Begroting: dit is geen compromis maar een. Ford en co. Hoe de industrie in ons land redden? P 5 en 7

België - Belgique PB 131, 1080 Molenbeek Sainctlette BC 4383 P2A6269

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nummer 320  December 2012 / Januari 2013

Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette

s t r i j d  s o l i d a r i t e i t  s o c i a l i sm e

r a a j n e e p o n e g n 18 miljard bespari

! g i d o n k r e w r o o v n e n e g n i r a p s e b n Actieplan tege

Nicolas Croes

M

et de zogenaamde ‘pijnloze’ besparingen heeft Di Rupo voor 2003 3,7 miljard euro gevonden. Dat bedrag zal in het voorjaar bij de begrotingscontrole opnieuw opgetrokken worden. Het komt bovenop de 14,3 miljard die eerder dit jaar al werden bespaard. Het maakt dat de totale besparingsoperatie die we op een jaar tijd te slikken kregen intussen 18 miljard euro omvat. De maatregelen voor de begroting van 2013 maken duidelijk waar het geld wordt gezocht en vooral waar niet. Er wordt gehoopt om 216 miljoen euro te vinden met de strijd tegen fiscale fraude. Die fraude wordt door het Instituut voor de Nationale Rekeningen op 13,6 miljard euro geschat, professor Pacolet van de KULeuven schat het op 34 miljard euro per jaar. Bij de hervorming van de notionele intrestaftrek wordt 170 miljoen euro gezocht, nadat met deze fiscale cadeaus eerder miljarden aan gemeenschapsmiddelen naar de kas van de multinationals werden doorgeschoven. De middelen worden nu gezocht bij

Begroting: dit is geen ‘compromis’ maar een aanval! P 2 en 3

dls320geert.indd 1

diegenen die al betaald hebben, diegenen die nu al moeite hebben om de eindjes aan elkaar te knopen. Er wordt bespaard op onze openbare diensten (674 miljoen), sociale zekerheid (710 miljoen) en op onze lonen. De loonstop komt er op een ogenblik dat reeds een op de tien Belgen kampt met een ondraaglijke schuldenlast. Eind oktober waren er 100.192 mensen in ons land die in een collectieve schuldenregeling zaten. Hun aantal zal ongetwijfeld verder toenemen. Het is niet verwonderlijk dat een peiling aangeeft dat 64% van de Belgen “erg negatief ” of “eerder negatief ” staat tegenover de gevolgen van de opgemaakte begroting. Ondanks de

dagelijkse stortvloed van klaagzan- antwoordde positief. trale CNE (tegenhanger van de LBC): gen van winsthogerige ondernemers, De propagandacampagne wordt “Na vijf jaar van besparingen bereikt hun neoliberale politici en hun profes- steeds harder, deels uit wanhoop. Een de Griekse overheidsschuld 190% van sionele broodschrijvers, is een grote steeds groter deel van de bevolking het BBP, kent het land een werkloosmeerderheid van de bevolking tegen weet immers dat het besparingsbeleid heidsgraad van 23,5% en zijn de lode besparingsrecepten gekant. niet werkt. In het geval van de tien- nen met 30% tot 40% gezakt. (...) Het Onderzoeksbureau Ipsos stelde vast duizenden die de afgelopen maanden is duidelijk dat het aan de vakbonden dat 75% voor een vermogensbelas- hun job verloren, is dat letterlijk op te en de linkse politieke krachten is om ting is. Dat gaat over de gewone be- vatten. Ondanks alle fiscale cadeaus alternatieven naar voor te schuiven en volking, bij de politieke partijen ligt aan de grote bedrijven en ondanks dit met alle mogelijke middelen waardat percentage een pak lager. Maar alle inleveringen op onze levensstan- over ze nog beschikken.” liefst 80% wil een belasting op finan- daard, blijft de afdankingsgolf duren. De middelen waarover we beschikciële speculatie. Aan de andere kant is Hoeveel koopkracht zullen ze ons nog ken, zijn die van de collectieve kracht maar 5% voor een afschaffing van de afpakken? Tot we allemaal in de col- van de arbeidersbeweging. Diegenen index. Bij de media liggen de percen- lectieve schuldenregelingen zitten? De tegen wie we strijden, beschikken over tages anders: aanvallen op de index retoriek dat we nu eenmaal allemaal het kapitaal. Wij hebben de kracht van zijn goed voor minstens 75% van de de broekriem moeten aanhalen, dient ons aantal. Er is nood aan een goed acaandacht, terwijl een vermogensbe- louter als excuus om een asociaal be- tieplan met stakingen en betogingen lasting het met minder dan 5% moet leid te voeren waarbij de gewone wer- gekoppeld aan een brede sensibilisedoen. Zelfs het idee om vanaf een be- kende bevolking moet opdraaien voor ringscampagne in de bedrijven en op paald inkomensniveau de index af te de crisis. De echte verantwoordelijken straat. Om brede lagen mee te krijgen, schaffen, is betwist. 53% is voor, 42% voor die crisis worden ongemoeid ge- zal het niet volstaan om een wandeis tegen. Onder jongeren is 54% tegen. laten: de speculanten, grote aandeel- ling in Brussel te houden. Er is een Generatieconflict, iemand? Om toch houders, bankiers, grote patroons en oplopend actieplan nodig waarmee we een goed cijfer te kunnen voorleggen, hun politieke vrienden. een krachtsverhouding opbouwen. De vroeg Ipsos aan de werknemers uit de In een persverklaring na de bekend- ernst van de besparingslawine die op privé-sector of zij een indexsprong making van de begroting stelde de ons afkomt, vereist zo’n doortastend voor ambtenaren goed vonden, 62% Franstalige christelijke bediendencen- antwoord.

Ford en co. Hoe de industrie in ons land redden? P 5 en 7

Zuid-Afrika: van strijd tegen apartheid tot Marikana P 8-9

25/11/2012 18:16:03



begroting

de

Linkse Socialist

Loonmatiging, vermindering van openbare en sociale uitgaven… terwijl de rijken opnieuw de dans ontspringen De dag dat de financiële markten communistisch werden...

J

ournalist Marc Reynebeau merkte in De Standaard op dat er een “rare paradox” is: “terwijl de ‘internationale financiële markten’ de Belgische overheid behoorlijk positief inschatten” is “dit vertrouwen binnenlands duidelijk minder groot.”

Veel paradox is er niet aan: het binnenlandse offensief van het patronaat wordt opgevoerd met een propagandacampagne waarbij allerhande ‘verwijten’ worden gelanceerd. De regering zou volgens Ben Weyts van N-VA ‘communistisch’ zijn, ondernemers stellen dat ze het land worden uitgejaagd. De propagandacampagne en het offensief leveren resultaat op. Dat verklaart het grote vertrouwen van de internationale financiële markten. Het verklaart waarom Franse ondernemers als Bernard Arnault naar ons land komen om van een gunstig belastingregime te genieten. Het verklaart waarom de Financial Times Van Ackere (CD&V) uitriep tot de meest betrouwbare Minister van Financiën in de Europese Unie. De wereldvreemdheid van de patronale propagandacampagne is opvallend en wordt amper beantwoord. Dit gebeurt niet in de media. Reynebeau: “Een Wetstraat-watcher die deze paradox in het Canvas-programma Terzake kreeg voorgelegd, kon slechts bedremmeld opperen dat ze in het buitenland misschien geen Belgische kranten lezen.” Maar het gebeurt ook amper door vakbonden en al helemaal niet op het politieke terrein. “Het ‘redden’ van pinkstermaandag als vrije dag kondigt niet meteen de definitieve zege van het marxisme aan,” stelde Reynebeau. Het patronale offensief heeft echter wel een doel: onze levensstandaard frontaal aanvallen. Oost-Europese of Filipijnse lonen, dat moet volgens de werkgevers de norm worden. Om dat te bereiken worden allerhande verwijten bovengehaald als onderdeel van een propagandacampagne.

Dit is geen compromisbegroting!

V

Anja Deschoemacker

oor de gewone werkenden en hun gezinnen is dit geen compromisbegroting. Het is enkel een compromis tussen zij die vinden dat de grote meerderheid van de bevolking aan levensstandaard moet inboeten en enkel nog ruziën over hoe dat moet gebeuren. Dat ook (een deel van) de patroons deze begroting verketteren, moet dan volgens o.a. Johan Vande Lanotte aantonen dat ze echt worden aangepakt. Nochtans zijn de maatregelen die de rijken en de grote ondernemingen zouden raken zoals steeds gemakkelijk te ontwijken en worden daar hoe dan ook slechts apennootjes gezocht. Bovendien worden deze gecompenseerd met nieuwe lastenverlagingen terwijl hun diefstal via de notionele intrest gewoon verder gaat. Drie decennia van loonmatiging

De PS stelt dat ze een indexsprong heeft kunnen tegenhouden en dat de meerderheid van de bevolking met dit budget wordt gevrijwaard. “Zonder ons zou het allemaal veel erger zijn geweest”, is de toon die wordt gezet. Een indexsprong zou echter vrij onmiddellijk zijn beantwoord met massale strijd vanwege de arbeidersbeweging en dat moest vermeden worden. Maar de koopkracht en levensstandaard van de grote meerderheid wordt wel degelijk stevig aangetast. Deze begroting komt immers bovenop drie decennia van loonmatiging. Eerst met indexsprongen, opgelegd door regeringen van christendemocraten en liberalen. Deze werden beantwoord met het einde van de sociale vrede, in die zin zelfs dat de CVP de christelijke bonden niet langer onder controle kon houden. Het duurde tot eind jaren ’80, toen de sociaaldemocratie in de regering werd opgenomen (en er sindsdien niet meer uit weg is gegaan). De loonmatiging die door deze rooms-rode regeringen werd opgelegd – de loonnorm, enkele jaren loonbevriezing, gezondheidsindex – had een veel dieper en blijvend effect. De massale vakbondsmobilisatie werd door de vakbondsleiders afgeremd en uiteindelijk gestopt met het argument dat dit “de meest linkse regering mogelijk” was. Daarna kwamen de paarse regeringen – nog steeds met de sociaaldemocratie – die verder op dit pad gingen. En daarna kwam de chaos, waarbij het steeds moeilijker werd een regering te vormen, voornamelijk omdat de steun voor alle grote partijen van de burgerij ernstig aangetast was door de ondermijning van de levenstandaard van de

dls320geert.indd 2

grote meerderheid van de bevolking bankrekeningen. Als je een pak melk en de onderfinanciering van sociale steelt in de supermarkt, moet je het zekerheid en openbare diensten en in- product betalen met een boete erbovenfrastructuur. Die hele tijd zijn alle wer- op. Als je miljarden steelt door belaskenden gewoon belastingen en sociale tingen op grote sommen te ontwijken, zekerheidsbijdragen word je vriendelijk blijven betalen, tergevraagd terug te wijl het aan de kant komen en betaal je van de bazen verminder dan je norAls er iets is wat minderingen van bemaal had moeten we met zekerheid lastingen en sociale doen. kunnen leren uit zekerheidsbijdragen Met deze begroting de voorbije derbleef regenen. worden de rijken en In 2009-’10 mochgrote bedrijven getig jaar, iets dat ten de lonen slechts vrijwaard. Betaalt absoluut voorstijgen (bovenop de de “Vlaamse midspelbaar is, dan gezondheidsindex) denklasse” het gelag, is het wel dat het met 250 euro netto zoals de N-VA stelt? voor de bazen per jaar, in ’11-’12 Ja. In België, net met 0,3%. Tegelijk als elders, wordt de nooit genoeg zal liepen de laatste 15 kleine middenstand zijn. jaar de lastenverlahard geraakt door gingen aan de pade crisis. Samen met troons steeds hoger de werkenden en de op, in 2012 gaat het uitkeringsgerechtigin totaal al om bijna 10,5 miljard euro. den horen ze tot die bevolkingsgroep En toch zijn het opnieuw enkel de lo- die niet zomaar kan vluchten voor de nen die moeten matigen, de winsten lasten die worden opgelegd. Hun inkoen opbrengsten uit kapitaal mogen op- men wordt bovendien aangetast door nieuw de pan uit swingen. de daling van de koopkracht van de werkenden. Maar met de recepten van N-VA, Voka en Unizo zou er voor de Het is nooit genoeg meerderheid van kleine zelfstandigen geen verbetering komen. Maar de bazen roepen en brullen dus Net als de andere gevestigde partijen dat het “niet genoeg” is. Als er iets is gaat N-VA ervan uit dat de baten voor wat we met zekerheid kunnen leren de rijken en bedrijven zijn en de lasten uit de voorbije dertig jaar, iets wat ab- voor de werkenden. Ze brult dan wel soluut voorspelbaar is, dan is het wel hoe de Vlaamse middenklasse wordt dat het voor de bazen nooit genoeg zal geraakt door de huidige maatregelen, zijn. Met al meer dan de helft van de maar is zelf voorstander van effectieve jongeren in de werkloosheid in Spanje loondaling (indexsprong, fundamenen Griekenland blijven ze eisen dat er tele aanpassing van het indexmechabespaard wordt, niet op hen, maar op nisme) en van de totale afbouw van de werkenden en armen. De centen van de sociale bescherming, wat de koopbedrijven en kapitaalbezitters staan kracht van de brede bevolking nog felveilig op voor de fiscus onbereikbare ler zou ondermijnen, met nog hardere

14 november. Betoging voor het PS-kantoor in Luik. “Niet meer in onze naam”! Verzet is nodig

Als de 99% van de bevolking een einde wil aan de verarming en aan het gebrek aan goede vooruitzichten voor de toekomst, dan moet de macht van de 1% gebroken worden. Met al hun gebrul over de “middenklasse” verdedigt de N-VA als puntje bij paaltje komt vooral de belangen van de 1% rijksten, van de exportbazen die geen boodschap hebben aan binnenlandse koopkracht. De enige groep in de bevolking die een einde kan maken aan de diefstal van de 1% is de arbeidersklasse. De vakbonden beraden zich over deze begroting, hun reactie in de diepte komt na de productie van deze krant. Ze moeten deze begroting verwerpen en de loonmatiging weigeren. Ze moe-

ten hun troepen mobiliseren en ophouden met doen alsof we nog in een situatie van “sociale vrede” zitten. Met de loonbevriezing en de nu al openlijke dreigingen dat een indexsprong er nog zit aan te komen bij een van de volgende begrotingscontroles, is de oorlog al verklaard. Een actieplan is nodig, een actieplan dat de grote meerderheid van werkenden informeert, betrekt en mobiliseert, wat het best lukt indien ook op het politieke vlak een instrument voor de arbeidersklasse wordt gecreëerd. Zwakheid zet aan tot agressie. Iedere loonmatiging die in het verleden werd aanvaard, heeft enkel geleid tot een volgende loonmatiging. Laat het stoppen voor we aan Chinese lonen moeten werken!

25/11/2012 18:16:04

ons onze standpunt mening

www.socialisme.be December 2012 / Januari 2013



Edito Door Stéphane Delcros

Haal het geld waar het zit!

E

en begroting wordt voorgesteld als een schatting van de uitgaven en inkomsten van de regering in het komende jaar. Maar het is vooral een cijfermatige vertaling van het regeringsbeleid op economisch, financieel en sociaal vlak. In de uitgewerkte begroting staat dan ook de politieke koers van de regeringspartijen. Het maakt duidelijk welke belangen ze verdedigen. Ook in de huidige begroting is dat duidelijk. De politieke arm van de economische elite (met in het verlengde evenveel vingers als er gevestigde partijen zijn) heeft een begroting bekomen waarmee het geld bij de gewone werkenden en hun gezinnen wordt gezocht.

Hoe zou een begroting van de politieke arm van de arbeiders en jongeren er uit zien? Velen denken dat economie en politiek te ingewikkeld zijn om over te laten aan wie geen expert is. Dat argument dient echter vooral om te verdoezelen dat de zogenaamde experts de belangen van een kleine minderheid in de samenleving verdedigen: de 1% rijksten zoals ze genoemd worden, in werkelijkheid gaat het eerder om de 0,01% rijksten. Maar wie is beter geplaatst dan de bevolking zelf, de werkenden die aan de basis van de productie liggen, om een inschatting te maken van hoe de middelen en diensten kunnen ingezet worden? Vertegenwoordigers van de arbeidersbeweging en de jongeren kunnen een begroting opmaken die gericht is op de behoeften van de volledige gemeenschap. Zo’n begroting zou niet vertrekken van de winsthonger van een kleine minderheid die al jarenlang de zakken heeft kunnen vullen. De begroting van de regering Di Rupo is niet anders dan die van de voorgaande pro-kapitalistische regeringen. Er is een gebrek aan investeringen in infrastructuur, een verdere afbouw van de openbare diensten en

een herverdeling van de rijkdom onder diegenen die reeds het grootste deel van de rijkdom bezitten. In naam van de competitiviteit van onze economie worden tienduizenden jobs geschrapt, worden lonen ingeruild voor een hogere werkdruk, wordt de kwaliteit van ‘diensten’ opgeofferd aan de winsthonger. Soms wordt de Belgische overheid voorgesteld als de NV België, waarbij het land wordt herleid tot een economische eenheid die er op gericht is om de aandeelhouders winsten aan te bieden. Alleen zijn wij niet de aandeelhouders.

dollar. De niet-financiële bedrijven keerden van de winsten van 2011 driekwart van de winsten uit aan de aandeelhouders. De 843 bedrijven die in 2010 meer dan 10 miljoen euro winst (voor belasting) boekten, betaalden gemiddeld slechts 5,7% belastingen. We mogen ons niet beperken tot een herverdeling van de kruimels die van de tafel van de rijken vallen. De gemeenschap moet de controle krijgen over de geproduceerde rijkdom om te voorzien in de nodige infrastructuur en om de nodige diensten uit te bouwen naargelang de behoeften van de meerderheid van de bevolking. Dat Een begroting die de belangen van omvat betaalbare huisvesting, gratis en de meerderheid van de bevolking cen- degelijk onderwijs toegankelijk voor traal stelt, zou het geld halen waar het iedereen, een uitgebreid netwerk van zit. En dat is niet bij ons. Maar er zijn openbaar vervoer, investeringen in gewel middelen. Het Instituut voor de zondheidszorg, goedkope toegang tot Nationale Rekeningen schatte fiscale water, energie,... De nieuwe technofraude op 4% van het BBP of 13,6 mil- logie zou ingezet kunnen worden om jard euro. Professor Pacolet van de KU ons milieu en onze levenskwaliteit te Leuven denkt dat het eerder 10% van verbeteren in plaats van de rangen van het BBP is of 34 miljard euro per jaar. de werklozen aan te dikken. Het gemiddelde jaarsalaris van een Om tot verandering te komen, moeCEO van een Bel-20 bedrijf bedroeg ten we een krachtsverhouding uitbouin 2011 maar liefst 2,015 miljoen euro. wen. Een onderdeel daarvan is het opAlbert Frère is op zijn eentje goed voor bouwen van een eigen politieke arm een geschat vermogen van 3,6 miljard van de arbeidersbeweging.

Zet paars-groen Gent op een uniek links spoor?

ZO GEZEGD

Michael B (Gent)

D

e officiële linkerzijde had op 14 oktober niet veel te vieren in Vlaanderen. De SP.a verloor Antwerpen aan de N-VA, in Mechelen werd ze door het OpenVLD-Groen kartel buitenspel gezet, de partij ging zwaar in het rood in Hasselt, Oostende,... en de afdeling Aalst ging ondanks het advies van de partijleiding in coalitie met de N-VA en oud VB’er Karim Van Overmeire. Enige lichtpunten bleken het burgemeesterschap voor Renaat Landuyt in Brugge en vooral de absolute meerderheid van het SP.a-Groen kartel in Gent. Foto: Elke Decruyenaere (Groen) en Daniel Termont (SP.a) op de verkiezingsavond in Gent. De Gentse SP.a profileert zich al langer als een buitenbeentje (ondanks de aanwezigheid van Freya Van den Bossche e.a.), Termont noemt zichzelf een ‘linkse socialist’ en binnen Groen! wordt wel eens beweerd dat de Gentse afdeling de meest linkse zou zijn. De aankondiging dat SP.a en Groen samen naar de verkiezingen zouden trekken, creëerde het perspectief op een absolute meerderheid. Dat werd het ook met 45,5% van de stemmen en 26 van de 51 zetels. Met het kartel kon Termont zijn linkse flank afdekken en zag Groen de kans om eindelijk deel te nemen aan het lokale beleid. De ambitie is om van Gent een ‘sociale ecostad’ op mensenmaat te maken. Maar wat schuilt achter de vaagheid, wollige taal en algemeenheden? stem voor een socialer en linkser beleid

De 45,5% stemmen voor SP.a-Groen waren in hoofdzaak stemmen die de hoop op een socialer en linkser beleid vertaalden. PVDA en ROOD! haalden daarnaast nog eens 6.000 stemmen of 3,9%. In een kartel, waarvoor ROOD! en LSP vragende partij waren, had dit minstens één zetel opgeleverd. Die 6.000 stemmen drukten het wantrouwen uit

dls320geert.indd 3

dat de klassieke partijen tot een fundamenteel ander beleid kunnen komen. Voor en onmiddellijk na de verkiezingen liet Termont duidelijk verstaan dat hij verder wilde gaan met de Open VLD waar SP.a nu reeds 24 jaar samen mee bestuurt. Nochtans wilden vele kartelkiezers net een absolute meerderheid om de Open VLD onnodig te maken. De coalitie geeft aan dat het water tussen sociaaldemocraten en liberalen ook in Gent niet diep is. Meteen beschikt Termont over een excuus voor het niet realiseren van de verkiezingsbeloften, er moesten immers compromissen met de liberalen gesloten worden. Het bestuursakkoord in Gent toont alle kenmerken van een compromis. Het bevat 117 pagina’s en meer dan 800 maatregelen. Vele daarvan blijven vaag en zijn dikwijls niet meer dan intentieverklaringen zonder engagementen. Er werden ‘ideetjes’ overgenomen uit de campagnes van PVDA en ROOD! Er zou misschien een Gents Energiebedrijf komen, de belangrijkste eis van de PVDA. De kritiek van ROOD! op het liberale afvalbeleid komt op een vervormde manier terug. En ook rond huisvesting, armoedebestrijding, kinderopvang en onderwijs, milieubeleid, de uitbreiding van het openbaar vervoer,... zijn er allerhande beloften.

Hoe de beloften betalen?

Hoe zullen die beloften betaald worden? Het bestuursakkoord lijkt er geen antwoord op te formuleren. Hoewel, de liberale eis om geen enkele belastingverhoging in te voeren werd overgenomen door het progressieve kartel. De instrumenten waarover de stad beschikt om de industrie en banken te laten meebetalen worden niet benut. Uiterlijke vormen van rijkdom zullen niet worden belast. Het akkoord vormt evenmin een breuk met het beleid van prestigeprojecten en neoliberale citymarketing. Is het toeval dat de kandidaten van de beleidspartijen voor hun kiescampagne steun kregen van private projectontwikkelaars? De families achter projectontwikkelaar Matexi bijvoorbeeld stortten 5.000 euro voor de persoonlijke campagne van Termont en ook 2.500 aan Siegfried Bracke. Kwestie van toch niet alle eieren in één en dezelfde mand te leggen. Progressieve repressie...

Het meest opvallende is de “voor wat hoort wat”-ondertoon van het bestuursakkoord. In ruil voor de “soci-

ale inspanningen” van de coalitie zal de hardleerse Gentenaar extra moeten boeten. Dit betekent dus verhoogde prijzen voor de vuilniszakken, om te parkeren, boetes tegen sluikstorters, een belasting voor studenten die samenwonen in gezinswoningen en het uitbreiden van de GAS-boetes,... Wellicht zal het bestuur een kans krijgen van de Gentenaar. Termont zal echter snel moeten bewijzen dat zijn beleid effectief anders is dan dat in andere steden of dat van de afgelopen zes jaar. Maar hoe zal hij armoedebestrijding doen rijmen met besparingen? Hoe zal hij een sociaal eiland creëren in een zee van sociale afbraak waar zijn partij op Vlaams en federaal niveau aan meewerkt? Enkel een partij die bereid is in te gaan tegen de logica van de vrije markt is in staat om een fundamenteel ander en socialer beleid te voeren. Dat zien we deze coalitie niet doen. ROOD! engageert zich om op korte termijn alle noodzakelijk stappen te zetten om een sterke, verenigde linkse oppositie te creëren in de stad. LSP zal daar volop aan meewerken. www.lspgent.be

Werkgeversfederatie Unizo riep op tot een ‘virtuele betoging’, eigenlijk een internetpetitie. Topman Karel Van Eetvelt verklaarde: “Om echt te gaan betogen, hebben onze ondernemers geen tijd. Dus doen we het maar via het internet.” We zijn benieuwd of de ondernemers wel tijd zullen hebben voor de jaarlijkse nieuwjaarsrecepties van werkgeversorganisaties. Wellicht zullen die recepties niet zo virtueel zijn… De Limburgse ondernemer Jos Vaessen eist dat de Belgische werknemers niet één maar minstens tien ballen in eigen doel trappen. Hij verklaarde: “Een indexsprong is om te lachen. (...) Onze loonhandicap tegenover Nederland bedraagt 10 procent, tegen Duitsland 20 procent en tegen Frankrijk 30 procent. Dat krijg je niet opgelost met een indexsprong. Tien indexsprongen hebben we nodig, niet een.” Vaessen werd niet gevraagd waar hij zijn cijfers over de zogenaamde ‘loonhandicap’ haalde. Ondernemers hebben immers geen tijd om alles te berekenen. Jong Vld was niet opgezet met het feit dat vanuit de partijtop een kandidaat-voorzitter werd voorgesteld. De zoektocht naar een consensuskandidaat binnen de partijtop lijkt volgens de jonge liberalen “sterk op de momenteel aan de gang zijnde ontwikkelingen in Beijing, waar de communistische partij ook in consensus op zoek is naar een nieuwe grote leider”.

25/11/2012 18:16:05



syndicaal

de

Linkse Socialist

SP.a tegen stakingen en voor een “slimme index”?

Wanneer heeft de ABVV-leiding het met de “bevoorrechte partner” gehad? Van “burgerlijke arbeiderspartij” naar een partij van neoliberale bespaarders

Peter Delsing

D

e laatste weken kwam het in sociale kwesties steeds meer tot aanvaringen tussen de SP.a en de vakbonden, in het bijzonder ook met de ABVV-militanten. Naar aanleiding van de discussie over de index, de automatische aanpassing van de lonen aan de stijgende prijzen, had Caroline Gennez het over de noodzaak van een “slimme index”. Een die niet meer alle lonen aanpast aan de stijgende levenskost, maar enkel een vast bedrag geeft aan de laagste lonen.

Bruno Tobback (voorzitter van de SP.a) kwam een dag later tussen om te melden dat hij daar niet mee akkoord was. Maar dat deed hij niet vanuit een links of sociaal standpunt: door voor alle werkenden een reële aanpassing van de lonen te eisen, bijvoorbeeld, zodat onze lonen eindelijk op een meer fatsoenlijke manier de dalende koopkracht van de laatste jaren zouden beginnen goedmaken. Desnoods door het geld te halen waar het zit: bij de superrijken, hun toplonen, belastingparadijzen en opgepot, niet-productief kapitaal. Neen, Tobback klonk als een veeleer voorspelbare, grijsgedraaide patronale plaat: “De lagere lonen worden inderdaad beschermd, maar het is geen oplossing voor de loonkost en de competitiviteit, omdat het vooral de lagere lonen ten goede komt.” De voorstellen tot ondermijning van de index ontlokten bij de Algemene Centrale, de grootste arbeiderscen-

trale binnen het ABVV, een scherpe reactie: elke aanval op de index wordt door de AC als een “oorlogsverklaring” bestempeld en zal volgens voorzitter Alain Clauwaert worden beantwoord met “stakingen” en desnoods een “nationale 24-urenstaking”. Allicht heeft de vrees voor een direct en frontaal conflict met de vakbonden en hun basis - net na de schandalige aankondiging van de sluiting van Ford Genk en een reeks van andere ontslagen - ervoor gezorgd dat er voorlopig geen indexsprong komt, hoewel de index wel verder wordt uitgehold. Als je telkens een stukje van de salami snijdt, blijft er uiteindelijk ook niets meer van over. Ga in het onderwijs maar eens vragen wat de jarenlange onderfinanciering en besparingen - ook beheerd door SP.a’ers - inmiddels hebben betekend. Klassen en aula’s zitten overvol, schoolgebouwen ruimen plaats voor containerklassen en het onderwijzend

Een oudere generatie herinnert zich de SP.a nog als een partij die opkwam “voor de werkende mens”. In de leiding zaten altijd verdedigers van het kapitalisme en andere carrièrezoekers. Maar aan de basis had je tot in de jaren ‘80 dikwijls nog een actief partijleven. Het was een “burgerlijke arbeiderspartij”, deel van het kapitalistisch systeem aan de top, maar dikwijls nog met strijdbare arbeiders en vakbondsmilitanten aan de basis. Sinds de SP.a in regeringen mee is gaan besparen en met de handen in de trog zit, is een groot deel van het electoraat uitgezwermd. Sommigen stemmen nog als minste kwaad op de SP.a, maar dat kan syndicale militanten, jongeren en werkende mensen niet actief vooruithelpen. Als je kijkt naar de politiek van het sociaaldemocratische Pasok in Griekenland, de PSOE in Spanje, en de “socialisten” in Portugal: ze hebben zich allemaal gediscrediteerd en hondstrouw mee de crisis en miserie van het systeem op de werkende bevolking afgewenteld. In Griekenland leidde het

zich neerleggen bij het “minste kwaad” tot het opkomen van het ergste kwaad: de openlijk fascistische partij Gouden Dageraad, met vandaag 14% in de peilingen! We dienen ginder en in eigen land de strijd te organiseren. Niet enkel via syndicale instrumenten, maar ook door te bouwen aan netwerken van linkse activisten, vakbondsmilitanten,... die op basis van de erger wordende crisis van het systeem, de hardere aanvallen op onze levensstandaard,... binnen en buiten de vakbonden, onder jongeren en gepensioneerden, kunnen bouwen aan een breed, democratisch politiek verlengstuk voor de werkende meerderheid van de bevolking. LSP wil bijdragen aan dat proces en is bereid om open in discussie te gaan over vroegere ervaringen in de strijd om de maatschappij te veranderen. We denken dat tijd en ervaring zullen uitwijzen dat opkomen voor degelijk werk, inkomen, gezondheidszorg, onderwijs,... niet los kan worden gezien van de strijd voor een democratische, socialistische maatschappij.

personeel wordt uit de sector gejaagd door burn-outs en uitzichtloosheid. Bij De Lijn was het SP.a’ster Ingrid Lieten die het personeel met telkens nieuwe besparingen, afschaffing van lijnen en diensten,... tegen zich in het harnas joeg. In de jaren ‘90 was Johan Vande Lanotte als Minister voor Overheidsbedrijven mee verantwoordelijk voor de kaalslag in jobs en condities in gewezen openbare diensten. Terwijl de PS soms nog de indruk wil geven een partij te zijn met vroegere wortels binnen de arbeidersklasse - hoewel ze evengoed een patronale agenda verdedigt - is de lijst van parvenu’s bij de SP.a wel erg lang. Half november lanceerden SP.a’ers Karin Temmerman en David Geerts, naar aanleiding van een staking bij de NMBS, een demagogisch voorstel tegen “wilde stakingen” in de pers. Dat de staking bij de NMBS geen “wilde staking” was, was even bijzaak. Dat spontane stakingen dikwijls het gevolg zijn van verslechterende condities en onveiligheid door besparingen op personeel en middelen? Temmerman had er vanzelfsprekend geen oren naar en kraamde uit - in de beste burgerlijk-liberale en N-VA-tradities - dat NMBSstakingen de “reizigers gijzelen”. Wie heeft Bart De Wever nog nodig als SP.a-voorzitter Tobback en ABVV-voorzitter De Leeuw. Terwijl SP.a zich steeds baarlijke vijand, als je als arbeidersbe- meer tegen de syndicale verzuchtingen keert, blijft De Leeuw hondstrouw de weging zulke vrienden hebt? SP.a verdedigen. Daarmee schiet hij in eigen benen.

Akkoord tussen vakbonden en Vlaamse regering

Slim besparen in Vlaanderen?

V

akbonden en Vlaamse Regering bereikten een akkoord rond de besparingen. Het werd voorgesteld als een win-winoperatie. Maar er is kritiek op het akkoord. Wij vroegen een reactie van een kritische syndicalist: Jo Coulier, bestuurslid van ACOD Onderwijs, de onderwijsbond van het ABVV.

Wat wilde de regering bekomen?

ACOD stemde toch in met het akkoord?

Er was even sprake van syndicale acties tegen de regeringsplannen...

Jo: “De Vlaamse Regering had aanvankelijk beslist om lineair 1% te beJo: “De leiding van ACOD (ABVV) sparen op de lonen van de ambtenaren. sprak aanvankelijk gespierde taal en In tegenstelling tot wat veel mensen stelde acties in het vooruitzicht. Er wadenken, zijn dat niet enkel diegenen ren militanten- en/of ledenvergaderindie werken op een ministerie. Het on- gen in alle provincies. LSP-leden merkderwijspersoneel is goed voor meer ten overal een grote actiebereidheid, dan 80% van de directe loonuitgaven maar ook twijfel. Er werd getwijfeld van de Vlaamse overheid. De Vlaamse aan de haalbaarheid van acties, zeker Regering wilde haar daadkracht tonen als die niet in gemeenschappelijk vakdoor te besparen op de ambtenaren. bondsfront plaatsvonden. Die term roept bij velen het beeld op Het mediaoffensief tegen vakbonden van luieriken die ook wel eens mogen en stakingen heeft een effect op het inleveren. Maar een lineaire maatregel zelfvertrouwen van de leden. En de pokan niet omdat veel overheidspersoneel litieke context met de groei van N-VA contractueel is. Voor hen is een loons- zit ook al niet mee. Anderzijds is er wel verlaging een contractbreuk.” woede en frustratie aanwezig.

dls320geert.indd 4

Jij lijkt daar niet in te geloven?

“Het is onbegrijpelijk dat eerst acties worden voorgesteld en dan doodleuk een akkoord wordt gesloten. Het wordt nu voorgesteld alsof er slim wordt bespaard of zelfs helemaal niet. Met boekhoudkundige kunstgrepen en verschuivingen van de voorziene middelen, zou er in 2013-14 geen inkomensverlies zijn en in 2015-16 zelfs een stijging door een verhoging van de eindejaarstoelage. Het gaat om een ingewikkelde constructie met een serieuze adder onder het gras. In het akkoord wordt er immers van uitgegaan dat de Vlaamse regering tot 2016 geen nieuwe besparingen oplegt en het huidige akkoord integraal uitvoert.”

Jo: “Op het Vlaams Comité (een soort congres) stemde 88% voor het voorstel. De voornaamste reden hiervoor is wellicht het gebrek aan vertrouwen bij de militanten dat we in staat zijn om succesvolle acties te organiseren. Ik begrijp dat en ook op mijn werkplek zou het niet eenvoudig geweest zijn. Onderwijsmensen werken elke dag met mensen en dat ligt gevoeliger dan bijvoorbeeld een lopende band stilleggen. “Maar er ligt ook een grote verantwoordelijkheid bij de vakbondsleiding die eigenlijk weinig heeft ondernomen om het vertrouwen te stimuleren en dan vervolgens op een bedenkelijke manier het akkoord voorgelegd heeft aan de militanten. Er was geen ruimte voor tussenkomsten uit de zaal, zoiets heb ik in mijn 32-jarige vakbondsloopbaan nog nooit meegemaakt. “Ik heb tegengestemd omdat ik vind dat er meer middelen moeten komen voor onderwijs en we als vakbond daarvoor moeten gaan. Nu lijkt het alsof we een verlengstuk zijn van de ministeriële kabinetten die de besparingspolitiek bij de basis gaan verdedigen.”

Jo: “Als je alle puzzelstukken bij elkaar legt, dan moet je toch wel zeer naïef zijn om te geloven dat dit plan zal slagen. Tegen 2014 moet er een nieuwe financieringswet komen. Daarbij zou Vlaanderen 2 miljard euro verliezen. Begin maar te rekenen hoeveel honderden miljoenen besparingen onderwijs zal opgelegd krijgen. En dan zwijgen we nog over de economische prognoses die alles behalve goed zijn en die ook hun effect hebben op de inkomsten. Dit zijn reeds gekende zaken. In het onderwijs wordt al sinds 1982 bespaard en de rek om creatieve oplossingen te vinden, is er stilaan uit.” Een langere versie van dit interview vind je op socialisme.be

25/11/2012 18:16:05

Ford

www.socialisme.be December 2012 / Januari 2013



Ford Genk

Na de ‘Mars voor Toekomst’: de strijd verder opvoeren! van de productie over alle vestigingen klinkt positief, maar het is de vraag aan wie je dit overlaat. Als het de patroon is die het organiseert, betekent het delen in de miserie met overal aanvallen op werkgelegenheid en lonen. En als puntje bij paaltje komt, proberen nationale overheden met subsidies (en dus gemeenschapsmiddelen) de problemen op anderen af te schuiven.

kleine groep gepriviligeerden. Ford Genk (samen met de toeleveranciers) is helemaal geen simpele assemblagefabriek. Het is een performant bedrijf met een schat aan opgebouwde ervaring en knowhow en een pool van technisch goed opgeleide werknemers. De fabriek van Ford Genk is zodanig flexibel gebouwd dat er met minimale aanpassingen eender wat gemaakt kan worden. En het is niet omdat er minder auto’s verkocht worden, dat de gemeenschap Nationalisatie en geen nood heeft aan mobiliteit. Waarom reconversie de situatie niet aangrijpen om de techniek, technologie, fabriek, knowhow... De enige oplossing op lange termijn in eigen handen nemen om bv. het openis de nationalisatie, het in publieke han- baar vervoer goed uit te bouwen en beden nemen van de fabriek. Een aantal taalbaar te maken voor iedereen? jaar geleden werden banken genationaliseerd of met miljardensteun overeind gehouden. Als dat kan om specu- De strijd aangaan! lanten te redden, waarom dan niet om jobs en productie te redden? Als Nedcar Een nationalisatie zal niet zomaar uit in Born (Nederlands Limburg) nog de lucht vallen. De discussie rond natibestaat, is het omdat de Nederlandse onalisatie is niet zozeer die van de haaloverheid (mede-)eigenaar is en bij het baarheid maar eerder van de bereidheid vertrek van een merk actief een ander van de vakbonden om die eis naar voren merk aantrekt. Maar ook hier stelt de te schuiven en ervoor te strijden. Het is vraag zich aan wie je het initiatief over- een kwestie van krachtsverhoudingen. laat. Als het van regering en patroons Daarom dat de 11de, de 14de en de 15de 11 november. Duizenden mensen betogen in Genk om te protesteren tegen de aangekondigde sluiting van de Ford-vestiging. afhangt, dient een tijdelijke nationali- november gemiste kansen zijn. Maar satie enkel om het bedrijf nadien voor het is nog niet te laat. OK (LSP-Limburg) perspectief een hoge afscheidspremie. der ondermijnt, kunnen we uiteraard een prikje door te verkopen. Voor hen De vakbonden moeten dringend onEen afscheidspremie is geen oplos- niets verwachten. Terwijl de Genkse betekent nationaliseren de verliezen omwonden de eis van jobbehoud en nap 24 oktober werd de sing voor de toekomst van de jongeren CD&V-burgemeester Wim Dries trots naar de gemeenschap doorschuiven en tionalisatie naar voren schuiven en een sluiting van Ford Genk in de regio. Bovendien dreigt het per- verklaart dat hij regelmatig naar het pi- de winsten naar de privé. actieplan opmaken om de strijd aan te aangekondigd. De weken soneel van de onderaannemers hierbij ket gaat, weigert zijn partijgenoot Van Wij staan voor een nationalisatie gaan. De sterkste bondgenoot die ze die daarop volgden, waren er van uit de boot te vallen. Die veelal jonge Rompuy Europese steun en komen de waarbij het bedrijf in handen komt van daarbij zal vinden, is de eigen basis. Pas vele onzekerheden en verwarring. arbeiders voelden zich in de kou ge- regeringen waar zijn partij in zit niet de gemeenschap, die er ook een de- als de vakbonden perspectief bieden op Maar ook het potentieel van laten waardoor er een gebrek aan sa- tot ernstige voorstellen om de tewerk- mocratische controle over heeft. Een beterschap en de strijdvaardigheid van strijd voor het behoud van alle menhorigheid dreigde. Gelukkig pro- stelling te redden. bedrijf onder democratische controle de arbeiders willen ondersteunen, zuljobs bleek. Op 11 november was beerden meer militante delegees om van de gemeenschap kan de aanwezige len ze zien dat de werknemers met duier een ‘Mars voor Toekomst’ met op basis van een strijdbare opstelling technologie en productiecapaciteit be- zenden actief de strijd zullen aangaan. tienduizenden deelnemers. Het de eenheid te herstellen. De arbeiders Strijden voor behoud van nutten in het voordeel van de gemeenpotentieel en de strijdbaarheid hebben al eens toegestaan dat er ‘be- alle jobs! schap en niet voor de winsten van een socialisme.be /lsp/autosector zijn aanwezig. Als we niet willen drijfsgrenzen’ kwamen tussen elkaar, dat de kansen verkwanseld nu mogen ze niet toelaten dat er ook Uiteraard moeten de vakbonden werk worden en deze mars in het beste nog ‘vakbondsgrenzen’ komen tussen maken van een sterk sociaal plan voor geval herinnerd wordt als een militanten van Ford en militanten van de oudere werknemers. Zij hebben ‘gezondheidswandeling’ moeten de onderaannemers. hun rust meer dan verdiend en mogen de vakbonden nu komen met een op brugpensioen. Er zijn zoveel jonge actieplan voor het behoud van de werklozen aan wie ook kansen gegeven jobs. Regering heeft geen moeten worden. Ford heeft de voorbije drie jaar wereldwijd meer dan 30 miloplossing Onzekerheid jard dollar winst gemaakt. Ook 2012 Limburg dreigt een sociale woestijn zal erg winstgevend zijn. Er is dus toNa de aankondiging van de sluiting te worden. De sluiting van Ford zou taal geen reden om de vraag van ontwas er heel wat onzekerheid. Zou er volgens de laatste cijfers uiteindelijk slagpremies te milderen, zowel voor de terug gewerkt worden na de periode 15.800 jobs treffen. Tevens zijn er mo- Ford werknemers als die van de toelevan economische werkloosheid? Hoe menteel 19.000 economische werklo- veranciers. zou het verzet tegen de aankondiging zen, evenveel als in 2009. En er zijn Maar als alle goede jobs verdwijnen, gevoerd worden? Sommigen stelden meer dan 30.000 ‘echte’ werklozen blijft er geen toekomst over voor de voldat het beter is om alles plat te leggen, (niet-werkende werkzoekenden). De af- gende generaties. Als de reconversie na anderen dachten dat verder werken om gelopen twee jaar nam het aantal leef- de sluiting van de mijnen nog enigzins zoveel mogelijk ‘oorlogsbuit’ te maken loners in Genk met 30% toe. De plan- positief uitpakte, was dit dankzij de aangewezen was. De directie drong nen van de regering beperken zich tot aanwezigheid van een bedrijf als Ford aan en beloofde een ‘startpremie’. Dat het laten aangroeien van het leger van dat op het hoogtepunt 17.000 persowerd verworpen, maar uiteindelijk werklozen en armen. neelsleden kende. Vandaag is er geen werd het werk toch hervat. En dat met De regering stelde een groep van 12 alternatieve tewerkstelling, het regent een normale productie van 1000 au- ‘experten’ aan om een herstelplan voor ontslagen en in de publieke sector zijn to’s per dag. Limburg uit te dokteren. Na twee we- er overal tekorten. De onduidelijkheid werd versterkt ken werd een eerste idee gelanceerd: Hoe kunnen we de jobs behouden? door een gebrek aan klare ordewoorden. de ontslagpremies niet individueel uit- Ford overtuigen door op loon en arDe betoging van 11 november had daar betalen, maar in een fonds voor recon- beidsvoorwaarden in te leveren, werkt een uitstekende gelegenheid toe gebo- versie stoppen. Kortom, het solidari- niet. Dat is al geprobeerd, er werd al den, ook de Europese actiedag van 14 teitsgevoel misbruiken om de arbeiders 12% ingeleverd. Moeten we inleveren november had gebruikt kunnen won- zonder iets op straat te zetten en de po- tot we allemaal aan Oost-Europese, den. Of waarom niet bij de werkher- ging tot herstel zelf te laten betalen. Dit Turkse, Indische of Vietnamese lonen vatting op 15 november? Die kansen is een verdeling van de miserie. Van en arbeidsvoorwaarden werken? Een werden gemist waardoor het overkomt een regering die werkloosheidsuitke- overnemer zoeken, is weinig realisalsof de vakbondsleiding zich beperkt ringen af bouwt, brugpensioen moei- tisch gezien de overproductiecapacitot stervensbegeleiding met als enige lijker maakt en de koopkracht ver- teit bij alle merken. Het verspreiden

O

Enkele feiten en cijfers over de kloof tussen de 1% rijksten en de 99% anderen Het eeuwige wachten

Ongelijkheid van voor de geboorte

Incassobureaus op school

In Vlaanderen wachten 91.926 mensen op een sociale woning, er wordt gemiddeld 970 dagen gewacht. Hoe kan dat tekort aangepakt worden? De denktank Itinera pleit voor huursubsidies. Dat betekent dat de hoge huurprijzen op de private markt in stand worden gehouden door overheidssubsidies. De denktank heeft het over het “dure en verlieslatende model van de sociale woningbouw.” Anderen willen af van de levenslange contracten. Aan de meest eenvoudige oplossing, met name meer sociale woningen creëren, wordt niet gedacht.

De Morgen schreef op maandag 12 november: “Als in ons land een baby dood wordt geboren, dan is de kans 1,76 keer groter dat dit gebeurt in een lage sociale klasse. ‘De gezondheidskloof begint al voor de geboorte’, zegt Sara Willems, professor aan de Gentse universiteit en expert in de relatie tussen de sociale status en gezondheid. ‘Hoe armer, hoe ongezonder. Zelfs voor wie nog in de baarmoeder zit.’ (...) Het opleidingsniveau van de moeder heeft een indirecte invloed op het gewicht van de pasgeboren baby. Bij de Belgische moeders die enkel lager onderwijs hebben gedaan, weegt 10 procent van de baby’s minder dan 2.500 gram, 1,8 procent minder dan anderhalve kilo. Bij moeders met een hoger diploma hebben de pasgeborenen een opmerkelijk hoger gewicht. Slechts 5,6 procent van de baby’s daar weegt minder dan 2,5 kilo en 0,8 procent minder dan 1,5 kilo.” Bovendien neemt de gezondheidskloof verder toe naarmate kinderen ouder worden.

Na de afbouw van sociale diensten ontstaat er ruimte voor andere diensten. Incassobureaus bijvoorbeeld. Die vinden hun weg naar de scholen. Er zijn in Vlaanderen al meer dan 600 scholen die een incassobureau inschakelen om achterstallige facturen in te vorderen. In de Antwerpse stedelijke scholen alleen is er een betalingsachterstand van meer dan 100.000 euro. Ook in het basisonderwijs, waar er een maximumfactuur van 70 euro per jaar is, zijn er betalingsproblemen. Als oplossing wordt gedacht aan een bewustwordingscampagne naar de scholen toe. Aan meer middelen voor onderwijs om de toegang volledig gratis te maken, wordt uiteraard niet gedacht.

dls320geert.indd 5

25/11/2012 18:16:06



thema sociaal

de

Linkse Socialist

Aalsterse SP.a kiest voor de postjes Dat voormalig VB-kopstuk Karim Van Overmeire schepen wordt in een coalitie waar ook SP.a deel van uitmaakt, vindt een grote meerderheid van de Aalsterse SP.a-afdeling geen probleem. Nadat jarenlang voor de postjes werd gekozen en een asociaal beleid mee werd uitgetekend (wat bij het Algemeen Stedelijk Ziekenhuis leidde tot syndicale acties tegen de SP.a-verantwoordelijke voor het ziekenhuis), stemde twee derde voor een deelname aan een coalitie met N-VA en CD&V. Voor de bijeenkomst was er protest. De SP.a was verdeeld rond de kwestie. Voor de verkiezingen was evenwel reeds een voorakkoord getekend, terwijl SP.a goed wist dat de N-VA Karim Van Overmeire als derde op de lijst niet zomaar aan de kant zou laten staan. Voor de SP.a-onderhandelaars vormde dat geen probleem, er werd enkel uitgekeken naar de eigen postjes. Daartegen kwam enig protest binnen de partij maar vooral van buiten de partij. Er werd meermaals actie gevoerd door ‘Noig Verontruste Aalstenaars’ met onder meer een sterke betrokkenheid van BBTK. Ondanks het protest stemden 195 SP.a-ers voor deelname, 95 tegen en waren er 3 blanco stemmen. Hierdoor zal de SP.a twee schepenen leveren. Door de broek tot op de enkels te laten zakken om toch maar enkele schepenpostjes te kunnen behouden, toont de SP.a in Aalst wat ze waard is. Voor een echte oppositie tegen het besparingsbeleid dat op alle niveaus wordt gevoerd, kunnen we niet op deze partij rekenen. Een links alternatief is nodig!

Brussel 21 november. Protestactie aan de Ierse ambassade. Tegelijk waren er internationaal acties om te protesteren tegen het feit dat Savita, een vrouw van Indische afkomst, in Ierland om het leven kwam nadat dokters een levensreddende abortus weigerden

Recht op abortus moet nog steeds worden afgedwongen Marlies (Gent)

reldwijd plaatsvinden, worden door een verbod nog steeds onveilig uitgevoerd en een op acht vrouwen laat hierbij het et nieuws dat in Ierland vorige maand een jonge vrouw overleed leven. Een onderzoek van de Wereldnadat haar een abortus werd geweigerd, sloeg in als een gezondheidsorganisatie wees uit dat bom. Acties en marsen volgden en ook in Brussel werd protest in de voormalige Sovjetrepublieken, georganiseerd om deze situatie aan te klagen. Hoe komt het dat in de waar abortuswetgeving veelal onder eenentwintigste eeuw het recht op abortus in Ierland – en in vele andere kerkelijke druk wordt beperkt, de kans landen- nog niet bestaat? En waarom moeten we ook in België steeds dat vrouwen tijdens hun zwangerschap blijven vechten voor het behoud van deze rechten? sterven vier keer hoger ligt dan in de Europese Unie. Het gebrek aan mogeO p 21 o k t o b e r w e r d S a v i t a de er een storm van protest. In Dublin lijkheden om op een legale manier een Halappanavar opgenomen in het zie- kwamen twintigduizend mensen op zwangerschap af te breken, leidt onder kenhuis van Galway, waar duidelijk straat voor het recht op abortus, dat in meer tot doe-het-zelfsituaties waarvan werd dat ze een miskraam zou krij- Ierland onbestaand is. Nochtans werd onvruchtbaarheid en sterfte het gevolg gen. Meermaals vroeg de vrouw om de in 1992 door het Hooggerechtshof kunnen zijn. zwangerschap te beëindigen, maar haar besloten dat er een uitzondering kan Sommige vrouwen trekken naar het verzoek werd geweigerd aangezien er worden gemaakt op het verbod wan- buitenland voor een abortus, maar dat nog een foetale hartslag was. Na twee neer het leven van de vrouw in gevaar is niet vanzelfsprekend voor wie daar dagen hevige pijn volgde een spontaan komt. Geen van de vijf regeringen die de middelen niet toe heeft. Vaak zijn miskraam en werd de vrouw in kri- sindsdien aan de macht waren, hebben het net vrouwen in moeilijke financiële tieke toestand geopereerd. Op 28 ok- de uitzondering in de wet opgenomen. situaties die geen geld uittrekken voor tober stierf Savita ten gevolge van een Ook nu gaf eerste minister Enda Kenny, voorbehoedsmiddelen, als die al aanwebloedvergiftiging en multi-orgaanfalen. een christendemocraat, reeds te ken- zig zijn. Financiële redenen zijn overiIets wat vermeden had kunnen worden, nen dat er geen snelle aanpassing van gens nog vaak een argument dat wordt mocht er sneller ingegrepen zijn. de wetgeving zal volgen. aangehaald om een zwangerschapsEens het nieuws bekend raakte, volgDe helft van de abortussen die we- onderbreking te ondergaan. Opkomen

H

Voortrekker van Tamil Solidariteit met uitwijzing bedreigd

Geert Cool

H

et willekeurige karakter van het asielbeleid bleek eens te meer met de dreigende uitwijzing van Muruganandam Murugathas, Thas voor de vrienden. Thas is een voortrekker van Tamil Solidariteit en is ook lid van LSP. Op 13 november werd hij opgepakt en overgebracht naar het gesloten centrum te Steenokkerzeel met het oog op een uitwijzing naar Sri Lanka.

Thas is al 18 jaar in ons land en heeft hier een vrouw en twee kinderen. De papieren van zijn vrouw en jonge kinderen (7 en 4 jaar) zijn wel in orde. Voor een activist die mee inging tegen het brutale en bloedige Sri Lankese regime is terugkeren naar dat land geen optie. In de laatste fase van de oorlog in 2009 vielen er meer dan 75.000 doden en waren er aanhoudende bombardementen, ook op zogenaamde ‘nietaanvalszones’, ziekenhuizen, scholen of tijdelijke opvangplaatsen. Er zijn nog steeds honderden Tamils opgesloten in detentiekampen. Het Singalese chauvinistische regime van Rajapakse blijft de Tamil-bevolking discrimineren en onderdrukken.

dls320geert.indd 6

Protestactie op 5 november

voor het recht om een kind te kunnen houden, is evenzeer een onderdeel van de vrouwenstrijd. Op 21 november vond er aan de Ierse ambassade in Brussel een protestactie plaats tegen de abortuswetgeving, waarop een honderdtal mensen hun verontwaardiging uitten. Ook in Schotland, Duitsland, Zweden, Hong Kong, India en de VS vonden die dag protesten plaats na een oproep van het Ierse europarlementslid Paul Murphy. In België organiseert de Belgische pro-lifebeweging elk jaar een ‘mars

voor het leven’ waarop abortus vanuit religieus standpunt wordt betwist. Aan verschillende abortuscentra worden vrouwen door leden van die beweging een schuldgevoel aangepraat over hun beslissing. Het is niet enkel in Ierland, maar ook in landen zoals België, waar abortus wel wettelijk is, dat de strijd nog niet is gestreden en we onze verworven rechten moeten blijven verdedigen.

Tamil-vluchtelingen die naar Sri Lanka terugkeren, lopen een enorm risico. Dat werd bevestigd door Human Rights Watch dat het heeft over martelingen en ontvoeringen. De mensenrechtengroep vroeg de Britse overheid om geen Tamils meer terug te sturen, het Hooggerechtshof hield enkele dreigende deportaties tegen. Het regime pakt zelfs vermeende Tamil-activisten aan, wat zou het dan niet zijn met iemand als Thas, die algemeen bekend staat als activist? In een rapport van de VN over de mensenrechten in Sri Lanka werd erkend dat de VN er niet in slaagde om de burgerbevolking te beschermen. En het is niet gestopt met het officiële einde van de oorlog. De VN moet toegeven dat vertegenwoordigers van de Sri Lankese delegatie op de Mensenrechtenraad in Genève in maart 2012 overgingen tot het bedreigen en lastig vallen van NGOactivisten. Als dit in gebouwen van de VN gebeurt, is het niet moeilijk zich in te beelden tot wat dit regime in eigen land in staat is. Dat het regime op de hoogte is van de mogelijke uitwijzing van Thas, liet het al merken. In Steenokkerzeel kreeg hij telefoon van de ambassade hierover. Ze vroegen meteen ook het adres van zijn vrouw en kinderen. Er wordt een nieuwe asielprocedure ingezet en intussen wordt geprobeerd om alle nodige

papieren in orde te krijgen opdat Thas officieel met zijn vrouw kan trouwen. Dat was voorheen niet mogelijk omdat de ambassade dwars lag om documenten te bezorgen. De campagne tegen de mogelijke uitwijzing van Thas kreeg heel wat steun. Een petitie op het internet kreeg honderden handtekeningen. Er waren tal van solidariteitsberichten, onder meer van Europarlementslid Paul Murphy. De wanhoop in het gesloten centrum van Steenokkerzeel is groot. Het leven in het centrum valt niet mee. Thas: “Het is bijna een gevangenis, het enige verschil is dat onze deuren openstaan en we dus bij elkaar binnen kunnen. Maar dan kunnen we enkel elkaars miserie delen. ’s Avonds mogen we even buiten om te voetballen, maar daar staat mijn hoofd niet naar. Er is een televisietoestel, maar met de erg gevarieerde groep bewoners is dat niet evident. Overdag valt het nog mee, dan kunnen we wat spreken en horen we nog iets. ’s Nachts is het ergste. Het is nooit stil, er is altijd wel iemand die op de muur begint te bonken of te roepen. Slapen lukt hier erg moeilijk.” De solidariteitscampagne zal er alles aan doen om de uitwijzing van Thas te vermijden. Om mee te werken of voor meer info kan je terecht op deze blog:

socialisme.be /lsp/vrouwen

houthashier.wordpress.com /

25/11/2012 18:16:08

industrie thema

www.socialisme.be december 2012 / januari 2013



Grote persgroepen rollen rode loper uit voor industriële investeerders

Industrie. Never waste a good crisis? Eric Byl

D

e aangekondigde sluiting van Ford Genk heeft de grote persgroepen aan het werk gezet. Hoe kunnen we de industrie in België redden? De Tijd stelt een actieplan in 10 punten voor, Le Soir 10 relancemaatregelen en een reeks dossiers over evenveel noodmaatregelen. Varianten daarop vinden we terug in alle grote perstitels. Veel nieuws valt er niet te rapen. Al hun voorstellen zijn erop gericht de rode loper uit te rollen voor mogelijke industriële investeerders. Wordt hier echt het begin van een oplossing geboden of wordt het drama in Genk slechts aangegrepen om alle wensen van het patronaat nog eens op te lijsten? Lonen

De patroons hadden het liever anders gezien. Hun bewering dat de loonkosten aan de basis lagen van de keuze voor Genk werd door de Ford-directie zelf ontkend. Zelfs de sectorfederatie Agoria moest toegeven dat de lonen in Genk op dit ogenblik 5 procent lager liggen dan in Duitsland. (1) Peter Leyman, voormalig Voka-voorzitter en ooit gedelegeerd bestuurder bij Volvo beweert dat per 100 euro kostprijs van een wagen de productiekost maar 10 tot 15% zou bedragen. De rest zou gaan naar logistiek, marketing en ontwikkeling. Loonkosten zouden slechts 6 tot 8% vertegenwoordigen. (2) Vic Heylen, autospecialist bij FCAR, beweert dat dit in de assemblage slechts 5,5% van de totale kost bedraagt. Toch is zowat heel het establishment gemobiliseerd om ons aan te praten dat loonkost het grote probleem is. De regering Di Rupo maakt niet van het terugdringen van de armoede, maar van de zogenaamde loonkostenhandicap met de buurlanden de hoeksteen van haar begroting. Zowel Le Soir als De Tijd geven het een centrale plaats in hun 10 puntenprogramma. In haar jongste jaarverslag, dat van 2011, berekende de Nationale Bank dat de lonen hier sinds de invoering van de wet op de bescherming van het concurrentievermogen in 1996, 4,6% sneller stegen dan het gewogen gemiddelde van Duitsland, Frankrijk en Nederland.(3) Dat is echter uitsluitend aan Duitsland te wijten. In Nederland zijn de lonen tijdens diezelfde periode 14% meer gestegen dan bij ons, in Frankrijk 3% meer. Daarover piept De Tijd niet in haar actieplan. De krant wijst er enkel op dat in Duitsland de lonen tijdens diezelfde periode 14% ‘minder snel stegen’. Geen woord over de Duitse eenmaking en de druk die dat teweegbracht op de lonen. In de vergelijking van onze lonen met die van de buurlanden wordt bovendien geen rekening gehouden met loonsubsidies en andere fiscale voordelen. Die bedragen nu al ruim 10 miljard euro per jaar, meer dan 5,5% van de totale loonmassa. Als ook die in rekening gebracht worden, bedraagt de zogenaamde handicap nog maar 1%.

uit de financiële sector, de non-profit en uitzendarbeid werden bewust niet opgenomen. Daaruit blijkt dat in grote bedrijven in Nederland 126 werknemers vereist zijn, in Frankrijk 131, in Duitsland 132 en in het VK zelfs 176, om dezelfde omzet te produceren als 100 werknemers in België. (5) Tijdens de jongste begrotingsbesprekingen werd even de mogelijkheid geopperd een wettelijke verlofdag te schrappen of een andere manier om de arbeidstijd te verlengen. Ook daarover houdt de OESO cijfers bij. In Nederland werken de werknemers jaarlijks gemiddeld 200 uur minder dan in België, in Frankrijk is dat 100 uur minder en in Duitsland 150 uur. (6) Veel tijd om te zonnebaden hebben werknemers in Griekenland niet. Zij werken gemiddeld 460 uur per jaar meer dan in België. Doordat er nauwelijks grote bedrijven zijn, ligt de productiviteit er gemiddeld nauwelijks hoger dan we hier in België kennen in de meeste kleine bedrijven van hooguit 10 werknemers, 34 dollar per uur.

graad in één klap optrekken tot 76%... Een Duitse vestiging sluiten zou sociaal een stuk lastiger zijn”.(8) The Wall Street Journal noemt in haar artikel over Ford Genk, België een “land met minder moeilijke autovakbonden”. (9) Alternatieven

Ontkennen dat de ongebreidelde drang naar competitiviteit leidt tot overcapaciteit zou zinloos zijn. De vestiging in Genk is een hypermodern bedrijf. Dat geldt voor talloze bedrijven die vandaag geherstructureerd worden of botweg dichtgegooid. Die vestigingen bevatten moderne laboratoria, moduleerbare matrijzen en computergestuurde robotten. Met de nodige aanpassingen kan er zowat alles geproduceerd worden. Waarom die rijkdom opofferen aan privaat winstbejag en met gemeenschapsmiddelen de rode loper uitrollen voor nog meer private geldwolven? Die installaties en de terreinen in beslag nemen, gebruik maken van de talloze

kenniscentra aan onze universiteiten, van de technische knowhow en van de Waaraan wijten de echte specialisten ervaren werknemers, zou ons in staat van de autosector de sluiting van de stellen eindelijk tegemoet te komen aan vestigingen in Genk en Southampton? de echte behoeften: een mens en milieuProductiviteit Ferdinand Dudenhöffer, professor aan vriendelijk mobiliteitsplan, de bouw van het CAR-instituut van de universiteit energieneutrale en betaalbare sociale Uurlonen zijn slechts een deel van Duisburg-Essen: “Andere Europese woningen, van scholengebouwen en anhet verhaal. Volgens de OESO pro- vestigingen sluiten was veel moeilijker. dere noodzakelijke infrastructuur, het duceerde een werknemer in België in In Valencia kan je zeer moeilijk werk- benutten van duurzame energiebron2011 gemiddeld elk uur een waarde van nemers laten afvloeien. Dat is daar nen etc. Daarmee zouden we de basis 59,2 dollar, in Nederland 59,6 dollar, in zeer sterk gereglementeerd. En ook kunnen leggen voor een echt industrieel Frankrijk 57,5 dollar en in Duitsland in Duitsland was het niet mogelijk om beleid in plaats van mee te stappen in 55,3 dollar.(4) Dat is alle sectoren sa- mensen te ontslaan, omdat er garan- de concurrentielogica waarbij gemeenmen. In maart publiceerde consultant ties gegeven waren tot 2015 of 2016”. schapsmiddelen worden aangewend om PricewaterCoopers een vergelijken- (7) Volgens UBS-analist Colin Lagnan werknemers tegen elkaar uit te spelen de studie voor private bedrijven met was de keuze voor Genk logisch. “Op ten koste van hun arbeidsomstandighemeer dan 250 werknemers. Bedrijven die manier kan de groep de bezettings- den, hun inkomen en hun leefmilieu.

dls320geert.indd 7

Wat speelt dan wel?

De industrie vervangen door een kenniseconomie?

S

inds 1995 is het aantal jobs in de industrie met 134.000 afgenomen tot nu nog 585.000 overblijvende jobs. In 1995 werkte nog 18,6% van de actieve bevolking in de industrie, nu nog maar 12,6%. (10) In tegenstelling tot 2003, tijdens de vorige grote herstructurering bij Ford Genk, vinden de persgroepen dat nu alarmerend. Destijds tekende diezelfde pers uit de mond van allerhande specialisten nog op dat het voor de industrie in West-Europa afgelopen was. Dat we ons voortaan uitsluitend moesten toeleggen op kenniscentra. De linkse socialisten waren het daar toen al niet mee eens. We benadrukten het belang van de industrie. Als de productie verhuist, zal het niet lang duren vooraleer ook de kenniscentra volgen, schreven we. De fabel over de zogenaamde kenniseconomie is nog niet helemaal verdwenen, maar wordt gelukkig niet meer gehanteerd als toverstok voor magische oplossingen. Ook de persgroepen wijzen er nu op dat de export van goederen in ons land nog steeds veel groter is dan de export van diensten en dat bovendien juist de industrie het meest besteedt aan onderzoek en ontwikkeling. Dat de industrie rake klappen krijgt, ondervinden arbeiders en hun gezinnen, waaronder ook heel wat LSP-militanten helaas dagelijks. Toch willen we er de aandacht op vestigen dat een niet gering deel van het jobverlies het gevolg is van het uitbesteden door industriële bedrijven van niet-kerntaken. Onderhoud, schoonmaak en administratie die vroeger tot de industrie behoorden, zijn verzelfstandigd of uitbesteed en worden nu dikwijls tot diensten gerekend. Bovendien is het jobverlies niet gepaard gegaan met een daling van de geproduceerde waarde. Volgens een rapport van het Leuvense Steunpunt Ondernemen en Regionale Economie is de industriële tewerkstelling in Vlaanderen tussen 2001 en 2010 weliswaar afgenomen met 20%, maar in diezelfde periode steeg de toegevoegde waarde met 40%. Nog in die periode is de arbeidsproductiviteit toegenomen met 50%, in de chemie zelfs met 200%. (11)

Voetnoten (1) De Tijd 24/10/2012 Zoek de autosector in Europa’s plan voor een industriële revolutie (2) Le Soir 24/10/2012 Leyman: ”chaque centime d’euro compte” (3)Een technische werkgroep van de regering die de begroting 2013 moest begeleiden, beweert dat de loonhandicap intussen is opgelopen tot 5,2%. De details daarvan kennen we nog niet. Het zou kunnen, maar zoals gewoonlijk zullen die cijfers de komende maanden naarmate de werkelijke gegevens binnen komen, herzien worden. (4)http:/stats.oecd.org/Index.aspx?usercontext=sourceoecd (5)Verslag daarvan in De Tijd van 28/03/2012 – Belg presteert, maar rendeert niet (6)Zie voetnoot 4 (7) De Tijd 30/10/2012 – Dudenhöffer: ‘Ford kon enkel Genk sluiten’ (8) De Tijd 23/10/2012 ‘Sluiting lost overcapaciteit bij Ford op’ (9) De Tijd 14/09/2012 ‘Autobouwers willen steeds dichter bij hun markt zitten’ (10) De Tijd 25/10/2012 Belgische industrie smelt weg (11) Beleidsrapport STORE-B-12-001 Sectoranalyse van de Belgische economie – 3 juli 2012

25/11/2012 18:16:09



thema dossier

de

Linkse Socialist

Van apartheid tot Marikana – de strijd voor sociale rechtvaardigheid gaat door

April Ashley

1960 of de heroïsche jongerenopstand in Soweto in 1976, waarbij zowat 100 jongeren door de politie werden vermoord. e strijd van de mijnwerkers De bewegingen toonden de vastberabij Marikana heeft de denheid van de massa’s om een einde situatie in Zuid-Afrika te maken aan de apartheid. veranderd. Er is een terugkeer Dat de roep naar een revolutionaivan arbeidersstrijd. De staking re verandering breed werd gedraheeft zich als een lopend vuurtje gen, kwam ook tot uitdrukking in het verspreid in andere mijnen. Vrijheidscharter dat in 1955 door het Het feit dat loonsverhoging ANC werd aangenomen. Dat charter werd bekomen, versterkte het sprak zich uit voor de nationalisatie hernieuwde zelfvertrouwen van de commandoposten van de ecovan de Zuid-Afrikaanse nomie: “De nationale rijkdom van ons arbeidersbeweging. land, de erfenis van de Zuid-Afrikanen, moet aan de bevolking toekomen. De Midden augustus werden meer dan minerale rijkdommen onder de grond, 40 mijnwerkers omgebracht in een ope- de banken en de industriële monopolies ratie die deed denken aan “de ergste moeten in het bezit van de volledige bebloedbaden onder het apartheidsregi- volking komen.” me” (Business Day, 17 augustus). Het bloedbad schokte de Zuid-Afrikaanse samenleving en het bracht de strijd van Arbeidersstrijd de mijnwerkers op de voorgrond met een enorme lokale en internationale Tussen 1961 en 1974 verdubbelde solidariteit en steun. het aantal zwarte arbeiders in de ZuidDe strijd deed oudere arbeiders den- Afrikaanse industrie. Het zorgde er ken aan de jarenlange beweging tegen meteen voor dat de georganiseerde arde apartheid. Ook jongeren raakten beidersklasse op het toneel verscheen. hierdoor geïnteresseerd in wat al die Dat gebeurde onder meer bij de dokwerjaren geleden is gebeurd. Het was in kersstaking van 1973, een staking die 1994 dat de meerderheid van de Zuid- de situatie in het land veranderde. Afrikaanse bevolking, de zwarte beDe massale stakingsacties vonden volking, eindelijk stemrecht kreeg. een enorme weerklank in de rest van Hiermee kwam er een einde aan de de wereld. Er was een golf van solidaapartheid en kwam een eerste regering riteit met betogingen, acties en een boyonder leiding van het ANC (African cotcampagne. Veel gewone werkenden National Congress) aan de macht. die politiek bewust werden in deze peDe hele wereld hield zijn adem in toen riode keken enorm op naar de strijd in Nelson Mandela op 11 februari 1990 Zuid-Afrika. na 27 jaar uit de gevangenis kwam. De De arbeidersstrijd van de vroege jahoop en de dromen van de meerderheid ren 1980 leidde tot het ontstaan van de van de bevolking werden op de schou- vakbondsfederatie Confederation of ders van Mandela gelegd. Er werd ge- South African Trade Unions (Cosatu) hoopt op een nieuw Zuid-Afrika zonder in 1985. In 1987 nam Cosatu het onderdrukking en uitbuiting door het Vrijheidscharter aan, waarbij het stelblanke minderheidsbewind. De vrij- de “Socialisme betekent vrijheid.” De lating van Mandela kwam er na jaren grootste vakbond binnen de federavan harde en moeilijke strijd. Het apart- tie, de mijnwerkersvakbond National heidsregime probeerde de revolutie in Union of Mineworkers (NUM), werd bloed te smoren. toen geleid door de nog militante Cyril Er was het bloedbad in Sharpeville in Ramaphosa en stond vooraan in strijd-

D

dls320geert.indd 8

bewegingen. Er kwam een reeks algemene stakingen die het land onbestuurbaar maakten en bijdroegen tot het einde van de apartheid. Twintig jaar na het einde van de apartheid blijft weinig over van de hoop en de dromen van de arbeiders die tot uiting kwamen in het Vrijheidscharter. Met de val van de stalinistische dictaturen in het Oostblok verdween de dreiging van de vestiging van nieuwe marionetregimes. Tegelijk schoven veel arbeidersorganisaties onder druk van het neoliberale ideologische offensief naar rechts op. Het zorgde er in Zuid-Afrika voor dat het blanke regime van FW De Klerk een mogelijkheid zag van een akkoord van machtsdeling met het ANC. De fundamentele economische belangen van het kapitalisme waren niet bedreigd omwille van de bocht naar rechts van de ANC-leiding die hiermee verraad pleegde aan de revolutionaire strijd. Falen van het ANC

elektriciteit of lopend water. Het toilet potentieel is. Dat wordt versterkt door buiten wordt gedeeld met twee andere de internationale solidariteit. Het pogezinnen.” (The Guardian, 7 septem- tentieel moet benut worden om met de ber 2012) werkende bevolking tot fundamentele Behalve de korte periode van herop- verandering te komen. bouw en ontwikkeling in de eerste jaren, waarbij er beperkte verbeteringen waren voor de zwarte arbeiders, voerde het ANC een agressief neoliberaal economisch beleid met massale privatiseringen van publieke diensten zoals elektriciteit en water. Dat heeft geleid tot een toegenomen armoede onder de arbeiders. Het neoliberale beleid leidde tot tal van strijdbewegingen voor betere huisvesting en diensten. Het stopzetten van de subsidies voor watertoevoer in Kwa Zulu Natal in 2000 leidde tot de grootste epidemie van cholera in de geschiedenis van het land. Arbeiders trokken immers naar rivieren en meren om te drinken omdat ze zich de nieuwe dure watertoevoer niet konden permitteren. Er waren massale stakingen van de publieke sector tegen het privatiseringsbeleid. Dat was het geval in 2007 en 2010. Deze stakingen leidden tot spanningen binnen het ANC en de tripartite alliantie van ANC met Cosatu en de Zuid-Afrikaanse Commmunistische Partij (SACP). De spanningen kwamen er omdat het ANC-leiders bewuste agenten zijn geworden van de grote bazen en het kapitalisme. Ook een aantal leiders van Cosatu hebben zich in de rangen van de elite opgewerkt en hebben strijdbewegingen de rug toegekeerd. Cyril Ramaphosa kreeg vorig jaar als niet-uitvoerende directeur van het mijnbedrijf Lonmin een jaarloon van 75.000 euro. Hij staat symbool voor de kloof tussen de nieuwe zwarte elite en de armoede onder de meerderheid van de bevolking.

Vandaag is Zuid-Afrika het meest ongelijke land ter wereld. De rijkste 10% van de bevolking is goed voor 60% van het totale inkomen. De armste helft van de bevolking komt aan minder dan 8% van het inkomen. Bijn a e e n k wa r t va n de Zu idAfrikaanse gezinnen lijdt iedere dag opnieuw honger. Een gemiddelde arbeider verdient 18 Rand (1,6 euro) per dag, maar 44% van de werkenden (zes miljoen mensen) heeft minder dan 0,9 euro per dag. Een kwart van de bevolking zit zonder werk, onder jongeren is dat de helft. Dit betekent dat de arbeiders in een verschrikkelijke armoede blijven leven. Een mijnwerker vertelde hierover: “We zitten acht uur onder de grond. Een socialistisch Het is er bloedheet en er is geen dag- alternatief licht. Er is soms een gebrek aan lucht en we krijgen dan lucht via een buis. Het bloedbad van Marikana heeft de Bovengronds is er in mijn woning geen geloofwaardigheid van het ANC verder ondermijnd. Het ANC maakte duidelijk dat het eenzelfde angst en afkeer heeft tegenover de gewone werkenden als de kapitalisten. “Het ANC was onderdeel van de zwarte geest, de zwarte ziel. Het nam bijna mystieke proporties aan. Maar nu is het geloof erin verdwenen. De band is gebroken en dat gebeurde op televisie.” (The Guardian, 7 september 2012). Naarmate de globale economische recessie dieper wordt, probeert het patronaat met de steun van de ANC-regering om de factuur van de crisis op kap van de arbeiders af te wentelen. Dat zal niet alleen leiden tot nieuwe strijdbewegingen, maar het kan ook leiden tot verdeeldheid binnen de tripartite alliantie en binnen het ANC zelf. De Democratic Socialist Movement, onze zusterorganisatie in Zuid-Afrika, staat vooraan in het organiseren van de arbeidersstrijd. We hebben in Marikana en op nationaal vlak een stakerscomité opgezet dat buiten de bestaande vakbondsstructuren bestaat. Met dit stakerscomité kunnen de arbeiders hun eigen strijd in handen nemen. De enthousiaste steun voor het stakerscomité, het idee van een algemene staking en het idee van een nieuwe massale arbeiderspartij geeft aan dat er een enorm

25/11/2012 18:16:10

Dossier thema

www.socialisme.be December 2012 december 2012 // januari Januari2013 2013



100 jaar ANC. Van hoop tot desillusie Thamsanqa Dumezweni, tegen het kapitalisme is ouder dan het Democratic Socialist Movement ANC. Gedurende een groot deel van het 100-jarig bestaan van de organisatie werd de massastrijd niet geleid of egin 2012 werd een gekanaliseerd door het ANC. In 1960 evenement gehouden om het werd het ANC verboden en speelde het feestjaar naar aanleiding een grote rol in het verzet. Maar belangvan de 100ste verjaardag van rijke ontwikkelingen zoals de stakingen het ANC op te starten. Een van van 1973 in Durban, de jongerenbewesprekers had het over de “dorre ging in Soweto 1976, de vorming van de beenderen” die zich in de valleien vakbondsfederatie Cosatu (Congress of opstapelden toen Zuid-Afrika een South African Trade Unions) of de opkapitalistische economie werd en standige bewegingen van de jaren 1980 er grote winsten werden gemaakt vonden allemaal los van het ANC plaats. ten koste van het bloed, zweet en De massa’s hebben zichzelf bevrijd. tranen van de werkende bevolking. Daarbij was er de hoop dat het ANC de De arbeiders waren voor de strijd voor nationale bevrijding en socikapitalisten slechts een stapel ale emancipatie zou leiden en een einde levenloze beenderen. Arbeiders zou maken aan het blanke minderheidsen armen hoopten dat het ANC bewind en het kapitalisme. een einde zou maken aan dit Vandaag blijkt steeds meer dat het moorddadige systeem. Nu blijkt ANC een nationalistische formatie is die echter dat het ANC dit systeem net uit is op een akkoord met het kapitalisme in stand houdt. en het kolonialisme. De leiding van het ANC was in de jaren 1950 al zo wanhoDe strijd tegen het kolonialisme en pig uit op een akkoord met de kapitalis-

B

ten dat ze bereid was om toe te geven aan de eis van algemeen stemrecht. In onderhandelingen om een einde te maken aan de apartheid stemde Mandela in met een voorstel om het aantal zetels voor zwarten te beperken en pas nadien uit te breiden. Reeds bij deze onderhandelingen vanaf eind 1991 – de zogenaamde Convention for a Democratic South Africa (CODESA) – probeerde het ANC het kapitalisme te redden. De onderhandelingen vonden plaats terwijl er een grote druk was van de opstandige arbeidersklasse. Gelijk welk voorstel dat geen algemeen stemrecht voor iedereen gaf, zou het ANC toen al gediscrediteerd hebben. Uiteindelijk stemde het ANC ermee in om de economische dictatuur van de kapitalistische klasse te verdedigen en om bewegingen van onderuit te stoppen zodat het systeem niet aan de kant zou geschoven worden. Officieel is ZuidAfrika nu een democratie, maar de commandoposten van de economie blijven in de handen van de heersende klasse die de economische dictatuur van de 1% rijksten vestigen. Het ANC werd in 1912 opgezet vanuit de hoop op verandering onder de zwarte bevolking. Aan de oprichting werd vooral meegewerkt door de Afrikaanse elite, stamhoofden, priesters, hoger opgeleide Afrikanen,... Het ANC richtte zich toen niet op arbeidersstrijd of op een socialistische omvorming van de samenleving, een ideologische positie die toen reeds onderdeel vormde van het bewustzijn van de arbeidersbeweging. Toen een nieuw gevormde vakbond, de ICU (Industrial and Commercial Workers’ Union), in 1919 de macht van het blanke kapitaal begon uit te dagen, botste dit op tegenstand van het ANC. De beweging werd door het ANC afgedaan als geïnspireerd door diegenen die de Russische tsaar vermoordden. Er werd verwezen naar de Bolsjewieken die in 1917 een einde maakten aan het kapitalisme. Deze succesvolle socialistische revolutie had een enorme impact op het bewustzijn van de arbeiders in ZuidAfrika en de rest van de wereld. Het ANC is vandaag enkel aan de macht omwille van de steun van de georganiseerde arbeidersbeweging. Maar het ANC heeft steeds een dubbele houding gehad tegenover die arbeidersbeweging. Toen de onafhankelijke vakbonden die uiteindelijk Cosatu zouden vormen een opgang kenden, werden ze door de ANC-leiding in ballingschap afgedaan als ‘gele’ vakbonden (geen echte vakbond). Cosatu werd uiteindelijk omarmd omdat het onmogelijk was om het te negeren. Het werd een reus waartegen het ANC zich niet kon verzetten. Vandaag blijft het ANC vasthouden aan een alliantie met Cosatu en de sterke communistische partij, de SACP (South African Communist Party). Het resultaat hiervan is dat de arbeidersklasse met handen en voeten wordt gebonden in het belang van het kapitaal. Georganiseerde arbeidersstrijd maakt het

verschil

De arbeidersklasse is zelf rechtgestaan om in verzet te gaan tegen onderdrukking en uitbuiting. Er is heel wat strijd geleverd en ook de strijdbewegingen vandaag geven aan hoe de onderdrukten in staat zijn om terug te vechten. Het ANC doet er vandaag alles aan om deze strijd te stoppen. Er is immers een sterke traditie van strijd in Zuid-Afrika. Het was niet op basis van guerrilla, maar door de kracht van de georganiseerde arbeidersbeweging en de jongeren dat de kapitalisten tot toegevingen werden gedwongen en het apartheidsregime moesten opbergen. In de jaren 1980 bereikte de kracht van de arbeidersbeweging een hoogtepunt. De oprichting van Cosatu in 1985 was een uitdrukking van een groeiende maturiteit in de arbeidersstrijd. Het meest vooruitziende deel van het kapitaal besefte dat het de massastrijd enkel kon controleren doorheen de leiders van die strijd. Repressie op zich zou immers niet meer volstaan. Dat leidde tot onderhandelingen tussen vertegenwoordigers van het regime met Mandela die nog gevangen zat en Mbeki die in ballingschap was. Het onderhandelde akkoord bracht verandering maar bleef beperkt tot het feit dat iedereen stemrecht kreeg. Burgerlijke democratie betekent dat we wel mogen stemmen, maar dat er intussen niets wordt gedaan aan kwesties als armoede, werkloosheid, onderwijs, gebrek aan gezondheidszorg, dakloosheid,... Het is geen democratie voor de arbeiders en de armen, maar democratie voor de kapitalisten om hun winstsysteem verder te zetten. 18 jaar ANC aan de macht maar uitbuiting is niet verdwenen

Het ANC was opgezet om het onderscheid tussen de zwarte en de blanke bevolking weg te nemen. Nu het ANC 18 jaar aan de macht is, blijft het onderscheid voor de overgrote meerderheid van de zwarte arbeidersklasse even groot als voorheen. Het ANC staat aan het roer van een samenleving die op heel wat vlakken op het oude Apartheidsregime lijkt. De ongelijkheid tussen arm en rijk is bijzonder groot. Het is niet omdat er nu ook rijke zwarten zijn, dat er gelijkheid is. Racisme was een historisch wapen van het kapitalisme in Zuid-Afrika om de arbeidersklasse onder de knoet te houden. Onder het ANC-bewind hebben delen van de zwarte middenklasse zich kunnen opwerken, maar het lot van de arbeidersklasse is niet verbeterd. Toen het ANC in 1994 aan de macht kwam, was het niet om het systeem omver te werpen maar wel om het te hervormen. Het kapitalistische systeem werd aangepast aan de nieuwe omstandigheden die werden opgelegd door de enorme strijdbewegingen van de arbeidersklasse. Tot vandaag blijft racisme een belangrijke factor in Zuid-Afrika. Het racisme is uit de wetten en regels geschrapt,

maar het blijft voortbestaan in het dagelijkse leven. Vrouwen worden nog steeds fysiek en emotioneel misbruikt en verkracht. Er kan niet over welvaart worden gesproken als een meerderheid van de werkende bevolking tot absolute armoede is veroordeeld. Enkel een socialistisch Zuid-Afrika kan daar een antwoord op bieden. Zuid-Afrika is een kapitalistisch land dat gebaseerd is op de goedkope arbeid van de werkende bevolking. Een socialistische revolutie zou daar een einde aan maken. Het potentieel voor zo’n revolutie was in het verleden reeds erg groot. Maar de geschiedenis liet de arbeidersklasse niet toe om een revolutionaire leiding te creëren die in staat was om de arbeidersklasse tot een overwinning te brengen. Net zoals elders speelde het stalinisme een verraderlijke rol in Zuid-Afrika. Het stalinisme kwam voort uit de degeneratie van de Russische revolutie. Het leidde tot een verzwakking van de revolutionaire partijen in heel de wereld en tot verraad door het vormen van allianties tussen kapitalisten en arbeiders. In Zuid-Afrika leidde de stalinistische koerswending in 1929 tot een fusie van de toenmalige SACP en het ANC. Door de belangen van de bureaucratie in de voormalige Sovjetunie te verdedigen, werd in de praktijk ook het kapitalistische bewind in de rest van de wereld verdedigd. De afgelopen 100 jaar heeft het ANC heel wat verraad gepleegd en daarbij werd het vaak bijgestaan door de SACP. Die partij blijft tot vandaag de arbeidersbeweging een mes in de rug steken. Het kapitalisme omverwerpen

Het kapitalisme zit wereldwijd in een crisis. Dit systeem is niet in staat om de samenleving vooruit te trekken. Hoe zou het ANC ook maar iets van vooruitgang kunnen bekomen op kapitalistische basis? De oplossing bestaat uit het omverwerpen van het kapitalisme en dat te vervangen door de democratische heerschappij van de arbeidersklasse, socialisme dus. Dat vereist een bewust begrip onder de arbeiders, armen en jongeren van het feit dat een betere toekomst enkel mogelijk is door voor socialisme op te komen. Er is nood aan revolutionaire vakbonden, lokale organisaties en politieke partijen met een socialistisch programma. De Democratic Socialist Movement (DSM) in Zuid-Afrika vormt onderdeel van de wereldwijde strijd voor socialisme. Daarbij moeten we ingaan tegen het beleid van het ANC, de reformistische leiding van Cosatu en de oude stalinistische leiding van de SACP. Die organisaties genieten nog steeds veel steun, maar hun rol is niet langer progressief. Het vraagt geduld en vastberadenheid, maar we zijn ervan overtuigd dat de arbeiders en jongeren in Zuid-Afrika uiteindelijk het bewustzijn en vertrouwen zullen hebben om de strijd voor een arbeidersregering aan te gaan.

ANC-leider Mandela zat jarenlang in de gevangenis. Er werd internationaal campagne gevoerd om hem vrij te krijgen. Eens aan de macht loste het ANC echter de verwachtingen niet in.

dls320geert.indd 9

25/11/2012 18:16:10

10

4 more years

de

Linkse Socialist

VS: kiezers verwerpen rechtse agenda Bart Vandersteene

W

ereldwijd werd er opgelucht ademgehaald toen op 9 november bleek dat Obama en niet Mitt Romney de nieuwe president van de VS werd. De Republikeinen hadden velen schrik aangejaagd met een ultrarechtse agenda en een vorm van wereldvreemdheid. Het enthousiasme voor ‘four more years’ Obama ligt echter een heel pak lager dan in 2008. En dat heeft alles te maken met het feit dat Obama de afgelopen vier jaar zich heeft opgesteld als een marionet van Wall Street en de Amerikaanse elite, weliswaar met een progressievere agenda dan die van de Republikeinen.

en daarmee de agenda van de 1% uitvoeren. Enkele kleine, eerder symbolische, belastingverhogingen voor de In vergelijking met 2008 waren hoogste inkomens zullen de bittere pil er 12 miljoen minder kiezers die ef- moeten vergulden. Maar het zal niet fectief stemden. Dat zegt al veel volstaan om een radicalisering, protest over het tanende enthousiasme bij de op straat en grote sociale bewegingen Amerikaanse bevolking. Vier jaar ge- te vermijden. leden werd voor Obama gestemd als een redder die “hoop” en “verandering” zou brengen. Nu werd hij gezien Obama als president is toch als het “minste kwaad”. Obama won de beter? verkiezingen ondanks wat hij deed als president. Banken kregen honderden De argumenten waarom velen dan miljarden dollars. Er werd bespaard op toch maar voor Obama stemden, zijn sociale diensten en miljoenen gezinnen dezelfde als diegene waarmee de verloren hun huis. Heel wat antioorlogs- Europese sociaaldemocraten telkens activisten stemden voor Obama, ook al opnieuw, weliswaar met tanend sucbleef die in tal van landen oorlog voe- ces, naar de verkiezingen trekken. Het ren. Guantanamo werd ondanks alle centrale argument is de schrik voor het beloftes niet gesloten. brutale rechtse monster. Zo wil het esBijna de helft van de bevolking, 146 tablishment de keuze bij ons beperken miljoen Amerikanen, leeft onder of zoals die in de VS, tot een keuze tusnet boven de armoedegrens. Dit aan- sen Pepsi en Cola, twee varianten van tal steeg onder Obama. Tegelijkertijd dezelfde politiek. Het aanvaarden van werden de rijken nog een pak rijker. In deze logica zou in Antwerpen beteke2010 ging 93% van de inkomensstij- nen dat we voor Patrick Janssens zouging naar de 1% rijksten. den stemmen om toch maar te vermijden dat De Wever burgemeester wordt. Dit argument wordt alsmaar minder Naar harde besparingen gepikt. Zoals bij ons zijn er ook in de VS De crisis heeft al lelijk huisgehouden standpunten die een brede steun gein de VS, maar het ergste moet nog ko- nieten, maar waar geen van beide grote men. Serieuze besparingsprogramma’s partijen voor opkomen. Denk maar aan hebben reeds honderdduizenden werk- een publieke gezondheidszorg, hogere nemers in de openbare diensten en het belastingen voor de rijken, het beperonderwijs op straat gezet. Ondanks ken van de uitgaven voor defensie of alle besparingen zal het begrotingste- een echt programma om jobs te creëren. kort in 2012 ongeveer 7% van het BBP Maar liefst 72% van de Amerikanen bedragen. stelde dat ze zouden overwegen om De federale staat gaf allerhande belas- voor een derde partij te stemmen indien tingcadeaus aan de rijken maar durfde deze partij hen zou vertegenwoordigen de rekening daarvoor niet presenteren rond deze thema’s, 22% stelde zeker aan de bevolking. Ze geeft jaarlijks voor zo’n partij te zullen stemmen. meer dan 1 triljoen dollar meer uit dan De vakbonden gaven ongeveer 500 ze inkomsten heeft. Obama zal de ko- miljoen dollar aan de campagne van mende vier jaar niet langer verstopper- Obama. Met dit bedrag zou een gigantje kunnen spelen. Hij zal overgaan tot tische campagne kunnen worden gebelangrijke besparingsprogramma’s voerd voor een kandidaat die wel degeVan ‘hope’ en ‘change’ naar het ‘minste kwaad’

Velen waren opgelucht dat Romney het niet haalde. Maar de verwachtingen in Obama zijn vandaag veel beperkter dan vier jaar geleden. Van de kandidaat van de hoop op verandering werd hij de kandidaat van het ‘minste kwaad’. lijk het programma van de vakbonden ondersteunt.

dat vandaag als links zou bestempeld worden. Hij voerde maatregelen in om het milieu en de veiligheid op de werkvloer te beschermen. Hij maakte een De Democraten vormen einde aan de Amerikaanse gevechtsoperaties in Vietnam. Hij breidde de het kerkhof voor sociale bewegingen sociale zekerheid uit en legde het einde van de segregatie in publieke schoAlle belangrijke hervormingen in de len op. De Democraat Bill Clinton ontAmerikaanse geschiedenis werden niet mantelde de sociale zekerheid, gaf de bekomen door de Democraten aan de financiële sector vrij spel, ondertekenmacht te brengen maar door massabe- de een anti-holebiwet, weigerde Kyoto wegingen. De Democratische Partij te ratificeren,… vormde steeds een obstakel voor verNiet dat de corrupte Nixon zo’n goede regaande hervormingen en probeerde kerel was in vergelijking met Clinton. bij de eerste kansen daartoe om sociale Het verschil kwam door het politieke bewegingen de mond te snoeren. en maatschappelijke klimaat. Nixon Vergelijk maar eens de regering on- stond onder een enorme druk van een der Nixon en die onder Clinton. De groeiende massabeweging. Clinton was Republikein Nixon voerde een beleid president in de jaren ’90 toen het neo-

liberalisme door alle klassieke partijen werd omarmd. Zijn beleid en de enorme teleurstelling bij zijn kiezers was de reden bij uitstek waarom Bush in 2000 verkozen werd en acht jaar aan de macht bleef. De logica van steun aan de kandidaat van het ‘minste kwaad’ leidt vaak tot het inslikken van kritiek op het beleid. Want kritiek zou de president wel eens kunnen verzwakken en het ‘grote kwaad’ aan de macht brengen. Deze logica legt een molensteen rond de nek van alle sociale bewegingen. Daarom pleit onze zusterorganisatie Socialist Alternative voor het samenbrengen van alle krachten die kunnen bouwen aan een van Wallstreet onafhankelijke politieke kracht die de belangen van de 99% verdedigt.

29% voor socialistische kandidaat in Seattle

K

shama Sawant van Socialist Alternative heeft bij de verkiezingen in de staat Washington een historisch resultaat geboekt.

Kshama Sawant van Socialist Alternative haalde meer dan 20.000 stemmen en 29% bij parlementsverkiezingen in de deelstaat Washington

dls320geert.indd 10

Ze haalde in een kiesdistrict in Seattle 29% van de stemmen in de strijd voor een zetel in het deelstaatparlement. Sawant haalde met een expliciet socialistisch programma meer dan 20.000 stemmen. Dat is het beste resultaat in vele jaren voor een onafhankelijke linkse kandidaat in de VS. Het biedt een basis om verder op te bouwen. Sawant lanceerde na de verkiezingen een oproep aan alle linkse activisten in de stad om in 2013 aan de gemeenteraadsverkiezingen deel te nemen met een linkse lijst, samen met Occupy-activisten, vakbonden en sociale bewegingen. Het resultaat van Sawant is ook een fantastisch antwoord op het argument dat Amerikanen verrechtsen en alles wat naar socialisme ruikt, verafschuwen. Met een programma tegen elke vorm van besparingen en tegen belastingcadeaus voor de rijken, met de eis voor de nationalisatie van Boeing, Microsoft en Amazon, slaagde Socialist Alternative erin om de ideeën van het democratisch socialisme concreet te maken en te populariseren. De lokale krant The North Star schreef op 8 november: “Vergis je niet:

Sawant en Socialist Alternative hebben geschiedenis geschreven in Seattle.” Het tweepartijensysteem doorbreken

De andere kandidaten werden in deze verkiezingen weggeblazen door de gigantische geldmachine van de Democraten en de Republikeinen. Jill Stein van de Green Party haalde 400.000 stemmen. De rechtse populist Gary Johnson, kandidaat voor de Libertarian Party, haalde een miljoen stemmen. Net zoals de overwinningen van de Tea Party in 2010, toont het resultaat van Johnson het potentieel voor rechtse populistische ideeën. Er is een groeiende polarisering in de samenleving. De tegenstellingen tussen de sociale klassen groeien en er is een explosieve wanhoop onder tientallen miljoenen arbeidersgezinnen. Bij gebrek aan een alternatief is er het gevaar dat extreemrechts de komende periode een grotere steun kan krijgen. Maar als er een duidelijke initiatief vanuit de linkerzijde wordt geboden, dan kan de polarisering ook leiden tot een grotere steun voor linkse socialistische oplossingen. www.socialistalternative.org

25/11/2012 18:16:14

Europese actiedag

www.socialisme.be December 2012 / Januari 2013

11

Historische actiedag: mobilisaties in meer dan 20 landen

Naar een Europese algemene 24-urenstaking

O

Nicolas Croes

p 14 november was er een Europese actiedag tegen het besparingsbeleid. De oproep kwam van het Europees Vakverbond (EVV). Deze actiedag gaf een eerste glimp van de enorme kracht van de arbeidersbeweging. Miljoenen arbeiders gingen in staking of betoogden op dezelfde dag. Er waren acties in een twintigtal landen. Hoe kunnen we nu vooruitgaan?

Deze actiedag was veruit de belangrijkste die ooit werd georganiseerd door het EVV. Er waren eerdere actiedagen zoals op 29 september 2010 toen er in Brussel een Europese betoging met 100.000 deelnemers plaatsvond. Op hetzelfde ogenblik was er enkel in Spanje een algemene staking. Op dat ogenblik stelden we met het CWI, de internationale organisatie waartoe LSP behoort, al dat een Europese algemene 24-urenstaking de volgende stap moest zijn in de opbouw van een krachtsverhouding tegen het besparingsbeleid. Het pamflet dat we toen met het CWI in verschillende talen op de betoging in Brussel verdeelden, stelde onder meer: “Het Europees Vakverbond (EVV) zag zich genoodzaakt om deze actiedag te houden als gevolg van de druk van onderuit. Een aantal vakbondsleiders zullen van de dag gebruik maken om wat “stoom af te laten” door middel van een eenmalige actie. (...) De stakingen en betogingen (...) moeten in het teken

gecoördineerde actie van grotere omvang te organiseren, was een uitdrukking van de groeiende druk van de basis. Die druk bleek openlijk op de dag zelf. In Spanje en Portugal nam de oproep de vorm van massale algemene 24-urenstakingen aan. De staking in Portugal was de grootste sinds de Anjerrevolutie van 1974, waarmee de dictatuur die sinds 1933 aan de macht was ten val kwam. De Spaanse vakbonden stellen dat 77% van de werkenden deelnam aan de staking, een percentage dat boven de cijfers van vorige algemene stakingen ligt. In Barcelona en in Madrid trokken een miljoen betogers de straat op, in tal van regio’s waren er de grootste betogingen die er ooit plaatsvonden. In Italië riep de grootste vakbondsfederatie van het land, de CGIL, op tot een “algemene vierurenstaking.” In heel wat sectoren, zoals de handel, telecommunicatie, onderwijs en de publieke sector werd dubbel zo lang gestaakt. Er was ook een goede opkomst voor de

Actie voor het Europees Parlement om 14 november door de linkse fractie van Verenigd Links. Centraal: Paul Murphy van de Socialist Party (Ierland)

soms niets wordt georganiseerd (zoals ringen op de werkvloer, in de scholen, op 14 november in Vlaanderen het ge- aan de universiteiten en in de wijken. val was) of dat er wel acties zijn, maar Daar moeten we discussiëren over een zonder opvolging waardoor het over- actieplan waarbij goede stakersposten komt als acties die louter dienen om wat worden voorbereid aan de bedrijven, stoom af te laten (zoals op 14 novem- industriezones en in de stedelijke cenber in Wallonië en tra, sterke betoBrussel het geval gingen waarmee was). we ook werkloDe geloofwaardigheid We st elde n i n zen, jongeren, gevan het kapitalisme ons pamflet op 14 pensioneerden,... is sinds de jaren november: “Dat kunnen bereiken; 1930 nooit zo sterk neemt de druk weg bedrijfsbezettinen wordt soms op gen,... ondermijnd. Maar z ijn b e u r t a a n Hierbij zal er ook de zwakheid van de gegrepen als exnood zijn aan een kapitalisten leidt niet cuus voor passipolitiek verlengautomatisch tot een viteit. An d e re n stuk voor de socioverwinning van de kiezen dan weer ale strijd. Nieuwe d e vluch t voor arbeiderspartijen arbeidersbeweging. uit in radicaliteit, die breed en demaar zonder het mocratisch zijn en terrein eerst voor te bereiden. Noch die zich vooral richten op de acties van passiviteit, noch avonturisme is wen- de syndicale basis op straat en niet enselijk, maar een degelijk uitgewerkt kel in de parlementen, dat is wat nodig actieplan dat een perspectief biedt op is. Verkiezingen en parlementaire actioverwinning.” viteiten mogen slechts een middel zijn De geloofwaardigheid van het kapi- dat ten dienste van de massastrijd tegen talisme is sinds de jaren 1930 nooit zo het besparingsbeleid staat. Die strijd sterk ondermijnd. Maar de zwakheid richt zich tegen het besparingsbeleid, Valencia, Spanje. Een betoger is gewond na gewelddadig optreden door de poli- van de kapitalisten leidt niet automa- maar zal uiteindelijk moeten opkomen tisch tot een overwinning van de ar- voor een maatschappij waarin de mogetie. In het zuiden van Europa neemt het geweld tegen betogers toe. beidersbeweging. Daartoe is het nodig lijkheden en de behoeften van iedereen staan van de opbouw van een algeme- betogingen. Er moet overigens opge- om ons offensief ernstig te organise- centraal staan. Dat is wat wij onder dene 24-urenstaking in heel Europa. Dat merkt worden dat de politie in zowel ren met algemene informatievergade- mocratisch socialisme verstaan. zou het Europese kapitalisme op haar Portugal, Spanje als Italië opvallend grondvesten doen daveren en het zou brutaal tekeerging tegen de betogers. tevens het zelfvertrouwen en de vastbe- In Griekenland legden de werknemers radenheid van de arbeiders en jongeren in de private sector uit solidariteit geduin de strijd tegen het besparingsoffen- rende drie uur het werk neer. Het land sief aanscherpen.” kende een week eerder een algemene We hebben iedere gelegenheid aange- 48-urenstaking. In Malta en Cyprus grepen om dat ordewoord naar voor te waren er eveneens stakingsacties. De brengen, onder meer toen de Europese volgende stap van de beweging zal Metaalfederatie (EMF) alle arbeiders wellicht bestaan uit een gezamenlijke van ArcelorMittal en onderaannemers algemene staking in het volledige zuiin Europa opriep om op 7 december den van Europa. De geest van interna2011 samen te staken. We stelden in tionale stakingen is uit de fles. ons pamflet op de betoging van 6 december 2011 in Luik hierover dat dit een voorbeeld was “dat we moeten We hebben een actieplan aangrijpen om te gaan naar de organi- nodig! satie van een algemene 24-urenstaking op Europees vlak.” Het vernietigende en aanhoudende Het duurde lang vooraleer er een nieu- karakter van het besparingsbeleid komt we oproep van het EVV kwam, dat was nog niet overal op een zelfde wijze op 29 februari 2012. Van deze oproep tot uiting. Sommigen hopen nog op ging bijzonder weinig ambitie uit, er een ‘terugkeer naar het normale’. Of werd enkel opgeroepen om ‘symboli- er wordt gehoopt dat het Griekse scesche acties’ te organiseren. Die beperkte nario zich zal beperken tot het zuiden oproep werd door de vakbondsleidingen van Europa. Deze hoop leidt tot verin ons land aangegrepen om de bewe- schillende vormen van druk op de vakging tegen het besparingsbeleid in ei- bondsleiding in verschillende landen. gen land te laten landen na onder meer Maar overal stelt zich het probleem dat de geslaagde algemene staking van 30 de vakbondsleiders doorgaans geen aljanuari 2012. ternatief hebben op de sociale afbraak en met handen en voeten aan de sociaaldemocratie gebonden zijn. Er wordt Druk van de basis geen perspectief aangeboden om arbeiders ervan te overtuigen dat er ernstige De beslissing om op 14 november een acties zullen komen. Dat leidt ertoe dat

dls320geert.indd 11

- Neen aan het besparingsbeleid! Verdediging van de openbare diensten en pensioenen! Laat de patroons hun crisis betalen! - Voor strijdbare en democratische vakbonden en brede strijdbare arbeiderspartijen! - Voor een strijdbaar actieplan dat democratisch wordt besproken aan de basis! Met zo’n actieplan kan een sterkere krachtsverhouding worden opgebouwd tegen het asociale offensief en kan het bewustzijn worden opgetrokken doorheen discussie en collectieve actie - Voor een actieplan naar een algemene 24-urenstaking op Europees niveau! - Neen aan de dictatuur van de markten! Weg met de ratingbureaus en het IMF! Stop de betaling van de publieke schulden aan de kapitalisten! Haal de rijkdom uit de handen van de speculanten en andere superrijken! - Neen aan massale werkloosheid! Voor de vermindering van de arbeidstijd zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen! - Voor een massaal programma van publieke werken om sociaal nuttige jobs te creëren en de bestaande behoeften in te vullen! - Neen aan het Europa van de bazen en de markten! Voor een democratisch socialistisch Europa!

25/11/2012 18:16:16

12

thema Media

de

Linkse Socialist

De propaganda van de gevestigde media... De Gazet van Antwerpen ging zover om een edito te schrijven onder de titel “De FGTB heeft hier niets te zoeken.” Daarin zegt Paul Geudens dat “Waalse” stakingen moeten stoppen aan de grens, in dit geval de taalgrens

D

Jarmo Van Regemorter

e Europese actiedag van 14 november heeft in ons land niet zijn volledige potentieel benut. Ondanks de enorme woede en verontwaardiging die aanwezig is tegenover het Europees besparingsbeleid dat ons steeds dieper in crisis stort, werd er onvoldoende geïnformeerd en gemobiliseerd vanuit de vakbondsleiding om dit ongenoegen ook te kanaliseren. Toch waren er verschillende succesvolle solidariteitsacties, betogingen en stakingen in ons land. Reden genoeg voor de gevestigde media om nog maar eens hun anti-stakerspropaganda boven te halen en nieuwe pogingen te doen om communautaire verdeeldheid te zaaien onder de werkende bevolking.

Vlaamse ondernemers en werknemers worden in één adem genoemd als gemeenschappelijke vijand van de Franstalige arbeidersklasse. Wie een blik werpt op de begroting van de regeringDi Rupo, zal al snel merken dat het conflict zich niet langs die lijnen moet ontwikkelen. Daarin worden immers de rijken en de grote bedrijven – of ze nu Vlaams, Brussels of Waals zijn – allemaal samen gespaard en de werknemers – eveneens Vlaams, Brussels én Waals – allemaal samen aangevallen. Het zou een grote vergissing zijn om de zaken voor te stellen als een Vlaamse homogene groep die tegengestelde belangen heeft aan de Franstalige homogene groep; hoewel Verdeel-en-heers Franstalige en Vlaamse arbeiders tegen elkaar opgezet worden, zijn het integendeel de Belgische Alle gevestigde kranten en televisiejournaals en Europese ondernemers en hun politici die aankonden er maar niet genoeg de nadruk op leggen val na aanval op ons allemaal organiseren. dat het verschil in stakingen tussen Franstalig en Nederlandstalig België wel zeer groot was. De Gazet van Antwerpen ging zelfs zover om een Kwaliteitsmedia? edito te schrijven onder de titel “De FGTB heeft hier niets te zoeken.” Daarin zegt Paul Geudens In de zogenaamde kwaliteitspers was het al niet dat “Waalse” stakingen moeten stoppen aan de veel beter. Ook De Morgen en De Standaard begrens, in dit geval de taalgrens (die Geudens wel- perkten zich tot een rondje vakbondsbashing en licht liefst zou omgevormd zien tot een lands- deden er alles aan om zogenaamde communaugrens). Alsof de Europese besparingsmaatrege- taire tegenstellingen in de verf te zetten. Stakende len en de komende begroting enkel de Waalse arbeiders en deelnemers aan solidariteitsacties arbeiders zullen treffen en er in Vlaanderen dus werden in geen enkele krant aan het woord gegeen nood is om zich hiertegen te verzetten. Paul laten! We kregen enkel de afgezaagde en tot in Geudens vraagt zich af waarom de Vlaamse on- den treure herhaalde argumenten te horen van dernemer én werknemer het slachtoffer moeten verbitterde werkgeversorganisaties, rechtse eindworden van een “stakingsgeil” syndicaat in het redacties en misnoegde middenstanders. In De zuiden van het land. Morgen schreef Hugo Camps dat het schandalig Dit is een typisch voorbeeld van een retoriek is om te staken omdat de situatie in Griekenland die erop gericht is te verdelen om te heersen. en Spanje nog veel erger is. Vindt hij dan dat wij

ook eerst moeten wachten tot we zover staan voor we in verzet moeten komen? Wie wilde weten waarom er gestaakt werd en hoe de sfeer aan de piketten was, kon daar in de traditionele media helemaal niets over terugvinden. Het hele verhaal werd integendeel nog gekoppeld aan een opnieuw in vraag stellen van het stakingsrecht door SP.a: zij vinden dat ‘wilde stakingen’ aan banden moeten gelegd worden en vergeten daarbij dat staken een democratisch recht van werknemers is, niet van vakbonden. Eigen media nodig

Tegenover deze giftige stroom van rechtse propaganda moeten we ons wapenen. In het zicht van de komende samenvallende verkiezingen in 2014, zal de rechtse propaganda en het zaaien van verdeeldheid door traditionele media niet verminderen; integendeel. We mogen ons daaraan niet laten vangen. Het opbouwen van een krachtig verzet tegen de bloeddorstige besparingen die ons te wachten staan, is een dringende noodzaak. Om dat tot een goed einde te brengen, zullen we niet alleen een eigen politiek instrument voor de werkende bevolking, maar ook eigen media moeten hebben. De Linkse Socialist brengt iedere maand artikels, verslagen en interviews die wel vanuit het standpunt van de gewone bevolking spreken; het is een maandblad dat aan de kant van de arbeiders staat, en niet aan de kant van de Europese en Belgische burgerij, zoals de traditionele kranten. Steun het verder uitbouwen en verspreiden van onze eigen media en neem een abonnement!

Op zoek naar een origineel kerstcadeau? Dit maandblad en uitgeverij marxisme.be hebben enkele voorstellen die je kunt overwegen.

Doe een boek of een abonnement cadeau Stort op BE48 0013 9075 ‘Hoe het jodendom de geschiedenis kon overleven’ door Abram Leon

Een abonnement op deze krant

Geef een abonnement op deze krant cadeau. Dat kost 20 euro voor 12 exemplaren en het zorgt ruim een jaar voor regelmatige linkse socialistische lectuur. Dat komt van pas om de dagelijkse propaganda in kranten en op televisie te verteren...

Het afgelopen jaar begon uitgeverij marxisme.be met het uitgeven van boeken. Voor 2013 staan verschillende projecten op stapel, waarover later meer. Maar gezien de internationale context van het geweld tegen de Palestijnse gebieden is het nuttig om terug te grijpen naar een boek over het jodendom dat we dit jaar uitbrachten. Het boek van Abram Leon werd in 1942 geschreven en brengt de geschiedenis van het jodendom vanuit een marxistisch standpunt. Het boek kost 10 euro + 3,25 euro verzendingskosten.

9627 (BIC: GEBABEBB) van ‘Socialist Press’ met vermelding van wat je wil (boek of abo). Stuur ons ook een mail via redactie@socialisme. be zodat we de zending zeker tijdig kunnen opsturen.

waar LSP voor staaT

D

e technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83.

Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart. Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid. De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan. Stop de privatiseringen

Hoewel de arbeiders deze rijkdom produceren, hebben ze niet de minste inspraak in de aanwending ervan. Heel de productie staat in functie van de winsthonger van een handvol kapitalisten. Dit leidt tot schrijnende tegenstellingen. Er is nood aan betaalbare en comfortabele sociale woningen, aan gratis openbaar vervoer, aan onderwijs toegankelijk voor iedereen, aan speelterreinen en recreatiecentra, aan een nationale gezondheidsdienst die gratis en publiek is. De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant uit. Openbare diensten worden gerentabiliseerd en opgesplitst. De winstgevende delen worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang geen sprake meer van

dls320geert.indd 12

diensten. De marktlogica heeft ook in de openbare sector toegeslaan. Voortaan spreekt men van openbare bedrijven in afwachting van de volgende privatisering. 32-urenweek

In de private sector richt de “vrije” markt een ravage aan. Alle verworvenheden worden afgebroken in naam van de competitiviteit. Arbeidscontracten ruimen plaats voor onderaanneming, uitzendarbeid en andere nepjobs. Een miljoen arbeiders in België wordt regelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van een deel van de arbeiders en hun gezinnen. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeringen staan op de helling door de uitholling van de sociale zekerheid.

LSP/PSL is voor het volledig herstel van de index en een minimumloon van 1500 euro netto, tegen de afbraak van de sociale zekerheid en de uitholling van het arbeidscontract. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiting omdat dit onder het kapitalisme enkel leidt tot werkloosheid en armoede. De enige maatregel die de massale werkloosheid kan oplossen is de onmiddellijke invoering van de 32-urenweek, zonder loonverlies en met evenredige aanwervingen. Een nieuwe arbeiderspartij

De vakbondsleidingen hebben de kapitalistische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen. Daartegenover stellen wij het strijdsyndicalisme: vechten voor iedere job en het behoud van alle verworvenheden. De arbeidersklasse heeft een partij nodig die deze strategie politiek kan en wil vertalen. Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak. Ze moet zich verzetten tegen iedere verdeling van de arbeiders, of het nu is op basis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan het best door op te komen voor volledige gelijke rechten. Ze moet de strijd aanbinden tegen het imperialisme en vechten tegen de vernietiging van het milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van

Vlamingen, Walen en Brusselaars respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid). Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole. Revolutie

Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij. Arbeidersdemocratie

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de

arbeidersregering. Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt. Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het exOostblok bestond. Voor socialisme en internationalisme

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land. Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid. LSP/PSL maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.

Voor arbeiderseenheid Voor socialisme

25/11/2012 18:16:16

Partijnieuws thema

www.socialisme.be December 2012 / Januari 2013

Sluit aan bij LSP!

LSP

is een actieve partij waarin de leden een centrale rol spelen. Er zijn wekelijkse afdelingsvergaderingen om over politieke actualiteit, historische of theoretische thema’s te discussiëren en om praktische zaken te organiseren. Leden dragen bij tot de werking van de partij doorheen politieke discussie, praktische werking en een financiële bijdrage (ledenbijdrage). Wil je zelf ook LSP-lid worden, neem dan contact op voor een discussie! Hieronder leggen twee nieuwe leden uit waarom zij onze rangen vervoegden.

“

Ik heb enkele jaren gewerkt, ben meermaals gaan stemmen en heb voldoende geduld aan de dag gelegd, maar ik zie geen enkele hoop in de huidige politiek. Ik ben het beu en wil verandering. Daarom werd ik in november lid van LSP nadat ik twee afdelingsvergadering had meegemaakt en met LSP deelnam aan de betogingen van 11 en 14 november (de betoging in solidariteit met de arbeiders van Ford en de Europese actiedag). Er zijn veel redenen om bij de partij aan te sluiten, maar de belangrijkste is dat ik wil deel uitmaken van een actieve organisatie die ook aan vorming doet. Als werkzoekende op een steeds krappere arbeidsmarkt, voel ik me persoonlijk geviseerd door de Europese besparingsmaatregelen. Maar ook solidariteit is voor mij heel belangrijk. Ik besloot om me te vormen, medestanders te zoeken met dezelfde standpunten om sa-

men de strijd tegen onrechtvaardigheid aan te gaan. Dat is voor ons allemaal belangrijk. Loïc, werkloze, Luik

“

Het begin van de 21e eeuw liet zich kenmerken door een reeks van crisissen en de steeds opnieuw falende maatregelen die daaraan het hoofd zouden moeten bieden. Het liet zich kenmerken door de opkomst van openlijk racistische en separatistische partijen die op geen enkele manier de intentie hebben om de huidige problemen structureel op te lossen, integendeel lijken zij deze zelfs te willen versterken door het sociale vangnet in onze samenleving af te breken en de solidariteit te vernielen. We zagen reeds enkele krampen van een financieel-economisch systeem dat zichzelf kapot maakt; besparen is een nieuw mode-

13

Agenda woord, één dat fel in contrast staat met het uitbouwen van een democratische samenleving. Reeds als jonge scholier werd ik geconfronteerd met enkele van deze feiten en had ik moeite om deze een plaats te geven. Ik kon me er moeilijk bij neerleggen dat een samenleving bewust koos voor een systeem dat steeds opnieuw faalde en steeds opnieuw geconfronteerd werd met haar eigen tegenstellingen. Mijn zoektocht naar een alternatief en groepen in de samenleving die zich hiertegen verzetten, bracht mij eerst bij het hackerscollectief Anonymous. Zij stelden echter ook geen volwaardig alternatief voor, maar ik apprecieerde hun kritische maatschappijvisie. Vanuit mijn sympathie hiervoor en mede door een buikgevoel van onrechtvaardigheid kwam ik terecht in de Occupy-beweging waar ik voor het eerst in aanmerking kwam met de Actief Linkse Studenten. Het is bij de ALS, en later bij de LSP, waar ik voor het eerst mensen vond die er dezelfde mening en visie op nahielden als ik. Het was ook voor het eerst dat mensen mij een werkbaar alternatief toonden. Het is hier dat ik mij thuis voel. Jonas, student, Gent

- di 4 dec. Brussel. 19u Garcia Lorca. Debat: voor een links front in België met René Andersen (Front de Gauche Charleroi), Ivo Janssen (Rood! Antwerpen), François Schreuer (Vega Luik), Front de Gauche La Louvière, Anja Deschoemacker (Gauches Communes St Gillis) - di. 11 dec. Antwerpen. 19u30 Multatuli (Lange Vlierstraat). Meeting: Zuid-Afrikaanse mijnwerkersleider aan het woord - wo. 12 dec. Gent. 19u30 Geuzenhuis (Kantienberg). Meeting: Zuid-Afrikaanse mijnwerkersleider aan het woord - do. 13 dec. Brussel. 19u30 DC Randstad (Hovenierstraat, Molenbeek). Meeting: Zuid-Afrikaanse mijnwerkersleider aan het woord - za. 15 dec. Leuven. 15u café Tempo Kessel-Lo. Meeting: stop het Europese en Belgische besparingsbeleid. Gevolgd door een etentje - 31 december. Brussel. Oudjaarsfeest van LSP - 13-14 april 2013: Socialisme 2013

LSP in actie Ford-betoging

Op 11 november was LSP sterk aanwezig op de ‘Mars voor een Toekomst’ in Genk. We publiceerden eerder al een verslag en foto’s van die betoging. We hadden twee stands aan het begin van de betoging en een stand op het einde. Tussendoor vormden we een delegatie samen met andere kameraden van Rood!. Ook waren militanten in de weer om ons materiaal te verspreiden. Uiteindelijk verkochten we 105 exemplaren van ons maandblad. Daarnaast haalden we 270 euro strijdfonds op met politiek materiaal, vooral de badges gingen vlot van de hand.

Vier de overgang van oud naar nieuw met LSP LSP-Brussel nodigt uit: strijdbare overgang van oud naar nieuw in aangenaam gezelschap en met een uitstekende maaltijd aan democratische prijzen. Op de menu: Winterpaleissoep || Scampis à la crème || Eendenfilet met Rode Legersaus, Veenbessen uit de Kaukasus en Sovjetkroketten || Kaastafel van oktober || Koffie en nagerecht

De prijs bedraagt 25 euro voor loontrekkenden, 20 euro voor niet-loontrekkenden. Wie meteen betaalt, krijgt 3 euro korting. Er is kinderopvang ter plaatse. Inschrijven voor 15 december via [email protected] of 0475/43 40 68. Schrijf het bedrag over op 001-450565682 met als mededeling “31/12”. Het feest vindt plaats in zaal Randstad, Hovenierstraat 47 1080 Molenbeek.

13-14 april 2013. Een weekend van politiek debat en discussie

Het verzet organiseren!

D

e wereld is een nieuw tijdperk van massabewegingen ingetreden, bewegingen die rijk zijn aan ervaringen. Welke lessen trekken uit de strijd die gevoerd wordt in België, Europa en doorheen de wereld? En ook: hoe extreemrechts bestrijden? Hoe vrouwenrechten verdedigen? Welk politiek instrument uitbouwen als verlengstuk van de sociale mobilisaties? Welk alternatief verdedigen tegenover het failliet van het kapitalisme? Welke lessen trekken uit de strijd in het verleden?

Socialisme 2013 is de gelegenheid bij uitstek om over dergelijke cruciale vragen te discussiëren. Het is een belangrijk evenement voor al wie vecht tegen het besparingsbeleid, tegen de ontslagen, de crisis en het kapitalisme. Neem ook deel en ontmoet honderden echt socialistische militanten, marxisten, syndicalisten... Socialisme 2013 is...

... twee volle dagen van politieke dis- daag of hoe vechten tegen homofobie, brochures, waar je de klassieken van cussie en marxistische vorming die tot welke type syndicalisme hebben we no- het marxisme en meer thematische werdoel hebben jongeren, arbeiders, syn- dig voor de mobilisaties van vandaag,...) ken in het Frans, Nederlands en Engels dicale militanten,... samen te brengen in een kleinere groep waarin iedereen kunt verkrijgen. om te discussiëren over hoe te vechten de mogelijkheid heeft om tussen te kotegen werkloosheid, discriminatie, be- men en het woord te nemen. sparingsbeleid en hoe een alternatieve De sprekers zijn leden van de Linkse Praktisch : socialistische en democratische samen- Socialistische Partij of organisaties leving uit te bouwen. waarmee wij samenwerken, maar we * S o c i a l i s m e 2 013 v i n d t p l a a t s i n De discussies houden centrale plenai- nodigen ook elk jaar militanten uit anBrussel, in het centrum De Kriekelaar re meetings in, maar ook talrijke kleine dere landen uit om te spreken over de (Gallaitstraat 86, 1030 Schaarbeek). werkgroepen. Vorig jaar waren de mee- mobilisaties in hun land, welke lessen * Er wordt kinderopvang georganiseerd. tings gewijd aan de internationale strijd er uit te trekken vallen en hoe we in- * inschrijvingen via [email protected] voor een verandering van de samenle- ternationale solidariteit kunnen uitof 02/345 61 81 ving enerzijds (met internationale spre- bouwen. * Voorverkoopprijzen: (rekeningnummer: kers) en de situatie in België anderzijds Naast die formele discussies is het 001-2260393-78) (o.a. rond de noodzaak van een nieuwe Socialisme 2013-weekend de ideale ge- - Volledig weekend: 10 / 15 euro voor brede arbeiderspartij). Kleinere werk- legenheid om in een warme sfeer mililoontrekkenden groepen staan dan weer toe om over tanten te ontmoeten uit het hele land (een - Een dag : 6 / 8 euro loontrekkenden verschillende thema’s te discussiëren vertaling is voorzien voor elke meeting * Help mee om van Socialisme 2013 een (wat is het socialisme, hoe vechten te- en werkgroep) en elders en te discussisucces te maken! Vrijwilligers zijn welgen het communautair opbod, welke ëren over hun eigen ervaringen. kom voor de keuken, de bar,... Laat iets strijd voeren voor vrouwenrechten vanEr is ook een stand voor boeken en weten via [email protected]

dls320geert.indd 13

N14 - Europese actiedag in ons land

Er werd op 14 november vooral langs Franstalige kant actie gevoerd. Niet dat het ongenoegen tegenover het besparingsbeleid stopt aan de taalgrens, maar het ongenoegen in actief verzet omzetten, moet beter georganiseerd worden. De Europese actiedag was de eerste gecoördineerde actie van deze omvang. En het smaakt naar meer. In Brussel verkochten we op de hele dag een 50-tal exemplaren van ons maandblad. Er waren vooraf geen quota afgesproken die we niet mochten overschrijden... In Namen verkochten onze militanten 18 kranten. In Luik namen we mee het voortouw om na de syndicale bijeenkomst te betogen naar het PS-hoofdkwartier. In Luik verkochten we 45 kranten. Verder kwamen we ook tussen in Charleroi, waar we 28 kranten verkochten, en La Louvière met 13 kranten. Dit maakt een totaal van 154 exemplaren.

Steun ons strijdfonds! Elke drie maanden willen we 11.000 euro financiële steun ophalen met campagnes en activiteiten. Dat geld hebben we nodig om acties te kunnen voeren en materiaal te maken. Stort ook jouw bijdrage op 001-226039378 van LSP met als mededeling “strijdfonds”. Of neem een doorlopende opdracht, vanaf 2 euro per maand krijg je ook deze krant toegestuurd. Hieronder de voorlopige cijfers voor het laatste kwartaal van 2012. Hen.-Namen: 574,5 € Bxl-W.Brab.: 1.142 € Vl. Brab-Limb: 440 € O en W Vlaanderen: 1.100 € Luik-Lux: 327 € Antwerpen: .281 € Nationaal: 594 €

57% 52% 44% 35% 33% 17% 59%

TOTAAL: 4.459,44 €

41%

Contact / Abonnementen Meer info over de partij / Lid worden: PB131, 1080 Molenbeek-Sainctelette Tel: 02/345 61 81. E-mail:[email protected]. Redactie: [email protected]. Ook lezersbrieven zijn welkom! Abonnementen: * proefabo: 5 euro voor drie nummers, 10 euro voor zes nummers * gewoon abo: 20 euro voor twaalf nummers * steunabo: 30 of 50 euro voor twaalf nummers Of neem een doorlopende opdracht van minstens 2 euro Rekeningnummer voor abonnementen: 001-3907596-27

25/11/2012 18:16:17

14

Jongeren thema

de

Linkse Socialist

GAS-boetes zorgen zelf voor overlast Sam Gent)

O

p 11 november protesteerden een honderdtal jongeren aan de trappen van de SintPieterskerk in Mechelen. Enkele weken voordien werden drie scholieren urenlang opgesloten in het politiecommissariaat omdat ze een broodje aten op de trappen van de kerk. Daarbovenop zouden ze beboet worden met een GAS van 100 euro. De laatste weken werd in de media meermaals bericht over de ridicule redenen op basis waarvan gemeenten GASboetes kunnen uitdelen. Men is van plan het beleid te evalueren en wellicht zullen een aantal van de meer absurde en ‘humoristische’ voorbeelden verdwijnen. Maar dit raakt niet aan de kern van de zaak. Dat de GAS-boetes pestboetes zijn, betwist men door te wijzen op het feit dat de kosten voor de gemeentelijke

administratie hoger liggen dan de inkomsten. Men schat de kostprijs bij het innen van een GAS op een bedrag tussen de 75 en 120 euro, terwijl de gemiddelde GAS-boete 62,5 euro opbrengt. Volgens Tom De Schepper van de VVSG, Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten: “is dat de prijs die gemeenten en steden betalen voor een betere leefbaarheid.” Het is echter een illusie te denken dat je met zo’n sanctiebeleid een leef bare stad creëert. Maar het blijft natuurlijk wel een goedkoper beleid dan te investeren in preventie. De meest leefbare steden zijn diegenen waar de welvaart en levenskwaliteit van alle inwoners het hoogst ligt. De minst leefbare steden zijn die waar een aanzienlijk deel van de bevolking elke dag opnieuw een overlevingsstrijd moet voeren en waar criminaliteit en wetteloosheid dus welig tieren. Het is door het aanpakken van de sociale problemen dat men overlast echt kan oplossen. Een waardige job en een degelijk inkomen, kwaliteitsvol en betaalbaar wonen, een aanbod van zinvolle tijdbesteding,… dit zijn de beleids-

maatregelen die de bevolking verwacht. Daarom organiseren wij ons als jongeren met eisen zoals investeringen in sociale woningen, buurtwerking, sociale voorzieningen, degelijke jobs, kinderopvang, financiering van jeugdhuizen –en bewegingen, ... Op 26 november organiseerden de Actief Linkse Studenten en Scholieren een actie aan de Gentse gemeenteraad. Met deze actie wilden de ALS het toekomstig stadsbestuur reeds interpelleren over hun bestuursakkoord. Iedereen heeft de mond vol over het progressiever karakter van dit akkoord. Wij lezen er echter dat men “de werking van de GAS-ambtenaren wil versterken” en “de administratieve sancties wil uitbreiden”. Met deze actie wil de ALS in Gent een voorbeeld stellen dat hopelijk in vele steden en gemeenten kan worden gevolgd. Wij willen een toekomst waar jongeren het recht hebben om jong te zijn, om actie te voeren en hun mond mogen open doen. Daarvoor moeten we ons organiseren en protesteren tegen een beleid waar GAS-boetes blijkbaar het logische gevolg van zijn.

Studenten en Gentenaars tegen nieuwe “studententaks”

V

anaf 2013 wil het zogezegde “progressieve” Gentse stadsbestuur een belasting opleggen op studenten die samen een gezinswoning delen. Met een belasting van enkele honderden euro’s wil men meer dan 7000 studenten uit deze woningen jagen en verplichten in een kot onderdak te zoeken aan torenhoge prijzen en vaak erbarmelijke levensvoorwaarden.

Door het gebrek aan publiek gefinancierde goedkope en kwaliteitsvolle koten, swingen de prijzen op de private markt de pan uit. Resultaat: torenhoge prijzen voor vaak zeer slechte kwaliteit en weinig levenscomfort.

Dat studenten zelf creatief zijn en zinswoningen. collectief een oplossing proberen te Duizenden studenten verplichten zoeken op dit probleem door samen op de private kotenmarkt een woonst te huizen, zou moeten aangemoedigd te gaan zoeken is ontoelaatbaar. Dit worden in plaats van belast. zal de kotprijzen voor de huidige stuWe vinden het asociaal dat het stads- denten nog verder de lucht in duwen bestuur probeert de Gentenaars op en de kwaliteit naar beneden halen. te zetten tegen de studenten onder Blijkbaar zijn studenten een gemakkehet mom dat zij zorgen voor een te- lijk slachtoffer om problemen op af te kort aan gezinswoningen. Het is het wentelen: het merendeel kan dit beleid stadsbestuur zelf dat al jaren belooft namelijk niet wegstemmen. Daarom te investeren in sociale woningen en roepen we op voor solidariteit tussen goedkope huisvesting, maar jaar na studenten en Gentenaars. STOP de jaar ervoor kiest prioriteit te stellen studententaks en investeer in betaalin dure prestigeprojecten en zoge- baar wonen voor IEDEREEN: studenzegde stadsontwikkeling. Het is door ten EN gezinnen. deze onderinvestering dat huren in Gent onbetaalbaar geworden is, zohttp://www.facebook.com/GentseSt wel voor studentenkoten als voor ge- udentenTegenDeStudententaks/

De GAS-kraan nkele voorbeelden van hoe je een GAS-boete kunt oplopen. E(bron: stampmedia)

“Het is verboden op een openbare plaats ijskegels aan de buitenkant van de daken te laten hangen.” Dendermonde “Het is verboden door geluiden, gebaren of tekens, al dan niet gebruikmakend van een voorwerp, voertuigen op de openbare weg te doen vertragen, te doen stoppen of aan te klampen zonder wettige reden of toelating. Een afwijking op dit verbod kan toegekend worden door de burgemeester, die voorwaarden kan opleggen.” Antwerpen “Het is verboden het zicht van op de openbare weg naar de uitstalramen van winkels en handelshuizen te hinderen alsook het uitzicht vanuit de vensters van woningen en gebouwen op de openbare weg.” Brasschaat “Het is verboden personen te doen schrikken.” Lokeren “De organisator brengt de burgemeester minstens 48 uur op voorhand op de hoogte van de openbare vergaderingen die niet in openlucht plaatsvinden.” Borgloon “Het is verboden, heimelijk of zonder noodzaak te kloppen of te bellen aan de deuren of vensters van de woningen.” Dendermonde “Het maken van een open vuur in de woning is verboden.” Lede “ Behalve voor Sinterklaas, Zwarte Piet, de kerstman en de paashaas is het verboden het gelaat geheel of gedeeltelijk te bedekken.” Hasselt

Extreemrechts: steun voor gewelddadige optie neemt toe Geert Cool

H

et Vlaams Belang probeert recht te kruipen na de mokerslag die bij de verkiezingen werd uitgedeeld. Dat het gevaar voor extreemrechts niet geweken is, blijkt uit de herpositionering die de jongeren van het Vlaams Belang lijken uit te testen. Daar wint het Griekse voorbeeld van de harde neonazigroepering Gouden Dageraad aan aanhang. Lokale neonazi’s van de groepering N-SA (NieuwSolidaristisch Alternatief) zijn actief binnen zowel de studenten- als de jongerenwerking van het Vlaams Belang.

Anti-NSV betoging in Gent in maart 2011. In maart 2013 trekken we normaal gezien naar Antwerpen.

dls320geert.indd 14

Het N-SA probeert terrein te win- heid door dergelijke neonazi’s. nen nu het Vlaams Belang wat in de Dat de neonazi’s van N-SA niet betouwen ligt door de verkiezingsne- paald lieverdjes zijn, bleek onder meer derlagen. De NSV (Nationalistische uit de reactie van een voortrekker van Studentenvereniging) had even een die groepering naar aanleiding van het voorzitter die uit N-SA-kringen kwam, geweld in Frankrijk tegen betogers van maar dat duurde niet lang. De man had de Oekraïense feministische groepehet aangedurfd om ring Femen die de jaarlijkse NSVprotesteerden teHet gewelddadig betoging in vraag gen een mars van te stellen en sprak extreemrechts teoptreden van Gouden zich uit tegen de gen het homohuDageraad kent bij IJzerwake. Maar er welijk. De vrouons aanhangers. De zijn nog steeds Nwen kregen een SA’ers actief binpak slaag van de enige manier om een nen zowel NSV conservatieven. verdere opmars ervan als Vlaams Belang Kris Roman van te stoppen, is door het Jongeren. N-SA verklaarD a t b l e e k o n - verzet te organiseren. de daarover op der meer toen de Facebook: “In Antwerpse NSV-afParijs hebben die deling een ‘debat’ hield over een inter- lelijke hangtiet wijven terecht op hun nationaal thema. Er werd een spreker smoel gekregen. Dit mag zich gerust van Vlaams Belang tegen een spreker herhalen met alle westerse linkse wijvan N-SA uitgespeeld rond het thema ven.” Dat is de toon die in deze kringen van Israël-Palestina. Vanuit een afkeer wordt gezet. tegen alles wat met islam te maken heeft, Het gewelddadig optreden van Gouden gaat een deel van het VB over tot steun Dageraad kent bij ons dus aanhangers. aan Israël. Voor de N-SA kan dat uiter- De enige manier om een verdere opmars aard niet, hun afkeer tegenover Joden is ervan te stoppen, is door vandaag al het daar te groot voor. Het leidde er zelfs toe verzet te organiseren. Met Blokbuster dat de N-SA met een spandoek deelnam en ALS maken we ons klaar om in aan een actie tegen de Israëlische aanval maart 2013 in Antwerpen te betogen tegen Gaza. Dat was het geval op een ac- tegen een haatmars van de Belgische tie aan het Antwerpse provinciehuis op sympathisanten van Gouden Dageraad. 18 november, een actie georganiseerd Dan is er de jaarlijkse anti-NSV betodoor Intal. De anti-imperialistische be- ging. Werk hieraan mee! weging moet zich ten stelligste verzetten tegen iedere poging van aanwezigwww.blokbuster.be

25/11/2012 18:16:25

Internationaal thema

www.socialisme.be december 2012 / januari 2013

15

Israëlische regime richt bloedbad aan om eigen belangen te dienen

“G

een enkel land zou toelaten dat er van over de grens raketten op haar burgers worden afgestuurd”, verklaarde Obama toen hij zijn steun aan het Israëlische regime uitsprak voor de bombardementen van Gaza. Met deze uitspraak verdraait hij bewust de realiteit dat de Gazastrook al jarenlang onder een brutale bezetting door het Israëlische regime gebukt gaat.

Wapenstilstand

De operatie ‘Defensiepijler’ heeft geleid tot dood en terreur in Gaza. Er werden meer troepen gemobiliseerd dan tijdens de oorlog van 2008-2009. De minister van Buitenlandse Zaken, Avigdor Lieverman, verklaarde dat de grondinvasie “deze keer” wel tot “het einde” zou gevoerd worden. De regionale en wereldmachten zetten evenwel druk om tot een wapenstilstand te komen. Obama stelde dat hij liever De situatie is erger dan wat het woord geen grondinvasie zag. De beslissing ‘bezetting’ doet vermoeden. Gaza heeft van de Israëlische premier Benjamin geen enkele controle op de grenzen of Netanyahu om een wapenstilstand te op de buitenlandse hansluiten, kwam er del. Het volledige geechter niet door bied wordt veroordeeld de internationaWij sluiten de tot een verschrikkelijle druk. Er was ke armoede als gevolg een opi n iepeiogen niet voor de van een militaire blok- aanvallen op Israël. ling die aangaf kade aan de grenzen en Maar deze aanvallen dat 80% van de op zee. Deze blokkade Israëlische begebruiken om het duurt intussen al zes volking de bommassale bloedbad jaar. De Gazastrook is bardementen regelmatig het slachtofsteu nde, maar goed te praten, is fer van militaire interdat slechts 30% een poging om de venties, moorden, aan- ware redenen voor een grondinvasie vallen en willekeurige zou steunen. het bloedbad te arrestaties. De reger ing verdoezelen. In de andere bezetverklaarde dat te Palestijnse gebieden het haar taak is (vooral de Westelijke om de a anvalJordaanoever) voert het len vanuit Gaza Israëlische regime een politiek waar- te stoppen. Dat was ook het doel van bij huizen van Palestijnen worden ver- het bloedbad in 2008-2009, maar dit woest om plaats te maken voor Joodse beoogde doel werd niet bereikt. Geen kolonies en voor infrastructuur van de enkel wapenvertoon zal vermijden dat Israëlische staat. Alles wordt eraan ge- de bewoners van Gaza zich verzetten daan om de creatie van een Palestijnse tegen de bezetting en opkomen voor staat te stoppen. een beter leven. Samen met het groeiTerwijl het aantal Palestijnse militan- ende aantal slachtoffers in Gaza neemt ten in Gaza op 35.000 wordt geschat en ook de woede onder de bevolking van deze doorgaans niet goed bewapend het Midden-Oosten en elders toe. zijn, beschikt het Israëlische regime over een leger van 175.000 soldaten en nog eens 45.000 reservisten. Dat leger Wat Netanyahu wil bereiken beschikt over een luchtmacht, helikopters, onbemande bommenwerpers en de Op 14 november waren er Israëlische meest moderne wapens. aanvallen waarbij de militaire leiWij sluiten de ogen niet voor de aan- der van Hamas, Ahmed Jabari, omvallen op Israël. Die leiden soms tot kwam. Vlak voordien had Jabari nog onschuldige doden en slachtoffers. Een ingestemd met een wapenstilstand. aantal aanvallen reiken tot in Tel Aviv Netanyahu en zijn kliek hadden echter en Jeruzalem. Deze aanvallen brengen andere plannen. de Palestijnse zaak niet vooruit. Maar Ondanks tegenkantingen van delen deze aanvallen gebruiken om het mas- van het establishment wilde Netanyahu sale bloedbad goed te praten, is een een versnelling hoger schakelen in het poging om de ware redenen voor het conflict. Het doel van Netanyahu blijft bloedbad te verdoezelen. een mogelijke militaire aanval tegen

Iran. Zo’n aanval lijkt pure waanzin, maar Netanyahu vertrekt wel degelijk van de belangen van de Israëlische kapitalistische klasse. Die kapitalisten zijn bang dat Hamas nieuwe steunpunten in de regio vindt na de overwinningen van de Moslimbroeders in Egypte en Tunesië en de groeiende steun vanuit Turkije. Enkele weken geleden was er een bezoek van de emir van Quatar aan Gaza waar hij 400 miljoen dollar wil investeren. De elite van Quatar wil zich opwerken tot een regionale machtsfactor, daartoe wordt gebruik gemaakt van de wanhoop onder de Palestijnen. Hamas-leider Khaled Meshaal greep het alvast aan om uit Syrië weg te trekken en zich in Doha, in Quatar, te vestigen. De Egyptische president Mohamed Morsi van de Moslimbroeders wil de Amerikaanse en Europese steun behouden en wil geen conflict met Israël. Hij werkt met de Israëlische veiligheidsdiensten samen om Gaza te blokkeren. De Egyptische bevolking is echter woedend en zet druk op de regering om Gaza te steunen. De Israëlische leiders zijn bovendien erg bezorgd omwille van de ontwikkelingen in Syrië en de gevolgen ervan in Libanon. Er waren ook stakingen, betogingen en rellen tegen het Jordaanse regime, nog een buur van Israël. Verder is het Israëlische establishment niet opgezet met de herverkiezing van Obama die een vredesproces met de Palestijnen wil. En er is de poging van de Palestijnse Autoriteit om door de VN erkend te worden. Maar de echte reden voor de timing van de aanval ligt bij de verkiezingen van januari, als die verkiezingen tenminste niet worden uitgesteld. De twee rechtse partijen van Netanyahu en Lieberman willen hun zetelaantal in het parlement, de Knesset, opdrijven. Ze hebben de handen in elkaar geslagen en hoopten electoraal voordeel te halen uit het offensief tegen Gaza. Peilingen geven echter aan dat het effect beperkter is dan werd gehoopt. De rechterzijde hoopte dat het militaire geweld de aandacht zou afleiden van de besparingen en de afbraak van de levensstandaard van de gewone werkende bevolking in Israël. Een groot deel van de bevolking volgt de enorme propaganda van het regime, maar er is een belangrijke minderheid die tegen de oorlogsvoering ingaat.

Nood aan arbeidersorganisaties

De wapenstilstand zorgt voor wat ademruimte, maar volstaat niet om de verwachtingen van de Palestijnse bevolking in te lossen. De kapitalistische leiders langs beide kanten van de grens hebben geen programma dat beantwoordt aan de echte behoeften en ze hebben evenmin een oplossing om een einde te maken aan het bloedvergieten. Voor de Palestijnse bevolking komt er geen uitweg met Hamas, een rechtse islamitische organisatie, of met de leiding van Fatah op de Westelijke Jordaanoever. Er is nood aan eigen democratische organisaties om de verdediging van de bevolking te organiseren en offensieve maatregelen te kunnen nemen op basis van massastrijd. Na de nooit geziene sociale beweging met honderdduizenden betogers in Israël in 2011 is er ook daar nood aan een nieuwe arbeiderspartij die de eisen rond diensten, lonen en huisvesting kan concretiseren. De opbouw van nieuwe arbeidersorganisaties in de regio is nodig om de kapitalisten aan de kant te schuiven en om socialistische ideeën ingang te laten vinden. Dat is hoe een stap kan gezet worden in de richting van de opbouw van twee socialistische staten: een socialistisch Palestina en een socialistisch Israël als onderdeel van een socialistische confederatie van het Midden-Oosten. Dat zou de basis vormen voor een toekomst zonder oorlog, terreur of armoede.

Debat: het einde van het neoliberalisme? Kim (Gent) Op 22 november hielden de Actief Linkse Studenten in Gent een debat over “het einde van het neoliberalisme”. Sprekers voor de linkerzijde waren Eric Byl, van de Linkse Socialistische Partij, Bleri Lleshi, politiek filosoof en Ronny Mouton, ABVV delegee bij Ford. De sprekers met een liberale achtergrond waren Dirk Verhofstadt, lid van de denktank Liberales en Bart Haeck, redacteur en opiniemaker bij De Tijd. Moderator was Ferdi De Ville. Er waren 110 aanwezigen. Het werd een geanimeerd debat met een sterke ideologische inslag. De liberale kant met Verhofstadt voorop trok alle gekende registers open en probeerde het beleid zelfs als ‘sociaal’ voor te stellen. Haeck haalde vooral uit naar het te grote

dls320geert.indd 15

overheidsbeslag, maar bleef opvallend op de vlakte als het ging om de vraag waar de overheid dan exact moet besparen. Verhofstadt probeerde zich als een ‘sociale’ liberaal voor te stellen en verdedigde de Europese koers van zijn broer. Wie kritiek heeft op het neoliberale Europa deed hij af als asociaal en gekant tegen de ‘solidariteit’. Voor een keer was er een evenwichtig debat met ook voldoende ruimte voor diegenen die kritiek hebben op de huidige gang van zaken. Filosoof Bleri Lleshi ging in tegen het kapitalisme met haar kloof tussen rijk en arm waarbij alles moet wijken voor de winst. Ronny Mouton bracht daar een concreet voorbeeld van. Eric Byl kaderde het huidige beleid ideologisch en plaatste daartegenover een socialistisch alternatief.

25/11/2012 18:16:26

socialisme.be Ben

je de dagelijkse stroom van

desinformatie in de traditionele media beu?

Wil je ook een andere Neem

kant van het nieuws horen?

dan een abonnement op dit blad

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nummer 320  December 2012 / januari 2013

en volg onze dagelijkse website socialisme.be.

s t r i j d  s o l i d a r i t e i t  s o c i a l i sm e

S

inds het begin van operatie “Defensiepijler” kwamen 155 Palestijnen en vijf Israëli’s om het leven. De wapenstilstand vanaf 21 november zorgt voor opluchting in de Gazastrook. Maar nieuwe bloedbaden zijn onvermijdelijk als er geen fundamentele verandering in de regio komt. Er is fundamentele verandering nodig, een verandering van het systeem. Mannen, vrouwen en kinderen in heel de Gazastrook werden het slachtoffer van een verschrikkelijke terreur toen het gebied werd gebombardeerd vanuit de lucht en vanop zee. Bovenop de doden en gewonden, hebben ook de 1,7 miljoen andere inwoners van Gaza een trauma opgelopen. De militaire operatie richtte zich niet alleen tegen de milities en hun uitrusting. Ook de gebouwen van de lokale regering, politiekantoren en televisiegebouwen werden aangevallen. Dat er soms kinderen in de buurt waren, was voor het Israëlische leger geen bezwaar. Zo kwam een volledig gezin van 11 personen om toen hun huis met de grond werd gelijkgemaakt, onder deze slachtoffers waren er ook vier kinderen. Slechts een kleine minderheid van de inwoners van Gaza beschikt over een schuilplaats tegen bombardementen. De overgrote meerderheid van de be-

dls320geert.indd 16

volking is nergens veilig. Het grootste ziekenhuis heeft een tekort aan essentiële geneesmiddelen, bedden en basisuitrusting. Tegelijk is er ook een gebrek aan energie. De meeste gevestigde media leggen de verantwoordelijkheid voor de escalatie bij de Palestijnse raketaanvallen tegen Israël. Daarmee praten ze het bloedige offensief op Gaza goed. Ze volgen het discours van leiders zoals Barack Obama, die zelf verantwoordelijk is voor oorlogsvoering in Afghanistan en elders. Obama beschuldigt de leiders van Hamas maar heeft het niet over de rol van de Israëlische leiders. Er wordt veel minder aandacht geschonken aan het feit dat het Israëlische leger de bevolking van de bezette Palestijnse gebieden dagelijks een brutale repressie oplegt. Ook tussen de verschillende operaties vallen er

tientallen doden. Tussen het laatste oorlogsoffensief in Gaza in 2008-2009 (waarbij 1.315 Palestijnse doden vielen) en het laatste offensief vielen er 319 doden bij militair geweld. Iedere dode is tragisch, maar het aantal slachtoffers onder Israëlische joden is een pak lager. Tijdens de oorlog van 2008-09 vielen er 13 doden en tussen de oorlog toen en het offensief nu nog eens 20. De Palestijnse bevolking moet intussen een grote tol betalen. Een week voor het nieuwe offensief kwamen er nog zeven Palestijnen om en vielen er 52 gewonden als gevolg van een militaire tussenkomst van het Israëlische leger. Het brutale offensief en de aanhoudende bezetting vormt een nachtmerrie voor de bevolking van Gaza. De militaire operatie zal evenmin vrede en veiligheid brengen voor de Israëlische bevolking. Deze nieuwe aanval werd ingegeven door de machtshonger van Netanyahu en zijn ministers die wanhopig steun zoeken in het kader van de parlementsverkiezingen van januari. De invasie van 2008-2009 vond overigens ook in een pre-electorale periode plaats.

De Socialistische Strijdbeweging, onze zusterorganisatie in IsraëlPalestina, neemt ook deel aan het protest tegen de oorlog in Israël. Wij komen internationaal op voor volgende eisen: Stop het bloedbad! Stop de aanvallen op Gaza! Neen aan deze oorlog van de Israëlische regering, van de grote bedrijven en de kolonies! Stop de Israëlische blokkade van Gaza! Open de grenzen tussen Gaza en Egypte! Voor de onmiddellijke terugtrekking van het Israëlische leger uit de Palestijnse gebieden! Voor een massastrijd van de Palestijnen, onder hun democratische controle, voor echte nationale bevrijding! Voor onafhankelijke arbeidersorganisaties in Palestina en Israël! Strijden voor een regering van vertegenwoordigers van arbeiders en armen om een einde te maken aan onderdrukking, democratische rechten te verdedigen en te breken met het kapitalisme en imperialisme! Voor democratisch socialisme in Palestina, Israël en doorheen het Midden-Oosten met garanties voor de democratische rechten van alle nationale minderheden!

25/11/2012 18:16:32