ADVENTSBODE IN DEZE UITGAVE. Kwetsbaarheid Verslag Stamnica 2013 Aardappeleters De Retraite Help mijn moeder werkt voor de kerk! En veel meer

ADVENTSBODE NOVEMBER 2013

IN DEZE UITGAVE Kwetsbaarheid Verslag Stamnica 2013 Aardappeleters De Retraite Help mijn moeder werkt voor de kerk! En veel meer…….

AERDENHOUT

NOVEMBER 2013

De Adventskerk is een actieve en gastvrije Christelijke geloofsgemeenschap, midden in de huidige samenleving. Haar beleid is er op gericht een breed publiek aan te spreken in en rond Aerdenhout. Het is gebaseerd op de overtuiging dat iedereen behoefte heeft aan geloof en vertrouwen, of die nu met God worden verbonden of niet. Daarom wil de Adventskerk zowel mensen raken, als geloof in beweging brengen. Nu eens door generaties met elkaar te laten spreken, dan weer door zich specifiek te richten op een bepaalde doelgroep. Naast inspirerende kerkdiensten bieden wij voor geïnteresseerden o.a. kinderdiensten, themadiensten, levensbeschouwelijke lezingen, gerichte thema bijeenkomsten, spirituele sessies, pastoraat en meditatiegroepen. Zo willen wij een platform en speelveld bieden aan al diegenen die zoeken naar aansluiting bij zichzelf, anderen en God.

AGENDA Zaterdag 23 november, 20.00 uur: Debussy, Ravel, Baudelaire et les autres. Een muzikale vertelling door Jaap Stork. Zondag 24 november, 10.00 uur: Ds. M.A. Smalbrugge. Gedenken van de overledenen, viering Heilig Avondmaal, m.m.v. Adventskoor Zondag 1 december, 10.00 uur(!): lekenpreken.

De weg naar de top. Drie toppers die zich buigen over een Bijbelse tekst. Het zijn Dirk Duijzer, directeur corportate RABO Nederland, Bernt Schneiders, burgemeester van Haarlem, Jan Louis Burggraaf, advocaat M&A Allen&Overy. 2

Zondag 8 december, 10.00 uur: 15.00 uur:

ds M.A.Smalbrugge Documentaire Living like a common man, van Mario Rutten, hoogleraar antropologie UvA.

Zondag 15 december, 10.00 uur: ds M.A. Smalbrugge Woensdag 18 december, 12.00 uur: ADVENTSLUNCH intekenen via de lijst bij de consistoriekamer, kosten €10,-.

KWETSBAARHEID

Op het moment dat ik dit schrijf staat de krant vol van beelden van de typhoon die de Filipijnen trof. De beelden zijn verschrikkelijk en je kunt de enorme wanhoop en het verdriet van de mensen die daar wonen voorstellen. Hoewel, dat schrijf ik natuurlijk veel te snel. Je kunt je dat helemaal niet voorstellen. Ik kan me helemaal niet indenken hoe het is om in één klap huis en haard te verliezen, je buren onder het puin te zien liggen, dood, en je af te vragen hoeveel mensen van je eigen gezin nog in leven zijn. Het is ook aanmatigend om te zeggen dat je je dat kunt voorstelen als je zelf rustig achter je bureau zit te schrijven. Toch is er ook iets van waar. We dragen allemaal in ons een diep besef van de kwetsbarheid van het leven. Van het feit dat er zomaar iets kan gebeuren waardoor je hele leven kantelt. De een wordt getroffen door een ziekte, de ander verliest man of vrouw, weer een derde raakt door een gebeurtenis alle vertrouwen in het leven kwijt. Hoe goed het je ook gaat, dat besef van kwetsbaarheid dragen we allemaal in ons. Maar die kwetsbaarheid is niet louter een kwestie van geconfronteerd raken met verlies en verdriet. Het is ook de mogelijkheid open te staan voor het onverwachte, het nieuwe. De perspectieven waar je niet aan had gedacht. Die wellicht soms wat angst inboezemen op het eerste gezicht, maar die toch een enorme vitaliteit in zich kunnen dragen. Zo’n kwetsbaar gegeven is ook geloof, een geestelijke traditie. Die is kwetsbaar. Wat er in 2000 jaar is opgebouwd, kan binnen luttele decennia verdwijnen. Afgelopen weekend waren we met een jongere generatie in een klooster. Een traditie die al eeuwen bestaat, maar die steeds zeldzamer wordt, want wie gaat er tegenwoordig nog in het klooster? Geloof en alles wat er mee samenhangt is kwetsbaar. Maar die kwetsbaarheid is niet alleen die van het verlies van wat er altijd was, het is ook de openheid voor nieuwe vormen, voor nieuwe wegen en de noodzaak om samen te bedenken welke wegen we inslaan. Dat is een kostbaar moment, samen ervaren dat er veel niet meer is, maar dat er daarom ook veel geschonken wordt. Want geloven is kwetsbaar én krachtig. Maar daarom ook altijd 3

op zoek naar een nieuwe horizon. Het is een kracht, maar wel één die je steeds opnieuw moet ontdekken. Nederland discussieert over Zwarte Piet en je voelt de kwetsbaarheid van mensen, van een culturele traditie. Tegelijkertijd, de noodzaak om soms iets over een andere boeg te gooien. Is dat erg? Nee, want door te blijven vissen op dezelfde manier laat je uiteindelijk met lege handen achter. Iemand moet je toch toeroepen ‘gooi het net eens over een andere boeg uit’. Daar zijn geloof en kerk voor. Om dankbaar te zijn voor het leven, zelfs voor de kwetsbaarheid. Maar ook om te horen dat je juist vanwege die kwetsbaarheid zaken soms over een andere boeg moet gooien. De Filipijnen. Kunnen we daar iets mee? Ja, je laten raken door kwetsbaarheid en waar mogelijk helpen. Zodat de wereld iets van gemeenschap kan worden. Zeker als zo’n ramp zich afspeelt rond 11 november, de dag waarop Europa denkt aan de wapenstilstand in WO I. Die hoop, die kwetsbare hoop die zo vaak belachelijk wordt gemaakt, die is de moeite waard en laat ons werkelijk menselijke mensen blijven. Met die kwetsbarheid gaan we op weg naar de grote gemeenschapsfeesten van december. Mooie en goede weken gewenst. Lekenpreken Thema van dit jaar is ‘de weg naar de top’. Hoe kijken we daar tegen aan, tegen al dat streven om de ‘beste’ te worden, tegen dat steeds verder klimmen en steeds jachtiger leven? En als je dan eindelijk op die top bent, hoe kijk je dan tegen geloof en leven aan? Wat doet een Bijbelse tekst je nog? Drie mannen die inderdaad de top hebben bereikt gaan ons voor in het duiden van een oud verhaal. Dat is bijzonder, want we willen graag horen wat Bijbelse verhalen in het alledaagse leven nog kunnen betekenen en welke stem er te horen valt? Is het louter geschiedenis, iets dat onze cultuur gevormd heeft, maar intussen verleden is? Of is het nog steeds levende werkelijkheid? Vandaar deze drievoudige blik op de top van het leven. Komt u vooral luisteren en neem uw vrienden mee. Het wordt ongetwijfeld een spannende dienst! Aanvang 10.00 uur. Nieuwe ambtsdragers Wellicht was u bij de dienst waarin zij werden bevestigd, maar misschien ook niet. Vandaar dit bericht. Als kerkrentmeesters zijn aangetreden de heren Johannes Roos en Peter Ingwersen en; als voorzitter van de kerkenraad de heer Rob Bloemers. Het College van Kerkrentmeesters bestaat nu weer uit drie man, de bovengenoemde heren en de heer Age Vermeer, die zijn termijn heeft verlengd. Het gaat om mensen die zeer ervaren zijn op het financieel en kerkelijk vlak. Mensen met een 4

stevige achtergrond in de kerk, maar ook met duidelijke sporen in de wereld buiten de kerk. Daarom zijn wij blij met hun toetreden. In de kerk moet je de wereld kunnen voelen en in de wereld moet de kerk geen taboe zijn. Weliswaar kun je je dan terdege realiseren dat het financieel in de kerk geen gemakkelijke tijden zijn, maar je kunt met name bedenken dat wij leven voor de toekomst, dat we er in geloven en dat we die willen vormgeven. Zeker, je kunt het laten afweten. Maar dan laat je meer afweten dan alleen de kerk. Dat wil een kerkenraad altijd tegengaan, hij wil altijd de toekomst blijven vormgeven en ingaan tegen défaitisme. Vandaar dat wij blij zijn met het toetreden van deze drie mannen tot de kerkenraad. Van harte welkom!

ONDERSTEUNING DIACONIE

Onze diaconie ondersteunt vele projecten in binnen en buitenland. Onderstaand een verslag van Ruby Jelicic, zij leidde het team studenten dat deze zomer voor twee weken naar het tehuis in Stamnica (Servië) ging. Verdere informatie over de stichting “Wij helpen daar” is te vinden op www.wijhelpendaar.org Verslag Stamnica 2013

Deze zomer zijn er weer tien vrijwilligers van stichting ‘Wij Helpen Daar’ naar het project Stamnica in Servië geweest. Twee weken zijn we er geweest, dit waren twee weken waarin we veel konden doen. Zowel materiële steun bieden als de kinderen een leuke tijd geven. Voor de deelnemers was het ook een ongelofelijke ervaring. Iedereen was heel positief! Materiële steun:

Met de donatie van de Adventskerk konden wij veel doen. Zelf hadden we ook een bedrag ingezameld, maar hiermee kwamen we lang niet 5

Plan hoe opgeknapte kamer eruit gaat zien.

Vorig jaar opgeknapte kamer.

aan het bedrag dat we graag wilden hebben om het tehuis in Stamnica op te knappen. Er is besproken dat we met het donatie voornamelijk de woonkamer van een van de huisjes zouden opknappen. Dit is de woonkamer van huisje 4 geworden. Hier zitten tienerjongens die veel energie hebben. Totdat wij kwamen zaten ze in een kamer die praktisch leeg was, er stonden alleen wat saaie tafels en banken. Annelin Verkade en Ruby Jelicic (de projectleiders) zijn naar een winkel gegaan waar we hout konden bestellen. Ze hebben toen een offerte gemaakt en van dat hout zal de klusjesman de kamer in elkaar zetten. Het zullen vooral leuke tafels, stoeltjes en kastjes zijn. Helaas konden we alleen het hout ophalen als bewijs dat ze dit ook daadwerkelijk gaan gebruiken. Maar de kamer die ze vorig jaar zouden opknappen was helemaal af toen wij er kwamen, dus dit zijn ze ook van plan om te doen bij de deze kamer Daarnaast hebben we gedeeltelijk van de donatie van de kerk fruit gekocht voor de bewoners van het tehuis. Een van de dagen van het project zijn we met een paar vrijwilligers naar verschillende supermarkten en fruitwinkels geweest om het best eet6

bare fruit voor de bewoners van het tehuis te kopen. Kiwi’s, meloenen, tomaten, sinaasappels en appels hoorden hierbij. Met een busje volgeladen met fruit zijn we teruggegaan naar het tehuis. De dag erna hebben we alles gesneden, geprakt en voor sommige bewoners die lastig konden eten zelfs helemaal vloeibaar gemaakt. Alle bewoners waren nieuwsgierig naar het eten, ze zagen het echt als een verrassing. Het was heel leuk om te zien dat ze het ook nog heel erg lekker vonden! Leuke activiteiten:

Naast al deze materiële steun hebben we ook geprobeerd om de bewoners een leuke tijd te bezorgen. Van simpele dingen zoals spelen met bellenblaas, ze een knuffel geven tot papagaaitje leef je nog, ze vonden alle soorten aandacht leuk. Ook de bedlegerige bewoners vonden het heel leuk om aandacht te krijgen en te spelen met alle knuffels en het speelgoed dat we meegenomen hadden. Je kon daarnaast merken dat ze echt gehecht aan ons raakten, ze wilden onze namen leren en ze kenden de liedjes van vorig jaar nog. Om te merken dat het voor deze bewoners dus echt een periode is waar ze naar uitkijken maakt het extra bijzonder om mee te zijn geweest.

AARDAPPELETERS

Het is ruim vierenhalf jaar geleden dat ik benaderd werd met de vraag of ik voorzitter van de kerkenraad wilde worden. Ik aarzelde. Ik had moeite met het idee ‘kerkenraad’. Het riep een bepaald gevoel bij mij op. Zo’n gevoel als bij het zien van De Aardappeleters van Van Gogh. Iets naargeestigs en bedompts. Ik zag een ruimte voor me met daarin een grote tafel met een formicablad. Daaromheen zaten alleen maar mannen in grijze pakken, die trokken aan dikke sigaren. De dominee zat er witjes tussen. Want die mannen wisten het altijd beter dan de dominee. In mijn beeld bestond een kerkenraad dus uit een stelletje steile, dogmatische en onderwerpende gelijkhebbers. Daar kwam nog bij dat heel wat mensen die in een kerkenraad hadden gezeten tegen mij zeiden: ‘kerkenraad? Als je niet ongelovig 7

bent, word je het wel’. Ik zei dus ‘ja’. Wat mij tijdens mijn voorzitterschap is opgevallen, we vielen elkaar niet af. Welke confrontaties er ook waren, men speelde niet op de man. Ik heb me afgevraagd waaraan dat heeft gelegen? Ik denk omdát we een kerkenraad waren. Een raad van de kerk. En dat we allemaal bewust of onbewust het doel van kerk-zijn voor ogen hadden. In de kerkorde staat in artikel 1 lid 2: “de kerk levend uit Gods genade in Jezus Christus vervult de opdracht van haar Heer om het woord te horen en te verkondigen”. Ik denk dat we allemaal bewust of onbewust daar vanuit te werk gingen. We namen elkaar en elkaars opvattingen, misschien zelfs elkaars emoties, serieus, al stonden die soms haaks op elkaar. Ik zeg het misschien wat al te mooi, maar basaal was het zo. Ik denk dat het de basis is voor een goed bestuur, in het algemeen, maar zeker voor een kerkenraad. Ik las ooit bij Hannah Arendt in haar boek over het proces Eichmann het volgende. Ze schrijft over Eichmann, die het zinnebeeld van het kwaad was: hoe langer je naar hem luisterde, hoe duidelijker het werd dat hij niet in staat was te denken, en dan voegt ze eraan toe, namelijk te denken vanuit het standpunt van de ander. Dat was volgens haar de kern van het kunnen denken en daarmee ook de kern van de bescherming tegen het doen van kwaad. In het boek ‘Denken’ gaat ze daarop verder. Daarin gaat ze uit van de gedachte dat je als mens een levend wezen bent begiftigd met zintuigen en dat je bij je geboorte op een podium vol met levende wezens verschijnt, die ook allemaal begiftigd zijn met zintuigen. Dat houdt principieel in dat alles wat aan jou als mens verschijnt, verschijnt vanuit de modus van ‘het schijnt mij toe’. Jou schijnt de wereld zo toe. Jou schijnt God zo toe. Jou schijnt de organisatie van de kerk zo toe te moeten zijn. Een ander schijnt de wereld onontkoombaar anders toe. Dat moet je willen weten. In de afgelopen vierenhalf jaar heb ik ervaren dat we allemaal vanuit die invalshoek bewust of onbewust te werk gingen. Zo handelden we. Zo spraken we. En dat betekende tegelijkertijd dat het ons behoedde voor het kwaad van de veroordeling van de ander, van het kwaad van jezelf uitnemender achten dan de ander. Ik denk dat je alleen 8

zo lid van een kerkenraad kunt zijn. Wetend dat alles wat gebeurt, gebeurt in de modus van ‘het schijnt mij toe’. Dat noopt tot bescheidenheid en tot waardering van de ander. En zo vervul je de opdracht van de Heer dat jet het woord moet horen en verkondigen. Dit zo ervaren hebbend, ben ik in deze jaren eerder geloviger dan minder gelovig geworden. Atti Noordhof.

NIEUWE VOORZITTER KERKENRAAD

Robert Bloemers, vanaf geboorte in 1946 woonachtig in Aerdenhout met een tussentijds verblijf in Duitsland van 1973 - 1984. Sinds 1969 in dienst van Imbema Holland B.V. als  tweede generatie in het familiebedrijf, een technische handelsmaatschappij met ca. 300 medewerkers. Ten tijde van Ds. René van den Beld  toegetreden tot de kerkenraad en in de periode daarna als ouderling-kerkvoogd nauw betrokken bij de ontmanteling van de BOA. Aansluitend werd het renovatieproces van de Adventskerk gestart, dat positief kon worden afgerond met een nieuwe vloer en veel licht. Dit was tevens de bekroning op 19 jaar kerkencommissie werk. Ook in het overige vrijwilligerswerk in de (werk-) gemeente Haarlem zeer geëngageerd en voorzitter van Bedrijf & Samenleving Haarlem en omstreken, voorzitter Raad van Toezicht Stadsschouwburg / Philharmonie en voorzitter van de Stichting Parkmanagement Waarderpolder. Nu in 2013 een nieuwe uitdaging in de kerk na enige tijd alleen maar “vraagbaak” te zijn geweest. Ik ben ervan overtuigd dat de ervaring, met voorganger en leden van de kerkenraad, garant staat voor een volgende periode van 4 jaar waarin stabiliteit belangrijk zal zijn.

9

“DEBUSSY, RAVEL, BAUDELAIRE ET LES AUTRES…”

Pianist Jaap Stork en voordrachtkunstenares Lilian Bakker brengen ons naar de wereld van Ravel. Het wordt een verrassende voorstelling met verhalen, anekdotes en muziek van Debussy en Ravel en hun moeizame onderlinge verstandhouding. Tussen de muziek door worden gedichten voorgedragen van Charles Baudelaire, de door Ravel en Debussy zo bewonderde en inspirerende dichter.

Op 23 november is deze inspirerende voorstelling te zien in de Adventskerk. Aanvang 20.15 uur. Duur circa één uur. Kosten € 5.= per persoon. Duur: 1 uur Deze voorstelling bevelen wij van harte bij u aan.

BLOEMENFONDS

Herfstkleuren sieren in deze periode van het jaar de Avondmaaltafel. Kleuren die het jaargetijde aangeven met een bijzondere warmte die wij koesteren. Deze prachtige herfstboeketten zijn voor onze gemeenteleden een teken van verbondenheid. Juist in deze maanden is een boeket met diepe intense kleuren een welkome afwisseling aan hen die even aandacht van ons nodig hebben. Dit alles wordt mogelijk gemaakt door vele gemeenteleden die ons ondersteunen met een gift. 10

De afgelopen maanden mochten we twee giften ontvangen. 1x € 35,1x € 50, Hiervoor mijn hartelijke dank. Met een vriendelijke groet, Bep Dekker, Uw gewaardeerde gift gaarne op gironummer NL19INGB0007340832 t.n.v. H.P. Dekker-van der Leeden te Bentveld.

DE RETRAITE

We kunnen spreken van een zeer geslaagde retraite in de Sint Adelbertabdij in Egmond op 8, 9 en 10 november. De groep (16 mensen) was divers (katholieken, gemeenteleden en nietreligieuzen) maar deelde dezelfde leeftijd rondom het midden van het leven. Iedereen keerde gisterenmiddag vol van verhalen, inzichten, verstilling en een gevulde bron van spiritualiteit huiswaarts. Sommigen kwamen dichter bij zichzelf, vonden een diepere laag in zichzelf of puzzelstukjes die nodig waren om weer door te gaan. Of, men vond God. We werden een met de stilte tijdens de maaltijden, liepen trouw naar de kerk voor alle diensten (kort en lang), schoven aan tafel bij de broeders in het klooster en waren onder de indruk van het verhaal van Broeder Adri (40 jaar) die zijn zeer persoonlijke verhaal vertelde. Hoe zijn weg 22 jaar geleden naar het klooster verliep en hoe het is om te leven in een klooster als Benedictijner monnik te leven.  Ds. Matthias Smalbrugge begeleidde verschillende meditaties en gaf uitleg en tekst over de geschiedenis van de kloosters en over de geloften die je aflegt wanneer je het klooster ingaat. Hoe is dat voor ons moderne mensen? Voor onze generatie? We blijken de eerste generatie te zijn die zo van de kloosters kunnen genieten, en ook de laatste waarschijnlijk. 11

In de tijd van onze ouders waren de kloosters nog vol, voor onze kinderen bestaan ze straks niet meer. Niet alleen de kerken lopen leeg maar ook de kloosters. Terwijl ze juist zo’n prachtige verbinding zijn tussen onze drukke wereld en een andere dimensie in het leven, tussen mens en God, tussen de veertigers en kerk, tussen klooster en buitenwereld. Wordt vervolgd op veler verzoek! Chantal Visser - de Mol

GESPREKKEN OMTRENT LEVENSVRAGEN

Wat ging vooraf? De eerste middag stond het thema Eenzaamheid op het programma, de tweede middag De zin van het ouder worden, de derde ging over herinneringen en de vierde over de belangrijke band tussen grootouders en kleinkinderen. De groep groeit goed. Het is waardevolle middag.    Iedereen (ook niet gemeente-leden) is van harte welkom! Inloop vanaf 14.00 uur voor koffie en thee, gesprek van 14.30 - 16.00 uur.  Plaats: Tuinzaal Adventskerk   Donderdag 28 november Ouder worden en kwetsbaarheid Donderdag 12 december Engelen   Ook in 2014 zullen we verder gaan op de donderdag middagen.   U bent van harte welkom! Graag tot ziens! Chantal Visser – de Mol Kerkelijk werker

MET DE BUS NAAR DEN BOSCH

De reis per bus is een comfortabele wijze van vervoer voor personen die zeker niet op eigen kracht de tocht ondernomen zouden hebben. De uitstap naar Den Bosch had 28 personen aangetrokken - de bus was redelijk vol. 12

Het was de laatste mooie zomerdag. Al langs Zandvoortselaan en Dreef begonnen de bomen herfstkleuren te vertonen. Goed te zien vanuit het hogere uitzicht. Langs de A9, achter met op Escher geïnspireerde vogelvormen versierde geluidsweringen, graasden koeien in de nevel. In de bus vertelde Matthias over de geschiedenis van ‘s Hertogenbosch en de Sint Jan: Oorspronkelijk in 1220 Romaans gebouwd, in 1380 op last van de Bisschop van Luik Gotisch herbouwd, 5-beukig, uit (geïmporteerde) zandsteen. Een gevonden Mariabeeld werd aangezien als oorsprong van vele wonderen. In augustus 1566 werd bij de beeldenstorm het interieur kort en klein geslagen, en nog eens in oktober. Korte tijd was de kerk Protestant, maar na enkele weken weer Katholiek. In 1584 werd een lofzang aangeheven na de moord op Willem van Oranje. Nog in datzelfde jaar sloeg (als straf?) de bliksem in de 85 m hoge houten middentoren met koperen St. Jansbeeld op de spits. De resulterende brand richtte een ravage in de kerk aan. Het herstel vergde jaren. In 1629 veroverde Frederik Hendrik Den Bosch, en werden stad en kerk Protestant. De Lieve Vrouwe Broederschap (de “Zwanenbroeders”) besloot dat zij voor de helft van haar leden Protestant zou zijn, de helft Katholiek. Dit is nog steeds zo! Vele Oranjes waren Zwanenbroeder; zowel Beatrix als Willem Alexander zijn lid. Onder Napoleon was de Nederlands Hervormde Kerk niet langer staatskerk, wat de weg opende om de St. Jan terug te geven aan de Katholieken. In 1853 werd Mgr. Zwijsen tot bisschop benoemd. Zandsteen moet geregeld gerestaureerd worden. Na bezichtiging van de St. Jan gingen wij ondergronds. In fluisterboot voeren wij door smalle wateren (vingers binnen!) onder de huizen en straten, terwijl onze stuurman deskundig en bevlogen toelichting gaf. Vertakkingen van Maas en Dommel, 15 km lang, fungeerden indertijd voor bevoorrading, was- en drinkwater en riool. 13

Het noenmaal (wij hebben een Nederlands woord voor ‘lunch’) gebruikten wij in - hoe kon het anders - “Silva Ducis” (bedoeld is: Bos van de Hertog; letterlijk betekent “dux” in het Latijn, tweede naamval “ducis”, “leider, gids”. Hiervan is afgeleid: Frans “duc”, Engels “duke”, Italiaans “duce”, Venetiaans “doge”). De dag werd besloten met bezoek aan het Jheronimus Bosch (eigenlijk Jeroen van Aken, zo heette zijn vader) Museum. Aan zijn fantasie ontsproten gedrochten en chirurgijns staan er driedimensionaal opgesteld. Het was een mooie dag. Dank aan Matthias en Diaconie! Wie in Den Bosch gemaakte foto’s wil bekijken, kan terecht op: https://picasaweb.google.com/aproodvoets/MetDeKerkNaarDenBosch?authuser=0&authkey=Gv1sRgCOitm7PvqK70dA&feat=directlink

HELP MIJN MOEDER WERKT VOOR DE KERK!

Het was tussen neus en lippen, gezellig op een avond na het diner, dat een van mijn kinderen zei: ‘weet je wel hoe erg mijn vrienden en vriendinnen het vinden dat jij voor de kerk werkt! Zo stom! Oh, reageerde ik rustig, Wat vind jij daar van? Het gaat wel, maar de anderen vinden kerk echt heel stom en ze vragen natuurlijk wat m’n moeder doet.’ Ja, dat heb je met deze leeftijd kinderen, pubers, die hun eigen wereld aan het ontdekken zijn en vooral, vooral héél aardig en normaal gevonden willen worden. Ik had al vaker gehoord dat wanneer bij godsdienstles gevraagd wordt wie er in God gelooft, er slechts een enkel kind zijn of haar vinger in de lucht steekt. Natuurlijk heb ik met mijn kind te doen. Blijkbaar werk ik voor een instituut dat tegenwoordig stom, ouderwets en zeker niet cool wordt genoemd. Zo ver is het nu met de kerk. Toch is het voor mij niet waar. Ik ben er juist trots op voor een eeuwenoud huis te werken, een lijntje met alle generaties die mij voorgingen, een huis dat in deze dagen juist zo bezig is dat gevoel van die buitenwereld te pakken te krijgen. Want dat er veel veranderd is, ook in de mens en in het geloof, dat staat buiten kijf. Kijk alleen al naar de discussie die recentelijk gaande is in Trouw en bij 14

de Nieuwe Liefde in Amsterdam. Voor veel van deze jongeren die zijn opgegroeid in de christelijke traditie van hun ouders, speelt het geloof inmiddels een andere rol: ze braken er radicaal mee, zochten nieuwe ‘goden’ of verdiepten er zich juist verder in. Ik ben blij, echt heel erg blij, dat er nu eens aandacht aan deze verandering geschonken wordt. Landelijk. De Adventskerk in Aerdenhout was hier in 2012 al mee bezig door het onderzoek dat plaats vond bij de dertigers, veertigers en vijftigers in Aerdenhout en de gemeente Bloemendaal, gelovigen en niet-gelovigen. Onderwerp van onderzoek was:  Waar heeft deze generatie nog behoefte aan en wat heeft de kerk hen nog te bieden? Ja, er was een behoefte spiritualiteit, stilte en bezinning. Paradoxaal, stilstaan maar ook bewegen in de geestelijke ontwikkeling. De mens is nu eenmaal een paradoxaal wezen. We bewegen altijd tussen polen. Maar de mens is ook een spiritueel wezen, met een oerbehoefte om te bezinnen en existentieel bezig te zijn, om God of iets in het leven te zoeken en liefst vinden. Wat denk ik van het leven en wat gebeurt er na de dood? Waarom zijn wij hier op aarde? En nee, het onderzoek toonde aan dat de kerk niet meer nodig was. Ook de Nieuwe Liefde en Trouw komen tot dezelfde bevindingen. De kerk, het instituut, de dienst is ouderwets en uit de tijd. De zondagochtend is om uitgeput van de week, van het hollen en zorgen, in bed te liggen. We zoeken het zelf wel uit, zeggen we dan. Maar dat kan niet, daar heb je anderen voor nodig. Vandaar Perron 40. Als kerkelijk werker (projectleider) met de bijzondere opdracht om juist activiteiten en bijeenkomsten te organiseren die aan de wensen en behoeften van deze generatie tegemoet komen, begeef ik mij op de rand van de kerk en vooral daarbuiten. Want hoe kun je ‘zien’ wat er buiten gebeurt als je binnen blijft?  De samenleving, de context, het bewustzijn is zo veranderd. Het gaat om het vast kunnen pakken van het gevoel dat op dit moment leeft bij deze generatie. Daardoor krijg ik juist nu gesprekken over de kerk. De kerk draag ik blijkbaar tegenwoordig bij me. Hoe was het vroeger, hoe was het voor jouw ouders, wat mis je? Ik krijg alle frustraties te horen, de vervelende starre dogma’s en het gevoel van 15

dom gehouden worden. Het verdriet, boosheid, weerstand en allergie. Ja, het ziet er niet goed uit voor de kerk bij deze generatie. Een slecht imago. En leeft dus ook niet meer voor de nog jongeren, zo schrijft Trouw. En toch hoor ik ook het gemis, zie ik de lege handen van deze jongeren die niet meer weten wat ze door moeten en kunnen geven aan hun kinderen. Wat is nog de traditie? Wat is nog het geloof? Wat kan ik mijn kinderen mee geven waar ze later op terug kunnen vallen als ze het nodig hebben? Ja, wat heb ik eigenlijk nog in handen? Geloof is niet iets wat opgelegd moet worden. Het is een proces van vasthouden en weer loslaten. Van iets dat je vertrouwen geeft en het gevoel dat je je diepste innerlijk aan kunt raken. Geloof gaat om intimiteit en zekerheid. Het vebindt hoofd en hart en laat je met onderzoekende maar stevige stappen jouw weg door het leven vervolgen. Geloof kan bijgesteld worden, er kunnen andere woorden voor gekozen worden. Geloof is allerminst iets dat door een ander opgelegd kan worden van zo is het, dit is de waarheid. Als je dit gelooft, dan komt het goed. Nee, dat moeten we zelf doen, zelf ontdekken en vooral weer doorgeven aan onze kinderen. Emiel Hakkenes (Trouw redacteur) schreef er ook over. Hij is voor het eerst vader geworden en kort daarna stelden zijn ouders hem de vraag of hij zijn kind, hun kleinzoon, zou laten dopen. Zelf kwam Hakkenes nog maar hoogstzelden in de kerk. De jonge vader stond met zijn mond vol tanden, hoe kan het dat God langzaam uit zijn leven was verdwenen? Hij duikt de geschiedenis van de familie in en onderzoekt verschillende generaties. Hun dromen, hun worstelingen en hun God. De titel van zijn boek waarin hij dit alles beschrijft is God van de gewone mensen. Heel gewoon, die zoektocht, die verandert nooit. Nee, de kerk hoeft niet stom te zijn maar kan een plaats zijn waar je naar toe kunt om te luisteren, om te verstillen en inspiratie op te doen. Een plaats waar God, of iets tussen hemel en aarde, en mensen met hun verhalen samen komen, twijfelend, zoekend. Een plaats om geestelijk te groeien omdat je verder wil in het leven. Stil staan en bewegen. Om te ervaren dat we er niet alleen voor hoeven te staan, dat ook dood bij leven hoort, dat we  geprikkeld worden om verder te denken dan onze eigen kaders, om te leren en te verbinden, vooral met onszelf. En om door te geven, in vrijheid. Jij wil toch niet met lege handen staan? Chantal Visser – de Mol 16

HET NIEUWE LIEDBOEK

Medio dit jaar is het nieuwe liedboek geintroduceerd, ook bij onze eredienst (lied 700). De liedboeken bleken snel uitverkocht, maar we beschikken nu over 150 exemplaren. Begin volgend jaar gaan we met het Adventskoor dit liedboek officieel ten doop houden in een zangdienst. Mocht U nog geen exemplaar betaald hebben, dan kan dit nog door € 25,- per exemplaar over te maken op de rekening NL76INGB0000322050 van de Diaconie te Aerdenhout . VEEL ZANGPLEZIER.

NIEUWS VANUIT STEM IN DE STAD

Via dit bericht willen we u op de hoogte houden wat er op de diverse afdelingen van Stem in de Stad gebeurt. Door het jaar heen zullen de afdelingen Aanloopcentrum, Diaconaal Werk, Asielzoekers en Straatpastoraat beurtelings een bijdrage schrijven. Dit keer is de beurt aan de afdeling diaconaal werk met een uitleg over de werkzaamheden van de SchuldHulpMaatjes. Stem in de Stad geeft samen met de Diaconie van de Prot. Gemeente, de RK kerk en de kerken van Geloven in de Stad in Haarlem vorm aan het schuldhulpmaatjesproject in Haarlem e.o.. Dit landelijke project met lokale afdelingen heeft zich tot doel gesteld om mensen met schulden en/of behoefte aan ondersteuning bij het op orde brengen en houden van hun administratie of bij budgetbeheer te begeleiden. Stem in de Stad zorgt voor de praktische uitvoering van het werk, d.w.z. werft en zorgt onder leiding van een betaalde coördinator voor de training en begeleiding van de 13 vrijwilligers, 17

de zgn. SchuldHulpMaatjes. Het SchuldHulpMaatje helpt de aangemelde cliënten bij het weer op orde krijgen van hun financiële administratie. En kijkt met de cliënt welke mogelijkheden er zijn om iets aan de schulden te doen. Uiteraard is medewerking en motivatie van de cliënt vereist. Er wordt zoveel mogelijk samengewerkt met de reguliere instanties, die zich bezighouden met hulp bij financiële nood. De grote waarde van een SchuldHulpMaatje is dat hij/zij dicht bij de cliënt staat en een ‘lange adem heeft’. Het is de bedoeling dat de cliënt het weer op eigen kracht, zonder hulp van buitenaf gaat redden. Maar dat extra steuntje in de rug en een begeleiding die in het algemeen langer kan duren dan bij de reguliere hulpverlening mogelijk is, maakt deze vorm van hulp en begeleiding uniek en in een maatschappij waar steeds meer mensen in financiële problemen verstrikt raken, toenemend onmisbaar. Is uw belangstelling gewekt door dit artikeltje en zou meer informatie willen ? Schroom niet om contact op te nemen met coördinator Ali Lely. Zij is bereikbaar per mail via [email protected] of per telefoon 023 - 534 28 91

VAN DE KERKENRAAD

In de kerkenraadsvergadering van 30 oktober werden de heren Peter Ingwersen en Johannes Roos hartelijk welkom geheten als resp. voorzitter en penningmeester van het College van Kerkrentmeesters. De pericoop werd door Roelie Wagstaff gehouden en had als onderwerp het boek getiteld “Wat doe ik hier in Godsnaam”, geschreven door ds Carel ter Linden. Notulen van het Dagelijks Bestuur, van de vergadering van ouderlingen en van de kerkenraad werden doorgenomen en goedgekeurd. Onder “mededelingen” kwamen de onderwerpen classisvergadering, uitnodiging tegenbezoek parochiebestuur en verslag bijeenkomst miniconferentie participatie aan bod. Twee kerkenraadsleden waren daar bij. Er was veel belangstelling voor deze miniconferentie gehouden in het gemeentehuis van Bloemendaal. De nieuwe Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) 2015 doet een groter beroep op buren, familie, mantelzorgrelaties en kerken om het samen te redden. De notitie “Visie en missie Adventskerk 2013/2014” werd door de werkgroep 18

communicatie toegelicht en besproken. Na sluiting van de vergadering werd scheidend voorzitter Atti Noordhof in een toespraak door onze predikant uitvoerig bedankt voor de jaren voorzitterschap. Haar opvolger Robert Bloemers was helaas deze avond verhinderd. De overdracht van de voorzittershamer zal daarom eind november plaatsvinden. Bramien Dedel- Sweerts de Landas

KOPIJ INLEVEREN, LET OP!

Het adres voor de kopij van de Adventsbode is gewijzigd in:

[email protected]

Inleverdata kopij “Kerst Special” Zaterdag 14 december. Uw kopij inleveren per e-mail op voornoemd adres. Foto’s in JPG-bestand (grootte 330 KB) Redactie

19

ADRESSEN en TELEFOONNUMMERS

Predikant Ds. M.A. Smalbrugge, Madelievenlaan 9, 2111 ZJ Aerdenhout. Tel. 023 524 59 07. Scriba Kerkenraad Mw. A.L.W. Dedel-Sweerts de Landas, Essenlaan 4 2061 GB Bloemendaal. Tel. 023 527 51 75. Diac. hulp Dhr. R. Jacobs, Asterlaan 37, 2111 BG, Aerdenhout. Tel. 023 524 27 10. College van Kerkrentmeesters Voorzitter: de heer P. Ingwersen Penningmeester: de heer J. Roos Secretaris: de heer A. Vermeer P/A Camplaan 18, 2103 GW te Heemstede, Tel.nr. 023-5474612 Kerkgebouw Adventskerk, Leeuwerikenlaan 7, 2111 HA, Aerdenhout. Tel. 023 524 13 46. Kerkelijk Bureau Mw. S. Gunneman, Camplaan 18, 2103 GW, Heemstede. Tel. 023 547 4612. Open: dinsdag en donderdag van 09.30 – 12.30 uur. E-mail: [email protected] Organist Dhr. J. Stork, IJssellaan 39, 2105 VA, Heemstede. Tel. 023 531 59 68. Koster Dhr. H. Geluk, Wagnerkade 39, 2102 CS, Heemstede. Tel. 023 529 48 14. E-mail: [email protected] Hulpkoster/ Dhr. P.C. van Iperen, Recifelaan 28, 2051 LN, Overveen. Beheerder website Tel. 023 525 92 56. E-mail: [email protected] Website www.adventskerk.com Autodienst Mevrouw M.E. Nijstad-Taal, Sparrenlaan 25 2111 AE Aerdenhout. Tel. 023 544 18 07. Crèchedienst Alexandra Frère, Tel. 023 524 14 54. Adventskoor Dirigent: Xandra Mizée Adreswijzigingen [email protected] Kopij Adventsbode [email protected]

GIRONUMMERS

NL92INGB0006572054 ds. M.A. Smalbrugge t.n.v. Bijzondere fondsen PKN NL76INGB0000322050 Diaconie t.n.v. penningm. te Aerdenhout NL77INGB0009695530 Kerkvoogdij t.n.v. Protestantse Gemeente te Aerdenhout NL91INGB0003448284 Ontwikkelingshulp t.n.v. penningm. te Aerdenhout NL19INGB0007340832 Bloemenfonds t.n.v. mw. H.P. Dekker te Bentveld

BANKNUMMERS

NL65ABNA0562346899 Diaconie ABN AMRO Bloemendaal t.n.v. penningmeester te Aerdenhout NL06ABNA0555254933 Kerkvoogdij ABN AMRO Aerdenhout t.n.v. Protestantse Gemeente te Aerdenhout 20