Antenne digitaal Maart 2015

1 Antenne digitaal

Maart 2015

Inloophuis Iedere woensdag en 3de zaterdag van de maand van 14u. - 18u.

Blijde Inkomststraat 113 3000 Leuven 016/ 89 89 89 www.anbn.be | [email protected]

Deze editie

03 04 05 17 26

Nieuws van ANBN

Agenda maart - juni

Afgelopen activiteiten

Recensies nieuwe boeken

Aankondigingen

2

Nieuws van ANBN

Welkom! Hier is hij dan, de Antenne nieuwe stijl. We hadden het al aangekondigd: Antenne zou een make-over krijgen. En niet alleen de Antenne, ook onze website, affiche, brochure en flyers werden opgemaakt in de nieuwe huisstijl. Ga zeker eens een kijkje nemen op het welbekende adres: www.anbn.be. Je zal merken dat we gezorgd hebben voor een overzichtelijke site, waar we ervaringen meer centraal zetten en waar we meer willen tonen wat voor een hartelijke en warme organisatie ANBN is, dankzij de inzet van haar vrijwilligers. We wensen je met deze vernieuwde Antenne zoals vanouds te blijven informeren over eetstoornissen en het herstel ervan, over belangrijke gebeurtenissen, over recent verschenen boeken en over de activiteiten die we organiseren. Daarnaast is er plaats voor ervaringen van personen met een eetstoornis(verleden) en voor familieleden. Wie graag ervaringen wil delen, is hartelijk welkom! Achteraan kan je een oproep vinden voor onze nieuwe opleiding tot (familie-)ervaringsdeskundige. We zijn op zoek naar nieuwe vrijwilligers die ons team willen versterken om de huidige en nieuwe activiteiten te begeleiden, vanuit de eigen ervaringen. We helpen je graag op weg om deze ervaringen om te zetten naar kennis die je op een (ervarings-) deskundige manier kan inzetten om anderen te informeren en te ondersteunen! Heb je er ook zin in gekregen? Laat van je horen!

Els Verheyen Voorzitter ANBN [email protected]

Feedback over deze nieuwe Antenne is ook van harte welkom. We wensen je alvast een aangename leeservaring en hopen je op één van de komende activiteiten te kunnen verwelkomen!

3

Agenda Maart - juni

Elke dag 24/7 Ervaringen delen via het forum. Elke zondag en maandag tussen 20u. en 21u.: chat met ervaringsdeskundigen. Elke woensdag + 3de zaterdag | 14u - 18u Welkom zonder afspraak in het Inloophuis Eetstoornissen Ervaringsdeskundigen ontvangen je met open armen voor informatie en een gesprek. 1ste zaterdag | 14u - 17u Praatgroep voor 30-plussers (Inloophuis Leuven) Inschrijven en meer info via: [email protected] Creatief Alternatief | 14u - 16u Zondag 29/3, 26/4, 24/5 en 21/6 (Inloophuis Leuven) Ontmoet lotgenoten tijdens een toffe, creatieve activiteit. Inschrijven en meer info via: [email protected] Praatgroep Kortrijk | 19u30 – 21u30 De Dingen, Budastraat 12, 8500 Kortrijk Inschrijven via: [email protected] Meer info via: http://deelwerkingkortrijk.blogspot.be

Praatgroepen voor ouders 24 maart | 19u30: UZ Brussel, Eetkliniek 21 april | 19u: UZ Gasthuisberg, Mind-Body Unit 12 mei | 19u.: UZ Gent, K12F 21 mei | 19u.: Alexianen Tienen Inschrijven en meer info via: [email protected] Inloopmobiel | 17u - 19u Eerste dinsdag even maand: Psychiatrische kliniek Alexianen, Liefdestraat 10, 3300 Tienen Derde dinsdag even maand: ZNA Koningin Paola Kinderziekenhuis, Lindendreef 1, 2020 Antwerpen Eerste dinsdag oneven maand: UZ Brussel, ingang kinderziekenhuis, Laarbeeklaan 101, 1090 Jette Derde dinsdag oneven maand: UZ Gent, K12F, De Pintelaan 185, 9000 Gent Andere activiteiten 1 april: Studiedag Tienen ‘Wat neem ik mee en wat laat ik achter?’ (met workshop door ANBN) 3 mei: kennismakingsdag opleiding voor nieuwe vrijwilligers 19 mei: theatervoorstelling Stillen @ Nieuwpoort (besloten voorstelling), met nabespreking door ANBN 3 juni: workshop ANBN bij Eetexpert (basisopleiding voor hulpverleners)

4

Afgelopen activiteiten

06 09 11 12 13 14

35 jaar ANBN: voorstelling nieuwe website

Lotgenotencontact voor 30-plussers

Workshop voor hulpverleners

Diversiteitsdag Sociale School Heverlee

Boekvoorstelling ‘Help! Mijn kind heeft een eetstoornis’

Theatervoorstelling ‘Stillen’

5

35 jaar ANBN Voorstelling nieuwe website Donderdag 19 februari stelden we in de Romaanse Poort in Leuven onze nieuwe website voor. Het werd een gezellige avond, waar ook de nieuwe missie, visie en huisstijl werden toegelicht door enkele van onze vrijwilligers. Nadien klonken we op de aftrap van ons feestjaar: in 2015 wordt ANBN maar liefst 35 jaar!

6

Nieuwe website voor ca. 10.000 mensen met een eetstoornis Online ervaringen delen, is eerste stap naar herstel Leuven, 19 februari 2015 – Meer dan de helft van de naar schatting 10.000 mensen met een eetstoornis in Vlaanderen schakelt geen professionele hulp in. Amper 6,5 procent zoekt hulp in een gespecialiseerd eetstoorniscentrum. De eetstoornisvereniging Anorexia Nervosa Boulimia Nervosa (ANBN) stelt vandaag een nieuwe website voor, waarmee ze de drempel naar hulp en herstel voor deze patiënten sterk hoopt te verlagen. Domus Medica schat het aantal mensen met anorexia nervosa in Vlaanderen op ongeveer 1.000; het aantal Vlamingen met boulimia nervosa zou zelfs op ca. 4050 liggen. Een voorzichtige raming leert dat daarnaast nog minstens evenveel mensen lijden aan een derde groep van eetstoornissen: de binge eating disorder of eetbuistoornis. Doordat eetstoornissen hardnekkig en zelfs dodelijk kunnen zijn, hebben ze een enorme impact op de levenskwaliteit van die ca. 10.000 patiënten, maar ook op het welzijn van een veelvoud aan mantelzorgers in hun gezin of directe omgeving. Uit onderzoek (Preti en collega’s, 2009) blijkt dat in België het aantal mensen met een eetstoornis dat professionele hulp inschakelt zich ergens tussen de 30 en de 48 procent situeert. Het merendeel van de patiënten met een eetstoornis komt er dus niet toe de stap naar enige vorm van hulpverlening te zetten. De gespecialiseerde eetstoorniscentra in Vlaanderen kenden in 2013 642 opnames. Dat is geen 6,5 procent van het totaal, en hoewel lang niet iedere eetstoornis met een opname behandeld hoeft te worden het topje van een massieve ijsberg. Die hoge drempel naar therapie is erg jammer, want herstel is wel degelijk mogelijk. Ervaringen delen De ervaringsdeskundigen van ANBN zijn daar het levende bewijs van. Zij zetten zich vrijwillig in om mee op weg te gaan naar herstel, samen met lotgenoten en familieleden. Het is duidelijk dat anonimiteit en laagdrempeligheid erg belangrijk zijn om mensen in de richting van informatie of hulp te leiden. In de nieuwe ANBN-website wordt daar sterk op gefocust. ‘Toen ik zelf begreep dat ik een eetstoornis had, wou ik daar wel hulp voor zoeken, maar ik schaamde me te erg om er met iemand uit mijn omgeving over te praten,’ vertelt een vrijwilliger. ‘Daar hebben we rekening mee gehouden bij het ontwikkelen van de nieuwe website. We kiezen bewust voor anonieme beelden op de site. Mensen kunnen ons via verschillende kanalen contacteren en ze hoeven zich niet bekend te maken als ze het daar te moeilijk mee hebben. We brengen ook meerdere waarheidsgetrouwe getuigenissen waar heel wat mensen zich in kunnen herkennen: geen saaie theorie, maar sprekende verhalen, uit het leven met een eetstoornis gegrepen.’

7

‘We zetten meer dan voorheen in op het delen van ervaringen , door mensen de kans te geven hun verhaal te delen. Daarmee kunnen ze zelf ook hoop geven en inspiratie bieden aan anderen. We brengen mensen samen om te leren uit wat anderen heeft geholpen, waar hun valkuilen liggen, hoe zij ermee omgaan en op welke manier professionele hulp kan bijdragen tot herstel’, zegt Els Verheyen, de kersverse voorzitter van ANBN. ANBN was vooraf al bekend van zijn Inloophuis, de Inloopmobiel, de chat en het online forum voor mensen met een eetstoornis. Deze initiatieven groeien gestadig, eveneens dankzij de inzet van ervaringsdeskundigen en vrijwilligers. De vereniging, die bestaat dankzij de steun van structurele sponsors, wordt ook vaak gevraagd voor lezingen en workshops in scholen, ouderraden en andere fora. De ANBN-website moet vanaf nu hét laagdrempelige startportaal bij uitstek worden voor alle Vlamingen met een eetstoornis. Het is uiteindelijk aan hen om uit te maken hoe ze hun hulpverlening willen modelleren, maar daar vinden ze alvast getuigenissen én nuttige informatie over op de nieuwe website: www.anbn.be.

Naar aanleiding van het persbericht dat we lanceerden verschenen er verschillende artikels, o.a. op Domus Medica, ZorgAndersTV en de Facebookpagina van Similes en Leven in Leuven.

8

Lotgenotencontact… ook voor ‘oudere’ personen met een eetstoornis Op een woensdagnamiddag toen ik de permanentie deed in het inloophuis van ANBN te Leuven, was er ook een al wat oudere man aanwezig. Tijdens ons gesprek bleek dat de zoektocht naar hulp, voor mensen die op latere leeftijd een eetstoornis ontwikkelen of al erg lang met een eetstoornis te kampen hebben, moeizaam verliep. Maar hij had ook de nood aan lotgenotencontact met leeftijdsgenoten, die vond hij nergens en al zeker niet voor mannen. Aangezien ik een paar jaar eerder ook al eens een praatgroep had opgericht en begeleid voor mensen met een eetstoornis, maar toen wel voor alle leeftijden, kwam ik op het idee om opnieuw met een praatgroep te starten voor 30-plussers. Op 18 december 2010 was het zover. Het weer hadden we niet mee want het sneeuwde en de wegen lagen er glad bij. Toch kwamen er vijf mensen opdagen die het winterweer getrotseerd hadden. Direct werd duidelijk dat ook bij deze mensen de behoefte aan steun, begrip en hulp erg hoog was. Ondertussen zijn we meer dan vier jaar verder en bestaat deze groep nog steeds. Eerst begeleidde ik de groep samen met Isabella en sinds vorig jaar samen met Fabienne. ANBN zet zich in voor patiënten en hun omgeving en werkt met ervaringsdeskundigen wat eetstoornissen betreft. Het is dan ook vaak na een eerste bezoek in het inloophuis of de inloopmobiel dat mensen zich aanmelden voor deze 30-plus groep. Mensen voelen zich hier aanvaard en begrepen waardoor de stap naar de praatgroep kleiner wordt. Vroeger werd gedacht dat een eetstoornis enkel of vooral voorkwam bij jonge meisjes maar dit blijkt niet het geval. Zeker bij de 40- en 50-plussers van nu zien we dat deze mensen vaak al sinds hun jeugd met eetproblemen kampen, alleen werd dit toen vaak nog niet gezien als een ziekte of was het taboe nog te groot. Het gevolg hiervan is dat bij deze groep mensen de eetstoornis als het ware een deel van hun identiteit is gaan uitmaken. En met het ouder worden wordt ook vaak de schaamte groter om hiervoor uit te komen.

We merken dat oudere mensen nu gelukkig wel professionele hulp zoeken maar ondertussen is er in hun leven (vaak mede door de eetstoornis) al één en ander verkeerd gelopen. Relaties (huwelijken) die stuk liepen, niet meer in staat zijn om te gaan werken, e.d. Mensen komen hierdoor vaak in een isolement terecht waardoor ze zich nog slechter gaan voelen. Ze verliezen ook stilaan alle hoop op genezing of beterschap. En hierin schuilt de kracht en de waarde van lotgenotencontact. In de praatgroep zitten mensen met zowel anorexia, boulimie en de laatste tijd komen er ook meer mensen bij met binge eating disorder (eetbuistoornis). De leeftijd varieert tussen de 30 tot 60 jaar en in het verleden hebben we ook al twee mannen in de groep gehad.

9

Hoe werkt zo’n praatgroep nu eigenlijk? Wij vinden het belangrijk dat mensen zich op hun gemak voelen, zichzelf kunnen zijn en zelf bepalen wat hun aandeel is in de groep. Met andere woorden, niemand wordt hier verplicht om dingen te vertellen die ze liever voor zichzelf houden. Ook voor nieuwe mensen verloopt het contact eigenlijk vanzelf. We proberen iedereen voldoende tijd te geven om te vertellen hoe de afgelopen maand is verlopen, waar ze mee worstelen of wat er juist goed is gegaan. Hierop wordt dan spontaan feedback gegeven door de anderen die zich meestal wel herkennen in wat er gezegd wordt. Vaak is het zo dat mensen hier voor het eerst echt durven zeggen wat ze voelen of denken, juist omdat ze weten dat ze zullen begrepen en niet be(ver)oordeeld worden. Door te horen welke stappen andere deelnemers (vaak met succes) gezet hebben en door de feedback en aanmoediging van de aanwezigen voelen mensen zich gesteund en gemotiveerd om door te zetten en niet te berusten in hun eetstoornis. Anderzijds is het zo dat de gesprekken doorgaans niet draaien rond eten en gewicht maar vooral rond de onderliggende oorzaken. Het is zeker geen therapiegroep maar door de ervaring(en) van anderen kunnen mensen wel aangezet worden om stappen te ondernemen. Toch blijft het voornaamste doel van lotgenotencontact steun en begrip vinden bij mensen die hetzelfde meemaken. Interessant is ook dat de deelnemers in verschillende fases van herstel zitten zodat men veel heeft of kan hebben aan andermans verhaal of de weg die ze al afgelegd hebben. En het gaat er zeker niet altijd ernstig aan toe. Er wordt met momenten ook heel wat afgelachen. De reden tenslotte waarom er een aparte groep voor 30-plussers is opgericht is dat deze groep mensen zich in een andere levensfase bevinden. Jongeren zijn bezig met totaal andere zaken, wonen vaak nog thuis, studeren nog en staan eigenlijk nog maar aan het begin van hun leven. 30-, 40- en 50- plussers hebben vaak (meestal) zelf al een gezin en kinderen waardoor ze ook met andere zaken bezig zijn. En ook al zijn de symptomen van een eetstoornis dezelfde, hoe ermee omgegaan wordt is toch wel wat verschillend. Ook de onderwerpen van de gesprekken tussen leeftijdsgenoten zijn anders. Dit is trouwens ook heel goed te merken bij een behandeling in gespecialiseerde eetstoornisklinieken. De leeftijd vormt vaak een belemmering voor het volhouden van een behandeling wanneer men zich tussen jongeren bevindt of men thuis nog een gezin heeft. Binnenkort start ANBN in Leuven met een nieuwe praatgroep voor jongeren (-30-jarigen). Interesse? Laat het ons weten via [email protected]

Aanmelden voor de 30-plus groep kan bij: [email protected] De groep gaat door op de eerste zaterdag van elke maand tussen 14u. en 17u.

Artikel door Marina

10

Workshop voor hulpverleners Ervaringsdeskundigen zetten de tafels klaar om met hulpverleners in gesprek te gaan over wat wel of niet helpend kan zijn tijdens een herstelproces. In het eerste deel leven hulpverleners zich in aan de hand van specifieke rollen en opdrachten om te ervaren wat mensen met een eetstoornis en partners en ouders zoal ervaren tijdens een ziekte- en herstelproces. Tijdens het tweede deel worden deze ervaringen gedeeld en wordt gekeken of dit herkenbaar is in de praktijk, of de deelnemers er iets uit kunnen meenemen voor de praktijk en worden suggesties meegegeven vanuit de ervaringen van de mensen die we bevraagd hebben.

“De opdrachten waarbij je je inleeft in de patiënt of het familielid werken erg goed.” “Ik heb hierdoor maar voor het eerst echt gevoeld hoe het is om in het donker te tasten en niet direct de juiste hulp te vinden.”

Op deze manier kunnen we in dialoog met hulpverleners gaan over hoe behandeling ervaren wordt, vanuit de verschillende perspectieven. Intussen begeleidden onze vrijwilligers deze workshop vier keer voor verschillende groepen hulpverleners. In juni staat er nog één gepland, waar we een module geven in de basisopleiding die Eetexpert organiseert in West-Vlaanderen. Ook interesse? Laat het ons weten! We houden je graag op de hoogte van de mogelijkheden!

11

Diversiteitsdag Sociale School Op donderdag 19 maart werden enkele van onze ervaringsdeskundigen uitgenodigd voor de Diversiteitdsdag op de Sociale School in Heverlee. Het thema van deze speciale dag was identiteit. Met de titel “Wie ben ik, naast mijn psychische kwetsbaarheid?” kreeg onze workshop een ruime belangstelling van een 50-tal studenten sociaal werk en sociale readaptatiewetenschappen. Volgende thema’s kwamen aan bod:  Wie ben je?  Waar heb je last van? Hoe noem je dit zelf en hoe noemen hulpverleners dit volgens de DSM-indeling? Kan je jezelf herkennen in deze diagnose(n)?  Heb je ooit te maken gekregen met (zelf)stigma?  Wie of wat heeft jou geholpen om je eigen identiteit (terug) te vinden? En om te herstellen? (Wat is voor jou het verband tussen de twee?)

12

Boekvoorstelling ‘Help! Mijn kind heeft een eetstoornis’ Op vrijdag 13 maart werd het boek ‘Help! Mijn kind heeft een eetstoornis’ voorgesteld in het CC De Adelberg in Lommel. Lommel is de uitvalsbasis van de vzw BAAN Chloë: Betere Aanpak Anorexia Nervosa. Chloë overleed op 15-jarige leeftijd aan deze eetstoornis. Het werd een avond om stil van te worden, maar ook om uit te leren. Wat gebeurd is, kan niet ongedaan gemaakt worden. Maar we kunnen het ook niet meer vergeten, want we zullen met dit boek het verhaal van Chloë delen. We delen het om andere ouders een hart onder de riem te steken, om hen te steunen in de zoektocht naar gepaste hulp, om hen terug te laten geloven in de alarmsignalen die zij zelf aanvoelen en waar ze misschien niet meer op durven vertrouwen, om hen op weg te zetten om samen (het hele gezin, maar ook de bredere context) te werken aan herstel. In het boek ‘Help! Mijn kind heeft een eetstoornis’ lees je niet alleen over de ervaringen van het gezin waarin Chloë opgroeide, geschreven vanuit het perspectief van hun huisarts, Staf Henderickx. Daarnaast lees je in het stuk dat psychologe Els Verheyen schreef ook wat ouders, opvoeders en andere betrokkenen kunnen doen. In dit tweede deel wordt een stem geven aan de mensen die zelf hebben ervaren hoe het is om als familie betrokken te zijn op een kind met een eetstoornis: welke vragen komen er op je af, waar ben je bang voor, welke zorgen heb je, en… hoe ga je er dan mee om? Wat zijn dingen die je kunnen helpen? Waar kan je terecht voor hulp? Wat kan je leren uit de verhalen van andere familieleden van personen met een eetstoornis? Welke fasen zijn er eigenlijk in een herstelproces en hoe kan je steunend aanwezig zijn in die verschillende fasen? Het werd een ingrijpende avond, met maar liefst 220 aanwezigen. Met dank aan BAAN Chloë voor het organiseren van deze voorstelling en de receptie nadien! Je kan het boek aankopen via www.baanchloe.be. Via die weg gaat de winst naar hun vzw.

13

Theatervoorstelling ‘Stillen’ Op 17 maart kwam de Nederlandse theatervoorstelling Stillen naar Vlaanderen, meer bepaald in Kortenberg. Ideaal voor iedereen die met eetstoornissen in aanraking komt. Of je nu zelf een eetstoornis hebt (gehad), of iemand in je omgeving kent, of zelf mensen met eetstoornissen op weg helpt naar herstel: deze voorstelling heeft voor iedereen wel iets in petto. Onze ervaringsdeskundigen verzorgden de nabespreking en deelden hun ervaringen. Nadien ontvingen we veel reacties van mensen die zich geraakt hadden gevoeld en die ook onze bijdragen erg sterk vonden. Waarom je ‘Stillen’ echt gezien moet hebben? 1. Levensecht Je merkt het door alles heen. Dit is geen “toneel over” eetstoornissen, maar een levensecht verhaal. Maartje verwerkt zowel persoonlijke ervaringen als verhalen van lotgenoten en dat merk je in de kleine voorbeelden, de woorden, de beelden,… Je voelt meteen dat wat je ziet authentiek is. 2. Duidelijk Heel mooi om te merken is dat alles heel duidelijk wordt gebracht. Duidelijkheid in de opbouw van het verhaal, duidelijkheid in het innemen van verschillende perspectieven, duidelijkheid in haar woord- en taalgebruik. Om een voorbeeld te geven: omdat wellicht niet iedereen het woord automutilatie kent, legt Maartje het gewoon even uit. In haar eigen woorden. Net zoals het woord “herstel”. Onze woordenboek-vriend Van Dale heeft daar zo zijn mening over, maar Maartje helpt ons begrijpen dat herstellen niet betekent dat je terugkeert naar een vroegere goede toestand… 3. Verdiepend Eigenlijk gaat het niet over eten. Dat kom je ook te weten tijdens de voorstelling. Je leert zien waar het dan wel om gaat. Je leert ook in vraag stellen of wat mensen tijdens een opname moeten doen (terug leren eten, volgens een schema) wel voldoende is.En als het niet genoeg is, wat heeft een mens dan nog meer nodig om te herstellen? Wat heeft een klein meisje of een kleine jongen nodig om echt zichzelf te kunnen worden? Om te mogen en durven groeien? Om UIT de angst te stappen en het leven IN te stappen?

14

7. Genuanceerd In de voorstelling gaat het niet alleen over een hoofdpersonage met een eetstoornis. Het gaat ook over hoe vader, moeder en kleine zus de situatie beleven. Ook zij krijgen een stem, waardoor je als toeschouwer beseft dat je een eetstoornis nooit alleen hebt. Eigenlijk leven al die mensen rondom jou ook mee. Ze voelen zich machteloos, ze maken zich zorgen en ze begrijpen het allemaal niet zo goed. Verder is de voorstelling ook genuanceerd omdat er niet in afgezaagde zinsneden wordt gesproken, maar juist in sterke citaten, in een persoonlijke getuigenis waarin je aangegrepen wordt door wat herkenbaar en gelijkend is en waar tegelijk heel open ruimte blijft voor verschillende ervaringen. Elk levensverhaal en herstelverhaal is uniek. En dat wordt heel mooi gerespecteerd. 8. Gevarieerd Je hoeft alvast geen schrik te hebben voor een ellenlange monoloog. Er wordt gewerkt met getekende poppen, met een videoprojectie, met bewegingen, met maskers, met verhalen en stemmetjes. Er is zoveel te zien en het is prachtig hoe de ruimte en het materiaal zo doelgericht en ingenieus gebruikt worden! Vervelen doe je je geen seconde! 9. Zorgend Wat heel mooi is aan deze voorstelling is hoe er met veel zorg voor de toeschouwers over is nagedacht. Als er al iets gezegd zou worden dat triggerend kan zijn, dan wordt dat eigenlijk zelfs meteen geëxpliciteerd. Maar geen gewichten hier, geen massa voedsel op het podium om een eetbui in beeld te brengen, of een weegschaal om de strijd ermee te duiden. Maartje weet wel andere manieren te vinden om ons daarover te vertellen! Verder is het ook heel zorgend dat er ruimte gemaakt wordt voor nabespreking. Zo’n verhaal horen kan heel wat met je doen. Zeker als je zelf nog in je eetstoornis zit, of als een familielid, partner of vriend(in) een eetstoornis heeft.

Daarover mogen praten en je vragen mogen stellen kan zoveel deugd doen. Het kan de deur openzetten naar meer openheid en zo naar meer hulp. 4. Hoopgevend Ze straalt! Ze heeft energie! Ze ziet er leuk en gelukkig en helemaal zichzelf uit! En ja, ze heeft haar eetstoornis overwonnen. Geen betere manier om anderen hoop te geven dan zelf een positief voorbeeld te zijn en je verhaal te delen! 5. Sterk Je verhaal vertellen. Op een podium. Vol mensen die zelf verdomd goed weten waarover je spreekt en daardoor misschien zelfs wel heel kritisch kunnen zijn. Dat vraagt moed. Daarom vind ik het heel sterk van Maartje, wat ze gemaakt heeft en hoe ze alles wat ze heeft ervaren heeft gekneed en gevormd tot een sterkte, tot een kracht, tot een vorm waarin ze haar talent met de wereld kan delen! 6. Motiverend Net doordat het verhaal zo hoopgevend is en de actrice zo sterk is en staat te stralen kan je niet anders dan naar huis gaan met het gevoel dat er hoop is. Dat er verandering en beterschap en herstel mogelijk is. Ik hoop alvast dat iedereen die de voorstelling gaat bekijken dit met zich kan meedragen: een vlammetje van hoop, een vooruitzicht van “wat hierna misschien allemaal mogelijk is”. Want ja, om te herstellen (of iemand daarbij te helpen) heb je hoop en perspectief nodig. Je hebt iets nodig waar je voor wil blijven leven, iets wat je zoveel kracht geeft dat je je grootste angst onder ogen durft te komen. Heb je ook interesse om deze voorstelling eens te zien? We hopen de voorstelling opnieuw naar Vlaanderen te krijgen voor onze derde Dag tegen Eetstoornissen! Alle speeldata kan je hier nakijken: http://www.stillen.nl/speellijst/

15

Voor de nabespreking kozen onze ervaringsdeskundigen zeven kernwoorden uit de voorstelling: IK, herstel, anderen, binnenbuiten, opname, keerpunt en hoop. Hierbij vertelden zij wat deze woorden voor hen betekenen, aangevuld met persoonlijke ervaringen. Op die manier kreeg het publiek verschillende ervaringsverhalen te horen, met telkens een iets ander perspectief op deze begrippen. We delen graag met jullie de beelden die gebruikt werden om het concept herstel uit te drukken.

Herstellen betekent dat de kleine wereld waarin je gevangen zat door de eetstoornis zoveel groter wordt. Je zit niet langer meer opgesloten in de kleine donkere ruimte. De eetstoornis is niet langer het middelpunt, maar blijft een aandachtspunt.

Herstellen betekent voor mij dat ik mijn eigen beste vriendin geworden ben.

Herstellen is leven, in plaats van over-leven.

16

Boekrecensies Maart ‘15

Eet Q Susan Albers Ik vind de boeken van Susan Albers goede zelfhulpboeken. Het zijn dan ook wel echt “doe boeken”. Als je ze gewoon leest heb je er niet veel aan. Ze wisselt voorbeelden uit de praktijk af met eigen ervaringen, theorie en resultaten van onderzoeken en experimenten. Die afwisseling maakt het boek tot een leuk geheel en niet te zwaar. Je kan ook kiezen wat je leest en waar je aan wilt werken, als bepaalde thema’s nog te moeilijk zijn sla je die (even) over en ga je naar het volgende.

Uitgeverij: Ten Have ISBN: 978 90 259 0308 4 BIB: ZLF 791

In het begin van het boek worden de EAT-methode en OBBBO-formule uitgelegd en eigenlijk is de rest van het boek daarop gebaseerd. Op de volgende pagina kan je hierover meer lezen.

17

De OBBBO-formule werkt als volgt:

De EAT-methode:

O: Observeer. Stop even met wat je doet. Stem af op je gevoelens. Maak van dit ogenblik een beslismoment. B: Bezinken. Laat je bewustzijn minimaal tien seconden op je inwerken. B: Begrijpen wat je voelt. Benoem eerst met een paar woorden wat je voelt. Vraag je dan of of je gedachten worden geleid door inzicht of door emotie. Richt je aandacht ten slotte op je lichaam. Geeft dat signalen over hoe je je voelt? B: Blijf in dit moment. Doe gerichte ademhalingstechniek. Merk op of je geneigd bent je emoties te verdringen. ‘Stap in’ je gevoelens in plaats van ervoor weg te lopen, en vraag je af hoe je ze in je voordeel kunt gebruiken. O: Opties. Geef jezelf ten minste twee keuzemogelijkheden. Die kunnen specifiek over eten gaan of je een alternatief bieden om je lichaam tot rust te brengen.

Stap 1: Erken je gevoelens. Veranderingsmechanisme: leer je gevoelens op te merken, te benoemen en te voelen. Stap 2: Accepteer je gevoelens. Stap 3: Toeleggen: richt je op positieve manieren om met je gevoelens om te gaan. Veranderingsmechanisme: leer op een positieve, gezonde manier om te gaan met je gevoelens. Susan geeft meer uitleg bij deze methodes, naast tips en toepassingen die bij de hoofdstukken passen. Ook krijg je als lezer tips om meer mindfull te gaan eten. Ik vind het een goed boek en denk dat het voor emotie-eters echt wel een hulp kan zijn als je voldoende oefent. Het enige nadeel vind ik, is dat je wel merkt dat het een Amerikaans boek is. Bespreking Lize

18

Kortsluiting in mijn hoofd Brenda Froyen ‘Kortsluiting in mijn hoofd’ is het aangrijpende verhaal van een jonge vrouw die na de geboorte van haar derde zoontje een postpartumpsychose krijgt. In de periode die volgt op een geboorte verwacht men dat de moeder erg gelukkig is en geniet van haar baby. Helaas is de werkelijkheid soms helemaal anders. Voor meerdere vrouwen is dit in tegendeel een erg moeilijke periode door de fysieke, psychische en relationele veranderingen die een pas bevallen vrouw meemaakt. Deze veranderingen maken een vrouw erg kwetsbaar. Dit overkwam ook Brenda.

Uitgeverij: Manteau ISBN: 978 90 223 3080 BIB: ATB 795

Als leerkracht zag ze plots overal complotten en verbanden in de school waar ze les gaf en door de hallucinaties die ze heeft vervaagde ook de grens tussen realiteit en waan. De toestand wordt onhoudbaar en Brenda wordt gedwongen opgenomen. Dit is meer dan één keer gebeurd. Van de éne op de andere dag wordt Brenda’s leven en dat van haar gezin compleet overhoop gehaald en dit op een manier die moeilijk te begrijpen valt. Tegen haar wil in wordt ze meerdere dagen in een isoleercel geplaatst en totaal aan haar lot overgelaten op een mensonwaardige manier. Hierbij wordt ze ook nog eens vol medicatie gestopt in plaats van dat er naar haar geluisterd wordt en met haar gepraat wordt. Haar pasgeboren kind wordt van haar afgenomen en ook haar man heeft weinig tot geen inspraak in de behandeling van zijn vrouw.

19

Aan de hand van fragmenten uit verplegingsrapporten en dagboekfragmenten van onder andere Brenda’s man en zus probeert Brenda in dit boek een totaalbeeld te geven van hoe de psychose verloopt. Nadat ze terug thuis is van haar laatste opname en ze hoopt dat het ergste nu wel achter de rug is en ze terug vooruit kan kijken valt ze echter in een zware depressie.

Persoonlijk vind ik het een erg aangrijpend boek. Ik vind het ook sterk van haar dat ze de vernederende manier aan het licht brengt waarop het er vaak aan toe gaat in de psychiatrie. Hopelijk kan dit boek bijdragen tot meer menselijkheid in de behandeling van mensen met psychische problemen en het taboe dat hierop nog altijd rust.

Wat opvalt en schrijnend is in dit verhaal is het gebrek aan menselijkheid voor de patiënt en het gebrek aan een passende behandeling en zeker ook nazorg van de patiënt. Het is uiteindelijk Brenda zelf die noodgedwongen op zoek moet gaan naar hulp wil ze uit het diepe dal geraken waarin ze terecht gekomen is. Uiteindelijk lukt haar dat ook en slaagt ze erin om terug voor haar gezin te kunnen zorgen en te gaan werken.

Bespreking Marina

Het is vooral de waardering en erkenning die ze krijgt van lotgenoten en haar vrijwilligerswerk bij het Museum Dr. Guislain die Brenda sterker maakten en haar terug meer zelfvertrouwen gaven. Momenteel is ze actief in de patiëntenvereniging UilenSpiegel, geeft ze lezingen en gidst ze ook in het bovenvermelde museum.

20

Leid het leven dat jij wilt leiden Dr. Freddy Jackson Brown ‘Leid het leven dat jij wil leiden’ is een boek dat gebaseerd is op ACT (Acceptatie- en Commitmenttherapie). Dit is een nieuwe therapievorm die erop gericht is om een bevredigend leven te leiden door mensen te laten inzien welke zaken echt belangrijk voor hen zijn. Onderzoeken hebben ook aangetoond dat ACT mensen kan helpen bij depressie en stress. De auteur wil met dit boek echter ook duidelijk maken dat ons idee van ‘Gelukkig zijn’ niet klopt. Het is niet zo dat we enkel moeten proberen om af te geraken van negatieve gedachten en gevoelens om gelukkig te zijn. Door teveel druk te leggen op de gedachte dat ‘Gelukkig zijn’ MOET, leggen we hierdoor weer een zware verantwoordelijkheid op onszelf en belanden we hierdoor in een vicieuze cirkel van steeds groter wordend ongeluk. En dat kan niet de bedoeling zijn.

Uitgeverij: Uitgeverij BBNC ISBN: 978 90 453 1577 5 BIB: ZLF787

Persoonlijk vind ik het een erg goed boek. Het leest vlot en door de aangeboden oefeningen kan je het als een persoonlijk werkboek gebruiken.

In tegenstelling tot andere, eerder verschenen boeken rond ACT, begint dit boek met de motivatie en de redenen om te veranderen. Dit worden in ACT ‘Je waarden’ genoemd. Mensen zijn geneigd om zich te concentreren op wat er mis is in het leven in plaats van zich te richten op wat meer betekenis en levendigheid kan brengen. Dit laatste is wat dit boek wil bereiken. Het boek is onderverdeeld in 11 hoofdstukken en deze hoofdstukken werken samen om een programma op te stellen dat echte en blijvende verandering bewerkstelligt. Naast de theoretische uitleg bevat dit boek voorbeeldsituaties en eenvoudig praktisch uit te voeren oefeningen, alsook bruikbare tips. Zoals dit met alles is moet je het uiteraard zelf doen maar kunnen voorgaande zaken gebruikt worden als handleiding.

Bespreking Marina

21

Verborgen gezichten Nora de Ruyter Het boek is echt goed geschreven. Achteraan op de cover staat dat het een semiautobiografische debuutroman is: semi-autobiografisch merk je doordat de auteur zich zo goed kan inleven in de personages en het allemaal zo echt lijkt. Je kan je zo voorstellen hoe Christine zich voelt, wat Patrick denkt enzovoort. Ik denk niet dat ik al eerder een debuutroman las of misschien ben ik mij daar anders niet zo bewust van. Als Nora nog meer boeken gaat schrijven ben ik zeker kandidaat-lezer. Het is een ruw verhaal, hard, werkelijk, echt… Pijnlijk soms. Een voorbeeld van wanneer Christine zich slecht voelt en ze overgaat tot zelfbeschadiging: ”Ik zit op mijn badkamervloer en ik stink. Het is midden in de nacht en ik weet niet

Uitgeverij: Aspekt B.V. ISBN: 978 94 6153 445 3 BIB: AUT 780

waar ik vandaan kom. Mijn lijf doet overal pijn en ik ben misselijk. Naast mij staat een half leeggedronken fles wodka en een hoopje pillen ligt over de tegels verspreid. Ik klauter moeizaam overeind en zwalk van de woonkamer naar de slaapkamer: er is niemand. Ik ben alleen. Ik ben eenzaam. Leeg. Ik strompel terug naar de badkamer. Ik pak de drank en de pillen van de grond en ga op bed zitten. Een grote slok wodka. Warmte. Een pilletje. Vrijheid. Ik zie een van mijn mensen op de slaapkamervloer liggen. Ik pak het op en zet het stevig op mijn kuit. Met gesloten ogen haal ik het over mijn huid. Ik kreun. Warmte, vrijheid, rust. Nog een slok drank. Nog een pilletje. Nog een wond, dieper dit keer. Het moet dieper. Heerlijk. Warmte, vrijheid, rust. Ik verlies mijn bewustzijn.”

22

Die zelfbeschadiging, de pillen en de alcohol samen met het seksleven met zowel mannen als vrouwen zijn de grote thema’s in dit boek. Christine heeft een vaste vriend Patrick maar van hem loopt ze regelmatig weg. Ze heeft een tijdje een relatie met Julia maar gaat tijdens die periode ook naar bed met Jason en Julie, een trio dus. Omdat Christine niet wilt luisteren en niet voor zichzelf wilt zorgen verlaat Julia haar na een grote ruzie. Christine is bezig met fotografie en kunst en leert daardoor een andere kunstenaar kennen die homo is maar waarmee het heel erg goed klikt.

Uiteindelijk komt het allemaal goed. Het einde vond ik het beste deel van het boek, het spannendste ook, dus daar ga ik nog niet te veel over verklappen! Ik vind het goed geschreven maar dus soms echt wel hard, te werkelijk bijna en persoonlijk ergerde ik mij soms ook aan het Nederlandse taalgebruik, maar dat vergeet je al weer snel. Bespreking Lize

Telkens Christine zich gefaald voelt grijpt ze naar haar mes of naar een overdosis pillen. Drinken doet ze heel veel, het hele boek door: om zich te troosten, in plaats van te eten, om meer zelfvertrouwen te krijgen etc. Christine heeft geen geluk met haar jobs en houdt geen enkele job lang vol. Tot ze op een moment met een dokter van het kinderziekenhuis aan de praat geraakt en haar eigen fotografieproject op poten wilt zetten. Ze gaat er met hart en ziel voor en begint daardoor ook te beseffen dat ze haar leven anders gaat moeten aanpakken. Hoe kan ze een tentoonstellingsruimte huren en materiaal kopen als ze haar huishuur niet kan betalen? Ze kan toch niet dronken bij de mensen toekomen die ze gaat fotograferen? Etc. Er zijn, zoals altijd, mensen die haar project steunen maar ook mensen die denken dat het maar niets is en dat zorgt bij Christine voor een erg wisselend zelfwaardegevoel.

23

Wanneer kap jij ermee? Isabelle Plasmeijer Bijna tegelijkertijd met haar ander pas verschenen boek ‘De wolf in schaapskleren’, schreef Isabelle Plasmeijer dit zelfhulpboek dat hoofdzakelijk gebaseerd is op haar eigen gevecht en herstel van een eetstoornis. In tegenstelling tot ‘De wolf in schaapskleren’ dat als doelgroep de familie en omgeving van mensen met een eetstoornis voor ogen heeft, is dit boek bestemd voor al diegenen die hiermee nog worstelen of beseffen dat de manier waarop ze omgaan met eten niet als ‘normaal’ beschouwd kan worden.

Uitgeverij: uitgeverij van Brug ISBN: 978 90 6523 692 0 BIB: EMO 796

Ik heb ondertussen al héél veel (zelf)hulpboeken gelezen voor mensen met een eetstoornis, ook boeken die geschreven zijn door ‘ervaringsdeskundigen’ op dit vlak en ik moet zeggen dat dit boek eruit springt. Hoe dit komt ? Eerst en vooral misschien door de kaft, de titel en als je het boek open slaat door de lay-out waardoor het boek uitnodigt om gelezen te worden. Maar er is meer. Het boek is een open, eerlijk verhaal dat de strijd van iemand vertelt die erin geslaagd is om volledig te herstellen van een eetstoornis samen met nog 17 andere ‘reisgenoten’ zoals de schrijfster hun noemt. Bovendien kan dit boek gebruikt worden als een echt persoonlijk werkboek want naast wat theoretisch, wetenschappelijk bewezen uitleg, biedt het boek telkens ook praktische oefeningen en bruikbare tips aan.

24

Het boek is onderverdeeld in vijf grote hoofdstukken. In het eerste hoofdstuk wordt de lezer uitgenodigd om te onderzoeken wat bij haar/hem geleid heeft tot het ontwikkelen van een eetstoornis. Hoofdstuk 2 heeft het over de ‘vluchtroutes’ die we gebruiken om de confrontatie met moeilijke situaties te vermijden. De lezer(es) wordt aangemoedigd om uit te zoeken wat haar/zijn angsten en behoeften zijn en door haar eigen ervaring en die van anderen laat de schrijfster zien dat angst een slechte raadgever is die de eetstoornis in stand houdt. In hoofdstuk 3 wordt vooral aandacht besteed aan het erkennen en accepteren dat men hulp nodig heeft van anderen en dat het hierbij belangrijk is om zich kwetsbaar op te durven stellen. Ook héél belangrijk is het loslaten van de controle (die eigenlijk een ‘valse’ controle is), het uiten van emoties en zeer zeker ook het afzetten van het masker dat mensen met een eetstoornis steeds opzetten om toch maar niet te laten merken hoe ze zich binnenin echt voelen.

Hoofdstuk 4 gaat een stap verder en laat mensen onderzoeken welke stappen zij dienen te zetten om te kappen met hun eetstoornis. Bijzondere aandacht gaat hierbij naar de oorsprong van schaamte, het achterhalen aan welk persoonlijkheidstype men beantwoordt en het onderzoeken van emoties en ontdekken van angsten. Ook hier worden weer allerlei oefeningen aangeboden om met deze zaken aan de slag te kunnen gaan. Hoofdstuk 5 tot slot roept op om opnieuw te leren genieten van het leven. Angsten dienen omgezet te worden in kansen zodat men terug durft te dromen. Isabelle noemt in de hoofdstuk enkele mensen die als voorbeeld kunnen fungeren. Ze reikt ook dingen aan die kunnen bijdragen tot het afsluiten van een moeilijke periode in het leven. Achteraan in het boek vindt men nog een lijst van de hulporganisaties in Nederland, enkele interviews, een begrippenlijst van eetstoornissen en een literatuurlijst. Dit is een boek dat ik zeker zal aanraden aan mensen die nog steeds worstelen met hun eetstoornis, of ze die nu al erkend hebben of niet, het boek brengt zeker en vast meerwaarde in hun genezingsproces.

Isabelle Plasmeijer heeft ondertussen in Nederland ook een eigen ‘bedrijf’ opgericht, ISAPOWER, waar zij samen met een team ervaringsdeskundige coaches mensen met een eetstoornis begeleidt.ISA staat voor : Inspireren, Stimuleren en Activeren. Ook Online Coaching is mogelijk.

Bespreking Marina

25

Aankondigingen

Nieuwe opleiding (familie-)ervaringsdeskundige bij eetstoornissen VOOR WIE? Je hebt ervaring met eetstoornissen en je wil die ervaring inzetten om mensen te informeren en te ondersteunen. Je bent niet bang om je ervaringen te delen en je wil leren hoe je dit op een gepaste manier kan doen. Samen met anderen activiteiten voorbereiden zie je wel zitten. WAT? Op zondag 3 mei ben je tussen 14u. en 17u.30 welkom voor een eerste kennismaking. We stellen de werking en visie van de vereniging voor, we geven je de kans om andere vrijwilligers te ontmoeten en eens te horen wat zij doen binnen ANBN. En tenslotte zetten we je alvast op weg om aan je ervaringsverhaal te beginnen werken. Na deze eerste kennismaking bieden we verschillende modules aan, naargelang de interesses en agenda van de deelnemers. Mogelijke thema’s zijn: het opstarten en begeleiden van praatgroepen, online hulp (via forum en chat), het ontwikkelen van een workshop,... WAAR?

Zondag 3 mei 14u.-17u.30 Inloophuis Leuven Inschrijven via: [email protected]

Voor de eerste kennismaking ben je welkom in het Inloophuis te Leuven. De modules die nadien volgen kunnen ook op andere plaatsen in Vlaanderen georganiseerd worden. We houden rekening met de regio’s waar de kandidaten vandaan komen. HOE? Inschrijven kan heel eenvoudig, door een mail te zenden naar [email protected]. We vinden het fijn om op voorhand te weten wie je bent en waarom je graag aan de opleiding wil deelnemen.

26

Dag tegen Eetstoornissen – Gent Zondag 27 september 2015 Wil jij meedenken en helpen met de voorbereidingen? Welkom op onze eerste vergadering op zaterdag 9 mei om 14u. in het Inloophuis in Leuven. Ideeën voor locaties, promotiekanalen en sponsoring zijn van harte welkom!

27

STEUN ONS WORD NU LID!

HOE STEUNEN?

KORTING

LID

Je kan een jaar lang gratis of tegen verminderd tarief deelnemen aan onze praatgroepen, Dag tegen Eetstoornissen en andere activiteiten.

Je geniet van de voordelen hiernaast aan 10€ per jaar.

BOEKEN UITLENEN

GIFT MET FISCAAL ATTEST

Leden kunnen gedurende één jaar gratis boeken uitlenen. Wie geen lid is, betaalt 1€ per boek (per maand).

Wil je ons een stevige duw in de rug geven? Dat kan door een gift over te maken van minstens 40€ op ons rekeningnummer BE47 9793 8159 5880 (bij Argenta), met vermelding 'fiscaal attest + jouw naam'.

NIEUWS

SPONSOR

Je ontvangt onze maandelijkse digitale nieuwsbrief en blijft goed op de hoogte van alle activiteiten en van boeiende informatie over eetstoornissen.

Je kan ook onze sponsor worden. Daarbij kan je beslissen of jouw naam of bedrijf op de pagina met sponsors mag vermeld worden gedurende 1 jaar.

ANTENNE DIGITAAL

ERELID

Viermaal per jaar ontvang je ons digitale tijdschrift met ervaringsverhalen, interessante bijdragen over studiedagen of opleidingen, besprekingen van recent verschenen boeken enz. Als je lid wordt, loopt jouw lidmaatschap tot het einde van het jaar. Je ontvangt een lidkaart die je kan tonen op activiteiten.

Mensen die voor ANBN een belangrijke rol spelen, kunnen voorgedragen worden om erelid te worden. Ex-atlete Kim Gevaert is bijvoorbeeld erelid, als meter van het Inloophuis!

28

Jouw bijdrage in deze Antenne Digitaal? Wij zijn op zoek naar mensen die willen schrijven over:  wat een eetstoornis met je doet en hoe je ervan kan herstellen  hoe je als familie, partner of vriend(in) een eetstoornis ervaart en wat je nodig hebt  een activiteit van ANBN die je bijgewoond hebt  een andere activiteit die je bijgewoond hebt en waarover je wil vertellen omdat het helpend of interessant kan zijn voor onze lezers  berichten in de media en wat jij daarover denkt  recent gepubliceerde artikels die zinvol kunnen zijn voor personen met een eetstoornis en hun omgeving Zelf een interessant idee? Laat het ons weten! [email protected]

29

Tot volgende keer!

Met de steun van

30