Als ik aan Het Derde denk, zie ik groenwitte figuren traag bewegen over het veld (Martinus C. Marsman, 2005)

Als ik aan Het Derde denk, zie ik groenwitte figuren traag bewegen over het veld (Martinus C. Marsman, 2005)

Auteursrechten: MLi ™ MLi ™ is a trade mark of The Ribbon Company

R.V.V. Schiebroek ’94 3 2e Klasse Veteranen, afd. Gouda Seizoen 2005-2006

Vlnr staand: Onno Sonbeek, Ger Henkelman, Henk v.d. Berg, Martin v.d. Lindt, Gerhard Snaathorst, Michel v.d. Ven, Frank Lunsingh, Gerrit Overgaauw, Robert Verduyn, Hans Peter Olthof Vlnr zittend: Rien de Klerk, René v.d. Gaauw, Henk v. Oost, Alex Katz, Cor Pijnenburg, Leo Boer, Giovanni Ostolani Missing: Fer v. Dijk, Jan Lubbe

Blz 1


INHOUDSOPGAVE 1.

INFO SEIZOEN 2005-2006, 2E KLASSE VETERANEN, AFD. GOUDA.............................................. 3 1.1 1.2

2.

SELECTIE SCHIEBROEK 94 ‘3 .................................................................................................................. 3 DEELNEMERS COMPETITIE ...................................................................................................................... 3

SEIZOEN 2005-2006 (PART ONE) ............................................................................................................ 4 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7 2.8

HERMANDAD 3 - SCHIEBROEK ’94 3: 4-1 ............................................................................................... 4 MOERKAPELLE 7 – SCHIEBROEK ’94 3: 2-1............................................................................................ 6 SCHIEBROEK ’94 3 – WDS 5: 0-4.......................................................................................................... 8 RIJNSTREEK 3 – SCHIEBROEK ’94 3: 2-1 .............................................................................................. 10 SCHIEBROEK’94 3 – SCHIEBROEK ‘94 4: 5-1........................................................................................ 12 BERGAMBACHT 3 - SCHIEBROEK ’94 3: 3-1 ......................................................................................... 15 SCHIEBROEK ’94 3 – HERMANDAD 3: 3-4............................................................................................. 17 XERXES DZB 6 - SCHIEBROEK ’94 3: 2-1 ............................................................................................ 19

3.

DIVERSE KERST- EN NIEUWJAARSWENSEN ................................................................................. 20

4.

SEIZOEN 2005-2006 (PART TWO)......................................................................................................... 21 4.1 4.2 4.3 4.4 4.5 4.6 4.7 4.8 4.9 4.10 4.11 4.12

5.

SEIZOENSOVERZICHT 2005-2006, 2E KLASSE VETERANEN, AFD. GOUDA ........................... 41 5.1 5.2 5.3 5.4 5.5 5.6

6.

OUDEWATER 4 – SCHIEBROEK ’94 3: 2-6 ............................................................................................. 44 SCHIEBROEK ’94 3 – SPIRIT 12: 5-2...................................................................................................... 46 SCHIEBROEK ’94 3 – VICTORIA ’04 95: 1-1.......................................................................................... 47

INTERNATIONAAL ................................................................................................................................. 49 7.1

8.

EINDSTAND ........................................................................................................................................... 41 PERCENTAGE GESPEELDE WEDSTRIJDEN PER PERSOON, INCLUSIEF WISSELBEURTEN ............................ 41 DOELPUNTENMAKERS, ABSOLUUT EN %............................................................................................... 42 SCORINGSPERCENTAGE PER GESPEELDE WEDSTRIJD (VASTE KRACHTEN) ............................................. 42 GEREALISEERD AANTAL PUNTEN VERSUS MAXIMAAL AANTAL PUNTEN ................................................ 43 AANTAL PUNTEN PER WEDSTRIJD EN CUMULATIEF ............................................................................... 43

BEKER ........................................................................................................................................................ 44 6.1 6.2 6.3

7.

WDS 5 - SCHIEBROEK ’94 3: 3-3 ......................................................................................................... 21 SPORTLUST ’46 15 – SCHIEBROEK ’94 3: 0-2 ...................................................................................... 23 SCHIEBROEK ’94 3 – MOERKAPELLE 7: 2- 1......................................................................................... 25 SCHIEBROEK ‘94 3 – CION 4: 4-0........................................................................................................ 26 SCHIEBROEK '94 3 – SPORTLUST ’46 16: 4-2........................................................................................ 28 SCHIEBROEK ’94 3 – RIJNSTREEK 3: 1-5 .............................................................................................. 30 SCHIEBROEK ’94 4 – SCHIEBROEK ’94 3: 0-4 ....................................................................................... 32 SCHIEBROEK ‘94 3 – RIJNMOND HOOGVLIET SPORT 5: 3-2 .................................................................. 34 RIJNMOND HOOGVLIET SPORT 5 – SCHIEBROEK ‘ 94 3: 5-2 ................................................................. 36 SCHIEBROEK ’94 3 - XEXES DZB 6: 7-1............................................................................................... 37 CION 4 - SCHIEBROEK ‘ 94 3: 5-3 ....................................................................................................... 38 SCHIEBROEK ‘ 94 3 – BERGAMBACHT 3: 2-3........................................................................................ 39

FC MARINERS BRATISLAVA – SCHIEBROEK ’93 3: 2-4 ........................................................................ 49

30 JUNI 2006: DE KLAPPER VAN HET JAAR .................................................................................... 56

Blz 2


2.

SEIZOEN 2005-2006 (PART ONE)

2.1

Hermandad 3 - Schiebroek ’94 3: 4-1 Titel: Ontluisterende competitiestart Schiebroek Datum: 10 september 2005 Opstelling: Aad, René, Ger, Frank, Henk O, Michel, Leo, Hans Peter, Henk B, Cor, Rien Wissels: Gerard, Henk O, Robert Niet gespeeld: Alex, Jan, Gerrit, Martin, Onno Verslag: Zo, vandaag trad Schiebroek aan voor de ouverture van alweer een nieuw voetbalseizoen. Een ouverture die, gelet op de resultaten in de beker, met enig vertrouwen tegemoet kon worden gezien. Een ouverture ook die met een tweetal primeurs was omkleed. Voor de eerste keer viel er immers een afmelding te noteren vanwege een Jumpers-knee, en wel van Alex. Toegegeven, hij heeft vorige week een paar keer gesprongen om een bal te koppen, maar om daar nu gelijk een Springers-knie van te krijgen, is wel een ernstig teken van ouderdom. De tweede primeur betrof het debuut van Hans Peter, op de valreep van de transferperiode voor de neus van diverse andere gegadigden weggekaapt. De tegenstander van vandaag was allerminst een primeur. Reeds in de jaren zestig werd uw TD met Hermandad geconfronteerd. Als broekie van zestien mocht hij een keer als wissel mee met een toenmalig oud-sterren elftal met onder andere de inmiddels helaas overleden humoristen (en goede voetballers) Arie Hooghwerff en Jan Rotmans sr. Voor de eerst keer in zijn leven zag hij toen shaggies draaiende en flink paffende spelers in de rust. Na afloop kreeg hij de hele tijd geld toegestopt, hetgeen steevast gepaard ging de woorden “haal er nog effe een paar”. Enkele decennia later maakte een onbesuisde actie van een Herman-dader een einde aan de carrière in Het Derde van coryfee Ruud L. De vraag was dus eigenlijk of de wedstrijd van vanmiddag weer een memorabele zou worden. Eerlijk gezegd, had de start er alle schijn van. Schiebroek pakte de draad van de voorgaande wedstrijden op door rustig te combineren en behoedzaam naar de helft van de tegenstander te schuifelen. Dit resulteerde al snel in een uitstekende voorzet van Rien op Michel, wiens kopbal rakelings voorlangs scheerde. Schiebroek was via Rien, Cor en Frank met diverse schoten nog een paar maal gevaarlijk, maar inmiddels had Hermandad het juiste ritme gevonden. En laat dit ritme nu een paar maatjes hoger liggen dan dat van Schiebroek! De consequentie ervan was dat de Bewakers van de Orde Schiebroek met goede en snelle combinaties zwaar onder druk zetten. En kwam Schiebroek er dan eens dreigend uit dan werd het initiatief door middel van een professionele overtreding door Hermandad in de kiem gesmoord. Na een minuut of vijftien gebeurde het onvermijdelijke: een voorzet van de vijandelijke rechtsbuiten werd door Jan en Alleman gemist en door René met het handje panklaar voor de niet aarzelende spits gelegd (1-0). Schiebroek probeerde orde op zaken te stellen en verscheen incidenteel voor het doel van Hermandad. Tijdens één van deze zeldzame gebeurtenissen werd Hans Peter neergelegd. De vrije trap belandde via Leo wel met een fraaie boog in het doel, maar was te vroeg genomen en werd derhalve geannuleerd. Een minuut of tien later was het wel raak. Een originele klutscombinatie tussen Rien en Hans Peter werd door de laatste bekwaam afgerond (1-1). Hoewel Schieboek volhardde in het lage tempo kreeg het vlak voor rust nog wel een enorme kans. Cor slalomde langs een paar verbouwereerde dienders en legde de bal op de pantoffel van de voor het doel vrijstaande Rien, die dit buitenkansje niet op de juiste merites wist te beoordelen. Het antwoord van Hermandad kwam ogenblikkelijk: de (zeer goede) spits passeerde de Schiebroekse defensie wel heel erg makkelijk en haalde verwoestend uit (2-1). Na rust bleek Schiebroek zich niet meer van deze tegenslag te kunnen herstellen. Niet alleen bleef het tempo veel te laag en bleef men hopeloos op zoek naar het voetballend vermogen, maar ook zakte de inzet tot onder het noodzakelijke minimumniveau. Het was, om kort te gaan, een regelrecht drama en Blz 4


Schiebroek werd bij tijd en wijle van de mat gespeeld. Enig hoogtepunt was een schitterend schot van Robert dat op de lat belandde. Het was dan ook een wonder dat Hermandad nog slechts twee keer wist te scoren, zodat eindstand uiteindelijk op 4-1 werd bepaald. Na afloop moesten de Schiebroekenaren onder het genot van de nodige H-flesjes en V-happen bekennen dat ‘zij het vandaag niet helemaal hadden kunnen brengen’. Nou, dit was eigenlijk meer een ‘understatement’, want het was gewoon ‘kloten van de bok’ en een allesbehalve memorabele wedstrijd: gauw vergeten, dus! Gelukkig bleef onze enige fan van vandaag,Theo H, positief: “er valt in elk geval nog wat te verbeteren”. Over de ’s Gravenweg terugfietsend naar huis moest uw gefrustreerde verslaggever trouwens plots denken aan de beginstrofen van het beroemde gedicht van Marsman over Holland, maar dan anders: “Denkend aan Schiebroek ’94 3 zie ik groenwitte figuren traag bewegen over het veld”. Doelpunten: Hans Peter

Blz 5


2.2

Moerkapelle 7 – Schiebroek ’94 3: 2-1 Titel: Schiebroek verliest van zichzelf Datum: 8 oktober 2005 Opstelling: Aad, René, Leo, Frank, Henk O, Cor, Gerhard, Michel, Alex, Onno, Robert Wissels: Gio, Hans Peter, Henk B, Martin, Onno Niet gespeeld: Jan, Ger, Gerrit Verslag: Als symptoom van de ophanden zijnde klimaatsverandering trad Schiebroek vandaag onder zomerse omstandigheden aan in en tegen Moerkapelle. Nu worden de wedstrijden van Het Derde altijd gekenmerkt door onzekerheid. Hoeveel spelers zijn er, wie zijn er al of niet manifest geblesseerd, wordt er redelijk, slecht of zeer slecht gespeeld, hebben de heren er zin in? Kortom, legio vragen die een flinke mist rond Schiebroek doen optrekken. Echter, dit hoeft geen probleem te vormen. Volgens de laatste inzichten moet onzekerheid worden gezien als een kans en niet als een bedreiging. Schiebroek leek zich zowaar aan deze opvatting te conformeren, want het begin was bepaald niet slecht. Het gevolg hiervan was dat Schiebroek enkele malen dreigend voor het Moerkapelse doel verscheen, zonder dat dit nu tot echt grote kansen leidde. Die kwamen er een aantal minuten later wel degelijk. Het was alleen jammer dat het schot van Robert ergens in Gouda belandde en de half-volley van Cor iets te weinig kracht had. Schiebroek leek hiermee al het kruit te hebben verschoten. Bovendien sloop er langzamerhand iets in het elftal dat een verlammende uitwerking had op het toch al zo geringe loopvermogen. Zo ontstonden er enorme gaten tussen de linies, terwijl bovendien iedereen uit zijn positie meende te moeten gaan wandelen. Het gevolg was een enorme gatenkaas en een steeds beter in de wedstrijd komend Moerkapelle. Hierbij wel geholpen door de eigen scheids- en grensrechter. Na een minuut of twintig bereikte de scheidsrechterlijke hulp een hoogtepunt toen de bal vanaf de zijkant werd voorgetrokken en de Moerkapelse spits in buitenspelpositie de bal (wel knap, dat moet gezegd worden) tegendraads inschoot (1-0). Ondanks alle protesten (nooit geweten dat Gio met een vlag zo hoog kan springen) werd de treffer goedgekeurd. Aan de andere kant werd nagenoeg elke aanval van Schiebroek vanwege het feit dat de Moerkapelse grensrechter leed aan het Syndroom van Vlag wegens buitenspel afgefloten. Al deze gebeurtenissen leidden niet alleen tot zinloze discussies met de scheids, maar ook tot nutteloze praatsessies onderling. Het was dan ook niet verwonderlijk dat Schiebroek geen vuist meer kon maken en met een achterstand aan de thee ging. Na rust was er een kleine verbetering merkbaar in die zin dat er onderling niet zo veel meer werd geouwehoerd. Hierdoor werd er iets minder slecht gevoetbald en een bescheiden veldoverwicht opgebouwd. Dit leverde vooralsnog weinig op omdat de passes op het beslissende moment overal belandden, behalve bij de bedoelde medespelers. Na een stief kwartiertje trok Schiebroek dan eindelijk de stand gelijk. Onno zette goed door, legde de bal perfect voor de voeten van Rien, die beheerst het net vond (1-1). Ook dit doelpunt leverde nogal wat commentaar op, maar nu van de Moerkapelse keeper, die meende dat de bal over de achterlijn was geweest. Hij was echter de enige: zelfs de man met het Syndroom van Vlag hield zijn arm naar beneden. De gelijkmaker zou een opsteker hebben moeten betekenen, maar het leek meer op een domper. Het spelpeil van Schiebroekenaren zakte naar een nog bedenkelijker niveau, terwijl Moerkapelle slim op de counter loerde. Eén van deze counters leidde tot een nogal onoverzichtelijke situatie voor het Schiebroekse doel. Plots stond de Moerkapelse spits geheel vrij en kon ongehinderd inkoppen (2-1). Schiebroek ontplofte zowat. Figuurlijk uiteraard, want stel je voor dat Henk O echt ontploft: de bom op Hiroshima zou tot kindervuurwerk worden gedegradeerd. Maar goed, ondanks alle terechte protesten werd het doelpunt gehonoreerd. Schiebroek speelde de wedstrijd al mokkend en klungelend uit, al kreeg Onno zowaar nog een kans op de gelijkmaker. Tja, daar zit je dan na afloop. Met een door Henk O uitgedeeld fraai promotie T-shirt van Marianne, zonder punten (ik bedoel: wedstrijdpunten, uiteraard) en weer op de laatste plaats. Toegegeven, het Blz 6


valt niet mee om met Marianne op je borst te lopen, maar omdat als excuus voor de nederlaag aan te voeren, gaat te ver. Ook aan het merkwaardige optreden van de scheids en Moerkapelse grens was deze nederlaag niet te wijten. Nee heren, de reden moet geheel en al bij ons zelf worden gezocht: te veel gezeik, geen inzet en geen bezieling. Als dit zo blijft, dreigt het weer een mislukt seizoen te worden en dat kan toch nooit de bedoeling zijn. Toch? Doelpunten: Rien

Hangend: Marianne van Oost Vlnr staand: Hans Peter Olthof, Martin v.d. Lindt, Robert Verduyn, Michel v.d. Ven, Leo Boer, Gerhard Snaathorst, René v.d. Gaauw, Henk v.d. Berg, Onno Sonbeek, Vlnr zittend: Cor Pijnenburg , Rien de Klerk, Giovanni Ostolani , Alex Katz, Aad Hoogland, Henk v. Oost Missing: Ger Henkelman, Frank Lunsingh, Gerrit Overgaauw, Fer v. Dijk, Jan Lubbe

Blz 7


2.3

Schiebroek ’94 3 – WDS 5: 0-4 Titel: Uitstekende Schiebroekse tweede helft wendt nederlaag niet af Datum: 22 oktober 2005 Opstelling: Aad, Gio, Ger, Michel, Henk O, Cor, Gerhard, Frank, Wim, Robert, Rien Wissels: Hans Peter, Henk B, Martin Niet gespeeld: Alex, Gerrit, Leo, Onno, René Verslag: Hoewel een groot aantal (inmiddels uitgedoofde) sterren ontbraken vanwege de jaarlijkse Afspraak Met Bacchus in het Duitse Moezel-Rijngebied stonden er toch vijftien (eveneens uitgedoofde) sterren te trappelen van ongeduld om tegen WDS de wei in te huppelen. Voor het zover was, moesten zij echter nog enig geduld betrachten. In de eerste plaats vanwege de vermeende scheenbeenbeschemersdiefstal (nieuw scrabblewoord) waarvan Alex het slachtoffer was. Ten tweede was er de enorme toespraak van de TD. De redevoering was zo volgepropt met opdrachten dat briefjes achter de scheenbeschermers (behalve die van Alex natuurlijk) ontoereikend bleken en er naarstig moest worden gezocht naar elf flip-overs. Helaas zonder resultaat. En tot slot moesten de Schiebroekenaren ook nog op de foto. Waar die populariteit vandaan komt, weet niemand. Eén ding is zeker: aan overwinningen kan het niet worden toegeschreven. Toen Schiebroek dan eindelijk de wei in mocht, bleek het de huppelkunst behoorlijk onder de knie te hebben. Voor Alex was dit al te belastend, want hij gaf er meteen de brui aan. WDS, medekoploper in de zwaarste competitie ter wereld, bleek helaas vooral de voetbalkunst goed te verstaan. Het gevolg was dat de ene na de andere aanval op het doel van Aad af rolde en dat na vijf minuten de bal reeds in het Schiebroekse doel lag. Gelukkig lette scheids Fer, net terug van een afslankcursus in Bratislava, goed op de vlaggenist en werd het doelpunt terecht wegens buitenspel afgekeurd. WDS liet zich door deze tegenslag niet ontmoedigen en bleef Schiebroek bestoken met een fikse serie aanvallen, gebaseerd op uitstekend positiespel. Vooralsnog leverde dit geen doelpunten op omdat WDS weigerde de kansen te verzilveren. Na een minuut of twintig was het dan toch zo ver. Een lage voorzet vanaf de linker flank (WDS perspectief) werd door Aad niet helemaal op waarde geschat, zodat de Waarderse spits de bal eenvoudig in het doel kon prikken (0-1). Schiebroek stelde hier bitter weinig tegenover. Het kwam niet verder dan wat semi-dreigende uitvallen en een schot van Hans Peter, dat rakelings over de kruising van het WDS-doel scheerde. Het was dan ook niet verwonderlijk dat WDS de voorspong verder uitbouwde naar 0-2, al kreeg het hierbij wel de hulp van de op één lijn snurkende Schiebroekse defensie. Heren, heren, weten we nu nog niet dat we veel te traag zijn geworden voor het verdedigen op één lijn?! Volgende keer moeten de flip-overs toch maar mee het veld in. Na rust werden enkele positiewisselingen doorgevoerd en zat er meer lijn in het Schiebroekse spel, terwijl er ook nog eens veel geconcentreerder werd gespeeld. Dit leidde niet direct tot het gewenste resultaat, want het was WDS dat na een prima aanval over links doel trof (0-3). Schiebroek werkte onverstoorbaar aan het verhogen van het eigen spelpeil en dat leidde tot bijzonder aardig voetbal. Al moet eerlijkheidshalve worden gezegd dat WDS de teugels iets liet vieren. Maar goed, Schiebroek combineerde er met Gerhard, Cor, Michel, Martin, Hans Peter, Robert en Henk B lustig op los, hetgeen leidde tot een aantal minuscule mogelijkheden. Zo had Robert een vliegend schot in gedachten, maar vloog vooral zelf, produceerde Martin een te zacht pisboogje, strandde Cor in het zicht van de WDS-haven en vlogen schoten van de zeer actieve Michel (was hij eindelijk los?) ruim voor, over en naast het doel. Omdat WDS ook gedurende de tweede helft volhardde in het missen van de mooiste kansen leek er niet meer gescoord te gaan worden. In de slotminuten sloeg WDS uiteindelijk nog één keer toe. Aad wist een kogel van dichtbij wel te keren, maar was kanloos op de rebound (0-4). Na afloop waren vriend en vijand het er over eens dat Schiebroek terecht verloren had van een zeer plezierige en prima voetballende tegenstander. Ook bestond er volledige consensus over de Goede Blz 8


Raad aan Alex, die (hoewel direct na de aftrap reeds verdwenen) van achttien Medisch Geschoolde Artsen het advies kreeg om eerst eens te herstellen van een ‘tig-tal’ lichamelijke ongemakken en het na de winterstop maar weer eens te proberen. Tot slot was Schiebroek positief gestemd over het spel van de tweede helft en feit dat er vandaag nu eens niet geouwehoerd werd. Eigenlijk was de enige die wat liep te mekkeren de keeper van WDS: die had de hele middag in zijn doel vliegen staan te vangen en had liever een biertje gedronken. Maar dat zal die na de wedstrijd wel hebben ingehaald.

Blz 9


2.4

Rijnstreek 3 – Schiebroek ’94 3: 2-1 Titel: Goed spelend Schiebroek laat kansen en punten liggen Datum: 29 oktober 2005 Opstelling: Gerrit, René, Leo, Frank, Gio, Robert, Alex, Wim, Martin, Cor, Henk B Wissels: Gerhard, Rien Niet gespeeld: Ger, Henk O, Hans Peter, Jan, Michel, Onno Verslag: Met knikkende knieën toog Schiebroek vandaag richting de metropool Nieuwerbrug. Voor het ‘angst en beven’ waren enkele gegronde redenen aan te voeren. Zo was het aantal afmeldingen weer eens niet van de lucht. De redenen varieerden van het moeten werken tot het niet hebben van vervoer. In de tweede plaats moest er tegen de trotse lijstaanvoerder Rijnstreek worden aangetreden en uit betrouwbare was vernomen dat dit het sterkste team van de competitie was. En tot slot kwam vlak voor aanvang van de wedstrijd het bericht dat Gerhard letterlijk de weg kwijt was en ergens in Zoetermeer was beland. Kortom, allemaal zaken waar je niet vrolijk van wordt. Toch waren er ook twee lichtpuntjes in de duisternis: de goede tweede helft van vorige week en het prima weer van vandaag. Direct na de aftrap bleek Schiebroek de bescheiden lichtpuntjes wel degelijk te willen benutten. Want hoewel Rijstreek goed startte en met lange passes Schiebroek onder druk probeerde te zetten, liet Schiebroek zich niet bepaald de voetbalkaas van het brood eten. Integendeel. Onder leiding van een ouderwets bikkelende Leo werd er geconcentreerd verdedigd, terwijl Cor in aanvallend opzicht ook het nodige werk verzette. Toch waren de eerste mogelijkheden voor Rijnstreek, maar het duurde tot de twintigste minuut voordat de gastheren wisten te scoren. Het rechter verdedigingsblok van Schiebroek greep bij de achterlijn niet fel genoeg in, zodat de bal bekeken kon worden terug gelegd, en het voor de opkomende Nieuwerbrugger een koud kunstje was te scoren (1-0). Schiebroek antwoordde onmiddellijk: een uitstekende pass van René belandde bij Cor, die zijn geweldige rush besloot met fraai schot, dat jammer genoeg op de paal belandde. Schiebroek bleef goed voetballen en kwam een paar keer goed door, maar in plaats van het balletje rustig terug te leggen, werd er voor eigen succes gegaan. Helaas bleef het succes uit. Dat leek er wel te komen toen Rien (volgende wedstrijd schoenen met noppen aantrekken, Rien!) twee keer alleen voor de kanariegele Nieuwerbrugse doelman verscheen, maar hem uiteindelijk niet wist te verschalken. Even later deed Alex, opgelapt door de vrouwelijke verzorger van Rijnstreek, het een en ander nog eens dunnetjes over. Waarschijnlijk was er nog sprake van wat stijfheid in de liesstreek. In de tussentijd hadden ook de Rijnstrekers de nodige kansen, maar deze stierven in schoonheid. De mooiste kans kregen de twee Rijnstrekers die ondanks duidelijk buitenspel toch door mochten en onbedreigd richting Gerrit togen. Goed ingrijpen van Gerrit voorkwam echter een grotere voorsprong voor Rijnstreek. Vlak voor rust leek Schiebroek dan toch de verdiende gelijkmaker te gaan scoren, maar de kopbal van de prima spelende Wim werd door een verdediger van de lijn gehaald. Na rust ging Schiebroek onverdroten op zoek naar de gelijkmaker. Die leek in de lucht te hangen, maar alleen voor de keeper was Rien opnieuw niet scherp genoeg. Hij lijkt in een zelfde dipje te zitten als onze vriend Dirk K. Schiebroek raakte een korte periode van de leg en even leek men weer in dezelfde fout als in de andere wedstrijden te vervallen door als kippen zonder kop rond te gaan rennen. Het geren leidde tot slordig balverlies op het middenveld, waarna een Rijnstreekse middenvelder direct door kon stomen en met een hard schot Gerrit wist te passeren (2-0). Schiebroek herpakte zich onder impuls van een formidabel spelende Gio echter bijzonder snel en zette Rijnstreek zowaar onder druk, maar wist mede door sterk optreden van de Nieuwerbrugse keeper niet tot scoren te komen. Na een minuut of twintig was het dan eindelijk raak. Alex kreeg de bal op links aangespeeld (zie je wel Alex, je wordt daar echt wel in het spel betrokken!) en gaf een perfecte voorzet, die door Gerhard vakkundig achter de keeper werd geknikt (2-1). Een doelpunt uit het boekje dus. Schiebroek ging

Blz 10


verwoed op jacht naar de gelijkmaker, kreeg ook nog wel kansen, maar wist niet meer te scoren. Ook Rijnstreek kreeg nog mogelijkheden, maar kon evenmin het net vinden. Na afloop werd terecht opgemerkt dat het een uitstekend schouwspel was geweest en dat een gelijkspel met een korfbaluitslag meer recht aan het wedstrijdverloop had gedaan. Maar goed, Schiebroek liet zien toch wel degelijk goed te kunnen voetballen en toonde ook een voortreffelijke werklust. Deze werklust werd, zonder ook maar iemand tekort te willen doen, belichaamd door Gio, die ongetwijfeld zijn beste wedstrijd in jaren speelde. Dit werd nog eens benadrukt door de Rijnstreekenaar die Gio toesprak met de nu reeds legendarische woorden “het is een eer geweest om tegen u te mogen spelen”. Tja, veel gekker moet het niet worden, want Gio heeft inmiddels aangegeven niet meer aangesproken te willen worden met Ossi. Volgens het AD / Rotterdams Dagblad schijnt daar nu een boete van 10.000 euro op te staan (zie afbeelding). Verder is met de verzorgster van Rijnstreek afgesproken dat zij in de terugwedstrijd in een passend kostuum zal verschijnen: naaldhakken en minirok. Over de string met kijkgat wordt nog nagedacht. Doelpunten: Gerhard

AD / Rotterdams Dagblad (27-10-2005)

Blz 11


2.5

Schiebroek’94 3 – Schiebroek ‘94 4: 5-1 Titel: Het Derde verplettert Het Vierde in tweede helft Datum: 5 november 2005 Opstelling: Gerrit, René, Frank, Ger, Robert, Cor, Leo, Gerhard, Alex, Rien, Onno Wissels: Hans Peter, Henk B, Henk O, Martin, Michel Niet gespeeld: Ger, Jan, Leo Verslag: Er zijn natuurlijk heel wat lokale, nationale en internationale voetbalkrakers, zoals bijvoorbeeld respectievelijk Inter Milan-AC Milan, Real Madrid-Barcelona of Boca Juniors tegen Fluminense. Deze worden echter gedegradeerd tot niemendalletjes in vergelijking met de Superkraker van vanmiddag: Het Derde tegen Het Vierde. Dit blijkt wel uit het feit dat sinds een week in Frankrijk in het algemeen en Parijs in het bijzonder fans van beide elftallen nogal fanatiek met elkaar op de vuist gaan. Hierbij schijnt er af en toe een autootje in vlammen op te gaan. Enfin, het hoort er allemaal bij, zullen we maar denken. Jarenlang hadden beide teams zich op de donderdagavond op deze wedstrijd voorbereid door het spelen van de meest krankzinnige onderlinge partijen. Hierbij, het moet gezegd, trok Het Vierde veelal aan het langste eind. Maar ja, wat stelt een donderdagavond nou voor? Het was trouwens jammer dat beide elftallen niet in de sterkste formatie konden aantreden. Zo miste Het Vierde Jan D, slachtoffer van een vorige week opgelopen acute tijdelijke aanval van dementie, terwijl Het Derde niet kon beschikken over Ger (werk), Leo (hamstringblessure) en Jan (Dinny). Maar goed, aan beide zijden vielen er toch nog de nodige sterren te bewonderen en het Stadion aan de Hazelaarweg puilde derhalve uit. Ook de fotograferende pers was in de persoon van Arjan L ruim vertegenwoordigd, al had die alleen maar oog voor Het Vierde. Gezien de enorme belangen die er op het spel stonden, was het niet verwonderlijk dat beide elftallen voorzichtig aan de wedstrijd begonnen. Maar na een minuut of tien werd het tactisch concept van Het Vierde, uitgedokterd door Meesterbrein Jan V en gebaseerd op een voetbalervaring waarop Methusalem jaloers zou zijn, op de donderdagavondpartijen en op de (on)mogelijkheden van beide teams, duidelijk. Het Derde moest het spel maken en Het Vierde loerde op de counter. Zo kon het gebeuren dat Het Derde vanuit de eigen defensie rustig mocht opbouwen, maar op de vijandelijke helft werd opgewacht door een muur van middenvelders en verdedigers. Regelmatig werden er acht of negen tegenstanders achter de bal gesignaleerd en werd er gegokt op de lange trap van Ed V en de snelheid van Jaap. Kortom, Het Vierde kopieerde met deze lafhartige aanpak de op de donderdagavonden vaak met succes uitgevoerde speelwijze. Vooralsnog leverde dit weinig op. Gio had er evenals vorige week weer uitstekend de smiezen in, de defensie stond onder leiding van Hans Peter als een huis en op het middenveld werd Ed V uitstekend in bedwang gehouden. Meestal door de vandaag zeer sterk spelende Frank. Toch leek het noodlot Het Derde keihard te gaan treffen, toen Eric met een schitterend zondagsschot in de linker bovenhoek Gerrit wist te passeren (0-1). Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid lukt het hem op deze wijze nooit meer, maar ja daar kocht Het Derde weinig voor. De tegentreffer werd manhaftig geïncasseerd en met vereende krachten werd op zoek gegaan naar de gelijkmaker. Dat bleek bepaald geen eenvoudige opgave. Niet alleen omdat Het Vierde nog meer het accent op de verdediging legde, maar ook omdat Het Derde leed aan een Oude Kwaal: te gemakzuchtig en te slordig. Desondanks vielen er wel degelijk een paar mogelijkheden te noteren. Zo ging een kopbal van Rien rakelings naast, werkte Warner een uitstekend schot van Gerhard uit de kruising (iets wat de laatste decennia niet schijnt te zijn voorgekomen) en schoot Robert na een scrimmage te zacht in. En kreeg Het Derde dan via de vandaag foutloos fluitende Fer een vrije trap op een kansrijke plaats wegens een overtreding op Onno, dan was het nemen ervan van een nauwelijks te bevatten klunzigheid. Het Vierde had inmiddels aanvallend helemaal niets meer in de melk te brokkelen, zodat de 0-1 de ruststand werd. Blz 12


In de rust was er een bijeenkomst die het midden hield tussen een Indiaanse Powow, een Afghaans Krijgsherenberaad en, volgens Robert, een overleg van Friese Rayonhoofden. Hoewel de notulen ervan direct na de wedstrijd zijn vernietigd, mag wel worden verklapt dat er uitgebreid is gediscussieerd over de te volgen tactiek en het wisselbeleid. René maakte aan alle discussies een eind door zichzelf vrijwillig (nou ja) als wissel aan te bieden. Iets waar anderen wel eens een voorbeeld aan mogen nemen, trouwens. Na rust viel er in eerste instantie weinig verandering in het spelbeeld te ontdekken, maar na een minuut of wat werd duidelijk dat Het Derde een tandje bij schakelde. Dit leidde tot onverwacht grote paniek in de vijandelijke defensie, die maar liefs drie corners binnen relatief korte tijd weggaf. De laatste werd door Michel hard en laag voorgebracht. Plots was daar Alex, die met een Bep Bakhuisactie (volgens sommigen was het gewoon een kwestie van omvallen) de bal in het doel kopte (1-1). Het Vierde weigerde de tactiek aan te passen met als gevolg dat de druk van Het Derde alleen maar toenam. De verdiende voorsprong liet dan ook niet lang op zich wachten. Gerhard bezorgde de bal bij de vandaag hard werkende Cor, die met zijn door tape gepimpte schoenen de bal over grote afstand perfect op het hoofd van Rien deponeerde. Op diens foutloze kopbal had Warner geen antwoord (21). Deze treffer bleek de genadeklap voor Het Vierde. Het tactisch concept viel in duigen en men was niet in staat een omslag naar een meer aanvallend concept te maken. Wat, gelet op de donderdagavond, eigenlijk vrij logisch was. Het Derde kreeg daarentegen vleugeltjes en aanval na aanval rolde op het doel van Het Vierde af. Dit leidde na een minuut twintig tot een combinatie tussen Rien en Onno, die door de laatste doeltreffend werd afgerond (3-1). Slechts even werd de aanvalsgolf onderbroken toen Marc van Het Vierde met een oogblessure het veld (tijdelijk) moest verlaten. Merkwaardig, want zo oogverblindend was het spel van Het Derde nu ook weer niet. Inmiddels was Het Vierde steeds meer gaan lijken op een kippenren en was Alex de volgende die van deze chaos kon profiteren. Na een goede aanval door het midden schoot Rien tegen de keeper aan en bleek Alex sneller dan enkele aanstormende verdedigers (4-1). Iets wat we op de donderdagavond nooit te zien krijgen, maar wellicht heeft de Neuspleister er iets mee te maken. Kort hierna kreeg Onno nog een enorme kans, maar zijn lob kwam niet hoger dat de borst van Warner: een verdomd laag lobje dus. Even later maakte Onno deze misser goed door na een fantastische doortikker van Rien de 5-1 te scoren. Omdat Het Vierde aanvallend volkomen onmachtig was, werd de stand veilig genoeg geacht om Henk B en Martin in te brengen. Ja, zelfs kreeg Het Derde in de slotseconden nog een uitgelezen kans om het halve dozijn treffers vol te maken, ware het niet dat Michel een teenlengte tekort kwam om een op maat gesneden voorzet van Robert binnen te tikken. Na het laatste fluitsignaal bleek pas goed hoe groot de impact van deze Superkraker is geweest. Bij Het Vierde hingen de kopjes en uw oplettende verslaggever hoorde zelfs gemompel in de trant van ‘we kunnen er beter mee stoppen’. Dat lijkt uw verslaggever trouwens een slecht plan. Met wie moeten we dan donderdags sparren? Bij Het Derde overheerste de euforie en was zelfs geratel uit Bratislava te horen, evenals de oerkreet ‘Yeah Baby’ van onze eigen Frankie Boy. Gedreven op de Roze Wolken van Euforie droomden sommigen al weer van een plaats in de top drie. Nou, dat ging wel erg ver. Te meer omdat we moeten beseffen dat dit de eerste competitieoverwinning sinds lange tijd is. Enige bescheidenheid is daarom op zijn plaats, al smaakte de overwinning natuurlijk meer dan voortreffelijk en werd er eindelijk weer een keer redelijk efficiënt met de kansen omgesprongen. Eens te meer werd en passant ook de Oude Donderdagavond Wijsheid van Het Derde bewaarheid: het gaat niet om de donderdag, maar om de zaterdag. Tot slot nog een tip voor Het Vierde: er is een hangende spits in de aanbieding (zie foto). Doelpunten: Alex (2*), Onno (2*), Rien

Blz 13


Hangende Spits

Blz 14


2.6

Bergambacht 3 - Schiebroek ’94 3: 3-1 Titel: Schiebroek leidt nederlaag met een luchtje Datum: 19 november 2005 Opstelling: Aad, René, Hans Peter, Michel, Wim, Robert, Cor, Alex, Henk B, Rien, Onno Wissels: Frank Niet gespeeld: Ger, Gerhard, Gerrit, Gio, Henk O, Jan, Leo, Martin Verslag: Vorige week was uw verslaggever getuige van het herstel van Het Vierde van de gevoelige nederlaag tegen Het Derde door een knappe overwinning op Bergambacht. Vandaag moest Schiebroek datzelfde Bergamabacht verslaan om in het spoor van Het Vierde te blijven. Eerlijk gezegd, waren diverse kenners er niet helemaal gerust op. Immers, de Schiebroek-watchers weten dat Schiebroek na een goede prestatie nog wel eens ver terug wil vallen. Ten tweede waren er vanwege Sinterklaas, ziekte, blessures en werk nogal de nodige afmeldingen te noteren. Gelukkig wist Wim even te ontsnappen aan het verjaardagspartijtje van zijn dochter en was Hans Peter bereid zijn werkzaamheden voor de zaterdag naar de zondag te verplaatsen. Grote klasse, mannen! In de derde plaats was de voorbereiding ook niet helemaal perfect. Zo verdwaalde Cor dankzij zijn Dom-Dom navigatiesysteem in Stolwijk, terwijl hij bovendien zijn schoenen nog moest pimpen met de befaamde zilverkleurige tape: het verschijnsel RoboCor was geboren! Gelukkig hadden de meeste Derdenaren wel de route langs kinderdagverblijf Pinokkio gevonden, zodat er met voldoende man tegen Bergambacht kon worden aangetreden. Een Bergambacht, en dit was de vierde reden van het ongeruste voorgevoel, dat zich op een aantal cruciale plaatsen had weten te versterken in vergelijking met vorige week. Direct na aanvang bleek heel Schiebroek zich te laten leiden door het Dom-Dom navigatiesysteem, terwijl tegelijkertijd ook het Syndroom van Pinokkio onbarmhartig toesloeg. Geen pass kwam aan en de Schiebroekenaren bewogen zich over het veld als de wereldberoemde houten pop van de befaamde Tiroolse houtsnijder Gepetto. Vooral Robert leek zwaar getroffen door beide fenomenen. In de eerste tien minuten raakte hij even zo vele ballen niet dan wel verkeerd. Maar goed, de Schiebroekse fans hielden zich maar vast aan de historische woorden van Alex: “eerst even een beetje warm worden!”. Het Orakel van Katz kreeg zowaar gelijk, want na het dramatische begin zette het herstel in en ontstonden er diverse aardige aanvalspatronen. Deze leverden evenwel weinig kansen op. Niet in de laatste plaats omdat de Bergambachtse verdedigers letterlijk en figuurlijk hun stinkende (leidt Slowaakse Barney hier ook al excursies?) best deden om Onno het scoren te beletten. Ondanks heftig verzet van Onno slaagden de Bergambachters in hun opzet, al waren hier wel enkele forse overtredingen, waartegen de voor de rest prima fluitende scheids zeker strenger had moeten optreden, voor nodig. En wist Onno dan eens aan zijn kwelgeesten te ontsnappen dan was daar altijd nog de sterk keepende Bergambachtse doelman, die duidelijk hoger aangeslagen kon worden dan de ballenvanger van vorige week. Rien bivakkeerde regelmatig op de grond, maar dit had vooral te maken met glijpartijen. Als Rien aan de bal was (liever gezegd: wilde komen), hadden de toeschouwers steeds het gevoel naar de beroemde ijsscène uit de tekenfilm Bambi te zitten kijken. Omdat ook Bergambacht de nodige aanvallende intenties ten toon spreidde, was het een alleszins goed te pruimen pot voetbal. Maar ook de gastheren werden aanvallend goed in toom gehouden, al moest Michel een keer de bal via de lat koppend uit het doel werken. Al met al was het niet verwonderlijk dat er met de brilstand werd gerust. Na rust bleef het spelbeeld grotendeels ongewijzigd, al moet gezegd dat met name het Bergambachtse middenveld er een schepje bovenop deed. Vooral de kleine grijze middenvelder ontpopte zich meer en meer als een stuwende kracht achter de Bergambachtse aanvallen, terwijl hij verdedigend eveneens het nodige werk verzette. Een duidelijke aanwinst ten opzichte van de week ervoor. Vanuit Bergambachts perspectief uiteraard. Het was derhalve geen verrassing dat Bergambacht op voorsprong kwam, al was hier wel de hulp van de Schiebroekse defensie voor nodig. Een corner vloog over alles Blz 15


en iedereen heen en belandde tussen Cor en een tegenstander. De eerste stond kennelijk nog even naar zijn gepimpte schoenen te gluren, zodat de tweede de bal rustig kon intikken (1-0). Schiebroek rechtte de rug en ging nadrukkelijk op zoek naar de gelijkmaker. Er werd zelfs een tandje bij geschakeld. Met name Wim toog met de regelmaat van de klok naar voren. Na een kwartiertje werd zijn aanvalsdrift beloond, toen hij in een overvol strafschopgebied de bal achter de Bergambachtse keeper schoot (11). Schiebroek wilde duidelijk meer, terwijl ook Bergambacht geen genoegen wenste te nemen met een eventueel gelijkspel. Dit leidde tot af en toe furieuze duels, waarbij met name één van de Bergambachtse verdedigers zich bepaald niet onbetuigd liet. Over hem vertrouwde één van zijn teamgenoten ons toe niet graag op de training tegen hem te spelen. Zo zie je maar, elke vereniging heeft zijn eigen Jan D. Ondanks de Bergambachtse furie leek Schiebroek toch punten te gaan pakken, ware het niet dat de defensie plots besloot de doelpunten dan maar cadeau te doen. Eerst werd er na een vrije trap niet ingegrepen (2-1) en vervolgens ging Frank een perfecte één-twee aan met de vijandelijke spits (3-1). Schiebroek wenste vooralsnog niet te capituleren en perste er, mede onder impuls van Wim als een soort Roberto Carlos (maar dan iets zwaarder), zowaar nog een slotoffensief uit. Dit resulteerde in een schot van Frank op de lat en een afgekeurd doelpunt van Wim. Over dit laatste liepen de meningen nogal uiteen. Je zou kunnen betogen dat Alex eerst naar de grond werd getrokken en dat Wim vervolgens vrij kon intikken. Anderzijds zou je ook kunnen zeggen dat Alex zich wel erg behaaglijk op zijn tegenstander nestelde, zodat Wim kon scoren. Het laatste was de visie van de scheids, die in de hectische slotfase overigens ook nog enkele heren, zowel van Schiebroek als van Bergambacht, van het veld had kunnen / moeten sturen. Nou, daar zaten we dan weer. Leuke wedstrijd, goed gespeeld en nul punten. Met dank aan Sinterklaas die als een rode draad door de wedstrijd liep. Doelpunten en schoppen werden links en rechts uitgedeeld en dankbaar in ontvangst genomen, terwijl ook luchtjes als beproefd Sinterklaascadeau gretig aftrek vonden en trainingspakken, voor een zacht prijsje ter beschikking gesteld, in de rust uitgebreid werden gepast. Wat dit laatste betreft, scheen de meest gangbare maat ‘L’ te zijn. Zo rondkijkend in de kleedkamer klopte dit volgens de Sint toch niet helemaal en leek ‘XL’ of ‘XXLL’ meer op zijn plaats. Maar goed, een beetje zelfoverschatting kwa figuur wordt door de Sint gedoogd. Overigens wordt voor Gio een speciaal pak gemaakt. Op advies van Sjaak K van Het Vierde wordt het waarschijnlijk een Italiaans kabouterpak. Doelpunten: Wim

Blz 16


2.7

Schiebroek ’94 3 – Hermandad 3: 3-4 Titel: Schiebroek getrakteerd op nederlaag met citroensmaak Datum: 3 december 2005 Opstelling: Leo, Gio, Ger, Frank, Henk O, Cor, Gerhard, Hans Peter, Alex, Onno, Rien Wissels: Gerrit, Robert Niet gespeeld: Henk B, Jan, Martin, Michel, René Verslag: Hoewel er de afgelopen twee weken door Het Derde niet was aangetreden voor het spektakel op de zaterdagmiddag is er natuurlijk wel het één en ander gebeurd. Het plotselinge overlijden van de Utrecht speler di Tomasso en de indrukwekkende herdenkingsbijeenkomst in Nieuw Galgenwaard bijvoorbeeld. Ook overleed (bepaald niet onverwacht) de stervoetballer, womaniser en onverbeterlijke (of is het onverbestelijke?) alcoholist George Best, die vandaag in Ierland wordt begraven. Maar wat te denken van de mededeling van De Kleine Generaal en Marianne om te gaan trouwen? Het gevolg van deze mededeling was dat het internetverkeer dagenlang van slag was vanwege alle terechte felicitaties, al bestond er zo links en rechts meteen twijfel over de juistheid van Henk’s lezing over zijn badkamerincident. Volgens inspecteur Cor Poirot was de gehavende neus van Henk niet het gevolg van een val in de badkamer, maar van zijn aanvankelijke weigering om op het huwelijksaanzoek van Marianne in te gaan. Enfin, het onderzoek van inspecteur Cor is nog in volle gang en eerdaags, als de uitslag van de DNA testen bekend is, zal het dossier ‘Henk en Marianne’ door hem naar buiten worden gebracht. Hoe het ook allemaal afloopt, ook Het Derde moest vandaag weer eens naar buiten, en wel voor een wedstrijd tegen Hermandad. Een geduchte tegenstander, zo weten de trouwe volgers van de Avonturen van Het Derde. Om Hermandad toch enige angst in te boezemen, verkleedde Het Derde zich als de Goddelijke Kanaries van Brazilië De verkleedpartij verliep voor de meesten niet zonder slag of stoot. Tijdens het aantrekken van de shirts was het gekerm niet van de lucht. Dit lag volgens de slachtoffers vooral aan de maat van de shirts, hoewel er ook een criticus was die beweerde dat het aan de maat van de lichamen lag. We houden het op een combinatie van beide factoren. Nou ja, in elk geval kon worden geconstateerd dat Het Derde niet lijdt aan Body Dysmorphic Disorder. Wel dat er in plaats van elf Goddelijke Kanaries elf Goed Getapte Biertjes uit de kleedkamer kwamen. Kennelijk zorgde dit uiterlijk voor de nodige inspiratie, want al snel werd duidelijk dat Schiebroek het goede spel van de laatste wedstrijden continueerde. Er werd zorgvuldig gecombineerd en zo werd Hermandad permanent in bedwang gehouden. In de tiende minuut echter meende Leo, als tijdelijk vervanger van Gerrit, even een Menzo-show te moeten weggeven. Terwijl drie Schiebroekenaren met twee Kloeke Criminaliteitsbestrijders buiten het strafschopgebied een rituele dans om de bal uitvoerden, verliet Leo het doel om ook een bijdrage aan dit folkloristisch evenement te leveren. Helaas verliep dit niet helemaal naar wens en kon Hermandad eenvoudig op voorsprong komen (0-1). Schiebroek liet zich echter niet gek maken en ontketende zowaar een offensief. De ene na de andere aanval rolde op het doel van Hermandad af. Het resultaat was een fiks aantal schoten, waarbij vooral Onno, Gerhard en Hans Peter zich onderscheidden. De laatste kreeg ook nog een enorme kans alleen voor de keeper, maar in plaats van de bal breed te leggen op de vrijstaande Onno of Rien probeerde hij zelf de doelman te verschalken. Helaas bleek de door hem ingeschatte Zee van Ruimte niet meer dan een bescheiden Modderpoel, zodat de bal voorlangs ging. Een minuut of vijftien na de treffer van Hermandad kreeg Schiebroek van de uitstekend leidende scheids Henk B net buiten ‘de zestien’ terecht een vrije trap toegekend. De vandaag geweldig spelende Frank zette zich achter de bal en kromde hem venijnig hard in de rechter benedenhoek. Met een geweldige redding wist de Hermandad goalie de bal nog te keren, maar was kansloos op de rebound van Gerhard (1-1). Schiebroek leek daarna door te drukken, maar kwam in de afronding telkens iets te kort en had bovendien de pech dat de keeper van Hermandad in bloedvorm verkeerde. Dit kwam het best tot uiting toen hij een geweldige inzet van de weer ouderwets op dreef zijnde Rien met een katachtige reflex uit het doel wist te werken. Als deze Blz 17


keeper net zo veel criminelen pakt als ballen, haalt het politiekorps Rijnmond met één vinger in de neus de prestatieafspraken met vriend Donner. Doch dit terzijde. Tussen de bedrijven door was ook wel duidelijk geworden dat Hermandad over een levensgevaarlijke counter en enkele uitstekende kanonniers beschikte. Al puffend en steunend moest Gerrit een paar keer handelend optreden bij snoeiharde schoten van de Hermandadse middenvelders. Kort voor rust sloeg het noodlot voor Schiebroek toe. Ger, die voor de rest een foutloze wedstrijd speelde, vergat de vijandelijke spits te dekken, terwijl Gerrit tot overmaat van ramp verkeerd uitstapte, zodat het voor de spits van Hermandad een koud kunstje was de bal binnen te koppen (1-2). Na de rust ging Schiebroek door met het onder druk zetten van de tegenstander, al verliepen de combinaties niet meer zo vlotjes als voordien. Desalniettemin bleef Schiebroek door een geweldige strijdlust en inzet dreigend. Een doelpunt hing dan ook in de lucht. Na een minuut of twintig was het zover. Na een combinatie tussen Onno en Rien kon de laatste alleen richting de keeper, die deze keer geen verweer had op de droge knal van Rien. Hoewel er voor buitenspel werd gevlagd en Hermandad zowat ontplofte van woede over (vermeend) buitenspel keurde de scheids de treffer met een stoïcijnse blik in de ogen goed, zodat de 2-2 een feit was. Terwijl Het Derde nog stond te dromen van de gelijkmaker maakte Hermandad slim gebruik van de Schiebroekse slaapstand. Een lange bal vloog over de Schiebroekse verdediging en werd door de spits van Hermandad simpel in het doel gewerkt (2-3). Ook deze keer negeerde de scheids het minuten durende buitenspelsignaal van de vlaggenist. In alle commotie vroeg Alex om een wissel. Uiteraard werd aan dit uitzonderlijke verzoek direct gehoor gegeven. Inmiddels was ook de sterk spelende Henk O op eigen initiatief gewisseld en vervangen door de uitstekend invallende Robert. Schiebroek liet zich door de tegentreffer niet van de wijs brengen en knokte zich terug in de wedstrijd. Dit leverde weer een aantal kansen en mogelijkheden op met als hoogtepunt een zich letterlijk door de verdediging van Hermandad glijdende Leo, die zijn inzet helaas op de paal zag eindigen. Toch kreeg Schiebroek loon naar werken. Nadat Cor en Gio voor de zoveelste keer vanmiddag goed storend werk hadden verricht, belandde de bal via Gerhard bij Rien, die zijn tweede goal van de middag liet aantekenen (3-3). Nog was Schiebroek niet tevreden en ging vol overgave op jacht naar de drie punten. Die gingen echter toch naar Hermandad: een schitterend schot van Rien teisterde jammer genoeg slechts de lat, terwijl een enorme pegel van één van de wel erg vrijstaande Hermandadse kanonniers de staander van het Schiebroekse doel zowat verwoestte (3-4). Gerrit mompelde nog wat over slecht zicht en de invallende duisternis, maar zelfs al hadden er schijnwerpers op het veld gestaan, dan nog kon hij de bal alleen maar hebben gehoord. Na afloop zaten er Dertien Citroentjes in de kleedkamer (Alex Citroen was hem al gepeerd): een overwinning was terecht geweest, een gelijkspel acceptabel vanwege het scoreverloop, maar een nederlaag was toch wel erg zuur. Hans Peter maakte aan alle bespiegelingen een eind met een even simpele als heldere analyse: “we scoren te moeizaam en geven de doelpunten te makkelijk weg”. Maar Het Derde zou Het Derde niet zijn als de nederlaag niet snel was vergeten en de stemming weer opperbest was. En zo geschiedde. Niet in de laatste plaats door de Verdwenen Slippertjes van Gio en een formidabel optreden van Leo Travolta in Roze Uitmonstering. Doelpunten: Rien (2*), Gerhard

Blz 18


2.8

Xerxes DZB 6 - Schiebroek ’94 3: 2-1 Titel: Schiebroeks drama in Zevenkamp Datum: 10 december 2005 Opstelling: Gerrit, René , Hans Peter, Frank, Henk O, Cor, Leo, Gerhard, Alex, Rien, Onno Wissels: Gio, Robert Niet gespeeld: Henk B, Ger, Jan, Martin, Michel Verslag: De tegenstander van vandaag was niemand minder dan Xerxes DZB, de hekkensluiter van de competitie. Dit zou op papier dus een zekere overwinning moeten opleveren. De geschiedenis van Het Derde wijst echter uit dat zekere overwinningen al sinds minimaal een decennium niet meer bestaan. En al helemaal niet tegen hekkensluiters. Extra voorzichtigheid was bovendien geboden omdat Jan K van Het Vierde donderdagavond wist te vertellen dat “als jullie daar niet van winnen, jullie beter kunnen stoppen” en Henk O op diezelfde donderdagavond enkele briljante doelpunten tegen Het Vierde scoorde. Mede gegeven het goede spel van de laatste weken lag een combinatie van zelfoverschatting en onderschatting van de tegenstander dus levensgroot op de loer. ‘Oppassen’ luidde derhalve het devies. Ook al om geen paardenstaart - en hoekvlagincidenten uit te lokken. Schiebroek had deze boodschap kennelijk goed in de oren geknoopt, want de eerste vijf minuten werd zo wezelachtig begonnen dat volstaan werd met de bal ongeveer honderd keer breed en terug te tikken zonder dat daarbij de eigen helft werd verlaten. Dat deze wezeltactiek volkomen onnodig was, bleek spoedig daarna. Alex passte in de diepte perfect op Onno, die vervolgens de bal breed legde op Frank wiens vernietigende uithaal de Zevenkampse keeper te veel was (0-1). De uitstekende fluitende scheids paste hierna één van de meest briljante wissels uit de voetbalhistorie toe: hij wisselde van veld. Schiebroek kwam deze truc niet meer te boven. Het grossierde in foute passes en, hoe is het mogelijk dat ze ontstonden, in het missen van kansen. In de tweede helft werd het zo mogelijk nog erger, al valt dat nauwelijks te bevatten (laat staan te beschrijven). Xerxes DZB putte de nodige moed uit zo veel Schierbroeks gepruts en besloot uiteindelijk maar eens op het Schiebroekse doel te schieten. Gerrit toonde zich het toonbeeld van Maatschappelijke Verantwoord Voetbal (1-1). Het niveau van de wedstrijd daalde hierna zodanig dat de weinige (Schiebroekse) toeschouwers zich in een door een aardbeving en door een absurde vrieskou geteisterd Pakistaans bergdorp waanden. Sterker nog, de betreffende Pakistani waren Vrolijke Fransen vergeleken met de Schiebroekse Zielenpietjes. Het kon dus niet anders dan dat het drama volgens het zich gaandeweg de wedstrijd ontluikende script eindigde: in de laatste minuut liet de Schiebroekse verdediging zich veel te simpel wegzetten en rolde de bal tergend langzaam in het Schiebroekse doel (2-1). Na afloop brak Frank het vertrekrecord van Kees W en was het terecht opmerkelijk stil in de kleedkamer. Ook in de kantine was het ‘anders dan anders’. Ja, zelfs de gebruikelijke Vette Happen bleven in het vet (geen grapjes nu over de lichamen, a.u.b.). Het was zelfs zo erg dat de tegenstander Schiebroek kwam fêteren op een kratje. Grote klasse heren! Terug fietsend in de kou en duisternis kreeg uw TD doembeelden van een lachende Jan K op donderdagavond aanstaande. Gelukkig hingen de takken van de bomen te hoog om aan te hangen en was Rob O vader geworden van een gezonde dochter (Punthoofd en Neus zitten God zij dank in de Basisverzekering). En zo werd het toch nog een gezellige zaterdagavond, al moet je niet aan de volgende wedstrijd denken. Doelpunten: Frank

Blz 19


3.

DIVERSE KERST- EN NIEUWJAARSWENSEN

Blz 20


4.

SEIZOEN 2005-2006 (PART TWO)

4.1

WDS 5 - Schiebroek ’94 3: 3-3 Titel: Schiebroek laat WDS in slotseconden ontsnappen Datum: 14 januari 2006 Opstelling: Michel, Gio, Ger, Frank, Henk O, Robert, Leo, Alex, Wim, Rien, Onno Wissels: Cor, René Niet gespeeld: Gerhard, Gerrit, Hans Peter, Henk B, Jan, Martin Verslag: Na een korte onderbreking moest vandaag onder frisse, maar zonnige omstandigheden worden aangetreden tegen WDS. Een onderbreking die niet alleen in het teken van de feestdagen stond, maar zeker ook van de Zesdaagse. Grote winstpunt hiervan was de ontdekking van diverse talenten. Helaas was er bij Schiebroek vandaag nog minder talent aanwezig dan gebruikelijk: het aantal afmeldingen was weer eens niet op de vingers van één hand te tellen. Gelukkig stond Wim weer voor ons paraat om de personele nood te lenigen en nam Michel vandaag de honneurs in het doel waar. Omdat Schiebroek in deze fase van het seizoen doorgaans ook te maken heeft met een Post Winterstop Depressie en WDS goed bovenin meedraait, waren de verwachtingen voor de wedstrijd niet al te hoog gespannen. Hoge verwachtingen hebben kennelijk ook de sponsors inmiddels niet meer, want de shirts vertonen nog steeds een akelige blinde vlek ter hoogte van borst en rug. Naast de Band Zonder Naam, de Zangeres Zonder Stem hebben we nu dus ook het Team Zonder Naam. Nou, de eerste vijf minuten kon je ook gerust spreken van het Team Zonder Talent. Godallemachtig wat een drama! Elk balcontact betekende balverlies en omdat WDS er flink inkleunde leek het een miserabele middag te worden. Maar zie, enkele goede ingrepen van Wim betekenden de ommekeer en plots begon Schiebroek te combineren dat het een lieve lust was. Na een minuut of tien onderbrak Wim voor de zoveelste keer een aanval van WDS en gaf de bal mee aan Rien, wiens voorzet nog kon worden weggewerkt. De bal viel echter voor de voeten van de aanstormende Leo, die verwoestend uithaalde. Zijn schot werd door de keeper gekeerd, maar in de rebound joeg Onno de bal alsnog tegen de touwen (0-1). Even later tikte Onno, na weer een goede aanval, de bal op Alex, die op bekwame wijze de WDS-doelman wist te verschalken (0-2). WDS was geestelijk niet opgewassen tegen deze stand en trachtte de wedstrijd hardhandig naar zich toe te trekken. Schiebroek hield de zaken echter uitstekend onder de controle en was WDS dan eens gevaarlijk dan toonde Michel zich een uitstekende keeper. Met name zijn redding op de kopbal van Gio (!) was van uitzonderlijke klasse. Uiteindelijk moest Michel toch buigen voor een zeer fraaie lob van de Nummer Zes, veruit de beste WDS-ser. Schiebroek ging echter onverdroten voort met het uitvoeren van perfect aanvalsspel. Dit leverde een flinke serie kansen op. Zo moest bijvoorbeeld een WDS-verdediger een bal van de lijn halen en schrok Alex zo van de doelpaal (in Bratislava schrok hij helemaal niet van een paal, maar ja) dat hij een niet te missen kans om zeep wist te helpen. Maar goed, na een half uurtje werd Schiebroek dan toch beloond. Rien trok de bal hard voor, waarna Onno voor de tweede keer vanmiddag trefzeker was (1-3). In de rust was iedereen het erover eens dat de wedstrijd bepaald nog niet in de knip zat. Daarvoor was WDS te fanatiek, terwijl de scheids nu ook niet het toonbeeld van kordaat optreden bleek. Het was dan ook voorspelbaar dat Schiebroek onder zware druk kwam te staan. Toch probeerde Schiebroek te blijven voetballen en aan te vallen als het maar enigszins kon. Dit resulteerde in een aantal kansen, die niet konden worden verzilverd. Ook de scheids deed nog een flinke zilveren duit in het zakje door de van zijn eigen helft vertrekkende Rien voor buitenspel terug te fluiten en een belachelijke overtreding op Leo niet met rood te bestraffen. Het gevolg ervan was dat Schiebroek niet alleen langzaam maar Blz 21


zeker begon te wankelen, maar zichzelf ook uit de wedstrijd ging praten. Op een gegeven moment hadden de toeschouwers sterk de indruk dat zij naar Big Brother Op Het Veld stonden te kijken of, liever gezegd, te luisteren. Wat een gelul zeg! Het ging echt helemaal nergens over. WDS voelde dit goed aan en gooide er nog een schepje bovenop waardoor Michel al zijn keeperstalent (en dat is heel wat, zo bleek) moest aanwenden om zijn doel schoon te houden. Echter, na een minuut of twintig was dit onbegonnen werk, toen de bal van dichtbij werd binnengeschoven (2-3). WDS drong daarna verwoed aan, maar wist niet tot scoren te komen. Inmiddels begon Schiebroek ook conditionele problemen te krijgen (nu pas?). Om de haverklap werd naar de resterende speeltijd gevraagd. Langzaam maar zeker verstreek deze en de overwinning kwam in zicht. De scheids dacht daar kennelijk heel anders over en begon vrolijk aan een ruim bemeten extra speeltijd. Dit, ondanks de protesten van Gio, Martin en vooral van Gerhard, die er alles aan had gedaan om het vertrouwen van de scheids te winnen. Uiteindelijk gaf de scheids aan dat de laatste minuut was ingegaan. Schiebroek werkte de bal nog een paar keer weg, maar in de laatste seconden liet de verdediging zich iets te gemakkelijk de kaas van het brood eten en kon de bal uit een scrimmage alsnog worden binnen getikt (3-3). Nota bene door de zwaar bebuikte Nummer Twee. In eerste instantie heerste er in de kleedkamer woede en verbijstering over het uit handen geven van de overwinning. Daarna overwon het realisme. Gezien de totale wedstrijd was een gelijkspel wel een juiste weergave van het spelbeeld en we zijn na de wintertop wel eens slechter begonnen. Net toen iedereen vrede met de uitslag had en stilletjes onder de douche wilde kruipen, barstte het programma Una Voca Particulare los met het onvergetelijke lied Tirade di Gio. Jezus, dat er uit zo’n klein mannetje zo’n golf van geluid kan komen! We werden zelfs linea recta richting de kantine van Schiebroek geblazen en hebben de WDS-kantine niet eens van binnen gezien! (NB. Je had wel gelijk, Gio). Doelpunten: Onno (2*), Alex

Talenten van de Zesdaagse

Blz 22


4.2

Sportlust ’46 15 – Schiebroek ’94 3: 0-2 Titel: Rob, De Coachende Goalie, houdt De Nul Datum: 4 februari 2006 Opstelling: Rob, Jan K, Ger, Frank, Robert, René, Frans, Hans Peter, Wim, Henk B, Rien Wissels: Alex Niet gespeeld: Cor, Gerhard, Gerrit, Gio, Henk O, Jan, Leo, Martin, Michel, Onno Verslag: Stond de voorbereiding op de uiteindelijk afgelaste wedstrijd van vorige week vooral in het teken van de 50e verjaardag van Ger op de donderdagavond in het Boerengat (zie foto), de voorbereiding op het duel van vandaag tegen Sportlust ’46 werd vooral gekenmerkt door het geregel van voldoende spelers. Mede dankzij de inspanningen van Frank kon Frans aan de selectie worden toegevoegd en ook bleken Wim, Jan K en Rob bereid hun vrije zaterdagmiddag op te offeren. Rob wilde weliswaar alleen komen als hij het normaal gesproken eenvoudig te doorboren Schiebroek-doel mocht verdedigen, maar na lange onderhandelingen werd hem dit, onder de voorwaarde dat hij de De Nul zou houden, toegestaan. Dat dit een moeilijk verhaal zou kunnen worden, bleek tijdens het inschieten, toen Rob op fraaie wijze over een rolletje heen duikelde. Hoe het ook zij, Het Derde was de heren invallers uiteraard zeer erkentelijk voor hun aanwezigheid. Deze dank werd tijdens de wedstrijd zowaar omgezet in alleraardigst combinatievoetbal. Nu legde het zeer sportieve Sportlust Schiebroek weinig in de weg, maar toch……. Het is wel eens anders geweest: denk maar eens aan de wedstrijd tegen Xerxes / DZB! Schiebroek verzorgde de opbouw van achteruit voortreffelijk. Hierbij werd vooral geleund op het uitstekende coachende werk van Rob, de geweldige inzet van Robert en Jan K, die beiden een dijk van een wedstrijd speelden, de werklust van Frank, het inzicht van Ger en het prima vlagwerk van mini-vlaggenist Patrick. Op het middenveld bleek Frans een regelrechte aanwinst, die het goed kon vinden met Hans Peter, Wim en René. In de voorhoede bewoog Rien weer ouderwets en trok Henk B diverse (Zwarte) Gaten. Kortom, het zag er allemaal goed uit, al was Schiebroek in de afwerking wat minder gelukkig. Tot de twintigste minuut, toen Rien van buiten de Zestien vernietigend uithaalde (0-1). Schiebroek kreeg daarna nog een half dozijn kansen, maar lat, paal en de keeper stonden succes voor Rien, Wim en Frans nadrukkelijk in de weg. In de rust verdween Ger, die last had van allerlei spieren die je pas na je vijftigste ontdekt, uit de opstelling. Hij werd vervangen door Alex. Hierdoor ging Wim voorstopper spelen en Alex linkshalf. Nu wil uw TD en Verslaggever geen causale verbanden gaan leggen, maar feit was wel dat de balans op slag uit het elftal was verdwenen en dat Alex vandaag nu niet bepaald bulkte van loopvermogen. Een rollator zou geen overbodige luxe zijn geweest. De onbalans had tot gevolg dat Sportlust zowaar de overhand op het middenveld kreeg en twee maal dreigend voor Rob opdook. De eerste keer wist Rob het schot klemvast (!) te pakken, de tweede keer vloog de bal rakelings langs de voor Schiebroek goede kant van de paal. De gelijkmaker was dus niet ondenkbaar, terwijl Schiebroek ondanks het geklungel toch nog een aantal goede mogelijkheden kreeg. Ook nu bleek het Woerdense aluminium een te grote hindernis. Gelukkig had Hans Peter een minuut of tien voor tijd nog een helder moment en prikte de bal bekeken in de linker benedenhoek (0-2). Zo, dit was dan eindelijk weer eens een overwinning. Zowaar zonder een tegentreffer (een unicum, dit seizoen), zodat Rob aan alle voorwaarden heeft voldaan om voortaan als vaste keeper van Het Derde op te mogen treden. Dat de aanvalslinie van Sportlust of liever gezegd het ontbreken ervan hier ook een belangrijk aandeel in had, vergeten we maar even. Nou, het zal duidelijk zijn dat dit succes, met dank aan Frans, Wim, Jan K, Rob, Patrick en een zeer sportieve tegenstander, na afloop met diverse bieren en vette happen is beklonken. Ook werd besloten Henk B bij de volgende wedstrijd uit te rusten met de modernste apparatuur om de (Zwarte) Gaten op te sporen.

Blz 23


Doelpunten: Rien, Hans Peter

De Ger-Card

Blz 24


4.3

Schiebroek ’94 3 – Moerkapelle 7: 2- 1 Titel: Robert Kiprich 'De Tovenaar van Schiebroek' Datum: 11 februari 2006 Opstelling: Michel, Henk O, Frank, Leo, René, Hans Peter, Cor, Alex, Robert,, Henk B, Rien Wissels: Jan D, Jan K, Martin Niet gespeeld: Ger, Gerhard, Gerrit, Gio, Jan, Onno, Verslag1 De hoogtepunten van de wedstrijd waren niet alleen de positieve uitslag van 2-1 en de doelpunten van Schiebroek ‘94. Met de actie van Robert Verduyn een kwartier voor afloop, werd de wedstrijd opgeleukt. De beweging die Robert maakte met de bal aan zijn voet was van een ongekende klasse. Een ‘hakbeweging’ (ala Joseph Kiprich) van Robert zette een drietal spelers van Moerkapelle, vlak voor zijn eigen goal, op het verkeerde been. Zo kon hij ook de snelle twee-mans voorhoede (65jr en 55jr) van Schiebroek aan het werk zetten. In de kleedkamer werd Roberts achternaam terecht gewijzigd in ‘Kiprich’. Niet alleen door de actie van Robert raakte het thuispubliek van Schiebroek in vervoering. De uitslag en het verloop van de wedstrijd, welke vooral werd bepaald door een tweetal doelpunten van Hans Peter waren daartoe de aanleiding. De eerste goal werd door hem gescoord in de 25e minuut na een sublieme actie van Alex gevolgd door een voorzet, vanaf de rechtervleugel. De tweede goal, na aangeven van Leo in de 40e minuut van de eerste helft, werd door Hans Peter gescoord, met een ongekende balbehandeling waarbij de keeper vlak voor zijn goal op het verkeerde been werd gezet, en in de verkeerde hoek dook. De overwinning is ook te danken aan het superieure werk van de achterhoede en het middenveld onder leiding van de, zowel in woord als daad krachtig optredende, Leo. Hij werd daarbij ook, op het middenveld, bijzonder goed gesteund door Cor en René. Door de mondelinge aansturing van Leo was Alex dan ook voor de tegenstander niet te stuiten. Jammer genoeg moest Alex voortijdig wegens privé-verplichtingen het elftal verlaten. De achterhoede was moeilijk door Moerkapelle te passeren. Frank (voorafgaand aan deze wedstrijd had hij ook al de eerste helft met het vierde elftal meegedaan) speelde een uitstekende wedstrijd, dit tot grote ergernis van tegenstander, zowel als laatste man dan wel als voorstopper. Michel, normaal als verdediger opgesteld in het elftal, verdedigde vandaag zeer succesvol en bekwaam het doel. Moerkapelle had totaal niet in de gaten dat een veldspeler in het doel stond. Ook bij hoge ballen voor het doel was hij overduidelijk aanwezig en heerste in het doelgebied. Een paar spelers van Moerkapelle raakten door het overtuigende verdedigende spel van Schiebroek in de tweede helft geïrriteerd. De scheidsrechter, de oud betaald voetballer Fer, had de wedstrijd gelukkig goed onder controle. Het trekken van de ‘gaten’ door de voorhoede van Schiebroek, waardoor de middenvelders, zoals Hans Peter, konden opkomen, had ook vandaag weer succes. De tegenstander had het zeer moeilijk om de steeds van positie wisselende spelers te volgen. Schiebroek kon niet verhinderen dat Moerkapelle in de 31e minuut van de tweede helft uit een scrimmage, gericht ingeschoten, kon scoren Na dat moment ging Schiebroek nog meer verdedigend spelen. Dat was ook niet zo moeilijk omdat na het uitvallen van Martin (2e helft na 10 min) en Rien (1e helft na 20 min) de voorhoede totaal geen snelheid meer kon opbrengen (bezat). Het derde elftal van Schiebroek is dank verschuldigd aan de twee spelers, Jan D en Jan K van Het Vierde, die uitstekend zijn ingevallen. Het was niet te merken dat zij al een wedstrijd gespeeld hadden. Doelpunten: Hans Peter (2*)

1

Integraal uit het dagboek van Henk B Blz 25


4.4

Schiebroek ‘94 3 – CION 4: 4-0 Titel: Het Derde bezig aan opmerkelijke opmars Datum: 18 februari 2006 Opstelling: Gerrit, René, Gerhard, Frank, Henk O, Cor, Alex, Michel, Gio, Onno, Robert Wissels: Hans Peter, Jaap, Ger Niet gespeeld: Henk B, Jan, Leo, Martin, Rien Verslag: Het Derde is en blijft een merkwaardig fenomeen. Wordt Het Derde al sinds mensenheugenis geteisterd door een afschuwelijke post-winterstop-depressie, deze voetbaljaargang is Schiebroek na de winterstop nog ongeslagen en is de stijgende lijn onmiskenbaar ingezet. Nu kan een Ware Zuurpruim natuurlijk aanvoeren dat het niet slechter kon dan voor de winterstop, zodat een opgaande lijn al snel te zien is, maar dat is toch wel erg kort door de bocht. Het Derde heeft immers met grote regelmaat aangetoond dat het altijd nog slechter kan. Kortom, we mogen nu wel stellen dat Schieboek in wat je noemt ‘the winning mood’ is. Het hieruit voortvloeiende optimisme werd nog vergroot door de rentree van Gerhard na een elleboogbreuk en de aanwezigheid van Gio, die na een quarantaineperiode van vier weken in verband met het vogelgriepvirus in Italië, eindelijk weer op vrije voeten was. Ja Gio, je liep daarover wel te klagen, maar dan moet je maar niet aan die vliegers gaan hangen. Kunnen ze je ook niet voor een dood vogeltje aanzien. Gezien de resultaten van de afgelopen weken was het dus niet helemaal verwonderlijk dat Schiebroek een AZ-start beleefde. Nauwelijks had uw trouwe verslaggever in de kantine een broodje kaas en een tosti bemachtigd of de bal lag al in het CION-netje. Onze eigen Abeelweg Braziliaan, Robertinho, de man van de geniale achterlijnbeweging, bracht met een weergaloze kopbal de CION verdediger ter plaatse dusdanig in verwarring dat hij direct door zijn hoeven ging en zo Onno een vrije doortocht naar de keeper verschafte (1-0). Een ruime overwinning leek in het verschiet te liggen. Dat was ook zeker mogelijk, ware het niet dat Schiebroek grossierde in het missen van kansen. Zo demonstreerde Robertinho een prachtige aai-beweging in plaats van een ziedend schot. Even later, na goed vrijgespeeld te zijn door Onno, lepelde hij de bal van dichtbij in de handen van de keeper. Ook Onno, Michel en Cor deden nog verwoede pogingen het doel te vinden, maar zonder al te veel succes, al was Cor er met een Wim Jansen-achtige voorzet wel heel dichtbij. Het sportieve CION zette daar aanvallend weinig tegenover, zodat Gerrit, die vandaag al gehoor gaf aan de door minister Veerman aangekondigde ophokplicht en eindelijk weer eens ‘op doel’ stond, nauwelijks iets te doen had. In de tweede helft veranderde er weinig aan het spelbeeld. Schiebroek was veel sterker en scoorde weer snel na de hervatting. Op verzoek van CION schuifelde scheids Fer (met speed-daten is ie veel sneller, vooral als het gaat om kapsters) naar de vlaggenist van CION en na enig overleg keurde Fer om nog altijd onbegrijpelijke redenen de Schiebroekse treffer af. Schiebroek liet zich hierdoor niet uit het veld slaan, want een minuut of tien later schoot Onno na een combinatie met Cor en Hans Peter dan toch raak (2-0). Helaas werd Onno na dit doelpunt bevangen door het Syndroom van Lob. Deze zeldzame aandoening openbaart zich doordat de patiënt de vijandelijke keeper telkens wil verschalken met een boogbal, maar deze steevast in de handen van de doelman lepelt. Het gelob begon kennelijk wat op de zenuwen van Cor te werken, zodat hij een bepaalde mate van (gezonde) agressiviteit ten toon begon te spreiden. Het gevolg hiervan was dat Cor (van der Geest) de ene ippon na de andere scoorde, soms afgewisseld met een wazari. Hoewel hij zowat elke tegenstander wel een keer op de groene mat deponeerde, leverde deze fraaie prestatie Cor wel een Olympische nominatie, maar Schiebroek geen doelpunten op. Enfin, het leek dus allemaal op een 2-0 overwinning uit te gaan draaien, maar plots kreeg Jaap, ingevallen om het dreigende personeelstekort op te vangen (waarvoor dank!!), het nog even op zijn heupen. Eerst knalde hij de rebound van zijn eigen kogel op de paal binnen (3-0) en even later trof hij met een fraai schot vanaf de rechterkant doel (4-0). De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat de CION-doelman met een schitterende side-step de pegel van Jaap alle ruimte gaf. Doch een kniesoor die hier op let. Blz 26


Nou, dit was dan weer een fraaie overwinning, die werd opgeluisterd met een kratje bier van de afgelopen vrijdag tot advocaat beëdigde Alex (proficiat, natuurlijk!). Mag Alex eindelijk onze Bratislava Claim voorleggen aan de Hoge Raad. Verder werd geconstateerd dat Gerrit door het houden van De Nul vandaag de prestatie van Broer Rob heeft geëvenaard. Nu nog de verbetering door dit de volgende wedstrijd ook te doen. Ondanks alle missers bleef het vandaag trouwens opmerkelijk rustig in het veld. Het leek wel of Het Tweede Veld was aangewezen als stiltegebied met als gevolg dat de Lokale Boer vertrokken was naar gebieden zonder geluidsbeperkingen, zoals de Oostenrijkse après-ski hutten. Verheugend was tot slot de uitstekende rentree van Gerhard, al moet worden opgemerkt dat zijn elleboog er toch nog wat vreemd uitzag: een zaadbal aan je elleboog lijkt me toch iets voor de specialist. Maar ja, moet je dan naar de uroloog of de orthopeed? Doelpunten: Onno (2*), Jaap (2*)

Blz 27


4.5

Schiebroek '94 3 – Sportlust ’46 16: 4-2 Titel: Sterke tweede helft redt Schiebroek Datum: 25 februari 2006 Opstelling: Gerrit, Jan K, Gerhard, Frank, René, Henk O, Cor, Hans Peter, Robert, Henk B, Onno Wissels: Ger, Jan D, Niet gespeeld: Gio, Jan, Leo, Martin, Michel, Rien Verslag: Vandaag was het de vraag of Schiebroek de goede resultaten van de laatste weken ook tegen een lager geklasseerde tegenstander kon continueren. Op dit punt (naast vele andere) gaat het met Het Derde nogal eens stevig mis. Gelet op de (iets te) euforische stemming in de kleedkamer was een zeperd vandaag niet geheel ondenkbaar en de trouwe Schiebroek-fans hielden derhalve hun hart vast. Te meer ook omdat de weersomstandigheden niet bepaald tot de verbeelding van Het Derde spraken. Het was weliswaar zonnig, maar een snijdende oostenwind deed de gevoelstemperatuur tot ver onder het vriespunt dalen. Schiebroek trachtte zich tegen de elementen te wapenen door zich te voorzien van enorme handschoenen (met name die van Henk O waren van dierenartsachtige afmetingen), zodat de kleedkamer verdacht veel leek op de praktijk van de befaamde Schiebroekse gynaecoloog Willem B. Maar goed, de start was veelbelovend en het leek erop alsof Schiebroek snel korte metten met Sportlust wenste te maken. Na een pass van Onno dook Robert direct alleen voor de keeper op, maar ons Braziliaans wonderkind bleek toch iets te veel last van de kou te hebben. Een paar minuten later gleed Hans Peter als een slangenmens door de Woerdense verdediging. Helaas werd zijn inzet gekeerd door de uitstekende doelman van Sportlust, die kort daarna opnieuw een schot van Hans Peter wist te pareren. Het uitstekende begin was echter schone schijn, want in feite speelde Schiebroek dramatisch slecht. De toeschouwers (ja, ja ze waren er, ondanks de kou!) zagen de Schiebroekenaren als kippen zonder kop over het veld wandelen (rennen, kunnen we er bepaald niet van maken). Toegegeven, er waren bewegingen te bezichtigen die Daphne Jongejans en wijlen Bruce Lee ongetwijfeld scheel van jaloezie zouden hebben doen kijken. Ja, voor sommigen zou er in Turijn waarschijnlijk zelfs Olympisch goud op de vrije kür in het verschiet hebben gelegen. Het was alleen jammer dat bij al dit leuks de bal niet werd geraakt en was dit sporadisch wel het geval dan werd het speeltuig direct ingeleverd bij de tegenstander. Na een minuut of vijftien wist Sportlust van de Schiebroekse ellende te profiteren. Bij een snelle counter verloor de Schiebroekse defensie zich in een mislukte uitvoering van een ingewikkelde line-dance, zodat de Sportlustige spits Gerrit met een bekeken schot kon passeren (0-1). Even later zag Gerrit de bal aan voor een hete aardappel en weer liet Sportlust zich dit buitenkansje niet ontnemen (0-2). Schiebroek probeerde hier nog wel op te antwoorden, maar kwam niet verder dan enkele gevaarlijke schoten van Onno en Hans Peter, die net naast gingen of werden gepakt door de prima goalie van Sportlust. Inmiddels was het tranentrekkende geklungel van Schiebroek Ger te veel geworden. Dit leidde tot een opmerkelijke actie: hij besloot zich, ondanks zijn gevoelige vijftigjarige kuitjes en snijdende kou (veelal een fatale combinatie voor onze Clubman), om te kleden voor eventualiteiten in de tweede helft. Of het aan deze inspirerende actie van Ger lag of dat Willem R een speciale thee had geprepareerd, zullen we wel nooit weten, maar feit is dat Schiebroek vanaf het begin van de tweede helft uit een ander vaatje tapte. Het tempo ging omhoog (daar was trouwens niet zo veel voor nodig) en ook bleek Schiebroek plots weer te kunnen combineren. Aanval na aanval rolde onder impuls van een zeer actieve Hans Peter op het Woerdense doel af. Sportlust raakte hiervan dusdanig van de kook dat Onno na een minuut of tien in de zestien tegen de grond werd gewerkt. Scheids Fer bestrafte dit met een pingel. Vol vertrouwen zette Gerhard zich achter de bal, maar zijn schot werd door de doelman gekeerd en omdat Onno de rebound niet wist te benutten, bleef de aansluitingstreffer uit. Kort daarop greep Cor weer op zijn eigen speciale manier in en droeg de beste Woerdenaar persoonlijk buiten de lijnen. “Een super ippon”, zo luidde het commentaar van Pierre Zenden. Hiermee was het Woerdens Blz 28


verzet gebroken. Dit leidde al snel tot een enorme scrimmage voor het doel van Sportlust, maar Schiebroek wist van de ongeveer veertig mogelijkheden die dit opleverde er niet één te benutten. Kort hierop draaide en kapte Onno zich langs de vijandelijke verdediging die niets anders kon doen dan Onno te vloeren. Fer overtrof vervolgens zichzelf en de stoutste verwachtingen door (overigens volkomen terecht) Schiebroek opnieuw een pingel toe te kennen. Deze keer belastte Frank zich met de strafschop en schoot feilloos in (1-2). Het bleek het sein voor een ware belegering van de Woerdense veste, die onder het Schiebroekse geweld dreigde te bezwijken. Nadat Jan D eerst nog een dot van een kans had gemist, was het na een minuut of twintig dan zo ver. Frank leverde een prima voorzet af, Gerhard kopte de bal terug op Onno, die de bal met wat kunst- en vliegwerk in het doel deponeerde (2-2). Schiebroek ging daarna op jacht naar de overwinning en dit leek al snel tot resultaat te leiden. Onno deponeerde de bal perfect op het hoofd van Jan D, maar in plaats van de bal in het doel te knikken, knikte Jan D hem eruit. Even later presteerde Jan D hetzelfde, maar nu met zijn knie. Instructies van Jan V? Het bleek uitstel van executie, want nog geen vijf minuten daarna trof Onno op aangeven van Hans Peter opnieuw doel (3-2). Sportlust sputterde nog wel wat tegen, maar veel had dat niet meer om het lijf en werd het dan enigszins gevaarlijk dan bleek Gerrit inmiddels gewend te zijn aan hete aardappelen. Vijf minuten voor tijd beslechtte Schiebroek de wedstrijd definitief. Alex leverde met een fraaie voorzet de bal in bij Jan D, die na een tiental tevergeefse pogingen nu wel het Woerdense net vond (4-2). Zo, weer drie punten in de knip na een wedstrijd met twee gezichten: een bedroevende eerste en een uitstekende tweede helft, die de burger moed geeft voor het treffen van volgende week zaterdag met de koploper, Hoogvliet Rijnmond Sport2. Natuurlijk nog een woord van dank aan de beide Jannen van Het Vierde, die weer klaar stonden om ons uit de personele nood te helpen. En zo hoort het natuurlijk ook: Het Derde en Het Vierde staan elkaar bij als de nood aan de man is. Rest mij nog Scheids Fer namens Het Derde een prettige vakantie in Portugal te wensen (als je inderdaad tot 2008 geen pingels meer aan ons geeft, mag je er trouwens ook wel blijven, hoor). Doelpunten: Onno (2*), Frank, Jan D

2

Helaas werd de wedstrijd afgelast Blz 29


4.6

Schiebroek ’94 3 – Rijnstreek 3: 1-5 Titel: Hoe vertel ik het thuis? Datum: 18 maart 2006 Opstelling: Michel, Henk O, Frank, Leo, Giovanni, Cor, Alex, Gerhard, Robert, Onno, Rien Wissels: René, Henk B Niet gespeeld: Gerrit, Hans Peter, Jan, Ger, Martin Verslag3 Het gegeven dat Martin iets later zou komen en iets eerder zou weggaan, was vooraf in feite een aanduiding dat de punten niet in Schiebroek zouden blijven. Volgens Alex zou Martin wel een roostervrije dag hebben of woorden van gelijke strekking. Niets was minder waar. Martin was op tijd aanwezig. Wat wel klopte: dat hij tijdig was vertrokken. Ook niet verwonderlijk gezien de einduitslag van 1-5. Winnen of verliezen van Rijnstreek, daar ging het in deze wedstrijd niet zo zeer om. Belangrijk was dat we ook vandaag geen punten zouden verliezen t.o.v. Het Vierde. Het Vierde had eveneens een zware tegenstander vandaag en wel CION uit Vlaardingen. Het was niet te verwachten dat Het Vierde de drie punten zou binnenhalen. Maar je weet het nooit en Het Vierde speelde na Het Derde. Het was dus wachten op de uitslag van Het Vierde alvorens je naar huis kon om de nederlaag nog enigszins acceptabel te kunnen verkopen. Zelfs werd gepoogd de scheidsrechter van Het Vierde te beïnvloeden om maar een strafschop tegen te geven. Het tegendeel was het geval. Het Vierde kreeg een strafschop mee. Doch wist deze (Jan D) niet te benutten. De uitslag van Het Vierde was 1-3. Dus het enige objectief vast te stellen punt was dat vandaag de positie op de ranglijst van Het Derde t.o.v. Het Vierde ongewijzigd was gebleven. Daarmee kon je thuis komen. Konden we maar in de toekomst kijken om te weten hoe we volgende week naar huis gaan. Dan spelen we om elf uur in de ochtend al tegen Het Vierde en wel als “uit” wedstrijd. De scheidsrechter komt dus voor rekening en verantwoording van Het Vierde. Tevens zal Het Vierde in reserve tenue moeten spelen. Dat is dan in ons voordeel. Of dat zal helpen? Wel viel vandaag vast te stellen dat er een groot verschil was tussen de twee wedstrijden vandaag van Het Derde en het Vierde. En dat was in het voordeel van Het Derde, zei een objectieve toeschouwer. Of dat komende zaterdag ook zo zal zijn? Wellicht valt dat op de training van a.s. donderdag vast te stellen. Over de wedstrijd zelf is niet veel meer te vertellen dan dat Rijnstreek meer dan verdiend de drie punten mee nam. Dat Rien de eer redde met een schitterende goal, bij een stand van 5-0, is zeker ook het vermelden waard. Tevens mag niet onvermeld blijven dat Onno het zwaar te verduren heeft gehad door zijn tegenstander en door een blessure, opgelopen in een duel, in de tweede helft niet meer kon terugkeren op het veld. Op verzoek van het publiek moest tevens in het verslag worden opgenomen dat: ! Gio met een lange onderbroek aan het spel deelnam; ! Cor, Henk O en Giovanni met handschoenen liepen; ! Ondanks de vijf tegendoelpunten uitstekend keepende Michel de tweede helft met een pet (vanwege de zon) aan de wedstrijd deelnam; ! Gio afgelopen donderdag met de selectie heeft meegetraind, maar de wedstrijd niet kon uitspelen; ! Je, vanwege de gevoelstemperatuur, minstens een warming-up van een half uur nodig had om warm te worden om in te kunnen vallen (daarom onmogelijk); ! De sublieme pingelacties van Onno en Rien steeds door de tegenstander in de kiem werden gesmoord. Vaak met overtredingen van de tegenstander; ! De scheidsrechter niet inging op het appelleren;

3



! De derde goal (in de kruising) zelfs voor een profkeeper onhoudbaar was; ! Er in de eerste helft goede scoringskansen waren voor zowel Onno, Alex als Rien; ! Frank nog een helft heeft meegespeeld met Het Vierde. Doelpunten: Rien

Blz 31


4.7

Schiebroek ’94 4 – Schiebroek ’94 3: 0-4 Titel: Het Derde wint de Derby Der Lage Elftallen Datum: 25 maart 2006 Opstelling: Gerrit, René, Michel, Frank, Gio, Cor, Hans Peter, Alex, Robert, Rien, Onno Wissels: Gerhard, Henk B Niet gespeeld: Ger, Henk O, Jan, Leo, Martin Verslag: De wedstrijd tussen Het Derde en Het Vierde wierp reeds op de donderdagavondtraining haar schaduw vooruit. Het Vierde probeerde in tegenstelling tot anders eens een keer aanvallend te spelen, terwijl bij Het Derde enkele gewichtige coryfeeën hun lijf en leden spaarden. Hierdoor stond er op donderdagavond een soort light-versie van Het Derde op het door Het Vierde kaal gevreten trainingsveld. Zoals gebruikelijk kon een nederlaag niet worden voorkomen. Maar ja, het gaat om de zaterdag. Dan tellen immers de punten. Sommigen van Het Vierde schijnen dit nog altijd niet te begrijpen, zodat de betreffende keeper op zaterdagochtend alsnog afbelde. Enkelen speculeerden op angsthazengedrag, maar zo ver wil uw trouwe verslaggever niet gaan. Wie het wel begreep, was Leo B (niet te verwarren met onze eigen Leo B, begenadigd moderator van allerlei discussiegroepen), die voor het treffen met Het Derde zelfs zijn min of meer traditionele koffieconcert in de Doelen afzegde. Maar ja, Leo B heeft altijd al meer dan goed kunnen rekenen. Kijk maar naar de uurtarieven van KPMG. Hoe het ook zij, duidelijk was wel dat de zenuwen voor de zaterdaguitvoering van de Derby Der Lage Elftallen strak stonden gespannen. Zo strak zelfs, dat het in de kleedkamer voor de wedstrijd relatief rustig was. Hoewel dit ook aan het godsonmogelijke aanvangstijdstip (foutje van Willem R) van de wedstrijd zou kunnen liggen. Aanvankelijk leek Het Vierde de zenuwen het best in bedwang te hebben. Het Derde drentelde nog wat onwennig over de groene grasmat en de eerste tien minuten kreeg vooral het middenrif van Het Vierde in de persoon van Jan D alle ruimte. Hierna pakte Het Derde de zaken serieus aan en begonnen de eerste goed uitgevoerde aanvallen op het vijandelijke doel af te rollen. Bovendien werd elke offensieve poging van Het Vierde door de defensie onder leiding van de uitstekend spelende Michel in de kiem gesmoord. Omdat ook het middenveld inmiddels in handen van Het Derde was, zagen de toeschouwers een, om het op zijn Van Gaals te zeggen, dominant Derde. In eerste instantie leverde dit mede door het kordate optreden van de gebroeders K nog geen doelpunten op. Na een minuut of twintig werd Onno net buiten de Zestien weer eens door één van de Kordate Gebroeders neergelegd en kreeg Het Derde terecht een vrije trap. Hoewel Alex aanstalten maakte om deze nemen, was het gelukkig Frank die zich uiteindelijk achter de bal zette. En hoe! Als een raket vertrok het lederen monster van zijn voet en de inslag van het projectiel was tot in Minsk voelbaar (0-1). Dictator Loekasjenko van Wit-Rusland panikeerde hiervan dusdanig dat hij direct besloot het Oktoberplein opnieuw schoon te laten vegen. Het Derde putte daarentegen de juiste inspiratie uit deze kanonskogel en begon te combineren dat het een lieve lust was. Het gevolg was dat de verdediging van Het Vierde geheel de kluts kwijt raakte en in opperste paniek Onno in het strafschopgebied neerlegde. Een pingel, dat was zo helder als glas. Helaas zag scheids Hans dat toch Anders. Het Derde liet zich hierdoor niet van de wijs brengen en ging onverdroten door: Onno schoot na een fraaie actie net voorlangs en Rien zag een inzet krap naast het doel belanden. Een kwartier voor rust was het weer raak. Hans Peter werd goed vrijgespeeld en op zijn bekeken inzet had keeper Eric geen antwoord (0-2). Hierna bedacht de technische staf van Het Derde een meesterzet, die een siddering door Het Vierde (volgens een enkeling ook door Het Derde) deed gaan: Henk B betrad het veld, dat direct veranderde in één groot Zwart Gat. Hierin werd Het Vierde naar peilloze diepten gezogen, waaruit geen ontsnappen meer mogelijk was. Wellicht dat het daarom zo lang duurde voordat Het Vierde na de pauze weer het veld betrad. Of was het een Mourinho-trucje van Jan V? Hoe het ook zij, Het Derde gaf gelijk zijn visitekaartje af. Rien ging goed door op een pass van Cor, maar zag zijn schot over het doel worden getild door een fikse Blz 32


bries. Deze bries begon trouwens steeds meer vat te krijgen op het spel, want het niveau begon langzamerhand bedenkelijke vormen aan te nemen. Gelukkig dat Alex (naar het schijnt helemaal uitgerust) een prima combinatie met Onno doeltreffend wist af te ronden, zodat Het Derde hier weer moed uit kon putten (0-3). En zo geschiedde. Dit leidde tot een stortvloed aan kansen voor onder andere Alex, Onno en Rien. De mooiste was echter voor de verder weer voortreffelijk spelende Robert, die het presteerde om op nog geen vijf meter van het doel de bal bij de Hazewindhonden te deponeren. Voorafgaand aan deze mislukte doelpoging had scheids Hans trouwens ook een pingel mogen geven vanwege het onderuit halen van Onno, maar het schijnt dat hij net even aan het nadenken was over een contractuele switch van Anders naar Specsavers. Oké, hij kon natuurlijk ook aan ‘voordeel’ hebben gedacht, maar om een mogelijke schietpoging van Robert nu als voordeel te beoordelen, gaat wel heel ver. Maar goed, een kniesoor die daarop let. Verkwanselde Het Derde kans na kans, Het Vierde kwam niet verder dan enkele onbeduidende schietpogingen op het doel van Gerrit. En dreigde het dan eens een beetje gevaarlijk te worden dan was daar altijd weer de Oude Italiaanse Krijger, die zijn tegenstanders geen schijn van kans gaf. Hoogtepunt van zijn fantastische optreden, en eigenlijk wel van de hele middag, was de actie waarbij Gio eerst met een subtiele omhaal zijn tegenstander verraste om vervolgens twee andere toegesnelde opponenten met een formidabele lichaamsschijnbeweging het bos in te sturen. Dat was dus even genieten geblazen voor de toeschouwers. Zoals deze ook konden genieten van de perfecte interceptie van de vandaag geweldig op dreef zijnde René, zijn uitstekende pass op Rien en diens wereldlob over de keeper van Het Vierde (0-4). Alex deed daarna nog een poging de vijfde treffer op zijn naam te brengen, maar omdat het niemand duidelijk was of het nu een voorzet of een schot was, kwam er in de stand geen wijziging meer. Na afloop werd geconstateerd dat de overwinning meer dan terecht was, al werd er nu niet bepaald efficiënt met de kansen omgesprongen. In feite zat een overwinning met dubbele cijfers er wel degelijk in. Maar ja, in elk geval staan we nu stevig in de middenmoot, al moeten we natuurlijk niet veel hoger eindigen. Stel je voor dat we volgend jaar een klasse hoger worden ingedeeld. Je moet er toch niet aan denken! Eigenlijk doet Het Vierde het slimmer: die hebben alvast een klasse lager aangevraagd. Hoewel dat ook niet echt nodig is: de lagere klasse komt vanzelf in zicht. Maar lagere of hogere klasse, het doet er allemaal weinig toe. Van veel grotere klasse was het dat het een leuke pot voetbal was, zonder gezeur en onder leiding van de uitstekende scheids Hans (Anders of Specsavers, wat wordt het nu?). Van absolute wereldklasse was ook de pot bier die Het Derde na afloop kreeg van Jan K. Doelpunten: Frank, Hans Peter, Alex, Rien

Onno in de tang bij de Gebroeders K

Blz 33


4.8

Schiebroek ‘94 3 – Rijnmond Hoogvliet Sport 5: 3-2 Titel: Zwaar bevochten zege in het Schiebroekse Koer-oord Datum: 1 april 2006 Opstelling: Gerrit, René, Gerhard, Frank, Henk O, Cor, Leo, Hans Peter, Robert, Rien, Onno Wissels: Alex, Ger, Henk B Niet gespeeld: Gio, Jan, Martin, Michel Verslag: Werd er twee weken geleden kansloos verloren van titelkandidaat Rijnstreek, vandaag was Schiebroek gebrand op een goed resultaat tegen de andere gegadigde voor het kampioenschap, namelijk Rijnmond Hoogvliet Sport (RHS). De focus op een overwinning werd onder meer in de hand gewerkt door de door Rijnstreek uitgeloofde beloning in de vorm van een Krat Gerstenat bij een overwinning op RHS. Daarnaast wilde Schiebroek natuurlijk ook laten zien dat het niet onder hoeft te doen voor de topploegen van deze voetbaljaargang. Het was dan ook allerminst verwonderlijk dat René al 25 minuten voor het begin het startsein tot de wekelijkse verkleedpartij gaf. En zo gebeurde het dat de elf lege CRT-schermpjes ruim voor half drie op het veld stonden. RHS won de toss en wenste met de wind in de rug te starten. Direct was duidelijk waarom. Met een aantal kloeke afstandschoten trachtte men Gerrit te verschalken. De schoten misten echter elke richting en dus elk gevaar. Schiebroek stelde hier een aantal flitsende counters tegenover, waarbij vooral de snelheid van Rien en de traagheid van zijn tegenstander knap werden uitgebuit. Dit resulteerde in een aantal kansen voor Onno, Rien en Hans Peter, maar daar bleef het vooralsnog bij. Na een kwartier draaide Onno zijn tegenstander weer eens dol, gaf de bal mee aan Hans Peter, die de bal routineus achter de doelman deponeerde (1-0). Korte tijd later werd Rien voor de zoveelste keer weggestuurd, omzeilde uitwijkend naar rechts de keeper en trof uit een bijna onmogelijke hoek alsnog doel (2-0). De wedstrijd leek gelopen, want RHS maakte aanvallend weinig klaar. Niet in de laatste plaats omdat het meer bezig was met het mekkeren tegen de scheids en met het op het hoofd meppen van Henk B (echt waar Henk?) dan met het opzetten van fatsoenlijke aanvallen. Een kwartiertje voor de rust probeerde RHS het maar weer eens met een afstandschot. Hoewel de richting er deze keer wel inzat leek, het een eenvoudige vangbal voor Gerrit te worden. Gerrit dacht daar echter heel anders over en probeerde de bal met een kruising tussen de beweging van een Lepelaar en een Ruitenwisser te stoppen. Helaas (1-2). Na rust drong RHS wat meer aan, zonder overigens echt gevaarlijk te worden. Desondanks werd er door RHS een hoekschop geforceerd. Deze werd uitstekend genomen en dwong Cor te kiezen tussen twee tegenstanders. Omdat Cor vrijdagavond uitstekende keuzes van de wijnkaart had gemaakt, verliep het kiezen tijdens het koppen niet helemaal naar wens. René kon de inzet van de RSH-spits nog even bezweren, maar deze wist in tweede instantie alsnog te scoren (2-2). Schiebroek kreeg het daarna moeilijk en dreigde zichzelf uit de wedstrijd te gaan praten. Wat dit laatste betreft, deed RHS ook menige duit in het zakje, zodat Veld Twee binnen de kortste keren was getransformeerd in een Koeroord en een waar paradijs voor psychologen. Al dat gelul werd Schiebroek bijna fataal en het was maar goed dat de vandaag uitgeruste Alex vlak voor de doellijn sterk ingreep, anders was Schiebroek ongetwijfeld op achterstand gekomen (en waarschijnlijk gebleven). In plaats daarvan kwam Schiebroek via Alex op voorsprong (3-2), al werd de geldigheid van deze treffer nogal aangevochten door zo ongeveer alles wat RHS was. Vlak hierna had Onno Schiebroek definitief in veilige haven kunnen loodsen, maar schoot alleen voor de keeper naast. Hierdoor was er in de slotminuten nog een schitterende reflex van Gerrit De Lepelwisser voor nodig om de drie punten op de Hazelaarweg te houden. Na afloop hield Rijnstreek zich aan de belofte en kon er in het zonnetje genoten worden van een voortreffelijk smakend biertje. In de kantine werd dit ritueel voortgezet en tot ieders vreugde omlijst met heerlijke happen en bruine ballen, zowel op als boven De Schaal. In de tussentijd zagen de RHS-sers, ook niet vies van een biertje, hun rivaal Rijnstreek met 0-3 winnen van Het Vierde. Door deze resultaBlz 34


ten staat Het Derde nu ruim voor op Het Vierde en staan RHS en Rijnstreek nu gedeeld bovenaan. Eens kijken hoe dit na volgende week is, als we uit tegen RHS hebben gespeeld. Doelpunten: Hans Peter, Rien, Alex

Blz 35


4.9

Rijnmond Hoogvliet Sport 5 – Schiebroek ‘ 94 3: 5-2 Titel: Pensionado-voetbal resulteert in nederlaag Datum: 8 april 2006 Opstelling: Gerrit, Gio, Ger, Frank, Henk O, Cor, Gerhard, Michel, Alex, Rien, Robert Wissels: Hans Peter, Leo, Onno, René Niet gespeeld: Henk B, Jan, Martin Verslag: Na de stunt van vorige week tegen titelkandidaat Rijnmond Hoogvliet Sport (RHS) moest er vandaag weer worden aangetreden tegen deze tegenstander. Gaandeweg de week was het donkerbruine vermoeden gerezen dat het vandaag wel eens niet zou kunnen uitdraaien op een herhaling van het resultaat van vorige week. In de eerste plaats omdat er gespeeld zou worden op een kunstgrasveld en in de tweede plaats werd een felle, jagende en op revanche beluste tegenstander verwacht. Vooral een felle en jagende tegenstander is nu niet echt het Kopje Thee van Het Derde. En van een kunstgrasveld moeten de meeste Derdenaren ook al weinig hebben. Toegegeven, bij het betreden van het veld gingen de gedachten toch wel heel erg uit naar een hoogpolig tapijt in een knusse woonkamer. En zo startte Schiebroek eigenlijk ook. Men waande zich gezeten in een comfortabele fauteuil en probeerde al luierend het edele voetbalspel te beoefenen en het druistige, maar sportieve RHS van zich af te houden. Hiermee werd een nieuwe voetbalvariant geïntroduceerd: het pensionado-voetbal. En dat, terwijl Gio (bijna) de enige echte pensionado op het veld was (let op 11 mei a.s., heren). Nou, deze variant bleek dus niet zo’n groot succes. Schiebroek werd zwaar onder druk gezet. Niet alleen omdat RHS beter voetbalde, maar ook omdat Schiebroek er werkelijk helemaal niets van bakte. Er werd niet bewogen, er was geen inzet, geen pass kwam aan en als de bal per ongeluk wel eens bij een medespeler belandde, werd het speeltuig direct weer bij RHS ingeleverd. Natuurlijk had Schiebroek al snel een smoes verzonnen om het geklungel te kunnen verklaren: ‘het veld is te snel’. Dat is natuurlijk Gelul Eerste Klas. Het eerste bewegende veld moet nog worden uitgevonden. Feit was dat de Schiebroekenaren gewoon veel te langzaam waren en dat met de rust terecht tegen een 3-0 achterstand werd aangekeken. Na de rust veranderde er in eerste instantie weinig en dreigde de nederlaag catastrofale proporties aan te gaan nemen toen RHS na een kwartiertje op 4-0 kwam. Maar de wonderen zijn kennelijk de wereld nog niet uit, want vanaf dat moment begon Schiebroek zowaar te voetballen. Toen bleek RHS wel degelijk kwetsbaar. Schiebroek zette de Hoogvlieters onder druk en het was Frank die uit een onoverzichtelijke situatie de bal met de hak binnentikte (4-1). RHS antwoordde snel en via de counter werd de 5-1 op het scorebord getoverd. Schiebroek ging echter door met voetballen en legde een paar mooie aanvallen op het kunstgras. Dit werd uiteindelijk beloond met een fraai doelpunt van Alex, die de bal op aangeven van de tegenstander vanaf de zijkant perfect in de hoek krulde (5-2). Schiebroek had daarna nog zeker drie of vier uitstekende mogelijkheden om te scoren, maar met name bij de eindpass ontbrak de nodige precisie en snelheid. Na afloop was iedereen het er over eens dat RHS terecht had gewonnen, maar dat met een beetje meer inzet een nederlaag absoluut te voorkomen was geweest. Tussen alle ellende door liet Gerhard zich vandaag trouwens nadrukkelijk van zijn beste kant zien door in de eerste helft regelmatig te roepen dat ‘niet altijd alles goed kan gaan’. Dat is natuurlijk zo, maar om dat nu steeds te roepen als er werkelijk helemaal niets goed gaat, is misschien wel wat al te overdreven positief. Het voorstel is om het voortaan te formuleren als ‘er mag toch ook wel eens iets goed gaan?’ Doelpunten: Frank, Alex

Blz 36


4.10

Schiebroek ’94 3 - Xexes DZB 6: 7-1 Titel: De ‘zwarte’ week positief afgesloten Datum: 15 april 2006 Opstelling: Gerrit, Gio, Ger, Hans Peter, Frank, Henk O, Leo, Michel, Rien, Robert, Onno Wissels: Alex, Gerhard, Pascal Niet gespeeld: Cor, Henk B, Jan, Martin, René Verslag4: De weergave van de doelpunten met een beknopte omschrijving, spelers, wissels, niet gespeeld, reserve vlaggenist, toeschouwers is in feite voldoende om een week af te sluiten, waarin het woord ‘zwart’ in allerlei typeringen in het emailverkeer de ronde deed. Wanneer het woord ‘zwart’ zo de overhand krijgt dan ga je alleen maar denken aan zaken die negatief bij je kunnen opkomen. Michel vraagt om een wissel dan denk je onmiddellijk: te veel gezopen? Nee, hoor je dan: spiertje. Gerhard vraagt om de bal aan Leo, maar als deze die niet krijgt, wat denk je dan: het ziet Leo zwart voor de ogen. De wissel Ger met Pascal: zwarte speler? Nee, Ger spaarde zijn krachten. Behalve Leo liep een ieder op zwarte schoenen. Leo een rooie? Nee toch. Gerrit geheel in het zwart, nou op een grijs shirt na, laat een houdbare bal gaan. Zag het ook Gerrit zwart voor de ogen? De scheidsrechter liep geheel in het zwart. Zag hij alles echt wel alles juist en zwart of wit? Nee toch, het is wel heel bijzonder dat Het Derde is een keertje zeven goals scoorde. Of zag ook hij alles zwart en groen. De scheids kreeg van het publiek overigens een 10. Rien klapte zijn enkel dubbel. Werd die ook al zwart? Michel kwam na het uitzitten van zijn ‘spiertje’ het laatste kwartiertje weer in actie. Trok hij toen wel de zwarte gaten op links? Wat nog niet is genoemd is natuurlijk de zwarte gaten die normaal gesproken wekelijks op links door Alex en op rechts (voor zover inzetbaar en gewenst) door Henk B worden getrokken. Niet onvermeld mag blijven dat het trekken van de zwarte gaten vandaag niet nodig was. De uitslag is daarvoor het bewijs. Met een beetje meer inzet had de uitslag nog groter kunnen zijn. Dat de tweede helft zwarter was dan de eerste helft, is een ieder die de wedstrijd heeft kunnen en willen volgen geheel duidelijk. De toeschouwers konden ook nog vaststellen, dat de zwarte haren van velen intussen, door het verloop der jaren, zijn opgeleukt met vele grijze haren. Morgen is het Eerste Paasdag. Geniet van de twee vrije dagen met jou en de jouwen. Een ieder zal dit doen op zijn eigen bekende wijze. Na de Witte Donderdag, de Zwarte en Goede Vrijdag en de Stille Zaterdag komen nu de Zonnige Dagen. Als de voorspellingen juist zijn tenminste. Hopelijk is dat zeker de 29e april het geval wanneer koninginnedag wordt gevierd op ons complex met een 7 tegen 7 toernooi, waaronder Het Derde, voor veteranen. Voor het geval je vergeten bent je op te geven: “bel ff met Ger” Doelpunten: Onno (3*), Hans Peter (3*), Rien Onno (lob), Hans Peter (linkse schuiver), Hans Peter (laag in de rechter hoek), Rien (intikker), Onno (ongekende actie), Hans Peter ( voorzet van Pascal uit een vrije trap), Onno (voorzet van Pascal) PS: tegendoelpunt krijgt Gerrit voor zijn rekening; mooi afgewerkte “hete” bal door de tegenstander maar wel houdbaar!

4



4.11

CION 4 - Schiebroek ‘ 94 3: 5-3 Titel: Gerrit houdt het onder de tien Datum: 22 april 2006 Opstelling: Gerrit, Gio, Ger, Frank, Henk O, René, Leo, Hans Peter, Robert, Rien, Cor Wissels: Gerhard, Martin Niet gespeeld: Alex, Henk B, Jan, Michel, Onno Verslag: Een vroege zaterdagmorgen kan soms vreemd uitpakken. Denk je als veteraan in een voetbalkantine toch op zijn minst enkele soortgenoten te treffen, val je ineens binnen in een soort jeugdhonk met jeugdige dames achter de bar, dansend op snoeiharde muziek. Uw TD had dan ook enige moeite zich te concentreren op het maken van de opstelling, terwijl dat vandaag toch echt niet moeilijk was. Er zouden immers slechts elf potentiële basisspelers aanwezig zijn, zodat er deze keer niet naar de gezichten hoefde te worden gekeken, zoals Het Orakel Cruijff altijd schijnt te hebben gedaan. Wie wel keken, maar slechts schichten van tegenstanders langs zich heen zagen flitsen, waren de Schiebroekenaren. CION schoot namelijk als een speer uit de startblokken en overrompelde het arme Schiebroek volledig. De Schiebroekenaren leken dan ook verdacht veel op voor knuppelende Canadese dierenbeulen op de vlucht slaande zeehondjes. Het wekte dus bepaald geen verbazing dat na een minuut of vijf de bal al in het Schiebroekse netje lag (1-0) en dat CION een minuut of tien later de stand naar 2-0 tilde. In de daarop volgende minuten had het allemaal nog veel erger kunnen worden, ware het niet dat Gerrit, al dan niet met behulp van paal en lat, een paar maal uitstekend wist te redden en Leo’s fraaie kopbal slechts vlak over het eigen doel scheerde. Aanvallend bakte Schiebroek er weinig van, maar wist toch uit de eerste de beste aanval te scoren. Hans Peter lanceerde Rien, die met een fraaie lob de CION-doelman passeerde (1-2). CION schakelde weer een tandje bij en deed de Schiebroekse defensie weer flink naar adem happen. Nu heeft Schiebroek altijd van alles voorhanden, behalve adem. Het ademgehap had derhalve weinig resultaat, zodat CION nog voor rust uitliep naar een comfortabele 4-1 voorsprong. Na rust ging CION onverdroten door, maar vond een keer of tien Gerrit, paal of lat als sta-in-de-weg richting een monsterscore. Toch moest Schiebroek nog één keer capituleren, met name vanwege ongelooflijk knullig ingrijpen (5-1). Het merkwaardige was dat Schiebroek hierna een stuk beter ging voetballen. Dit resulteerde in een zeer fraaie treffer van Rien die de bal op artistiek wijze over de doelman krulde (5-2). Daarna had Schiebroek zeker uitzicht op meer, maar miste helaas de nodige scherpte. De mooiste kans was voor Hans Peter, die, na alles en iedereen gepasseerd te hebben, de bal naast het doel wist te prikken. Desalniettemin wist Schiebroek toch nog eenmaal te scoren. Het was Gio, in de slotfase sterk optredend als rechtsbuiten, die de bal perfect voortrok, waarna Rien zijn derde treffer van de middag kon laten noteren. Na afloop bleek de kleedkamer bezet, zodat de tijd buiten gedood moest worden. Dit had trouwens bijna geleid tot de megatransfer van Rien naar de tegenstander van het eerste van CION. De transfer ketste echter af op de vraagprijs. Over vraagprijzen gesproken. Frank wilde nog informeren naar de vraagprijs van de bardames. Geen idee of het zo ver is gekomen, trouwens. Doelpunten: Rien (3*)

Blz 38


4.12

Schiebroek ‘ 94 3 – Bergambacht 3: 2-3 Titel: De cirkel is rond en de bal voor Schiebroek vierkant Datum: 6 mei 2006 Opstelling: Gerrit, René, Gerhard, Frank, Henk O, Robert, Michel, Hans Peter, Alex, Onno, Henk B Wissels: Cor, Gio, Leo, Rien Niet gespeeld: Ger, Jan, Martin Verslag: Voorafgaand aan de wedstrijd van vandaag moesten er twee grote hobbels worden genomen. De eerste was de verwerking van het feit dat Frank volgend seizoen Het Vierde uit de personele problemen gaat helpen. Dit moet vooral worden gezien als een daad van menslievendheid om het leven van het zieltogende Vierde te redden. Frank schijnt zich dan ook aangesloten te hebben bij Artsen Zonder Grenzen, hetgeen natuurlijk in Het Vierde altijd van pas komt. De tweede hobbel was het nemen van de traditionele elftalfoto. Het kost namelijk nogal wat tijd om Het Derde in de juiste positie te krijgen en voor Onno is het ook nog een probleem om op tijd voor de fotosessie te poseren. Aad K had niet zozeer het postuur als wel het geduld van een engel, zodat er uiteindelijk nog een fraaie foto werd geschoten. Beide hobbels bleken diepe sporen te hebben achterlaten in het voetballend vermogen van Schiebroek. Mijn hemel, wat een droefenis. Het leek wel alsof de bal voor Schiebroek vierkant was. Bergambacht daarentegen ging uitstekend ‘los’ en schiep zich de ene kans na de andere. Het was dat het Bergambachtse kanon niet helemaal goed stond afgesteld, paal en lat regelmatig werden geraakt en dat Gerrit op een heel bijzondere wijze, een soort Ooievaar Truc, een terugspeelbal wist te pareren, anders was het leed in de eerste vijfentwintig minuten niet te overzien geweest. Net op het moment dat Schiebroek in zijn sterkste opstelling meende te gaan spelen (Henk B was gewisseld), verspeelde Cor de bal op een voor het Schiebroek van vandaag exemplarische wijze. Dit was de inleiding tot het verdiende doelpunt van Bergambacht dat inmiddels ook nog eens met tien man speelde (0-1). Kennelijk schrok Bergambacht hier zo van dat het pardoes een stuk slechter ging spelen, terwijl Schiebroek beter in de wedstrijd kwam. Dit leidde tot een enorme kans voor Onno, die echter niet verder kwam dan het zijnet. Na de rust zette deze tendens zich voort, zodat Bergambacht (even na rust met negen man spelend) zwaar onder druk werd gezet. Na de zoveelste aanval trok Onno de bal voor en tikte Alex laag in de hoek bekwaam raak (1-1). Schiebroek putte hier kennelijk de nodige moed uit en liet een paar keer fraai aanvalswerk zien. Dit leidde uiteindelijk tot een schitterende voorzet van Alex op Rien, die uitstekend inkopte (1-2). Schiebroek rook bloed en zette nog meer aan, maar moest beducht zijn voor de Bergambachtse counter. Ook al omdat de Schiebroekse defensie vandaag nu niet bepaald een solide indruk maakte. Bergambacht (inmiddels weer met tien man) bleek echter wel over een stevige verdediging te beschikken, met Onno als voornaamste slachtoffer. Desondanks kreeg Schiebroek nog een paar mogelijkheden om de score uit te bouwen, maar liet dat opzichtig na. Zo raakte Alex de paal en zette de uitstekende keeper de doorgebroken Onno de voet dwars. Bergambacht deed het heel wat effectiever. Het hanteerde de lange bal op de eenzame spits. Deze zette het een kwartier voor tijd op een lopen, waardoor Henk O op de rem moest gaan staan. Helaas was het zijn eigen rem (2-2). Even later flaterde de Schiebroek defensie opnieuw. De Bergambachtse spits kapte en draaide tussen drie Schiebroekenaren dat het een lieve lust was en prikte de bal vervolgens doodleuk langs de verbouwereerde Gerrit (2-3). Nou, dit was het dan voor dit seizoen en natuurlijk werd er onder het genot van een Kratje van Hans Peter uitgebreid geëvalueerd. De conclusies waren duidelijk. We zijn het seizoen geëindigd, zoals we het zijn begonnen: klote, dus. Hiermee is de cirkel van het seizoen 2005-2006 rond. Ten tweede wordt er een Commissie van Wijzen ingesteld, die onderzoek gaat doen naar de (vermeende) relatie tussen de wissels van Henk B en de sterkte van de opstelling. De Commissie van Wijzen zal, na inBlz 39


stallatie, op korte termijn met de resultaten komen. Tot slot werd geconstateerd dat het seizoen voor Cor het slechtst is afgelopen: sinds vanmiddag mist hij een bal. Frank probeert op dit punt iets via Artsen zonder Grenzen te regelen. Doelpunten: Alex, Rien

Blz 40


5.

SEIZOENSOVERZICHT 2005-2006, 2E KLASSE VETERANEN, AFD. GOUDA

5.1

Eindstand

Team 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11

Rijnstreek 3 Rijnm. Hoogvl. Sp. 5 Hermandad 3 WDS 5 Bergambacht 3 CION 4 Schiebroek '94 3 Moerkapelle 7 Xerxes DZB 6 Schiebroek '94 4 Sportlust '46 15

Gesp

Gew

Gel

Verl

Pnt

D_voor

20 20 20 20 20 20 20 20 20 20 20

17 14 13 12 11 10 8 7 5 5 5

0 0 0 1 0 2 1 1 1 0 0

3 6 7 7 9 8 11 12 14 15 15

50 42 39 37 33 30 25 22 15 15 15

77 69 76 79 42 55 50 30 37 35 40

D_tege n 33 42 51 38 34 59 49 58 70 71 85

! Rijnstreek 3 en Xerxes / DZB 6: 1 punt in mindering ! CION 4: 2 punten in mindering

5.2

Percentage gespeelde wedstrijden per persoon, inclusief wisselbeurten

Robert Frank Cor Rien Hans Peter Alex Rene Henk O Gerhard Gio Onno Michel Leo B Henk B Gerrit Ger Martin Jan

0

10

20

30

40

50

60

70

80

90

100

%

Blz 41


5.3

Doelpuntenmakers, absoluut en %

Doelpuntenmakers Rien Onno Hans Peter Alex Frank Gerhard Gasten Totaal

5.4

Absoluut 13 11 9 7 4 2 4 50

(%) 26 22 18 14 8 4 8 100

Scoringspercentage per gespeelde wedstrijd (vaste krachten)

100 90 80 70 60 % 50 40 30 20 10 0 Onno

Rien

Hans Peter

Alex

Frank

Blz 42


5.5

Gerealiseerd aantal punten versus maximaal aantal punten

60

aantal punten

50 40 30

Aant. punt. Max. punt.

20 10 0 Voor winterstop

Na winterstop

Totaal

periode

5.6

Aantal punten per wedstrijd en cumulatief 30

25

20

Punten

15

10

5

0 1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

-5 Wedstrijden Punten per wedstrijd

Punten cumulatief

Expon. (Punten cumulatief)

Blz 43


6.

BEKER

6.1

Oudewater 4 – Schiebroek ’94 3: 2-6 Titel: Schiebroek in de tweede helft op stoom Datum: 20 augustus 2005 Opstelling: Gerrit, Gio, René, Leo, Henk O, Cor, Gerhard, Frank, Alex, Rien, Onno Wissels: Henk B, Martin, Robert Niet gespeeld: Ger, Jan, Michel Verslag: Na het teleurstellende seizoen 2004-2005 was iedereen vastbesloten er het komend seizoen iets van te maken. Wat precies, is nog niet helemaal duidelijk, maar dat doet er even niet toe. De Schiebroekenaren hadden gedurende de hele zomer fanatiek doorgetraind en sommigen hadden zelfs trainingskampen in het buitenland belegd. Hierbij was Spanje met Alicante, Miami Platja en Barcelona (zie foto) duidelijk favoriet. De keuze voor Spanje bleek een goede, want zo konden de coryfeeën wennen aan de warme, soms drukkende weersomstandigheden, die ook vandaag tijdens het veteranendebuut in de beker in en tegen Oudewater heersten. Wat ook nogal drukkend was, of liever gezegd: gedrukt werd, was het voetbaltempo. Of dat nu lag aan de weersomstandigheden of het veteranenniveau laten we hier maar even in het midden. In elk geval hadden de toeschouwers het gevoel naar een foto-opname met een ongelooflijk lange sluitertijd te kijken. Het lage tempo had trouwens ook een voordeel. Eindelijk, sinds lange tijd, kon er door de Schiebroekenaren eens nauwkeurig worden gecombineerd, hetgeen zowaar ook gebeurde. Het gevolg hiervan was dat Schiebroek zelfs een veldoverwicht creëerde. Iets wat sinds de Bronstijd niet meer was waargenomen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat Schiebroek zich met dit overwicht geen raad wist (met het overgewicht trouwens ook niet), wat resulteerde in het missen van reeksen kansen. Met name Onno, Alex en Frank bleken wat dit betreft echte uitblinkers. Na een minuut of vijftien was het dan toch raak. Onno trok de bal laag voor en Alex raakte de bal eindelijk eens een keer goed (01). Normaal gesproken, zou dit de ineenstorting van de Oudewaterse vrienden, die tot dan toe niets hadden laten zien, betekenen, maar dit bleek allerminst het geval. Bij de eerste de beste serieuze aanval liet de voor dit niveau redelijk snelle en jeugdige rechtsbuiten niet alleen Henk O, maar ook de rest van de Schiebroekse defensie zijn hielen zien en prikte de bal achter Gerrit (1-1). Schiebroek kwam tot aan de rust deze klap niet meer te boven en daalde vliegensvlug af naar het niveau van vorig seizoen. Tijdens de rust hadden de Oudewaterianen kennelijk medelijden met de Schiebroekenaren gekregen, want al snel na de hervatting verslikte de laatste man zich in de bal en bood zo Onno een niet te missen kans (1-2). Schiebroek rook de overwinning, schroefde het tempo op en creëerde zich weer legio kansen, waarvan er één door Rien werd benut (1-3). Niet lang daarna produceerde Schiebroek een schitterende aanval, die eindige in een één-tweetje tussen Rien en Alex en door de laatste bekwaam werd afgerond (1-4). Het succes deed Alex duizelen met als gevolg dat hij pardoes omviel. Nu krijgt hij zo langzamerhand het figuur van een tuimelaartje, zodat eigenlijk niemand van dit voorval opkeek. Waar wel iedereen zich over verbaasde was de tegentreffer van Oudewater: een door een net in het veld gekomen invaller, die twee jaar niet gevoetbald had, geproduceerd mislukt schot veranderde plots in een fraaie lob over de vertwijfeld grabbelende Gerrit (2-4). Hiermee had Oudewater zijn kruit verschoten en toog Schiebroek weer volop ten aanval, waarbij ook Gerhard, Gio en René veelvuldig de frontlinie bezochten. Opvallend was de grote vrijheid die Henk B aan de rechterkant genoot en waarvan dankbaar gebruik werd gemaakt: Cor speelde Henk B zelfs ‘in de loop’ aan! De Schiebroekse druk werd zo groot dat Oudewater niets anders wist te doen dan de bal met grote regelmaat de bosjes in te roeien. In een aantal gevallen werd deze eruit gehaald door een soort reïncarnatie van de deze week overleden Bueno de Mesquita (was dat even schrikken!). Toen Alex echter aan zet was om hetBlz 44


zelfde te doen, kon hij niet eens twee takjes opzij duwen (“Ja, ik kijk wel uit: die takjes prikken”) en moest de Oudewaterse Bueno er weer aan te pas komen om het karweitje binnen enkele seconden te klaren (“wacht maar, ik pak de bal wel effe!”). Na dit even hilarische als beschamende voorval schiep Schiebroek zich nog een aantal kansen, maar vooral Frank en Martin misten op deerniswekkende wijze. Vlak voor tijd werden beiden nog onheus bejegend in de zestien en werden de respectievelijke strafschoppen benut door Gio (2-5) en Gerhard (2-6). Na afloop heerste er alom tevredenheid. Zo werd er eindelijk weer eens een ruime overwinning behaald en was er sprake van een zeer sportieve wedstrijd onder leiding van een uitstekende scheids. De kantine gaf minder reden tot tevredenheid. Het was er tamelijk uitgestorven en de frituur was dicht, zodat de vette happen vervangen moesten worden zakken chips (naturel, ham-kaas en paprika). Overigens, en dit mag niet onvermeld blijven, bleek Cor over profetische gaven te beschikken: reeds in de rust voorspelde hij dat Oudewater in de tweede helft op conditie ‘gepakt’ zou gaan worden. Laat Carla dit maar niet horen. Doelpunten: Alex (2*), Onno, Rien, Gio, Gerhard

Foto: Leo, Martin en René: de trainingsbeesten van Nou Camp

Blz 45


6.2

Schiebroek ’94 3 – Spirit 12: 5-2 Titel: Schiebroek heeft aan dertig minuten voetbal genoeg Datum: 27 augustus 2005 Opstelling: Aad, Gio, Gerhard, Michel, Henk O, Cor, Frank, Alex, Henk B, Onno, Robert Wissels: Martin, René, Rien Niet gespeeld: Ger, Gerrit, Leo Verslag: Gesterkt door het goede resultaat van vorige week werd er vol goede moed uitgekeken naar het treffen met Spirit 12, dat vorige week met 0-4 het onderspit tegen Victoria moest delven. Hier en daar kon een Schiebroekse zweem van overmoed worden bespeurd en dat was nou niet bepaald de juiste instelling. Daarvoor was het voetbal van vorige week te matig, terwijl het vorige seizoen nu ook niet bepaald een hautaine voetbalhouding rechtvaardigde. Dat overmoed zeker niet gepast was, werd al snel duidelijk. Er werd zelfs nog slechter gevoetbald dan het afgelopen seizoen. Nul komma nul inzet, een tempo waarbij de Nijmeegse Vierdaagse een sprintwedstrijd leek en een passing waarvoor een kleuter zich de ogen uit het hoofd zou schamen. Het was zelfs zo erg dat de anders zo vrolijke Hans B in een depressie schoot en volkomen ontdaan toch maar naar het Eerste ging kijken en dat Spirit, nu ook niet bepaald de pannen van het dak spelend, zelfs een licht veldoverwicht wist op te bouwen. Dit resulteerde uiteindelijk in een gefriemel voor het Schiebroekse doel waarbij Aad in eerste instantie de bal nog wist te keren, maar vervolgens zag hoe drie Schiebroekse verdedigers zich baadden in het overdadige zonlicht, zodat Spirit alsnog kon scoren (01). Gelukkig gaf Fer even later zijn jaarlijkse cadeautje nadat Onno werd neergehaald, en kon Gerhard vanaf elf meter de gelijkmaker laten aantekenen (1-1). Een tiental minuten later speelde Cor, waarschijnlijk bevangen door een zonnesteek, de bal onnodig en onnauwkeurig terug op Aad die zich met de situatie geen raad wist, en de bal te ver voor zich uit speelde zodat deze dolkomische act uiteindelijk ertoe leidde dat Spirit met een 1-2 voorsprong ging rusten. Na de hervatting bleef het in eerste instantie ‘huilen met de pet op’ wat Schiebroek betreft. Na een kwartier echter begon er eindelijk wat vaart, inzet en lijn in het spel van Schiebroek te komen. Dit leidde tot een goede combinatie tussen Onno en Martin, wiens voorzet door Rien perfect werd ingekopt (2-2). Spirit begon te wankelen en zich te bedienen van wat merkwaardige overtredingen, waarvan vooral Onno het slachtoffer was. Degene die het meest wankelde, was de gelegenheidskeeper van Spirit, die de bal pardoes voor de voeten van Gerhard schoot. Deze liet zich dit buitenkansje niet ontnemen (3-2). Het slippertje werd de keeper door zijn collega’s niet echt in dank afgenomen, wat zij ook verbaal overduidelijk lieten blijken. Als gevolg hiervan gaf de keep de pijp aan Maarten en sjokte al mompelend richting kleedkamer. Schiebroek had daarna geen kind meer aan Spirit en liep dankzij een goede combinatie tussen Alex en Onno via de laatste uit naar 4-2. Na een perfecte aanval met Alex, Rien, Gerhard bepaalde Onno de eindstand uiteindelijk op 5-2. Nou, dankzij het laatste half uurtje bleef er nog iets positiefs hangen. Zoals we echter de eerste zestig minuten hebben gespeeld, kunnen we maar beter stoppen. Doelpunten: Gerhard, (2*), Onno (2*), Rien

Blz 46


6.3

Schiebroek ’94 3 – Victoria ’04 95: 1-1 Titel: Goed spelend Schiebroek onverdiend uit de beker Datum: 3 september 2005 Opstelling: Aad, Gio, Gerhard, René, Henk O, Henk B, Frank, Alex, Martin, Rien, Cor Wissels: Gio, Michel Niet gespeeld: Ger, Gerrit, Jan, Leo, Onno Verslag: Volgens de weerdeskundigen zou het vandaag een mooie en zonnige dag worden. Toen uw trouwe reporter vanmorgen de gordijnen opende, bleek echter vooralsnog het tegendeel: het was bewolkt, nevelig en fris. Als dat maar geen omen voor het cruciale treffen tegen Victoria ’04 was! Om de volgende ronde van het bekertoernooi te bereiken, moest er immers gewonnen worden van onze Victoriaanse vrienden. Gelukkig knapte het weer gaandeweg de dag op en zo smolt de gedachte aan een slecht voorteken als sneeuw voor de zon. Ja, het begon zelfs zo warm te worden dat Henk ‘Koppel’ O gesmolten was. In figuurlijke zin dan natuurlijk (zijn ruim bemeten contouren waren immers nog steeds duidelijk zichtbaar) en wel voor Marianne. Een feit waarvan hij tijdens het wekelijkse verkleedpartijtje door middel van een fraai t-shirt kond deed. Slechts één gedachte beheerste de kleedkamer: “God behoede dat Henk O vandaag scoort”. Volgens sommigen wordt Marianne natuurlijk de nieuwe sponsor van Het Derde, al werd hier wel de voorwaarde van ‘niet meer zingen’ aan verbonden. Nou, de Schiebroek Watchers weten het natuurlijk alweer: de stemming in de kleedkamer was opperbest. Zeker toen ook nog bekend werd gemaakt dat Schiebroek eindelijk Cor als Geheim Wapen in de frontlinie zou posteren. Heel vaak, eigenlijk bijna altijd, is de stemming evenwel omgekeerd evenredig aan de veldprestaties, maar tot ieders verbazing was hiervan deze middag geen sprake. Schiebroek startte niet furieus (dat zou te veel gevraagd zijn), maar behoedzaam, bekeken en secuur combinerend. Niet alleen Schiebroek voetbalde goed, ook Victoria liet zich niet onbetuigd en schiep zich een aantal kansen die door goed keeperswerk van Aad onschadelijk werden gemaakt. Na een minuut of twintig werd Meesterspits Cor aangespeeld. Door een onnavolgbare Van-Bastenachtige draaibeweging botste hij tegen zijn tegenstander, die hierna uiteraard voor enige minuten tegen de grond ging. Het hierop volgende gekrakeel van de Victorianen over een handsbal o.i.d. liet zowel scheids Fer als Cor volkomen Siberisch, zodat de laatste Schiebroek zeer fraai op voorsprong zette (1-0). Schiebroek bleef goed voetballen met als gevolg een hele serie fraaie aanvallen, leuke één-tweetjes en behoorlijk wat kansen en mogelijkheden. Zo waren Rien en Cor een paar keer dreigend, zag Alex twee kopballen net niet in het doel gaan en schoot Frank na een indrukwekkende solo nipt over. Het was zelfs zo aardig dat toeziend coryfee Leo (producent van het nieuwe tv-programma ‘Pimp My Eyes’) niets te mopperen had en Luc zijn camera tevoorschijn haalde om diverse staaltjes van Schiebroeks Hoge School Voetbal (SHSV) op de digitale plaat vast te leggen. De eerste minuten na rust leek Schiebroek wat in te zakken, maar al snel knokte Schiebroek zich uit het dalletje. Voor een belangrijk deel gebeurde dit onder impuls van de sterk spelende Michel, die links en rechts met knappe passes begon te strooien. Voor de ex-Bratislavisten was het duidelijk: Michel was helemaal ‘los’. Zo lanceerde hij achtereenvolgens Rien en Martin, die beiden echter op het moment suprème de kracht misten om Victoria de genadeklap toe te dienen. Victoria deelde echter wel een klap uit. De Victoriaanse keeper gooide na zijn zoveelste prima ingreep de bal snel uit naar de rechtsback. Deze lanceerde met een lange pass de buitenspel staande (?) spits die vervolgens bekwaam scoorde. Protesten voor buitenspel werden door vlaggenist Henk B weggewimpeld (les één voor vlaggers: bij twijfel, altijd vlaggen, Henk!), zodat de scheids de 1-1 goedkeurde. Omdat Victoria vanwege een beter doelsaldo voldoende had aan een gelijkspel om deze bekerpoule te overleven, betrok het de verdedigende stellingen, zodat Schiebroek het spel moest gaan maken. Dit lukte wonderwel en een golf van goede Schiebroekse aanvallen raasde op het Victoriaanse doel af. Een vergelijBlz 47


king met de orkaan Katerina gaat wellicht wat ver, maar toch. Het leverde Schiebroek een fikse reeks kansen op. Vooral Alex met een kopbal en Michel na een mooie solo langs de achterlijn waren dichtbij het verdiende doelpunt, maar het geluk en een uitstekende keeper hielden Victoria op de been en in de beker. Nou, dit was dan het onverdiende einde van het bekertoernooi. Desondanks heerste er tevredenheid in de Schiebroekse gelederen: er was immers prima gespeeld tegen een leuke tegenstander, het weer was fraai en het bier bleek op de juiste temperatuur te zijn gebracht. Het gelijke spel kreeg alleen een beetje (een heel klein beetje maar, hoor) zure smaak toen door een aantal kenners, waaronder de befaamde Ronald B, werd bevestigd dat de Victoriaanse spits inderdaad buitenspel stond. Gegeven het feit dat Henk B te kennen gaf helemaal niet te hebben getwijfeld, wordt het toch tijd voor een bril voor de Methusalem van Het Derde. Tot slot kan worden medegedeeld dat de foto’s van Luc door de KNVB als illustratiemateriaal zullen worden gebruikt bij de cursus Coach Betaald Voetbal. Over de bijbehorende titels wordt nog nagedacht. Suggesties in deze zijn uiteraard welkom. Doelpunten: Cor

Blz 48


7.

INTERNATIONAAL

7.1

FC Mariners Bratislava – Schiebroek ’93 3: 2-4 Titel: Schiebroek blijft ugly, maar presteert wel Datum: 10 juni 2006 Opstelling: (in willekeurige volgorde, zoals ook in het veld bleek) Gerrit, René, Michel, Frank, Gio, Martin, Hans Peter, Gerhard, Cor, Rien, Alex Wissels: Leo, Luc, Pascal, Rob, Robert, Ronald, Diverse functies: Coach: Fer. Hulpcoach: Jan. Elftalleider: Max. Reserve arbiter: Henk B. Slachtoffers/supporters: Aad, Henk O. Voorzitter: Ger Verslag: Ondanks de beduidend mindere resultaten in de toernooien van SEV en Heinenoord dan vorig seizoen vertrok Het Derde uiterst goed geluimd richting Bratislava. Niet in de laatste plaats dankzij enkele Vloeibare Gele Antivliegangst Pillen, uitgedeeld door Jan S in de Irish Pub op Schiphol vanwege zijn verjaardag. De vliegreis verliep zonder noemenswaardige problemen en met voldoende bier. Aangekomen in Bratislava bleek zelfs Frank zijn bagage van de band te hebben kunnen plukken en konden De Sterren op hun gemak plaatsnemen in de speciaal gecharterde bus, waarin het, zo bleek later, ook nog eens prima slapen was.

De (slaap)bus Aldus werd er vliegensvlug richting Botel Marina gereden en wisten de Schiebroekenaren niet hoe snel ze de koffers in de kamers moesten deponeren om als een speer de Botel Bar te betreden voor enkele Pivo’s. Vervolgens werd Susan begroet en koersgezet richting de Irish Pub, alwaar een tamelijk rustige avond werd doorgebracht. Een enkeling kon het nog opbrengen om Cricus Barok met een bezoek te vereren. De volgende dag werd als voorbereiding met het treffen tegen de FC Mariners, al kuierend door Bratislava (het leek wel een echte wedstrijd) doorgebracht. Frank en Gio deden het echter nog rustiger aan en bleven de godganse dag in bed. Na de kuierpartij stond er in het kader van de teambuilding een raftpartij in Cunovo op het programma. Een busritje van ongeveer een half uurtje bracht Het Derde bij de waterbaan. Het aanzicht ontlokte sommigen wat smalende opmerkingen over de aanstaande raftpartij: raften is voor mietjes. Het rustige deel van de baan deed zoiets inderdaad vermoeden

Blz 49


Rustiek Raften Vol goede moed hesen en persten de Derdenaren zich tijdens een hilarische verkleedpartij in neopreen pakken en zwemvesten, terwijl zij als slagroom op de taart nog getooid werden met een fraaie helm. Dit leidde overigens tot een gebeurtenis die zijn weerga in de Europese geschiedenis niet kent, namelijk de ontdekking van een nog levende Neopreenkabouter. Een ras dat oorspronkelijk uit Italië en meer specifiek uit de omgeving van Forli stamt, leefde van kleine ronde bolletjes en waarvan werd aangenomen dat de soort reeds lang was uitgestorven. Maar zie, er leefde er nog één en de Neopreenkabouter sprong bovendien pasdoes in één van de klaarliggende boten. Het gerucht gaat dat hij dacht dat het een gondel was.

Verkleden en de ontdekking van de Neopreenkabouter Na een korte instructie werden de heren te water gelaten en begonnen zij aan wat voor sommigen bijna uit zou draaien op een noodlottig avontuur. Vooral de boot van Cor had het zwaar te verduren. Zo sloeg Cor zelf over boord, maar werd er door enkele behulpzame passagiers weer ingehesen en overkwam Aad hetzelfde. Echter, Aad verdween uit het zicht van de Stuurman Cor en Cornuiten, maar wist zich conform de instructies drijvende te houden en werd uiteindelijk door de aanwezige hulpdiensten gered en gereanimeerd. Blz 50


De zeemansavonturen van Aad Na afloop van de wildwater avonturen werd er teruggekeerd naar Botel Marina, alwaar na veel vijven en zessen werd besloten te gaan dineren in de Coyote Ugly Bar. Volgens de betreffende website was het daar goed toeven en eten. Ook het amusement leek gezien de foto’s dik in orde. Het pakte helaas net wat anders uit. Er bleek een uitzending van een lokaal popstation te worden verzorgd met als gevolg nauwelijks plek en eten, maar wel veel lauw bier. Nou ja, beter iets dan niets. Het duurde dan ook niet zo gek lang of er werd besloten weer richting het centrum te verkassen. Sommigen sloegen linea recta de weg in naar Botel Marina en namen nog een afzakkertje in de Benedendekse Botel Bar. Daar waren zij getuige van de Wederopstanding van De Slowaakse Dame, fraai danswerk, versteende Derdenaren en een snel leeg rakende fles Jack Daniels. Kortom, een prima voor bereiding op de wedstrijd tegen de FC Mariners. De eerste berichten luidden dat er tegen de FC Mariners Bratislava diende te worden aangetreden in het grote stadion van Inter Bratislava. Dit bleek echter een misverstand: er werd gespeeld in het stadion van de Economische Universiteit, iets zuiniger van afmetingen en iets minder luxe. Door de zware beproevingen die de selectie een dag eerder had moeten doorstaan in de Coyote Ugly bar, maar vooral op de wildwaterbaan van Cunovo, waar, zoals reeds beschreven, Aad gered diende te worden van een wisse verdrinkingsdood en Henk O. met zijn knie in een lusje bleef steken, werd het spelersarsenaal aanmerkelijk uitgedund. Daar Max de reis al had aangevangen als mindervalide bleek het idee om vier keepers mee te nemen toch niet zo gek: er diende zelfs een beroep gedaan te worden op Ronald om zich om te kleden en als reservekeeper te fungeren. Nadat een proef met twee scheidsrechters jammerlijk mislukte, Frank eindelijk de juiste outfit had weten te bemachtigen (wat is het verschil tussen 14 en 16?) en Cor zijn oranje pantoffels had ingewisseld voor echte (zij het modieuze) kicksen kon, na de gebruikelijke plichtplegingen, de wedstrijd beginnen.

Blz 51


De plichtplegingen De tactische beginopstelling leidde onmiddellijk tot het gewenste resultaat. Dat wil zeggen dat Het Derde op de eigen helft werd teruggedrongen en het loopwerk overliet aan de Slowaken. Het laten komen van de tegenstander werd echter een beetje overdreven; zelfs zodanig dat de keeper van de gastheren zeker twintig minuten met de rug tegen de doelpaal in het zonnetje zat. Net op het moment dat er stemmen opgingen om de beste man ook maar een biertje (uiteraard ruim voorhanden op de reservebank van Het Derde) aan te bieden, ontworstelden de Schiebroekenaren zich een beetje aan de druk en kwamen zelfs tot twee maal toe over de middenlijn. De derde maal was zelfs bijzonder succesvol: uit een voorzet van Rob scoorde Hans Peter met een waarlijk fraaie kopbal. De Slowaken lieten zich hierdoor niet ontmoedigen en trokken wederom blijmoedig ten aanval, vaak onder het slaken van voor Nederlanders onbegrijpelijke Atilla-de-Hun-achtige aansporingen. Meer dan enkele kansen leverde dit echter niet op en Schiebroek wist zich meer en meer aan de druk te ontworstelen. Niet in de laatste plaats door het inbrengen van Luc, die de plaats van zijn Brace-Brother Martin innam. De actieradius van Luc was echter klein: toen hij op zijn beurt werd vervangen en hem gevraagd werd ‘waar sta jij’ antwoordde hij met gevoel voor verhoudingen: ‘op de middenlijn’. Nadat Rob zich enkele malen had boos gemaakt op zijn medespelers en hiermee pas ophield toen hij zelf een bal meer dan 30 meter van zijn voet liet springen, begon er wat meer lijn in het spel te komen en werden zowaar beide helften van het speelveld gebruikt.

Wissels en supporters Na de rust werd er zelfs wederom gescoord: uit één van de Schiebroekse aanvallen kon Rob, na goed werk van Rien op de achterlijn, van dichtbij de 0-2 intikken. Kort hierna wisten de gastheren gebruik Blz 52


te maken van het feit dat Ronald het keeperswerk had overgenomen van Gerrit en verkleinden de achterstand tot 2-1. Even leek het erop of de gelijkmaker in de lucht hing bij schoten die door Ronald vakkundig uit het doel werden gekeken (twee maal lat en een keer de paal), maar door een aantal sterke tactische wissels werd het tij gekeerd en kon Schiebroek zelfs 1-3 scoren: het was wederom Rob, die na door Pascal te zijn aangespeeld in het strafschopgebied goed van zijn tegenstander wegdraaide en vanaf elf meter onhoudbaar inschoot. Nog waren de Slowaken niet geslagen en aangemoedigd door hun drie supporters (waarvan er één binnen zat te kijken naar de wedstrijd Engeland-Paraguay) trokken zij gevaarlijk ten aanval. Pas nadat de linksback van Bratislava met een prachtige, bijna volmaakte dubbele Rietberger de bal in eigen doel werkte was de strijd gestreden (1-4). Dat in de slotfase de gastheren met een afstandschot van zo’n twintig meter de 4-2 eindstand konden laten aantekenen was louter van belang voor dit verslag en voor Gio en Gerrit, die beiden gewisseld waren en van dit feit dan ook luidruchtig kond deden. Na afloop werd geconstateerd dat de 4-2 eindstand qua balbezit en veldoverwicht (geschat wordt 8020 voor de Slowaken) misschien ietwat geflatteerd was, maar uiteindelijk door een groenwitte bril gezien niet onverdiend. Het door Alex hoogstpersoonlijk van tevoren goedgekeurde wisselschema had zijn vruchten afgeworpen en kon Het Derde na twee gelijke spelen en een nederlaag in Europese uitwedstrijden de eerste overwinning op vreemde bodem bijschrijven. Doelpunten: Rob (2*), Hans Peter, FC Mariners e.d.

Vlnr staand: Luc Hooghwerff, Henk v. Oost, Rob Overgaauw, Hans Peter Olthof, Ronald Hoogenboom, Gerrit Overgaauw, Gerhard Snaathorst, Martin v.d. Lindt, Max Havelaar, René v.d. Gaauw, Aad Hoogland, Robert Verduyn, Ger Henkelman, Fer v. Dijk, Cor Pijnenburg, Jan Snijder Vlnr zittend: Zuzana Baricova, Henk v.d. Berg, Rien de Klerk, Alex Katz, Giovanni Ostolani, Michel v.d. Ven, Frank Lunsingh Missing: Leo Boer, Pascal v.d. Ven Na afloop van deze absolute topper werd er met diverse taxi’s koersgezet richt Bar Restaurant Head XII. Daar stond het eten al gereed, maar was de ruim getatoeëerde barman-eigenaar niet helemaal ingesteld op bestellingen ter grootte van 23 bier en één chocomel. Maar gelukkig bleek hij een snelle leerling, zodat hij direct de hulp inriep van zijn vriendin, dan wel vrouw. Het eten bleek uitstekend verzorgd en met name het vlees was van een omvang die menigeen aansprak. Niet echter onze chocomelman, want die ging buiten het menu en bestelde een spaghetti. Tussen de bedrijven door werd er niet alleen op een groot scherm naar Argentinië – Ivoorkust gekeken, maar vond alweer een ontdekking plaats, namelijk het bestaan van donker Slowaaks bier, wat meer dan voortreffelijk smaakte.

Blz 53


Voetbal kijken in de Head XII Na afloop van de WK-wedstrijd werd in eerste instantie aanstalten gemaakt om de voetbalspullen naar Botel Marina te brengen. Plots echter zwol de muziek aan en verscheen Robbie Williams levensgroot op het scherm. Prompt weren er twee ontdekkingen tegelijkertijd gedaan. De eerste was het feit dat 24 volwassen mannen allen groot fan van de heer Williams bleken te zijn en nummers uit volle borst meezongen. De tweede ontdekking was dat Bil-Jetjes Van Tien Euro in Bratislava zeer populair zijn. Geheel beduusd van deze gebeurtenissen werd er uiteindelijk toch richting Botel Marina vertrokken. Het plan was om even een afzakkertje te halen in de Benedendekse Botel Bar om vervolgens voor de laatste keer naar Bratislava Centrum te verkassen. Het eerste lukte meer dan voortreffelijk, het tweede niet. En zo kon het gebeuren dat er spontaan een onderling feestje werd gebouwd en diverse noviteiten konden worden bewonderd. Zo kroop er ineens een Oranje Tijger over de bar en begonnen diverse schilderijen spontaan langs de bar te bewegen. Kortom, onder het motto ‘gezelligheid kent geen tijd’ werd het afzakker die zijn weerga niet kent.

In de Benedendekse Botel Bar kent gezelligheid geen tijd De volgende morgen waren de bekjes wat droog, zodat er links en rechts wat problemen waren met het naar binnen werken van het ontbijt. Kort nadat dat was gelukt, arriveerde de slaapbus voor een korte rit naar het vliegveld. Hier werd onder de deskundige leiding van Henk B vlot ingecheckt met Blz 54


als voordeel dat er nog alle tijd was om officieel afscheid te nemen van Frank, die de bijna onmenselijk taak op zich heeft genomen om Het Vierde uit het slop te halen. Tijdens het nuttigen van bier, koffie, thee en limonade verstomden plotsklaps de gesprekken. Opnieuw werd een bijzonder ras ontdekt, namelijk de Stikkerman. Van wie slechts bekend is dat hij een Trekker van Zwarte Gaten is en schijnt te leven van chocomel, water en spaghetti. Nauwelijks bekomen van alle commotie of er moest vertrokken worden voor de vlucht naar Amsterdam, die letterlijk en figuurlijk gesmeerd verliep. En net toen Het Derde dacht alle ontdekkingen gedaan te hebben, dook de volgende verrassing op: Ger de Sprinter. Jezus, hij was bijna niet bij te houden op Schiphol. En dat alleen om een treurigstemmend Nederlands elftal tegen Servië Montenegro te zien voetballen! Deze laatste ontdekking moest uw trouwe verslaggever thuis onder het genot van een biertje even verwerken. Daarna begon het herstelproces, wat mede werd bespoedigd door de herinneringen aan weer een geslaagd Trainingskamp, alias Ontdekkingsreis. Mannen, allemaal bedankt!

De Stikkerman

Blz 55


8.

30 JUNI 2006: DE KLAPPER VAN HET JAAR

Het bruidspaar Henk en Marianne van Oost

Blz 56

Als ik aan Het Derde denk, zie ik groenwitte figuren traag bewegen over het veld (Martinus C. Marsman, 2005)

Recommend Documents