Autisme Informatiecentrum: Voor en door lotgenoten. Funda Müjde: Met schaamte en verlegenheid kom je niet ver

TIJDSCHRIFT VAN MEE ROTTERDAM RIJNMOND EN DE VERENIGING VAN GEHANDICAPTENORGANISATIES ROTTERDAM

Lente 2009

Autisme Informatiecentrum: Voor en door lotgenoten > PAG. 4

Funda Müjde: ‘Met schaamte en verlegenheid kom je niet ver’ > PAG. 12

SportMEE: Hulp als je graag wilt gaan sporten! > PAG. 20

1

Kort

KORTE MEDEDELINGEN

i

www.prokkel.nl

In memoriam Bas Treffers De dag voor Kerst 2008 is Bas Treffers overleden. Bas heeft zich in veel opzichten ingezet voor een toegankelijke samenleving. Hij is een aantal jaren actief geweest als medewerker bij de Vereniging van Gehandicaptenorganisaties Rotterdam (VGR). Daarna heeft hij zich actief ingezet op landelijk (CGRaad) en europees niveau. Hij was tot zijn overlijden vice-voorzitter van het European Disability Forum, een Europees adviesorgaan op het terrein van intergratie en inclusief beleid voor mensen met een beperking. Hij was bovenal een beminnelijk mens. Bas had een vorm van kanker (botkanker) die zich snel ontwikkelde en die hem na een moedig gedragen periode noodlottig werd. Dit jaar bracht hij een bundel met columns uit in het boek ‘man zonder voetstappen’. Bas is 64 jaar geworden. Op dinsdag 30 december heeft zijn crematie plaatsgevonden in Arnhem.

Prokkel mee tijdens de Verstandelijk gehandicapten 2daagse! Vanaf 2007 vindt jaarlijks in de maand juni de Verstandelijk gehandicapten 2daagse plaats. Het doel van de 2daagse is om het contact tussen mensen met een verstandelijke beperking en de samenleving te bevorderen. Het zijn dagen ván en vóór mensen met een verstandelijke beperking. Het initiatief kreeg de fantasienaam ‘Prokkel’, wat staat voor prikkelende ontmoeting. Prokkelen vergroot de kennis over mensen met een verstandelijke beperking bij het grote publiek en de politiek. Daarmee verrijkt Prokkelen de samenleving. Dit jaar vindt de Verstandelijk gehandicapten 2daagse plaats op 12 en 13 juni. Iedereen kan een Prokkel activiteit aanmelden via de website www.prokkel.nl. Tijdens de 2daagse staan ontmoetingen met verstandelijk gehandicapten centraal. Natuurlijk vindt MEE het belangrijk dat er op 12 en 13 juni zo veel mogelijk geprokkeld wordt in Rotterdam. < MEER INFORMATIE

Kijk voor meer informatie eens op www.prokkel.nl of neem contact op met Gerda Huijssen ([email protected]) van MEE Rotterdam Rijnmond.

2 | MEE Magazine

lente 2009

Cliëntenraad MEE zoekt leden Wat doet de cliëntenraad van MEE? - Het adviseren van het management - Knelpunten signaleren - Oplossingen bedenken De cliëntenraad van MEE Rotterdam Rijnmond bestaat momenteel uit 5 leden. Vindt u het belangrijk om MEE te denken over de dienstverlening van MEE op basis van reis- en onkostenvergoeding? Zowel mensen met een beperking als personen uit hun directe netwerk zijn van harte welkom. De raad vergadert een aantal keer per jaar. Informatie en/of aanmelden Frank Tesselaar, voorzitter van de cliëntenraad T 010 456 44 91 [email protected] MEE Rotterdam Rijnmond T.a.v. De cliëntenraad Antwoordnummer 571 3000 WB Rotterdam

MEEMagazine COLOFON 3E JAARGANG, NR. 1 LENTE 2009 MEE Magazine is een uitgave van MEE Rotterdam Rijnmond en de Vereniging van Gehandicaptenorganisaties Rotterdam (VGR). Het magazine besteedt aandacht aan ontwikkelingen en activiteiten rond leven met een beperking. MEE is een breed georiënteerde ondersteuningsorganisatie voor mensen die met een beperking te maken hebben. Keuzevrijheid van individuen en het recht op een onafhankelijk leven, volgens eigen inzichten, normen en waarden staat voorop.

i

Inhoud

www.mee.nl

Nr 1 / LENTE 2009

12

Redactie David Boone, Gerda Huijssen, Helen-José Meijer, Selina van Ooijen, Laura Passenier (Eindredactie), Jan Wapenaar (hoofdredactie) en Daniëlle Wilbrink.

4

7

14

20

Met bijdragen van o.a. Astrid van der Helm, Arjan Mulder en de landelijke MEE-redactie. Fotografie o.a. Christien Citters, Inge Hondebrink, Mariel Kolmschot, Bram de Muijnck, Arjan Mulder, Aatjan Renders, Stras, Trond Valseth, Frans Vos, Your World en redactieleden. Redactieadres (ook voor gratis lidmaatschap en advertenties) MEE Magazine t.a.v. Laura Passenier Schiedamse Vest 154, 3011 BH Rotterdam T 010 282 11 11 | F 010 282 11 86 Teksttelefoon voor doven 010 414 38 92 [email protected] www.handicap.info Vormgeving, DTP en druk Flow design + communicatie, Utrecht Artoos Communicatiegroep, Rijswijk Oplage: 8.500 Verschijnt 4 keer per jaar. Nummer 2 verschijnt half juni 2009. Inzenden van bijdragen vóór 20 april 2009 MEE Magazine is er ook in gesproken vorm op Daisy cd-rom. U kunt uw ziektekostenverzekeraar vragen om een vergoeding van de Daisy-speler. Neem contact op met Dedicon, T 0486 486 486, [email protected] Copyright Overname van artikelen na toestemming van de redactie.

2

4

5

Prokkel mee tijdens de Verstandelijk gehandicapten 2daagse!

15

CAPITAL 2009

Ook voor jongeren met een licht verstandelijke beperking?

VRIJWILLIGERS WERKEN SAMEN MET MEE

16

Webwijs met Willie!

Het Autisme Informatie Centrum, voor en door lotgenoten

17

ONTWIKKELINGSACHTERSTAND

ALLE ORGANISATIES VINDEN

19

Mijn kind praat niet

Wegwijs met de sociale kaart van MEE

6 7

ROTTERDAM EUROPEAN YOUTH

Een kijkje in de keuken van Hendrikus Sliep

SOCIALE VAARDIGHEDEN

Eerst tot honderd tellen, dan pas antwoord geven

20

SPORT MEE!

Aftrap Servicepunt Sport en Handicap

NELCY BORGES:

‘Ik ben trots op mijn certificaat’

21

Karate op de avondschool

8

Lekker jezelf zijn in je blootje

22

ONDER LEIDING VAN CEES DORTLAND

10

De Wmo in de spotlights

11

Skyway maakt het onmogelijke mogelijk in de ‘Week van het Oor’

9

12

FUNDA MÜJDE NA ONGEVAL OP

18

Verlies van begeleiding AWBZ

11

Kort Nieuws

21

Sportagenda

24

MEE Idee

De korfbalkanjers van Capelle Column Astrid & Mellis Regelrecht ZOEK NAAR DE MOGELIJKHEDEN

Een abonnement op MEE Magazine is gratis.

DIE ER WÉL ZIJN

‘Met schaamte en verlegenheid kom je niet ver’

ISSN 1875-0516

14

HERMAN VAN DORSTEN:

‘Ik blijf mezelf uitdagen’ lente 2009 MEE Magazine | 3

AUTISME

www.autismeinfocentrum.nl www.autisme-nva.nl

VRIJWILLIGERS WERKEN SAMEN MET MEE

Het Autisme Informatie Centrum, voor en door lotgenoten

Marja (links) en Thea: actieve vrijw vrijwilligers in het Autisme Informatie Centrum

LANDELIJKE REDACTIE | DANIELLE WILBRINK

Het Autisme Informatie Centrum (AIC) is het documentatie- en informatiecentrum voor mensen met autisme, hun familie en betrokkenen. Bij de meeste MEEorganisaties is tegenwoordig een AIC gehuisvest. De centra worden bemenst door vrijwilligers, die als ouder of partner te maken hebben met de problematiek rondom autisme. Thea en Marja zijn twee van die vrijwilligers. De kracht en de eigenheid van het AIC ligt in het lotgenotencontact. Ouders en mensen met autisme kunnen leren van elkaars ervaringen bij hun aanpak thuis en bij de zoektocht naar goede hulp. Bovendien helpen ze elkaar bij het vinden van informatie. Thea en Marja zijn vrijwilligers die zich inzetten voor het informatiecentrum. Allebei maken ze van heel dichtbij mee welke impact autisme heeft op een mens en op een gezin. 4 | MEE Magazine

lente 2009

Thea’s zoon Rien heeft op zijn zevende de diagnose Syndroom van Asperger gekregen. Hij is inmiddels twintig jaar. De zoon van Marja, Nathan, is veertien jaar. Ook bij hem is Asperger vastgesteld. ‘Alle vrijwilligers die hier werken hebben een kind met autisme, bij sommigen is ook bij de partner autisme vastgesteld,’ vertelt Marja. ‘We zitten hier vooral om informatie door te geven,’ legt Thea uit. ‘Dit kunnen we doen vanuit onze eigen ervaringen. We luisteren naar de mensen en dragen soms ideeën aan. Vaak zijn mensen al heel erg opgelucht als ze een luisterend oor hebben gevonden. Dat wij hetzelfde als hen hebben meegemaakt is voor mensen vaak prettig, omdat we goed kunnen begrijpen waar zij het over hebben. Verder krijgen we veel praktische vragen. Bijvoorbeeld: ‘Waar vind ik een goede school?’ of ‘waar kan ik mijn kind het beste laten onderzoeken?’ Wij vertellen dan wat voor ons goed heeft geholpen.’ Marja: ‘Regelmatig organiseren wij ook filmavonden. Na afloop is er dan de mogelijkheid om na te praten. Dit loopt heel goed. Zo vertoonden we onlangs de film Ben X, over een jongen met autisme die heel erg gepest wordt. Dat maakte veel los.’ Het Autisme Informatie Centrum waar Thea,

Marja en hun collega’s bij zijn betrokken is een ochtend per week geopend. ‘Soms is het rustig en soms loopt het storm,’ vertelt Marja. ‘Met name telefonisch weten mensen ons wel te vinden.’ Thea vertelt dat het werk af en toe wel zwaar is. ‘Je moet zelf wel in een rustig vaarwater zitten, anders lukt het niet. Je moet in staat zijn om het na afloop van de ochtend weer los te laten. Maar het heeft ook hele leuke kanten. Het geeft een prettig gevoel als je iemand goed hebt kunnen helpen.’ Marja vult aan: ‘Wij kunnen niet iedereen helpen. Sommige mensen hebben een professionele hulpverlener nodig. Deze mensen verwijzen wij door naar MEE. Wij werken als vrijwilligers samen met een consulent van MEE die ons daarbij ondersteunt.’ < IN HET HELE LAND

De Autisme Informatiecentra zijn in heel Nederland te vinden. In veel gevallen bij de regionale MEE-organisatie, soms op een andere plek. Wilt u meer informatie over de openingstijden bij u in de buurt dan kunt u kijken op www.autismeinfocentrum.nl. Het AIC is een initiatief van de Nederlandse Vereniging Autisme (NVA) in nauwe samenwerking met MEE.

INFORMATIE

www.mee.nl www.socialekaartnederland.nl

Wegwijs met de sociale kaart van MEE

LANDELIJKE REDACTIE | CAROLIEN VAN MUNSTER

Er zijn zeer veel organisaties in Nederland die werken voor mensen met een beperking. MEE heeft ze voor u in beeld gebracht. Een toelichting op de sociale kaart. De sociale kaart is een digitale verzameling van adressen van organisaties die interessant kunnen zijn voor mensen met een beperking, hun ouders, omgeving, hulpverleners en iedereen die met hen te maken heeft of krijgt. Het gaat om adressen van lokale en regionale, maar ook van landelijk werkende organisaties op het gebied van wonen, welzijn en zorg. Bij alle adressen is een omschrijving en een link naar de website opgenomen.

WELKE ORGANISATIES KAN IK IN DE SOCIALE KAART VINDEN? Zoekt u een begeleide vakantie voor uzelf of voor uw kind, wilt u weten welke scholen er in uw regio zijn voor kinderen met een autistische stoornis? Bent u op zoekt naar dagbesteding of een woonvorm, een gespecialiseerde therapeut, vrijetijdsclub of een patiëntenvereniging? Deze informatie staat allemaal in de sociale kaart.

HOE ZOEK IK IN DE SOCIALE KAART? Op de website van een MEE organisatie kunt u altijd een link vinden naar de sociale kaart.

In het zoekscherm kunt u een zoekterm intikken in combinatie met uw woonplaats óf uw eigen postcode ingeven met een bepaalde afstand daaromheen. Via ‘uitgebreid zoeken’ zoekt u nog gerichter, met een trefwoord, of op een bepaalde doelgroep of leeftijd. Het resultaat kunt u rangschikken op afstand (van uw ingegeven postcode), naam of relevantie. Meestal kunt u met het resultaat zelf verder aan de slag. U kunt zelf contact opnemen of de informatie uitprinten en meenemen naar het volgende gesprek met uw MEE consulent. Samen met hem of haar kunt u de informatie dan doornemen en bekijken welke organisatie het beste aanbod heeft voor uw situatie. Via de tekst ‘Kijk ook naar’ wordt u geattendeerd op organisaties met een aanbod dat lijkt op dat waar u naar op zoek was. Of op informatieve teksten over uw zoekonderwerp.

HOE WORDT DE INFORMATIE IN DE SOCIALE KAART ACTUEEL GEHOUDEN? Het beheer van de bijna 35.000 organisaties in de sociale kaart is een hele klus, die verdeeld is over alle MEE organisaties in Nederland. De MEE organisaties zijn goed op de hoogte van ontwikkelingen in hun eigen regio en houden de lokale en regionale gegevens up-to-date. Toch kan het voorkomen dat u een fout in de sociale kaart ontdekt of een bepaalde organisatie mist. We zijn er erg blij mee als u dit doorgeeft aan de MEE organisatie in uw regio. Zo kunnen we de sociale kaart nog completer maken. < SAMENWERKING

Dit jaar wordt het mogelijk om gegevens vanuit de sociale kaarten van MEE, de GGD en de bibliotheken uit te wisselen. De drie partijen werken hier hard aan. Het uitgangspunt van deze samenwerking is het creëren van één digitale plek voor het complete aanbod van zorg, welzijn en wonen voor gebruikers. De sociale kaart is hierdoor zeer geschikt geworden voor gemeenten. Enkele tientallen gemeenten zijn al enthousiast gebruiker van deze digitale databank.

lente 2009 MEE Magazine | 5

KOOKWORKSHOP

Een kijkje in de keuken van Hendrikus Sliep gewerkt en veel jongeren verliezen al snel hun aandacht. Tijdens het koken moet je je hoofd er juist goed bij houden. Er gebeurt veel tegelijk en je moet alles goed organiseren en plannen. De gerechten moeten natuurlijk wel op tijd klaar zijn.’

GEWELDIGE ERVARING

MEE ROTTERDAM RIJNMOND | DOOR SELINA VAN OOIJEN

MEE Rotterdam Rijnmond en CMO Stimulans hebben in het kader van het project ‘Samen verder in de gekleurde wereld van Rotterdam’ een kookworkshop georganiseerd voor migranten met een verstandelijke en/of meervoudige beperking. Het doel van deze cursus was om migranten met een beperking en hun ouders en verwanten kennis te laten maken met de mogelijkheid om in de avonduren deel te nemen aan speciale cursussen voor mensen met een beperking op de avondscholen van Accent in Rotterdam. De workshop had een duur van zes weken en vond eens per week plaats. Op de laatste avond werden ouders en familieleden uitgenodigd om van een maaltijd te genieten die de cursisten hadden klaargemaakt. De cursisten kookten een fantastisch menu en kregen aan het eind van de avond een certificaat uitgereikt.

opgedaan. Daarnaast is Hendrikus bevoegd leermeester. Leerlingen in de leeftijd van 12 tot 20 jaar leert hij de kneepjes van het vak. MEE kwam Hendrikus op het spoor via restaurant ‘Van Harte’ in Buurthuis Schiemond. Al gauw bleek er een klik te zijn tussen Hendrikus en de groep cursisten. Toch was het ook spannend. Hendrikus had nog niet veel ervaring met deze groep en ook voor de cursisten was het de eerste workshop. Gelukkig kijkt Hendrikus met enthousiasme terug. ‘Ik heb het heel leuk gevonden. Het was voor mij de eerste keer dat ik met zo’n groep aan de slag ging, al heb ik ooit in Leeuwarden op vrijwillige basis gewerkt met mensen met een beperking. Het was een pientere groep leerlingen, we konden grapjes maken en ze waren bereid om alles precies zo te doen zoals ik het voordeed. Die inzet krijg je niet overal.’

LEREN KOKEN IS NIET GEMAKKELIJK

EEN GROOT SUCCES

Ook het zelfvertrouwen van de cursisten kreeg een boost. ‘Leren koken is nog niet zo gemakkelijk. Soms lukt niet alles precies zoals dat jij het wil. Dat moet je dan kunnen accepteren. Er waren een paar leerlingen die af en toe dachten dat iets ze niet zou lukken. En als het ze dan toch lukte, waren ze zo trots als een pauw. Geweldig om te zien. Ze hebben allemaal enorm hun best gedaan.’

Grotendeels dankzij kok Hendrikus Sliep was de workshop een enorm succes. Ook in het dagelijks leven is Hendrikus kok. In diverse horecagelegenheden heeft hij ervaring

‘Opvallend was ook dat deze groep zich ontzettend goed concentreerde op de les. Ik heb met de meest uiteenlopende groepen

6 | MEE Magazine

lente 2009

‘Deze opzet was nieuw voor mij. Ik ben niet uitgegaan van hun beperking, maar ging gewoon aan de slag om ze iets leren. En voor sommige cursisten was het naast een leuke ervaring ook een eye opener dat niet alleen vrouwen kunnen koken, wat in sommige culturen heel gebruikelijk is. Het koken met deze groep heeft mij veel energie gekost. Het was toch spannend of het zou werken. We hebben veel plezier gehad samen, de cursisten hadden nog wel weken door willen gaan. De blijdschap en trots van de deelnemers en hun familie heeft bij mij een enorme indruk achter gelaten. Het was een geweldige ervaring, en ook al heeft het veel energie gekost, het heeft me nog veel meer energie gegeven.’ Hendrikus Sliep heeft een drukke periode achter de rug met soms wel zeven werkdagen in de week. Zijn aandacht gaat hij voorlopig richten op de opening van zijn nieuwste project, een speciale kruidenwinkel met specerijen, oliën en azijn. In juni start hij met een kookworkshop in Arboretum Trompenburg. Maar als hij de vraag krijgt om weer aan een soortgelijk project mee te werken, dan gaat hij daar zeker op in. <

KOOKWORKSHOP

i

www.handicap.info

NELCY BORGES:

‘Ik ben trots op mijn certificaat’ MEE ROTTERDAM RIJNMOND | DOOR CENGIZ TAMAR EN KENNETH LANSHEUVEL

Na afloop van de kookworkshop was er op Accent Avondschool een terugkomavond voor alle deelnemers en hun ouders. Hier werd het aanbod aan cursussen van Accent Avondschool gepresenteerd. Voordat de avond begon hebben Cengiz en Kenneth gesproken met Nelcy (16 jaar). Nelcy heeft aan de kookworkshop van MEE deelgenomen en vond de workshop erg leuk. Op het certificaat dat hij behaalde is hij ontzettend trots. Nelcy volgde al een cursus op Accent Avondschool. Voorheen deed hij dat in het centrum van Rotterdam. Voor Nelcy en zijn moeder (Helene, 47 jaar) was dit eigenlijk erg onhandig. Hij moest haastig eten om daarna snel met Vervoer op Maat naar school te gaan. Een medewerker van Info Thuis van MEE hoorde dit en heeft toen contact gelegd met de moeder van Nelcy en Accent Avondschool. Er zat namelijk ook een Avondschool bij Nelcy in de wijk. Sindsdien kan Nelcy rustig van zijn avondeten genieten en daarna lopend naar Accent aan de Japarastraat. Na de kookworkshop van MEE was Nelcy zo enthousiast dat hij nu deelneemt aan een kookcursus van Accent. Omdat Nelcy na de terugkomavond op Accent meteen vertrokken was, spraken Cengiz en Kenneth met de moeder van Nelcy. Hoe bent u met Nelcy bij de kookworkshop van MEE gekomen? ‘Ik hoorde over de workshop van een kennis.’ Wilde Nelcy altijd al leren koken? ‘Ik denk het wel. Op school wilde hij ook altijd al koken en ‘s avonds ook. Soms, als ik het hem vraag, wil hij thuis ook wel eens helpen.’

Hoe vond u het op de cursus? ‘Ik vond het heel leuk en goed. Ook de begeleiding was heel goed. Ik wist niet dat dit mogelijk was.’ Heeft Nelcy wel vaker een cursus gevolgd? ‘Ja, hij volgt nu weer een kookcursus.’ Zou hij nog wel meer cursussen willen volgen? ‘Ik denk dat hij dat wel leuk vindt. Een computercursus of nog een kookcursus en misschien later ook nog wel andere dingen.’ Weet u van de cursussen van de Accent Avondscholen? ‘Nu wel, het zijn heel veel verschillende dingen zoals koken, computer, lezen en schrijven, taal en EHBO. Er is genoeg keuze.’ Zou hij daar aan mee willen doen? ‘Ik denk het wel, als hij overdag niet meer naar school kan, gaat hij zeker nog meer cursussen volgen.’ Heeft u verder nog wensen voor activiteiten voor Nelcy? ‘Mijn wens voor Nelcy is dat hij leert lezen en schrijven.’ Wat zou u dan graag willen? ‘Het zou mooi zijn als hij een cursus kon volgen waarin hij kan leren te lezen en schrijven. Ik ben nu al erg trots op hem. Hij heeft ook veel hobby’s. Hij houdt van televisie kijken, zijn kookcursus en spelletjes doen. Ik vond het fijn dat hij hieraan mee kon doen en dat er ook ouders welkom waren om te komen kijken.’ Bedankt dat u mee wilde werken aan dit interview! < lente 2009 MEE Magazine | 7

i

NATURISME

www.nfn.nl

Lekker jezelf zijn Kop in je blootje MEE ROTTERDAM RIJNMOND | DOOR ARJAN MULDER

Toen Marcel Hokke ooit per ongeluk met zijn rolstoel op een naturistenstrandje belandde, was hij direct bekeerd. ‘Ik voelde me daar stukken vrijer en veel minder bekeken dan in een textiele omgeving.’ Afgelopen zomer was Marcel tijdens zijn vakantie op een naturistencamping in Frankrijk en vertelde ons waarom hij zo enthousiast is over deze vorm van recreëren. Marcel Hokke (40) is geboren met spina bifida en is zijn hele leven al gebonden aan de rolstoel. Maar ondanks zijn beperking recreëert hij al jaren het liefst in zijn blootje. Niet veel mensen met een beperking doen hem dat na. ‘Ik voel me in een naturistische omgeving veel vrijer, en de valide mensen behandelen me daar vaak op een meer volwassen manier.’ Over vrijheid en helemaal jezelf kunnen zijn.

Marcel op het terras van de naturistencamping in Frankrijk.

gewoon proberen.’ De sfeer beviel hem zo goed, dat hij direct was verkocht. En de voorliefde voor ongedwongen bloot is nooit meer weg gegaan. Marcel: ‘Juist hier heb je geen gegluur, geen gestaar. Klinkt raar, maar het is waar.’ Hij kan het goed vergelijken, want zijn ouders hebben al 30 jaar een vaste plek op een ‘gewone’ textielcamping in Brabant, waar hij veel komt. Marcel: ‘En daar word ik meer bekeken dan hier.’

ALLEMAAL GELIJK Marcel vertelt ons zijn verhaal op naturistencamping Le Vallon des Oiseaux in Zuid-Frankrijk. Terwijl hij van top tot teen bruin verbrand door de Provençaalse zon en met een biertje binnen handbereik de schaduw heeft opgezocht, zit hij uit te hijgen van een steile klim. ‘Ja, dat is het nadeel. De meeste terreinen zien zo weinig rolstoelen dat de zaak niet heel erg goed is aangepast. Sommige delen van het terrein zijn zelfs niet bereikbaar.’ Marcel is hier de enige gast met een lichamelijke beperking. Hij zit er ontspannen en zelfbewust bij, terwijl op het terras niemand bijzondere aandacht aan hem schenkt, behalve de rondscharrelende kat misschien. ‘Dat vind ik dus zo prettig hier: de valide mensen doen gewoon, betuttelen me niet, schenken geen bijzondere aandacht aan me. Ik kan gewoon mezelf zijn. Als je bloot bent, ben je ineens allemaal gelijk. Ook al zit je in een rolstoel.’

ONGEDWONGEN ‘En dat is dus echt zo’, geeft Marcel aan. ‘Toen ik 22 jaar geleden mijn honden uitliet en een keer een andere route nam, belandde ik toevallig op een naturistenstrandje aan de Zevenhuizerplas.’ Marcel: ‘Ik voelde een aangename ongedwongenheid en besloot te proberen of het iets voor me was. Zo zit ik in elkaar: nuchtere Rotterdammer, 8 | MEE Magazine

lente 2009

VRIJHEID Marcel houdt zoals veel mensen van zijn vrijheid. Niet beperkt worden door wat anderen hebben uitgestippeld. En niet moeilijk doen als het makkelijk kan. ‘Dat is nog een voordeel van het naturisme: juist op vakantie in een warm land maakt kleding het leven met een beperking alleen maar ingewikkeld. Hier ‘stap’ ik ‘s ochtends zo mijn mobile home uit en hoef ik me niet eerst moeilijk aan te kleden. En als ik wil douchen hoef ik niet eerst mijn onwillige lijf uit te kleden, en zit ik niet te prutsen in een klein hokje maar zijn er grote gemeenschappelijke ruimtes zonder deuren en drempels. Geweldig!’ Marcel is echt enthousiast. ‘Ik zou iedereen die moeite heeft om zijn lijf te accepteren willen aanraden om hierheen te komen. Dat klinkt tegenstrijdig maar het is echt zo ontspannen, letterlijk alles valt hier van je af, en je voelt je zo vrij als een vogeltje.’ Ook in Nederland gaat Marcel regelmatig naar naturistenstranden en naar de sauna. Hij geeft toe dat het naturisme waarschijnlijk een klein beetje in zijn genen zit. Zelf is hij jaren actief geweest voor de jongerenafdeling van de Naturisten Federatie Nederland. En ook vader Hokke blijkt een enthousiaste mede-naturist. Daarentegen moet moeder Hokke er niets van hebben. Maar ook hier: vrijheid, blijheid.

i

www.astridenmellis.web-log.nl

ACTIEF Als buitenmens doet Marcel alles met de rolstoel. ‘Ook naar het strandje 16 km verderop...’ Een enorme conditie is het resultaat en die kwam altijd goed van pas bij het rolstoel-basketbal. Marcel: ‘En ooit werd ik ook nog tweede van Nederland bij het rolstoel-stijldansen met een valide partner. Maar de komende vier weken ligt de prioriteit even ergens anders; nu eerst even vier weken de zon op m’n lijf!’ Op zijn bruine bovenarm heeft Marcel een prachtige Golden Retriever getatoeëerd. Enthousiast: ‘Mijn grootste passie ligt bij honden. Ik train honden met gedragsproblemen.’ Marcel: ‘En zelf heb ik er meestal twee of drie. Deze Golden Retriever was voor mij zo speciaal dat ik haar in mijn arm heb laten zetten nadat ik haar moest laten inslapen.’

Column Astrid en Mellis

Voorbij

NIET VOOR IEDEREEN Marcel is rolstoelgebonden maar kan als het moet ongeveer twintig meter lopen. ‘Nou ja, lopen is het eigenlijk niet, zeg maar liever een voortdurende staat van omvallen. Mijn enkels en voeten zijn volledig verlamd. Daarom ben ik nu ook niet helemaal bloot; mijn sokken houd ik in het begin aan want ik voel het niet als mijn voeten verbranden.’ Marcel: ‘Buitenlandse terreinen zijn waarschijnlijk niet voor iedereen met een lichamelijke beperking geschikt. Maar persoonlijk kan ik me bijna overal prima redden zonder hulp. In Nederland is het terrein Flevo Natuur helemaal aangepast. En er zijn veel plaatselijke naturistenverenigingen met eigen terreinen waar je zou kunnen kijken of ze voor jou geschikt zijn. Maar ik snap dat er voor veel mensen een psychologische drempel is. Zelfs zonder handicap zijn de eerste stappen in je blootje niet makkelijk.’ Dus waarom zou je jezelf kwellen als je je toch al bekeken voelt? Marcel, nuchter: ‘Ik ga echt niemand bekeren. Laat iedereen het lekker zelf bekijken. Maar het bevalt mij waanzinnig goed. Dus ga eens naar een sauna en probeer het. Wat heb je te verliezen? Van mij krijg je in elk geval altijd een enthousiast verhaal.’ En nog een biertje. Proost! < MEER INFORMATIE

Voor meer informatie over naturisme in Nederland en in Europa: http://www.nfn.nl/.

Het oude jaar is voorbij. Het is voorbij gevlogen kan ik wel zeggen. Er is ook veel gebeurd. Ik ben hersteld van een loodzware operatie en ik ga hier nu eindelijk het profijt van inzien. Ze hebben, zoals sommige lezers wel weten, mijn blaas verwijderd en een stoma geplaatst. Dit heeft me in de loop van 2008 een groot deel van mijn vrijheid terug gegeven. Mijn leven staat niet meer in het teken van of ik ergens wel of niet naar het toilet kan. Wat een rust geeft dat! Dit jaar is ook Bulters + Mekke gestart. Een trainingsschool voor hulphonden, honden voor autistische kids, signaalhonden, seizure honden, maar ook voor gedragstherapie van gewone honden. Eigenlijk is dat het leukste project van het jaar geweest. We hebben dan ook een flitsende start gemaakt. De eerste contracten met verzekeraars zijn gesloten en de trainingen zijn begonnen. Ik heb dit jaar mijn nieuwe Permobil C500 gekregen. Ook hierdoor is het voor mij mogelijk om wat meer buiten de deur te komen. De stoel heeft een betere vering, hij ligt en hij zit beter en ik kan er wat harder in rijden. Voor mij de perfecte stoel. Volgend jaar wil ik dus weer proberen wat meer dingen buiten de deur te doen. Eens vaker naar een vergadering toe, in plaats van vergaderen in mijn slaapkamer. Mooie voornemens dus. Voorlopig leef ik bij de dag. Dat blijf ik ook doen, want plannen heeft weinig zin. Wel kijk ik uit naar het concert van Ilse DeLange waar ik in maart met mijn collega’s heen ga. Om ergens naar toe te leven is altijd goed. Het is weer een doel dat ik wil halen. Tegen de tijd dat jullie dit lezen is het jaar al weer volop aan de gang, maar alsnog de beste wensen voor iedereen!

Even de email wegwerken; ook dat kan op het terras van de naturistencamping.

Groetjes, Astrid < lente 2009 MEE Magazine | 9

WMO

De Wmo in de spotlights Gedurende de theatervoorstellingen wordt op een interactieve manier geïnformeerd over de Wmo. Het publiek speelt dus ook een rol bij de voorstellingen en heeft de keuze uit diverse onderwerpen die in de voorstelling behandeld worden. Vragen kun je direct stellen en zowel de acteurs als professionals in de zaal proberen deze zo goed mogelijk te beantwoorden. Zo vertelde een medewerker van Individuele Voorzieningen tijdens de voorstelling dat het dankzij de Wmo mogelijk is om naar de individuele situatie van de cliënt te kijken. Natuurlijk zijn er nog altijd grenzen aan wat mogelijk is, maar de Wmo schept meer individuele mogelijkheden en is gebonden aan minder regels. Het uitgangspunt is altijd dat de cliënt als volwaardig lid kan deelnemen aan de maatschappij.

KLAGEN De professionals zijn er stellig in; klagen is belangrijk en dat moeten cliënten ook zeker (blijven) doen. Klagen is nodig om de kwaliteit van de dienstverlening van organisaties hoog te houden. Als men immers niet klaagt, of alleen over de grotere problemen, dan lijkt het of alles goed gaat en zal er ook geen verbetering komen. Klagen houdt de dienstverlenende organisaties scherp, en zo ook hun dienstverlening.

HULP VRAGEN MEE ROTTERDAM RIJNMOND | DOOR GERDA HUIJSSEN

De afgelopen tijd is er heel wat veranderd op het gebied van wet- en regelgeving. Zo is de Wmo, Wet maatschappelijke ondersteuning, ontstaan. Voor veel mensen was het echter nog onduidelijk waar de Wmo voor staat en wat de Wmo voor u kan betekenen. Om die reden heeft Stichting Pluspunt in samenwerking met MEE Rotterdam en de VGR, Vereniging van Gehandicaptenorganisaties Rotterdam, een interactief theaterstuk gemaakt dat een antwoord geeft op alle vragen rondom de Wmo. Op maandag 16 februari jl. vond er een voorstelling plaats in de Burgerzaal. Bij deze voorstelling waren klanten van MEE, vrijwilligers van de VGR en Platform Agenda 22 aanwezig. Ook waren er vertegenwoordigers van Individuele Voorzieningen (IV) bij en was de raadscommissie Maatschappelijke Ondersteuning, Volksgezondheid en Participatie en een aantal consulenten van MEE aanwezig.

DE NIEUWE ROL VAN CLIËNT EN HULPVERLENER Aan de acteurs van Proluder was de taak om de voorstelling te geven. Om zich voor te bereiden op hun rol, hebben zij twee maanden onderzoek gedaan naar de Wmo. Volgens hen is het verschil met de oude situatie vooral dat binnen de Wmo vraaggericht wordt gewerkt. Waar eerder sprake was van een standaard hulpverleningsaanbod, moet een cliënt nu zelf aangeven welke vorm van hulp nodig en gewenst is. 10 | MEE Magazine

lente 2009

Voor de cliënt is het meer dan ooit belangrijk om aan te geven dat er hulp nodig is. Alleen op deze manier krijg je de hulp en voorzieningen die nodig zijn en kun je gebruik maken van de mogelijkheden die de Wmo biedt. Misschien is er een vriend of familielid die kan helpen met het formuleren van je vraag. Is dat niet het geval, dan kunt u altijd bij MEE terecht. Ook wethouder Kriens van Volksgezondheid, Welzijn en Maatschappelijke Opvang streeft naar inclusief beleid in Rotterdam. Dat blijkt na afloop van de voorstelling tijdens de lunch waarvoor ook de vrijwilligers van de VGR en Platform Agenda 22 zijn uitgenodigd. De vrijwilligers maken meteen van de gelegenheid gebruik om wethouder Kriens een DVD aan te bieden over hun werk als groepsvoorlichter op scholen. Volgens wethouder Kriens moet iedereen in Rotterdam dezelfde kansen en mogelijkheden krijgen, en dat geldt ook voor mensen met een beperking. <

i

WEEK VAN HET OOR

www.weekvanhetoor.nl www.stichtingskyway.nl

Skyway maakt het onmogelijke mogelijk in de ‘Week van het Oor’ In het kader van de ‘Week van het Oor’ (18 april - 25 april) organiseert MEE in samenwerking met GGMD, Erasmus Medisch Centrum, Koninklijke Aurisgroep en Bureau Arbeid de informatiemarkt ‘Week van het Oor’. Op zaterdag 18 april bent u van 11.00 tot 16.00 uur van harte welkom op de informatiemarkt bij MEE Rotterdam Rijnmond op de Schiedamse Vest 154 te Rotterdam. Alle organisaties die in de regio Rotterdam Rijnmond ondersteuning aanbieden rondom gehoorproblemen zijn aanwezig op deze informatiemarkt. Daarnaast zal Stichting Skyway een workshop verzorgen met de titel ‘Hoezo onmogelijk’. Dankzij deze workshop kan men ontdekken hoe muziek op andere of meerdere manieren te beleven is, ook als je niet (zo goed) kan horen. Stichting Skyway is de hele dag aanwezig op de informatiemarkt. Ook GGMD geeft een workshop over het leren omgaan met Tinitus en slechthorendheid. Stichting Signaalhond geeft een demonstratie en Erasmus MC geeft een workshop ‘Slechthorendheid en spraakverstaan’. Voor kinderen zijn er verhalen in gebarentaal.

Kort Nieuws Tweede Rijndamdag voor NAH-patiënten Na het succes van de eerste dag in april 2008 organiseert Rijndam in samenwerking met de patiëntenverenigingen Samen Verder, Afasievereniging Nederland en Cerebraal op 4 april 2009 de tweede Rijndamdag voor NAH-patiënten (niet aangeboren hersenletsel). De dag is bedoeld voor leden van patiëntenverenigingen, NAH-patiënten, hun familieleden en andere geïnteresseerden. Van 10.00 tot 15.30 uur is het programma goed gevuld met diverse presentaties van specialisten, een lunch en een informatiemarkt. Hier kunt u ook de stand van MEE Rotterdam Rijnmond bezoeken. Voor meer informatie over het programma wordt verwezen naar de website van Rijndam, www.rijndam.nl. De kosten van € 10,- kunt u ter plaatse voldoen. De lunch is hierbij inbegrepen. Inschrijven kan tot 2 april door een e-mail te sturen naar [email protected] onder

Voor meer informatie over de informatiemarkt kunt u contact opnemen met Wilma Bruinen of Isabelle Booden van MEE Rotterdam Rijnmond via 010 282 11 11.

STICHTING SKYWAY De grenzen die er lijken te zijn, blijken vaak niet te bestaan. Stichting Skyway laat met haar muziekevenementen voor doven zien dat er geen grenzen zijn aan datgene waarvan wij denken dat realistisch is. Skyway organiseert niet alleen de Sencity feesten. De stichting stimuleert mensen om mee te doen aan activiteiten die in eerste instantie niet toegankelijk lijken. Daarmee inspireert Skyway mensen om in te zien dat als je ergens echt voor gaat, je zelfs het onmogelijke mogelijke kunt maken. Laat Skyway je ogen openen om over je eigen grenzen heen te kijken! <

vermelding van uw naam, adresgegevens en het aantal deelnemers. U kunt ook schriftelijk aanmelden door de bovenstaande gegevens te versturen naar Rijndam Revalidatiecentrum t.a.v. N. Cimorosi (KBA 2), Postbus 23181, 3001 KD te Rotterdam.

Cursussen en trainingen Dat MEE Rotterdam Rijnmond ook cursussen en trainingen geeft, is wellicht nog niet bij iedereen bekend. Ook in 2009 staan er weer cursussen op de planning waar nog vrije plaatsen voor zijn. De cursus ‘Spelen, praten & doen’ bijvoorbeeld, voor kinderen in de leeftijd van acht tot twaalf jaar die een zus of broer hebben met een beperking. Voor deze kinderen is het immers belangrijk om te praten over wat ze meemaken, wat ze lastig vinden en waar ze soms verdrietig of boos om zijn. Ook start dit jaar een lotgenotengroep voor vrouwen die misbruikt zijn. Er wordt hierbij gewerkt met verschillende thema’s, waarbij de deelneemsters worden ondersteund bij het maken van eigen keuzes. Ze bepalen zelf

wat ze wel of niet willen vertellen. Zo wordt gewerkt aan herstel van hun gevoel van regie over hun eigen leven. ‘Omgaan met je eigen agressie’ is een training voor volwassenen vanaf 18 jaar die op het speciaal onderwijs hebben gezeten. Deelnemers kunnen zich aanmelden voor deze training wanneer agressie het hoofdprobleem is en de agressie niet voortkomt uit het missen van bepaalde vaardigheden die (eerst) bij andere trainingen aangeleerd kunnen worden. De cursus ‘Zo opvoeden’ is er voor volwassenen met een verstandelijke beperking. ‘Zo opvoeden’ is een kijk-, praat- en doecursus. Tijdens de cursus krijgen de deelnemers tips en leren wat belangrijk is bij de opvoeding van een kind. De cursus is er voor elke ouder die iets wil leren over opvoeden en op een MLK-school heeft gezeten, met thuiswonende kinderen in de leeftijd van drie tot twaalf jaar oud. Voor meer informatie of voor aanmeldingen kunt u contact opnemen met Jacqueline Welschen van MEE Rotterdam Rijnmond via 010 282 11 11. lente 2009 MEE Magazine | 11

REVALIDATIE

FUNDA MÜJDE NA ONGEVAL OP ZOEK NAAR DE MOGELIJKHEDEN DIE ER WÉL ZIJN

‘Met schaamte en verlegenheid kom je niet ver’

Funda Müjde is een veelzijdige vrouw. Zij is bekend als cabaretière, schrijfster van columns en boeken, actrice op televisie en in het theater. Funda won diverse prijzen. Zij treedt vaak op als discussieleider en dagvoorzitter. In februari 2007 kreeg zij een ernstig auto-ongeluk, waardoor zij een incomplete dwarslaesie opliep. In Amsterdam revalideerde zij, zocht voortdurend naar nieuwe therapieën. Alles om maar sterker te worden. Soms lukt het, stapje voor stapje. Maar ze benadrukt: ‘Er is wel progressie, maar geen prognose.’ Funda Müjde blijkt ook bij tegenslag haar optimisme vast te houden: ‘Ik moet wel.’

12 | MEE Magazine

lente 2009

www.fundam.nl www.dwarslaesie.nl

LANDELIJKE REDACTIE | ED VERVOORN FOTO’S MARIEL KOLMSCHOT

‘In Turkije was een stuk bos achter ons huis. Ik bleef daar eens even in het donker achter met de kleine kinderen. Ik was negen en raakte helemaal overstuur. Mijn moeder kwam terug en ik zei: ‘Ik ben zo bang en heb heel veel enge geluiden gehoord.’ Dan vertelde mijn moeder heel rustig: ‘Het regent, Funda, en regen maakt geluid op de blaadjes. En dat geritsel wat je hoort is van kleine muisjes, die eten zoeken.’ Daarna was mijn angst in het donker over. In onze fantasie denken we angstig aan een dief, een enge man, een monster. Je kunt de beelden per seconden erger laten worden en voor je het weet heb je tien verkrachters die de woning binnen komen. Je maakt je angst zelf.

‘Het is ook wel een beetje Hollands: iedereen moet tegenwoordig maar onafhankelijk zijn.’

Ik probeer die angst niet binnen te laten. Maar soms komt hij toch. De eerste vier maanden na het ongeluk was ik zó bang. Ik was in staat om zelfmoord te plegen. In het Revalidatiecentrum Amsterdam (RCA) was een geestelijke, een humanist. ‘Als je zo’n gedachte hebt, stop dan onmiddellijk met denken en ga iets anders doen, of denken,’ zei hij me. ‘Want elke gedachte roept een andere op.’ Ik heb daar later bij angstaanvallen heel veel aan gehad.

lands: iedereen moet tegenwoordig maar onafhankelijk zijn. En dan? Tussen vier muren gaan zitten? Aan afhankelijkheid moet je niet te zwaar tillen. Het is het ticket naar vrijheid. Het maakt wel dat ik in de oceaan kan zwemmen. En omdat de Draagmannen van vervoersbedrijf Stadsmobiel mij drie verdiepingen naar beneden tillen, hoe gênant ik dat soms eigenlijk ook vind, kan ik toch een avond naar een restaurant.

‘NU ZIT IK ZELF IN DIE ROLSTOEL’ Ik heb veel verschillende dingen gedaan, geacteerd in tv-series en films en op het toneel, ik ben discussieleider en schrijf wekelijks een column voor de Telegraaf. Dat laatste heb ik acht weken na het ongeluk, gewond als ik was, weer opgepikt. En de ironie wilde dat mijn eerste externe klus na het ongeluk de rol van dagvoorzitter op het congres bij de Week van de Chronisch Zieken was. Twee jaar eerder had ik dat ook gedaan. Ik dacht: Toen liep ik hier nog huppelend rond, nu zit ik zelf in een rolstoel. Het maakte veel bij me los. Veel verdriet, maar ook ontroering omdat ik blijkbaar weer mee telde. Want je krijgt een heel raar zelfbeeld na zo’n terugval, je zelfvertrouwen krijgt een flinke deuk, maar ook het besef bij dat congres dat je zelf ook zo bent is verwarrend. Het zijn allemaal fases waar ik doorheen ging: shock, schaamte, verlegenheid, onwetendheid, onwennigheid en daarbij de angst: kan ik nog wel mijn werk doen? Wat mij heel erg sterkt zijn de reacties. Ik merk dat ik kracht kan uitstralen, en dan zelfs een voorbeeld kan zijn voor gezonde mensen. Wat ik doe heeft dus een functie, en het geeft mij daardoor ook weer nieuwe kracht.

‘IEDEREEN KIJKT!’

‘GEEN VALSE HOOP?’

Het is niet dat ik zo hecht aan het leven. Maar zolang ik leef, wil ik er iets van maken. Dat deed ik als dertienjarig migrantenkind in Nederland ook al. Maar vraag je me: Heb je pijn? Ja! Wil je het ongeluk terugdraaien? Ja! En als je kon kiezen tussen een miljard euro of kunnen lopen? Alsjeblieft, ik wil lopen! Niet kunnen lopen op rotsen, geen kleine bergwandelingen kunnen maken: weet je hoe groot dat gemis is? Het is helemaal niet eenvoudig, maar als ik iets wil heb ik er veel voor over. Vorig jaar was ik heel somber. Toen ging ik voor extra therapie twee weken naar San Diego. Ik wilde naar de oceaan. Ik bofte, want drie mannen – mijn eigen man en twee therapeuten – konden mijn rolstoel de hellingen aftillen. Maar het strand lag vol met keien, ik kon er niet rijden en ook geen stapjes doen. Ik moest op de armen gedragen worden, een heel gedoe. Maar hoe dan ook, ik wilde dat risico nemen, ik wilde naar de oceaan. Ik moest er veel voor opzij zetten: de schaamte voor mijn eigen mannen, verlegenheid voor de mensen op het strand, want iedereen kijkt, kinderen schreeuwden en wezen naar mij… Ik zag het, snapte het ook, maar ik liet het gevoel niet binnen. En ik ben dus wel heerlijk gaan zwemmen!

In het Revalidatiecentrum hielpen (en helpen) ze me echt goed met allerlei therapieën, ik kreeg ook vrij snel te maken het maatschappelijk werk. Maar er was een soort adviesloket waar men toch te vaak zei: ‘Dat kan niet, zo zijn de regels,’ in plaats van op zoek te gaan naar de mogelijkheden die er dan wél zijn. Vaak onder het mom van ‘ik mag je geen valse hoop geven’. Jammer.

‘TUSSEN VIER MUREN GAAN ZITTEN?’ Ik vind het nu minder erg om gedragen te worden. Als ik een boodschap voor andere mensen die revalideren mag hebben, zou het zijn: probeer geen schaamte of verlegenheid te hebben, een stukje afhankelijkheid kan zoveel vrijheid opleveren. Ik heb het gemerkt: door af en toe aan afhankelijkheid toe te geven beleef je zoveel nieuwe avonturen, dus ik heb dat ervoor over. Het is ook wel een beetje Hol-

‘Wat mij heel erg sterkt zijn de reacties, ik merk dat ik kracht kan uitstralen.’

Later viel me op dat de mensen van MEE, dat ik toen nog niet kende, nog zoveel meer weten; het zijn experts als het gaat om mensen met een beperking. En ze gaan echt met jouw vraag aan de slag. Dat is een belangrijk nuanceverschil. Omdat ik goed gebekt ben heb ik uiteindelijk nog veel kunnen regelen, zoals mijn prachtige handbike waarmee ik nu fietstochtjes maak en de beweging krijg die ik nodig heb. Maar mensen met een beperking, die zich niet goed kunnen uitdrukken, hoe moeten die zich voelen? Juist in deze tijd, waarin de dienstverlening in Nederland verandert, met z’n vele telefoontjes, keuzemenu’s en automatisch gegenereerde antwoordformulieren. De afstand tussen mensen wordt steeds groter, en de eenzaamheid ligt om de hoek. Dat is zo jammer, want we hebben elkaar hard nodig. Of de een nu wat meer afhankelijk is dan de ander, dat maakt echt niet uit.’ < lente 2009 MEE Magazine | 13

i

MYTYLSCHOOL

www.amsterdamhuskies.nl

HERMAN VAN DORSTEN:

‘Ik blijf mezelf uitdagen’ MEE ROTTERDAM RIJNMOND | DOOR LAURA PASSENIER

Herman van Dorsten is twaalf jaar en woont op een internaat. Zijn ouders varen met hun eigen vrachtschip op de binnenlandse vaart. Dan wordt in zijn rug een tumor van 17 centimeter lang ontdekt. Een moeilijke periode breekt aan. Herman ondergaat een operatie. De tumor, die dan zelfs 26 centimeter lang blijkt te zijn, wordt zo goed als kan verwijderd. Daarop volgen 36 bestralingsbehandelingen, vijf weken ziekenhuisopname en drie maanden revalidatie. Wat er precies mis is gegaan weet Herman niet. Misschien liep hij al te lang met de tumor, of zijn tijdens de operatie zenuwen beschadigd. Maar vanaf dat moment zit Herman in een rolstoel. Dankzij wat aanpassingen kan hij gelukkig gewoon op het internaat blijven wonen. ‘De steun die daar ik kreeg was super. In de tijd dat ik in het ziekenhuis lag heb ik wel 800 kaarten gekregen, en toen ik uit het ziekenhuis ontslagen werd stond er een groep van 100 man mij op te wachten. Die steun maakt je sterk.’

EEN ROTPERIODE Elk half jaar gaat hij terug naar het ziekenhuis voor controle. Zo ook twee jaar na de operatie aan zijn rug. Hij krijgt te horen dat alles goed is. Mede daardoor komt het slechte nieuws dat hij de volgende dag krijgt aan als een mokerslag. ‘Ik kreeg te horen dat alles goed was, maar toen de volgende dag de telefoon ging en de arts zei dat ik toch maar even terug moest komen, wist ik eigenlijk al genoeg. Ik

‘In de tijd dat ik in het ziekenhuis lag heb ik wel 800 kaarten gekregen’

had uitzaaiingen in mijn nek en hoofd. Mijn nek zouden ze gaan bestralen. Toen ik in het ziekenhuis was om een mal te laten maken, zei de arts terloops dat hij toch ook maar mijn hoofd zou ‘meenemen’. Omdat het bestralingsgebied van mijn nek te dicht bij mijn 14 | MEE Magazine

lente 2009

JONGEREN

hoofd zat, zou er anders geen mogelijkheid zijn om mijn hoofd in de vijftien jaar daarna te bestralen. De kans op beschadiging in mijn nek zou dan te groot zijn. Natuurlijk was dit een goede beslissing. Maar dat dit zomaar terloops werd verteld, daar schrok ik behoorlijk van.’ Weer volgen 30 bestralingsbehandelingen. Herman blijft in die tijd gewoon naar school gaan. Voor andere dingen heeft hij even geen energie. ‘Die bestralingen doen op zich geen pijn. Het is alleen heel vervelend. En die geur.. misselijkmakend. Je moet elke dag naar het ziekenhuis, dat is ontzettend vermoeiend. Dat was wel een rotperiode.’

i

www.your09.nl

ROTTERDAM EUROPEAN YOUTH CAPITAL 2009

Ook voor jongeren met een licht verstandelijke beperking?

NEDERLANDS KAMPIOEN Inmiddels is Herman van Dorsten 26 jaar. Toen hij op zijn twaalfde in een rolstoel belandde, is hij niet bij de pakken neer gaan zitten. Ook niet toen hij twee jaar later weer slecht nieuws moest verwerken. Hij ging volop in gevecht tegen zijn ziekte en begon daarnaast vol goede moed aan sporten die hij nog wel kon beoefenen. ‘Ik ben meteen met rolstoelhockey begonnen. Daarvoor voetbalde ik altijd. Dat kon niet meer, maar ik wilde wel blijven sporten.’ Zijn team is in de afgelopen jaren al drie keer Nederlands kampioen geworden en heeft ook talloze bekerfinales gewonnen. ‘Ook al is rolstoelhockey ontzettend leuk, ik wilde meer, mezelf weer uitdagen. Toen ik in oktober 2008 werd gevraagd of ik bij de Amsterdam Huskies het sledgehockeyteam wilde versterken, twijfelde ik geen moment. Ook al wist ik in eerste instantie niet precies wat het was.’ Sledgehockey is een variatie op ijshockey. De Amsterdam Huskies is het enige sledgehockeyteam in Nederland. Ze trainen twee keer per week, maar wedstrijden kunnen ze in Nederland niet spelen. Om die reden is Herman in de afgelopen paar maanden al drie keer naar het buitenland geweest, waaronder twee trips naar Zweden. Ook rolstoelhockey is, naast fitness en sledgehockey, nog steeds een onderdeel van zijn leven. Toen Herman achttien was, moest hij het internaat verlaten. Hij woont sindsdien zelfstandig en geniet van zijn vrijheid dankzij zijn rijbewijs en auto. Na zijn middelbare schooltijd op mytylschool de Brug heeft Herman versneld de MBO opleiding Transport en Logis-

‘Ook al is rolstoelhockey ontzettend leuk, ik wilde meer, mezelf weer uitdagen’

tiek afgerond, waarna hij ook het diploma voor de vervolgopleiding op HBO niveau in drie jaar heeft weten te behalen. Sindsdien werkt Herman bij een binnenvaartrederij waar hij verantwoordelijk is voor de planning van de duwvaart. Herman heeft zijn leven op rolletjes. En ook al leeft hij van dag tot dag, dromen heeft hij wel. ‘Ik woon nu in een huurflat, maar op termijn zou ik graag iets voor mijzelf kopen. En ik zou wel een wat grotere auto willen. Ik heb nu een Renault Twingo, maar met mijn rolstoel en alle spullen die ik nodig heb voor sledgehockey, kom ik eigenlijk ruimte te kort. Maar mijn grootste dromen liggen toch op het gebied van sport. Ik zou zo graag op de paralympische spelen staan. Is het niet in 2010, dan misschien in 2014. Niet eens zo zeer om te winnen hoor, het lijkt me al geweldig om daar deel van te mogen uitmaken. En ik hoop natuurlijk dat ik gezond mag blijven. Dat ik de dingen kan blijven doen die ik nu doe. Een vriendin zou natuurlijk ook leuk zijn. Tenminste.. als ik daar nog eens tijd voor heb!’ <

MEE ROTTERDAM RIJNMOND | DOOR DAVID BOONE

Rotterdam heeft zich in 2009 uitgeroepen tot Your World, de eerste jongerenhoofdstad van Europa. Een themajaar dat in Rotterdam kleurrijk wordt ingevuld met een keur aan evenementen die gericht zijn op de jongeren in de stad. Het themajaar is meer dan alleen een feestje. Aan de basis van het jongerenjaar ligt de opdracht die het gemeentebestuur van Rotterdam zichzelf heeft gegeven. Zij willen het tij keren met betrekking tot hun jongerenbeleid en daarmee de stad aantrekkelijk maken voor jongeren. Steven van Eijck, voorzitter van de raad van bestuur van de Stichting Europese Jongerenhoofdstad, vindt dat het talent van jongeren in Rotterdam niet genoeg wordt gekoesterd en dat hun mening te weinig wordt gehoord en gevraagd. In 2009 moeten jongeren meer ontwikkelingskansen krijgen. Werk en scholing staan hierbij in een hoog vaandel. Het toeval wil dat rond het moment dat het startschot voor het jongerenjaar is gegeven, het ook duidelijk werd dat we met een kredietcrisis kampen. Noem het een geluk bij een ongeluk dat er juist nu extra focus ligt op de mogelijkheden van jongeren in werk en opleiding. Voor jongeren met een licht verstandelijke beperking is het zonder kredietcrisis vaak al extra moeilijk om aan een reguliere baan te komen. Daarnaast zijn zij vaak lager opgeleid of hebben geen diploma’s. Voor deze groep jongeren in het Rotterdamse (maar ook daarbuiten) is het daarom juist van belang dat bekeken wordt op welke manier zij zich het beste kunnen ontwikkelen en profileren, zodat ook zij een passende plaats krijgen op de arbeidsmarkt. Rotterdam wil er met het jongerenjaar voor zorgen dat jongeren meer participeren in de maatschappij. Een duurzame oplossing is ook voor mensen met een licht verstandelijke beperking van belang. Temeer omdat blijkt dat bij het verdwijnen van arbeidsplaatsen vooral mensen met een lage opleiding het slachtoffer zijn. Het is voor deze groep extra moeilijk om weer aan het werk te komen. MEE Rotterdam Rijnmond volgt daarom met interesse de ontwikkelingen rondom het Rotterdamse Jongerenjaar en wat dit voor jonge mensen met een beperking betekent. Ook gaat MEE kijken hoe het met de toegankelijkheid van het Jongerenjaar voor mensen met een beperking is gesteld. Via MEE magazine houden wij u op de hoogte. < lente 2009 MEE Magazine | 15

i

WILLIE WEBWIJS

www.williewebwijs.nl

Webwijs met Willie! MEE ROTTERDAM RIJNMOND | DOOR LAURA PASSENIER

Op het internet kun je andere mensen ontmoeten, nieuwe dingen leren, leuke filmpjes bekijken en zelfs aankopen doen. Internet kan een fantastisch hulpmiddel zijn voor iedereen die mee wil doen in de samenleving. Tenminste, als je weet hoe je er mee om moet gaan.

WONDERE WERELD Ook mensen met een licht verstandelijke beperking zijn nieuwsgierig naar de wondere wereld van het internet waar iedereen het over heeft. Al surfend kunnen ze tegen problemen oplopen waar ze niet op voorbereid zijn. Ze doen een veel te kostbare aankoop zonder dat ze het door hebben, lopen een computervirus op of worden lastig gevallen door mensen met minder goede bedoelingen. Omgaan met het internet moet je leren. Om die reden heeft Stras, Stichting Rotterdamse Avondschool, in samenwerking met diverse bedrijven en organisaties, Willie Webwijs tot leven gebracht.

WILLIE WEBWIJS Willie Webwijs helpt mensen met een licht verstandelijke beperking om veilig en verantwoord het web op te gaan. Het is een digitaal programma waarmee je op een leuke en toegankelijke manier leert om veilig te internetten. In vijf modules worden de belangrijkste internetvaardigheden in beeld gebracht, geoefend en getest.

HELP WILLIE OP WEG Hoofdrolspelers zijn professor Pixel en natuurlijk Willie, een onhandig robotje dat nog niet veel van het World Wide Web afweet. Willie is een crashtest dummy en voert allerlei oefeningen uit om de mogelijkheden en de gevaren op het internet te achterhalen. Professor Pixel gaat met vakantie, en vraagt daarom de cursist om Willie te helpen met het doen van de oefeningen en het oplossen van problemen zolang hij weg is. Spelenderwijs leert de cursist van alles over internet. De sociale spelregels van chatten bijvoorbeeld. Maar ook welke e-mails je beter niet kunt openen en hoe je een veilige website kunt herkennen. < MEER INFORMATIE

Op www.williewebwijs.nl kunt u terecht voor meer informatie, om de demoversie uit te proberen of om de eerste module aan te vragen. Tot 2011 is de cursus gratis te gebruiken.

16 | MEE Magazine

lente 2009

ONTWIKKELINGSACHTERSTAND

www.kindentaal.nl www.integralevroeghulp.nl

Mijn kind praat niet twee woorden en soms drie. Een peuter van drie jaar kan al wat langere zinnetjes maken. In het derde levensjaar leert hij of zij werkwoorden eenvoudig te vervoegen (voor een gedetailleerde beschrijving zie www.kindentaal.nl).

DE OORZAKEN

LANDELIJKE REDACTIE | DANIELLE WILBRINK FOTO INGE HONDEBRINK

Sophie heeft wel wat woordjes gezegd toen ze twee jaar was, maar is weer gestopt met praten. Joost is vier jaar en zegt alleen woordjes als dag, die, auto en bal. Bij Integrale vroeghulp is een van de meest gehoorde zorgen van ouders dat hun kind nog niets of nog maar weinig kan zeggen. De ouders van Sophie en Joost hebben zelf bij Integrale Vroeghulp voor hulp aangeklopt. Het gebeurt ook vaak dat ouders zich nog niet ongerust maken, maar door het consultatiebureau, de peuterspeelzaal of de school gewezen worden op de achterstand in het praten.

WAT IS ‘NORMAAL?’ Het op gang komen van de taal is een ingewikkeld proces dat niet alleen gaat om het aanleren van woorden. De zinsopbouw en het leren maken en begrijpen van gebaren

zijn voorbeelden van andere vaardigheden, die nodig zijn om goed te leren praten. Net als het aanleren hoe beurt wisselen werkt. De ontwikkeling van kinderen verloopt niet precies gelijk. Het is daarom behoorlijk lastig om goed aan te kunnen geven wat je op welke leeftijd kunt verwachten. Artsen binnen het consultatiebureau spreken meestal hun bezorgdheid uit wanneer een kind op tweejarige leeftijd nog geen enkel woord spreekt.

DE ONTWIKKELING Het communiceren van een baby vindt plaats door lichaamstaal en oogcontact. Met zes à zeven maanden begint het kind te brabbelen. Rond de leeftijd van een jaar zegt het kind de eerste woordjes. De precieze leeftijd kan per kind sterk verschillen. Tussen acht maanden en achttien maanden is gebruikelijk. Een 1-jarig kind gebruikt losse woordjes om iets duidelijk te maken, bijvoorbeeld nee of die. Ook de lichaamstaal ontwikkelt zich verder. Het kind leert bijvoorbeeld zwaaien als er iemand weggaat. Een kind van twee jaar gebruikt al meer woorden. Dan kan het woorden combineren en daardoor hele korte zinnetjes maken van

De oorzaak van het achterblijven van de spraak- taalontwikkeling bij jonge kinderen kan heel verschillend zijn. De zorgcoördinator van Integrale vroeghulp zal daarom in gesprek met ouders kijken naar hoe de ontwikkeling er tot nu toe uit heeft gezien. Daarbij kijkt de zorgcoördinator niet alleen naar de woorden die het kind spreekt, maar ook naar de manier van contact maken. Het is ook van belang om te weten op welke manier het kind duidelijk maakt wat het wil. In veel gevallen is er niets aan de hand en komt de taalontwikkeling alsnog goed op gang, eventueel met hulp van een logopedist. De coördinator van Integrale Vroeghulp verwijst ouders daarom regelmatig naar een logopedist. Verder kan ook het contact met andere kinderen, bijvoorbeeld op een peuterspeelzaal of een voorschool, een goede stap zijn om de spraak- taalontwikkeling te bevorderen. Wanneer de achterstand groot is en ondanks hulp aanwezig blijft, is het raadzaam om verder onderzoek te laten doen naar de achterliggende oorzaak. De coördinator of de consulent van MEE kunnen ouders hierbij ondersteunen. < AFSTEMMING

Integrale vroeghulp wil er samen met u voor zorgen dat uw kind zich zo goed mogelijk ontwikkelt. Daarom werken hulpverleners van verschillende instellingen samen in een team. Zij zorgen ervoor dat de hulpverleningsvormen zo goed mogelijk op elkaar en op uw wensen worden afgestemd. MEE coördineert deze hulpverlening. Integrale vroeghulp wil ook dat de begeleiding zo vroeg mogelijk start. Hoe eerder, hoe beter. Neem contact op met uw regionale MEE-organisatie of kijk op www.integralevroeghulp.nl

lente 2009 MEE Magazine | 17

Regelrecht

www.mee.nl

De rubriek REGELRECHT brengt voorlichting over wet- en regelgeving die van belang kan zijn voor de cliënten van MEE. Deze keer over de Pakketmaatregelen AWBZ.

Verlies van begeleiding AWBZ: MEE helpt

LANDELIJKE REDACTIE | ED VERVOORN

Veel mensen met een lichte beperking kregen tot aan 2009 een indicatie voor begeleiding. Die begeleiding hebben zij nodig om zo zelfstandig mogelijk te kunnen leven. Maar per 1 januari 2009 mogen hiervoor geen indicaties meer gegeven worden. Wat nu? MEE vindt het belangrijk dat u toch wordt geholpen. Daarom is er afgesproken dat er een overgangsregeling komt. Begeleiding werd betaald uit de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten, de AWBZ. Om precies te zijn: de ondersteunende en activerende begeleiding. Maar de regering vindt dat deze wet teveel is gaan kosten. Daarom mag het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ) geen indicaties meer afgeven voor begeleiding aan mensen met een lichte beperking. 18 | MEE Magazine

lente 2009

Misschien heeft u al een brief gehad van het CIZ waarin dit staat. Als uw indicatie voor begeleiding afloopt, kunt u dit jaar bij MEE terecht. We zoeken samen met u dan naar een goede oplossing.

schien kan iemand u bij bepaalde dingen begeleiden? Wellicht kunnen we uw netwerk (samen) uitbreiden? Bijvoorbeeld met iemand waarvan u niet wist dat hij of zij graag zou willen helpen.

Voor mensen met een ernstige of matige beperking verandert er niets. Zij houden de hulp vanuit de AWBZ. Om wie gaat het dan wel? De regeling geldt voor mensen die een alleen lichte vorm van begeleiding nodig hebben. Bijvoorbeeld iemand die langskomt en helpt met het structuur aanbrengen in de dagindeling. Of iemand die zorgt dat de financiële administratie op orde blijft. Het CIZ bepaalt dit. U krijgt een brief van het CIZ als u geen nieuwe indicatie krijgt. Wanneer krijgt u die brief? Dat ligt eraan tot wanneer uw huidige indicatie loopt. Want tot die tijd verandert er voor u nog niets. In de brief van het CIZ staat dat u voor tijdelijke ondersteuning bij MEE in uw regio terecht kunt.

Als het netwerk niet de goede oplossing kan bieden, kijken we samen verder. Misschien is het toch het beste als u ook geholpen wordt door een steunorganisatie. Vrijwilligers en mantelzorgers kunnen dan een deel van de begeleiding voor u gaan doen. Als het nodig is, kunnen we ook aankloppen bij andere organisaties. Dat kan een school zijn of een welzijnsorganisatie. Met een extra inspanning kunnen zij wellicht toegankelijker worden. Dus nog iets meer voor mensen met een lichte beperking betekenen. Wanneer het echt niet anders kan zullen we, binnen de mogelijkheden, een andere voorziening proberen aan te vragen. < INFORMATIE

TIJDELIJKE ONDERSTEUNING Als uw recht op begeleiding is vervallen, kunt u samen met een consulent van MEE kijken wat hier aan te doen is. Deze ondersteuning van MEE is tijdelijk. Het vervangt niet de begeleiding die u eerder vanuit de AWBZ had.

WAT DAN WEL? MEE gaat samen met u kijken hoe u uw leven zo zelfstandig mogelijk in kunt vullen. Als dat nodig is kijken we hoe uw netwerk (de mensen in uw omgeving) eruit ziet. Denk hierbij aan familie, vrienden of buren. Mis-

Heeft u vanuit AWBZ recht op begeleiding? Per 1 januari is de AWBZ veranderd. Heeft u van het Centrum indicatiestelling zorg (CIZ) bericht gehad? MEE kan u in het jaar 2009 ondersteunen bij het zoeken naar oplossingen als u voor begeleiding geen indicatie meer krijgt. Neem contact op met het MEE-kantoor bij u in de buurt. U kunt ook het algemeen telefoonnummer bellen: 0900 9998888 (lokaal tarief, u wordt automatisch doorgeschakeld). Het adres van uw MEE-organisatie vindt u op een andere pagina in dit blad. U kunt het ook vinden via www.mee.nl .

TRAININGEN, CURSUSSEN EN ONTMOETINGSGROEPEN

MEE SIGNALEERT KNELPUNTEN

www.mee.nl

BREED AANBOD

Sociale vaardigheidscursussen zijn er voor verschillende groepen. Er zijn trainingen of cursussen voor kinderen, voor jongeren of voor volwassenen. MEE organiseert ook allerlei andere cursussen, trainingen en gespreksgroepen. Ze zijn meestal gratis. Neem contact op met de MEE-organisatie in uw omgeving en vraag naar het aanbod. U kunt ook op www.mee.nl kijken of bellen naar 0900 999 8888 (lokaal tarief, u wordt automatisch doorgeschakeld).

Eerst tot honderd tellen, dan pas antwoord geven LANDELIJKE REDACTIE | HEDWICH BREUKER FOTO’S CHRISTIEN CITTERS

Linda Roosloot (36) werkt bij de afdeling Verpakken van een Wswbedrijf. Ze heeft het afgelopen najaar een cursus sociale vaardigheden gevolgd bij MEE. MEE geeft de cursussen overal in het land, soms worden ze trainingen genoemd. Ze zijn er voor kinderen, voor jongeren of voor volwassenen. Linda is er erg tevreden over: ‘Ik heb geleerd dat ik eerst even moet nadenken voordat ik dingen zeg tegen een ander. Dat is moeilijk maar het lukt me wel.’ Het gemeenschappelijke van al deze cursussen of trainingen is het feit dat ze aandacht besteden aan het omgaan met andere mensen. Aan bod komen vragen als: Hoe zeg je nee, hoe maak je duidelijk wat je wilt, hoe maak je een praatje? Er zijn ook verschillen: zo bepaalt de leeftijd van de groepsleden op welke manier de onderwerpen behandeld worden. Een kindergroep leert veel spelenderwijs, volwassenen praten meer.

De cursus, of training, bestaat uit tien bijeenkomsten; Linda’s cursus was op de donderdagavond van half acht tot negen uur en er waren steeds twee cursusleiders bij. De opzet van de bijeenkomsten is steeds gelijk: de eerste tien minuten vertellen de deelnemers hoe het de afgelopen week gegaan is. Daarna komt het thema aan bod: de cursusleidster legt hier wat over uit en vervolgens gaat de groep aan de slag met oefeningen. Aan het einde van de avond krijgt iedereen huiswerk mee voor de volgende keer.

‘KIJK NAAR JE EIGEN!’ Bij de cursus van Linda was één van de onderwerpen het ontvangen van kritiek. Linda geeft hiervan een voorbeeld: toen iemand een keertje tegen haar zei dat haar haar niet leuk zat, wilde Linda reageren met: ‘Kijk naar je eigen!’ In plaats daarvan zei ze: ‘Vind je? Jammer, maar ik heb even geen geld voor de kapper.’ Linda heeft geleerd om vooral naar zichzelf te kijken. Ze zegt: ‘Een ander kan je niet veranderen, jezelf wel. Ik heb geleerd na te denken over wat ik zelf doe of zeg. Wat de ander doet of zegt, daar kan ik toch weinig aan veranderen.’

naar hoe je zelf reageert. Soms spelen de deelnemers een situatie na. De cursusleidster neemt dit dan met video op. Als de deelnemers dit terugkijken zien ze wat er fout ging. Dan spelen ze het nog een keer, maar dan anders. Linda gaat binnenkort samenwonen met haar nieuwe vriend. Ze hebben al een flat gehuurd en die knappen ze nu op, samen met familie en vrienden. Linda en haar vriend hebben allebei de cursus sociale vaardigheden gedaan. Zij heeft er alle vertrouwen in dat ze het goed zullen hebben in hun nieuwe flat. Bovendien heeft Linda nog een hele goede manier van afreageren: wanneer ze geïrriteerd of gespannen is, dan gaat ze zingen. Ze zet de radio aan en zingt de Nederlandstalige liedjes mee. Linda vertelt: ‘Door te zingen kan ik mijn gedachten stoppen, stop ik met piekeren. Dat is een hele goeie manier om ruzie te voorkomen!’ <

Andere onderwerpen binnen de cursus of training zijn bijvoorbeeld: aangeven van je eigen grenzen, leren nee zeggen en kijken lente 2009 MEE Magazine | 19

Vrije Tijd & Sport SPORT MEE!

Aftrap Servicepunt Sport en Handicap ik binnen de aangepaste sportwereld heb gecreëerd, is heel waardevol in de sportadvisering. Ik hoop dat ik mijn kennis en netwerk kan combineren en delen met andere consulenten van MEE. Op deze manier kunnen wij veel betekenen voor mensen met een beperking op het gebied van sport.’

MEE ROTTERDAM RIJNMOND | DOOR ED HAGERS, MIRJAM VALKENBURG EN NYNKE TILSTRA

Kees Jansma, sportverslaggever: ‘Sport is de belangrijkste bijzaak in het leven’. De sportconsulenten van MEE zijn het hier helemaal mee eens! Sterker nog, zij vinden dat dit voor iedereen moet gelden, met of zonder beperking. Sporten is voor veel mensen een vanzelfsprekendheid. Voor mensen met een beperking is dat vaak niet zo. De stap om te gaan sporten is voor hen vaak veel groter. Daar wil het gloednieuwe Servicepunt Sport en Handicap van MEE in Rotterdam verandering in brengen! Samen met Rotterdam SportSupport, Sport en Recreatie, Sociale Zaken en Werkgelegenheid, Rijndam revalidatiecentrum, Gehandicaptensport Nederland (NebasNsg) heeft MEE Rotterdam Rijmond het plan opgevat om een Servicepunt Sport en Handicap op te starten. Bij dit servicepunt kunnen mensen met een beperking, maar ook organisaties en verenigingen die actief zijn of willen worden op het gebied van aangepaste sport, terecht voor advies, begeleiding en ondersteuning. 20 | MEE Magazine

lente 2009

Het Servicepunt Sport en Handicap heeft daarnaast een signalerende taak. Problemen of drempels, bijvoorbeeld op het gebied van vervoer en bereikbaarheid, probeert het servicepunt in samenwerking met haar partners te verhelpen. Daarnaast is sportstimulering een onderdeel van het takenpakket. Het servicepunt zal evenementen organiseren en deelnemen aan regionale stimuleringsprojecten om het aangepast sporten in Rotterdam te promoten. De sportconsulenten van het Servicepunt Sport en Handicap stellen zich graag even voor. Allereerst de sportieve Ed Hagers. ‘Dit is wat ik altijd al een keer wilde doen. Ik heb gewerkt als sportleraar en bewegingsagoog, ben twaalf jaar werkzaam geweest in de kinder- en volwassenen revalidatie in Rijndam revalidatiecentrum. Ik vind het geweldig om de kennis en ervaring die ik heb opgedaan te gebruiken in de sportadvisering voor mensen met een beperking. Naast mijn werk als bewegingsagoog heb ik aan het CIOS (sportopleiding) in Goes als docent gewerkt. Dat werk doe ik nog steeds voor het Albeda college in Rotterdam, maar dan als gastdocent. Zo is het werk goed te combineren met mijn nieuwe baan bij MEE. Het netwerk dat

Ook Mirjam Valkenburg versterkt het Servicepunt Sport en Handicap. ‘Ik ben Mirjam Valkenburg. Voorheen was ik fulltime werkzaam als MEE consulent bij het team voor mensen met een lichamelijke beperking en chronische ziekte. Sinds begin 2009 ben ik naast mijn werkzaamheden voor het LG team ook als sportconsulent aan de slag gegaan. Sporten vind ik een erg belangrijk thema, zowel voor mensen met als zonder beperking. Het is niet alleen een gezonde bezigheid, maar vooral ook erg plezierig om te doen. Daarom hoop ik dat wij er samen voor zullen zorgen dat meer mensen met een beperking gaan deelnemen aan een sportactiviteit.’ De derde sportconsulent is Nynke Tilstra. ‘Voordat ik begon als sportconsulent bij MEE werkte ik als vakleerkracht bewegingsonderwijs op de mytylschool in Zwolle. Daar heb ik bijna zes jaar gymnastiek en zwemmen gegeven aan leerlingen met een lichamelijke en/of verstandelijke beperking in de leeftijd van vier tot twintig jaar. Naast mijn werk bij MEE ben ik vrijwillig begeleider en projectleider bij de Vereniging voor Gehandicapte Wintersporters (VGW). Als fanatieke wintersporter is dit voor mij de ideale manier om hobby en vrijwilligerswerk te combineren. Mijn netwerk blijft zich uitbreiden. Ik hoop dat ik hierdoor meer mensen kan introduceren in de wereld van het aangepast (winter)sporten.’ < MEER INFORMATIE

Het Servicepunt Sport en Handicap is te vinden op de hoofdvestiging van MEE Rotterdam Rijnmond aan de Schiedamse Vest te Rotterdam. Telefonisch zijn we dagelijks bereikbaar via 010 282 11 11. Mailen kan naar [email protected].

KARATE

Karate op de avondschool MEE ROTTERDAM RIJNMOND | DOOR LAURA PASSENIER

Dankzij de karatelessen van IFK Karate uit Hoogvliet staan de cursisten van Accent Avondschool Rotterdam nu nog steviger in hun schoenen. De enorme inzet en het enthousiasme van karateleraren Ron Noordman, Guido Lems, Dennis Houkes en Roel Noordman hebben ervoor gezorgd dat het is gelukt om de cursisten van Accent kennis te laten maken met karate. Sindsdien is ‘Osu’, een Japanse afkorting van twee woorden die geduld en respect betekenen, een veelgehoorde kreet binnen de sportgroep van Accent Avondschool. Ron Noordman van IFK: ‘Natuurlijk hebben wij ons best gedaan en ons ingezet. Wat we voornamelijk voor ogen hadden was een gezellige en ontspannen sfeer te creëren waarin de cursisten oefeningen konden doen waarbij ze zich prettig voelen. Bij veel sporten gaat het om winnen of verliezen. Daar ging het hier niet om. Wij hadden het geluk om met een ontzettend enthousiaste groep te mogen werken die het ook leuk vond om mee te doen.’

SportAgenda Vanaf 8 maart 2009: Nieuwe reeks ‘Knoop in je zakdoek: SPEL’ Vanaf 8 maart om 16.30 uur te zien op Nederland 2. 4 april 2009: Volleybal midden in de samenleving (NeVoBo) Volleybaltoernooi en clinics voor sporters met een lichamelijke beperking of chronische ziekte van 6-18 jaar Rotterdam 5 april 2009: 29e Fortis Marathon Rotterdam Moedig de lopers van Running Blind aan bij dit spektakel! Rotterdam

Ontspanning en beweging stonden centraal tijdens de karatelessen. ‘Normaal gesproken ligt bij karate het accent op de sportbeoefening en de techniek van karate. Onze opzet voor de lessen bij Accent was om karateoefeningen af te wisselen met andere spelelementen, zoals een balspel, touwtrekken en tikkertje, waar we een karatetintje aan gaven. Op deze manier hebben we ervoor gezorgd dat het luchtig en ongedwongen bleef, maar dat we toch in beweging waren. Vooraf vroegen wij ons af of we ze echt wat zouden kunnen leren. Nu weet ik wel beter. Het is verbazingwekkend hoe snel ze dingen oppikken. Ik ben een geweldige ervaring rijker. Alles wat ze doen is zo oprecht. Een fantastisch gevoel, als je na de les nog wat staat op te ruimen, en je vanuit de gangen nog luid ‘Osu’ hoort klinken. Als het aan mij ligt, starten we na de zomer met een tweede cursus bij Accent.’

i

www.accentavondschool.nl www.ifk-karatehoogvliet.nl

len van geluk en trots als je ze een a4-tje geeft dat voor een diploma moet doorgaan. En die je ook gewoon zeggen dat je het lazarus kunt krijgen met je opdrukken. Wat een volk, die gasten van Accent. Ze zetten je wel aan het denken.’ <

Ook leraar Dennis Houkes was onder de indruk: ‘Diegene die wij bestempelen met het label ‘beperkt’ zijn diegenen die mij na de les oprecht een kroel geven als dank of kameraadschap, recht vanuit het hart schateren van het lachen als je een grap maakt en stra-

4 en 5 april: 58e Duinenmars Een wandelmars om geld in te zamelen voor scoutingjongeren met een beperking in Zuid-Holland. Meer informatie: www.duinenmars.nl Kijkduin

23 mei 2009: Special Olympics Regionale Spelen Zuid-Holland Sportevenement voor mensen met een verstandelijke beperking. Meer informatie: Marc Pelkman: 06-51109629 of m.pelkman@ tandemsupport.nl | Papendrecht

11 en 12 april 2009: Rolstoeldansen: Dutch Open en World Cup/IPC Kijk hoe de rolstoeldansers de sterren van de hemel dansen! Cuijk (Noord-Brabant)

29 mei t/m 14 juni 2009: Theatertour CliniClowns Voorstelling voor kinderen/jongeren met een verstandelijke of meervoudige beperking van 0-18 jaar. Inschrijven kan op www.cliniclowns.nl | Regio Dordrecht

21, 22 en 23 mei 2009: Rolstoelmeerdaagse Deurne Meerdaagse voor deelnemers in handbewogen rolstoel of handbike. Meer informatie: www.rolstoelmeerdaagse.nl Deurne (Noord-Brabant)

6 en 7 juni 2009: Funpop openluchtfestival Het openluchtfestival voor mensen met een verstandelijke beperking en hun familie, vrienden en bekenden. 2 dagen met veel muziek en fun! | Horst (Limburg) lente 2009 MEE Magazine | 21

Vrije Tijd & Sport

i

www.kcconline.nl

ONDER LEIDING VAN CEES DORTLAND

De korfbalkanjers van ‘Ik zag dit meteen als een enorme uitdaging, maar om eerlijk te zijn maakte ik me ook wel zorgen. Kan ik dit wel en hoe moet ik dit aanpakken? Ik trainde en coachte op dat moment nog een jeugdteam. Dat seizoen heb ik uiteraard afgemaakt. Ik begon wel meteen met

‘Die eerste training stond het zweet in mijn handen.’

het trainen van het G-team. Die eerste training stond het zweet in mijn handen. Maar gelukkig ging het goed. Na drie weken werd ik al door de groep opgenomen en geaccepteerd. Dat stelde mij enorm gerust. Ik kreeg ook veel hulp en steun van Simon Terlouw (70 jaar). Hij was al coach van het team en nu coachen we samen. Zijn dochter speelt ook bij ons. Van zijn ervaring kon en kan ik veel leren.’

MEE ROTTERDAM RIJNMOND | DOOR LAURA PASSENIER FOTO’S FRANS VOS

Als Cees Dortland (57 jaar en werkzaam in de IT-branche) in 1983 begint met korfbal, is hij al snel verkocht. Binnen de kortste keren heeft hij het spel dusdanig onder de knie dat hij begint met het trainen van een aantal jeugdteams. Cees zet zich bewust in voor de lagere teams. ‘Ook daar is talent, gedrevenheid en motivatie. Ze moeten alleen de aandacht en inzet krijgen die ze nodig hebben en verdienen.’ Die aandacht en inzet geeft Cees de teams, met resultaat. En dat blijft niet onopgemerkt. Als Dortland twee jaar geleden van zijn club KCC Van Santen Makelaars de vraag krijgt of hij met diezelfde aandacht en inzet het G-team wil trainen, twijfelt hij geen moment.

Cees besloot het overvolle team op te splitsen in twee teams. ‘Op deze manier krijgen de spelers veel meer speeltijd en daar gaat het natuurlijk om. Ook werd het hierdoor mogelijk om de spelers wat meer naar niveau in te delen.’ Maar hoe moest Cees dit aan de groep brengen? In een regiovergadering met andere clubs vroeg hij om advies. ‘Ik wilde voorkomen dat spelers zich achtergesteld zouden voelen of het idee zouden hebben dat ze niet goed genoeg waren. Het zijn allemaal kanjers. We besloten de splitsing naar de groep niet te verwoorden als G1 en G2. Het werd gewoon ‘het ene’ en ‘het andere’ team. En dat vonden ze gelukkig geen probleem. In ‘het ene’ zitten acht geweldige spelers. Ik sta soms echt versteld van wat ze kunnen. Bij wedstrijden vragen we spelers uit ‘het andere’ om mee te doen. Dat vinden ze fantastisch en een hele eer. Sommige spelers vinden het al geweldig als ze mee mogen om te kijken.’ Natuurlijk speelt ‘het andere’ team zelf ook wedstrijden. Dit gebeurt in de vorm van toernooien, waarbij het team op één dag meerdere wedstrijden speelt. Ook door deze spelers worden fantastische resultaten geboekt. Binnen een half jaar stond ‘het ene’ al in een zinderende finale op het Nederlands Kampioenschap. Net werden ze tweede. ‘Het klinkt misschien vreemd, maar ergens was ik hier wel blij om. Je moet niet gelijk aan de top willen beginnen. Het team wordt veel sterker en hechter als we ons samen opwerken, samen voor die top moeten vechten.’ Bij de aanvang van een nieuw seizoen stelt Dortland zich een doel. Dit seizoen was zijn doel om te winnen van de geduchte concurrent Dijkvogels. ‘Eén van de eerste wedstrijden dit seizoen was tegen Dijkvogels. Die wonnen we! Ze gaan als een komeet. Vorig jaar werden we kampioen op het veld en alles wat ik dit seizoen wilde behalen, is ook gelukt. En we staan dit jaar weer op het Nederlands Kampioenschap.’

22 | MEE Magazine

lente 2009

KORFBAL

Capelle

Naast het korfbal organiseert Cees twee keer per jaar een feestavond. De ene feestavond is alleen voor de G-teams van KCC, voor de andere feestavond worden ook alle tegenstanders uitgenodigd. ‘Een disco, een bingoavond of een playback wedstrijd, alles kan. Voor de spelers is het natuurlijk ontzettend leuk om ook op deze manier plezier met elkaar te hebben.’

gen. Er zit een autistische speelster in de groep. Toen ik begon zei ze geen woord. Als ik haar nu op woensdagavond voor de training ophaal, dan kletst ze aan één stuk door. Totdat we op de club zijn is ze geen moment stil. Fantastisch toch? Op zulke momenten heb ik echt het gevoel dat ik het goed doe. De energie die je er in stopt krijg je dubbel en dwars terug. Ik denk wel eens, als ik jonger was geweest, had ik hiervan mijn beroep gemaakt.’ <

Wat is het geheim achter het succes van Dortland en zijn teams? ‘Aandacht, duidelijkheid, regelmaat en vaste gezichten. Voordat ik begon, was het voortdurend een wisseling van de wacht. Hierdoor konden de spelers nooit aan één gezicht wennen dat er altijd voor ze is bij trainingen en wedstrijden. Ze kennen mij nu en weten waar ze aan toe zijn. Dat ik er ben. Dat is echt het allerbelangrijkste. Ik moet er wel bij zeggen dat ik een hele groep begeleiders achter me heb staan. En ik ken de spelers in tussen goed, ik weet hoe ik ze ieder indi-

‘Als ik jonger was geweest, had ik hiervan mijn beroep gemaakt.’

vidueel moet benaderen en begeleiden. Ze vragen allemaal op hun eigen manier aandacht en die moet je ze ook geven. Soms gedraag ik me wel eens zoals zij, dan maak je het beste contact met ze. Prachtig vinden ze dat en ze genieten volop van de aandacht die ze dan krijlente 2009 MEE Magazine | 23

MEEidee LANDELIJKE REDACTIE | LENY BOERTJES

Brochures en boeken

Het Houvastboek is het papieren geheugen voor iedereen die last heeft van vergeetachtigheid door veroudering, dementie of hersenletsel. Het is zowel een agenda voor 2009, een persoonlijk album als een dagboek Het Houvastboek bevat ook informatie over geheugenproblemen. Het is, kortom, een persoonlijk hulpmiddel dat letterlijk het houvast biedt dat het eigen geheugen niet altijd meer geeft. Auteur(s): M. Allewijn; S. van den Berg; prijs € 32,50/€ 37,-. Te bestellen via www.ikzorgvoorouderen.nl

Zorg en zeggenschap, van ouder tot activist gaat over Syl van Duyn en Beer Boneschansker. Ze zijn de ouders van de meervoudig gehandicapte Hannah. Ze vechten op de zorgmarkt voor een goed leven voor hun dochter. Het meisje kan niet voor zichzelf opkomen en de ouders gooien alles in de strijd. Ze zijn mondig en laten zich niet zo maar alles voorschotelen. Dit wordt ze niet altijd in dank afgenomen. Uitgeverij Boneschansker, ISBN 978.90.9023617.9, Prijs € 19,50

In het boek De wereld van Winnie de Poeh worden de zintuigen van kinderen geprikkeld. Zo zijn alle illustraties voelbaar en zijn de teksten zowel in braille als in gedrukte vorm te lezen. Naast het gebruik van verschillende materialen, is ook een geurplaatje 24 | MEE Magazine

lente 2009

Ook een idee? Laat het ons weten. [email protected]

aan het boek toegevoegd. Op bijgevoegde cd is de stem van prinses Laurentien te horen, waarop ze drie klassieke Winnie de Poeh verhalen voorleest. Op deze manier komen kinderen spelenderwijs en kinde zonder beperkingen in aanrazond king met lezen. Geschikt voor kin kkinderen mét of zonder leeshandicap. Uitgeverij Rubinstein, ISBN 978 90 4760335 1, IS Prijs € 16,95

M[Xi_j[i

Nederland telt zo’n 35.000 mensen, die beperkt zijn in horen én zien. Hoe beïnvloedt dit hun dagelijks leven en dat van hun omgeving? Welke knelpunten ervaren zij? En hoe kunnen zij ervoor zorgen dat het slechter zien en horen hen zo min mogelijk beperkt? Antwoorden op deze en andere vragen over (leven met) doofblindheid staan vanaf begin februari op de nieuwe websites www.Doofblind.nl en www.Doofblindennetwerk.nl. De eerste site biedt feitelijke iinformatie, de ttweede is vooral eeen ontmoetingsplaats voor doofp blinde mensen b een betrokkenen.

www.belastingvoordeelgehandicapten.nl is een website van de CG-Raad waar u met uw belastingvragen over de aangifte 2008 terecht kan. Komt u er zelf niet uit, vraag dan om hulp bij de aangifte bij uw belangenorganisatie. Allerlei organisaties kunnen u helpen bij het goed invullen van uw aangifte. Ook een aantal patiëntenverenigingen en gehandicaptenorganisaties geeft belastingadvies aan leden en kan u helpen bij het invullen van uw aangifte. Adressen vindt u op de website www.aangifteloont.nl. Diverse MEE organisaties verzorgen ook hulp bij aangifte.

J_fi

Ik heb wat, krijg ik ook wat geeft een overzicht van alle bestaande compensatieregelingen in 2009. De publicatie is geschikt voor iedereen die hoge kosten maakt in verband met een chronische ziekte, handicap of hoge leeftijd. Deze brochure is verkrijgbaar bij MEE maar u kunt de brochure ook aanvragen of downloaden bij Postbus 51 www.postbus51.nl. U kunt ook gratis bellen naar 0800-8051.

Eerste Hulp Bij Autisme (EHBA) is een gids met alle informatie over autisme die op internet te vinden is. De EHBA gids is als PDF-document te downloaden via www.autisme.nl

Vanaf eind mei t/m eind september 2009 reist de CliniClowns Theatertour door het land. De tour doet Dordrecht, Amsterdam, Drachten, Weert en Apeldoorn aan. De voorstelling Feest in het Zintuigenrijk is speciaal ontwikkeld voor kinderen met een meervoudige handicap en kinderen met een (licht) verstandelijke handicap en/of autisme tot 19 jaar: ‘horen, zien, ruiken, proeven en voelen’ staan centraal. Deze voorstelling vindt plaats in een circustent, die van alle nodige faciliteiten voorzien is. Aan deze twee uur durende voorstelling inclusief een broodmaaltijd zijn geen kosten verbonden. Informatie (o.a. de speeldata) op www.cliniclowns.nl/theatertour of via 033 46 99 044.

Overstaand zetsel

Artikel Week v/h Oor p. 2 overstaand

STICHTING SKYWAY De grenzen die er lijken te zijn, blijken vaak niet te bestaan. Stichting Skyway laat met haar muziekevenementen voor doven zien dat er geen grenzen zijn aan datgene waarvan wij denken dat realistisch is. Skyway organiseert niet alleen de Sencity feesten. De stichting stimuleert mensen om mee te doen aan activiteiten die in eerste instantie niet toegankelijk lijken. Daarmee inspireert Skyway mensen om in te zien dat als je ergens echt voor gaat, je zelfs het onmogelijke mogelijke kunt maken. Laat Skyway je ogen openen om over je eigen grenzen heen te kijken!

Kort Nieuws p. 11 overstaand

2009 Youth European Championships Volleyball

Feest in de Laurenskerk te Rotterdam

De openingsdag van het Europees Kampioenschap Volleybal voor jongeren op 4 april 2009 staat geheel in het teken van sporters met een beperking of een chronische ziekte tot 19 jaar. Samen met Bas van de Goor en zijn Bas van de Goor Foundation wordt ’s ochtends een clinic met een toernooi georganiseerd voor jeugd met een chronische ziekte. ’s Middags geeft de voormalige Oranje held een zitvolleybalclinic voor jeugd met een beperking, met aansluitend een toernooi.

Stichting Streven doet Herleven organiseert op zaterdag 9 mei een groot feest in de Laurenskerk te Rotterdam. Mensen met een lichamelijke beperking, hulpbehoevende ouderen en andere geïnteresseerden zijn van harte welkom om te komen genieten van een dag vol muziek, dans en culinaire kunsten. Het feest is van 10.00 tot 20.00 uur en de toegangsprijs is € 25,-. Kaarten zijn verkrijgbaar bij Henk Hersbach via [email protected] of 06 29 03 18 03. De ruimte is uiteraard ook toegankelijk voor mensen met een rolstoel, scooter of rollator.

Bekijk voor meer informatie de website www.2009youthec.nl. Via het dagprogramma van 4 april vindt u inschrijfformulieren voor beide clinics.

juni 2008 MEE Magazine | 25