afgiftekantoor Beersel
#18
informatieblad van het vormingscentrum destelheide
Artiest in huis
Selah Sue
© Isabel Bouttens
jaargang 4- nummer 18 - juli>september. 2010 - verschijnt 3-maandelijks - gedrukt op 1500 exemplaren - V.U. Guy Uyttebroeck, Destelheidestraat 66-1653 Dworp, het Vormingscentrum Destelheide wordt in opdracht van de Vlaamse Overheid beheerd door de vzw ADJ, Molenstraat 62, 2460 Kasterlee
Belgie- Belgique P.B-P.P, 1650 Beersel BC 1646 P 209319
DH- infrastructuur: stenen met een verhaal EXPO: Guido Maciocci @ VORMINGSCENTRUM DESTELHEIDE, DESTELHEIDESTRAAT 66, 1653 DWORP, TEL 02 380 39 15,
[email protected]
Meer info op www.destelheide.be met de steun van de Vlaamse Regering, erkend door de Vlaamse Overheid
Marc Devroede
27 oktober 1975 - 19 maart 2010. Op 19 maart 2010 werden wij geconfronteerd met het plotse overlijden van Marc Devroede, de waarnemend coördinator van onze dienst techniek en onderhoud. Het nieuws sloeg in als en bom en de verslagenheid onder het personeel was immens. Samen hebben wij het verlies van Marc een plaats proberen te geven, maar zijn afwezigheid blijft nog dagelijks voelbaar. Wij herinneren ons Marc als een zeer dynamische werkkracht met een grote wil om te slagen. Oorspronkelijk werd Marc in 1997 aangeworven als schrijnwerker en klusjesman. Al vrij snel ontwikkelde hij zich tot een waardevolle medewerker met een grote drang naar het vergaren van nieuwe kennis. Zijn rol binnen Destelheide werd daardoor met de jaren belangrijker. Marc schoolde zich bij op het vlak van geluid en belichting en ontpopte zich tot de grote bezieler van de technische uitbouw van onze theaterzaal. Zaal “De Put” werd beetje bij beetje zijn zaal, zijn territorium. Geen inspanning was hem te zwaar om de artiesten op technisch vlak bij te staan bij hun try-outs of opvoeringen. Marc keek hierbij nooit op een uur. Hij was altijd bereid om bij de minste problemen te zoeken naar oplossingen. Daardoor kreeg hij enorm veel appreciatie van onze verblijvers. In de loop van 2009 zette Marc een nieuwe professionele stap. Hij verving zijn zieke coördinator, Guy Isenbaert. Ook in deze, niet zo eenvoudige rol, groeide Marc uit tot een gewaardeerd leider van zijn team en een loyaal en gemotiveerd staflid. Marc, ondertussen is het donker en stil in zaal “De Put”. De lichten zijn bruusk gedoofd en het geluid is plots verstomd. We missen je Marc en we zullen je blijven missen. Vaarwel … Guy Uyttebroeck
colofon Deze brochure wil u graag informeren over het reilen en zeilen van het Vormingscentrum Destelheide. Redactie: Lies Jacob, Sonja Brigou Vormgeving: Brussels Lof Druk: Drukkerij Sintjoris Oplage: 1500 exemplaren Verantwoordelijke uitgever: Guy Uyttebroeck - Destelheidestraat 66-1653 Dworp
infoblad _ juli>september 2010
DHarchitec tuur
hetHet verhaal achter de stenen van Destelheide Vormingscentrum Destelheide Vele mensen spreken ons aan op de bijzondere architectuur van Destelheide. Een gebouw zonder pretenties, gereduceerd tot de essentie in vorm en kleur en in totale symbiose met het landschap. De tijdloosheid van het gebouw en de functionaliteit ervan voor creatieve activiteiten maakt ons tot een unicum in de wereld van de vormingscentra. Nieuwsgierig naar de ontstaansgeschiedenis en de achterliggende architecturale visie gingen we het gesprek aan met Marc Felix, zoon van architect Paul Felix, die de ontwerp- en bouwfase van het Vormingscentrum Destelheide van dichtbij heeft mogen aanschouwen. Marc Felix
“Mijn vader ontwierp geen gebouwen om platonisch bewonderd te worden, maar wel om pragmatisch gebruikt te worden. Intens beleefd en bewoond. Goed functionerend, maar ook met een gevoel van welbehagen voor de gebruiker. En… volgens goede modernistische traditie… in een intense relatie met de natuur.” Marc Felix
T
oen mijn vader Paul Felix in december 1964 van minister van Elslander de opdracht kreeg Destelheide te ontwerpen was ik 17 jaar. De voorlopige oplevering in september 1971 viel samen met mijn afstuderen als architect in Leuven. In die tijd heb ik jarenlang flarden van het ontwerpproces van het Vormingscentrum Destelheide kunnen zien en vernemen. Ik zag tekeningen op tekenplanken groeien en maquettes ontstaan, ik hoorde van hoogoplopende discussies met verscheurde maquettes als gevolg, maar dit alles van op een afstand (want een student in de woelige jaren 68 had het uiteraard te druk met andere besognes). Op vraag van Destelheide ben ik daarom nog eens in de archieven van mijn vader gedoken en heb ik tot mijn verbazing een storm van opeenvolgende en heel uiteenlopende voorontwerpen teruggevonden. Diverse versies en schetsen verspreid over 4 jaar waren het resultaat van een typische
werkmethode van mijn vader. Hij startte steeds met een zorgvuldige analyse van de behoeften en de site, werkte dan een volledig concept uit, onderwierp deze aan een harde analyse en veel zelfkritiek om dan vervolgens die piste of dat ontwerp te verlaten en aan een tweede, een derde of een vierde versie te beginnen. Tot radeloosheid van de opdrachtgever is in het geval van Destelheide zelfs nog een vijfde ontwerpversie gemaakt. Mijn vader ontwierp geen gebouwen om platonisch bewonderd te worden, maar wel om pragmatisch gebruikt te worden. Intens beleefd en bewoond. Goed functionerend, maar ook met een gevoel van welbehagen voor de gebruiker. En… volgens goede modernistische traditie… in een intense relatie met de natuur. Ik hoor het mijn vader nog zeggen in zijn lessen architectuurtheorie: “Elke gratuite vormwil moest > worden vermeden”. infoblad _ juli>september 2010
DHarchitec tuur
Als je de verschillende perspectieftekeningen naast elkaar legt, kan je zien dat het ontwerpen van Destelheide een heel interessant inhoudelijk en architecturaal parcours heeft doorlopen. In het begin van de ontwerpfase werd er vertrokken vanuit een campusmodel (afbeelding 1). De verschillende functies werden geschikt rond het hoofdgebouw. Het hoofdgebouw was zeer monumentaal aanwezig en de buitenruimte was bijna volledig verhard. In latere fases werden de verschillende eenheden steeds meer naar de zuidzijde van het hoofdgebouw gebracht (afbeelding 2 & 3). En er werden meerdere groene buitenruimten gecreëerd. In het uiteindelijke ontwerp zijn de eenheden lineair geschikt (afbeelding 4). Zo is elke volume gericht naar het zuiden en krijgen ze zicht op de uitgestrekte natuur. In de laatste fase werden ook de specifieke gebouwkenmerken van de klei- en muziekgebouwen zichtbaar.
1 2
In heel dit ontwerp speelde de natuur en de inplanting in het landschap een doorslaggevende rol. De natuur diende als verbinding tussen de verschillende paviljoenen en hun zeer uiteenlopende functies. Verblijvers van Destelheide worden bijna verplicht om een intens contact met de omliggende natuur aan te gaan. Er dient immers steeds naar buiten gegaan te worden: mooi weer of slecht weer, contact met de natuur is een essentiële belevingswaarde binnen het Destelheide-concept. Ik citeer mijn vader uit een ontwerpnota in 67: “Er werd getracht om door de architectuur de inplanting en de aanleg van de omgeving ontmoetingen van grote en kleine groepen te bevorderen en een eerder intieme menselijke schaal te doen ontstaan”. Hij had het ook over: “De interpretatie van het landschap die geleid had tot de neutrale grijze kleur van betonwanden en de nadrukkelijk omvormelijke architectuur: het plechtstatige, imponerende dient vermeden. Het centrum is gericht naar activiteiten met een sterk creatief aspect. Het kader van deze activiteiten mag zich niet opdringen, moet een achtergrond zijn. Een achtergrond die zijn eigen betekenissen niet te nadrukkelijk beklemtonen”. Dit was mijn vader ten voeten uit. Ik herinner me dat mijn vader na die lange zoektochten wel eens op curieus onbegrip stootte. Vijf dagen voor aanbesteding van het vormingscentrum in april 69 bijvoorbeeld, kreeg hij een laconieke brief van minister Van Mechelen met het verzoek op advies van de ‘liga voor esthetiek’ om vooralsnog alle gebouwen van hellende daken te voorzien. Waarop ferm maar beleefd werd geantwoord dat het daarvoor nu wel veel te laat was, en dat de natuur zo’n volumevergroting niet kon hebben.
infoblad _ juli>september 2010
het verhaal achter de stenen van Destelheide
Uit zijn correspondentie kan ik ook opmaken dat er na de discussies rond de gebouwen en het ontwerp, er een tweede issue op tafel werd gelegd en uiteindelijk in 1971 in een slaande ruzie ontaarde. Het betrof hier een meningsverschil over het landschap. De groendienst van de Regie der Gebouwen van de Vlaamse Gemeenschap had een ‘fraai’ ontwerp uitgetekend: een formele siertuin waarin alle bomen geveld werden, de inheemse planten verdwenen en de gebouwen geëtaleerd werden op glad geschoren gazons met sierstruiken en fel gekleurde bloempartijen. Mijn vader die respect voor de oorspronkelijke heidebegroeiing had en wou dat de infrastructuur bijna opging in de omliggende natuur, nam landschapsarchitect Paul Deroose onder de arm. Samen werkte ze een alternatief tegenvoorstel uit dat uiteindelijk door een humeurige groendienst volkomen tegen hun zin werd uitgevoerd. Met de steun van de toenmalige directeur Paul Claus werd toen slag geleverd voor elke boom.
3
En zo zijn er vele verhalen over Destelheide. Bij elk gebouw wel eentje. Dat van het binnenhalen van noorderlicht in de ateliers van de Kleiblokken. Of van het buitenhouden van de zuiderzon via luifels. Of het onvoltooide schouwburgverhaal met het voorstel van de scenograaf Joukovsky die een allround experimentele zaal op het oog had: op het eerste zicht een klassieke, vlakke vloer, maar tevens een put vol bewegende en op en neergaande hydraulische podia. Nooit gezien maar helaas ook nooit gerealiseerd. Of tot slot ook nog het avant-garde verhaal (dat jammer genoeg 3 decennia te vroeg kwam) om op grote schaal zonne-energie op de daken te produceren.
4 uiteindelijke ontwerp
Als ik naar Destelheide kijk, ben ik heel blij dat mijn vader blijft voortbestaan in een architectuur die geen aandacht trekt, geen gestes maakt, maar veeleer een onopvallend decorum is in een schitterend landschap. Voor mij is het Vormingscentrum een voorbeeld van no nonsens architectuur die gedefinieerd wordt in sobere, heldere vormen. Een architectuur zonder datum. Is dit jaren 70 of vandaag? Het doet er niet toe. Door tijdloos te zijn blijft het actueel. Marc Felix infoblad _ juli>september 2010
dharts expo
Guido Maciocci @ Kunst en technologie komen de jongste decennia steeds nader tot elkaar. Kunstenaars uit allerlei disciplines maken meer en meer gebruik van technologische media om nieuwe, interactieve kunstvormen te creëren. Het jaarthema actionREaction van de tentoonstellingen in Destelheide sluit dus perfect aan bij de actuele tendensen en weet hierdoor ook de jonge bezoekers van het vormingscentrum te prikkelen. Na de interactieve installatie van de Portugese kunstenaar Joao Martinho Moura, presenteren we de komende 3 maanden een interactieve installatie van Italiaanse makelij.
Guido Maciocci woont in Rome en heeft gestudeerd in Engeland aan de Canterbury School of Architecture in the University for the Creative Arts. Het project dat hij in Destelheide tentoonstelt vloeit voort uit zijn onderzoek als architect naar interactieve publieke ruimtes en werd reeds bekroond met een Prize for Design Based Research door artLAB. In de interactieve installatie die je vanaf 1 juli in Dworp kan bezichtigen, brengt hij levende planten en voeltechnologie samen in een biotechnologische, kinetische, menselijke interface en probeert zo nieuwe relaties tussen mens en natuur, natuur en technologie, te genereren. Hiermee vestigt hij onze aandacht op het feit dat natuur en technologie vandaag onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Wij vergeten immers al te vaak dat onze natuurlijke omgeving veelvuldig hoogtechnologisch is (genetische manipulatie, klonen, kweekprogramma’s) of op z’n minst door technologie beïnvloed wordt (bvb op het gebied van verpakking, productie, vervoer, landbouw, enz.) Wie de black box in de inkomhal van het Vormingscentrum Destelheide betreedt, zal een projectiewall en een plantenbak ontdekken. Grijpgrage handjes zullen al snel merken dat als je de planten aanraakt, je een ervaring krijgt die inwerkt op al je zintuigen. In de planten zijn immers sensoren verwerkt die richting en verbuiging van lichtdeeltjes oppikken en doorsturen naar Max/MSP+Jitter (een visuele programmeertaal voor de niet-techneuten onder ons). Deze reacties worden omgezet in vibrerende, pulserende, kleurrijke beelden op een scherm, en in klanken die nu eens als vogelgekwetter of apengekrijs, dan weer als mechanische geluiden klinken. De geuren die de planten bij aanraking vrijgeven vormen een extra element op het zintuiglijk palet.
Je wordt als gebruiker verplicht om je te focussen op de ruimtelijkheid, de kleur, het licht en het geluid van de installatieruimte. Eens je het principe door hebt, kan je zelf op ontdekking gaan en al experimenterend uitzoeken welke plant welk effect creëert. In de context van het Vormingscentrum Destelheide kunnen we dit experiment alleen maar toejuichen en dagen we de jongeren dus ook uit om deze totaal-ervaring gewoon te ondergaan. Een aansluiting bij workshops waarin jongeren een introductie krijgen in het medium beeld is gemakkelijk gevonden. Laat hen de gelaagdheid, de contrasten en de intensiteit van kleuren zelf ontdekken via deze installatie.
De interactieve videoprojectie is ontworpen volgens een algoritme dat het gedrag nabootst van grote groepen eenheden, zoals een vlucht vogels of een school vissen. Het geluid wordt geproduceerd via een generatieve synthesizer die biologische algoritmes gebruikt. Deze twee systemen dompelen je onder in een omgeving met een eigen karakter en logica, een omgeving die, net als de natuur, niet volledig gestuurd maar wel degelijk beïnvloed kan worden.
Uit voorgaande exposities is gebleken dat voornamelijk kinderen en adolescenten zich bijzonder op hun gemak voelen in de installatie. Zij hebben geen introductie of handleiding nodig om de interactie met de installatie aan te gaan en te ontdekken welke mogelijkheden ze biedt. Volwassenen daarentegen zijn voorzichtiger en willen op voorhand weten wat de installatie doet en hoe alles technisch in zijn werk gaat. Zo werpt deze kunstvorm meteen ook een licht op de verschillende houdingen van jong en oud tegenover technologie en natuur.
infoblad _ juli>september 2010
© Guido Maciocci De installatie heeft ook de aandacht getrokken van mensen en instellingen die werken met kinderen met leerproblemen. Men heeft gemerkt dat de vele stimuli (geluid, kleur, textuur, geur), samen met de volledige inzet van het lichaam, gunstig zijn voor kinderen met bepaalde leermoeilijkheden zoals autisme of ADHD. Dit biedt grote mogelijkheden voor de integratie van kunstprojecten binnen de gezondheids- en onderwijssector. Zowel toepassingen op grote schaal (zoals interactieve tuinen of parken) als kleinschalige toepassingen kunnen hier uit voortvloeien. Maar in de eerste plaats zijn deze interactieve kunstvormen natuurlijk een uitdaging om computermedia niet enkel aan te wenden voor praktische doeleinden maar ook om kunst in ons dagelijks leven te brengen. Je zal zien dat deze installatie ook binnen Destelheide door de beweeglijke, constant veranderende beelden en geluiden een verhoogd plezier zal bieden. Een voorpoefje kan je al krijgen op http://vimeo.com/5110254 of http://www.youtube.com/watch?v=cfWo8FHILg4
— Periode: van 1 juli tot 1 oktober 2010 Opening: 19 juli om 20u00 - Guido Maciocci zal zelf uitleg geven bij zijn installatie Plaats: hoofdgebouw van het Vormingscentrum Destelheide Meer informatie te verkrijgen bij Lies Jacob / dharts (02/3803915) infoblad _ juli>september 2010
dharts artiest in huis
-
Selah Sue: een dame die wit schrijft, In ruil voor een merkbare aanwezigheid en een dynamische wisselwerking met de verblijvende groepen, stelt Destelheide haar polyvalente zaal (De Put) ter beschikking van interessante artiesten. SELAH SUE verbleef als ‘artiest in huis’ in Dworp en speelde haar nieuwe nummers van haar nieuwe plaat in. Hieronder een interview met de straffe dame die wordt beschreven als “the future Queen of soul”.
Wanneer en hoe ben je begonnen met muziek maken? Dat gaat ver terug. Op mijn dertiende ben ik klassieke gitaar beginnen spelen. Toen zong ik nog niet, mijn stem was ook helemaal anders dan nu. Die gitaarles heb ik drie jaar gedaan. Ik kon enkele noten spelen en wat tokkelen op mijn gitaar. Akkoorden heb ik nooit geleerd. Na drie jaar ben ik gestopt met de muziekschool en ben ik fan van Lauryn Hill geworden. Door vaak naar haar Unplugged cd te luisteren heb ik mezelf enkele akkoorden aangeleerd. Tegen dan was mijn stem helemaal veranderd en heb ik besloten om liedjes te maken die ik zelf inzong. Liggen een deel van je muzikale roots ook niet in Destelheide? Ik heb inderdaad tijdens een zomervakantie een popcursus gevolgd in Dworp. Ik wou me inschrijven voor gitaar maar omdat er geen plaats meer was, heb ik dan maar de zangcursus gevolgd. Aangezien het voor mij de eerste keer was dat ik met echt geschoolde muzikanten kon spelen, was het een bijzondere belevenis. Maar het was eerder een leuke dan een enorm leerrijke ervaring. De zangtechnieken heb ik niet echt onthouden, en ik wil me daar eigenlijk ook zo weinig mogelijk mee bezighouden tijdens het zingen.
Je bent in een mum van tijd bekend geworden in België. Hoe ga je daarmee om? Bekend zijn vind ik eigenlijk heel relatief. Ik ben nu wel gelukkiger dan voorheen, in die zin dat ik nu structuur heb en iets kan doen dat ik zeer graag doe. Maar het succes heeft me nooit doen zweven. Ik ben ook zo opgevoed, mijn
“Optreden met de band is echt zalig. Er heerst dan een echt samenhorigheidsgevoel. Ook het publiek is een belangrijke factor. Zij kunnen ons enorm veel energie geven.” Selah Sue
infoblad _ juli>september 2010
maar zwart klinkt. familie is heel erg down-to-earth. Ik ben opgegroeid in een sociale woonwijk, mijn ouders zijn allebei arbeiders en ik ben de jongste thuis. Ik ken mijn plekje dus wel. In Destelheide repeteer je voor het eerst met een live band. Wat zijn de verschillen met solo spelen? Als je solo speelt, moet je niet echt je ritme behouden en kan je op je emotie spelen en je laten gaan. Nu we met een band spelen moet je daar wel op letten, het heet immers niet voor niets samenspel. Aangezien we nu ook een gitarist in de band hebben, ben ik wel verlost van mijn gitaar en dat maakt het voor mij iets gemakkelijker. Maar qua stem is met een band spelen veel aangenamer. Ik moet nu nog wat testen hoe luid ik kan zingen en dergelijke, maar de vibe is wel meer aanwezig. Ik vind zowel het solo zingen als het spelen met band wel iets hebben. Dus ik ga het beiden gewoon proberen te combineren.
Hoe heb je de try-out in Destelheide ervaren? Was er een goede chemie met de 194 jongeren in de zaal? Ja eigenlijk wel. Die jongeren waren zeker een dankbaar publiek. Maar aangezien het de eerste try-out was, zat ik veel meer in mijn eigen hoofd dan bij hen. Deze try-out was inderdaad best wel spannend voor jou, aangezien je een hele hoop nieuwe nummers van je nieuwe plaat voor het eerst kon uittesten op een publiek. Aan de reacties te horen, vielen ze alvast goed in de smaak. Wat kunnen we verwachten van je nieuwe cd en wanneer kunnen we hem in de winkelrekken terugvinden? De cd zal in de loop van oktober uitkomen. Ik kan eigenlijk moeilijk wachten, ik trappel van ongeduld. Die plaat is immers echt helemaal geworden hoe ik het wou en hoe ik het in gedachte had. Vette hiphopbeats, intieme zwartgallige tracks. Soul, funk, ragga, hiphop… Ik wou echt alle soorten muziek op de plaat, net omdat ik ook enorm veel genres goed vind. Je bevind je steeds meer in internationale sferen en in de nabijheid van grote namen zoals Jamie Lidell, Novastar, Milow,.. Je hebt onlangs zelfs op de Franse tv een duet gezongen met Moby. Hoe is het om met zo’n internationale artiest samen te mogen werken? Meestal besef ik niet wat me overkomt. Net omdat ik niet
© Isabel Bouttens
Wat is het leukst aan optreden? Optreden met de band is echt zalig. Er heerst dan een echt samenhorigheidsgevoel. Ook het publiek is een belangrijke factor. Zij kunnen ons enorm veel energie geven. Al is dit echt een wisselwerking. Wij moeten eerst en vooral zèlf vinden dat we goed aan het spelen zijn, ons enthousiasme springt dan over naar het publiek, die met hun reacties ons nog eens extra energie geven. Dat proces is echt zalig. Aan de andere kant kan het ook neerwaarts gaan, als het publiek ons niet gelooft, dan is het gewoon werken, hard werken, tot het optreden gedaan is.
zo thuis ben in dat sterrenwereldje en ik vaak nog nooit van de artiest in kwestie gehoord heb. Maar Moby ken ik wel goed, ik vind zijn nummers ook geweldig. Ik moet toegeven dat Moby best wel indruk op mij gemaakt heeft. Normaal ben ik van het motto go with the flow, maar toen ik Moby in de backstage zag rondlopen wist ik: “Oeioei…nu begint het echt.” In je nummers heb je het vaak over “freedom fighter”, zie je jezelf als een freedom fighter? Het gaat wel verder dan dat. Al mijn teksten gaan over mezelf en wat er zich in mijn omgeving afspeelt. Met freedom fighter bedoel ik dat je moet durven zijn wie je bent en daarvoor vechten. Wat zijn je toekomstplannen? Grote plannen! Nu zijn we met de try-outs bezig, en in de zomer gaan we op enkele festivals spelen. Niet zozeer in België, vooral in Duitsland, Frankrijk en Zwitserland. En in september komt de plaat over de hele wereld uit, dus zullen we veel touren. Et voilà. Het zaadje is gelegd in Destelheide en de bloem trekt nu de hele wereld rond. Nog veel succes met je carrière. Serge d’Ambalasa en Oscar Verleyen infoblad _ juli>september 2010
DH interne keuken
Destelheide: gewikt en gewogen Eind 2009 ontvingen de klanten van Destelheide een enquêteformulier met de vraag om hun ervaringen en beleving van het vormingscentrum weer te geven in een gradatie gaande van 6 tot O. Een groot aantal formulieren werd teruggestuurd (waarvoor dank), de resultaten zijn ondertussen verwerkt en grondig doorgenomen.
A
lgemeen worden de diensten en de organisatie van Destelheide als goed (56.0 %) tot uitstekend (32.7%) beoordeeld. De resultaten weerspiegelen dus een zeer positieve waardering door onze klanten. Naast de beoordeling werd er ook voldoende ruimte voorzien om bijkomende commentaar te leveren. Door deze informatie en vanuit de instelling dat ‘alles beter kan’, werden een aantal actiepunten weerhouden voor bijsturing van onze werking. De meeste klanten (44%) maken kennis met Destelheide via mond-aan-mondreclame van collega’s, vrienden,… Ook de website wordt door 22% aangehaald als middel om in contact te komen met het vormingscentrum. Positieve ervaringen in het verleden als deelnemer van een cursus lijken door te werken in het latere beroepsleven van die mensen. We merken immers dat diverse ex-deelnemers later zelf initiatiefnemers worden en met hun activiteiten terugkeren naar een plaats met mooie jeugdherinneringen. De unieke accommodatie (41%), de vele mogelijkheden (14%) de flexibele dienstverlening (10%) en de betaalbare tarieven (10%) zijn de voornaamste redenen om voor een verblijf in Destelheide te kiezen. Ook het kunstzinnige leefklimaat (6%) wordt hier als troef aangehaald.
samenvatting van alle diensten en organisatie
infoblad _ juli>september 2010
De dienstverlening naar onze verblijvers is één van onze belangrijkste werkings- en aandachtspunten. De bereidwilligheid en de flexibiliteit van het personeel worden dan ook
Goedkoop 6%
Slecht 0,5%
10
Het prijsbeleid wordt door 82% van onze gebruikers als correct bestempeld. Daar waar we in 2008 reeds de prijs voor de koffie van 1,60 naar 1 euro verlaagd hebben, wordt deze toch als duur (40%) ervaren. Dit waarschijnlijk omdat er in het verleden 3 gratis koffiepauzes waren en nu slechts 2. Ook het systeem van de annuleringskosten kan soms duur uitvallen wanneer het voorziene aantal verblijvers niet gehaald wordt. Vooral hogescholen die steeds meer geconfronteerd worden met een fluctuerend aantal studenten in het eerste jaar, krijgen hiermee te kampen. We proberen ook hier flexibel te zijn en staan een afwijking van 10% op de gereserveerde aantallen toe, (met een maximum van 5 personen) vooraleer we annuleringskosten aanrekenen.
Prijzen algemeen
Voldoende 10,8%
Uitstekend 32,7%
Net zoals onze gebruikers, zijn we ons bewust van de uniciteit van onze infrastructuur en daarom willen we deze zo veel mogelijk up to date houden. Ook in het kunstzinnig leefklimaat zal blijvend geïnvesteerd worden door de organisatie van driemaandelijkse tentoonstellingen en het uitnodigen van “artiesten in huis”.
Duur 12%
Goed 56%
Correct 82%
positief gewaardeerd. Het onthaal, de informatie voorafgaand aan een verblijf en de respons op vragen of problemen tijdens het verblijf worden van goed (43.75% ) tot uitstekend (42.5%) beoordeeld. Een welverdiend schouderklopje dus voor onze mensen van het onthaal, de huisbewaarder en de cateringploeg. Een glimlach en een helpende hand kost ons niks, waarom zouden we hier dan op besparen? Momenteel wordt er ook gewerkt aan een nieuw reserveringssysteem dat in het najaar van 2010 operationeel zou moeten zijn. Hierbinnen is het mogelijk om voorafgaand beter uw wensen en behoeften te formuleren en uw reservering op te volgen. De kwaliteit van het eten wordt door de ene al beter gesmaakt dan de andere. 71% vindt het ontbijt goed en 21% vindt de boterhammen en cornflakes zelfs uitstekend, 54% vindt het middagmaal lekker en 30% zelfs heerlijk. 62% laat zich het avondmaal goed smaken en 23% vindt dit uitstekend. Onze cateringploeg levert dan ook permanent inspanningen om de kwaliteit van de maaltijden te verhogen. We hebben in 2009 het vet- en zoutgehalte van de maaltijden verlaagd. Zo stonden er minder gefrituurde gerechten en meer gevogelte op het menu. Ook de variatie in de vegetarische maaltijden en het aanbod van de saladbar werd vergroot. Door de plaatsing van een automaat kunnen we nu ook andere warme dranken zoals chocomelk, soep, espresso aanbieden. In 2010-2011 willen we verder onderzoeken hoe we naar een duurzame grootkeuken kunnen evolueren (meer seizoensgroenten, meer werken met lokale leveranciers, vleesgebruik verminderen). De functionaliteit van de lokalen wordt door 39% van onze gebruikers als uitstekend ervaren en door 54% als goed. Een vraag naar algemeen verspreid draadloos internet dringt zich hier op. In het hoofdgebouw is in de hal en de lokalen reeds een wireless netwerk aanwezig. We onderzoeken de mogelijkheid of er een uitbreiding naar de andere gebouwen praktisch en financieel mogelijk is. Ook onze onderhoudsploeg verdient een pluim. De netheid van de lokalen en slaapkamers wordt door 54.4% van onze klanten goed en door 34.5% uitstekend bevonden. Wij vinden dit dan ook een prioritair werkpunt waar we blijvend aandacht aan willen besteden. De activiteiten van de interne educatieve dienst dharts, het natuureducatieve aanbod en de uitleenmogelijkheid van materialen, zijn blijkbaar niet door iedereen voldoende gekend. In onze bekendmaking en directe communicatie zullen we in de toekomst dus nog meer moeten investeren. De verwerking van de enquêteresultaten geeft ons een goed beeld van de waardering van onze klanten. Soms krijgen wij ook via evaluatieflyers ‘jouw mening’ en via informele, persoonlijke kanalen feedback van de mensen die in Destelheide verblijven. Wij trachten steeds zoveel mogelijk rekening te houden met hun suggesties of opmerkingen. Wij willen deze klantentevredenheid zeker bestendigen en zullen in de toekomst alles doen om onze werking op dit niveau te houden. Lies Jacob
infoblad _ juli>september 2010
11
De warme creatieve zomer mag nu eindelijk beginnen. Wij tellen al af naar de nieuwe editie van de zomeracademie. Wie snel is kan nog een plaatsje reserveren voor de workshops kostuumontwerp, mediakunst en klankatelier. meer info op www.zomeracademie.be
