A.L. Snijders, kampioen van het Zeer Korte Verhaal straatnieuws

2010

regio utrecht, hilversum, amersfoort e.o.

straatnieuws Mijn Utrecht: Broos Schnetz: Democratie? 2 Jo van Daalen: Wipeout op de fiets 6 Mijn Plek: Mirabella, een moeder voor iedereen in Zeist’ 17 U-CULT: Bob Roos 19

xxx xxx

www.straatnieuws.nl n as va -p en SN le n al ee SN et op s m ko p e r o rk ve

sn

jaargang 17 - nr 06

A.L. Snijders, kampioen van het Zeer Korte Verhaal

2

mijn utrecht Gastcolumn

Bekende Utrechters schrijven over hun stad. Deze maand alleskunner Broos Schnetz. In het Utrechtse is hij meest bekend als mede-oprichter en voorzitter Leefbaar Utrecht. Daarnaast is hij ook al vijftien jaar bestuurlijk actief in politieke, culturele en maatschappelijke organisaties. En ondernemer, en vader van twee kinderen.

regio utrecht sn juni

Democratie? Met de verkiezingen in Groot Brittannië net achter de rug, word je weer eens met je neus op het feit gedrukt hoe relatief onze westerse democratie eigenlijk is. De hoeveelheid stemmen blijkt daar geen garantie te zijn voor een evenredige vertegenwoordiging in het parlement. De uitslag wordt vervolgens niet begrepen en de kiezer blijft gefrustreerd achter. Waar vertrouwen in het kiesstelsel en de politici voorop zou moeten staan wordt feitelijk het tegendeel bereikt. Dat systeem lijkt mij dus rijp voor een grondige revisie, waar nu gelukkig ook snel het draagvlak voor groeit. In Nederland zitten wij op dit moment midden tussen twee verkiezingen en worden we er weer eens op geattendeerd hoe onvolkomen ons eigen systeem eigenlijk is. Bij de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen viel mij weer eens op dat er veel campagne werd gevoerd over thema’s waar de lokale politiek niets of weinig over te zeggen heeft. Thema’s die in verkiezingsretoriek lekker ‘bekken’ zoals veiligheid, onderwijs, welzijn, integratie, gezondheid, etc., worden beleidsmatig met name door Den Haag gedicteerd en geven de lokale politiek slecht marginale beleidsruimte. Ambitieuze verkiezingsprogramma’s en kieswijzers geven ook al geen houvast. Mooie beloftes, prachtige vergezichten en soms principiële punten sneuvelen op de onderhandelingstafel als er met veel partijen tot een akkoord gekomen moet worden. Na afloop herkent de kiezer vaak de partij niet meer waar even te voren nog op gestemd is.

Het grootste probleem is misschien nog wel het gegeven dat vooraf vaak niet duidelijk is met welke bestuurders een partij na de verkiezingen op de proppen komt. De praktijk heeft geleerd dat het succes van een college en de kwaliteit van bestuur weinig met een programma, maar alles met de kwaliteit en daadkracht van de wethouders te maken heeft. Kiezers zouden daarover dus voor de verkiezingen meer inzicht moeten krijgen. Bij de landelijke verkiezingen komt daar nog bij dat pas na de verkiezingen bekend wordt wie de machtigste man of vrouw van Nederland wordt. Omdat de geschiedenis ons geleerd heeft hoezeer een ministerpresident bepalend is voor de kwaliteit van bestuur en het imago van het land, lijkt het voor de hand te liggen hier geen loterij maar een echte verkiezing van te maken.

2010

op de voorgrond

Straatnieuws is een project dat sinds 1994 burgers in sociale problemen helpt zichzelf te helpen.

Elke maand staat iemand in het brandpunt van het Utrechts nieuws. Straatnieuws wil meer weten.

De krant wordt professioneel gemaakt en verkocht door mensen die dakloos zijn, waren of dreigen te worden. Op de Klinkerpagina komen zij zelf aan het woord.

door eva prins beeld mirjam tonnaer

Van de verkoopprijs, € 1.80 per exemplaar behouden de verkopers € 0.90. Alle verkopers tekenen een gedragscode en moeten zich zichtbaar identificeren met onze vaste of tijdelijke verkoperspas. De krant wordt enkel op straat en niet aan de deur verkocht.

Broos Schnetz

E-mail: [email protected] of [email protected] Rabobank 36.42.01.002 tnv Sodetu, Utrecht Straatnieuws verschijnt maandelijks. Volgende uitgave 5 juni 2010 Oplage 25.000  Algemeen Manager Jola Brocaar Hoofd Distributie Thomas Jacometti  Hoofdredacteur Frank Dries  Redactie Pim Hulshof, Vera Weber, Eva Prins, Patrick Pouw, Kristel de Krijger, Marcia Ottevanger Eindredactie Veroniek Clerx en Sander van der Meijs Fotografie Berbke Brouwer, Eut van Berkum, Bas de Meijer, Mirjam Tonnaer, Ilvy Njiokiktjien, Michael van Maanen, Sander Luske, Frank Dries Strips Ruben Libgott en Joshua Peeters Cover Yuri Veerman (zelfstandig kunstenaar) & Linda-Maria Birbeck (fotografe) www.yuriveerman.nl Vaste bijdragen Nadine Eugenie Ancher, Tom Staal, Wouda van Eck, Jo van Daalen, Guido Castagna, Margot Distributie Gerrit, Roy Vormgeving Blik grafisch ontwerp, Utrecht  Drukwerk Dijkman, Diemen  M.m.v. bureau Schrijf-schrijf  © Niets uit deze uitgave mag gebruikt worden zonder toestemming van Straatnieuws en haar auteurs.

advertentie

Ze boft maar die Else. Haar aanbidder beschikt over vele talenten. Grafische vormgeving: De tekst is keurig en in een opvallend kleurpalet opgemaakt. Taal: Laat niets aan duidelijkheid te wensen over. Vlijt: Gezien de locatie, een druk kruispunt, beschikt hij over een gezonde portie lef. Dus Else, doen! Of is Else die met dat met rode rugzakje, die er net overheen is gelopen? beeld bas de meijer www.roodpetje.nl

‘Een gebouw moet discussie oproepen’ ‘Op het gebied van architectuur vind ik Utrecht best behoudend’ Snoepjes Onomstreden was de keus voor de Spaanse architect Miralles eind jaren ’90 echter niet, net zo min als het resultaat. Des te beter, vindt Sabine. Voor haar is dat júist wat architectuur moet doen: discussie oproepen. “Dat maakt een gebouw zichtbaar. Als je alles middelmatig houdt, kom je nooit tot vernieuwing.” ’De snoepjes van de stad’, noemt Sabine ‘controversiële gebouwen’ als het Stadhuis. Het kleinste huisje van Utrecht, hoog opgetrokken uit metaal op de hoek van de Drift en de Kromme Nieuwe Gracht is er voor haar ook zo één. “Ze zijn niet persé mooi, maar wel opvallend en vernieuwend.” Utrecht heeft naar haar mening echter maar weinig van dit soort ‘snoepjes’. “Op het gebied van architectuur vind ik Utrecht best behoudend”, zegt ze. “Als er al iets gewaagds gebeurt, zoals Hoog Catharijne, dan is er daarna spijt en jaren discussie om uiteindellijk weer zoveel mogelijk ‘terug’ te gaan; komt er weer water in de singels.” Overigens verwacht ze dat het nieuwe stationsgebied, zeker op voetgangersniveau, een flinke verbetering zal zijn. Maar ja, veel slechter kon ook niet.

beeld eut van berkum

Klachten of complimenten over verkopers en de krant: Straatnieuws, Jansveld 49bis, 3512 BE Utrecht Telefoon: (030) 236 87 44 of [email protected] www.straatnieuws.nl Straatnieuws wordt uitgegeven door SODETU. Straatnieuws financiert zichzelf; de salarissen van medewerkers, het bedrijfsvoeren en maken van de krant worden betaald door de verkoop van de krant en advertenties. Giften en subsidies worden alle benut om onze doelgroep te ondersteunen. Straatnieuws is aangesloten bij het International Network of Street Papers (INSP).

Zo doe je dat

3

2010

colofon

Onze tijd vraagt meer dan ooit om duidelijkheid en transparantie en dus ook om invulling te geven aan een systeem waarbij de kiezer weer echt iets te kiezen heeft en het gevoel te hebben serieus genomen te worden. Zolang dit probleem niet echt wordt onderkend moet men niet verbaast zijn dat steeds meer kiezers afhaken of in grotere getallen aan het zweven slaan.

straatplaat


DNU.nu is overal

Naam: Sabine Todd Leeftijd: 30 Is: Architect Woont:

Niet één, maar vier dagen duurt in Utrecht ‘De dag van de architectuur.’ Van 24 t/m 27 juni zetten nieuwe en oude gebouwen hun deuren open en zijn er overal in de stad debatten en rondleidingen. Sabine Todd (30) is gids bij architectuurcentrum Aorta en net begonnen als zelfstandig architect in Utrecht. Ze is afgestuurd op hergebruik, het thema van ‘De dag van de architectuur’. De verbouwde universiteitsbibliotheek, midden in de stad, tussen de Drift en de Voorstraat, augustus vorig jaar heropend. Wie Sabine enthousiast wil zien, moet zich hier door haar laten rondleiden. “Het is een prachtig voorbeeld van de integratie van oud en nieuw, van hoe verschillende stijlen en tijdperken tot één geheel zijn gemaakt”, vertelt ze wijzend op oude details in het moderne, lichte gebouw. “Neem de balken aan het plafond – die stammen nog uit de tijd dat Lodewijk Napoleon, de broer van, hier een paar maanden woonde en werkte.” In wat toen zijn kapel was, zitten nu studenten achter flatscreen computers, omgeven door wanden vol oude en vergeelde boeken. Hergebruik Niet zo lang geleden was Sabine zelf nog student. Eind 2008 studeerde ze af aan de TU in Delft en vorig jaar keerde ze terug naar Utrecht waar ze eerder aan het Nimeto werd opgeleid tot schilder en een jaar de hbo opleiding Bouwkunde volgde. Haar afstudeerproject deed ze in Parijs. Daar

werkte ze mee aan het ontwerp voor de verbouwing van een abdij tot multifunctioneel gebouw voor de reïntegratie van daklozen. Een project dat naadloos aansluit bij haar afstudeerrichting: hergebruik. Hergebruk is hip, weet ze, want het heeft een milieuvriendelijke imago. Het kan ook milieuvriendelijk zijn om oude materialen opnieuw te gebruiken of een leegstaand pand niet te slopen, maar er een andere bestemming voor te vinden. Hergebruik is echter niet iets van gisteren of vandaag, maar al zo oud als de weg naar Rome, zegt Sabine. “Je ziet het vaak nog in oude kerken. Uit geldgebrek werden daarvoor ook vaak oude stenen hergebruikt.” De door architect Pascal Grosveld gerenoveerde universiteitsbibliotheek, dat bestaat uit meerdere panden rond een grote binnenplaats, vindt ze in Utrecht dus één van de mooiste voorbeelden van hergebruik. Een ander mooi voorbeeld is volgens haar het Stadhuis. Ook hier heeft de architect, Enric Miralles, moderne architectonische vondsten verweven met de historische elementen van het Middeleeuwse gebouw.

Geheimen Het is geen goede tijd voor architecten om een baan te vinden. “Alleen al voor een stageplek melden zich tientallen afgestudeerden”, zegt Sabine. Mede daarom is ze afgelopen oktober onder de naam BienArchitecture voor zichzelf begonnen. Naast haar eerste opdrachten maakt ze tijd voor architectuurlessen op scholen en rondleidingen voor Utrechts’ architectuurcentrum Aorta. Tijdens de dagen van de architectuur verzorgt Sabine de ‘etalageroute’, een route langs leegstaande en bewoonde verdiepingen boven winkels. “Hartstikke leuk”, vindt ze dit werk. “Ik wil mensen graag op een andere manier naar gebouwen laten kijken, ze de geheimen van een gebouw laten zien en ze enthousiast maken voor mijn vak.” Utrechtse architectuurvierdaagse Een fietsroute langs panden die een tweede leven hebben gekregen of langs (voormalige) kraakpanden, uitleg van architecten in en over bouwput Vredenburg, een historisch overzicht van het stationsgebied. Van donderdag 24 t/m zondag 27 juni staat Utrecht in het teken van architectuur. Meer informatie en het programma is te vinden op: www. dagvandearchitectuur.nl

4


2010

A.L. Snijders, kampioen van het Zeer Korte Verhaal De echtheid van het ZKV zit hem in iets vreemds, iets ‘rarigs’.


5

2010

Avonden. Hij laat het zich allemaal welgevallen, vriendelijk en beleefd. Maar of hij het nou leuk vindt, al die boeken van hem in de kast te zien staan? “Nee, eerder het tegendeel, ik vind het een beetje gênant. Al gaat dat er wel een beetje vanaf, vroeger vond ik het écht heel erg.” Ooit schreef hij: ”Ik wil mijn werk goed en onopvallend doen, ik wil geen strijd, geen competitie, geen concurrentie. Het werk zelf geeft de maat aan.”

‘Nog een quote toevoegen, speelser’

door sylvester hoogmoed

beeld frank dries

Dakloos zijn uit eigen vrije wil, dat lijkt hem het mooiste wat een mens bereiken kan. Maar zelf is A.L. Snijders daar naar eigen zeggen te schijterig voor. De specialist van het ´zeer korte verhaal´ werkte jarenlang op de politieschool in Lochem, terwijl hij zichzelf als anarchist beschouwt. Minder raar dan het lijkt, want agenten zijn dat volgens hem diep van binnen ook.

J

uni 2010, landelijke verkiezingen en het WK voetbal bepalen het nieuws. Geen goede aanleidingen voor een interview met schrijver A.L. Snijders. Over politiek praat hij zelden, evenmin als over kunst en religie: ”Daar word ik wanhopig van, dat zijn onverifieerbare onderwerpen,” schreef hij in een van zijn ‘zeer korte verhalen’. Ook voor praatjes over voetballen ben je bij hem aan het verkeerde adres, al bezocht hij een keer een wedstrijd van De Graafschap tegen Heracles, op uitnodiging van een kok en een acquisiteur, die het ongehoord vonden dat hij nog nooit in een stadion was geweest.

Welvaart is ook maar een afspraak. Een betere reden is het feit dat juni is uitgeroepen tot ‘maand van het spannende boek’. Niet dat hij thrillers schrijft, A.L. Snijders, maar spannend zijn de ‘Zeer Korte Verhalen’ (ZKV’s) waarin hij gespecialiseerd is zeker. Snijders: “De echtheid van het ZKV zit hem niet in de lengte, maar er zit iets vreemds in, iets ‘rarigs’. Zonder dat dat door mij erin geprutst is. Zelf ontdek ik dat nauwelijks, maar mijn vrouw – dat is de enige die ze allemaal kent - heeft gezegd: er zit vaak iets ongemakkelijks in die verhaaltjes.” Hij leest er eentje voor, uit zijn eerste bundel:

“In mijn huis kan dat gebeuren. Ik kwam een kamer binnen waar ik drie jaar niet was geweest. De radio stond aan. Die had drie jaar geluid gemaakt, wat niemand had gehoord. Ik luisterde. W.F. Hermans werd geïnterviewd door iemand van de NCRV. Die wilde weten wat er van de Nederlandse literatuur uit de negentiende en twintigste eeuw zou overblijven. Hermans zei: ‘De gedichten van De Schoolmeester, enkele bladzijden Multatuli, het hele werk van Nescio’. Daarna deed ik de radio uit.” “Dat is echt gebeurd, heel merkwaardig. Ik schrok ontzettend toen ik de deur van die kamer opendeed en hoorde praten. En ik ben het ook nog met hem eens: de gedichten van De Schoolmeester zijn fantastisch, Multatuli natuurlijk ook - maar lang niet alles – en van Nescio: alles!” Dakloos, oervorm van de mens Het huis waarin drie jaar lang een radio geluid maakte zonder dat iemand dat hoorde bestaat uit drie aan elkaar gebouwde oude woningen vol kamers, op het platteland tussen Lochem en Zutphen.

‘Ik wil geen strijd, geen competitie, geen concurrentie’

“Ik ben heel erg aan dit huis gehecht, aan bezit in het algemeen. Omdat ik me realiseer dat het allemaal maar aan een zijden draad hangt. Het kan elk moment in elkaar storten, dus zolang ik het heb vind ik dat fantastisch. Ik heb eens iets gelezen over een Argentijnse familie uit de hogere middenklasse, die door de economische crisis ineens niks meer had. De moeder zei toen: ‘Welvaart is ook maar een afspraak.’ Daar ben ik heel erg van doordrongen. Als je iemand een geldbiljet geeft, een papiertje met een cijfer erop, dan zit daarachter een heel groot virtueel netwerk zit van afspraken, vertrouwen en strijd.”

‘Nog een quote toevoegen, speelser’ Soms droomt hij wel eens van een nomadisch bestaan. “Dakloos zijn, dat is de oervorm van de mens. In onze maatschappij zijn het vooral de pechvogels die op straat leven. Maar je hebt ook mensen die de vrijheid zoeken, die niks te maken willen hebben met die gore maatschappij. Dakloos zijn uit eigen vrije wil, dat lijkt me de mooiste status die je bereiken kunt. Maar zelf ben ik daar te schijterig voor, een rijkeluiskindje dat daar alleen maar een paar zinnetjes over kan opschrijven. Ik mis de hardheid om het ook echt te doen.” Anarchie en het mooiste woord dat er bestaat Hij hecht zeer aan zijn vrijheid en noemt zich anarchist, maar toch werkte hij jarenlang als docent Nederlands op de politieschool in Lochem. Dat is minder vreemd dan het op het eerste gezicht lijkt. “Agenten zijn ook anarchisten. Op een andere manier dan ik, maar ze zijn het wel. Ze hebben discretionaire bevoegdheden: mogen tot op

zekere hoogte doen wat ze willen. Ze hebben ook affiniteit met de misdaad, staan daar dichtbij. Je moet geen agenten hebben die daar te ver van afstaan, ze moeten er een neus voor hebben. Maar het is erg belangrijk dat er democratische controle is, om ze aan de goede kant van de lijn te houden.” Tijdens zijn lessen deed hij aan ‘kulturelle Bildung’, en niet zonder succes. “Op een receptie kwam een keer een man naar me toe die vroeg: ‘Bent u leraar geweest op de politieschool in Lochem?’ Ik bevestigde dat. Hij zei: ‘Dan heb ik les van u gehad. Ik weet niet meer hoe u heet, ik weet ook absoluut niet wat u ons geleerd heeft, maar ik weet nog wel dat u het woord gras het mooiste woord uit onze taal vindt.’ Ik sprong bijna een gat in de lucht! Stel je voor dat dát over je herinnerd wordt. Dat mensen je naam niet meer weten, alleen nog maar dat je gras het mooiste woord van onze taal vindt. Om een cliché te gebruiken: ik had echt het idee dat ik niet voor niets geleefd had.” Het ZKV als Nederlandse traditie Dat hij op latere leeftijd een flink oeuvre bij elkaar gepubliceerd heeft, daaraan zegt de inmiddels 72-jarige auteur minder waarde te hechten. Aanvankelijk schreef hij voornamelijk brieven en voor een aantal kranten columns. De zeer korte verhalen schreef hij alleen voor zichzelf, later ook voor een select groepje vrienden en een paar jaar geleden stelde de kleine uitgeverij AFdH hem voor ze te publiceren.

‘Nog een quote toevoegen, speelser’ Sindsdien zijn er drie dikke bundels verschenen, die goed ontvangen werden en hem onder andere een column opleverde bij het literaire VPRO-radioprogramma De

Een roman hoeven we van Snijders niet te verwachten. “Ik heb er het zitvlees niet voor.” Het past volgens hem ook niet in onze cultuur. “Gerard Reve gaf ooit een mooie verklaring voor het feit dat Nederland geen grote literatuur heeft en ook niet kán hebben: ‘Als een meisje hier van huis wegloopt en tegen de avond in Maastricht spijt krijgt, dan kan ze altijd nog een tientje lenen om voor het avondeten nog terug te zijn.’ Het grote drama, daarvoor moet je van Moskou naar Siberië kunnen reizen. Als je in zo’n klein land woont als het onze, dan moet dat wel zijn weerslag hebben op de literatuur. Je kunt hier niet verdwalen of weg zijn. Het ZKV is de meest natuurlijke vorm voor onze literatuur: kleine verhaaltjes in een klein literatuurtje.”

6

utrechtgedicht van de maand Het Utrechtgedicht van de maand is een nieuw initiatief van SLAU en Kunstliefde (www.kunstliefde.nl). Vier jaar lang schrijft elke maand een andere dichter een nieuw gedicht over de stad Utrecht.

door nadine ancher (slau)

030-2318376 [email protected] www.slau.nl


2010

uit ’t hart sn juni 2010

SLAU ontvangt Nobelprijswinnaar J.M.G. Le Clézio SLAU ontvangt Nobelprijswinnaar JeanMarie Gustave Le Clézio op woensdag 30 juni om 20:00 uur in RASA naar aanleiding van de verschijning van zijn nieuwe roman Refrein van de honger. De Frans-Mauritiaanse schrijver Jean-Marie Gustave Le Clézio (Nice, 1940) schreef meer dan vijftig romans, korte verhalen, kinderboeken, portretten en essays. In Frankrijk ontving hij in 1963 als 23-jarige de belangrijke Prix Renaudot voor zijn debuut Procesverbaal en in 2008 ontving hij de Nobelprijs voor Literatuur. Le Clézio is een nomade die zijn lezers mee op sleeptouw neemt. Als milieubewuste humanist trekt hij schrijvend de wijde wereld in; zo reist hij langs oude beschavingen, mythen en vergeten sagen terwijl hij tevens de verdrukten en de misstanden in de moderne maatschappij in het oog houdt. Zijn oeuvre is grensoverschrijdend; de veelal filosofische, poëtische en essayistische avonturen blijken niet te vangen in een afgebakende literaire traditie.

Franse auteurs, is de veelzijdige, maar bescheiden en enigszins publiciteitsschuwe schrijver bij het grote publiek (nog) vrijwel onbekend. Zijn ogenschijnlijk naïeve schrijfstijl zou te complex, zelfs ontoegankelijk zijn. Daarbij komt uiteraard dat Le Clézio zelden een uitgebreid interview geeft en nagenoeg nooit op festivals en jetsetfeestjes verschijnt. Wellicht zou hij zelf wat betreft zijn vermeende teruggetrokkenheid teruggrijpen naar eerder door hem gedane uitspraken betreffende het schrijverschap en de rol van literatuur: het is beter vrij te zijn in eenzaamheid, dan machtig in gevangenschap of er zijn teveel culturen op de wereld die tot stilte veroordeeld zijn.

Van Le Clézio verschenen eerder onder meer In volle zee, De Afrikaan, Diego en Frida, Omwentelingen, Gouden vis en Angoli Mala. Zijn nieuwste boek, Refrein van de honger, is een vrouwenportret van alle tijden, deels geschreven als een eerbetoon aan zijn moeder, een meisje van twintig dat ondanks zichzelf een held werd. Le Clézio schetst in deze roman het Parijs van vlak voor de Tweede Wereldoorlog. Hij reconstrueert niet alleen zijn familiegeschiedenis met beelden waaruit blijkt dat de gegoede burgers vaak antisemitisch en pro-Hitler waren, maar hij lardeert zijn verhaal eveneens met fraaie details over de financiële malaise, de politieke situatie en de technische vooruitgang.

quote toevoegen

Ondanks zijn internationaal gerenommeerde status als een van de allergrootste

jo van daalen Column

Wipeout op de fiets Mooie uitspraak van Rinda den Besten na de finish van de Giro etappe: ‘Utrecht is een echte fietsstad’. Het klopt ook nog. Utrecht stikt van de fietsen. De vraag is echter: ’Is Utrecht een goede fietsstad?’. Nou nee! Ik fiets veel. Op werkdagen van Overvecht naar Papendorp. Onderweg kom ik maarliefst 23 stoplichten tegen. Telkens staat dat licht op rood en net als ik stil sta, springt het op groen. Springt het niet op groen, dan moet ik heel lang wachten. Ik niet alleen, alle weggebruikers. Twee minuten lang staat iedereen elkaar verbaasd aan te kijken. Net als het hele kruispunt gezamenlijk een kaartje wil gaan leggen, wordt een stoplicht wakker en kan, een voor een, iedereen zijn weg vervolgen. Is de overlast van de stoplichten van je bagagedrager afgevallen, dan komt het volgende gezeik: Je mag nooit eens een stukkie rechtdoor. Overal ligt wel een weg open en moet je oversteken. Tweehonderd meter verder mag je terug. Dikke kans dat je zeshonderd meter verder wéér mag over-

steken. Zijn de wegwerkzaamheden klaar, dan beginnen ze een week later gewoon verderop. Het lijkt verdomme het spelletje wipeout wel! Tegen een stoplicht schelden is leuk, maar tegen een automobilist is nog veel leuker. Die zeggen vaak nog wat terug. Hilarische gesprekken levert dat op, ik kijk er zelfs naar uit. Gelukkig geven ze je er alle reden toe. Sinds een jaar of tien staan stoplichten voor fietsers rechtdoor en auto’s rechtsaf tegelijkertijd op groen. Dat geeft gevaarlijke situaties omdat half autorijdend Nederland denkt: ‘Groen is groen, karren maar’. Dat worden altijd mooie gesprekken, vanaf de motorkap weliswaar, maar toch. In onvervalst APU (Algemeen Plat Utrègs) heb ik een taxichauffeur verrot moeten schelden. Die op zijn beurt in het Arabisch mij weer van alles toewenste. Waarom? Omdat hij niet wilde begrijpen dat haaientanden schreeuwen: Stoppen! Volgens hem hoefde hij alleen voor auto’s te

stoppen. Lekker dat zelfs beroepschauffeurs de regels niet kennen. Gelukkig heeft de gemeente wel gedacht aan de wielrenner. De fietspaden rondom Utrecht zijn zo hobbelig, door de wortels van de bomen, dat je op je racefiets niet alleen lekker aan het cardio-en bent, maar je krijgt er ook direct een Vanessa-trilplaat workout bij. Wat een voordeel je niet kunt halen uit achterstallig onderhoud. Zo Rinda, nog steeds van mening dat Utrecht een fietsstad is? Ja? Dan heb je de komende vier jaar om ervoor te zorgen dat het ook een goede fietsstad gaat worden. Ik ben nog lang niet klaar eigenlijk, dus vraag ik je oprecht: ‘Fiets je een keertje mee?’

Neem de ruimte spelen op straat

7

8



9

Doorbreek die sleur en speel! Kunstenares met een missie brengt speelsheid terug in straatbeeld

door marcia ottevanger

beeld ilvy njiokiktjien, arie langerak, jaap van der meij

Spelen is niet alleen voor kinderen! Iedereen zou weer eens moeten spelen! Kunstenares Everdien Breken zou deze boodschap wel uit kunnen schreeuwen. Ze mist onverwachte leuke grapjes in het straatbeeld en wil daarom mensen verrassen met kleine uitingen van speelsheid. Wie de afgelopen weken in Utrecht vervaagde krijtcirkels of zelfs een heel hinkelpad is tegenkomen, weet nu: spelen mag! Op meerdere locaties in de binnenstad zette Breken haar spelletjes al uit, bedoeld voor iedereen die zin heeft in een sprongetje terug naar zijn jeugd. Met het project studeert ze af aan de Hogeschool voor de Kunsten, maar wil ze de Utrechter vooral laten zien dat je af en toe best iets geks mag doen. Spelen op Straat voor beginners.

-

torengr .

ijne Beg

heren Predik hof kerk

Lange aat Viestr

Plompe-

t

straa

Breed

Pauwstraat

Wittevrouw enstr.

Drift

Vo or srta at

OU DE G R A C

arkt

Varkensm

h van Wijck

in

de

aat

rstr

te Wa

de ska

Van Asc

Die ontwikkeling merkte Breken steeds vaker op in haar dagelijkse leven. ,,Ik herinner me een museumbezoek van een paar jaar geleden met mijn dochter. Ze genoot van een mooi gekleurd kunstwerk en maakte daarbij blijkbaar teveel geluid. Een bezoekster beet ons toe dat het ‘hier een museum is hoor’. Alsof je alleen met een serieus gezicht van kunst mag genieten!’’, zegt Breken verontwaardigd. Het was een van de ‘triggers’ om spelen tot het centrale thema van haar afstudeerproject aan de Hogeschool voor de Kunsten (HKU) te maken.

nple

e

ka

euw

Ni

e

e Wolv

kad

Janskerkhof Jansk erkhof

rg

bu

Vi n

li ge E

ke

n

Lan

Neude W eerd zijde

HT

kaartje met stipjes

Nobelsraa tt

Minre erstr. broed

. str

Stadhuis

Van cirkels en forensen

sp in le

Hoog Catharijne

Gr ac ht

on

plein Dom

ti Sta

. str

th

be

sa

Binnenstad Utecht

Kr.

Dom

at stra

e Nw

l ade

Z

t

rin

t ach e Gr

sin

Kortetraat es Sme

g el

at tra ees Sm e g Lan

De zon schijnt over een van die stukjes Utrecht waar mensen altijd haast hebben. Een snelweg van forensen die pendelen tussen station en kantoor. De strook stoeptegels op het Jaarbeursplein stuurt de voetganger zo direct mogelijk naar zijn doel. Heel handig en doeltreffend, maar voor Everdien Breken is dit plein het summum van een geregisseerde omgeving. Een omgeving waar niets meer aan toeval of speelsheid wordt overgelaten. Een goede plek voor een van haar krijtacties dus.

Kom ook spelen op:

uwVro nstr. e jutt

str.

t

erk asbolw Serva

t

HT

a stra

G RAC

ijn e

weg

h er

g Sprin

c at

ieuw

ge N

OUDE

g Bri

a tra

ns

itte

euw

. b.srt

Lan

Ham

at

rstra

Have

He

Ni

eg gw

Jaarbeursplein

aa str

ren

Kortestr. w Nieu

Mariaplaats

Sp

Centraal station

Op het Janskerkhof stappen studenten en in pak gehesen mensen met laptoptassen in en uit de stadsbussen. Het is een komen en gaan van gehaaste volwassenen op weg naar een volgende afspraak. Vlak voor hun neus voltrekt zich iets geks, iets wat niet hoort in de vaste waarden van ‘hun’ bushalte in Utrecht. Op de grond zet een kunstenares omringd door bakjes krijt een hinkelpad uit. Blauw, roze, paars, groen, strakke vakken met aan het einde een mooie halve cirkel om het hele pad nog een keer in omgekeerde volgorde te kunnen hinkelen. Ontwijken kan niet meer en dat hoeft ook niet, want kunststudente Everdien Breken (49) tekent het spel speciaal voor alle haastige passanten uit. Het is haar cadeautje aan de gehaaste mens, een manier om de speelsheid in jezelf voor heel even weer terug te vinden. De cultuurhistoricus Johan Huizinga wees ons er al op in de jaren dertig van de vorige eeuw. In zijn boek ‘Homo Ludens’ noemt hij spelelementen een essentieel onderdeel van onze cultuur. Een spel is volgens hem geen kinderlijk tijdverdrijf maar een noodzaak. Anno 2010 is die opvatting vaak mijlenver weg van de dagelijkse gang van zaken.

r te

Gee

s-A

aa col

Ni

w.

.d

Nic

Twijnstr.

str .

r. nst

ete

gni

2 juni om 14.00 uur bij de Martinusbrug (tussen de Catharijnesingel en de binnenstad) 19 juni om 14.00 uur op het Damrak in Amsterdam 29 juni om 14.00 uur op de Beurstraverse in Rotterdam 24 augustus om 16.00 uur in de Krugerstraat in Utrecht Krijt meenemen mag, spelen moet! www.spelenopstraat-site.nl

Op de tekentafel thuis in Zaltbommel heeft Breken haar plannetje helemaal uitgetekend. ,,Het is een moeilijke locatie met heel veel informatie. De route loopt van de roltrap schuin over het Jaarbeursplein richting het zebrapad helemaal aan de andere kant. Daar midden overheen ligt een lijn tegels voor blinden- en slechtzienden. Dat wordt de basis’’, vertelt ze. Op de tekening is een wirwar van cirkels te zien, die het geregisseerde plein moeten gaan bedekken, een superhinkelpad voor volwassenen. Bij elke nieuwe actie is Breken helemaal enthousiast en vol goede moed. ,,Ik heb altijd geluk. Dit gaat goed komen’’, lacht ze ook deze keer. Met zelfgebakken ‘volwassenenkrijt’ – stukken krijt van een 30 centimeter lang en zo dik als een arm – gaat ze samen met andere kunststudenten de stoeptegels van het Jaarbeursplein te lijf. Cirkel voor cirkel, grote en kleine rondjes, wordt het plein gevuld. Onder het toeziend oog van wat agenten en vuilnismannen verschijnt er beetje bij beetje een patroon. Mede-studente Chrysoula is razend enthousiast. Zelf broedt ze nog op een goed afstudeerplan. ,,Mooi om te zien dat Everdien een hele duidelijke visie heeft en daar ook echt voor gaat. Het mooie aan haar werkwijze is ook dat je mensen wijst op de mogelijkheid tot spelen en ze op een voor hen onbekende manier een connectie laat aangaan met de openbare ruimte. Je biedt ze een opening om uit het gewone alledaagse te stappen. En ik denk ook dat je hiermee een zaadje plant in de hoofden van mensen om in de toekomst anders naar de wereld te kijken. Dus ik help Everdien hier graag bij!’’ Op zoek naar actie Ondanks het mooie weer en de goede bedoelingen blijkt het niet altijd even gemakkelijk om voorbijgangers actief aan het hinkelen te krijgen. Veel mensen stappen voort met hun neuzen in de wind. Vaak zien ze niet eens dat er zich een tijdelijke speeltuin onder hun voeten bevindt. Het maakt Breken niet moedeloos. ,,Nee hoor, dat komt vanzelf wel. Bovendien zijn er geen regels. Je hoeft niet per se te hinkelen, alleen kijken en er een beetje omheen lopen is ook een manier’’, vindt ze. Als even later een zakenman met aktentas de sprong waagt, is ze echter wel zichtbaar in haar nopjes. De man lukt het om het hele patroon op één been af te leggen. ,,Leuk!’’, roept hij nog, terwijl hij over het pad vliegt. Zijn actie levert veel meewarige blikken en gelukkig ook wat applausjes op. Dit was precies waar Breken naar zocht. Weinig voetgangers zijn echter zo vrij in hun doen en laten dat ze voor het oog van tientallen andere mensen hun speelse kant de boventoon laten voeren. Ook daar weet de vastberaden kunstenares ter plekke wel een oplossing voor. Verspreid over het pad laat ze zogenaamd achteloos de supergrote krijtjes slingeren. ,,Gewoon eens kijken of iemand er wat mee doet.’’ Het werkt. Hoewel sommigen er alleen maar over struikelen, zijn er ook actievelingen die er eentje oppakken. Het levert een paar extra tekeningetjes en een enkele neergekalkte voornaam op tussen de strakke cirkels. Anders dan vantevoren bedacht, is dit juist de speelsheid waar Breken zo naar zoekt. Blij zegt ze: ,,Meer dan een paar huppeltjes had ik niet verwacht. Die waren er ook, dus dat is goed. Dat de grote krijtjes een extra succes zijn is mooi. Het laat zien dat ook speelsheid zich niet laat regisseren.’’

10

Doe het zelf

Ook een verrassend spel voor volwassenen maken? vouwwijze

1

3 2

benodigdheden

vouwblad

Zo ga je te werk. Je neemt dit vouwblad uit de krant en vouwt het langs de aangegeven lijnen. Zo heb je een inspiratieboekje dat je in je zak kunt steken. Je kiest je stad en gaat op zoek naar een plek. Het moet een plek zijn waar absoluut geen auto’s komen: veiligheid is erg belangrijk. Je zoekt een plek waar je je spel ‘in de loop’ kunt tekenen. Zodat mensen er bijna achteloos mee in aanraking komen. Ze lopen er immers toch iedere dag? Kies intuitief. Er komt een moment dat je voelt ‘hier is het’. Blijf er dan een tijdje om te zien hoe mensen jouw plek gebruiken. En zoek een startpunt, een element in het straatbeeld dat je aanspreekt. Dat kan een lange lijn zijn, een bepaald tegelpatroon, een putje in een stoep. Maak een paar foto’tjes om je geheugen te steunen. Test even hoe de ondergrond reageert op krijt. Vlak is goed. Hoe hobbeliger het oppervlak, hoe lastiger. Kies een plek waar de regen je werk weer zal uitwissen. Je gaat immers geen graffiti maken. Neem een paar maten, zodat je thuis weet hoe groot je moet denken. Dan ga je naar huis en maakt een plannetje, een schets. Vorm is belangrijk. Je maakt geen kinderspel. Je wilt dat straks zichtbaar is dat het spel door jou, een volwassene, is getekend. Maak het plan niet te ingewikkeld. Het is ideaal als je het patroon in een half uurtje, een uur kunt tekenen. Schakel anderen in als je grotere plannen hebt. Dan maak je je materialen. Voor het tekenen van cirkels heb je een stok nodig en een


touwtje met twee lussen. Voor het maken van vierkanten en driehoeken gebruik je het tegelpatroon. Of je maakt een mal. Of je vertrouwt op je inspiratie en je tekentalent. Voor een eenvoudig hinkelpad heb je twee dozen stoepkrijt nodig. Voor een ganzenbordspel koop je twintig dozen. Als je nog ambitieuzer bent maak je zelf je krijt met het recept op deze pagina. Grootste krijt tot nu toe gesignaleerd was 45 cm lang en 10 cm in doorsnee. Maar wat houdt je tegen....? Test je materialen en je tekenvaardigheid door een paar proeftekeningetjes te maken. Ben je tevreden, dan ga je aan de slag. Zelfs miezermotterig weer houdt je niet tegen. Krijt glimt heel mooi op een natte stoep. Maar zon is beter, veel beter. Je schetst je patroon, breekt je krijtje doormidden en trekt de lijnen na met de brede kant van het krijt. Zodat het patroon goed te zien is. Reageer op de omgeving, volg je ingevingen. Je plan is van het soort ‘vast maar flexibel’. Als je klaar bent, en tevreden met wat je hebt gemaakt, dan zoek je een plekje waar je kunt zitten om jouw spel in alle rust te bekijken. Je wilt immers zien wie er op jouw uitnodiging ingaat. Sommigen zullen je spel niet zien, zelfs niet als ze er overheen lopen. Zij zijn met hun hoofd ergens anders dan met hun voeten. Anderen zien het wel, maar vinden spelen op straat ‘gek’. Een taboe dat jij met je spel wilt doorbreken. Weer anderen maken spontaan een huppeltje of een paar sprongen. Kijk hoe het gaat, en laat je verrassen door wat je spel teweeg brengt!


vouwblad

11

12



13

werkte beter. Als mensen aan komen lopen en ze zien zo’n pad, dat ze meteen herkennen en waarvan ze de regels kennen, zijn ze toch eerder geneigd een sprongetje te wagen’’, concludeert ze. Om de gemiddelde voorbijganger dus aan het spelen te krijgen, kan je niet zomaar alle regels loslaten. Een beetje houvast vinden ‘wij’ als voetganger die de intentie had snel door te lopen naar werk of trein, maar soms wel over te halen zijn tot wat ‘fun and games’, toch heel belangrijk. Dus, hinkelpaden zien we op de Utrechtse voetpaden en pleinen zeker nog terug deze zomer.

Ganzenborden zonder regels Dat elke actie compleet anders is, bewijst het spel dat Breken organiseerde op een drukke zaterdagmiddag midden in de binnenstad van Utrecht. Hier geen haastige treinreizigers en kantoorgangers, maar mensen op zoek naar een leuk dagje shoppen of gewoon een beetje rondkijken in de stad. Het alternatieve ganzenbordspel dat zich voor hun neuzen ontrolde, paste daar eigenlijk best goed bij. Samen met vijf creatieve studiemaatjes ging ze er aan de slag met tientallen bakjes krijt. Het resultaat was een spel met dobbelstenen en vol opdrachten als ‘schreeuw!’ en ‘lach naar de Domtoren’. ,,Veel mensen keken alleen maar toe, omdat het er zo kleurrijk uitzag. Anderen speelden het hele spel uit, van voor tot achter’’, vertelt studente Chrysoula. Mieke uit Odijk was zo’n bezoekster die een dagje Utrecht zag veranderen in een potje ganzenborden voor de deuren van het stadhuis. ,,Ik vond het hartstikke leuk! Wel een beetje gek om een spel zonder regels te spelen. Ik miste toch van die elementen zoals de gevangenis’’, lacht ze. Iedereen die meedeed ‘won’ een button. ,,Maar het ging natuurlijk om het spelen!’’, zegt Breken. En dat liep al snel beter dan zelfs gepland. ,,We probeerden bij dit spel mensen echt over te halen mee te doen. Dat was weer een heel andere tactiek dan bij het uitzetten van een hinkelpad waar mensen zelf aan de slag gaan. Het ging zo goed dat we uiteindelijk zelfs op de muren van het stadhuis begonnen te tekenen!’’, vertelt ze. Niet echt met succes, want dat was het soort speelsheid wat de gemeente toch te ver ging. Binnen enkele minuten had de kunstenares haar krijtjes verwisseld voor een emmer en een mop. ,,En terecht. Ik wil meer speelsheid in de openbare ruimte, maar dat moet niet verward worden met graffiti. Ik ben er niet op uit om alle regels aan mijn laars te lappen.’’ Alles kan speelser Alles op straat kan veranderen in een spel of een speels element. Alles, vindt Breken. ,,Sinds spelen zo’n essentiële rol in mijn kunstprojecten is gaan vormen, begin ik zelf ook overal het spelelement van in te zien.’’ Ze keek de kunst voornamelijk af van haar grote inspiratiebron architect Aldo van Eyck. Hij is de naoorlogse grondlegger van de speeltuintjes zoals wij die nu kennen. Geen wipkippen, maar klimrekken en koppeltjeduikrekjes. Het speelobject staat stil, het kind beweegt.,,Ik zie bij mijn eigen kinderen terug dat dit werkt. Met de ‘nieuwerwetse’ spelelementen was mijn dochter binnen vijf minuten uitgespeeld, maar met de stapstenen van Van Eyck was ze veel langer bezig. Zijn speelobjecten nodigen uit tot het gebruiken van je fantasie. Dat wil ik volwassenen ook weer laten ervaren’’, licht ze toe. De met vet krijt neergezette cirkels en vierkanten in de Utrechtse straten zijn dan ook helemaal geïnspireerd op Van Eyck’s speelplaatsen. We kunnen niet zonder regeltjes Na hinkelpaden, cirkelpatronen en ganzenborden kijkt Breken terug op een heel wisselend resultaat in Utrecht. ,,Het gekke is dat mensen toch heel erg zoeken naar regels bij een spelletje. De cirkels leken voor veel mensen misschien teveel op versierselen dan op een spel. Het hinkelpad

Boordevol ideeën Krijt is vrolijk en een handig hulpmiddel voor een leuk spelletje op straat, maar het hoofd van Breken zit nog vol met allerlei andere manieren om het leven spannender te maken. ,,Ik ga krijt zeker vaker gebruiken. Het is echt een snelle manier om mensen uit hun ritme te trekken en aan het spelen te krijgen. Maar ik broed alweer op heel veel andere ideeën’’, vertelt ze. Een goed voorbeeld is haar bijzondere tafeltennistafel. Niets is daarbij wat het lijkt. De tafel zelf is vervangen door televisieschermen waarop je te zien bent terwijl je speelt. Je kijkt dus naar jezelf in plaats van naar een groene tafel. Het is een spel geworden waarbij de conventies van het tafeltennis goeddeels genegeerd worden, waardoor je zintuigen op scherp komen te staan. ,,Het leuke is dat het zo verwarrend werkt bij mensen die het al uitprobeerden. Gewoon tafeltennisen gaat haast niet meer.’’ Het is Breken niet snel gek genoeg. Met elk ‘gewoon’ gebruiksvoorwerp zou je iets geks kunnen beleven. Zo denkt ze bijvoorbeeld al aan poëzie tijdens het tanken. ,,Waarom niet? Het is een saai klusje, waarbij je best eens verrast mag worden.’’

Recept voor “volwassenenkrijt” Dit heb je nodig om zes krijtjes te maken van 45 cm lang en 10 cm diameter: Voor de mallen: twee pvc buizen van 50 cm lengte en 10 cm diameter, over de lengte doormidden gezaagd twee afsluitdoppen voor de buizen een rol tape tiewraps afwasmiddel poetsdoekje Voor de houder: twee stevige kartonnen dozen een potlood een stanleymes tiewraps Voor het gips: een rol vuilniszakken een 5-liter emmer met een tuitje een maatkan een roerstok een grote lepel 25 kg modelgips (verkrijgbaar bij de handelaar in kunstenaars-benodigdheden) in water oplosbare kleurstof

(oven) of een dag (in de zon). Zet alles wat je nodig hebt klaar op een plek waar knoeien niet erg is en waar je de ruimte hebt; Neem een van de dozen en teken de vorm van de afsluitdop twee keer op de bodem van de doos. Snij deze rondjes met een stanleymes net iets groter uit; Maak de twee dozen stevig aan elkaar vast met tiewraps (zie foto), dit is je houder;

sel komen. De massa moet ongeveer zo dik worden als yoghurt. Is het te dik geworden, doe er dan nog wat water bij; Doorwerken is geboden – gips wordt binnen 10 minuten hard. Vul de beide mallen met de gipsmassa tot iets onder de rand. Als er een beetje gips door de kieren komt is dat niet erg, dat haal je later weg. Pas op, gips kan warm worden tijdens het drogen;

Doe wat onverdund afwasmiddel op een doekje en wrijf er de binnenkant van de mallen en de doppen mee in. Dit zorgt ervoor dat de mal straks makkelijk loslaat;

Emmer, lepel en roerhout gewoon op laten drogen – het gips tik je er af als het droog is. Als je meer van schoonspoelen houdt, gooi dan het spoelwater niet door de afvoer want dat verstopt je leidingen. Gooi het spoelwater liever ergens onder een struik;

Spreid plastic vuilniszakken uit over je werkoppervlak. Zet de houder, het gips, de roerstok, de lepel en de emmer klaar;

De mallen 1 uur laten staan om het gips te laten harden; Leg twee vuilniszakken op een tafel;

Zet de mallen in elkaar met behulp van tape en tiewraps (zie foto). Tape ook de dop stevig aan de onderkant van de koker. Als het goed is zijn er geen kieren. Tie wraps zijn voor extra stevigheid, gips is nogal zwaar; Zet de mallen in de houder met de open kant naar boven. Controleer of de mal makkelijk in en uit de houder gaat, snij eventueel de opening nog wat bij; Meet 5 liter water af in de emmer. Voeg eventueel kleurstof toe, niet te zuinig want het gips maakt van felrood bleekroze;

Werkwijze:

Leg twee andere vuilniszakken klaar op een plekje in de zon of zet de oven aan op 40 graden en leg bakpapier op een bakplaat; Haal de mallen uit de houder en leg ze op tafel; Verwijder de tie wraps en het duct tape. Het krijt dat nu tevoorschijn komt is nog kwetsbaar dus je moet een beetje voorzichtig zijn; Laat de krijten een halve dag in de zon of in de oven drogen;

Zorg er voor dat je nu uurtje ongestoord kunt werken; We gaan twee volwassenenkrijten per keer maken. Als je de mallen hebt gemaakt en alle materialen hebt verzameld kost het maken van twee krijten je ongeveer een uur. Drogen van de krijten kost ongeveer een halve dag

Klaar! En veel plezier er mee! Los het gipspoeder op in het water door lepel voor lepel het gips uit te strooien op het wateroppervlak. Stevig roeren, probeer te voorkomen dat er klontjes in het meng-

14



15

2010

kokStaal

Sla-lala-lala

Salade

met gegrilde courgette, geroosterde groene asperges en citrusdressing

‘Je moet een beetje gek geboren zijn om speels te kunnen blijven’ Everdien Breken (49) uit Zaltbommel, moeder van drie kinderen, heeft weinig weg van de gemiddelde kunststudent. Met een technische opleiding als achtergrond en een lange carrière in ICT, besloot ze vier jaar geleden het roer om te gooien en haar geluk te beproeven in de wereld van de kunst. Ze startte, naast een eigen bedrijf, een opleiding aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Spelen op straat is haar afstudeerproject voor de masteropleiding van de HKU. ,,In het begin was ik bang van het witte vel papier, bang om iets te tekenen wat niet perfect zou zijn. Ik heb echt moeten leren om te durven kunst te maken’’, vertelt ze. Inmiddels is ze die beginnersbarrière helemaal voorbij en durft ze haar kunst te delen met iedereen die speels genoeg is deel te nemen aan haar ‘Spelen op straat’ project.

“Ik denk dat je een beetje gek geboren moet zijn om als volwassene nog speels te kunnen blijven. En meedoen met je eigen kinderen helpt natuurlijk ook!’’ In haar vorige baan als manager viel het Breken zwaar dat er weinig ruimte was voor onvoorspelbaarheid en speelse ideeën. “Als ik eenmaal voor een richting had gekozen, kon ik daar niet meer van afwijken. Terwijl ik graag een nieuw idee direct omarm” In haar atelier van de HKU kan dat wel. Daar is ze de baas over haar project en kan ze mensen die haar speelprojecten testen elke kant op leiden die ze wil.

Gebaande paden Breken heeft gekozen voor speelprojecten als kunst omdat ze vindt dat speelsheid ontbreekt in de openbare ruimte. “Alles is geregisseerd. Kijk maar eens om je heen: daar ligt de busbaan, daarnaast een voetpad, een strook voor blinden, een fietspad en weer een stoep. En overal borden om je erop te wijzen dat het precies zó moet. Ik wil die regie doorbreken door mensen de kans te geven eens iets heel anders te proberen.’’ De met krijt getekende spelletjes op de weg geven mensen de kans dit te doen. Dat speelsheid in de maatschappij ontbreekt, viel haar al veel vaker op. “In musea bijvoorbeeld of in een supermarkt. Daar wordt je in vaste banen doorheen geleid. Alles om je heen wijst er op hoe je je zou moeten gedragen, en dat dóen we dan ook. Zomaar iets geks doen hoort niet en kan ook eigenlijk niet. Naar kunst moet je met een serieus gezicht kijken en vooral afblijven. Daarom wil ik kunst maken waarbij dat niet hoeft.’’

soort grote schelp in het Boijmans van Beuningen museum in Rotterdam. Als er doorheen loopt, merk je dat er iets mis mee is, maar wat precies is niet duidelijk. Pas als je het object aanraakt, voel je het. De schelp raakt net de grond niet aan en beweegt zachtjes door je aanraking. Dat effect ontdek je pas als je over de drempel heengaat van normale kunst en besluit om de schelp aan te raken. Die speelsheid vind ik prachtig.’’ Ook van een Amsterdams project van de kunstenares Esther Polak raakt Breken helemaal enthousiast als ze erover vertelt. “Amsterdammers werden uitgerust met GPS-apparaten. De locaties waar zij zich bevonden, vormden een kaart van de stad. Nog leuker was dat iemand de regels ging aanpassen – dat is pas echt spelen! – en ging proberen om een vogel te tekenen met de route die hij liep. Fantastisch toch?’’

Dressing Staafmixer, sap van 1 uitgeperste grapefruit, 500ml witte wijnazijn, ca. 1,5 dl citrusdressing, 10 blaadjes basilicum, snufje peper en zout, theelepel suiker, theelepel mosterd.

33 jaar levenservaring, 18 jaar culinaire eigenwijsheid door tom staal beeld sander luske

Missie De kunstenares met een missie zou graag zien dat iedereen een beetje speelser zou worden. Tips daarvoor heeft ze nog niet echt. “Ik denk dat je een beetje gek geboren moet zijn om als volwassene nog speels te kunnen blijven. En meedoen met je eigen kinderen helpt natuurlijk ook!’’

Misschien zit u nu wel met u pasgekochte straatnieuws op een terras. Bent u van het vrouwelijke geslacht dan acht ik de kans groot dat u een rosé heeft besteld. Proost! Waarschijnlijk heeft u op de kaart gekeken naar het aanbod van de salades. De horeca is blij als u die besteld. Het kost bijzonder weinig om te maken en het is snel klaar. Daarnaast is het gezond en licht. Ik ben gek op sla, omdat je er eindeloos mee kunt variëren. Toch is de ene sla de andere niet. De meeste sla in de supermarkt is smakeloos. Biologische sla is al beter, maar ook die stemt mij niet altijd helemaal vrolijk. Waar dan wel goede sla te halen? Fiets eens langs de vele moestuintjes, bijvoorbeeld op de Gageldijk in Utrecht. Het seizoen voor sla is begonnen en de hobbytelers verkopen vaak voor weinig geld ‘echte’ sla. Doe uw eigen vergelijkend warenonderzoek en proef! Er zijn weinig regels voor het creëren van uw eigen salade. Alles wat u lekker vindt, doet u erin. Maak er een dressing bij en serveer met lekker brood. Er zijn een paar dingen waar u op moet letten. Bij voorkeur de sla niet snijden, maar plukken. Altijd wassen in ijskoud water. Sommige slasoorten moet gewassen worden met zout. Er kunnen beestjes inzitten, maar ik zie dat zo: ‘Als de beestjes het lekker vinden, dan is het goede sla’. Droog altijd de gewassen sla in een slacentrifuge. Sla moet droog zijn, anders hecht de dressing niet. Zorg bij de samenstelling van de ingrediënten altijd ervoor dat er een ‘bite’ in zit zodat de smaak niet te vlak wordt. Denk bijvoorbeeld aan een pittige kaas, pijnboompitten of gebakken spekjes. Experimenteer er rustig op los!

Het goede voorbeeld Breken neemt een voorbeeld aan bekende kunstenaars als Carsten Höller en Ricardo Basbaum. “Holler plaatste een Met dank aan: Kunstenaars: Berhanu Ashagrie Deribew Chrysoula Korovesi Alejandro Ramirez Marina Stavrou Leonardo Vargas Tan Cheng Yan Straat interviews: Coja Jansen Foto’s: Ilvy Njiokiktjien Arie Langerak Jaap van der Meij. Tekst: Marcia Ottevanger Materiaal: Arjan Muis van Blofield Inflatable Chesterfields Grafische vormgeving: Blik Grafisch Ontwerp, Utrecht

Salade Grillpan, koekenpan met antiaanbaklaag, kaasrasp, 1 courgette, 1 pakje groene aspergetips, 2 bakjes veldsla, 4 tomaten in partjes zonder het zaad en kroontje, stukje pecorinokaas, 1 rode ui in halve ringen, 4 eetlepels geroosterde pijnboompitjes, 1 in kleine blokjes gesneden rode paprika, 2 eetlepels kappertjes

Business Club - extra vermelding

business club De leden van de Business Club steunen Straatnieuws. De Business Club is ook te vinden op www.straatnieuws.nl. Als uw bedrijf lid wil worden, neem dan contact op met Straatnieuws: (030) 236 87 44 of [email protected]. Centrum Maliebaan Hulp en advies bij verslavingsproblemen 030 233 45 13 Companero, specialist in loopvlakstructuur postbus 43030, 3540 AA Utrecht 030 233 31 19 of 06 24 70 09 96 www.companero.nl Schrijf-Schrijf Tekst en meer, Oudegracht 267 030 231 41 52 www.schrijf-schrijf.nl, [email protected]

Bereiding Doe het grapefruitsap, azijn, peper, zout, basilicum en mosterd in een mengbeker en mix alles met een staafmixer totdat het een glad geheel is. Voeg nu al roerend de olijfolie toe. Was de veldsla en droog deze in een slacentrifuge. Doe de sla in een grote schaal. Snij de courgette in lange plakken met een kaasschaaf en grill deze aan beide kanten 1 minuut. Rooster de groene aspergetips ca 4 minuten in een koekenpan en schud regelmatig. Gebruik hierbij geen zout, peper of olie. Laat de gegrilde courgetteplakken en geroosterde aspergetips afkoelen. Meng de tomaat, rode ui, kappertjes, paprika, pijnboompitjes met de veldsla. Voeg de dressing toe en meng goed. Het kan zijn dat u wat dressing over houdt, gebruik nooit teveel. De ingrediënten moeten niet zwemmen in de dressing. Verdeel de salade over de borden. Verdeel de plakken courgette rondom de salade. Leg de aspergetips op de salade. Aan tafel raspt u de pecorinokaas naar wens over de salade en eet smakelijk. Varieer rustig met de kaassoort. Een lekkere pittige oude kaas of provolone is hier ook heel lekker bij. Het pittige van de kaas en het zoete van de gegrilde courgette zorgen voor de bite en de tegenstelling in de smaken. Het knapperige van de groene asperges maken deze salade nog extra gezond. Eet smakelijk

Ssense Philipsstraat 7, 3833 LC Leusden Contactpersoon: Theo van Vlodrop [email protected], T +31 (0)33 432 36 70 F +31 (0)33 432 36 71

Nexum cm

Wout van Veen advocaten Daalseweg 219, 3555 SV Utrecht www.woutvanveenadvocaten.nl 30-2513948 [email protected] Landelijk Platform GGz Het LPGGz is een koepelorganisatie met 20 lidverenigingen in de ggz. www.platformggz.nl en www.meldjezorg.nl Maliebaan 71-h, 3581 CG Utrecht 030-2363764 Nexum CM Mediation, Coaching & Contracts Management www.nexumcm.nl , [email protected] 06 53 81 31 78 / 030 2218693

030 22 18 693 06 53 81 31 78 www.nexumcm.nl

Nexum CM staat voor een onderneming die werk maakt van het voorkomen en oplossen van (zakelijke) conflicten. Dagelijks worden we geconfronteerd met problemen en conflicten. De vraag is hoe die aan te gaan en op te lossen. De bedrijfsnaam is daar een expressie van; Nexum betekent in het Latijn: samenknopen. De missie is: onderzoeken hoe verschillen tussen partijen kunnen worden opgehelderd en relaties worden samengeknoopt en bestendigd. Nexum CM levert een bijdrage aan het oplossen van problemen en conflicten. Nexum CM doet dit door op het juiste moment met gepaste en deskundige inzet bedrijven en mensen te ondersteunen in het onderkennen, erkennen en verhelpen van conflicten.

16


klinker

de balie

me e willen ie d n e z lo is u th n e k Da nmela a h ic z n e n n u k r e k doen met Klin insdag om 14:00 uur den op elke dr. Vragen naar R einier, bij ons kantoo ss. onze Klinkerbo

Straatnieuws Schrijfclub De schrijfclub van Straatnieuws heeft als doel daken thuislozen te stimuleren om vorm en woorden te geven aan hun ervaringen. Klinker wordt mede gefinancierd door onze Business Club. Donaties zijn meer dan welkom op rekening 3642.01.002 van Stichting Sudetu/Utrecht onder vermelding van Straatnieuws/klinker.

Nooit Ga nooit heen zonder te groeten Ga nooit heen zonder een zoen Als het noodlot je zal ontmoeten Kun je het morgen niet meer doen

Inzending Klinker juni 2010 Afgelopen maand was er in Tivoli het Daklozenfestival, waar honderden (ex-)daklozen kwamen. Een deel van hen kon zich niet bedwingen en schreef een gedicht. Bij deze een selectie. Volgende maand de rest.

- anoniem – Levensmotto

The Day of the Homeless

Lekker kleien

This day is for the homeless and rejected I see the talent and the beauty of them And still there is no place for them

Ze prikt met haar vingertje in de klei Er moeten gaatjes in Vader probeert haar klaar te stomen Voor de arbeidsmarkt. ‘Wat is de functie van gaatjes?’ Ze prikt verder.

Deep under they are screaming for love Doing things to be seen Sayings things to be heard Even we as homeless and rejected Can help people in need We are part of the community Oswin Every

De Polen staan buiten Op het daklozenfeest Dwaalt de geest Van Bacchus spaarzaam rond Met maar twee muntjes Heb je al je vocht Sherezades sterren Durft hier elke nacht Boven het bestaan Van daklozen te schijnen. Binnen is het fijn, Maar buiten staan de Polen, Zij zijn niet welkom in Tivoli Dat zou slecht zijn voor de naam En faam van het daklozenfeest. Dat zeggen die zolen, Die dit feest organiseren.

De deur moet dicht, Ze is niet in de kerk geboren. Moeder zegt: ‘Ach, doe die deur toch dicht.’ Vader wordt kwaad: ‘Die deur blijft open!’ En daarna zegt hij: ‘Ze is erg voorlijk voor haar leeftijd.’ Petra

Haiku 1 Onze voorouders, Waar zijn ze gebleven? Waar niemand terugkomt. Haiku 2 Kan ik maar leven Als een kind weer onschuldig. Ik zal hard graven. Haiku 3

Anne Marie ten Berge

Ze zeggen: je stinkt Als een zwarte, een neger. ´t Is niet waar, denk ik.

Ik erken niet de overheid

Fred .O. Oamen

Dit is een belofte Aan het Nederlandse volk Ook jullie zoeken Naar de waarheid Het is een tijdloze strijd Voor onze eer Maar dit land gaat ten onder Aan de schandalen Ik erken de overheid niet meer Ze doen handjeklap Onder de tafel. Maarten Wolscheid van Dijk a.k.a. Junkie

2010

Anders Anders dan iedereen Ga ik nu ver heen Bij de schone zee En jij gaat niet mee - anoniem –

‘Wat er ook gebeurt, pa, Altijd blijven lachen!’ - anoniem –

Junior Junior is een erg schatting Filippijns jongetje Wat achter op zijn leeftijd Maar een handenbindertje Junior, blijf van papa’s vliegtuigen af. Junior, niet aan de treintjes komen. Papa zit wat te lachen en geeft mama een zoen. Ach, geef hem een paar stuiterballen. Petra


17

2010

mijn plek

Een moeder voor iedereen in Zeist

door Jola brocaar en guido castagna beeld

Wie: Waar: Wanneer aanwezig: Verkooptechniek:

Aan de balie van Straatnieuws waar verkopers hun kranten inkopen, gebeuren soms vreemde dingen.

Gek Hallo, met Straatnieuws – He luister es, ik denk ik ben een beetje gek. - Nou en? – Nou ik weet niet of je dat vervelend vindt. – Hoezo? – Misschien neem je mij niet serieus en dat vind ik vervelend. – Oh en dan? – Dan kom ik niet meer. - Luister vriend weet je waarom ik hier werk? – Nee – Luister, ik heb een pleurishekel aan normale mensen. Ik voel me daarom zo lekker hier bij straatnieuws, er zijn hier alleen maar mensen die iets hebben. Heb je trouwens wel eens een normaal mens ontmoet? – Mijn begeleider – Komt die wel eens bij jullie? – Nee – Nou dat bedoel ik – Oh, maar ik vind het toch eng, en denk dat jullie me toch gek vinden – Schei toch uit man, je praat jezelf alleen maar in de put. – Oh ja, dat is zo, mag ik niet vergeten – Anders nog iets? – Nou ik deel mijn verkoopplek en we wisselen altijd om vijf uur en nou wil ze ik later kom. Dus ze wil een stuk verkoop tijd van mij hebben. Ik weet niet wat ik moet doen. – Je moet iets zeggen. – Wat dan? – Nee, zeggen – Maar dan wordt ze misschien boos – Ja en? Het is toch jouw plek en jouw tijd en jouw vaste klantenkring? – Dat is zo, maar ik wil geen ruzie – Heb je al ruzie? – Nee – Dus je verzint het, toch? – Ja – Helpt het? – Nee, maar ik weet niet wat ik moet doen – Luister als je gaat schuiven met wat je wil dan heb je zo een probleem. Niet onderhandelen, je hebt een vaste afspraak met je collega en met ons hoofd distributie, dus er kan niks fout gaan. – Dus ik moet gewoon Nee! zeggen – Precies – Dankjewel, dat had ik nodig want ik vergeet wel eens dat ik wat te zeggen heb. Omdat ik dus een beetje gek ben. – Maakt niet uit. – Fijn, tot morgen! – Ja doeg. De Tank

Een lange vrouw met opgestoken grijs haar haalt haar sleutel uit het fietsslot en loopt met een boodschappentas in de hand naar de ingang van de Albert Heijn aan het Emmaplein in Zeist. Mirabella vraag hoe het met haar gaat. Met haar vrije hand wijst de dame naar haar keel. Mirabella kijkt bezorgd, legt haar hand op de schouder van de vrouw en biedt dan haar lach aan als medicijn. Ze komt uit Rotterdam. Iedere dag. De kosten voor bus- en treinkaartjes naar Zeist zijn meteen een flinke hap uit haar inkomen. Maar het is iets waar de uit Roemenië afkomstige Mirabella zich bij neer heeft gelegd. Op haar vaste verkoopstek in Zeist, bij de ingang van de Albert Heijn aan het Emmaplein, profiteert ze van het feit dat boodschappen doen voor meer en meer mensen een dagelijkse activiteit is geworden. Moeders met kinderen haasten zich om de ingrediënten voor het avondeten bij elkaar te krijgen. Bejaarden duwen hun rollators met beperkte laadruimte driftig voort. Scholieren trekken de zakken chips al open voor ze buiten zijn, als aanvulling op of vervanging van de door moeder gesmeerde boterhammen. Die dagelijkse ontmoeting schept een band. Mirabella onthoudt de steeds terugkerende gezichten. En die gezichten raken weer vertrouwd met haar. Een jonge vader met zijn zoontje op de arm wordt hartelijk begroet. Het zoontje overhandigt vervolgens plechtig de toegestopte vijftig cent. Dat heeft niets te maken met dat ik hem wat wil bijbrengen ofzo, zegt pappa bij de met luiers beladen fiets. “Het is een leuk mens, waar we leuk contact mee hebben. Het heeft verder geen diepere betekenis.”

Mirabella, zeker een kop kleiner dan de hordes scholieren die haar passeren, weet op subtiele op te vallen in de schaduw van de overkapping. Haar rode vest steekt fel af bij de blauwe gevel van de supermarkt. Wie ook maar haar kant op kijkt krijgt een ‘fijne dag’ toegeworpen. Nee ze is niet verlegen. Ze is iemand die je in je broekzak zou willen stoppen en dan even tevoorschijn zou willen halen op een baalmoment. En eigenlijk is dat heel bijzonder, want de Roemeense heeft met haar 27 jaar al meer voor haar kiezen gekregen dan de meeste Nederlanders die de pensioenleeftijd naderen. Een oudere dame die haar fietstas vult, heeft inmiddels een aardig beeld van de Straatnieuwsverkoopster. “Ik heb haar kinderen op een foto gezien.” Losmin (10) en Madalina (8). De jonge moeder deelde in Roemenië twee kamers met haar moeder, twee broers, twee schoonzusters, hun vier kinderen en haar eigen twee kinderen. Ook daarvan heeft ze foto’s. “Alles is kapot daar. Er is geen geld om iets nieuws te kopen. Het is zo’n arm land, je houdt het niet voor mogelijk”, zegt de Zeister dame bij haar fiets. Een baan vinden lukte niet, waardoor het steeds moeilijker werd om in het kleine huis het hoofd boven water te houden. Met pijn in het hart besloot Mirabella haar kinderen achter te laten en in het buitenland

op zoek te gaan naar werk. Na vruchteloze omzwervingen door Spanje en Griekenland belandde ze drie jaar geleden in Nederland. Sindsdien verkoopt ze de krant. Het geld dat ze krijgt toegestopt gaat bijna allemaal naar Roemenië. Losmin en Madalina krijgen ervan te eten en gaan ervan naar school. Verschillende mensen kennen het verhaal van Mirabella, ook al spreekt ze bijna geen Nederlands. Foto’s helpen een hoop en met gebaren overwint ze de resterende taalbarrières. Haar leeftijd schrijft ze met haar wijsvinger in de palm van haar hand. De twee en de zeven zijn duidelijk herkenbaar. Maar de mensen die het verhaal kennen, dat zijn wel de meer doortastende Zeisters. Mensen die misschien wel eens hebben gezien hoe Mirabella haar glimlach verruilt voor een diepe zucht als ze denkt dat er even niemand kijkt. Mensen die zelf moeder zijn en zich met heel veel moeite een voorstelling kunnen maken hoe het is om jarenlang tweeduizend kilometer bij je kinderen vandaan te zijn.

18

kruiswoordpuzzel De woorden in deze puzzel zijn cryptisch omschreven. Om de puzzel gemakkelijker te maken is eenzelfde cijfer in meerdere hokjes gezet, daar komt dus dezelfde letter. Vul die letter ook in de oplossingsbalk in, zo ontstaat daar de oplossing. Veel puzzelplezier.

regio utrecht sn juni De oplossing van puzzel nr. 05 rote slaaiemmer = grote bek Winnaar: G de Baart, trecht

1

2

3

4

15

16

22

13 17

18

23

33

34

38

45 51

9

52

25

26

27

36

37

40

Alleen met een akkoordenschema het podium op

41

48 54

55

60

49 57

61

70

62

72

75

Nog een songtekst?

63

67

71

73

76

78

50

56

66

69 74

“Als ik muziek maak zoek ik avontuur”

44

65

68

door wouda van eck beeld michaël van maanen

31

35

53

64

u-cult

11

21

30

47

59

10

20

43 46

58

8

19

2010

14

39

42

7

19

24 29

32

Verticaal 1 Sportles 2 getij 3 sportveld 4 hoefstal 5 lumen (afk.) 7 eminentie (afk.) 8 denkvermogen 9 boerenland 10 spil 11 strekking 13 nummer (afk.) 16 klein meertje 18 hard geluid 19 gas 21 halvemaanvormige zeis 23 Estland (afk.) 24 Russische rivier 26 voegwoord 27 Argon (symbool) 30 autodocument 34 edelsteen 36 meisjesnaam 38 noodroep 39 vreemd 40 meisjesnaam 41 Europeaan 45 zeedier 47 redelijk 49 oud vervoermiddel 50 net als 52 hemellichaam 54 gebouw 55 houtvezel 57 deel van een boom 59 golflengte (afk.) 60 persoonlijk vnw. 61 middelbaar onderwijs (afk.) 63 Spaans (afk.) 65 verband 67 uniek 71 kleuter 74 Mauritius (afk.) 75 kleine rivier 76 familielid 77 Zweden (ISO landencode).

6

12

28

Horizontaal 1 Waterbeweging 6 familie 12 struik 14 vogel 15 en passant (afk.) 17 Oostenrijk (afk.) 18 omroep 20 dag (afk.) 21 tin (symbool) 22 regentijd 25 provincie 28 grondsoort 29 adellijke titel 31 jongensnaam 32 oude lengtemaat 33 slee 35 streep 36 anoniem (afk.) 37 Tunesië (afk.) 38 niet sprekend 40 bergruimte 42 muzieknoot 43 koesteren 44 Arabisch land (afk.) 46 schragend bouwelement 48 cijfer 51 nanometer (afk.) 53 meisjesnaam 54 lichamelijk lijden 56 Joegoslavië (afk.) 57 onderneming (afk.) 58 rustig 60 zichtbare damp 62 (Engels) eiland 64 dineren 66 dakpan 68 Internationale organisatie (afk.) 69 Chinese munt 70 niet helemaal wakker 72 Nederland kampioenschappen (afk.) 73 vrouwelijke dominee (afk.) 74 bezittelijk vnw. 76 rare vent 78 delen 79 weg die men gedurende één dag kan afleggen.

5


2010

Titel van het nummer

77

79 © www.ruiterpuzzel.nl

12

31

8

30

41

43

50

18

55

4

67

45

75

36

Stuur uw oplossing naar Straatnieuws, Jansveld 49 3512 BE Utrecht of mail naar [email protected]

strips door ruben libgott

Straatnieuws spec klass 83 barrebeknoeien

www.ruiterpuzzel.nl [email protected]

1

door joshua peeters

Al 7 jaar leidt Bob Roos (29) elke eerste woensdag van de maand een jam-sessie in SJU-huis voor iedereen die van jazz luisteren en jazz spelen houdt. “We beginnen met een concertje waarvoor ik elke maand gast muzikanten uitnodig, lekker samen spelen en daarna mag iedereen aanhaken”, zegt Bob.

sn

straatnieuws

Straatnieuws opent dagelijks om kwart over negen haar deuren op Jansveld 49bis. De vaste verkopers kunnen hier kranten inkopen voor ongeveer de helft van de verkoopprijs. Dak- en thuislozen die graag willen beginnen met verkopen kunnen zich hier aanmelden. Wie geen geld heeft om te starten, wordt eerst op weg geholpen met een eenmalig klein krediet. Met het geld dat de verkoop van de krant oplevert, kunnen verkopers vervolgens weer nieuwe kranten kopen. wij willen graag uitbreiding van het distributieteam en zijn op zoek naar een:

Assistent distributie Wat ga je doen • kranten verkopen aan de krantverkopers en administratief vastleggen • een goede sfeer creëren in de huiskamer (tevens verkooppunt) • hand en spant diensten verrichten

Daarnaast verzorgde hij 2 jaar lang elke zondag de muziek in Restaurant Oosterkade, in samenwerking met steeds wisselende muzikanten. Ook is hij vaste drummer van de Marzio Scholten Group met wie hij op verschillende jazz festivals stond, waaronder het North Sea jazz afgelopen jaar. Op radio 6 is hij regelmatig te horen in muziekstukken en verder speelt hij heel veel ‘los-vast’. Lesgeven, workshops, werk in een platenzaak, alles wat hij doet draait om jazz.

Wie zoeken wij • iemand die met beide benen op de grond staat • geduld kan opbrengen • een flinke dosis humor heeft • een goed cijfermatig inzicht heeft • affiniteit heeft met de doelgroep • woonachtig in Utrecht of directe omgeving Wat bieden wij • samenwerken in een leuk en gedreven team • dag vergoeding • eventuele reiskosten vergoeding • werk wat een goed gevoel geeft Werktijden: minimaal 2 dagen (08.30 tot 15.30 uur) meer mogelijk. Spreekt bovenstaande jou aan bel dan naar 030 236 87 44 of loop even binnen op Jansveld 49 bis, 3512 BE Utrecht en vraag naar Thomas of Jola. Mailen kan ook: [email protected]

Jouw band in SN? Muzikanten die nav het uitkomen van hun CD of concert en in de komende maand(en) in SN willen, moeten het volgende doen: zo snel mogelijke een mail sturen naar [email protected]

Roos vertelt dat hij Jazz is gaan spelen omdat hij een hele goeie drummer wilde worden. “Al vanaf mijn 10e wilde ik drummen”, zegt hij. Zijn ouders wisten hem over te halen eerst een aantal jaren cello te spelen, maar uiteindelijk kwam dat drumstel er toch. “Een drummer die ik altijd te gek vond is de drummer van de Smashing Pumpkins, een jaar of 14 geleden was hij heel populair”, vertelt Roos over zijn idool. “Hij is ontzettend muzikaal, wat hij doet klopt altijd. Toen ik ooit in een artikel las dat hij veel jazz gestudeerd had dacht ik: dat moet ik ook doen! Dat is de beste basis voor

een drummer. Ik ben dit gaan uitchecken en vond jazz zo leuk dat ik het ben blijven spelen.” Avontuur. “Jazz is een breed begrip”, gaat Roos verder. Veel mensen vinden Room 11 en Caro Emerald ook jazz, maar dat is Roos niet met hen eens. “Wat ik versta onder jazz is improviseren”, zegt hij stellig, “dat je van een liedje elke keer iets anders maakt, eigenlijk weer een nieuw liedje. Proberen de boel omver te gooien. Je kan het vergelijken met het programma ‘De vloer op’. Dat is improvisatietoneel waarbij de spelers een korte situatieschets krijgen en vervolgens het toneel worden opgestuurd. Daar komt een onverwachte scene uit voort. De enige informatie die een jazzmuzikant meeneemt het podium op is een bepaald stuk, een thema wat iemand geschreven heeft met een akkoordenschema, daarmee ga je aan de slag. Met die informatie probeer je een nieuw lied uit te vinden. Het leuke daaraan is dat er meerdere mensen op het podium staan met allemaal een eigen idee. Elk idee is anders,

je luistert naar elkaar, inspireert elkaar, brengt elkaar op nieuwe ideeën. Zo ontstaat er een dialoog, en dat is heel belangrijk en kenmerkend voor Jazz. Als ik muziek maak wil ik het avontuur opzoeken.”

‘Er ontstaat een dialoog, en dat is heel belangrijk en kenmerkend voor Jazz’ Toekomst Een nieuw project waar Bob mee bezig is, is Jazz & Dingeling, een concept waarbij een live band en DJ elkaar afwisselen en aanvullen. Dit doet hij samen met DJ Maurice Thijssen. Ook werkt Bob samen met Michel Matthijssen (Supernatural) aan een multi disciplinaire happening die moet plaatsvinden in september. Op een podium worden verschillende kunstvormen, waaronder live muziek, lichtkunst en voorgedragen teksten samengebracht. Het is de bedoeling dat dit een terugkerend event wordt. Het uitbrengen van een eigen cd staat hoog op het verlanglijstje. “Iets maken wat helemaal van mijzelf is”. Wat verder zijn ambities zijn? “Nooit met pensioen gaan!”

20

Vriendendienst Utrecht zoekt vrijwilligers voor haar maatjesproject voor (ex) cliënten uit de psychiatrie. Heb je één keer per week (twee weken) een paar uur de tijd? Zou je de dingen die je graag doet, ook eens samen met iemand willen doen.

Meld je dan aan bij ons! Je kunt zelf bepalen wanneer je afspraken maakt en welke activiteiten je zou willen ondernemen. Je bent er niet om problemen op te lossen, daar zijn psychiaters en psychologen voor! Cliënten vinden het vaak moeilijk en ongezellig om in hun eentje erop uit te gaan, daar help je ze bij door mee te gaan. Ons telefoonnummer: 030-2759640. e-mail: [email protected]


stichting boka

Ben jij de vrijwillig(st)er die wij zoeken? Tussenvoorziening BOKA in IJsselstein biedt crisisopvang aan mensen die door omstandigheden dakloos zijn geworden en ondersteunt hen om een geschikte vervolgplek te vinden. Er zijn overdag en ’s avonds woonbegeleiders en vrijwilligers aanwezig en ’s nachts en in het weekend alleen vrijwilligers. We hebben 16 kamers en 2 gezinsappartementen tot onze beschikking. Stichting BOKA is op zoek naar vrijwilligers die minimaal 1 dagdeel per week willen werken. Het is de bedoeling dat je als vrijwilliger in de huiskamer aanwezig bent en een gezellige sfeer in de groep bevordert. Als vrijwilliger lever je een bijdrage aan het activeren van bewoners in- en buitenshuis door middel van het

het smulhuis

2010

ondersteunen van activiteiten voor bewoners die geen dagbesteding hebben. Bij activiteiten kun je denken aan werkzaamheden in huis (schoonmaken, koffiezetten, klussen, koken) of het ondernemen van ontspanningactiviteiten met de bewoners (sport- en spel activiteiten, handenarbeid etc.). Wij bieden ondersteuning aan de vrijwilligers, trainingen en thema-avonden. En… werken bij de BOKA is leuk, boeiend en leerzaam, omdat geen mens en geen dag hetzelfde blijkt. Sta je stevig in je schoenen, heb je een positieve instelling, humor, relativeringsvermogen en belangstelling voor vrijwilligerswerk bij de BOKA, dan kun je contact opnemen met Sylvia, Jan, Bert of Hester op telefoonnummer 030-6872000 voor meer informatie. Je kunt ook mailen naar [email protected]

STICHTING DAGOPVANG UTRECHT

Eettafel voor daken thuislozen serveert alle dagen van de week een gezonde, betaalbare maaltijd

Wij zoeken: Enthousiaste vrijwilligers om te koken, serveren, mee te eten en sfeer te creëren/bewaken

Wij vragen: Sociale mensen die stevig in hun schoenen staan, beschikken over verantwoordelijkheidsgevoel en een voorliefde voor koken en bereid zijn eens in de twee weken een dienst te draaien. Ervaring is geen vereiste.

Wij bieden: Een leuk team, een zeer diverse gastengroep, scholing en veel verrassende recepten. Interesse? Bel 030-2300921 of mail naar [email protected]

??

Het Catharijnehuis Catharijnesteeg 7 3512 NZ Utrecht

Het Catharijnehuis Dagopvang voor daken thuislozen, zoekt

Enthousiaste vrijwilligers Naast dienstverlening vinden wij aandacht en persoonlijk contact van de medewerkers met bezoekers essentieel Wij bieden: Inspirerende werkplek, gezellige collega’s, begeleiding, interessant scholingsprogramma Wij vragen: Bereidheid een ochtend of middag per week in teamverband een huiskamerdienst te draaien. Wil je meer weten? Neem vrijblijvend contact op met Lucia Stortelder : 030-2310293 of 030-2302151 (kantoor) [email protected] www.catharijnehuis.nl

sleep-in / ‘t snurkhuis Wij zoeken: Enthousiaste vrijwilligers voor het draaien van avonddiensten. Taken: Sfeerbewaking, een praatje maken, inschrijven, bedgerei uitreiken, barwerk en zorgdragen voor naleving van de huisregels. Wij vragen: Mensen die stevig in hun schoenen staan, kunnen relativeren, verantwoordelijkheidsgevoel hebben en bereid zijn om 1 x per week een dienst te draaien (van 19.00 tot 23.00 uur). Ervaring is geen vereiste! Wij bieden: Enthousiaste collega’s, een goede inwerkperiode, een zeer diverse doelgroep, gerichte cursussen, grote zelfstandigheid en een verbreding van je horizon. Interesse? Bel tijdens kantooruren: 030-2315326 of mail: [email protected]

DNU.nu is overal

Maak je wereld een maat groter door hem te delen!

Spreek eens per twee weken af met iemand die dakof thuisloos is geweest. Wil je dit een half jaar doen? Het Maatjesproject zoekt jou!

Kijk voor meer informatie op www.maatjeworden.nl of bel 030 2304568

Het Maatjesproject is onderdeel van Stichting de Tussenvoorziening

A.L. Snijders, kampioen van het Zeer Korte Verhaal straatnieuws

Recommend Documents