AFSCHEIDS INTERVIEW HANS RUBEN

D I G I TA A L

DORDRECHTSE LAWN TENNIS CLUB DASH’35

•

NO. 1

•

JUNI 2014

1 AFSCHEIDS INTERVIEW HANS RUBEN

Verder in dit nummer:

• INTRODUCTIE NIEUWE VOORZITTER • SPITSUUR • TIPS HOE OM TE GAAN MET VERLIEZEN • VRIJWILLIGERS IN HET ZONNETJE • DASH’35 FAMILIE 2.0: LAURA EN TESSA HIJBEEK • HOE IS HET MET ... ?

VAN DE REDACTIE

DASHINSIDE

Tennispark

COLOFON

Bank

v

o

r

m

g

e

v

i

n

• reclame

Technische Zaken

• teksten

Jacqueline van den Bergh

• nieuwsbrieven

atmvormgeving.nl

• fotografie

• advertenties • kranten • boeken • folders

• posters

• banners

Secretaris

Penningmeester

• webbeheer • kaartjes

g

BESTUUR Voorzitter

[email protected] 06 255 73 500

26

jaar

Horeca Jeugdzaken Accommodatie Communicatie/ ICT/Commercie/ Marketing Breedtetennis/ vrijwilligers COMMISSIES Clubhuis/Terrein Wedstrijdtennis

Kantine

Open Toernooi Mimy de Bot Toernooi Jeugdtoernooi Tenniskennis Damesdubbel Competitie 50+ Competitie Seniorplus toernooi 35+ Toernooi Familietoernooi Racketavond Redactie clubblad Clubfotografie

Redactie Jaargids Communicatie/ ICT Jeugd

Monarda 1a, 3317 HL Dordrecht, tel. 078 - 6170960 Postbus 8139, 3301 CC Dordrecht Rabobank 31.53.37.400

Leen van der Klis, Abeelstraat 13, 3329 AA Dordrecht, tel. 06 21 25 13 01 e-mail: voorzitter@dash’35.nl Vanessa Verveer-van Zanten, 06-11 58 67 96 e-mail: [email protected] Edwin Kleiweg, Stormrand 55, 3362 JJ Sliedrecht, tel. 0184 - 41 07 65, e-mail: [email protected] Patricia Blaas, Baanhoek 337, 3361 GE Sliedrecht, tel. 0184 - 41 34 39, e-mail: [email protected] Claudia van Heelsbergen, Oranjestraat 15a, 3312 VG Dordrecht, tel. 06-53 39 98 86 e-mail: [email protected] Angela Kreijns, Elfhuizen 24, 3311 VG Dordrecht, tel. 078 - 6 17 68 97, e-mail: [email protected] Wim Klootwijk, Buiten Walevest 128, 3311 AD Dordrecht, tel. 078 - 6 13 21 90, e-mail: [email protected] Wimmo van Geldrop, tel. 06-44 67 39 08 Mina Krüseman-erf 158, 3315 GG Dordrecht e-mail: [email protected] Helen Stevens-v.d. Klooster, 078-7 85 01 34 Bakema-erf 118, 3315 JC Dordrecht e-mail: [email protected] Wim Pinkse, tel. 078 - 6 13 13 40 Léon Niemantsverdriet, tel. 06-22 63 58 77 e-mail: [email protected] Claudia van Heelsbergen, tel. 06-53 39 98 86 Erik Cense (planning), tel. 06-13 69 10 36 (na 18.00 uur) e-mail: [email protected] Pieter van Es, tel. 06-51 22 08 83 Erik Cense, tel. 06-13 69 10 36

Natalie Govaerts, tel. 06-29 23 12 01 Ad van Zanten, tel. 078 - 6 16 25 33 Ans Wendt, tel. 078 - 6 17 10 09

Mirto Oduber, tel. 078 - 6 17 98 15 Henk Bosman, tel. 078 - 8 43 38 99 Wim Pinkse, tel. 078 - 6 13 13 40 Marcel de Bot, tel. 078 - 6 31 37 87 Claudia van Heelsbergen, tel. 06-53 39 98 86 Wim Staat, tel. 078 - 6 17 34 32 Knight Kunsen, tel. 06 - 11 53 36 78 Mirto Oduber, tel. 078 - 6 17 98 15 Wim Staat, tel. 078 - 6 17 34 32 Wimmo van Geldrop, tel. 06-44 67 39 08 Angela Kreijns, tel. 06-12 56 20 09 e-mail: [email protected]

FUNCTIONARISSEN Ledenadministratie Dorota Geers, tel. 078 - 6 18 36 30, e-mail: [email protected] Trainingscoördinatie Marjan Slotboom, tel. 06-47 62 54 88 e-mail: [email protected] Hoofdtrainer Peter-Paul Passchier, tel. 06-55 39 16 97 Trainer Natalie Govaerts, tel. 06-29 23 12 01 Jeugdcoördinator Natalie Govaerts, tel. 06-29 23 12 01 Wel en Wee Marianne Schuerman, tel. 078 - 6 17 25 83 Onderhoud tuin Leida van Zanten, tel. 078 - 6 16 25 33 Onderhoud BHS Sportparkservice tennisbanen OVERIG Vormgeving Tennishal

ATMvormgeving, tel. 078 - 617 10 34 Schenkeldijkhal, tel. 078 - 618 17 36

IN

deze editie van het digitale clubblad een scala aan “human interest” verhalen. Je vindt o.a. het grote afscheidsinterview met Hans Ruben, een kennismaking met de nieuwe voorzitter Leen van der Klis, de zusjes Hijbeek presenteren zich als Dash’35 familie 2.0, vrijwilligers Ans Wendt en Paul Schuerman worden in het zonnetje gezet. Van Marion de Gruijl ontvingen we uit het Tenniskidsprogramma tips hoe je kind met winst of verlies kan omgaan. Zeker nu het toernooiseizoen volop bezig is, is dat voor ouders de moeite van het lezen waard. Ook Sander van Heijst, speler van ons eerste gemengde team en parttime trainer bij onze club, komt aan bod en bij Jan van Vliet vragen we ons af: Hoe is het met hem? En, terug van weggeweest: Vanessa Verveer-van Zanten. Jarenlang verzorgde ze een column in het papieren clubblad. In deze uitgave een hernieuwde kennismaking. VEEL LEESPLEZIER

INHOUDSOPGAVE

Van de voorzitter .......................................................... 4 Afscheid voorzitter Hans Ruben ................................... 8 Vrijwilliger in het Zonnetje: Paul Schuerman ............. 14 Vrijwilliger in het Zonnetje: Ans Wendt ...................... 16 Hoe is het toch met ...? Jan van Vliet .......................... 18 Trainer Sander van der Heijst ..................................... 20 Vanessa Verveer: Spitsuur ......................................... 22 Dash’35 Familie 2.0: Laura en Tessa Heijbeek ............ 24 10 Tips Hoe om te gaan met Winnen en Verliezen ...... 28

3

VAN DE VOORZITTER DASHINSIDE

“Het barst van de ideeën, wensen en verbeterpunten. Waar mijn taak vooral komt te liggen is dat alles smeden naar een concreet plan de campagne.” De eerste stappen zijn daartoe eigenlijk al gezet op de Algemene Ledenvergadering van 26 mei jongstleden. Deze stond uiteraard vooral in het teken van het afscheid van Hans Ruben, maar de enorme opkomst kwam voor mijn eerste introductie vanzelfsprekend ook goed uit.

DE REDACTIE VAN HET DIGITALE CLUBBLAD HEEFT MIJ EEN LIJSTJE MET VRAGEN GESTUURD OM MIJZELF AAN DE HAND DAARVAN WAT NADER TE INTRODUCEREN.

EEN BEGRIJPELIJK VERZOEK, OMDAT MIJN DERTIG-

JARIG LIDMAATSCHAP TOT NU TOE REDELIJK ANONIEM IS VERLOPEN. HET BEZOEK AAN DE MONARDA IS

GROTENDEELS BEPERKT GEBLEVEN TOT DE VASTE

Geconfronteerd met het vertrek van Hans heeft het bestuur een shortlist opgesteld met potentiële kandidaten. Dat ik daarop terecht kwam, is het initiatief geweest van mijn teamgenoot Wim Klootwijk. Misschien wel tot zijn eigen verbazing – “Die heeft nog een drukke baan,

TRAININGSAVOND OP DONDERDAG, DE VOORJAARS-

COMPETITIE OP ZATERDAG EN EEN BLAUWE MAANDAG IN DE REDACTIE VAN HET CLUBBLAD. DAN ACTEER JE NU EENMAAL IN EEN BEPERKTE KRING. DAT ZAL NU ANDERS WORDEN.

4

DASHINSIDE joh en gaat dit vast niet doen” - reageerde ik niet direct afwijzend, toen mij de vacature concreet werd voorgelegd. Wanneer je na dertig jaar overwegend consumeren wordt gevraagd om iets voor de club terug te doen, moet je daar op z’n minst serieus over nadenken. Bovendien werd het toch zo langzamerhand eens tijd om me te oriënteren op het leven na het betaalde werk. Bij leven en welzijn hoop ik die fase volgend jaar na de zomer te kunnen afsluiten. Dat doe ik dan bij EY, een van de grote vier adviesbureaus voor accountancy en fiscaliteit in Nederland. Als arbeidsjurist heb ik daar eerst verschillende HRfuncties vervuld. De laatste twaalf jaar ben ik als stafdirecteur landelijk verantwoordelijk voor inkoop, huisvesting, facilities en mobility. Tennis is niet mijn oorspronkelijke sport. Met te veel kilo’s aan het lijf zou je het nu meer niet zeggen, maar mijn enige echte talent lag op de middenafstand, de 800 en 1500 meter. Uiteindelijk trok de teamsport met een balletje mij toch meer. Op het toenmalige sportcomplex aan de Windhondpolder – het huidige Plan Tij – stapte ik van Parthenon over naar Deetos. Het toeval wil, dat de korfballers van die club aan het eind van de jaren dertig in de vorige eeuw mede aan de wieg van Dash’35 hebben gestaan. Bij Deetos ben ik ook het verenigingsleven ingerold. Na het trainen van ploegjes, leiden van kampen en jeugdcommissies heb ik daar in de jaren ’80 ook vier jaar de voorzittershamer mogen hanteren. Voor een jongeling van rond de dertig een pittige leerschool kan ik achteraf zeggen. In het kielzog van mijn zonen Thomas en Max heb ik later ook op en naast de velden zo wat alle hockey- en voetbalclubs in de verre omtrek bezocht. DMHC is nu nog in huize Klis de andere sportvereniging, die mede bepalend is voor ons vrije tijdsleven; partner Judith en dochter Sascha brengen menig uur op het hockeyveld door. Direct even een groot verschil? DMHC is een monopolist in Dordrecht, Dash heeft acht collegatennisverenigingen! Sport als rode draad dus. Met voor mij sinds 1984 dus tennis bij Dash’35, als alternatief na het stoppen als competitiespeler bij Deetos. Een traject, dat ik deel met vele andere balsporters. Maar of je het dan nog ècht kan leren?

alle ingrediënten, energie en vooral mensen voor. Het barst van de ideeën, wensen en verbeterpunten. Waar mijn taak vooral komt te liggen is dat alles smeden naar een concreet plan de campagne. Vóór alles houd ik daarbij van organisatie en overzicht. Ik ben ervan overtuigd dat de tenniswereld in Dordrecht de komende jaren onder druk komt te staan. Dan moet je ook een plan B hebben, mocht plan A om welke reden dan ook onder druk komen te staan. Over dat alles moet je heel transparant communiceren. Dat gaat natuurlijk discussies opleveren, zeker als er keuzes gemaakt moeten worden. In het verenigingsleven levert dat over het algemeen meer ruis op dan in het bedrijfsleven. Dat zal ik me bewust moeten blijven, maar daarmee mag ik het niet uit de weg gaan.

VOORZITTER BIJ DASH. WAT HEB IK DAARBIJ VOOR OGEN?

Voor dit moment sluit ik dan toch kort aan bij wat ik tijdens de ALV heb gezegd. Op basis van de eerste intakegesprekken en eigen waarneming durf ik zonder enquête te stellen, dat de Dashers graag gaan voor plan A: voort blijven bestaan als zelfstandige, sterk(st)e tennisvereniging van Dordrecht. We hebben daar ook

Ik vertrouw erop, dat we daar we daar met z’n allen heel goed uit gaan komen. Met sportieve groet,

Leen van der Klis 5

AFSCHEID VOORZITTER DASHINSIDE

INTERVIEW: LEONTINE DE WAAL EN WIM STAAT

Tien jaar lang was Hans Ruben voorzitter van onze club. In die periode heeft hij veel voor Dash’35 betekend. Een markante voorzitter met een groot netwerk binnen de tenniswereld, verbaal zeer vaardig, die als voorzitter van een raad van commissarissen (het bestuur) de club heeft willen leiden, maar die zich even zo vaak midden in de nacht op de club meldde, als het alarm weer eens loos was afgegaan, of de kopjes op het terras opruimde als anderen dat hadden nagelaten. Zelden zullen we iemand vinden, die zo betrokken was bij alle geledingen van de club. Hieronder het interview dat de redactie met Hans had ter gelegenheid van zijn afscheid als voorzitter. Als waardering voor zijn grote verdiensten is Hans bij de “troonswisseling” tot erelid benoemd.

HANS DE TENNISSER:

HOE LANG BEN JE AL LID VAN DASH'35?

Sinds 1975, dus al bijna veertig jaar. WAAROM HEB JE DESTIJDS VOOR DASH'35 GEKOZEN?

Eigenlijk door stom toeval, ik kwam uit Den Haag, daar tenniste ik ook, en via mijn neef Dick van Chastelet kwam ik in augustus ’75 bij Dash'35 terecht. Daar heb ik eerst bijna twee maanden illegaal getennist, tot

de secretaris me vroeg: “Wie ben jij?” Toen heb ik mijn naam genoemd en ben ik lid geworden; en daarna ook nooit aandrang gevoeld om naar een andere club te gaan. OP WELK TENNISPARK BEN JE DESTIJDS BEGONNEN?

Ik ben op de Monarda begonnen, dat is een jaar nadat Dash'35 hier is gestart. HEB JE TENNISLES GEHAD EN ZO JA, VAN WIE?

In Den Haag heb ik wel tennisles gehad, maar dat mocht eigenlijk geen naam hebben. Ik speelde liever een partijtje, vandaar dat ik zo’n slechte techniek heb. En hier heb ik op donderdagavonden wel eens meegedaan met een trainingsgroepje van Bert van Es. Wedstrijdtennis vond ik wel leuk, maar je leert dat wel relativeren. Eigenlijk speel ik ’s winters elke week wel, in de wintercompetitie speel je nu eenmaal op vaste tijden en kun je ‘t zo laat maken als je zelf wilt; dat is toch anders met de voorjaarscompetitie, waarbij ik alleen maar dubbelde en als het tegenzat was je, na een hele middag zitten, zo tegen half zeven eens aan de beurt. Daarom ben ik er ook mee gestopt. HEB JE ZELF COMPETITIE GESPEELD? WAS DAT IN EEN VAST TEAM OF JAARLIJKS IN EEN WISSELENDE SAMENSTELLING?

Vroeger wel met Leo Stolk en Hans Voskuijl, maar eigenlijk doe ik dat allang niet meer. Hoewel ik vorig jaar nog op de vrijdagavond heb gespeeld met Gert Zaat en Ludwig de Winter. AAN WELKE SPELERS BEWAAR JE GOEDE HERINNERINGEN?

Dan kijk ik toch gauw naar de win-

6

tercompetitie; met Peter Gerritsma speel ik bijv. al 30 jaar wintercompetitie. Met Hans Voskuijl heb ik jarenlang toernooien gespeeld (en regelmatig gewonnen), en ook met Miranda de Jong-Huizer en Knight Kunsen heb ik wel vaak toernooien gespeeld. Leo Stolk was ook een vaste partner, maar die speelt al lang niet meer.

HANS RUBEN DASHINSIDE

HEB JE WEL EENS IETS GEWONNEN, EEN TOERNOOI OF (CLUB)KAMPIOENSCHAP BIJV.?

Verschillende keren heb ik een toernooi gewonnen met Hans Voskuijl, en (heel lang geleden) ben ik nog eens districtskampioen herendubbel D geworden met Theo den Ouden. Districtskampioenschappen waren destijds heel grote toernooien met vaak meer dan honderd inschrijvingen per categorie. GA JE NU MEER ZELF TENNISSEN BIJ DASH’35?

Nee, ik denk dat ik daar geen tijd voor heb.

HANS PRIVÉ:

ZIJN ER NOG MEER FAMILIELEDEN LID VAN DASH'35? (EEN VRAAG VOOR DE LEDEN DIE JE NIET KENNEN)

“Een grote kracht is dat deze club grotendeels draait op zijn eigen leden”

Van mijn directe gezin is iedereen lid, mijn vrouw Liesbeth en onze kinderen Janneke, Berend, Wijnand, Marnix en Eline. Wijnand en Janneke zijn in de dubbel 5 of zitten er erg dichtbij. Berend heeft wel feeling voor tennis en kan dat niveau ook wel halen, maar honkbal is zijn eerste sport en die vraagt meer tijd, omdat hij landelijk op het hoogste niveau speelt. Ook de andere jongens hebben talent voor die sport.

7

DASHINSIDE

DASHINSIDE WAT VINDEN ZIJ VAN JE VERTREK ALS VOORZITTER?

De kinderen hebben daar, denk ik, geen mening over. Ik ruil deze functie in voor een andere, het wordt eigenlijk drukker in plaats van rustiger; Liesbeth is daar niet echt gelukkig mee. Ik wil niet zeggen dat het gezin er onder lijdt (ik speel nog wintercompetitie met de oudste drie), maar het is wel druk. Dat betekent dat het met name een last is voor Liesbeth en niet voor de kinderen.

“We hebben zoveel fantastische mensen op deze club”

HEB JE, BEHALVE TENNIS, NOG ANDERE HOBBY’S OF SPORTEN?

Honkbal neemt een belangrijke plaats in en komt echt niet na tennis. Ik speel het zelf niet meer, omdat er vrijwel geen leeftijdgenoten nog actief zijn en softballen, daar vind ik niks aan.

Wel kan ik tegen mijn kinderen nog zeggen, dat ik in Amerika heb gehonkbald, in het Walhalla van die sport. Daar heb ik eens met een team van Nederlandse spelers meegedaan aan het Men’s Senior World Baseball toernooi. HEEFT JE VOORZITTERSCHAP JE PRIVÉLEVEN BEÏNVLOED?

Ja, dat kostte een hoop tijd en die kun je niet aan je gezin besteden. Liesbeth heeft ook al tegen mijn opvolger gezegd: “Als je vrouw hulp nodig heeft bij het verwerken van jouw afwezigheid thuis, kan ze mij bellen.”

Uw adres voor bouw en verbouw, privé en zakelijk! 8

HANS DE VOORZITTER:

DOOR WIE EN HOE WERD JE DESTIJDS GEVRAAGD OM VOORZITTER TE WORDEN VAN DASH'35?

Wout van Driel en Bert van Es waren de initiatiefnemers en hebben druk op me uitgeoefend om me beschikbaar te stellen, ook Henk Mooijweer heeft op de achtergrond een rol gespeeld. Ik weet eigenlijk niet eens waarom ik ja gezegd heb. Misschien is dat wel vergelijkbaar met wat mijn opvolger is overkomen. Ook hij is al jarenlang lid en is misschien wel overgehaald om die taak op zich te nemen. Maar gelukkig is men er in geslaagd om een voorzitter te vinden. Er zijn voorbeelden van clubs in Dordrecht waar geen voorzitter meer is, of waar de voorzitter noodgedwongen aanblijft omdat er geen opvolger te vinden is. ZEI JE METEEN JA OP DE VRAAG OF JE VOORZITTER WILDE WORDEN?

Het was meer de morele verplichting om iets voor je club te doen, en eigenlijk zit me dat wel in het bloed. Ik was nl. op mijn zestiende al sportbestuurder en mede-oprichter van een biljartclub. Daarna heb ik nog een biljartcompetitie geleid, volgens mij kon dat statutair nog niet, maar goed. WAT TREKT JE AAN IN DASH’35? (WAT ZIJN DE GOEDE KANTEN VAN DE CLUB)

De balans tussen de recreatieve tennisser, die plezier aan zijn sport beleeft en het feit dat we hier toch een behoorlijke hoeveelheid topspelers hebben én dat dat gewoon door elkaar heen kan functioneren. De toppers voelen zich niet te groot om ook bepaalde klusjes te doen en ik denk dat dat een heel unieke combinatie is, die je moet koesteren, en die ook wel moeilijk is om vast te houden. Dit is toch ook wel een beetje een familieclub. Een grote kracht is ook dat deze club grotendeels draait op zijn eigen leden. Of we dat in de toekomst vast kunnen

houden is een andere zaak, maar het is wel een feit dat er velen voor dag en dauw voor de club klaar staan. En dat is uniek, die groep is niet groot, maar zeker niet klein en breed samengesteld. Daar moet je als club heel trots op zijn. WAT VIND JE MINDER GOED AAN DE CLUB?

Dat vind ik moeilijk om daar een antwoord op te geven. Dat heeft ook met mijn visie te maken, dat ik niet over mijn graf heen wil regeren. Misschien is wel een aandachtspunt dat leden die heel veel voor de club doen mogelijk privileges daaraan ontlenen. Maar dat is niet specifiek voor Dash'35, maar zoiets kun je in veel organisaties tegenkomen. Een punt wat ik niet zo goed begrijp is dat er zo weinig getennist wordt tegenwoordig. ’s Avonds om tien uur is het park leeg, en in de weekenden, als er niets georganiseerd wordt, is er niemand. De laatste jaren zijn we steeds meer gaan organiseren om mensen op het park te krijgen, maar de praktijk leert dat de binding van de leden met de club minder wordt. En dat niet iets dat specifiek is voor Dash'35, maar je komt dat bij alle clubs tegen. Daarom hoop ik dat we door onze opzet Dash'35 zo lang mogelijk de club kunnen laten blijven die we nu zijn.

OP WELKE GEBEURTENIS, ACTIVITEIT, KIJK JE MET HET MEESTE PLEZIER TERUG?

Dat zijn er zo veel, het landskampioenschap in de Eredivisie 2005, het vier sterren Jeugd Ranglijst toernooi, dat we voor het tweede jaar organiseren, de Nationale Jeugdkampioenschappen van vorig jaar en in de komende maanden. Dat zijn grote evenementen, die je voornamelijk voor de buitenwereld organiseert. Onlangs sprak ik iemand, die vond dat ons park ook wel geschikt zou zijn voor een internationaal Challen-

9

ger toernooi. Ik vind dat onze club niet alleen actief tennis aanbiedt, maar ook passief tennis door fantastische partijen op dit park te laten spelen. Die zie je niet alleen bij dit soort evenementen, maar ook bij onze eigen topteams, dat hoort bij Dash'35. Maar ook fantastisch zijn activiteiten als TennisKennis en de onderlinge woensdag- en donderdagmorgencompetities. Het jubileumfeest in 2010 (75 jaar Dash'35) was ook een memorabele gebeurtenis, waarbij de club een groot risico heeft genomen door zo’n grote zaal af te huren en er een musical en twee feesten in te organiseren. Men spreekt daar soms nog over. Dash'35 heeft trouwens een grote geschiedenis als het gaat om jubileumfeesten. Ook de feesten aan het eind van een competitiedag staan me nog levendig voor de geest. Maar de tijden zijn veranderd. WAREN ER OOK TEGENVALLERS?

Wat me is tegengevallen is, is dat er relatief weinig eigen leden zijn geweest bij de grote tennisevenementen, die we de laatste jaren georganiseerd hebben. Je kunt daarbij de mogelijk toekomstige Federer te zien krijgen. Je ziet hier werkelijk toptennis. Waarom zou je veertig euro uitgeven om naar Ahoy te gaan, als je hier voor niets de Nederlandse topjeugd te zien kunt krijgen. Als jong ventje heb ik bijv. Johan Cruijff zien voetballen toen hij zestien jaar was. Je herinnert je zoiets nog altijd. Leden zeggen dan wel, ja maar dan kan ik zelf niet tennissen, maar ook dat is niet juist. Elke avond kon er gewoon gespeeld worden en ook overdag was er (zij het beperkt) gelegenheid tot spelen. Slechts een enkel koppel heeft daar gebruik van gemaakt. Een andere tegenvaller vind ik ook, dat wij niet meer in staat zijn om clubkampioenschappen te organiseren. Dat de belangstelling daarvoor zo gering is, terwijl er allerlei vormen zijn waarin je dat kunt organiseren (in een dag, in een weekend bijv.).

DASHINSIDE

“Heel jammer is dat we bij Dash'35 geen clubkampioenschappen meer hebben”

WAT IS DE GROOTSTE HOBBEL DIE JE TIJDENS JE VOORZITTERSCHAP HEBT MOETEN NEMEN?

Kromme Zandweg 31 3319 GG DORDRECHT Telefoon: 078 - 6164257 Fax: 078 - 6169210 Mobiele telefoon: 06 - 53144088

Badkamers Sanitair Warmwatertoestellen Dakgoten en dakbedekking Uiteraard staan wij bij reparaties permanent voor U klaar; wij zijn 24 uur per dag bereikbaar op een van bovengenoemde telefoonnummers.

De grootste hobbel in mijn beginperiode was de liquiditeit van de vereniging. Veel waardering heb ik daarbij gehad voor de toenmalige penningmeesters, van wie ik er een speciaal wil noemen, Cees Bakker, die een aantal dingen voor de club heeft gedaan, die niemand weet, maar die er wel voor hebben gezorgd, dat de club niet in de problemen is geraakt. Wat hij privé voor de club heeft gedaan, vond ik niet normaal. Daarna hebben we met zijn opvolgers Leon Niemantsverdriet en Edwin Kleiweg die werkzaamheden voortgezet en afgerond en is er nu een transparante financiële huishouding, is de liquiditeit goed, en hebben we eigenlijk geen schulden. Een teleurstelling voor mij was dat, een aantal jaren geleden, er vanuit een bepaalde groep heel erg gemopperd werd over onze gravelbanen en de wens om over te stappen naar kunststofbanen, zonder dat

men een oplossing aandroeg. Pas toen de mogelijkheden er echt kwamen, zijn we begonnen met het renoveren van het tennispark. Eerst vier nieuwe gravelbanen en daarna het vernieuwen van het clubhuis en het verfraaien van het park dankzij een grote groep vrijwilligers. Daar zijn we nog niet mee klaar, dat doen we stapje voor stapje, simpelweg om niet weer in die liquide problemen te komen. KUN JE WAT ZAKEN NOEMEN, WAARVAN JE BLIJ BENT DAT DIE VERANDERD ZIJN?

De manier waarop we met ons park omgaan, de financiële transparantie, waarbij het hele bestuur kan zien waaraan we ons geld uitgeven. Nogmaals, ik wil hierbij niet zeggen dat voormalige penningmeesters het niet goed hebben gedaan, maar in de cultuur van die tijd ging het nu eenmaal anders. Mede dankzij aanbevelingen van NOC/NSF is ook de bestuurscultuur veranderd. Vroeger zei de penningmeester: “We

11

hebben zoveel te besteden”, en verder bemoeide niemand zich er mee. Nu is het hele bestuur op de hoogte van de financiële mogelijkheden en beslist daar in mee. Het is dus niet zo dat ik de oude cultuur afkeur, nee het heeft te maken met nieuwe inzichten, waarnaar we ons hebben gericht. KUN JE WAT ZAKEN NOEMEN, WAARVAN JE HET JAMMER VINDT DAT DIE VERANDERD ZIJN?

In veel clubs, dus ook de onze, voelen leden zich meer consument, terwijl we eigenlijk met z’n allen een stukje eigenaar van dit gebeuren zijn. Het is natuurlijk een fantastische beslissing geweest om dit park te kopen, we zijn volledig eigen baas, we kunnen zelf bepalen wat we hier doen, zonder dat we verantwoording hoeven af te leggen aan wie dan ook. Ik vraag me af of leden wel beseffen dat ze “stakeholder” zijn van deze club en ik vind het jammer, dat men zich dat te weinig realiseert.

DASHINSIDE NOEM EENS IETS WAAR JE TROTS OP BENT OP WAT JE TIJDENS JE VOORZITTERSCHAP HEBT BEREIKT VOOR DASH’35?

Dat heb ik niet zelf gedaan, maar als ik zie hoe de financiële situatie nu is, zeker ook in vergelijking met veel andere clubs, dan hebben we dat de afgelopen tien jaar goed gedaan. We hebben elke cent omgedraaid, we hebben een paar dure gewoontes afgeschaft, we hebben op die manier een gezonde financiële huishouding opgezet. Dat heeft zelfs geleid tot een investeringsbegroting, een meerjarenraming. Wat ook een belangrijk punt is, is dat we het onderhoud van het park grotendeels in eigen hand hebben. En ik krijg over ons park, met name van buitenstaanders, veel complimenten, terwijl mij geen klachten bereiken van onze eigen leden. Dat is een teken dat dat goed loopt. Verder ben ik er trots op deel te hebben uitgemaakt van een bestuur waarin meer vrouwen dan mannen zitten en waar ook dertigers en veertigers in participeren. BEN JE OOK TELEURGESTELD OVER IETS WAT JE NIET HEBT BEREIKT ALS VOORZITTER VAN DASH?

Dat is iets wat met de huidige stand van zaken van de economie te maken heeft, en het feit dat we vroeger nog een aantal leden hadden, die wel hun contributie betaalden, maar zelden kwamen tennissen. Het niet kunnen perfectioneren van de club door het realiseren van een overdekte accommodatie op ons park is een flinke teleurstelling. Als bestuur moet je ambities hebben en tegelijkertijd de realiteit niet uit het oog verliezen. Toen ik als voorzitter aantrad heb ik een plan gepresenteerd om te komen tot een indooraccommodatie. Die is er niet gekomen, niet alleen vanuit financieel oogpunt want dan zou-ie er nog wel kunnen komen, maar je moet ook kijken naar de exploitatie. Als daardoor het voortbestaan van de club in gevaar kan komen, moet je het zeker niet doen.

Maar de grootste teleurstelling is dat de gemeente zo ongelooflijk slecht heeft meegewerkt. In de ogen van de gemeente moest de tennissport geïntegreerd worden in de Sportboulevard. Vanaf het begin heb ik aangegeven dat het voor geen enkele exploitant interessant is om aan de slag te gaan met drie banen. Zoiets zou interessant zijn voor een club zoals wij, met een heel grote groep eigen mensen, maar niet voor een commerciële exploitant. Helaas heb ik daarin gelijk gehad. Er is daar een heel dure voorziening getroffen die niet gebruikt wordt en voor dat geld hadden we hier een tennishal kunnen bouwen. Dat is voor mij een grote teleurstelling.

Een even grote teleurstelling is dat de gemeente op een paar honderd meter van onze club heeft toegestaan een nieuw tennispark voor DLTC te bouwen. Daar heeft de gemeente, door wisselende belangen van verschillende wethouders, onvoldoende regie gevoerd door deze constructie toe te laten. Samen met DLTC zouden we iets moois hebben kunnen maken. En al is de samenwerking uitstekend (veel DLTC-ers zijn oud-Dashers), de gemeente heeft hier een grote fout gemaakt. WAT IS DE REDEN OM TE STOPPEN ALS VOORZITTER?

Die is tweeërlei: in de eerste plaats, een voorzitterschap, zoals ik het heb ingevuld, kost heel veel tijd en energie. Dat is niet erg zolang je er maar energie voor terugkrijgt. Daarnaast ben ik door B & W benoemd tot vicevoorzitter van de Sportraad. In die functie ga ik me bezighouden met het ontwerpen van een nieuwe visie voor de sportparken, inclusief de tennisparken. Toen kwam bij mij de gedachte op dat, als er bijv. in die visie een opmerking komt dat er te veel tennisparken in Dordrecht zijn (ik zeg niet dat het zo is!), en dat er parken moeten worden samengevoegd, dat ik wel eens in een conflicterende situatie zou kunnen komen. Daarop opgeteld dat ik deze

12

DASHINSIDE klus nu tien jaar doe en het me energie gaat kosten, vond ik het een goed moment om te stoppen. Ik ben overigens pas de elfde voorzitter van Dash'35, dat bijna tachtig jaar bestaat. Daar komt nog een ander punt bij: ik vind dat we met deze club op een kruispunt van wegen staan, waarbij de vraag zich voordoet: Welke moeten wij nu in? En al heb ik de discussie al wel opgestart, denk ik dat ik de tijd en energie voor de beantwoording van deze vraag niet meer kan opbrengen. Deze club verdient iemand die nieuw elan kan brengen en de club richting kan geven om te overleven. En bij dat laatste denk ik bijvoorbeeld aan samenwerken met andere clubs. Die discussie ben ik wel eens gestart, maar daar is niets uitgekomen. HEB JE HET GEVOEL DAT JE DE CLUB IN GOEDE CONDITIE OVERDRAAGT AAN DE VOLGENDE VOORZITTER?

Ik heb een gesprek met mijn opvolger gehad en die vroeg of er lijken in de kast zaten. Die zitten er niet, maar er zijn wel zorgen, en die heb ik hem verteld. Ik denk dat hij de meeste wel kende. Op verzoek van de interviewers noemt Hans een aspect: de jeugdopleiding. Dash'35 heeft altijd de naam gehad een opleidingsinstituut te zijn voor toptalenten. Die aantrekkingskracht hebben we verloren. Daarbij komt dat er op onze club een groot aantal categorie 2/3 spelers rondloopt, die passen binnen onze cultuur: een gezellige club, waar je niet betaald wordt en waar (trainings)faciliteiten extern worden gesponsord. Andere clubs van vergelijkbaar niveau trekken wel de portemonnee en halen daarmee soms spelers bij ons weg. De aanvulling met zelf opgeleide spelers stokt echter, types als Leontine de Waal, Bart Gerritsma, Peter Paul Passchier e.d. zijn er niet meer of nog niet. En eigenlijk zouden we dat niveau weer terug willen halen. HOE ZIE JE DE TOEKOMST VAN DASH’35?

Ik ben er voorstander van om zo lang mogelijk op dit prachtige park te blijven. Maar je moet de realiteit niet uit het oog verliezen: het ledental daalt. Op termijn komt er dus misschien wel een moment dat de exploitatie van de club niet meer gehaald kan worden uit de contributies. Op dit moment organiseren we evenementen die voor het horecagedeelte van onze club geld opleveren. Maar als dat uiteindelijk niet voldoende blijkt, is het verstandiger om vanuit een sterke positie een andere richting in te slaan, dan wanneer je door de omstandigheden daartoe wordt gedwongen. BLIJF JE NOG OP EEN ANDERE MANIER ACTIEF BINNEN DE CLUB?

Ja, ik blijf hier tennissen, maar ik ga mijn opvolger niet voor de voeten lopen. Als mijn advies gewenst is in situaties naar de KNLTB of de gemeente toe (met beide heb ik goede contacten), dan ben daar natuurlijk toe bereid. HOE WIL JE ALS VOORZITTER HERINNERD WORDEN?

Zonder iets aan de inzet en kwaliteiten van mijn voorgangers af te doen, hoop ik dat leden zien dat het park mooi is geworden en dat de vereniging gezond is. DENK JE HET WERK ALS VOORZITTER LOS TE KUNNEN LATEN?

Ik ga niet stoppen met iets, er komt iets anders voor in de plaats. Als de ledenraad van de KNLTB meewerkt, ben ik over drie maanden lid van het bondsbestuur. Op dit moment ben ik al twee dagen in de week op het bondsbureau in Amersfoort. Daar komen nog allerlei zaken tussendoor, ik ben vicevoorzitter van de Sportraad in Dordrecht, daar stond acht uur per week voor, maar het is soms wel acht uur per dag, dus ik ga me echt niet vervelen. PROBLEMEN BIJ DE BOND NU: HAD DE KNLTB DIE KUNNEN VOORKOMEN?

Als lid van de ledenraad heb ik

“In veel clubs, ook bij de onze, voelt een deel van de leden zich meer consument, terwijl we eigenlijk met z’n allen een stukje eigenaar van deze club zijn” anderhalf jaar geleden een voorstel gedaan om iets te doen. Als men dan, na enige tijd, je vraagt om iets te doen wat je zelf hebt ingezet, dan

13

moet je ook je verantwoordelijkheid nemen als daarom gevraagd wordt.

DASHINSIDE

DASHINSIDE HET HEEFT WEL WAT OVERRE-

DINGSKRACHT GEVRAAGD OM PAUL

ZO VER TE KRIJGEN MEDEWERKING TE VERLENEN AAN DEZE RUBRIEK. PAUL IS IEMAND DIE NIET ZO

PAUL SCHUERMAN

NODIG IN DE BELANGSTELLING HOEFT TE STAAN. UIT AL ZIJN

VRIJWILLIGERSWERK BLIJKT DAT HIJ EEN GROOT VERANTWOORDE-

LIJKHEIDSGEVOEL HEEFT, DAT HIJ

POSITIEF IN HET LEVEN STAAT EN

ANDEREN GRAAG IN HUN WAARDE LAAT.

Paul Schuerman is geboren in

Tilburg op 16 mei 1939. In 1968 is hij in Maastricht getrouwd met Marianne.

Hij heeft drie jaar H.B.S. gedaan en aansluitend de Middelbare Handelsdagschool gevolgd. Daarna verschillende opleidingen gedaan in commerciële economie aan de Hogere Textielschool in Enschede. In 1968 is hij in Dordrecht terechtgekomen, waar hij een baan als assistent bedrijfsleider kreeg bij de firma Bischoff in de Voorstraat, met het vooruitzicht om bedrijfsleider te worden. Die functie heeft hij zeven jaar vervuld en daarna is Paul als verkoopmanager gaan werken bij Vroom en Dreesman in Dordrecht. De laatste jaren voor de VUT is hij verkoopspecialist geweest bij V&D in Rotterdam Zuidplein. Paul is met zijn vrouw Marianne zeker 25 jaar lid geweest bij tennisclub CC, maar maakte in 2001 de overstap naar Dash' 35.

14

Zij wonen in Zuidhoven en vinden het heerlijk om op loopafstand naar het tennispark te kunnen gaan. De eerste jaren is hij elke dinsdag gaan werken met Wim Biesheuvel, de toenmalige groundsman, en later met groundsman Frank, Jan Rosier (die geen lid was van Dash’35) en Ad van Zanten.

“Zonder vrijwilligers kan een club niet bestaan” Later is die groep uitgebreid door toedoen van Wim Pinkse en Ad van Zanten. Elke dinsdag wordt er van 1 oktober tot 1 april gewerkt door een enthousiaste groep vrijwilligers. Samen met Gé Heijnen werkt Paul voor het grootste gedeelte van de tijd op en rondom de banen. Van het buiten bezig zijn, kan hij echt genieten. Tussen de middag is er een gezamenlijke, goed verzorgde lunch, een leuke onderbreking omdat er dan met iedereen contact is. Tijdens de 50+ competitie van april t/m augustus op donderdagochtend is hij om acht uur met Ad van Zanten en Gé Heijnen met de banen aan de slag om te zorgen dat de

15

50+ competitie om negen uur kan starten. Bij die 50+ competitie is Paul jaren captain geweest van een B team. Daarbij streefde hij er naar om het hele team van 9 tot 13.10 uur bij elkaar te hebben met veel aandacht voor de “gezellige derde helft”! Hij vond het erg leuk om iedereen te enthousiasmeren en een hechte band met de teamleden op te bouwen. Dat gaf hem veel voldoening. Paul doet het vrijwilligerswerk bij Dash'35 graag en hij vindt het belangrijk om voor een mooie club als Dash'35 zijn steentje bij te dragen, want zonder vrijwilligers kan een club niet bestaan! Bovendien vergroot dit werk je netwerk en de sociale contacten zijn een verrijking voor je leven. Het mooiste van onze vereniging

vindt Paul, dat er steeds meer vrijwilligers komen met allemaal verschillende talenten, waar een club trots op kan en mag zijn.

“Het werken bij Dash'35 geeft mij veel voldoening”

DASHINSIDE

DASHINSIDE Of is het gewoon aandacht voor de dingen als er bij grote drukte volle vuilniszakken en asbakken vervangen of leeggemaakt moeten worden?

MIJN NAAM IS ANS WENDT,

66 JAAR, MIJN EERSTE JAREN

GEWOOND IN BREDA, M´N HELE

JEUGD IN LEIDEN DOORGEBRACHT EN IN 1974 IN DORDRECHT

ANS WENDT

“Geniet van het leven want je bent er maar even”

16

TERECHTGEKOMEN, GETROUWD MET HARRY.

Lid worden van Dash´35 was destijds niet moeilijk, als je tenminste een kruiwagentje had. Gelukkig werd de ballotagecommissie door Harry's baas uit Rotterdam ingelicht over ons. Die man zei: “Laat hen maar lid worden, want aan die lui heb je wat.” Ik wist niet dat Joop Plomp (zo heette dat Dash’35-lid) zo’n voorzienende geest had. Door hem en zijn vrouw Joke zijn we goed geïntroduceerd in de club. In die begintijd was er ook al een vriendenclub, die niet ongenegen was om met je te tennissen, ook al hadden we pas twee jaar les in Katwijk-Zuid gehad. Als wij vroegen: "Mogen we mee doen? was het antwoord direct: ja!” Bij Dash'35 namen we les bij Ferdinand Stokla. Na ons werk gingen we om vijf uur door naar Dash’35 en konden we zo de baan op, want dan was het nog niet druk. Later wel, maar dan vooral aan de bar! We hebben de tijd nog meegemaakt dat er aan de deur bij iedere baan een bordje hing met twee wijzers, waarop je je begintijd zette. Daarna mocht je dan een half uur singelen of een uur dubbelen. Dat systeem zorgde wel voor fraude hoor! Even gauw een zetje aan zo´n wijzer geven, en je was je van geen kwaad bewust als men zei: "Hoe kan dat nou? Ik had toch echt gezien dat wij er nu op konden?” Nee, dan vind ik het afhangsysteem van nu veel eerlijker. Buiten Dash'35 kwam men ook bij elkaar op visite en waren verjaardagsfeesten tot diep in de

nacht geen uitzondering. Zo zijn we diverse keren met een grote groep Dashers naar Kaprun gegaan om te skiën. Daar maakten we dan weer plannen om met de feestcommissie, toernooicommissie en kantinecommissie van alles op te zetten tijdens het tennisseizoen. Het was wel zo dat de mannen in de commissies zaten, maar de echtgenotes werkten net zo hard mee! We hielpen onder andere mee de barbecues voor te bereiden. Hoeveel uien, paprika's en stukken vlees e.d. we gesneden hebben met z'n allen onder het genot van alweer een glaasje bij het slachthuis bij Henk Kramer, is niet te beschrijven. Er is me gevraagd naar mijn talenten, vaardigheden, competenties. Die vraag vind ik moeilijk te beantwoorden.

Is het een talent als je makkelijk een verhaal kunt schrijven? Is het een vaardigheid als je kan koken voor een grote groep eters? Is het een competentie om tien jaar lang een dameswoensdagochtendcompetitie als een vanzelfsprekendheid aan te voelen? Tenminste voor 99 procent. En die ene procent is kundigheid, want die heb je nodig als de boel om tien voor negen in de soep dreigt te lopen. Of noem je dat dan weer talent? Het lukt me dan toch om iedere opgewonde dame gerust te stellen en een leuke tennispartij te laten spelen.

17

En hoe noem je het als ik zie dat er een lid of oud-lid zit, die het fijn vindt om met je te praten, en ik er dan een poosje voor uittrek om dat te doen? Dan stel ik mijn andere planning maar even bij. Op die manier bezig zijn als vrijwilliger vind ik fijn, dat geeft me een goed gevoel. Als commissielid van het Mimi de Bot-toernooi heb ik al die talenten, vaardigheden en competenties nodig. Gelukkig heb ik die opgedaan tijdens mijn jarenlange werken voor Randstad als telefoniste-receptioniste bij veel bedrijven in Dordrecht en omgeving. Daar pluk ik nu de vruchten van als iemand geïrriteerd is, als de geplande wedstrijd niet op tijd beginnen kan, of naar later wordt verzet. Ook vind ik het leuk om mijn commissieleden op te vrolijken met een zelfgebakken appeltaart, of blus ik brandjes bij opgewonden standjes tijdens het Mimi de Bot-toernooi voor vijftigplussers (met nadruk op 50). Dat gebeurt echt hoor! Maar na afloop gaat iedereen met een tevreden gevoel verder met de dag. Hopelijk zijn er door het lezen van mijn verhaal er nog meer leden, die zich aangesproken voelen om een beetje tijd vrij te maken om als vrijwilliger wat te betekenen voor Dash'35. Want zoals een echte Dordtenaar eens in de begintijd van ons wonen in Dordrecht tegen mij zei en dat drie keer heeft moeten herhalen voordat ik het begreep: "Jebenmarzokortoptakkertie". Met andere woorden: Geniet van het leven want je bent er maar even. En dat doe ik!

DASHINSIDE

JAN VAN VLIET DASHINSIDE

Hoe is het toch met ... ? IN DE RUBRIEK “HOE IS HET

TOCH MET…” MAKEN WE

(HERNIEUWD?) KENNIS MET LEDEN DIE ECHT TOT DE

SENIOREN VAN ONZE CLUB

GEREKEND KUNNEN WORDEN.

INTERVIEW: SIJBRAND TAKENS

DEZE KEER LEGDE SIJBRAND

TAKENS EEN AANTAL VRAGEN VOOR AAN JAN VAN VLIET.

Jan is geboren op 4 december 1932 in Oud Alblas. In zijn drukke werkzame leven is hij niet aan deze sport toegekomen. Jan van Vliet is al achter in de vijftig, als hij aan de tennissport begint bij Dash’35 waar hij les neemt bij PeterPaul. Al snel blijkt dat hij een aardig balletje slaat en mede door het enthousiasme van Aad van Lavieren, die een kei is in het opvangen van nieuwe leden, komt Jan op het idee om oudere leden vaker met elkaar te laten tennissen. In 1991 richt hij samen Wim v.d. Berg, Wim de Nijs, Jaap van de Velde (inmiddels overleden), Aad van Lavieren en nog enkele anderen de 50+ donderdagochtend groep op. In dat eerste jaar wordt er alleen door heren gespeeld, maar al snel mogen ook dames deelnemen en worden ook competitiespelers toegelaten. Deze succesformule wordt ook door leden van andere clubs opgemerkt. Zij worden lid van Dash’35 en het aantal deelnemers groeit tot over de honderd. Na verloop van een aantal jaren wordt overgegaan naar de vorming van teams en na

18

10 jaar draagt Jan het stokje aan opvolgers over. Nu nog steeds is de 50+ competitie op donderdag een succes. Omdat hem dat heel goed bevalt gaat Jan gaat ook toernooien spelen, waaronder het bekende Mimy de Bot toernooi. Met Ineke Hekman wint hij in hun categorie een keer de eerste prijs. Jan maakt ook een aantal jaren deel uit van de toernooicommissie Mimi de Bot. Door het vertrek en later overlijden van Aad van Lavieren ontstaat een gat in de opvang van nieuwe leden. Jan is dan bereid, samen met anderen, deze leemte onder de nieuwe naam “TennisKennis” op te vullen. Een van de zaken waarvan Jan blij is dat die veranderd zijn is dat er voor recreanten meer is gedaan. Daar heeft hij ook zelf wel zijn bijdrage aan geleverd.

En hoewel de jaren stijgen, geniet Jan nog steeds van tennis, al merkt hij wel dat door het stijgen der jaren ook sommige dingen anders en minder worden. Omdat hij een echte liefhebber is, is-ie vaak te vinden bij competitiewedstrijden op Dash’35, zowel zaterdag als zondag en ook bij toernooien laat hij regelmatig zijn gezicht zien. Voor al het werk voor Dash’35 is Jan een keer beloond met de Lau de Bot standaard. Zijn favoriete tennisser is Federer. Nog meer hobby’s? Bescheiden zegt hij dan dat hij lezingen bijwoont op de Erasmus universiteit. Zijn belangstelling gaat op dit moment uit naar tweehonderd jaar koninkrijk. De kennis die hij nodig heeft om een lezing bij de Lions voor te bereiden, doet hij daar op. Nog een anekdote uit je tenniscarrière? In een wedstrijd sla ik een bal uit. De tegenstander roept: “uit”. Ik zeg: “Dat kan niet. Ik sla nooit uit”. Tegenstander: “Dan spelen we een let”. Tot slot wenst Jan Dash’35 nog een lang bestaan.

19

DASHINSIDE

Trainer Sander van der Heijst INTERVIEW: AVIVIT LANGEN

DASHINSIDE DE EEN KENT HEM AL, DE ANDER WAARSCHIJNLIJK NOG NIET. SINDS APRIL 2014 HEEFT DASH’35 VERSTERKING ERBIJ GEKREGEN.

SANDER VAN HEIJST, 37 JAAR, IS EEN WAARDEVOLLE TOEVOEGING AAN HET EERSTE MIXTEAM OP ZONDAG, MAAR OOK EEN GOEDE VERSTERKING BINNEN DE VERENIGING ALS TRAINER. SINDS DIT JAAR GEEFT SANDER VOOR HET EERST TENNISTRAINING BIJ DASH’35. VORIG JAAR SPEELDE HIJ MET ZIJN COMPETITIETEAM TEGEN DASH’35 EN IS HIJ BIJ ONZE VERENIGING TERECHT GEKOMEN. DASH’35 MATCHT GOED MET ZIJN AMBITIES OP DE BAAN, PRESTATIEF TENNIS.

meer, ik geef 40 uur in de week tennisles. Op dit

moment ben ik meer aan het sparren met de jongens. Ik mis het wel, en wil het ook weer gaan oppakken”.

Sander was 16 toen hij begon met tennissen. Daarvoor heeft hij altijd op hoog niveau gevoetbald. “Tijdens de jeugd heb ik bij Excelsior gespeeld. Ik ben gestopt

omdat ik meer van een individuele sport houd. Ik ben

prestatiegericht en als je in een team zit en er een paar wat minder zijn is dat best lastig. Ik wil zelf verant-

woordelijk zijn voor mijn resultaten. Via mijn school-

leraar ben ik gaan tennissen. Ik heb ook nog het langst bij hem getraind en nu 21 jaar later zijn we nog steeds goede vrienden. Hij geeft nog steeds tennisles”.

Zijn mooiste ervaring op de tennisbaan is dat hij eredivisie gemengd mocht spelen. Uiteraard horen bij de mooiste ervaringen ook het reizen en de vele toer-

nooien spelen. “Mijn beste resultaat was tegen Hicham

Quereshi, tijdens de Challenger in Hilversum. Hicham

was toen 1e geplaatst in het hoofdtoernooi en stond

iets van 200 van de wereld. Volgens mij staat hij op dit

moment in de dubbel bij de beste 5 in de wereld.

“Vorig jaar oktober heb ik samen met Richard van de

Helaas heb ik toen verloren met 7-6 / 7-6. Wel in beide

sets met 4-1 voorgestaan. Ook heb ik tegen Martijn Bok

Hoest de tennisschool ProLife-Tennis opgestart. De ten-

gespeeld. Hij heeft altijd in de top 5 van Nederland

De trainingen bestaan met name uit privélessen of duo

Verloren in 3e set tiebreak. Het zijn weliswaar verlies-

nisschool richt zich vooral op jonge talentvolle kinderen. trainingen”. Sander richt zich op het individu, stelt korte en lange termijn doelstellingen op met een plan van

aanpak. Alles wordt gemonitord, de trainingen zijn op

gestaan. In Vlissingen heb ik tegen hem gespeeld.

partijen, maar ik kan toch tevreden zijn met het resultaat. Het waren heel goede jongens”.

maat gemaakt.

“Wat ik zou anders doen als ik het opnieuw kon doen?

Op zijn 21e is Sander begonnen met lesgeven. Eerst

zoeken die bij mijn karakter past. Ik wil winnen, ben

parttime, naast dat hij zelf veel op de baan stond.

“Toen trainde ik bijna elke dag nog 3 à 4 uur, fysiek,

tennis, kracht, wedstrijden. Tegenwoordig is dat niet

Ik zou jonger beginnen met tennissen en een trainer

gedreven, ambitieus en eigenwijs. Ik zou zoeken naar

iemand die heel fanatiek is en die je durft aan te pakken.”

DRAAG JE STEENTJE BIJ SAMEN BOUWEN AAN DASH’35

WORD VRIJWILLIGER VOOR ONS CLUB EN DRAAG JE STEENTJE BIJ. 20

21

DASHINSIDE

DASHINSIDE

SPITSUUR TOEN IK DOOR EEN ZEKERE REDACTIECOMMISSIEVOORZITTER WERD GEVRAAGD NOG EENS EEN STUKJE

VOOR HET CLUBBLAD TE SCHRIJVEN

HEB IK DAAR ENTHOUSIAST OP

GEREAGEERD. IK (EN HIJ OOK) WAS KENNELIJK ALWEER VERGETEN HOE

SLECHT IK MET DEADLINES BEN.

VOND IK MEZELF VROEGER AL DRUK

(BAAN, KIND, MAN, HOBBY’S),

TEGENWOORDIG ZIT IK ECHT IN EEN DOORLOPENDE SPITS.

Afgelopen augustus heb ik Valerie op de wereld gezet. Het is een prachtig popje en een echte kroelkip. Haar grote zus leert haar, in ruil voor af en toe een rotklap met een speen of een dikke kwijlkus, kiekeboe en trapklimmen. Vooral dat laatste is een bron van schrikreacties en bijna-hartaanvallen, want Valerie ziet nog geen gevaar en botst, valt en stoot zich dus hartstochtelijk door het huis. Naast de drukte van een jong gezin zitten we midden in de grote verbouwing van ons nieuwe stulpje en ons huidige huis staat nog steeds te koop, waardoor we af en toe als een malle op moeten ruimen vanwege een kijker die het dan vervolgens toch niks vindt, want de buitenruimte is te klein (dat zie je toch op de foto’s? Er ís namelijk helemaal geen tuin, alleen een binnenplaats van één bij één, het is niet alsof er alsnog een enorme tuin verscholen zit achter een geheime deur!). Maar voorlopig zitten we ook weer niet op hete kolen. Aangezien het nu al een flinke klus is om Valerie enigszins stofvrij te houden (ze kruipt altijd net op die plekken die niet schoon zijn) zal dat met een huis waar nog

naar hartenlust gesloopt, geklust, getegeld, ingebouwd en gestukt wordt helemaal een onmogelijke opgave zijn. Dan werk ik ook nog steeds als enthousiaste ambtenaar bij de gemeente Dordrecht. Vier dagen in de week. Af en toe is het logistiek gezien een beetje puzzelen met brengen en halen van de kinders. Zo is er een periode geweest dat ik op zondagavond mijn fiets alvast bij de kinderopvang zette, terug naar huis liep (soms door een rondje te gaan hardlopen), ’s ochtend met kinderwagen en kleuter naar de opvang liep, daar Valerie inleverde om vervolgens Isis op de fiets te zetten en haar naar school te brengen. ’s Middags begon het hele circus dan opnieuw in omgekeerde volgorde en dan inclusief boodschappen halen. En de volgende dag nog een keer van voor af aan. Valerie zit inmiddels op een kinderopvang bij ons om de hoek en echtgenoot is flexibeler in zijn werktijden waardoor ik niet elke keer de pakezel hoef te spelen. Hoera en leve de geëmancipeerde man. Ergens tussendoor heb ik ook nog mijn intrede gemaakt in het bestuur

22

als secretaris. Erg leuk om de club van een andere kant te leren kennen. We hebben echt een Hele Mooie Club met een ontzettend jaloersmakend arsenaal aan vrijwilligers en activiteiten. Ik fungeer zo’n beetje als maildoorgeefluik, krijg wel eens een telefoontje en veel post, zorg voor notulen en agenda’s en beheer eigenlijk de archieven, zowel digitaal als op papier. Bij dat laatste is het probleem dat er op verschillende locaties archieven zijn en er laatst in de diepe krochten van het wedstrijdhok nóg een archiefafdeling is ontdekt. En ons huidige huis heeft al niet voldoende opbergruimte voor mijn schoenen, laat staan voor het complete archief van onze mooie club. Vooralsnog moet deze dus gewoon even op de verschillende dependances gehuisvest blijven.

Het vrij spelen schiet er dus nog wel eens bij in. De zeldzame keren dat ik op een doordeweekse avond mijn racket weer uit het vet haal is het ook heerlijk om te spelen. Conditioneel ben ik echter nog (lang) niet waar ik wil zijn. Ik ben dan ook vaak blij als ik afgehangen wordt, dat scheelt me weer een handdoek in de ring omdat mijn tong op mijn schoenen hangt. Datzelfde geldt voor de training; een half uurtje heen- en weer beuken met Peter Paul met een afsluitende dropshot van zijn kant waardoor niet alleen mijn avondeten, maar ook de moed me weer in de schoenen zakt. Gelukkig zijn daar ‘work-out-apps’. Thuis, voor de tv, op mijn work-outmatje oefeningen doen. Ideaal.

Als ik niet op de bank in slaap val tenminste.

Vanessa Verveer Vrijwillig druk

23

DASH’35 FAMILIE 2.0: DASHINSIDE

LAURA & TESSA HIJBEEK

DASHINSIDE BIJ DASH'35 ZIJN ER FAMILIES, DIE AL EEN “LEVENLara LANG” LID ZIJN VAN DASH'35. INMIDDELS ZIJN OOK HUN KINDEREN VAN JONGS AF AAN LID. IN DEZE REEKS MAKEN WE KENNIS MET ZO’N DASH'35 FAMILIE 2.0, WAARBIJ WE IN DIT GEVAL BEDOELEN DE NAKOMELINGEN VAN DIE WAT “OUDERE” DASHERS. DOOR MIDDEL VAN EEN DUBBEL-INTERVIEW MAKEN WE KENNIS MET LARA EN TESSA, DOCHTERS VAN FERRY EN CONNY HIJBEEK. FERRY’S ZAAK ZORGDE IN HET VERLEDEN OOK VOOR HET DRUKWERK VAN HET CLUBBLAD VAN DASH'35.

De gegevens voor dit interview zijn verzameld door INGRID DE ROVER. 1. VERTEL EENS WAT OVER JEZELF:

Lara: Mijn naam is Lara Hijbeek en

ik ben nu bezig met afstuderen aan de Hogeschool Rotterdam voor de opleiding communicatie. Ik hoop dat ik mijn scriptie snel kan inleveren zodat ik deze zomer kan genieten. Als ik ben afgestudeerd zal ik gelijk beginnen met werken, het zal wel even wennen worden denk ik. Eigenlijk is tennis mijn enige hobby en heb ik nooit echt een andere sport beoefend. Het is wel grappig, want Tessa is natuurlijk de oudste en die heeft allemaal verschillende sporten beoefend zoals turnen en paardrijden. Uiteindelijk zijn we bij tennissen uitgekomen omdat mijn opa ook tenniste. Mijn ouders hebben me direct op tennissen gedaan, omdat ze wisten dat mijn zus dat leuk vond en mijn ouders vonden het ook een leuke sport. Dus dat is eigenlijk een beetje de reden waarom ik geen andere hobby’s heb, alhoewel hockey me ook erg leuk lijkt. Bij Dash’35 zijn er zeker wel tennis-

24

Tessa vriendschappen ontstaan door de jaren heen. Dit komt ook door de conditietraining, die op dinsdag wordt gegeven door Barbara. Het is voor mij altijd een heel gevecht om van de bank te komen, maar als ik er uiteindelijk ben, dan vind ik het hartstikke gezellig.

Tessa: Ik ben Tessa, 27 jaar, werkzaam als intercedente bij uitzendbureau Timing. Het is een erg leuke functie, waarbij je met veel verschillende aspecten in aanraking komt en het elke dag maar weer de vraag is wat er te gebeuren staat. Ik ben bij Timing terecht gekomen na het afstuderen aan de opleiding Communicatie aan de Hogeschool Rotterdam, net als mijn kleine zus Lara. Tennis is mijn hobby geworden; na een paar keer fout gekozen te hebben voor o.a. paardrijden, turnen en ballet ben ik tot de conclusie gekomen dat ik op de tennisbaan het beste tot mijn recht kwam. Niet alleen op de baan, maar ook ernaast was het hartstikke gezellig, eerst bij TCD en daarna bij Dash’35. Hier zijn dan ook mooie vriendschappen ontstaan, maar ook het feit dat ik tussen de partijen door de liefde van mijn leven ben tegengekomen. 2. VERTEL EENS WAT OVER DE VERSCHILLEN EN OVEREENKOMSTEN MET JE ZUS.

25

Lara: Tess en ik zijn denk ik het tegenovergestelde van elkaar. Tess is pittig en snel, zowel op de baan als er buiten. Ze is georganiseerd in wat ze doet, bijvoorbeeld met haar werk en in haar huis. Ze weet wat ze wil en is hier ook uitgesproken over. Ze gaat recht op haar doel af en dat vind ik het mooie van mijn zus! Ze is respectvol en een liefdevol persoon waar je als zus veel liefde van krijgt. Zoals bijna heel Dash’35 weet ben ik vrij langzaam, zowel op de baan als er buiten, ik ben rustig en zie eigenlijk wel wat er gebeurt. Ik ben het tegenovergestelde van georganiseerd, zowel thuis als op school. Wat Tess en ik gemeen hebben zijn sommige dingen in ons doen en laten, onze lach, onze interesses en we hebben allebei een karakter, waar je op kan bouwen. Misschien bij Tess iets meer dan bij mij, haha. De band tussen mij en Tess kan je, denk ik, wel als erg hecht, gezellig en spontaan beschouwen.

Tessa: Lara staat heel gemakkelijk in het leven, niks moet en alles kan. Het maken van een planning is dan ook niet haar ding. Ze ziet wel wat er op haar pad komt en kiest daar de leukste dingen uit. Lara is erg makkelijk voor zichzelf en voor haar omgeving. Daarnaast is ze erg liefdevol en een persoon van wie je al

DASHINSIDE snel gaat houden en op wie je moeilijk boos kan worden. Want twee keer knipperen met die twee mooie pretoogjes en je bent al vergeten waarover je boos was. Daarentegen vind ik het fijn als ik weet waar ik aan toe ben en mijn doel kan behalen. En niet te vergeten: we maken vaak dezelfde grappen, en als we die dan leuk vinden, dan is de kans groot dat we die er best lang inhouden, haha. Lara en ik hebben gemeen dat we veel dezelfde interesses hebben, daarnaast kunnen we elkaars zinnen invullen en lachen we op dezelfde manier. Daarnaast komen we uit een heel hecht en fijn gezin, waarbij we altijd veel tijd met elkaar hebben doorgebracht.

langzaam was op de baan, haha, het blijft me achtervolgen.

Lara: Onze ouders zijn Conny en Ferry Hijbeek.

6. HEB JE AL DIE TIJD PLEZIER IN TENNIS GEHAD OF WEL EENS OVERWOGEN IETS ANDERS TE GAAN DOEN? EN WAT ZOU JE DAN LEUK GEVONDEN HEBBEN?

3. WIE ZIJN JE OUDERS?

Tessa: Gek genoeg zijn dat ook

mijn ouders, heb ik me laten vertellen.

4. HOE OUD WAS JE TOEN JE MET TENNISSEN BEGON?

Lara: Ik was 4 jaar toen ik met tennissen begon. Dit was al vrij vroeg omdat, zoals ik net al zei, mijn zus al op tennis zat.

Tessa: Met zekerheid durf ik het

niet te zeggen maar ik gok op een jaar of 8.

5. VAN WIE KREEG JE TOEN LES EN WAS HET AL VROEG DUIDELIJK WAAR JULLIE KWALITEITEN LAGEN? KREGEN JULLIE BIJVOORBEELD SELECTIETRAINING?

Lara: Ik ben begonnen bij TCD net

als m’n zus. Mijn eerste tennisleraar was toen Johan. Johan was iets oudere man die al een tijdje les gaf bij de club. Na twee jaar heb ik voorgespeeld voor de regio en ben toen aangenomen. Tessa zat ook bij de regio, alleen weet ik even niet hoe oud ze toen was. Daarna moest ik voorspelen voor de bond en ben ik daar ook aangenomen. Daar heb ik tot m’n 12de gespeeld. Ik ben toen afgewezen voor het LOOT-programma, omdat ik te

Tessa: Mijn eerste tennisles was op TCD van Pim Molmans. Het was al vrij snel duidelijk dat deze sport wel een blijvertje was. Ik had er erg veel plezier in en raakte de bal ook goed, in tegenstelling tot sommige van de groepsgenoten, die de bal totaal mis sloegen. Na wat jaartjes getraind te hebben op TCD werd ik geselecteerd voor de regio, dit heb ik enkele jaren gedaan. In die tijd ging ik veel toernooien af en gelukkig ook met succes. Op mijn 16de heb ik het tennissen een beetje laten versloffen, toen kwam het stappen om de hoek kijken, destijds erg interessant. Jammer genoeg heb ik nooit echt meer mijn niveau terug gekregen.

Lara: Ik heb tennis altijd heel leuk

gevonden, maar net zoals bij iedere andere sport heb je weleens je mindere periodes. De ene periode tenniste ik meer dan de andere. Hockey leek me ook altijd een leuke sport, omdat het in teamverband is. Op de baan sta je toch maar alleen en is dat teamgevoel niet aanwezig.

Tessa: Ik sluit me helemaal aan bij de keuze van Lara; als ik net zoals mijn groepsgenoten toen op de training de bal totaal had mis geslagen, dan was hockey mijn tweede keus geweest.

7. EEN BIJBAANTJE OP ZATERDAG ZAT ER WELLICHT NIET IN TOEN JE EEN JAAR OF 16 WAS? HOE VOND JE DAT ZELF?

Lara: Haha dat vond ik niet heel

erg! Nee ik moet eerlijk zeggen op die leeftijd werkte ik wel, maar dat was nog niet veel. Tennis ging op die leeftijd voor.

Tessa: Op mijn 16de tenniste ik

minder dan die jaren daarvoor, een bijbaantje had ik wel, maar hier was ik eerlijk gezegd niet heel veel vrije tijd aan kwijt. Soms wel jammer dat je tegenwoor-

26

DASHINSIDE dig veel vrije tijd kwijt bent aan dat werken ☺. 8. WAT IS INMIDDELS JE SPEELSTERKTE EN HOE BELANGRIJK IS DIT VOOR JE?

Lara: Ik ben zowel in mijn singel als dubbel 3. Het speelt niet een hele grote rol voor mij maar ik vind het toch wel fijn als ik gewoon 3 - 3 blijf op m’n pasje.

Tessa: Ik kijk bijna nooit naar mijn speelsterkte, het is dat mensen er soms naar vragen. Het is voor mij ook niet belangrijk. Het spelen van een lekkere wedstijd is veel meer waard dan wat er op je pasje staat. Op mijn pasje (even snel navraag gedaan bij Nils, want die is wel van de statistieken) staat; singel: 4 en dubbel: 5.

9. HEB JE VOORKEUR VOOR SINGLE, DUBBEL OF MIX? HEB JE OOK VASTE SPEELPARTNERS?

Lara: Omdat de laatste paar jaren

singelen niet echt goed ging, ben ik dubbelen leuker gaan vinden. Ik heb in de afgelopen jaren veel met Yvonne Zandbergen gespeeld, maar vind het ook leuk om met andere dames te spelen. Er is geen sprake van een vaste dubbelpartner. Trouwens, ik heb nog een toernooitje gedaan met mijn zus vorig jaar, dat zie ik nog wel eens gebeuren.

Tessa: Dubbelen en mixen heeft mijn voorkeur. Met de single ben je maar alleen en kan je niet terugvallen op je maatje. Ik speel voornamelijk de dubbel met Daphne Krijgsman of Marcia Vrolijk en de mix met m’n eigen maatje Nils Kleingeld. Alhoewel we dit de laatste vijf jaar steeds minder doen. 10. HOE VAAK IN DE WEEK TENNIS OF TRAIN JE? EN HOE DOE JE DIT DAN? HEB JE NOG EEN DOEL TIJDENS DE TRAINING?

Lara: In de winter is het hooguit een keer in de week en daar is ook alles mee gezegd. Het is meer voor de gezelligheid dan dat ik echt een doel heb. Ik probeer wel altijd lekker te spelen. In de zomermaanden speel ik wel meer, dat komt natuurlijk ook door de competitie en de toernooien.

Tessa: Ik heb de afgelopen weken alleen maar competitie gespeeld en helemaal niet getraind. Gelukkig wel ongeslagen gebleven. Het is wel mijn doel om nog te gaan trainen en me in te schrijven voor twee toernooien. In de winter speel ik nog de wintercompetitie, zodat ik wel een beetje in beweging blijf. 11. SPEEL JE COMPETITIE? HOE ZIET ZO’N DAG ERUIT?

Lara: Ik speel op zondag competitie, dat zijn gezellige, maar soms ook lange dagen.

Tessa: De zondagcompetitie is veel te lang voor mij, je bent heel je dag kwijt, vandaar de keuze voor de zaterdag. Daarbij moet ik wel eerlijk bekennen dat het alsnog een erg lange dag is. Maar met een gezellig team als dat van mij is het altijd gezellig. 12. VAN WIE HEB JE IN JE TENNISCARRIÈRE HET MEESTE GELEERD?

Lara: Ik heb altijd les gehad van Peter-Paul, van hem heb ik veel geleerd. Ik heb ook veel geleerd in Amerika omdat ik daar elke dag 3 uur op de baan stond. Dan moet je op een gegeven moment wel beter gaan tennissen, anders kan je er net zo goed mee stoppen.

Tessa: Van m’n zus.

Lara: Dat vind ik erg leuk zus! Ik heb ook veel van jou geleerd!

13. WAT IS JE GROOTSTE BLUNDER OP TENNISGEBIED, DIE JE MET ONS DURFT TE DELEN?

Lara: Vroeger toen ik veel toer-

nooien speelde, moest ik naar Groningen voor een jeugdtoernooi. Eenmaal daar aangekomen was ik mijn tennisschoenen vergeten!! Dit is echt een typische actie voor mij.

Tessa: Geen idee, wel schaam ik

mij soms voor mijn dubbele fouten. 14. WAT VIND JIJ “GOED GEREGELD” BIJ DASH?

Lara: Er zijn veel mensen bij

Dash’35 van dezelfde leeftijd. Hierdoor kan je makkelijker iemand opbellen om even vrij te spelen.

Tessa: De competitiebegeleiding op de zaterdag door Eric ☺. 15. WAAR ZIE JE NOG VERBETERPUNTEN BIJ DASH 35?

Lara: Bij feesten of toernooien moesten de vrijwilligers altijd ploeteren in de keuken, hier is al door Dash’35 op ingespeeld door het uit te besteden.

Tessa: Dash’35 is een club die zich blijft ontwikkelen en kritisch blijft kijken naar nieuwe mogelijkheden. Hier wordt veel aandacht aan besteed, waarbij vrijwilligers een grote rol spelen. Op dit moment schiet erbij mij niet direct iets te binnen

27

dat aan verbetering toe is.

16. WAT KAN JIJ JONGE KINDEREN LEREN OF OUDERS ADVISEREN MET JONGE KINDEREN DIE NU TENNISSEN?

Lara: Zoek een leuke, gezellige club op waar veel leeftijdsgenootjes zitten, zodat de kinderen de mogelijkheid hebben om met verschillende kinderen te tennissen.

Tessa: Dat het niet gaat om het niveau van het kind, maar het plezier dat het kind er in heeft.

Lara: Daar geef ik m’n zus groot gelijk in.