ANPAKKEN Personeelsblad ILS • september • 2013
Jubileumeditie
25
1988
– 2
013 JAAR
Pagina 2
Column
Wim Pesselse
Anpakken Weet U nog wat er zo allemaal in 1988 gebeurde. Handje helpen ? Veel zaken worden vaak snel vergeten, maar weet U nog dat een Amerikaans marine schip per ongeluk een Iraans passagiersvliegtuig uit de lucht schoot met als gevolg 290 doden. Of het grote ongeluk op het booreiland Piper Alpha met 167 doden. De kranten stonden er vol van, maar we zijn het allemaal zo’n beetje vergeten. De Russische president Gorbatsjov zette zijn perestrojka voort hetgeen een jaar later leidde tot de val van de Berlijnse Muur en het grotendeels verdwijnen van het ijzeren gordijn. De jongeren onder ons zullen het zich nauwelijks herinneren. Wat vaak blijft hangen zijn de grote aandacht vragende gebeurtenissen op sport gebied. Wie herinnert zich niet, live of van de TV, de prachtige goal van Marco van Basten met het Nederlands elftal als Europees Kampioen; of de drie gouden medailles van Yvonne van Gennip bij de winterspelen in Calgary; de gouden medaille bij het dames wielrennen en het roeien in Seoul. Dat PSV in Stuttgart de Europacup won door met strafschoppen van Benfica te winnen zullen veel Rotterdammers wel vergeten zijn. Vergeten zeker niet de komst bij die club van Romario en het vertrek van twee oer Feyenoorders uit de Kuip. Wijnstekers naar Mechelen en Been naar Pisa. Maar in andere functies kwamen ze terug. Maar 1988 was natuurlijk ook het jaar van de start van ILS. Ik kan het me nog goed herinneren. Kantoor Ophemertstraat, later van Riemsdijkweg, met Gerard Baks die na BCS en BLS kwam uitleggen wat met ILS de bedoeling was. De haven werd in die tijd op het gebied van sjorren gedomineerd door Oceana en Perfect. Maar de conventionele scheepvaart liep sterk terug en veel werkzaamheden aan boord van schepen verdwenen, zo ook
beide firma’s; ze bestaan niet meer. De bedoeling met ILS was anders. Het aantal containerschepen groeide en het vastzetten van containers werd steeds belangrijker. Ook regiewerk, zoals het leveren van forklift-personeel, het rijden van auto’s bij Ro/Ro schepen en al dergelijke activiteiten kregen de aandacht. Ook aan boord van de door ons vertegenwoordigde Grimaldi schepen in Amsterdam was ILS actief. Intensiever werd de samenwerking toen wij in 1995 Rotterdam Car Terminal startten na overname van ECT. Door de recessie is het met de auto’s minder geworden, maar ILS kon door de toename van de container verkeren doorgroeien en manifesteert zich in de Rotterdamse haven en sinds kort ook in Marokko als een goed geleid gezond bedrijf. Dat is natuurlijk op de eerste plaats te danken aan de inzet en motivatie van al die mensen, binnen en buiten, die in de loop der jaren met en voor het bedrijf van ANPAKKEN wisten. De vlag uit voor iedereen die meewerkte en nog meewerkt aan de groei van ILS. Als een rode draad is sport ook altijd door het bedrijf heen gelopen, met voetbal, honkbal en wielrennen als belangrijkste zaken. Met name de inzet bij het wielrennen van de Sophia Trappers voor goede doelen verdient grote waardering, maar ook de gastvrijheid van ILS bij andere sportevenementen is ongekend, Feyenoord zit bij heel ILS in de aderen. Misschien bij de jonge Baksies ook ASWH, maar van jongs af aan waren het toch al echte Feyenoord knokkertjes. Geweldig! Op alle fronten aanwezig maar bovenal ANPAKKEN. Mijn felicitaties aan alle ILS’ers, op naar de volgende 25 jaar. Wim Pesselse
VOORWOORD Het 25 jaar jubileum van ILS. aantal klanten waar ILS nu nog steeds voor
met ons bedrijf zoveel mogelijk verschillende
werkt.
werkzaamheden te combineren. Als ILS hebben we geleerd om niet alleen maar sjorwerk
In de beginjaren ’90 zijn we lid geworden van
te doen maar ook alle andere werkzaamheden
de toenmalige SVZ (Scheepvaart Vereniging
die op ons pad komen aan te pakken. Dat
Zuid) en hebben wij voor het eerst een haven-
heeft ons ook de mogelijkheid gegeven om
cao afgesloten, wat gepaard ging met de
een actieve rol te spelen bij het oplossen van
nodige arbeidsonrust.
de arbeidsproblematiek door bedrijven die fail-
ILS heeft zich in die jaren daarna steeds verder
liet zijn gegaan. Echter ook wij zijn niet ontko-
kunnen ontwikkelen tot een modern havenbe-
men aan de gevolgen van de crisis en zonder
drijf, en dat moest ook wel, want door de
kleerscheuren komen wij er niet uit, maar onze
containerisatie is de haven zich ook anders
basis is stabiel genoeg om de komende 25
gaan ontwikkelen.
jaar met vertrouwen tegemoet te zien.
Ondanks dat het mijn gewoonte is om altijd
Zelf ben ik ooit begonnen als bootwerker. Toen
Dit jubileum gaan wij natuurlijk uitgebreid vie-
vooruit te kijken en de uitdagingen die komen
kon je alleen botenbaas worden als je een
ren. Met een receptie voor onze klanten en
aan te pakken, vind ik dat dit jubileum toch wel
grote muil had en erg goed kon zuipen. Ik heb
relaties en met een feest samen met het per-
een moment is om terug te blikken en even stil
het handmatig laden en lossen van schepen
soneel. Omdat ik zelf de 14e verhinderd ben
te staan bij wat er die afgelopen 25 jaar alle-
zien veranderen in een volledig computer
hoop ik in elk geval de 28e met een groot deel
maal is gepasseerd. Deze 25e verjaardag van
gestuurde operatie. In de haven is het nu meer
van jullie het glas te heffen.
ILS is een mijlpaal in onze historie, want er is
dan ooit tijd is geld. Zoals “Pluis” (onze Ajax
in de afgelopen jaren nogal het een en ander
sjorder) verderop in deze uitgave ook vertelt,
Ik wil hier in elk geval vast iedereen bedanken
gebeurd. Het begin was roerig toen ILS werd
is een deel van de charme van het werken in
die hebben meegewerkt en geholpen om dit
opgericht na het faillissement van Baks
de haven verdwenen.
zilveren jubileum te bereiken.
Wij zijn er in elk geval gelukkig in geslaagd om
Gerard Baks
Lashing Service. Die doorstart met ILS werd trouwens mede mogelijk gemaakt door een
Pagina 3
Een bijzonder editie. Dit jaar bestaat International Lashing Service 25 jaar. Op 1 augustus jongstleden om precies te zijn. In deze Anpakken besteden wij aandacht aan een aantal personeelsleden die hun verhaal en ervaringen met betrekking tot het werken bij ILS voor het voetlicht brengen. Daar hebben wij wat foto’s bijgezocht die een beeld geven van het werk door de jaren heen. Met dank aan het fotoarchief van Willem Brehm en Theo Baks.
Willem “pluis” Brehm, 55 jaar.
Ik ben in de haven gestart bij wat kleinere werkgevers die werk verrichten in de balen. In 1987 ben ik bij Oceana in dienst getreden als sjorder. Destijds werd eigenlijk veel stukgoed gedaan, voornamelijk in de Waalhaven, bij Pier 1 en 2 en bij Hanno op Katendrecht. Dat heb ik achteraf gezien ervaren als heel leuk om te doen, het huidige containerwerk is een stuk saaier. Bij ILS ben ik in 1998 aan de slag gegaan na het stuklopen van Oceana, ik kon gelukkig gelijk beginnen. Wij van Oceana wisten destijds niet precies waar wij aan begonnen. Wij hadden nog niet zoveel met containers gedaan dus alles was nieuw. Ik vond het in het begin ook helemaal niet spannend. In het stukgoed was het veel vrijer. Je kwam overal. Ik ben zelfs in Italië en Monaco aan de slag geweest, dat was veel gevarieerder.
Pagina 44 Pagina
De tijd is eigenlijk voorbij gevlogen. Als ik nu terugkijk is het allemaal heel snel gegaan. Wat wel veel beter is geworden is dat het lichaam tegenwoordig minder belast wordt. Het is met spanbanden minder fysiek belastend. De ploegen zijn nu ook veel kleiner dan vroeger waardoor het minder leuk is geworden. Met die grote ploegen had je veel meer lol. En natuurlijk het drinken. Vroeger had je gewoon bier in de kantine en werd er wel eens stevig gedronken. Daarna maakte je lol op een boot en ging je even op de
Vlissingen, plaatsen bierketels op een bulk carrier.
“zijde” liggen om bij te komen. Als je nu het woord Heineken in de mond neemt hoor je het overal donderen. Ik zit nu veel bij Uniport op een trekker en heb daardoor minder fysiek werk en dat bevalt prima. Je denkt dat je het vol houdt op die schepen maar je lichaam gaat op den duur toch protesteren. Ik ga nu met plezier naar mijn werk voor ILS en op naar mijn AOW.
John Snoeij, voorzitter OR bij ILS.
25 jaar geleden hadden wij nog geen OR bij ILS. Die werd later pas verplicht. Joop Verroen, oud vakbondsbestuurder,hij is inmiddels overleden, heeft toen de basis gelegd voor wat de OR nu is. In samenspraak met mij en Gerard Baks is toen de eerste OR in werking gebracht. Dat heeft in de jaren daarna voor belangrijke veranderingen in het bedrijf gezorgd. Structureel is het door de jaren heen steeds beter geworden. De werkzaamheden voor het personeel zijn daardoor ook vooruit gegaan. Nu weet iedereen waar hij aan toe is. Met name het Regelingenboek is een belangrijke stap vooruit geweest. Daarnaast is het ook een mijlpaal geweest toen er 25 man van van Seabrex zijn overgekomen naar ILS. Die waren gewend om op 1 plek te werken en moesten nu heel de haven door en alle wetten en regels na gaan leven. Dat gaf soms nogal wat wrijving en het heeft een tijd geduurd voordat de inpassing voltooid was. Een leerzaam proces voor allen. De OR is door de jaren heen wel veel meer werk gaan worden. De impulsen van buitenaf, de arbeidsinspectie met steeds weer nieuwe regels. Ook de veiligheidseisen zijn in de jaren flink aangescherpt. Dat is wel veel
Krachttoer in Velsen.
beter, iedereen streeft er naar zo min mogelijk ongelukken of calamiteiten te krijgen. Dat vergt een leerproces en discipline bij de werknemers en de leiding van ILS. De OR blijft zich ook verder ontwikkelen. Doelstelling is de naleving van wetten en regels en meedenken aan de toekomst van het bedrijf. Dat is het streven waar de OR aan werkt. Over die 25 jaar kan ik wel zeggen dat ik heel plezierig met Gerard Baks werk. Hij is van “een man een man, een woord een woord”. En natuurlijk zijn er wel eens harde woorden gevallen , maar wij zijn altijd met opgeheven hoofd samen de deur uit gelopen. Alle meningsverschillen zijn altijd opgelost. Dat vind ik een belangrijk punt van het werken voor de OR bij ILS.
Ron van Straten, 53 jaar.
natuurlijk ook wel wat opgebouwd, was 49 jaar, dan wordt het best lastig om gelijkwaardig werk te vinden. Toen ik zag dat het echt mis ging was ik blij dat ik naar ILS kon overstappen. Het is wel heel anders qua werk. Ik kom nu bij meerdere bedrijven en na 29 jaar in de Merwehaven was dat echt wennen. Dat was in het begin best lastig voor mij. Tegenwoordig kom ik veel bij dezelfde bedrijven en dat geeft meer rust. Wij waren ook wel een beetje buitenstaanders bij ILS omdat er natuurlijk een heel groot verschil is tussen sjorders en stuwadoors. Ik denk dat voor al die mensen die overgegaan zijn die gevoelens hetzelfde zijn. Stuwadoors zijn toch anders. Natuurlijk zijn we echt wel lid van de ILS familie geworden. Ik ben inmiddels al weer 5 ½ jaar aan de slag bij ILS. Het leuke is dat ik als teamleider weer ingehuurd wordt voor boten die ik vroeger bij Seabrex deed. De kennis die wij hebben ingebracht is denk ik voor ILS toch wel belangrijk. Ik kan niet vooruitlopen hoe de zaken in de haven zich gaan ontwikkelen. Het zijn economisch roerige tijden. Ik hoop in elk geval dat ik tot mijn pensioen bij ILS door kan gaan. Ik ben zeer tevreden met mijn huidige werk en beloning.
John Bakker, 49 jaar.
Ik ben begonnen bij Seaport, de voorloper van Seabrex in 1978. Ik kwam van school af en mijn hele familie werkt in de haven. Eigenlijk heb ik een opleiding elektricien afgerond. Ik vond dat ik daarmee niet genoeg verdiende en ben in de haven gaan werken want daar werd beter betaald. Het was zwaar werk in die tijd hoor. Alles handwerk, met een ploeg van 8 man 10.000 dozen fruit uit een boot halen. Dat was lichamelijk heel zwaar. Ik ben dus echt helemaal onderop begonnen en gelijk cursussen gaan doen om verder te komen. Ik ben toen botenbaas/teamleider geworden bij het laden en lossen van de schepen. Het oude stuwadoorswerk waarbij ik soms wel 30 man aan moest sturen. Op een gegeven moment ging het slecht met Seabrex en gingen er 25 man naar ILS. Ik kon nog blijven bij Seabrex en dacht het komt wel goed. Ik had
In 1988 ben ik bij ILS gestart. Daarvoor, vanaf 1983 werkte ik al bij Baks Lashing Service. Het was destijds een beetje chaotisch meer wel gezellig. Je had niet altijd werk en soms ook weer ineens heel veel. Dan werd er ook flink overgewerkt omdat we te weinig mensen hadden. De mentaliteit
Pagina Pagina 55
Holland Amerika Lijn, het betere spanwerk met staaldraad.
was toen veel beter dan tegenwoordig. Er werd voor mijn gevoel harder aangepakt dan tegenwoordig. Zakelijk gezien was het volgens mij best hard maar aan Gerard hadden wij sociaal gezien een prima werkgever. Ik heb in de haven werkelijk alles gedaan. Stukgoed, vaten, trucks rijden, noem maar op. Dat heb ik als heel positief ervaren. Die afwisseling en de collegialiteit in de haven. En natuurlijk heb ik door de jaren heen een goede boterham verdiend. Ik vond het vroeger zoiets als een vrij beroep. Nu is er een hoop veranderd op het gebied van structuur en veiligheid. Ik had nooit verwacht dat het bedrijf zo groot zou worden. De mentaliteit van toen en nu is wel anders, het is harder geworden. Maar ik werk nog steeds met plezier bij ILS en hoop dat ook te blijven doen. Ik hoef niet te veranderen. Sjorren is wel zwaar. Ik doe vanaf mijn 19e zwaar werk. Ik heb wat knieklachten en denk dat ik binnen het bedrijf het stokje fysiek over mag geven en ook truckwerk en radiodekwerk gaan doen zodat ik minder belasting heb. Ik vind dat ook leuk om te doen. Het is verantwoordelijk werk waarbij de veiligheidseisen aangesproken moeten worden.
Ook het salaris vind ik goed. Het kan natuurlijk altijd meer en beter en nooit tevreden is ook een kwaal, maar ik vind het prima. Tegenwoordig moet je gewoon blij zijn als je werk hebt. Toen ik schilderde was dat ook niet alles. Erg seizoensgebonden werk. In de haven gaat het bij goed en slecht weer altijd door en is er altijd werk. Kortom, ik heb het goed naar mijn zin. Met toffe gasten werken en samenwerken is denk ik wel het motto van ILS. Daar voel ik mij prima bij thuis. Naast mijn werk voetbal ik nog steeds hoofdklasse zaterdag bij Delta Sport in Vlaardingen. Gelukkig kan ik het meestal wel zo regelen en inkleden dat ik kan trainen en spelen. Het is in de continue geven en nemen en voor het voetbal pak ik graag een extra dienstje. Ik ben blij dat ik bij ILS de kans heb gekregen en pak hem met beide handen aan.
Kortom, ik kan mij qua werk niets anders voorstellen dan in de haven te werken. Ik ben blij met mijn afwisselende werk en hoop dat nog lang voor ILS vol te houden.
Ray Roos, 35 jaar.
Lossen papier bij Interforest.
Ik heb vroeger gevoetbald bij de amateurs op het hoogste niveau en daar ging vroeger mijn prioriteit naar uit. Daarnaast heb ik ook schilderwerk gedaan maar dat gaf niet echt voldoening, ook financieel niet. Een aantal vrienden van mij werkten in de haven en die kenden Gerard. Toen ik klaar was met voetbal en goede verhalen over ILS had gehoord ben ik daar zo’n 1 ½ jaar terug terecht gekomen. Als ex voetballer heb ik echt geen privileges en ben ik vol aan de slag. Binnenkort ga ik een cursus volgen om mij verder te bekwamen. Het bevalt mij uitstekend zo, mijn contract is pas verlengd en ik denk als je goed leergierig bent en goed luistert naar de oude garde kom je wel vooruit. Het samenwerken spreekt mij ook heel erg aan. Komt er een boot binnen dan ga je ervoor met de jongens onder elkaar en dat vind ik erg leuk. Ik had het voordeel gelijk met ervaren mensen mee te mogen werken. Daar heb ik een hoop aan gehad want je leert de fijne kneepjes zo heel snel.
Pagina 6
Lossen van Vaten.
Aan de slag in Schiedam.
Dick van Bruggen en Jaap Hazejager, werkzaam bij APM, klanten van het eerste uur. Het gebeurt niet vaak maar bij APM vonden wij twee medewerkers die vanaf het eerste uur betrokken zijn geweest bij de start van ILS en door de jaren heen de groei en ontwikkeling hebben meegemaakt. Dick van Bruggen verteld: Ik ben in 1987 begonnen bij Maersk als operationeel medewerker. Wij werkten toen vanuit een houten keet waarin ook de douane en ECT zaten. 1x per 14 dagen hadden we een verre oosten schip en een Maersk uit Felixstowe. Later kwam er nog een trans-Atlantische dienst bij. Als er een boot kwam zaten we in de keet te wachten, ILS heette toen nog Baks Lashing Service. We verwerkten toen veel breakbulk en out of gauche lading in containers voor uiteenlopende bestemmingen. Het stuffen en strippen van de containers gebeurde gewoon in de open lucht. Bij slecht weer werden er de gekste capriolen uitgehaald om de boel droog te houden. Dat plannen wat ik deed was toen al een heel gedoe. Motoren voor nieuwe Maersk schepen kwamen uit het verre oosten en moesten overgeladen worden in piepkleine boten omdat die maar net de haven van Odense in konden. In die breakbulk ploeg werkten toen Rooie Fred, Nees Maas en Theo Baks, nou die konden er wat van hoor. Wat een ploeg was dat.
ook dat kunnen ze goed bij ILS. Maar Gerard Baks heeft wel het hart op de goede plek zitten en de gave om alles met oog voor anderen te regelen. Het is niet vreemd dat er van de 12 sjorbedrijven van 15 jaar geleden nog twee grote over zijn: Matrans en ILS. Daarnaast is er niet veel meer. Die paar kleinere kunnen niet op de huidige grote schepen werken omdat de kennis en organisatie ontbreekt. Dick doet nu als supervisor de planning, dat is nu een geoliede machine. Ik zelf opereer nu wat meer op de achtergrond. Wat ook leuk is dat ILS zaken organiseert bij het honkbal en het voetbal. Dat is prettig om elkaar ook buiten de werksfeer te ontmoeten. Wat Gerard voor de Sophiatrappers en al de goede doelen doet hebben wij ook gevolgd. Petje af voor wat die havenrouwdouwer daar mee bereikt heeft. Kortom, wij hebben de samenwerking in die 25 jaar als recht door zee en niet lullen maar poetsen ervaren. In de haven vergeten ze die mentaliteit tegenwoordig nog wel eens.
Het mooie in die tijd was dat er geen computers waren. Alles ging per telex en werd handmatig op lijsten ingevuld. Bij de scheepsplanning werden de medewerkers op hun nette handschrift geselecteerd. Niet netjes schrijven dan geen baan. Jaap Hazejager: Ja, toen ik er bij kwam was ik al beter gewend. Ze liepen gewoon achter bij Maersk, om niet te zeggen dat ze eigenlijk nog met “kleitabletten” werkten. Maar ook wat dat betreft is Maersk hard gegroeid. Toen wij zelf de ECT werkzaamheden overnamen is ILS ook het sjorwerk gaan doen. Ik was destijds betrokken bij de opzet van de planning. De samenwerking met ILS is altijd top geweest. Alles was altijd mogelijk bij die jongens. Nee staat niet in het woordenboek. Er moest soms wel eens stevig onderhandeld worden hoe een onmogelijke klus dan wel uitgevoerd moest worden. Dan werd er ook wel eens stevige taal gewisseld,
Pagina 7
De controle torren van APM.
Jaap Hazejager en Dick van Bruggen.
Jubileumfeest en Receptie. Zoals inmiddels bij allen bekend is, gemaakt is ons jubileum aanleiding voor een feest. Omdat het met ons werk niet mogelijk is om dat op 1 avond voor iedereen te organiseren, doen we dat op 14 en 28 september in het Veerhuys te Rhoon. Voor onze klanten en relaties organiseren wij een receptie.
Pagina 8
Willem Barentszstraat 11-19 • 3165 AA Rotterdam Postbus 5066 • 3008 AB Rotterdam Telefoon 010-428 42 00 - Fax 010-428 27 55 E-mail:
[email protected]
