AcA Nieuwsbrief Januari 2015

Amsterdams centrum Amateurtoneel

AcA Nieuwsbrief Januari 2015 17e jaargang nummer 95

3 Voorstelling van de maand 4 AcA Theaterfestival 5 Recensie voorstelling van de maand december 6 TA en amateurs! Voorheen Het beste van twee werelden 7 Zaans Eenakterfestival 8 Recensie Deurwaarders komen niet op de pont 10 Interview met Marjolein van Ledden


januari 2015

AcA

Nieuwsbrief januari 2015

17e jaargang nummer 95

pag. 2 van 12

Tip: verspreid deze nieuwsbrief onder je achterban! Zo blijft iedereen op de hoogte over de activiteiten van en rondom het AcA.

Facebook: amsterdamscentrumamateurtoneel Twitter: http://twitter.com/acawebnl

Promoot je voorstelling! Wil je extra reclame maken voor jouw voorstelling? Het AcA stelt hiervoor ruimte beschikbaar in de nieuwsbrief. Lever geen persbericht, maar een wervend stukje/artikel aan over het hoe en waarom van deze voorstelling en stuur dit voorzien van fraai fotomateriaal naar [email protected], dan plaatsen wij dit in de nieuwsbrief!

Laat weten waar en wanneer je speelt Weet je al waar en wanneer je speelt, geef het door voor de Vooruitblik (zie agenda). Ook als er nog geen titel bekend is, kan dit geplaatst worden.

Een mooi, gelukkig, gezond, liefdevol, creatief, inspirerend en cultureel jaar gewenst!


januari 2015

AcA



pag. 3 van 12

De voorstelling van de maand januari Voor januari 2015 is gekozen voor Rex de musical. door De Theaterrepubliek op 7, 8, 9 en 10 januari in het Polanentheater. Zie verder de agenda. Voorstelling van de maand Elke maand kiest het AcA-bestuur een voorstelling uit de Agenda om met elkaar te gaan bezoeken. Wie het leuk vindt om mee te gaan, kan zich aanmelden bij het AcA (06-266 043 75 of [email protected]). Tussendoor en na afloop kunnen we met elkaar van gedachten wisselen over de voorstelling.


januari 2015

AcA



pag. 4 van 12

Het Amsterdams centrum Amateurtoneel organiseert op vrijdag 6 en zaterdag 7 februari het jaarlijkse theaterfestival in het Polanentheater, Polanenstraat 174 te Amsterdam. Zaterdagmiddag een masterclass onder leiding van Marieke Heebink, actrice bij Toneelgroep Amsterdam, aanvang 14.00 uur. Toegang € 5,00. Met Madelon Schipper, Phyllis Buijsman, Julia van Steennis, Koos van Leeuwen, Bruno La Rooij en Eric Burek. Deze middag worden de klassiekers onder handen genomen.

Marieke Heebink (foto: Jan Verweyveld)

Vrijdag- en zaterdagavond zijn er voorstellingen van diverse amateurtoneelgroepen uit Amsterdam en omgeving. Vrijdagavond met FeedY’RHead met Étonne-Moi en Theatergroep Zout met Up en Wat je zegt, ben je zelf. Er kan nog een groep deelnemen op vrijdagavond, neem hierover contact op met Mary Boekhorst: [email protected] Zaterdagavond met Toneelgroep ARTI met Koekjes, Theatergroep Diemen met De gelukzak, Pheng met Ssst en Postiljon Theater Producties (PTP) met Amen. Aanvang van de beide avonden: 20.00 uur. Toegang € 12,00, CJP/Stadpas € 10,00 euro. Improvisaties, dialogen, zelf gemaakte voorstellingen, bewerkingen van bestaande stukken. Het is allemaal te zien tijdens het festival. Een leuke manier om kennis te maken met de wereld van het Amsterdamse amateurtoneel.


januari 2015

AcA



pag. 5 van 12

Voorstelling van de maand december Murder at Café Noir door InPlayers Gezien op 14 december in het Badhuistheater Door Annette Nijder (regisseur) en Janet Griffin, Lidia v.d. Brink, Johan van Schie en Margriet Berger (OTGAmstelland) Al voordat de voorstelling begint, wordt het publiek geconfronteerd met spelers, die ons welkom heten, het leuk vinden dat je naar Café Noir komt. Eenmaal in het café (gelegen op het eiland Mustique) zingt een zangeres een reeks liederen. Onderwijl – een leuk ontregelend effect – maken de overige spelers voortdurend contact met ons, publiek. De bar is open, op de stoel ligt een 3D-brilletje en iemand deelt ‘kranten’ uit (het programma, met als voorblad een krantenpagina waarop staat dat André Gauvreau vermoord is). Er wordt ook al direct gevraagd of we enig idee hebben door wie André vermoord is. Kortom: we zijn in een café en maken kennis met een aantal types, krijgen een hoop informatie en de herhaalde vraag, tevens genre van het stuk: “who dunnit?” Decor, aankleding, spelers: alles is mooi consequent zwart-wit met een enkel rood accent. Het ziet er prachtig uit. Door de aangezette speelstijl hebben we te maken met typetjes, waardoor het geheel een stripachtig karakter krijgt. Iedereen is door die groteske speelstijl luid – en dus duidelijk- te verstaan. Het publiek wordt regelmatig – als cafégast- betrokken bij het spel, op een luchtige speelse manier. Geen moment van verveling dus, want er is veel te zien. Maar toch worden we niet echt meegenomen in het verhaal, ook in de loop van het stuk raken we niet betrokken. Het maakt ons niet uit wie de moord gepleegd zou hebben. Ook de keuzemogelijkheden die we voorgeschoteld krijgen (welke wending gaat het verhaal krijgen?), maken ons niet uit. De caféchantantzangeres zingt te veel liederen, sommige moet zij eigenlijk niet doen, zoals “I’ll never fall in love again”. En in de met overtuiging gezongen solo van “Maria” kan het toch niet de bedoeling zijn dat vrijwel geen noot op zijn plek was? Het muzikale thema van het eiland Mustique daarentegen was leuk en aanstekelijk, en goed gezongen. Erg grappig was de naar zijn laatste adem happende, bijna dode man die bij de tonen van de piano weer overeind kwam en uit volle borst zong, maar helaas niet kon vertellen wie hem vermoord had. Complimenten voor de pianist, die ruim twee uur achter zijn piano zat en alles voortreffelijk begeleidde. Ook de meeste spelers waren ruim twee uur niet uit hun rol te krijgen. Want zelfs tijdens de 15 minuten break bleven zij ons bestoken met vragen over wie het gedaan zou kunnen hebben. De scène na de pauze, waarin wij, publiek, lijfelijk ondervonden hoe het eiland is ontstaan, was erg grappig. Met de 3D-brilletjes op werden we meegenomen onder water, bij de vissen, daarna zaten we in de storm, wind en regen. De spelers wapperden, schudden onze stoelen heen en weer en spoten met plantenspuiten over ons heen! En als laatste kwam de lava, of was het hagel? Deze scène was voor het verhaal niet nodig, maar wel heel erg leuk. De voorstelling als geheel was een mooi en knap stuk werk!


januari 2015

AcA



pag. 6 van 12

TA en amateurs! voorheen Het beste van twee werelden Jaarlijkse workshop spelen met de werkelijkheid Spelen met de werkelijkheid is een verdiepingsprogramma bij de voorstelling Nora van TA (regie: Thibaud Delpeut). Het programma bestaat uit drie onderdelen: 1. Workshop en spelen in het toneelbeeld Je gaat zelf de vloer op voor een workshop in de TA-repetitiestudio. Je wordt hierbij gecoacht door een TAtheaterdocent en krijgt feedback van een TA-acteur. Er wordt gespeeld met teksten uit Nora en op zoek gegaan naar antwoorden op vragen als: Wanneer speel je en wanneer ben je echt? Waar ligt de grens tussen spel en werkelijkheid? Kan een acteur de werkelijkheid herhalen? Je krijgt de gelegenheid zelf op het podium van de Stadsschouwburg Amsterdam te spelen. 2. In gesprek met een TA-acteur Je kunt de acteur/-trice al je prangende vragen stellen. 3. Voorstellingsbezoek Je gaat na de workshop met de andere deelnemers naar de voorstelling Nora.

Praktisch: Datum: zaterdag 2 mei 2015 Inloop: vanaf 13.15 uur Workshop: 13.30-17.30 uur Voorstelling: 20.30-23.00 uur (inclusief 1 pauze) Kosten: € 45,00 / € 35,00 (CJP/sprinters). Hiervoor krijg je de combinatiekaart workshop + 1 e rangkaart Nora. Reserveren: kassa Stadsschouwburg Amsterdam, 020-624 23 11 Ter voorbereiding op de workshop vragen we je een tekst uit het hoofd te leren. De tekst is t.z.t. beschikbaar. Beperkt aantal plaatsen.


januari 2015

AcA



pag. 7 van 12

Jaarlijks spelen in TA-toneelbeeld Altijd al een keer op dat grote toneel willen staan in een eigen versie van een TA-voorstelling? Dat kan. Vorig seizoen gingen twee amateurgezelschappen en vijf schoolklassen de uitdaging aan. Dit seizoen spelen amateurgroepen STA! en Tokodrama in het toneelbeeld van Scènes uit een huwelijk en spelen vijf amateurgroepen en schoolklassen in het toneelbeeld van Nora en Othello. Je repeteert en speelt met professionele ondersteuning van productie en techniek, krijgt publiciteitsadvies en kunt een acteur vragen om speltips. In maart is er bekend in welke vormgeving er in het seizoen erna gespeeld kan worden. Maandelijkse nieuwsbrief TA/amateurs Maandelijks brengen we een digitale nieuwsbrief uit over TA en de verwante amateurgroepen. Over o.a. openbare repetities, workshops en masterclasses. Ook ontvangen? Mail [email protected]. Contactpersoon TA [email protected] / 020-795 99 40, TA-ambassadeur Jan van Lijssel [email protected]

Speel jij een monoloog…? Dan kun je je nog aanmelden voor het monologenfestival dat plaatsvindt in het kader van het Zaans Eenakterfestival op zondag 15 februari 2015 in het Zaantheater in Zaandam. Je monoloog mag maximaal 30 minuten duren, maar liever korter. De monologen worden opgevoerd in een van de ruimten van het Zaantheater. Aanmelden en informatie via [email protected]


januari 2015

AcA



pag. 8 van 12

Geloofwaardig familiedrama op bijzondere locatie Deurwaarders komen niet op de pont door Wendy de Veer Producties Gezien op 11 december in TOON Door Coen van Heycop ten Ham en Andrea de Leeuw Een stuk in de sfeer van Festen en Who’s afraid of Virginia Woolf. Ongeveer zo veelbelovend werd deze voorstelling door Wendy de Veer aangekondigd. Ondergetekenden zijn dol op Dogma-films en het bekende stuk van Edward Albee, dus de nieuwsgierigheid werd erg geprikkeld. Reikhalzend keken we uit naar de maand december om te zien of onze hooggespannen verwachtingen werden waargemaakt. En dat gebeurde. Wendy heeft een vermakelijk stuk geschreven waarin veel gebeurt en hiervoor een zeer goede cast samengesteld. De locatie is bijzonder en geschikt voor deze voorstelling. Het publiek zit dicht op de spelers, alsof ze zich in dezelfde huiskamer bevinden. Het stuk gaat over Koen, een jongeman die terminaal ziek is. Zijn vrouw Zwaantje wil hem een perfecte begrafenis geven en nodigt hun meest dierbaren uit om deze dag te bespreken. Echter Koen heeft hier helemaal geen zin in en geeft aan de avond een andere wending te willen geven. Er ontwikkelen zich bizarre gesprekken en spelletjes onder invloed van drugs waarin alle remmen los gaan, allerhande onderhuidse problemen en irritaties aan het licht komen en aan het eind van de nacht gaat iedereen moe, geraakt maar wellicht wat wijzer, weer zijn eigen weg.

Foto: Roeland Koning

De cast is in staat dit stuk geloofwaardig neer te zetten. Een mix van (semi)professionele acteurs en een paar zeer goede hobbyisten, die overduidelijk veel plezier hebben in hun spel. Zowel gesproken teksten als stil spel, blijven boeien. Harold van Voornveld is grandioos als Koen. Behalve uitstekend acteren, blijkt hij ook zeer verdienstelijk piano te kunnen spelen. Saskia Postma zet een goede rol neer als zijn lieve echtgenote Zwaantje, keurig en zorgzaam. Ruud Lok en Elsbeth van Battum spelen het echtpaar Peter en Marja, dat al jaren naar parenclubs gaat. Peter was Amsterdams centrum Amateurtoneel

januari 2015

AcA



pag. 9 van 12

ervan overtuigd dat dit hun huwelijk zou redden. Ruud Lok speelt hem met verve. Marja vindt dit maar niets en laat hem dit op deze avond blijken na zich openlijk op een vriend te hebben geworpen. Elsbeth van Battum komt vanaf dat specifieke moment goed los in haar spel. Rinus de Waard speelt op natuurlijke wijze de vader van Koen die met zijn nieuwe vriendin DD langskomt. De Vlaamse Sarah Maernhoudt is een ware ontdekking; zij speelt de exhibitionistische DD vol overgave. Herbert Beltman speelt een glansrol als Lucas, die zich om zijn liefdesverdriet te vergeten, op diverse geloven stort en leert dat dit zijn verlangens niet in vervulling laat gaan. Judith de Lange is de lesbische Paula, de enige die (letterlijk) nuchter blijft en de boel ordelijk probeert te houden. Zij speelt haar vakkundig en waardig.

De cast van Deurwaarders komen niet op de pont: v.l.n.r. Herbert Belman, Judith de Lange, Saskia Postma, Harold van Voornveld, Rinus de Waard, Sarah Maernhoudt, Ruud Lok en Elsbeth van Battum (beeld: Monika Jak)

De voorstelling verveelt geen moment. Het stuk bevat prima dialogen en de mis-en-scene en choreografie zijn uitstekend verzorgd. De balans wordt goed gevonden; veel grove humor, op sommige momenten is de sfeer melig, vaak meteen gevolgd door een gevoelig moment. Er zijn twee scènes die raken; de ene is als Koen en Zwaantje na een paar flauwe liedjes bij de piano zingen, elkaar in de armen vallen en beseffen dat Koens dood ze ooit gaat scheiden. Het andere moment is als Peter en Marja hun problemen uitspreken en Peter zich realiseert dat hij Marja nooit kwijt wil. Het is te hopen dat Deurwaarders komen niet op de pont reprises krijgt, want het is een voorstelling die veel publiek verdient. Complimenten voor Wendy en haar topcast!


januari 2015

AcA



pag. 10 van 12

“Om geloofwaardig te kunnen spelen, moet je het met z'n allen beleven, elk moment en elke interactie.“ Interview met Marjolein van Ledden Door Andrea de Leeuw Marjolein van Ledden is nieuw in Toneelgroep Los Zand. Momenteel repeteert zij voor de voorstelling Joe Blackbird, te zien op 6 en 7 maart in het Polanentheater. Wat heb je vóór Los Zand allemaal aan acteren gedaan? Voordat ik bij Los Zand terechtkwam, heb ik acteercursussen gevolgd bij de Theaterkamer in Amsterdam. Ik heb daar basisacteren en improvisatielessen van Gertjan ten Thije gehad en fysiek acteren van Wilfred van de Peppel. Verder heb ik in mijn middelbareschooltijd meegedaan aan schoolmusicals en veel gespeeld voor kinderen. Je bent ook actief bezig met zingen, vertel! Momenteel volg ik een zangopleiding CVT bij The Vocal Couch in Amsterdam. Doordat dit maar één keer in de maand is, is het goed te combineren met mijn master aan de VU. Verder vorm ik samen met acht vrienden praiseband New Creation, waarmee we voor verschillende kerkelijke activiteiten onze muzikale medewerking mogen verzorgen. Als laatste zijn er plannen om iets voor mezelf te gaan doen, in samenwerking met een vriendin van mij. Hoe vind je toneelspelen? Leuk, maar ook ontzettend moeilijk! Het is heel fijn om even iemand anders te zijn en je even ergens anders op te focussen. Aan de andere kant vereist het ook heel veel lef en discipline om anderen mee te kunnen nemen in jouw verhaal. De uitdaging is constant datgene te doen wat je al geleerd hebt, maar het zo uit te dragen alsof het nu gebeurt. Anders wordt het een verhaal dat je met z'n allen uit het hoofd voordraagt. Om geloofwaardig te kunnen spelen, moet je het met z'n allen beleven, elk moment en elke interactie. Hoe vind je de repetities van Joe Blackbird tot nu toe verlopen? Goed! We hebben een enthousiaste groep en hebben in de paar weken dat we bezig zijn, zeker al vooruitgang geboekt. Dat komt ook door de manier van voorbereiden. Voor we aan de repetities begonnen, moest iedereen zijn tekst kennen. Dat lijkt heel streng, maar dat zorgt er wel voor dat iedereen een nodige voorbereiding heeft gehad. Natuurlijk ging het spelen niet gelijk vlekkeloos, maar het spel ontstaat ook door het gewoon te doen. Vertel iets over je rol in Joe Blackbird. In het stuk speel ik de 13-jarige Gaia, dochter van Onno en Laura en nichtje van Kitty. Door de situatie waarin Gaia zit (het ongelukkige huwelijk van haar ouders door de drankverslaving van haar vader), is ze voor haar leeftijd ontzettend wijs. Gaia heeft in het stuk met iedereen een bepaalde interactie en veel non-verbaal spel. Dat maakt de rol leuk en uitdagend. Elke interactie is anders, net als elk persoon anders is. Non-verbaal spel vereist heel veel inlevingsvermogen, het is constant zoeken naar een reden om op toneel te zijn. Want als ik niet weet wat ik kom doen in een scène of wat ik toevoeg aan een scène, weet het publiek het ook niet. Hoe vind je het om als 22-jarige een meisje van 13 te spelen? Het is voor mij nog niet zo lang geleden dat ik 13 was, dus het is geen ver-van-mijn-bed-show. Gaia staat dicht bij mijn eigen karakter wat betreft energie en haar bijdehante gedrag, maar het is zeker wel omschakelen. Gelukkig ben ik ook echt de jongste van de groep en krijg ik veel input op toneel. Daardoor wordt het makkelijker om je in te leven en een meisje van 13 te zijn. Hoe bereid je een rol voor? Ik ben begonnen met het hele stuk 2-3 keer door te lezen. Voor ik aan mijn eigen tekst begin, wil ik weten wat mijn rol is in het stuk. Waarom ben ik daar, wat is de reden dat ik in het stuk zit? Dat geeft voor mij een kader van mijn personage. Alsof het een soort verantwoordelijkheid is die je krijgt; op het moment dat mijn personage mist, krijgt het stuk een andere wending. Hoe zorgt mijn personage er nou voor dat het stuk zo loopt zoals het loopt? Amsterdams centrum Amateurtoneel

januari 2015

AcA



pag. 11 van 12

Daarna neem ik de scènes waarin ik zit een voor een door, me constant afvragend waarom ik dingen zeg of doe. Je begint langzaam aan het opbouwen van een personage, alsof je iemand leert kennen. Waarom doet Gaia bepaalde dingen, waarom reageert ze zoals ze soms doet? Door je daarin te verdiepen, leer je iemands karakter kennen. Dit gebruik in uiteindelijk in mijn spel, zodat ik het zelf beleef en niet klakkeloos mijn tekst voordraag. Joe Blackbird is al eens eerder op de planken gebracht. Hoe vind je het om in een soort reprise te staan? Eerlijk gezegd maakt het voor mijn spel niet zoveel uit. Dit jaar speel ik voor het eerst bij Los Zand en eerdere stukken ken ik ook niet. Toch is het wel leuk om tijdens de repetities op te vangen dat de eerste versie er heel anders uitzag. Ik wil de beelden zeker nog een keer zien omdat ik het ontzettend interessant vind hoe iemand anders Gaia heeft neergezet en haar heeft leren kennen. Door naar anderen te kijken, leer je zelf ook weer meer. Joe Blackbird zal voor zowel volwassenen als voor kinderen gespeeld worden, hoe vind je dit? Leuk! Ik heb zelf vaker voor kinderen gestaan en het leuke is, dat kinderen altijd extreem meeleven. Dat is een van de leukste dingen aan toneelspelen, de interactie met publiek. Zeker als het kinderen zijn, je kunt als je zelf goed in het verhaal zit, ook met hun fantasie aan de haal gaan. Ze gaan er helemaal in op. Voor volwassenen spelen vind ik over het algemeen spannender, ze zijn veel kritischer. Ze willen zichzelf herkennen in een rol of bepaalde emotie, dat komt veel dichterbij. Dan gaat het niet meer over dat enthousiaste meisje Gaia dat over het toneel springt, maar misschien ook wel over een meisje dat veel te snel volwassen wordt en een onstabiele jeugd heeft. Natuurlijk kunnen de dingen die Gaia zegt of doet dan nog wel grappig en enthousiast zijn, maar de rol krijgt toch een andere lading. Zie die twee dingen maar eens bij elkaar te krijgen. Wat zijn je toekomstplannen, acteren of zingen? Moeilijke vraag. Het mooiste zou zijn allebei! De combinatie tussen spel en muziek vind ik adembenemend mooi. Het maakt soms een moment of emotie nog sterker, zeker in een intieme setting. Voorlopig leer ik in allebei nog veel apart van elkaar en kijk ik gewoon wat er op mijn pad komt. 'Als je iets niet volledig kunt plannen, moet je de weg vrijmaken om goede dingen te laten gebeuren' (P. Winsemius).

Marjolein met Vanya Tam in Joe Blackbird (foto: Rien de Jager rdjfoto.nl)


januari 2015

AcA



pag. 12 van 12

Kopij voor de nieuwsbrief is welkom voor de 25 ste van iedere maand, via: [email protected] Artikelen of foto’s worden zoveel mogelijk geplaatst. Het streven is om vóór de 1ste van de maand de AcA Nieuwsbrief via de mailinglist te versturen en vervolgens ook op de AcA-website te zetten.

AcA / Andrea de Leeuw Clarissenhof 73 1115 CC Duivendrecht Tel: 06 – 266 043 75

AcA e-mail: [email protected] AcA website: www.acamateur.info


januari 2015

AcA Nieuwsbrief Januari 2015

Recommend Documents