed als vlekkeloos af ( op één iemand na die haar bril vergat vast te houden). De gecombineerde oefening leverde ook geen probleem op. Bij de 4 maal 10 meter tussen twee flessen speelden we Jimmy kwijt. De twee andere buddyteams zwommen mooi synchroon tussen de flessen. De laatste proef met trimvest met tweede ontspanner, in ons geval met wisselademhaling, werd goed uitgevoerd en de extra aandacht die we in de laatste les hadden gekregen ivm het aandoen van je fles onder water wierp zijn vruchten af want de flessen werden ditmaal over het hoofd gegooid zonder dat we in de knoop zaten met onze ontspanner! Flesjes mooi op het droge, uit het water en we waren er bijna foutloos vanaf…. Tenzij in mijn geval. Met een grote grijns wees Lars naar mijn loodgordel die ik nog aan had . Toen ik naar mijn blote voeten keek viel mijn frank…te laat! In het clublokaal werd er zoals goede gewoonte een klein feestje gebrouwen en werden de kandidaten één voor één opgeroepen om onder enthousiast applaus een kaart 2*duiker ingevuld terug te krijgen. Kikkerbillen en bitterbalen vlogen over en weer en de opgedane dorst werd gelest. Hopelijk kunnen we dit feestje over twee weken herhalen als we onze uitslag van het theoretische examen weten.

Buddylijn

Pagina 10

Januari 2010

4 months down under Tine Van Dessel Misschien hebben sommigen het nog niet opgemerkt maar ik ben ondertussen al 4 maanden op reis. En geloof het of niet maar op dit moment is er een storm buiten, de boot is kapot en er is niks te doen. Dat klinkt ongeloofelijk saai voor iemand die naar avontuur op zoek ging. Gelukkig is het pas de eerste keer dat het hier stormweer is, maar met meer cyclonen op komst, zou dat wel eens meer kunnen gebeuren. Tijd dus om verder te reizen. Voor ik daar iets over kan zeggen, zal ik eerst vertellen wat ik ondertussen al heb beleefd. Diegene die mijn blog regelmatig lezen, zullen misschien veel zaken herhaling vinden maar voor de anderen is dit de kans om het lezen van eindeloze teksten online te vermijden. 28 augustus 2009 vertrok mijn vlucht vanuit Zavemtem. Mama(Ilse) en papa (Koen) begeleiden mij naar de luchthaven en zelfs volledig naar de boarding area. Bijna rolden er traantjes bij het afscheid maar al snel lachte het avontuur mij toe. De eerste vlucht vloog naar London waar ik moest overstappen. Dat was het spannende deel want het enige vliegtuig dat ik voordien had genomen van een Ryanair vlucht zonder overstap. Maar alles verliep vlot. Dan een eindeloze vlucht van London naar Singapore. Om dan in Singapore te wachten op de vlucht naar Darwin. Zo ver het saaie gedeelte van de vlucht want op de vlucht van Singapore naar Darwin ontmoette ik Vivi, een Duits meisje met hetzelfde doel, een jaar doorbrengen in Australië. In Darwin bleek dat Vivi al contact had met 4 andere jonge Duitsers. Het sprak dus vanzelf dat ik hen zou vergezellen bij aankomst in Cairns. Ze hadden echter allemaal een hostel geboekt en ik niet (niet avontuurlijk genoeg). Na wat onderhandelen kon ik de eerste nacht op de zetel slapen en de rest van de week zou ik van kamer naar kamer gaan. Een heel goede oplossing want het gaf me de kans alles in orde te brengen. Bankrekening, gsm nummer, visumsticker, … Er waren zoveel zaken die geregeld moesten worden en ik denk dat ik zonder de Duitse vrienden niet geweten zou hebben waar te beginnen. Maar omdat we allemaal in hetzelfde bootje zaten, hebben we elkaar met al die zaken geholpen tot iedereen alles in orde had na een week. De laatste dagen was er Belgisch meisje van Turnhout in het hostel en zij wist mij nog enkel nuttige tips te geven, zoals de medicare kaart, soort van SISkaart, die sinds 1 september voor Belgen beschikbaar was. Het laatste uur in Cairns regelde ik dus een kaart, dan was het tijd voor afscheid om door te reizen naar Port Douglas in de hoop daar meer kans op een job te hebben. Port Douglas is totaal verschillend van Cairns. Cairns is een stad met brede straten, free stuff overal, duizenden backpackers. Sommigen zien Cairns als het backpackersparadijs omdat er zoveel gratis is en veel uitgangsmogelijkheden. Port Douglas daarentegen bestaat uit 3 of 4 straten. Er zijn 3 pubs maar enkel Iron Bar blijft open na middernacht. Iedereen is heel relaxed, er zijn maar 2 backpackers en beide hebben een hele hoop longtermers, mensen die net zoals mij langer dan een week in de backpacker verblijven. De meerderheid heeft een job of zocht een job vaak gecombineerd met werken voor accomodatie. De rest van de tijd wordt op het strand doorgebracht. Ik werkte hier als duikvrijwilliger. Dit wou zeggen dat ik betaalde voor accomodatie en in ruil gratis duiken kreeg. In werkelijkheid deed ik de job van een divemaster en zou ik eigenlijk gratis accomodatie moeten krijgen maar dit was een ijdele hoop. Ik had de

Buddylijn

Pagina 11

Januari 2010

job nodig om in contact te komen met bootcrew en zo met het management om meer kans te hebben op een job. Spijtig genoeg kwam ik in het verkeerde seizoen en had men geen crew nodig op de boten tot de kerstvakantie. En zo lang kon ik niet wachten. In tussentijd het ik wel het geluk gehad een aantal fantastische duiken te doen. Met 14 dagen aan boord 2 verschillende boten, heb ik ongeveer 40 duiken gedaan op Opal Reef (met boot HABA) en Agincourt Reef (met boot Aristocat). Opal Reef is niet zo ver uit de kust en daarom niet zo mooi als Agincourt Reef hoewel ik er toch een aantal prachtige duiken heb gedaan. Ik verkoos de boot die ons ernaartoe bracht boven de boot die ons naar Agincourt bracht. Ik slaagde er zelfs in om vrienden te maken onder de crew. Met de meerderheid enkel aan boord maar met één van hen, Adam ook buiten het werk. We zijn samen een dag naar Mossman Gorge en Cape Tribulation gegaan. Cape Trib is waar het rif aan het regenwoud grenst maar is qua schoonheid niet vergeleken met Mossman. Dit is een rivier die gevormd wordt door een bron en het regenwater dat van de bergen stroomt. Beide komen samen in een magisch plek waarin je kan zwemmen. Het water is frisjes tot koud met er zijn warme ronde keien waarop je je kan verwarmen en het is een hele uitdaging om naar boven te klimmen langs alle kleine watervalletjes. Het is zelfs nog een grotere uitdaging om terug naar beneden te gaan. Die dag was waarschijnlijk de coolste dag die ik in Australië al heb gehad. Hoewel het heel simpel klinkt, is de natuur en manier waarop het gevormd is, iets heel groots. Als je ooit daar in de buurt komt en het is geen regenseizoen dan moet je daar zeker op bezoek gaan. Het duiken zelf sloeg in het begin een beetje tegen. Omdat ik een open water klas hielp begeleiden, zag ik in het begin niet veel van de natuur onder water. Bovendien waren de duiken beperkt tot 30 minuten. We deden dan wel 3 keer 30 minuten maar toch. Ik wist niet goed wat ik ervan moest denken. De tweede dag moest ik dan opeens een duik leiden met 9 duikers die net hun 4 open water duiken voor hun brevet hebben gedaan. Dat was een goede test want ik was totaal onvoorbereid wat mij nu niet vaak meer overkomt. Door meer tijd op het rif door te brengen en als echte crew te werken, begon ik het duiken meer en meer te appreciëren. Vooral de duiken aan de andere kant van het rif spraken tot mijn verbeelding. Plotseling waren er kleuren onder water. Ik zag hier ook mijn eerst haai, een wittiprifhaai. Dat was wat ik wou doen. Spijtig genoeg konden we niet vaak van de luxe om aan de andere kant van het rif te duiken profiteren. De meerderheid van de tijd doken we aan de snorkellerskant, die overdoken was. Het koraal is daar in zeer slechte staat en een groot deel van de vissen blijft er weg. Na anderhalve maand werd het tijd om verder te reizen. Ik had een job gevonden in Bundaberg bij Aquascuba. Weinig zekerheid maar de kans om te werken als duikinstructeur. Op weg naar Bundaberg een paar tussenstoppen. De eerste in Cairns om mijn EHBO, CPR en zuurstof diploma te halen. Het Belgische diploma wordt spijtig genoeg niet herkend. Daar ben ik ook een dag gaan raften, dit bleek teleurstellend te zijn. Hoewel ik al heel lang wou gaan raften en ik de beste organisatie heb gekozen, toch bleek er niet zoveel actie te zijn. De enige keer dat we zijn omgeslagen was toen de instructeur ons bijna uit de boot duwde. Blijkbaar kwam het door de lage waterstand en had ik beter gewacht tot het regenseizoen. De volgende stop was in Ayr om te duiken op de SS Yongala, een schipwrak dat beloofde een van de top 10 duikplaatsen in de wereld te zijn. De eerste dag werd geannuleerd door slecht weer maar de tweede dag konden we dan toch gaan. Twee duiken kost 200 dollar, 120 euro dus ik besloot alle tijd te nemen die ik wou. Mijn buddy was één van de divemasters en ik werd gezegd achter de groep te mogen hangen. Wat mij goed uitkwam want dan kon ik mijn eigen tijd en diepte gebruiken. De eerste duik was bangelijk 50 minuten en vissen, zeeslangen enz overal. En een wrak met

Buddylijn

Pagina 12

Januari 2010

kijkgaten,... De tussentijd was heel kort maar heel gezellig. Er waren koeken, fruit, … dus met een volle maag terug het water in. Ik besloot mijn diepte ditmaal te beperken om een langere bodemtijd te hebben (Padi dus non-decompressie duiken). Maar zelfs met beperkte diepte begon mijn computer mij vrij snel af te straffen. Ik had vorige duik net geen trappen maar merkte al snel dat dat deze duik niet zou lukken. Ik bleef dus wat hoger dan de rest van de groep en na 30 minuten zelfs een eind boven het wrak. Tot ik na 40 minuten op 12m hing en mijn computer in trappen begon te gaan. Ik wou de duik niet afbreken want tenslotte had ik er meer dan genoeg voor betaald. Met 10 minuten trappen op mijn computer begon ik aan mijn trappen. Omdat ik mijn computer nooit 100% vertrouw, besloot ik 5 minuten extra trappen te maken. Tenslotte kon ik het wrak en alle vissen nog steeds zien vanaf mijn trapdiepte. Tot de instructeur besloot dat ik lang genoeg gedoken had na 13minuten en mij naar boven stuurde. Blijkbaar had de rest het idee van geen trappen niet zo goed begrepen, of ze waren niet gewend aan computerduiken. In ieder geval één van de andere klanten had minstens 20 minuten trappen. Hij begon samen met mij en kwam pas 5 minuten laten boven. Zo ver het nut van non deco duiken. Als je het mij vraagt, ben je beter af om georganiseerde decoduiken te doen. Iedereen weet dan op zijn minst hoe de computer gelezen kan worden en wat de maximale traptijd is. Na de duik volgde een BBQ en dan was het tijd voor mij om verder te gaan. Mijn volgende stop was Airlie Beach waar ik met Vivi had afgesproken. Airlie Beach was een teleurstelling. Hoewel heel bekend bij backpackers omdat het de uitvalsbasis is voor de Whitsundays, de grootste eilandengroep in The Great Barrier Reef, is, toch kwam het bij mij over als niet veel soeps. Er was net als in Cairns een grote keuze om uit te gaan. Maar alles was veel duurder dan in Cairns en overdag was er niets te beleven. Ik bleef er enkel overnachten om de volgende morgen met Vivi door te reizen naar Mackay. Dit is een stad zo groot als Cairns maar met amper toeristen. Er is een fantastische lagoon waar we het grootste deel van de dag in doorbrachten. Vivi zou er twee dagen blijven, maar ik ging 's avonds doorreizen naar Bundaberg. In de Lagoon maakten we kennis met een lokale jongen die na een paar uur zwemmen ons uitnodigde voor een karaoke-avond en een date maakte met Vivi om naar een nabijgelegen nationaal park te gaan. Ik moest spijtig genoeg verder reizen. Maar het nationale park bleek zeker de moeite waard. En de lokale jongen, daar hoorden we niets meer van achteraf. Toen was het moment van de waarheid aangekomen, zou ik de job krijgen of niet. De busreis naar Bundaberg was heel lang en onnoemelijk saai. Met een vertrek om 22u, stop om 23u, 2u en 4u, leek de reis eindeloos te duren. Om 6u arriveerde ik dan eindelijk in Bundaberg, where the reef begins. Naast het busstation was een backpackeraccomodatie dus ik besloot daar te gaan informeren. Natuurlijk ging het secretariaat pas open om 9u. Tot mijn verbazing liepen er al wel veel backpackers rond. Eén meisje toonde mij het gebouw en vertelde mij over de slechte omstandigheden die hen ten deel vielen. Het ontnam al mijn zin om ooit te gaan fruitplukken. De backpackers laten hen betalen voor een week of meer op voorhand zonder werk te beloven en dan moeten ze elke morgen om 4u op stoelen gaan zitten en hopen dat iemand hen kan gebruiken die dag. Om dan om 5u30 teleurgesteld terug te keren zonder werk. En sommige backpackers houden dat weken lang vol. Soms met een paar dagen werk, soms zonder enig werk. Het werk zelf is ook uitbuiting. Je wordt betaald per mand dus bijvoorbeeld een mand pepers is 1 dollar. Maar om zo'n mand te vullen heb je een half uur nodig. De enige reden dat er nog mensen dit willen doen, is om hun tweede jaar in Australië te krijgen. Om 9u opende de duikshop dan eindelijk en ontmoette ik Julian, mijn toekomstige baas. Hij vertelde mij een heel klein beetje en beantwoordde enkele van mijn vragen maar de meerderheid bleef één groot vraagteken. Twee uur later toonde hij mij de accommodatie, wat een leuke verrassing was want dat wou zeggen dat ik niet in de backpackers moest verblijven. Ik had net de tijd om mijn gerief weg te zetten en terug te wandelen naar de shop voordat we in het zwembad verwacht werden om een initiatie te doen voor een lokale school. Meer dan een initiatie eigenlijk. De school geeft de kinderen de kans om hun duikdiploma te halen tijdens de schooluren, een heel mooi initiatief en wat beter was. De manier waarop Julian de kinderen liet oefenen, was niet de typische PADImanier wat mij veel meer vrijheid gaf.

Buddylijn

Pagina 13

Januari 2010

De dag nadien werd ik om 6u 's morgens verwacht om de bus te nemen naar ??? Dit eerste weekend was een grote verrassing. Niemand had mij iets verteld behalve dat ik naar een boot ging en dat ik Dagmar zou ontmoeten als de bus aankwam. De bus bracht mij naar Town of 1770, een piepklein dorpje anderhalf uur van Bundi. Eenmaal aangekomen werd ik begroet door Dagmar, een Duitse instructrice, die net zoals de Franse instructeur waarmee ik in Port Douglas werkte, permanente verblijfsvergunning voor Australië probeerde te verkrijgen, en in mijn ogen heel slecht Engels spreekt. (als voorbeeld een sms'je dat ik vandaag aankreeg zodat je zelf kan oordelen: Hi maybe you already could hear about our situation me question do you would ind to fill the tanks we do everything from the boat in the container --- en dat is haar normale manier om te spreken, vrij hard om haar altijd te verstaan. Maar ze heeft het Engelse examen voor de verblijfsvergunning doorstaan dus ze is niet van plan haar Engels te verbeteren.) Dagmar stelde mij voor aan de crew en toonde mij toen al het papierwerk. Die dag was James ook aan boord, hij is een divemaster trainee die bijna klaar is met zijn training en mij een hele hoop advies gaf wat er aan boord moet gebeuren. Ik voelde mij totaal geen deel van de bootcrew en dacht dat ik weeral in een job terecht was gekomen waarin ik crew was maar niet echt. De boottrip verliep heel kalm en een beetje voor aankomst maakten we ons klaar om van boord te gaan. James zou de glazen kuisen en ik zou met Dagmar naar de outer wall gaan. We maakten alles klaar en vertrokken naar een plaats die Caves heet want er moest iemand een diepe duik doen. Tijdens de duik sleurden we een duikvlag mee. Dit sloeg best tegen want het vraagt best wat skills om deze vlag te dragen zonder er constant mee in de knoei te geraken. We zagen een schildpad en een haai tijdens de duik en dolfijnen op de terugweg. In de namiddag mocht ik met James de lagoon verkennen en dan was het alweer tijd om terug te gaan. Op de terugweg werd al het papierwerk uitgelegd en hadden we ook tijd voor de lunch. Aangekomen in de haven bleek dat we alle lege flessen naar boven moesten dragen en dan wachtte er een hoop papierwerk op ons voordat we de flessen konden beginnen vullen. De compressor is vergelijkbaar met de compressor van de otters alleen heeft deze maar twee darmen en moet er maar tot 200 bar gevuld worden. We vullen fles per fles aan een gemiddelde snelheid van 5 minuten per fles. Met 20 flessen ben je dus bijna 2 uur zoet. Nadien bracht Dagmar ons naar de accommodatie waar ik tot de conclusie kwam dat ik niet alles mee had om de nacht comfortabel door te brengen. Maar ik ben altijd in voor wat avontuur dus ik trok het mij niet te hard aan. De volgende dag was minder druk en ik wist nu tenminste wat te verwachten. 's Avonds reden we dan terug naar Bundaberg waar ik een hele week de tijd had om niks te doen. Door een te sterke wind werden alle duiken geannuleerd. Ik heb dus mijn crossover naar AUSI in orde gebracht en verder vooral veel rondgehangen en naar werk gezocht zonder iets te vinden. Op vrijdag reed ik met Dagmar naar Town of 1770, vertrek om 5u dus opstaan om 4u. Dat lijkt belachelijk vroeg, vooral als je weet dat je moet werken tot 19u of later. 's Avonds was ik dan ook volledig uitgeput. Op zaterdag zou ik eindelijk geld beginnen verdienen. Ik mocht mijn eerste doopduiken doen met 4 kandidaten tegelijkertijd. Dit zou een uitdaging worden. En dat bleek het ook te zijn. De eerste groep was heel goed maar ik raakte de weg volledig kwijt dus het duurde 40min voor ik terug aan het ponton aankwam. De tweede groep was iets moeilijker dus bleef ik dichtbij het ponton. De derde groep had maar twee leden en beide hadden een hand nodig. Al bij al een heel leerrijke ervaring als je bedenkt dat ik tot dan enkel nog maar 1:1 doopduiksituaties had gezien of in deelgenomen en ik de site totaal niet kende. De tweede week in Bundi was iets interessanter aangezien ik een open watercursus mocht begeleiden. Ik werd hier wel geconfronteerd met de slechtere aspecten van een PADI cursus. De zwembadsessie duurt normaal een volledige dag en bestaat uit 5 duiken, wij deden deze sessie in een namiddag en in één duik. Niet iedereen deed de skills volledig perfect maar iedereen deed het naar behoren volgens Dagmar. De volgende dag gingen we dus buitenduiken. Ik was benieuwd naar de kantduiken. De enige kantduiken die ik gedaan heb in het buitenland (dus niet in België of

Buddylijn

Pagina 14

Januari 2010

Zeeland) waren in Spanje en die duiken waren heel indrukwekkend, mijn verwachting was dus heel hoog. Dit sloeg dik tegen. Een zichtbaarheid van 5m, een sterke stroming , maximum diepte van 8m en een groep van 11 duikers. (8 kandidaten, Dagmar, Ed (Divemaster trainee) en ik) Als je naar dit lijstje kijkt en je weet dat de kandidaten 4 duiken in deze omstandigheden doen en verder geen open water duiken, dan kan je je afvragen hoe hoog het niveau is na de cursus. Ik zou niet graag een van deze duikers als klant krijgen. Terug in de shop moest al het gerief gewassen worden, niemand begreep dat als je botjes vol gras eerst wast dat het dan geen nut meer heeft om ontspanners te wassen omdat het water dan vol gras is. Ik besloot dus wijselijk om enkel mijn botjes te wassen. Niet dat het wassen veel uithaalde nadat iedereen zijn vuile botjes in datzelfde water had gewassen. Gelukkig zou het niet vaak gebeuren dat ik een kantduik zou doen want de volgende week zou mijn echte werk op de boot beginnen. Eerst nog een weekend met Dagmar en dan was het mijn beurt om alles zelf te doen. De eerste dag werd de boot afgelast omdat er teveel wind was. Dat was een goed begin. De tweede dag was heel kalm, niet teveel klanten omdat er nog steeds een sterke wind was. Maar toen begon het pas goed, donderdag, vrijdag en de gehele tweede week waren full-on en ik had geen divemaster om mij te helpen. De schipper en het management van Lady Musgrave Cruises was hier niet gelukkig mee maar ik had weinig keuze aangezien Julian niemand stuurde om mij te helpen. Dit gaf mij wel de kans om de bootcrew te bewijzen wat ik waard was en om respect te krijgen. Voor mij dus een goede start. De vrijdag van de tweede week ging ik uit voor een fundag. Ik bezocht het eiland en ging snorkelen. De condities waren optimaal en ik heb echt genoten van die dag. De derde week kwam er eindelijk een divemaster op om mij te helpen. De eerste die kwam was Ed, een duiker die nog meer 5 maanden duikt en in januari zijn instructeursexamen wou gaan doen. Hij heeft ongeveer evenveel duiken als mijn papa. Behalve 10 duiken zijn alle duiken in Bargara (de fameuze kantduikplaats), de Bundaberg rivier en Lady Musgrave Island. Dit is voor mij dus een heel beperkte ervaring, maar hij had meer dagen op de boot en kon mij voor sommige zaken dus advies geven. Toen hij onlangs nog een dag opkwam, net voordat hij zijn instructeurscursus startte, bleek dit niet echt advies te zijn maar wel arrogantie. Omdat ik nu volledig ingewerkt ben op de boot en gewoon ben als supervisor de beslissing te nemen in overleg met de crew, was mijn manier van werken een schok voor hem. Hij wou de tweede duik leiden zodat hij wat geld kon verdienen, was zelfs ontevreden dat ik hem de eerste duik niet liet leiden en nam op het einde van de dag de bus terug zonder te helpen. De rest van de bootcrew inclusief de schippers zagen dit en zijn er niet gelukkig mee. Dit is niet goed voor hem want hij moet mijn job overnemen wanneer ik verder reis. Nadien kwam Florian, een jonge Duitser met 100 duiken die net zijn divemaster startte en mij niet de indruk gaf de juiste mentaliteit te hebben. Ik bleek hierin gelijk te krijgen aangezien Florian nu door alle crew en zelfs Dagmar genegeerd wordt. Dan is er Barbara met 25 duiken, Alex met 20 duiken en nu ook Yosuke met 40 duiken. Barbara en Alex zijn beide niet echt into het werk, Yosuke (Japanees) geeft een heel goede indruk. Mijn laatste helper is Kai, hij is ook mijn huisgenoot en de Chinese vertaler aan boord. Hij kwam hier met 6 duiken, heeft er nu 16 en begint duiken te leiden met klanten. Dat is het niveau van mijn dive crew. Je kan je dus al voorstellen dat het niet altijd gemakkelijk is om alles gedaan te krijgen. Ik vind het persoonlijk heel belangrijk dat de klanten en de bootcrew ten alle tijden tevreden zijn en dit vraagt soms een grote inspanning omdat ik soms teveel klanten heb of te weinig dive crew om dit te realiseren. Gelukkig heb ik de eerste twee weken respect kunnen winnen dus ik krijg veel

Buddylijn

Pagina 15

Januari 2010

vertrouwen van de schippers. Enkele hoogtepunten van mijn maanden hier. Tijdens een normale duik zijn we een aantal schildpadden, een rifhaai, clownvissen, trompetvissen en iets anders speciaal. Dit andere varieert van blue spotted rays (vrij klein), napoleonvis, remora (zuigervis die op haai of rog vastplakt en ons soms een hele duik volgt en probeert zich vast te zetten op de wetsuit wat natuurlijk niet lukt.), eagle ray, een ander soort rog of heel af en toe een MANTA. Deze roggen zijn fantastisch om te zien en met een beetje geluk komen ze zelfs heel dichtbij. Ik heb tot nu toe 4 manta's onder water en één aan de oppervlakte gezien terwijl ik in het water was. Regelmatig zien we ze van de boot. Dolfijnen zien we bijna dagelijks van de boot maar tot nu toe heb ik ze nog niet onder water tegengekomen. De eerste dagen zagen we af en toe ook een walvis maar toen was het walvisseizoen voorbij dus geen walvissen meer om te bekijken. Heel af en toe, vooral met slechter zicht of bewolking zijn er meer haaien. Eénmaal zag ik op het einde van de duik toen we al bijna aan de oppervlakte waren een grotere haai dan de normale rifhaaien en de occassionele verpleegsterhaai. Deze haai was 3-4 meter lang en gezien alles wat ik mij kan herinneren zou het een bullshark kunnen zijn. Een andere keer zag ik een haai voorbij cruisen ongeveer halverwege de duik en alle kenmerken, 3-4m lang, strepen aan de zijkant, staartvin, wijzen naar tijgerhaai. Behalve de klanten en de divemaster die mee in het water was, gelooft niemand dat het een tijgerhaai geweest kan zijn. Spijtig genoeg was mijn haaienkennis zo goed als nihil omdat ik geen haaien verwachtte, maar met alle research die ik achteraf heb ik gedaan, kan ik tot geen andere conclusie komen. Bovendien waren alle rifhaaien (een 5 à 10 tal) op dat moment zich aan het verstoppen onder een rots. De enige reden daarvoor kan een gevaarlijke haai zijn. Sinds die dag ben ik een beetje voorzichtiger en probeer ik de groep nog dichter bij elkaar te houden zodat ik iedereen kan waarschuwen moest het nodig zijn. Dat zijn ongeveer alle onderwaterspecials. Maar ik heb hier natuurlijk ook nog een leven behalve werken. Iedere zondag werk ik als vrijwillige lifesaver op het strand. Dit is een hele uitdaging omdat het een totaal andere werkomgeving is dan wat ik gewoon ben. De kwallen, branding en surfers maken het best een gevaarlijk strand en het is onze taak om iedereen veilig te houden. Het heeft mijn rescue board skills al wel serieus verbeterd. Dan zijn de occasionele gebeurtenissen zoals een avondje lokale muziek in de pub, een barbecue, de Christmas party van het werk, vrienden van Cairns of Port Douglas die op bezoek komen, een dagje uit naar Bundi, … Dit laatste is waarschijnlijk het vermelden waard. Verleden vrijdag ben ik met Kai en Sunny (maintainance crew) naar Bundi gereden want ik wou gaan zwemmen. Daar aangekomen zijn we 2u lang gaan zwemmen. Dit deed immens veel deugd. Nadien wat in Bundi rondgehangen, wat zaken geregeld om dan te besloten dat we 's avonds naar de schilpadjes wilden gaan kijken in Mon Repos, en we daar dan ook de nacht zouden doorbrengen. Het was volgeboekt maar we konden gelukkig nog inpikken bij de 5de groep. Spijtig genoeg zagen we maar een 12-tal kleine schildpadjes naar het water kruipen. Maar die beestjes hebben een ongeloofelijke wil. Ik dacht dat het een eeuwigheid zou duren voor alle schildpadjes in het water waren maar het ging vrij snel. Ik heb onze schildpad thuis, Nappi, nooit zo snel zien kruipen. En dan begint het gevecht voor hen pas. We sliepen 's nachts in Mon Repos. De koude deed mij midden in de nacht veranderen van podium naar de auto. Om 5u 's morgens waren we allemaal wakker en klaar om terug te rijden. Spek en eieren bij aankomst in Agnes en dan een beetje shoppen voordat Kai besloot dat hij te moe was en wou gaan slapen. 's Avonds zijn we dan naar de pub gegaan waar Sunny probeerde mij dronken te krijgen wat mislukte. Ik begin beter tegen alcohol te kunnen want 5 biertjes maakten me enkel tipsy. (Ze waren wel verspreid over de hele avond en bier hier heeft maar 4° alcohol.)

Buddylijn

Pagina 16

Januari 2010

Ondertussen is de wind hier stormsterkte, alle wegen zijn overstroomd en de boot ligt aangemeerd in de marina. Een korte anekdote hierover. De boot is uitgevaren op zondag en de motor begon water te trekken langs de uitlaat waardoor de motor verdronk en iedereen aan boord de nacht in de lagoon moest doorbrengen. Hoewel het niet goed is dat het gebeurde, had ik er toch graag bijgeweest om de nacht op het rif door te brengen. Ik kon 's morgens het nieuws pas vernemen en ben dan gaan helpen met soepbedeling.

Dat was het korte verhaal van mijn eerste 4 maanden in Australia. Ik heb er nog minstens 8 te gaan en hopelijk krijg ik het verlengd voor een extra jaar. Ik hoop tegen april in West-Australia te zijn. Ondertussen kan ik een maand of meer fruit plukken. Dan kan ik in West Australia een tijdje werken op een duikboot. Af en toe nog wat fruit plukken zodat ik 3 maanden heb en een tweede visum kan aanvragen. Maar alle mogelijkheden zijn open, de toekomst is een groot vraagteken en dat is exact hoe ik het wil hebben dit jaar.

Fam. Van Eecke

ETN Terminus NV Bredabaan 733-737 2170 MERKSEM Tel : +32 (0)3 645 82 81 Fax : +32 (0)3 646 01 11 E-mail : [email protected]

Buddylijn

Pagina 17

Januari 2010

IJSBEREN 28 FEBRUARI 14.30 U DIRECT NA TRAINING

PUT EKEREN DRANKJE EN VERSNAPERINGEN AANGEBODEN DOOR HET FEESTBESTUUR P.S. ONTSPANNER IS DIE DAG GESLOTEN

Buddylijn

Pagina 18

Januari 2010

Afdaling van de Ourthe met vinnen. Deze wedstrijd zal op 7 maart 2010 aanstaande plaatsvinden, tussen Bomal en Hamoir, op een afstand van 9 kilometer. Veiligheid wordt verzekerd gedurende de wedstrijd en aan de aankomst met de effectieve aanwezigheid van een arts. Om alle misrekening in de uitslagen te vermijden zullen de rangschikkingen per aparte computer opgesteld worden. Om de beste organisatie te kunnen voorzien verzoeken wij u om het voorinschrijvingsformulier voor 28 februari terug te sturen (voorinschrijving : 8€, inschrijving : 10€). Wij hopen u onder de talrijke deelnemers te kunnen tellen. In afwachting van uw antwoord bieden wij u onze sportieve groeten aan.

Otters indien je mee wenst te gaan betaal dan voor 20 februari 2010 8 euro op rekening van de otters 416-3230591-97 vergeet je naam niet te vermelden.

Hulstlei 50A – B2627 SCHELLE Tel : +32 (0)3 887 40 17 GSM : +32 (0)475 63 44 21

In het hart van Antwerpen Appartementen & studio’s Ongemeubeld & gemeubeld

Buddylijn

Pagina 19

Januari 2010

Camping “DE BREM” in Renesse aan zee Voorkamp van 7 mei 2010 Sinksenkamp van 13 mei 2010 Ga je mee? Schrijf vlug je voorschot 50 euro over op rekening 979-2172303-90 voor 15 MAART 2010. voor je infrastructuur ( bloten hemel, tent, caravan, mobilhome )

1 staanplaats= 1 auto + 1 tent of 1 caravan, of 1 mobilehome + 4 personen uit zelfde gezin. Auto’s onmiddellijk op de parking ook na het duiken. Verdere informatie zoals volledige prijs, routebeschrijving, plaats van de duiken, reglement en algemene voorwaarden zullen voor het Sinksenkamp worden uitgedeeld.

Buddylijn

Pagina 20

Januari 2010

Rolkalender

Datum

Tij

Uur

16/01/2010 01/02/2010 22/01/2010 21/02/2010 07/03/2010 21/03/2010 28/03/2010 04/04/2010 18/04/2010 02/05/2010 07-12/05/10 13-16/05/10 23/05/2010 06/06/2010 20/06/2010 27/06/2010 04/07/2010 18/07/2010 25/07/2010 15/08/2010 16/08/2010 22/08/2010 12/09/2010 18-19/09/10 25-26/09/10 13/11/2010

18.00 14.30 15.00 12.00 15.30 15.30 HW 19.45

HW 12.25 HW 11.10 LW 10.55 LW 15.20 LW 15.25 LW 14.05

LW 12.52

Plaats / Activiteit Algemene Vergadering OWJ Fire Divers vs de Otters Nemo 33 Ukkel Ijsberen Put Ekeren Afzwemmen Ourthe Put Ekeren Nettraining zwembad Stavenisse Veer Strijenham Wemeldinge Parking Voorkamp Renesse Sinksenkamp Renesse Vuilbak Punt BBQ Plaat Putti’s place Wemldinge galjoen Dagtrip Divestar Stavenisse oostnol 6-daagse dive star Clubduik met boten Katshoek Lac de l’Odeur Start zwembadtrainigen Mosselsoupé

Vertrek plaats Clubhuis

Vertrek Uur

Organisator Bestuur

Michel Bertels Geen training Clubhuis 14.00 Clubhuis Clubhuis Clubhuis

14.00 14.00 17.45

Clubhuis Clubhuis Clubhuis Clubhuis Clubhuis Clubhuis

10.30 9.00

Clubhuis Noordzee

12.00

8.45 13.15 13.30 Willem Haak Willem Haak Steven Wouters

Clubhuis 10.30 Geen training

Iedere duik kan steeds aangepast worden in functie van de weersomstandigheden of andere redenen. Informeer tijdig bij de algemene duikverantwoordelijke (zie hierboven duikorganisator). Wees steeds op tijd, zodat we tijdig kunnen vertrekken. Veel fun en duik veilig! Elke woensdag duiken in Oosterschelde. Plaats en uur af te spreken met Lars of Steven. Elke dinsdag duiken in Put om 20.00 uur. Trainingen op donderdag van 21.00 tot 22.00 uur, zaterdag van 12.30 uur tot 13.30 uur en zondag van 12.00 tot 13.00 uur

Buddylijn

Pagina 21

Januari 2010