Adventsbode ADVENTSBODE. DE ADVENTSKERK Leeuwerikenlaan HA Aerdenhout Telefoon

ADVENTSBODE Adventsbode AUGUSTUS juni 2011 2012

DE ADVENTSKERK Leeuwerikenlaan 7 2111 HA Aerdenhout Telefoon 023 - 524 1346 www.adventskerk.com [email protected]

Aerdenhout

april 2012 DE SCHALMEI                                                                       

  Zeven zonen had moeder:                                                  Allen heetten Peter,                                                                                                                                                           Behalve Wanjka die Iwan heette.                                         Allen konden werken: Eén was geitenhoeder,                                                      Eén vlocht sandalen, Eén zelfs bouwde kerken; Maar Iwan die Wanjka heette Wilde niet werken.   Op een steen in de zon gezeten                                        Bespeelde hij zijn schalmei.   ‘O, mijn lieve, Mijn lustige, laat mij spelen. In de schaduw van mijn rustige vallei Laat andren werken, Sandalen maken of kerken. Wanjka heeft genoeg aan zijn schalmei.’     J. Slauerhoff 

AGENDA

• Zondag 27 mei, 10.00 uur, Pinksteren, ds. M.A. Smalbrugge • Zondag 3 juni, 10.00 uur, Mevrouw van Selm, Mijdrecht* • Zondag 10 juni, 10.00 uur, ds. P. Terpstra, Heemstede • Zondag 17 juni, 10.00 uur, ds. M.A. Smalbrugge, overvliegdienst, afscheid leiding kinderkerk • Zondag 24 juni, 10.00 uur, ds. M.A. Smalbrugge, bediening H. Doop • Zondag 1 juli, 10.00 uur, de Heer M.C. Schreur, Zwaag* • Zondag 8 juli, 10.00 uur, ds. M.A. Smalbrugge • Zondag 15 juli, 10.00 uur, ds. M.A. Smalbrugge • Zondag 22 juli, 10.00 uur, ds. L.C.M. Blomjous-Maillette de Buy Wenniger (Aerdenhout) • Zondag 29 juli, 10.00 uur, ds. H.J.C. van Es (Zutphen) *Mevrouw van Selm en de Heer Schreur zijn studenten die hun studie hebben afgerond en een zgn ‘preekconsent’ bezitten. Dat is een bewijs, afgegeven door de PKN, dat deze mensen het recht hebben een kerkdienst te leiden (met enige beperkingen). Zij zijn beiden kandidaat voor het ambt van predikant.



ONGEMAKKELIJK FEEST Pinksteren, niet echt een gemakkelijk feest. De kerken zitten er altijd wat mee in hun maag. Het verhaal van Pinksteren heeft het over een Geest die van Godswege waait waar hij wil. Dus een bries van inspiratie, troost en liefde die zijn eigen spoor trekt zonder zich te bekommeren om grenzen of muren. Tegelijkertijd is Pinksteren ook het geboortefeest van de Kerk, een gemeenschap die mensen van geslacht tot geslacht wil raken en boeien. Gaat dat wel samen, zo’n kerk en zo’n geest? Die vraag dateert niet van gisteren, maar wordt wel steeds urgenter. Veel mensen hebben het gevoel dat de geest vertrokken is uit de kerk, terwijl de kerk anderzijds het gevoel heeft dat mensen onbekommerd achter allerlei geesten aanlopen en dat zij zich spirituele knollen voor citroenen laten verkopen. Aan de ene kant mensen die het buiten de kerk zoeken omdat daar de geest ontbreekt, aan de andere kant mensen die beseffen dat het heel veel vergt een gemeenschap in stand te houden. Daarom is Pinksteren een ongemakkelijk feest. Wat vier je nu eigenlijk? Nogmaals, die vraag dateert niet van gisteren. Want het is van alle tijden dat mensen zeggen dat de kerk zichzelf heeft overleefd, het is van alle tijden dat mensen toch weer trachten gemeenschap te vormen. Het waren ook vroeger niet de minsten die de kerk verlieten. Denk aan een Allard Pierson. Of aan een Busken Huet. Maar het waren ook niet de minsten die de kerk in het hart droegen. Albert Schweizer, Martin Luther King. Je kunt het ook anders zeggen. De kerk roept bij heel veel mensen (zowel leden van de kerk als buitenstaanders) sterke tegenstrijdige gevoelens op. Aan de ene kant beseffen we hoe waardevol een gemeenschap is, aan de andere kant, begrijpen we dat zo’n gemeenschap gemakkelijk kan 

verstarren. Een beetje zoals het soms toegaat in jezelf. Je wilt dolgraag veranderen, nieuwe impulsen vinden, maar je weet ook dat je niet alles kunt veranderen en dat Rome niet op één dag is gebouwd. Wat je daarom met Pinksteren voelt, dat ongemak, dat is vaak een uitvergroting van ons eigen leven. De hele mooie momenten, de momenten dat je hart werkelijk geraakt wordt, de momenten dat je het gevoel hebt ergens bovenuit te stijgen. De momenten dat je werkelijk gelooft in de mensen om je heen, dat  je gelooft in wat je onderneemt. Maar ook de momenten dat je je afvraagt wat mensen beweegt, waarom we het elkaar zo moeilijk maken. Sterker, waarom je zelf soms zo verdraaid lastig in elkaar steekt en je eigenlijk voor jezelf al een gebruiksaanwijzing zou moeten schrijven. Dat zie je allemaal in de kerk. Mag ik eruit, uit die kerk, denk je dan soms. Zoals je dat van jezelf ook denkt, is er nog een manier om uit mijzelf te treden? Of is dat dan louter een vlucht. Zelf geloof ik daarom heel erg in de kerk en weet ik tegelijkertijd dat vormen en structuren niet uit de hemel zijn gekomen en dus anders kunnen en moeten worden. Want waar het gaat het om? Om het feit dat er in onze tijd sowieso al zo heel weinig gemeenschap is. Kijkt u maar de politiek. Europa hebben we afgeschreven, de euro is een project dat steeds nog net niet kopje onder gaat. We schrijven gemeenschap af en maken op basis van die negatieve gevoelens nieuwe gemeenschap. Dat lijkt me gevaarlijk, mensen verenigen op basis van wat ze aan onvrede en angst in zich dragen. Want achter die angst en onvrede gaan gewone vragen en verlangens schuil. Waar kom ik vandaan, waar ga ik naar toe, hoe zal de toekomst voor mijn kinderen zijn, hoe duurzaam zijn de banden die we creëren in ons leven en ga zo maar door? Met misschien wel als onderliggende vraag, is er een geest die mij leidt, die me naast de tijd iets van eeuwigheid laat proeven, die me troost en moed geeft, die me behoedt voor te grote verharding? Houd ik zicht op God? Als je als gemeenschap dat weer kunt aansnijden, dan is dat bijzonder waardevol. Dan zou je weer de taal van de mensen spreken. Daar gaat Pinksteren over, over een geest die je leert de taal van de mensen te spreken. Om dat te durven, moet je veranderen. Hebben wij wel al die    

ambten nodig, is de Bijbel nu echt het enige verhaal dat er toe doet, hoe krijg ik riten die mensen raken, hoe bestuur ik adequaat zonder een Poolse landdag te worden? Laten we het zo zeggen, de kerkelijke stukken zijn door de tijdgeest allang van het bord geveegd. Natuurlijk, je mag ze er allemaal weer op zetten. Maar doe je dan wat de Geest wil? Daarom, Pinksteren is het grote kruispunt. Kerken moeten zich afvragen of zij die Geest wel voldoende kans geven. Juist om kerk te blijven. Want Pinksteren is niet een eenmalig feest, één zondag per jaar; het is een luisteren, aftasten, naderen   van elkaar dat een gemeente in een heel proces probeert vorm te geven. Daar krijgt u nader bericht over. Goede Pinksteren de komende maanden!

BEDIENING H. DOOP Op zondag 24 juni wordt de H. Doop bediend aan Job Albert Sytze Snijders, zoon van Wolter en Elsemiek SnijdersStorm. Graag wensen de ouders bij voorbaat reeds van harte geluk met deze feestelijke gebeurtenis!



REDACTEUR ADVENTSBODE Govert Hartsinck is de man die zeven jaar lang de Adventsbode mede verzorgde in nauwe samenwerking met Marieke van der Leij. Zo is onze Adventsbode geworden wat het nu is, een breed informatieblad voor betrokkenen in en om de Adventskerk. De interviews die in elke bode verschenen, waren van de hand van Govert. Zo gaf hij een inkijkje in onze gemeenteleden en betrokkenen. Nu is de tijd daar om het stokje door te geven. Wie is die man? Een profiel. Geboren Haarlemmer Van de lagere Dreefschool naar het beroemde Coornhert, door naar Delft voor een gedegen ingenieurs opleiding. Na zijn afstuderen ging zijn weg naar de Koninklijke Shell. Daar werd hij trainee, de sfeer paste en voelde zo goed dat hij na zijn training voor twee jaar werd uitgezonden naar Venezuela. Dat avontuur trok Govert wel aan. Daar zat hij dan als jongeling in een nieuwe omgeving en werd medeverantwoordelijk voor het olie productieproces in het veld. Leerde Spaans en de cultuur van het land plus de gewoontes van de mensen kennen. De mannen dragen daar een broekriem, zo niet dan moet hij die thuis omdoen (machismo = mannelijkheid). Zo geven ze elkaar ook bijnamen, uiterst typisch en raak, zoals o.a. ‘het vermoeide paard’ en hanengevechten zijn zeer geliefd bij de mannen. Hij speelde met collega’s in een voetbalteam gevormd uit wel zes nationaliteiten. De tegenstanders waren elftallen uit de omgeving. Heerlijk ‘s avonds voetballen in de luwte van de dag. Door de warmte was je soepel, geen blessures, wel scoren, dat had hij geleerd bij de Koninklijke HFC. Winnen dus en na afloop met de tegenstanders rum cola drinken en een beetje vrolijk worden. Heerlijk! 

Muziek Naast het werk en voetballen, muziek maken. Hij was vijftien jaar toen hij klarinettist Benny Goodman hoorde spelen in de swing era (swing periode). Hij werd gegrepen door de dictie van de jazzmuziek, dat wilde hij ook. Met zijn vader naar de muziekleraar en een klarinet voor  fl. 250,- aangeschaft. Hij kreeg een jaar  les, maar speelde na drie maanden  in een combo. Klarinet spelen geweldig, hij leerde vlot en speelde het liefst de melodieën uit het hoofd. In Venezuela werd er gelukkig ook muziek gemaakt. Op een avond zag hij een optreden van een bigband. Had zijn klarinet bij zich en zijn collega’s zorgden ervoor dat hij op het podium kwam te staan. Ook een drum vriend ging mee het podium op en samen speelden ze een swingende solo en succes was hun deel. Kon niet meer stuk. Carrière Inmiddels ging zijn carrière naar wens bij de Shell. Enorme kans om de  wereld te zien, de mensen te leren kennen, en samen te werken met collega’s van allerlei nationaliteiten. Na Venezuela kwam Spanje, waar een productie platform verrees in de zee ten zuiden van Barcelona. Vervolgens door naar Gabon, waar de vrouwen werken, de mannen iets minder, en bier drinken. Dan Borneo, waar op het eiland Labuan een wonderschone olie terminal verrijst en uiteindelijk door naar Nigeria, met veel olieproductie en pittige bewoners. In de tussentijd had hij Betty leren kennen op wintersport. Het was liefde op het eerste gezicht. Govert hierover: “Toen ik haar zag wist ik het, dat zij het was voor de rest van mijn leven. Ik kreeg het door, het werd mij ingegeven. Een bijzondere ervaring die ik koester tot de dag van vandaag.“ In Nigeria is Betty gaan werken op de Nederlandse ambassade, consulaire afdeling. Visums en paspoorten regelen, gestrande Nederlanders helpen, 

etc. Betty voelde zich daar thuis, gaf blokfluitles aan kinderen en speelde dwarsfluit in musicals. Govert was inmiddels uitgenodigd door de Lagos Swing College Band en speelde er stevig op los. Maar opeens was daar een andere klarinettist die beduidend beter speelde dan hij. ‘Ik vlieg eruit,’ dacht hij. Kreeg gelukkig een tenor sax te pakken en speelde binnen veertien dagen op dat instrument, een nieuwe ervaring. Maar na een korte tijd ‘oh-schrik’ meldde zich een Nigeriaanse alt saxofonist die weergaloos speelde. Dus weer hetzelfde dilemma. Terug in Nederland voor een vakantie een tenor hoorn aangeschaft. Dat instrument kreeg hij onder de knie door thuis dagelijks oefenen, dankzij tolerantie van Betty. In Nigeria, terug bij de band, bleef hij nog een jaar heerlijk op zijn hoorn spelen. Samen hadden zij het uitstekend naar hun zin in Nigeria. De NAM Door zijn opleiding en brede praktijkervaring heeft hij het laatste gedeelte van zijn Shell carrière uitgediend bij de NAM in Assen. Daar werd hij betrokken bij het productieproces. Een fantastische tijd in Assen gehad. In de Asser ‘Adventskerk’ was hij hulpkoster en gaf catechisatie lessen. Was lid van de jazzclub, lid van de sociëteit, en stopte zijn passie voor techniek in een oude motorfiets. Een beroemde Eysink uit 1937. Voor de liefhebbers; Eysink was een Amersfoort auto-, fietsen- en motorfietsenfabriek uit 1886 en in 1897 bouwde zij de eerste Nederlandse auto. Met een groep motorrijders maakt hij een jaarlijkse nostalgische rally op hun lichte motoren, inmiddels al meer dan tien jaar. Terug Maar Betty wilde terug naar het westen. Dat hebben zij tien jaar geleden gedaan en wonen nu in Aerdenhout. Govert keek om zich heen, moest iets om handen hebben, zo viel zijn oog op een artikel in de Heemsteedse Courant: correspondent gezocht. Contact opgenomen, een proef-  stukvoorgelegd en kwam zo aan de slag om elke week een artikel te schrijven over van alles en nog wat. Marieke van der Leij was zijn redacteur voor Heemstede en Aerdenhout. Inmiddels lid van de Adventskerk, waar Rob Hofsté te kennen gaf te willen 

stoppen met zijn werk voor de Adventsbode. Marieke werd gevraagd, en zo werkten beiden weer samen. Nu, na zeven jaar kijkt Govert terug op een bijzondere periode waarin de interviews de pareltjes waren. Op de vraag ‘hoe pakte je de interviews aan’ denkt Govert even na en zegt: “Ik observeerde mensen in de kerk, sprak ze aan en vrijwel altijd was de reactie positief. Enkele verbaasd en blij verrast, omdat zij contact kregen. Het leuke is om in de interviews veel interessants te horen, en daarvan positieve impulsen te krijgen om door te gaan. Het belangrijkste is dat je een sfeerbeeld geeft, een kleuring van de personen. Dan is het voor de lezer interessant om meer bij de betreffende persoon te komen.” Wat is daarbij je drijfveer geweest? Govert denkt weer na en na verloop van tijd zegt hij: “misschien komt het wel voort uit mijn levenspad, veel naar andere landen, op zoek naar het maken van muziek, contact met mensen, samen iets ondernemen, altijd weer een uitdaging zoeken. Maar ook het schrijven zelf intrigeerde me, kijken of de essentie gedurende het gesprek zichtbaar werd, dat geeft een kick. Schrijven heb ik altijd fijn gevonden, ontmoette Godfried Bomans en genoot van diens enorme humor. Werd lid van het Bomans genootschap, dat twee maal per jaar bij elkaar komt in Haarlem. En wellicht ben ik ook geraakt door Dirck Volkertsz Coornhert die was non-conformistisch en tolerant, daar kan ik me goed in vinden.” Wat ga je dan nu doen, is de logisch vraag; “Nico, muziek maken, onze fietsen en de Eysink poetsen en verder ga ik nadenken hoe mijn leven vorm krijgt. En, bijvoorbeeld, over hoe jij de Adventsbode gaat voortzetten, nieuwe ideeën ontwikkelt en hoe de jonge mensen daarbij zullen participeren. 10

En….. dat je vrolijk blijft. Kan ik dan nog een beroep op je doen, in de toekomst? Nico, daar ga ik even over nadenken!” Govert, dank voor de mooie interviews en de inkijkjes die je hebt gegeven. Er staat nu een mooi blad met een vaste frequentie en een gedegen inhoud. Voor de opvolgers een goede opmaat om op door te gaan. Nogmaals veel dank. Nico Wognum

Bloemenfonds In de afgelopen periode zijn er geen giften ontvangen. H.P. Dekker- van der Leeden.

 

Een Koninklijk lintje! Een volslagen overval, zo karakteriseer ik de  gebeurtenissen rond mijn persoon op 27 april j.l. Hanneke, mijn vrouw, stelt mij die ochtend een ontspannen uitje in het vooruitzicht. ‘Duurt maar een uurtje, in alle drukte rond je komende Oranjeconcert is het goed je even te ontspannen’, zo houdt ze me voor. ‘Doe maar een jasje aan; nee, geen spijkerbroek eronder, wel iets netters’. ‘Ok’, zeg ik braaf en nietsvermoedend, denkend aan een aangeklede koffieochtend, misschien wel met een paar vrienden. In Groenendaal? Bij Bomans? Zoiets? Want: ‘we kunnen met de fiets’. Kriskras rijden we rond kwart voor tien door 11

de groene dreven rond de van Merlenlaan, dan door de Raadhuisstraat richting Raadhuisplein, o jee, halverwege oversteken, weer terug…. Weet Hanneke zelf wel waar de tocht ons heen voert? Hee, stoppen bij het Raadhuis zelf, wat doet mijn jongste broer daar bij de ingang? ‘Een soort rondleiding’, is Hannekes antwoord. Leuk, denk ik, heb ik nog nooit meegemaakt sinds mijn vader me daar aangaf op die januaridag in 1949…  Pas als ik persé op een van de zes gereserveerde plaatsen moet gaan zitten dringt de onthutsende waarheid tot me door. Vluchten kan niet meer…  Samen met vier dames en een heer krijg ik op die dag de Koninklijke  versierselen opgespeld, in mijn geval behorende bij de onderscheiding Lid in de Orde van Oranje Nassau. Er volgt een toespraak door mevrouw Heeremans, burgemeester van Heemstede, waarin ze meedeelt dat ik word geëerd vanwege ‘bijzondere muzikale verdiensten voor samenleving en kerk’. Kernwoorden: componist sinds 1969 van cabarets en musicals van de Kon. HFC, organisator sinds 1986 van de Bloemendaalse Oranjeconcerten, concertorganist sinds 1977 in de serie orgelconcerten in de Kathedrale Basiliek St. Bavo, organisator en uitvoerder sedert 1997 van benefietconcerten voor de Stichting ‘Hulp aan weeskinderen in Nepal’, alsmede organist sinds 1970 van de Aerdenhoutse Adventskerk.  Even later speldt ze mij pontificaal de versierselen op en overhandigt mij de bijbehorende oorkonde. Ik ben een even verrast als gelukkig mens.  Onwillekeurig moet ik denken aan de historische aanhef uit 1948 van de toen net ingehuldigde Hare Majesteit Koningin Juliana: ‘Wie ben ik….’ Jaap Stork STRIJD tegen de ARMOEDE Dat is het doel van OIKOKREDIT. Op initiatief van de Wereldraad voor Kerken is Oikokredit in 1975 opgericht.Vanaf het begin zijn wij als Diaconie (toendertijd BOA, Bloemendaal, Overveen en Aerdenhout) lid geworden van Oikokredit. De grote trekker vanuit onze gemeente was Frans de Vos. Oikokredit geeft geen geld, maar leent geld uit. Oikokredit gelooft namelijk dat dit zorgt voor meer zelfvertrouwen en economische productiviteit. Zij gelooft, dat arme mensen in staat zijn met een lening hun lot in eigen hand te 12

nemen. Door te lenen ontstaat bovendien een gelijkwaardige relatie tussen betrokken partijen. Banken geven arme mensen vaak geen lening, omdat ze geen onderpand hebben. Oikokredit kan door haar jarenlange ervaring en haar lokale netwerk deze mensen wel verder helpen. Via een netwerk van lokale kantoren financiert ze microkredietinstellingen, coöperaties en kleine ondernemingen. Enige cijfers: . € 520 miljoen uitstaand kapitaal . 896 partners . ruim 26 miljoen klanten bereikt door microfinancierings partners van  Oikokredit . deelname van de Diaconie Aerdenhout in aandelen € 86.000 . jaarlijks dividend uitkering van 2%, die wij weer in aandelen Oikokredit  omzetten Over de vele projecten kunt u op hun website informatie lezen, maar mocht u geen internetverbinding hebben, dan kunt u bij mij terecht. De dienst van 24 juni a.s. zal in het teken staan van de strijd tegen armoede, waarin onze predikant Matthias Smalbrugge zal voorgaan. Een paar keer per jaar is de eindcollecte bestemd voor Oikokredit. Mocht u een extra bijdrage willen geven, dan kunt u een bedrag overmaken op rekening 3448284 t.n.v. Ontwikkelingssamenwerking Aerdenhout te Aerdenhout. Fred de Waard, penningmeester Diaconie Aerdenhout

13

Ouderling gevraagd Onze ouderling Rimmert van der Veen heeft te kennen gegeven dat hij door drukke werkzaamheden zijn functie als ouderling helaas moet neerleggen. Rimmert bouwt zijn huidige werkkring af om nu een eigen praktijk voor pedicuren op te bouwen. Een lang gekoesterde wens gaat hiermee in vervulling en dat eist al zijn aandacht op. Wij zijn op zoek naar een ouderling die de wijk van Rimmert wil overnemen. De werkzaamheden bestaan uit het bezoeken van gemeenteleden. Waar nodig gemeenteleden bijstaan en communiceren met onze predikant. Verder eenmaal in de drie maanden een ouderlingenvergadering bezoeken. Als ouderling bent u ook lid van de kerkenraad welke eenmaal in de twee maanden vergadert. Voelt u zich aangesproken en wilt u iets voor uw gemeenteleden betekenen, kom dan ons team versterken. Graag uw positieve reactie naar: info@ adventskerk.com De ouderlingen

De jongere generatie en de kerk De tijd gaat sneller dan ik dacht, het is alweer een eind in mei, en ik schrijf hier mijn laatste stukje als stagiaire/onderzoekster. Dat betekent ook, dat het einde van mijn studie zich aandient. Uiteraard met de zware laatste loodjes, deadlines en stress. Dat hoort erbij, het komt wel goed.

14

De vraagstelling van mijn onderzoek luidde: Op welke manier zou de Adventskerk meer kunnen betekenen voor de veertigers om te komen tot verbinding met deze generatie en hen te dienen in hun spirituele en/of zingevingsbehoeften. Hieruit destilleerde ik de deelvragen: 1. Wat zijn de feiten rond de veertigers (aantal, inkomen, levensfase,  gezinssamenstelling, levensbeschouwelijke wortels, opleidingsniveau, carrière, vrijetijdsbesteding) in het algemeen en wat is specifiek voor de gemeente Bloemendaal? 2. Welke soorten van levensbeschouwing, geloof en spiritualiteit heeft deze generatie? 3. Wat zijn de behoeften aan spiritualiteit/zingeving (soorten en vormen) en welke levensthema’s spelen een rol? 4. Wat is het beeld van de kerk dat bij de veertigers leeft (begrip kerk, kerkelijk verleden en heden, kennis pastoraat, geloof)? 5. Wat is het feitelijke aanbod van de kerk? 6. Hoe verhouden feitelijk aanbod - behoefte - beeld zich tot elkaar betreffende de veertigers en de Adventskerk? Zo ontstond het onderzoek uit twee onderzoeksgebieden: de veertigers en de kerk. Algemene conclusie: Er zijn zeker mogelijkheden voor de Adventskerk om tot verbinding te komen met de veertigers, die de sleutelgeneratie lijken te zijn. Zij zijn nog net wel de generatie die een kerkelijke opvoeding heeft gehad. Maar het slechte imago, en daarmee de weerstand en het wantrouwen tegenover de kerk waar de kwetsbare veertiger mee te maken heeft, vraagt om een andere, of voorlopig andere, vorm van kerk. Met een meer eigentijds taalen beeldgebruik want de veertigers kennen de kerkelijke taal niet meer. Een bezoek aan de kerk is als terugkeren naar grootmoeders tijd. De (midlife)crisis waar de veertiger mee te maken krijgt lijkt op de crisis in de kerk: de midlifecrisis van de kerk. Oude overlevingsstrategieën werken niet meer, net zo min als dogma’s en het Woord alleen. Is de kerk de kerk nog wel?  De kerk lijkt net zo geïsoleerd geraakt als de mens in de samenleving. 15

Het vertrouwen zal herwonnen moeten worden. De Adventskerk kan zeker een bijdrage leveren aan de behoefte aan spiritualiteit, gemeenschap en een plaats om rust te bieden, net als het geven van geestelijke begeleiding. De mystiek en christelijke spiritualiteit zou een grote bron kunnen zijn voor de veertiger maar heeft plaats gemaakt voor het Woord van de Bijbel. Tegenover de verlieservaringen en moeheid (vaak burn-out) van de veertigers staat een verlangen naar rust, tijd, gemeenschap en naar begeleiding in het leven. Een taak voor de kerk. Er is zelfs sprake van een honger (lust) naar spiritualiteit, wat duidt op een verlangen naar aandacht voor zichzelf en voor het leven. De jongere generaties (twintigers en dertigers) laten nu al exact dezelfde signalen zien. Er is sprake van een verruimde en gefragmentariseerde levensbeschouwing waarin om meer richting gevraagd wordt. De snelheidstrein waarin de veertigers en hun opvolgers (de dertigers en twintigers) zitten, vraagt om stil gezet te worden waarbij principes als eindigheid, eeuwigheid en prioriteit een rol gaan spelen. De veertiger bevindt zich in de levensfase die vraagt om geestelijk huiswerk en bezinning op wat het leven en de dood is en wat zij door willen geven aan de kinderen. De veertiger vraagt om begeleid en opgevoed te worden om hun kinderen te begeleiden en op te voeden in de wereld van vandaag. Er zal overleg plaats vinden hoe verder te gaan met de veertigers. In de maand april liet ik leeftijdgenoten weten dat wanneer je stilte en rust zoekt, de avonden van de Stille Week een mooie gelegenheid zijn. Daar gaven zeker mensen gehoor aan. Het zingen van de liederen was dan weer lastig maar het werd gewaardeerd. Ook vond er een eerste spirituele bijeenkomst plaats waar zo’n twintig veertigers en vijftigers op af kwamen. Dat mag met recht een succes genoemd worden. Muziek, een verhaal en stilte. Na afloop was eenieder enthousiast. Een volgende middag zal in mei nog plaats hebben gevonden. Ook is het project Persoonlijke Spirituele Zorg van start gegaan en heb ik inmiddels meerdere gesprekken met zowel jongeren als ouderen gevoerd. Men komt graag terug en vindt het zeer de moeite waard. Voor mij persoonlijk is het prachtig om in een kerk te werken. De Heilige ruimte die 16

de kerk is en biedt is toch wat anders dan mijn praktijk. Het is bijzonder om met iemand een kaarsje aan te steken in een lege kerk en stil te zitten voor een verhaal of gebed. Graag wil ik tot slot een verhaal met u delen. Een verhaal van Stephan de Jong (uit: Verhalen van levenskunst, 2006). Stephan de Jong is predikant in de Spieghelkerk in Bussum, een van de predikanten met wie ik sprak in het kader van het onderzoek. Voorbijlopen De grootvader en zijn kleindochter wachtten tot de stroom auto’s voorbij was. Zij staken de drukke straat over en gingen zitten op een bank in een klein plantsoen. Daar gezeten keken zij uit op een oude kerk, ingeklemd tussen een aantal hoge, moderne kantoorgebouwen. De kleindochter verbaasde zich erover dat de oude kerk daar nog stond. Wat voor nut heeft die oude kerk nog in deze moderne stad? vroeg zij zich af. De oude man zweeg. Hij keek naar de mensen die met strakke blik af en aan liepen. Uit zijn zak haalde hij een munt. Met een lichte handbeweging wierp hij deze op het trottoir. Het rinkelende geluid was nauwelijks meer te horen tussen het geluid van het verkeer. Niettemin hielden vrijwel alle voorbijgangers stil en speurden naar de plaats waar de munt terechtgekomen was. Degene die als eerste de munt ontdekte, bukte en liep snel verder. De stroom voetgangers kwam weer op gang. Is het je opgevallen dat de mensen het rinkelen van de munt hoorden te midden van alle lawaai? vroeg de grootvader. De kleindochter had het gezien. Is het je ook opgevallen, vervolgde de oude man, dat niemand blijft staan luisteren naar dingen die veel mooier zijn? Het meisje keek hem verbaasd aan. Luister maar, zei de grootvader, hoor 17

je de merel niet in de boom, de krekel vanuit het bosje hier vlakbij? De kleindochter luisterde nu aandachtig en knikte. Moderne mensen lopen vaak voorbij aan kostbare dingen, sprak de grijsaard daarop. Die oude kerk biedt hun een ruimte om eens even stil te staan bij datgene waaraan zij meestal ook voorbijlopen: God. Ik wil u danken voor de ruimte, vrijheid en de plaats die u mij gaf om mijn afstudeeronderzoek uit te voeren. Ik hoop dat de bevindingen bij mogen dragen aan de toekomst van de Adventskerk. In ieder geval blijft u mij zien, wanneer ik zelf als veertiger behoefte heb om de stilte, rust en inspiratie van de kerk te vinden en om de verbinding van een gemeenschap te ervaren. Chantal Visser – de Mol

18

Kopij inleveren, LET OP!

Het adres voor de kopij van de Adventsbode is gewijzigd in:

[email protected]

Inleverdata kopij Adventsbode Maandag 27 augustus Maandag 15 oktober Maandag 26 november Uw kopij inleveren per e-mail op voornoemd adres. Foto’s in JPG-bestand (grootte 330 KB) Redactie

19

ADRESSEN en TELEFOONNUMMERS Predikant Ds. M.A. Smalbrugge, Madelievenlaan 9, 2111 ZJ Aerdenhout. Tel. 023 524 59 07. Scriba Kerkenraad Mw. A.L.W. Dedel-Sweerts de Landas, Essenlaan 4 2061 GB Bloemendaal. Tel. 023 527 51 75. Diac. hulp Dhr. R. Jacobs, Asterlaan 37, 2111 BG, Aerdenhout. Tel. 023 524 27 10. Kerkvoogdij Dhr. J.M. Nijstad, Sparrenlaan 25, 2111 AE, Aerdenhout. Tel. 023 544 18 07. Kerkgebouw Adventskerk, Leeuwerikenlaan 7, 2111 HA, Aerdenhout. Tel. 023 524 13 46. Kerkelijk Bureau Mw. S. Gunneman, Camplaan 18, 2103 GW, Heemstede. Tel. 023 547 4612. Open: dinsdag en donderdag van 09.30 – 12.30 uur. E-mail: [email protected] Organist Dhr. J. Stork, IJssellaan 39, 2105 VA, Heemstede. Tel. 023 531 59 68. Koster Dhr. H. Geluk, Wagnerkade 39, 2102 CS, Heemstede. Tel. 023 529 48 14. E-mail: [email protected] Hulpkoster/ Dhr. P.C. van Iperen, Recifelaan 28, 2051 LN, Overveen. Beheerder website Tel. 023 525 92 56. E-mail: [email protected] Website www.adventskerk.com Autodienst Mevrouw M.E. Nijstad-Taal, Sparrenlaan 25 2111 AE Aerdenhout. Tel. 023 544 18 07. Crèchedienst Alexandra Frère, Tel. 023 524 14 54. Adventskoor Dirigent: Thea van der Putten. Website: www.xs4all.nl/~wrvh/tputten/Adventskoor.html Adreswijzigingen [email protected] Kopij Adventsbode [email protected]

GIRONUMMERS 65.72.054 ds. M.A. Smalbrugge 32.20.50 Diaconie 96.95.530 Kerkvoogdij 34.48.284 Ontwikkelingshulp 73.40.832 Bloemenfonds

t.n.v. Bijzondere fondsen PKN t.n.v. penningm. te Aerdenhout t.n.v. penningm. te Aerdenhout t.n.v. penningm. te Aerdenhout t.n.v. mw. H.P. Dekker-Van der Leeden te Bentveld

BANKNUMMERS 56.23.46.899 55.52.54.933

Diaconie ABN AMRO Bloemendaal t.n.v. penningmeester te Aerdenhout Kerkvoogdij ABN AMRO Aerdenhout t.n.v. penningmeester te Aerdenhout 20