België-Belgique P.B. AntwerpenX BC nov 2007

België-Belgique P.B. AntwerpenX BC9827 Afzender: Scouts en Gidsen Vlaanderen vzw Lange Kievitstraat 74, B-2018 Antwerpen

Zeswekelijks tijdschrift van Scouts en Gidsen Vlaanderen (uitgezonderd augustus & september) Jaargang 32. Afgiftekantoor: Antwerpen X • P409371

26 nov 2007

begindagen van akabe i 08-09 saki, eerstejaars groepsleider i 12-13 spelen in de stad i 19 • het volgende nummer verschijnt begin januari 2008

BEELDIG (A) De jonggidsen van Scouts en Gidsen Sint-Paulus Tervant hebben op kamp in Merkenveld een dagje doorgebracht op Jamaica. Ze moesten de moordenaar van Bob Marley weten te vinden. {FOTO: sandra verspreet} (B) In januari 2007 waren de jins van Scouts en Gidsen Roeselare op ‘short-kerstkamp’ in Woutershof.Veel lachende gezichten waren er te zien tijdens de ‘Free Hug’-sessies in de winkelstraten van Maastricht. De opdracht: met een groot ‘Free Hug’-bord de straten afschuimen en vijftig gratis knuffels uitdelen. {FOTO: wouter bossuyt}

#03

(C) De jonggivers van Scouts en Gidsen Duffel Mijlstraat tijdens hun tweedaagse! Tijdens het zoeken naar de skipiste van de Baraque Fraiture kwamen ze een ... douche tegen! Jammer genoeg hadden ze geen zeep bij en bleef het bij verfrissen. {FOTO: sanne coremans} (D) Een leuke herinnering aan het jinweekend van Kristus-Koning 48-11 uit Antwerpen, in een afgelegen huisje in de bossen, niet ver van Lille. Bellen blazen werd er een geliefde bezigheid! {FOTO: hannah corbett} (E) De jins van akabe De pioen gingen in februari op weekend met als thema Feesten. En omdat scouting 100 jaar bestond had de leiding een snoepjestaart gemaakt in het cijfer 100. {FOTO: nele kestens} (F) De welkadag van Scouts en Gidsen Hoevenen was een geslaagde vergadering. Uitbundige taferelen bij de winnaars van de parcoursrace waren het gevolg. {FOTO: thibault bultheel} (G) De deelnemers van de Gilwelltrektocht paasvakantie 2007. Ze trokken van Antwerpen naar de zee over Dinant weer naar Antwerpen. Op de foto staan ze op de top van een van de rotsen in Dinant. {FOTO: Pieter Vereycken} (H) De kabouters van Scouts en Gidsen Duffel-West op de warmste dag van hun kamp in De Pinte. {FOTO: marianne de smet} (I) De vrouwelijke jins van Juventa Zonhoven genietend van de Kroatische zon op jinkamp. {FOTO: Tessa Mariën}

#03 Wedstrijd ‘Maak de mooiste zin’ HO 2007. Doe, huil, loop, word of druk respect uit. Liegen kan vlot lopen.

OPROEP: Op deze pagina publiceren we elk nummer enkele foto’s van activiteiten waaraan jullie met veel plezier terugdenken: een geslaagd weekend, een zalige tocht, een meeslepend bosspel, een onstuimige groeps­raad, een indrukwekkend kerstspel. Stuur een foto, met naam én adres en een korte uitleg over de activiteit naar Scouts en Gidsen Vlaanderen, Over & Weer of [email protected]. Let op: we sturen geen foto’s terug. We bewaren ze zorgvuldig in onze fotovoorraad en publiceren jouw foto misschien ook nog wel eens op de website, een affiche of in een brochure.

Kom buiten en bedank de wereld. Virtueel tevreden tijd toont toch zeker angst om relevant te zijn. Ik mag nog klagen. Waarheid? Bluf? Geloof? Recht om de persoon te zijn die ik ben.

> > TAKKEN 04-05 • jongste takken > 08-09 • 10-11 • 12-13 •

> alle takken akabe jins & loodsen groepsleiding

> 14-15 • 17-18 • 19 • 22-23 • 24-25 • 26-27 • 28-29 • 29 • 34 •

> rubrieken sppelbaar grondvesten spelen in de stad was je nu 70, 80 of 90? kamprubriek gluren bij de buren raad van tante kaat salomonsoordeel kolom

> 16 • 20-21 • 30-31 •

> thema s zingeving diversiteit gRoepsleidingscongres

> 32 • 32 • 33 • 34 • 35 •

,

> EN OOK NOG GEDICHT snippers scoutskrant COLOFON RECLAME HOPPER

takken

Scheid, scheider, gescheiden Een scheiding is een ingrijpende gebeurtenis waar ook veel kapoenen en kabouters/welpen mee geconfronteerd worden. Voor de wekelijkse scouts- of gidsenactiviteit treffen de ouders meestal een goed werkende regeling. Maar soms loopt het mis. In dit artikel vind je praktische tips om die moeilijke knoop te ontwarren.

Duidelijke taal Elke barst in tranen uit. Ze vertelt snikkend dat haar ouders ruzie hebben gemaakt. ”Gisteren liep papa kwaad de deur uit en hij is de hele nacht niet thuisgekomen.” ”Ik ken dat”, roept Thomas uit. ”Mijn mama en papa zijn ook gescheiden!” Ruzies tussen ouders, scheidingen, ook kapoenen en kabouters/welpen worden ermee geconfronteerd. En jij, als leiding dus ook. Soms vertellen kapoenen hun verhaal bij de scouts en gidsen. En wat doe je dan? Gewoon laten praten? Maar misschien beginnen er dan meteen een paar te huilen! Toch is het ook geen goed idee om Elke dan maar de mond te snoeren.

04

Voor ons klinkt het soms cru, maar kapoenen zeggen nu duidelijk waar het volgens hen op staat. Laat ze maar even praten. Blijf rustig en aanwezig bij het gesprek om eventueel enkele dingen duidelijk te maken. Vertel dat alle ouders wel eens ruzie maken. Dat is normaal. Ouders gaan pas scheiden als ze het echt niet kunnen oplossen. Vertel hen dat wat er ook gebeurt, kinderen nooit de schuld hebben en mama’s en papa’s hen altijd graag blijven zien! Merk je dat kinderen toch bang zijn dat hun ouders gaan scheiden, moedig ze dan aan om met hun ouders te praten. Stel je als leiding ook bereikbaar op bij het afhalen en vertel de ouders eventueel waarover je met de kapoenen gepraat hebt. Alleen zij kunnen hun kapoen geruststellen of ze gaan scheiden of niet.

Tussen mama en papa Joerie komt maar om de twee weken naar de activiteit. Als hij bij de papa is, komt hij, anders niet. Dat is wel vervelend. We vragen eigenlijk dat de kapoenen elke week aanwezig zijn. Voor een kapoen met gescheiden ouders is het niet gemakkelijk. Het is jammer als Joerie maar om de twee weken komt, maar dat

is niet zijn keuze. Dat is die van de ouders. Weet ook dat beide ouders, tenzij de jeugdrechter er anders over heeft beslist, ouderlijk gezag blijven uitoefenen. Dit wil zeggen dat ze alle twee even verantwoordelijk zijn wat betreft belangrijke beslissingen die met het kind te maken hebben. Waar het verblijft of de meeste tijd doorbrengt, speelt hierbij geen enkele rol. De papa van Joerie kan dus niet beslissen om hem naar de scouts te laten komen als Joerie bij zijn ex-vrouw is. Vraag hem hooguit of hij iets kan doen en laat het dan rusten. Of je zou de mama zelf kunnen proberen overtuigen om Joerie toch te laten komen. Maar eigenlijk help je vooral door blij te zijn als Joerie er is. Laat scouting voor hem een zekerheid zijn. Hij mag en hoort erbij! Binnenkort spreekt de rechter een vonnis uit over de verblijfsregeling van Hannes. Zijn mama vraagt de leiding om steun. Kunnen zij geen brief schrijven dat Hannes het gelukkigst is bij haar? Verblijfs- en omgangsregelingen worden door de ouders onderling uitgewerkt, soms vastgelegd in samenspraak met de jeugdrechtbank. Als het niet in samenspraak lukt, worden ze opgelegd door de jeugdrechter. Laat de jeugdconsulent en de rechter hun job doen. Vermijd om betrokken partij te worden in ruzies tussen ouders. De kans is heel klein dat zo’n brief Hannes zal helpen. Jouw taak is om Hannes een leuke tijd te bezorgen bij de scouts en gidsen!

Beter voorkomen Volgende situaties zijn uit het leven gegrepen. # Discussie op de groepsraad. De groepsleiding heeft een boze brief gekregen van de mama van Koen. Koen werd door haar naar de activiteit gebracht. Zijn vader is hem vroe-

Elfi Gysemans / [email protected]

ger dan het einduur komen ophalen. Maar de vader van Koen mocht hem helemaal niet komen ophalen! De mama van Koen is nu dus boos. Je geeft toch niet zomaar kinderen mee! # Vorige zondag stond de papa van Xander aan het lokaal. Hij was kwaad. Hij had geen programma gekregen en wist dus niet dat de activiteit die ene keer in de voormiddag had plaatsgevonden. We hadden nochtans de week voordien een brief meegegeven… Ah ja, aan de mama… # Annelien loopt tijdens het bosspel, boenk, tegen een boom. Een ongelukje, maar die wond aan haar hoofd, daar moet een dokter naar kijken. Langs de spoedgevallendienst gaan en de ouders verwittigen, besluit de leiding. Maar wie moet er gebeld worden? Doorgaans verblijft Annelien bij haar moeder. Dit weekend werd ze echter door haar vader afgezet…

Op voorhand een gesprekje met gescheiden ouders kan, veel problemen en dilemma s voorkomen.

# Programma: Kunnen de ouders het programma aan elkaar doorgeven? Moeten we een programma voor beiden voorzien? Kunnen de ouders op het internet om op de website van de groep het programma te checken? # Noodnummer: Wie bellen we het eerst in geval van nood? Bijvoorbeeld bij wie de kinderen verblijven. Maar hoe kom je dat te weten? Of is het een vaste persoon? # Rekeningen: Wie zal de rekeningen (lidgeld, kamp) betalen? # Wettelijk: Check of jullie nog iets moeten weten opdat jullie wettelijk gezien zeker in orde zijn. Mag elk van de ouders de kinderen zien of afhalen? Wat als dit niet mag en de betreffende ouder het toch doet? Omdat regelingen bij scheidingen voor elk kind anders kunnen zijn, kan je maar op een manier aan informatie komen: Vraag het aan de ouders!

Op voorhand een gesprekje met gescheiden ouders kan veel problemen en dilemma’s voorkomen. Wie verwittig je? Op welke manier? Maar één manier om erachter te komen: ga op huisbezoek, spreek de ouders aan en vraag het! Het geeft je tegelijk ook een kans om de ouders te laten weten wat je van hen verwacht. Dit lijstje helpt je op weg om tijdens het gesprek niets over het hoofd te zien.

05

# Aanwezigheid: Wanneer kunnen we zoon of dochter verwachten bij de scouts en gidsen? # Ophalen: Wie komt zoon of dochter ophalen? Vraag om duidelijkheid bijvoorbeeld: wie brengt de kinderen, wie komt hen halen? Of hebben ze altijd een briefje bij waarop staat wie hen komt halen,…

{FOTO’s: miet lassuyt}

TAKKEN

Scouts en gidsen doen het in groep Elke verzameling van mensen die een lange tijd samen is, maakt als groep een ontwikkeling door. Als scouts- of gidsenleid(st)er kan je dit positief beïnvloeden. Een groepsproces bestaat uit verschillende fases. Op papier lijken dit strikt gescheiden stadia, in de praktijk vloeien ze in elkaar over. In elk hoofdstukje wordt eerst de fase geschetst, daarna volgt hoe je gepast kan inspelen op die situatie.

Fase 1: de beginnende groep Wanneer een aantal mensen voor het eerst samenkomt, vormen ze niet meer dan een verzameling individuen, een aantal “ikjes”. Ze hebben nog niets samen beleefd, dus ze kunnen nog niet echt over “ons” spreken. Een beginnende groep heeft dus nood aan kennismaking. De leden moeten in eerste instantie alvast de namen van de anderen leren kennen en wat meer over hen te weten komen. Sommigen vinden het fijn om snel van zich te laten horen, anderen wachten liever wat af. De activiteiten die je organiseert, moeten dan ook in beide mogelijkheden voorzien.

06

Fase 2: zoeken naar gelijkheid Langzaam groeit het besef bij de groepsleden dat ze iets zullen moeten geven om een binding mogelijk te maken. In een groep zijn er verschillende posities en rollen mogelijk. En iedereen probeert in deze fase die positie in te nemen waarin hij of zij zich goed voelt. De meesten gaan op zoek naar mensen met wie ze iets gemeenschappelijks hebben, maar de eerste relaties blijven nog oppervlakkig. Een groep in de tweede fase voelt zich het best bij een uitgebreid aanbod van verschillende activiteiten: sommigen kunnen het bijvoorbeeld goed uitleggen, anderen zijn op hun best als ze hard kunnen lopen, nog anderen als ze mogen sjorren. Door een gevarieerd aanbod krijgt iedereen de kans om iets te doen waar hij of zij goed in is en dat vergemakkelijkt het innemen van een positie. In elke groep is er wel iemand die zich op de voorgrond plaatst en op die manier een soort leiderspositie inneemt. Dat is ook nodig. Maar het is evenzeer nodig dat jij

als takleid(st)er duidelijk de grenzen aangeeft van wat kan en niet kan. Je moet zelf een referentiepunt zijn, want dat zorgt voor duidelijkheid en veiligheid bij de leden. Dit is niet alleen nodig bij kapoenen, maar evengoed bij givers en jins. Het is zeker goed om dicht bij je leden te staan, maar het blijft enorm belangrijk om in deze fase leid(st)er te blijven. Als je je gedraagt als lid onder de leden, kan je een goede groepsontwikkeling in gevaar brengen.

Fase 3: streven naar veiligheid Als iedereen zijn of haar positie heeft ingenomen ten opzichte van de leid(st)er en ten opzichte van de anderen, ontstaat er een groepsgevoel. De leden van de groep voelen dat ze elkaar nodig hebben. Dat geeft vertrouwen en dat vertrouwen maakt het mogelijk om over zichzelf te praten in de groep. In fase drie is het belangrijk om veiligheid te bieden. Emotionele veiligheid bied je door met iedereen rekening te houden en ervoor te zorgen dat iedereen in de groep aan bod kan komen. Door zelf eerlijk en

open te zijn, stimuleer je ook de anderen om zich te tonen zoals ze zijn. Bij uitdagende activiteiten is ook fysieke beveiliging van het grootste belang.

Fase 4: verkenning en aanvaarding van het anders-zijn Wanneer de groepsleden de eigenheid van de anderen leren kennen en appreciëren, ontstaat er samenhorigheid. Ze voelen zich aanvaard in hun anders-zijn, net zoals ze het anders-zijn van de anderen aanvaarden. In de vierde fase zal de groep meer en meer zelf de verantwoordelijkheid kunnen nemen. Geef ze daartoe dan ook voldoende kansen. Afhankelijk van de leeftijd van je leden, kan je je als leid(st)er in deze fase wat meer op de achtergrond houden. Als jinleid(st)er bv. kom je nu vanzelf meer tussen je jins te staan. Maar zoals fase vijf zal aangeven, is het wel belangrijk om te waken over de openheid in een groep. Het is beter ergernissen tegenover elkaar uit te spreken, dan ze op te kroppen om de sfeer niet te bederven. Op die manier blijf je als groep groeien.

Fase 5: verdere groei of ontbinding Wanneer een groep fase vier bereikt, kan hij in twee richtingen evolueren. In positieve zin. Impulsen van buitenaf (bijvoorbeeld nieuwe leden) zorgen voor nieuwe ontwikkelingen. De groepsleden blijven het anders-zijn van zichzelf en de anderen exploreren. In negatieve zin. Het kan ook gebeuren dat de goede sfeer binnen een groep belangrijker wordt dan de mensen. Dan gaat het echte contact met de anderen verloren en wordt er angstvallig vastgehouden aan vroegere positieve ervaringen. De groep stopt met groeien en wordt star. Omdat de groepsleden koste wat het kost conflicten willen vermijden, zijn ze niet meer helemaal open en eerlijk. Daardoor ontstaat een sfeer van wantrouwen. De groepsidentiteit, het wij-gevoel gaat verloren en de groep wordt weer een verzameling ikjes. Nieuwe uitdagingen of nieuwe groepsleden kunnen de groep weer doen groeien,

maar de groep zal sowieso de verschillende fases weer moeten doorlopen.

tot slot Een tak begint zelden of nooit van nul. Elk jaar komen er nieuwe mensen bij. Dat betekent dat de samenstelling van de groep verandert en er dus een nieuwe groep ontstaat. Verder zou het opdelen van het proces in verschillende fases zou de illusie kunnen wekken dat een volgende fase “beter” is dan een vorige. Dat is niet zo. Het gaat erom dat je aandacht schenkt aan alle leden van een groep en gevoelig bent voor de ontwikkeling van een groep. Kortom, dat je een groep kansen biedt om te groeien. Daarom doen scouts en gidsen het in groep.

Maarten Van de Broek / [email protected]

07

{FOTO’s: thijs deschildre}

akabe

bananen in schijfjes schijf 1: de geschiedenis van het akabeconvent Wist je dat de eerste ‘scoutswerking voor gehandicapte jongens’ (BE) zijn wortels had in 1926? Dat de eerste sporen van gidsenwerk voor ‘zieke en gehandicapeerde’ gidsen (AKA) ons leiden naar 1936? En wist je ook dat het allereerste Akabeconvent, ons terugbrengt naar 1974?

Speciaal voor jullie snorden we de initiatiefnemers van dit succesnummer op. Graag stellen we aan jullie voor: Luc en Hilde. Zij brengen ons terug naar het einde van de jaren ‘60, toen er in elke provincie nog maar één AKA en één BE-werking was. Plaatselijk werden er toen wel contacten gelegd tussen de twee. Zo kwam het dat Hilde en Luc mekaar leerden kennen als leiding van de AKA- en BE-jins van Sint-Niklaas.

Flower power

08

”Onze vergaderingen waren zeer democratisch ”, zo vertelt Hilde. ”Onze jins mochten kiezen wat ze deden. En voor jongeren die op internaat zaten, waar alles voor hen geregeld werd, was zelf beslissingen nemen behoorlijk onbekend terrein! Zelfredzaamheid was essentieel. Ook voor de ouders van onze leden was dat wennen. Zo kregen we van een mama altijd een waslijst vol aandachtspunten mee. En toen die mama ontdekte dat haar dochter zelf haar boterhammen moest smeren, was het kot te klein. Maar wij bleven ijveren voor zo weinig mogelijk betutteling.” ”Je moet dat ook wel in de juiste tijdsgeest plaatsen”, vult Luc aan. ”Mei ’68 was net voorbij en grenzen verleggen was de boodschap. Er moest op korte tijd dan ook heel veel veranderen.” “Misschien gingen we soms ook wel te ver, maar er was altijd over nagedacht. Zo gingen we een keer op kamp in een chalet in Oostenrijk. Toen we aankwamen, bleek het chalet totaal niet aangepast aan mensen met een handicap. De eerste dag hebben we ons dan ook bezig gehouden met verbouwen: de deuren uit hun hengsels, de eetkamer op het gelijkvloers omgetoverd in slaapkamers,… We gingen onze leden ook altijd thuis ophalen. Niet iedereen had toen een auto, laat staan een aangepaste. Dus kwamen wij met ons 2pk’ke langs, staken twee rolstoelen op de port-bagage, nog één in de koffer en onze jins in de auto,… Zo

kwamen we echt in de families van onze leden terecht en werden we eigenlijk ook op handen gedragen.”

Als we gingen wandelen, kwamen de mensen spontaan de straat op met een bord koekjes, want ocharme toch! Een ploeg op poten In ’70-’71 breidde het engagement van Hilde en Luc uit door samen met drie andere koppels, ploeg Akabe verder vorm te geven. “Eigenlijk stonden we redelijk ver van de nationale scoutswerking. Marc Van Peel was toen verbondscommissaris. Af

en toe nodigde hij ons uit om een stand van zaken te komen geven en om te zeggen dat we goed bezig waren. Meer linken met de nationale structuren waren er niet. Als ploeg waren we zelfs niet op Herfstontmoeting.” “We hebben ook redelijk snel het ‘convent’ in het leven geroepen. Jaarlijks organiseerden we een nationaal convent voor alle AKA- en BE-werkingen. We schreven dan met de ploeg hele cursussen theorie, die, afgewisseld met de scouteske praktijk, best wel body gaf aan de akabewerkingen. Alle AKA- en BE-leiding kwam naar die conventen. Er waren voor de rest ook maar weinig opleidingen te vinden. Zelf waren we nog maar de vijfde lichting die orthopedagogiek studeerde… Onze leiding ging in augustus op Herfstontmoeting om scoutsprikkels op te doen en kwam in november naar convent voor bijvoorbeeld

een cursus ‘mentale handicap’. Pas op, naast alle cursussen was ook de ontspanning heel belangrijk! Dit was echt een weekend waar iedereen naar uitkeek, met een specifieke ‘akabesfeer’, en dat daarna bleef nazinderen. Op provinciaal niveau organiseerden we maandelijks een opvolgingsavond. Elk lid van de ploeg kreeg een provincie toegewezen om te coachen. De inhoud van die avonden was afhankelijk van wat de leiding wilde. En door die conventen en opvolgingsavonden zijn de AKA- en BE-werkingen stilaan naar elkaar toe gegroeid zijn…

Over de tong Als ik vraag naar de ‘hete hangijzers’ van toen, blijkt dat het al heel shockerend was om gewoon op straat te komen met een

groep jongeren met een handicap. ”Als we gingen wandelen, kwamen de mensen spontaan de straat op met een bord koekjes, want ocharme toch! We hadden echt verschrikkelijk veel bekijks. En op straat komen was één ding, maar dan nog ludieke en zotte dingen doen ook! Soms shockeerden we ook wel bewust. Dan kropen we zelf in de rolstoel, gingen een winkel binnen en sprongen er dan uit. Kan je je voorstellen wat voor een effect dat had? Het was toen al ongebruikelijk dat iemand met een handicap ging winkelen!?” Benieuwd hoe Luc en Hilde nu naar akabe kijken. “Het is leuk om te zien dat de geschiedenis zich hier en daar herhaalt en ook verder ontwikkelt. Zoals wij vroeger cursussen schreven, is er nu het handboek. En anderzijds is inclusie nu veel meer aan de orde. Akabe was en blijft heel

dynamisch, het groeit, bloeit en evolueert en we hopen dat dat zo blijft! Voor ons is akabe een microbe die je niet kwijtraakt. Zondag gaan we bijvoorbeeld naar de barbecue bij de scouts van Vremde waar onze kleinzoon bij de kapoenen zit. Zij hebben ook een akabetak en moesten zij ooit een grootoudercomité willen oprichten, dan zeggen wij volmondig ja! En wij zeggen volmondig dank-u-wel voor dit interessante gesprek! Meer weten over de geschiedenis van akabe? Bananen in een minirok, p. 19 en verder.

Els Bosmans / [email protected]

09

jins & loodsen

spice up your jinjaar koken met de jinguïn

Geen slecht woord over de traditionele kookvergadering, maar misschien wordt het wel tijd om er eens iets nieuws mee te doen. Laat je verleiden door de kooktips van de jinguïn.

Dagboek van de jinguïn Liefste dagboek, Ik heb juist moeten overgeven. Teveel gegeten, denk ik. In de pot heb ik nog kunnen herkennen: een paar druiven, een halve rozijnenkoek, een Zweeds haringslaatje, slagroom, een geblutste peer, 27 tassen koffie, een Café Noireke, een stukje Franse geitenkaas, een stuk appel in de vorm van een middelvinger en een boule de Berlin. Maar het was wel leuk vandaag met de jins. We hebben beslist naar welk land we op kamp gaan. ’t Is Antarctica geworden, ik kan namelijk nergens anders overleven. We hebben nog efkes getwijfeld over Spanje. Niet dat de paella niet lekker was, maar we willen per se met alle jins het wereldrecord ‘naakt iglo’s bouwen’ verbreken. En dat gaat niet in Spanje, jammer. Maar haring is ook best lekker.

{FOTO’s: thijs Deschildre}

La Grande Bouffe

10

Misschien is de discussie over de bestemming van het jinkamp wel volop aan de gang in jullie tak. En wat is er leuker dan gezellig keuvelen bij een hapje? Verdeel de jingroep in ambassades van de verschillende landen waar jullie heen willen trekken. Laat elke ambassade een gerecht klaarmaken van hun land. Zo kom je op de vergadering al snel te weten waar je zeker niet naartoe moet voor het lekkere eten. De rest van de discussie komt vanzelf op gang.

Een appel met Gilles de la Tourette Maak het maar mee! Je wil gezellig met de jins een fruitsla maken, maar elk ingrediënt heeft extra aandacht en zorg nodig. Zo wil Meneer Banaan altijd alles eerst doen. Eerst gepeld, eerst gesneden, eerst

geproefd, eerst in het potje, … Maar omdat de appelsien zo snel jaloers is, mag die dat nooit zien en moet hij altijd worden afgeleid met een liedje en dansje bijvoorbeeld. Miss Appel heeft last van Gilles de la

Miss Appel heeft last van Gilles de la Tourette en slingert de anderen zo nu en dan vuile woorden naar het hoofd. Tourette en slingert de anderen zo nu en dan vuile woorden naar het hoofd. Op zich niet zo’n probleem, ware het niet dat Meneer Peer daar absoluut niet mee is opgezet en spontaan op de grond valt telkens

hij zoiets hoort. Het komt er dus op aan Meneer Peer zo laag mogelijk bij de grond te vervoeren om zo weinig mogelijk blutsen te hebben. Mevrouw Ananas is autistisch en heeft nood aan structuur. Beweeg haar dus nooit alvorens haar tot in de kleinste details te hebben uitgelegd wat er zal gebeuren. U maakt haar extra gelukkig door haar altijd in rechte lijnen te verplaatsen. De druiven hebben smetvrees en mogen dus niet worden aangeraakt met de blote hand. En stel je nu voor dat al deze ingrediënten verspreid liggen over de wei, bereid moeten worden in het lokaal en enkel opgegeten kunnen worden met z’n allen in een boom. Zo wordt een simpele fruitsla een groepsopdracht waar je een tijdje zoet mee bent. Smakelijk!

Roodkapje is vet cool man! Het is zondag en druilerig weer. Als afsluiter van het weekend staat een bezoek aan de bomma op het programma. Familiale verplichting, bron van inkomsten voor de komende week of oprecht een leuk familiemoment? Maak met de jins een hoop gebakjes, cakejes, taartjes, koffiekoeken, puddingskes, … kortom alles wat bomma’s en bompa’s graag eten (voorzie ook enkele suikervrije toetjes). En ga dan zoals roodkapje op pad met een mand vol lekkers. Maak van de familiale verplichtingen een leuke vergadering en ga gezellig met z’n allen op bezoek bij ieders grootmoeder. Een leuke vergadering voor iedereen die geïnteresseerd is in artritis en den oorlog!

Als dessertje hebben we fruitsla gemaakt. Amai, ik wist niet dat fruit zo eigenwijs kon zijn. Die banaan, wat voor een suffe druif was dat! En die ananas zou ik ook liever niet in mijn fruitmand hebben liggen. Maar het heeft gesmaakt. En alsof dat allemaal nog niet genoeg was, hebben we nog vlaaien gebakken voor de bomma van Bob, Magda, Corneel en Patricia. Alle andere grootmoeders waren al dood of woonden te ver. Die van mij bijvoorbeeld is dood, gestikt in een visgraat. Maar we gingen dus met zijn allen op pad naar de mémé van Bob. Die heeft wel tweeënveertig keer gezegd dat ik zo een deftig jongetje was met mijne plastron en dat de jeugd van tegenwoordig geen fatsoen meer heeft. Ik heb zelfs nog tien euro en een ‘God zegen en bewaar u’ gekregen. Maar toen is het misgelopen. Ik had nog een after eightmuntje gegeten en dat was er echt teveel aan. Ik heb overgegeven in Magda haar mandje en ben toen door de leiding naar huis gebracht. Jammer, ik had nochtans graag de oma van Patricia gezien. Die heeft hare papegaai laten opzetten en praat daar nog altijd mee. Maar ja, ik zal de verhalen volgende week wel horen. Slaapwel. De jinguïn

Yolein Corten / [email protected]

11

groepsleiding

vers in groepsleiding Dit werkjaar zijn weer een hoop leiders en leidsters nieuw op de bus van groepsleiding gestapt, voor vaak drie jaar aan het stuur van hun groep. Wat is hun motor? Wat hun bestemming? Waarom wilden ze juist chauffeur worden? We polsten Iliass -Saki- Lebdou van de Reinaertscouts in Mechelen. “Het was niet van mogen, maar van moeten”, reageert hij laconiek. “Anders was het misschien gedaan met onze groep.”

het was niet van mogen, maar van moeten

{FOTO: wouter van espen}

12

Het staat zo in zijn totem: ‘niet bang van onbekend terrein, leert veel uit ervaring’. Saki (20 jaar) kwam bij de scouts als tweedejaars jongverkenner. “Dat was in het jaar van Droom me daar ‘ns. Een vriend vroeg me mee, maar stopte al na twee maanden. Ik ben gebleven.” Ook in leiding bleef hij: één jaar kapoenen, één jaar welpen en één jaar jongverkenners. En toen stapte de ex-groepsleiding op hem af: ‘Volgend jaar word jij groepsleider, samen met Jeroen (Oeistiti)’. Saki lacht: “Ik had er weinig tegen in te brengen, maar ik ben er zeker niet met tegenzin aan begonnen. Jeroen is van ons tweeën de prater, ik doe de papieren.”

We zitten in het leidingslokaal van de Reinaertscouts, op de bovenste verdieping van het Olivetenhof aan de Mechelse ring. Er hangen tussen de balken kampwindels die teruggaan tot 1946. Vandaag, meer dan zestig jaar later, valt de groep in de categorie ‘kleine wijkscouts’, met tien leiders voor ongeveer veertig jongens. Saki vindt het best zo. “In een kleine groep heb je minder kans op ambetanteriken. Je kent alle leden, de ouders kennen jou. Ook in de leiding amuseren we ons echt als onder vrienden. Ik heb dus niet het gevoel dat ik er als groepsleider plots boven sta. Ik ben ook nog gewoon jongverkennerleider.”

Is er dan niks veranderd als groepsleider? Saki moet denken aan de overgang, zijn eerste wapenfeit in zijn nieuwe functie. “We gingen spelen in het Weyneshof in Rijmenam tot bleek dat we eigenlijk niet op de speeltuigen mochten die daar staan. We kregen een brief: als het nog één keer gebeurt, zal de politie een proces-verbaal moeten opmaken. Blijkbaar zijn wij daar nu dus verantwoordelijk voor”, lacht Saki. “En tot vorig jaar kon ik op groepsraad nog onnozel doen, terwijl ik er nu voor moet zorgen dat de rest dat niet doet. Je krijgt er gelukkig wel de districtsraden bij…”

Promoboy

Enig op HO

Zijn grootste uitdaging ziet Saki liggen in ledenwerving. “Bij de welpen en de verkenners zitten we boven de tien, maar op de overgang bleef er maar één jongverkenner over. En ook bij de kapoenen is er nieuw bloed nodig. We gaan dus praten met Radio Reflex, de streekradio van Mechelen. Die zitten een verdieping hieronder, en misschien valt daar tegen een aardige prijs wel te adverteren. Dan moeten we wel zelf voor een spotje zorgen.”

Dat Saki van Marokkaanse origine is, heeft nooit echt een rol gespeeld in zijn jaren van jongverkenner tot groepsleider. “Toen ik op Herfstontmoeting rondliep met dat marcelleke met het nieuwe logo, was dat voor de rest van de leiding nog eens een droomkans om mij na te roepen als Marokkaan, maar dat gebeurt altijd uit vriendschap. Als er leden bij zijn, zullen ze mij ook nooit ‘makak’ noemen. Dat woord klinkt helemaal anders uit de mond van een vreemde, maar wij kennen elkaar al zolang!”

‘Creativiteit in gedachtegang’, dat vindt Saki de eerste kwaliteit van een goede groepsleider. En ‘durf’: gaan praten met zaaluitbaters als je een fuif wil organiseren, overleggen met allerlei instanties. “Je moet ook erg stressbestendig zijn, lijkt mij. Op het groepsfeest moest onze voorganger zorgen dat iedereen op tijd op het podium kwam, dat de rest stil was, dat al het materiaal er lag, dat de stukjes in orde waren, dat de ouders goed onthaald werden. Je hebt ineens heel veel aan je hoofd.” Maar bang is hij niet voor het groepleiderschap. “Ik kan niks bedenken waar ik mijn hart voor vasthoudt, nee. Of toch: waar ik misschien een béétje schrik voor heb, is dat ik ooit iemand naar het ziekenhuis moet voeren.” Nog een plan voor dit eerste jaar groepleiding is Gilwell volgen. “Ik deed vorig jaar met drie medeleiders 3D, en daar zijn we met zoveel motivatie en inspiratie van thuisgekomen dat we er de resterende drie maanden van het jaar op konden teren. Ik heb mijn vier eerstejaars leiding dus al ingeprent dat zij sowieso vorming zullen moeten volgen. ”Maar dan moeten wij werken!” was hun reactie. “Neem dan twee weken verlof, heb ik gezegd. Dat heb ik vorig jaar ook gedaan.”

Saki gaat verder over Herfstontmoeting. “Ik loop daar elk jaar uit te kijken naar andere Marokkanen, maar ik ben nog steeds de enige. Soms vind ik het jammer dat er niet meer zijn, aan de andere kant zou ik dan niet langer de enige zijn. Maar ik zal hoe dan ook altijd de eerste blijven!” Zou hij zich voor die geplande ledenwerving in zijn groep zelf tot de Marokkaanse gemeenschap richten? “Ik voel me daar niet echt verantwoordelijk voor, maar het zou wel fijn zijn als ze kwamen. We hebben al een paar Marokkanen, en ook een mulatje en wat zwartjes. Er is bij ons meer diversiteit dan in andere Mechelse groepen.” Dat er zo weinig allochtonen bij de scouts en gidsen zitten, heeft volgens Saki vooral met onwetendheid te maken. “Ze zien ons alleen maar op straat voorbijkomen in ons uniform , maar weten niet dat we ook spelen of megasjorringen maken. Mijn Marokkaanse vrienden gaan zelf liever met het jeugdhuis naar de film, de zee of het zwembad, terwijl wij gewoon in een park kruipen. Ze vinden het dus raar dat ik de enige in de scouts ben en er toch mee verder doe. Als ze me tegenkomen in mijn uniform, laten ze me ook gerust. ‘Ah ja, ge waart bezig’, zeggen ze dan de volgende dag.”

Wouter Hillaert / [email protected]

13

speelbaar

mc-gyverisme spelen in het donker Al 45 jaar organiseert Jeugddienst Sjalom activiteiten voor kinderen en jongeren met en zonder handicap. Het resultaat? Kilo’s papier en harde schijven vol spelen & activiteiten die ook bruikbaar zijn voor het jeugdwerk …. Laat je uitdagen om met je tak bekende spelen eens op een andere manier te beleven.

Het blik van Pandora Mensen die niets of weinig zien gaan veelal voort op geluiden om te weten waar iets of iemand zich bevindt. Door in spelletjes zoals Dikke Bertha, Kat en muis, Schipper mag ik overvaren? … geluiden te gebruiken (een bel, een blik van Pandora) kunnen blinden ‘het gevaar’ situeren en meespelen. Een blik van Pandora is een blik (bijvoorbeeld van koffie) voor een tiende gevuld met kralen, moeren en/ of kroonkurken. Dikke Bertha Blinde overloper Bertha staat in het midden van het terrein met een blik aan het been. Als ze één keer met het blik rammelt, start het spel en mag de groep proberen om naar de overkant te lopen. Bertha probeert de overlopers op te tillen zodat ze ook een Bertha worden en meehelpen. Hoe meer Bertha’s een blik aanbinden, hoe beter. De deelnemers met een visuele handicap of blinddoek lopen, al dan niet met begeleider, naar de overkant en horen Bertha aan(gerinkeld)komen.

14

Blinde Bertha… # De overlopers dragen een blik van Pandora en Bertha probeert, gewapend met een waterpistool, zoveel mogelijk overlopers nat te schieten. # De overlopers moeten met een blik aan het been tussen twee kegels doorlopen waartussen Bertha klaarstaat om te tikken of op te tillen. Kat & muis Blinde kat Vorm een doolhof doordat minstens drie rijen van drie mensen met de armen gestrekt gaan staan. Wanneer de spelleider ‘draaien’ roept, draait elke speler en dus ook het doolhof negentig graden naar links. De kat moet proberen om de muis

te pakken en niemand mag door de muren lopen. De muis krijgt het blik van Pandora aangebonden en krijgt een blinddoek om of verplaatst zich met een rolstoel. Zo stem je de snelheden wat op elkaar af. Als de kat of muis voorbij het einde van een doolhofmuur lopen, maakt iemand van de muurmensen een afgesproken geluid. Zo weten kat en muis dat ze de rand van het doolhof bereikt hebben.

do try this at home!

Blinde muis De kat krijgt nu het blik aangebonden en wordt eveneens volgens bovenstaande methode al dan niet vertraagd of begeleid.

De wasdraad van Ariadne Te gebruiken bij rechtlijnige loopspelen. Een lange en gladde draad, een wasdraad dus, vormt een looplijn die blinde of geblinddoekte spelers houvast biedt tijdens een route die ze autonoom afleggen. Door een kraal of dikke knoop te bevestigen in ‘den draad’ geef je aan waar bijvoorbeeld het touw over een meter stopt of een opdracht is. Bij loopspelen waar ‘snelheid’ belangrijk is, zorg je best voor een vlak terrein zonder putten of uitstekende stenen. Zorg er ook voor dat spelers een sein krijgen vanaf waar ze moeten ‘afremmen’, bijvoorbeeld een belletje op vijf meter voor het einde van het touw). En hoe logisch het ook klinkt: zorg er voor dat de spelers overal onderdoor kunnen lopen! 1,2,3 piano Span een touw op heuphoogte over het terrein. Zet eventueel op het eindpunt een radiootje of hang een bel. Zo kennen de spelers de lengte van het terrein. Aan het einde staat een ziende speler die telkens ‘1,2,3 piano’ roept en zich na het woord ‘piano’ omdraait. De spelers proberen ongezien een stukje dichterbij de ziende speler te geraken.

Schipper mag ik overvaren? In het midden staat een speler die telkens roept op welke manier de spelers moeten overlopen (op handen en knieën, zingend, achterwaarts …). Wie zich niet aan de instructies houdt, kan getikt worden. Hang ook hier een touw dwars over het speelveld om aan te geven waar het speelveld begint en stopt. Span het touw niet te hard op, zo kunnen de spelers ook bij opdrachten dichtbij de grond het touw blijven volgen. Vlaggenroof De spelers worden in twee groepen verdeeld en op een lijn recht tegenover elkaar gezet. Elke speler krijgt een nummer, overeenkomstig een speler van de andere ploeg. Telkens de spelleider een nummer roept, proberen de desbetreffende spelers

zo snel mogelijk de vlag, die in het midden ligt, in hun eigen kamp (lees, over hun lijn) te krijgen. Leg de vlag centraal op een stoel, tafel,… en maak er touw aan vast dat van de ene kant van het terrein naar de andere loopt. Zet eventueel op de tafel een radiootje. Laat de verliezer ook tijdig weten als de andere speler al met de vlag weg is. Ratten & Raven Verdeel de groep in twee ploegen en laat ze elk op een rij op ongeveer drie meter tegenover elkaar gaan staan. Als tijdens het verhaal dat verteld wordt de naam ratten valt, lopen de ratten weg, achternagezeten door de raven. De ratten die aangetikt worden zijn uit. En vice versa. Let er bij dit spel op dat je blinde of geblinddoekte spelers niet voor de voeten loopt. Maak

bovendien verschillende aanduidingen op het touw zodat spelers weten waar de ratten staan (bijvoorbeeld twee kralen), waar de raven en waar het punt is vanaf waar je ‘veilig’ bent. Meer van dat? Ook voor andere handicaps kan je bovenstaande spelen perfect aanpassen. Benieuwd hoe je Dikke Bertha speelt als je in een rolstoel zit? Of hoe je Chinese voetbal aanpast? Voor deze en meer inventieve ideeën neem je best contact op met Jeugddienst Sjalom vzw, Wespstraat 1, 9000 Gent of www.jeugddienstsjalom.be

Wouter Vandenbussche / Jeugddienst Sjalom vzw

15

grondvesten zingeving

Olympische knopen Knopen en steken uit ringen gemaakt

een dag die niet wil beginnen

Deze grondvesten behandelt knopen en steken die ontstaan uit een aantal ringen (rondtorn of torn).

Wakker worden op weekend volgt bij ons altijd hetzelfde stramien: iemand wordt ’s avonds als slachtoffer aangeduid, staat de volgende ochtend op, laat iedereen weten dat het tijd is, wordt zo veel mogelijk genegeerd, waarna iedereen, op zijn tempo, opstaat en naar de ontbijtruimte strompelt.

Bestaande uit twee ringen

Daar aangekomen moesten we door een toegangspoort versierd met felle kleuren en ballonnen. De tekst die ons verwelkomde klonk: “Als je ‘s morgens wakker wordt, Poeh”, zei Knorretje, “wat denk je dan als eerste bij jezelf?” “Wat krijg ik op mijn boterham?” zei Poeh. “En jij, Knorretje, wat denk jij bij jezelf?” “Ik zeg tegen mezelf, ik ben benieuwd wat er vandaag allemaal voor spannends gaat gebeuren”, zei Knorretje. Poeh knikte bedachtzaam. “Dat is precies hetzelfde,” antwoordde hij.

De ontbijtplek zag er uit zoals een , , Poeh-decor . Wat begon als een gewone dag…

16

Zo niet die dag. Aangekomen aan de ontbijtruimte bleek die hermetisch afgesloten. Een mooi versierd blad aan de deur wees ons de weg; Een dag die nog niet wil beginnen, een ontbijt, buiten en niet binnen, sla aan de buitendeur linksaf en ga rechtdoor, volg de weg, je bent ‘Iets’ op het spoor. Een beetje nieuwsgierig liepen we naar buiten. Waar zouden we heen moeten? Een eindje verder lonkte een grote, lege kader met als titel: ‘Stil-leven’. Een stel schitterende, eeuwenoude bomen lachte ons toe. Nog wat verder vonden we een uitvergroot blaadje van de scheurkalender

met daarop de uren van de zonsopgang, -ondergang en de maanstanden. Halverwege ontdekten we een schatkist met gouden munten met daarbij het bordje: ‘Ochtendstond heeft goud in de mond’. Een stuk weg was los geharkt en bij het begin van deze hindernis stond te lezen: ‘Opgelet, wie deze weg wil gaan, zet een spoor…Welk spoor wil jij achterlaten in deze wereld en in scouting in het bijzonder? Als jij één ding zou kunnen verwezenlijken, wat zou dat dan zijn?’

Déjeuner sur l’herbe Her en der vonden we een aanwijzing, een gedicht, een steenman… die ons verder de weg wezen naar ons einddoel.

De ontbijtplek zag er uit zoals een ‘Poehdecor’. Er lagen dekens op de grond, het ontbijt zat in mandjes en een leuk muziekje op de achtergrond en wat servetjes maakten de boel af. Lekkernijen waren er ook voorzien: Fairtrade choco met daarop de tekst ‘Waar komt deze pot vandaan en waar gaat hij naartoe?’ En een sapje met op het etiket: ‘Alles te koop? Dit sapje belooft niet meer dan een sapje te zijn. Geen puur genot, geen wonderen bij het drinken ervan. Gewoon heerlijk, eerlijk: een sapje waar ook de boer van kan genieten. Ben jij verkocht?’

De Mastworp Leg twee dezelfde ringen in een touw en schuif ze achter elkaar. Schuif de twee ringen over een paal.

De Handboeiknoop of de Capelagesteek Leg twee dezelfde ringen in een touw en leg de tweede voor de helft achter de eerste. Trek beide ringen dan door elkaar en je hebt een handboeiknoop.

Leeuwerikskop Leg twee tegengestelde ringen en steek deze zoals de tekening aangeeft over een paal.

Gebruik: Deze knoop gebruik je om iets tijdelijk vast te leggen. Hij is niet zo betrouwbaar, maar kan af en toe van pas komen.

Gebruik: De mastworp die je op deze manier vormt, gebruik je bijvoorbeeld om een afspanning te maken. De flessensteek Vorm twee ringen en leg de tweede ring voor de helft op de eerste. Een derde ring vorm je zoals de tekening aangeeft. Daarna breng je de einden naar elkaar toe, en verleg je tweemaal een bocht zoals de tekening aangeeft.

Gebruik: Deze knoop gebruik je om een (vlaggen)mast op te spannen met drie lijnen. Vroeger gebruikte men deze knoop om vee vast te leggen aan een piketpaal, de knoop zat dan om beide voorste poten. Zoals de naam al doet vermoeden, kan je de knoop ook gebruiken om…

Engelse kink of Katteklauw Leg twee ringen in het midden van een touw. Draai de ringen daarna ongeveer vier keer rond, zoals de pijlen aangeven. De twee overblijvende lussen leg je over de haak.

Zingeving zit in kleine hoekjes Zingeving hoeft niet altijd te gebeuren op het meest verwachte moment. Integendeel, op onverwachte momenten impulsen geven om stil te staan bij de ‘gewone’ dingen, maakt wat we doen in scouting eens zo waardevol. Maak je leden wakker met een mooi, zinvol ochtendlied, verras hen met leuke tekstjes op het tussendoortje of sluit de dag af met een fijn verhaal …. Wedden dat ze bij het sluiten van hun ogen nog even denken: ‘het was toch niet zo’n gewone dag vandaag’?

Skrolan Hugens / [email protected]

17 Gebruik: Om een zware last op te hijsen met een katrol. Voordeel is dat je “wint” aan breeksterkte. Normaal is je lijn bij een enkele lus een derde zwakker.

Gebruik: Het dragen van een fles, kruik of ton die anders moeilijk te dragen is. Ook het dichtknopen en dragen van een zak. Op deze manier kan je het voorwerp alleen dragen. Als je van de losse einden ook een lus maakt, kan je het voorwerp ook met twee personen dragen.

spelen in de stad

grondvesten Bestaande uit drie ringen De trompetsteek Vorm drie dezelfde ringen en leg de tweede en de derde telkens voor de helft achter de vorige ring. Trek vervolgens de middelste ring door beide andere ringen en je hebt een trompetsteek.

Bestaande uit vier ringen De topsteek met drie bochten of noodmastknoop Vorm drie gelijke ringen en leg ze deels op elkaar. Trek de ringen door elkaar zoals de tekening aangeeft. Zo krijg je een soort klavertje drie. De drie “blaadjes” gebruik je om een extra spanlijn aan vast te maken, de vierde spanlijn is het touw zelf waarmee je de knoop hebt gemaakt.

De trompetsteek met slagschip Vorm vier dezelfde ringen en leg ze op elkaar zoals op de tekening. Trek vervolgens ring 1 en 2 door opening x en y.

De stad: honderden inspirerende plekjes Spelen in de stad… de vanzelfsprekendheid zelve? Uiteraard: een bruisende stad levert immers mooie plekjes en honderden mogelijkheden om te spelen.

Ingezoemd Met jonggivers, givers en jins kan je zowat overal spelen in de grootstad: in overdrukke winkelstraten, in een kleine wirwar van steegjes, op verschillende locaties binnen hetzelfde spel. Voor oudste takken moet je bovendien ook niet altijd een volledig spel in elkaar steken. Voorzie een grote verkleedkoffer en attributen, een aantal fototoestelletjes of een videocamera en jullie zijn vertrokken. Tip: bij een aantal jeugddiensten kan je videocamera’s huren.

Gebruik: Je kan deze steek op dezelfde manier gebruiken als de gewone trompetsteek, maar deze steek is mooier en vooral veel veiliger.

de uiteindelijke winnaar wordt opperbegijn

{FOTO: julie de munyck)

Bron: Knopen problemen, Mijlpaal-serie nr.11, door Ph. Tossijn. 1942.

Een ladder vol begijnen Gebruik: Deze steek wordt gebruikt om een touw te verkorten of om een beschadigd stuk te overbruggen.

Gebruik: Deze steek gebruik je om een (vlaggen)mast op te spannen met vier lijnen.

18

Erwin De Blanger / [email protected]

Beeld je in: een begijnhof in de stad, een plek waar kinderen doorgaans weinig komen en daardoor alleen al een boeiende plek. Laat je ook voor de inkleding, van bijvoorbeeld een ladderspel, inspireren door die locatie en je krijgt een wonderlijke, originele activiteit! Plaats een echte ladder binnen de speelplek en hang er kartonnen begijntjes aan. Eentje voor elke kapoen of welp. De beginpositie kan je op eenvoudige manier bekomen door pangpang te spelen in begijntjesversie. Geen cowboys die elkaar afknallen, maar begijntjes die de anderen om ter snelst met wijwater moeten besprenkelen. Bedenk religieuze, ludieke opdrachten en hop, daar heb je een origineel spel. Mogelijkheden genoeg: # Maak een grappig gebed en laat twee kinderen dat om ter snelst tien keer na elkaar prevelen, zoals bij een Wees gegroetje.

# Neem een lang, redelijk dun touw, hang in het midden een zelfgemaakt kruis, koop honderden kralen en laat telkens twee kinderen, elk aan een zijde van het kruis, binnen de minuut, zoveel mogelijk kralen rijgen. Aan het einde van de vergadering heb je ongetwijfeld de allergrootste Paternoster ter wereld. Wie weet verbreken jullie wel een record uit het World Guiness book. # Bouw met Bijbelboeken een zo hoog mogelijke toren. De winnaar van elke uitdaging kan ofwel zijn plaats behouden, wanneer hij al boven de ander staat of van plaats ruilen wanneer hij eronder staat. De uiteindelijke winnaar wordt de opperbegijn en krijgt een heuse begijnenmedaille (een echte Paternoster deze keer). Als klap op de vuurpijl kan je de kinderen trakteren op overheerlijke nonnenbillen.

Geef opdrachten als: # De handtas van een oud vrouwtje werd net gestolen. Bedenk een vervolg en leg het vast op video. # Maak foto’s op verschillende plaatsen en zorg dat hetzelfde voorwerp er telkens op staat, maar altijd op een andere manier of met een andere functie. # Voorzie een grote doos gevuld met (delen van) een servies dat je niet meer nodig hebt. Bedenk verschillende scènes: pas gehuwd koppel met hun trouwservies, oma en opa met hun antiek servies op weg naar de schatter … . Bedenk wat er allemaal mis kan lopen. # Of maak er een project van en laat de leden in kleine groepjes werken aan een scenario voor een fotoverhaal of filmpje. Laat je bv. inspireren door stadslegendes en straffe stadsverhalen. Google eens op ‘stadslegendes’ of snuffel op www.volksverhalenbank.be En laat de camera’s dan maar draaien. Jaren later blijft de herinnering aan de hilarische momenten in gekke kostuums of stomende kusscènes ongetwijfeld nog bij!

City Games Art Basics for Children een brochure uit: ‘City games’, een bundeling van spelletjes op maat van de grootstad. Deze brochure kan je aanvragen via www.abc-web.be of uitlenen uit het documentatiecentrum van Scouts en Gidsen Vlaanderen, [email protected]. Elena Buyle

19

diversiteit

divers dobbelen op je groepsraad Meer en meer leiding schiet er ‘s nachts ineens van wakker: ‘moeten we niet eens iets doen met diversiteit?’ Wat volgt is vaak een nachtmerrie, bevolkt door fel tegenstribbelende medeleiding en horden vreemde leden aan de scouts- en gidsenpoort. Maar zo hoeft het niet te zijn. Verzeker jezelf van een fijne nachtrust met het bordspel ‘Maak de balans!’

“Hoe beginnen we eraan?” is een vaak gestelde vraag als dat grote thema ‘diversiteit’ op tafel komt. “Wat moeten we doen?” Nou, om te beginnen: moeten moet er niks. Elke groep is anders gebekt: groot of klein, open of eerder close, in ‘t stad of tussen de velden. Diversiteit gaat ook veel breder dan ‘zoveel mogelijk allochtonen binnentrekken’. Kortom: de mogelijkheden zijn eindeloos. Om op jullie potje het passende dekseltje te helpen vinden, is er nu Maak de balans. Want de juiste vraag is vooral: ‘wat kunnen we doen?’

In de roos Groepsraad na een drukke week. Groepsleider Max wist wel dat niemand alle praktische puntjes voor het komende feestweekend tot het einde zou volhouden en heeft ter afwisseling een spel mee. Hij vouwt de ene kant van het bord open op tafel. Er verschijnt een roos, met cijfers van 1 tot 6. “Wie vindt dat diversiteit voor onze groep een onbelangrijk thema is, zet zijn pion op de buitenste ring. In de roos zelf vind je het cruciaal dat we in scouting meer aan diversiteit gaan werken.” Even later belooft de verspreide slagorde van sleutels, kroonkurken en aanstekers op de roos een levendige discussie.

20

“Weet je nog, die Kenny van de blokken?” steekt Lieven meteen van wal. “Die is twee keer gekomen, en toen was het gedaan. Dat soort gasten is niet gemaakt voor de scouts.” Elke, die haar pion op 5 heeft staan, laat hem amper uitspreken. “Of misschien is de scouts wel niet gemaakt voor hen? Ik vind dat we dat grondiger moeten aanpakken. Waarom zouden we niet eens een maand elke zondag daar in de wijk gaan spelen? Ik ken toevallig Anouck, de brugfiguur van de basisschool, en die zal wel mee reclame willen maken. Dat is toch enkel een verrijkende ervaring als leid(st)er , meer trucjes in je rugzak?” Groepsleider Max weet wat hem op dit punt te doen staat. Hij draait de roos om en daar

toont zich het eigenlijke spelbord: een slang met dobbelhokjes tussen allerlei kaartjes. Veerle mag na een gooi met de teerling het eerste kaartje omdraaien. Een stelling: “De gidsen gaan niet met de fiets op kamp, want dan kan Evelyne niet mee. Zij kan niet fietsen. Iedereen gaat met de trein.” Opnieuw ontspint zich een fel debat, terwijl Jeroen zich naar een vakje dobbelt met ‘draagkracht’ op. “We staan in elke tak met voldoende leiding”. De meeste leiding vindt dat dat enkel bij de kapoenen het geval is, de tak van Elke. “En waarom zouden ook de jonggivers niet eens bij het jeugdhuis kunnen checken of daar geen extra leiding te vinden is?” Sommigen fronsen hun wenkbrauwen. Het jeugdhuis heeft niet zo’n goede naam. “Krapuul”, vindt Lieven.

Een strategie of drie Bij Maak de balans hoort een Make-up set: een overzicht met drie mogelijke strategieën om met diversiteit aan de slag te gaan. Afhankelijk van de balans van je groep kan je een meer of een minder intensieve strategie kiezen. Van elke strategie vind je voorbeelden uit het roemrijke verleden van Scouts en Gidsen in de bundel Good Practices: Verdiepen: beter leren omgaan met de diversiteit die er in je groep al is. Je begint met de kwaliteit van je eigen leidinggeven

te verbeteren door meer aandacht te krijgen voor de verschillen in je tak. Een verrijkingsoperatie! Bijvoorbeeld: een uitgewerkte takactiviteit uit de brochure Get the Picture! spelen, de workshop van Ploeg Diversiteit uitnodigen… Uitwisselen: met je eigen groep onverwachte dingen doen met andere mensen of groepen en hen zo beter leren kennen. Je stijgt dus boven de grenzen van je bekende kringetje uit en krijgt een ander beeld. Een verwonderingsoperatie!

Bijvoorbeeld: op giverweekend met een akabegroep, het touwenparcours met een allochtoon jeugdhuis, op bezoek in het bejaardenhuis. Verbreden: actie ondernemen om nieuwe leden met een handicap of een andere achtergrond op te nemen in je groep. Dat begint bij zicht krijgen op jullie drempels en eindigt bij een kleurrijker scouts- en gidsenbeweging. Een verruimingsoperatie! Bijvoorbeeld: ledenwervingsproject in BSO-school, je openstellen voor het Buddy project van Open Kamp of van akabe.

Zin? Zin om je met je groep ook eens aan Maak de balans te wagen? Het spel zit in de Beauty Case van ploeg Diversiteit en commissariaat Akabe, samen met alle genoemde brochures en de dvd Make-up your mind, te verkrijgen bij je DC. Alles valt ook te downloaden op www.scoutsengidsenvlaanderen.be. Klik op Wat is Scouting? en daarna op Themaploegen. Voor begeleiding op je groepsraad: mail [email protected]. Een beetje dobbelen geeft een wereld van verschil.

{FOTO: Wouter van espen)

Diversiteit, gaat ook veel breder dan zoveel mogelijk, allochtonen binnentrekken .

Zelf trekt hij een ‘opdracht’, die hij voor zichzelf moet houden: “Word voor de duur van één ronde superaanhankelijk bij je rechterbuur. Je voelt je immers angstig in deze groep.” Zijn buurvrouw Deborah proest het uit als hij aan haar been gaat hangen. De sfeer zit erin, maar de discussie blijft aan de gang. Na een uurtje dobbelen komt de leiding zo tot de balans van de groep: velen voelen wel iets voor een diversiteitsproject, maar er is weinig binding met de omgeving van het lokaal en ook niet zoveel ‘diverse’ ervaring bij de leiding. Uiteindelijk wordt besloten dat de kapoenentak contact zal leggen met de sociale dienst bij ‘de blokken’ voor een speciaal ledenwervingsproject, en dat de jins een uitwisseling op poten proberen te zetten met het jeugdhuis.

Wouter Hillaert / [email protected]

21

was je nu 70, 80 of 90?

alles is hier keitof De reeks ‘Was je nu ’70, 80, of 90?’ heeft mooie verhalen opgeleverd over de afgelopen 100 jaar scouting. Om de reeks in schoonheid te eindigen, zijn we te gast bij de kapoenen van Sint-Frans in Turnhout. Vladik, Robbe, Thomas, Matteo, Michiel en Michael, kersverse scouts, hebben de feestelijkheden van 100 jaar scouting moeten missen, maar staan te trappelen van ongeduld om een nieuwe eeuw scouting bij elkaar te spelen.

22

Wanneer ik aan de lokalen van Scouts SintFrans aankom zijn de jongste takken zich al kostelijk aan het amuseren. Hun leiding heeft een heus fort gesjord rond de lokalen en je moet de kapoenen niet uitleggen dat je daar op en af kan klimmen. Dan is het tijd om samen een spel te spelen. Getooid met indianenveren, cowboyhoeden en strepen op hun gezicht zorgt de kapoenenleiding ervoor dat de kapoenen zich helemaal kunnen inleven in het spel. Robbe legt uit wat de bedoeling is: “Er zijn cowboys en indianen. De cowboys moeten zich verstoppen en de indianen moeten de cowboys gaan zoeken en die dan gevangen nemen, totdat er niemand meer overblijft.” Trekken en sleuren is toegestaan! Wanneer ze even later staan uit te hijgen van het spel, probeer ik de kapoenen te verleiden tot het beantwoorden van enkele vraagjes. De vragenronde gaat van start in het kapoenenkasteel (dat staat te blinken in hun lokaal). Maar eigenlijk willen de deugnieten liever buiten gaan spelen dan op mijn vragen te antwoorden, want het

fort lonkt. Maar eerlijk is eerlijk: ze hebben echt hun best gedaan!

,, Ik ben blij dat ik met Rob� be ben meegekomen, want ik,, zat ,, eerst bij de verkeerde.,, Ja, hij zat bij de chiro! zegt Robbe hoofdschuddend. nog meer vriendjes Wanneer ik aan de kapoenen vraag waarom ze bij de scouts zijn, blijkt dat de meesten onder hen de scoutsmicrobe van thuis uit hebben meegekregen. De papa’s van Vladik en Thomas hebben zelf bij de scouts gezeten, dezelfde als hun zonen nu. En Wannes heeft zijn jongste broer Robbe overtuigd om mee naar de scouts te gaan. “Ik vind het heel leuk hier en ik heb dan ook maar ineens al mijn vriendjes van school meegebracht. En volgende week hè, dan komen er nog meer vriendjes!”

Matteo: “Ik ben blij dat ik met Robbe ben meegekomen, want ’t is hier heel tof en ik zat eerst bij de verkeerde.” “Ja, hij zat bij de chiro!” zegt Robbe hoofdschuddend. Wanneer ik hen vraag waarom ze het zo leuk vinden bij de scouts, fluistert de leiding: “Omdat we zijn zo’n toffe leiding hebben.” Robbe durft niet anders dan “ja” te zeggen:“Ik moet het niet meer zeggen, want de leiding heeft het al verklapt!” Ik ben natuurlijk benieuwd of er ook dingen zijn die de kapoenen minder leuk vinden bij de scouts. Maar ze zijn unaniem: “Nee, alles is hier keitof.” Of ze soms hun mama missen? Ja, dat durft een enkeling wel toegeven, maar als als ze aan het spelen zijn, denken ze daar niet zoveel aan.

Supergraag sjorren Hun favoriete spelletjes? “Tikkertje op de hoogte en verstoppertje”, klinkt het. Het lijkt dat daar snel verandering in zal komen, want wanneer ik vraag wat ze absoluut nog graag willen doen dit jaar, krijg ik enkele opmerkelijke antwoorden. Zelfs

deze kleine kapoenen hebben het jaarthema technieken al goed begrepen. “Ik zou supergraag eens iets sjorren, want Wannes hè, die heeft dat ook al eens mogen doen!” klinkt het bij Robbe. “En zo’n fort sjorren dat de leiding heeft gemaakt, dat zou echt super zijn!” En nu zijn ze op dreef: “Koken in het bos en op tocht gaan!” De leiding belooft dat ze dat allemaal mogen doen dit jaar. “Yes!” Naar het weekend kijken ze ook al uit: “Want dan mogen we blijven slapen en is het twee dagen scouts zonder dat we naar huis moeten!”. En dromen, dat doen ze van het kamp. “Dan mogen we een hele week elke dag spelen en leuke dingen doen!” Vooral slapen in tenten fascineert hen. Vladik heeft dat vorig jaar al meegemaakt en die zei dat het echt supertof is. “ We slapen dan alleen met de kapoenen in een tent! En we zijn dan helemaal niet bang!” vult Vladik aan. “We kunnen niet wachten tot we op kamp mogen!”. En daar zijn ze het allemaal over eens.

Omdat de scouts van Sint-Frans er een is met alleen maar jongens, wil ik wel eens weten of de kapoenen er misschien graag meisjes bij hadden. Het antwoord is duidelijk: “NEE! Meisjes durven veel minder dan jongens. En meisjes zijn stom!” Benieuwd of ze daar later ook nog zo over denken. Na een tijdje hebben de kapoenen genoeg van “die mevrouw die heel veel moeilijke vragen stelt”. Als ze gekke dingen beginnen te roepen in mijn dictafoon, weet ik hoe laat het is. Tijd om weer buiten te gaan spelen!

23

De kapoenen maken zich klaar voor massaspelen samen met de welpen. Maar eerst mogen ze nog smullen van een lekkere pannenkoek. Vladik, Thomas, Robbe, Matteo, Michiel en Michael willen nog iets vertellen aan hun leiding: “We willen graag elke week pannenkoeken! Het liefst van al twee met heel veel suiker!” Tofste leiding, hebben jullie dat begrepen? Tinne Verbruggen

wij vliegen een nieuwe eeuw scouting in! {FOTO: julie de muynck)

kamprubriek

internationale kampen Het scouts- en gidsenjaar is nog niet zo lang bezig, maar het onderwerp ‘kamp’ kwam allicht in ettelijke giver- en jintak al ter sprake. Zeker zij die een buitenlands kamp plannen, begonnen toch al met de nodige voorbereidingen. De belangrijkste en misschien ook wel moeilijkste beslissing van een internationaal kamp is natuurlijk de bestemming. De verwachtingen voor een buitenlands kamp zijn hooggespannen en de meningen en interesses meestal verdeeld. Laat die kampkeuze dan ook grotendeels bepalen door jullie leden.

Kiezen met flair # Kampcollage: Iedere giver of jin neemt vijf foto’s mee van wat hij of zij wil doen op kamp. Vorm met de hele groep een collage en zoek dan een bestemming die of een kampconcept dat alles te bieden heeft. # Kampflap: Op voorhand maak je zeven verschillende flappen voor zeven thema’s: omgeving, activiteiten, thema, vervoer, soort, wanneer, extra. Je werkt flap per flap. Givers en jins zitten in een kring rond een flap en brainstormen over het thema op de flap. Alles wat ze bedenken rond het thema schrijven ze op de flap. Nadat alle flappen volgekrabbeld zijn, discussieer je flap per flap over de dingen die erop staan. Schrap de dingen die jullie niet in het kamp willen en omcirkel de accenten die de groep wel belangrijk vindt. Als jullie alle flappen overlopen hebben, schrijf je alle omcirkelde dingen op een achtste flap. Aan de hand van die accenten bepalen jullie de mogelijke kampbestemmingen.

24

laat hen kennismaken met het aanbod aan buitenlandse en internationale kampen.

Het werken met flappen of collages is maar een manier om de discussie overzichtelijk te houden. Het belangrijkste is dat de givers en jins mee beslissen over hun kamp. Op die manier zijn ze meer betrokken en kan je zelfs een groot deel van de voorbereiding uit handen geven.

Meer dan sightseeing Natuurlijk is het ook je taak als leiding om je leden voldoende keuzemogelijkheden te bieden... Vertel hen wat er mogelijk is en wat je allemaal kunt doen tijdens een kamp in het buitenland. En laat hen kennismaken met het aanbod aan buitenlandse en internationale kampen. Jamboree en Flamboree zijn wellicht bekend, maar er is veel meer op internationaal gebied dan dat. Ziehier een stukje van de wereld. Internationale kampen Jamboree is allicht de bekendste speler in het rijtje, maar er zijn elk jaar tientallen kleinere, internationale kampen verspreid over de hele wereld. Eigenlijk doen ze allemaal min of meer hetzelfde, namelijk scouts- en gidsengroepen uit een heleboel landen bij elkaar brengen, elk met zijn tradities en gewoontes. Om dan een kamp samen te leven, te koken, activiteiten te doen en elkaar beter te leren kennen. Deelnemen met je giver- of jintak aan een internationaal kamp kan een echte meerwaarde geven aan een kamp. Je komt in

contact met jongeren van alle landen die er aanwezig zijn. En als jullie na het internationale kamp nog willen rondtrekken, hebben de plaatselijke groepen vaak een schat aan informatie: wat moet je écht gezien of gedaan hebben, waar doe je het goedkoopst je inkopen … En wie weet hebben sommige mensen wel zin om nog een paar dagen mee rond te trekken. Wat wel een domper op de feestvreugde kan zetten, is de prijs van zo’n internationaal kamp. Hou er wel rekening mee dat je voor die deelnameprijs ook een kampplaats en eten krijgt, dingen die je sowieso nodig hebt. Buitenlandse domeinen Zoals wij onze Hopper jeugdverblijven hebben, hebben ook heel wat andere landen kamphuizen en –terreinen. Dat het leuk is om daar te kamperen, spreekt voor zich. Het is een ideale manier om buitenlandse scouts- en gidsengroepen te leren kennen en het is meestal goedkoper dan campings. Bovendien hebben sommigen ook een heel pakket avontuurlijke activiteiten aan democratische prijzen.

Wouter Van Espen & Isabel Van Dijck / [email protected]

internationale kampen zomer 2008 land

kamp

periode

Denemarken

crossing boarder

26/09/07 - 28/09/07

Bangladesh

Centenary Comdeca

07/12/07 - 13/12/07

Nieuw Zeeland

18th NZ Scout Jamboree

28/12/07 - 05/01/08

Australië

17 Australian Rover Moot

30/12/07 - 12/01/08

Bhutan

1st National Jamboree

februari 08

Duitsland

International Creative Workshop

16/03/08 - 24/03/08

Tsjechië

Czech national jamboree

30/04/08 - 04/05/08

Denemarken

Earth, wind & fire

01/05/08 - 04/05/08

Nederland

Nationale Jamboree

21/07/08 - 30/07/08

Engeland

Campdowne 2008

24/07/08 - 02/08/08

Engeland

Poacher 2008

26/07/08 - 02/08/08

Noorwegen

Internationale Jamborette

juli 2008

Zwitserland

Contura

21/07/08 - 02/08/08

VS

Michigan International Camporee

27/07/08 - 03/08/08

Polen

9th Central European Jamboree

01/08/08 - 10/08/08

Macédonië

10th National Scout Jamboree

Augustus 2008

Engeland

WS 2008

02/08/08 - 09/08/08

Oostenrijk

Aqua, the water jamboree

05/08/08/ - 14/08/08

Engeland

Kibblestone, international

09/08/08/ - 16/08/08

Denemarken

Scout Detectives

26/09/08 - 28/09/08

Denemarken

Scout Scoop

27/12/08 - 01/01/09

IJsland

Roverway

Juli 2009

België

Flamboree

28/07/09 - 09/08/09

Heb je vragen of wil je misschien deelnemen aan een van de internationale kampen? Neem dan contact op met Ploeg Internationaal. Zij kunnen je helpen met informatie, bijstaan met de inschrijving en heel wat nuttige tips geven. Meer uitleg en nuttige informatie kan je vinden op www.scoutsengidsenvlaanderen.be. Klik bij ‘Wat is Scouting?’ op ‘themaploegen’

25

gluren bij de buren

joepie 100 km stappen met ksj-ksa-vksj Elke vier jaar trekken drieduizend 14- à 16-jarigen van de jeugdbeweging KSJ-KSA-VKSJ uit alle hoeken van Vlaanderen te voet naar een voor hen onbekende stad “X”. Die vierdaagse trektocht (Joepie) is een vaste traditie van de beweging en was het afgelopen jaar al aan haar tweeëntwintigste editie toe.

Vrienden voor het leven De Joepie-tocht is niet zomaar een lange wandeling. Hoewel tientallen vrijwillige begeleid(st)ers gedurende meer dan een jaar aan deze tocht voorbereiden, blijft stad “X” onbekend voor de deelnemers. Traditioneel vertrekken speciale treinen, de zogenaamde Joepietreinen vanuit vijf provinciehoofdplaatsen naar de veertien startplaatsen. Van daaruit worden evenveel tochten uitgestippeld naar stad X. De jongeren moeten zelf de weg zoeken via allerlei tochttechnieken. Bij de controleposten krijgen ze telkens een stukje van de af te leggen weg in codevorm. Gedurende vier dagen zijn de groepjes jongeren volledig op zichzelf en op elkaar aangewezen: ze moeten hun eigen potje koken, een slaapplaats zoeken, zorgen dat iedereen bij elkaar blijft,... Die zware stapervaring smeedt stevige vriendschapsbanden tussen de leden van de groep.

26

Raken groepen de weg kwijt, dan kunnen ze terecht bij de Joepiecoördinatie, kortweg Joko. Bij vertrek krijgen de groepen het noodnummer van Joko mee. Joko is een team vrijwilligers dat dag en nacht aan de telefoon zit om verloren groepen snel op het juiste pad te zetten of om andere problemen op te lossen. Via de interne nieuwsdienst Joeper (dagblad en filmploeg) krijgen de groepen onderweg nieuws over hun eigen en de andere tochten. Stappende reporters verzamelen overdag nieuws op alle tochten. Zij bezorgen per fax, e-mail of telefoon hun berichten aan de Joeperredactie. Ook de deelnemers zelf kunnen de nieuwsdienst informeren via sms. De redactie verwerkt die berichten tot een krant die ’s morgens vóór het vertrek aan de deelnemers bezorgd wordt.

Five minutes of fame Na vier dagen en ongeveer 100 kilometer is stad X in zicht. Daar organiseert een andere ploeg vrijwilligers een indrukwek-

kende slotmanifestatie. De climax van de dag is het podiumgebeuren, uitgewerkt door KSJ-KSA-VKSJ-leden in samenwerking met muzikale bands en professionele presentatie. De stappers worden tijdens de tochten gefilmd en wie uitblonk in vooraf vastgelegde categorieën, komt in aanmerking voor een prijs. Wie heeft de meest extreme slaapplaats gevonden? Wie heeft de grootste blaar? En welke groep kookte het lekkerste eten? Na de show trekken de deelnemers in een bonte stoet naar het station. Speciale Joepietreinen brengen hen weer naar huis,… enthousiast en heel wat ervaringen rijker.

dere provincies en zo werd beslist om er een “nationaal” initiatief van te maken. Ondanks de grotere aantallen bleef het een driedaagse tocht met een onbekende eindplaats: ‘Stad X’. Die stad zou vanuit vijf plaatsen in een stervorm worden benaderd. Joepie 1 vond plaats in 1965 en eindigde in Leuven. Het evenement heette toen nog ‘nationaal initiatief voor jonghernieuwers’, maar een speciaal krantje (in samenwerking met Het Nieuwsblad) titelde: “Joepie, het wordt wat”. De jonghernieuwers zelf spraken allemaal over “Joepie” en vanaf de tweede editie is de organisatie hen daar gewoon in gevolgd.

Joepie = avontuur * samen

In 1969 werd contact gezocht met andere jeugdbewegingen en zo kwam het dat ook groepen van Chiro en VVKSM deelnamen. Vanaf 1971 werden speciale Joepie-treinen ingelegd. De deelnemers kregen nu enkel een verzamelstation meegedeeld en de trein bracht hen naar het vertrekpunt van hun tocht. Het mysterie van Joepie werd op die manier opnieuw een stukje groter.

Joepie is uitgegroeid tot een activiteit die jongeren ongelooflijk aanspreekt. “Als lid van KSJ-KSA-VKSJ moet je Joepie meegemaakt hebben”, hoor je dikwijls zeggen. Waarom? De geheimzinnigheid rond X, het avontuur, in groep samen een doel bereiken, het gevoel van met velen samen te zijn, in de natuur wandelen zonder al te veel luxe, de ambiance tijdens de slotdag,… spreken ongetwijfeld sterk tot de verbeelding van de leden.

Via de interne nieuwsdienst Joeper (dagblad en filmploeg) krijgen de groepen onderweg nieuws over hun eigen en de andere tochten. Joepie, het wordt wat De voorloper van de huidige Joepie moeten we gaan zoeken in de KSA van de provincie Antwerpen. In 1959 werd voor de 200 jonghernieuwers van gouw Antwerpen een driedaagse ‘jonghernieuwerrally’ georganiseerd. De tocht verliep volgens uitgewerkte tochtwegen met, gespreid over de dag, enkele controleposten. ’s Avonds kwamen enkele groepen samen op een geplande slaapplaats en de laatste dag was er voor allen een slotactiviteit. Die formule werd snel bekend bij de an-

In 1973 (op weg naar Temse) stapten er voor het eerst ook simmers van VKSJ mee. Deze meisjes kregen eigen, kortere tochten. Dat jaar stopte de samenwerking met het leger; de organisatie gebeurde voortaan volledig door KSA. Vanaf de tweede helft van de jaren ’70 gingen de provincies meer uit elkaar groeien. Dat had natuurlijk ook zijn weerslag op Joepie. Zo werd Joepie 8 (1979) de eerste die per provincie werd voorbereid en uitgewerkt: een systeem dat tot vandaag nog steeds in gebruik is. De discriminatie ten aanzien van de meisjes werd stopgezet: geen afzonderlijke tochten meer voor VKSJ. Ook de deelname van groepen uit andere jeugdbewegingen verdween. In de jaren ’90 zouden er wel nog een aantal buitenlandse groepen meestappen. De formule van stappen, tochttechnieken, controleposten en slaapdorpen bewijst elk jaar opnieuw zijn deugdelijkheid. En dat ondertussen al 22 keer…

Gijs Ieven / [email protected]

27

het salomonsoordeel raad van tante kaat

nieuwe spelen om problemen op te lossen

het tweede circuit van givers en jins Het is een schone nazomerdag Lena en Annelies, de jinleidsters, staan na de vergadering gezellig na te babbelen. Plots komt Rutger naar hen toegelopen. Annelies die geen zin heeft in een gesprek, mompelt snel een excuus en maakt zich uit de voeten Een gesprek met Rutger, een jin de het moeilijk heeft thuis, durft namelijk wel eens uitlopen…

{FOTO: thijs deschildre)

Je hebt het waarschijnlijk zelf ook al meegemaakt: wrijvingen in de groep, leden die moeilijk doen of iemand die buiten de groep valt. ‘Nieuwe spelen om problemen op te lossen’ is een boek dat hierop wil inspelen. {FOTO: wouter van espen)

De spelen zijn onder andere goed om het groepsgevoel wat op te krikken, om te achterhalen wat er zoal leeft in de groep of om elkaar nog wat beter te leren kennen. Het woord ‘problemen’ kan je in de titel van dit boek dus best met een korreltje zout nemen. Het boek is ingedeeld in vier categorieën: # Ik-spelen (leren luisteren naar je eigen gevoelens en ze uiten). # Jij-spelen (bewust worden van en het uiten van de gevoelens tegenover anderen). # Wij-spelen (de eigen positie in de groep erkennen en veranderen). # Spelmethoden (met rollen- en simulatiespelen experimenteren in verschillende rollen en situaties).

Trop is teveel

28

Annelies: “Daar had ik nu eens ab-so-luut geen zin in. Trouwens, Lena is veel beter in dat soort dingen , dat heeft ze vorig kamp eens te meer bewezen. Allerlei problemen, relatieperikelen,… ze konden er allemaal mee bij haar terecht. En dit jaar met Rutger… Ik vind het echt prima om hem erbij te hebben, alleen z’n verhalen zijn er soms teveel aan. Ik had er vandaag echt behoefte aan om gewoon lol te maken met de rest van leiding, dus heb ik mij er een beetje snel vanaf gemaakt, Lena moest alleen haar plan trekken. Ze heeft een kwartiertje naar Rutger geluisterd en toen is hij weggegaan.” “En nu is de sfeer tussen ons dus ver te zoeken. Zij vindt het egoïstisch van mij dat ik mij er daarstraks zo makkelijk vanaf heb gemaakt met Rutger. Ik vind dat ze geen gelijk heeft. Tijdens de vergadering ben ik er voor honderd procent voor de jins. Buiten de vergaderingen ben ik er ook voor hen, maar gewoon iets minder intensief. Dat moeten ze toch begrijpen? We hebben er niet lang over kunnen praten, want Lena moest snel weg, maar we spraken af om er later zeker op terug te komen.”

“Later werd dinsdag. We zaten met enkele mensen in het lokaal en legden ons probleem kort uit. Ik vertel dat ik wel tijd wil maken voor de jins, maar dat ik het ook belangrijk vind om aan mezelf te denken. Lena zegt dat ze het behoorlijk zelfzuchtig van me vindt en dat leiding-zijn voor haar niet stopt als de vergadering gedaan is. Na een dik half uur over-en-weer-gepraat komen we tot de niet al te originele conclusie dat we eigenlijk allebei een beetje gelijk hebben.”

Vanaf , givers en jins hebben, de tweedecircuitmomenten een belangrijke meerwaarde Voor en na Als je in leiding staat heb je inderdaad een bepaalde taak en die stopt niet na de vergadering. Het ‘tweede circuit’ zoals het wel eens mooi omschreven wordt, (eigenlijk zijn het gewoon de momenten buiten de vergadering of activiteit) is gewoon echt belangrijk. Hoe ouder de leden, hoe belangrijker. Vanaf givers en jins hebben de ‘tweedecircuitmomenten’ (na de ver-

gadering, op een fuif, aan tafel, tijdens de siësta) een belangrijke meerwaarde en vormen ze een cruciale aanvulling op de activiteiten zelf. Ze geven je de mogelijkheid om even apart met je leden te praten en accenten te leggen in jouw manier van in leiding staan. Dat hoeft overigens helemaal niet zo veel tijd in beslag te nemen. Het komt er vaak op aan om vooral actief te luisteren. Maar natuurlijk, te is teveel. Je kan en mag als leiding vinden dat je even tijd voor jezelf nodig hebt. Voor jezelf zorgen, ook dat is belangrijk. Jezelf helemaal wegcijferen en altijd alleen maar aan de leden denken is ook niet aan te raden. Dat houdt geen mens vol. We kwamen er dus uit. Ik bedacht dat ik bijvoorbeeld af en toe, als er iemand om mijn aandacht vroeg en het écht niet paste, kon afspreken dat ik later graag even tijd maakte. Lena vond dat best een goed plan. En zij besefte dat ook zij als leidster grenzen had, dat ze zichzelf niet mocht vergeten. Het werd een jintergalactisch jaar en een ideaal kamp, voor iedereen.

Jan Masereel / [email protected]

Binnen elke categorie vind je een hele reeks verschillende spelvormen, zoals samenwerkingsspelen, agressiespelen, rollenspelen, … Per spel worden er ook steeds variaties gegeven, die het spel dikwijls een stuk leuker maken. Afwisseling genoeg dus.

Jintro Je kunt tijdens je jinjaar ook op Jintro: een zesdaagse blinddate met tien onbekende jins. Je ontdekt er onder meer al spelende hoe je bij andere mensen overkomt, waar je belang aan hecht, welke invloed je hebt op andere mensen en wat de invloed van die anderen is op jou. Ook daar is het tweede circuit heel erg belangrijk. Als je de sessies (de momenten dat je met je groepje bezig bent) bekijkt als het ‘eerste circuit’, dan is al de rest logischerwijs ‘tweede circuit’: eten, slapen, bar, pauzes, vrije momenten. En het is dus zowel op jintro als binnen de gewone takwerking zeker de moeite om even stil te staan bij de manier waarop jij daarmee omgaat. www.scoutsengidsenvlaanderen.be/vorming

Uitgangspunt van het boek is dat kinderen in groep hun sociale vaardigheden kunnen uitproberen, toepassen en verbeteren. En dat je dat spelenderwijs onder de aandacht kan brengen. Gevoelens en gedachten uiten, samenwerken en verschillen ervaren zijn maar enkele van de doelen van de spelen. Het boek lijkt op het eerste zicht zwaar op de hand: termen als ‘probleemkinderen’, ‘depressie’ en ‘minderwaardigheid’ worden vaak gebruikt. Maar als je voorbij die woorden kijkt, blijken de meeste spelen goed bruikbaar in elke groep (met of zonder ‘probleemkinderen’).

Salomonsoordeel Een nuttig boek dat de groepssfeer kan verbeteren. Jammer van het woordgebruik, dat allicht (te) veel mensen afschrikt. Zeker de moeite waard! Meer weten? Mail salomonsoordeel@ scoutsengidsenvlaanderen.be

29

groepsleidingscongres

sire, geef me honderd dagen Scouting, goed bezig?! Het nieuwe groepsleidingscongres komt er aan. En dat zal elke scouts- en gidsengroep dit najaar geweten hebben. Maar wat gebeurt er met de resultaten van zo’n congres? Een voorbeeld uit de praktijk laat je kennismaken met een stuk van de structuren van Scouts en Gidsen Vlaanderen.

De weg van het logo

Eens de nieuwe naam vaststond, gaf de verbondscommissie de pedagogische commissie en de PR-ploeg de opdracht om een nieuw logo en een nieuwe huisstijl uit te werken. De pedagogische commissie brainstormde over de uitstraling en de sfeer van de nieuwe huisstijl en het logo, de PR-ploeg nam de concrete uitwerking ervan op zich.

De meeste thema’s zijn minder ingrijpend en volgen dan ook een kortere weg, waarbij de procedure sterk afhankelijk is van het onderwerp. En doordat er zoveel onderwerpen zijn, worden er soms op verschillende niveaus prioriteiten opgesteld.

Scouts en Gidsen Vlaanderen Verbondsraad Vier keer per jaar komt deze algemene vergadering van Scouts en Gidsen Vlaanderen samen. Alle gouwen en de districtcom-

{FOTO: sabine de schutter)

30

missarissen hebben hier stemrecht, zij vertegenwoordigen de groepen die hen gekozen hebben. De verantwoordelijken van de commissariaten, ploegen en diensten zijn er ook. De verbondsraad tekent de krijtlijnen uit op pedagogischen beheersvlak; het jaarthema, de begroting, de beleidskeuzes voor de winkel en de jeugdverblijven, … Het komt allemaal aan bod. Verbondscommissie De verbondscommissie noemen wij de “nationale leiding”. Tijdens die vergaderingen buigen ze zich over pedagogische en organisatorische kwesties en hakken beleidsknopen door. Herfstontmoeting, de Dag van de Jeugdbeweging, de nationale beleidsnota, … staan allemaal op de agenda. Deze vergadering kan ook standpunten innemen namens Scouts en Gidsen Vlaanderen. Alle gouwcommissarissen, een takcommissaris per tak en een aantal verantwoordelijken van diensten zitten hier samen. Pedagogische commissie Alle takcommissarissen en verantwoordelijken van pedagogische ploegen verzamelen op de pedagogische commissie. Deze vergadering denkt het pedagogische beleid uit en vertaalt dat in een jaarthema, Herfstontmoeting, Over en Weer, Sjors, handboeken en brochures. Beheerscommissie De beheerscommissie brengt alle gouwbeheerders samen. Ook de commissarissen van Hopper winkel en Hopper jeugdverblijven maken hier deel van uit. Samen beheren ze Scouts en Gidsen Vlaanderen op financieel en beheersmatig vlak. Verzekeringen, subsidies en begrotingen zijn er vaste kost.

COMMISSIE JEUGDVERBLIJVEN VERBONDSBUREAU

VERBONDSBESTUUR

PEDAGOGISCHE COMMISSIE

VERBONDSCOMMISSIE

COMMISSIE WINKEL

BEHEERSCOMMISSIE

COMMISSARIATEN PLOEGEN

GROEPSLEIDINGSCONGRES

Op het groepsleidingscongres van 2005 werd er onder andere groen licht gegeven om een nieuwe naam -en dus een bijhorend logo- voor onze beweging te zoeken. De verbondsraad keurde de uitslag van dat groepsleidingscongres goed, waarop de verbondscommissie een plan opstelde om de resultaten om te zetten in concrete acties. Dat actieplan ging terug naar de verbondsraad, die het op haar beurt heeft goedgekeurd.

Het resultaat daarvan is in het voorjaar van 2007 gepresenteerd en goedgekeurd op de verbondsraad. Maar na de nodige commotie binnen de beweging en in de pers, gaf de verbondscommissie de opdracht gegeven om nog een aantal nieuwe voorstellen uit te werken waaruit dan het definitieve logo is gekozen tijdens de daarop volgende verbondsraad.

VERBONDSRAAD

GOUWEN DISTRICTEN GROEPEN

Commissariaten Een commissariaat is een ploeg vrijwilligers die het scouts- en gidsenspel uitwerkt per tak. Bijvoorbeeld: Kapoenen en Zeehondjes, Kabouters / (Zee)Welpen, Jins en Loodsen, Groepsleiding en Akabe. Ze zorgen voor een aanbod in Over en Weer, op Herfstontmoeting, in handboeken of op vormingsmomenten. Elk commissariaat wordt geleid door twee commissarissen/essen. Ploegen Een ploeg is een groep vrijwilligers die zich met één thema bezighoudt: Technieken, Zeescouting, Internationaal, Diversiteit, Zingeving, PR en Vorming in Scouting. Net zoals de commissariaten zorgen zij voor een aanbod in publicaties, op vormingsmomenten of op Herfstontmoeting. Zij worden geleid door ploegverantwoordelijken, vaak in samenwerking met een stafmedewerker.

Verbondsbureau Geert Kempen is verbondsvoorzitter. Als vrijwilliger is hij eindverantwoordelijke van Scouts en Gidsen Vlaanderen. Hij zit het verbondsbureau, het verbondsbestuur en de verbondsraad voor. Pieter Willems is verbondsbeheerder. Hij behartigt, als vrijwilliger, de financiën en het zakelijk beheer van de beweging. Hij zit de beheerscommissie voor. Pieter Michiels is verbondscommissaris. Als professionele kracht is hij eindverantwoordelijke van de inhoudelijke werking en coördinator van de dagelijkse werking. Hij zit de verbondscommissie, de pedagogische commissie en de pedagogische staf voor. Verbondsbestuur Het verbondsbestuur is de raad van bestuur van de vzw Scouts en Gidsen Vlaanderen. Het verbondsbureau maakt hier samen met enkele vertegenwoordigers

vanuit de hele structuur deel van uit. Deze vergadering bestuurt de vzw en de organisatie. Ook het personeelsbeleid en het (nieuwe) verbondscentrum staan op hun agenda. Pedagogische staf Een tiental professionele stafmedewerkers staat samen met de verbondscommissaris in voor de inhoudelijke en/of technische ondersteuning van het verbondswerk. Zij zijn onderverdeeld in een aantal diensten: zingeving, vorming, structuren, communicatie en stadondersteuning. Nationaal secretariaat Het nationaal secretariaat is een team professionele krachten dat instaat voor: (leden)administratie, verzekeringen, boekhouding, informatica, documentatiecentrum, personeelszaken, …

Tom Van Den Borne / [email protected]

31

GEDICHT

le mistral welke naam de wind ook heeft hij is mannelijk in alle talen of liever jongensachtig overal blaast hij jurken bol rukt hij aan wasgoed en slaat verwoed en wispelturig de bladen om van boeken en van kranten waar het niet waait vallen geen bladeren en maakt niemand bewegingen zoals jij nu met je hand door je haar zo sierlijk en vergeefs Miriam Van Hee

SNIPPERS

gezocht: een jaarlied Wij zoeken Een scouteske band voor het spelen, schrijven, zingen, opnemen en uitvoeren van het jaarlied 2008-2009.

Wij vragen: # Een eigen compositie die swingt. # Een tekst die kinderen én jongeren aanspreekt over een bepaald thema. # Bereidheid om tekst en muziek bij te sturen in overleg met de pedagogische leiding. # De nodige muzikale vaardigheden om op te nemen in de studio. # Een partituur kunnen afleveren. # Bereid zijn om de auteursrechten af te staan aan Scouts en Gidsen Vlaanderen vzw. # Vrije tijd begin juli voor de opname van de CD. # Tijd (minstens twee dagen in de week voor Herfstontmoeting) en de bereidheid om constructief samen te werken met de showploeg voor de live-uitvoering op Herfstontmoeting.

Wij bieden: # Een dag opname en een dag mixen in een professionele studio. # Ondersteuning vanuit Scouts en Gidsen Vlaanderen. # Een leuke showploeg om mee samen te werken. # Een laaiend enthousiast publiek (3000 leiding) op Herfstontmoeting.

32 32

Concreet: # Ten laatste op 13 februari 2008 geef je je op als geïnteresseerde band. Graag mét motivatiebrief (Wie zijn jullie? Welke muziek maak je? Waarom wil je graag meedoen?)

SCOUTSKRANT

# De verbondsraad kiest het jaarthema op 16 februari 2007. Vanaf dan geven we jullie het thema en kan je aan de tekst werken. # We verwachten tekst en muziek uiterlijk op 31 maart 2008. De pedagogische staf kiest de beste inzending, voor 15 april krijgt iedereen een antwoord.

Geïnteresseerd? Stuur je motivatiebrief en demo op naar Jaarlied Katia De Coster, Lange Kievitstraat 74, 2018 Antwerpen. Voor meer informatie kan je mailen naar [email protected]

KAMPEERADRESSEN

VAN BUITENUIT

Coo (Provincie Namen) In de prachtige streek van Moulin-Du-Ruy, kan je mooie kampeerterreinen huren. Gelegen in een bosrijke omgeving en aan een rivier. Gemakkelijke toegang en drinkbaar water vlakbij. Contactpersoon: d. COIPEL-BOULANGER, Rue Binahé Bajart 42, 5170 Bois-de-villers, 081 43 37 78, 081 74 63 63.

Niet te vreten Weten we nog wat we eten elke dag? En vreten we niet veel te veel? Waar komt al dat voedsel vandaan? En verdient de boer die het produceert er nog iets aan? De antwoorden op deze vragen zijn niet te vreten!

Herselt (Provincie Antwerpen) Leeuwerikhoeve, Dieperstraat 47, 2230 Herselt heeft nog plaats vrij tijdens de zomer van 2008. Capaciteit: 40 en 50 personen. Contactpersoon: Mevr. VAN RYMENANT, Heuvelstraat 106, 2530 Boechout, 03 455 28 33.

rotselaar (Provincie vlaams brabant) Nieuwbouw scoutslokalen te huur met terrein van 70 are tijdens de zomer van 2008. Prachtige ligging op 100 m van het meer van Rotselaar. Contactpersoon: David VERMAELEN, 0485/744818.

lokalenmap.be

internationaal

Er is een nieuw en handig hulpmiddel voor een goed beheer van je lokalen op de markt: de lokalenmap. Een ringmap voor belangrijke lokalenpapieren: huurovereenkomst, contracten, vzw-statuten, keuringsattesten, elektriciteitsfacturen, bouwvergunning, grondplannen, … Met bovendien een pak interessante info per thema. Een must voor elke scouts- en gidsengroep (ongeacht of je eigenaar, huurder of gebruiker bent van een lokaal).

Zeescouts (Finland) Zin in een unieke ervaring? Dan is de 11e editie van Satahanka XI iets voor jou! Van 28 juli tot en met 4 augustus 2008 kunnen in het prachtige Sauvo 1300 deelnemers terecht. Ook Home Hospitality wordt voorzien voor wie voor of na het evenement van Finlands gastvrijheid wil genieten. Meer info via [email protected] of www.scout.fi/satahanka

Eenmaal je de kaft in gebruik genomen hebt, krijg je een duidelijk zicht op de papieren die je niet hebt (maar wel zou moeten hebben). Is je gasinstallatie nog wel veilig? Waar is je keuringsattest? Nog niet in je map? Vlug laten keuren dan!

My Future, My Fantasy (Nederland) Je kampeert negen dagen met je leden tussen 5000 andere scouts en gidsen van 21 tot en met 30 juli 2008. Scouting Nederland zorgt voor een aanbod van activiteiten die je op een gewoon zomerkamp niet snel tegenkomt: hikes, kanoën, klimmen, muziek, friendship award, Scouts FM, filmavond, megaparty en natuurlijk een geweldige opening en sluiting. Vragen kan je stellen via een online vraagformulier op http://nj2008.scouting. nl

De lokalenmap wordt verdeeld via de gemeentelijke jeugddiensten. Kreeg je er nog geen? Haal hem dan vlug op bij je jeugddienst! Zijn ze uitverkocht? Geen probleem. Als je in je gemeente niet aan je trekken komt, laat het ons dan weten op [email protected], dan helpen we je verder.

Tip! Wil je graag meer informatie en tips over het gebruik van de lokalenmap? Kom dan op zaterdagvoormiddag 10 nov (Brugge), 24 nov (Hasselt), 1 dec (Antwerpen), 8 dec (Leuven) of 15 dec (Dendermonde) naar TRIPlokaal en schrijf je in voor de vorming over de lokalenmap (meer info op www. steunpuntjeugd.be).

Contura 08 (Zwitersland) Dit kamp werkt met het twinning systeem: elke buitenlandse troep wordt gelinkt aan een Zwitserse troep zodat je elkaar op voorhand al wat beter leert kennen via chat of mail... Leiding kan individueel deelnemen als lid van het International Service Team. Voor alle vragen kan je terecht op: [email protected]

Campdowne 2008 (Engeland) Campdowne is een internationaal scouts- en gidsenkamp in Kent in Engeland van 24 juli tot en met 2 augustus 2008. Nieuwe vrienden maken, een onvergetelijk programma en de internationale ervaring maken dit kamp zeker de moeite waard. Ook leiding die een handje wilt toesteken bij de organisatie van dit kamp is meer dan welkom, vragen of inschrijven via: [email protected]. Surf zeker eens naar www.campdowne.org voor prachtige foto’s en alle informatie die je nodig hebt. Poacher 2008 (Engeland) Elke vier jaar organiseren ze in Lincolnshire een internationaal scouts- en gidsenkamp. Een kamp vol avontuur, spel, ontmoeting, nieuwe vrienden,... Uitdagingen alom. Let op: je moet zelf voor voedsel, vervoer, verzekering en materiaal zorgen voor al je deelnemers want dat is niet voorzien in de deelnameprijs. Meer info kan je opvragen via www. poacher.uk.org Voor internationale vragen kan je altijd terecht bij Els Van Dyck [email protected] of 03 231 16 20 tijdens de kantooruren.

Niet te vreten! is in 2007-2008 het gezamenlijke jongerenaanbod van 11.11.11, Oxfam Wereldwinkels en Vredeseilanden. Deze drie organisaties samen serveren een jaar lang hetzelfde menu. Geen eenheidsworst, maar voor ieders bek wat spek. En het menu is speels, uitdagend, maar vooral “big fun”. Kies zelf welk gerecht bij je past. Ga op jacht naar gratis voeding voor je zomerkamp. Of proef van een heerlijke fuif met eerlijke en duurzame producten. Want die zijn natuurlijk wél best te vreten! Meer info: www.niettevreten.be Wintertrophy The outsider club organiseert een winterjongerentrophy in Oudenaarde, een nachtelijke wedstrijd waar iedereen aan kan deelnemen. Een nacht vol spanning en avontuur, teamspirit en je eigen grenzen verleggen. Niet enkel durf en sportiviteit, maar ook intelligentie en doorzettingsvermogen zijn tijdens deze race van belang. Per ploeg van vijf deelnemers strijden de deelnemers tegen elkaar in verschillende proeven. Meer informatie? [email protected] of 056 49 34 98 Wil jij ook eens vreemdgaan? Als scouts- of gidsenleid(st)er weet je wat engagement is. Wil je zo’n uitdaging ook eens aangaan in het buitenland en dat voor langere tijd? Wonen bij een gastgezin en als vrijwilliger werken in een project dat aansluit bij jouw interesses? Dat kan met VIA, in alle uithoeken van de wereld, voor iedereen vanaf 18 jaar die zich wil onderdompelen in een andere cultuur! Vraag nu meer info bij VIAvzw - 03 235 94 19, VIA@ VIAvzw.be, www.VIAvzw.be

33

KOLOM

COLOFON

hemd in de broek Herfstontmoeting 2007. Op zaterdagmiddag organiseert het commissariaat Groepsleiding een forum. Op verschillende ‘eilanden’ onder wuivende kokospalmen zitten onder andere de voorzitter van Chirojeugd vlaanderen, onze voorzitter Geert en ondergetekende. Groepsleiding uit heel Vlaanderen krijgt de gelegenheid te voelen hoe echt we zijn en in intieme sfeer hun vragen te richten aan ons. De vragen komen maar beetje bij beetje. Zijn er geen vragen of straal ik zoveel afstandelijkheid uit, vraag ik mij af.

Voor de groep in kwestie gaat het nog verder dan dat: hun uniform drukt hun meer ‘traditionele’ visie op scouting uit. Via de lacherige opmerkingen voelen ze zich ook aangevallen op die werking. Iets wat geen enkele groep graag hoort.

Naast verwachte vragen over totem, leeftijd en lief komt er de schuchtere vraag waarom ‘het verbond’ in zijn aanbod zo weinig rekening houdt met traditionele groepen.

Oké, de uniformbroek is al een tijdje veranderd en oké, ik draag omwille van gemak en zicht ook liever mijn uniformhemd uit m’n broek. En nee, mijn groep startte vroeger ook niet elke activiteit met het opzeggen van de scoutswet en toch hadden we de reputatie ‘traditioneel’ te zijn. Een etiket waar we ons af en toe tegen verzetten. Gelukkig werden we daar raar of zelden lacherig op aangesproken.

, , waarom het verbond in zijn aanbod zo weinig rekening houdt met traditionele groepen

Je kan discussiëren over hoe divers ons aanbod is en of je wel iedereen tevreden kunt stellen, maar uit het gesprek is één ding me sterk bijgebleven. Elk jaar op Herfstontmoeting voelt die groep zich meer en meer geviseerd door andere deelnemers. Van verwonderde blikken tot zelfs rechtstreekse, lacherige opmerkingen over hun hemd in de broek of hun bruine ribfluwelen broek. Blijkbaar storen sommige mensen zich aan dat traditionele uiterlijk.

34

Een jeansbroek is trouwens ook geen officieel uniformstuk, benieuwd of groepen die daarin rondlopen ook zoveel opmerkingen krijgen … Klachten daarover volgend jaar op het forum! Pieter (in Hawaïhemd en paarse das)

Scouts en Gidsen Vlaanderen Nationaal Secretariaat Lange Kievitstraat 74 • 2018 Antwerpen Tel. 03 231 16 20 • Fax 03 232 63 92 E-mail: [email protected] Hoofdredactie: Annelies Daems Eindredactie: Sabine De Schutter V.U.: Pieter Michiels Taalcorrectie: Geert Reynders, Tinne Lassuyt

Opmaak: Volta Drukkerij: Druk in de Weer Foto kaft: Miet Lassuyt Strip: D’hondt-Ravijts

Werkten mee aan dit nummer: Gijs Ieven, Maarten Van de Broek, Wouter Van Espen, Wouter Vandenbussche, Els Bosmans, Isabel Van Dijck, Yolein Corten, Elena Buyle, Elfi Gysemans (Jacana), Skrolan Hugens, Tinne Verbruggen, Pieter Michiels, Wouter Hillaert, Tom Van Den Borne, Erwin De Blanger. Lidgeld Scouts en Gidsen Vlaanderen: 24 euro Over & Weer is een tijdschrift voor leiding en jins die lid zijn van Scouts en Gidsen Vlaanderen. Iemand van je groep heeft Over & Weer niet ontvangen? Bel tussen 9 en 17 uur naar het nationaal secretariaat van Scouts en Gidsen Vlaanderen: 03 231 16 20 Krijg je op hetzelfde adres meerdere Over & Weers en heb je aan één genoeg? Bel dan tussen 9 en 17 uur naar het nationaal secretariaat van Scouts en Gidsen Vlaanderen: 03 231 16 20 of mail naar [email protected] Adreswijzigingen geef je door aan de persoon die zich in jouw groep met de administratie bezighoudt (‘de verantwoordelijke groepsadministratie’). Het heeft geen zin om adreswijzigingen door te geven aan Scouts en Gidsen Vlaanderen nationaal. Al wat wij nationaal aanpassen, wordt vroeg of laat overschreven met informatie uit de groepen. Ook als je geen lid bent van Scouts en Gidsen Vlaanderen, kan je een abonnement nemen op Over & Weer voor 8 euro voor acht nummers. Bel daarvoor naar Scouts en Gidsen Vlaanderen, Lange Kievitstraat 74, 2018 Antwerpen, 03 231 16 20. De betaling van het abonnement wordt per factuur geregeld. De persoonsgegevens van alle aangesloten leden werden opgenomen in het ledenbestand van Scouts en Gidsen Vlaanderen, conform de bepalingen van de wet van 8 december 1992 betreffende de bescherming van de persoonlijke levenssfeer. Ze zullen alleen gebruikt worden om je op de hoogte te houden van de activiteiten van de organisatie. Je hebt bovendien het recht jaarlijks je persoonlijke gegevens op te vragen en te laten verbeteren wat eventueel fout is. Meer informatie kan je verkrijgen bij Scouts en Gidsen Vlaanderen, Lange Kievitstraat 74, 2018 Antwerpen. Schenkingen aan Scouts en Gidsen Vlaanderen kunnen steeds gestort worden op rekeningnummer 409-6504141-44. Giften van minimum 30 euro zijn aftrekbaar van uw belastbaar inkomen. Over & Weer wordt gedrukt op Cyclus print, honderd procent gerecycleerd en chloorvrij papier. Missie: Wij zijn scouts en gidsen, meisjes en jongens, elk met een eigen verhaal. Iedereen kan erbij. We gaan samen op verkenning en durven tuimelen in het leven. De natuur is onze troef. We geloven in onszelf, in elkaar en in iets meer. We spelen een spel dat niet luchtledig is, in vrije tijd die niet vrijblijvend is. Met groot plezier en kleine daden komen we op voor onze omgeving en voor een kleurrijk Vlaanderen. Zo dromen we luidop van gelukkige mensen in een rechtvaardige wereld. (Missie goedgekeurd door de verbondsraad van Scouts en Gidsen Vlaanderen op 11 februari 2006 op basis van het groepsleidingscongres “360° Scouting”)