AcA Nieuwsbrief December 2015

Amsterdams centrum Amateurtoneel

AcA Nieuwsbrief December 2015 17e jaargang nummer 105


december 2015

AcA

Nieuwsbrief december 2015

17e jaargang nummer 105

pag. 2 van 18

Inhoudsopgave:

3

Voorstelling van de Maand: Peek door Toneelgroep Los Zand

4

Peek: gangster in ruste

6

Recensie Zus me

8

Recensie Bagage

10

Verslag 3e Saenstheaterfestival

14

Theatergroep Simplex zoekt spelers

15

Promotie-informatie Stil door Theatergroep Zout

16

Toneelgroep ARTI speelt Kings of war

18

VanStraaten speelt voorjaar 2016 God van de slachting (Carnage)


december 2015

AcA



pag. 3 van 18

Tip: verspreid deze nieuwsbrief onder je achterban! Zo blijft iedereen op de hoogte over de activiteiten van en rondom het AcA.

Facebook: amsterdamscentrumamateurtoneel Twitter: http://twitter.com/acawebnl

Promoot je voorstelling! Wil je extra reclame maken voor jouw voorstelling? Het AcA stelt hiervoor ruimte beschikbaar in de nieuwsbrief. Lever geen persbericht, maar een wervend stukje/artikel aan over het hoe en waarom van deze voorstelling en stuur dit voorzien van fraai fotomateriaal naar [email protected], dan plaatsen wij dit in de nieuwsbrief!

Laat weten waar en wanneer je speelt Weet je al waar en wanneer je speelt, geef het door voor de Vooruitblik (zie agenda). Ook als er nog geen titel bekend is, kan dit geplaatst worden.

De voorstelling van de maand december Voor december 2015 is gekozen voor Peek door Toneelgroep Los Zand op 10, 11, 12 en 13 december in Theateropleiding Selma Susanna. Zie verder de agenda. Voorstelling van de maand Elke maand kiest het AcA-bestuur een voorstelling uit de Agenda om met elkaar te gaan bezoeken. Wie het leuk vindt om mee te gaan, kan zich aanmelden bij het AcA (06-266 043 75 of [email protected]). Tussendoor en na afloop kunnen we met elkaar van gedachten wisselen over de voorstelling.

Recensentenpool Is jouw groep niet gekozen tot Voorstelling van de Maand en wil je toch een recensie? Neem contact op met het AcA via [email protected] dan zorgen wij dat er iemand jouw voorstelling komt bezoeken en recenseren. Voorwaarde is wel dat er een vrijkaart beschikbaar wordt gesteld. Treed toe tot deze recensentenpool Wie het leuk vindt deel uit te maken van onze recensentenpool en af en toe stukjes over voorstellingen te schrijven, kan ook contact opnemen.


december 2015

AcA



pag. 4 van 18

Peek: gangster in ruste Door Andrea de Leeuw Peek is de nieuwe voorstelling van Toneelgroep Los Zand. Vorige week zagen we de twee vrouwen in Peeks leven. Deze keer maken we eindelijk kennis met Peek zelf. En zijn partner Fausto. Fausto Vanwege zijn homoseksuele geaardheid heeft Fausto een moeilijke jeugd gehad. Gelukkig was er altijd zijn grote broer Rico die hem beschermde. Later raakte Fausto in de onderwereld verzeild en leerde Peek kennen, een oudere beruchte gangster. Inmiddels zijn ze vier jaar samen. Fausto klust af en toe bij als model of figurant. Vanwege de gezondheid van Peek houden ze zich zo rustig mogelijk. Maar dan staat Rico onverwacht voor de deur met zijn zwangere vriendin. Jean Koning

foto: rdjfotografie.nl

Sinds Jean Koning vanaf 2009 bij Los Zand kwam spelen, heeft hij een aantal sterke rollen neergezet. Veel indruk maakte hij met zijn rol als Sven in de kindervoorstelling Superhelden (2011) en als god van de duisternis Borg in het bizarre sprookje Het tijdgat (2013). Twee keer heeft hij de soundtrack bij Los Zand verzorgd; te weten voor Sol (2012) en de jubileumvoorstelling Zolo & Lotus (2014). Jean staat garant voor kwaliteit vanwege zijn professionele acteerniveau. Hij zet graag uitdagende karakters (meestal met een defect in de persoonlijkheid) neer die niet direct sympathie opwekken, maar wel aimabel kunnen zijn. Verder heeft hij angst om zichzelf te herhalen. Jean speelt in zijn eigen theatergroep Feed Y’RHead en houdt verder van reizen, kunst en literatuur.

Peek Peek was een meedogenloze en beruchte gangster. Zijn homoseksualiteit heeft hij altijd verborgen weten te houden omdat dit not done is in de onderwereld. Helaas heeft hij zijn ergste vijand ontmoet die hij nooit zal kunnen verslaan; er is dikkedarmkanker bij hem geconstateerd. Aangezien hij de dood al vaker in de ogen heeft gekeken, is hij hier niet bang voor, maar wel voor het lijden dat hem te wachten staat. Hij hoopt samen met Fausto zijn laatste dagen rustig door te brengen. Ze hebben veel geld gespaard en wekelijks komt zijn huisarts hem opzoeken om hem persoonlijk naar alle onderzoeken te begeleiden. Helaas komen zijn zwager en diens zwangere vriendin de rust verstoren en verschijnt er opeens een dame uit het verleden weer in zijn leven. Michel de Leeuw Michel de Leeuw speelde zijn eerste rol bij Los Zand in 1997. Sindsdien zat hij in iedere productie. Het liefst speelt hij een Chinees of Japans personage, maar ook andere rollen gaan hem goed af zolang ze maar met humor doorspekt zijn. Michel houdt erg van de Chinese cultuur en houdt zich verder bezig met keramiek.

foto: rdjfotografie.nl


december 2015

AcA



pag. 5 van 18

Peek is te zien op 10, 11, 12 en 13 december 2015 bij Theateropleiding Selma Susanna. www.toneelgroep-loszand.nl ; twitter.com/loose_sand ; facebook.com/toneelgroeploszand

Michel als Peek en Jean als Fausto (foto: rdjfotografie.nl)


december 2015

AcA



pag. 6 van 18

Verrassende surpriseparty Zus me door Theatergroep Blonde Bizon Gezien op 4 november in Huize Lisa Door Coen van Heycop ten Ham en Andrea de Leeuw Nooit eerder zagen ondergetekenden een huiskamervoorstelling. Dat moesten we ook eens meemaken. Deze eerste keer vond plaats met de voorstelling Zus me door Theatergroep Blonde Bizon. Zus me is geïnspireerd door de Griekse mythe Elektra en gaat over de zusjes Elektra en Chrysothemis. Elektra is jarig, 40 jaar geworden, en Chrysothemis heeft een surpriseparty georganiseerd. Het publiek is de gasten op het feestje. Iedereen krijgt van tevoren een drankje, een hapje en een feestmuts. Chrysothemis komt ons welkom heten, ‘Lek’ weet nog van niks. Als de jarige jet binnentreedt, roept iedereen enthousiast ‘surprise’. Elektra weet niet wat haar overkomt en of ze het wel of niet leuk moet vinden, maar ze lacht dapper en ondergaat wat haar zus voor haar geregeld heeft. Sommige gasten hebben enveloppen gekregen met vragen die zij aan Elektra moeten stellen. Deze vragen rijten oude wonden open. Het hele verleden van de zusjes passeert de revue. Chrysothemis sleept met paspoppen die de rest van het gezin moeten voorstellen en wil een familiefoto maken. Ook stelt ze een van de paspoppen voor als haar geliefde. Wanneer Elektra laat blijken dit een beetje vreemd te vinden, merkt haar zus laconiek op geen verschil te zien tussen een relatie met een paspop of met een oudere man. Zij neemt Elektra’s relatie met de vijftien jaar oudere Bert niet serieus en heeft Bert daarom niet uitgenodigd voor dit feest. Uiteindelijk blijkt dat de band tussen Elektra en haar moeder ernstig verstoord is na een tragisch ongeluk met jongste zus Iphigineia. Elektra wilde in bad golven voor haar maken met de föhn. De woordspeling met haar naam is erg goed gevonden. Uiteindelijk stapt Elektra op, maar belooft haar zus nog eens langs te komen.

foto: M. Broekhuysen

Zus me is een boeiende voorstelling. Elma ten Boekel speelt met veel enthousiasme en net niet overacted Chrysothemis, die alle gasten persoonlijk van harte welkom heet en Marianne Kuijper geeft mooi ingetogen tegenspel als Elektra. Zoals eerder gezegd, speelt het publiek de rol van gasten. Ontspannen de voorstelling over je heen laten komen is er daarom niet bij, maar het grootste deel van de gasten had hier overduidelijk geen problemen mee. Complimenten voor Blonde Bizon met deze vermakelijke voorstelling met diepgang en natuurlijk gastvrouw Lisa van Ginneken voor het beschikbaar stellen van haar woning.


december 2015

AcA



pag. 7 van 18

Bagage evenaart voorganger Bagage door Toneelgroep Transpodium Gezien op 8 november in Theater Het Pakhuis Door Andrea de Leeuw Een van de vele voorstellingen die ik voor het AcA bezocht heb, ligt me zeer aan het hart en dat is Hij zei dat zij zei dat hij zei, geschreven door Mary van den Brink, in 2008 uitgevoerd onder de naam van haar bedrijf Mariposa. In dit stuk namen we een kijkje in de wereld van transseksuelen. Het was een leuk stuk, goed geschreven, uitstekend uitgevoerd en wegens succes kwam er zelfs een extra voorstelling achter de geplande reeks in het Polanentheater. Altijd gehoopt op een reprise, helaas nooit gekomen. Groot was dan ook mijn vreugde toen ik hoorde dat Mary een nieuwe voorstelling had geschreven! In opdracht van Stichting Transgenders N.H. schreef zij Bagage. In de eerste week van augustus was deze voorstelling te zien in het Polanentheater. Vanwege een al eerder geplande reis overzee in die periode, was het helaas niet mogelijk te gaan kijken. Het alternatief was natuurlijk niet verkeerd, maar evengoed hadden we het graag gezien. Gelukkig kwam er een reprise in Theater Het Pakhuis in Hoorn. Met hooggespannen verwachtingen gingen wij hierheen. Zou Mary het met deze groep, Toneelgroep Transpodium onder regie van Tim de Zwart, voor elkaar krijgen weer zo’n grandioze voorstelling te spelen? Ja, dat is haar gelukt. Bagage is het verhaal van de jonge Erwin, die in een verkeerd lichaam geboren is en vrouw wil worden. Een avond in een travestietenbar loopt op een teleurstelling uit omdat hij zich daar niet op zijn gemak voelt. Een bezoek aan een hoer om zich daar in alle rust om te kunnen kleden, pakt ook anders uit aangezien Blonde Greet niet wenst uit haar kamer gezet te worden vanwege zijn privacy. Bij een make-over wordt hij niet getransformeerd zoals hij dat voor zich ziet. Zijn gereformeerde ouders begrijpen er natuurlijk helemaal niets van. Zijn vader wijst hem meteen de deur als Erwin vertelt waar hij mee zit. Uiteindelijk ondergaat Erwin een operatie en zal voortaan als Jacqueline door het leven gaan. Zijn moeder komt hem opzoeken in het ziekenhuis en probeert het te accepteren. Waar Hij zei dat zij zei dat hij zei een fragmentarische voorstelling was, heeft Bagage een doorlopend verhaal. Door de 12-koppige cast wordt Bagage overtuigend op de planken gezet. Zonder iemand te kort te willen doen, lichten we er een paar uit. Peter de Gelder is een aandoenlijke Erwin. Zijn vrouwelijke alter ego Jacqueline wordt gespeeld door Adinda Snelderwaard. Mary zelf schittert als Blonde Greet en kapster wier baas Jacqueline de deur wijst. Denice Dest speelt de coach bij wie Erwin wekelijks zijn verhaal komt doen. De travestiet Desiree dello Stiletto schreef de showelementen en luistert met Esther van Cartier de voorstelling op met mooie toepasselijke liedjes. Toneelgroep Transpodium zal in mei 2016 deze voorstelling nogmaals spelen, deze keer in Alkmaar. Van harte aanbevolen!


december 2015

AcA



pag. 8 van 18

Mary van den Brink als Blonde Greet en Peter de Gelder als Erwin in Bagage


december 2015

AcA



pag. 9 van 18

Het 3e Saenstheaterfestival was weer een feest Een verslag van Dick Nijman Op zaterdag 14 november 2015 werd in het Wapen van Assendelft alweer het derde Theaterfestival gehouden en net als vorig jaar was het weer een belevenis van jewelste. En wederom mocht ondergetekende alle stukken (kritisch) bekijken en na afloop van de sessies van commentaar voorzien. Deze keer deden er maar liefst 12 theatergroepen mee, verdeeld over 7 in het middagprogramma en 5 in de avond die meedongen naar 2 publieksprijzen en een juryprijs. Deze juryprijs is een wisselprijs en dient bij het volgende festival verdedigd te worden. En tussen alle optredens in werden er muzikale intermezzo’s gegeven door het a-capellakwartet S.P.A.M. (Singing Performance And Music). En ook nu weer was de (perfecte) organisatie in handen van Dirk- Jan Forsman en zijn medeleden van Toneelgroep Nieuw Leven met daarnaast een aantal nieuwe vrijwilligers. ================================================================================== Om even over één in de middag werd de aftrap gegeven door PPG Paletkwartet met Povische schoenen van Hans Kuyper, die ook de regie voor zijn rekening nam. Annette Brinkman en Marene Kok speelden in een 20 minuten durende eenakter twee vrouwen die allebei het slachtoffer waren van dezelfde seriemoordenaar en nu in een soort van wachtkamer zaten te wachten op het volgende slachtoffer. Mooi gespeeld door beide dames, ondanks het vermoeden van uw commentator dat vanwege het vroege tijdstip en de spits moeten afbijten, de actrices nog niet volledig op stoom waren. Wel de moeite waard om dit te gaan zien. ================================================================================== Als tweede was Het Stenen Hoofd aan de beurt met de voorstelling MAAKBAAR. Dit was een ware cabaretvoorstelling, geschreven en gespeeld door Rob Feenstra. Een zeer vermakelijke voorstelling (geregisseerd door Karin de Vries) waarin we te zien maar vooral te horen krijgen waarom Rob nog steeds niet zo beroemd is geworden waar hij sinds zijn kinderjaren al van droomde. Met zijn quasi-stuntelige manier van zingen en musiceren en zijn droge, tragikomische manier van vertellen, heeft hij de lachers al gauw op zijn hand. Jammer dat er geen piano voorhanden was, want dat gedeelte werd wel gemist. Misschien dat er een aantal van zijn liedjes wel op een mooie, ingetogen manier gezongen kunnen worden waardoor de hele voorstelling, die overigens bijzonder geestig was, nog meer bij het publiek binnenkomt. Het talent is er zeker en ik zou in de toekomst graag nog wat meer van hem willen zien. ================================================================================== Als derde groep speelde De Rederijkers de eenakter Bitterzoet van Arie de Rooij. Gerda Klievink deed de regie. Job is dood en zijn vrouw Anna wil weten waarom en roept hem en zijn minnares (ook dood) ter verantwoording. Integer gespeeld door Marjo Kegel (Anna) die vol wrok tegen beiden tekeergaat. Ook mooi tegenspel van zowel Veronica Roobol als de minnares als van Gert Elberse (de echtgenoot). Voor mij persoonlijk werd het nogal zware kost door de manier van uitvoering en ik miste toch wel hier en daar een vleugje humor dat er toch echt wel in zit. Laat onverlet dat er, zoals al eerder werd gezegd, mooi en ingetogen toneel was te zien.


december 2015

AcA



pag. 10 van 18

================================================================================== Toen kwam Arti met Koekjes van Julien Antonetti en geregisseerd door George Ophuis. Nadat ik de beschrijving in het programmaboekje las, was ik niet meteen enthousiast. Als ik lees dat het gaat over niet in staat zijn met elkaar in contact te komen en elkaar niet kunnen bereiken, krijg ik altijd een beetje jeuk. Maar ik werd wel effe op het verkeerde been gezet, helemaal geen jeuk, maar een aangename verrassing. Suzanne Vink en Yvonne Heatlie speelden de sterren van de hemel als twee verongelijkte zusters die op de avond vóór de begrafenis van hun moeder in het ouderlijk huis zijn en zich afvragen wat ze daar eigenlijk nog te zoeken hebben. Allebei op verschillende manieren door het leven beschadigd, troeven ze elkaar voortdurend af, maar dan met zo’n bijtende humor dat de stukken ervan af vliegen. Hier en daar moest ik denken aan de sketches van Van Kooten en De Bie. Een zeer verrassende en zeer humorvolle voorstelling, die maar weer eens laat zien dat zware onderwerpen best op een humorvolle en luchtige manier gebracht kunnen worden, zodat het voor de toeschouwer ook beter te pruimen is. Hulde aan Arti. Als vierde act kwam FEEDY’RHEAD met Open wond. Een zelfgeschreven stuk van Jean Koning en Tom Vacirca, gespeeld door Jean Koning en geregisseerd door Vacirca. Nu hebben we in het verleden al meer monologen of zo je wilt solodrama van die twee mogen bewonderen zoals Lev en Étonne-moi, maar deze deed zeker niet onder. Met hoeveel gemak Jean Koning het publiek bespeelt en met hoeveel overtuigingskracht hij zijn verhaal doet, dwingt niet anders dan bewondering af. Deze keer het verhaal van Daniel, de zoon van een beroemde televisiepredikant die al jaren een strijd voert met zijn vader over het geloof maar vooral om erkenning. De geestelijke en lichamelijke verwondingen zijn zo ondraaglijk dat hij voor eens en altijd “schoon schip wil maken.” De zelfmoord kwam dan ook als een donderslag aan. Indrukwekkend toneel dat uiteindelijk de juryprijs verdient. Als vijfde werden we getrakteerd op een ouderwetse medley van country- & westernmuziek door de groep RUMBERLEY o.l.v. Jolanda van Boxtel. Een maar liefst 25-koppig koor beklom het podium om ons te vermaken met allerlei soorten country- & westernmuziek. Het duurde even, maar dan ging het publiek ook op de maat meeklappen en ontstond een Beverly Hillbillyachtige sfeer. Een erg leuk intermezzo, waarna SPAM wijselijk even een beurtje oversloeg. Omdat er een vooraf afgesproken groep om technische redenen moest afhaken, moest op de valreep gezocht worden naar een vervangende groep voor de laatste middagvoorstelling. Deze werd gevonden in het theaterechtpaar Phyllis en Edgar Buijsman in de vorm van Pheng. Ze kozen voor de voorstelling EENZAAM, geschreven en geregisseerd door Edgar en gespeeld door Phyllis. Het verhaal van de vrouw die lijdt aan een zeldzame vorm van dementie op jonge leeftijd. Zeer indringend en integer gespeeld door Phyllis die dan ook prompt de publieksprijs kreeg.


december 2015

AcA



pag. 11 van 18

Het middagprogramma werd afgesloten met de zanggroep SPAM. Intussen werden de formulieren ingevuld voor de publieksprijs. Na zorgvuldige telling werd het een close finish met een minimaal verschil in het voordeel voor Pheng, die er dus met de publieksprijs vandoor ging, op de voet gevolgd door Feed Y’RHead als tweede en Arti als derde. Voor de mensen van de organisatie en voor diegenen die dat vooraf hadden opgegeven, was er een uitstekend Italiaans buffet in een van de zalen van Het Wapen van Assendelft. Uitstekend verzorgd door “De keuken in” de lekkerste eetwinkel van Zaanstad.

Om acht uur in de avond volgde het tweede deel van het programma. De spits werd afgebeten door de groep Intra Mintra met de voorstelling Sluimertijd. Ook weer een eigen productie geschreven en geregisseerd door Heleen van Wiechen. Wanneer Bonnie en Karina zichzelf terugvinden in een kale cel, wordt hun vriendschap danig op de proef gesteld. Naarmate de tijd vordert, verdwijnen alle conventies en omgangsvormen zoals die bij twee vriendinnen kunnen worden verwacht. Het beeld werd versterkt door vier ijskoude lampen en grijze kledij. Alleen jammer dat een monitor die de vordering van de tijd in beeld bracht, precies zo stond opgesteld, dat het midden van het toneel nagenoeg onzichtbaar werd. De twee vriendinnen werden gespeeld door Ilse Schevers en Marilou Maes die allebei fris en onbevangen spel lieten zien. Het grove taalgebruik als fuck jou en fuck, fuck, fuck, zal wel het gevolg zijn van de nieuwe tijd al ben ik daar niet meteen van gecharmeerd. De tweede voorstelling van de avond werd verzorgd door D.E.V. Zij speelden het stuk Ik ben Herbert van Robert Anderson in de regie van Mart Coers. Een bejaard echtpaar, Agnes en Herbert, beiden al een aantal relaties achter de rug, praten met elkaar zonder te weten hoe grappig ze zijn. Ze noemen elkaar steeds weer met de verkeerde naam, die correspondeert met een vorige relatie en verwijten elkaar dat ze zich zo weinig kunnen herinneren en alles door elkaar halen. De verwarringen stijgen naar een hoogtepunt als ze zich herinneren hoe ze beiden naakt onder de treurwilg de liefde bedreven (al was dat wel met een ander). Prachtig spel van Jannie Jagers en Henk Boerema. Toen was Pheng weer aan de beurt met een nieuwe voorstelling Ministerie van onschuld. Ook weer geschreven en geregisseerd door Edgar Buijsman en gespeeld door Phyllis Buijsman. Een nogal volkse vrouw die ons deelgenoot maakt van een ordinaire burenruzie over het parkeren van een auto voor de deur. Phyllis zou Phyllis niet zijn als ze ook dit ogenschijnlijk onnozele verhaal niet tot een vermakelijke, bijna cabareteske voorstelling zou maken.


december 2015

AcA



pag. 12 van 18

De vierde voorstelling was van TIJ, (een afsplitsing van Het Stenen Hoofd) met AFWAS van Dirk van Pelt onder regie van Mike van Amelsfoort naar een verhaal van Raymond Carver. We zien een huiskamer/keuken de ochtend na een feestje, met allerlei opblaasbeesten, een keukenblok met een veronderstelde afwas die nodig gedaan moet worden. Tim, de ex van Vera, de bewoonster van het pand, komt zijn excuses maken voor het wangedrag van de vorige avond (hij schijnt een soort brandje te hebben gesticht met zijn aansteker). Vera wil hem weer het liefst uit huis hebben, maar Tim laat zich niet zomaar wegsturen en probeert deze situatie zo lang mogelijk te rekken door haar huissleutels te verstoppen. Hij gaat zo ver tot hij Vera tot een wanhoopsdaad drijft. Halverwege komt onder de opblaasbeesten ook nog een man tevoorschijn die op een harmonium muziek gaat spelen (klein bijrolletje van Rob Feenstra). De wanhoopsdaad is dat Vera Tim tijdelijk bewusteloos slaat met een opblaasbeest. Uiteindelijk vertrekt hij en verklapt Vera waar haar sleutels zijn……… Vera werd prima vertolkt door Ingrid Veenhof met een sterke uitstraling. Bas Nederveen als Tim, maakte een sterke indruk door zijn blasé houding die hij de gehele voorstelling fier overeind hield. Dat er tegenwoordig in geen enkel theater meer gerookt mag worden, heeft toch wel zijn negatieve effecten en misschien is het dan toch beter om helemaal niet te roken in plaats van te doen alsof. Als laatste voorstelling van de dag was de (mini) rockopera On a borderline van Arjan Croonen. Een volledig gezongen minimusical die het verhaal vertelt van een drag queen die balanceert op de grens van leven en dood door zijn overmatig alcohol- en drugsgebruik onder regie van Benjamin Croonen. Een indringende voorstelling waarin de zanger zich letterlijk en figuurlijk blootgeeft, door aanvankelijk als een grande dame af te takelen tot een blote berooide travestiet die ten onder is gegaan aan een overdosis. Mooie muziek en mooi gezongen (al zou ik graag hier en daar het stemvolume iets getemperd willen horen) en vooral ook mooi geacteerd. Het was niet voor niets dat hij na het tellen van de punten de publieksprijs mee naar huis mocht nemen.

Na afloop werd het geheel weer afgesloten door SPAM, die tussen alle voorstellingen in een aangenaam muzikaal intermezzo verzorgden en die ook nog als lady speaker fungeerden door de volgende groep aan te kondigen. Aan mij was de taak om aan een van de deelnemers over de gehele dag de juryprijs toe te kennen en zoals u al weet, heb ik hem toegekend aan Jean Koning en Tom Vacirca met Open wond, omdat ik vond dat zij, mede door een zelfgeschreven script, net even boven de andere deelnemers uitstaken, met alle respect voor de anderen die er met z’n allen wederom een feest van hebben gemaakt. Respect gaat ook uit naar de organisatie, die weer uitstekend was verzorgd en ook de mensen van de techniek verdienen een groot compliment. Uitstekende belichting, en uitstekend geluid. Probeer dat maar eens te doen met 12 groepen. We zien uit naar het vierde Saenstheaterfestival in september 2016.


december 2015

AcA



pag. 13 van 18

Theatergroep Simplex zoekt spelers Theatergroep Simplex komt graag in contact met spelers die eventueel mee willen doen in een volgende productie. Wij zijn een kleine actieve toneelgroep met drie spelende leden en een regisseur, die momenteel vooral literair toneel speelt. Een volgende productie willen we graag een vrolijk stuk (geen klucht) met wat meer spelers op de planken brengen. Een stuk hebben we nog niet gekozen, omdat dit ook zal afhangen van eventueel beschikbare spelers. Lijkt het je leuk om in te haken op dit project of wil je meer informatie, neem dan contact met ons op via [email protected]. Ook op onze website www.tg-simplex vind je wat meer informatie over onze huidige producties.

Promotie-informatie Stil Met Stil brengt Zout op 31 januari 2016 een eigen theatrale interpretatie van De stille kracht van Louis Couperus. Dit monumentale boek gaat over de botsing tussen twee culturen: de westerse ‘beschaving’ tegenover de Indonesische civilisatie en haar ondoordringbare stille kracht. Couperus’ verhaal staat bol van de ambivalenties en dwingt daarmee na te denken over je eigen geestesgesteldheid en de manier waarop je in de wereld staat. Is resident Otto van Oudijk niets meer dan een gezagsgetrouwe ambtenaar? En heeft zijn promiscue vrouw Leonie echt geen geweten? Eva Eldersma lijkt gelukkig in Indonesië, of probeert ze wanhopig de schijn op te houden? En zijn de inlanders heus zo onderdanig als ze zich voordoen? Uitgedaagd door het boek dringt Zout in Stil door tot de kern van de personages en probeert zo te ontdekken wie of wat er schuilgaat achter de stille kracht. Zout maakt het impliciete schreeuwend expliciet, met een oorverdovende stilte tot gevolg. Maar waarom is het eigenlijk zo stil? Theatergroep Zout bestaat dit seizoen 15 jaar! Een goed moment om deze gedurfde voorstelling te brengen in het decor van Toneelgroep Amsterdam in de Stadsschouwburg. Tickets via: www.theatergroepzout.nl/tickets Credits

Spel: Chris Boots, Brigitte Buissink, André Dashorst, Monique van Esch, Lisa van Ginneken, Jan-Willem Grandia, Ruud Lok, Judith Peters, Ans Rekers en Julia van Steennis Regie en tekstbewerking: Mariken Bijnen


december 2015

AcA



pag. 14 van 18

Toneelgroep ARTI speelt KINGS OF WAR Toneelgroep ARTI gaat dit seizoen Kings of war spelen in het toneelbeeld van Toneelgroep Amsterdam. Het resultaat van de unieke samenwerking die TA zoekt met amateurgezelschappen in Amsterdam. De mogelijkheid om in de Stadsschouwburg te spelen, met een Shakespeare en dan ook nog in een uitzonderlijk decor, wie wil dat niet? Toneelgroep ARTI gaat geheel naar voorbeeld en in nauwe samenwerking met TA de 3 koningsdrama’s in een verkorte uitvoering spelen. De afzonderlijke stukken, Henry V, Henry VI en Richard III, werden door TA al aaneen gesmeed tot Kings of war en zijn voor ARTI bewerkt door George Ophuis. Met 12 enthousiaste spelers is van start gegaan voor deze bijzonder uitdagende klus. Kings of war is een verrassend en spannend drieluik geworden over het roerige Engeland van de vijftiende eeuw, waarbij de macht en de machteloosheid van 3 opvolgende leiders wordt getoond. En helaas is dat thema 6 eeuwen later nog volledig actueel. Nog dagelijks zien we in de media dat de veelal duistere besluitvoering van machthebbers veel impact heeft op leven en dood van velen. In chronologische volgorde volgen we de regeerperiodes van de koningen. We zien hoe persoonlijk leiderschap invloed heeft op het land en het volk. Maar ook hoe zwak leiderschap genadeloos ondermijnd wordt door de directe omgeving van de koningen. Een aanvankelijk onervaren Henry V verandert in stevige leider die strategisch huwt om op die manier voor vrede te zorgen. Zijn zoon Henry VI, een onzekere, streng religieuze koning, verliest zijn grip op het land. De troon wordt door anderen betwist en het land glijdt weer af in een volgende oorlog. Richard III regeert uit woede, haat en zonder enig empathisch vermogen. Deze koning zorgt met zijn egocentrisch en psychopathische gedrag voor de ondergang van Engeland.

Regie: George Ophuis Regieassistent: Marianne Vlieger Vormgeving: Jolinde Vlieger Techniek: Vera IJfs Grime: Paul Bode Spelers: Edwin Suurenbroek, Fenny Schouwink, Gerda Westerdijk, Ina Heesen, Koos van Leeuwen, Marcella Plaatje, Mary Boekhorst, Peter Philipsen, Rieneke Kroese, Ruben Schneider, Suzanne Vink en Yvonne HeatlieHogeboom Donderdag 11 februari 2016 om 20.00 uur Stadsschouwburg Amsterdam Reserveren: www.stadsschouwburgamsterdam.nl of 020-6242311


december 2015

AcA




pag. 15 van 18

december 2015

AcA



pag. 16 van 18

VanStraaten speelt voorjaar 2016: God van de slachting (Carnage)

“Op 3 november, om 17 uur 30, heeft Ferdinand Reille, elf jaar oud, gewapend met een stok, na een woordenwisseling in het Oosterpark onze zoon Bruno Houllié in het gezicht geslagen. De gevolgen van deze daad zijn, afgezien van een zwelling van de bovenlip, twee gebroken snijtanden, waarbij de zenuw van de rechtersnijtand is aangetast.” Met deze tekst, uitgesproken door Véronique Houllié, een van de vier (hoofd)personen, start het toneelstuk van Yasmine Reza: God van de slachting (Le dieu du carnage). Het stuk is al vaak gespeeld, maar is vooral bekend geworden door de filmversie Carnage (regie: Roman Polanski), waarin – gek genoeg – vooral de vrouwelijke personages Véronique en Annette, gespeeld door respectievelijk Jodie Foster en Kate Winslet de meesten zijn bijgebleven. Van de mannenrollen is wellicht John C. Reilly in de rol van Michel, echtgenoot van Véronique, van gezicht nog wel een bekende acteur. Christoph Waltz in de rol van Alain, echtgenoot van Annette, roept bij mij geen enkele herinnering op aan welke rol dan ook. Daardoor wordt het stuk al gauw aangeduid als de film van die twee bekende actrices, die in die film overigens Penelope en Nancy heten. Dat de mannenrollen zo onderbelicht blijven, is onterecht. Als er één stuk is, waarin vier acteurs elk een volwaardige rol toebedeeld krijgen, dan is het in dit toneelstuk, wat het ongetwijfeld ook aantrekkelijk maakt om het op de planken te brengen. Maar het gaat natuurlijk vooral om de inhoud, die tegelijkertijd herkenbaar en grotesk is. Wat start als een volslagen redelijke onderneming: als verstandige ouders van Bruno en Ferdinand de onfortuinlijk afgelopen ruzie van hun twee zonen bepreken, loopt volledig uit de hand. De ouders zijn allesbehalve Tokkies. Alain is advocaat, Annette “zit in de vermogensbeheer”, Michel heeft een groothandel in huishoudelijke artikelen en Véronique werkt parttime in een boekhandel en is tevens een auteur, die zich het wel en wee van Afrika aantrekt. En toch vertoont het vernis van de beschaving dat beide ouderparen omhult, al snel grote barsten. Ook Véronique die zich met name beroept op de noodzaak van vrede en stabiliteit: “Ik werp me op als voorvechtster van de beschaving, ja! Wees blij dat er nog mensen zijn die dat doen! (…) Een mens heeft het nodig om te geloven… om te geloven dat er verbetering mogelijk is, toch?” laat zich niet onbetuigd als Alain haar met haar eigen wapens probeert te verslaan door juist te wijzen op de toestanden in Afrika: “Toevallig kom ik net terug uit Kongo, weet je. Daar worden jongens al op hun achtste getraind om te doden. (…) dus je begrijpt dat als mijn zoontje in het Oosterpark met een bamboestok een vriendje een gebroken tand slaat, voor mijn part twee gebroken tanden, dat ik dan iéts minder geschokt en verontwaardigd reageer dan jij.”


december 2015

AcA



pag. 17 van 18

De verwijzingen naar de gruweldaden in Afrika zijn door de schrijfster ongetwijfeld niet toevallig gekozen. Wat op mondiaal niveau plaatsvindt, vindt zijn oorsprong vaak op lokaal niveau. Grote oorlogen beginnen veelal met plots manifeste persoonlijke vetes tussen individuen of kleine groepen die een gelijk willen halen en daarin volledig uit de bocht vliegen. Hoe dit – op de toneelvloer – afloopt? Daarvoor moeten jullie zelf maar komen kijken naar deze zwarte komedie. Toch een komedie? Jawel, er valt gelukkig ook wel wat te lachen. God van de slachting door tgVanStraaten gaat in première op 20 februari 2016 in het Polanentheater. Voor de overige speeldata: zie de agenda. Het stuk wordt gespeeld door: Anja Tertoolen (Véronique Houllié), Jan van Lijssel (Michel Houllié), Ida van de Lagemaat (Annette Reille), Hans Koenis (Alain Reille). Regie: Dick Nijman. Techniek: Frits Huysman. Namens tgVanStraaten: Anja Tertoolen www.tgvanstraaten.nl

Fijne feestdagen en een gelukkig nieuwjaar!


december 2015

AcA



pag. 18 van 18

Kopij voor de nieuwsbrief is welkom voor de 25ste van iedere maand, via: [email protected] Artikelen of foto’s worden zoveel mogelijk geplaatst. Het streven is om vóór de 1ste van de maand de AcA Nieuwsbrief via de mailinglist te versturen en vervolgens ook op de AcA-website te zetten.

AcA / Andrea de Leeuw Clarissenhof 73 1115 CC Duivendrecht Tel: 06 – 266 043 75

AcA e-mail: [email protected] AcA website: www.acamateur.info


december 2015

AcA Nieuwsbrief December 2015

Recommend Documents